กับดักใจ...ซาตานยอดรัก
เขา...ที่ตกหลุมรักเพื่อนน้องสาวที่ห่างจากเขา 15 ปี จะทำยังไงหากไม่วางกับดักให้เธอติดบ่วงเขา
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
Tags: พี่ใหญ่
ตอน: ตอนที่ 19
ตอนที่ 19
เพชรไพลินที่เดินมาหาที่นั่งสำหรับตัวเองและเพื่อนรัก เธอและเพื่อนสาวได้เครื่องดื่มเป็นพั้นซ์สีสวยกันคนละแก้ว เธอมองภายในงานอย่างสนใจเพราะว่าวันนี้เธอเห็นหลายคนที่เป็นผู้มีอิทธิพลหลายท่านที่ไม่ออกสื่อนานแล้วแต่เจอในงานวันนี้
“แกว่างานวันเกิดหรืองานรวมตัวผู้ทรงอิทธิพลวะ?” จิดาพรถามเพื่อนสาวหลังจากจิบเครื่องดื่มอย่างชื่นใจ
“ไม่รู้ดิ..แต่ว่าเราก็ถือว่าโชคดีนะได้เจอท่านเจ้าสัวหลายท่านที่ไม่ออกงานนานแล้วก็มาร่วมงานด้วย” เพชรไพลินได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ อย่างไม่แน่ใจ แต่ก็ถือว่าตนกับเพื่อนโชคดีมากที่มางานวันนี้
“ก็ว่างั้นแหละ...” จิดาพรเองก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยเธอได้ทักทายหลายท่านไปแล้วเพราะรู้จักตั้งแต่เด็กก็เลยง่ายต่อการเข้าไปทักทายท่านก็เอ่ยทักอย่างเอ็นดู
“สวัสดีครับน้องเพชรคุณจีจี้” เหมวัฒน์เดินเข้ามาทักทั้งสองสาวหลังจากที่เขาออกมาจากในบ้านพร้อมเพื่อนรักและลูกน้องคนสนิทของพี่ชายที่มีเรื่องเข้ามารายงานเรื่องพี่ชายเขาสั่งให้ไปจัดการ บอกว่าเรียบร้อยแล้ว และรีบแยกจากไปตามลำพังปล่อยให้พวกเขาออกมากันเอง
“อ้าว..พี่สองสวัสดีค่ะ...แล้ว”เธอมองหน้าคนที่เดินตามอีกฝ่ายอย่างสงสัยเพราะเธอไม่รู้จักว่าเป็นใครทำให้ทักทายไม่ถูกเลย
“สวัสดีค่ะคุณเหมวัฒน์” จิดาพรรีบกลืนเครื่องดื่มแล้วทักทายเขาที่เข้ามาทักเธอทั้งคู่ แล้วเธอก็ยังเหลือบมองรอบๆ กายเธอก็ได้เห็นว่ามีสายตาริษยาส่งมาที่พวกเธออย่างไม่พอใจที่ชายหนุ่มเนื้อหอมเข้ามาทักทายพวกเธอ ทั้งที่เขาหายเข้าไปไม่มีใครเห็นหน้าเลย เพราะหลายคนหมายตาเขาอยู่ไม่น้อย แต่กลายเป็นว่าเขาเข้ามาทักทายคนที่เคยเป็นข่าวไม่นานมานี้ว่าไปดูหนังด้วยกัน จนกลัวว่าจะเป็นเรื่องจริงที่สองคนนี้กำลังคบหาดูใจกันอยู่ เพราะท่าทางชายหนุ่มเองก็มีทาทีที่ดูอ่อนโยนลงเมื่ออยู่กับอีกฝ่าย
“สวัสดีครับผมธานีเรียกพี่ธาก็ได้เป็นเพื่อนของเจ้าสองมัน” ธานีหนุ่มเจ้าของเหมืองผิวสีทองแดง ตาคมเข้ม ร่างกายบึกบึนรีบแนะนำตัวองทันที เมื่อเขามาร่วมงานวันนี้นอกจากร่วมงานวันเกิดแล้ว เขาอยากจะมาเห็นหน้าสาวที่กำลังเป็นข่าวกับเพื่อนรัก ทั้งที่อีกฝ่ายก็บอกว่าไม่มีอะไรแต่จากที่เขาเห็นมันต้องมีอะไรแน่ ก็อีกฝ่ายไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา ขนาดกับเมียเก่าเพื่อนเขายังไม่แสดงออกอย่างนี้เลย อย่างว่าแหละกับคนเก่ามันเหตุการณ์บังคับนี่นา ไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง
“สวัสดีค่ะพี่ธา..เพชรไพลินค่ะเรียกเพชรก็ได้ ส่วนนี่จิดาพรหรือจีจี้ค่ะเพื่อนของเพชรเอง” เธอไหว้อีกฝ่ายแล้วแนะนำเพื่อนสาวให้อีกฝ่ายรู้จัก
“เรานั่งด้วยได้รึเปล่าครับ?” ธานีรีบถามทันที
“ตามสบายค่ะถ้าไม่รังเกียจหรือกลัวว่าเรตติ้งจะตกนะคะ” เพชรไพลินบอกอย่างไม่คิดอะไร เธอก็พอจะรู้มาบ้างว่ากลุ่มหนุ่มหล่อพวกนี้มีข่าวเยอะแค่ไหน ขนาดไม่อยู่กรุงเทพนะเนี่ย ความจริงกลุ่มนี้จะมีกันสามคนแต่เธอไม่เห็นอีกคนเลย
“ว่าแต่มากันสองหนุ่มแล้วอีกหนึ่งหนุ่มไปไหนคะ” เป็นจิดาพรที่เอ่ยปากถามเพราะเห็นว่าสามหนุ่มนี่เป็นเพื่อนรักกันมาก
“แสดงว่าจีจี้รู้จริงนะเนี่ยรู้ซะด้วยว่าเรามีเพื่อนอีกคน” ธานีบอกเสียงเรียบพร้อมรอยยิ้มอย่างถูกใจกับคำถามของคนตรงหน้า
“อิๆ...จีจี้ไม่ใช่คนที่ไม่อ่านข่าวพวกนี้นะคะเรื่องพวกคุณขึ้นชื่อแค่ไหนใครๆ ก็รู้ไม่ว่าจะเรื่องงานที่รุ่งแล้ว เรื่องสาวๆ ก็พุ่งแรงไม่แพ้กันเลย” จิดาพรหัวเราอย่างถูกใจที่อีกฝ่ายรู้ทันเธอ
“อีกคนไม่ว่างครับมาไม่ได้...” เหมวัฒน์รีบอกเมื่อมีคนถามเขาก็ต้องตอบเพราะไม่ใช่เรื่องที่ควรปิดบัง และ
อีกฝ่ายก็อยากจะมาร่วมงานวันนี้ใจแทบขาดเพราะอยากจะมีเจอหน้าเธอคนนี้ ที่ทำให้เขาดูอ่อนโยนลงทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนที่ไปดูหนังกับเธอและชวนเธอกินข้าวเย็นเพื่อเป็นคำขอบคุณเรื่องตั๋วหนัง..แม้เจ้าตัวจะมาไม่ได้ก็ยังโทรจิกเพื่อนรักที่อยู่ไกลถึงพังงาให้มาร่วมงานให้ได้เพราะอยากจะเห็นตัวจริงว่าจะสวยกว่าในรูปรึเปล่า พวกนั้นบอกว่าหุ่นดี แต่หน้าเห็นไม่ชัดนักเลยอยากมาเห็นด้วยตาตัวเอง
“เหรอคะ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะได้เจอสองในสามหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ที่สาวๆ กรี้ดกร้าดขนาดนี้ถือว่าเป็นเป็นโชคดีนะคะเนี่ย” จิดาพรเย้าอย่างสดใส เพราะเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องของกลุ่มนี้มากนักรูแต่ว่าเรื่องสาวๆ นี่พอกัน ใครได้เป็นคนรักคงกลุ้มมากแน่ เพราะไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถหยุดอยู่ที่ผู้หญิงเพียงคนเดียวรึเปล่าหรือจะเป็นพวกที่รักนะ...แต่ผมหยุดอยู่ที่คุณคนเดียวไม่ได้หากรีบไม่ได้เราก็ต้องทางใครทางมันอย่างนี้เหรอ...บรื๋อ...แค่คิดก็สยองแล้วสงสายผู้หญิงพวกนั้นจริงๆ เลยให้ตายซิ
“หึๆ กำลังคิดอะไรอยู่เหรอครับน้องจีจี้...ถึงพวกผมจะดูเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยแต่พวกเราไม่เคยหลอกลวงใครเลยนะ มีแต่คนเข้ามาหาเราทั้งนั้น...แล้วก็นะ..พวกเราเองก็มีคติประจำใจเหมือนกันหากว่าเราเจอคนที่รักก็จะหยุดอยู่ที่เธอคนนั้นเพียงคนเดียว” ธานีบอกเสียงเรียบ เขาเองก็ไม่มีความคิดที่จะทำให้คนที่เขารักเสียใจด้วยการไปมีอะไรกับใครคนอื่นอีกหรอก...
“อืม..อย่างนั้นพวกเธอคงเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากนะคะ...จีจี้อวยพรให้พวกคุณเจอเธอคนนั้นเร็วๆ แล้วกัน...เพราะตอนนั้นคงมีหลายคนอกหักแล้วก็...ร้องไห้แน่ๆ เพราะเสียดายผู้ชายรวยๆ ไปแล้วให้กับคนอื่น” จิดาพรพูดไปตามเนื้อผ้า เธอรู้ว่าผู้หญิงบางคนเข้าหาพวกเขาเพราะเรื่องเงินด้วย และยิ่งพวกเขาหล่อก็ยิ่งเพิ่มความน่าสนใจให้อีกเท่าตัว
“ว่าแต่...น้องจีจี้ไม่คิดว่าจะมาเป็นผู้หญิงคนนั้นเหรอครับ?” ธานีเลิกคิ้วมองหน้าหญิงสาวสวยคนนั้นอย่างลองเชิง เธอน่าสนใจดีเพราะเป็นคนตรงๆ ไม่เสแสร้ง
“อุ้ย! จีจี้ไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะ...” เธอแม้จะเขินอายแค่ไหน แต่เธอก็ไม่หลงกลกับการหยอกเย้าของเขาหรอก
“พี่...เอ่อ...จะว่ามั้ยคะถ้าจีจี้จะเรียกว่าพี่สองเหมือนเพชรน่ะค่ะ?” เธอถามอีกฝ่ายอย่างเกรงใจ เพราะเธอกับเขารู้จักกันเพียงผิวเผินเท่านั้น กับอีกคนเขาแนะนำตัวเองอย่างเป็นกันเองกับพวกเธอทำให้เธอกล้าที่จะพูดคุยกับเขา
“ได้ซิครับ..เกรงใจอะไรกัน...คนกันเองทั้งนั้นว่าแต่เครื่องดื่มอีกรึเปล่าครับ?” เขามองแก้วเครื่องดื่มที่หมดแล้วของพวกเธอ
“ขอบคุณนะคะ...แล้วก็เครื่องดื่มขอเหมือนเดิมค่ะ” จิดารพรบอกอย่างทะเล้น สร้างความเอ็นดูกับสองหนุ่มแต่ต่างความรู้สึกกันเท่านั้น หนึ่งหนุ่มเอ็นดูอย่างน้องสาวอีกคนหนึ่งตกหลุมรักรอยยิ้มทะเล้นของเธอ
“วันนี้พี่สองไม่ชวนสาวๆ มาด้วยเหรอคะ?” เธอถามอย่างสงสัยเพราะเธอได้ข่าวมาว่าเขามีข่าวกับนางแบบสาวอยู่นี่นา
“เชิญมาทำไมละนี่เป็นงานของคนในครอบครัว ดูอย่างบางคนซิ...เราไม่ได้ชวนมายังมาเลย ดูก็รู้ว่าหวังอะไรอยู่” ชายกนุ่มเหยียดปากอย่างดูแคลน ใช่ว่าเขาจะดูถูกผู้หญิงหรอกแต่สาวๆ พวกนี้ทำตัวให้เขาคิดอย่างนั้นเอง ดูท่าทางเชิญชวนเปิดเผยนั่นซิ...แค่ประสบการณ์เดิมๆ เขาก็เข็ดขยาดแล้ว แค่เล่นๆ เขาไม่ว่าหรอก แต่พวกนี้น่ะคงต้องการมากกว่านั้นและเขาไม่สามารถให้ได้ ดูอย่างประสบการณ์เลวร้ายที่เกิดกับเขาเมื่อ 5 ปีก่อนซิทำให้เขาตอนนี้ยังไม่สามารถปลงกับใครได้เลย ยังไม่มีใครที่สามารถเปิดใจเขาได้เลยแม้แต่คนเดียว
และหากผู้หญิงที่เขาถูกใจและรู้ว่าเขาอีกอดีตที่ปิดบังไว้ พวกเธอจะรับได้หรือไม่ และเขาเองก็มีสิ่งที่ต้องบอกเธอพวกนั้นรับรู้ และรับให้ได้
“ต้าย! ปากร้ายมานะเนี่ยพี่สอง..ไปว่าพวกเธอ...บางคนเขาไมได้เป็นอย่างนั้นก็มีหรอกค่ะ...เกิดเขาอยากทำให้พี่รักเขาจริงๆ ละคะ?” เพชรไพลินตำหนิเขาไม่จริงจังนัก เพราะเธอก็ใช่ว่าจะดูไม่ออกแต่บางครั้งเราก็มองคนแค่เปลือกไม่ได้ บางคนก็ไม่ได้เป็นอย่างที่สายตาเรามองเห็นหรอก
“หึๆ พี่ยอมรับนะเพชรว่าพี่ปากร้าย แต่หลายๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทำให้พี่รู้ว่าบางอย่างก็เป็นมากกว่าที่เราเห็นเสียอีก ทั้งที่เรามั่นใจว่าเขาเป็นอย่างที่เขาแสดงออก แต่กลายเป็นว่าไม่ใช่เลย เขาหวังแค่รวยทางลัดเท่านั้น ทำให้พี่ต้องคิดเยอะๆ สำหรับรักครั้งใหม่ ถ้าสาวๆ พวกนั้นรับไม่ได้เพราะพี่ไม่เชื่อเรื่องการแต่งงานอะไรนั่น” เขาไม่เชื่อว่าการแต่งงานกันแล้วจำทำให้ชีวิตคู่ของเขาอยู่รอดไปจนแก่เฒ่า...หรือหากว่าไม่แต่งงานกันแล้วพวกเขาจะไปกันไม่รอดมันที่คนสองคนมากกว่า
“เรื่องนั้นเพชรไม่เถียงหรอกนะคะ...แต่ถ้าวันหนึ่งเกิดพี่สองไปเจอคนที่ใช่สำหรับพี่แต่ว่าพี่ไม่สามารถรั้งเขาเอาไว้ได้เพราะว่าพี่ไม่ยอมแต่งงานกับเขาละคะพี่จะทำยังไง?” แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อถือเรื่องการแต่งงาน แต่เชื่อผู้หญิงทำคนคงอยากที่จะผ่าพิธีแต่งงานและการให้เกียรติของฝ่ายชายที่ยกย่องว่าเราคือภรรยาของเขา..แต่อย่างว่าแหละบางคนอาจจะไม่คิดก็ได้เธอไม่สามารถเดาได้เลย...บางคนไม่ได้อยากแต่งงานแต่ว่าบางครั้งครอบครัวก็เป็นสิ่งที่เราต้องให้ความสำคัญ หากว่าอยู่กับผู้ชายที่รักมาก...แต่เขาไม่สามารถให้เกียรติเราได้แม้กระทั่งการแต่งงานเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ต้องคิดให้หนักเหมือนกัน
“ไม่รู้ซิเกิดถึงวันนั้นจริงๆ พี่อาจจะยอมก็ได้นะ...ถ้าพี่รักเขามากและการแต่งงานเป็นสิ่งเดียวที่สามารถรั้งให้เธอไม่ทิ้งพี่ไปนะ...” เขาเองก็ไม่สามารถบอกได้หรอกเพราะเขาเคยผ่าการแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เขาก็ไม่สามารถรั้งผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ได้เลย
“ทั้งที่พี่สองไม่ได้เต็มใจเหรอคะ?” เธอเอียงคอมองหน้าเขาอย่างฉงนในคำตอบของอีกฝ่าย
“ไม่เชิงหรอก...ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากแต่งงานนะแต่พี่แค่ไม่แน่ใจเท่านั้นเอง เกิดวันไหนพี่มีคนรักและพี่รักเขามากจนแน่ใจแล้ว...อาจจะเป็นพี่เองกที่อยากจะแต่งงานและรวบรัดเขาก็เป็นได้” เขาบอกตามตรง เขาแค่ไม่มั่นใจเรื่องแต่งงานเท่านั้นไม่ใช่ต่อต้าน แต่วันไหนเขาเจอคนที่ใช่เขาก็พร้อมที่จะผูกมัดเธอเอาไว้กับเขาไว้ตลอดไปโดยไม่รั้งรอเลย...ไม่ว่าเธอคนนั้นจะเต็มใจหรือไม่
อย่างคราวที่เขาเกิดเรื่องกับตัวเองเมื่อ 5 ปีก่อนเขาเจอผู้หญิงคนหนึ่งและคบหากันอย่างคนรัก และพลาดพลั้งมีอะไรกับเธอคนนั้นแม้ว่าเรื่องจะเกิดขึ้นได้ยังไงเขาก็รับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงานกับเธอหลังจากที่เธอมาบอกว่าท้องกับเขา แม้ว่าเขาจะยอมแต่งงานกับเธอแต่ก็ไม่มีการจัดงานเลี้ยงใหญ่โตอย่างที่เธอต้องการ มีเพียงเขาจดทะเบียนสมรสกับเธอเท่านั้น ทำให้เธอคนนั้นไม่พอใจอย่างมาก และหลังจากที่เขาและเธอแต่งงงานกันแล้ว เขาก็ได้รู้ว่าแต่งเพราะหวังเงินเป็นยังไงเธอใช้เงินมือเติบจนเขาต้องตัดการใช้จ่ายเธอจนอีกฝ่ายไม่พอใจ และประชดเขาด้วยการหอบลูกหนีไปหลังจากที่คลอดมาแล้วไม่นาน ทำให้เขาแทบไม่เป็นคน
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเธอแล้วแต่เขารักลูกเพียงคนเดียวของเขาอย่างมาก เขาเฝ้าติดตามเธอตลอดเวลา และตอนนี้ก็ได้รู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงานใหม่กับสามีที่อายุแก่คราวพ่อ ตอนนี้เขากำลังจะได้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขากลับคืนสู้อ้อมกอด แม้ว่าตลอดหลายปีเขาจะไม่ได้อุ้มชูหนูน้อยเลย แต่ว่าเขาเชื่อสายสัมพันธ์พ่อลูกตัดกันไม่ขาด เขารู้มาว่าสามีใหม่ของเธอไม่ชอบเด็ก แม้จะรู้ว่าเธอมีลูกติดจึงบอกให้เธอเอาลูกไปไกลๆ อย่างนี้เธอก็ยังมีใจที่จะส่งลูกกลับมาให้เขา และจากนี้ไปหนูน้อยจะเป็นลูกเขาเพียงคนเดียวและเธอจะไม่มีสิทธิ์อีกแล้ว...เฮ้อ...พรุ่งนี้ซินะ...
แม้ไม่รู้ว่าการแต่งานครั้งเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของอีกฝ่ายก็ตาม แต่เขาห่วงความรู้สึกลูกสาวเขามากกว่าไม่รู้ว่าเมื่อก่อนอยู่อย่างไรบ้าง แต่ตอนนี้จะไม่มีใครทำร้ายลูกสาวเขาได้อีกแล้ว ครั้งนี้เธอยอมเขียนสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับลูกสาวอีก และไม่มีวันกลับมายุ่งเกี่ยวกับหนูน้อยแองจี้อีกเพราะว่าอีกฝ่ายบอกว่าเป็นภาระ นั่นทำให้เขาสบายใจอย่างมาก
เมื่อก่อนเขาทำได้แค่ส่งเงินให้อีกฝ่ายเพราะเห็นแก่ลูกเพราะไม่งั้นอีกฝายจะส่งลูกไปขาย..ทำให้เขาไม่มีทางเลือกมากนัก เพราะอีกฝ่ายเป็นต่อเขาอยู่หลายอย่าง แต่ก็ยังดีที่อีกฝ่ายยอมที่จะส่งรูปพัฒนาการของลูกสาวมาให้เขาอยู่บ้าง ทำให้เขาไม่ห่างเหินกับลูกสาวของเขาเอง ตอนนี้เขาก็จัดห้องของลูกสาวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว พร้อมกับการกลับมาสู่ครอบครัวของเขาอย่างถาวร...
“จริงซิ...เพชรพรุ่งนี้ว่างรึเปล่าครบ?” เขาเอ่ยถามอีกฝ่ายอย่างเกรงใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในครอบครัว แต่เขากลับรู้สึกว่าอยากให้เธอคนนี้รับรู้เรื่องราวทั้งหมด
“พรุ่งนี้วันอาทิตย์เพชรก็ว่างอยู่หรอกค่ะ..มีอะไรเหรอคะ?” เพชรไพลินได้แต่มองหน้าอีกฝ่ายอย่างข้องใจ จะว่าเธอกับเขาสนิทกันรึเปล่า..แค่คนรู้จักเท่านั้นเอง
“งั้นไปธุระเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้รึเปล่า..หรือว่ารบกวน?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่แน่ใจ เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะว่ายังไงบ้าง
“ได้ซิคะ...ถ้าพี่ไม่คิดว่าเพชรจะทำให้วุ่นวายละก็...ว่าแต่จะไปไหนเหรอคะ?” เธอพยักหน้ายอมรับน้อยๆ ไม่เห็นเป็นเรื่องลำบากอะไรเพราะเธอกับเขาอีกไม่นานก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ผ่านน้องสาวเธอและพี่ชายของเขา คงต้องทำความคุ้นเคยกันเอาไว้เสียหน่อย
“ไปรับคนที่สนามบินน่ะ?” เขาบอกอย่างไม่แน่ใจ
“เอ๋...อย่างนี้เพชรไปด้วยจะดีเหรอคะ..เพชรไม่รู้จักกับคนที่พี่จะไปรับหรือว่ายังไงคะ?” เพชรไพลินได้แต่ถามอย่างข้องใจ แล้วไปยังเพื่อนสาวที่เลี่ยงออกไปเอาเครื่องดื่มกับธานีนานแล้วแต่ยังไม่ยอมกลับมาเสียที
“คือ...ว่าไงดีละคนที่พี่จะไปรับเป็นผู้หญิงน่ะ...” ไม่รู้เขาจะบอกเธอว่าไงเธอจะ...ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงห่วงความรู้สึกเธอนัก เกรงว่าเธอจะรับไม่ได้หากว่าเขาบอกความจริงเธอไป
“หูย..ไม่เอาหรอกค่ะถ้างั้น เกิดเขาไม่พอใจและเข้าใจผิดขึ้นมาพี่สองจะแย่เอานะคะ?” เธอทำท่าทางตกใจนี่เขาจะไปรับผู้หญิงแล้วจะให้เธอไปด้วยนี่นะ เกิดฝ่ายนั้นไม่พอใจขึ้นมาละไม่ทะเลาะกันแย่เหรอเธอไม่อยากเป็นสาเหตุทำให้ใครต้องมีปัญหากัน
“เปล่าๆ! ไม่ใช่อย่างนั้นเขาอายุแค่ 5 ขวบเอง พอดีว่าพี่จะไปรับเขาน่ะ เขาเพิ่งมาจากญี่ปุ่น...เขาเป็นลูกสาวพี่เอง” เขาตัดสินใจบอกเธอไป และไม่รู้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ห๋า! พี่สองมีภรรยาแล้วเหรอคะ..ละ..แล้วยังลูก...อีกเนี่ยนะ...แล้วภรรยาพี่เขาไม่เสียใจแย่เหรอคะเรื่อง...” เธอหยุดเอาไว้แค่นั้นไม่รู้ภรรยาเขาจะรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ และข่าวเกี่ยวกับเขาก็ไม่ได้มีแค่ในประเทศเท่านั้น เดี๋ยวโครงข่ายไร้สายก็รวดเร็วอย่างกับอะไร...และเธอตกใจเกี่ยวกับเรื่องที่ได้รับรู้ไม่น้อย
“เปล่า..เขาเป็นลูกที่เกิดกับพี่กับเมียเก่าพี่น่ะ..เราเลิกกันไปนานแล้ว และตอนนี้เขากำลังจะแต่งงานใหม่เลยจะส่งลูกกลับมา..พี่ไม่ได้เจอลูกเลยตั้งแต่เด็กมีแต่รูปเท่านั้นเองเลยคิดว่าถ้า..เพชรไปเป็นเพื่อนพี่...พี่คงคลายความประหม่าได้น่ะ..บอกตรงๆ นะพี่ตื่นเต้นที่จะได้เจอลูกมาก...” เขาสารภาพตามตรง
“อ้าว?..งั้นหรอกเหรอคะ...ขอโทษนะคะเพชรเพ้อเจ้อไปหน่อย...แหะๆ” เธอได้ยกมือไหว้เขาอย่างขอลุแก่โทษที่กล่าวหาว่าเขานอกใจภรรยาเลิกกันแล้วก็ไม่เกี่ยว
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือหรอกเป็นใครได้ยินพี่พูดอย่างนี้ก็ต้องคิดมากอยู่แล้ว..ว่าแต่เพชรไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้มั้ย...พี่ไม่เห็นใครแล้ว น้องสาวเขาก็ไม่อยู่พี่ชายเขาก็ติดงานอยู่พรุ่งนี้ การมีผู้หญิงไปด้วยคงทำให้เขารู้สึกหายกดดันขึ้นก็ได้...
“แล้วไม่ชวนแฟนพี่ไปละคะ?” เธอไม่แน่ใจว่าเพราะอะไรเขาถึงเอ่ยปากชวนเธอ น่าจะให้คนรักของเขาทำหน้าที่นั้นมากกว่า
“พี่ยังไม่มีแฟน...แล้วก็ไม่รู้ซิพี่แค่รู้สึกว่าชวนเพชรพี่สบายใจมากกว่า...” เขาบอกตามตรงเขารู้สึกว่าการชวนเธอไปนั้นเป็นเรื่องที่ถูกแล้ว สาวของเขาน่ะเหรอแต่ละคนไม่เหมาะเลยแม้แต่คนเดียว เดี๋ยวจะพาลทำให้ลูกสาวเขาเกลียดเขาไปเลยก็ได้
“อิๆ ถ้าพี่สองไว้ใจเพชรก็เต็มใจค่ะ อยากจะเจอหน้าลูกสาวพี่สองเหมือนกันคงน่ารักมากนะคะ” เธอยิ้มรับอีกฝ่ายน้อยๆ เรื่องที่เขาขอก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรเลย และเธอก็ว่างอยู่ด้วย
“ขอบคุณมากนะ...ที่ยอมไปเป็นเพื่อนพี่น่ะอย่างนี้ค่อยโล่งใจหน่อยนะ...” ชายหนุ่มกุมมือเธอสั่นไปมาอย่างขอบคุณเรื่องนี้ก็จบแล้ว ต่อไปนี้เขาจะได้มีเวลาให้ลูกสาวเขาเสียที และจากนี้ไปหนูน้อยจะมีเขาเป็นทั้งแม่และพ่อ และคนที่จะมีเป็นเมียเขาก็ต้องรักลูกเขาด้วย
“ไม่เป็นไรค่ะ..ไม่ใช่เรื่องหนักหนาเลยค่ะ”
“อะแฮ่ม!! ทำอะไรกันอยู่คะสองคน...ว้าย!! มีกุมมือกันด้วย..” จิดาพรเดินกลับมามาที่โต๊ะและได้เห็นว่าทั้งคู่กำลังกุมมือกันอยู่
“เปล่าซะหน่อย!!!” รีบปฏิเสธเสียงสั่น เมื่อเพื่อนรักมากเห็นตอนที่เขากำลังขอบคุณเธอเข้า
“อะไรกัน..เห็นกับตาเลยว่าพี่สองกำลังจับมือแกอยู่น่ะ?” จิดาพรทำหน้าทะเล้นใส่เพื่อนรัก
“บอกว่าไม่มีก็ไม่มีซิ..”
“เออ...อะ..นี่น้ำแก” จิดาพรรีบยื่นแก้วเครื่องดื่มให้เพื่อนสาวหลังจากเห็นตาเขียวๆ ของอีกฝ่ายเข้าไป
“พี่ธา..เห็ยมั้ยจีจี้บอกแล้วว่ามันต้องมีอะไร” เธอหันไปกระซิบกับอีกฝ่ายที่ยืนยิ้มอยู่
“คงต้องรอดูเท่านั้นแหละครับ” แม้จะพอรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนรักกำลังคุยกันเรื่องอะไร และเขาเองที่เป็นคนดึงให้จิดาพรไปกับเขาเพื่อจะได้เปิดโอกาสให้เพื่อนเขาได้พูดคุยธุระให้เรียบร้อย ความจริงเขาเองก็อยากจะไปเป็นเพื่อนแต่การมีผู้หญิงไปด้วยคงทำให้เด็กไม่กลัวมากนัก
เพชรไพลินที่เดินมาหาที่นั่งสำหรับตัวเองและเพื่อนรัก เธอและเพื่อนสาวได้เครื่องดื่มเป็นพั้นซ์สีสวยกันคนละแก้ว เธอมองภายในงานอย่างสนใจเพราะว่าวันนี้เธอเห็นหลายคนที่เป็นผู้มีอิทธิพลหลายท่านที่ไม่ออกสื่อนานแล้วแต่เจอในงานวันนี้
“แกว่างานวันเกิดหรืองานรวมตัวผู้ทรงอิทธิพลวะ?” จิดาพรถามเพื่อนสาวหลังจากจิบเครื่องดื่มอย่างชื่นใจ
“ไม่รู้ดิ..แต่ว่าเราก็ถือว่าโชคดีนะได้เจอท่านเจ้าสัวหลายท่านที่ไม่ออกงานนานแล้วก็มาร่วมงานด้วย” เพชรไพลินได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ อย่างไม่แน่ใจ แต่ก็ถือว่าตนกับเพื่อนโชคดีมากที่มางานวันนี้
“ก็ว่างั้นแหละ...” จิดาพรเองก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยเธอได้ทักทายหลายท่านไปแล้วเพราะรู้จักตั้งแต่เด็กก็เลยง่ายต่อการเข้าไปทักทายท่านก็เอ่ยทักอย่างเอ็นดู
“สวัสดีครับน้องเพชรคุณจีจี้” เหมวัฒน์เดินเข้ามาทักทั้งสองสาวหลังจากที่เขาออกมาจากในบ้านพร้อมเพื่อนรักและลูกน้องคนสนิทของพี่ชายที่มีเรื่องเข้ามารายงานเรื่องพี่ชายเขาสั่งให้ไปจัดการ บอกว่าเรียบร้อยแล้ว และรีบแยกจากไปตามลำพังปล่อยให้พวกเขาออกมากันเอง
“อ้าว..พี่สองสวัสดีค่ะ...แล้ว”เธอมองหน้าคนที่เดินตามอีกฝ่ายอย่างสงสัยเพราะเธอไม่รู้จักว่าเป็นใครทำให้ทักทายไม่ถูกเลย
“สวัสดีค่ะคุณเหมวัฒน์” จิดาพรรีบกลืนเครื่องดื่มแล้วทักทายเขาที่เข้ามาทักเธอทั้งคู่ แล้วเธอก็ยังเหลือบมองรอบๆ กายเธอก็ได้เห็นว่ามีสายตาริษยาส่งมาที่พวกเธออย่างไม่พอใจที่ชายหนุ่มเนื้อหอมเข้ามาทักทายพวกเธอ ทั้งที่เขาหายเข้าไปไม่มีใครเห็นหน้าเลย เพราะหลายคนหมายตาเขาอยู่ไม่น้อย แต่กลายเป็นว่าเขาเข้ามาทักทายคนที่เคยเป็นข่าวไม่นานมานี้ว่าไปดูหนังด้วยกัน จนกลัวว่าจะเป็นเรื่องจริงที่สองคนนี้กำลังคบหาดูใจกันอยู่ เพราะท่าทางชายหนุ่มเองก็มีทาทีที่ดูอ่อนโยนลงเมื่ออยู่กับอีกฝ่าย
“สวัสดีครับผมธานีเรียกพี่ธาก็ได้เป็นเพื่อนของเจ้าสองมัน” ธานีหนุ่มเจ้าของเหมืองผิวสีทองแดง ตาคมเข้ม ร่างกายบึกบึนรีบแนะนำตัวองทันที เมื่อเขามาร่วมงานวันนี้นอกจากร่วมงานวันเกิดแล้ว เขาอยากจะมาเห็นหน้าสาวที่กำลังเป็นข่าวกับเพื่อนรัก ทั้งที่อีกฝ่ายก็บอกว่าไม่มีอะไรแต่จากที่เขาเห็นมันต้องมีอะไรแน่ ก็อีกฝ่ายไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา ขนาดกับเมียเก่าเพื่อนเขายังไม่แสดงออกอย่างนี้เลย อย่างว่าแหละกับคนเก่ามันเหตุการณ์บังคับนี่นา ไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง
“สวัสดีค่ะพี่ธา..เพชรไพลินค่ะเรียกเพชรก็ได้ ส่วนนี่จิดาพรหรือจีจี้ค่ะเพื่อนของเพชรเอง” เธอไหว้อีกฝ่ายแล้วแนะนำเพื่อนสาวให้อีกฝ่ายรู้จัก
“เรานั่งด้วยได้รึเปล่าครับ?” ธานีรีบถามทันที
“ตามสบายค่ะถ้าไม่รังเกียจหรือกลัวว่าเรตติ้งจะตกนะคะ” เพชรไพลินบอกอย่างไม่คิดอะไร เธอก็พอจะรู้มาบ้างว่ากลุ่มหนุ่มหล่อพวกนี้มีข่าวเยอะแค่ไหน ขนาดไม่อยู่กรุงเทพนะเนี่ย ความจริงกลุ่มนี้จะมีกันสามคนแต่เธอไม่เห็นอีกคนเลย
“ว่าแต่มากันสองหนุ่มแล้วอีกหนึ่งหนุ่มไปไหนคะ” เป็นจิดาพรที่เอ่ยปากถามเพราะเห็นว่าสามหนุ่มนี่เป็นเพื่อนรักกันมาก
“แสดงว่าจีจี้รู้จริงนะเนี่ยรู้ซะด้วยว่าเรามีเพื่อนอีกคน” ธานีบอกเสียงเรียบพร้อมรอยยิ้มอย่างถูกใจกับคำถามของคนตรงหน้า
“อิๆ...จีจี้ไม่ใช่คนที่ไม่อ่านข่าวพวกนี้นะคะเรื่องพวกคุณขึ้นชื่อแค่ไหนใครๆ ก็รู้ไม่ว่าจะเรื่องงานที่รุ่งแล้ว เรื่องสาวๆ ก็พุ่งแรงไม่แพ้กันเลย” จิดาพรหัวเราอย่างถูกใจที่อีกฝ่ายรู้ทันเธอ
“อีกคนไม่ว่างครับมาไม่ได้...” เหมวัฒน์รีบอกเมื่อมีคนถามเขาก็ต้องตอบเพราะไม่ใช่เรื่องที่ควรปิดบัง และ
อีกฝ่ายก็อยากจะมาร่วมงานวันนี้ใจแทบขาดเพราะอยากจะมีเจอหน้าเธอคนนี้ ที่ทำให้เขาดูอ่อนโยนลงทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนที่ไปดูหนังกับเธอและชวนเธอกินข้าวเย็นเพื่อเป็นคำขอบคุณเรื่องตั๋วหนัง..แม้เจ้าตัวจะมาไม่ได้ก็ยังโทรจิกเพื่อนรักที่อยู่ไกลถึงพังงาให้มาร่วมงานให้ได้เพราะอยากจะเห็นตัวจริงว่าจะสวยกว่าในรูปรึเปล่า พวกนั้นบอกว่าหุ่นดี แต่หน้าเห็นไม่ชัดนักเลยอยากมาเห็นด้วยตาตัวเอง
“เหรอคะ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะได้เจอสองในสามหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ที่สาวๆ กรี้ดกร้าดขนาดนี้ถือว่าเป็นเป็นโชคดีนะคะเนี่ย” จิดาพรเย้าอย่างสดใส เพราะเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องของกลุ่มนี้มากนักรูแต่ว่าเรื่องสาวๆ นี่พอกัน ใครได้เป็นคนรักคงกลุ้มมากแน่ เพราะไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถหยุดอยู่ที่ผู้หญิงเพียงคนเดียวรึเปล่าหรือจะเป็นพวกที่รักนะ...แต่ผมหยุดอยู่ที่คุณคนเดียวไม่ได้หากรีบไม่ได้เราก็ต้องทางใครทางมันอย่างนี้เหรอ...บรื๋อ...แค่คิดก็สยองแล้วสงสายผู้หญิงพวกนั้นจริงๆ เลยให้ตายซิ
“หึๆ กำลังคิดอะไรอยู่เหรอครับน้องจีจี้...ถึงพวกผมจะดูเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยแต่พวกเราไม่เคยหลอกลวงใครเลยนะ มีแต่คนเข้ามาหาเราทั้งนั้น...แล้วก็นะ..พวกเราเองก็มีคติประจำใจเหมือนกันหากว่าเราเจอคนที่รักก็จะหยุดอยู่ที่เธอคนนั้นเพียงคนเดียว” ธานีบอกเสียงเรียบ เขาเองก็ไม่มีความคิดที่จะทำให้คนที่เขารักเสียใจด้วยการไปมีอะไรกับใครคนอื่นอีกหรอก...
“อืม..อย่างนั้นพวกเธอคงเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากนะคะ...จีจี้อวยพรให้พวกคุณเจอเธอคนนั้นเร็วๆ แล้วกัน...เพราะตอนนั้นคงมีหลายคนอกหักแล้วก็...ร้องไห้แน่ๆ เพราะเสียดายผู้ชายรวยๆ ไปแล้วให้กับคนอื่น” จิดาพรพูดไปตามเนื้อผ้า เธอรู้ว่าผู้หญิงบางคนเข้าหาพวกเขาเพราะเรื่องเงินด้วย และยิ่งพวกเขาหล่อก็ยิ่งเพิ่มความน่าสนใจให้อีกเท่าตัว
“ว่าแต่...น้องจีจี้ไม่คิดว่าจะมาเป็นผู้หญิงคนนั้นเหรอครับ?” ธานีเลิกคิ้วมองหน้าหญิงสาวสวยคนนั้นอย่างลองเชิง เธอน่าสนใจดีเพราะเป็นคนตรงๆ ไม่เสแสร้ง
“อุ้ย! จีจี้ไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะ...” เธอแม้จะเขินอายแค่ไหน แต่เธอก็ไม่หลงกลกับการหยอกเย้าของเขาหรอก
“พี่...เอ่อ...จะว่ามั้ยคะถ้าจีจี้จะเรียกว่าพี่สองเหมือนเพชรน่ะค่ะ?” เธอถามอีกฝ่ายอย่างเกรงใจ เพราะเธอกับเขารู้จักกันเพียงผิวเผินเท่านั้น กับอีกคนเขาแนะนำตัวเองอย่างเป็นกันเองกับพวกเธอทำให้เธอกล้าที่จะพูดคุยกับเขา
“ได้ซิครับ..เกรงใจอะไรกัน...คนกันเองทั้งนั้นว่าแต่เครื่องดื่มอีกรึเปล่าครับ?” เขามองแก้วเครื่องดื่มที่หมดแล้วของพวกเธอ
“ขอบคุณนะคะ...แล้วก็เครื่องดื่มขอเหมือนเดิมค่ะ” จิดารพรบอกอย่างทะเล้น สร้างความเอ็นดูกับสองหนุ่มแต่ต่างความรู้สึกกันเท่านั้น หนึ่งหนุ่มเอ็นดูอย่างน้องสาวอีกคนหนึ่งตกหลุมรักรอยยิ้มทะเล้นของเธอ
“วันนี้พี่สองไม่ชวนสาวๆ มาด้วยเหรอคะ?” เธอถามอย่างสงสัยเพราะเธอได้ข่าวมาว่าเขามีข่าวกับนางแบบสาวอยู่นี่นา
“เชิญมาทำไมละนี่เป็นงานของคนในครอบครัว ดูอย่างบางคนซิ...เราไม่ได้ชวนมายังมาเลย ดูก็รู้ว่าหวังอะไรอยู่” ชายกนุ่มเหยียดปากอย่างดูแคลน ใช่ว่าเขาจะดูถูกผู้หญิงหรอกแต่สาวๆ พวกนี้ทำตัวให้เขาคิดอย่างนั้นเอง ดูท่าทางเชิญชวนเปิดเผยนั่นซิ...แค่ประสบการณ์เดิมๆ เขาก็เข็ดขยาดแล้ว แค่เล่นๆ เขาไม่ว่าหรอก แต่พวกนี้น่ะคงต้องการมากกว่านั้นและเขาไม่สามารถให้ได้ ดูอย่างประสบการณ์เลวร้ายที่เกิดกับเขาเมื่อ 5 ปีก่อนซิทำให้เขาตอนนี้ยังไม่สามารถปลงกับใครได้เลย ยังไม่มีใครที่สามารถเปิดใจเขาได้เลยแม้แต่คนเดียว
และหากผู้หญิงที่เขาถูกใจและรู้ว่าเขาอีกอดีตที่ปิดบังไว้ พวกเธอจะรับได้หรือไม่ และเขาเองก็มีสิ่งที่ต้องบอกเธอพวกนั้นรับรู้ และรับให้ได้
“ต้าย! ปากร้ายมานะเนี่ยพี่สอง..ไปว่าพวกเธอ...บางคนเขาไมได้เป็นอย่างนั้นก็มีหรอกค่ะ...เกิดเขาอยากทำให้พี่รักเขาจริงๆ ละคะ?” เพชรไพลินตำหนิเขาไม่จริงจังนัก เพราะเธอก็ใช่ว่าจะดูไม่ออกแต่บางครั้งเราก็มองคนแค่เปลือกไม่ได้ บางคนก็ไม่ได้เป็นอย่างที่สายตาเรามองเห็นหรอก
“หึๆ พี่ยอมรับนะเพชรว่าพี่ปากร้าย แต่หลายๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทำให้พี่รู้ว่าบางอย่างก็เป็นมากกว่าที่เราเห็นเสียอีก ทั้งที่เรามั่นใจว่าเขาเป็นอย่างที่เขาแสดงออก แต่กลายเป็นว่าไม่ใช่เลย เขาหวังแค่รวยทางลัดเท่านั้น ทำให้พี่ต้องคิดเยอะๆ สำหรับรักครั้งใหม่ ถ้าสาวๆ พวกนั้นรับไม่ได้เพราะพี่ไม่เชื่อเรื่องการแต่งงานอะไรนั่น” เขาไม่เชื่อว่าการแต่งงานกันแล้วจำทำให้ชีวิตคู่ของเขาอยู่รอดไปจนแก่เฒ่า...หรือหากว่าไม่แต่งงานกันแล้วพวกเขาจะไปกันไม่รอดมันที่คนสองคนมากกว่า
“เรื่องนั้นเพชรไม่เถียงหรอกนะคะ...แต่ถ้าวันหนึ่งเกิดพี่สองไปเจอคนที่ใช่สำหรับพี่แต่ว่าพี่ไม่สามารถรั้งเขาเอาไว้ได้เพราะว่าพี่ไม่ยอมแต่งงานกับเขาละคะพี่จะทำยังไง?” แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อถือเรื่องการแต่งงาน แต่เชื่อผู้หญิงทำคนคงอยากที่จะผ่าพิธีแต่งงานและการให้เกียรติของฝ่ายชายที่ยกย่องว่าเราคือภรรยาของเขา..แต่อย่างว่าแหละบางคนอาจจะไม่คิดก็ได้เธอไม่สามารถเดาได้เลย...บางคนไม่ได้อยากแต่งงานแต่ว่าบางครั้งครอบครัวก็เป็นสิ่งที่เราต้องให้ความสำคัญ หากว่าอยู่กับผู้ชายที่รักมาก...แต่เขาไม่สามารถให้เกียรติเราได้แม้กระทั่งการแต่งงานเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ต้องคิดให้หนักเหมือนกัน
“ไม่รู้ซิเกิดถึงวันนั้นจริงๆ พี่อาจจะยอมก็ได้นะ...ถ้าพี่รักเขามากและการแต่งงานเป็นสิ่งเดียวที่สามารถรั้งให้เธอไม่ทิ้งพี่ไปนะ...” เขาเองก็ไม่สามารถบอกได้หรอกเพราะเขาเคยผ่าการแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เขาก็ไม่สามารถรั้งผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ได้เลย
“ทั้งที่พี่สองไม่ได้เต็มใจเหรอคะ?” เธอเอียงคอมองหน้าเขาอย่างฉงนในคำตอบของอีกฝ่าย
“ไม่เชิงหรอก...ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากแต่งงานนะแต่พี่แค่ไม่แน่ใจเท่านั้นเอง เกิดวันไหนพี่มีคนรักและพี่รักเขามากจนแน่ใจแล้ว...อาจจะเป็นพี่เองกที่อยากจะแต่งงานและรวบรัดเขาก็เป็นได้” เขาบอกตามตรง เขาแค่ไม่มั่นใจเรื่องแต่งงานเท่านั้นไม่ใช่ต่อต้าน แต่วันไหนเขาเจอคนที่ใช่เขาก็พร้อมที่จะผูกมัดเธอเอาไว้กับเขาไว้ตลอดไปโดยไม่รั้งรอเลย...ไม่ว่าเธอคนนั้นจะเต็มใจหรือไม่
อย่างคราวที่เขาเกิดเรื่องกับตัวเองเมื่อ 5 ปีก่อนเขาเจอผู้หญิงคนหนึ่งและคบหากันอย่างคนรัก และพลาดพลั้งมีอะไรกับเธอคนนั้นแม้ว่าเรื่องจะเกิดขึ้นได้ยังไงเขาก็รับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงานกับเธอหลังจากที่เธอมาบอกว่าท้องกับเขา แม้ว่าเขาจะยอมแต่งงานกับเธอแต่ก็ไม่มีการจัดงานเลี้ยงใหญ่โตอย่างที่เธอต้องการ มีเพียงเขาจดทะเบียนสมรสกับเธอเท่านั้น ทำให้เธอคนนั้นไม่พอใจอย่างมาก และหลังจากที่เขาและเธอแต่งงงานกันแล้ว เขาก็ได้รู้ว่าแต่งเพราะหวังเงินเป็นยังไงเธอใช้เงินมือเติบจนเขาต้องตัดการใช้จ่ายเธอจนอีกฝ่ายไม่พอใจ และประชดเขาด้วยการหอบลูกหนีไปหลังจากที่คลอดมาแล้วไม่นาน ทำให้เขาแทบไม่เป็นคน
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเธอแล้วแต่เขารักลูกเพียงคนเดียวของเขาอย่างมาก เขาเฝ้าติดตามเธอตลอดเวลา และตอนนี้ก็ได้รู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงานใหม่กับสามีที่อายุแก่คราวพ่อ ตอนนี้เขากำลังจะได้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขากลับคืนสู้อ้อมกอด แม้ว่าตลอดหลายปีเขาจะไม่ได้อุ้มชูหนูน้อยเลย แต่ว่าเขาเชื่อสายสัมพันธ์พ่อลูกตัดกันไม่ขาด เขารู้มาว่าสามีใหม่ของเธอไม่ชอบเด็ก แม้จะรู้ว่าเธอมีลูกติดจึงบอกให้เธอเอาลูกไปไกลๆ อย่างนี้เธอก็ยังมีใจที่จะส่งลูกกลับมาให้เขา และจากนี้ไปหนูน้อยจะเป็นลูกเขาเพียงคนเดียวและเธอจะไม่มีสิทธิ์อีกแล้ว...เฮ้อ...พรุ่งนี้ซินะ...
แม้ไม่รู้ว่าการแต่งานครั้งเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของอีกฝ่ายก็ตาม แต่เขาห่วงความรู้สึกลูกสาวเขามากกว่าไม่รู้ว่าเมื่อก่อนอยู่อย่างไรบ้าง แต่ตอนนี้จะไม่มีใครทำร้ายลูกสาวเขาได้อีกแล้ว ครั้งนี้เธอยอมเขียนสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับลูกสาวอีก และไม่มีวันกลับมายุ่งเกี่ยวกับหนูน้อยแองจี้อีกเพราะว่าอีกฝ่ายบอกว่าเป็นภาระ นั่นทำให้เขาสบายใจอย่างมาก
เมื่อก่อนเขาทำได้แค่ส่งเงินให้อีกฝ่ายเพราะเห็นแก่ลูกเพราะไม่งั้นอีกฝายจะส่งลูกไปขาย..ทำให้เขาไม่มีทางเลือกมากนัก เพราะอีกฝ่ายเป็นต่อเขาอยู่หลายอย่าง แต่ก็ยังดีที่อีกฝ่ายยอมที่จะส่งรูปพัฒนาการของลูกสาวมาให้เขาอยู่บ้าง ทำให้เขาไม่ห่างเหินกับลูกสาวของเขาเอง ตอนนี้เขาก็จัดห้องของลูกสาวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว พร้อมกับการกลับมาสู่ครอบครัวของเขาอย่างถาวร...
“จริงซิ...เพชรพรุ่งนี้ว่างรึเปล่าครบ?” เขาเอ่ยถามอีกฝ่ายอย่างเกรงใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในครอบครัว แต่เขากลับรู้สึกว่าอยากให้เธอคนนี้รับรู้เรื่องราวทั้งหมด
“พรุ่งนี้วันอาทิตย์เพชรก็ว่างอยู่หรอกค่ะ..มีอะไรเหรอคะ?” เพชรไพลินได้แต่มองหน้าอีกฝ่ายอย่างข้องใจ จะว่าเธอกับเขาสนิทกันรึเปล่า..แค่คนรู้จักเท่านั้นเอง
“งั้นไปธุระเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้รึเปล่า..หรือว่ารบกวน?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่แน่ใจ เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะว่ายังไงบ้าง
“ได้ซิคะ...ถ้าพี่ไม่คิดว่าเพชรจะทำให้วุ่นวายละก็...ว่าแต่จะไปไหนเหรอคะ?” เธอพยักหน้ายอมรับน้อยๆ ไม่เห็นเป็นเรื่องลำบากอะไรเพราะเธอกับเขาอีกไม่นานก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ผ่านน้องสาวเธอและพี่ชายของเขา คงต้องทำความคุ้นเคยกันเอาไว้เสียหน่อย
“ไปรับคนที่สนามบินน่ะ?” เขาบอกอย่างไม่แน่ใจ
“เอ๋...อย่างนี้เพชรไปด้วยจะดีเหรอคะ..เพชรไม่รู้จักกับคนที่พี่จะไปรับหรือว่ายังไงคะ?” เพชรไพลินได้แต่ถามอย่างข้องใจ แล้วไปยังเพื่อนสาวที่เลี่ยงออกไปเอาเครื่องดื่มกับธานีนานแล้วแต่ยังไม่ยอมกลับมาเสียที
“คือ...ว่าไงดีละคนที่พี่จะไปรับเป็นผู้หญิงน่ะ...” ไม่รู้เขาจะบอกเธอว่าไงเธอจะ...ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงห่วงความรู้สึกเธอนัก เกรงว่าเธอจะรับไม่ได้หากว่าเขาบอกความจริงเธอไป
“หูย..ไม่เอาหรอกค่ะถ้างั้น เกิดเขาไม่พอใจและเข้าใจผิดขึ้นมาพี่สองจะแย่เอานะคะ?” เธอทำท่าทางตกใจนี่เขาจะไปรับผู้หญิงแล้วจะให้เธอไปด้วยนี่นะ เกิดฝ่ายนั้นไม่พอใจขึ้นมาละไม่ทะเลาะกันแย่เหรอเธอไม่อยากเป็นสาเหตุทำให้ใครต้องมีปัญหากัน
“เปล่าๆ! ไม่ใช่อย่างนั้นเขาอายุแค่ 5 ขวบเอง พอดีว่าพี่จะไปรับเขาน่ะ เขาเพิ่งมาจากญี่ปุ่น...เขาเป็นลูกสาวพี่เอง” เขาตัดสินใจบอกเธอไป และไม่รู้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ห๋า! พี่สองมีภรรยาแล้วเหรอคะ..ละ..แล้วยังลูก...อีกเนี่ยนะ...แล้วภรรยาพี่เขาไม่เสียใจแย่เหรอคะเรื่อง...” เธอหยุดเอาไว้แค่นั้นไม่รู้ภรรยาเขาจะรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ และข่าวเกี่ยวกับเขาก็ไม่ได้มีแค่ในประเทศเท่านั้น เดี๋ยวโครงข่ายไร้สายก็รวดเร็วอย่างกับอะไร...และเธอตกใจเกี่ยวกับเรื่องที่ได้รับรู้ไม่น้อย
“เปล่า..เขาเป็นลูกที่เกิดกับพี่กับเมียเก่าพี่น่ะ..เราเลิกกันไปนานแล้ว และตอนนี้เขากำลังจะแต่งงานใหม่เลยจะส่งลูกกลับมา..พี่ไม่ได้เจอลูกเลยตั้งแต่เด็กมีแต่รูปเท่านั้นเองเลยคิดว่าถ้า..เพชรไปเป็นเพื่อนพี่...พี่คงคลายความประหม่าได้น่ะ..บอกตรงๆ นะพี่ตื่นเต้นที่จะได้เจอลูกมาก...” เขาสารภาพตามตรง
“อ้าว?..งั้นหรอกเหรอคะ...ขอโทษนะคะเพชรเพ้อเจ้อไปหน่อย...แหะๆ” เธอได้ยกมือไหว้เขาอย่างขอลุแก่โทษที่กล่าวหาว่าเขานอกใจภรรยาเลิกกันแล้วก็ไม่เกี่ยว
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือหรอกเป็นใครได้ยินพี่พูดอย่างนี้ก็ต้องคิดมากอยู่แล้ว..ว่าแต่เพชรไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้มั้ย...พี่ไม่เห็นใครแล้ว น้องสาวเขาก็ไม่อยู่พี่ชายเขาก็ติดงานอยู่พรุ่งนี้ การมีผู้หญิงไปด้วยคงทำให้เขารู้สึกหายกดดันขึ้นก็ได้...
“แล้วไม่ชวนแฟนพี่ไปละคะ?” เธอไม่แน่ใจว่าเพราะอะไรเขาถึงเอ่ยปากชวนเธอ น่าจะให้คนรักของเขาทำหน้าที่นั้นมากกว่า
“พี่ยังไม่มีแฟน...แล้วก็ไม่รู้ซิพี่แค่รู้สึกว่าชวนเพชรพี่สบายใจมากกว่า...” เขาบอกตามตรงเขารู้สึกว่าการชวนเธอไปนั้นเป็นเรื่องที่ถูกแล้ว สาวของเขาน่ะเหรอแต่ละคนไม่เหมาะเลยแม้แต่คนเดียว เดี๋ยวจะพาลทำให้ลูกสาวเขาเกลียดเขาไปเลยก็ได้
“อิๆ ถ้าพี่สองไว้ใจเพชรก็เต็มใจค่ะ อยากจะเจอหน้าลูกสาวพี่สองเหมือนกันคงน่ารักมากนะคะ” เธอยิ้มรับอีกฝ่ายน้อยๆ เรื่องที่เขาขอก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรเลย และเธอก็ว่างอยู่ด้วย
“ขอบคุณมากนะ...ที่ยอมไปเป็นเพื่อนพี่น่ะอย่างนี้ค่อยโล่งใจหน่อยนะ...” ชายหนุ่มกุมมือเธอสั่นไปมาอย่างขอบคุณเรื่องนี้ก็จบแล้ว ต่อไปนี้เขาจะได้มีเวลาให้ลูกสาวเขาเสียที และจากนี้ไปหนูน้อยจะมีเขาเป็นทั้งแม่และพ่อ และคนที่จะมีเป็นเมียเขาก็ต้องรักลูกเขาด้วย
“ไม่เป็นไรค่ะ..ไม่ใช่เรื่องหนักหนาเลยค่ะ”
“อะแฮ่ม!! ทำอะไรกันอยู่คะสองคน...ว้าย!! มีกุมมือกันด้วย..” จิดาพรเดินกลับมามาที่โต๊ะและได้เห็นว่าทั้งคู่กำลังกุมมือกันอยู่
“เปล่าซะหน่อย!!!” รีบปฏิเสธเสียงสั่น เมื่อเพื่อนรักมากเห็นตอนที่เขากำลังขอบคุณเธอเข้า
“อะไรกัน..เห็นกับตาเลยว่าพี่สองกำลังจับมือแกอยู่น่ะ?” จิดาพรทำหน้าทะเล้นใส่เพื่อนรัก
“บอกว่าไม่มีก็ไม่มีซิ..”
“เออ...อะ..นี่น้ำแก” จิดาพรรีบยื่นแก้วเครื่องดื่มให้เพื่อนสาวหลังจากเห็นตาเขียวๆ ของอีกฝ่ายเข้าไป
“พี่ธา..เห็ยมั้ยจีจี้บอกแล้วว่ามันต้องมีอะไร” เธอหันไปกระซิบกับอีกฝ่ายที่ยืนยิ้มอยู่
“คงต้องรอดูเท่านั้นแหละครับ” แม้จะพอรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนรักกำลังคุยกันเรื่องอะไร และเขาเองที่เป็นคนดึงให้จิดาพรไปกับเขาเพื่อจะได้เปิดโอกาสให้เพื่อนเขาได้พูดคุยธุระให้เรียบร้อย ความจริงเขาเองก็อยากจะไปเป็นเพื่อนแต่การมีผู้หญิงไปด้วยคงทำให้เด็กไม่กลัวมากนัก
อักษรจัญจ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 มี.ค. 2555, 11:34:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 มี.ค. 2555, 11:34:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 2351
| << ตอนที่ 18 | ตอนที่ 20 >> |
tonrang 8 มี.ค. 2555, 12:00:32 น.
หวังว่า แม่เลี้ยงในอนาคต กับลูกสาวพี่สอง จะเข้ากันได้นะคะ
หวังว่า แม่เลี้ยงในอนาคต กับลูกสาวพี่สอง จะเข้ากันได้นะคะ
anOO 8 มี.ค. 2555, 18:10:45 น.
ท่าทางเพชรน่าจะหลงรักลูก ก่อนที่จะหลงรักพ่อนะ
ท่าทางเพชรน่าจะหลงรักลูก ก่อนที่จะหลงรักพ่อนะ
น้องแสตมป์ 8 มี.ค. 2555, 19:19:52 น.
รักลูกเค้าแล้ว อย่าลืมรักพ่อเค้าด้วยน้าาา
รักลูกเค้าแล้ว อย่าลืมรักพ่อเค้าด้วยน้าาา
คิมหันตุ์ 8 มี.ค. 2555, 21:38:51 น.
ใช้ลูกเป็นกามเทพหรือป่าวคะ คุณสอง
ใช้ลูกเป็นกามเทพหรือป่าวคะ คุณสอง
หมูอ้วน 9 มี.ค. 2555, 07:05:26 น.
รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ
รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ