กับดักใจ...ซาตานยอดรัก
เขา...ที่ตกหลุมรักเพื่อนน้องสาวที่ห่างจากเขา 15 ปี จะทำยังไงหากไม่วางกับดักให้เธอติดบ่วงเขา
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
Tags: พี่ใหญ่
ตอน: ตอนที่ 20
ตอนที่ 20
พลอยไพลินที่โดนกึ่งลากกึ่งจูงให้หลบมุมเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ และตอนนี้เธอก็อยู่ในห้องทำงานของแฟนหนุ่มเจ้าของบ้าน เธอเดินเลี่ยงไปนั่งที่โซฟานุ่มตัวใหญ่สีน้ำตาลที่วางอยู่มุมห้อง อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้เธออุ่นใจได้บ้าง พอเธอไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนเขาได้ไม่นาน คนขี้หึงก็บอกเธอเบาๆ แล้วให้เธอตามเขามา แม้จะไม่แน่ใจว่าเรื่องอะไร แต่เธอก็ไม่อยากให้คนอื่นผิดสังเกตจึงยอมตามเขาไปเงียบๆ และก็ปรากฏว่าพอพ้นสายตาคนอื่นชายหนุ่มก็โอบแฟนสาวให้เดินตามอย่างที่เขาต้องการ
“พี่..พี่ใหญ่คะเป็นอะไรไปคะ...ทำหน้าบึ้งเชียว?” เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรอยู่ๆ ก็ตีหน้าบึ้งใส่เธอแบบนี้ เธอไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อยแค่นั่งคุยอยู่กับเขาและเพื่อนๆ เท่านั้น เธอได้แต่มองด้านหลังกว้างของแฟนหนุ่มใหญ่อย่างไม่เข้าใจมากนัก ที่ตอนนี้กำลังยืนมีหนึ่งเท้าเอวหนา และอีกมือหนึ่งจับอยู่ที่พนักเก้าอี้ไม่ยอมมองมาที่เธอ สร้างความกังวลใจให้เธออย่างมาก เพราะเขาปกติมีอะไรจะพูดกับเธอนี่นา แม้จะคบหากันไม่นาน ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับเขาอย่างมาก
“พี่ใหญ่คะ?” เธอเรียกเขาเสียงเบาให้เขาหันมาสนใจเธอเสียที เรียกเธอเข้ามาอยู่กับเขาเพียงลำพังในห้องอย่างนี้ ต่อให้เป็นแฟนกันไม่ก็คงไม่ดีนักหรอก...ยิ่งนี่บ้านเขาด้วย
“ทำอย่างนั้นหมายความว่ายังไง?” เขาหันมาหาคนรักแล้วตีหน้าบึ้งตึงใส่เธอ และเดินมาหาเธออย่างมั่นคงแต่แววตาไม่เปลี่ยนไปจากคนรักแม้แต่นิดเดียว แค่ที่เขาทนนั่งอยู่ตรงนั้นมาตั้งนานก็เกินพอแล้ว เธอทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง
“อะไรคะ...ช่วยอธิบายหน่อยซิคะว่าพลอยทำอะไรผิดเหรอคะ?” พลอยไพลินได้แต่ขมวดคิ้วมุ่นไม่แน่ใจว่าตัวเองทำอะไรผิดใจเขานักหนาหรือไงกัน
“ก็..ที่ไปนั่งหัวร่อต่อกระซิกกับผู้ชายอื่นต่อหน้าพี่อย่างนี้น่ะ..หมายความว่าไงอยากให้พี่คลั่งตายไปเลยใช่มั้ยพลอยถึงจะพอใจน่ะ?” เขาบอกเธอเสียงต่ำพยายามสะกดอารมณ์ตัวเอง และเขาไม่ทนแล้ว เธอนั่งข้างเขาก็จริงแต่ไปนั่งหัวเราะกับผู้ชายอื่นอย่างนี้ไม่สนใจเขาเลยเนี่ยนะ
พลอยไพลินได้แต่นั่งมองเขาค้าง ตาโตอย่างไม่คาดคิดกับสิ่งที่เขาพูดออกมา เธอไปทำอะไรอย่างนั้นเมื่อไหร่ เธอนั่งอยู่กับเขาตลอดตั้งแต่ที่ไปลากเธอแยกมาจากเพื่อนเธอ
“บะ..บ้า!!! พลอยไปทำอย่างนั้นเมื่อไหร่ อย่ามากล่าวหากันนะ” เธอเพิ่งหาเสียงตัวเองเจอหลังจากที่อึ้งไปพักใหญ่เพราะไม่คาดคิดกับสิ่งที่เขาจะบอก รู้แหละว่าเขาไม่พอใจแต่ไม่รู้เรื่องอะไร แต่เรื่องที่เขาบอกเมื่อครู่ เธอขอปฏิเสธอย่างเดียวเท่านั้นแหละ..อย่ามากล่าวหากันนะ
“ใครบอกไม่ทำทั้งๆ ที่พี่นั่งอยู่ตรงนั้นพลอยยังไม่สนใจพี่เลย เอาแต่ไปคุยกับไอ้จิกับไอ้ชัย ทั้งที่พี่อยู่ตรงนั้นพลอยกลับไม่สนใจพี่เลย” เขาเอ่ยออกมาเหมือนเด็กถูกขัดใจ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย เขาเป็นชายหนุ่มอายุครึ่งคนมาแล้วเนี่ย จะมาทำท่าทางอย่างนี้ ไหนคนอื่นว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ เงียบขรึมเนี่ย อย่างนี้มันเด็กเรียกร้องความสนใจชัดๆ
“อุ้ย!! พี่ใหญ่ทำอะไรเนี่ย?” พลอยไพลินได้แต่อุทานเสียงหลงเมื่ออยู่ๆ เขานั่งลงข้างๆ กายแล้วกอดเธอเอาไว้แน่น จนเธอไม่สามารถดิ้นหลุดได้เลย ได้แต่เอามือยันอกกว้างเอาไว้เท่านั้นให้มีช่องว่างระหว่างกันบ้าง
“มาทำให้พี่รักแล้วไม่สนใจพี่อย่างนี้หมายความว่าไงครับ..” เขากระซิบข้างหูคนรักอย่างอย่างเอาแต่ใจ จนคนได้ยินยังต้องขนลุกเกรียวเพราะคาดคิดว่าเขาจะเป็นอย่างนี้ ทุกครั้งเขาก็ดูท่าทางเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอมากนี่นา
“อย่ามากล่าวหาพลอยนะ...พลอยไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พี่ใหญ่กล่าวหาเลย พลอยก็อยู่ตรงนั้นกับพี่ใหญ่ตลอดมือพลอยก็โดนพี่ใหญ่กุมเอาไว้ตลอดเวลาอย่างนั้นน่ะ...แล้วก็พลอยไม่ได้ไม่สนใจพี่ใหญ่..แต่เพราะว่าพลอย..เอ่อ...” เธอไม่รู้จะบอกเขาว่ายังไงดีกับสิ่งที่เธอรู้สึกตอนนี้
“ถ้าสนใจพี่แล้วทำไมไม่มองหน้าพี่เลยละ..เอาแต่หลบอยู่นั่นละ..” เขาเห็นอยู่นะว่าเธอพยายามเลี่ยงที่จะมองหน้าเขา ทำให้เขาหงุดหงิดใจเป็นอย่างมากที่โดนคนรักหลบหน้าทั้งที่อยู่ใกล้กันขนาดนั้นน่ะ
“ก็...ก็...เพราะพี่ใหญ่แหละเอาแต่มองพลอยอย่างนั้นพลอยจะไปกล้ามองหน้าพี่ยังไง” เธอหลับตาเมื่อหน้าเขาลอยมาชิดหน้าเธอจนไม่เห็นว่าเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เพียงไหน
“พี่ทำอะไร?...พี่ไม่ได้ทำเสียหน่อยมีแต่พลอยแหละทำให้พี่ใจเสีย...” เธอยังกระซิบที่ข้างหูเธออยู่ตอนนี้ ทั้งคลอเคลียไม่ยอมห่าง
“หยุดนะพี่ใหญ่...”เธอพยายามรวบรวมกำลังใจที่เหลือน้อยเต็มทีให้เขาหยุดการกระทำที่สุดแสนจะสั่นความรู้สึกเธอตอนนี้
“หยุดอะไร..พี่ไม่ได้ทำอะไรพลอยเสียหน่อย พี่แค่เรียกกำลังใจตัวเองกลับเท่านั้นเองนะ” ชายหนุ่มตอบหน้าตาย เมื่อเธอพยายามดันร่างหนาของเขาด้วยแรงอันน้อยนิดนั่น
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ...มาคุยกันก่อนนะพี่ใหญ่” หญิงสาวพยายามดึงให้เขากลับมาเรื่องเดิมก่อนที่เขาจะทำให้เธอเตลิดไปกับเขาด้วย แม้ว่าจะเพิ่งคบหากันไม่นานเธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้เห็นท่าทีนิ่งๆ แต่ก็ร้อนเป็นไฟเชียวละทุกครั้งที่มีโอกาสเขาไม่เคยปล่อยผ่านไป เขาบอกว่าต้องสร้างความสนิทสนมระหว่างเธอกับเขาให้มากขึ้นด้วยการสัมผัสกันเล็กๆ น้อยๆ แม้แต่ละครั้งจะทำเธอขาดทุนย่อยยับก็ตาม แต่ก็แปลกที่ตัวเองไม่ได้รู้สึกไม่พอใจหรือรังเกียจสัมผัสของเขาเลยแม้แต่น้อย มีแค่ความรู้สึกขัดเขินและกังวลว่ามันจะเกินเลยมากกว่า ดูท่าเขาคงไวไฟไม่น้อยเลย
คิดว่าตัวเองเผลอเมื่อไหร่เธออาจจะต้องเปลี่ยนสถานะจากคนรักมาเป็นเมียโดยไม่ตั้งใจเป็นแน่หากเขายังเป็นอย่างนี้ และเธอก็ยังไม่พร้อมจะเป็นเมียใครในตอนนี้ ชีวิตเธอเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ยังไม่พร้อมที่จะเป็นคู่ชีวิตของใครหรอก
“เอ้า...พลอยก็อธิบายมาซิว่าพี่ทำอะไร?” เขายังไม่หยุดไซร้ซอกคอขาวเนียนทั้งที่ไม่ว่าเธอจะพยายามดันร่างเขาออกมาแค่ไหน
“ฮื้อ..พี่ใหญ่ถ้าไม่มาคุยกันดีๆ ก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว พลอยจะกลับแล้ว...” เธอตัดสินใจบอกเสียงแข็งเมื่อเขาทำท่าว่าจะไม่อยากจะคุยกับเธอแล้ว
“เอ้าๆ ก็ได้..ว่ามาพี่ทำอะไร” เขายอมเลิกราในที่สุด ความจริงเขาก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้หรอก แต่อยู่ใกล้คนที่รักและได้กบลิ่นหอมๆ จากตัวเธอแล้วมันทำให้เขาเขวได้ตลอดเลย
“ก็เพราะพี่ใหญ่เป็นอย่างนี้น่ะซิคะถึงทำให้พลอยไม่อยากจะมองไปทางพี่เลย..รู้มั้ยว่าสายตาพี่คิดอะไรออกมา..อย่าคิดว่าเพื่อนพี่ไม่เห็นนะคะคนอื่นเขาเห็นหรอกว่าพี่ใหญ่มองพลอย...เหมือน” เธอจะบอกเขาว่ายังไงว่าสายตาเขาน่ะ...ร้ายกาจมองเธอเหมือนจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว เธอได้แต่สะบัดหน้าหนีคนร้ายกาจอย่างเขา
“โธ่..ที่รักบอกพี่มาซิคะว่าสายตาพี่มันทำอะไรให้พลอยของพี่ไม่พอใจกันแน่” กลายเป็นว่าคนที่ต้องเป็นฝ่ายง้อกลายเป็นเขาไปเสียนี่ทั้งที่คราวแรกที่เข้ามาเขาเป็นฝ่ายที่อารมณ์เสียสุด แต่อาจจะเพราะกลิ่นกายหอมๆ ของเธอก็ได้ที่ทำให้เขาอารมณ์ดีมากขึ้นแล้ว และการที่เขามีเธอในอ้อมกอดตอนนี้อะไรเขาก็ไม่รู้สึกแล้ว นอกจากมีเธออยู่กับเขาอย่างนี้
“ก็...พี่ใหญ่น่ะมองพลอยเหมือนจะกลืนเข้าไปในอกอย่างนั้นน่ะแล้วใครจะไปกล้ามองละ...พลอยก็เขินนะ...” เธอบอกเขาไปตรงๆ ใช่ว่าเธอไม่สนใจเขาแต่กลายไปว่าทุกครั้งที่เธอหันไปสบตาเขาเธอก็ต้องสะเทิ้นอายกับแววตาที่เขาส่งมา ทำเธอเขินและอายที่จะมองไปยังเขา เลยเลือกที่จะไม่มองเขานั้นละ แต่มือเธอก็ยังอยู่อุ้งมือเขาตลอดเธอไม่ได้ชักมือหนีหายไปไหนเลย บางครั้งเขาก็โอบไหล่เธอบ้าง เอวเธอบ้างแล้วแต่เวลา
“ไม่รู้ละพลอยทำให้พี่เสียใจต้องถูกลงโทษด้วย..รู้มั้ยว่าพี่รู้สึกแย่แค่ไหนที่คิดว่าพลอยให้ความสนใจเพื่อนพี่น่ะ” เขาทำหน้างออย่างไม่พอใจ ที่เธอให้ความสนใจกับเพื่อนเขามากกว่า
“แต่นั่นเพื่อนพี่ใหญ่นะ...พลอยคุยด้วยไม่เห็นแปลกถ้าพลอยๆ คุยกับคนอื่นลับหลังพี่ใหญ่ละ...” เธอถามเขาหน้าตาย เรื่องอะไรเธอจะยอมให้เขากล่าวหาง่ายๆ ละ
“อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ...พี่รู้เรื่องเอาตายแน่ รับรองตอนนั้นพี่จะทำให้พลอยดิ้นไม่หลุดแล้วไม่สามารถมองผู้ชายคนไหนได้อีก” เขาบอกเสียงเข้ม เพราะเขาไม่ชอบให้เธอล้อเล่นอย่างนี้ ถึงจะรู้ว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้นแต่เพราะความน่ารัก และสวยหุ่นดีของเธอนี่ละที่ให้เขาไม่ไว้ใจไอ้หนุ่มหน้าไหนทั้งนั้น เขารักของเขานี่นา ก่อนจะเจอเธอเป็นยังไงเขาไม่สนหรอก แต่ตอนนี้เขารู้แต่ว่าเธอเป็นของเขาแล้ว
“เชอะ...ก็แค่เปรียบเทียบให้ฟัง..คนขี้หึง” เธอทำปากยื่นน้อยๆ กับท่าทางเอาจริงของอีกฝ่าย เธอไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้นเสียหน่อย เธอเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหากมีผู้ชายเข้ามาจีบเธอจริงๆ เขาจะเต้นแค่ไหน...
“รู้ตัวว่าตัวเองขี้หึงแต่เพราะแฟนพี่สวยนี่นา” เขายอมรับกับเธออย่างไม่อายเลยว่าตั้งแต่คบหากับเธอก็เป็นแบบนี้แล้ว ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว กับคนอื่นเขาก็เฉยๆ ใครจะทำอะไรเขาก็ไม่ยิ่งเกี่ยวอยู่แล้ว อยากไปก็ได้ แต่อย่ามาหลอกเขาเสียให้ยาก แต่ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเธอเขาพร้อมที่จะมีเรื่องกับใครก็ตามที่คิดจะเข้ามาแย่งเธอไปจากเขา
“พลอยไม่ว่าหรอกค่ะ...แต่บางครั้งพี่ใหญ่ก็ระงับอารมณ์ตัวเองหน่อย เพราะบางคนเขาไม่ได้จีบพลอยหรอกค่ะ แค่เข้ามาคุยด้วยเฉยๆ ยิ่งวันจันทร์พลอยต้องไปฝึกงานด้วย...” เธอบอกให้เขาเข้าใจ เธอก็มีสังคมของเธอ และเธอเองก็ห่วงด้วยว่าเขาจะเป็นยังไง เธอรู้หรอกว่าเขาหวงเธอมาก แต่ก็แปลกที่เขาอย่างเขาจะมาหึงหวงคนอย่างเธออย่างนี้...ความรักนี่เข้าใจยากจริงๆ เขามีอะไรต้องมาห่วงเรื่องเธอกัน น่าจะเป็นเธอเสียมากกว่านะที่ต้องหวงเขา ก็เขาหล่อ รวยเป็นที่หมายปองของสาวๆ หลายคน เกิดเขาเบื่อเธอที่เด็กกว่ามากละ...
“พี่ไม่รับปากหรอกพลอยก็น่าจะรู้นะว่าพี่ที่บริษัทที่จะไปฝึกงานน่ะบางคนชอบหลอกเด็กฝึกงาน...และเข้ามาจีบอยู่เรื่อย” เขาบอกอย่างเป็นห่วงพลางลูบผมเธอเล่นไปมาอย่างสบายอารมณ์
“เรื่องนั้นพลอยไม่เถียงหรอกค่ะ...บางครั้งเขาแค่หยอกเล่นก็มีค่ะ...หรือบางครั้งพี่ใหญ่อย่าลืมนะคะนักศึกษาบางคนก็ตั้งใจจับพี่เขาเหมือนกันนะ” เธอบอกให้เขาได้คิด มีเหมือนกันที่หลายคนที่หวังรวยทางลัด ที่ใช้เต้าไต่แทนความสามารถ โดยไม่สนใจว่าคนๆ นั้นจะมีครอบครัวหรือว่าคนรักอยู่แล้วหรือไม่
“เรื่องที่พลอยพูดมาก็มีส่วนจริง...แต่พี่ก็ห่วงอยู่ดีนั่นละ...” เขาทำหน้ายุ่งเมื่อคิดว่าเธอต้องไปอยู่ในวงล้อมหมาป่าอย่างนั้น
“อิๆ ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ..พลอยไม่สนใจใครหรอกค่ะ...แล้วก็นะคะพี่ๆ ที่แผนกก็ท่าทางไม่เลวด้วยแหละค่ะ...หรือว่าพี่ใหญ่จะไม่ไปรับไปส่งพลอยละคะ?” เธอรู้ดีว่าเขาขี้กังวลคงไปรับส่งเธอทุกวันแน่ระหว่างที่ฝึกงาน เพราะว่าเขาคงอยากจะแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเธอมีคนรักแล้วห้ามยุ่ง
“ไม่มีทางพี่จะไปรับส่งเราทุกวันอยู่แล้ว เว้นแต่ว่าวันไหนพี่ติดประชุมด่วนเท่านั้น แต่ว่าพลอยเองก็ต้องระวังตัวนะอย่าให้หนุ่มๆ คนไหนมาใกล้เกินไปละ” เขาไม่วายกำชับเธอเสียงหนัก
“ค้า..จะพยายาม...อย่างนี้คงขายไม่ออกหรอกค่ะเป็นข่าวเสียขนาดนี้น่ะ” เธอรับคำเสียงยานคางกับสิ่งที่เขากำชับ ใช่ว่าเธอจะให้ใครเข้าใกล้ง่ายๆ เสียหน่อย “พี่ใหญ่ก็เถอะอย่าเอาตัวไปเข้าใกล้สาวๆ ละเข้าใจรึเปล่า...หรือแม้แต่สาวๆ พวกนั้นเอาตัวเข้าใกล้ก็ห้ามตบะแตกละ” เธอเองก็สั่งเขาเสียงเข้มเหมือนกัน เรื่องอย่างนี้กันเอาไว้ก่อน
“ครับผม...รับรองว่าพลอยจะไม่เสียใจเรื่องนี้เพราะพี่เลยละ..หากว่ามีเรื่องอะไรเราต้องคุยกันเข้าใจรึเปล่า หากว่ามีอะไรข้องใจหรือหากว่าเห็นพี่อยู่กับใครๆ พลอยก็ห้ามคิดไปเองเด็ดขาดต้องรอฟังจากปากพี่เอง หรือไม่แน่ใจเดินเข้าไปทักพี่ได้เลยพี่ไม่ว่าหรอกครับ” เขาบอกคนรักเอาไว้ เรื่องอย่างนี้ใช่ว่าจะไม่มีทางเกิดขึ้น ต้องกันเอาไว้ก่อนเขาเจอผู้คนเยอะแยะ..หากวันไหนเขาเกิดต้องไปพบลูกค้าสาวๆ แล้วเธอไปเจอเข้าอาจจะเข้าใจผิดได้
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะพลอยเดินเข้าไปแน่..แต่ไม่ใช่ว่าพี่ใหญ่มาแสดงท่าทางไม่พอใจใส่พลอยนะคะไม่งั้นละก็...พลอยไม่รับรองนะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น” เธอมองเขาตาเขียว เธอเคยเจอเพื่อนหลายคนที่ไปเจออยู่กับผู้หญิงอื่นเป็นประเภทเดียวกับเธอนั่นละที่ไม่อยากให้อะไรคาใจเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายพร้อมผู้หญิงอีกคน กลายเป็นว่าเพื่อนเธอผิดและถูกต่อว่าอย่างรุนแรง ทั้งที่ผู้ชายที่เป็นฝ่ายิเพราะไปกับคนอื่นหากหมดรักแล้วก็ไม่ควรที่จะผูกมัดอีกคนที่ยังรักไว้เลย แม้จะรักแต่เจ็บนานๆ มันไม่ดีหรอก....สู้เจ็บครั้งเดียวแล้วจบกันไปเลยดีกว่าอย่ามาอ้างว่าสงสารหรือไม่กล้า...
“รับรองว่านั่นไม่ใช่พี่แน่ๆ...หากว่าเจอพี่แล้วเข้าไปทักพี่มีแต่จะแนะนำให้คนทั้งโลกรู้ว่านี่แฟนพี่” เขาเอ่ยแววตากรุ่มกริ่ม และพยายามก้มหาคนรักที่ตอนนี้มองเขาอย่างหวาดระแวง ปากหนาของเขาทาบทับที่ปากบางเขาส่งปลายลิ้นควานหาความหวานปากนิน้ำผึ้งที่เขาเคยลิ้มลองมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยอิ่มเอมกับมันเลย
พลอยไพลินที่ตกใจอยู่ๆ ที่คนรักก็เปลี่ยนโหมดกะทันหัน เธอตั้งรับไม่ทัน ได้แต่พยายามดันอกเขาไว้ด้วยแรงอันน้อยนิด แต่คนไร้ประสบการณ์อย่างเธอหรือจะไปสู้เขาที่เชี่ยวประสบการณ์รักมานักต่อนัก เขาพาเธอเพริดไปมือหนาลูบไล้ไปที่ตอนขาเนียนเรียบของคนรัก เขาลากไล้ผ่านส่งความร้อนไปทั้งกายสาว ไล้ผ่านเข้าไปในกระโปรงตัวสวยของคนรัก ขึ้นไปเรื่อยๆ
“พี่ใหญ่!! อย่านะคะ” เธออุทานออกมาอย่างตกใจ เขาไม่เพียงไม่ฟังยังปิดปากบางของเธอด้วยปากหนาของเขาให้เธอเพริดไปกับเขาอีกครั้ง
“อื้อ...” หญิงสาวไม่มีแรงต่อต้าน เธอรักเขาแล้วเหรอเนี่ย เธอควรจะผลักไสเขาซิไม่ใช่ให้เขาเชยชมง่ายๆ อย่างนี้ ชายหนุ่มยังคงควานหาความหวานจากร่างบางของคนรัก ที่แค่เธอมาอยู่ใกล้ๆ ไฟรักในกายเขามันก็พร้อมพรั่งลุกโชนอย่างไม่ต้องรอให้เสียเวลาเลยละ...
ชายหนุ่มลากมือหนามาสำรวจทรวงหยุ่นของคนรักที่มีขนาดใหญ่เหลือใจ ดีเหลือเกินเขาไม่ได้ยึดติดกับเรื่องนี้ แต่เธอก็มีอย่างเหลือล้น ชายหนุ่มทั้งกอบกุมหยอกเย้าและเคล้นคลึงหนักหน่วงจนร่างบางใต้ร่างเขาครางออกมา..
“อือ..พี่ใหญ่..พะ..พอเถอะค่ะ” เธอพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา นี่มันชักจะเลยเถิดไปแล้วนะ...
“อีกนิดที่รัก..พี่สัญญาไม่มากกว่านี้แน่นอน” เขารู้ว่าเธอยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้ เขายังรอเธอได้อยู่ แต่ว่าจะให้เขาไม่ขอรักเธอเล็กๆ น้อยอย่างนี้เขาคงจะบ้าตายแน่เลย
“ก๊อกๆ ก๊อกๆ ใหญ่คะ” เสียงเรียกที่ดังอยู่หน้าห้องขัดจังหวะหนุ่มกำลังร้อนรักออยู่ตอนนี้ ทำเอาเขาขัดใจอย่างหนักที่มีคนเข้ามาขัดจังหวะระหว่างเขาและเธอตอนนี้
แต่กลับอีกคนกลับระบายลมหายใจอย่างโล่งอกแม้จะเชื่อว่าเขาคงไม่ทำไปมากกว่านี้แต่เธอว่ายังไงเธอก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดีนั่นละ...
พลอยไพลินที่โดนกึ่งลากกึ่งจูงให้หลบมุมเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ และตอนนี้เธอก็อยู่ในห้องทำงานของแฟนหนุ่มเจ้าของบ้าน เธอเดินเลี่ยงไปนั่งที่โซฟานุ่มตัวใหญ่สีน้ำตาลที่วางอยู่มุมห้อง อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้เธออุ่นใจได้บ้าง พอเธอไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนเขาได้ไม่นาน คนขี้หึงก็บอกเธอเบาๆ แล้วให้เธอตามเขามา แม้จะไม่แน่ใจว่าเรื่องอะไร แต่เธอก็ไม่อยากให้คนอื่นผิดสังเกตจึงยอมตามเขาไปเงียบๆ และก็ปรากฏว่าพอพ้นสายตาคนอื่นชายหนุ่มก็โอบแฟนสาวให้เดินตามอย่างที่เขาต้องการ
“พี่..พี่ใหญ่คะเป็นอะไรไปคะ...ทำหน้าบึ้งเชียว?” เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรอยู่ๆ ก็ตีหน้าบึ้งใส่เธอแบบนี้ เธอไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อยแค่นั่งคุยอยู่กับเขาและเพื่อนๆ เท่านั้น เธอได้แต่มองด้านหลังกว้างของแฟนหนุ่มใหญ่อย่างไม่เข้าใจมากนัก ที่ตอนนี้กำลังยืนมีหนึ่งเท้าเอวหนา และอีกมือหนึ่งจับอยู่ที่พนักเก้าอี้ไม่ยอมมองมาที่เธอ สร้างความกังวลใจให้เธออย่างมาก เพราะเขาปกติมีอะไรจะพูดกับเธอนี่นา แม้จะคบหากันไม่นาน ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับเขาอย่างมาก
“พี่ใหญ่คะ?” เธอเรียกเขาเสียงเบาให้เขาหันมาสนใจเธอเสียที เรียกเธอเข้ามาอยู่กับเขาเพียงลำพังในห้องอย่างนี้ ต่อให้เป็นแฟนกันไม่ก็คงไม่ดีนักหรอก...ยิ่งนี่บ้านเขาด้วย
“ทำอย่างนั้นหมายความว่ายังไง?” เขาหันมาหาคนรักแล้วตีหน้าบึ้งตึงใส่เธอ และเดินมาหาเธออย่างมั่นคงแต่แววตาไม่เปลี่ยนไปจากคนรักแม้แต่นิดเดียว แค่ที่เขาทนนั่งอยู่ตรงนั้นมาตั้งนานก็เกินพอแล้ว เธอทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง
“อะไรคะ...ช่วยอธิบายหน่อยซิคะว่าพลอยทำอะไรผิดเหรอคะ?” พลอยไพลินได้แต่ขมวดคิ้วมุ่นไม่แน่ใจว่าตัวเองทำอะไรผิดใจเขานักหนาหรือไงกัน
“ก็..ที่ไปนั่งหัวร่อต่อกระซิกกับผู้ชายอื่นต่อหน้าพี่อย่างนี้น่ะ..หมายความว่าไงอยากให้พี่คลั่งตายไปเลยใช่มั้ยพลอยถึงจะพอใจน่ะ?” เขาบอกเธอเสียงต่ำพยายามสะกดอารมณ์ตัวเอง และเขาไม่ทนแล้ว เธอนั่งข้างเขาก็จริงแต่ไปนั่งหัวเราะกับผู้ชายอื่นอย่างนี้ไม่สนใจเขาเลยเนี่ยนะ
พลอยไพลินได้แต่นั่งมองเขาค้าง ตาโตอย่างไม่คาดคิดกับสิ่งที่เขาพูดออกมา เธอไปทำอะไรอย่างนั้นเมื่อไหร่ เธอนั่งอยู่กับเขาตลอดตั้งแต่ที่ไปลากเธอแยกมาจากเพื่อนเธอ
“บะ..บ้า!!! พลอยไปทำอย่างนั้นเมื่อไหร่ อย่ามากล่าวหากันนะ” เธอเพิ่งหาเสียงตัวเองเจอหลังจากที่อึ้งไปพักใหญ่เพราะไม่คาดคิดกับสิ่งที่เขาจะบอก รู้แหละว่าเขาไม่พอใจแต่ไม่รู้เรื่องอะไร แต่เรื่องที่เขาบอกเมื่อครู่ เธอขอปฏิเสธอย่างเดียวเท่านั้นแหละ..อย่ามากล่าวหากันนะ
“ใครบอกไม่ทำทั้งๆ ที่พี่นั่งอยู่ตรงนั้นพลอยยังไม่สนใจพี่เลย เอาแต่ไปคุยกับไอ้จิกับไอ้ชัย ทั้งที่พี่อยู่ตรงนั้นพลอยกลับไม่สนใจพี่เลย” เขาเอ่ยออกมาเหมือนเด็กถูกขัดใจ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย เขาเป็นชายหนุ่มอายุครึ่งคนมาแล้วเนี่ย จะมาทำท่าทางอย่างนี้ ไหนคนอื่นว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ เงียบขรึมเนี่ย อย่างนี้มันเด็กเรียกร้องความสนใจชัดๆ
“อุ้ย!! พี่ใหญ่ทำอะไรเนี่ย?” พลอยไพลินได้แต่อุทานเสียงหลงเมื่ออยู่ๆ เขานั่งลงข้างๆ กายแล้วกอดเธอเอาไว้แน่น จนเธอไม่สามารถดิ้นหลุดได้เลย ได้แต่เอามือยันอกกว้างเอาไว้เท่านั้นให้มีช่องว่างระหว่างกันบ้าง
“มาทำให้พี่รักแล้วไม่สนใจพี่อย่างนี้หมายความว่าไงครับ..” เขากระซิบข้างหูคนรักอย่างอย่างเอาแต่ใจ จนคนได้ยินยังต้องขนลุกเกรียวเพราะคาดคิดว่าเขาจะเป็นอย่างนี้ ทุกครั้งเขาก็ดูท่าทางเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอมากนี่นา
“อย่ามากล่าวหาพลอยนะ...พลอยไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พี่ใหญ่กล่าวหาเลย พลอยก็อยู่ตรงนั้นกับพี่ใหญ่ตลอดมือพลอยก็โดนพี่ใหญ่กุมเอาไว้ตลอดเวลาอย่างนั้นน่ะ...แล้วก็พลอยไม่ได้ไม่สนใจพี่ใหญ่..แต่เพราะว่าพลอย..เอ่อ...” เธอไม่รู้จะบอกเขาว่ายังไงดีกับสิ่งที่เธอรู้สึกตอนนี้
“ถ้าสนใจพี่แล้วทำไมไม่มองหน้าพี่เลยละ..เอาแต่หลบอยู่นั่นละ..” เขาเห็นอยู่นะว่าเธอพยายามเลี่ยงที่จะมองหน้าเขา ทำให้เขาหงุดหงิดใจเป็นอย่างมากที่โดนคนรักหลบหน้าทั้งที่อยู่ใกล้กันขนาดนั้นน่ะ
“ก็...ก็...เพราะพี่ใหญ่แหละเอาแต่มองพลอยอย่างนั้นพลอยจะไปกล้ามองหน้าพี่ยังไง” เธอหลับตาเมื่อหน้าเขาลอยมาชิดหน้าเธอจนไม่เห็นว่าเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เพียงไหน
“พี่ทำอะไร?...พี่ไม่ได้ทำเสียหน่อยมีแต่พลอยแหละทำให้พี่ใจเสีย...” เธอยังกระซิบที่ข้างหูเธออยู่ตอนนี้ ทั้งคลอเคลียไม่ยอมห่าง
“หยุดนะพี่ใหญ่...”เธอพยายามรวบรวมกำลังใจที่เหลือน้อยเต็มทีให้เขาหยุดการกระทำที่สุดแสนจะสั่นความรู้สึกเธอตอนนี้
“หยุดอะไร..พี่ไม่ได้ทำอะไรพลอยเสียหน่อย พี่แค่เรียกกำลังใจตัวเองกลับเท่านั้นเองนะ” ชายหนุ่มตอบหน้าตาย เมื่อเธอพยายามดันร่างหนาของเขาด้วยแรงอันน้อยนิดนั่น
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ...มาคุยกันก่อนนะพี่ใหญ่” หญิงสาวพยายามดึงให้เขากลับมาเรื่องเดิมก่อนที่เขาจะทำให้เธอเตลิดไปกับเขาด้วย แม้ว่าจะเพิ่งคบหากันไม่นานเธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้เห็นท่าทีนิ่งๆ แต่ก็ร้อนเป็นไฟเชียวละทุกครั้งที่มีโอกาสเขาไม่เคยปล่อยผ่านไป เขาบอกว่าต้องสร้างความสนิทสนมระหว่างเธอกับเขาให้มากขึ้นด้วยการสัมผัสกันเล็กๆ น้อยๆ แม้แต่ละครั้งจะทำเธอขาดทุนย่อยยับก็ตาม แต่ก็แปลกที่ตัวเองไม่ได้รู้สึกไม่พอใจหรือรังเกียจสัมผัสของเขาเลยแม้แต่น้อย มีแค่ความรู้สึกขัดเขินและกังวลว่ามันจะเกินเลยมากกว่า ดูท่าเขาคงไวไฟไม่น้อยเลย
คิดว่าตัวเองเผลอเมื่อไหร่เธออาจจะต้องเปลี่ยนสถานะจากคนรักมาเป็นเมียโดยไม่ตั้งใจเป็นแน่หากเขายังเป็นอย่างนี้ และเธอก็ยังไม่พร้อมจะเป็นเมียใครในตอนนี้ ชีวิตเธอเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ยังไม่พร้อมที่จะเป็นคู่ชีวิตของใครหรอก
“เอ้า...พลอยก็อธิบายมาซิว่าพี่ทำอะไร?” เขายังไม่หยุดไซร้ซอกคอขาวเนียนทั้งที่ไม่ว่าเธอจะพยายามดันร่างเขาออกมาแค่ไหน
“ฮื้อ..พี่ใหญ่ถ้าไม่มาคุยกันดีๆ ก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว พลอยจะกลับแล้ว...” เธอตัดสินใจบอกเสียงแข็งเมื่อเขาทำท่าว่าจะไม่อยากจะคุยกับเธอแล้ว
“เอ้าๆ ก็ได้..ว่ามาพี่ทำอะไร” เขายอมเลิกราในที่สุด ความจริงเขาก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้หรอก แต่อยู่ใกล้คนที่รักและได้กบลิ่นหอมๆ จากตัวเธอแล้วมันทำให้เขาเขวได้ตลอดเลย
“ก็เพราะพี่ใหญ่เป็นอย่างนี้น่ะซิคะถึงทำให้พลอยไม่อยากจะมองไปทางพี่เลย..รู้มั้ยว่าสายตาพี่คิดอะไรออกมา..อย่าคิดว่าเพื่อนพี่ไม่เห็นนะคะคนอื่นเขาเห็นหรอกว่าพี่ใหญ่มองพลอย...เหมือน” เธอจะบอกเขาว่ายังไงว่าสายตาเขาน่ะ...ร้ายกาจมองเธอเหมือนจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว เธอได้แต่สะบัดหน้าหนีคนร้ายกาจอย่างเขา
“โธ่..ที่รักบอกพี่มาซิคะว่าสายตาพี่มันทำอะไรให้พลอยของพี่ไม่พอใจกันแน่” กลายเป็นว่าคนที่ต้องเป็นฝ่ายง้อกลายเป็นเขาไปเสียนี่ทั้งที่คราวแรกที่เข้ามาเขาเป็นฝ่ายที่อารมณ์เสียสุด แต่อาจจะเพราะกลิ่นกายหอมๆ ของเธอก็ได้ที่ทำให้เขาอารมณ์ดีมากขึ้นแล้ว และการที่เขามีเธอในอ้อมกอดตอนนี้อะไรเขาก็ไม่รู้สึกแล้ว นอกจากมีเธออยู่กับเขาอย่างนี้
“ก็...พี่ใหญ่น่ะมองพลอยเหมือนจะกลืนเข้าไปในอกอย่างนั้นน่ะแล้วใครจะไปกล้ามองละ...พลอยก็เขินนะ...” เธอบอกเขาไปตรงๆ ใช่ว่าเธอไม่สนใจเขาแต่กลายไปว่าทุกครั้งที่เธอหันไปสบตาเขาเธอก็ต้องสะเทิ้นอายกับแววตาที่เขาส่งมา ทำเธอเขินและอายที่จะมองไปยังเขา เลยเลือกที่จะไม่มองเขานั้นละ แต่มือเธอก็ยังอยู่อุ้งมือเขาตลอดเธอไม่ได้ชักมือหนีหายไปไหนเลย บางครั้งเขาก็โอบไหล่เธอบ้าง เอวเธอบ้างแล้วแต่เวลา
“ไม่รู้ละพลอยทำให้พี่เสียใจต้องถูกลงโทษด้วย..รู้มั้ยว่าพี่รู้สึกแย่แค่ไหนที่คิดว่าพลอยให้ความสนใจเพื่อนพี่น่ะ” เขาทำหน้างออย่างไม่พอใจ ที่เธอให้ความสนใจกับเพื่อนเขามากกว่า
“แต่นั่นเพื่อนพี่ใหญ่นะ...พลอยคุยด้วยไม่เห็นแปลกถ้าพลอยๆ คุยกับคนอื่นลับหลังพี่ใหญ่ละ...” เธอถามเขาหน้าตาย เรื่องอะไรเธอจะยอมให้เขากล่าวหาง่ายๆ ละ
“อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ...พี่รู้เรื่องเอาตายแน่ รับรองตอนนั้นพี่จะทำให้พลอยดิ้นไม่หลุดแล้วไม่สามารถมองผู้ชายคนไหนได้อีก” เขาบอกเสียงเข้ม เพราะเขาไม่ชอบให้เธอล้อเล่นอย่างนี้ ถึงจะรู้ว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้นแต่เพราะความน่ารัก และสวยหุ่นดีของเธอนี่ละที่ให้เขาไม่ไว้ใจไอ้หนุ่มหน้าไหนทั้งนั้น เขารักของเขานี่นา ก่อนจะเจอเธอเป็นยังไงเขาไม่สนหรอก แต่ตอนนี้เขารู้แต่ว่าเธอเป็นของเขาแล้ว
“เชอะ...ก็แค่เปรียบเทียบให้ฟัง..คนขี้หึง” เธอทำปากยื่นน้อยๆ กับท่าทางเอาจริงของอีกฝ่าย เธอไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้นเสียหน่อย เธอเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหากมีผู้ชายเข้ามาจีบเธอจริงๆ เขาจะเต้นแค่ไหน...
“รู้ตัวว่าตัวเองขี้หึงแต่เพราะแฟนพี่สวยนี่นา” เขายอมรับกับเธออย่างไม่อายเลยว่าตั้งแต่คบหากับเธอก็เป็นแบบนี้แล้ว ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว กับคนอื่นเขาก็เฉยๆ ใครจะทำอะไรเขาก็ไม่ยิ่งเกี่ยวอยู่แล้ว อยากไปก็ได้ แต่อย่ามาหลอกเขาเสียให้ยาก แต่ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเธอเขาพร้อมที่จะมีเรื่องกับใครก็ตามที่คิดจะเข้ามาแย่งเธอไปจากเขา
“พลอยไม่ว่าหรอกค่ะ...แต่บางครั้งพี่ใหญ่ก็ระงับอารมณ์ตัวเองหน่อย เพราะบางคนเขาไม่ได้จีบพลอยหรอกค่ะ แค่เข้ามาคุยด้วยเฉยๆ ยิ่งวันจันทร์พลอยต้องไปฝึกงานด้วย...” เธอบอกให้เขาเข้าใจ เธอก็มีสังคมของเธอ และเธอเองก็ห่วงด้วยว่าเขาจะเป็นยังไง เธอรู้หรอกว่าเขาหวงเธอมาก แต่ก็แปลกที่เขาอย่างเขาจะมาหึงหวงคนอย่างเธออย่างนี้...ความรักนี่เข้าใจยากจริงๆ เขามีอะไรต้องมาห่วงเรื่องเธอกัน น่าจะเป็นเธอเสียมากกว่านะที่ต้องหวงเขา ก็เขาหล่อ รวยเป็นที่หมายปองของสาวๆ หลายคน เกิดเขาเบื่อเธอที่เด็กกว่ามากละ...
“พี่ไม่รับปากหรอกพลอยก็น่าจะรู้นะว่าพี่ที่บริษัทที่จะไปฝึกงานน่ะบางคนชอบหลอกเด็กฝึกงาน...และเข้ามาจีบอยู่เรื่อย” เขาบอกอย่างเป็นห่วงพลางลูบผมเธอเล่นไปมาอย่างสบายอารมณ์
“เรื่องนั้นพลอยไม่เถียงหรอกค่ะ...บางครั้งเขาแค่หยอกเล่นก็มีค่ะ...หรือบางครั้งพี่ใหญ่อย่าลืมนะคะนักศึกษาบางคนก็ตั้งใจจับพี่เขาเหมือนกันนะ” เธอบอกให้เขาได้คิด มีเหมือนกันที่หลายคนที่หวังรวยทางลัด ที่ใช้เต้าไต่แทนความสามารถ โดยไม่สนใจว่าคนๆ นั้นจะมีครอบครัวหรือว่าคนรักอยู่แล้วหรือไม่
“เรื่องที่พลอยพูดมาก็มีส่วนจริง...แต่พี่ก็ห่วงอยู่ดีนั่นละ...” เขาทำหน้ายุ่งเมื่อคิดว่าเธอต้องไปอยู่ในวงล้อมหมาป่าอย่างนั้น
“อิๆ ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ..พลอยไม่สนใจใครหรอกค่ะ...แล้วก็นะคะพี่ๆ ที่แผนกก็ท่าทางไม่เลวด้วยแหละค่ะ...หรือว่าพี่ใหญ่จะไม่ไปรับไปส่งพลอยละคะ?” เธอรู้ดีว่าเขาขี้กังวลคงไปรับส่งเธอทุกวันแน่ระหว่างที่ฝึกงาน เพราะว่าเขาคงอยากจะแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเธอมีคนรักแล้วห้ามยุ่ง
“ไม่มีทางพี่จะไปรับส่งเราทุกวันอยู่แล้ว เว้นแต่ว่าวันไหนพี่ติดประชุมด่วนเท่านั้น แต่ว่าพลอยเองก็ต้องระวังตัวนะอย่าให้หนุ่มๆ คนไหนมาใกล้เกินไปละ” เขาไม่วายกำชับเธอเสียงหนัก
“ค้า..จะพยายาม...อย่างนี้คงขายไม่ออกหรอกค่ะเป็นข่าวเสียขนาดนี้น่ะ” เธอรับคำเสียงยานคางกับสิ่งที่เขากำชับ ใช่ว่าเธอจะให้ใครเข้าใกล้ง่ายๆ เสียหน่อย “พี่ใหญ่ก็เถอะอย่าเอาตัวไปเข้าใกล้สาวๆ ละเข้าใจรึเปล่า...หรือแม้แต่สาวๆ พวกนั้นเอาตัวเข้าใกล้ก็ห้ามตบะแตกละ” เธอเองก็สั่งเขาเสียงเข้มเหมือนกัน เรื่องอย่างนี้กันเอาไว้ก่อน
“ครับผม...รับรองว่าพลอยจะไม่เสียใจเรื่องนี้เพราะพี่เลยละ..หากว่ามีเรื่องอะไรเราต้องคุยกันเข้าใจรึเปล่า หากว่ามีอะไรข้องใจหรือหากว่าเห็นพี่อยู่กับใครๆ พลอยก็ห้ามคิดไปเองเด็ดขาดต้องรอฟังจากปากพี่เอง หรือไม่แน่ใจเดินเข้าไปทักพี่ได้เลยพี่ไม่ว่าหรอกครับ” เขาบอกคนรักเอาไว้ เรื่องอย่างนี้ใช่ว่าจะไม่มีทางเกิดขึ้น ต้องกันเอาไว้ก่อนเขาเจอผู้คนเยอะแยะ..หากวันไหนเขาเกิดต้องไปพบลูกค้าสาวๆ แล้วเธอไปเจอเข้าอาจจะเข้าใจผิดได้
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะพลอยเดินเข้าไปแน่..แต่ไม่ใช่ว่าพี่ใหญ่มาแสดงท่าทางไม่พอใจใส่พลอยนะคะไม่งั้นละก็...พลอยไม่รับรองนะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น” เธอมองเขาตาเขียว เธอเคยเจอเพื่อนหลายคนที่ไปเจออยู่กับผู้หญิงอื่นเป็นประเภทเดียวกับเธอนั่นละที่ไม่อยากให้อะไรคาใจเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายพร้อมผู้หญิงอีกคน กลายเป็นว่าเพื่อนเธอผิดและถูกต่อว่าอย่างรุนแรง ทั้งที่ผู้ชายที่เป็นฝ่ายิเพราะไปกับคนอื่นหากหมดรักแล้วก็ไม่ควรที่จะผูกมัดอีกคนที่ยังรักไว้เลย แม้จะรักแต่เจ็บนานๆ มันไม่ดีหรอก....สู้เจ็บครั้งเดียวแล้วจบกันไปเลยดีกว่าอย่ามาอ้างว่าสงสารหรือไม่กล้า...
“รับรองว่านั่นไม่ใช่พี่แน่ๆ...หากว่าเจอพี่แล้วเข้าไปทักพี่มีแต่จะแนะนำให้คนทั้งโลกรู้ว่านี่แฟนพี่” เขาเอ่ยแววตากรุ่มกริ่ม และพยายามก้มหาคนรักที่ตอนนี้มองเขาอย่างหวาดระแวง ปากหนาของเขาทาบทับที่ปากบางเขาส่งปลายลิ้นควานหาความหวานปากนิน้ำผึ้งที่เขาเคยลิ้มลองมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยอิ่มเอมกับมันเลย
พลอยไพลินที่ตกใจอยู่ๆ ที่คนรักก็เปลี่ยนโหมดกะทันหัน เธอตั้งรับไม่ทัน ได้แต่พยายามดันอกเขาไว้ด้วยแรงอันน้อยนิด แต่คนไร้ประสบการณ์อย่างเธอหรือจะไปสู้เขาที่เชี่ยวประสบการณ์รักมานักต่อนัก เขาพาเธอเพริดไปมือหนาลูบไล้ไปที่ตอนขาเนียนเรียบของคนรัก เขาลากไล้ผ่านส่งความร้อนไปทั้งกายสาว ไล้ผ่านเข้าไปในกระโปรงตัวสวยของคนรัก ขึ้นไปเรื่อยๆ
“พี่ใหญ่!! อย่านะคะ” เธออุทานออกมาอย่างตกใจ เขาไม่เพียงไม่ฟังยังปิดปากบางของเธอด้วยปากหนาของเขาให้เธอเพริดไปกับเขาอีกครั้ง
“อื้อ...” หญิงสาวไม่มีแรงต่อต้าน เธอรักเขาแล้วเหรอเนี่ย เธอควรจะผลักไสเขาซิไม่ใช่ให้เขาเชยชมง่ายๆ อย่างนี้ ชายหนุ่มยังคงควานหาความหวานจากร่างบางของคนรัก ที่แค่เธอมาอยู่ใกล้ๆ ไฟรักในกายเขามันก็พร้อมพรั่งลุกโชนอย่างไม่ต้องรอให้เสียเวลาเลยละ...
ชายหนุ่มลากมือหนามาสำรวจทรวงหยุ่นของคนรักที่มีขนาดใหญ่เหลือใจ ดีเหลือเกินเขาไม่ได้ยึดติดกับเรื่องนี้ แต่เธอก็มีอย่างเหลือล้น ชายหนุ่มทั้งกอบกุมหยอกเย้าและเคล้นคลึงหนักหน่วงจนร่างบางใต้ร่างเขาครางออกมา..
“อือ..พี่ใหญ่..พะ..พอเถอะค่ะ” เธอพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา นี่มันชักจะเลยเถิดไปแล้วนะ...
“อีกนิดที่รัก..พี่สัญญาไม่มากกว่านี้แน่นอน” เขารู้ว่าเธอยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้ เขายังรอเธอได้อยู่ แต่ว่าจะให้เขาไม่ขอรักเธอเล็กๆ น้อยอย่างนี้เขาคงจะบ้าตายแน่เลย
“ก๊อกๆ ก๊อกๆ ใหญ่คะ” เสียงเรียกที่ดังอยู่หน้าห้องขัดจังหวะหนุ่มกำลังร้อนรักออยู่ตอนนี้ ทำเอาเขาขัดใจอย่างหนักที่มีคนเข้ามาขัดจังหวะระหว่างเขาและเธอตอนนี้
แต่กลับอีกคนกลับระบายลมหายใจอย่างโล่งอกแม้จะเชื่อว่าเขาคงไม่ทำไปมากกว่านี้แต่เธอว่ายังไงเธอก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดีนั่นละ...
อักษรจัญจ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 มี.ค. 2555, 08:59:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 มี.ค. 2555, 08:59:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 2637
| << ตอนที่ 19 | ตอนที่ 21 >> |
คิมหันตุ์ 12 มี.ค. 2555, 11:00:23 น.
ใครมาเคาะเนี่ย!!!!
ใครมาเคาะเนี่ย!!!!
tonrang 12 มี.ค. 2555, 13:42:09 น.
หึหึ หนูพลอยจะรอดมือพี่ใหญ่ได้ไปกี่น้ำกันค่ะ
หึหึ หนูพลอยจะรอดมือพี่ใหญ่ได้ไปกี่น้ำกันค่ะ
anOO 12 มี.ค. 2555, 13:44:26 น.
มีสาวมาเคาะประตูซะด้วย เ้รียกซะสนิทเลย ใครกันนะ
มีสาวมาเคาะประตูซะด้วย เ้รียกซะสนิทเลย ใครกันนะ
หมูอ้วน 13 มี.ค. 2555, 06:15:26 น.
หนูพลอยเกือบไม่รอดซะแย้วว
หนูพลอยเกือบไม่รอดซะแย้วว