พื้นที่ชุ่มรัก
เมื่อได้รับคำขาดจากเหล่าคุณปู่คุณตาว่าต้องการเห็นหน้าหลานเขยหลานสะใภ้ก่อนวันเริ่มศักราชใหม่ซึ่งเหลือเวลาอีกครึ่งปี บรรดาหลานๆจึงปวดหัวหนักเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มตามหาหลานเขยหลานสะใภ้ที่จุดไหนของประเทศ และที่สำคัญกว่านั้น...ถ้าหลานคนใดคนหนึ่งทำตามความต้องการของท่านไม่ได้ ทุกคนจะต้องชดใช้ที่ทำให้คุณปู่คุณตาผิดหวังด้วยเงินและทรัพย์สินมูลค่ามหาศาลที่พอจะทำให้หลานๆสุดที่รักของพวกท่านล้มละลายกันได้ทีเดียว!!
แล้วจะให้บรรดาหลานสุดที่รักทั้ง 5 คนยอมขัดใจคุณปู่คุณตาได้อย่างไร นอกจากต้องก้มหน้ารับคำสั่งอาญาสิทธิ์แต่โดยดี และคงต้องเริ่มปฏิบัติภารกิจอย่างจริงจัง เวลาที่เหลืออยู่คงต้องงัดทุกกลยุทธทุกอย่างขึ้นมาใช้เพราะหลานๆได้ลงมติอย่าง (เกือบ) เป็นเอกฉันท์กันมาแล้วว่างานนี้...แพ้ไม่ได้!
แล้วจะให้บรรดาหลานสุดที่รักทั้ง 5 คนยอมขัดใจคุณปู่คุณตาได้อย่างไร นอกจากต้องก้มหน้ารับคำสั่งอาญาสิทธิ์แต่โดยดี และคงต้องเริ่มปฏิบัติภารกิจอย่างจริงจัง เวลาที่เหลืออยู่คงต้องงัดทุกกลยุทธทุกอย่างขึ้นมาใช้เพราะหลานๆได้ลงมติอย่าง (เกือบ) เป็นเอกฉันท์กันมาแล้วว่างานนี้...แพ้ไม่ได้!
Tags: แผนการ คุณปู่ คุณตา หลาน ความรัก พื้นที่ชุ่มรัก ผลิดอกออกรัก
ตอน: เขตพื้นที่ที่ 1 : ผลิดอก...ออกรัก : ตอนที่ 22
ตอนแรกว่าจะมาช้า แต่เข็นตอนใหม่มาได้เลยเอามาลงให้อ่านกันค่ะ (และตอนหน้าก็จะพยายาม...เข็นมาจนได้ค่ะ)
ตอนหน้าจะพยายามอย่างที่สุดที่จะมาตรงเวลาเพราะเป็นเบื้องหลังของหมูหวาน ฮ่ะฮ่าาาาา
อ่านกันได้เลยจ้าาา
------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 22: ตัวช่วยเรื่องหัวใจ
“พี่อาร์มเจ้าขา ช่วยหยุดเดินเป็นหนูติดจั่นแล้วนั่งนิ่งๆซักนาทีจะได้ไหมคะ พายด์เวียนหัวแทน” กีรตาผู้มีศักดิ์เป็นญาติผู้น้องเอ่ยขึ้นเพราะหลานชายคนโตของตระกูลที่ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในบ้านของเธอก็เอาแต่เดินวนไปวนมาแถมยังบ่นกับตัวเองไม่หยุดปากว่า ‘ทำอย่างไรดี’
หากคนเป็นพี่ชายก็หาได้ฟังคำพูดของน้องสาวไม่ ชิษวัศยังคงเดินวนรอบโต๊ะกลางสนามหญ้าสีเขียวสดซึ่งมีกีรตาที่กำลังนั่งอ่านหนังสือนิยายเล่มโปรดอยู่ด้วยอีกคน
“ทำเขางอนก็ไปง้อสิคะ จะมาเดินบ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่ทำไม...” กีรตาชะงักไปนิดราวกับว่าเพิ่งนึกอะไรออก “ อ้อ...ลืมไปว่าเขาไม่ให้ไปง้อ” ประโยคนี้ของหญิงสาวนั้นได้ผลนักเพราะทำให้ชิษวัศหยุดฝีเท้าของตัวเองลงได้ ชายหนุ่มเปลี่ยนจากการเดินวนเป็นการทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องสาว
“รู้เรื่องหนูมุกได้ยังไงพายด์ ที่สำคัญ...รู้ได้ยังไงว่าหนูมุกไม่ให้พี่ไปง้อ” ทั้งดวงตาและน้ำเสียงเผยให้เห็นถึงความสงสัยได้อย่างไม่ปิดบัง ก็อย่างที่บอก...เขาเองยังไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้น้องๆทุกคนได้รู้เลย
“พายด์อยู่บ้านใครคะพี่อาร์ม บ้านคุณตารันนะคะ คุณตารู้อะไรพายด์ก็รู้หมดนั่นล่ะ สายคุณตาเยอะไปหมดพี่อาร์มก็รู้”
...อา...นั่นสินะ เขาก็น่าจะพอเดาได้... ชิษวัศคิดขึ้นมาในใจ น้องสาวของเขาคนนี้รวมถึงภูมิรพีอาศัยอยู่ในบ้านของคุณตารัน เพราะฉะนั้นถ้าทั้งกีรตาและภูมิรพีรู้ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร และแน่นอนว่า...ความสัมพันธ์ของทั้งเขาและมุกตาภาคงรู้ไปทั่วทั้งตระกูลแล้วกระมัง
“ถ้างั้นเรกับเกมก็รู้แล้วน่ะสิ”
“ใช่สิคะ” กีรตาบอกพลางจิบน้ำแดงที่ทั้งหอมทั้งหวาน “โดยเฉพาะนายเกมบ่นซะพายด์รำคาญ บ่นอยู่ได้พี่อาร์มมีแฟนกดดันน้องๆที่เหลือ” น้องสาวพาดพิงถึงหลานชายคนเล็กที่ดูท่าว่าจะเอาเรื่องที่สุดของตระกูลก่อนจะพูดต่อ “แต่เรื่องที่คุณหนูมุกงอนพี่อาร์มมีพายด์ คุณตารันแล้วก็คุณตารินที่รู้นะคะ นอกนั้นยังไม่มีใครรู้ค่ะ”
“พี่ไวน์!” หลานสาวคนโปรดของคุณตารันโบกมือเรียกพี่ชายร่วมสายเลือดที่กำลังเดินมาสมทบ ดูจากสภาพเสื้อเชิ้ตสีอ่อนที่ถูกพับแขนขึ้นไปจนถึงข้อศอกกับสูทตัวนอกที่พาดอยู่บนแขนลวกๆนั้นบอกได้ดีว่าวันนี้คงเป็นอีกวันที่พี่ชายของเธอกรำงานหนักมาและคงหมดพลังงานไปไม่น้อย
“ว่าไงครับพี่อาร์ม ลมอะไรหอบมาถึงนี่ได้” แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานแต่พอเจอชิษวัศ ภูมิรพีทักพี่ชายด้วยรอยยิ้มกว้างซึ่งแม้จะเป็นเพียงแค่ลูกพี่ลูกน้อง หากลูกหลานของตระกูลนี้ก็สนิทสนมและผูกพันกันราวพี่น้องแท้ๆ เรื่องอย่างนี้คงต้องขอบคุณคุณตาแฝดทั้งสองที่สั่งสอนลูกหลานมาดี
“ลมคิดไม่ตกน่ะสิ” ไม่ทันให้พี่ชายคนโตได้ตอบเพราะกีรตาชิงตอบแทนเสียก่อน “ทะเลาะกับคุณหนูมุกมา ไปง้อก็ไปง้อไม่ได้ เขาไม่ให้ไป” น้องสาวตอบแทนเสร็จสรรพแถมยังจัดแจงขยายความเสียเรียบร้อยจนชิษวัศไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติมเลย
“ตามนั้นเลยไวน์ มีวิธีดีๆไหม” ชิษวัศถามอย่างไม่อ้อมค้อม จุดประสงค์ที่มาที่นี่ก็เพราะเหตุนี้ ชายหนุ่มต้องการหาตัวช่วยและบุคคลที่ผุดขึ้นมาในความคิดคนแรกก็คือภูมิรพีน้องชายที่ทั้งอบอุ่นและอ่อนโยน ชายหนุ่มผู้สนใจในทุกรายละเอียด ใส่ใจในความรู้สึกของคนอื่น ถ้าเปรียบตัวเขาเองเป็นน้ำแข็งขั้วโลกใต้ ภูมิรพีคงเป็นพระอาทิตย์ที่ทอแสงอบอุ่นยามเช้า
...ดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง...
ภูมิรพีนิ่งคิดไปนิดหนึ่ง มือใหญ่หยิบฉวยแก้วน้ำแดงของน้องสาวมาดื่มแม้จะโดนเจ้าของเก่าของมันฟาดฝ่ามือลงบนมือของตัวเองดังเผียะก็ตามก่อนจะล้วงมือไปหยิบไอพอดทัชในกระเป๋ากางเกงที่เสียบหูฟังไว้พร้อมเพื่อยื่นมันให้กับชิษวัศที่เลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจว่าน้องชายต้องการจะสื่ออะไร
“เพลงนี้ครับพี่อาร์ม” ภูมิรพีเลือกเพลงโดยใช้นิ้วสัมผัสกับตัวเครื่องก่อนจะยื่นให้กับพี่ชาย “ผมให้เวลาฟังสิบห้านาที จำทำนองให้ได้ ส่วนเนื้อร้องจำไม่ได้ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอามาให้ ระหว่างรอก็ฟังไปนะครับ ผมไปอาบน้ำก่อน” อธิบายวิธีของตัวเองจบก็ลุกพรวดขึ้นเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่นแต่ชิษวัศก็เอ่ยรั้งอีกฝ่ายไว้ก่อน
“เดี๋ยวไวน์ พี่ไม่เข้าใจ ไวน์จะให้พี่ฟังเพลงนี้ทำไม”
“ก็คุณมุกเขาไม่ให้พี่อาร์มไปง้อใช่ไหมครับ เพราะงั้นเราก็ส่งคลิปไปง้อก็ได้นี่ ผมเล่นกีตาร์พี่อาร์มเป็นคนร้อง ยัยพายด์เป็นคนถ่าย เวิร์คออกครับ” พูดจบก็เดินออกจากวงสนทนาไปทิ้งให้ชิษวัศจ้องมองอยู่กับเจ้าไอพอดทัชตาเขม็งจนกีรตาต้องช่วยเอาหูฟังสีขาวทั้งสองข้างเสียบเข้าไปในหูของพี่ชายพร้อมกับกดเพลย์ให้บทเพลงเล่นไปตามท่วงทำนอง
“นั่งฟังไปค่ะพี่อาร์ม พายด์ว่าวิธีนี้ก็ดีแล้วนะคะ ไม่ได้ทำผิดข้อห้ามของคุณหนูมุกด้วยนะ ไม่ได้ตามไปง้อที่บ้านซะหน่อย จริงมั้ยคะ?” กีรตายิ้มกว้างพลางหยิบคุกกี้ข้าวโอ๊ตเข้าปากตามติดด้วยน้ำแดงแก้วใหม่ที่ภูมิรพีสั่งให้แม่บ้านนำมาเสิร์ฟให้เมื่อครู่
ผ่านไปสิบห้านาทีไม่มีขาดเกินเพราะชิษวัศดูเข็มยาวจากนาฬิกาข้อมือจองตัวเองแทบจะทุกๆหนึ่งนาที ภูมิรพีเดินกลับเข้ามาร่วมโต๊ะในชุดลำลองสบายๆกับกีตาร์ตัวเก่งที่น้องชายคนนี้มักหยิบมาเล่นเสมอเวลาไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดของครอบครัวใหญ่ครอบครัวนี้
“พร้อมไหมครับพี่อาร์ม” ภูมิรพีถามพร้อมกับเตรียมกีตาร์ตัวเก่งในท่าเตรียมพร้อม
“ก็นะ” ชิษวัศตอบอย่างไม่ค่อยเต็มปากเต็มคำเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เกิดมาเป็นชิษวัศตัวเท่านี้ไม่เคยต้องมาถ่ายคลิปร้องเพลงง้อสาวเลยสักครั้ง “เหมือนจะพร้อม”
กีรตาหลุดหัวเราะคิกคัก น้อยครั้งนักที่พี่อาร์มของเธอจะแสดงท่าทีไม่มั่นใจในตัวเองอย่างนี้ คุณชิษวัศผู้น่าเกรงขามที่เหล่าลูกน้องนับร้อยชีวิตต้องเกรงกลัวตอนนี้กลับกำลังไม่มั่นใจที่จะต้องร้องเพลงเพื่อง้อสาว ถ้าจะพูดให้ถูก...พี่ชายของเธอคงกำลังเขินมากกว่า
“ต้องพร้อมค่ะพี่อาร์ม ถ้าร้องไม่เพราะเดี๋ยวหนูมุกไม่หายโกรธไม่รู้ด้วยนะ” กีรตาบอกพร้อมกับแบมือยื่นไปตรงหน้าของชิษวัศ
“ขออะไรไม่ทราบครับคุณน้องสาว” ชิษวัศเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจที่จู่ๆกีรตาก็แบมือยื่นมาตรงหน้า
“มือถือพี่อาร์มไงคะ ใช้มือถือพี่อาร์มถ่ายแล้วก็จัดการส่ง ง่าย สะดวก ได้ผลชัวร์” กีรตาให้กำลังใจพี่ชายก่อนจะรับโทรศัพท์มือถือของชิษวัศมาไว้ในมือพร้อมกับเปิดโปรแกรมเตรียมถ่ายวีดีโอ
ชิษวัศสูดหายใจเข้าเต็มปอด แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ร้องเพลงกับฝีมือการเล่นกีตาร์ของภูมิรพีแต่สถานการณ์ตอนนี้มันปกติเสียที่ไหนถึงจะอยากง้อขอคืนดีแต่แบบนี้มันก็อดเขินกันไม่ได้จริงๆ
“แบบนี้โอเคแน่นะไวน์” ถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“แน่สิครับ เริ่มเลยพี่อาร์ม ผมกับพายด์พร้อมแล้ว” ภูมิรพีส่งสัญญาณให้ทั้งคนเป็นพี่ชายและน้องสาว
เมื่อได้สัญญาณจากภูมิรพี กีรตาจึงจัดการหามุมกล้องที่ดีที่สุดเพื่อถ่ายคลิปการง้องอนสาวของชิษวัศซึ่งวีดีโอน่ะเธอได้กดอัดไปแล้วแต่นักร้องจำเป็นกลับยังกลัวๆกล้าๆไม่ยอมร้องเสียทีจนเธอต้องส่งสายตาไปกระทุ้งให้ญาติผู้พี่รีบๆร้องได้แล้ว
ชิษวัศหันมามองหน้าของภูมิรพีอีกที อาการประหม่าที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนักกับผู้ชายที่ชื่อชิษวัศกลับเกิดขึ้นกับเรื่องอย่างนี้ซึ่งเจ้าตัวก็คงคาดไม่ถึงที่จะประสบกับความรู้สึกนี้เข้ากับตนเองแต่พอได้รับสายตาเชื่อมั่นจากน้องชายที่มักบอกอยู่เสมอว่า ‘พี่อาร์มคือไอดอลของผม’ ก็ทำให้ชิษวัศใจชื้นขึ้นไม่น้อย ในฐานะพี่ชายคนโต หลานชายคนโตของตตินรากรณ์ ไม่มีอะไรที่คนอย่างชิษวัศทำไม่ได้!
ฉันรู้ฉันทำไม่ดี ฉันรู้ฉันเองที่ผิด ก็รู้แก่ใจ
ฉันรู้ฉันมีเวลา ให้เธอน้อยไปจริงๆ ก็มัววุ่นวาย
ผิดไปแล้ว เมื่อรู้ตัวอีกเมื่อเธอโกรธ
แต่ฉันรู้ ขอโทษไปก็คงไร้ประโยชน์
จะไม่ขอให้เธอไม่โกรธกัน มันสมควร
แต่จะขอแค่เพียงเรื่องเดียวแค่เท่านั้น
ท่วงทำนองจากกีตาร์โปร่งของภูมิรพีและเสียงร้องที่ทั้งทุ้มทั้งนุ่มของชิษวัศเข้ากันได้ดีจนผู้ฟังอย่างกีรตายังอดที่จะเคลิ้มไม่ได้ โดยเฉพาะสายตาที่มองตรงมายังโทรศัพท์ที่ตอนนี้กลายสภาพมาเป็นกล้องจำเป็นราวกับกำลังตั้งใจที่จะขอโทษอีกคนที่คงจะได้รับคลิปนี้ในอีกไม่ช้า
อย่าโกรธกันนานได้ไหมใจคอไม่ดี
กลัวเธอจะไม่รักกัน
ถ้าอย่างนั้นฉันเองก็คงจะอยู่ไม่ไหว
โกรธอีกนิดนึงแล้วก็พอ
โกรธอีกสักนาทีก็พอ
ให้ฉันง้อได้ไหมคนดี...อย่าโกรธนาน
ฉันรู้ถ้าไม่มีเธอ ชีวิตฉันคงไม่มี ไม่เหลือความหมาย
ให้ฉันแก้ตัวสักที ให้ฉันได้ใช้เวลากับเธอเหมือนเดิม
ผิดไปแล้ว เมื่อรู้ตัวอีกเมื่อเธอโกรธ
แต่ฉันรู้ ขอโทษไปก็คงไร้ประโยชน์
จะไม่ขอให้เธอไม่โกรธกัน มันสมควร
แต่จะขอแค่เพียงเรื่องเดียวแค่เท่านั้น
อาการทั้งเขินทั้งประหม่าเกือบทำให้คนเป็นตากล้องเกือบหลุดหัวเราะออกมาหลายครั้ง แม้เธอจะยังไม่เคยเจอคนรักของชิษวัศเพราะเวลาจะเจอก็มีเรื่องเป็นอันทำให้คลาดกันไปหลายครั้งแต่เท่าที่ฟังจากการบอกเล่าของภูมิรพีและคุณตารันก็ทำให้เธอสรุปได้ไม่ยากว่าพี่สะใภ้ในอนาคตของเธอเป็นผู้หญิงที่ทั้งนิสัยดีและน่ารัก ที่สำคัญ...เธอยังเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆที่ได้หัวใจของญาติผู้พี่ของเธอคนนี้ไปครอง
อย่าโกรธกันนานได้ไหมใจคอไม่ดี
กลัวเธอจะไม่รักกัน
ถ้าอย่างนั้นฉันเองก็คงจะอยู่ไม่ไหว
โกรธอีกนิดนึงแล้วก็พอ
โกรธอีกสักนาทีก็พอ
ให้ฉันง้อได้ไหมคนดี...อย่าโกรธนาน*
(*เพลง อย่าโกรธนาน : กฤช กฤษณาวารินทร์ Feat. ที Jetset’er :Lazy Sunday 2)
ท่อนฮุคสุดท้ายของเพลงย้อนกลับมาและจบลงอย่างสวยงามเมื่อเสียงกีตาร์ของภูมิรพีสิ้นสุดลง ปฏิบัติการณ์ง้อสาวครั้งนี้จึงสำเร็จลุล่วงด้วยดีโดยที่นักร้องนั้นหน้าแดงแจ๋คล้ายกับเทพเจ้ากวนอูก็ไม่ปาน
“พูด-อะไร-หน่อย-สิ-คะ” กีรตาทำปากพะงาบๆอย่างไร้เสียงใดหลุดรอดออกมาเพื่อส่งสัญญาณให้ชิษวัศพูดอะไรทิ้งท้ายเสียหน่อยสำหรับคลิปนี้ แต่คนเป็นพี่ก็ยังอ้ำอึ้งไม่ยอมพูดอะไรร้อนถึงภูมิรพีที่ต้องช่วยชงให้
“เดี๋ยวพี่อาร์มมีอะไรจะพูดทิ้งท้ายนะครับ คุณมุกฟังดีๆนะ” พูดจบก็สะกิดพี่ชายที่นั่งเยื้องไปทางด้านหน้าเบาๆ และเมื่อเจอน้องชายชงมาอย่างนี้ชิษวัศคงหลีกเลี่ยงที่จะไม่ทำไม่ได้ เพราะถ้าชายหนุ่มไม่ทำมันก็เสียมาดของพี่ชายคนโตหมดน่ะสิ!
“คือว่า...พี่...พี่...” แม้ในใจจะประกาศกร้าวว่าเรื่องแค่นี้คนอย่างชิษวัศทำได้สบายอยู่แล้วหากพอเอาเข้าจริงคำพูดที่จะพูดออกมากลับตะกุกตะกักฟังแทบไม่ได้ศัพท์ผสมกับอาการหัวเราะเยาะของน้องสาวอย่างกีรตายิ่งทำให้คนเป็นพี่ชายเกิดอาการประหม่าเข้าไปใหญ่
“แมนๆหน่อยค่ะพี่อาร์ม” มาคราวนี้กีรตาส่งเสียงดังชัดเจนขึ้นมา แน่นอนว่าเสียงของเธอคงถูกบันทึกเข้าไปในคลิปนี้เรียบร้อยแล้ว แต่จุดนี้ถ้าเธอไม่กระตุ้น...วันนี้ชิษวัศก็คงไม่ได้พูดอะไรออกไปแน่
เมื่อเจอการกดดันกันอย่างนี้ชิษวัศจึงเหมือนคนจนไปด้วยหนทาง ถอยจนหลังพิงฝาไม่สามารถที่จะถอยไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว ทางเดียวที่ทำได้ก็คือก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิด ถึงจะเขินแค่ไหนแต่หลวมตัวทำมาถึงขั้นนี้แล้วคงต้องทำตามวิธีของภูมิรพีให้ถึงที่สุด
“พี่...ขอโทษนะครับ หนูมุกจะโกรธพี่ก็ได้นะครับ แต่ว่า...อย่าโกรธกันนานเลยได้ไหม ถ้าหนูมุกไม่ยอมคุยกับพี่...พี่ทนไม่ได้แน่ เพราะฉะนั้น...” ชิษวัศเงียบไปนิดหนึ่งก่อนจะชูนิ้วก้อนและยื่นมันออกไปด้านหน้า “...คืนดีกันนะครับ”
สิ้นสุดคำพูดของชิษวัศปฏิบัติการณ์ง้อสาวนี้ก็สิ้นสุดลงเช่นกันเมื่อกีรตาจัดการกดหยุดการถ่ายวีดีโอและจัดการส่งคลิปหวานจนมดแทบขึ้นไปให้กับผู้รับที่คงตกใจไม่น้อยเมื่อได้เปิดดูและคงใจอ่อนในไม่ช้าเพราะทั้งสายตาและสีหน้าของชิษวัศที่แสดงออกมาอย่างนั้นต่อให้ผู้หญิงที่ว่าใจแข็งดั่งหินผาคงต้องยอมอ่อนยวบราวกับขี้ผึ้งต้องเปลวไฟ
...ก็ขนาดน้องสาวอย่างเธอยังเผลอเคลิ้มไปเลยนี่นา!!!...
โทรศัพท์มือถือสีขาวเครื่องสวยดังขึ้นเป็นทำนองสั้นๆเพื่อบอกว่ามีอีเมลล์เข้า มุกตาภาที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาตัวยาวจึงเอื้อมมือไปหยิบ คิ้วสวยขมวดเข้าหากันนิดหนึ่งเมื่อหน้าจอแสดงชื่อว่าเป็นอีเมมล์ของชิษวัศ ที่สำคัญ...แนบมาพร้อมกับไฟล์วีดีโอเสียด้วยและทันทีที่ดาวน์โหลดไฟล์มาดูมุกตาถาก็แทบทำโทรศัพท์ร่วงเมื่อเห็นภาพเคลื่อนไหวของชิษวัศที่กำลังนั่งร้องเพลงโดยมีภูมิรพีเล่นกีตาร์อยู่ข้างๆแถมเพลงที่ร้องออกมาก็ดันเป็นเพลงที่ทำให้เธอหน้าร้อนหูอื้อไปหมด หัวใจเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาจากอกด้านซ้าย อุตส่าห์ไม่ให้เขามาง้อเพราะกลัวตัวเองจะใจอ่อนแต่คนเจ้าเล่ห์ก็ยังหาทางมาทำให้เธอใจอ่อนอีกจนได้
อย่าโกรธกันนานได้ไหมใจคอไม่ดี
กลัวเธอจะไม่รักกัน
ถ้าอย่างนั้นฉันเองก็คงจะอยู่ไม่ไหว
โกรธอีกนิดนึงแล้วก็พอ
โกรธอีกสักนาทีก็พอ
ให้ฉันง้อได้ไหมคนดี...อย่าโกรธนาน
ทั้งความหมายท่อนฮุคของเพลง ทั้งท่าทางและสายตาของคนร้อง องค์ประกอบทุกอย่างที่ทำให้หญิงสาวอดไม่ได้เลยจริงที่จะยิ้มตาม ไอ้โกรธมันก็ยังโกรธอยู่หรอก แต่พอเห็นการกระทำของชิษวัศรวมถึงอาการที่ทั้งเขินทั้งประหม่าของเขามันก็ทำให้เธออดที่จะเห็นใจไม่ได้จริงๆ มุกตาภารู้ดีว่าการทำแบบนี้ชิษวัศนั้นเขินมากแค่ไหน ดูจากหน้าที่แดงไปยันใบหูนั่นก็ได้ คงจะเขินมากเอาการอยู่แต่เขาก็ทำเพราะต้องการจะง้อให้เธอยอมคืนดี
แล้วอย่างนี้จะให้เธอทนใจแข็งได้อย่างไร ชิษวัศจะรู้บ้างไหมว่าสายตาอย่างนั้นของเขานั้นคือจุดอ่อนของเธอ แค่เพียงดวงตาสีนิลคู่นั้นมองมาด้วยสายตาเว้าวอน อารมณ์โกรธกรุ่นที่เกิดขึ้นภายในจิตใจของเธอก็ดูเหมือนว่ามลายหายไปสิ้น ยิ่งพอเจอประโยคสุดท้ายของเขาหยอดคำอ้อนกับนิ้วก้อยที่ยื่นมาด้วยแล้วต่อให้อยากโกรธต่อมันก็โกรธไม่ลงเลยจริงๆ
‘...คืนดีกันนะครับ’
...แล้วอย่างนี้มุกจะโกรธพี่อาร์มได้ยังไงกันเล่า...คนเจ้าเล่ห์!...
แม้จะอยากยกโทษให้กับชิษวัศไปแล้วทั้งใจ แต่มุกตาภาก็ยังมีสติพอที่จะย้ำเตือนตนเองว่าเธอสมควรจะยังต้องโกรธเขาอยู่ เพราะเรื่องนี้เป็นชิษวัศเองที่มีเหตุผลไม่มากพอและที่สำคัญเขาเชื่อใจเธอไม่มากพอ เพราะฉะนั้นเธอต้องลงโทษคนนิสัยไม่ดีที่ชอบโมโหโดยไร้ซึ่งเหตุผล
มุกตาภาจัดการพิมพ์ข้อความส่งกลับไปให้เจ้าของคลิป ข้อความที่บอกว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่หาย และเธอจะพยายาม...ไม่โกรธนาน
‘มุกยังไม่หายโกรธแต่ก็...จะพยายามไม่โกรธนานแล้วกันนะคะ สงสารใครบางคนแถวนี้’
“สำเร็จ!” อาการกระโดดตัวลอยจากเก้าอี้บอกได้อย่างดีว่าวิธีง้อสาวของภูมิรพีเห็นผลได้อย่างที่หวังไว้ เมื่อชิษวัศที่เพิ่งเปิดข้อความจากคนรักขึ้นอ่านเมื่อครู่ร้องตะโกนด้วยความดีใจจนลั่นสนาม
“ขอบคุณมากเลยนะไวน์” ชิษวัศขอบคุณน้องชายด้วยรอยยิ้มกว้าง “ขอบคุณเราด้วยนะพายด์” แล้วก็ยังไม่ลืมหันมาขอบคุณน้องสาวด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“คืนนี้คงนอนหลับฝันดีแล้วสิคะ” กีรตาแกล้งล้อหากคนเป็นพี่กลับไม่ถือโกรธเพราะตอนนี้คนมันกำลังดีใจ ใครจะล้ออย่างไรชิษวัศก็คงไม่โกรธหรือโมโหแน่
“ฝันดีทั้งคืนแน่” ชิษวัศตอบรับ “ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว...งั้นพี่ไปนะ” เมื่อขอความช่วยเหลือจากบรรดาตัวช่วยเสร็จชิษวัศจึงบอกลาพร้อมกับหมุนตัวหันหลังกลับทันทีแต่ก็ไม่แคล้วที่จะยังมีเสียงของกีรตาเจ้าเดิมตะโกนไล่หลังมา
“ใช้น้องๆเสร็จแล้วกลับเลยนะคะคุณพี่ชาย”
ชิษวัศโบกมือลาโดยที่ไม่หันมาพูดอะไรแต่ทั้งภูมิรพีและกีรตาก็รู้ดีว่าพี่ชายคนโตของพวกเขากำลังยิ้มกว้างและโล่งใจราวกับว่ายกภูเขาลูกใหญ่ออกจากอกสำเร็จ
“สำเร็จด้วยดีสินะเจ้าไวน์” เสียงผู้เป็นทั้งเจ้าบ้านและผู้นำของตตินรากรณ์ดังขึ้นหลังจากที่แผ่นหลังของชิษวัศหายลับไป
“ด้วยดีเลยครับคุณตา” ภูมิรพีตอบพลางวางกีตาร์บนเก้าอี้ตัวข้างๆ “แล้วทำไมคุณตาต้องหลบไปที่เรือนกล้วยไม้ด้วยล่ะครับ พี่อาร์มก็ถามถึงอยู่” หลานชายถามเพราะรู้ดีว่าคุณตารันนั้นอยู่บ้านแต่ท่านกลับบอกให้ทุกคนในบ้านโกหกชิษวัศว่าท่านไม่อยู่
“ขืนบอกไปว่าตาอยู่ด้วยเจ้าอาร์มมันก็ไม่ยอมทำตามแผนของไวน์น่ะสิ”
“อ้อ...ผมก็ลืมไปว่าพี่อาร์มแพ้อยู่คนเดียวคือคุณตา” ภูมิรพีเอ่ยด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“ตอนนี้เรื่องเจ้าอาร์มน่ะตาไม่ค่อยห่วง เพราะยังไงก็ยังอยู่ในสายตาของตาตลอด จะห่วงก็คงเป็นเรื่องของไวน์” คุณรันสบตาของหลานชายหากภูมิรพีกลับยิ้มนิดหนึ่งพร้อมกับหัวเราะเสียงต่ำ
“เรื่องของผมมันไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกครับ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้”
“พี่ไวน์...” กีรตาเรียกชื่อพี่ชายด้วยความรู้สึกต่างๆนานา ทั้งสงสาร เห็นใจ อยากจะช่วยเหลือแต่ก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไรจริงๆ ถึงเธอจะเป็นน้องสาวแต่เรื่องของหัวใจมันเป็นเรื่องของคนสองคนคนนอกอย่างเธอคงเข้าไปช่วยเหลืออะไรไม่ได้มาก
“ถึงการเห็นแก่ตัวจะเป็นสิ่งที่ไม่ได้ แต่เรื่องของหัวใจ...ไวน์จะเห็นแก่ตัวบ้างมันก็ไม่เป็นอะไรหรอกนะ ถึงตาจะอยากช่วยแต่ถ้าตัวไวน์ไม่คิดที่จะทำอะไรให้ชัดเจนตาคงช่วยอะไรไม่ได้” คุณตารันทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านทิ้งให้หลานชายคนรองของตระกูลนั่งขบคิดคำพูดของท่านด้วยตัวเอง
ภูมิรพีระบายลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนเมื่อคิดถึงเรื่องหัวใจของตนเอง ทั้งที่รู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นมีคนรักอยู่แล้วแถมยังมีแผนถึงขั้นจะหมั้นกัน และทั้งๆตนเองก็รู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นไว้ใจไม่ได้ ที่เข้ามาตีสนิทกับผู้หญิงที่เขาเฝ้ารักมานานก็เพียงเพราะต้องการเข้ามาแทรกแซงกิจการของทางตตินรากรณ์ ผู้ชายคนนั้นหวังเพียงแค่จะใช้ผู้หญิงเป็นเพียงสะพานเพื่อให้ตนเองได้ในสิ่งที่ต้องการ ทั้งๆที่ภูมิรพีก็รู้อยู่เต็มอกแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย
...ทำไม่ได้หรือไม่คิดจะทำกันแน่นะไอ้ไวน์ บางที...คุณตาอาจจะพูดถูก...แกสมควรจะเห็นแก่ตัวบ้าง...
BMW 740Li สีตะกั่วคันหรูลดความเร็วลงจนกลายเป็นหยุดเมื่อคนข้างตัวบอกว่าบ้านหลังนี้คือจุดหมายที่ทั้งเขาและเธอต้องมาร่วมรับประทานอาหารเย็นวันนี้ที่คฤหาสน์ของวัชรภูวิศซึ่งมีคุณหญิงนิพาดาเป็นประมุขของบ้าน
“ผมไม่ยักรู้ว่าคุณเป็นหลานของตระกูลผู้ดีเก่าอย่างนี้” อารัทธ์อดที่จะเอ่ยปากพูดไม่ได้เพราะนิชิตาไม่แม้ที่จะเคยบอกว่าเธอเป็นหลานสาวของคุณหญิงนิพาดา แล้วเขาก็ไม่เคยนึกสงสัยเลยเพราะนิชิตาเองก็ไม่ได้ใช้นามสกุลวัชรภูวิศ
“รู้แล้วอยากวิ่งหนีหรือเปล่า” ถามโดยที่ไม่หันมามองหน้าของอารัทธ์เพราะดวงตาเรียวสวยยังคงจับจ้องไปที่ป้ายซึ่งสลักจากไม้สักทองเป็นตัวอักษรสวยงามว่า ‘บ้านวัชรภูวิศ’ บ้าน...ที่เธอไม่เคยได้เหยียบย่างมานาน นาน...จนนิชิตาก็ลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายที่มาที่นี่คือเมื่อไหร่กัน
“ทำไมผมต้องวิ่งหนีด้วยล่ะครับ” อารัทธ์ถามกลับ ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมพอเขารู้ว่าเธอเป็นหลานของคุณหญิงนิพาดาแล้วเขาจะต้องวิ่งหนีเธอด้วย มันดีออกไม่ใช่หรือที่นิชิตาเป็นหลานสาวของตระกูลที่ดี มีพื้นฐานทางสังคมที่ดี และถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คุณหนูของตระกูลผู้ดีเก่า ถึงเธอจะเป็นแค่อาจารย์ธรรมดา แต่ขอแค่เป็นเธอ...ยังไงเขาก็รัก
“ก็ขนาดฉันยังนึกอยากจะวิ่งหนีออกจากบ้านหลังนี้ตั้งหลายครั้ง”
“คุณอาจารย์” อารัทธ์เรียกชื่อสาวข้างตัวเบาๆ รู้สึกมาตลอดว่านิชิตามีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนักกับคุณหญิงนิพาดาผู้เป็นยาย หากชายหนุ่มก็ไม่รู้รายละเอียดมากนักจึงไม่รู้จะปลอบใจเธอให้มากกว่านี้ได้อย่างไร
“คุณโอเคนะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของนิชิตาที่ไม่สู้ดี
“โอเคค่ะ...” นิชิตานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะละสายตาจากป้ายของบ้านหลังใหญ่หลังนี้มามองหน้าของอารัทธ์ “ฉันอยากเตือนคุณไว้อย่าง ถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรภายในบ้านหลังนี้ คุณอย่าตกใจไปนะคะ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะจัดการเอง”
------------------------------------------------------------------------------------------------
แอบปูเรื่องของคุณไวน์ไว้เล็กน้อยด้วยนะคะ (เป็นอีกคู่ที่จะเขียนต่อจากคู่นี้ค่ะ)
ตอนหน้า...มาดูหมูหวานกลับไปบ้านของคุณยายกันดีกว่าค่ะว่าจะเป็นอย่างไร และอดีตของหมูหวานนั้นน่าสงสารแค่ไหน
แน่นอนค่ะว่าตอนหน้า...คู่พี่อาร์ทเด่นนะคะ และใครที่ลุ้นคู่นี้อยู่ตอนหน้า...ห้ามพลาดเชียวนะคะ
ส่วนคู่พี่อาร์ม...ยังมีทิ้งท้ายให้ตามต่อในตอนหน้าเช่นกันค่ะ :)
ปล. ไม่รู้ทำไม ปอแก้วชอบให้พระเอกง้อนางเอกด้วยบทเพลง เพราะรู้สึกว่ามันดูสื่อความรู้สึกได้ดีพอสมควรเลยค่ะ (หวังว่าจะไม่เบื่อกันนะคะ ^^")
ตอบเมนท์ดีกว่าเนอะ...
คุณ ดาวคันชั่ง : อย่าว่าแต่คุณดาวคันชั่งเลยค่ะที่ชอบพี่อาร์ท เพราะตอนนี้ปอแก้วเองก็เทใจให้พี่อาร์ทเหมือนกันค่ะ ส่วนเรื่องพี่อาร์ม...มีแฟนอายุน้อยกว่าตัวเองเลยเผลอลดอายุ (ทางอารมณ์) ลงมาด้วย หุหุหุ
คุณ Amata : ปอแก้วก็อยากมีคนมาหวงเหมือนกันน้าาาาา และก็เชื่อว่าพี่อาร์มคงตามหวงไปตลอดชีวิตนั่นแหละค่ะ :)
คุณ violette : อยากรู้เหรอคะ? งั้นตอนหน้ามารู้กันเลยค่ะ! พี่อาร์ทปากพาจนก็จริงแต่ไม่หึงเยอะขนาดพี่อาร์มค่ะ เพราะพี่อาร์มเธอขี้หวงเธอก็เลยขี้หึง (เอ๊ะ...เกี่ยวกันไหมนะ ฮ่าๆ)
คุณ tutas : แลดูพี่อาร์ทจะโกยคะแนนทิ้งพี่อาร์มไปอย่างไม่เห็นฝุ่น ส่วนเรื่องเปิดใจ...บอกได้อย่างเดียวค่ะ...ตอนหน้าห้ามพลาด!!
คุณ nunoi : งานเข้าจริงแต่พี่แกมีแบ็คดีค่ะ ช่วยเหลือกันตลอดๆ :)
คุณ anOO : เจออะไรบ้างตอนหน้าได้รู้กันค่ะ แต่บอกนิดนึงว่าพี่อาร์ทแกก็สวนกลับไปใช่ย่อยเหมือนกันนา...ส่วนพี่อาร์มก็เกือบประสาทกินไปเหมือนกันค่ะ ดีที่ว่ามีน้องๆดีเลยช่วยพี่ชายง้อสาวให้ด้วยเลย
คุณ roseolar : ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะคะ คุณ roseolar กล้าขอปอแก้วก็กล้าให้ค่ะ!! ยกสินสอดมาเลยจ้าาาา ฮ่าๆ ขอพี่อาร์ทปอแก้วตอบแทนได้ค่ะ แต่ถ้าขอพี่อาร์มต้องไปคุยกับหนมุกเอาค่ะ รายนั้นเขาหวงของเขาเหมือนกัน หุหุหุ บอกคุณป๊ากับคุณม้าของคุณ roseolar เลยค่ะ 'พี่อาร์ท' พร้อมแล้ว ยกสินสอดมาขอเลยค่ะ อิอิ // อ่านตอนนี้แล้วระทวย ปอแก้วแนะนำว่าตอนหน้าห้ามพลาดเลยนะคะ...เพราะสิ่งที่หลายๆคนหวังมันกำลังจะเป็นจริง แล้ว แล้ว แล้ว... (ใส่แอคโค่ให้ดูเว่อร์เข้าไว้) ขนาดปอแก้วเขียนเองยังแอบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ เพราะพี่อาร์ท...แน่มาก!! บอกไว้แค่นี้ค่ะ เป็นน้ำจิ้ม ฮาาาาาา
ตอนหน้าจะพยายามอย่างที่สุดที่จะมาตรงเวลาเพราะเป็นเบื้องหลังของหมูหวาน ฮ่ะฮ่าาาาา
อ่านกันได้เลยจ้าาา
------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 22: ตัวช่วยเรื่องหัวใจ
“พี่อาร์มเจ้าขา ช่วยหยุดเดินเป็นหนูติดจั่นแล้วนั่งนิ่งๆซักนาทีจะได้ไหมคะ พายด์เวียนหัวแทน” กีรตาผู้มีศักดิ์เป็นญาติผู้น้องเอ่ยขึ้นเพราะหลานชายคนโตของตระกูลที่ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในบ้านของเธอก็เอาแต่เดินวนไปวนมาแถมยังบ่นกับตัวเองไม่หยุดปากว่า ‘ทำอย่างไรดี’
หากคนเป็นพี่ชายก็หาได้ฟังคำพูดของน้องสาวไม่ ชิษวัศยังคงเดินวนรอบโต๊ะกลางสนามหญ้าสีเขียวสดซึ่งมีกีรตาที่กำลังนั่งอ่านหนังสือนิยายเล่มโปรดอยู่ด้วยอีกคน
“ทำเขางอนก็ไปง้อสิคะ จะมาเดินบ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่ทำไม...” กีรตาชะงักไปนิดราวกับว่าเพิ่งนึกอะไรออก “ อ้อ...ลืมไปว่าเขาไม่ให้ไปง้อ” ประโยคนี้ของหญิงสาวนั้นได้ผลนักเพราะทำให้ชิษวัศหยุดฝีเท้าของตัวเองลงได้ ชายหนุ่มเปลี่ยนจากการเดินวนเป็นการทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องสาว
“รู้เรื่องหนูมุกได้ยังไงพายด์ ที่สำคัญ...รู้ได้ยังไงว่าหนูมุกไม่ให้พี่ไปง้อ” ทั้งดวงตาและน้ำเสียงเผยให้เห็นถึงความสงสัยได้อย่างไม่ปิดบัง ก็อย่างที่บอก...เขาเองยังไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้น้องๆทุกคนได้รู้เลย
“พายด์อยู่บ้านใครคะพี่อาร์ม บ้านคุณตารันนะคะ คุณตารู้อะไรพายด์ก็รู้หมดนั่นล่ะ สายคุณตาเยอะไปหมดพี่อาร์มก็รู้”
...อา...นั่นสินะ เขาก็น่าจะพอเดาได้... ชิษวัศคิดขึ้นมาในใจ น้องสาวของเขาคนนี้รวมถึงภูมิรพีอาศัยอยู่ในบ้านของคุณตารัน เพราะฉะนั้นถ้าทั้งกีรตาและภูมิรพีรู้ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร และแน่นอนว่า...ความสัมพันธ์ของทั้งเขาและมุกตาภาคงรู้ไปทั่วทั้งตระกูลแล้วกระมัง
“ถ้างั้นเรกับเกมก็รู้แล้วน่ะสิ”
“ใช่สิคะ” กีรตาบอกพลางจิบน้ำแดงที่ทั้งหอมทั้งหวาน “โดยเฉพาะนายเกมบ่นซะพายด์รำคาญ บ่นอยู่ได้พี่อาร์มมีแฟนกดดันน้องๆที่เหลือ” น้องสาวพาดพิงถึงหลานชายคนเล็กที่ดูท่าว่าจะเอาเรื่องที่สุดของตระกูลก่อนจะพูดต่อ “แต่เรื่องที่คุณหนูมุกงอนพี่อาร์มมีพายด์ คุณตารันแล้วก็คุณตารินที่รู้นะคะ นอกนั้นยังไม่มีใครรู้ค่ะ”
“พี่ไวน์!” หลานสาวคนโปรดของคุณตารันโบกมือเรียกพี่ชายร่วมสายเลือดที่กำลังเดินมาสมทบ ดูจากสภาพเสื้อเชิ้ตสีอ่อนที่ถูกพับแขนขึ้นไปจนถึงข้อศอกกับสูทตัวนอกที่พาดอยู่บนแขนลวกๆนั้นบอกได้ดีว่าวันนี้คงเป็นอีกวันที่พี่ชายของเธอกรำงานหนักมาและคงหมดพลังงานไปไม่น้อย
“ว่าไงครับพี่อาร์ม ลมอะไรหอบมาถึงนี่ได้” แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานแต่พอเจอชิษวัศ ภูมิรพีทักพี่ชายด้วยรอยยิ้มกว้างซึ่งแม้จะเป็นเพียงแค่ลูกพี่ลูกน้อง หากลูกหลานของตระกูลนี้ก็สนิทสนมและผูกพันกันราวพี่น้องแท้ๆ เรื่องอย่างนี้คงต้องขอบคุณคุณตาแฝดทั้งสองที่สั่งสอนลูกหลานมาดี
“ลมคิดไม่ตกน่ะสิ” ไม่ทันให้พี่ชายคนโตได้ตอบเพราะกีรตาชิงตอบแทนเสียก่อน “ทะเลาะกับคุณหนูมุกมา ไปง้อก็ไปง้อไม่ได้ เขาไม่ให้ไป” น้องสาวตอบแทนเสร็จสรรพแถมยังจัดแจงขยายความเสียเรียบร้อยจนชิษวัศไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติมเลย
“ตามนั้นเลยไวน์ มีวิธีดีๆไหม” ชิษวัศถามอย่างไม่อ้อมค้อม จุดประสงค์ที่มาที่นี่ก็เพราะเหตุนี้ ชายหนุ่มต้องการหาตัวช่วยและบุคคลที่ผุดขึ้นมาในความคิดคนแรกก็คือภูมิรพีน้องชายที่ทั้งอบอุ่นและอ่อนโยน ชายหนุ่มผู้สนใจในทุกรายละเอียด ใส่ใจในความรู้สึกของคนอื่น ถ้าเปรียบตัวเขาเองเป็นน้ำแข็งขั้วโลกใต้ ภูมิรพีคงเป็นพระอาทิตย์ที่ทอแสงอบอุ่นยามเช้า
...ดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง...
ภูมิรพีนิ่งคิดไปนิดหนึ่ง มือใหญ่หยิบฉวยแก้วน้ำแดงของน้องสาวมาดื่มแม้จะโดนเจ้าของเก่าของมันฟาดฝ่ามือลงบนมือของตัวเองดังเผียะก็ตามก่อนจะล้วงมือไปหยิบไอพอดทัชในกระเป๋ากางเกงที่เสียบหูฟังไว้พร้อมเพื่อยื่นมันให้กับชิษวัศที่เลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจว่าน้องชายต้องการจะสื่ออะไร
“เพลงนี้ครับพี่อาร์ม” ภูมิรพีเลือกเพลงโดยใช้นิ้วสัมผัสกับตัวเครื่องก่อนจะยื่นให้กับพี่ชาย “ผมให้เวลาฟังสิบห้านาที จำทำนองให้ได้ ส่วนเนื้อร้องจำไม่ได้ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอามาให้ ระหว่างรอก็ฟังไปนะครับ ผมไปอาบน้ำก่อน” อธิบายวิธีของตัวเองจบก็ลุกพรวดขึ้นเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่นแต่ชิษวัศก็เอ่ยรั้งอีกฝ่ายไว้ก่อน
“เดี๋ยวไวน์ พี่ไม่เข้าใจ ไวน์จะให้พี่ฟังเพลงนี้ทำไม”
“ก็คุณมุกเขาไม่ให้พี่อาร์มไปง้อใช่ไหมครับ เพราะงั้นเราก็ส่งคลิปไปง้อก็ได้นี่ ผมเล่นกีตาร์พี่อาร์มเป็นคนร้อง ยัยพายด์เป็นคนถ่าย เวิร์คออกครับ” พูดจบก็เดินออกจากวงสนทนาไปทิ้งให้ชิษวัศจ้องมองอยู่กับเจ้าไอพอดทัชตาเขม็งจนกีรตาต้องช่วยเอาหูฟังสีขาวทั้งสองข้างเสียบเข้าไปในหูของพี่ชายพร้อมกับกดเพลย์ให้บทเพลงเล่นไปตามท่วงทำนอง
“นั่งฟังไปค่ะพี่อาร์ม พายด์ว่าวิธีนี้ก็ดีแล้วนะคะ ไม่ได้ทำผิดข้อห้ามของคุณหนูมุกด้วยนะ ไม่ได้ตามไปง้อที่บ้านซะหน่อย จริงมั้ยคะ?” กีรตายิ้มกว้างพลางหยิบคุกกี้ข้าวโอ๊ตเข้าปากตามติดด้วยน้ำแดงแก้วใหม่ที่ภูมิรพีสั่งให้แม่บ้านนำมาเสิร์ฟให้เมื่อครู่
ผ่านไปสิบห้านาทีไม่มีขาดเกินเพราะชิษวัศดูเข็มยาวจากนาฬิกาข้อมือจองตัวเองแทบจะทุกๆหนึ่งนาที ภูมิรพีเดินกลับเข้ามาร่วมโต๊ะในชุดลำลองสบายๆกับกีตาร์ตัวเก่งที่น้องชายคนนี้มักหยิบมาเล่นเสมอเวลาไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดของครอบครัวใหญ่ครอบครัวนี้
“พร้อมไหมครับพี่อาร์ม” ภูมิรพีถามพร้อมกับเตรียมกีตาร์ตัวเก่งในท่าเตรียมพร้อม
“ก็นะ” ชิษวัศตอบอย่างไม่ค่อยเต็มปากเต็มคำเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เกิดมาเป็นชิษวัศตัวเท่านี้ไม่เคยต้องมาถ่ายคลิปร้องเพลงง้อสาวเลยสักครั้ง “เหมือนจะพร้อม”
กีรตาหลุดหัวเราะคิกคัก น้อยครั้งนักที่พี่อาร์มของเธอจะแสดงท่าทีไม่มั่นใจในตัวเองอย่างนี้ คุณชิษวัศผู้น่าเกรงขามที่เหล่าลูกน้องนับร้อยชีวิตต้องเกรงกลัวตอนนี้กลับกำลังไม่มั่นใจที่จะต้องร้องเพลงเพื่อง้อสาว ถ้าจะพูดให้ถูก...พี่ชายของเธอคงกำลังเขินมากกว่า
“ต้องพร้อมค่ะพี่อาร์ม ถ้าร้องไม่เพราะเดี๋ยวหนูมุกไม่หายโกรธไม่รู้ด้วยนะ” กีรตาบอกพร้อมกับแบมือยื่นไปตรงหน้าของชิษวัศ
“ขออะไรไม่ทราบครับคุณน้องสาว” ชิษวัศเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจที่จู่ๆกีรตาก็แบมือยื่นมาตรงหน้า
“มือถือพี่อาร์มไงคะ ใช้มือถือพี่อาร์มถ่ายแล้วก็จัดการส่ง ง่าย สะดวก ได้ผลชัวร์” กีรตาให้กำลังใจพี่ชายก่อนจะรับโทรศัพท์มือถือของชิษวัศมาไว้ในมือพร้อมกับเปิดโปรแกรมเตรียมถ่ายวีดีโอ
ชิษวัศสูดหายใจเข้าเต็มปอด แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ร้องเพลงกับฝีมือการเล่นกีตาร์ของภูมิรพีแต่สถานการณ์ตอนนี้มันปกติเสียที่ไหนถึงจะอยากง้อขอคืนดีแต่แบบนี้มันก็อดเขินกันไม่ได้จริงๆ
“แบบนี้โอเคแน่นะไวน์” ถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“แน่สิครับ เริ่มเลยพี่อาร์ม ผมกับพายด์พร้อมแล้ว” ภูมิรพีส่งสัญญาณให้ทั้งคนเป็นพี่ชายและน้องสาว
เมื่อได้สัญญาณจากภูมิรพี กีรตาจึงจัดการหามุมกล้องที่ดีที่สุดเพื่อถ่ายคลิปการง้องอนสาวของชิษวัศซึ่งวีดีโอน่ะเธอได้กดอัดไปแล้วแต่นักร้องจำเป็นกลับยังกลัวๆกล้าๆไม่ยอมร้องเสียทีจนเธอต้องส่งสายตาไปกระทุ้งให้ญาติผู้พี่รีบๆร้องได้แล้ว
ชิษวัศหันมามองหน้าของภูมิรพีอีกที อาการประหม่าที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนักกับผู้ชายที่ชื่อชิษวัศกลับเกิดขึ้นกับเรื่องอย่างนี้ซึ่งเจ้าตัวก็คงคาดไม่ถึงที่จะประสบกับความรู้สึกนี้เข้ากับตนเองแต่พอได้รับสายตาเชื่อมั่นจากน้องชายที่มักบอกอยู่เสมอว่า ‘พี่อาร์มคือไอดอลของผม’ ก็ทำให้ชิษวัศใจชื้นขึ้นไม่น้อย ในฐานะพี่ชายคนโต หลานชายคนโตของตตินรากรณ์ ไม่มีอะไรที่คนอย่างชิษวัศทำไม่ได้!
ฉันรู้ฉันทำไม่ดี ฉันรู้ฉันเองที่ผิด ก็รู้แก่ใจ
ฉันรู้ฉันมีเวลา ให้เธอน้อยไปจริงๆ ก็มัววุ่นวาย
ผิดไปแล้ว เมื่อรู้ตัวอีกเมื่อเธอโกรธ
แต่ฉันรู้ ขอโทษไปก็คงไร้ประโยชน์
จะไม่ขอให้เธอไม่โกรธกัน มันสมควร
แต่จะขอแค่เพียงเรื่องเดียวแค่เท่านั้น
ท่วงทำนองจากกีตาร์โปร่งของภูมิรพีและเสียงร้องที่ทั้งทุ้มทั้งนุ่มของชิษวัศเข้ากันได้ดีจนผู้ฟังอย่างกีรตายังอดที่จะเคลิ้มไม่ได้ โดยเฉพาะสายตาที่มองตรงมายังโทรศัพท์ที่ตอนนี้กลายสภาพมาเป็นกล้องจำเป็นราวกับกำลังตั้งใจที่จะขอโทษอีกคนที่คงจะได้รับคลิปนี้ในอีกไม่ช้า
อย่าโกรธกันนานได้ไหมใจคอไม่ดี
กลัวเธอจะไม่รักกัน
ถ้าอย่างนั้นฉันเองก็คงจะอยู่ไม่ไหว
โกรธอีกนิดนึงแล้วก็พอ
โกรธอีกสักนาทีก็พอ
ให้ฉันง้อได้ไหมคนดี...อย่าโกรธนาน
ฉันรู้ถ้าไม่มีเธอ ชีวิตฉันคงไม่มี ไม่เหลือความหมาย
ให้ฉันแก้ตัวสักที ให้ฉันได้ใช้เวลากับเธอเหมือนเดิม
ผิดไปแล้ว เมื่อรู้ตัวอีกเมื่อเธอโกรธ
แต่ฉันรู้ ขอโทษไปก็คงไร้ประโยชน์
จะไม่ขอให้เธอไม่โกรธกัน มันสมควร
แต่จะขอแค่เพียงเรื่องเดียวแค่เท่านั้น
อาการทั้งเขินทั้งประหม่าเกือบทำให้คนเป็นตากล้องเกือบหลุดหัวเราะออกมาหลายครั้ง แม้เธอจะยังไม่เคยเจอคนรักของชิษวัศเพราะเวลาจะเจอก็มีเรื่องเป็นอันทำให้คลาดกันไปหลายครั้งแต่เท่าที่ฟังจากการบอกเล่าของภูมิรพีและคุณตารันก็ทำให้เธอสรุปได้ไม่ยากว่าพี่สะใภ้ในอนาคตของเธอเป็นผู้หญิงที่ทั้งนิสัยดีและน่ารัก ที่สำคัญ...เธอยังเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆที่ได้หัวใจของญาติผู้พี่ของเธอคนนี้ไปครอง
อย่าโกรธกันนานได้ไหมใจคอไม่ดี
กลัวเธอจะไม่รักกัน
ถ้าอย่างนั้นฉันเองก็คงจะอยู่ไม่ไหว
โกรธอีกนิดนึงแล้วก็พอ
โกรธอีกสักนาทีก็พอ
ให้ฉันง้อได้ไหมคนดี...อย่าโกรธนาน*
(*เพลง อย่าโกรธนาน : กฤช กฤษณาวารินทร์ Feat. ที Jetset’er :Lazy Sunday 2)
ท่อนฮุคสุดท้ายของเพลงย้อนกลับมาและจบลงอย่างสวยงามเมื่อเสียงกีตาร์ของภูมิรพีสิ้นสุดลง ปฏิบัติการณ์ง้อสาวครั้งนี้จึงสำเร็จลุล่วงด้วยดีโดยที่นักร้องนั้นหน้าแดงแจ๋คล้ายกับเทพเจ้ากวนอูก็ไม่ปาน
“พูด-อะไร-หน่อย-สิ-คะ” กีรตาทำปากพะงาบๆอย่างไร้เสียงใดหลุดรอดออกมาเพื่อส่งสัญญาณให้ชิษวัศพูดอะไรทิ้งท้ายเสียหน่อยสำหรับคลิปนี้ แต่คนเป็นพี่ก็ยังอ้ำอึ้งไม่ยอมพูดอะไรร้อนถึงภูมิรพีที่ต้องช่วยชงให้
“เดี๋ยวพี่อาร์มมีอะไรจะพูดทิ้งท้ายนะครับ คุณมุกฟังดีๆนะ” พูดจบก็สะกิดพี่ชายที่นั่งเยื้องไปทางด้านหน้าเบาๆ และเมื่อเจอน้องชายชงมาอย่างนี้ชิษวัศคงหลีกเลี่ยงที่จะไม่ทำไม่ได้ เพราะถ้าชายหนุ่มไม่ทำมันก็เสียมาดของพี่ชายคนโตหมดน่ะสิ!
“คือว่า...พี่...พี่...” แม้ในใจจะประกาศกร้าวว่าเรื่องแค่นี้คนอย่างชิษวัศทำได้สบายอยู่แล้วหากพอเอาเข้าจริงคำพูดที่จะพูดออกมากลับตะกุกตะกักฟังแทบไม่ได้ศัพท์ผสมกับอาการหัวเราะเยาะของน้องสาวอย่างกีรตายิ่งทำให้คนเป็นพี่ชายเกิดอาการประหม่าเข้าไปใหญ่
“แมนๆหน่อยค่ะพี่อาร์ม” มาคราวนี้กีรตาส่งเสียงดังชัดเจนขึ้นมา แน่นอนว่าเสียงของเธอคงถูกบันทึกเข้าไปในคลิปนี้เรียบร้อยแล้ว แต่จุดนี้ถ้าเธอไม่กระตุ้น...วันนี้ชิษวัศก็คงไม่ได้พูดอะไรออกไปแน่
เมื่อเจอการกดดันกันอย่างนี้ชิษวัศจึงเหมือนคนจนไปด้วยหนทาง ถอยจนหลังพิงฝาไม่สามารถที่จะถอยไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว ทางเดียวที่ทำได้ก็คือก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิด ถึงจะเขินแค่ไหนแต่หลวมตัวทำมาถึงขั้นนี้แล้วคงต้องทำตามวิธีของภูมิรพีให้ถึงที่สุด
“พี่...ขอโทษนะครับ หนูมุกจะโกรธพี่ก็ได้นะครับ แต่ว่า...อย่าโกรธกันนานเลยได้ไหม ถ้าหนูมุกไม่ยอมคุยกับพี่...พี่ทนไม่ได้แน่ เพราะฉะนั้น...” ชิษวัศเงียบไปนิดหนึ่งก่อนจะชูนิ้วก้อนและยื่นมันออกไปด้านหน้า “...คืนดีกันนะครับ”
สิ้นสุดคำพูดของชิษวัศปฏิบัติการณ์ง้อสาวนี้ก็สิ้นสุดลงเช่นกันเมื่อกีรตาจัดการกดหยุดการถ่ายวีดีโอและจัดการส่งคลิปหวานจนมดแทบขึ้นไปให้กับผู้รับที่คงตกใจไม่น้อยเมื่อได้เปิดดูและคงใจอ่อนในไม่ช้าเพราะทั้งสายตาและสีหน้าของชิษวัศที่แสดงออกมาอย่างนั้นต่อให้ผู้หญิงที่ว่าใจแข็งดั่งหินผาคงต้องยอมอ่อนยวบราวกับขี้ผึ้งต้องเปลวไฟ
...ก็ขนาดน้องสาวอย่างเธอยังเผลอเคลิ้มไปเลยนี่นา!!!...
โทรศัพท์มือถือสีขาวเครื่องสวยดังขึ้นเป็นทำนองสั้นๆเพื่อบอกว่ามีอีเมลล์เข้า มุกตาภาที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาตัวยาวจึงเอื้อมมือไปหยิบ คิ้วสวยขมวดเข้าหากันนิดหนึ่งเมื่อหน้าจอแสดงชื่อว่าเป็นอีเมมล์ของชิษวัศ ที่สำคัญ...แนบมาพร้อมกับไฟล์วีดีโอเสียด้วยและทันทีที่ดาวน์โหลดไฟล์มาดูมุกตาถาก็แทบทำโทรศัพท์ร่วงเมื่อเห็นภาพเคลื่อนไหวของชิษวัศที่กำลังนั่งร้องเพลงโดยมีภูมิรพีเล่นกีตาร์อยู่ข้างๆแถมเพลงที่ร้องออกมาก็ดันเป็นเพลงที่ทำให้เธอหน้าร้อนหูอื้อไปหมด หัวใจเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาจากอกด้านซ้าย อุตส่าห์ไม่ให้เขามาง้อเพราะกลัวตัวเองจะใจอ่อนแต่คนเจ้าเล่ห์ก็ยังหาทางมาทำให้เธอใจอ่อนอีกจนได้
อย่าโกรธกันนานได้ไหมใจคอไม่ดี
กลัวเธอจะไม่รักกัน
ถ้าอย่างนั้นฉันเองก็คงจะอยู่ไม่ไหว
โกรธอีกนิดนึงแล้วก็พอ
โกรธอีกสักนาทีก็พอ
ให้ฉันง้อได้ไหมคนดี...อย่าโกรธนาน
ทั้งความหมายท่อนฮุคของเพลง ทั้งท่าทางและสายตาของคนร้อง องค์ประกอบทุกอย่างที่ทำให้หญิงสาวอดไม่ได้เลยจริงที่จะยิ้มตาม ไอ้โกรธมันก็ยังโกรธอยู่หรอก แต่พอเห็นการกระทำของชิษวัศรวมถึงอาการที่ทั้งเขินทั้งประหม่าของเขามันก็ทำให้เธออดที่จะเห็นใจไม่ได้จริงๆ มุกตาภารู้ดีว่าการทำแบบนี้ชิษวัศนั้นเขินมากแค่ไหน ดูจากหน้าที่แดงไปยันใบหูนั่นก็ได้ คงจะเขินมากเอาการอยู่แต่เขาก็ทำเพราะต้องการจะง้อให้เธอยอมคืนดี
แล้วอย่างนี้จะให้เธอทนใจแข็งได้อย่างไร ชิษวัศจะรู้บ้างไหมว่าสายตาอย่างนั้นของเขานั้นคือจุดอ่อนของเธอ แค่เพียงดวงตาสีนิลคู่นั้นมองมาด้วยสายตาเว้าวอน อารมณ์โกรธกรุ่นที่เกิดขึ้นภายในจิตใจของเธอก็ดูเหมือนว่ามลายหายไปสิ้น ยิ่งพอเจอประโยคสุดท้ายของเขาหยอดคำอ้อนกับนิ้วก้อยที่ยื่นมาด้วยแล้วต่อให้อยากโกรธต่อมันก็โกรธไม่ลงเลยจริงๆ
‘...คืนดีกันนะครับ’
...แล้วอย่างนี้มุกจะโกรธพี่อาร์มได้ยังไงกันเล่า...คนเจ้าเล่ห์!...
แม้จะอยากยกโทษให้กับชิษวัศไปแล้วทั้งใจ แต่มุกตาภาก็ยังมีสติพอที่จะย้ำเตือนตนเองว่าเธอสมควรจะยังต้องโกรธเขาอยู่ เพราะเรื่องนี้เป็นชิษวัศเองที่มีเหตุผลไม่มากพอและที่สำคัญเขาเชื่อใจเธอไม่มากพอ เพราะฉะนั้นเธอต้องลงโทษคนนิสัยไม่ดีที่ชอบโมโหโดยไร้ซึ่งเหตุผล
มุกตาภาจัดการพิมพ์ข้อความส่งกลับไปให้เจ้าของคลิป ข้อความที่บอกว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่หาย และเธอจะพยายาม...ไม่โกรธนาน
‘มุกยังไม่หายโกรธแต่ก็...จะพยายามไม่โกรธนานแล้วกันนะคะ สงสารใครบางคนแถวนี้’
“สำเร็จ!” อาการกระโดดตัวลอยจากเก้าอี้บอกได้อย่างดีว่าวิธีง้อสาวของภูมิรพีเห็นผลได้อย่างที่หวังไว้ เมื่อชิษวัศที่เพิ่งเปิดข้อความจากคนรักขึ้นอ่านเมื่อครู่ร้องตะโกนด้วยความดีใจจนลั่นสนาม
“ขอบคุณมากเลยนะไวน์” ชิษวัศขอบคุณน้องชายด้วยรอยยิ้มกว้าง “ขอบคุณเราด้วยนะพายด์” แล้วก็ยังไม่ลืมหันมาขอบคุณน้องสาวด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“คืนนี้คงนอนหลับฝันดีแล้วสิคะ” กีรตาแกล้งล้อหากคนเป็นพี่กลับไม่ถือโกรธเพราะตอนนี้คนมันกำลังดีใจ ใครจะล้ออย่างไรชิษวัศก็คงไม่โกรธหรือโมโหแน่
“ฝันดีทั้งคืนแน่” ชิษวัศตอบรับ “ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว...งั้นพี่ไปนะ” เมื่อขอความช่วยเหลือจากบรรดาตัวช่วยเสร็จชิษวัศจึงบอกลาพร้อมกับหมุนตัวหันหลังกลับทันทีแต่ก็ไม่แคล้วที่จะยังมีเสียงของกีรตาเจ้าเดิมตะโกนไล่หลังมา
“ใช้น้องๆเสร็จแล้วกลับเลยนะคะคุณพี่ชาย”
ชิษวัศโบกมือลาโดยที่ไม่หันมาพูดอะไรแต่ทั้งภูมิรพีและกีรตาก็รู้ดีว่าพี่ชายคนโตของพวกเขากำลังยิ้มกว้างและโล่งใจราวกับว่ายกภูเขาลูกใหญ่ออกจากอกสำเร็จ
“สำเร็จด้วยดีสินะเจ้าไวน์” เสียงผู้เป็นทั้งเจ้าบ้านและผู้นำของตตินรากรณ์ดังขึ้นหลังจากที่แผ่นหลังของชิษวัศหายลับไป
“ด้วยดีเลยครับคุณตา” ภูมิรพีตอบพลางวางกีตาร์บนเก้าอี้ตัวข้างๆ “แล้วทำไมคุณตาต้องหลบไปที่เรือนกล้วยไม้ด้วยล่ะครับ พี่อาร์มก็ถามถึงอยู่” หลานชายถามเพราะรู้ดีว่าคุณตารันนั้นอยู่บ้านแต่ท่านกลับบอกให้ทุกคนในบ้านโกหกชิษวัศว่าท่านไม่อยู่
“ขืนบอกไปว่าตาอยู่ด้วยเจ้าอาร์มมันก็ไม่ยอมทำตามแผนของไวน์น่ะสิ”
“อ้อ...ผมก็ลืมไปว่าพี่อาร์มแพ้อยู่คนเดียวคือคุณตา” ภูมิรพีเอ่ยด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“ตอนนี้เรื่องเจ้าอาร์มน่ะตาไม่ค่อยห่วง เพราะยังไงก็ยังอยู่ในสายตาของตาตลอด จะห่วงก็คงเป็นเรื่องของไวน์” คุณรันสบตาของหลานชายหากภูมิรพีกลับยิ้มนิดหนึ่งพร้อมกับหัวเราะเสียงต่ำ
“เรื่องของผมมันไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกครับ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้”
“พี่ไวน์...” กีรตาเรียกชื่อพี่ชายด้วยความรู้สึกต่างๆนานา ทั้งสงสาร เห็นใจ อยากจะช่วยเหลือแต่ก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไรจริงๆ ถึงเธอจะเป็นน้องสาวแต่เรื่องของหัวใจมันเป็นเรื่องของคนสองคนคนนอกอย่างเธอคงเข้าไปช่วยเหลืออะไรไม่ได้มาก
“ถึงการเห็นแก่ตัวจะเป็นสิ่งที่ไม่ได้ แต่เรื่องของหัวใจ...ไวน์จะเห็นแก่ตัวบ้างมันก็ไม่เป็นอะไรหรอกนะ ถึงตาจะอยากช่วยแต่ถ้าตัวไวน์ไม่คิดที่จะทำอะไรให้ชัดเจนตาคงช่วยอะไรไม่ได้” คุณตารันทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านทิ้งให้หลานชายคนรองของตระกูลนั่งขบคิดคำพูดของท่านด้วยตัวเอง
ภูมิรพีระบายลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนเมื่อคิดถึงเรื่องหัวใจของตนเอง ทั้งที่รู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นมีคนรักอยู่แล้วแถมยังมีแผนถึงขั้นจะหมั้นกัน และทั้งๆตนเองก็รู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นไว้ใจไม่ได้ ที่เข้ามาตีสนิทกับผู้หญิงที่เขาเฝ้ารักมานานก็เพียงเพราะต้องการเข้ามาแทรกแซงกิจการของทางตตินรากรณ์ ผู้ชายคนนั้นหวังเพียงแค่จะใช้ผู้หญิงเป็นเพียงสะพานเพื่อให้ตนเองได้ในสิ่งที่ต้องการ ทั้งๆที่ภูมิรพีก็รู้อยู่เต็มอกแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย
...ทำไม่ได้หรือไม่คิดจะทำกันแน่นะไอ้ไวน์ บางที...คุณตาอาจจะพูดถูก...แกสมควรจะเห็นแก่ตัวบ้าง...
BMW 740Li สีตะกั่วคันหรูลดความเร็วลงจนกลายเป็นหยุดเมื่อคนข้างตัวบอกว่าบ้านหลังนี้คือจุดหมายที่ทั้งเขาและเธอต้องมาร่วมรับประทานอาหารเย็นวันนี้ที่คฤหาสน์ของวัชรภูวิศซึ่งมีคุณหญิงนิพาดาเป็นประมุขของบ้าน
“ผมไม่ยักรู้ว่าคุณเป็นหลานของตระกูลผู้ดีเก่าอย่างนี้” อารัทธ์อดที่จะเอ่ยปากพูดไม่ได้เพราะนิชิตาไม่แม้ที่จะเคยบอกว่าเธอเป็นหลานสาวของคุณหญิงนิพาดา แล้วเขาก็ไม่เคยนึกสงสัยเลยเพราะนิชิตาเองก็ไม่ได้ใช้นามสกุลวัชรภูวิศ
“รู้แล้วอยากวิ่งหนีหรือเปล่า” ถามโดยที่ไม่หันมามองหน้าของอารัทธ์เพราะดวงตาเรียวสวยยังคงจับจ้องไปที่ป้ายซึ่งสลักจากไม้สักทองเป็นตัวอักษรสวยงามว่า ‘บ้านวัชรภูวิศ’ บ้าน...ที่เธอไม่เคยได้เหยียบย่างมานาน นาน...จนนิชิตาก็ลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายที่มาที่นี่คือเมื่อไหร่กัน
“ทำไมผมต้องวิ่งหนีด้วยล่ะครับ” อารัทธ์ถามกลับ ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมพอเขารู้ว่าเธอเป็นหลานของคุณหญิงนิพาดาแล้วเขาจะต้องวิ่งหนีเธอด้วย มันดีออกไม่ใช่หรือที่นิชิตาเป็นหลานสาวของตระกูลที่ดี มีพื้นฐานทางสังคมที่ดี และถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คุณหนูของตระกูลผู้ดีเก่า ถึงเธอจะเป็นแค่อาจารย์ธรรมดา แต่ขอแค่เป็นเธอ...ยังไงเขาก็รัก
“ก็ขนาดฉันยังนึกอยากจะวิ่งหนีออกจากบ้านหลังนี้ตั้งหลายครั้ง”
“คุณอาจารย์” อารัทธ์เรียกชื่อสาวข้างตัวเบาๆ รู้สึกมาตลอดว่านิชิตามีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนักกับคุณหญิงนิพาดาผู้เป็นยาย หากชายหนุ่มก็ไม่รู้รายละเอียดมากนักจึงไม่รู้จะปลอบใจเธอให้มากกว่านี้ได้อย่างไร
“คุณโอเคนะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของนิชิตาที่ไม่สู้ดี
“โอเคค่ะ...” นิชิตานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะละสายตาจากป้ายของบ้านหลังใหญ่หลังนี้มามองหน้าของอารัทธ์ “ฉันอยากเตือนคุณไว้อย่าง ถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรภายในบ้านหลังนี้ คุณอย่าตกใจไปนะคะ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะจัดการเอง”
------------------------------------------------------------------------------------------------
แอบปูเรื่องของคุณไวน์ไว้เล็กน้อยด้วยนะคะ (เป็นอีกคู่ที่จะเขียนต่อจากคู่นี้ค่ะ)
ตอนหน้า...มาดูหมูหวานกลับไปบ้านของคุณยายกันดีกว่าค่ะว่าจะเป็นอย่างไร และอดีตของหมูหวานนั้นน่าสงสารแค่ไหน
แน่นอนค่ะว่าตอนหน้า...คู่พี่อาร์ทเด่นนะคะ และใครที่ลุ้นคู่นี้อยู่ตอนหน้า...ห้ามพลาดเชียวนะคะ
ส่วนคู่พี่อาร์ม...ยังมีทิ้งท้ายให้ตามต่อในตอนหน้าเช่นกันค่ะ :)
ปล. ไม่รู้ทำไม ปอแก้วชอบให้พระเอกง้อนางเอกด้วยบทเพลง เพราะรู้สึกว่ามันดูสื่อความรู้สึกได้ดีพอสมควรเลยค่ะ (หวังว่าจะไม่เบื่อกันนะคะ ^^")
ตอบเมนท์ดีกว่าเนอะ...
คุณ ดาวคันชั่ง : อย่าว่าแต่คุณดาวคันชั่งเลยค่ะที่ชอบพี่อาร์ท เพราะตอนนี้ปอแก้วเองก็เทใจให้พี่อาร์ทเหมือนกันค่ะ ส่วนเรื่องพี่อาร์ม...มีแฟนอายุน้อยกว่าตัวเองเลยเผลอลดอายุ (ทางอารมณ์) ลงมาด้วย หุหุหุ
คุณ Amata : ปอแก้วก็อยากมีคนมาหวงเหมือนกันน้าาาาา และก็เชื่อว่าพี่อาร์มคงตามหวงไปตลอดชีวิตนั่นแหละค่ะ :)
คุณ violette : อยากรู้เหรอคะ? งั้นตอนหน้ามารู้กันเลยค่ะ! พี่อาร์ทปากพาจนก็จริงแต่ไม่หึงเยอะขนาดพี่อาร์มค่ะ เพราะพี่อาร์มเธอขี้หวงเธอก็เลยขี้หึง (เอ๊ะ...เกี่ยวกันไหมนะ ฮ่าๆ)
คุณ tutas : แลดูพี่อาร์ทจะโกยคะแนนทิ้งพี่อาร์มไปอย่างไม่เห็นฝุ่น ส่วนเรื่องเปิดใจ...บอกได้อย่างเดียวค่ะ...ตอนหน้าห้ามพลาด!!
คุณ nunoi : งานเข้าจริงแต่พี่แกมีแบ็คดีค่ะ ช่วยเหลือกันตลอดๆ :)
คุณ anOO : เจออะไรบ้างตอนหน้าได้รู้กันค่ะ แต่บอกนิดนึงว่าพี่อาร์ทแกก็สวนกลับไปใช่ย่อยเหมือนกันนา...ส่วนพี่อาร์มก็เกือบประสาทกินไปเหมือนกันค่ะ ดีที่ว่ามีน้องๆดีเลยช่วยพี่ชายง้อสาวให้ด้วยเลย
คุณ roseolar : ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะคะ คุณ roseolar กล้าขอปอแก้วก็กล้าให้ค่ะ!! ยกสินสอดมาเลยจ้าาาา ฮ่าๆ ขอพี่อาร์ทปอแก้วตอบแทนได้ค่ะ แต่ถ้าขอพี่อาร์มต้องไปคุยกับหนมุกเอาค่ะ รายนั้นเขาหวงของเขาเหมือนกัน หุหุหุ บอกคุณป๊ากับคุณม้าของคุณ roseolar เลยค่ะ 'พี่อาร์ท' พร้อมแล้ว ยกสินสอดมาขอเลยค่ะ อิอิ // อ่านตอนนี้แล้วระทวย ปอแก้วแนะนำว่าตอนหน้าห้ามพลาดเลยนะคะ...เพราะสิ่งที่หลายๆคนหวังมันกำลังจะเป็นจริง แล้ว แล้ว แล้ว... (ใส่แอคโค่ให้ดูเว่อร์เข้าไว้) ขนาดปอแก้วเขียนเองยังแอบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ เพราะพี่อาร์ท...แน่มาก!! บอกไว้แค่นี้ค่ะ เป็นน้ำจิ้ม ฮาาาาาา
ปอแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 มี.ค. 2555, 10:10:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มี.ค. 2555, 10:22:32 น.
จำนวนการเข้าชม : 2024
| << เขตพื้นที่ที่ 1 : ผลิดอก...ออกรัก : ตอนที่ 21 | เขตพื้นที่ที่ 1 : ผลิดอก...ออกรัก : ตอนที่ 23 >> |
violette 24 มี.ค. 2555, 10:55:53 น.
อ๊ากกกก อยากอ่านมากกกค่า
อ๊ากกกก อยากอ่านมากกกค่า
tutas 24 มี.ค. 2555, 16:15:47 น.
ว้าวววววว...บทจะหวานก็หวานไ้ด้ใจจริงๆ เลยน้าพี่อาร์ม
รอลุ้นคู่พี่อาร์ทอยู่ค่ะ คุณปอแก้วอย่าปล่อยให้รอนานนะคะ ^^
ว้าวววววว...บทจะหวานก็หวานไ้ด้ใจจริงๆ เลยน้าพี่อาร์ม
รอลุ้นคู่พี่อาร์ทอยู่ค่ะ คุณปอแก้วอย่าปล่อยให้รอนานนะคะ ^^
anOO 24 มี.ค. 2555, 18:14:33 น.
อยากอ่านตอนหน้าแล้วล่ะ อยากรู้เรื่องราวของหมูหวาน
เผื่องานนี้พี่อาร์ทจะได้ใจใครบางคนไปด้วย
อยากอ่านตอนหน้าแล้วล่ะ อยากรู้เรื่องราวของหมูหวาน
เผื่องานนี้พี่อาร์ทจะได้ใจใครบางคนไปด้วย
ดาวคันชั่ง 24 มี.ค. 2555, 21:47:01 น.
ชักอยากอ่านเรื่องของนายไวน์บ้่างแล้วสิ แต่เรื่องพี่อาร์มกับหนูมุกท่าทางจะยังอีกยาวไกลแน่เลย
ชักอยากอ่านเรื่องของนายไวน์บ้่างแล้วสิ แต่เรื่องพี่อาร์มกับหนูมุกท่าทางจะยังอีกยาวไกลแน่เลย
nunoi 25 มี.ค. 2555, 14:06:35 น.
โอ๊ยยยย อยากอ่านทั้งตอนต่อไปและเรื่องของนายไวน์แล้วอ่ะ
อ่อ ชอบเหมือนกันค่ะที่ให้พระเอกง้อนางเอกด้วยบทเพลง เขินดี อิอิ
โอ๊ยยยย อยากอ่านทั้งตอนต่อไปและเรื่องของนายไวน์แล้วอ่ะ
อ่อ ชอบเหมือนกันค่ะที่ให้พระเอกง้อนางเอกด้วยบทเพลง เขินดี อิอิ
teesaparn 26 มี.ค. 2555, 11:45:04 น.
อยากมีคนมาฮ้องเพลงหื้อฟังแบบนี้พ่อง แต่แล้วก่อต้องตื่นสู้กับความจริง ปิ๊กไปเยียะก๋านต่อ (เก็บเอาไปฝันก่อได๊เนอะ)
อยากมีคนมาฮ้องเพลงหื้อฟังแบบนี้พ่อง แต่แล้วก่อต้องตื่นสู้กับความจริง ปิ๊กไปเยียะก๋านต่อ (เก็บเอาไปฝันก่อได๊เนอะ)
Amata 27 มี.ค. 2555, 12:16:59 น.
หึๆๆ วิธีง้อแบบนี้...ขอยืมเอาไปใช้มั่งคงได้นะคะ ^___^
หึๆๆ วิธีง้อแบบนี้...ขอยืมเอาไปใช้มั่งคงได้นะคะ ^___^