เลือดรักทระนง
เด็กหญิงคนหนึ่งซ฿งถือกำเนิดมาจากโจร ปล้นฆ่า และเลือดอีกส่วนมาจากแม่ที่ไม่ยอมรับในความเป้นลูกของเธอ กระถินยังยืนหยัดที่จะอยู่อย่างทระนงในศักดิ์ศรีและค่าแห่งความเป้นคน ด้วยความรัก และซื่อสัตย์ต่อผู้มีพระคุณ
Tags: ศักดิ์ศรี คือสิ่งที่ต้องรักษา
ตอน: คำสอน
ส่วนพุดกรองหลบหน้าคุณพระและราม เพราะไม่อยากแบกหน้ารับเป็นจำเลยให้คนของรามมากล่าวหาได้ นางยอมรับว่าปาริชาตินั้นร้ายมาก แต่กระถินจัดการจนหนีเปิดไป และนางคิดว่ากระถินต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของกระถินเอง ดังนั้นนางจึงหาเรื่องเดินเล่นไปในสวน กระทั่งมาพบลูกสาวนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ชายคลอง
สร้อยสนถูกกักบริเวณนับจากให้เลิกรากับนิธิ แม้สร้อยสนจะไม่มีคำโต้แย้งกับมารดา แต่สร้อยสนกลับไม่พูดคุยอะไรกับพุดกรองหากนางไม่มีเรื่องเรียกเข้าหา
พุดกรองหวังให้สร้อยสนเป็นเจ้าสาวของรามเพื่อสมบัติครึ่งหนึ่งของลูกสาว นางจะมีอำนาจในการดูแล ต่อจากนั้นนางซึ่งพุดกรองคิดว่าไม่ยากอะไร แต่ท่าทีหมองเศร้าของสร้อยสนทำให้พุดกรองขัดตายิ่งนัก
“แม่สร้อย มานั่งทำอะไรที่นี่ ไม่รู้หรือว่าใครไป ใครมาบ้างในบ้านนี้”
“สร้อยต้องทราบด้วยหรือคะคุณแม่”
“เอ๊ะ แม่สร้อยนี่ยังไง ลืมไปแล้วหรือว่าแม่ให้แม่สร้อยทำอะไร”
“จับคุณรามให้อยู่”
“รู้ทั้งรู้แล้วยังจะทำเฉยอยู่ทำไม”
สร้อยสนยิ้มเนือยๆ ก่อนเอ่ยว่า
“สร้อยทราบมาว่าพี่รามมีคนที่เธอพอใจอยู่แล้วชื่อปาริชาติ”
“ใช่ และมันก็มาที่นี่ ถูกนังกระถินตอกกลับซะเปิงไปเลย”พุดกรองเล่าให้ลูกสาวฟังด้วยท่าทีและน้ำเสียงที่เต็มด้วยความสาแก่ใจยิ่งนัก
ส่วนสร้อยสนแปลกใจในการกระทำของกระถิน จึงอดถามไม่ได้ว่า
“ทำไมกระถินเสียมารยาทขนาดนั้นคะคุณแม่”
“เลือดโจรของมันน่ะสิจึงได้อิจฉาริษยานังคนนั้น แต่ก็ดีแล้วที่นังกระถินมันทำได้”
“อย่างนี้พี่รามคงโกรธจัดแน่ทีเดียว”
“มันก็เป็นทีของแม่สร้อยแล้วนี่ ที่จะเข้าไปซ้ำเติมการกระทำของนังกระถิน”
“คุณแม่ขา จะให้สร้อยทำน้องได้ลงคอเชียวหรือคะ”
ขาดคำของสร้อยสน พุดกรองฟาดแขนสร้อยสนไปเผียะหนึ่ง สร้อยสนเจ็บแสบแขนที่โดนทำโทษ จนอดยกมือมานวดเสียไม่ได้ พุดกรองสำทับว่า
“ใครมาเป็นน้องแกแม่สร้อย ฉันมีลูกคือแกเพียงคนเดียว ฉันรักแกเท่านั้น แกจะต้องได้ดีไม่ใช่คนอื่น ฉันสั่งแกต้องทำ แกต้องเป็นเจ้าสาวของรามให้ได้แม่สร้อย”
“ตามใจคุณแม่ค่ะ แต่เรื่องให้ซ้ำเติมกระถินสร้อยไม่ทำค่ะ ตีสร้อยให้ตายสร้อยก็ไม่ทำ”
“แม่สร้อยทำไมแกดื้อด้านอย่างนี่หะ”
“กระถินมีเลือดโจร สร้อยก็มีเลือดของคุณแม่ไงคะ”
“สร้อยสนนี่แกกล้าย้อนแม่หรือแกชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”
สร้อยสนไม่ตอบโต้อะไรอีก แต่ผุดลุกจากเก้าอี้ พุดกรองกำมือแน่น ไม่พอใจที่เห็นความรักของสร้อยสนมีต่อกระถิน นางไม่อยากให้สร้อยสนคิดอย่างนั้น ในเมื่อนางเกลียดกระถินอย่างจับใจ นางต้องการให้สร้อยสนคิดตามนางไปด้วย
“ท่าทางต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว แกมันใกล้นังกระถินเกินไปสร้อยสน”พุดกรองเอ่ยลอดริมฝีปากตามหลังร่างอรชรได้ส่วนของลูกสาวไป
ในห้องนอนของแม่นิ่ม ปูที่นอนพับ เป็นสองที่ หนึ่งนั้นเป็นของแม่นิ่ม และอีกหนึ่งเป็นของกระถิน ซึ่งแม้ย่างเข้าสู่วัยสาวแล้วกระถินยังไม่แยกห้อง เธออ้างเหตุผลว่า ไม่อยากแย่งที่นอนห้องของจันทร์ ซึ่งแม่นิ่มได้แต่พยักหน้ารับหงึกๆ ด้วยอีกฝ่ายยังติดแม่นิ่มแจทีเดียว
กระถินนั่งพับเพียบเรียบร้อย ดึงผ้าห่มผืนหนามาคลุมร่างให้แม่นิ่ม ซึ่งทำท่าจะพริ้มตาหลับ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายมานั่งหน้าจืด ปรนนิบัติ จึงพอเข้าใจว่า กระถินมีเรื่องหนักใจจะปรึกษา ท่านถามไม่อ้อมค้อม
“มีเรื่องอะไรในใจหรือคุณกระถิน”
“แม่นมขา เอ่อหากคนเป็นสาวแล้วทำเสียงสูงๆ เอ่อสูงไม่มาก แล้วกระทืบเท้านิดๆจะน่าเกลียดมั้ยคะแม่นม”
แม่นิ่มยันกายลุกขึ้นนั่งโดยทีกระถินช่วยประคอง เมื่อนั่งดีแล้วแม่นิ่มจับมือทั้งสองของคนที่คาดว่าจะทำเสียงสูงนิดๆกระทืบเท้าหน่อยๆ
“ไปทำกับใคร โกรธอะไรใคร ทำไมไม่เก็บกิริยาคะ ทำเช่นนั้นไม่งามเลย”
“ไม่งามสักนิดเลยหรือคะแม่นิ่ม”กระถินก้มหน้ากล่าวเสียงอ่อย
เด็กสาวหวนคิดถึงการกระทำของตัวเองและใคร่ครวญดูแล้วเห็นว่าผิดมาก จึงอยากหาใครสักคนมารับฟัง ใครเพียงคนเดียวที่กระถินรักมากที่สุด...แม่นิ่มคนนี้เท่านั้น
“ทำไมยังทำล่ะคะ นมสอนนักสอนหนาแล้ว ไม่เห็นโกรธใครขนาดนี้มานานแล้วนะคะ ใครล่ะที่คุณกระถินไปแสดงกิริยางามน้อยหน่อยน่ะค่ะ”
“พี่รามค่ะแม่นม”
“แล้วกัน ทำกับคุณพี่เสียด้วย แย่จริงทำไมนะ ทำไมสอนไม่จำ”แม่นิ่มอยากเหน็บลงโทษ แต่อดเอ็นดูหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างรู้ตัวว่าผิดของอีกฝ่ายเสียไม่ได้
“คุณพี่คงพานว่าลูกสาวแม่นมช่างทำกิริยาดูไม่ได้ล่ะสิ”
“ดูไม่ได้ก็ช่างพี่รามนะคะแม่นม แต่เอ่อแม่นมทำโทษกระถินก็ได้นะคะ กระถินจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”
“อยากให้แม่นมทำโทษก็ได้ พรุ่งนี้ไปขอโทษคุณพี่”
“ไม่เอาค่ะไม่เอา เรื่องนี้ทำไม่ได้ ลงโทษตีขาสิบทีดีกว่าค่ะแม่นม”
“ทำไมล่ะคะ เมื่อรู้ตัวว่าผิดทำไมยังถือดีอีกล่ะคะ”
กระถินยิ่งก้มหน้างุดไม่ตอบคำ แม่นิ่มย่อมรู้ว่าการดื้อเงียบอย่างนี้ ให้ตีสิบทีร้อยทีกระถินยังเลือกที่จะโดนตีมากกว่า
“ทำไมล่ะ ทำไมโกรธคุณพี่ขนาดนั้น”
“กระถิน...ไม่ชอบคุณปาริชาติค่ะแม่นม”
แม่นิ่มอยากบอกเช่นกันว่า แม่นิ่มชอบปาริชาติน้อยเหลือเกิน แต่ว่า แม่นิ่มพูดไม่ได้ เดี๋ยวคนงามตรงหน้าจะได้พวกเกทับรามหนักเข้าไปอีก แม่นิ่มจึงได้สอนตามประสาผู้ใหญ่ที่เก็บน้ขุ่นได้สนิท และมีน้ำใสเท่านั้นที่แสดงออกเป็นไมตรี
“ไม่ว่าคุณปาริชาติจะทำกิริยาอย่างไร พูดจาดูถูกคนเพียงใด หากเราทำนิ่งเฉยเสีย เราจะไม่เป็นไปตามเขา แต่ถ้าคุณกระถินไปโต้ตอบไปแสดงกิริยาอย่างที่คุณกระถินบอกว่าไม่ชอบเขาแต่ทำเสียเอง คุณกระถินก็ไม่น่ารักเลยนะคะ”
กระถนลดกายลงไปสวมกอดแม่นิ่มแนบแน่น กระถินคงไม่น่ารักในสายตาพี่ราม เพราะเธอเห็นท่าทีไม่พอใจมากของราม ชายหนุ่มยังต่อว่าเธอเสียจนทนไม่ได้
ถ้าเธอนิ่งเงียบและรับฟังอย่างที่แม่นิ่มพร่ำสอน เธอจะน่ารักมั้ยนะ...พี่รามคงจะ...กระถินคาดเดาน้ำใจอีกฝ่ายไม่ถูก เมื่อเธอฝังใจเสียแล้วว่าปาริชาติคือคนสำคัญของราม
“คุณยังเด็ก ยังไม่โตพอที่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้มากนัก วันนี้นมยกโทษให้ก็แล้วกันนะคะ”แม่นิ่มเอ่ยพลางกอดอีกฝ่าย โยกร่างของกระถินปลอบใจ
กระถินเงยหน้ามองแม่นิ่ม ท่านยิ้มให้อย่างมีเมตตา
“แม่นิ่มขา กระถินรักแม่นิ่มที่สุดเลยค่ะ”
“แล้วก็โตได้แล้วนะคะคุณของนม”
“โตแล้วค่ะกระถินจะโตคืนนี้เลยนะคะ จะไม่ทำน่าเกลียดอีกแล้วค่ะ”
“อ้อทีอย่างนี้บอกว่าน่าเกลียดได้แล้วหรือคะ”
“ค่ะ พรุ่งนี้วันหยุด กระถินจะเตรียมอาหารเช้าบนตึกเองนะคะแม่นม”
แม่นิ่มหัวเราะเบาๆกับการหาวิธีง้อแทนคำขอโทษรามจากกระถิน
โต๊ะอาหาร ซึ่งตามปกติมีคุณพระ พุดกรองสร้อยสน และวันนี้มีรามทุกคนพร้อมหน้า
แต่สาวใช้คนเสิร์ฟอาหารคือกระถิน ซึ่งทำให้ทุกคนแปลกใจ
พุดกรองรีบว่า
“แม่สร้อยช่วยกระถินตักอาหารดีกว่า คนไม่เคยทำแต่มาทำในเช้านี้พิกลจริง”
“กระถินตักเองค่ะ พี่สร้อยนั่งทานเถอะค่ะ”
กระถินรีบแย้งออกมาพลางเดินไปตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้คุณพระเป็นคนแรก
“นี่ข้าวต้มปลาฝีมือใคร”
“คุณลุงรับประทานก่อนนะคะ แล้วกระถินจะบอกว่าใครทำ”
บอกแล้ว กระถินเลื่อนไปตกให้พุดกรอง และสร้อยสน จากนั้นจึงตักให้ราม
“แม่ครัวหาปลาอินทรีย์มาจากไหนกัน สดเสียด้วย”คุณพระออกปาก ตักชิมก่อน
“อร่อย ปลาไม่คาว หอมขิงมาก”
“แม่นมว่าเอ่อ คุณลุงชอบค่ะกระถินเลยลงมือเองค่ะ”กระถินยิ้มรัยหน้าใส
“แม่นิ่มว่าฉันชอบข้าวต้มปลาหรือ เอฉันชอบโจ๊กต่างหากแม่นิ่มไม่น่าฟังพลาดเลยนะ”คุณพระเย้าแม่ครัวจำเป็น
“แต่ก็อร่อยดี ว่ามั้ยราม ข้าวต้มปลาทะเลที่รามชอบ”
“เอ่อครับ แม่นมไม่น่าจำผิดนะครับ”
“คนฟังมันฟังผิดมากกว่า”คุณพระเย้าอย่างอารมณ์ดี กระถินเลื่อนให้จันทร์มาทำหน้าที่ตักให้ต่อ ตัวเองไปเสิร์ฟน้ำผลไม้ ซึ่งเป็นน้ำผลไม้ต่างชนิด ของรามเป็นน้ำฝรั่ง คุณพระเป็นน้ำขิง และสองแม่ลูกเป็นน้ำส้ม
“อาหารเช้านี้ช่างพิเศษเสียจริง”
กระถินมีสีหน้าระเรื่องแดงเมื่อถูกเย้าอย่างจริงจังจากประมุขบ้าน รามเหลือบแลมาสานสบตาของกระถินเข้าพอดี กระถินร้อนไปทั้งกาย รู้สึกกระดากที่ต้องมา ขอโทษอีกฝ่ายโดยถูกเย้าอย่างนี้
“ทำไมไม่ทานพร้อมกันล่ะกระถิน”รามเอ่ยเสียงอ่อน
“กระถินชิมจนอิ่มแล้วค่ะ ถ้าพี่รามว่าอร่อย กระถินจะได้ไปเปิดร้านข้าวต้มโต้รุ่งดีมั้ยคะ”
คุณพระหัวเราะเบาๆอารมณ์ดีจนพุดกรองหมั่นไส้ ในคะแนนแห่งความเอ็นดูที่ไม่มีใครมาลบจากการให้ของคุณพระที่มีต่อกระถิน
“หลังอาหารพี่มีเรื่องจะคุยกับเรานะกระถิน”
กระถินแอบถอนใจ ก่อนเก็บกิริยาอย่างที่แม่นิ่มสอน...ไม่ชักสีหน้าเข้าใส่อีกฝ่าย แม้ว่าจะยังคิดว่า รามช่างเรื่องมาก ยังจะเอาเรื่องเธอที่แสดงความไม่ดีใส่ปาริชาติให้จงได้
ไม่น่าลุกไปตลาดแต่มืดเพื่อหาซ้อปลามาเอาใจเลยจริงๆสิ!
สร้อยสนถูกกักบริเวณนับจากให้เลิกรากับนิธิ แม้สร้อยสนจะไม่มีคำโต้แย้งกับมารดา แต่สร้อยสนกลับไม่พูดคุยอะไรกับพุดกรองหากนางไม่มีเรื่องเรียกเข้าหา
พุดกรองหวังให้สร้อยสนเป็นเจ้าสาวของรามเพื่อสมบัติครึ่งหนึ่งของลูกสาว นางจะมีอำนาจในการดูแล ต่อจากนั้นนางซึ่งพุดกรองคิดว่าไม่ยากอะไร แต่ท่าทีหมองเศร้าของสร้อยสนทำให้พุดกรองขัดตายิ่งนัก
“แม่สร้อย มานั่งทำอะไรที่นี่ ไม่รู้หรือว่าใครไป ใครมาบ้างในบ้านนี้”
“สร้อยต้องทราบด้วยหรือคะคุณแม่”
“เอ๊ะ แม่สร้อยนี่ยังไง ลืมไปแล้วหรือว่าแม่ให้แม่สร้อยทำอะไร”
“จับคุณรามให้อยู่”
“รู้ทั้งรู้แล้วยังจะทำเฉยอยู่ทำไม”
สร้อยสนยิ้มเนือยๆ ก่อนเอ่ยว่า
“สร้อยทราบมาว่าพี่รามมีคนที่เธอพอใจอยู่แล้วชื่อปาริชาติ”
“ใช่ และมันก็มาที่นี่ ถูกนังกระถินตอกกลับซะเปิงไปเลย”พุดกรองเล่าให้ลูกสาวฟังด้วยท่าทีและน้ำเสียงที่เต็มด้วยความสาแก่ใจยิ่งนัก
ส่วนสร้อยสนแปลกใจในการกระทำของกระถิน จึงอดถามไม่ได้ว่า
“ทำไมกระถินเสียมารยาทขนาดนั้นคะคุณแม่”
“เลือดโจรของมันน่ะสิจึงได้อิจฉาริษยานังคนนั้น แต่ก็ดีแล้วที่นังกระถินมันทำได้”
“อย่างนี้พี่รามคงโกรธจัดแน่ทีเดียว”
“มันก็เป็นทีของแม่สร้อยแล้วนี่ ที่จะเข้าไปซ้ำเติมการกระทำของนังกระถิน”
“คุณแม่ขา จะให้สร้อยทำน้องได้ลงคอเชียวหรือคะ”
ขาดคำของสร้อยสน พุดกรองฟาดแขนสร้อยสนไปเผียะหนึ่ง สร้อยสนเจ็บแสบแขนที่โดนทำโทษ จนอดยกมือมานวดเสียไม่ได้ พุดกรองสำทับว่า
“ใครมาเป็นน้องแกแม่สร้อย ฉันมีลูกคือแกเพียงคนเดียว ฉันรักแกเท่านั้น แกจะต้องได้ดีไม่ใช่คนอื่น ฉันสั่งแกต้องทำ แกต้องเป็นเจ้าสาวของรามให้ได้แม่สร้อย”
“ตามใจคุณแม่ค่ะ แต่เรื่องให้ซ้ำเติมกระถินสร้อยไม่ทำค่ะ ตีสร้อยให้ตายสร้อยก็ไม่ทำ”
“แม่สร้อยทำไมแกดื้อด้านอย่างนี่หะ”
“กระถินมีเลือดโจร สร้อยก็มีเลือดของคุณแม่ไงคะ”
“สร้อยสนนี่แกกล้าย้อนแม่หรือแกชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”
สร้อยสนไม่ตอบโต้อะไรอีก แต่ผุดลุกจากเก้าอี้ พุดกรองกำมือแน่น ไม่พอใจที่เห็นความรักของสร้อยสนมีต่อกระถิน นางไม่อยากให้สร้อยสนคิดอย่างนั้น ในเมื่อนางเกลียดกระถินอย่างจับใจ นางต้องการให้สร้อยสนคิดตามนางไปด้วย
“ท่าทางต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว แกมันใกล้นังกระถินเกินไปสร้อยสน”พุดกรองเอ่ยลอดริมฝีปากตามหลังร่างอรชรได้ส่วนของลูกสาวไป
ในห้องนอนของแม่นิ่ม ปูที่นอนพับ เป็นสองที่ หนึ่งนั้นเป็นของแม่นิ่ม และอีกหนึ่งเป็นของกระถิน ซึ่งแม้ย่างเข้าสู่วัยสาวแล้วกระถินยังไม่แยกห้อง เธออ้างเหตุผลว่า ไม่อยากแย่งที่นอนห้องของจันทร์ ซึ่งแม่นิ่มได้แต่พยักหน้ารับหงึกๆ ด้วยอีกฝ่ายยังติดแม่นิ่มแจทีเดียว
กระถินนั่งพับเพียบเรียบร้อย ดึงผ้าห่มผืนหนามาคลุมร่างให้แม่นิ่ม ซึ่งทำท่าจะพริ้มตาหลับ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายมานั่งหน้าจืด ปรนนิบัติ จึงพอเข้าใจว่า กระถินมีเรื่องหนักใจจะปรึกษา ท่านถามไม่อ้อมค้อม
“มีเรื่องอะไรในใจหรือคุณกระถิน”
“แม่นมขา เอ่อหากคนเป็นสาวแล้วทำเสียงสูงๆ เอ่อสูงไม่มาก แล้วกระทืบเท้านิดๆจะน่าเกลียดมั้ยคะแม่นม”
แม่นิ่มยันกายลุกขึ้นนั่งโดยทีกระถินช่วยประคอง เมื่อนั่งดีแล้วแม่นิ่มจับมือทั้งสองของคนที่คาดว่าจะทำเสียงสูงนิดๆกระทืบเท้าหน่อยๆ
“ไปทำกับใคร โกรธอะไรใคร ทำไมไม่เก็บกิริยาคะ ทำเช่นนั้นไม่งามเลย”
“ไม่งามสักนิดเลยหรือคะแม่นิ่ม”กระถินก้มหน้ากล่าวเสียงอ่อย
เด็กสาวหวนคิดถึงการกระทำของตัวเองและใคร่ครวญดูแล้วเห็นว่าผิดมาก จึงอยากหาใครสักคนมารับฟัง ใครเพียงคนเดียวที่กระถินรักมากที่สุด...แม่นิ่มคนนี้เท่านั้น
“ทำไมยังทำล่ะคะ นมสอนนักสอนหนาแล้ว ไม่เห็นโกรธใครขนาดนี้มานานแล้วนะคะ ใครล่ะที่คุณกระถินไปแสดงกิริยางามน้อยหน่อยน่ะค่ะ”
“พี่รามค่ะแม่นม”
“แล้วกัน ทำกับคุณพี่เสียด้วย แย่จริงทำไมนะ ทำไมสอนไม่จำ”แม่นิ่มอยากเหน็บลงโทษ แต่อดเอ็นดูหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างรู้ตัวว่าผิดของอีกฝ่ายเสียไม่ได้
“คุณพี่คงพานว่าลูกสาวแม่นมช่างทำกิริยาดูไม่ได้ล่ะสิ”
“ดูไม่ได้ก็ช่างพี่รามนะคะแม่นม แต่เอ่อแม่นมทำโทษกระถินก็ได้นะคะ กระถินจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”
“อยากให้แม่นมทำโทษก็ได้ พรุ่งนี้ไปขอโทษคุณพี่”
“ไม่เอาค่ะไม่เอา เรื่องนี้ทำไม่ได้ ลงโทษตีขาสิบทีดีกว่าค่ะแม่นม”
“ทำไมล่ะคะ เมื่อรู้ตัวว่าผิดทำไมยังถือดีอีกล่ะคะ”
กระถินยิ่งก้มหน้างุดไม่ตอบคำ แม่นิ่มย่อมรู้ว่าการดื้อเงียบอย่างนี้ ให้ตีสิบทีร้อยทีกระถินยังเลือกที่จะโดนตีมากกว่า
“ทำไมล่ะ ทำไมโกรธคุณพี่ขนาดนั้น”
“กระถิน...ไม่ชอบคุณปาริชาติค่ะแม่นม”
แม่นิ่มอยากบอกเช่นกันว่า แม่นิ่มชอบปาริชาติน้อยเหลือเกิน แต่ว่า แม่นิ่มพูดไม่ได้ เดี๋ยวคนงามตรงหน้าจะได้พวกเกทับรามหนักเข้าไปอีก แม่นิ่มจึงได้สอนตามประสาผู้ใหญ่ที่เก็บน้ขุ่นได้สนิท และมีน้ำใสเท่านั้นที่แสดงออกเป็นไมตรี
“ไม่ว่าคุณปาริชาติจะทำกิริยาอย่างไร พูดจาดูถูกคนเพียงใด หากเราทำนิ่งเฉยเสีย เราจะไม่เป็นไปตามเขา แต่ถ้าคุณกระถินไปโต้ตอบไปแสดงกิริยาอย่างที่คุณกระถินบอกว่าไม่ชอบเขาแต่ทำเสียเอง คุณกระถินก็ไม่น่ารักเลยนะคะ”
กระถนลดกายลงไปสวมกอดแม่นิ่มแนบแน่น กระถินคงไม่น่ารักในสายตาพี่ราม เพราะเธอเห็นท่าทีไม่พอใจมากของราม ชายหนุ่มยังต่อว่าเธอเสียจนทนไม่ได้
ถ้าเธอนิ่งเงียบและรับฟังอย่างที่แม่นิ่มพร่ำสอน เธอจะน่ารักมั้ยนะ...พี่รามคงจะ...กระถินคาดเดาน้ำใจอีกฝ่ายไม่ถูก เมื่อเธอฝังใจเสียแล้วว่าปาริชาติคือคนสำคัญของราม
“คุณยังเด็ก ยังไม่โตพอที่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้มากนัก วันนี้นมยกโทษให้ก็แล้วกันนะคะ”แม่นิ่มเอ่ยพลางกอดอีกฝ่าย โยกร่างของกระถินปลอบใจ
กระถินเงยหน้ามองแม่นิ่ม ท่านยิ้มให้อย่างมีเมตตา
“แม่นิ่มขา กระถินรักแม่นิ่มที่สุดเลยค่ะ”
“แล้วก็โตได้แล้วนะคะคุณของนม”
“โตแล้วค่ะกระถินจะโตคืนนี้เลยนะคะ จะไม่ทำน่าเกลียดอีกแล้วค่ะ”
“อ้อทีอย่างนี้บอกว่าน่าเกลียดได้แล้วหรือคะ”
“ค่ะ พรุ่งนี้วันหยุด กระถินจะเตรียมอาหารเช้าบนตึกเองนะคะแม่นม”
แม่นิ่มหัวเราะเบาๆกับการหาวิธีง้อแทนคำขอโทษรามจากกระถิน
โต๊ะอาหาร ซึ่งตามปกติมีคุณพระ พุดกรองสร้อยสน และวันนี้มีรามทุกคนพร้อมหน้า
แต่สาวใช้คนเสิร์ฟอาหารคือกระถิน ซึ่งทำให้ทุกคนแปลกใจ
พุดกรองรีบว่า
“แม่สร้อยช่วยกระถินตักอาหารดีกว่า คนไม่เคยทำแต่มาทำในเช้านี้พิกลจริง”
“กระถินตักเองค่ะ พี่สร้อยนั่งทานเถอะค่ะ”
กระถินรีบแย้งออกมาพลางเดินไปตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้คุณพระเป็นคนแรก
“นี่ข้าวต้มปลาฝีมือใคร”
“คุณลุงรับประทานก่อนนะคะ แล้วกระถินจะบอกว่าใครทำ”
บอกแล้ว กระถินเลื่อนไปตกให้พุดกรอง และสร้อยสน จากนั้นจึงตักให้ราม
“แม่ครัวหาปลาอินทรีย์มาจากไหนกัน สดเสียด้วย”คุณพระออกปาก ตักชิมก่อน
“อร่อย ปลาไม่คาว หอมขิงมาก”
“แม่นมว่าเอ่อ คุณลุงชอบค่ะกระถินเลยลงมือเองค่ะ”กระถินยิ้มรัยหน้าใส
“แม่นิ่มว่าฉันชอบข้าวต้มปลาหรือ เอฉันชอบโจ๊กต่างหากแม่นิ่มไม่น่าฟังพลาดเลยนะ”คุณพระเย้าแม่ครัวจำเป็น
“แต่ก็อร่อยดี ว่ามั้ยราม ข้าวต้มปลาทะเลที่รามชอบ”
“เอ่อครับ แม่นมไม่น่าจำผิดนะครับ”
“คนฟังมันฟังผิดมากกว่า”คุณพระเย้าอย่างอารมณ์ดี กระถินเลื่อนให้จันทร์มาทำหน้าที่ตักให้ต่อ ตัวเองไปเสิร์ฟน้ำผลไม้ ซึ่งเป็นน้ำผลไม้ต่างชนิด ของรามเป็นน้ำฝรั่ง คุณพระเป็นน้ำขิง และสองแม่ลูกเป็นน้ำส้ม
“อาหารเช้านี้ช่างพิเศษเสียจริง”
กระถินมีสีหน้าระเรื่องแดงเมื่อถูกเย้าอย่างจริงจังจากประมุขบ้าน รามเหลือบแลมาสานสบตาของกระถินเข้าพอดี กระถินร้อนไปทั้งกาย รู้สึกกระดากที่ต้องมา ขอโทษอีกฝ่ายโดยถูกเย้าอย่างนี้
“ทำไมไม่ทานพร้อมกันล่ะกระถิน”รามเอ่ยเสียงอ่อน
“กระถินชิมจนอิ่มแล้วค่ะ ถ้าพี่รามว่าอร่อย กระถินจะได้ไปเปิดร้านข้าวต้มโต้รุ่งดีมั้ยคะ”
คุณพระหัวเราะเบาๆอารมณ์ดีจนพุดกรองหมั่นไส้ ในคะแนนแห่งความเอ็นดูที่ไม่มีใครมาลบจากการให้ของคุณพระที่มีต่อกระถิน
“หลังอาหารพี่มีเรื่องจะคุยกับเรานะกระถิน”
กระถินแอบถอนใจ ก่อนเก็บกิริยาอย่างที่แม่นิ่มสอน...ไม่ชักสีหน้าเข้าใส่อีกฝ่าย แม้ว่าจะยังคิดว่า รามช่างเรื่องมาก ยังจะเอาเรื่องเธอที่แสดงความไม่ดีใส่ปาริชาติให้จงได้
ไม่น่าลุกไปตลาดแต่มืดเพื่อหาซ้อปลามาเอาใจเลยจริงๆสิ!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 เม.ย. 2554, 11:08:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 เม.ย. 2554, 11:08:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 4977
| << พินัยกรรม | โอ้ใจเจ้าเอ๋ย >> |
ก้อนอิฐ 24 เม.ย. 2554, 13:52:58 น.
ว๊าๆๆ. รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ
ว๊าๆๆ. รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ
nutcha 24 เม.ย. 2554, 19:07:42 น.
พี่รามจะดุอะไรกระถินหนอ
พี่รามจะดุอะไรกระถินหนอ
นางแก้ว 24 เม.ย. 2554, 20:01:44 น.
ดุหรือไม่ดุดีหนอ
ดุหรือไม่ดุดีหนอ
นางแก้ว 24 เม.ย. 2554, 20:02:08 น.
พรุ่งนี้ส่งค่ะ เพราะจะปั่นคืนนี้เลยค่ะ
พรุ่งนี้ส่งค่ะ เพราะจะปั่นคืนนี้เลยค่ะ
จิงโกะ 24 เม.ย. 2554, 20:19:09 น.
อ่า คุณนางแก้วติดโผหนึ่งในห้าสิบนักเขียนโพสต์เยอะด้วยล่ะ รีบไปรายงานตัวรับไอค่อนด่วนค่า หน้าเวบบอร์ดอ่ะ
อ่า คุณนางแก้วติดโผหนึ่งในห้าสิบนักเขียนโพสต์เยอะด้วยล่ะ รีบไปรายงานตัวรับไอค่อนด่วนค่า หน้าเวบบอร์ดอ่ะ
นางแก้ว 24 เม.ย. 2554, 21:20:03 น.
หมายความว่านางแก้วโพสเองเยอะเหรอคะ
หมายความว่านางแก้วโพสเองเยอะเหรอคะ
ปิงปิง 24 เม.ย. 2554, 21:27:12 น.
ได้ไอคอนรูปภาพแสดงตัวตนในแบบฉบับของตัวเองไม่ซ้ำใคร จากรูปดินสอจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนค่ะ
ได้ไอคอนรูปภาพแสดงตัวตนในแบบฉบับของตัวเองไม่ซ้ำใคร จากรูปดินสอจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนค่ะ
นางแก้ว 24 เม.ย. 2554, 21:40:42 น.
เข้าไปทำตามคำแนะนำแล้วค่ะแต่ไร้ความสามารถ 555 ใช้ดินสอนี่ล่ะต่อไป ได้อันดับ5 คนโพสนิยายมากอิอิ นี่มาจากความรักเลยนะเนี่ย
เข้าไปทำตามคำแนะนำแล้วค่ะแต่ไร้ความสามารถ 555 ใช้ดินสอนี่ล่ะต่อไป ได้อันดับ5 คนโพสนิยายมากอิอิ นี่มาจากความรักเลยนะเนี่ย
Noka 25 เม.ย. 2554, 15:02:58 น.
รู้สึกว่าแต่ละตอนมันสั้นๆ อ่านไม่จุใจเลยค่ะ ขอยาวๆกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ
รู้สึกว่าแต่ละตอนมันสั้นๆ อ่านไม่จุใจเลยค่ะ ขอยาวๆกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ
นางแก้ว 25 เม.ย. 2554, 17:48:37 น.
อยากเขียนให้ยาววววววววววววกว่านี้
แต่ว่ามันได้เท่านี้เองค่ะ ยิ่งวันนี้ได้แต่แก้คำผิดเขียนไม่ได้เลยค่ะ
อยากเขียนให้ยาววววววววววววกว่านี้
แต่ว่ามันได้เท่านี้เองค่ะ ยิ่งวันนี้ได้แต่แก้คำผิดเขียนไม่ได้เลยค่ะ
ปิงปิง 25 เม.ย. 2554, 18:06:46 น.
ป้าอ่ะไอคอนเค้าแจกคืนนี้
ป้าอ่ะไอคอนเค้าแจกคืนนี้
because 26 เม.ย. 2554, 11:48:33 น.
ชอบมากๆค่ะ อัพบ่อยๆนะคะ
ชอบมากๆค่ะ อัพบ่อยๆนะคะ
นางแก้ว 27 เม.ย. 2554, 17:21:16 น.
555 เสร่อเป็ดตามเคย ป้ารุ่ง เลยวันแจกมาแล้วนี่เนอะ ซ้ำยังเขียนไม่ออกอีก ชีช้ำ
555 เสร่อเป็ดตามเคย ป้ารุ่ง เลยวันแจกมาแล้วนี่เนอะ ซ้ำยังเขียนไม่ออกอีก ชีช้ำ
แพม 3 พ.ค. 2554, 15:04:35 น.
อ่า...กลัวใจพุดกรองจริง ๆ อย่าให้ถึงขั้นกระถินต้องระเห็จออกจากบ้านหรอกนะ
อ่า...กลัวใจพุดกรองจริง ๆ อย่าให้ถึงขั้นกระถินต้องระเห็จออกจากบ้านหรอกนะ