มายาหัวใจ
เขาคือใคร? คนร้ายหรือคนดี? หรือเขาจะเป็นคนที่ทำให้หัวใจเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล?
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 1. ความทรงจำที่แสนดี
เก้าปีก่อนหน้านี้...
มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศไม่ใช่ทางเลือกแรกของคนอย่างเธอแน่นอน อย่างน้อยๆ ก็พอรู้ตัวอยู่บ้างว่าไม่ใช่แค่เก่งจะอยู่ได้ แต่ภาษีสังคมก็ต้องจ่ายแพงไม่แพ้กันไปไหน เด็กที่กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่อายุสิบห้าอย่างเธอจะเลือกอะไรได้มาก ทำงานหาเงินเรียนเองก็เก่งเท่าไหร่แล้ว ไหนยังจะต้องดูแลน้องสาวที่อายุห่างกันเกือบหกปีอีก ภาระหนักหนาขนาดเธอหากเลือกมหาวิทยาลัยแห่งนี้ก็คงจะเลี้ยงตัวเองกับน้องสาวไม่รอดแน่ แต่ก็นั่นแหละ...โชคชะตาเกือบจะพรากโอกาสจากเธอไปแล้วแต่ก็ยังยั้งมือเอาไว้บ้าง เมื่อเธอได้รับทุนจากทางมหาวิทยาลัยให้เรียนฟรีจนจบแถมยังมีเงินดูแลระหว่างเดือนให้ด้วย ญาดา เชาวกร จึงเลือกที่จะเซ็นชื่อลงในใบรับทุนการศึกษาด้วยความโล่งใจ
การรับน้องเป็นสิ่งที่ทุกมหาวิทยาลัยต้องเจอ ไม่เว้นแม้แต่มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่ง หรือแม้แต่เด็กนักเรียนทุนอย่างญาดา จากที่เคยกลัวว่าจะกลายเป็นนักศึกษาที่ถูกมองอย่างดูหมิ่นเพราะเป็นนักเรียนทุน แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะเพื่อนๆ แทบทุกคนให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น ย้ำว่า...แทบทุกคน เพราะมีอยู่ส่วนหนึ่งที่ออกอาการดูถูกนักเรียนจนๆ อย่างญาดาอยู่ตามปกติวิสัยของคนที่ไม่เคยเห็นว่าโลกนี้มีพื้นที่สำหรับประชาชนระดับล่าง
เป้าหมายของการรับน้องส่วนใหญ่ก็คือการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้องแม้จะมีการกระชากความสัมพันธ์กันบ้างในบางเวลา แต่ก็ถือว่าส่วนใหญ่บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ และอีกเหตุผลหนึ่งที่สาวๆ ปีหนึ่งทั้งหลายอยากจะเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องใจแทบขาด ก็มาจากรุ่นพี่หน้าเข้มขวัญใจสาวๆ คนนี้นี่เอง
“ฉันว่าพี่ภันต์เค้าต้องชอบแกแน่เลยว่ะญา” เสียงกระซิบกระซาบดังมาจากพาฝัน เพื่อนร่วมคณะที่นั่งขัดสมาธิอยู่กับพื้น หลังจากถึงเวลาพักระหว่างการซ้อมเชียร์
“บ้าป่าว ระดับพี่ภันต์เค้าต้องมองยัยแก้วนู่นไม่ใช่ฉัน” ญาดาหัวเราะร่วน เมื่อเพื่อนกระเซ้าเรื่องของรุ่นพี่หน้าเข้มที่กำลังป๊อบปูล่าในหมู่สาวๆ ขณะเดินตรวจตราดูความเรียบร้อยของห้องเชียร์ตามประสารุ่นพี่ปีสามที่ไม่สามารถวางมือได้
นภันต์ หิรัญประดิษฐ์ บุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณหญิงภาวิณี หิรัญประดิษฐ์ เจ้าของห้างสรรพสินค้าอันดับหนึ่งของประเทศไทย นอกจากจะรวยแล้วยังหน้าตาดี คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ตามแบบฉบับหนุ่มในฝันของสาวๆ แทบจะทุกระเบียดนิ้ว นี่ยังไม่นับรวมกับนิสัยอ่อนโยนไม่เห็นแก่ตัวอีก วินาทีนี้เห็นจะไม่มีใครที่มีออร่าสว่างเท่านภันต์ไปอีกแล้ว
“เอ๊ะ...ก็แกไม่เห็นเหรอว่าพี่ภันต์น่ะ เค้าแอบมองแกมาตั้งนานแล้ว ดูตอนที่โดนนั่งให้ลุกนั่งคราวที่แล้วสิ ถ้าเค้ามาลุกนั่งแทนแกได้คงจะทำไปนานแล้ว”
“อย่าเพ้อเจ้อน่า...รีบกินเข้า เดี๋ยวต้องซ้อมอีกนาน ถ้าหิวขึ้นมาจะไม่แอบไปส่งซื้อของกินตอนดึกเป็นเพื่อนอีก รู้ไว้ซะด้วย” ญาดาพูดพลางตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ แต่ก็อดชำเลืองมองร่างสูงๆ ของรุ่นพี่ที่เพื่อนร่วมคณะหยอดเอาไว้อย่างเสียไม่ได้
พาฝันแอบมองเพื่อนใหม่ก็อดยิ้มไม่ได้ ญาดาเป็นคนน่ารัก ใบหน้ารูปไข่ คิ้วโก่ง จมูกโด่ง ขนตางอน แถมผิวก็ยังดีจนน่าอิจฉา เรื่องที่จะถูกรุ่นพี่รูปหล่อ หรือหนุ่มๆ ในคณะแอบมองมันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่ว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ ญาดารู้แต่ทำไม่สนใจไปเสีย เพราะเธอตั้งความหวังเอาไว้ว่าต้องจบอย่างสวยงามจะได้ยกฐานะของตัวเองขึ้นให้ดีกว่าเดิม เพื่อตัวเองและน้องสาวคนเดียวของเธอ
แต่เรื่องรักก็ไม่เข้าใครออกใคร แม้จะพร่ำบอกกับตัวเองว่าอย่าไปเสียเวลากับเรื่องไร้สาระพวกนี้ ทว่าญาดาก็ไม่อาจปฏิเสธหัวใจของตัวเองได้ เมื่อมีหนุ่มสุดหล่อ สุดรวย และสุดจะแสนดีเข้ามาทำให้ความตั้งใจของเธอสั่นคลอน การเป็นนักเรียนทุนก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องกลายเป็นพระอิฐพระปูน ดังนั้นเธอจึงตอบรับความรู้สึกของนภันต์ด้วยการตอบตกลงเมื่อชายหนุ่มมาขอเป็นแฟน
แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ได้รับความยินดีจากทุกคนเสมอไป เพราะแก้วกานดาลูกสาวนักการเมืองใหญ่ที่แอบรักนภันต์มาตั้งแต่เด็ก พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เรียนที่เดียวกับนภันต์ แต่กลับถูกญาดาแย่งไปต่อหน้าต่อตา แถมยังเป็นแค่นักเรียนทุนจนๆ คนหนึ่ง จึงไม่ชอบขี้หน้าญาดาอย่างแรงขนาดที่ว่าหากญาดาอยู่ที่ไหนจะไม่มีผู้หญิงที่ชื่อแก้วกานดาอยู่ที่นั่น จนกระทั่งคนเขารู้กันทั้งคณะว่าแก้วกานดาจ้องจะเสียบคู่รักคู่ใหม่ตาเป็นมัน
แต่ทว่าความรักของทั้งคู่ก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่หวือหวา แม้จะถูกแกล้งจากแก้วกานดาบ้างแต่ก็พอหอมปากหอมคอ แต่ก็ไม่ได้ทำให้รักของพวกเขาสั่นคลอนแต่อย่างใด กลับมีแต่จะยิ่งผูกพันกันมากขึ้น
ญาดายอมรับว่าเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ดีเท่ากับนภันต์มาก่อนในชีวิต เขาดูแลเธออย่างไม่ขาดตกบกพร่องไปรับไปส่งใส่ใจอยู่ตลอดแม้ว่าจะเวลาจะผ่านไปกว่าหนึ่งปีแล้วก็ตาม
“อีกไม่กี่เดือนพี่ก็จะจบแล้วนะ” นภันต์เอ่ยขึ้นขณะเดินเคียงร่างเล็กของแฟนสาวไปยังลานกิจกรรมของคณะวารสารศาสตร์ของพวกเขาที่กำลังจัดนิทรรศการกันอยู่
“บอกญาทำไมคะ” ญาดาเหลือบไปมองหน้าคนตัวโตกว่าด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
“อ้าว ก็บอกให้รู้ว่าหลังจากที่พี่จบ ญาจะต้องดูแลตัวเองดีๆ ห้ามไปส่งตาหวานกับหนุ่มๆ ที่ไหน ไม่งั้นพี่จะกลับมาแหกอกมันให้ดู”
“บอกแต่ญาแล้วพี่ภันต์ล่ะจะทำได้รึเปล่า ตัวเองก็ห้ามแอบไปส่งตาหวานกับสาวๆ เหมือนกัน” พูดพลางหญิงสาวก็หัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายยกมือขึ้นมาปิดตาตัวเองไว้
“ถ้างั้นถ้าพี่เห็นสาวๆ สวยๆ พี่จะบอกเค้าว่าตาบอดดีมั้ย จะได้เป็นการตัดไฟแต่ต้นลม”
“ก็ดีนะคะ เพราะพี่ภันต์จะได้ไม่เห็นเวลาที่ญาแอบไปกิ๊กกับหนุ่มๆ คนอื่น” ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบกระโดดหยองแหยงออกไปข้างๆ เพราะมือใหญ่ของชายหนุ่มดันอยู่ไม่สุข ถือวิสาสะดึงผมยาวที่มัดรวบอยู่ด้านหลังอย่างมันมือ
“โอ๊ย! มันเจ็บนะพี่ภันต์” ญาดาร้องลั่น รีบยกมือขึ้นมาลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“ถือว่าเป็นคำเตือนของพี่ก่อน เพราะถ้าแอบนอกใจไปกิ๊กกับหนุ่มๆ ล่ะก็ พี่จะกลับมาเล่นงานเราตายแน่” นภันต์ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นอีกฝ่ายแลบลิ้นให้อย่างไม่คิดกลัว
“แน่จริงก็จับให้ได้ไล่ให้ทันสิ อย่างพี่ภันต์น่ะเหรอจะตามญาทัน ไม่มีทางหรอก”
“ถ้างั้นพี่ก็จะจับแต่งให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราวไปเลย”
“อย่ามาพูดดีเลยพี่ภันต์ เรื่องแต่งงานน่ะยังอีกไกล โน่น...ญายังไม่คิดตอนนี้หรอก” ญาดาพูดตามความจริง เพราะการแต่งงานกับลูกชายเจ้าของห้างใหญ่นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนในละครหลังข่าวแน่
“พี่ไม่ได้พูดเล่นพี่พูดจริงๆ” คราวนี้นภันต์ไม่มีอาการเย้าแหย่ให้เห็น น้ำเสียงฟังดูจริงจังขึ้นจนหญิงสาวรู้สึกไหวหวั่นในอก
“พี่ภันต์มาโหมดนี้ญาตั้งตัวไม่ทันเลยแฮะ” ญาดายิ้มแห้งๆ เมื่อเห็นท่าทีเปลี่ยนไปของรุ่นพี่
“นะญา จบแล้วแต่งงานกับพี่เถอะ พี่สัญญาว่าจะดูแลญาอย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลได้” ในที่สุดนภันต์ก็ตัดสินใจพูดสิ่งที่มันอัดแน่นอยู่ในใจออกมาจนหมด เขายอมรับว่าไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีผู้หญิงที่ชื่อญาดาคอยอยู่เคียงข้าง
หากอีกฝ่ายกลับอึ้งกิมกี่ ไม่คิดว่ารุ่นพี่ที่รักจะชวนเธอแต่งงานกลางลานกิจกรรมที่มีคนนับร้อยเดินขวักไขว่ไปมากันอย่างนี้ ญาดามองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความดีใจระคนงุนงงที่ถูกจู่โจมอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“นี่พี่ภันต์กำลังขอญาแต่งงานอยู่รึเปล่าเนี่ย”
“อ้าว...ก็ใช่น่ะสิ แล้วว่าไงล่ะ จะแต่งกับพี่รึเปล่า”
“กลางคนเยอะๆ อย่างนี้เนี่ยนะ อะไรกันไม่เห็นโรแมนติกเลย” หญิงสาวกระเซ้าคนหน้าแดงที่เริ่มออกอาการลุกลี้ลุกลน
“หรือญาจะให้พี่คุกเข่าก็ได้นะ พี่ไม่อายอยู่แล้ว” ว่าแล้วนภันต์ก็ทำท่าทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น แต่ดีที่ถูกญาดาคว้าแขนเอาไว้ได้ก่อน
“พี่ภันต์บ้า ถ้าลงไปคุกเข่าญาจะโกรธพี่จริงๆ ด้วย”
“อ้าว...ก็เห็นบ่นว่าไม่โรแมนติก แล้วจะเอายังไงล่ะ หรือว่าชอบให้พี่ตะโกนขอแต่งงาน”
“อย่าเด็ดขาดเลยนะ!” ญาดาเอ็ดเสียงหลง ตอนนี้สายตาของเหล่านักศึกษาทั้งหลายเริ่มจับจ้องมายังคู่ของเธอด้วยความสนอกสนใจ
“สรุปพี่จะต้องทำยังไงล่ะเนี่ย ญาถึงจะยอมแต่งงานกับพี่” นภันต์ยิ้มเริงร่า เมื่อเห็นแก้มของสาวตัวเล็กเริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา
“เอาเป็นว่าถ้าเกิดญาจบปีสี่แล้วยังไม่มีใครมาเซ้งต่อ พี่ภันต์ก็เตรียมจัดขบวนขันหมากมาเลยก็แล้วกัน” ญาดาบอกอายๆ ขณะเดินจ้ำอ้าวให้หนีจากสายตาขบขันของบรรดาเพื่อนๆ ในคณะที่พอจะเดาออกว่าพี่ชายสุดหล่อกำลังรุกเธอเรื่องอะไร
“ญาตกลงแล้วนะ ห้ามคืนคำทีหลังก็แล้วกัน” นภันต์ดีใจลิงโลด รีบเดินตามสาวน้อยไปไม่ห่าง อีกไม่กี่ปีเขาก็จะได้ครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจแล้ว
“น้อยๆ หน่อยพี่ภันต์ ดีใจยังกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง กว่าจะถึงเวลานั้นก็อีกตั้งหลายปี ดีไม่ดีอาจจะเป็นพี่ภันต์ก็ได้ที่ปล่อยให้ญารอเก้อ”
“ใครจะไปปล่อยให้น้องญาของพี่รอเก้อได้ล่ะ เตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะ ถึงวันนั้นขึ้นมาเมื่อไหร่จะเก็บของตามขบวนขันหมากของพี่แทบไม่ทันน่ะสิ”
“เพ้อเจ้อ!” พูดแล้วหญิงสาวก็หัวเราะร่วนก่อนจะเดินเคียงว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไปเรื่อยๆ ก่อนจะปล่อยความคิดให้ล่องลอยอยู่ในจินตนาการแห่งความสุข เวลาที่มันไม่มีทุกข์ช่างหอมหวานเช่นนี้นี่เอง...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปล. นางเอกเรื่องนี้เป็นคนดีจริงๆ นะ 555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :)
( ดารานิล )
www.facebook.com/daranilday
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศไม่ใช่ทางเลือกแรกของคนอย่างเธอแน่นอน อย่างน้อยๆ ก็พอรู้ตัวอยู่บ้างว่าไม่ใช่แค่เก่งจะอยู่ได้ แต่ภาษีสังคมก็ต้องจ่ายแพงไม่แพ้กันไปไหน เด็กที่กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่อายุสิบห้าอย่างเธอจะเลือกอะไรได้มาก ทำงานหาเงินเรียนเองก็เก่งเท่าไหร่แล้ว ไหนยังจะต้องดูแลน้องสาวที่อายุห่างกันเกือบหกปีอีก ภาระหนักหนาขนาดเธอหากเลือกมหาวิทยาลัยแห่งนี้ก็คงจะเลี้ยงตัวเองกับน้องสาวไม่รอดแน่ แต่ก็นั่นแหละ...โชคชะตาเกือบจะพรากโอกาสจากเธอไปแล้วแต่ก็ยังยั้งมือเอาไว้บ้าง เมื่อเธอได้รับทุนจากทางมหาวิทยาลัยให้เรียนฟรีจนจบแถมยังมีเงินดูแลระหว่างเดือนให้ด้วย ญาดา เชาวกร จึงเลือกที่จะเซ็นชื่อลงในใบรับทุนการศึกษาด้วยความโล่งใจ
การรับน้องเป็นสิ่งที่ทุกมหาวิทยาลัยต้องเจอ ไม่เว้นแม้แต่มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่ง หรือแม้แต่เด็กนักเรียนทุนอย่างญาดา จากที่เคยกลัวว่าจะกลายเป็นนักศึกษาที่ถูกมองอย่างดูหมิ่นเพราะเป็นนักเรียนทุน แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะเพื่อนๆ แทบทุกคนให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น ย้ำว่า...แทบทุกคน เพราะมีอยู่ส่วนหนึ่งที่ออกอาการดูถูกนักเรียนจนๆ อย่างญาดาอยู่ตามปกติวิสัยของคนที่ไม่เคยเห็นว่าโลกนี้มีพื้นที่สำหรับประชาชนระดับล่าง
เป้าหมายของการรับน้องส่วนใหญ่ก็คือการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้องแม้จะมีการกระชากความสัมพันธ์กันบ้างในบางเวลา แต่ก็ถือว่าส่วนใหญ่บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ และอีกเหตุผลหนึ่งที่สาวๆ ปีหนึ่งทั้งหลายอยากจะเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องใจแทบขาด ก็มาจากรุ่นพี่หน้าเข้มขวัญใจสาวๆ คนนี้นี่เอง
“ฉันว่าพี่ภันต์เค้าต้องชอบแกแน่เลยว่ะญา” เสียงกระซิบกระซาบดังมาจากพาฝัน เพื่อนร่วมคณะที่นั่งขัดสมาธิอยู่กับพื้น หลังจากถึงเวลาพักระหว่างการซ้อมเชียร์
“บ้าป่าว ระดับพี่ภันต์เค้าต้องมองยัยแก้วนู่นไม่ใช่ฉัน” ญาดาหัวเราะร่วน เมื่อเพื่อนกระเซ้าเรื่องของรุ่นพี่หน้าเข้มที่กำลังป๊อบปูล่าในหมู่สาวๆ ขณะเดินตรวจตราดูความเรียบร้อยของห้องเชียร์ตามประสารุ่นพี่ปีสามที่ไม่สามารถวางมือได้
นภันต์ หิรัญประดิษฐ์ บุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณหญิงภาวิณี หิรัญประดิษฐ์ เจ้าของห้างสรรพสินค้าอันดับหนึ่งของประเทศไทย นอกจากจะรวยแล้วยังหน้าตาดี คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ตามแบบฉบับหนุ่มในฝันของสาวๆ แทบจะทุกระเบียดนิ้ว นี่ยังไม่นับรวมกับนิสัยอ่อนโยนไม่เห็นแก่ตัวอีก วินาทีนี้เห็นจะไม่มีใครที่มีออร่าสว่างเท่านภันต์ไปอีกแล้ว
“เอ๊ะ...ก็แกไม่เห็นเหรอว่าพี่ภันต์น่ะ เค้าแอบมองแกมาตั้งนานแล้ว ดูตอนที่โดนนั่งให้ลุกนั่งคราวที่แล้วสิ ถ้าเค้ามาลุกนั่งแทนแกได้คงจะทำไปนานแล้ว”
“อย่าเพ้อเจ้อน่า...รีบกินเข้า เดี๋ยวต้องซ้อมอีกนาน ถ้าหิวขึ้นมาจะไม่แอบไปส่งซื้อของกินตอนดึกเป็นเพื่อนอีก รู้ไว้ซะด้วย” ญาดาพูดพลางตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ แต่ก็อดชำเลืองมองร่างสูงๆ ของรุ่นพี่ที่เพื่อนร่วมคณะหยอดเอาไว้อย่างเสียไม่ได้
พาฝันแอบมองเพื่อนใหม่ก็อดยิ้มไม่ได้ ญาดาเป็นคนน่ารัก ใบหน้ารูปไข่ คิ้วโก่ง จมูกโด่ง ขนตางอน แถมผิวก็ยังดีจนน่าอิจฉา เรื่องที่จะถูกรุ่นพี่รูปหล่อ หรือหนุ่มๆ ในคณะแอบมองมันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่ว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ ญาดารู้แต่ทำไม่สนใจไปเสีย เพราะเธอตั้งความหวังเอาไว้ว่าต้องจบอย่างสวยงามจะได้ยกฐานะของตัวเองขึ้นให้ดีกว่าเดิม เพื่อตัวเองและน้องสาวคนเดียวของเธอ
แต่เรื่องรักก็ไม่เข้าใครออกใคร แม้จะพร่ำบอกกับตัวเองว่าอย่าไปเสียเวลากับเรื่องไร้สาระพวกนี้ ทว่าญาดาก็ไม่อาจปฏิเสธหัวใจของตัวเองได้ เมื่อมีหนุ่มสุดหล่อ สุดรวย และสุดจะแสนดีเข้ามาทำให้ความตั้งใจของเธอสั่นคลอน การเป็นนักเรียนทุนก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องกลายเป็นพระอิฐพระปูน ดังนั้นเธอจึงตอบรับความรู้สึกของนภันต์ด้วยการตอบตกลงเมื่อชายหนุ่มมาขอเป็นแฟน
แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ได้รับความยินดีจากทุกคนเสมอไป เพราะแก้วกานดาลูกสาวนักการเมืองใหญ่ที่แอบรักนภันต์มาตั้งแต่เด็ก พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เรียนที่เดียวกับนภันต์ แต่กลับถูกญาดาแย่งไปต่อหน้าต่อตา แถมยังเป็นแค่นักเรียนทุนจนๆ คนหนึ่ง จึงไม่ชอบขี้หน้าญาดาอย่างแรงขนาดที่ว่าหากญาดาอยู่ที่ไหนจะไม่มีผู้หญิงที่ชื่อแก้วกานดาอยู่ที่นั่น จนกระทั่งคนเขารู้กันทั้งคณะว่าแก้วกานดาจ้องจะเสียบคู่รักคู่ใหม่ตาเป็นมัน
แต่ทว่าความรักของทั้งคู่ก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่หวือหวา แม้จะถูกแกล้งจากแก้วกานดาบ้างแต่ก็พอหอมปากหอมคอ แต่ก็ไม่ได้ทำให้รักของพวกเขาสั่นคลอนแต่อย่างใด กลับมีแต่จะยิ่งผูกพันกันมากขึ้น
ญาดายอมรับว่าเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ดีเท่ากับนภันต์มาก่อนในชีวิต เขาดูแลเธออย่างไม่ขาดตกบกพร่องไปรับไปส่งใส่ใจอยู่ตลอดแม้ว่าจะเวลาจะผ่านไปกว่าหนึ่งปีแล้วก็ตาม
“อีกไม่กี่เดือนพี่ก็จะจบแล้วนะ” นภันต์เอ่ยขึ้นขณะเดินเคียงร่างเล็กของแฟนสาวไปยังลานกิจกรรมของคณะวารสารศาสตร์ของพวกเขาที่กำลังจัดนิทรรศการกันอยู่
“บอกญาทำไมคะ” ญาดาเหลือบไปมองหน้าคนตัวโตกว่าด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
“อ้าว ก็บอกให้รู้ว่าหลังจากที่พี่จบ ญาจะต้องดูแลตัวเองดีๆ ห้ามไปส่งตาหวานกับหนุ่มๆ ที่ไหน ไม่งั้นพี่จะกลับมาแหกอกมันให้ดู”
“บอกแต่ญาแล้วพี่ภันต์ล่ะจะทำได้รึเปล่า ตัวเองก็ห้ามแอบไปส่งตาหวานกับสาวๆ เหมือนกัน” พูดพลางหญิงสาวก็หัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายยกมือขึ้นมาปิดตาตัวเองไว้
“ถ้างั้นถ้าพี่เห็นสาวๆ สวยๆ พี่จะบอกเค้าว่าตาบอดดีมั้ย จะได้เป็นการตัดไฟแต่ต้นลม”
“ก็ดีนะคะ เพราะพี่ภันต์จะได้ไม่เห็นเวลาที่ญาแอบไปกิ๊กกับหนุ่มๆ คนอื่น” ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบกระโดดหยองแหยงออกไปข้างๆ เพราะมือใหญ่ของชายหนุ่มดันอยู่ไม่สุข ถือวิสาสะดึงผมยาวที่มัดรวบอยู่ด้านหลังอย่างมันมือ
“โอ๊ย! มันเจ็บนะพี่ภันต์” ญาดาร้องลั่น รีบยกมือขึ้นมาลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“ถือว่าเป็นคำเตือนของพี่ก่อน เพราะถ้าแอบนอกใจไปกิ๊กกับหนุ่มๆ ล่ะก็ พี่จะกลับมาเล่นงานเราตายแน่” นภันต์ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นอีกฝ่ายแลบลิ้นให้อย่างไม่คิดกลัว
“แน่จริงก็จับให้ได้ไล่ให้ทันสิ อย่างพี่ภันต์น่ะเหรอจะตามญาทัน ไม่มีทางหรอก”
“ถ้างั้นพี่ก็จะจับแต่งให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราวไปเลย”
“อย่ามาพูดดีเลยพี่ภันต์ เรื่องแต่งงานน่ะยังอีกไกล โน่น...ญายังไม่คิดตอนนี้หรอก” ญาดาพูดตามความจริง เพราะการแต่งงานกับลูกชายเจ้าของห้างใหญ่นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนในละครหลังข่าวแน่
“พี่ไม่ได้พูดเล่นพี่พูดจริงๆ” คราวนี้นภันต์ไม่มีอาการเย้าแหย่ให้เห็น น้ำเสียงฟังดูจริงจังขึ้นจนหญิงสาวรู้สึกไหวหวั่นในอก
“พี่ภันต์มาโหมดนี้ญาตั้งตัวไม่ทันเลยแฮะ” ญาดายิ้มแห้งๆ เมื่อเห็นท่าทีเปลี่ยนไปของรุ่นพี่
“นะญา จบแล้วแต่งงานกับพี่เถอะ พี่สัญญาว่าจะดูแลญาอย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลได้” ในที่สุดนภันต์ก็ตัดสินใจพูดสิ่งที่มันอัดแน่นอยู่ในใจออกมาจนหมด เขายอมรับว่าไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีผู้หญิงที่ชื่อญาดาคอยอยู่เคียงข้าง
หากอีกฝ่ายกลับอึ้งกิมกี่ ไม่คิดว่ารุ่นพี่ที่รักจะชวนเธอแต่งงานกลางลานกิจกรรมที่มีคนนับร้อยเดินขวักไขว่ไปมากันอย่างนี้ ญาดามองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความดีใจระคนงุนงงที่ถูกจู่โจมอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“นี่พี่ภันต์กำลังขอญาแต่งงานอยู่รึเปล่าเนี่ย”
“อ้าว...ก็ใช่น่ะสิ แล้วว่าไงล่ะ จะแต่งกับพี่รึเปล่า”
“กลางคนเยอะๆ อย่างนี้เนี่ยนะ อะไรกันไม่เห็นโรแมนติกเลย” หญิงสาวกระเซ้าคนหน้าแดงที่เริ่มออกอาการลุกลี้ลุกลน
“หรือญาจะให้พี่คุกเข่าก็ได้นะ พี่ไม่อายอยู่แล้ว” ว่าแล้วนภันต์ก็ทำท่าทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น แต่ดีที่ถูกญาดาคว้าแขนเอาไว้ได้ก่อน
“พี่ภันต์บ้า ถ้าลงไปคุกเข่าญาจะโกรธพี่จริงๆ ด้วย”
“อ้าว...ก็เห็นบ่นว่าไม่โรแมนติก แล้วจะเอายังไงล่ะ หรือว่าชอบให้พี่ตะโกนขอแต่งงาน”
“อย่าเด็ดขาดเลยนะ!” ญาดาเอ็ดเสียงหลง ตอนนี้สายตาของเหล่านักศึกษาทั้งหลายเริ่มจับจ้องมายังคู่ของเธอด้วยความสนอกสนใจ
“สรุปพี่จะต้องทำยังไงล่ะเนี่ย ญาถึงจะยอมแต่งงานกับพี่” นภันต์ยิ้มเริงร่า เมื่อเห็นแก้มของสาวตัวเล็กเริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา
“เอาเป็นว่าถ้าเกิดญาจบปีสี่แล้วยังไม่มีใครมาเซ้งต่อ พี่ภันต์ก็เตรียมจัดขบวนขันหมากมาเลยก็แล้วกัน” ญาดาบอกอายๆ ขณะเดินจ้ำอ้าวให้หนีจากสายตาขบขันของบรรดาเพื่อนๆ ในคณะที่พอจะเดาออกว่าพี่ชายสุดหล่อกำลังรุกเธอเรื่องอะไร
“ญาตกลงแล้วนะ ห้ามคืนคำทีหลังก็แล้วกัน” นภันต์ดีใจลิงโลด รีบเดินตามสาวน้อยไปไม่ห่าง อีกไม่กี่ปีเขาก็จะได้ครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจแล้ว
“น้อยๆ หน่อยพี่ภันต์ ดีใจยังกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง กว่าจะถึงเวลานั้นก็อีกตั้งหลายปี ดีไม่ดีอาจจะเป็นพี่ภันต์ก็ได้ที่ปล่อยให้ญารอเก้อ”
“ใครจะไปปล่อยให้น้องญาของพี่รอเก้อได้ล่ะ เตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะ ถึงวันนั้นขึ้นมาเมื่อไหร่จะเก็บของตามขบวนขันหมากของพี่แทบไม่ทันน่ะสิ”
“เพ้อเจ้อ!” พูดแล้วหญิงสาวก็หัวเราะร่วนก่อนจะเดินเคียงว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไปเรื่อยๆ ก่อนจะปล่อยความคิดให้ล่องลอยอยู่ในจินตนาการแห่งความสุข เวลาที่มันไม่มีทุกข์ช่างหอมหวานเช่นนี้นี่เอง...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปล. นางเอกเรื่องนี้เป็นคนดีจริงๆ นะ 555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :)
( ดารานิล )
www.facebook.com/daranilday
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ดารานิล เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 มี.ค. 2555, 10:00:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 มี.ค. 2555, 10:01:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 1662
| << บทนำ | 2. ชายแปลกหน้ากับการมาอันน่าพิศวง >> |
konhin 14 มี.ค. 2555, 10:21:26 น.
เป็นคนดีแต่ไม่อ่อนแอ ร้ายได้บางเวลา ฮ่าๆๆ บทแรกนิสัยแตกต่างจากบทนำ แปลว่าคงจะโดนอะไรเยอะก่อนจะลุกขึ้นสู้สินะ
เป็นคนดีแต่ไม่อ่อนแอ ร้ายได้บางเวลา ฮ่าๆๆ บทแรกนิสัยแตกต่างจากบทนำ แปลว่าคงจะโดนอะไรเยอะก่อนจะลุกขึ้นสู้สินะ
ม่านฝัน 14 มี.ค. 2555, 10:49:38 น.
รออ่านต่อค่ะ
รออ่านต่อค่ะ
ดารานิล 14 มี.ค. 2555, 11:02:44 น.
ขอบคุณค่ะ จุ๊บๆๆ
ขอบคุณค่ะ จุ๊บๆๆ
คิมหันตุ์ 14 มี.ค. 2555, 13:40:47 น.
ผ่านไปเก้าปียังไม่ได้มีใครมาเซ้ง หรอคะ..นานอ่ะ..เก้าปี T____T
ผ่านไปเก้าปียังไม่ได้มีใครมาเซ้ง หรอคะ..นานอ่ะ..เก้าปี T____T
Zephyr 14 มี.ค. 2555, 17:53:15 น.
โห อ่านบทนำแล้วนางเอกแรงอ่ะค่ะ แต่ว่า อ่านตอนนี้แล้วนางเอกน่ารักนะ แต่เธอสู้คนสินะ ไม่ได้ยอมตามงกๆ ปัญหาส่อเค้ามาจากคุณแม่คุณหญิงกะยายแก้วแน่ๆเลย
โห อ่านบทนำแล้วนางเอกแรงอ่ะค่ะ แต่ว่า อ่านตอนนี้แล้วนางเอกน่ารักนะ แต่เธอสู้คนสินะ ไม่ได้ยอมตามงกๆ ปัญหาส่อเค้ามาจากคุณแม่คุณหญิงกะยายแก้วแน่ๆเลย
anOO 14 มี.ค. 2555, 19:07:35 น.
ท่าทางจะโดนกีดกันจากทางบ้านพระเอกเยอะเลยนะเนี้ย
ท่าทางจะโดนกีดกันจากทางบ้านพระเอกเยอะเลยนะเนี้ย
wane 14 มี.ค. 2555, 23:14:57 น.
จุดเปลี่ยนอยู่ที่คุณหญิงแม่แน่ๆ
จุดเปลี่ยนอยู่ที่คุณหญิงแม่แน่ๆ
ปิลันธน์ 15 มี.ค. 2555, 03:20:48 น.
รักต่างฐานะ...คงมีอะไรมากมายมาให้ลุ้นจนปวดใจแหงๆ คนอ่านจะเตรียมใจไว้รอก็แล้วกันเน๊าะ หวังว่าพี่ภันต์จะมีรักที่มั่นคง เอาใจช่วยญาดานะคะ^^
รักต่างฐานะ...คงมีอะไรมากมายมาให้ลุ้นจนปวดใจแหงๆ คนอ่านจะเตรียมใจไว้รอก็แล้วกันเน๊าะ หวังว่าพี่ภันต์จะมีรักที่มั่นคง เอาใจช่วยญาดานะคะ^^
หมูอ้วน 15 มี.ค. 2555, 06:20:19 น.
รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ คู่นี้ท่าจะอุปสรรคเยอะนะเนี่ย
รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ คู่นี้ท่าจะอุปสรรคเยอะนะเนี่ย