เมื่อแม่ของฉัน แต่งงานกับพ่อของซุปตาร์
เรื่องรักเล็ก ๆ ระหว่างพี่น้อง
Tags: ไดอารี่
ตอน: น้องสาวชาวเกาหลี
ในที่สุดแม่ของฉันก็กลายเป็นประชากรชาวเกาหลีโดยสิ้นเชิง (ประชากรไทยลบหนึ่ง) เฮ้อ...รู้สึกเสียดุลยังไงไม่รู้ น่ากลุ้มใจจริง ๆ เสียดุลทางวัฒนธรรม เสียดุลบทเพลง เสียดุลละคร เสียดุลเสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ และอีกสารพัดที่จะเสียดุล ยังจะมาเสียดุลประชากรอีก
ฉันกะว่าเรียนจบเมื่อไหร่วันหนึ่งเถอะ ฉันจะเป็น รมต.กระทรวงวัฒนธรรมให้ได้เลย หรืออย่างน้อยก็ที่ปรึกษาล่ะเอ้า (ท่าจะฝันเฟื่อง)
ฉันซีเรียสนะเนี่ย ดูทีรึละครเกาหลีตีตลาดไปทั่วเอเชีย นักร้องเขาก็ด้วย ทั้งที่ดูไปดูมานักแสดงนักร้องของเราหน้าตาใช่ว่าจะด้อยกว่าพวกเขา แต่ทำไมของเราถึงไม่ดังอย่างเขาก็ไม่รู้ หรือเป็นเพราะการตลาดเราไม่เจ๋งพอ หรือว่าเราไม่ได้ทำอะไรให้มันดีขึ้นกว่าที่ผ่านมา เหมือนกับที่ประเทศของเรายังเป็นประเทศกำลังพัฒนาอยู่เหมือนเดิม ไม่ว่านักเรียนจะผ่านไปกี่รุ่นต่อกี่รุ่น ตั้งแต่รุ่นปู่-ย่า ตา-ยาย พ่อ-แม่ รุ่นฉัน และก็รุ่นต่อ ๆ ไปเรื่อย ๆ (ประชดนิดหน่อย)
ในหัวของฉันมีแต่คำถามหรือว่า หรือว่า หรือว่า
โอ๊ย...พอดีกว่า คิดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรไมเกรนขึ้น พอดีกว่าเนอะ
ฉัน candlemoon กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ห้า (โรงเรียนอะไรไม่บอกหรอก) และคงอีกนานกว่าฉันจะได้เป็น รมต.กระทรวงวัฒนธรรม ฮ่า ๆ
**********
"ดูอะไรอยู่"
ฉันถามเมื่อเห็นพวกเขาหัวเราะเอิ้กอ้ากกันอย่างสนุกสนาน ชี้สิ่งที่กำลังดูอยู่ พูดอะไรกันก็ไม่รู้ (ลับหลังฉันพวกเขาจะพูดเกาหลีกันนะสิ) แล้วก็หัวเราะ ชักไม่ชอบมาพากลแล้วสิ
ฉันตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่พวกเขากำลังดูอยู่ นั่นมันอัลบั้มรูปของฉันตั้งแต่เด็ก ๆ นี่นา แม่แอบเอามาเกาหลีด้วยรึเนี่ย
"แม่ขายหนูเหรอ" ฉันโวยวาย
"อ้าว...ที่รัก แม่ว่าจะลอง onsale ดู" แม่หัวเราะ
แหม๋...คุณนายคิม ฉันล่ะเคืองแม่จริง ๆ
"ลูกสาวน่ารักตั้งแต่เด็ก ๆ เลย"
คุณคิมทำให้ฉันยิ้มแก้มฉีกไปเลย (บ้ายอนะสิ พวกมีปมก็งี้แหละ)
"ลูกสาว" คุณคิมเรียกฉันอย่างนี้เสมอ ฉันรู้สึกแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะตั้งแต่จำความได้ แม่จะเรียกฉันว่า "ที่รัก" เสมอ แม่ชอบคำนี้เป็นพิเศษ เพราะประทับใจกับวรรณกรรมเยาวชนเรื่อง Little lord fauntleroy แต่จริง ๆ แล้วในเรื่องนี้ ลอร์ดน้อยเรียกแม่ว่าที่รัก
แต่ฉันรู้สึกดีเหมือนกันแฮะ ฉันกลายเป็นลูกสาวคุณคิมไปแล้ว
ฉันยิ้มอยู่ได้ไม่นาน ได้ยินเสียง ng แว่ว ๆ ขึ้นมา
"ตลก" คราวนี้พูดให้ฉันเข้าใจขึ้นมาทันทีล่ะ
"ใช่ ดูตลกดี" พร้อมเสียงสนับสนุนจากวูจิน
"เอาคืนมานะ" ฉันหมายจะคว้าอัลบั้มรูป แต่ไม่ทันความไวของ ng อยู่ดี ดูท่าว่าเขาจะจับทางฉันได้แล้วล่ะ
"มานี่สิ" คุณคิมเรียก
ฉันนั่งลงข้างคุณคิม เขาส่งของบางอย่างให้ ฉันยิ้มออกทันที รีบคว้ามาเปิดดู ก่อนจะแยกไปนั่งอีกที่หนึ่ง
"หน้าตาพิลึก" ฉันแกล้งพูดให้พอได้ยิน จะเข้าใจหรือเปล่าฉันก็ไม่รู้ล่ะ ให้แน่นอนต้องเพิ่มเสียงหัวเราะลงไปด้วย ต่อให้ฟังไม่รู้เรื่องยังไงก็ต้องสะกิดใจบ้างล่ะ
ได้ผล ng หรี่ตามองมาทางฉันอมยิ้มนิด ๆ
"พี่วูจิน รูปพี่ล่ะ" ฉันร้องถามลีวูจิน เขารีบตามมาสมทบ
เขาก็คือเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ถ่ายรูปคู่อยู่กับ ng นั่นแหละ
"เราสองคนหน้าตาดีตั้งแต่เด็ก ๆ เลยเนอะ"
"ฮื่อ"
"ไม่เหมือนใครบางคน ตอนเด็ก ๆ ดูพิลึกจริง ๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะกลายเป็น superstar ได้"
ฉันยังดูได้ไม่กี่รูปเลย ng ก็มาฉกไป ส่งสายตายิ้มเยาะมาให้ ด้วยความสูงร้อยแปดสิบกว่า ไม่มีทางเลยที่มาตรฐานหญิงไทยอย่างฉันจะคว้ากลับมาได้
"ขี้โกง" ฉันหน้าง้ำ
ng แกล้งเอาอัลบั้มรูปมายั่วตรงหน้าแล้วก็หัวเราะ
"เชอะ...ไม่เห็นอยากจะดู"
**********
เสียงเคาะประตูห้องอีกแล้ว นี่ฉันจะได้หลับได้นอนเป็นสุขบ้างมั๊ยนี่ ทั้งที่อากาศออกจะเย็นสบายน่านอนออกจะตายไป
"จ๊อกกิ้ง" ngพูดทันทีที่ฉันเปิดประตู
"ไปจ๊อกกิ้งกัน" ลีวูจินชวน
ฉันส่ายหน้าขนาดหนัก
"No ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ"
แต่ฉันจะทำอะไรได้
"แม่จ๋า...ช่วยหนูด้วย" ฉันตะโกนลั่น เมื่อสองหนุ่มหิ้วปีกฉันลงมาจากชั้นบน แบบเท้าไม่ติดพื้น
ไม่มีใครช่วยฉันเลย แม่ คุณคิม คุณลี ทุกคนเอาแต่หัวเราะเมื่อฉันโดนหิ้วผ่านหน้าไป
ฉันไม่ชอบออกกำลังกาย (ก็มันเหนื่อยนี่นา) ไม่ชอบกีฬาทุกชนิด ไม่ว่าจะเล่นเองหรือแม้แต่ดู
**********
พวกเขาลากฉันถูลู่ถูกัง ท่ามกลางความไม่ยินยอมพร้อมใจของฉัน บังคับให้ฉันวิ่งไปพร้อม ๆ กัน ด้วยการคล้องแขนไว้คนละข้าง
สักพักฉันก็หมดความอดทน มันไม่สนุกสักนิดถึงแม้จะจ๊อกกิ้งกับ superstar ก็เหอะ
"stop" ฉันพยามพูดออกมาทั้งยังหอบ เอามือเท้าไว้กับเข่าทั้งสองข้าง
"ขอพักหน่อย"
ได้ผลแฮะ... พวกเขาให้ฉันนั่งตรงม้านั่ง ngหายไปไหนล่ะเนี่ย
"milk"
"เอ๋..."
"นมกล้วย" วูจินบอก
โห...เรียกว่าประชาสัมพันธ์ประเทศตัวเองสุดชีวิต เคยได้ยินอยู่หรอก ว่ามาเกาหลีอย่างหนึ่งที่ต้องลองคือนมกล้วย ที่ ngซื้อมาขวดมันคล้าย ๆ ยาคูลส์ แต่ดูป้อม ๆ กว่า มีตัวหนังสือสีเขียว ๆ ไม่รู้เป็นยี่ห้ออะไร
ลองดูก็ได้ ไทยเรามันชาตินิยมอยู่แล้ว (นิยมชาติอื่น ฮ่า ๆ) ก็อร่อยดี ขวดที่หนึ่งผ่านไป ตามด้วยขวดที่สอง สาม และสี่ ส่วนที่เหลือที่สองขวดเป็นของ ng กับ วูจินคนละขวด
นั่งไปได้หน่อยเดี่ยวสองหนุ่มก็ลุกขึ้น ฉันยังอยากนั่งพักอีกหน่อยอ่ะ ทำไงดีหว่า...
เอ๋...ฉันคิดอะไรดี ๆ ได้แล้วล่ะ จำได้ว่าวูจินเคยบอกว่าให้เรียก ngว่า "โอปา" วูจินบอกว่า ngต้องประทับใจแน่ ๆ ลองดูหน่อยดีกว่า
"โอปา ng" ฉันอ้อนสุดชีวิต ยิ้มหวาน ๆ ตาใสแป๋วมองหน้าเขาไว้
ngเลิกคิ้ว วูจินยิ้ม (จะรู้ทันฉันมั๊ยนี่)
"ฉันเหนื่อย แล้วก็เมื่อยมาก ๆ เลย" ฉันทำท่าทางประกอบให้เขาดู บีบตามแขนขาของตัวเอง
"sit down"
ngชี้ที่ตัวเอง ฉันรีบพยักหน้า
นั่นแหละ ngนั่งลงแล้ว คราวนี้ล่ะเป็นทีของฉันบ้าง
ฉันกระโดดขี่หลังเขาทันที
"จ๊อกกิ้ง โก ๆ" ฉันตะโกน
คราวนี้วูจินปล่อยก๊ากออกมาทันที เอามือตบไหล่ ng
ฉันอมยิ้ม ขอมองหน้าหน่อยน้า...
ฉันเอี้ยวหน้าก้มลงไปทางด้านซ้าย เป็นจังหวะเดียวกับที่ ngเอี้ยวหน้าขึ้นมาทางด้านนั้นด้วยเหมือนกัน จมูกฉันไปชนแก้มเขาหน่อยนึง (เหมือนละครไทยเลยเนอะ)
"อึ๊ย..." ตายล่ะ หน้าขายหน้าจริง ๆ
ได้กลิ่นเหงื่อนิด ๆ ฉันรีบผงกหัวขึ้นทันที รู้สึกเหมือนหน้าร้อนวูบวาบ ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของคนที่แบกฉันอยู่
"พี่วูจิน" ฉันแอบดึงแขนเสื้อวูจิน
"หือ"
"บอกให้เขาปล่อยฉันลงหน่อย" ฉันกระซิบกระซาบ
แต่ลีวูจินทำหูทวนลมซะงั้น แล้ว ngก็เอามือข้างหนึ่งมาตบหัวฉันเบา ๆ อะไรของเค้าเนี่ย
ได้มุมมองที่เปลี่ยนไปเมื่อมาอยู่บนที่สูง (ก็บนหลัง ngไงเล่า) มีความสุขจังเลยเมื่อกลายมาเป็นนางเอกซีรีย์
ฉันยิ้มอย่างมีความสุข แผ่นหลังของ ngอบอุ่นดีจัง อากาศเย็นสบายชวนง่วงนอนชมัด ขอหลับบนหลัง ngหน่อยดีกว่า ในเมื่อเขาเป็นโอปาของฉันนี่นา แล้วฉันก็น้องสาวชาวเกาหลีไงล่ะ
"โอปา ng" ฉันพึมพำ เกาะเขาไว้แน่น
**********
ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ by candle.
เทียนจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 เม.ย. 2555, 20:56:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 เม.ย. 2555, 20:56:47 น.
จำนวนการเข้าชม : 1825
| << บทที่ ๒ | ไปเยี่ยมคุณเบฯ กับมนุษย์ต่างดาว >> |
นัฐชา 29 เม.ย. 2555, 22:14:39 น.
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะคะเทียนจันทร์
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะคะเทียนจันทร์
ปลายสี 30 เม.ย. 2555, 00:20:44 น.
อ่านย้อนกลับไป เห็นว่ามีเค้าจากเรื่องจริง อยากจะขอกรี๊ดสักหน่อย 555 อยากมีโอปป้าบ้างง
อ่านย้อนกลับไป เห็นว่ามีเค้าจากเรื่องจริง อยากจะขอกรี๊ดสักหน่อย 555 อยากมีโอปป้าบ้างง
เทียนจันทร์ 30 เม.ย. 2555, 15:35:08 น.
ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจนะคะ
Gingfara: หวังว่าจะเป็น FC กันต่อไปนะคะ
นัฐชา: มีกำลังใจให้เสมอ ขอบคุณค่ะ ว่าแต่หายไปไหนมาเอ่ย
ดาวคันชั่ง: นมกล้วยหาซื้อได้ตามซุปเปอร์ฯค่ะ ยี่ห้อโฟร์โมส
ปลายสี: กรี๊ดได้ตามสบายค่ะ แต่ว่าโอปาคนนี้ไม่แบ่งนะคะขอบอก
ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจนะคะ
Gingfara: หวังว่าจะเป็น FC กันต่อไปนะคะ
นัฐชา: มีกำลังใจให้เสมอ ขอบคุณค่ะ ว่าแต่หายไปไหนมาเอ่ย
ดาวคันชั่ง: นมกล้วยหาซื้อได้ตามซุปเปอร์ฯค่ะ ยี่ห้อโฟร์โมส
ปลายสี: กรี๊ดได้ตามสบายค่ะ แต่ว่าโอปาคนนี้ไม่แบ่งนะคะขอบอก
ภวังค์ 30 เม.ย. 2555, 18:13:54 น.
ทักมายค่ะ มาเป็นกำลังใจให้
ทักมายค่ะ มาเป็นกำลังใจให้
babyuglypig 28 มิ.ย. 2555, 22:13:46 น.
รอนะคะ น่ารักมากเลย
รอนะคะ น่ารักมากเลย