ซ้อนซ่อนรัก
“อาการของคุณธามธง บอกได้ชัดนะคะว่าเป็นโรคSexual Sadism”
“พูดง่ายๆ ก็คือ...”
“ค่ะ คุณธามธงเป็นโรคซาดิสม์”
..................................
เมื่อชีวิตสมรสของ “ธามธง” และ “เพียงพร” ไม่เป็นไปอย่างที่หวัง เพราะปมอดีตปวดร้าวทำให้ความสุขเกือบพังทลาย
...ความลับ-ความรักที่จำต้องเก็บซ่อนไว้ของ “เอกรัช” ผู้ชายอบอุ่นที่หวังดูแลเธอมาตลอด
...สัมพันธ์ลับที่ต้องซ่อนไว้ภายใต้รักซ้อนของ “มนรดา” ปรารถนาครอบครองทำให้เธอเรียกร้องต้องการ
...จิตแพทย์สาว “เวทิตา” ผู้บำบัดดูแลรักษาจิตไร้สำนึกที่ซ่อนอยู่ภายใน
เมื่อรักไม่ได้มีแค่สอง...คนที่หวังครอบครองเป็นเงื่อนซ้อนซ่อนอยู่ในรัก
Tags: เอสเอ็ม ดราม่า ซาดิสม์
ตอน: ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
ไม่ว่าธามธงจะเป็นอย่างไร แต่เขาก็คือสามีของเธอ และแม้ว่าจะรับศึกสวาทรุนแรงจนล้าเพียงใด เพียงพรก็ยังลุกขึ้นมาปฏิบัติหน้าที่ของภรรยาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
กลิ่นข้าวต้มกระดูกหมูโชยเข้าจมูกโด่งจนต้องเดินตามหาที่มา ซึ่งมันหาไม่ยากนักหรอก ภรรยาคงอยู่ในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้เขาก่อนไปทำงาน ธามธงพาดสูทตัวสวยไว้ที่พนักพิงเก้าอี้ตัวหรูก่อนตรงเข้าไปในครัวซึ่งไม่ห่างจากห้องอาหารในคฤหาสน์ของเขา
มือหนารวบเอวบางมากอดแนบประชิดจนคนโดนกอดรู้สึกถึงเนื้อฟิตที่เบียดสะโพกมน ปลายจมูกโด่งกดลงตรงบ่านวลก่อนจุมพิตแผ่วเบาที่เนื้อนิ่มซอกคอ กลิ่นหอมของแป้งอ่อนๆ กระตุ้นปรารถนาให้สามีจนไม่อยากไปทำงาน
“ทำอะไรให้พี่กินคะวันนี้” เสียงทุ้มกระซิบถามข้างใบหู
“ข้าวต้มกระดูกหมูค่ะ ของโปรดของพี่ธาม...”
“ของโปรดพี่คือน้องเพียงต่างหากละคะ” ไม่พูดเปล่า ริมฝีปากร้อนยังกดประทับตรงซอกคอ
“พี่ธาม...ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น”
“งั้นคืนนี้พี่จะรีบกลับมากินของโปรดของพี่นะคะ”
แก้มเนียนถูกหอมฟอดใหญ่ ธามธงละกอดจากร่างเล็กแล้วช่วยภรรยาคนสวยปรุงอาหารเช้า เพียงพรลอบมองสามีที่ช่วยเธอประคองถาดข้าวต้มไปจัดวางบนโต๊ะใหญ่ ยิ้มบางผุดขึ้นพลันคิดว่า หากธามธงอ่อนโยนกับเธอเช่นนี้ตลอดก็คงดีไม่น้อย
“พี่ไปทำงานก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับ” ธามธงเอ่ยพลางยิ้มกว้างเมื่อจัดการกับอาหารเช้าฝีมือภรรยาจนหมด
“ค่ะ” เพียงพรยิ้มบางตอบ “เอ่อ พี่ธามค่ะ วันนี้เพียงจะขอออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ เพียงอยากจะไปเดินเล่นซื้อของบ้างน่ะค่ะ”
“ได้สิค่ะน้องเพียง แล้วอย่ากลับช้านักล่ะ กลับมาก่อนพี่นะคะรู้มั้ย?”
“ค่ะพี่ธาม”
สามีจุมพิตเบาบนเรียวปากสวยของภรรยา ความจริงเขาต้องการประทับให้หนักหน่วงกว่านี้ แต่เพราะประชุมตอนเช้าทำให้ต้องตัดใจอย่างช่วยไม่ได้ ธามธงแวะสั่งคนขับรถให้คอยดูแลเพียงพรก่อนนั่งรถคันหรูอีกคันไปทำงาน เมื่อส่งสามีเสร็จเพียงพรจึงเดินเล่นในสวนหน้าบ้าน
หากไม่มีสวาทดิบเถื่อนรุนแรง ธามธงนับว่าเป็นสามีที่ดี ตั้งแต่แต่งงานกันมา เขาไม่เคยสร้างความไม่สบายให้ ตรงกันข้ามกลับทำให้เธอสบายทุกอย่าง กลับบ้านตรงเวลาไม่มีเรื่องผู้หญิงมากวนใจ สุขสบายเงินทองไม่ต้องดิ้นรนหาเหมือนตอนสมัยเรียน
ใครก็ล้วนแต่อิจฉาเธอ ที่มีคนรักและได้แต่งงานใช้ชีวิตร่วมกับผู้ชายที่ดูดีทั้งการศึกษาและฐานะ เพื่อนร่วมคณะบอกว่าเธอเป็นหนูตัวน้อยที่ตกถังข้าวสาร ทรัพย์สมบัติที่เป็นมรดกตกทอดจากบิดามารดาซึ่งเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุจะไปไหนเสีย นอกจากลูกชายคนเดียวอย่างธามธง และแน่นอนว่าเมื่อเธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย และธามธงก็รักเธอมาก เขาย่อมให้เธอเป็นส่วนหนึ่งของทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่แล้ว
แต่เพียงพรมิได้หวังสิ่งนอกกาย เธอรักธามธง เวลาสี่ปีที่คบหากันตั้งแต่เธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยซึ่งมีธามธงเป็นรุ่นพี่ปีสี่ ความเสมอต้นเสมอปลายและไม่เคยนอกใจ แม้กระทั่งช่วงที่ธามธงไปเรียนต่อที่เมืองนอก เขาก็มั่นติดต่อกลับมาหาเสมอ ทำให้เธอตัดสินใจแต่งงานทันทีที่เขากลับเมืองไทยและเอ่ยปากขอ
และสิ่งสำคัญอีกประการที่ทำให้เพียงพรอยากใช้ชีวิตร่วมกับธามธง คือเธออยากออกจากบ้านที่ซุกหัวนอนมาตั้งแต่เด็ก สินสอดหลายล้านถูกเรียกจากปากอย่างไม่อายของผู้เป็นลุงโดยมีป้าสะใภ้คอยยุ เธอรู้ว่าเงินส่วนหนึ่งมันจะถูกเอาไปใช้หนี้พนันมากมายที่ลุงก่อ และหลังจากแต่งงานร่วมสามปี เธอก็ไม่เคยติดต่อทางบ้านอีกเลย เช่นเดียวกับลุงและป้าที่ไม่ติดต่อมาเช่นกัน
เพียงพรน้ำตารื้นเมื่อนึกถึงวันเก่าๆ เธออยากให้ธามธงหลับนอนกับเธอด้วยความรัก มิใช่ใคร่ตัณหาเถื่อนร้าย เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ธามธงแสนอ่อนโยนเป็นเช่นนั้นยามปรารถนาใคร่สวาท และเธอกลัวว่าสักวันหนึ่งมันจะมากกว่านี้
“คุณเพียงคะ ดื่มน้ำส้มค่ะ”
เสียงหญิงสูงวัยกระชากความคิดในอดีตของเธอกลับมา มือบางเช็ดน้ำตาลวกๆ กลัวใครจะเห็น แต่ก็มิพ้นสายตาของแม่บ้านประจำคฤหาสน์
“คุณเพียง...เป็นอะไรไปคะ ทะเลาะกับคุณผู้ชายเหรอคะ?”
“เปล่าค่ะ”
“นั่นสิ ป้าก็ถามแปลกๆ คุณเพียงจะทะเลาะกับคุณผู้ชายได้ยังไง ออกจะรักกันหวานซะขนาดนั้น”
เพียงพรยิ้มเจื่อน ในสายตาของใครหลายคนคงเป็นเช่นนั้น ตราบใดที่ไม่มีใครเห็นบทสวาทปรารถนาของธามธงที่มีต่อเธอ ก็คิดว่าเธอไม่มีปัญหาใดกับสามี
“แล้วคุณเพียงเป็นอะไรคะ บอกป้าได้นะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ?”
“เปล่าหรอกค่ะป้านิ่ม เพียงคิดถึงเรื่องเก่าๆ น่ะ”
“เอาอีกแล้วเหรอคะ คุณเพียงมีชีวิตใหม่แล้วนะ อย่าหาว่าป้าสอนให้อกตัญญูเลย ลืมคนใจร้ายสองคนนั่นไปเถอะค่ะ คุณผู้ชายทั้งรักทั้งหวงคุณเพียง คุณเพียงก็น่าจะมีความสุขแล้วนะคะ”
“ค่ะป้านิ่ม”
น่าจะมีความสุขงั้นเหรอ? นั่นสิ ชีวิตคู่ของเธอน่าจะมีความสุข แต่ใครเล่าจะมีความสุขไปซะทุกด้าน เธอเลือกแล้วว่าจะมอบทั้งตัวและหัวใจให้ธามธง มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้นไปตลอดชีวิต
นานทีเพียงพรจะได้ออกมาข้างนอก หากใช้เวลานานเป็นวันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก ธามธงมิได้กักขังเธอ แต่เธอไม่ค่อยชอบออกไปไหน เพียงพรแวะร้านหนังสือและคงใช้เวลาอยู่ในนี้นานเป็นชั่วโมง เธอจึงสั่งคนขับรถให้ไปพักผ่อนก่อน หากจะมามัวรอแต่เดินตามเธอ คงเบื่อกันพอดี
“สวัสดีค่ะน้องเพียง” เจ้าของร้านเอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีค่ะพี่ฟ้า มีหนังสืออะไรออกใหม่บ้างมั้ยคะ”
“มีเยอะแยะเลยค่ะ ทางนี้เลยค่ะน้องเพียง”
เจ้าของร้านใจดีผายมือเชิญพร้อมกับพาไปยังมุมหนังสือออกใหม่ ร่างเล็กที่เดินผ่านไปทำให้เอกรัชต้องลดหนังสือในมือลง ใบหน้าเข้มหันมองตามอย่างไม่วางสายตา เขาลอบมองหญิงสาวเป็นระยะ เธอไม่เปลี่ยนไปเท่าไร รอยยิ้ม กิริยาท่าทาง การแต่งกาย อาจจะดูแปลกตาไปตรงที่ว่าเธอโตขึ้นและสวยกว่าเดิม
สายตาเข้มที่แอบมองสาวสวยต้องหลบวูบ เมื่อคนถูกแอบมองเงยหน้ามาประสานสายตา เพียงพรเอียงคอสงสัย ชายหนุ่มมาดเซอร์รู้สึกคุ้นตา
“ตกลงเอาทั้งหมดนี้นะคะน้องเพียง”
คำถามเสียงใสดึงความสนใจของเพียงพรให้กลับไปยังหนังสือที่อยู่ในมือ หญิงสาวพยักหน้ายิ้มก่อนก้าวเท้าช้าๆ ตรงไปหาร่างใหญ่ แต่ยังไม่ถึงตัวคนมาดเซอร์ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายก็ดังขึ้น ความสนใจถูกเบนไปอีกครั้ง เพียงพรรีบกดรับโทรศัพท์เมื่อเห็นชื่อหน้าจอบอกว่าเป็นสายของสามี
“ค่ะ พี่ธาม”
“พี่จะโทรมาบอกว่า พี่กำลังจะกลับบ้านนะคะ” ปลายสายบอกอย่างอารมณ์ดี
“อ้าว ทำไมวันนี้กลับเร็วจังเลยล่ะคะ”
“วันนี้มีแขกคนพิเศษจะมาหาเรา พี่ก็เลยต้องรีบกลับไปต้อนรับ”
“แขกคนพิเศษ?” เพียงพรทวนคำของสามี
“ใช่จ้ะ รับรองว่าน้องเพียงต้องดีใจไม่แพ้พี่แน่ๆ”
ภรรยาสาวสวยวางหูไปอย่างใช้ความคิด ใครกันนะ แขกคนพิเศษที่ทำให้ธามธงดีใจจนน้ำเสียงตื่นเต้นได้ขนาดนี้ สามีของเธอไม่ค่อยพาใครมาเยือนบ้านหลังใหญ่ ลูกค้าก็คงไม่ใช่เพราะธามธงไม่เคยคุยธุรกิจที่บ้าน และก็คงไม่ได้ทำให้เธอดีใจอย่างที่สามีพูด เพียงพรหยุดความคิดคาดเดา รีบกลับไปเตรียมอาหารไว้สำหรับแขกคนพิเศษจะดีกว่า
ดูเหมือนผู้มาเยือนคงสำคัญมากจริงๆ ธามธงถึงรีบกลับบ้าน แถมยังมาช่วยภรรยาจัดอาหารไว้ต้อนรับ เขาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ในที่สุดอาหารมื้อเย็นก็ถูกจัดขึ้นบนโต๊ะสวย ธามธงเท้าสะเอวยืนดูความเรียบร้อยพร้อมยิ้มกว้าง จนเพียงพรอดเอ่ยถามไม่ได้
“ดูเหมือนว่าพี่ธามจะดีใจที่แขกคนนี้มาบ้านเรานะคะ”
“ดีใจสิจ้ะ ก็พี่ไม่ได้เจอมันมานาน...อย่าว่าแต่พี่เลย เดี๋ยวน้องเพียงได้เจอ น้องเพียงก็ต้องดีใจเหมือนพี่”
“เพียงยังคิดไม่ออกเลยค่ะว่าใคร”
“ไม่ต้องคิดหรอกน้องเพียง”
เสียงบุคคลที่สามดังแทรกขึ้นพร้อมร่างสูงปรากฏตรงหน้าประตูห้องอาหาร ชายหนุ่มมาดเซอร์ ใบหน้าคมเข้มที่ประดับด้วยหนวดเคราประปราย ผมสีดำที่ยาวประบ่ามันดูยุ่งไปหน่อย แต่ก็ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย
“ไอ้เอก!”
ธามธงตรงปรี่เข้ากอดแขกคนพิเศษด้วยความดีใจปนคิดถึง นานหลายปีที่ไม่ได้เจอกัน ตั้งแต่งานแต่งงานของเขากับเพียงพร เอกรัชก็เดินทางไปอยู่ต่างจังหวัด นานทีจะส่งข่าวมาให้ตามประสานักเขียนแนวสารคดีที่ต้องคอยเปลี่ยนที่ทางตามแหล่งข้อมูล
“คิดถึงแกว่ะไอ้เอก”
“เออ ฉันก็คิดถึงแก โห แกดูเนียบขึ้นเยอะนะเนี่ย พ่อประธานกรรมการใหญ่”
“เฮ้ย ก็พูดไป แต่แกก็เซอร์เหมือนเดิม ดูจะมากกว่าเดิมด้วยนะพ่อนักเขียนชื่อดัง”
เสียงหัวเราะลั่นของสองเพื่อนรัก ทำให้คฤหาสน์กว่าดูมีชีวิตชีวามากกว่าทุกวัน สายตาเข้มมองร่างเล็กที่ยืนยิ้มกว้างอยู่ด้านหลังธามธง
“น้องเพียง สบายดีนะ”
“สบายดีค่ะพี่เอก ดีใจจังที่พี่เอกมา”
“เห็นมั้ยล่ะ พี่บอกแล้วว่าน้องเพียงก็ต้องดีใจ” ธามธงเสริม
สมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยทั้งสามสนิทกันมาก อาจเพราะธามธงและเอกรัชเป็นเพื่อนรักที่ตัวติดกัน เมื่อเพียงพรคบหากับธามธงจึงทำให้สนิทกับเอกรัชไปด้วย เมื่อธามธงเป็นคนรัก เอกรัชจึงเปรียบเสมือนพี่ชายที่แสนดี คอยให้คำปรึกษา และดูแลในบางเรื่อง การเจอกันอีกครั้งจึงทำให้หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด
หลังอาหารเย็น เพียงพรขอตัวไปดูแลห้องพักที่จัดไว้ให้พี่ชายคนดี ปล่อยเพื่อนรักสองคนคุยกันในสวนหน้าบ้านให้สมกับที่ไม่เจอกันหลายปี ธามธงเสนอให้เอกรัชพักที่นี้นานได้เท่าที่ต้องการ เหตุผลที่เอกรัชกลับมากรุงเทพคงเพราะหนังสือสารคดีเล่มใหม่ที่ต้องเขียนและเก็บข้อมูล
เวลาผ่านไปจนดึก การสนทนาของสองหนุ่มก็ยังดำเนินไป ยิ่งมีแอลกอฮอล์ร่วมวงด้วย ดูเหมือนว่าการสนทนาจะยาวนานเป็นพิเศษ เพียงพรแอบดีใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าสามีให้ความสนใจกับผู้มาเยือนมากกว่า นั่นแสดงว่าคืนนี้เธอคงไม่ได้รองรับใคร่สวาทดุร้ายของเขา บางทีการที่เอกรัชมาอยู่ร่วมชายคาด้วย ธามธงอาจจะลดปรารถนาลงก็เป็นได้ เมื่อมีเพื่อนไว้พูดคุย ความสนใจอาจเบี่ยงเบนไปจากตัวเธอ มันเป็นการดีสำหรับร่างกายและจิตใจ เพียงพรคิดขอบคุณที่มีเอกรัชมาพักอยู่ด้วย
ภรรยาสาวสวยยืนส่งสามีจนรถคันหรูแล่นผ่านประตูรั้วใหญ่ไปแล้วจึงหมุนตัวกลับเข้าไปในคฤหาสน์ ร่างสูงที่ปรากฏขึ้นทำให้เพียงพรยิ้มละมุน
“ตื่นแต่เช้าเชียวนะคะพี่เอก”
“แหม น้องเพียงพูดเหมือนพี่ชอบตื่นสาย”
“ก็สมัยเรียนพี่เอกก็เข้าเรียนสายแทบทุกวิชาไม่ใช่เหรอคะ” เพียงพรพูดแซวพลางหัวเราะน้อยๆ เอกรัชถอนหายใจยักไหล่
“พี่เอกดื่มกาแฟหรือยังคะ เดี๋ยวเพียงให้แม่บ้านชงให้”
“น้องเพียงชงให้พี่เองดีกว่า กลัวคนอื่นชงไม่ถูกใจ”
“ได้ค่ะ งั้นพี่เอกไปรอเพียงในสวนก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเอาไปเสิร์ฟถึงที่เลย”
เอกรัชพยักหน้าก่อนทำตามคำสั่งของสาวสวย เพียงพรหายเข้าไปเตรียมกาแฟให้โดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังคิดดีใจแทนเธอ ชีวิตสมรสของเพียงพรคงมีความสุข หากเป็นอย่างที่เขาเห็นมันก็ทำให้เขาโล่งใจและดีใจแทน ธามธงเป็นคนดีและรักเพียงพรมาก...เท่านี้เอกรัชก็ดีใจแล้วที่เห็นเธอมีความสุข
“คิดอะไรอยู่คะ”
กลิ่นกาแฟหอมมาพร้อมกับสาวสวยดึงภวังค์ไกลให้กลับมา เอกรัชยิ้มบางก่อนยกกาแฟขึ้นจิบ เพียงพรขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เอ๊ะ เมื่อวานพี่เอกไปร้านหนังสืออิงฟ้ามาหรือเปล่าคะ?”
“ทำไมเหรอ?”
“ก็เมื่อวานเพียงไปซื้อหนังสือ เจอผู้ชายคนหนึ่งเหมือนพี่เอกมากเลยค่ะ ใช่พี่เอกหรือเปล่า?”
เอกรัชพยักหน้าแทนคำตอบ แต่เพียงพรกลับหน้าเบ้
“แล้วทำไมพี่เอกไม่ทักเพียงล่ะ”
“ก็ว่าจะเข้าไปทัก แต่เห็นน้องเพียงรีบๆ เลยทักไม่ทัน” เขาแก้ตัวไปเรื่อย “อือ แล้วเมื่อวานพี่เห็นน้องเพียงซื้อหนังสือมาตั้งเยอะ อ่านหมดเหรอ?”
“ส่วนหนึ่งก็ซื้อมาอ่านเองน่ะค่ะ แต่อีกส่วนเพียงซื้อไปบริจาคให้มูลนิธิ”
“อ๋อ เห็นไอ้ธามมันเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าน้องเพียงไปเป็นอาสาสมัครมูลนิธิเด็กกำพร้า”
“ค่ะ เพียงว่างๆ เลยไปเป็นอาสาสมัคร อาทิตย์ละครั้งน่ะค่ะ ดีกว่าอยู่เฉยๆ พี่ธามเองก็ไม่ยอมให้เพียงออกไปทำงานนอกบ้าน”
“ยังดีที่มันปล่อยให้น้องเพียงไปทำงานที่มูลนิธิ มันคงหวงน้องเพียงล่ะมั้งถึงไม่อยากให้ออกไปทำงานเจอหนุ่มๆ ...เออ ว่างๆ พาพี่ไปบ้างสิ เผื่อจะเก็บข้อมูลไว้เขียนหนังสือ”
“ได้สิค่ะพี่เอก รับรองว่าพี่เอกต้องหลงเด็กๆ ที่นั้นแน่ น่ารักกันทั้งนั้นเลยค่ะ”
“รักเด็กขนาดนี้แล้วเมื่อไรน้องเพียงจะมีลูกล่ะ”
“เพียง...” เพียงพรกลืนน้ำลาย ก้มหน้าหลบสายตาเข้ม “เพียงมีลูกไม่ได้หรอกค่ะ หมอบอกว่าร่างกายเพียงผิดปรกติ คงจะมีลูกไม่ได้”
“พี่...เอ่อ...” คราวนี้เขากลืนน้ำลายบ้าง “พี่ขอโทษนะที่ถาม”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
รอยยิ้มเจื่อนบนดวงหน้าสวยยิ่งทำให้เอกรัชอยากตบปากตัวเองนัก นึกสงสัยอยู่ว่าธามธงกับเพียงพรแต่งงานมาหลายปีแต่ทำไมถึงไม่มีทายาท เรื่องเศร้าของเพียงพร แต่แปลกนักที่เขารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก...
ไม่ว่าธามธงจะเป็นอย่างไร แต่เขาก็คือสามีของเธอ และแม้ว่าจะรับศึกสวาทรุนแรงจนล้าเพียงใด เพียงพรก็ยังลุกขึ้นมาปฏิบัติหน้าที่ของภรรยาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
กลิ่นข้าวต้มกระดูกหมูโชยเข้าจมูกโด่งจนต้องเดินตามหาที่มา ซึ่งมันหาไม่ยากนักหรอก ภรรยาคงอยู่ในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้เขาก่อนไปทำงาน ธามธงพาดสูทตัวสวยไว้ที่พนักพิงเก้าอี้ตัวหรูก่อนตรงเข้าไปในครัวซึ่งไม่ห่างจากห้องอาหารในคฤหาสน์ของเขา
มือหนารวบเอวบางมากอดแนบประชิดจนคนโดนกอดรู้สึกถึงเนื้อฟิตที่เบียดสะโพกมน ปลายจมูกโด่งกดลงตรงบ่านวลก่อนจุมพิตแผ่วเบาที่เนื้อนิ่มซอกคอ กลิ่นหอมของแป้งอ่อนๆ กระตุ้นปรารถนาให้สามีจนไม่อยากไปทำงาน
“ทำอะไรให้พี่กินคะวันนี้” เสียงทุ้มกระซิบถามข้างใบหู
“ข้าวต้มกระดูกหมูค่ะ ของโปรดของพี่ธาม...”
“ของโปรดพี่คือน้องเพียงต่างหากละคะ” ไม่พูดเปล่า ริมฝีปากร้อนยังกดประทับตรงซอกคอ
“พี่ธาม...ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น”
“งั้นคืนนี้พี่จะรีบกลับมากินของโปรดของพี่นะคะ”
แก้มเนียนถูกหอมฟอดใหญ่ ธามธงละกอดจากร่างเล็กแล้วช่วยภรรยาคนสวยปรุงอาหารเช้า เพียงพรลอบมองสามีที่ช่วยเธอประคองถาดข้าวต้มไปจัดวางบนโต๊ะใหญ่ ยิ้มบางผุดขึ้นพลันคิดว่า หากธามธงอ่อนโยนกับเธอเช่นนี้ตลอดก็คงดีไม่น้อย
“พี่ไปทำงานก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับ” ธามธงเอ่ยพลางยิ้มกว้างเมื่อจัดการกับอาหารเช้าฝีมือภรรยาจนหมด
“ค่ะ” เพียงพรยิ้มบางตอบ “เอ่อ พี่ธามค่ะ วันนี้เพียงจะขอออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ เพียงอยากจะไปเดินเล่นซื้อของบ้างน่ะค่ะ”
“ได้สิค่ะน้องเพียง แล้วอย่ากลับช้านักล่ะ กลับมาก่อนพี่นะคะรู้มั้ย?”
“ค่ะพี่ธาม”
สามีจุมพิตเบาบนเรียวปากสวยของภรรยา ความจริงเขาต้องการประทับให้หนักหน่วงกว่านี้ แต่เพราะประชุมตอนเช้าทำให้ต้องตัดใจอย่างช่วยไม่ได้ ธามธงแวะสั่งคนขับรถให้คอยดูแลเพียงพรก่อนนั่งรถคันหรูอีกคันไปทำงาน เมื่อส่งสามีเสร็จเพียงพรจึงเดินเล่นในสวนหน้าบ้าน
หากไม่มีสวาทดิบเถื่อนรุนแรง ธามธงนับว่าเป็นสามีที่ดี ตั้งแต่แต่งงานกันมา เขาไม่เคยสร้างความไม่สบายให้ ตรงกันข้ามกลับทำให้เธอสบายทุกอย่าง กลับบ้านตรงเวลาไม่มีเรื่องผู้หญิงมากวนใจ สุขสบายเงินทองไม่ต้องดิ้นรนหาเหมือนตอนสมัยเรียน
ใครก็ล้วนแต่อิจฉาเธอ ที่มีคนรักและได้แต่งงานใช้ชีวิตร่วมกับผู้ชายที่ดูดีทั้งการศึกษาและฐานะ เพื่อนร่วมคณะบอกว่าเธอเป็นหนูตัวน้อยที่ตกถังข้าวสาร ทรัพย์สมบัติที่เป็นมรดกตกทอดจากบิดามารดาซึ่งเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุจะไปไหนเสีย นอกจากลูกชายคนเดียวอย่างธามธง และแน่นอนว่าเมื่อเธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย และธามธงก็รักเธอมาก เขาย่อมให้เธอเป็นส่วนหนึ่งของทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่แล้ว
แต่เพียงพรมิได้หวังสิ่งนอกกาย เธอรักธามธง เวลาสี่ปีที่คบหากันตั้งแต่เธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยซึ่งมีธามธงเป็นรุ่นพี่ปีสี่ ความเสมอต้นเสมอปลายและไม่เคยนอกใจ แม้กระทั่งช่วงที่ธามธงไปเรียนต่อที่เมืองนอก เขาก็มั่นติดต่อกลับมาหาเสมอ ทำให้เธอตัดสินใจแต่งงานทันทีที่เขากลับเมืองไทยและเอ่ยปากขอ
และสิ่งสำคัญอีกประการที่ทำให้เพียงพรอยากใช้ชีวิตร่วมกับธามธง คือเธออยากออกจากบ้านที่ซุกหัวนอนมาตั้งแต่เด็ก สินสอดหลายล้านถูกเรียกจากปากอย่างไม่อายของผู้เป็นลุงโดยมีป้าสะใภ้คอยยุ เธอรู้ว่าเงินส่วนหนึ่งมันจะถูกเอาไปใช้หนี้พนันมากมายที่ลุงก่อ และหลังจากแต่งงานร่วมสามปี เธอก็ไม่เคยติดต่อทางบ้านอีกเลย เช่นเดียวกับลุงและป้าที่ไม่ติดต่อมาเช่นกัน
เพียงพรน้ำตารื้นเมื่อนึกถึงวันเก่าๆ เธออยากให้ธามธงหลับนอนกับเธอด้วยความรัก มิใช่ใคร่ตัณหาเถื่อนร้าย เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ธามธงแสนอ่อนโยนเป็นเช่นนั้นยามปรารถนาใคร่สวาท และเธอกลัวว่าสักวันหนึ่งมันจะมากกว่านี้
“คุณเพียงคะ ดื่มน้ำส้มค่ะ”
เสียงหญิงสูงวัยกระชากความคิดในอดีตของเธอกลับมา มือบางเช็ดน้ำตาลวกๆ กลัวใครจะเห็น แต่ก็มิพ้นสายตาของแม่บ้านประจำคฤหาสน์
“คุณเพียง...เป็นอะไรไปคะ ทะเลาะกับคุณผู้ชายเหรอคะ?”
“เปล่าค่ะ”
“นั่นสิ ป้าก็ถามแปลกๆ คุณเพียงจะทะเลาะกับคุณผู้ชายได้ยังไง ออกจะรักกันหวานซะขนาดนั้น”
เพียงพรยิ้มเจื่อน ในสายตาของใครหลายคนคงเป็นเช่นนั้น ตราบใดที่ไม่มีใครเห็นบทสวาทปรารถนาของธามธงที่มีต่อเธอ ก็คิดว่าเธอไม่มีปัญหาใดกับสามี
“แล้วคุณเพียงเป็นอะไรคะ บอกป้าได้นะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ?”
“เปล่าหรอกค่ะป้านิ่ม เพียงคิดถึงเรื่องเก่าๆ น่ะ”
“เอาอีกแล้วเหรอคะ คุณเพียงมีชีวิตใหม่แล้วนะ อย่าหาว่าป้าสอนให้อกตัญญูเลย ลืมคนใจร้ายสองคนนั่นไปเถอะค่ะ คุณผู้ชายทั้งรักทั้งหวงคุณเพียง คุณเพียงก็น่าจะมีความสุขแล้วนะคะ”
“ค่ะป้านิ่ม”
น่าจะมีความสุขงั้นเหรอ? นั่นสิ ชีวิตคู่ของเธอน่าจะมีความสุข แต่ใครเล่าจะมีความสุขไปซะทุกด้าน เธอเลือกแล้วว่าจะมอบทั้งตัวและหัวใจให้ธามธง มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้นไปตลอดชีวิต
นานทีเพียงพรจะได้ออกมาข้างนอก หากใช้เวลานานเป็นวันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก ธามธงมิได้กักขังเธอ แต่เธอไม่ค่อยชอบออกไปไหน เพียงพรแวะร้านหนังสือและคงใช้เวลาอยู่ในนี้นานเป็นชั่วโมง เธอจึงสั่งคนขับรถให้ไปพักผ่อนก่อน หากจะมามัวรอแต่เดินตามเธอ คงเบื่อกันพอดี
“สวัสดีค่ะน้องเพียง” เจ้าของร้านเอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีค่ะพี่ฟ้า มีหนังสืออะไรออกใหม่บ้างมั้ยคะ”
“มีเยอะแยะเลยค่ะ ทางนี้เลยค่ะน้องเพียง”
เจ้าของร้านใจดีผายมือเชิญพร้อมกับพาไปยังมุมหนังสือออกใหม่ ร่างเล็กที่เดินผ่านไปทำให้เอกรัชต้องลดหนังสือในมือลง ใบหน้าเข้มหันมองตามอย่างไม่วางสายตา เขาลอบมองหญิงสาวเป็นระยะ เธอไม่เปลี่ยนไปเท่าไร รอยยิ้ม กิริยาท่าทาง การแต่งกาย อาจจะดูแปลกตาไปตรงที่ว่าเธอโตขึ้นและสวยกว่าเดิม
สายตาเข้มที่แอบมองสาวสวยต้องหลบวูบ เมื่อคนถูกแอบมองเงยหน้ามาประสานสายตา เพียงพรเอียงคอสงสัย ชายหนุ่มมาดเซอร์รู้สึกคุ้นตา
“ตกลงเอาทั้งหมดนี้นะคะน้องเพียง”
คำถามเสียงใสดึงความสนใจของเพียงพรให้กลับไปยังหนังสือที่อยู่ในมือ หญิงสาวพยักหน้ายิ้มก่อนก้าวเท้าช้าๆ ตรงไปหาร่างใหญ่ แต่ยังไม่ถึงตัวคนมาดเซอร์ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายก็ดังขึ้น ความสนใจถูกเบนไปอีกครั้ง เพียงพรรีบกดรับโทรศัพท์เมื่อเห็นชื่อหน้าจอบอกว่าเป็นสายของสามี
“ค่ะ พี่ธาม”
“พี่จะโทรมาบอกว่า พี่กำลังจะกลับบ้านนะคะ” ปลายสายบอกอย่างอารมณ์ดี
“อ้าว ทำไมวันนี้กลับเร็วจังเลยล่ะคะ”
“วันนี้มีแขกคนพิเศษจะมาหาเรา พี่ก็เลยต้องรีบกลับไปต้อนรับ”
“แขกคนพิเศษ?” เพียงพรทวนคำของสามี
“ใช่จ้ะ รับรองว่าน้องเพียงต้องดีใจไม่แพ้พี่แน่ๆ”
ภรรยาสาวสวยวางหูไปอย่างใช้ความคิด ใครกันนะ แขกคนพิเศษที่ทำให้ธามธงดีใจจนน้ำเสียงตื่นเต้นได้ขนาดนี้ สามีของเธอไม่ค่อยพาใครมาเยือนบ้านหลังใหญ่ ลูกค้าก็คงไม่ใช่เพราะธามธงไม่เคยคุยธุรกิจที่บ้าน และก็คงไม่ได้ทำให้เธอดีใจอย่างที่สามีพูด เพียงพรหยุดความคิดคาดเดา รีบกลับไปเตรียมอาหารไว้สำหรับแขกคนพิเศษจะดีกว่า
ดูเหมือนผู้มาเยือนคงสำคัญมากจริงๆ ธามธงถึงรีบกลับบ้าน แถมยังมาช่วยภรรยาจัดอาหารไว้ต้อนรับ เขาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ในที่สุดอาหารมื้อเย็นก็ถูกจัดขึ้นบนโต๊ะสวย ธามธงเท้าสะเอวยืนดูความเรียบร้อยพร้อมยิ้มกว้าง จนเพียงพรอดเอ่ยถามไม่ได้
“ดูเหมือนว่าพี่ธามจะดีใจที่แขกคนนี้มาบ้านเรานะคะ”
“ดีใจสิจ้ะ ก็พี่ไม่ได้เจอมันมานาน...อย่าว่าแต่พี่เลย เดี๋ยวน้องเพียงได้เจอ น้องเพียงก็ต้องดีใจเหมือนพี่”
“เพียงยังคิดไม่ออกเลยค่ะว่าใคร”
“ไม่ต้องคิดหรอกน้องเพียง”
เสียงบุคคลที่สามดังแทรกขึ้นพร้อมร่างสูงปรากฏตรงหน้าประตูห้องอาหาร ชายหนุ่มมาดเซอร์ ใบหน้าคมเข้มที่ประดับด้วยหนวดเคราประปราย ผมสีดำที่ยาวประบ่ามันดูยุ่งไปหน่อย แต่ก็ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย
“ไอ้เอก!”
ธามธงตรงปรี่เข้ากอดแขกคนพิเศษด้วยความดีใจปนคิดถึง นานหลายปีที่ไม่ได้เจอกัน ตั้งแต่งานแต่งงานของเขากับเพียงพร เอกรัชก็เดินทางไปอยู่ต่างจังหวัด นานทีจะส่งข่าวมาให้ตามประสานักเขียนแนวสารคดีที่ต้องคอยเปลี่ยนที่ทางตามแหล่งข้อมูล
“คิดถึงแกว่ะไอ้เอก”
“เออ ฉันก็คิดถึงแก โห แกดูเนียบขึ้นเยอะนะเนี่ย พ่อประธานกรรมการใหญ่”
“เฮ้ย ก็พูดไป แต่แกก็เซอร์เหมือนเดิม ดูจะมากกว่าเดิมด้วยนะพ่อนักเขียนชื่อดัง”
เสียงหัวเราะลั่นของสองเพื่อนรัก ทำให้คฤหาสน์กว่าดูมีชีวิตชีวามากกว่าทุกวัน สายตาเข้มมองร่างเล็กที่ยืนยิ้มกว้างอยู่ด้านหลังธามธง
“น้องเพียง สบายดีนะ”
“สบายดีค่ะพี่เอก ดีใจจังที่พี่เอกมา”
“เห็นมั้ยล่ะ พี่บอกแล้วว่าน้องเพียงก็ต้องดีใจ” ธามธงเสริม
สมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยทั้งสามสนิทกันมาก อาจเพราะธามธงและเอกรัชเป็นเพื่อนรักที่ตัวติดกัน เมื่อเพียงพรคบหากับธามธงจึงทำให้สนิทกับเอกรัชไปด้วย เมื่อธามธงเป็นคนรัก เอกรัชจึงเปรียบเสมือนพี่ชายที่แสนดี คอยให้คำปรึกษา และดูแลในบางเรื่อง การเจอกันอีกครั้งจึงทำให้หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด
หลังอาหารเย็น เพียงพรขอตัวไปดูแลห้องพักที่จัดไว้ให้พี่ชายคนดี ปล่อยเพื่อนรักสองคนคุยกันในสวนหน้าบ้านให้สมกับที่ไม่เจอกันหลายปี ธามธงเสนอให้เอกรัชพักที่นี้นานได้เท่าที่ต้องการ เหตุผลที่เอกรัชกลับมากรุงเทพคงเพราะหนังสือสารคดีเล่มใหม่ที่ต้องเขียนและเก็บข้อมูล
เวลาผ่านไปจนดึก การสนทนาของสองหนุ่มก็ยังดำเนินไป ยิ่งมีแอลกอฮอล์ร่วมวงด้วย ดูเหมือนว่าการสนทนาจะยาวนานเป็นพิเศษ เพียงพรแอบดีใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าสามีให้ความสนใจกับผู้มาเยือนมากกว่า นั่นแสดงว่าคืนนี้เธอคงไม่ได้รองรับใคร่สวาทดุร้ายของเขา บางทีการที่เอกรัชมาอยู่ร่วมชายคาด้วย ธามธงอาจจะลดปรารถนาลงก็เป็นได้ เมื่อมีเพื่อนไว้พูดคุย ความสนใจอาจเบี่ยงเบนไปจากตัวเธอ มันเป็นการดีสำหรับร่างกายและจิตใจ เพียงพรคิดขอบคุณที่มีเอกรัชมาพักอยู่ด้วย
ภรรยาสาวสวยยืนส่งสามีจนรถคันหรูแล่นผ่านประตูรั้วใหญ่ไปแล้วจึงหมุนตัวกลับเข้าไปในคฤหาสน์ ร่างสูงที่ปรากฏขึ้นทำให้เพียงพรยิ้มละมุน
“ตื่นแต่เช้าเชียวนะคะพี่เอก”
“แหม น้องเพียงพูดเหมือนพี่ชอบตื่นสาย”
“ก็สมัยเรียนพี่เอกก็เข้าเรียนสายแทบทุกวิชาไม่ใช่เหรอคะ” เพียงพรพูดแซวพลางหัวเราะน้อยๆ เอกรัชถอนหายใจยักไหล่
“พี่เอกดื่มกาแฟหรือยังคะ เดี๋ยวเพียงให้แม่บ้านชงให้”
“น้องเพียงชงให้พี่เองดีกว่า กลัวคนอื่นชงไม่ถูกใจ”
“ได้ค่ะ งั้นพี่เอกไปรอเพียงในสวนก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเอาไปเสิร์ฟถึงที่เลย”
เอกรัชพยักหน้าก่อนทำตามคำสั่งของสาวสวย เพียงพรหายเข้าไปเตรียมกาแฟให้โดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังคิดดีใจแทนเธอ ชีวิตสมรสของเพียงพรคงมีความสุข หากเป็นอย่างที่เขาเห็นมันก็ทำให้เขาโล่งใจและดีใจแทน ธามธงเป็นคนดีและรักเพียงพรมาก...เท่านี้เอกรัชก็ดีใจแล้วที่เห็นเธอมีความสุข
“คิดอะไรอยู่คะ”
กลิ่นกาแฟหอมมาพร้อมกับสาวสวยดึงภวังค์ไกลให้กลับมา เอกรัชยิ้มบางก่อนยกกาแฟขึ้นจิบ เพียงพรขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เอ๊ะ เมื่อวานพี่เอกไปร้านหนังสืออิงฟ้ามาหรือเปล่าคะ?”
“ทำไมเหรอ?”
“ก็เมื่อวานเพียงไปซื้อหนังสือ เจอผู้ชายคนหนึ่งเหมือนพี่เอกมากเลยค่ะ ใช่พี่เอกหรือเปล่า?”
เอกรัชพยักหน้าแทนคำตอบ แต่เพียงพรกลับหน้าเบ้
“แล้วทำไมพี่เอกไม่ทักเพียงล่ะ”
“ก็ว่าจะเข้าไปทัก แต่เห็นน้องเพียงรีบๆ เลยทักไม่ทัน” เขาแก้ตัวไปเรื่อย “อือ แล้วเมื่อวานพี่เห็นน้องเพียงซื้อหนังสือมาตั้งเยอะ อ่านหมดเหรอ?”
“ส่วนหนึ่งก็ซื้อมาอ่านเองน่ะค่ะ แต่อีกส่วนเพียงซื้อไปบริจาคให้มูลนิธิ”
“อ๋อ เห็นไอ้ธามมันเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าน้องเพียงไปเป็นอาสาสมัครมูลนิธิเด็กกำพร้า”
“ค่ะ เพียงว่างๆ เลยไปเป็นอาสาสมัคร อาทิตย์ละครั้งน่ะค่ะ ดีกว่าอยู่เฉยๆ พี่ธามเองก็ไม่ยอมให้เพียงออกไปทำงานนอกบ้าน”
“ยังดีที่มันปล่อยให้น้องเพียงไปทำงานที่มูลนิธิ มันคงหวงน้องเพียงล่ะมั้งถึงไม่อยากให้ออกไปทำงานเจอหนุ่มๆ ...เออ ว่างๆ พาพี่ไปบ้างสิ เผื่อจะเก็บข้อมูลไว้เขียนหนังสือ”
“ได้สิค่ะพี่เอก รับรองว่าพี่เอกต้องหลงเด็กๆ ที่นั้นแน่ น่ารักกันทั้งนั้นเลยค่ะ”
“รักเด็กขนาดนี้แล้วเมื่อไรน้องเพียงจะมีลูกล่ะ”
“เพียง...” เพียงพรกลืนน้ำลาย ก้มหน้าหลบสายตาเข้ม “เพียงมีลูกไม่ได้หรอกค่ะ หมอบอกว่าร่างกายเพียงผิดปรกติ คงจะมีลูกไม่ได้”
“พี่...เอ่อ...” คราวนี้เขากลืนน้ำลายบ้าง “พี่ขอโทษนะที่ถาม”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
รอยยิ้มเจื่อนบนดวงหน้าสวยยิ่งทำให้เอกรัชอยากตบปากตัวเองนัก นึกสงสัยอยู่ว่าธามธงกับเพียงพรแต่งงานมาหลายปีแต่ทำไมถึงไม่มีทายาท เรื่องเศร้าของเพียงพร แต่แปลกนักที่เขารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก...
พัณอักษร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 เม.ย. 2555, 15:22:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 เม.ย. 2555, 15:22:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1370
| << ตอนที่ 1 | ตอนที่ 3 >> |
Zephyr 29 เม.ย. 2555, 23:06:57 น.
พี่เอกโผล่แล้ว อ่านกี่ครั้งก็ เอิ่ม หน่วงๆหน่อย
พี่เอกโผล่แล้ว อ่านกี่ครั้งก็ เอิ่ม หน่วงๆหน่อย