คุณแม่จำเป็น NC 20+ Romance Comady
คุณแม่จำเป็น NC 20+ Romance Comady
กิ่งเพชร นาคะสมุคร อายุ 23 ปี
นักศึกษาจบใหม่ผู้มีเป้าหมายในชีวิต คือการเป็นอาจารย์สอนในมหา’ลัย ชื่อดังของไทย แต่ความฝันและเป้าหมายนี้เธอจะทำได้ก็ต่อเมื่อเธอเรียนจบมาจากสถาบันอันดับท็อปของโลกในระดับปริญญาโทและปริญญาเอก (เรื่องราวและเงื่อนไขสมมตินะคะ) เธอจะทำอย่างไรเมื่อฐานะทางบ้านสุดยากแค้น ทุนการศึกษาก็ไม่มีในสาขาที่เธอเรียน สมัครงานก็ไม่รับ มีทางเดียวเท่านั้นที่เธอจะทำได้ คือไปตายเอาดาบหน้าที่ประเทศที่อยากเรียน ด้วยความรู้ความสามารถที่มีติดตัว คือการสอนพิเศษให้เด็กๆ แต่ทำไปทำมาเธอถึงกลายเป็นแม่ได้ก็ไม่รู้
Ricardo O’ cornell อายุ 33 ปี เจ้าของโรงแรมและธุรกิจบริการที่มีสาขาทั่วโลก เขาจำเป็นต้องหาคนมาสอนหนังสือลูกชายจอมซนที่อายุ 5 ขวบแล้วยังไม่ยอมไปเข้าดรงเรียนอนุบาล ทั้งๆที่วัดไอคิวแล้วพบว่าไอคิวสูงกว่าเด็กทั่วไป แต่เจ้าลูกชายกลับอีคิวต่ำซะเหลือเกิน เขาเลือกทุกคนที่มีประวัติด้านรงานสอนมาดูตัว และเขาก้คัดสาวเอเชียหน้าหวานทิ้งเป้นคนแรกเนื่องจากโปรไฟล์ต่ำสุด จบมาจากมหาลัยในเอเชียไม่มีทางสอนลูกเขาได้ หากเจ้าลูกชายตัวดีกลับเลือกเธอ!!! ไม่ใช่เลือกเป็นครู แต่เลือกมาเป็นแม่
Roberto O’ cornell อายุ 5 ขวบ ลูกชายสุดที่รักของพ่อริค เขาไม่มีแม่ ดังนั้นการที่เขาจะเอาแต่ใจและโหยหาแม่มันก็ไม่ผิด และการที่เขาดื้อมันก็ไม่ผิดเช่นกัน พ่ออยากให้เขาไปเรียน จะไปทำไมในเมื่อมีแต่คนล้อว่าเขาเป็นลูกไม่มีแม่ เชอะ จ้างให้เขาก็ไม่ไปหรอก อยากให้เรียนก้จ้างครูมาสอน เขาก้เรียนแล้วไง เรียนแล้วมีแม่ขึ้นมาไหมล่ะ แต่ว่า พี่คนนี้น่ารักจัง หนูเลือกพี่คนนี้เป้นแม่ละกันนะพ่อ
“พี่ค้าบ เป็นแม่หนูนะ”
“เฮ้ยยยยย พี่มาสอนหนังสือจ๊ะ เอ่อไม่ได้มาเป็นแม่”
“ไม่รู้แหละ หนูไม่อยากได้ครูหนูอยากได้แม่นี่นา ถ้าพี่จะสอนพี่ต้องเป้นแม่หนู ตกลงตามนี้นะครับ เดี๋ยวหนูจะไปบอกพ่อ”
“.........”
*** มาติดตามความซน ป่วน ฮาของหนูน้อยร็อบบี้จอมแสบ กับคุณพ่อจอมหื่น มาดูกันว่าสุดท้ายแล้วหนูกิ่งจะได้เรียนหนังสือหรือเรียนรักแทน อีกเรื่องราวหวานๆปนฮา ที่นำเสนอโดยกาญจน์เกล้าค่ะ อย่าลืมติดตามด้วยนะคะ ****
กิ่งเพชร นาคะสมุคร อายุ 23 ปี
นักศึกษาจบใหม่ผู้มีเป้าหมายในชีวิต คือการเป็นอาจารย์สอนในมหา’ลัย ชื่อดังของไทย แต่ความฝันและเป้าหมายนี้เธอจะทำได้ก็ต่อเมื่อเธอเรียนจบมาจากสถาบันอันดับท็อปของโลกในระดับปริญญาโทและปริญญาเอก (เรื่องราวและเงื่อนไขสมมตินะคะ) เธอจะทำอย่างไรเมื่อฐานะทางบ้านสุดยากแค้น ทุนการศึกษาก็ไม่มีในสาขาที่เธอเรียน สมัครงานก็ไม่รับ มีทางเดียวเท่านั้นที่เธอจะทำได้ คือไปตายเอาดาบหน้าที่ประเทศที่อยากเรียน ด้วยความรู้ความสามารถที่มีติดตัว คือการสอนพิเศษให้เด็กๆ แต่ทำไปทำมาเธอถึงกลายเป็นแม่ได้ก็ไม่รู้
Ricardo O’ cornell อายุ 33 ปี เจ้าของโรงแรมและธุรกิจบริการที่มีสาขาทั่วโลก เขาจำเป็นต้องหาคนมาสอนหนังสือลูกชายจอมซนที่อายุ 5 ขวบแล้วยังไม่ยอมไปเข้าดรงเรียนอนุบาล ทั้งๆที่วัดไอคิวแล้วพบว่าไอคิวสูงกว่าเด็กทั่วไป แต่เจ้าลูกชายกลับอีคิวต่ำซะเหลือเกิน เขาเลือกทุกคนที่มีประวัติด้านรงานสอนมาดูตัว และเขาก้คัดสาวเอเชียหน้าหวานทิ้งเป้นคนแรกเนื่องจากโปรไฟล์ต่ำสุด จบมาจากมหาลัยในเอเชียไม่มีทางสอนลูกเขาได้ หากเจ้าลูกชายตัวดีกลับเลือกเธอ!!! ไม่ใช่เลือกเป็นครู แต่เลือกมาเป็นแม่
Roberto O’ cornell อายุ 5 ขวบ ลูกชายสุดที่รักของพ่อริค เขาไม่มีแม่ ดังนั้นการที่เขาจะเอาแต่ใจและโหยหาแม่มันก็ไม่ผิด และการที่เขาดื้อมันก็ไม่ผิดเช่นกัน พ่ออยากให้เขาไปเรียน จะไปทำไมในเมื่อมีแต่คนล้อว่าเขาเป็นลูกไม่มีแม่ เชอะ จ้างให้เขาก็ไม่ไปหรอก อยากให้เรียนก้จ้างครูมาสอน เขาก้เรียนแล้วไง เรียนแล้วมีแม่ขึ้นมาไหมล่ะ แต่ว่า พี่คนนี้น่ารักจัง หนูเลือกพี่คนนี้เป้นแม่ละกันนะพ่อ
“พี่ค้าบ เป็นแม่หนูนะ”
“เฮ้ยยยยย พี่มาสอนหนังสือจ๊ะ เอ่อไม่ได้มาเป็นแม่”
“ไม่รู้แหละ หนูไม่อยากได้ครูหนูอยากได้แม่นี่นา ถ้าพี่จะสอนพี่ต้องเป้นแม่หนู ตกลงตามนี้นะครับ เดี๋ยวหนูจะไปบอกพ่อ”
“.........”
*** มาติดตามความซน ป่วน ฮาของหนูน้อยร็อบบี้จอมแสบ กับคุณพ่อจอมหื่น มาดูกันว่าสุดท้ายแล้วหนูกิ่งจะได้เรียนหนังสือหรือเรียนรักแทน อีกเรื่องราวหวานๆปนฮา ที่นำเสนอโดยกาญจน์เกล้าค่ะ อย่าลืมติดตามด้วยนะคะ ****
Tags: โรแมนติก คอมมาดี้ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 1 เลือกเฟ้นพี่เลี้ยง
บทที่ 1 เลือกเฟ้นพี่เลี้ยง
“เดี๋ยวทางโรงแรมจะติดต่อกลับไปนะคะ”
“เดี๋ยวทางเราจะติดต่อกลับไปค่ะ”
“รอรับจดหมายทางที่อยู่นี้นะคะ ทางเราจะติดต่อกลับไป”
“องค์กรของเรายังไม่มีนโยบายรับบุคคลที่ยังไม่มีประสบการณ์ในตำแหน่งนี้ หากมีการคัดสรรบุคคลเข้าทำงานในตำแหน่งอื่นๆที่รับ รบกวนมาสมัครอีกครั้งนะคะ”
“เฮ้อ อยากจะกรี๊ดให้โลกแตก ทำไมงานมันหายากอย่างนี้ โอ๊ยยยยยยย” กิ่งเพชรแทบจะร้องกรี๊ดออกมาเมื่อเธอเดินหางานมาทั้งอาทิตย์ แต่ยังไม่ได้สักงานทั้งๆที่เธอจบออกมาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 เกรดสูงลิบลิ่วแต่ด้วยเศรษฐกิจที่ไม่ดีทำให้ไม่มีใครอยากรับเด็กจบใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์ด้วยเงินเดือนที่สูงตามกฎหมายและนโยบายรัฐในปัจจุบัน จริงๆ แล้วเธอก็ไม่ได้อยากจะทำงานหรอกนะ แต่ทำไงได้ฐานะทางบ้านเธอดีเหมือนชาวบ้านเธอไม่ได้ดีเหมือนชาวบ้านเขา จบ ป.ตรี มาได้ก็ด้วยทุนเรียนดีแต่ยากจนนี่แหละ เฮ้อ ทำยังไงเธอถึงจะได้เรียนต่อดังใจหวังก็ไม่รู้
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กิ่งเพชรมองโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนยี่ห้อดังที่เธอต้องทำงานพาร์ตไทม์มาทั้งเทอมกว่าจะได้มันมา ใช่ว่าเธอฟุ่มเฟือยหรืออะไร แต่บางทีเธอก็จำเป็นต้องมีมันไว้อัพเดตข้อมูล รวมทั้งสมัครนั่นนี่ ด้วยที่บ้านเธอไม่มีคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต หญิงสาวมองคนที่โทรมาผ่านหน้าจอแล้วกดรับอย่างเซ็งๆ
“ได้งานไหม” คำถามเดิมๆ จากเพื่อนรักที่เป็นถึงลูกเจ้าของร้านทองกว่า 20 สาขาทั้งในกรุงเทพฯ และปริมนทลดังออกมาทันที
“เฮ้อ ยัง ทำไงดี หรือว่าเราต้องทำงานพาร์ตไทม์แล้วเก็บเงินไปออแพร์ เผื่อจะโชคดีได้เรียนต่อ” กิ่งเพชรเปรยๆ ถึงอนาคตอันมืดมนกับเพื่อนทันที เธอใฝ่ฝันอยากเรียนต่อต่างประเทศเพื่อกลับมาเป็นอาจารย์ที่เมืองไทย เธออยากเรียนรู้สิ่งที่ดีๆ จากประเทศที่ขึ้นชื่อว่าเจริญและมีความก้าวล้ำในเรื่องต่างๆ แล้วนำกลับมาสอน มาบอกเล่าให้เด็กนักศึกษาได้รู้ แต่ความฝันของเธอก็ช่างยาวไกล เมื่อสาขาที่เธอจบมามันไม่ใช่สาขาที่ประเทศต้องการ สายบริหารด้านการโรงแรมและท่องเที่ยว มันคงเหมาะกับคนที่เป็นเจ้าของโรงแรมรีสอร์ทเท่านั้นแหละ เธอคิด แม้งานจะหาไม่ยากแต่เงินเดือนที่น้อยนิดมันก็ทำให้เธอท้อได้เหมือนกัน ไอ้โรงแรมใหญ่ๆก็ไม่รับคนไม่มีประสบการณ์ เฮ้อ
“ไม่ดีๆ เผื่อได้โฮสที่ไม่ดีขึ้นมาล่ะจะทำยังไง ไม่เคยได้ยินหรอโฮสข่มขืนพี่เลี้ยงเด็กน่ะ บรื๋อออ เอางี้สิอยากได้งานเดี๋ยวเราให้เฮียช่วย กิ่งก็รู้นี่ว่าเฮียเราแอบชอบกิ่งมานานแล้ว ถึงเฮียเราจะไม่หล่อล่ำอยากพระเอกนิยายที่กิ่งชอบอ่านแต่เฮียเราก็หล่อใสสไตล์หนุ่มตี๋นา” เรไรพยายามเชียร์พี่ชายตนสุดฤทธิ์ เมื่อเห็นโอกาส เธอเป็นเพื่อนกับกิ่งเพชรมาตั้งแต่ปี 1 และรู้นิสัยเพื่อนดีว่าไม่ชอบการเป็นเด็กเส้นแค่ไหน แต่เธอก็อดห่วงไม่ได้ เพราะหากให้เลือกเป็นเด็กเส้นกับไปผจญภัยในต่างแดน เธอคิดว่าเด็กเส้นดีกว่าเยอะ
“ไม่เอาอ่ะ บางทีเราอาจไปออแพร์” กิ่งเพชรตัดสินใจออกมาอย่างเด็ดขาด เมื่อหางานดีๆ ทำมันยาก การไปเป็นแรงงานในต่างแดนก็คงไม่เลวร้ายนัก(มั้ง)
“หา เอาจริงหรอ เราว่า” เรไรตาเหลือกทันทีที่ได้ยินเพื่อนตอบมาเช่นนั้น ก่อนจะเงียบเสียงลงเมื่อกิ่งเพชรพูดแทรกขึ้น
“เรอย่าห้ามเราเลยนะ เราอยากลองดุ เราคิดว่าหากเดราหาข้อมูลดีๆ มันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้ และอีกอย่างเขาว่าคนที่จ้างพี่เลี้ยงเด็กจากต่างชาติได้ต้องเป็นคนมีเงินนี่นา” กิ่งเพชรเอ่ยแทรกการาห้ามปรามจากเพื่อนรักทันที
“ถ้ากิ่งเห็นว่าดีก็ตามใจ เลือกบริษัทที่ดีหน่อยล่ะ” เรไรเตือนออกมาอย่างเป็นห่วง ก่อนจะถอนหายใจอย่างกังวลลึกๆ เมื่อวางสายจากกิ่งเพชรแล้ว
กิ่งเพชรรู้ว่าเรไรต้องห่วงเธอ แต่ทำไงได้ เธออยากไปเก็บเงิน อยากไปเรียนต่อ บางทีมันอาจจะได้โอกาสที่ดีกว่าการอยู่เมืองไทย และเดินหางานตอกๆ แบบนี้ และหากให้เธอเลือกเอาค่าแรง 8-9 พันแล้วไม่พอใช้ ไม่พอเลี้ยงดูพ่อแม่ เธอขอเอาค่าแรงขั้นต่ำของอเมริกาดีกว่า เมื่อคิดได้หญิงสาวจึงเดินทางไปยังเอเย่นต์ที่เคยหาข้อมูลมาบ้าวงแล้วในอินเตอร์เน็ต ก่อนจะสมัครและฟังคำแนะนำเกี่ยวกับเงื่อนไขต่างๆ
เธอเคยเลี้ยงเด็ก เพราะเธอรับจ็อบพิเศษอีกอย่างคือการเลี้ยงเด็กให้พนักงานออฟฟิศข้างบ้าน ดังนั้นข้อนี้เธอผ่าน โดยที่เอเย่นต์ที่จะหาสถาบันที่ออกใบรับรองให้ได้
เหลือแค่ขับรถ เธอไม่มีรถดังนั้นเรื่องนี้คงต้องรบกวนเรไรมาสอนแล้วไปสอบแล้วล่ะ
2 สัปดาห์ต่อมา
“เอกสารเรียบร้อยนะคะ รบกวนเชิญคุณกิ่งเพชรเข้ามาที่ห้องนี้เพื่อสัมภาษณ์งานกับโฮสผ่านสไกป์ค่ะ สู้ๆนะคะ เลือกโสตที่ชอบจะได้ไม่มีปัญหาตอนไปถึงที่โน่น” พนักงานพาเธอมาส่งที่ห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งที่มีคอมพิวเตอร์หลายๆ ตัวเสร็จก็แนะนำนั่นนี่นิดหน่อยก่อนจะยืนห่างๆ ให้เอทำทำการสัมภาษณ์กับนายจ้างที่อเมริกา
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแมรี่ต้องการพี่เลี้ยงมาดูลูกลูกอายุ 3 ขวบด้วยอัตราค่าจ้างตามที่รัฐกำหนด รบกวนคุณแนะนำตัวหน่อยค่ะ”
“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นหม้าย ต้องการพี่เลี้ยงมาดูแลลูกอายุ 4 ขวบ.....”
“สวัสดีค่ะ ฉันต้องการพี่เลี้ยงมาเลี้ยงลุกที่อายุ 5 ขวบ....”
กิ่งเพชรสัมภาษณ์ผ่านมา 3 รายและมีคนที่จะเลือกในใจแล้ว นั่นคือโอษฐ์แม่ที่เป็นหม้าย เพราะเธอก็กลัวเรื่องแบบนั้นอยู่ไม่น้อย หากยังไม่ทันได้ตัดสินใจ เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อพนักงานบอกว่าเหลืออีกคน และคนนี้เป็นโสตที่เพิ่งเข้าร่วมกับโครงการครั้งปรก
“ไฮ ผมชื่อมิสเตอร์โอคอลแนล ผมมีลุกชายจอมซนอายุ 5 ขวบที่ไม่ยอมไปโรงเรียน หากคุณโอเคกับการเลี้ยงเด็กที่ซนและเจ้าเล่ห์สุดๆ ก็เชิญเข้าร่วมรับการคัดเลือกได้เลยครับ” เสียงโฮสหนุ่มหล่อเฟี้ยว ย้ำ หล่อเฟี้ยว เธอมองผู้ชายที่ปรากฏบนจอตาค้างเพราะเขายังหนุ่มและหล่อมาก เธอเงียบไปนานเพราะกำลังตะลึงกับความหล่อเหลานั้นจนไม่ทันได้ฟังว่าเขาบอกอะไรเธอบ้าง ก็แน่ละเจอผู้ชายที่หล่อราวดารา นายแบบไม่สิ หล่อกว่าด้วยซ้ำจะไม่ให้ตาค้างได้ยังไง
“เฮ้ คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรนะ ผมจะหาคนอื่น” ริคาร์โดยกมือผ่านหน้ากล้องอย่างเซ็งๆ เมื่อผู้หญิงหน้าตาน่ารักตรงหน้าดูท่าจะมีทักษะภาษาอังกฤษต่ำเกินกว่าที่เขาจะนำมาเป็นพี่เลี้ยงเจ้าตัวแสบ
“เอ่อ เอ่อ เข้าใจค่ะ พอดีดิฉันค่อนข้างงงนิดหน่อย ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป รบกวนเอ่อคุณถามดิฉันอีกครั้งได้ไหมคะ” กิ่งเพชรได้สติทันทีที่พนักงานยกไม้ยกมือ พร้อมๆกับผู้ชายที่อยู่ในจอโบกมือไหวๆ เพื่อให้เธอหายเหม่อ
“เฮ้อ ผมขี้เกียจพูดหลายครั้งอ่ะนะ แต่เอาเถอะ ผมมีลุกชายอายุ 5 ขวบ ซนมากและไม่ยอมไปโรงเรียน ผมเลยอยากจ้างคุณมาเป็นพี่เลี้ยงไม่สิ ใน 1 ปี หากลูกชายของผมไม่เลือกคุณผมจะส่งคุณเรียนภาษาที่นี่พร้อมกับมีที่พักให้ รวมทั้งหางานให้ด้วย คือผมจะเลือกมา 3 คน จากเอเชีย ยุโรปและอเมริกาให้ลูกชายผมเป็นคนเลือกเอง หากใครผ่านการคัดเลือกจากเจ้าจอมซนก็จะได้เป็นพี่เลี้ยงโดยมีเงินเดือนเดือนละ 10,000 เหรียญแต่งานก็ค่อนข้างปวดหัวตามเงินที่ได้สูงกว่าโฮสเจ้าอื่นนะครับ อ้อ หากคุณไม่ผ่านก็จะได้เดือนละ 1,000 เหรียญสำหรับใช้จ่ายแต่ละเดือนไม่รวมค่าห้องและค่าเรียนที่ผมจะจ่ายให้ ส่วนงานอาจะทำงานที่ไม่ต้องใช่ทักษะมาก อันนี้มาสัมภาษณ์อีกที คุณสนใจหรือเปล่า” ริคาร์โดพูดจบก็รอฟังคำตอบจากสาวน้อยในจอว่าเธอเข้าใจที่เขาพุดหรือเปล่า
“เอ่อ ทำไมข้อเสนอมันดีกว่าทุกๆคน แล้วฉันจะมั่นใจได้แค่ไหนว่าคุณจะไม่หลอกฉันไปทำอย่างอื่น” กิ่งเพชรถามออกไปอย่างตรงไปตรงมา เพราะเธอเองก็สนใจรายได้ที่เขาพูดมาไม่น้อย แม้จะไม่ได้เป็นพี่เลี้ยงก็ยังได้เดือนละพันเหรียญซึ่งมากกว่าการเป็นพี่เลี้ยงที่อื่นอีก อีกอย่างได้เรียนภาษาฟรีอีกด้วย
“คุณเสิร์จหาข้อมูลบริษัทเครือ cornell ในกูเกิลได้เลยเรื่องนั้น ไม่งั้นก็สอบถามเรื่องราวของผมจากทางเอเย่นต์ของคุณ อ้อถ้าผมยังไม่ได้คนพรุ่งนี้ผมอาจจะกลับมาฟังคำตอบคุณอีกรอบ” ริคาร์โดตัดปัญหาด้วยการหาคนอื่นทันที เพราะไม่ชอบความยืดเยื้อ ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่เธอกลัว แต่ถ้าเธออ่านข่าวสารบ้านเมืองสักนิดก็น่าจะรู้จักเขาบ้างไม่ก็บริษัทเขา
กิ่งเพชรนิ่งไปทันที ใช่สินะ เขาคงไม่ง้อเธออยู่แล้วในเมื่อรายได้มันดีขนาดนี้
“ตกลงค่ะ ฉันจะเป็นตัวเลือกของลูกชายคุณ” เธอตัดสินใจรับทันที โอกาสไม่ได้มีหนเดียว ค่อยหาทางแก้ไขปัญหาในอนาคตละกัน
ริคาร์โดมองหน้าที่ปรากฏในจออย่างสงสัยว่าเหตุใดเธอถึงรับเลย ทั้งๆที่เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาลังเลไม่น้อย แต่เขาก็พนักหน้าและนัดวันเวลา รวมทั้งขอข้อมูลเธอเพื่อทีจะให้ลูกน้องทำการจองตั๋วเครื่องบินให้กับหญิงสาวตรงหน้า ส่วนอีก 2 คนเขาได้ให้ลูกน้องหามาแล้ว เขาหวังว่าพี่เลี้ยง 1 ใน 3 คงจะมีใครสักคนเป็นที่ถูกใจของเจ้าตัวแสบ เพราะแต่ละคนหน้าตาดีทั้งนั้น (กลัวลูกไม่ชอบอีก)
นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
“เชิญครับคุณผู้หญิง คุณท่านและคุณหนูรออยู่ที่ห้องโถงพร้อมๆ กับว่าที่พี่เลี้ยงอีกคนครับ” เอ็ดเวิร์ด เอ่ยบอกหญิงสาวคร่าวๆ ก่อนจะพยักหน้าให้พ่อบ้านมาดูแลเธอต่อ
“ขอบคุณค่ะ” กิ่งเพชรหันมาขอบคุณคนที่ไปรับเธออย่างงงๆ เมื่อเห็นผู้ชายอีกคนมาผายมือเชิญเธออีก
บ้านนี้รวยจริงแฮะ ทั้งคนขับรถ พ่อบ้าน แสดงว่านายคนหล่อไม่ได้หลอกเราอย่างนึงแหละว่าเขารวยจริง กิ่งเพชรคิด ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปยังห้องๆ หนึ่งตามที่พ่อบ้านหน้านิ่งเดินนำ
ช็อก
นั่นคือความรู้สึกแรกที่เธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น เพราะร่างของหญิงสาวน่าจะอายุราวๆ เดียวกับเธอนอนอยู่ใต้ร่างเล็กๆ ป้อมๆ ของหนูน้อยอ้วนกลมที่เธอยังไม่เห็นหน้า แค่ที่ทำให้เธอช็อกมากกว่านั้นก็คือ หนูน้อยทั้งดึง ทั้งทึ้งหญิงคนนั้น ในขณะที่ผู้ใหญ่อย่างคุณคนหล่อ เฮ้ย โฮสกลับนั่งมองเฉย
นี่มันอะไรกันเนี่ย
“นี่ นี่ นี่ ผมสีนี้ฉวย หนูอยากเล่น นี่แนะๆ” โรเบอร์โตหรือหนูน้อยร็อบบี้ทั้งดึง ทั้งทึ้งผมสีน้ำตาลแดงของหญิงสาวชาวอเมริกันอย่างสนุกสนาน หนุน้อยลูบน้ำลายไปยังเสื้อผ้าและใบหน้าของหญิงสาวที่ตนกำลังนั่งทับอย่างกลั่นแกล้งข้อหามองหน้าแดดดี๊เขานานกว่าปกติ แม้ตนจะเป็นเด็กแต่ก็ไม่ชอบเข้าใจไหม
“ไม่นะ อย่าเล่นน้ำลายอย่างนี้สิคะคุณหนู โอ๊ยเจ็บ โอ๊ย” โรซาน่า ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทันทีที่โดนดึงผมจนตึงศีรษะไปหมด เธอพยายามร้องให้ริคาร์โดช่วย แต่รายนั้นกลับนั่งมองราวกับไม่สนใจ นี่เธอคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่จะมาเป็นพี่เลี้ยงของไอ้เด็กบ้านี่
ริคาร์โดมองดูว่าคนที่ลูกน้องเขาหามาให้จะสามารถรับมือเจ้าจอมซนเขาหรือเปล่า และคำตอบที่เขาเห็นก็คือ ไม่ได้
“หยุดนะ” กิ่งเพชรที่ทนมองไม่ได้ร้องห้ามเจ้าหนูน้อยทันที ได้ผล เจ้าหนูน้อยหันมามองหน้าเธออย่างหยิ่งๆ ก่อนที่ปากจิ้มลิ้มนั้นจะพูดกับเธออย่างไม่กลัว
“ม่าย” หนูน้อยร็อบบี้ยังคงกลั่นแกล้งผู้ใหญ่ต่อไป หากแต่เขาก็ทำได้ไม่นานเมื่อโดนอุ้มออกมาซะก่อน ร่างเล็กหันไปมองคนอุ้มทันที ก่อนจะทำหน้าเซ็งๆ เมื่อเป็นคนเดียวกับที่ห้ามเขาเมื่อกี้
“เด็กดีไม่ทำแบบนี้นะครับ รู้ไหม” กิ่งเพชรพุดกับเจ้าหนูจอมแสบทันที ก่อนจะอุ้มร่างอวบกลมนั้นมานั่งที่ตัก แล้วจับมือที่กำลังดึงผมยาวๆ ของเธอเอาไว้
“หนูเป็นเด็กดี แต่หนูจะทำ” หนูน้อยร็อบบี้ประกาศอย่างไม่แคร์ ก่อนจะนิ่งไปทันทีที่พี่สาวคนสวย (ที่เขาจะไม่มีทางพูดคำนี้ออกมาเด็ดขาดหอมแก้มเขา)
“น่ารักจัง คิกๆ ตัวแค่นี้ซนจริง เอาล่ะ ที่หนูทำน่ะมันไม่ถูกต้องเข้าใจไหมครับ ถ้าอยากจับผมหรือเล่นผมก็ลองขอดีๆ พีเขาก็อนุญาต ลองสิครับ ผมขอเล่นผมพี่หน่อยนะครับ” กิ่งเพชรอดใจกับหน้าเชิดๆ แก้มย้วยๆ นั้นไม่ไหวจึงหอมแก้มพ่อหนูน้อยไปทันที ก่อนจะฉีกยิ้มเมื่อพ่อจอมซนนิ่งไปสักพัก
“ทามมายหนูต้องพูด” หนูน้อยร็อบบี้ยังคงเชิดหน้าอย่างไม่สนใจ ก่อนจะหันไปหาคุณพ่อสุดที่รักอย่างอ้อนๆ
“ไม่เอาครับ เด็กดีต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่นะครับ และที่สำคัญคุณพ่อคุณแม่จะได้ภูมิใจและรักเรามากยิ่งกว่าเดิม เข้าใจไหม” กิ่งเพชรพยายามสอนเจ้าตัวเล็กอย่างเอ็นดู แม้จะซนและแสบไปบ้างตามประสาเด็กที่ถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ แต่เธอดูก็รู้ว่าเด็กน้อยคนนี้สามารถสอนได้
พ่อแม่รักหรอ งั้นถ้าเราเป็นเด็กดีก็ต้องมีแม่งั้นสิ น่าสนแฮะ ลองเป็นเด็กดีตามที่พี่คนสวยบอกดีกว่า หนูน้อยร็อบบี้คิดในใจอย่างตรึกตรอง ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าการเป็นเด็กดีจะทำให้เขาได้มากกว่าเสีย
“หนูเป็นเด็กดีอยู่ที่บ้านได้เป่า” หนูน้อยต่อรองทันที เมื่อเห็นแล้วว่าใครจะมาเป็นแม่เขา
“เอ่อ อันนี้ต้องถามคุณพ่อนะครับ พี่ตอบไม่ได้” กิ่งเพชรเริ่มรับรู้ถึงรอยยิ้มเล็กๆ อย่างคาดหวังนั้น เธอจึงตอบได้ไม่เต็มปากนัก เพราะหนูน้อยกำลังเจ้าเล่ห์อะไรกับเธออยู่หรือเปล่า อีกอย่างเธอเองก็ยังไม่มีหน้าที่อะไรในบ้านหลังนี้ ครั้นจะตอบเด็กน้อยไปหากทำไม่ได้ขึ้นมาก็กลัวจะเสียผู้ใหญ่
“ไม่ได้ครับ เอาล่ะ เลิกซนได้แล้ว วันนี้พ่อพาพี่สาวทั้งสองมมาให้หนูเลือกนะ พี่คนที่หนูแกล้งชื่อ โรซาน่า ส่วนคนที่หนูนั่งตักชื่อ กิ่งเพชร เอ่อ เรียกพี่เขาว่า กีกี้ละกัน ง่ายดี” ริคาร์โดเอ่ยบอกเจ้าตัวแสบทันทีที่เห็นช่วง ก่อนจะเปิดโอกาสให้ลูกเอกคนที่ถูกใจแม้ในใจเขาจะอยากเลือกสาวน้อยจากเอเชียมากแค่ไหนก็ตาม เพราะคุณสมบัติตรงตามที่เขาต้องการหมด เธอเคยสอนพิเศษและรับเลี้ยงเด็กระหว่างเรียนมา ซึ่งนั้นคือทุกอย่างที่เขาต้องการจากพี่เลี้ยง และยังสามารถสอนลูกชายจอมซนของเขาได้ นั่นยิ่งน่าสนใจใหญ่ หวังว่าเจ้าตัวแสบจะมีรสนิยมและตาแหลมพอนะลูก
“หนูเลือกพี่คนนี้เป็นพี่เลี้ยง” หนูน้อยร็อบบี้ชี้ไปที่โรซาน่าทันที ฝ่ายนั้นถึงกับยิ้มแป้นเมื่อได้รับเลือกในขณะที่กิ่งเพชรหน้าซีดลงเล็กน้อย แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร เธอทำดีที่สุด บางทีเจ้าหนูจอมซนอาจะไม่ต้องการคนที่มาสอนและพูดมากอย่างเธอก็ได้
ริคาร์โดสบตาเจ้าตัวแสบอย่างต้องการประเมินว่าทำไมเจ้าหนูจอมซนของเขาถึงเอาคนแบบเดิมๆ ที่เคยเป็นพี่เลี้ยงและสุดท้ายก็อยู่ไม่นาน หากคำพูดต่อมาของเจ้าลูกชายแทบทำเขาตกเก้าอี้
“แต่หนูจะเอาพี่คนนี้เป็นมอมมี่ หนูอยากมีมอมมี่และหนูเลือกคนนี้” หนูน้อยร็อบบี้ไม่พูดเปล่า ร่างอ้วนป้อมขยับตัวยืนบนตักนุ่มของกิ่งเพชรอย่างไม่กลัวตก เพราะรู้ว่ายังไงซะมอมมี่(ของเขา) จะต้องกอดเขาไว้แน่ๆ ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาและทำพันธะสัญญาด้วยการจูบปากที่เต็มไปด้วยน้ำหลายเหนียวๆ ของตนกับปากอิ่มเต็มของมอมมี่ทันที ในที่สุดเขาก็มีมอมมี่ เย้ๆ
“อะไรนะ”
“เฮ้ย”
ทั้งริคาร์โดและกิ่งเพชรร้องออกมาอย่างตกใจทันทีที่ได้ยินเจ้าหนูพูดออกมาอย่างนั้น ก่อนที่กิ่งเพชรจะนิ่งอึ้งไปเมื่อเจ้าหนูทำพันธะสัญญาจูบปากเธอเลียนแบบงานแต่งงานในโบสถ์เป็นที่เรียบร้อย ฮึ่มเธอควรร้องไห้หรือหัวเราะดี เจ้าหนูตัวแสบฉลาดเกินเด็ก และที่สำคัญเจ้าเล่ห์เป็นที่สุด ลูกยังขนาดนี้พ่อจะขนาดไหน เฮ้อ
“เดี๋ยวทางโรงแรมจะติดต่อกลับไปนะคะ”
“เดี๋ยวทางเราจะติดต่อกลับไปค่ะ”
“รอรับจดหมายทางที่อยู่นี้นะคะ ทางเราจะติดต่อกลับไป”
“องค์กรของเรายังไม่มีนโยบายรับบุคคลที่ยังไม่มีประสบการณ์ในตำแหน่งนี้ หากมีการคัดสรรบุคคลเข้าทำงานในตำแหน่งอื่นๆที่รับ รบกวนมาสมัครอีกครั้งนะคะ”
“เฮ้อ อยากจะกรี๊ดให้โลกแตก ทำไมงานมันหายากอย่างนี้ โอ๊ยยยยยยย” กิ่งเพชรแทบจะร้องกรี๊ดออกมาเมื่อเธอเดินหางานมาทั้งอาทิตย์ แต่ยังไม่ได้สักงานทั้งๆที่เธอจบออกมาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 เกรดสูงลิบลิ่วแต่ด้วยเศรษฐกิจที่ไม่ดีทำให้ไม่มีใครอยากรับเด็กจบใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์ด้วยเงินเดือนที่สูงตามกฎหมายและนโยบายรัฐในปัจจุบัน จริงๆ แล้วเธอก็ไม่ได้อยากจะทำงานหรอกนะ แต่ทำไงได้ฐานะทางบ้านเธอดีเหมือนชาวบ้านเธอไม่ได้ดีเหมือนชาวบ้านเขา จบ ป.ตรี มาได้ก็ด้วยทุนเรียนดีแต่ยากจนนี่แหละ เฮ้อ ทำยังไงเธอถึงจะได้เรียนต่อดังใจหวังก็ไม่รู้
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กิ่งเพชรมองโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนยี่ห้อดังที่เธอต้องทำงานพาร์ตไทม์มาทั้งเทอมกว่าจะได้มันมา ใช่ว่าเธอฟุ่มเฟือยหรืออะไร แต่บางทีเธอก็จำเป็นต้องมีมันไว้อัพเดตข้อมูล รวมทั้งสมัครนั่นนี่ ด้วยที่บ้านเธอไม่มีคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต หญิงสาวมองคนที่โทรมาผ่านหน้าจอแล้วกดรับอย่างเซ็งๆ
“ได้งานไหม” คำถามเดิมๆ จากเพื่อนรักที่เป็นถึงลูกเจ้าของร้านทองกว่า 20 สาขาทั้งในกรุงเทพฯ และปริมนทลดังออกมาทันที
“เฮ้อ ยัง ทำไงดี หรือว่าเราต้องทำงานพาร์ตไทม์แล้วเก็บเงินไปออแพร์ เผื่อจะโชคดีได้เรียนต่อ” กิ่งเพชรเปรยๆ ถึงอนาคตอันมืดมนกับเพื่อนทันที เธอใฝ่ฝันอยากเรียนต่อต่างประเทศเพื่อกลับมาเป็นอาจารย์ที่เมืองไทย เธออยากเรียนรู้สิ่งที่ดีๆ จากประเทศที่ขึ้นชื่อว่าเจริญและมีความก้าวล้ำในเรื่องต่างๆ แล้วนำกลับมาสอน มาบอกเล่าให้เด็กนักศึกษาได้รู้ แต่ความฝันของเธอก็ช่างยาวไกล เมื่อสาขาที่เธอจบมามันไม่ใช่สาขาที่ประเทศต้องการ สายบริหารด้านการโรงแรมและท่องเที่ยว มันคงเหมาะกับคนที่เป็นเจ้าของโรงแรมรีสอร์ทเท่านั้นแหละ เธอคิด แม้งานจะหาไม่ยากแต่เงินเดือนที่น้อยนิดมันก็ทำให้เธอท้อได้เหมือนกัน ไอ้โรงแรมใหญ่ๆก็ไม่รับคนไม่มีประสบการณ์ เฮ้อ
“ไม่ดีๆ เผื่อได้โฮสที่ไม่ดีขึ้นมาล่ะจะทำยังไง ไม่เคยได้ยินหรอโฮสข่มขืนพี่เลี้ยงเด็กน่ะ บรื๋อออ เอางี้สิอยากได้งานเดี๋ยวเราให้เฮียช่วย กิ่งก็รู้นี่ว่าเฮียเราแอบชอบกิ่งมานานแล้ว ถึงเฮียเราจะไม่หล่อล่ำอยากพระเอกนิยายที่กิ่งชอบอ่านแต่เฮียเราก็หล่อใสสไตล์หนุ่มตี๋นา” เรไรพยายามเชียร์พี่ชายตนสุดฤทธิ์ เมื่อเห็นโอกาส เธอเป็นเพื่อนกับกิ่งเพชรมาตั้งแต่ปี 1 และรู้นิสัยเพื่อนดีว่าไม่ชอบการเป็นเด็กเส้นแค่ไหน แต่เธอก็อดห่วงไม่ได้ เพราะหากให้เลือกเป็นเด็กเส้นกับไปผจญภัยในต่างแดน เธอคิดว่าเด็กเส้นดีกว่าเยอะ
“ไม่เอาอ่ะ บางทีเราอาจไปออแพร์” กิ่งเพชรตัดสินใจออกมาอย่างเด็ดขาด เมื่อหางานดีๆ ทำมันยาก การไปเป็นแรงงานในต่างแดนก็คงไม่เลวร้ายนัก(มั้ง)
“หา เอาจริงหรอ เราว่า” เรไรตาเหลือกทันทีที่ได้ยินเพื่อนตอบมาเช่นนั้น ก่อนจะเงียบเสียงลงเมื่อกิ่งเพชรพูดแทรกขึ้น
“เรอย่าห้ามเราเลยนะ เราอยากลองดุ เราคิดว่าหากเดราหาข้อมูลดีๆ มันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้ และอีกอย่างเขาว่าคนที่จ้างพี่เลี้ยงเด็กจากต่างชาติได้ต้องเป็นคนมีเงินนี่นา” กิ่งเพชรเอ่ยแทรกการาห้ามปรามจากเพื่อนรักทันที
“ถ้ากิ่งเห็นว่าดีก็ตามใจ เลือกบริษัทที่ดีหน่อยล่ะ” เรไรเตือนออกมาอย่างเป็นห่วง ก่อนจะถอนหายใจอย่างกังวลลึกๆ เมื่อวางสายจากกิ่งเพชรแล้ว
กิ่งเพชรรู้ว่าเรไรต้องห่วงเธอ แต่ทำไงได้ เธออยากไปเก็บเงิน อยากไปเรียนต่อ บางทีมันอาจจะได้โอกาสที่ดีกว่าการอยู่เมืองไทย และเดินหางานตอกๆ แบบนี้ และหากให้เธอเลือกเอาค่าแรง 8-9 พันแล้วไม่พอใช้ ไม่พอเลี้ยงดูพ่อแม่ เธอขอเอาค่าแรงขั้นต่ำของอเมริกาดีกว่า เมื่อคิดได้หญิงสาวจึงเดินทางไปยังเอเย่นต์ที่เคยหาข้อมูลมาบ้าวงแล้วในอินเตอร์เน็ต ก่อนจะสมัครและฟังคำแนะนำเกี่ยวกับเงื่อนไขต่างๆ
เธอเคยเลี้ยงเด็ก เพราะเธอรับจ็อบพิเศษอีกอย่างคือการเลี้ยงเด็กให้พนักงานออฟฟิศข้างบ้าน ดังนั้นข้อนี้เธอผ่าน โดยที่เอเย่นต์ที่จะหาสถาบันที่ออกใบรับรองให้ได้
เหลือแค่ขับรถ เธอไม่มีรถดังนั้นเรื่องนี้คงต้องรบกวนเรไรมาสอนแล้วไปสอบแล้วล่ะ
2 สัปดาห์ต่อมา
“เอกสารเรียบร้อยนะคะ รบกวนเชิญคุณกิ่งเพชรเข้ามาที่ห้องนี้เพื่อสัมภาษณ์งานกับโฮสผ่านสไกป์ค่ะ สู้ๆนะคะ เลือกโสตที่ชอบจะได้ไม่มีปัญหาตอนไปถึงที่โน่น” พนักงานพาเธอมาส่งที่ห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งที่มีคอมพิวเตอร์หลายๆ ตัวเสร็จก็แนะนำนั่นนี่นิดหน่อยก่อนจะยืนห่างๆ ให้เอทำทำการสัมภาษณ์กับนายจ้างที่อเมริกา
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแมรี่ต้องการพี่เลี้ยงมาดูลูกลูกอายุ 3 ขวบด้วยอัตราค่าจ้างตามที่รัฐกำหนด รบกวนคุณแนะนำตัวหน่อยค่ะ”
“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นหม้าย ต้องการพี่เลี้ยงมาดูแลลูกอายุ 4 ขวบ.....”
“สวัสดีค่ะ ฉันต้องการพี่เลี้ยงมาเลี้ยงลุกที่อายุ 5 ขวบ....”
กิ่งเพชรสัมภาษณ์ผ่านมา 3 รายและมีคนที่จะเลือกในใจแล้ว นั่นคือโอษฐ์แม่ที่เป็นหม้าย เพราะเธอก็กลัวเรื่องแบบนั้นอยู่ไม่น้อย หากยังไม่ทันได้ตัดสินใจ เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อพนักงานบอกว่าเหลืออีกคน และคนนี้เป็นโสตที่เพิ่งเข้าร่วมกับโครงการครั้งปรก
“ไฮ ผมชื่อมิสเตอร์โอคอลแนล ผมมีลุกชายจอมซนอายุ 5 ขวบที่ไม่ยอมไปโรงเรียน หากคุณโอเคกับการเลี้ยงเด็กที่ซนและเจ้าเล่ห์สุดๆ ก็เชิญเข้าร่วมรับการคัดเลือกได้เลยครับ” เสียงโฮสหนุ่มหล่อเฟี้ยว ย้ำ หล่อเฟี้ยว เธอมองผู้ชายที่ปรากฏบนจอตาค้างเพราะเขายังหนุ่มและหล่อมาก เธอเงียบไปนานเพราะกำลังตะลึงกับความหล่อเหลานั้นจนไม่ทันได้ฟังว่าเขาบอกอะไรเธอบ้าง ก็แน่ละเจอผู้ชายที่หล่อราวดารา นายแบบไม่สิ หล่อกว่าด้วยซ้ำจะไม่ให้ตาค้างได้ยังไง
“เฮ้ คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรนะ ผมจะหาคนอื่น” ริคาร์โดยกมือผ่านหน้ากล้องอย่างเซ็งๆ เมื่อผู้หญิงหน้าตาน่ารักตรงหน้าดูท่าจะมีทักษะภาษาอังกฤษต่ำเกินกว่าที่เขาจะนำมาเป็นพี่เลี้ยงเจ้าตัวแสบ
“เอ่อ เอ่อ เข้าใจค่ะ พอดีดิฉันค่อนข้างงงนิดหน่อย ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป รบกวนเอ่อคุณถามดิฉันอีกครั้งได้ไหมคะ” กิ่งเพชรได้สติทันทีที่พนักงานยกไม้ยกมือ พร้อมๆกับผู้ชายที่อยู่ในจอโบกมือไหวๆ เพื่อให้เธอหายเหม่อ
“เฮ้อ ผมขี้เกียจพูดหลายครั้งอ่ะนะ แต่เอาเถอะ ผมมีลุกชายอายุ 5 ขวบ ซนมากและไม่ยอมไปโรงเรียน ผมเลยอยากจ้างคุณมาเป็นพี่เลี้ยงไม่สิ ใน 1 ปี หากลูกชายของผมไม่เลือกคุณผมจะส่งคุณเรียนภาษาที่นี่พร้อมกับมีที่พักให้ รวมทั้งหางานให้ด้วย คือผมจะเลือกมา 3 คน จากเอเชีย ยุโรปและอเมริกาให้ลูกชายผมเป็นคนเลือกเอง หากใครผ่านการคัดเลือกจากเจ้าจอมซนก็จะได้เป็นพี่เลี้ยงโดยมีเงินเดือนเดือนละ 10,000 เหรียญแต่งานก็ค่อนข้างปวดหัวตามเงินที่ได้สูงกว่าโฮสเจ้าอื่นนะครับ อ้อ หากคุณไม่ผ่านก็จะได้เดือนละ 1,000 เหรียญสำหรับใช้จ่ายแต่ละเดือนไม่รวมค่าห้องและค่าเรียนที่ผมจะจ่ายให้ ส่วนงานอาจะทำงานที่ไม่ต้องใช่ทักษะมาก อันนี้มาสัมภาษณ์อีกที คุณสนใจหรือเปล่า” ริคาร์โดพูดจบก็รอฟังคำตอบจากสาวน้อยในจอว่าเธอเข้าใจที่เขาพุดหรือเปล่า
“เอ่อ ทำไมข้อเสนอมันดีกว่าทุกๆคน แล้วฉันจะมั่นใจได้แค่ไหนว่าคุณจะไม่หลอกฉันไปทำอย่างอื่น” กิ่งเพชรถามออกไปอย่างตรงไปตรงมา เพราะเธอเองก็สนใจรายได้ที่เขาพูดมาไม่น้อย แม้จะไม่ได้เป็นพี่เลี้ยงก็ยังได้เดือนละพันเหรียญซึ่งมากกว่าการเป็นพี่เลี้ยงที่อื่นอีก อีกอย่างได้เรียนภาษาฟรีอีกด้วย
“คุณเสิร์จหาข้อมูลบริษัทเครือ cornell ในกูเกิลได้เลยเรื่องนั้น ไม่งั้นก็สอบถามเรื่องราวของผมจากทางเอเย่นต์ของคุณ อ้อถ้าผมยังไม่ได้คนพรุ่งนี้ผมอาจจะกลับมาฟังคำตอบคุณอีกรอบ” ริคาร์โดตัดปัญหาด้วยการหาคนอื่นทันที เพราะไม่ชอบความยืดเยื้อ ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่เธอกลัว แต่ถ้าเธออ่านข่าวสารบ้านเมืองสักนิดก็น่าจะรู้จักเขาบ้างไม่ก็บริษัทเขา
กิ่งเพชรนิ่งไปทันที ใช่สินะ เขาคงไม่ง้อเธออยู่แล้วในเมื่อรายได้มันดีขนาดนี้
“ตกลงค่ะ ฉันจะเป็นตัวเลือกของลูกชายคุณ” เธอตัดสินใจรับทันที โอกาสไม่ได้มีหนเดียว ค่อยหาทางแก้ไขปัญหาในอนาคตละกัน
ริคาร์โดมองหน้าที่ปรากฏในจออย่างสงสัยว่าเหตุใดเธอถึงรับเลย ทั้งๆที่เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาลังเลไม่น้อย แต่เขาก็พนักหน้าและนัดวันเวลา รวมทั้งขอข้อมูลเธอเพื่อทีจะให้ลูกน้องทำการจองตั๋วเครื่องบินให้กับหญิงสาวตรงหน้า ส่วนอีก 2 คนเขาได้ให้ลูกน้องหามาแล้ว เขาหวังว่าพี่เลี้ยง 1 ใน 3 คงจะมีใครสักคนเป็นที่ถูกใจของเจ้าตัวแสบ เพราะแต่ละคนหน้าตาดีทั้งนั้น (กลัวลูกไม่ชอบอีก)
นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
“เชิญครับคุณผู้หญิง คุณท่านและคุณหนูรออยู่ที่ห้องโถงพร้อมๆ กับว่าที่พี่เลี้ยงอีกคนครับ” เอ็ดเวิร์ด เอ่ยบอกหญิงสาวคร่าวๆ ก่อนจะพยักหน้าให้พ่อบ้านมาดูแลเธอต่อ
“ขอบคุณค่ะ” กิ่งเพชรหันมาขอบคุณคนที่ไปรับเธออย่างงงๆ เมื่อเห็นผู้ชายอีกคนมาผายมือเชิญเธออีก
บ้านนี้รวยจริงแฮะ ทั้งคนขับรถ พ่อบ้าน แสดงว่านายคนหล่อไม่ได้หลอกเราอย่างนึงแหละว่าเขารวยจริง กิ่งเพชรคิด ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปยังห้องๆ หนึ่งตามที่พ่อบ้านหน้านิ่งเดินนำ
ช็อก
นั่นคือความรู้สึกแรกที่เธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น เพราะร่างของหญิงสาวน่าจะอายุราวๆ เดียวกับเธอนอนอยู่ใต้ร่างเล็กๆ ป้อมๆ ของหนูน้อยอ้วนกลมที่เธอยังไม่เห็นหน้า แค่ที่ทำให้เธอช็อกมากกว่านั้นก็คือ หนูน้อยทั้งดึง ทั้งทึ้งหญิงคนนั้น ในขณะที่ผู้ใหญ่อย่างคุณคนหล่อ เฮ้ย โฮสกลับนั่งมองเฉย
นี่มันอะไรกันเนี่ย
“นี่ นี่ นี่ ผมสีนี้ฉวย หนูอยากเล่น นี่แนะๆ” โรเบอร์โตหรือหนูน้อยร็อบบี้ทั้งดึง ทั้งทึ้งผมสีน้ำตาลแดงของหญิงสาวชาวอเมริกันอย่างสนุกสนาน หนุน้อยลูบน้ำลายไปยังเสื้อผ้าและใบหน้าของหญิงสาวที่ตนกำลังนั่งทับอย่างกลั่นแกล้งข้อหามองหน้าแดดดี๊เขานานกว่าปกติ แม้ตนจะเป็นเด็กแต่ก็ไม่ชอบเข้าใจไหม
“ไม่นะ อย่าเล่นน้ำลายอย่างนี้สิคะคุณหนู โอ๊ยเจ็บ โอ๊ย” โรซาน่า ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทันทีที่โดนดึงผมจนตึงศีรษะไปหมด เธอพยายามร้องให้ริคาร์โดช่วย แต่รายนั้นกลับนั่งมองราวกับไม่สนใจ นี่เธอคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่จะมาเป็นพี่เลี้ยงของไอ้เด็กบ้านี่
ริคาร์โดมองดูว่าคนที่ลูกน้องเขาหามาให้จะสามารถรับมือเจ้าจอมซนเขาหรือเปล่า และคำตอบที่เขาเห็นก็คือ ไม่ได้
“หยุดนะ” กิ่งเพชรที่ทนมองไม่ได้ร้องห้ามเจ้าหนูน้อยทันที ได้ผล เจ้าหนูน้อยหันมามองหน้าเธออย่างหยิ่งๆ ก่อนที่ปากจิ้มลิ้มนั้นจะพูดกับเธออย่างไม่กลัว
“ม่าย” หนูน้อยร็อบบี้ยังคงกลั่นแกล้งผู้ใหญ่ต่อไป หากแต่เขาก็ทำได้ไม่นานเมื่อโดนอุ้มออกมาซะก่อน ร่างเล็กหันไปมองคนอุ้มทันที ก่อนจะทำหน้าเซ็งๆ เมื่อเป็นคนเดียวกับที่ห้ามเขาเมื่อกี้
“เด็กดีไม่ทำแบบนี้นะครับ รู้ไหม” กิ่งเพชรพุดกับเจ้าหนูจอมแสบทันที ก่อนจะอุ้มร่างอวบกลมนั้นมานั่งที่ตัก แล้วจับมือที่กำลังดึงผมยาวๆ ของเธอเอาไว้
“หนูเป็นเด็กดี แต่หนูจะทำ” หนูน้อยร็อบบี้ประกาศอย่างไม่แคร์ ก่อนจะนิ่งไปทันทีที่พี่สาวคนสวย (ที่เขาจะไม่มีทางพูดคำนี้ออกมาเด็ดขาดหอมแก้มเขา)
“น่ารักจัง คิกๆ ตัวแค่นี้ซนจริง เอาล่ะ ที่หนูทำน่ะมันไม่ถูกต้องเข้าใจไหมครับ ถ้าอยากจับผมหรือเล่นผมก็ลองขอดีๆ พีเขาก็อนุญาต ลองสิครับ ผมขอเล่นผมพี่หน่อยนะครับ” กิ่งเพชรอดใจกับหน้าเชิดๆ แก้มย้วยๆ นั้นไม่ไหวจึงหอมแก้มพ่อหนูน้อยไปทันที ก่อนจะฉีกยิ้มเมื่อพ่อจอมซนนิ่งไปสักพัก
“ทามมายหนูต้องพูด” หนูน้อยร็อบบี้ยังคงเชิดหน้าอย่างไม่สนใจ ก่อนจะหันไปหาคุณพ่อสุดที่รักอย่างอ้อนๆ
“ไม่เอาครับ เด็กดีต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่นะครับ และที่สำคัญคุณพ่อคุณแม่จะได้ภูมิใจและรักเรามากยิ่งกว่าเดิม เข้าใจไหม” กิ่งเพชรพยายามสอนเจ้าตัวเล็กอย่างเอ็นดู แม้จะซนและแสบไปบ้างตามประสาเด็กที่ถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ แต่เธอดูก็รู้ว่าเด็กน้อยคนนี้สามารถสอนได้
พ่อแม่รักหรอ งั้นถ้าเราเป็นเด็กดีก็ต้องมีแม่งั้นสิ น่าสนแฮะ ลองเป็นเด็กดีตามที่พี่คนสวยบอกดีกว่า หนูน้อยร็อบบี้คิดในใจอย่างตรึกตรอง ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าการเป็นเด็กดีจะทำให้เขาได้มากกว่าเสีย
“หนูเป็นเด็กดีอยู่ที่บ้านได้เป่า” หนูน้อยต่อรองทันที เมื่อเห็นแล้วว่าใครจะมาเป็นแม่เขา
“เอ่อ อันนี้ต้องถามคุณพ่อนะครับ พี่ตอบไม่ได้” กิ่งเพชรเริ่มรับรู้ถึงรอยยิ้มเล็กๆ อย่างคาดหวังนั้น เธอจึงตอบได้ไม่เต็มปากนัก เพราะหนูน้อยกำลังเจ้าเล่ห์อะไรกับเธออยู่หรือเปล่า อีกอย่างเธอเองก็ยังไม่มีหน้าที่อะไรในบ้านหลังนี้ ครั้นจะตอบเด็กน้อยไปหากทำไม่ได้ขึ้นมาก็กลัวจะเสียผู้ใหญ่
“ไม่ได้ครับ เอาล่ะ เลิกซนได้แล้ว วันนี้พ่อพาพี่สาวทั้งสองมมาให้หนูเลือกนะ พี่คนที่หนูแกล้งชื่อ โรซาน่า ส่วนคนที่หนูนั่งตักชื่อ กิ่งเพชร เอ่อ เรียกพี่เขาว่า กีกี้ละกัน ง่ายดี” ริคาร์โดเอ่ยบอกเจ้าตัวแสบทันทีที่เห็นช่วง ก่อนจะเปิดโอกาสให้ลูกเอกคนที่ถูกใจแม้ในใจเขาจะอยากเลือกสาวน้อยจากเอเชียมากแค่ไหนก็ตาม เพราะคุณสมบัติตรงตามที่เขาต้องการหมด เธอเคยสอนพิเศษและรับเลี้ยงเด็กระหว่างเรียนมา ซึ่งนั้นคือทุกอย่างที่เขาต้องการจากพี่เลี้ยง และยังสามารถสอนลูกชายจอมซนของเขาได้ นั่นยิ่งน่าสนใจใหญ่ หวังว่าเจ้าตัวแสบจะมีรสนิยมและตาแหลมพอนะลูก
“หนูเลือกพี่คนนี้เป็นพี่เลี้ยง” หนูน้อยร็อบบี้ชี้ไปที่โรซาน่าทันที ฝ่ายนั้นถึงกับยิ้มแป้นเมื่อได้รับเลือกในขณะที่กิ่งเพชรหน้าซีดลงเล็กน้อย แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร เธอทำดีที่สุด บางทีเจ้าหนูจอมซนอาจะไม่ต้องการคนที่มาสอนและพูดมากอย่างเธอก็ได้
ริคาร์โดสบตาเจ้าตัวแสบอย่างต้องการประเมินว่าทำไมเจ้าหนูจอมซนของเขาถึงเอาคนแบบเดิมๆ ที่เคยเป็นพี่เลี้ยงและสุดท้ายก็อยู่ไม่นาน หากคำพูดต่อมาของเจ้าลูกชายแทบทำเขาตกเก้าอี้
“แต่หนูจะเอาพี่คนนี้เป็นมอมมี่ หนูอยากมีมอมมี่และหนูเลือกคนนี้” หนูน้อยร็อบบี้ไม่พูดเปล่า ร่างอ้วนป้อมขยับตัวยืนบนตักนุ่มของกิ่งเพชรอย่างไม่กลัวตก เพราะรู้ว่ายังไงซะมอมมี่(ของเขา) จะต้องกอดเขาไว้แน่ๆ ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาและทำพันธะสัญญาด้วยการจูบปากที่เต็มไปด้วยน้ำหลายเหนียวๆ ของตนกับปากอิ่มเต็มของมอมมี่ทันที ในที่สุดเขาก็มีมอมมี่ เย้ๆ
“อะไรนะ”
“เฮ้ย”
ทั้งริคาร์โดและกิ่งเพชรร้องออกมาอย่างตกใจทันทีที่ได้ยินเจ้าหนูพูดออกมาอย่างนั้น ก่อนที่กิ่งเพชรจะนิ่งอึ้งไปเมื่อเจ้าหนูทำพันธะสัญญาจูบปากเธอเลียนแบบงานแต่งงานในโบสถ์เป็นที่เรียบร้อย ฮึ่มเธอควรร้องไห้หรือหัวเราะดี เจ้าหนูตัวแสบฉลาดเกินเด็ก และที่สำคัญเจ้าเล่ห์เป็นที่สุด ลูกยังขนาดนี้พ่อจะขนาดไหน เฮ้อ
กาญจน์เกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 เม.ย. 2555, 19:18:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 เม.ย. 2555, 19:18:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 13657
| << บทนำ | บทที่ 2 คุณแม่จำเป็น >> |
แล้วนางเอกจะทามไงต่อไป อิอิเพิ่งเริ่มอ่านค่ะจาค่อยติดตามนะคะ 