พรางรักพรางพิศวาส
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 4+แจกหนังสือ
ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปตั้งหนึ่งอาทิตย์ พอดีที่บ้านยุ่งๆนิดหน่อยค่ะ คุณย่าไม่สบายเลยต้องดูแลอย่างใกล้ชิด และในฐานะที่เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายมาก่อน ก็เลยอยากจะแบ่งปันแจกหนังสือให้นักอ่านคนอื่นบ้าง เพื่อนคนไหนอยากได้ลงชื่อไว้ที่คอมเม้นท์ได้เลยค่ะ มีมาแจก 3 เล่ม ประกาศผู้โชคดีในพรางรักพรางพิศวาส ตอนที่ 5 นะคะ
****************************************************
พรางรักพรางพิศวาส
ตอนที่4
“ นายโจรกำลังจะยกเพียงให้ผู้ชาย ”
เสียงแหวของน้องสาวต่างมารดาต่อกลับมา ชัชหัวเราะในลำคอ “ หึ หึ ” ก่อนจะทำใจเย็นแต่สมองครุ่นคิดเดินไปนั่งที่เปลผ้าใต้ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่ร่มเงาตามกิ่งก้านสาขา แล้วทอดตัวลงนอนมองท้องฟ้า มืออีกข้างหยิบของชิ้นเล็กที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกแล้วหมุนดูไปมา
“ ยื่นอุทธรณ์หรือยัง หนักจะได้กลายเป็นเบาที่ทำผิด ”
“ นี่พี่ชัชรู้หรอ ” เสียงหวานเริ่มตะกุกตะกักใจเต้นรัว
“ พี่กินข้าวไม่ได้กินหญ้า ”
“ โอ๋ๆอย่าเพิ่งทำเสียงดุซิค่ะ ” เสียงหวานใสดังขึ้นและโอนอ่อนในประโยคถัดมา “ ดิฉันนางสาวเพียงชีวา บุษยากร ขอโทษสำหรับความผิดในครั้งนี้และขอคารวะในความกว้างขวางของคนเหมืองจริงๆ ที่รู้หมดแม้กระทั่งมดเป็นเมนส์ ” เพียงชีวาออดอ้อนเสียงใสแต่มิวายเย้าแหย่ในท้ายประโยค
“ แล้วรู้รึปล่าวว่ามดจะหมดเมนส์เพราะผู้ชาย ”
“ รู้ค่ะ แต่ถ้ามดตัวนั้นได้ไม้กันหมาก็คงรอด น้า.. น้า.. ช่วยเพียงหน่อยนะคะพี่ชัช เพียงขอร้องล่ะ เพียงยังไม่อยากให้ใครมาดูตัว เพราะมันคงจบที่นายโจรยกเพียงไปให้เค้า ” เสียงออดอ้อนหวานดังมาจากปลายสาย
“ ..…….. ” ชัชไม่ตอบและยังหมุนของในมือดูไปมา ใบหน้ายิ้มขึ้นที่มุมปาก
“ พี่ชัช ขอคำตอบชื่นใจๆหน่อย ”
“ คงไม่ได้ เรียนผูกต้องเรียนแก้เอง อีกอย่างพี่ไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องนายโจรของเพียง ”
“ ใจร้าย เพียงจะฟ้องนมเอื้อง ”
“ เชิญ แล้วฝากบอกนมด้วยว่าวันนี้จะส่งพวงมะม่วงไปเป็นของฝากจากเหมือง เอาไว้ให้มดมันแฝงตัว แค่นี้ล่ะ ”
ชัชตัดบทสนทนาให้อีกฝ่ายหนึ่งได้แต่ครุ่นคิดในคำพูดทิ้งท้ายโดยไม่ทันได้พูดอะไร เพียงชีวาถอนลมหายใจยาวๆออกมาเพราะพี่ชายคงช่วยอะไรไม่ได้ แล้วเขวี้ยงเครื่องมือสื่อสารลงไปบนที่นอนนุ่มตามด้วยร่างสาวที่ทิ้งตัวลงนอนอย่างสิ้นหวัง ตากลมใสเกลือกกลิ้งไปมามองเพดานชั่วครู่ ก่อนจะกระเด้งตัวนั่ง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎเต็มใบหน้าหวานคม แล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่างของบ้านในห้องครัวหาใครคนหนึ่งด้วยดวงตาซุกซน วิ่งเข้าไปหาร่างหนาป้องปากกระซิบกระซาบบอกนางเอื้องถึงของฝากจากเหมืองแล้วหันมายิ้มให้กันอย่างมีความหวัง ปล่อยให้ดาวสาวใช้อีกคนที่นั่งปอกกระเทียมอยู่ใกล้ๆงุนงงกับท่าทีของคนทั้งคู่ เพราะได้ยินแต่เพียงคำว่า “ พวงมะม่วง ” เท่านั้น
*****
เงาดำตะคุ่มที่ลอบอยู่หลังพุ่มดอกบานบุรีที่ชูช่อสีเหลืองท้าแสงตะวันยามสาย เงานั้นกำลังจ้องเขม็งมายังคนด้านหน้าที่เป็นเป้าหมายสำคัญที่ตนจะล้างแค้นให้สาแก่ใจ และเมื่อเห็นว่าเหยื่อกำลังยืนหันหลังให้ ก็กระโจนล็อกตัวจากด้านหลังไว้ทันที แต่ก็ไม่ได้ทำให้ร่างนั้นหวาดกลัวหรือสะทกสะท้านเพียงนิดและเอาแต่ยืนเฉย พูดเสียงเรียบเย็น
“ หมาลอบกัด ”
ร่างที่เป็นเงาเมื่อครู่สะดุ้งที่อยู่ๆก็โดนเปรียบเป็นสัตว์สี่เท้าและอีกอย่างทำไมเหยื่อถึงไม่ตกใจซักนิด “ เฮ้ย!! ไอ้ชัช นี่นายไม่ตกใจเลยหรอว่ะ ”
“ ตกใจที่นายทำปัญญาอ่อนมากกว่า เป็นถึงลูกชายเจ้าสัวแต่กลับเอาดอกไม้มาบังหน้า ” รังสรรค์หยันมุมปากขึ้นกับวาจาที่เชือดเฉือนของชัช แล้วปล่อยตัวเดินเข้าไปยืนข้างๆ ตบบ่าแข็งแรงของอีกฝ่าย
“ หมาอย่างฉันแค่เอาดอกไม้มาบังหน้า แต่คนอย่างนายเด็ดดอกไม้ในเล้ามาย่ำยีโดยที่เธอไม่เต็มใจเลยซักนิด แถมยังทิ้งเพื่อนอย่างฉันให้กลับคนเดียว นายดีกว่าฉันตรงไหนว่ะชัช ”
ตาคมนิ่งของชัชเรืองโรจน์ และหันมองหน้ารังสรรค์ที่พูดในเรื่องที่เขายังไม่ได้บอกใคร แล้วคนข้างๆเขารู้มาจากไหน
“ ใครปากสว่าง ”
“ แสงจันทร์ที่สว่างทำให้ฉันเห็น แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมนายถึงต้องใช้วิธีสกปรก ” ชัชหรี่ตาคมครุ่นคิด
“ นอกจากนาย มีใครรู้เรื่องนี้อีกบ้าง ”
“ ไม่น่า เพราะตอนนั้นฉันเดินออกมาคนเดียวแล้วรอบๆร้านก็ไม่มีใคร ”
สายตาคมยังคงนิ่งและจ้องมองไปยังที่ดินหน้าเหมืองสุดลูกหูลูกตา เหมืองสายแร่พลอยที่คนรุ่นหลานอย่างเขาต้องเข้ามาดูแล ท่ามกลางหมู่ศัตรูที่คอยจับจ้องผลประโยชน์ เพราะที่นี่ร่ำลือกันว่ามีของล้ำค่า คือพลอยประกายจันทร์ แต่ในความจริงมันหายไปตั้งแต่20กว่าปีก่อน และเขาต้องหากลับคืนมาให้ได้ เพราะไม่ใช่แค่ค่าทางเงินแต่มันรวมถึงค่าทางใจของผู้หญิงอีกคน
“ ว่าไง นายจะบอกฉันได้รึยังว่าสาวคนนั้นเป็นใคร แล้วจุดจุดจุดรึยัง ” รังสรรค์ละคำพูดด้วยการเอานิ้วชี้สองข้างมาถูกัน แล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างทะเล้น จนคนข้างๆต้องหันมาเตะจนร่างทะเล้นถึงขั้นร้องโอดครวญออกมาอย่างเกินเหตุ
“ เรื่องของฉัน แต่เรื่องของนายคือเย็นนี้ไปเป็นพ่อพวงมะม่วงให้มดแฝงตัวหน่อย ”
“ มดตัวไหนว่ะ ”
“ มดน้ำผึ้ง ”
“ คงหวานน่าดู ว่าแต่รังอยู่ที่ไหน ”
ชัชหัวเราะในลำคอแล้วตอบรังสรรค์ไปว่า “ บ้านบุษยากร ”
ถนนเส้นสีแดงคลุ้งไปด้วยฝุ่นจากดินลูกรังตามเส้นทางลาดลงมาจากเนินผา ทำให้ผู้บังคับยานพาหนะทั้งสองคันต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่งยวด แต่หากชำนาญพื้นที่แล้วก็ไม่ทำให้เป็นปัญหามากนักนอกจากสั่นคลอนไปตามหลุมที่มีอยู่เนืองๆ ชัชและรังสรรค์ขับรถไปตามไหล่ทางเพื่อลงมายังเหมืองที่เฟ้นหาอัญมณีล้ำค่าส่งออก โดยที่รังสรรค์รับช่วงซื้อแร่ดิบเพื่อเจียระไนส่งออก และเขาเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ได้รับสิทธิอยู่เพียงที่เดียว ที่จะได้รับอย่างเต็มรูปแบบ เพราะเป็นคู่ค้ากันมานาน ตั้งแต่สมัยรุ่นปู่และแม่ของทั้งสองก็เป็นเพื่อนรักกันจนสานต่อมายังรุ่นลูก
หลังจากบทสนทนาที่จบลงเมื่อครู่ ‘พ่อพวงมะม่วง’ ที่เขาต้องสวมหัวโขนรับบทบาท ทำให้รังสรรค์เลิกทะเล้นและเข้ามาสู่โหมดจริงจังเมื่อมาอยู่บนรถเพียงคนเดียว ใครกันที่เป็นแม่มดน้ำผึ้งเข้ามาแฝงตัว เพราะบ้านบุษยากรก็มีเพียงแต่สาวแก่รุ่นใหญ่กันทั้งนั้น ครั้นถามชัชไปก็ได้เพียงแต่คำตอบกลับมาว่า ‘คนสำคัญของใจ’ ซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้เขาเข้าใจขึ้นเลยซักนิด และไหนจะที่อุตส่าห์ขับรถมาถึงเหมือง สืบเรื่องราวของสาวปริศนาก็เปล่าประโยชน์ เพราะเพื่อนเขานิ่งเสียเหลือเกิน จนน่าหมั่นไส้อยากจะฝากหมัดไว้ซักหมัดบนหน้าหล่อๆเข้มๆยิ่งนัก
หน้าหล่อเข้มที่บังคับรถโฟร์วิลสีดำที่ขับตามหลังจนเห็นฝุ่นจับตัวรถสีน้ำเงินคันหน้ากลับคิดไปถึงหน้าหวานของนางโจร และคงไม่ได้หวานเพียงแค่หน้าแต่ริมฝีปากอิ่มพวงแก้มใสก็หวานฉ่ำจนอยากจะลิ้มรสหวามอีกครั้ง แต่ดวงตานั้นกลับดูเศร้าเหลือเกินจนเขาอยากจะลบรอยเศร้านั้นให้หายไป แต่ความเคลือบแคลงใจที่มีทำให้ไม่อาจทำตามใจได้ทั้งหมด และเขากำลังจะทำให้ความเคลือบแคลงนั้นหายไปด้วยเอกสารบางอย่างจากใครคนหนึ่งที่กำลังจะไปหา
รถสองคันที่มุ่งหน้าลงมาจากผาจอดสนิทเทียบเพิงหินผา ร่างสูงของใครคนหนึ่งยืนรออยู่ใต้ต้นก้ามปูใหญ่ และก้าวเข้าไปหาเมื่อชัชและรังสรรค์ลงมาจากรถ
“เรียบร้อยไหมลุงพัน”
“ครับ เอกสารที่คุณชัชต้องการครบทุกอย่าง”
“แล้วได้อะไรเพิ่มเติมจากนี้รึเปล่า”
“คนแถวนั้นพูดกันว่า ร้านนั้นเพิ่งตั้งขึ้นได้ไม่นานแต่คนเพียบทุกคืน เพราะมีของดี แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นอะไร และผู้หญิงคนนั้นที่คุณชัชให้สืบ ก็ไม่ได้มีส่วนข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเป็นแค่ทายาทที่ถูกชัง”
“ ขนมหวานรึเปล่าครับลุงพันที่เป็นของดี ” รังสรรค์พูดขึ้น แววตากรุ่มกริ่ม ถูฝ่ามือไปมา
“ คงไม่ใช่ครับ เพราะที่นั่นมีแต่ขนมหวานที่ใครชิมแล้วไม่ใส่ถุงกลับบ้านต่างก็ติดโรคอินเตอร์ ” ชายหนุ่มกะล่อนหน้าเสียไปนิด แล้วคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ก่อนจะเป่าลมออกมาจากปาก เมื่อนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้พลาด
“ ขอบคุณลุงพันมากครับ ไว้เอกสารนี้ผมจะอ่านเอง ”
“ แล้วคุณชัชจะจัดการยังไง เพราะตอนนี้ศัตรูที่จ้องก็หลุบหัวลงหลุมมืดจนน่ากลัว ”
“ ฝัง ”
“ แล้วผู้หญิงคนนั้น ”
“ สอบสวน ”
“ ได้ครับ แล้วผมจะสอบให้ ”
“ ไม่ต้อง ฉันจัดการเอง ” นายพันเลิกคิ้วอยากแปลกใจ แล้วยิ้มมุมปากขึ้นมานิดอย่างชอบใจเพราะท่าทีแปลกๆของนายเหมืองหนุ่ม
“ ชัช อย่าบอกนะว่าสาวที่นายจับมา คือ… ”
“ คือนางโจร ”
“ เค้าไปขโมยอะไรของนาย เมื่อกี๊ลุงพันยังบอกอยู่ว่าไม่เกี่ยวข้อง ” ชัชหันหน้ามองคนสองคนที่อยู่ในที่นั้น แล้วตอบอย่างหนักแน่นจนคนที่ฟังอยู่ยิ้มจนหน้าบาน
“ ขโมยหัวใจ ”
****
“ ทานเถอะหนู จะได้ทานยา ”
ชามข้าวที่ถูกเลื่อนออกมาให้พ้นตัวถูกเลื่อนให้กลับไปใหม่ยังร่างบางที่นั่งบนเตียงด้วยใบหน้าซีดเซียว น้ำเสียงแผ่วดังออกมาจากริมฝีปากอิ่มอย่างไร้เรี่ยวแรงโดยไม่สนอาหารตรงหน้า
“ ป้าปล่อยหนูไปเถอะค่ะ ถ้าไม่อยากเห็นหนูตายไปตรงนี้ ”
“ ไม่ใช่ว่าป้าไม่เห็นใจหนูนะ แต่ป้าคงทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ ทานซะเถอะจ้ะ หนูจะได้ไม่เดือดร้อน ป้าก็จะได้สบายใจ ”
อลินกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ แล้วเก็บปากเก็บคำ เพราะต่อให้พูดไปก็คงไม่มีประโยชน์เพราะคนที่นี่ก็คงเป็นพวกเดียวกับคนแปลกหน้าที่จับเธอมา แล้วมองชามอาหารตรงหน้าแกงจืดผักกาดหมูสับและปลาทูทอดหอมน่ากินและยาสีขาวสองเม็ดที่ตั้งอยู่ตรงหน้า แล้วตัดสินใจพูดขึ้น
“ ค่ะ ไว้หนูจะทานเอง ”
นางยาใจจึงยิ้มได้เมื่อได้ฟังคำตอบ ความจริงเธอก็สงสารร่างบางไม่น้อยและดูจากหน้าตาก็สวยหวานจนน่าเอ็นดู แต่ก็ต้องข่มใจไว้เพราะนี่คือคำสั่งของนายเหมืองว่าต้องคอยดูแลนางโจรที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเลยซักนิดอย่างใกล้ชิด
“ งั้นป้าไปก่อนนะคะ หนูมีอะไรก็เรียกหาป้าได้ ป้าซักผ้าอยู่ที่น้ำตกหลังเรือนที่แหละค่ะ ”
“ ที่นี่มีน้ำตกด้วยหรอคะ ” แววตาเศร้าปนหวานเปล่งใสขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ ค่ะ ” นางยาใจพยักหน้า
“ ดีเลยค่ะ หนูกำลังอยากอาบน้ำ ป้าพอจะมีสบู่ แปรงสีฟัน ยาสีฟันมั๊ยคะ ”
“ มี ”
เสียงเข้มที่ดังมาจากหน้าประตูทำให้คนในห้องหันไปมอง ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเมื่อเห็นหน้าคนที่ทำหยาบคายกับเธอ ส่วนนางยาใจก็ได้แต่หันมองคนสองคนที่อีกคนหนึ่งเมินหน้าหนี แต่อีกคนกลับจ้องไม่กระพริบตาถึงแม้จะดูเข้ม แต่หากมองดีๆจะเห็นความหวานปนอยู่ในที แล้วยิ้มให้กับคนทั้งคู่
“ งั้นป้าขอตัวนะคะ ” ชายหนุ่มพยักหน้า นางยาใจจึงเดินเลี่ยงออกไปด้านนอกทำหน้าที่ของตน แล้วบานประตูก็ถูกปิดด้วยมือแกร่ง แล้วย่างก้าวสุมเข้าไปหาร่างบางจนต้องถอยหนี แล้วรีบขึ้นถามด้วยน้ำเสียงลนลาน
“ จะทำอะไรน่ะ ”
“ มอสระเอีย ”
*********
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะ
จุฑารา
****************************************************
พรางรักพรางพิศวาส
ตอนที่4
“ นายโจรกำลังจะยกเพียงให้ผู้ชาย ”
เสียงแหวของน้องสาวต่างมารดาต่อกลับมา ชัชหัวเราะในลำคอ “ หึ หึ ” ก่อนจะทำใจเย็นแต่สมองครุ่นคิดเดินไปนั่งที่เปลผ้าใต้ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่ร่มเงาตามกิ่งก้านสาขา แล้วทอดตัวลงนอนมองท้องฟ้า มืออีกข้างหยิบของชิ้นเล็กที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกแล้วหมุนดูไปมา
“ ยื่นอุทธรณ์หรือยัง หนักจะได้กลายเป็นเบาที่ทำผิด ”
“ นี่พี่ชัชรู้หรอ ” เสียงหวานเริ่มตะกุกตะกักใจเต้นรัว
“ พี่กินข้าวไม่ได้กินหญ้า ”
“ โอ๋ๆอย่าเพิ่งทำเสียงดุซิค่ะ ” เสียงหวานใสดังขึ้นและโอนอ่อนในประโยคถัดมา “ ดิฉันนางสาวเพียงชีวา บุษยากร ขอโทษสำหรับความผิดในครั้งนี้และขอคารวะในความกว้างขวางของคนเหมืองจริงๆ ที่รู้หมดแม้กระทั่งมดเป็นเมนส์ ” เพียงชีวาออดอ้อนเสียงใสแต่มิวายเย้าแหย่ในท้ายประโยค
“ แล้วรู้รึปล่าวว่ามดจะหมดเมนส์เพราะผู้ชาย ”
“ รู้ค่ะ แต่ถ้ามดตัวนั้นได้ไม้กันหมาก็คงรอด น้า.. น้า.. ช่วยเพียงหน่อยนะคะพี่ชัช เพียงขอร้องล่ะ เพียงยังไม่อยากให้ใครมาดูตัว เพราะมันคงจบที่นายโจรยกเพียงไปให้เค้า ” เสียงออดอ้อนหวานดังมาจากปลายสาย
“ ..…….. ” ชัชไม่ตอบและยังหมุนของในมือดูไปมา ใบหน้ายิ้มขึ้นที่มุมปาก
“ พี่ชัช ขอคำตอบชื่นใจๆหน่อย ”
“ คงไม่ได้ เรียนผูกต้องเรียนแก้เอง อีกอย่างพี่ไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องนายโจรของเพียง ”
“ ใจร้าย เพียงจะฟ้องนมเอื้อง ”
“ เชิญ แล้วฝากบอกนมด้วยว่าวันนี้จะส่งพวงมะม่วงไปเป็นของฝากจากเหมือง เอาไว้ให้มดมันแฝงตัว แค่นี้ล่ะ ”
ชัชตัดบทสนทนาให้อีกฝ่ายหนึ่งได้แต่ครุ่นคิดในคำพูดทิ้งท้ายโดยไม่ทันได้พูดอะไร เพียงชีวาถอนลมหายใจยาวๆออกมาเพราะพี่ชายคงช่วยอะไรไม่ได้ แล้วเขวี้ยงเครื่องมือสื่อสารลงไปบนที่นอนนุ่มตามด้วยร่างสาวที่ทิ้งตัวลงนอนอย่างสิ้นหวัง ตากลมใสเกลือกกลิ้งไปมามองเพดานชั่วครู่ ก่อนจะกระเด้งตัวนั่ง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎเต็มใบหน้าหวานคม แล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่างของบ้านในห้องครัวหาใครคนหนึ่งด้วยดวงตาซุกซน วิ่งเข้าไปหาร่างหนาป้องปากกระซิบกระซาบบอกนางเอื้องถึงของฝากจากเหมืองแล้วหันมายิ้มให้กันอย่างมีความหวัง ปล่อยให้ดาวสาวใช้อีกคนที่นั่งปอกกระเทียมอยู่ใกล้ๆงุนงงกับท่าทีของคนทั้งคู่ เพราะได้ยินแต่เพียงคำว่า “ พวงมะม่วง ” เท่านั้น
*****
เงาดำตะคุ่มที่ลอบอยู่หลังพุ่มดอกบานบุรีที่ชูช่อสีเหลืองท้าแสงตะวันยามสาย เงานั้นกำลังจ้องเขม็งมายังคนด้านหน้าที่เป็นเป้าหมายสำคัญที่ตนจะล้างแค้นให้สาแก่ใจ และเมื่อเห็นว่าเหยื่อกำลังยืนหันหลังให้ ก็กระโจนล็อกตัวจากด้านหลังไว้ทันที แต่ก็ไม่ได้ทำให้ร่างนั้นหวาดกลัวหรือสะทกสะท้านเพียงนิดและเอาแต่ยืนเฉย พูดเสียงเรียบเย็น
“ หมาลอบกัด ”
ร่างที่เป็นเงาเมื่อครู่สะดุ้งที่อยู่ๆก็โดนเปรียบเป็นสัตว์สี่เท้าและอีกอย่างทำไมเหยื่อถึงไม่ตกใจซักนิด “ เฮ้ย!! ไอ้ชัช นี่นายไม่ตกใจเลยหรอว่ะ ”
“ ตกใจที่นายทำปัญญาอ่อนมากกว่า เป็นถึงลูกชายเจ้าสัวแต่กลับเอาดอกไม้มาบังหน้า ” รังสรรค์หยันมุมปากขึ้นกับวาจาที่เชือดเฉือนของชัช แล้วปล่อยตัวเดินเข้าไปยืนข้างๆ ตบบ่าแข็งแรงของอีกฝ่าย
“ หมาอย่างฉันแค่เอาดอกไม้มาบังหน้า แต่คนอย่างนายเด็ดดอกไม้ในเล้ามาย่ำยีโดยที่เธอไม่เต็มใจเลยซักนิด แถมยังทิ้งเพื่อนอย่างฉันให้กลับคนเดียว นายดีกว่าฉันตรงไหนว่ะชัช ”
ตาคมนิ่งของชัชเรืองโรจน์ และหันมองหน้ารังสรรค์ที่พูดในเรื่องที่เขายังไม่ได้บอกใคร แล้วคนข้างๆเขารู้มาจากไหน
“ ใครปากสว่าง ”
“ แสงจันทร์ที่สว่างทำให้ฉันเห็น แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมนายถึงต้องใช้วิธีสกปรก ” ชัชหรี่ตาคมครุ่นคิด
“ นอกจากนาย มีใครรู้เรื่องนี้อีกบ้าง ”
“ ไม่น่า เพราะตอนนั้นฉันเดินออกมาคนเดียวแล้วรอบๆร้านก็ไม่มีใคร ”
สายตาคมยังคงนิ่งและจ้องมองไปยังที่ดินหน้าเหมืองสุดลูกหูลูกตา เหมืองสายแร่พลอยที่คนรุ่นหลานอย่างเขาต้องเข้ามาดูแล ท่ามกลางหมู่ศัตรูที่คอยจับจ้องผลประโยชน์ เพราะที่นี่ร่ำลือกันว่ามีของล้ำค่า คือพลอยประกายจันทร์ แต่ในความจริงมันหายไปตั้งแต่20กว่าปีก่อน และเขาต้องหากลับคืนมาให้ได้ เพราะไม่ใช่แค่ค่าทางเงินแต่มันรวมถึงค่าทางใจของผู้หญิงอีกคน
“ ว่าไง นายจะบอกฉันได้รึยังว่าสาวคนนั้นเป็นใคร แล้วจุดจุดจุดรึยัง ” รังสรรค์ละคำพูดด้วยการเอานิ้วชี้สองข้างมาถูกัน แล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างทะเล้น จนคนข้างๆต้องหันมาเตะจนร่างทะเล้นถึงขั้นร้องโอดครวญออกมาอย่างเกินเหตุ
“ เรื่องของฉัน แต่เรื่องของนายคือเย็นนี้ไปเป็นพ่อพวงมะม่วงให้มดแฝงตัวหน่อย ”
“ มดตัวไหนว่ะ ”
“ มดน้ำผึ้ง ”
“ คงหวานน่าดู ว่าแต่รังอยู่ที่ไหน ”
ชัชหัวเราะในลำคอแล้วตอบรังสรรค์ไปว่า “ บ้านบุษยากร ”
ถนนเส้นสีแดงคลุ้งไปด้วยฝุ่นจากดินลูกรังตามเส้นทางลาดลงมาจากเนินผา ทำให้ผู้บังคับยานพาหนะทั้งสองคันต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่งยวด แต่หากชำนาญพื้นที่แล้วก็ไม่ทำให้เป็นปัญหามากนักนอกจากสั่นคลอนไปตามหลุมที่มีอยู่เนืองๆ ชัชและรังสรรค์ขับรถไปตามไหล่ทางเพื่อลงมายังเหมืองที่เฟ้นหาอัญมณีล้ำค่าส่งออก โดยที่รังสรรค์รับช่วงซื้อแร่ดิบเพื่อเจียระไนส่งออก และเขาเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ได้รับสิทธิอยู่เพียงที่เดียว ที่จะได้รับอย่างเต็มรูปแบบ เพราะเป็นคู่ค้ากันมานาน ตั้งแต่สมัยรุ่นปู่และแม่ของทั้งสองก็เป็นเพื่อนรักกันจนสานต่อมายังรุ่นลูก
หลังจากบทสนทนาที่จบลงเมื่อครู่ ‘พ่อพวงมะม่วง’ ที่เขาต้องสวมหัวโขนรับบทบาท ทำให้รังสรรค์เลิกทะเล้นและเข้ามาสู่โหมดจริงจังเมื่อมาอยู่บนรถเพียงคนเดียว ใครกันที่เป็นแม่มดน้ำผึ้งเข้ามาแฝงตัว เพราะบ้านบุษยากรก็มีเพียงแต่สาวแก่รุ่นใหญ่กันทั้งนั้น ครั้นถามชัชไปก็ได้เพียงแต่คำตอบกลับมาว่า ‘คนสำคัญของใจ’ ซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้เขาเข้าใจขึ้นเลยซักนิด และไหนจะที่อุตส่าห์ขับรถมาถึงเหมือง สืบเรื่องราวของสาวปริศนาก็เปล่าประโยชน์ เพราะเพื่อนเขานิ่งเสียเหลือเกิน จนน่าหมั่นไส้อยากจะฝากหมัดไว้ซักหมัดบนหน้าหล่อๆเข้มๆยิ่งนัก
หน้าหล่อเข้มที่บังคับรถโฟร์วิลสีดำที่ขับตามหลังจนเห็นฝุ่นจับตัวรถสีน้ำเงินคันหน้ากลับคิดไปถึงหน้าหวานของนางโจร และคงไม่ได้หวานเพียงแค่หน้าแต่ริมฝีปากอิ่มพวงแก้มใสก็หวานฉ่ำจนอยากจะลิ้มรสหวามอีกครั้ง แต่ดวงตานั้นกลับดูเศร้าเหลือเกินจนเขาอยากจะลบรอยเศร้านั้นให้หายไป แต่ความเคลือบแคลงใจที่มีทำให้ไม่อาจทำตามใจได้ทั้งหมด และเขากำลังจะทำให้ความเคลือบแคลงนั้นหายไปด้วยเอกสารบางอย่างจากใครคนหนึ่งที่กำลังจะไปหา
รถสองคันที่มุ่งหน้าลงมาจากผาจอดสนิทเทียบเพิงหินผา ร่างสูงของใครคนหนึ่งยืนรออยู่ใต้ต้นก้ามปูใหญ่ และก้าวเข้าไปหาเมื่อชัชและรังสรรค์ลงมาจากรถ
“เรียบร้อยไหมลุงพัน”
“ครับ เอกสารที่คุณชัชต้องการครบทุกอย่าง”
“แล้วได้อะไรเพิ่มเติมจากนี้รึเปล่า”
“คนแถวนั้นพูดกันว่า ร้านนั้นเพิ่งตั้งขึ้นได้ไม่นานแต่คนเพียบทุกคืน เพราะมีของดี แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นอะไร และผู้หญิงคนนั้นที่คุณชัชให้สืบ ก็ไม่ได้มีส่วนข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเป็นแค่ทายาทที่ถูกชัง”
“ ขนมหวานรึเปล่าครับลุงพันที่เป็นของดี ” รังสรรค์พูดขึ้น แววตากรุ่มกริ่ม ถูฝ่ามือไปมา
“ คงไม่ใช่ครับ เพราะที่นั่นมีแต่ขนมหวานที่ใครชิมแล้วไม่ใส่ถุงกลับบ้านต่างก็ติดโรคอินเตอร์ ” ชายหนุ่มกะล่อนหน้าเสียไปนิด แล้วคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ก่อนจะเป่าลมออกมาจากปาก เมื่อนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้พลาด
“ ขอบคุณลุงพันมากครับ ไว้เอกสารนี้ผมจะอ่านเอง ”
“ แล้วคุณชัชจะจัดการยังไง เพราะตอนนี้ศัตรูที่จ้องก็หลุบหัวลงหลุมมืดจนน่ากลัว ”
“ ฝัง ”
“ แล้วผู้หญิงคนนั้น ”
“ สอบสวน ”
“ ได้ครับ แล้วผมจะสอบให้ ”
“ ไม่ต้อง ฉันจัดการเอง ” นายพันเลิกคิ้วอยากแปลกใจ แล้วยิ้มมุมปากขึ้นมานิดอย่างชอบใจเพราะท่าทีแปลกๆของนายเหมืองหนุ่ม
“ ชัช อย่าบอกนะว่าสาวที่นายจับมา คือ… ”
“ คือนางโจร ”
“ เค้าไปขโมยอะไรของนาย เมื่อกี๊ลุงพันยังบอกอยู่ว่าไม่เกี่ยวข้อง ” ชัชหันหน้ามองคนสองคนที่อยู่ในที่นั้น แล้วตอบอย่างหนักแน่นจนคนที่ฟังอยู่ยิ้มจนหน้าบาน
“ ขโมยหัวใจ ”
****
“ ทานเถอะหนู จะได้ทานยา ”
ชามข้าวที่ถูกเลื่อนออกมาให้พ้นตัวถูกเลื่อนให้กลับไปใหม่ยังร่างบางที่นั่งบนเตียงด้วยใบหน้าซีดเซียว น้ำเสียงแผ่วดังออกมาจากริมฝีปากอิ่มอย่างไร้เรี่ยวแรงโดยไม่สนอาหารตรงหน้า
“ ป้าปล่อยหนูไปเถอะค่ะ ถ้าไม่อยากเห็นหนูตายไปตรงนี้ ”
“ ไม่ใช่ว่าป้าไม่เห็นใจหนูนะ แต่ป้าคงทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ ทานซะเถอะจ้ะ หนูจะได้ไม่เดือดร้อน ป้าก็จะได้สบายใจ ”
อลินกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ แล้วเก็บปากเก็บคำ เพราะต่อให้พูดไปก็คงไม่มีประโยชน์เพราะคนที่นี่ก็คงเป็นพวกเดียวกับคนแปลกหน้าที่จับเธอมา แล้วมองชามอาหารตรงหน้าแกงจืดผักกาดหมูสับและปลาทูทอดหอมน่ากินและยาสีขาวสองเม็ดที่ตั้งอยู่ตรงหน้า แล้วตัดสินใจพูดขึ้น
“ ค่ะ ไว้หนูจะทานเอง ”
นางยาใจจึงยิ้มได้เมื่อได้ฟังคำตอบ ความจริงเธอก็สงสารร่างบางไม่น้อยและดูจากหน้าตาก็สวยหวานจนน่าเอ็นดู แต่ก็ต้องข่มใจไว้เพราะนี่คือคำสั่งของนายเหมืองว่าต้องคอยดูแลนางโจรที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเลยซักนิดอย่างใกล้ชิด
“ งั้นป้าไปก่อนนะคะ หนูมีอะไรก็เรียกหาป้าได้ ป้าซักผ้าอยู่ที่น้ำตกหลังเรือนที่แหละค่ะ ”
“ ที่นี่มีน้ำตกด้วยหรอคะ ” แววตาเศร้าปนหวานเปล่งใสขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ ค่ะ ” นางยาใจพยักหน้า
“ ดีเลยค่ะ หนูกำลังอยากอาบน้ำ ป้าพอจะมีสบู่ แปรงสีฟัน ยาสีฟันมั๊ยคะ ”
“ มี ”
เสียงเข้มที่ดังมาจากหน้าประตูทำให้คนในห้องหันไปมอง ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเมื่อเห็นหน้าคนที่ทำหยาบคายกับเธอ ส่วนนางยาใจก็ได้แต่หันมองคนสองคนที่อีกคนหนึ่งเมินหน้าหนี แต่อีกคนกลับจ้องไม่กระพริบตาถึงแม้จะดูเข้ม แต่หากมองดีๆจะเห็นความหวานปนอยู่ในที แล้วยิ้มให้กับคนทั้งคู่
“ งั้นป้าขอตัวนะคะ ” ชายหนุ่มพยักหน้า นางยาใจจึงเดินเลี่ยงออกไปด้านนอกทำหน้าที่ของตน แล้วบานประตูก็ถูกปิดด้วยมือแกร่ง แล้วย่างก้าวสุมเข้าไปหาร่างบางจนต้องถอยหนี แล้วรีบขึ้นถามด้วยน้ำเสียงลนลาน
“ จะทำอะไรน่ะ ”
“ มอสระเอีย ”
*********
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะ
จุฑารา
จุฑาราา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2555, 18:00:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 พ.ค. 2555, 16:29:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 1847
| << ตอนที่ 3 | ตอนที่ 5+ประกาศรายชื่อผู้ที่ได้รับหนังสือ >> |
มะลิ 7 พ.ค. 2555, 18:38:51 น.
ตามมาติดๆ ลงชื่อด้วยคนนะคะ
ตามมาติดๆ ลงชื่อด้วยคนนะคะ
boon 7 พ.ค. 2555, 21:25:26 น.
ขอให้คุณย่าหายป่วยและสุขภาพแข็งแรงนะคแ
ขอให้คุณย่าหายป่วยและสุขภาพแข็งแรงนะคแ
goldensun 8 พ.ค. 2555, 18:28:47 น.
ลงชื่อขอหนังสือค่ะ
เอาใจช่วยให้คุณย่าหายป่วยไวๆ แข็งแรงขึ้นเร็วๆ นะคะ
ลงชื่อขอหนังสือค่ะ
เอาใจช่วยให้คุณย่าหายป่วยไวๆ แข็งแรงขึ้นเร็วๆ นะคะ
wann199 11 พ.ค. 2555, 16:04:54 น.
ขอลงชื่อด้วยคนค่ะ เป็นน้องใหม่ในนี้เลย ฝากเนื้ัอฝากตัวด้วยนะคะ
ขอลงชื่อด้วยคนค่ะ เป็นน้องใหม่ในนี้เลย ฝากเนื้ัอฝากตัวด้วยนะคะ
ปอปลาตากลม 27 พ.ค. 2555, 21:52:09 น.
ลงชื่อด้วยคนค่ะ...^^
ลงชื่อด้วยคนค่ะ...^^
Jasmine 27 พ.ค. 2555, 21:59:24 น.
ขอลุ้นด้วยคนค่ะ...ขอให้คุณย่าหายป่วยไว ๆ นะค่ะ
ขอลุ้นด้วยคนค่ะ...ขอให้คุณย่าหายป่วยไว ๆ นะค่ะ
tung50 27 พ.ค. 2555, 22:03:21 น.
ลงชื่อครับ เติ้งครับ
ลงชื่อครับ เติ้งครับ
ปอปู 27 พ.ค. 2555, 22:04:47 น.
ลุ้นด้วยคนนะค่า.........ขอให้คุณย่ามีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ
ลุ้นด้วยคนนะค่า.........ขอให้คุณย่ามีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ
dean 27 พ.ค. 2555, 22:07:19 น.
จะมีโอกาสได้หรือป่าว..แต่ขอลงชื่อด้วยคนนะค่ะ
อย่างไงก้ออย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ...^^
จะมีโอกาสได้หรือป่าว..แต่ขอลงชื่อด้วยคนนะค่ะ
อย่างไงก้ออย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ...^^
sammy 27 พ.ค. 2555, 22:11:43 น.
ลงชื่อด้วยคนครับ ขอให้คุณย่าหายป่วยไว ๆ
และมีสุขภาพแข็งแรง เป็นกำลังใจให้นะครับ
ลงชื่อด้วยคนครับ ขอให้คุณย่าหายป่วยไว ๆ
และมีสุขภาพแข็งแรง เป็นกำลังใจให้นะครับ
FertilizerPlants 27 พ.ค. 2555, 22:13:24 น.
มาลงชื่อจร้า...
มาลงชื่อจร้า...
greenloved 27 พ.ค. 2555, 22:20:01 น.
คนลงเยอะจัง จะมีโอกาสลุ้นป่าวค่ะเนี่ย อย่างไงก้อขอลุ้นด้วยคนนะค่ะ
คนลงเยอะจัง จะมีโอกาสลุ้นป่าวค่ะเนี่ย อย่างไงก้อขอลุ้นด้วยคนนะค่ะ
aberdeen 27 พ.ค. 2555, 22:24:37 น.
ลุ้น...ลงชื่อจร้า
ลุ้น...ลงชื่อจร้า
porpoo 27 พ.ค. 2555, 22:41:23 น.
ลงชื่อด้วย porpoo เพื่อฟลุคกะเค้ามั้ง (O_o)
ลงชื่อด้วย porpoo เพื่อฟลุคกะเค้ามั้ง (O_o)
Ifeelincompetent 28 พ.ค. 2555, 08:10:58 น.
น้องใหม่จร้า...ขอลุ้นลงชื่อด้วยคนนะค่ะ
น้องใหม่จร้า...ขอลุ้นลงชื่อด้วยคนนะค่ะ