เหนือความทรงจำ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ หัวใจของเขายังมีเธอเพียงคนเดียว แม้ความทรงจำของเธอจะไม่เคยมีเขาอยู่เลย แต่หัวใจของเขาจะมั่นคงเพียงเธอตลอดไป
Tags: โรแมนติก รัก เศร้าซึ้ง
ตอน: ตอนที่ 17
มือหนาขยำภาพถ่ายบาดตาโยนทิ้งพื้นด้วยความโกรธจัด แค้นจนแทบกระทักที่คนรักกล้าแทงข้างหลัง ทั้งที่ไม่ได้สะอาดบริสุทธิ์แล้วยังไม่มีความซื่อสัตย์อีก
“ผมไม่ขอทนผู้หญิงคนนี้แล้วนะครับคุณแม่”
“ไม่ขอทน...ได้...” คุณนาถยาขานรับเสียงยาว “งั้นก็ไม่ต้องเอาเงิน เพราะฉันก็ไม่ขอทนลูกชายไม่เอาไหนเหมือนกัน”
“คุณแม่...” สุทัศน์คราง “มันเหมือนกันที่ไหนครับ คุณแม่ก็เห็นว่าแพรทำผิดกับผมก่อน”
“แล้วไง แล้วแกต้องโง่ยอมถอนตัวทั้งที่บ้านเราลงทุนไปเท่าไหร่แล้ว” คุณนาถยาตวาด “หัดคิดให้ลึกหน่อย ฉันสอนเท่าไหร่ไม่รู้จักจำ”
สุทัศน์หน้าบึ้ง เบื่อที่มารดาคิดถึงแต่เรื่องเงิน ใช้เงินเป็นเครื่องมือข่มขู่เขาตลอด เถอะ...เงิน...ใครก็อยากได้ เขาก็อยากได้ วาดฝันตั้งแต่ยังไม่กลับจากเมืองนอกว่าที่เขาลงทุนทำให้แพรธาราทุกอย่างจะคุ้มค่า แต่พอกลับมาจริงกลับพบว่าเปล่าประโยชน์ทั้งนั้น ไม่ใช่เลยไม่ใช่อย่างที่เขาคิดสักนิด
หากครั้งนี้สุดที่เขาจะทำใจได้จริง ๆ ถ้าเขาไม่เอะใจสงสัยพฤติกรรมที่แปลกไปของคนรัก ไม่ว่าจะชวนไปเที่ยวไหนคนรักก็พยายามบ่ายเบี่ยง วัน ๆ เอาแต่ขลุกอยู่ในห้องทำงาน หรือหากยอมออกมาเที่ยวมาดูหนังหรือรับประทานอาหารด้วยกันก็จะรีบไปรีบกลับ ทำเหมือนไม่มีกระจิตกระใจอยากมากับเขาเลย จนเขาทนไม่ไหวต้องจ้างนักสืบให้สะกดรอยตาม ไม่งั้นก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกหลอกเป็นคนโง่อีกนานแค่ไหน
“แล้วคุณแม่จะให้ผมทำยังไงครับ แค่นี้ผมก็เขางอกแล้ว”
“เขางอก” คุณนาถยาหัวเราะลั่น “ถ้าจะงอกก็ไม่ใช่เพราะถูกยายแพรนี่หลอกหรอก แต่เพราะแกไม่รู้จักวิธีจัดการเอาคืนคนรักมากกว่า”
สุทัศน์ตีหน้ายุ่ง ยิ่งเห็นมารดาหัวเราะเยาะแถมสายตาของท่านก็เปล่งประกายประหลาด
“เฮ้อ...ฉันล่ะเหนื่อยจริง ๆ ที่มีลูกชายไม่เอาไหน” คุณนาถตาบ่นเมื่อเห็นสายตางุนงงของลูกชาย “ตาเฒ่าจอมบงการของบ้านนั้นไง...กุญแจควบคุมยายแพรของแก”
“ครับ”
“ถ้าแค้นที่ถูกหลอกและอยากล้างแค้นโดยไม่ต้องสูญเงิน แกก็ต้องให้ตาเฒ่าร้ายนั่นช่วย”
“ช่วย...คุณปู่เนี่ยนะครับ”
“ใช่...รูปพวกนั้น...แกคิดจะดูคนเดียวหรือไง หัดใช้ให้เป็นประโยชน์มั้งสิ”
สุทัศน์ก้มมองรูปภาพอีกมากมายที่ยังคงอยู่ภายในซองจดหมายอย่างใช้ความคิด แผนการร้ายเริ่มผุดขึ้นในใจ จริงอย่างที่มารดาแนะนำทำไมเขาจะต้องเก็บภาพนี้ไว้ดูคนเดียว เงินค่าจ้างนักสืบชื่อดังไม่ใช่ถูก ๆ ถ้าจ้างเพื่อให้รายงานผลกับเขาคงเดียวคงไม่คุ้มค่า แต่ถ้าผลรายงานและหลักฐานจากรูปภาพถึงมือคุณสิทธิพงศ์เมื่อไหร่ ความรักความหลังของแพรธาราจะต้องถูกฝังกลบลงหลุม ไอ้นักธุรกิจหนุ่มหน้าหล่อจะไม่มีวันได้เข้าใกล้แพรธาราอีก คนอย่างเขายอมมีเมียเป็นแม่ม่ายได้ แต่ไม่ยอมให้แม่ม่ายสวมเขาให้เขาโดยการเป็นชู้รักกับสามีเก่าแน่นอน
มหาสมุทรจัดเตรียมตะกร้าอาหารด้วยใบหน้าแจ่มใสเหมือนเช่นเคยเพื่อคอยสาวสวยในดวงใจ ทุกวันเสาร์อาทิตย์แพรธาราจะมาพบเขาเพื่อตามหาความทรงจำในอดีตเป็นประจำกว่าสองเดือนแล้ว แต่วันนี้จะพิเศษกว่าทุกวันเพราะเป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของชินภัทร ทั้งสองจึงตั้งใจจะไปทำบุญให้ลูกชายด้วยกัน
“แปลกจัง...ปกติแพรน่าจะมาถึงแล้วนี่นา”
อดีตคุณหมอพึมพำเบา ๆ เมื่อเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้อง แต่เพียงชั่วครู่ก็ได้ยินเสียงรถยนต์ ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ อย่างดีใจ ก่อนจะรีบเดินออกมาต้อนรับแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นบุคคลที่เขาไม่คาดคิดว่าจะพบที่นี่
“คอยหลานสาวฉันเหรอ เขาคงจะไม่มาอีกแล้วล่ะ”
คุณสิทธิพงศ์กล่าวตรงไปตรงมาทันที หลังยกมือรับไหว้มหาสมุทรแล้ว
“เขากำลังจะแต่งงาน จะได้เลิกทำตัวฟุ้งซ่านตามหาสิ่งที่ไม่มีวันเป็นจริงเสียที”
มหาสมุทรยืนรับฟังทุกถ้อยคำของคุณสิทธิพงศ์ด้วยกิริยาสงบนิ่งและนอบน้อมต่อผู้อาวุโส เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างดี แต่ก็ยากเกินจะเอ่ยสิ่งใดเมื่อสิ่งที่ได้รับรู้กำลังทำร้ายหัวใจของเขาอย่างรุนแรง
“คิดว่าเธอจะรักษาสัญญาได้มากกว่านี้นะ”
ประมุขใหญ่แห่งสิริวัฒนากุลกำลังตอกย้ำคำสัญญาที่ครั้งหนึ่งอดีตหลายเขยเคยให้คำมั่นกับท่านไว้ คำมั่นที่ท่านเชื่อเสมอว่าหนุ่มตรงหน้าจะปฏิบัติตามทุกลมหายใจ เพราะตลอดมาชายหนุ่มไม่เคยติดต่อหรือแม้จะเข้าใกล้หลานสาวของท่านเลยสักครั้ง ไม่เคยไปหาที่เมืองนอก ไม่เคยโทรศัพท์ติดต่อจนท่านชะล่าใจ หลงเชื่อใจว่าประธานใหญ่บริษัทอัญมณีจะไม่บิดพลิ้ว
“ผมแค่อยากอยู่ใกล้ ๆ แพรเท่านั้น เราไม่เคยทำเรื่องเกินเลย” มหาสมุทรย้ำ “แพรไม่เคยคิดกับผมเกินกว่าพี่ชาย แพรยอมพบผมก็เพราะตาหนู”
“นั่นก็ยิ่งแล้วใหญ่เธอก็รู้ว่าแพรตกอยู่ในสภาพนี้เพราะอะไร”
“ผม...”
“ที่ร้ายเธอเป็นต้นเหตุให้ว่าที่เจ้าบ่าวของแพรเข้าใจผิด” คุณสิทธิพงศ์ติง “ถ้าเขาถอนหมั้นแพร ทิ้งขว้างจนเป็นข่าวใหญ่โต...คิดว่าเรื่องฉาวของแพรจะจบและเงียบไปเหมือนเดิมหรือไง”
“ขอโทษครับ”
มหาสมุทรก้มหน้ายอมรับผิดโดยดุษฎี ระหว่างหัวใจและเหตุผลอดีตคุณหมอทราบดีว่าเหตุผลและความถูกต้องคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในชีวิต แม้ว่าหัวใจจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขาสามารถดำรงชีวิตอยู่ต่อได้ก็ตาม
“เธอเคยรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับแพรตราบเท่าที่แพรมีความสุข” สิทธิพงศ์เกริ่น “ฉันจะไม่พูดถึงอดีตที่เธอและแพรแอบทำลับหลังฉัน แต่ต่อจากนี้หวังว่าเธอจะไม่ลืมคำพูดตัวเอง เพราะฉันเชื่อว่าการแต่งงานครั้งนี้จะทำให้หลานฉันมีความสุขได้อย่างที่เธอคาดคิดไว้”
“ผมทราบครับ ถ้าแพรแต่งงานแล้ว...ผมจะไม่มีวันทำให้แพรต้องเป็นทุกข์หรือถูกครหาเพราะผมอีก”
“ดีมาก”
สิทธิพงศ์ตบบ่าชายหนุ่มเบา ๆ ก่อนผละจากมา แต่หางตาก็ยังเห็นว่าร่างสูงที่ยืนเยื้องด้านหลังของท่านกำหมัดแน่น จิกเล็บเข้ากับอุ้งมืออย่างพยายามอดกลั้น ใช่ว่าท่านไม่เสียดายหนุ่มอนาคตไกล แต่ครอบครัวของท่านกับคุณนาถยาได้ทำธุรกิจร่วมกันแล้ว เงิน...ท่านไม่เคยเสียดายเมื่อเทียบกับความสุขของหลานสาว แต่เพราะเงินนี่ล่ะที่ทำให้ท่านเชื่อว่าสุทัศน์จะเกรงใจครอบครัวของท่านและดีกับแพรธารามาก ผิดจากมหาสมุทรที่เป็นหนุ่มมั่นคงมีความสามารถ ไม่ใช่ใครจะครอบครองชักจูงได้ง่าย ท่านจึงไม่ใคร่อยากช่วยสนับสนุนความรักของหลานชายเพื่อนรักอีก
“ไอ้หนุ่มมันเล่าว่าเวลามาที่นี่คุณแพรมีความสุขมากนะครับ...ยิ้มได้ตลอดทั้งวัน”
“มันจะโดนฉันตัดเงินเดือนด้วย ไม่ค้านแล้วยังส่งเสริม...รวมหัวทำเรื่องลับหลังฉัน”
“คุณท่านคิดดีแล้วหรือครับ”
ความเป็นคนสนิทติดตามประมุขใหญ่แห่งบ้านมานาน ทำให้อาจองกล้าเอ่ยปากถาม ทราบดีว่าแพรธาราก็เปรียบเหมือนแก้วตาดวงใจของท่านไม่ต่างจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งสอง หากสิ่งที่ท่านกำลังกระทำนี้อาจจะเป็นการพรากความสุขของแพรธาราไปก็เป็นได้
“ยายแพรกำลังเพ้อฝัน...คงเพราะเหงาเลยทำตัวออกจากโลกแห่งความเป็นจริง”
สิทธิพงศ์กล่าวเสียงหนักราวกับจะย้ำเตือนหัวใจตัวเองมากกว่าจะตอบคำถามคนสนิท เพราะลึกในใจท่านเองก็ไม่มั่นใจว่าแพรธาราจะมีปฏิกิริยากับเรื่องนี้แค่ไหน
“มันถึงเวลาแล้วที่ยายแพรควรจะกลับสู่ความจริงเสียที เรื่องที่ผ่านไปแล้วจะให้ย้อนกลับได้ยังไง”
“สายน้ำไม่ไหลกลับ แต่เรื่องบางเรื่องเริ่มต้นใหม่ได้นะครับคุณท่าน...โดยเฉพาะความรัก”
“เหอะ...สงสัยว่าแกโดนยายนิ่มทำเสน่ห์นะ ถึงได้เพ้อเรื่องรักไม่เลิกเสียที”
“เมียรักมีคนเดียวไม่ต้องทำเสน่ห์ก็หลงจนไม่อยากถอนตัวหรอกครับคุณท่าน”
อาจองพูดติดตลก ยอมเปลี่ยนเรื่องตามประมุขใหญ่ด้วยอ่านสายตาลังเลและไม่สบายใจที่สิทธิพงศ์แอบซ่อนไว้ได้
เมื่อความลับที่สาว ๆ แห่งตระกูลสิริวัฒนากุลร่วมกันปกปิดถูกเปิดเผย แพรธาราจึงไม่สามารถหลบมาพบมหาสมุทรได้อย่างที่ตั้งใจไว้ ห้องนั่งเล่นที่เคยมีแต่เสียงหัวเราะกลับกลายเป็นห้องแห่งความอึดอัด เมื่อสี่สาวกำลังถูกสินธรและสหชัยชำระคดีหลอกลวงปิดบังผู้ใหญ่
“พ่อไม่คิดเลยนะว่าลูกแมวกับคิตตี้จะกล้าปิดบังพ่อ หลอกว่าแพรไปเที่ยวกับพวกเพื่อนสาวสมัยเรียนทุกอาทิตย์...ทำแบบนี้ได้ยังไง”
“เราสองคน...ผิดไปแล้วค่ะ”
“อย่าโทษลูกแมวกับคิตตี้เลยค่ะคุณอา แพรผิดเอง...แพรเป็นคนขอร้องไม่ให้สองสาวพูดเรื่องนี้เองค่ะ”
แพรธารารีบออกรับผิดแทนสองแฝดจอมจุ้นที่หน้าหมอง นั่งซึมเพราะโดนบิดาดุ ตีหน้าทะเล้นไม่ออกเหมือนเคย
“ลูกก็เหมือนกัน...ลูกออกไปพบมาร์คเป็นเดือน ๆ แบบนี้โดยไม่บอกพ่อกับแม่สักคำ” ลลิดาดุ “ทำแบบนี้หนูไม่รู้สึกผิดต่อแซมบ้างหรือลูก”
“แพรไม่เคยทำผิดต่อแซมนะคะ” แพรธารายืนยัน “แพรแค่อยากเห็นหน้าตาหนู...อยากรู้เรื่องของแกให้มากขึ้น พี่มาร์คไม่เคยทำอะไรแพรนะคะ...เขาแค่เล่าเรื่องต่าง ๆ ของตาหนูให้แพรฟังเท่านั้น”
“แต่รูปพวกนี้ไม่ได้บอกแบบนั้นนะลูก พ่อมองสายตาของมาร์คออก...มัน...”
สินธรถอนหายใจเบา ๆ ไม่อยากตอกย้ำว่าอดีตลูกเขยยังรักลูกสาวของเขาหมดหัวใจ สายตาที่มองแพรธารามีแต่ความรักความห่วงใยและอาทร ภาพที่ชายหนุ่มกอดลูกสาวอย่างปกป้องนั้นยืนยันทุกความเชื่อของท่านได้อย่างดี
“แต่พิณเชื่อว่าพี่มาร์คเป็นสุภาพบุรุษพอนะคะคุณพ่อ” พิณสุดาแทรกขึ้น “แล้วพิณก็เชื่อใจพี่แพรด้วย”
“พิณคิดว่าแซมจะคิดเหมือนพิณไหมล่ะ”
คำถามของคุณลลิดาทำเอาทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครเดาใจสุทัศน์ได้ แต่การที่ชายหนุ่มนำภาพพวกนี้มาฟ้องคุณสิทธิพงศ์ก็แปลความได้กลาย ๆ ว่าเขาไม่พอใจแน่นอน เพียงแต่ความไม่พอใจนี้จะมีต่อมหาสมุทรเพียงคนเดียวหรือรวมแพรธาราด้วยก็ยากที่จะหยั่งรู้ได้
หากคำตอบของคำถามนี้ก็ไม่นานเกินรอ เมื่อสุทัศน์เดินตามท่านสิทธิพงศ์เข้ามาในห้องนั่งเล่น สมาชิกทุกคนในครอบครัวหันไปมองประมุขของตระกูลเพื่อรอฟังความคืบหน้าอย่างใจจดใจจ่อ แต่ดูเหมือนว่าคำบัญชานี้จะเป็นเหมือนสายฟ้าที่ผ่ากลางลงสู่ครอบครัวอย่างไม่คาดคิด
“อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ...ดี ๆ จะได้ประกาศข่าวดีให้รู้พร้อมกันทีเดียว”
“ข่าวดี...”
สมาชิกในครอบครัวต่างพึมพำเป็นเสียงเดียวกัน หันมองหน้ากันไปมาอย่างงุนงง จากที่กังวลว่าประมุขของบ้านคงจะต้องโกรธและดุแพรธาราแน่ แต่ท่านกลับกลับเข้าบ้านด้วยสีหน้าสดชื่นพร้อมกับข่าวดี
“ใช่...ข่าวดี” สิทธิพงษ์ยิ้ม “ปู่คิดเรื่องนี้มาพอสมควรแล้ว แล้วแซมกับแม่ของเขาก็มาขออนุญาตปู่แล้ว ปู่ก็ว่าเหมาะดี...ถึงเวลาที่แพรกับแซมจะแต่งงานกันเสียที”
“แต่งงาน...”
พิณสุดาอุทานลั่นก่อนใคร หันมามองพี่สาวที่นั่งอึ้งตกใจคำประกาศิตของคุณปู่ที่เคารพ
“ใช่...แต่งงาน คุณนาถไปหาฤกษ์หมั้นไว้แล้วเห็นว่าอีกสองเดือน” สิทธิพงษ์ชี้แจง “ปู่ว่าก็ดีนะ ทั้งหมั้นทั้งแต่งงานกันวันนั้นเลย....จัดงานให้ใหญ่โตสมกับฐานะของเราไปเลย แขกเหรื่อก็เชิญกันครั้งเดียวไม่ต้องวุ่นวายดี”
“รวบรัดกระทันหันไปไหมคะคุณปู่”
พิณสุดาออกโรง เมื่อสมาชิกทุกคนในบ้านเอาแต่อ้ำอึ้งไม่มีใครกล้าแย้งกล้าขัด
“ไม่เร็วหรอกนะครับน้องพิณ พี่กับแพรก็คบกันมาตั้งนานแล้ว” สุทัศน์ชิงตอบแทน “อีกอย่างพี่กับแพรก็เคยคุยกันว่าถ้าเรียนจบก็จะแต่งงานกันทันที นี่พี่ก็จบกลับมาแล้ว...งานที่บริษัทพี่ก็เข้าดูแลบริหารแล้ว ทุกอย่างพร้อมก็ถึงเวลาที่รับควรจะเริ่มต้นครอบครัวกันได้แล้ว”
แพรธาราสะอึกอึ้งพูดไม่ออก ได้แต่หันไปมองหน้าคุณปู่อย่างจะขอเหตุผลมากกว่าคำอธิบายที่สุทัศน์ยกมาอ้าง แต่ท่านก็ไม่ยอมสบสายตาด้วย ดอกเตอร์สาวหันไปมองหน้าสมาชิกคนอื่นโดยเฉพาะบิดามารดาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ท่านทั้งสองก็ได้แต่ส่ายหน้า ไม่มีใครกล้าขัดคำบัญชาของประมุขผู้ยิ่งใหญ่ได้
ทุกคำขอของคุณปู่แพรธารายินดีจะทำตามทุกอย่างด้วยความเต็มใจ หากวันนี้สายใยเร้นลับซุกซ่อนอยู่ในหัวใจจนหญิงสาวอดถามตัวเองไม่ได้ว่าจะยอมให้ทุกอย่างดำเนินต่อไปทั้งที่หัวใจยังมีคำถามที่ค้างคาหรือ แต่เมื่อไม่มีใครกล้าขัดขวางหรือช่วยเหลือดอกเตอร์สาวก็ได้สำนึกว่าบางอย่างก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง
“ทำไมถึงเร็วนักคะคุณปู่ คนอื่นจะนินทาว่าเร็วไปนะคะ”
“เร็วตรงไหนแพร หรือคุณเปลี่ยนใจอยากจะไป...”
“เจ้าแซม” สิทธิพงศ์ตวาดเสียงดัง “ฉันว่าฉันพูดกับคุณนาถรู้เรื่องแล้วนะ หรือว่าข้อตกลงควรจะเปลี่ยนใหม่...บอกให้รู้ว่าคนอย่างฉันกล้าได้กล้าเสียทุกเรื่อง”
“เอ่อ...ขอโทษครับคุณปู่”
สุทัศน์รับคำเสียงอ่อย รีบสงบปากสงบคำก่อนที่ประมุขใหญ่จะโกรธและเปลี่ยนใจ เพราะรู้ตัวว่าตอนนี้ยังเป็นรองสิทธิพงศ์อยู่มาก ข้อตกลงที่รับปากว่าจะดีกับหลานสาวของท่านและจะไม่พูดเรื่องความสัมพันธ์ในอดีตให้แพรธาราสะเทือนใจอีก หากกล้าผิดคำมั่นท่านจะยกเลิกงานแต่งงานทันที กิจการที่ร่วมหุ้นกันที่ท่านจะให้ผลกำไรเพิ่มกับมารดาก็จะหายไปทันที แล้วเขานี่ล่ะที่โดนมารดาบังเกิดเกล้าเล่นงานหนักจนน่วมแน่
“แพรขอคุยกับคุณปู่ตามลำพังได้ไหมคะ”
“เอาสิ”
สิทธิพงศ์พยักหน้าอนุญาตพลางกวาดสายตาไปที่สมาชิกทุกคน เท่านั้นต่างก็รู้หน้าที่พากันเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เว้นเพียงสุทัศน์ที่ยังแกล้งยืนนิ่งจนถูกสิทธิพงศ์ใช้สายตาเหยี่ยวทรงอำนาจจ้องนิ่งนั่นล่ะถึงรู้สึกตัวยอมเดินตามคนอื่น ๆ ออกไป
“ทำไมคะคุณปู่ คุณปู่โกรธเกลียดแพรมากจนต้องไล่ไปไกล ๆ เลยหรือคะ”
หลานสาวคนโปรดตัดพ้อทันทีที่สุทัศน์ก้าวพ้นประตูไป
“แต่งแล้ว ปู่ให้เราอยู่ที่นี่” สิทธิพงศ์บอกอย่างใจเย็น “อยู่ที่นี่ปู่จะได้ดูแลได้ พ่อแม่เราก็อยู่...ปู่ไม่มีวันให้ใครทำอะไรเราแน่ ถ้ากล้าได้เห็นดีกัน”
“กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับแพรเหมือนที่เกิดกับตาหนูหรือคะ”
“ยายแพร”
สิทธิพงศ์เรียกชื่อหลานสาวเสียงดุอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“ปกปิดแพรทำไมคะ แล้วที่บังคับแพรแบบนี้...คุณปู่ไม่คิดจะถามแพรบ้างหรือคะว่ายินดีแต่งงานกับแซมหรือเปล่า”
“ทำไม...คิดว่าจะย้อนกลับไปแก้ไขอดีตได้หรือไง อย่าลืมว่ามันเป็นคนจากไปเอง”
“ก็เพราะ....”
ดอกเตอร์สาวอยากพูดว่าเพราะคุณปู่บังคับ แต่หญิงสาวก็เคารพและรักท่านเกินกว่าจะพูดคำนั้นได้ ทราบดีว่าท่านรักท่านห่วงใยเธอมากแค่ไหน ครั้งนี้ก็เช่นกันทั้งที่บังคับให้แต่งงานกับสุทัศน์ แต่ท่านก็ยังห่วงใยยังอยากปกป้องดูแลเธอให้ได้อยู่ภายใต้หูและสายตาของท่าน
“แพรรักคุณปู่นะคะ แพรรู้ว่าคุณปู่ก็รักแพรมาก” แพรธารากล่าวเสียงอ่อนลง “แต่การแต่งงานครั้งนี้แพรอยากได้เวลา อยากให้ตัวเองกลับเป็นตัวเองจริง ๆ แต่งกันโดยไม่มีผลประโยชน์หรือว่าความอยากเอาชนะนะคะ”
สิทธิพงศ์ขยับมานั่งใกล้หลานสาว ยกมือลูบศีรษะหลานรักเบา ๆ อย่างอ่อนโยนรักใคร่
“แต่งกับเจ้าแซมเถอะนะ สาว ๆ อาจจะคิดว่าชีวิตคู่ต้องรักถึงอยู่ด้วยกันได้” สิทธิพงศ์กล่าวอย่างเข้าใจ “แต่แพรควรรู้ไว้แค่รักอย่างเดียวไม่พอ ผลประโยชน์ร่วมกันและใครที่มีอำนาจเหนือกว่า...คนนั้นจะได้รับความเกรงใจมากกว่า แพรจบบริหารมา...แค่นี้คงรู้ใช่ไหมลูก”
“แต่ชีวิตต้องอยู่กับการควบคุมและเรื่องผลประโยชน์ตลอดเวลา มันจะมีความสุขหรือคะคุณปู่”
“ใช่ มันอาจจะไม่สุขหอมหวานอย่างที่ผู้หญิงอยากได้ แต่แพรจะปลอดภัย”
สิทธิพงศ์ย้ำความคิดตัวเอง บทเรียนชีวิตของหลานสาวครั้งก่อนเตือนใจให้ท่านมองเรื่องความปลอดภัยของหลานมากกว่าความรักความสุขของชีวิตคู่ทั่วไป
“ปู่ไม่อยากเห็นแพรเจ็บ เสียใจจนลืมทุกอย่างอีก ปู่รักแพรที่สุดและปู่เชื่อว่าต่อให้ไม่มีปู่ บ้านนั้นก็ไม่สามารถทอดทิ้งแพรได้ แต่ถ้ามันทำร้ายจิตใจแพร...มันจะต้องสูญเสียหุ้นของมันให้แพรทั้งหมด “ ประมุขเฒ่าคลี่ยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นหลานสาวส่ายหน้าปฏิเสธ “แพรอาจคิดว่าไม่อยากได้เงิน แต่เชื่อเถอะแพร...เงินสร้างความสุขได้กับคนมากมายและคนบ้านนั้นก็คือหนึ่งในหลายคนที่ไม่กล้าอยู่อย่างไร้หน้าตาในสังคมหรอก”
สายตาสับสนและไม่เข้าใจของหลานสาวบอกให้ท่านทราบว่าแพรธาราไม่ได้สนใจคำอธิบายของท่านหรอก เหตุผลข้อเดียวที่แพรธาราจะยอมคือรักท่านเหมือนที่ครั้งหนึ่งหลานสาวเคยยอม เพียงแต่ครั้งนั้นเจ้าบ่าวของหลานสาวเป็นสุภาพบุรุษที่หลานสาวผูกพันมาตั้งแต่เด็ก ความผูกพันที่เกิดขึ้นโดยที่ทั้งคู่ไม่เคยรู้ตัว
“ปู่จะให้เวลาแพรคิด”
“คะ”
สาวสวยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แปลกใจระคนดีใจ
“ปู่จะไม่บังคับ แพรจะคิดจะไตร่ตรองอย่างไรก็ได้ แต่การเตรียมงานจะยังมีต่อไป ฤกษ์แต่งก็ยังเป็นอีกสองเดือนข้างหน้าเหมือนเดิม”
“คุณปู่”
แพรธาราครางเรียกสิทธิพงศ์อย่างน้อยใจ ท่านบอกให้เวลาคิดแต่ไม่ได้ระงับการจัดงาน แล้วจะแตกต่างกันตรงไหน ความจริงถ้าจะพูดให้ถูกคือให้เวลาเธอทำใจมากกว่าว่าอย่างไรก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานครั้งนี้อย่างไม่มีทางเลี่ยง
*************
an00 – เดาใจพิมดาวถูกเลยค่ะ ความสุขมันแสนสั้นค่ะ
Pat – จะเคืองพิมดาวไหม ที่ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่ดีขึ้นแต่แย่ลง อิอิ
Auuuu – สำหรับพี่มาร์คไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สำหรับแพร...นี่คือความทรงจำที่หาย อาจจะตามหาไม่เจอแต่รู้สึกได้ เพียงแต่จอมเผด็จการแน่จริงกว่า บังคับได้...บังคับเอา
panon – สุภาพบุรุษที่สุดในโลกกำลังจะช้ำใจตายหรือเปล่า ไม่แน่ใจ แต่ต้องปลูกใบบัวบกล่ะ ไม่งั้นรักษาไม่หาย
teesaparn – หวานได้ตอนเดียว มากินบอระเพ็ดต่อ
*************
พิมดาวขออนุญาตหายตัวไปสักสองอาทิตย์นะคะ ถูกส่งไปต่างจังหวัดสองเดือนคาดว่าสองอาทิตย์แรกน่าจะยุ่งเลยขอหายตัวไปสักพักนะคะ หวังว่ากลับมาจะยังมาติดตามกันต่อนะคะ
ขอบคุณค่ะ
“ผมไม่ขอทนผู้หญิงคนนี้แล้วนะครับคุณแม่”
“ไม่ขอทน...ได้...” คุณนาถยาขานรับเสียงยาว “งั้นก็ไม่ต้องเอาเงิน เพราะฉันก็ไม่ขอทนลูกชายไม่เอาไหนเหมือนกัน”
“คุณแม่...” สุทัศน์คราง “มันเหมือนกันที่ไหนครับ คุณแม่ก็เห็นว่าแพรทำผิดกับผมก่อน”
“แล้วไง แล้วแกต้องโง่ยอมถอนตัวทั้งที่บ้านเราลงทุนไปเท่าไหร่แล้ว” คุณนาถยาตวาด “หัดคิดให้ลึกหน่อย ฉันสอนเท่าไหร่ไม่รู้จักจำ”
สุทัศน์หน้าบึ้ง เบื่อที่มารดาคิดถึงแต่เรื่องเงิน ใช้เงินเป็นเครื่องมือข่มขู่เขาตลอด เถอะ...เงิน...ใครก็อยากได้ เขาก็อยากได้ วาดฝันตั้งแต่ยังไม่กลับจากเมืองนอกว่าที่เขาลงทุนทำให้แพรธาราทุกอย่างจะคุ้มค่า แต่พอกลับมาจริงกลับพบว่าเปล่าประโยชน์ทั้งนั้น ไม่ใช่เลยไม่ใช่อย่างที่เขาคิดสักนิด
หากครั้งนี้สุดที่เขาจะทำใจได้จริง ๆ ถ้าเขาไม่เอะใจสงสัยพฤติกรรมที่แปลกไปของคนรัก ไม่ว่าจะชวนไปเที่ยวไหนคนรักก็พยายามบ่ายเบี่ยง วัน ๆ เอาแต่ขลุกอยู่ในห้องทำงาน หรือหากยอมออกมาเที่ยวมาดูหนังหรือรับประทานอาหารด้วยกันก็จะรีบไปรีบกลับ ทำเหมือนไม่มีกระจิตกระใจอยากมากับเขาเลย จนเขาทนไม่ไหวต้องจ้างนักสืบให้สะกดรอยตาม ไม่งั้นก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกหลอกเป็นคนโง่อีกนานแค่ไหน
“แล้วคุณแม่จะให้ผมทำยังไงครับ แค่นี้ผมก็เขางอกแล้ว”
“เขางอก” คุณนาถยาหัวเราะลั่น “ถ้าจะงอกก็ไม่ใช่เพราะถูกยายแพรนี่หลอกหรอก แต่เพราะแกไม่รู้จักวิธีจัดการเอาคืนคนรักมากกว่า”
สุทัศน์ตีหน้ายุ่ง ยิ่งเห็นมารดาหัวเราะเยาะแถมสายตาของท่านก็เปล่งประกายประหลาด
“เฮ้อ...ฉันล่ะเหนื่อยจริง ๆ ที่มีลูกชายไม่เอาไหน” คุณนาถตาบ่นเมื่อเห็นสายตางุนงงของลูกชาย “ตาเฒ่าจอมบงการของบ้านนั้นไง...กุญแจควบคุมยายแพรของแก”
“ครับ”
“ถ้าแค้นที่ถูกหลอกและอยากล้างแค้นโดยไม่ต้องสูญเงิน แกก็ต้องให้ตาเฒ่าร้ายนั่นช่วย”
“ช่วย...คุณปู่เนี่ยนะครับ”
“ใช่...รูปพวกนั้น...แกคิดจะดูคนเดียวหรือไง หัดใช้ให้เป็นประโยชน์มั้งสิ”
สุทัศน์ก้มมองรูปภาพอีกมากมายที่ยังคงอยู่ภายในซองจดหมายอย่างใช้ความคิด แผนการร้ายเริ่มผุดขึ้นในใจ จริงอย่างที่มารดาแนะนำทำไมเขาจะต้องเก็บภาพนี้ไว้ดูคนเดียว เงินค่าจ้างนักสืบชื่อดังไม่ใช่ถูก ๆ ถ้าจ้างเพื่อให้รายงานผลกับเขาคงเดียวคงไม่คุ้มค่า แต่ถ้าผลรายงานและหลักฐานจากรูปภาพถึงมือคุณสิทธิพงศ์เมื่อไหร่ ความรักความหลังของแพรธาราจะต้องถูกฝังกลบลงหลุม ไอ้นักธุรกิจหนุ่มหน้าหล่อจะไม่มีวันได้เข้าใกล้แพรธาราอีก คนอย่างเขายอมมีเมียเป็นแม่ม่ายได้ แต่ไม่ยอมให้แม่ม่ายสวมเขาให้เขาโดยการเป็นชู้รักกับสามีเก่าแน่นอน
มหาสมุทรจัดเตรียมตะกร้าอาหารด้วยใบหน้าแจ่มใสเหมือนเช่นเคยเพื่อคอยสาวสวยในดวงใจ ทุกวันเสาร์อาทิตย์แพรธาราจะมาพบเขาเพื่อตามหาความทรงจำในอดีตเป็นประจำกว่าสองเดือนแล้ว แต่วันนี้จะพิเศษกว่าทุกวันเพราะเป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของชินภัทร ทั้งสองจึงตั้งใจจะไปทำบุญให้ลูกชายด้วยกัน
“แปลกจัง...ปกติแพรน่าจะมาถึงแล้วนี่นา”
อดีตคุณหมอพึมพำเบา ๆ เมื่อเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้อง แต่เพียงชั่วครู่ก็ได้ยินเสียงรถยนต์ ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ อย่างดีใจ ก่อนจะรีบเดินออกมาต้อนรับแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นบุคคลที่เขาไม่คาดคิดว่าจะพบที่นี่
“คอยหลานสาวฉันเหรอ เขาคงจะไม่มาอีกแล้วล่ะ”
คุณสิทธิพงศ์กล่าวตรงไปตรงมาทันที หลังยกมือรับไหว้มหาสมุทรแล้ว
“เขากำลังจะแต่งงาน จะได้เลิกทำตัวฟุ้งซ่านตามหาสิ่งที่ไม่มีวันเป็นจริงเสียที”
มหาสมุทรยืนรับฟังทุกถ้อยคำของคุณสิทธิพงศ์ด้วยกิริยาสงบนิ่งและนอบน้อมต่อผู้อาวุโส เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างดี แต่ก็ยากเกินจะเอ่ยสิ่งใดเมื่อสิ่งที่ได้รับรู้กำลังทำร้ายหัวใจของเขาอย่างรุนแรง
“คิดว่าเธอจะรักษาสัญญาได้มากกว่านี้นะ”
ประมุขใหญ่แห่งสิริวัฒนากุลกำลังตอกย้ำคำสัญญาที่ครั้งหนึ่งอดีตหลายเขยเคยให้คำมั่นกับท่านไว้ คำมั่นที่ท่านเชื่อเสมอว่าหนุ่มตรงหน้าจะปฏิบัติตามทุกลมหายใจ เพราะตลอดมาชายหนุ่มไม่เคยติดต่อหรือแม้จะเข้าใกล้หลานสาวของท่านเลยสักครั้ง ไม่เคยไปหาที่เมืองนอก ไม่เคยโทรศัพท์ติดต่อจนท่านชะล่าใจ หลงเชื่อใจว่าประธานใหญ่บริษัทอัญมณีจะไม่บิดพลิ้ว
“ผมแค่อยากอยู่ใกล้ ๆ แพรเท่านั้น เราไม่เคยทำเรื่องเกินเลย” มหาสมุทรย้ำ “แพรไม่เคยคิดกับผมเกินกว่าพี่ชาย แพรยอมพบผมก็เพราะตาหนู”
“นั่นก็ยิ่งแล้วใหญ่เธอก็รู้ว่าแพรตกอยู่ในสภาพนี้เพราะอะไร”
“ผม...”
“ที่ร้ายเธอเป็นต้นเหตุให้ว่าที่เจ้าบ่าวของแพรเข้าใจผิด” คุณสิทธิพงศ์ติง “ถ้าเขาถอนหมั้นแพร ทิ้งขว้างจนเป็นข่าวใหญ่โต...คิดว่าเรื่องฉาวของแพรจะจบและเงียบไปเหมือนเดิมหรือไง”
“ขอโทษครับ”
มหาสมุทรก้มหน้ายอมรับผิดโดยดุษฎี ระหว่างหัวใจและเหตุผลอดีตคุณหมอทราบดีว่าเหตุผลและความถูกต้องคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในชีวิต แม้ว่าหัวใจจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขาสามารถดำรงชีวิตอยู่ต่อได้ก็ตาม
“เธอเคยรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับแพรตราบเท่าที่แพรมีความสุข” สิทธิพงศ์เกริ่น “ฉันจะไม่พูดถึงอดีตที่เธอและแพรแอบทำลับหลังฉัน แต่ต่อจากนี้หวังว่าเธอจะไม่ลืมคำพูดตัวเอง เพราะฉันเชื่อว่าการแต่งงานครั้งนี้จะทำให้หลานฉันมีความสุขได้อย่างที่เธอคาดคิดไว้”
“ผมทราบครับ ถ้าแพรแต่งงานแล้ว...ผมจะไม่มีวันทำให้แพรต้องเป็นทุกข์หรือถูกครหาเพราะผมอีก”
“ดีมาก”
สิทธิพงศ์ตบบ่าชายหนุ่มเบา ๆ ก่อนผละจากมา แต่หางตาก็ยังเห็นว่าร่างสูงที่ยืนเยื้องด้านหลังของท่านกำหมัดแน่น จิกเล็บเข้ากับอุ้งมืออย่างพยายามอดกลั้น ใช่ว่าท่านไม่เสียดายหนุ่มอนาคตไกล แต่ครอบครัวของท่านกับคุณนาถยาได้ทำธุรกิจร่วมกันแล้ว เงิน...ท่านไม่เคยเสียดายเมื่อเทียบกับความสุขของหลานสาว แต่เพราะเงินนี่ล่ะที่ทำให้ท่านเชื่อว่าสุทัศน์จะเกรงใจครอบครัวของท่านและดีกับแพรธารามาก ผิดจากมหาสมุทรที่เป็นหนุ่มมั่นคงมีความสามารถ ไม่ใช่ใครจะครอบครองชักจูงได้ง่าย ท่านจึงไม่ใคร่อยากช่วยสนับสนุนความรักของหลานชายเพื่อนรักอีก
“ไอ้หนุ่มมันเล่าว่าเวลามาที่นี่คุณแพรมีความสุขมากนะครับ...ยิ้มได้ตลอดทั้งวัน”
“มันจะโดนฉันตัดเงินเดือนด้วย ไม่ค้านแล้วยังส่งเสริม...รวมหัวทำเรื่องลับหลังฉัน”
“คุณท่านคิดดีแล้วหรือครับ”
ความเป็นคนสนิทติดตามประมุขใหญ่แห่งบ้านมานาน ทำให้อาจองกล้าเอ่ยปากถาม ทราบดีว่าแพรธาราก็เปรียบเหมือนแก้วตาดวงใจของท่านไม่ต่างจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งสอง หากสิ่งที่ท่านกำลังกระทำนี้อาจจะเป็นการพรากความสุขของแพรธาราไปก็เป็นได้
“ยายแพรกำลังเพ้อฝัน...คงเพราะเหงาเลยทำตัวออกจากโลกแห่งความเป็นจริง”
สิทธิพงศ์กล่าวเสียงหนักราวกับจะย้ำเตือนหัวใจตัวเองมากกว่าจะตอบคำถามคนสนิท เพราะลึกในใจท่านเองก็ไม่มั่นใจว่าแพรธาราจะมีปฏิกิริยากับเรื่องนี้แค่ไหน
“มันถึงเวลาแล้วที่ยายแพรควรจะกลับสู่ความจริงเสียที เรื่องที่ผ่านไปแล้วจะให้ย้อนกลับได้ยังไง”
“สายน้ำไม่ไหลกลับ แต่เรื่องบางเรื่องเริ่มต้นใหม่ได้นะครับคุณท่าน...โดยเฉพาะความรัก”
“เหอะ...สงสัยว่าแกโดนยายนิ่มทำเสน่ห์นะ ถึงได้เพ้อเรื่องรักไม่เลิกเสียที”
“เมียรักมีคนเดียวไม่ต้องทำเสน่ห์ก็หลงจนไม่อยากถอนตัวหรอกครับคุณท่าน”
อาจองพูดติดตลก ยอมเปลี่ยนเรื่องตามประมุขใหญ่ด้วยอ่านสายตาลังเลและไม่สบายใจที่สิทธิพงศ์แอบซ่อนไว้ได้
เมื่อความลับที่สาว ๆ แห่งตระกูลสิริวัฒนากุลร่วมกันปกปิดถูกเปิดเผย แพรธาราจึงไม่สามารถหลบมาพบมหาสมุทรได้อย่างที่ตั้งใจไว้ ห้องนั่งเล่นที่เคยมีแต่เสียงหัวเราะกลับกลายเป็นห้องแห่งความอึดอัด เมื่อสี่สาวกำลังถูกสินธรและสหชัยชำระคดีหลอกลวงปิดบังผู้ใหญ่
“พ่อไม่คิดเลยนะว่าลูกแมวกับคิตตี้จะกล้าปิดบังพ่อ หลอกว่าแพรไปเที่ยวกับพวกเพื่อนสาวสมัยเรียนทุกอาทิตย์...ทำแบบนี้ได้ยังไง”
“เราสองคน...ผิดไปแล้วค่ะ”
“อย่าโทษลูกแมวกับคิตตี้เลยค่ะคุณอา แพรผิดเอง...แพรเป็นคนขอร้องไม่ให้สองสาวพูดเรื่องนี้เองค่ะ”
แพรธารารีบออกรับผิดแทนสองแฝดจอมจุ้นที่หน้าหมอง นั่งซึมเพราะโดนบิดาดุ ตีหน้าทะเล้นไม่ออกเหมือนเคย
“ลูกก็เหมือนกัน...ลูกออกไปพบมาร์คเป็นเดือน ๆ แบบนี้โดยไม่บอกพ่อกับแม่สักคำ” ลลิดาดุ “ทำแบบนี้หนูไม่รู้สึกผิดต่อแซมบ้างหรือลูก”
“แพรไม่เคยทำผิดต่อแซมนะคะ” แพรธารายืนยัน “แพรแค่อยากเห็นหน้าตาหนู...อยากรู้เรื่องของแกให้มากขึ้น พี่มาร์คไม่เคยทำอะไรแพรนะคะ...เขาแค่เล่าเรื่องต่าง ๆ ของตาหนูให้แพรฟังเท่านั้น”
“แต่รูปพวกนี้ไม่ได้บอกแบบนั้นนะลูก พ่อมองสายตาของมาร์คออก...มัน...”
สินธรถอนหายใจเบา ๆ ไม่อยากตอกย้ำว่าอดีตลูกเขยยังรักลูกสาวของเขาหมดหัวใจ สายตาที่มองแพรธารามีแต่ความรักความห่วงใยและอาทร ภาพที่ชายหนุ่มกอดลูกสาวอย่างปกป้องนั้นยืนยันทุกความเชื่อของท่านได้อย่างดี
“แต่พิณเชื่อว่าพี่มาร์คเป็นสุภาพบุรุษพอนะคะคุณพ่อ” พิณสุดาแทรกขึ้น “แล้วพิณก็เชื่อใจพี่แพรด้วย”
“พิณคิดว่าแซมจะคิดเหมือนพิณไหมล่ะ”
คำถามของคุณลลิดาทำเอาทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครเดาใจสุทัศน์ได้ แต่การที่ชายหนุ่มนำภาพพวกนี้มาฟ้องคุณสิทธิพงศ์ก็แปลความได้กลาย ๆ ว่าเขาไม่พอใจแน่นอน เพียงแต่ความไม่พอใจนี้จะมีต่อมหาสมุทรเพียงคนเดียวหรือรวมแพรธาราด้วยก็ยากที่จะหยั่งรู้ได้
หากคำตอบของคำถามนี้ก็ไม่นานเกินรอ เมื่อสุทัศน์เดินตามท่านสิทธิพงศ์เข้ามาในห้องนั่งเล่น สมาชิกทุกคนในครอบครัวหันไปมองประมุขของตระกูลเพื่อรอฟังความคืบหน้าอย่างใจจดใจจ่อ แต่ดูเหมือนว่าคำบัญชานี้จะเป็นเหมือนสายฟ้าที่ผ่ากลางลงสู่ครอบครัวอย่างไม่คาดคิด
“อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ...ดี ๆ จะได้ประกาศข่าวดีให้รู้พร้อมกันทีเดียว”
“ข่าวดี...”
สมาชิกในครอบครัวต่างพึมพำเป็นเสียงเดียวกัน หันมองหน้ากันไปมาอย่างงุนงง จากที่กังวลว่าประมุขของบ้านคงจะต้องโกรธและดุแพรธาราแน่ แต่ท่านกลับกลับเข้าบ้านด้วยสีหน้าสดชื่นพร้อมกับข่าวดี
“ใช่...ข่าวดี” สิทธิพงษ์ยิ้ม “ปู่คิดเรื่องนี้มาพอสมควรแล้ว แล้วแซมกับแม่ของเขาก็มาขออนุญาตปู่แล้ว ปู่ก็ว่าเหมาะดี...ถึงเวลาที่แพรกับแซมจะแต่งงานกันเสียที”
“แต่งงาน...”
พิณสุดาอุทานลั่นก่อนใคร หันมามองพี่สาวที่นั่งอึ้งตกใจคำประกาศิตของคุณปู่ที่เคารพ
“ใช่...แต่งงาน คุณนาถไปหาฤกษ์หมั้นไว้แล้วเห็นว่าอีกสองเดือน” สิทธิพงษ์ชี้แจง “ปู่ว่าก็ดีนะ ทั้งหมั้นทั้งแต่งงานกันวันนั้นเลย....จัดงานให้ใหญ่โตสมกับฐานะของเราไปเลย แขกเหรื่อก็เชิญกันครั้งเดียวไม่ต้องวุ่นวายดี”
“รวบรัดกระทันหันไปไหมคะคุณปู่”
พิณสุดาออกโรง เมื่อสมาชิกทุกคนในบ้านเอาแต่อ้ำอึ้งไม่มีใครกล้าแย้งกล้าขัด
“ไม่เร็วหรอกนะครับน้องพิณ พี่กับแพรก็คบกันมาตั้งนานแล้ว” สุทัศน์ชิงตอบแทน “อีกอย่างพี่กับแพรก็เคยคุยกันว่าถ้าเรียนจบก็จะแต่งงานกันทันที นี่พี่ก็จบกลับมาแล้ว...งานที่บริษัทพี่ก็เข้าดูแลบริหารแล้ว ทุกอย่างพร้อมก็ถึงเวลาที่รับควรจะเริ่มต้นครอบครัวกันได้แล้ว”
แพรธาราสะอึกอึ้งพูดไม่ออก ได้แต่หันไปมองหน้าคุณปู่อย่างจะขอเหตุผลมากกว่าคำอธิบายที่สุทัศน์ยกมาอ้าง แต่ท่านก็ไม่ยอมสบสายตาด้วย ดอกเตอร์สาวหันไปมองหน้าสมาชิกคนอื่นโดยเฉพาะบิดามารดาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ท่านทั้งสองก็ได้แต่ส่ายหน้า ไม่มีใครกล้าขัดคำบัญชาของประมุขผู้ยิ่งใหญ่ได้
ทุกคำขอของคุณปู่แพรธารายินดีจะทำตามทุกอย่างด้วยความเต็มใจ หากวันนี้สายใยเร้นลับซุกซ่อนอยู่ในหัวใจจนหญิงสาวอดถามตัวเองไม่ได้ว่าจะยอมให้ทุกอย่างดำเนินต่อไปทั้งที่หัวใจยังมีคำถามที่ค้างคาหรือ แต่เมื่อไม่มีใครกล้าขัดขวางหรือช่วยเหลือดอกเตอร์สาวก็ได้สำนึกว่าบางอย่างก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง
“ทำไมถึงเร็วนักคะคุณปู่ คนอื่นจะนินทาว่าเร็วไปนะคะ”
“เร็วตรงไหนแพร หรือคุณเปลี่ยนใจอยากจะไป...”
“เจ้าแซม” สิทธิพงศ์ตวาดเสียงดัง “ฉันว่าฉันพูดกับคุณนาถรู้เรื่องแล้วนะ หรือว่าข้อตกลงควรจะเปลี่ยนใหม่...บอกให้รู้ว่าคนอย่างฉันกล้าได้กล้าเสียทุกเรื่อง”
“เอ่อ...ขอโทษครับคุณปู่”
สุทัศน์รับคำเสียงอ่อย รีบสงบปากสงบคำก่อนที่ประมุขใหญ่จะโกรธและเปลี่ยนใจ เพราะรู้ตัวว่าตอนนี้ยังเป็นรองสิทธิพงศ์อยู่มาก ข้อตกลงที่รับปากว่าจะดีกับหลานสาวของท่านและจะไม่พูดเรื่องความสัมพันธ์ในอดีตให้แพรธาราสะเทือนใจอีก หากกล้าผิดคำมั่นท่านจะยกเลิกงานแต่งงานทันที กิจการที่ร่วมหุ้นกันที่ท่านจะให้ผลกำไรเพิ่มกับมารดาก็จะหายไปทันที แล้วเขานี่ล่ะที่โดนมารดาบังเกิดเกล้าเล่นงานหนักจนน่วมแน่
“แพรขอคุยกับคุณปู่ตามลำพังได้ไหมคะ”
“เอาสิ”
สิทธิพงศ์พยักหน้าอนุญาตพลางกวาดสายตาไปที่สมาชิกทุกคน เท่านั้นต่างก็รู้หน้าที่พากันเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เว้นเพียงสุทัศน์ที่ยังแกล้งยืนนิ่งจนถูกสิทธิพงศ์ใช้สายตาเหยี่ยวทรงอำนาจจ้องนิ่งนั่นล่ะถึงรู้สึกตัวยอมเดินตามคนอื่น ๆ ออกไป
“ทำไมคะคุณปู่ คุณปู่โกรธเกลียดแพรมากจนต้องไล่ไปไกล ๆ เลยหรือคะ”
หลานสาวคนโปรดตัดพ้อทันทีที่สุทัศน์ก้าวพ้นประตูไป
“แต่งแล้ว ปู่ให้เราอยู่ที่นี่” สิทธิพงศ์บอกอย่างใจเย็น “อยู่ที่นี่ปู่จะได้ดูแลได้ พ่อแม่เราก็อยู่...ปู่ไม่มีวันให้ใครทำอะไรเราแน่ ถ้ากล้าได้เห็นดีกัน”
“กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับแพรเหมือนที่เกิดกับตาหนูหรือคะ”
“ยายแพร”
สิทธิพงศ์เรียกชื่อหลานสาวเสียงดุอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“ปกปิดแพรทำไมคะ แล้วที่บังคับแพรแบบนี้...คุณปู่ไม่คิดจะถามแพรบ้างหรือคะว่ายินดีแต่งงานกับแซมหรือเปล่า”
“ทำไม...คิดว่าจะย้อนกลับไปแก้ไขอดีตได้หรือไง อย่าลืมว่ามันเป็นคนจากไปเอง”
“ก็เพราะ....”
ดอกเตอร์สาวอยากพูดว่าเพราะคุณปู่บังคับ แต่หญิงสาวก็เคารพและรักท่านเกินกว่าจะพูดคำนั้นได้ ทราบดีว่าท่านรักท่านห่วงใยเธอมากแค่ไหน ครั้งนี้ก็เช่นกันทั้งที่บังคับให้แต่งงานกับสุทัศน์ แต่ท่านก็ยังห่วงใยยังอยากปกป้องดูแลเธอให้ได้อยู่ภายใต้หูและสายตาของท่าน
“แพรรักคุณปู่นะคะ แพรรู้ว่าคุณปู่ก็รักแพรมาก” แพรธารากล่าวเสียงอ่อนลง “แต่การแต่งงานครั้งนี้แพรอยากได้เวลา อยากให้ตัวเองกลับเป็นตัวเองจริง ๆ แต่งกันโดยไม่มีผลประโยชน์หรือว่าความอยากเอาชนะนะคะ”
สิทธิพงศ์ขยับมานั่งใกล้หลานสาว ยกมือลูบศีรษะหลานรักเบา ๆ อย่างอ่อนโยนรักใคร่
“แต่งกับเจ้าแซมเถอะนะ สาว ๆ อาจจะคิดว่าชีวิตคู่ต้องรักถึงอยู่ด้วยกันได้” สิทธิพงศ์กล่าวอย่างเข้าใจ “แต่แพรควรรู้ไว้แค่รักอย่างเดียวไม่พอ ผลประโยชน์ร่วมกันและใครที่มีอำนาจเหนือกว่า...คนนั้นจะได้รับความเกรงใจมากกว่า แพรจบบริหารมา...แค่นี้คงรู้ใช่ไหมลูก”
“แต่ชีวิตต้องอยู่กับการควบคุมและเรื่องผลประโยชน์ตลอดเวลา มันจะมีความสุขหรือคะคุณปู่”
“ใช่ มันอาจจะไม่สุขหอมหวานอย่างที่ผู้หญิงอยากได้ แต่แพรจะปลอดภัย”
สิทธิพงศ์ย้ำความคิดตัวเอง บทเรียนชีวิตของหลานสาวครั้งก่อนเตือนใจให้ท่านมองเรื่องความปลอดภัยของหลานมากกว่าความรักความสุขของชีวิตคู่ทั่วไป
“ปู่ไม่อยากเห็นแพรเจ็บ เสียใจจนลืมทุกอย่างอีก ปู่รักแพรที่สุดและปู่เชื่อว่าต่อให้ไม่มีปู่ บ้านนั้นก็ไม่สามารถทอดทิ้งแพรได้ แต่ถ้ามันทำร้ายจิตใจแพร...มันจะต้องสูญเสียหุ้นของมันให้แพรทั้งหมด “ ประมุขเฒ่าคลี่ยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นหลานสาวส่ายหน้าปฏิเสธ “แพรอาจคิดว่าไม่อยากได้เงิน แต่เชื่อเถอะแพร...เงินสร้างความสุขได้กับคนมากมายและคนบ้านนั้นก็คือหนึ่งในหลายคนที่ไม่กล้าอยู่อย่างไร้หน้าตาในสังคมหรอก”
สายตาสับสนและไม่เข้าใจของหลานสาวบอกให้ท่านทราบว่าแพรธาราไม่ได้สนใจคำอธิบายของท่านหรอก เหตุผลข้อเดียวที่แพรธาราจะยอมคือรักท่านเหมือนที่ครั้งหนึ่งหลานสาวเคยยอม เพียงแต่ครั้งนั้นเจ้าบ่าวของหลานสาวเป็นสุภาพบุรุษที่หลานสาวผูกพันมาตั้งแต่เด็ก ความผูกพันที่เกิดขึ้นโดยที่ทั้งคู่ไม่เคยรู้ตัว
“ปู่จะให้เวลาแพรคิด”
“คะ”
สาวสวยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แปลกใจระคนดีใจ
“ปู่จะไม่บังคับ แพรจะคิดจะไตร่ตรองอย่างไรก็ได้ แต่การเตรียมงานจะยังมีต่อไป ฤกษ์แต่งก็ยังเป็นอีกสองเดือนข้างหน้าเหมือนเดิม”
“คุณปู่”
แพรธาราครางเรียกสิทธิพงศ์อย่างน้อยใจ ท่านบอกให้เวลาคิดแต่ไม่ได้ระงับการจัดงาน แล้วจะแตกต่างกันตรงไหน ความจริงถ้าจะพูดให้ถูกคือให้เวลาเธอทำใจมากกว่าว่าอย่างไรก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานครั้งนี้อย่างไม่มีทางเลี่ยง
*************
an00 – เดาใจพิมดาวถูกเลยค่ะ ความสุขมันแสนสั้นค่ะ
Pat – จะเคืองพิมดาวไหม ที่ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่ดีขึ้นแต่แย่ลง อิอิ
Auuuu – สำหรับพี่มาร์คไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สำหรับแพร...นี่คือความทรงจำที่หาย อาจจะตามหาไม่เจอแต่รู้สึกได้ เพียงแต่จอมเผด็จการแน่จริงกว่า บังคับได้...บังคับเอา
panon – สุภาพบุรุษที่สุดในโลกกำลังจะช้ำใจตายหรือเปล่า ไม่แน่ใจ แต่ต้องปลูกใบบัวบกล่ะ ไม่งั้นรักษาไม่หาย
teesaparn – หวานได้ตอนเดียว มากินบอระเพ็ดต่อ
*************
พิมดาวขออนุญาตหายตัวไปสักสองอาทิตย์นะคะ ถูกส่งไปต่างจังหวัดสองเดือนคาดว่าสองอาทิตย์แรกน่าจะยุ่งเลยขอหายตัวไปสักพักนะคะ หวังว่ากลับมาจะยังมาติดตามกันต่อนะคะ
ขอบคุณค่ะ
พิมดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 พ.ค. 2555, 20:33:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 พ.ค. 2555, 20:33:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 1406
| << ตอนที่ 16 | ตอนที่ 18 >> |
sai 8 พ.ค. 2555, 22:02:50 น.
คุณปู่ใจร้ายมากกก คุณปู่มั่นใจมากไปไหมว่าตาแซมจะไม่กล้าทำร้าย อาจจะไม่ได้ทำร้ายด้านร่างกายแต่จิตใจเนี่ยซิ เหอๆ
คุณปู่ใจร้ายมากกก คุณปู่มั่นใจมากไปไหมว่าตาแซมจะไม่กล้าทำร้าย อาจจะไม่ได้ทำร้ายด้านร่างกายแต่จิตใจเนี่ยซิ เหอๆ
Pat 9 พ.ค. 2555, 06:36:18 น.
คุณปู่่คะ คุณปู่คิดว่าเงินและอำนาจที่มีจะควบคุมแซมได้หรือคะ ถ้าแพรแต่งงานไปแล้วชึวิตก็เหมือนอยู่ในกำมือสามี พฤตินัย นิตินัยคุณปู่ก็ทำอะไรเค้าไม่ได้หรอกค่ะ รู้ทั้งรู้ว่าบ้านโน้นเป็นอย่างไร ยังทำกับหลานรักได้ลงคอนะคะ ฉลาดขาดเฉลัยวโดยแท้
คุณปู่่คะ คุณปู่คิดว่าเงินและอำนาจที่มีจะควบคุมแซมได้หรือคะ ถ้าแพรแต่งงานไปแล้วชึวิตก็เหมือนอยู่ในกำมือสามี พฤตินัย นิตินัยคุณปู่ก็ทำอะไรเค้าไม่ได้หรอกค่ะ รู้ทั้งรู้ว่าบ้านโน้นเป็นอย่างไร ยังทำกับหลานรักได้ลงคอนะคะ ฉลาดขาดเฉลัยวโดยแท้
panon 9 พ.ค. 2555, 10:52:39 น.
พี่มาร์คขาๆๆๆๆใบบัวบกที่บ้านมีนะค่ะปลูกไว้เพียบบบบบบบบ
พี่มาร์คขาๆๆๆๆใบบัวบกที่บ้านมีนะค่ะปลูกไว้เพียบบบบบบบบ
anOO 9 พ.ค. 2555, 14:12:21 น.
เฮ้อ...อะไรมันบังตาคุณปู่นะ ถึงได้เห็นว่าบ้านนายแซมดีกันหนักหนา
เฮ้อ...อะไรมันบังตาคุณปู่นะ ถึงได้เห็นว่าบ้านนายแซมดีกันหนักหนา
teesaparn 11 พ.ค. 2555, 11:40:13 น.
รีบปิ๊กมาเน้อ คนอ่านรออยู่
รีบปิ๊กมาเน้อ คนอ่านรออยู่
Auuuu 11 พ.ค. 2555, 12:36:21 น.
เฮ้ออออออ แพรน่าจะเล่าไปเลย ว่าแซมเคยพยายามจะปล้ำ เฮ้อออออออ
เฮ้ออออออ แพรน่าจะเล่าไปเลย ว่าแซมเคยพยายามจะปล้ำ เฮ้อออออออ