รักสุดสายที่ปลายรุ้ง (ไฟปรารถนา)
ความรัก ความผูกพัน และความกตัญญู สิ่งไหนในหัวใจคน ที่ต้องมาก่อน ต่างคนต่างใจ รอพิสูจน์จากหลากหลายชีวิต
Tags: รัก ต้องได้ ครอง
ตอน: ดาบอัศวิน
คืนนั้นวิลล์คิดวางแผนงาน และคิดถึงผู้หญิงที่เขาควงคู่ เธอเคยบอกมีคนรักแล้ว แนะนำให้เขาได้รู้จัก ให้ทั้งสองคู่กันไม่ได้หรอก เพราะวาสิฐีต้องเป็นของนักธุรกิจระดับพันล้านที่ชื่อ วิลล์ คนนี้คนเดียวเท่านั้น คิดแล้วครึ้ม ฝันหวานถึงหญิงสาวทั้งคืน!!
เวลาแปดนาฬิกา เป็นเวลาปกติของพนักงานชั้นผู้น้อยจะตอกบัตรเข้าทำงาน ส่วนชั้นระดับผู้บริหารจะเข้าทำงานโดยไม่ต้องตอกบัตร
วันนี้วิลล์สวมสูท แต่งกายเต็มยศ เขาดูสง่าผ่าเผยราวกับมาเดินแบบ ยามผิวดำยืนตาค้างก่อนจะยกมือไหว้ชายสวมสูทสีเทาเสื้อเชิ้ตสีฟ้า เน็กไทต์สีสด ชายผู้นี้ที่เขาไล่เมื่อวานและได้รับทราบว่าเป็นเจ้าของบริษัท กำลังเดินเข้ามาพร้อมคุณทรง
พนักงานชายหญิงจ้องมองเป็นตาเดียว
เลขาหน้าหวานของสัญชัยรีบเข้าไปยืนแถวหน้าต้อนรับตามที่คุณทรงประกาศให้พนักงานทราบตั้งแต่เมื่อวาน เธอถึงกับหน้าถอดสี เมื่อชายหนุ่มที่เธอเชิดใส่ที่ผ่านมาคือเจ้าของบริษัท
วิลล์รับไหว้จากพนักงานที่ยกมือไหว้ และหยุดยืนตรงหน้าเลขาสาว เธอแทบร้องไห้โฮเพราะไม่ทราบว่าวิลล์จะเอาเรื่องเธอหรือเปล่า เพราะเมื่อวานเขาดูเอาเรื่องด้วยการร้องเรียกคุณทรง และเธอรีบผลุบเข้าไปเอาใจสัญชัย ซึ่งรู้ว่าอยู่ขั้วที่กำลังมาแรง
ห้องประชุมมีเจ้าหน้าที่ระดับบริหารพร้อมหน้า วิลล์นั่งหัวโต๊ะ คุณทรงนั่งใกล้แนะนำผู้บริหารตำแหน่งต่าง ๆ สัญชัยมองวิลล์ด้วยสายตาไม่เชื่อถือ เพราะเขาสืบจนรู้ประวัติชายหนุ่มเป็นอย่างดี
ชีวิตส่วนใหญ่ที่ผ่านมของวิลล์อยู่ต่างประเทศ แต่งงานกับสาวขี้โรคด้วยความเอาแต่ใจ ชายผู้นี้ร่ำลือว่านิสัยเสียถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจที่สุด ไม่เคยจับงานการ จู่ ๆเข้ามารับตำแหน่งใหญ่ ตำแหน่งที่พรรคพวกเขาพยายามลุ้นเพื่อหวังครอบครอง
คงเลื่อยเก้าอี้ไม่ยาก ที่ผ่านมาแค่เปลี่ยนแผนงานให้สับสน และกว้านเงินลงทุนมาก ถอนคืนออกให้บริษัทได้รับความกระทบกระเทือนจนขาดความไว้วางใจในการบริหาร พวกเขาคิดเล่นเกมนี้มาจนกระทั่งทำให้เกิดความรวนในระบบสินเชื่อและการจัดซื้อ
“ผมขอดูแฟ้มเก่าการจัดซื้อย้อนจากปีนี้ไปห้าปี คุณคงพอจะจัดหาให้ผมได้นะคุณสัญชัย”
“ใคร ๆ ก็รู้ว่าเรามีปัญหากับบริษัทเก่า” สัญชัยโต้แย้ง “มัวแต่ยึดบัญชีเก่าซึ่งเป็นปัญหาหญ้าปากคอก แล้วปัญหาใหม่ไม่คาราคาซังไปมากกว่านี้หรือ”
ทั้งหญ้า ทั้งคาอะไรไม่รู้วิลล์ไม่เข้าใจ แต่จะเสียรู้ให้พวกนี้มาแกล้งเขาด้วยคำที่พวกเขาเคยชินไม่ได้ เขาจึงต้องแกล้งรู้ตามประสา แต่เวลานั้นคิดถึงวาสิฐีใจแทบขาดแล้ว
“ผมอยากทราบปัญหาครับ เท่าทีดูการประมาณการใช้จ่ายบริษัทใหม่ราคาแพงเกินจริงมาก”
“คุณใช้เวลาชั่วคืน คุณคิดว่าจะรู้อย่างถ่องแท้เชียวหรือมิสเตอร์วิลล์”
“เรียกผมว่าคุณวิลล์เถอะ เพราะผมมีสายเลือดของคุณหญิงซึ่งเป็นโดยชาติกำเนิด ส่วนคุณพ่อผมคุณคงสืบทราบมาแล้วว่าท่านสืบเชื้อสายมาจากอัศวิน ดังนั้นไม่ต้องห่วงนะว่าผมจะไม่มีเลือดนักสู้ หรืออ่อนหัดจนคุณต้องนึกห่วง ว่าแต่ ผมยังมีอำนาจสั่งการหรือเปล่า” เขาย้อนถาม
สัญชัยหดตัวลงนิดเพราะอีกฝ่ายไม่ได้อ่อนเช่นใบหน้าที่เห็น บอกความเอาเรื่องชัดเจนทีเดียว
“ผมจะแก้ปัญหาเก่าด้วยการแยกระบบ เพราะว่ามันเปลี่ยนระบบการจัดซื้อจึงมีปัญหา และถ้าศึกษาจากจุดนั้น อาจจะเป็นปัญหาที่เรากำลังได้รับมาถึงปัจจุบัน
“คุณจะจ้างผู้เชี่ยวชาญจากเมืองนอกมาทำงาน อย่างที่บริษัท หรือประเทศนี้กำลังนิยมหรือ”
“บริษัทอื่น หรือผู้นำประเทศอื่นต่างหากที่ต้องมาจ้างผู้เชี่ยวชาญอย่างผมแก้ปัญหาให้ เพราะฉะนั้นอย่าตกใจว่าผมจะทำงานไม่เป็น ผมขอบัญชีโดยเร็วนะครับ เพราะตัวแปลค่าหรือกตั้งระบบวัดของผมพร้อมแล้ว”
อากาศจากแอร์เย็นฉ่ำ แต่ทำให้ใครหลายคนในที่ประชมร้อนจัด หรือไม่ก็หนาวยะเยือกเลยทีเดียว เมื่อเห็นทางที่พวกเขาคิดว่าบราวน์จนตรอกกับการแก้ปัญหา กลายมาเป็น บราวน์ เปิดประตูหน้าต่างออกเพื่อให้พวกฉ้อฉลได้แสดงการโกงกิน ที่นี้จะปิดอย่างไร
การผ่าตัดหรือโยกหุ้น คือสิ่งที่จะทำกันได้ยากหรือง่ายเป็นเรื่องที่ต่างขั้วต้องคิดอย่างรอบคอบเมื่อวิลล์ประกาศตัว พร้อมที่จะรับปัญหา ถ้ามีการแตกตัวของการเงิน
หลังจากการประชุม ผู้บริหารระดับสูงคนเก่า ๆ ต่าง วิจารณ์วิลล์ด้วยความชื่นชม
“ยังกับเห็นคุณบราวน์อีกครั้ง ผมมั่นใจขึ้นมากเลย ผมจะไปกำจัดเห็บที่กินแผนกของผมออกเสียที ของเก่าขนออกไปยังไม่รู้ที่ไปเลยครับ”
“อย่าเล่นเด็กล่ะ เพราะถ้าหัวไม่ส่ายหางมันก็ไม่ตาม”
วิลล์ปวดหัวมากกับคำสุภาษิต ซึ่งเขาอยากบอกทุกคนว่า ทำไม ทำไมไม่พูดแค่ภาษาง่ายๆ เมื่อเขาอยู่ห้องตามลำพัง เขาต่อสายโทรศัพท์ไปหาวาสิฐี ซึ่งเพิ่งออกมาจากห้องฉุกเฉิน
“วาสิพูดค่ะน้าวิลล์”
“ว้าส ต่อลมหายใจให้หน่อย ผมแย่แล้ว” ชายหนุ่มออดอ้อน น้ำเสียงปริ่มว่าจะขาดใจ วาสิฐีห่วงใยมาก จึงถามเสียงรัว
“คะ มีอะไรคะ ทำงานวันแรกไม่ใช่หรือคะเขาแกล้งน้าวิลล์หรือคะ”
“เขาพูดคาราคาอะไรไม่รู้ แล้วก็หญ้าปากอะไรอีก หัวไม่ใส่ หางไม่ตัด ผมปวดหัวมากเลยที่รัก”คำลงท้ายทำให้หญิงสาวร้อนผ่าวไปทั้งกาย
“ถ้าทำงานอย่างนี้ให้ผมโดนว้าสผายปอดให้จะดีเสียกว่า” วาสิฐีค้อนเคือง และคิดอยากผายปอดให้อีกฝ่าย ด้วยวิธีทุบ ทุบอกอีกฝ่ายแรงๆให้ช้ำเสียให้ทั่ว ที่ทำให้เธอทั้งห่วงและทั้งขุ่นไปในขณะเดียวกัน
“บอกความหมายหน่อยนะเด็กดี”
“คาอะไรล่ะคะ”
“ราคา คาราคาอะไรจำไม่ได้ แล้วก็”
“อ๋อคาราคาซัง ปล่อยทิ้งไว้ ไม่ทำให้สำเร็จในทีเดียว”
“หือม์”
“แล้วอะไรคะ หัวไม่ใส่หัวโขนหรือคะ อ้อ”เด็กดีของวิลล์หัวเราะเมื่อนึกขึ้นได้ว่าหัวโขนต้องไม่มีหาง ดังนั้นจึงพอเดา และแนะนำว่า
“โทรไปหาอาจารย์ภาษาไทยดีกว่าค่ะ วาสิเรียนหมอ เรื่องพวกนี้ก็ไม่เก่งเหมือนกันค่ะ”
“ไม่ล่ะ ไม่มีใครน่ารักน่าปรึกษาเท่าว้าสอีกแล้ว”
โธ่น้าวิลล์ อย่าหวานนักเลย วาสิจะถลำลึกจมลงในห้วงความรักของน้าวิลล์อยู่แล้วนะคะ!!
“ว้าสจาจ้า” คนพูดตั้งใจจะพูดวาสิจ๋า แต่สำเนียงไม่ยอมไป ทำให้ว้าสจาจ้าหัวเราะเบาแสนเบา ก่อนแนะนำว่า
“คุณเลขายังไม่ไปทำงานด้วยหรือคะวันนี้ ตอนหลังถามคุณเลขาพรรณยุดาก็ได้นะคะน้าวิลล์”
“ว้าสจะมาบ้านอีกเมื่อไหร่ น้าวิลล์ไปรับนะ”เขาเปลี่ยนเรื่องและเปลี่ยนสรรพนามตัวเองซึ่งวาสิฐีฟังแล้วอบอุ่นยิ่งนัก แต่เรื่องกลับบ้านเธอต้องปฏิเสธ
“น้าวิลล์ไม่ต้องห่วงค่ะคุณท่านให้พี่แป้งมาทยอยขนของวาสิกลับไปแล้วค่ะ”
“ดีใจมากนะที่วาสิจบหมอแล้วยังอยู่บ้านเดียวกันกับน้าวิลล์ ถ้าอยู่ห่างน้าวิลล์คงตามไปอยู่ใกล้ๆ ไม่ว่าว้าสจะไปอยู่ที่ไหน ได้เห็นหลังคาบ้านว้าสยังดี””
วาสิฐีได้ยินเสียงจุ๊บมาทางโทรศัพท์ก่อนสายจะปิดไป หญิงสาวรู้สึกร้อนราวกับโดนลนด้วยไฟอีกแล้วเธอจะทำอย่างไรกับความรักที่ถลำลึกลงไปทุกวันอย่างนี้ จะห่างออกมา หรือจะย้ายตัวเองออกไปให้ไกลเท่าที่จะไกลได้เล่าหนอ!!
การทำงานอย่างเข้มงวดของวิลล์ ทำให้ชายหนุ่มต้องเผชิญกับศัตรูโดยที่รู้ตัวว่าอีกขั้วเริ่มสกปรก หากวิลล์ไม่ยอมสักนิดเดียว
พรรณยุดาทำหน้าที่เลขาของน้าชายเธอรับงานให้มาหาสมุห์บัญชี พรรณยุดากล่าวหยอกอีกฝ่ายว่า
“ทราบว่าเมื่อก่อนพี่มาชอบแต่งเป็นสาวยุคซิกตี้หรือคะ”
ฐิติมาเขินจนใบหน้าแดงระเรื่อก่อนตอบจริงใจ
“ที่บ้านอยู่กับคุณป้าคุณยายถึงสามคนพี่เลยหลงยุคไปจนคุณวิลล์เธอห้ามแต่งค่ะบอกว่าเชย”
“พี่แต่งแบบทันสมัยอย่างนี้ไม่มีใครชมหรือคะ ยุดาว่าสวยนะคะ”
เธอยิ้มนิด ๆ มีคนชมและมีคนลือด้วยซ้ำว่าประธานบริษัทแอบมองเพราะมีธุระเรียกหาอยู่บ่อย ๆ แม้จะคุยเรื่องงานทั้งสิ้นก็ตาม
พรรณยุดาพลิกนาฬิกาข้อมือเรือนเล็ก ๆ แล้วเอ่ย
“น้าวิลล์ให้มาเก็บงานค่ะ”
“เอ่อค่ะ” ฐิติมารีบส่งแฟ้มปรึกหนาให้อีกฝ่าย รวมทั้งแผ่นซีดี และแฟชไดรท์
พรรณยุดาได้เห็นการใช้งานพนักงานในบริษัทของวิลล์ซ฿งล้วนแล้วแต่เป้นคนที่อยู่มานาน ได้เห็นการขับเคี่ยวของการทำงานที่แข็งแกร่งของวิลล์ ทำให้หญิงสาวลืมภาพน้าชายที่แสนใจดีจนสิ้น
วิลล์ดุดัน เอาจริง เขาจับกลโกงของสัญชัยจนได้จากบัญชีย้อนหลังและการดำเนินการสืบจากบริษัทเก่า การโยกสินค้าเกินราคา และการปล่อยสินเชื่อให้กับผู้ไม่มีตัวจริง เปลี่ยนการประมูลจากผู้ที่ลงรายชื่อมากจากบริษัทเดียวกัน ความผิดที่ปกปิดมานานได้เปิดเผยอย่างหมดเปลือกด้วยการทำงานเพียงเดือนเดียวของวิลล์ เขาเล่นงานสัญชัยก่อน ส่วนลูกน้องระดับล่าง เข้าไล่ออกโดยจ่ายเงินชดเชยตามกฎหมาย
และเมื่อชายหนุ่มเรียกมาพบในห้องส่วนตัว วิลล์ผลักเอกสารให้กับอีกฝ่ายโดยย้ำว่า
“ผมจะไม่ให้เงินคุณสักเหรียญเดียว และผมจะดำเนินคดีฉ้อโกงให้ถึงที่สุด เพราะคุณสร้างความเสียหายให้กับบริษัทถึงยี่สิบล้านบาท คุณออกไปได้แล้ว”
“แก ไอ้ฝรั่ง แกระวังตัวให้ดี”
“ดาบอัศวินไม่เคยทิ้งให้เป็นสนิม คุณคงไม่รู้สินะว่าเพราะอะไร” วิลล์ท่าทางกร้าว
“แกกำลังขู่ฉันหรือไงว่าเคยฆ่าคนมาแล้ว”
“แล้วคิดว่าคนที่จะยืนมาถึงจุดนี้ได้คุณว่าทางเดินสะอาดมากนักหรือ ถ้าฉันเจ็บ คนอื่นจะต้องเจ็บหลายเท่าจำไว้ เงินยี่สิบล้านที่บริษัทสูญเสียไปคุณต้องใช้มากกว่านั้นสัญชัย”
“ให้รู้กันไปสิว่ากฎหมายแพร่งจะทำอะไรฉันได้มากกว่าชดใช้ และเงินของฉันก็มากพอที่จะสู้ยันฎีกา”
วิลล์ยิ้มเหี้ยมเกรียม พรรณยุดาหนาวในอก เธอไม่เคยเห็นตัวตนของน้าชายในเวลานี้เลย ไม่เคยเห็นความเหี้ยมเกรียมทางสายตา จะเรียกว่าอำมหิตยังได้
สัญชัยกระชากแฟ้มเอกสารไป ไม่มีการเซ็นรับใดๆ และเขาคิดสู้ถึงชั้นฎีกา ซึ่งคาดว่าจะจบด้วยการชดใช้ด้วยเงินซึ่งเขาโกงมามากกว่าที่โดนฟ้อง เขาปรามาสว่าวิลล์จะมาขู่อะไรเขาได้มากกว่านี้ เชาเองต่างหากที่อาจจะจ้างวานมือปืนดับอีกฝ่ายเอาง่ายๆโดยไม่ต้องชดใช้อะไรเลย คิดแล้วสัญชัยกระหยิ่มใจเป็นที่สุด
วิลล์หมุนโทรศัพท์ส่วนตัวเล่น ขณะที่พรรณยุดาใจไม่ดีต่อเรื่องที่กำลังจะมีเลือดเข้ามาเกี่ยวข้อง
“ถ้าเขาจ้างมือปืนล่ะน้าวิลล์”
“เรามีหมอเก่งอยู่จะเป็นไร ไม่แน่ ว้าสจะได้เห็นหัวใจแท้ๆของน้าก็เป้นได้”
“แหมยังมีหน้ามาพูดเล่นอีก ยุดากลัวนะคะที่นายสัญชัยประกาศตัวเป้นศัคตรู แล้วกฎหมายแพร่งด้วย”
“กฎหมายแพร่งที่ฟ้องลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศ”
“ขา อะไรนะคะน้าวิลล์”
การค้าส่งมีการทำเป็นขบวนการ ไม่ใช่ทางไทยเสียหาย แต่น้าวิลล์ลากให้ไปถึงต่างประเทศเรื่องลิขสิทธิ์ จากนี้เป็นคดีอาญา ก็อยากรู้ว่ากระสุนปืนใครไว ใครคมกว่าใคร”
น้าชายไม่มีท่าทีพูดเล่น สีหน้าท่าทางเอาจริงจนพรรณยุดากลัวใจวิลล์คิดเกินกว่าที่ทุกคนคิดไปมากจริงๆ เธอเป็นหลานสาวจึงรู้แผนนี้ แต่คนในบริษัทหรือคนที่กำลังถูกฟ้องร้องเรียกให้มีการชดใช้ไม่รู้เลยว่าคมมีดของวิลล์มีความคมกริบมากเพียงใด!!
วิลล์มองโทรศัพท์แล้วมองหน้าหลานสาวพรรณยุดาจึงงอแงเข้าใส่
“จะโทรหาสาวคนอื่นที่ไม่ใช่วาสิหรือไงถึงต้องมองยุดา”
“แมคไม่ว่างเลยหรือ เขาไปต่างประเทศกลับมาหรือยัง”
“ไปสัมมนาค่ะ ยังไม่กลับ”
“ไม่คิดถึงเขาหรือ”
“ถามทำไมคะน้าวิลล์”
“น้าคิดถึงว้าสอยากคุยตมลำพัง”
พรรณยุดาถึงกับหัวเราะออกเสียงดัง ก่อนผุดลุกออกจากห้อง วิลล์เอ่ยตามหลัง
“กลับบ้านไปก่อนเลย น้าจะไปรับว้าส”
“พูดยังกับว่าว้าสเอ๊ยวาสิว่างรับนัดแล้วอย่างนั้นล่ะ”
“ต้องว่างอยู่แล้วเพื่อน้าวิลล์”ชายหนุ่มเอ่ยอย่างมั่นใจเต็มที่ พรรณยุดาหันไปโบกมือให้น้าชายแล้วเอ่ยว่า
“พูดชัดขึ้น พูดเก่งมากขึ้นด้วยนะน้าเรา ว่าแต่ตอนจีบวาสิน่ะ อัดเทปไว้ให้พี่แมคฟังบ้างนะคะ”
พรรณยุดาปิดประตู วิลล์นั่งบนโต๊ะทำงาน ต่อสายไปหาหมอคนดี แต่แล้วชายหนุ่มเปลี่ยนใจ เขาโทรไปหาคนขับรถ จากนั้นไม่นานเขาลงลิฟต์ไปยังลานจอดรถ สั่งแป้งให้ไปหาวาสิฐียังโรงพยาบาลที่เธอทำงานทันที
พยาบาลมองชายรูปงามมาพร้อมกับดอกกุหลาบ ทำให้พวกเธอพากันอมยิ้มอย่างรู้สึกยินดีกับสาวสักคนที่จะได้รับดอกไม้ดอกนี้
วาสิฐีในชุดกระโปรงอัดพีช สั้นเหนือเข่า เสื้อตัวในสีขาวปักดอกไม้จิ๋วสามดอกที่อกสวมเสื้อกราวนด์แขนสั้นตัวยาวปิดครึ่งสะโพกเดินสะพายกระเป๋าเพื่อออกไปทานข้าวเที่ยง แต่ต้องชะงักเท้า เมื่อพบกับวิลล์
“น้าวิลล์”
“ดอกไม้จากแจกันตรงแจกันคนไข้”
วาสิฐีแอบค้อนกับลูกเล่นชายหนุ่ม
“วาสิเป็นหมอค่ะไม่ใช่คนไข้”
“คนไข้ที่เป็นโรคหัวใจฝากมาให้คุณหมอ” เขาอ้อน วาสิฐีอยากย้อนแต่อ่อนใจ เธอรับมาถือพลางบ่น
“เดี๋ยวนี้พูดชัดพูดเก่งใหญ่เลยนะคะ”
“ยุดาพูดอย่างว้าสพูดเลยนะ รับดอกไม้แล้วถือว่ารับคำเชิญไปทานข้าว” หญิงสาวทำท่าจะปฏิเสธ แต่ชายหนุ่มรีบดักทางไว้
“ร้านใกล้ๆ และจะรีบเดินมาส่ง เลือกร้านมาสิครับร้านไหนก็ได้ ถ้าว้าสอยู่ด้วยน้าวิลล์ทานได้ทุกอย่าง”
วาสิฐีจึงเลือกร้านที่อยู่ใกล้โรงพยาบาลซึ่งเปิดเป็นสโมสร ได้รับความสนใจจากคนเยี่ยมไข้และพนักงานไม่น้อย มีร้ายกาแฟซึ่งเป็นที่นิยมทั่วประเทศ เปิดบริการอยู่ด้วย
คุณหญิงมุกดากำลังเลือกสิ่งของเยี่ยมไข้ ซึ่งมีจำหน่ายในบริเวณเดียวกัน เธอเหลืบสายตามาเห็นวิลล์โอบบ่าวาสิฐี ขณะยืนเลือกข้าวแกง เธอเจ็บเหมือนไฟฟ้าช็อตอย่างแรง เพราะท่าทีอันเปิดเผยของวิลล์แสดงชัดว่าเป็นคู่รักของคุณหมอคนสวย ซึ่งอาจจะได้ชื่อว่าสวยที่สุดในประเทศก็ว่าได้
เอวอรชรอ้อนแอ้นถูกมือใหญ่แตะเกือบรอบ แสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนที่จะโดนดึงออกอย่างสุภาพ หากแล้วก็ยกมาแตะใหม่ ก่อนที่จะทำหน้าที่ถือถาด โดยที่วาสิฐีถือแก้วกาแฟตามมาสองแก้ว ภาพนั้นทำร้ายหญิงมุกดาเป็นครั้งที่สองและตอกย้ำว่า วิลล์ไม่ใช่คนที่มีหัวใจว่าอย่างที่คุณหญิงจิตตรีรับรอง
เรื่องนี้อาจบางทีคุณหญิงจะไม่รู้ และหญิงมุกดา ไม่ได้มีหน้าที่ช่วยใครปิด ดังนั้นเธอจึงต้องให้รู้แน่ชัดกันไปเสียเลย หญิงมุกดาเลือกของเยี่ยมแล้วเดินผละจากภาพบาดตาบาดใจนั้นไป!!
วันนี้คุณทรงมาเยี่ยมคุณหญิงถึงบ้านคุณทรงเข้ามารายงานให้ท่านได้รับรู้ ดอกเตอร์วิลล์ลูกชายของท่านทำงานเด็ดขาดและเป็นนักเลงเต็มตัวอย่างที่ใคร ๆ ก็คาดไม่ถึง
เวลาชั่วเดือนเขาสะสางปัญหาการคอรัปชั่นในบริษัท พนักงานต่างกลัวเกรง อัศวินผู้ถือดาบเช่นวิลล์”
“ท่าทางคุณวิลล์จะไม่ยอมถูกเล่นงานก่อนเสียด้วยครับคุณท่านส่งคนประกบฝ่ายโน้นจนกระดิกไม่ได้”
“วิลล์ยังเด็กความร้ายกาจของมนุษย์เขาอาจไม่รู้ คุณทรงเตือนเขาหน่อยเถอะ”
“บราวน์จูเนียร์แท้จริงครับคุณท่าน” คุณทรงกล่าวต่ออย่างรู้สึกทึ่ง “คุณวิลล์ไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาสักนิดเดียว เล่นงานฝ่ายตรงข้ามด้วยกฎหมายระหว่างประเทศ ทางโน้นเป็นลมเลยไม่คิดว่าคุณวิลล์จะมาไม้นี้ พวกผมก็ไม่รู้ครับ เห้นวิ่งเต้นกันน่าดูเลย แต่ว่า ทางเมืองนอกเป้นคนของคุณวิลล์ทั้งหมด จะเอาอะไรมาสู้ ไอ้ที่ประกาศว่ามีมากกว่ายี่สิบล้านคงจะโดนฟ้องล้มละลายแน่นอนครับ แล้วก็ ไม่พ้นตะราง”
คุณหญิงหวนนึกถึงในอดีตที่ผ่านมา สามีของท่านฟันฝ่าอุปสรรคทั้งดีทั้งชั่วด้วยวิธี อ่อน-และแข็งกร้าว วันนี้วิลล์เจริญรอยตาม ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะทำได้
วิลล์ถูกเลี้ยงดูมาจากคุณปู่ คุณย่าของเขา พวกท่านคงสั่งสอนมาดุจเดียวกับคุณบราวน์ผู้เป็นบิดา ชัยชนะเป็นของผู้มีความพยายามมากที่สุด ขึ้นชื่อว่าชนะแล้วโดยวิธีใดย่อมเป็นวีรบุรุษเมื่อเป็นฝ่ายมีชัย
“ผมนอนไม่เคยหลับตลอดปีที่ผ่านมา จนวันนี้ผมหลับสนิทเลยครับ คุณวิลล์เก่งมาก”
“เขาเก่งมากเชียวหรือ”
“เงินที่กระเด็นหายนับสิบๆล้าน ๆ บาทต่อเดือนถูกนำกลับมาเป็นเบี้ยเลี้ยงพนักงานบริษัท ทุกคนโชว์ผลงานกันเต็มที่” ขณะเอ่ยคุณทรงน้ำตาคลอ“ผมรอเวลานี้มานานแล้วครับคุณท่าน”
“คุณทรง ขอบใจมากที่ไม่ทิ้งพวกเรา”
“ผมต่างหากครับท่านที่ต้องขอบคุณที่ท่านให้โอกาสเด็กต่างจังหวัดอาศัยข้าวก้นบาตรวัด จนมีโอกาสลืมตาอ้าปากอย่างทุกวันนี้”
“ฝากวิลล์ด้วย เขาเอาแต่ใจตัวเองมาก แม้จะเตือนเขาไม่ได้ก็ขอให้รักเขา”
“ผมจะดูแลคุณวิลล์เหมือนดูแลชีวิตของผมเองเลยครับ ตอนนี้เป็นข่าวสังคมเสียด้วยสิครับ”
คุณหญิงมุกดาถือของฝากมาให้คุณหญิงจิตตรีถึงห้องทำงาน หลังทักทายกันแล้วจึงสนทนากันถึงเรื่องต่าง ๆ ลงท้ายเธอใจกล้าถามถึงวิลล์
“กำลังยุ่ง ๆ กับงานน้าก็ไม่ค่อยได้พบอยู่ชายคาเดียวกันยังต้องใช้โทรศัพท์คุย”
ท่านกล่าวทีเล่นทีจริง แต่หญิงมุกดาไม่ได้มาเพื่อเล่น
“คุณน้าหญิงพูดเสียเห็นภาพเลยค่ะ ว่าแต่เด็กๆไปไหนกันหมดคะสุดสัปดาห์อย่างนี้คงมีแผนเที่ยวกันแน่เลยใช่มั้ยคะ”
“ยุดาเป็นเลขาของวิลล์ทำงานติดสอยห้อยตามน้าไปทุกที่”
“หรือคะ แต่วันนั้นมุกไม่เห็นยุดาเลยนะคะ เห็นแต่คุณวิลล์อยู่กับหมอ เอเห็นคุณน้าบอกว่าเป็นเพื่อนยุดาอยู่ในบ้านนี้ ค่ะ”
คุณหญิงยกมือทาบอกอย่างลืมตัว ก่อนที่จะทำใจให้คลาย และยิ้มออกมานิด กล่าวแก้ไปว่า
“วิลล์คงไปตรวจร่างกายกับวาสิฐีกระมัง”
หญิงมุกดาทำหน้ายิ้มมีเลศนัย จากนั้นจึงเอ่ยอย่างเต็มปากเต็มคำว่า
“ก่อนหน้านี้มุกดาเคยพบคุณวิลล์กับวาสิฐีไปทานข้าวเย้ฯด้วยกัน ท่าทางเหมือนคู่รัก วันนี้ก็เช่นกันค่ะคุณน้าหญิง คุณวิลล์กอดเอววาสิฐีด้วยนะคะ”
คุณหญิงจิตตรีเหมือนโดนไม้แข็งทุบเปรี้ยงที่กลางศีรษะ แล้วตีท่านซ้ำที่หัวใจอย่างแรง วิลล์ทายาทที่ท่านคาดหวัง และเพิ่งได้รับรู้ถึงความสามารถและความกล้าหาญของเขา บัดนี้ท่านได้รู้เรื่องที่แสนจงชัง
ลูกชายกับเด็กในบ้านที่กำลังกินบนเรือนขี้รดบนหัวใจของท่าน วาสิฐี เด็กเนรคุณคนนั้น
“คุณน้า เอ่อเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าจ้ะ เปล่า วิลล์เขาเป็นฝรั่งเราก็รู้ๆกันอยู่ ท่าทางมือไม้เขาจึงซุกซนไปอย่างนั้นเอง ไม่มีอะไรหรอกหญิงมุก และน้าไม่ยอมให้มีด้วย”
ท่านกล่าวเสียงหนักแน่น หญิงมุกดายิ้มพรายออกมาด้วยความพึงพอใจ สักครู่หนึ่งเธอลากลับ เพราะเห็นว่าคุณหญิงไม่ค่อยพูดอะไรอีกแล้ว และเมื่อหญิงมุกดาลากลับ คุณหญิงจิตตรีเข้าห้องนอนจากนั้นท่านร้องไห้ด้วยความผิดหวังจากลูกชายคนเล็ก ท่านเพิ่งรู้สึกมีความสุข แต่สุขนั้นช่างสั้นเหลือเกินเมื่อคำบอกเล่ามาถึง วิลล์เกลือกกลั้วกับเด็กกำพร้าซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของท่านนี่เอง!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 พ.ค. 2555, 09:29:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 พ.ค. 2555, 09:29:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 2082
| << ย่างก้าวของผู้นำ | ทางเลือกของอำภา >> |
tookta 12 พ.ค. 2555, 09:48:37 น.
คุณหญิงจิตใจแปลกนะคะ มีเมตตากรุณานำมาเลี้ยงดู ให้อนาคตใหม่กับน้องวา แสดงว่ามีจิตใจดีงามมากๆ เพราะไม่ได้เลี้ยงแค่คนเดียว มีน้องแข น้องพริ้มด้วย แต่ทำไมถึงยังปลงไม่ได้ถ้าลูกชายจะรักน้องวา ไม่เข้าใจเลยน้อ จิตมนุษย์นี้ไซร์ ยากแท้หยั่งถึง
คุณหญิงจิตใจแปลกนะคะ มีเมตตากรุณานำมาเลี้ยงดู ให้อนาคตใหม่กับน้องวา แสดงว่ามีจิตใจดีงามมากๆ เพราะไม่ได้เลี้ยงแค่คนเดียว มีน้องแข น้องพริ้มด้วย แต่ทำไมถึงยังปลงไม่ได้ถ้าลูกชายจะรักน้องวา ไม่เข้าใจเลยน้อ จิตมนุษย์นี้ไซร์ ยากแท้หยั่งถึง
tookta 12 พ.ค. 2555, 09:50:27 น.
เมื่อไหร่ๆ คนจนก็ไม่มีสิทธิ์เท่าเทียมเสมอ แม้ว่าจะเหยียบแผ่นดินเดียวกันกับคนรวยก็ตาม
เมื่อไหร่ๆ คนจนก็ไม่มีสิทธิ์เท่าเทียมเสมอ แม้ว่าจะเหยียบแผ่นดินเดียวกันกับคนรวยก็ตาม
Zephyr 12 พ.ค. 2555, 09:57:10 น.
อ่าว ว่าแล้ว ยายหญิงมุกนี่ร้ายเหลือรับ
คุณยายจิตตรีก็หูเบาซะ ที่วาสิอยู่มาตั้ง เกือบสิบปี ไม่เห็นความดีเลยใช่มะ
แค่คำพูดจากปากคนที่พึงใจก็เอามาคิด และว่าร้ายกันได้ขนาดนี้
เฮ้อ หนทางของวาสิ คงไม่ราบรื่นแล้วล่ะ
ได้หนีออกไปอยู่และทำงานต่างจังหวัดแน่ๆ
...ว้าสจาจ้า... ชอบชื่อนี่จังเลย ฮ่าๆๆๆ
อ่าว ว่าแล้ว ยายหญิงมุกนี่ร้ายเหลือรับ
คุณยายจิตตรีก็หูเบาซะ ที่วาสิอยู่มาตั้ง เกือบสิบปี ไม่เห็นความดีเลยใช่มะ
แค่คำพูดจากปากคนที่พึงใจก็เอามาคิด และว่าร้ายกันได้ขนาดนี้
เฮ้อ หนทางของวาสิ คงไม่ราบรื่นแล้วล่ะ
ได้หนีออกไปอยู่และทำงานต่างจังหวัดแน่ๆ
...ว้าสจาจ้า... ชอบชื่อนี่จังเลย ฮ่าๆๆๆ
จ๊ะจ๋า 12 พ.ค. 2555, 10:38:01 น.
คุณหญิงคงคิดว่าเอาเด็กกำพร้ามาเลี้ยงดูเหมือนเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว หมาแมวยังไงก็สัตว์ไม่ใช่คน เด็กกำพร้าก็เช่นกันไม่มีวันเทียบชั้นมาเป็นคน..ระดับเดียวกัน
คุณหญิงคงคิดว่าเอาเด็กกำพร้ามาเลี้ยงดูเหมือนเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว หมาแมวยังไงก็สัตว์ไม่ใช่คน เด็กกำพร้าก็เช่นกันไม่มีวันเทียบชั้นมาเป็นคน..ระดับเดียวกัน
คิมหันตุ์ 12 พ.ค. 2555, 11:12:42 น.
เห้อ...มาลุ้นต่อไปว่าคุณน้าวิลล์ จะทำเช่นไร???
เห้อ...มาลุ้นต่อไปว่าคุณน้าวิลล์ จะทำเช่นไร???
นางแก้ว 12 พ.ค. 2555, 11:20:41 น.
นี่คือหน้ากากสังคม เคยเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์จริง ลูกแมวตัวน้อยอยุ๋ใต้ท้องรถ ผู้ดีและร่ำรวยคนนั้นรีบร้องเสียงหลงให้ช่วยดึงออกมา บอกพร่ำกลัวบาปเหลือเกิน หลานเธอเป้นดาราระดับนางเอกชื่อดังรุ่นเจ๊จินตราป แต่ว่า ในโรงงานที่จ้างแรงงานใช้งานคนอย่างที่เรียกว่ากดได้กด ตัดได้ตัด นับเวลาเป้นนาที ฮี่ ฮี่ตอนนั้นหาทุนเรียนหนังสือเลยอยู๋ในเหตุกาณ์จริงแสนจริง นามสกุลไม่อยากเอ่ยเลยค่ะ อย่างน้อยเราทำงานเพื่อค่าเทอมได้ไปอีกหน่อยค่ะ สิบสองชั่วโมงกับค่าแรงวันละหกสิบบาทไม่มีโอทีอย่างทุกวันนี้ด้วยนะจ๊ะ งานหมดจึงจบกันเราจึงเร่งฝีมือเพื่อไปให้ถึงเส้ยชัยที่มีเงินรออยู่หกสิบบาท อ๊ะจึ๋ย อยากเกิดเป้นแมวเสียนี่กระไร
นี่คือหน้ากากสังคม เคยเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์จริง ลูกแมวตัวน้อยอยุ๋ใต้ท้องรถ ผู้ดีและร่ำรวยคนนั้นรีบร้องเสียงหลงให้ช่วยดึงออกมา บอกพร่ำกลัวบาปเหลือเกิน หลานเธอเป้นดาราระดับนางเอกชื่อดังรุ่นเจ๊จินตราป แต่ว่า ในโรงงานที่จ้างแรงงานใช้งานคนอย่างที่เรียกว่ากดได้กด ตัดได้ตัด นับเวลาเป้นนาที ฮี่ ฮี่ตอนนั้นหาทุนเรียนหนังสือเลยอยู๋ในเหตุกาณ์จริงแสนจริง นามสกุลไม่อยากเอ่ยเลยค่ะ อย่างน้อยเราทำงานเพื่อค่าเทอมได้ไปอีกหน่อยค่ะ สิบสองชั่วโมงกับค่าแรงวันละหกสิบบาทไม่มีโอทีอย่างทุกวันนี้ด้วยนะจ๊ะ งานหมดจึงจบกันเราจึงเร่งฝีมือเพื่อไปให้ถึงเส้ยชัยที่มีเงินรออยู่หกสิบบาท อ๊ะจึ๋ย อยากเกิดเป้นแมวเสียนี่กระไร
Thananya 12 พ.ค. 2555, 21:23:35 น.
โห เห็นเอ็นดูน้องมาตลอด โดนฟ้องนิดเดียว เรียกนางเอกว่า "เด็กเนรคุณ" ทันที
ความคิดคุณหญิงด่วนสรุปไม่คำนึงหาเหตุผลเลย แต่อาจเพราะไม่ได้อยู่กับลูกชายนานเลยไม่รู้จักนิสัยลูกตัวเองดี แต่วาสินี่เห็นอยู่ด้วยตั้งนานอะ จะไม่รู้นิสัยที่แสนเจียมตัวของเธอเลยหรือคะคุณหญิง
น่าจะใจเย็นๆหน่อยเน้อ ขอโทษนะคะอินไปหน่อย แบบว่าตกใจกับถ้อยคำในความคิดของคุณหญิงผู้มีตระกูลสูงส่งที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างสุดโต่งและทันทีเลยทีเดียวน่ะค่ะ ตอนแรกอ่านๆไปคิดว่าคุณหญิงมีบุคลิกอีกอย่าง ไม่คิดว่าข้างในจะเป็นคนละเรื่องขนาดนี้ เฮ้อ นี่ล่ะมั้งจิตใจมนุษย์
โห เห็นเอ็นดูน้องมาตลอด โดนฟ้องนิดเดียว เรียกนางเอกว่า "เด็กเนรคุณ" ทันที
ความคิดคุณหญิงด่วนสรุปไม่คำนึงหาเหตุผลเลย แต่อาจเพราะไม่ได้อยู่กับลูกชายนานเลยไม่รู้จักนิสัยลูกตัวเองดี แต่วาสินี่เห็นอยู่ด้วยตั้งนานอะ จะไม่รู้นิสัยที่แสนเจียมตัวของเธอเลยหรือคะคุณหญิง
น่าจะใจเย็นๆหน่อยเน้อ ขอโทษนะคะอินไปหน่อย แบบว่าตกใจกับถ้อยคำในความคิดของคุณหญิงผู้มีตระกูลสูงส่งที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างสุดโต่งและทันทีเลยทีเดียวน่ะค่ะ ตอนแรกอ่านๆไปคิดว่าคุณหญิงมีบุคลิกอีกอย่าง ไม่คิดว่าข้างในจะเป็นคนละเรื่องขนาดนี้ เฮ้อ นี่ล่ะมั้งจิตใจมนุษย์
nunoi 12 พ.ค. 2555, 22:08:05 น.
คุณหญิงเลี้ยงดูหนูวาสิมาตั้งนานน่าจะรู้จักว่าวาสิ เป็นยังไงนะ และน่าจะรักเหมือนลูกหลาน ไม่น่ามาว่าเป็น "เด็กเนรคุณ" เลยนะ
คุณหญิงเลี้ยงดูหนูวาสิมาตั้งนานน่าจะรู้จักว่าวาสิ เป็นยังไงนะ และน่าจะรักเหมือนลูกหลาน ไม่น่ามาว่าเป็น "เด็กเนรคุณ" เลยนะ
นางแก้ว 12 พ.ค. 2555, 22:31:43 น.
ท่านรักพรรณยุดา ตามใจ หาไม่วาสิฐีก็ต้องอยู่ที่เดียวกันกับเหมือนแขหรืองามพริ้มนั่นเอง ชาติกำเนิดกับคนที่ตาไม่สว่างบางครั้งก็ต้องรอคนมาเปิดตาให้เหมือนกัน คุณหญฺงรจติผู้เป้นน้องเคยพูดเอาไว้ และคุณหญฺงจิตตรีถือตัวเหมือนคุณชายผูพี่
ท่านรักพรรณยุดา ตามใจ หาไม่วาสิฐีก็ต้องอยู่ที่เดียวกันกับเหมือนแขหรืองามพริ้มนั่นเอง ชาติกำเนิดกับคนที่ตาไม่สว่างบางครั้งก็ต้องรอคนมาเปิดตาให้เหมือนกัน คุณหญฺงรจติผู้เป้นน้องเคยพูดเอาไว้ และคุณหญฺงจิตตรีถือตัวเหมือนคุณชายผูพี่
violette 12 พ.ค. 2555, 22:37:24 น.
คุณหญิงน่าจะดีใจที่วิลล์รักน้องวานะคะ แปลกจัง ไม่เข้าใจ
คุณหญิงน่าจะดีใจที่วิลล์รักน้องวานะคะ แปลกจัง ไม่เข้าใจ
นางแก้ว 12 พ.ค. 2555, 22:45:00 น.
เงินต่อเงิอน ฐานะต่อฐานะ เดวิดแต่งกับหมอทอแสงและหมอทอแสงรวยมาก แม่ของพรรณยุดาแต่งงานกับเจ้าของร้านเพชร และนั่นคือแนวทางที่คุณหญฺงอยากให้ลูกก้าวเดิน เพราะท่านเองมีชาติตระกูล และพ่อของวิลล์ก็รวยมหาศษลและมีเชื้อสายเช่นกัน รักสุดสายที่ปลายรุ้งบอกอะไรหลายๆอย่างของความมีชีวิต แต่ในที่สุดฐานะย่อมแพ้ต่อความรักเสมอ ไม่เรื่องจริงหรือนิยาย
เงินต่อเงิอน ฐานะต่อฐานะ เดวิดแต่งกับหมอทอแสงและหมอทอแสงรวยมาก แม่ของพรรณยุดาแต่งงานกับเจ้าของร้านเพชร และนั่นคือแนวทางที่คุณหญฺงอยากให้ลูกก้าวเดิน เพราะท่านเองมีชาติตระกูล และพ่อของวิลล์ก็รวยมหาศษลและมีเชื้อสายเช่นกัน รักสุดสายที่ปลายรุ้งบอกอะไรหลายๆอย่างของความมีชีวิต แต่ในที่สุดฐานะย่อมแพ้ต่อความรักเสมอ ไม่เรื่องจริงหรือนิยาย
nutcha 13 พ.ค. 2555, 13:36:14 น.
นี่ล่ะคือแนวคิดของคนมีเงินเลี้ยงดูเพื่อถือว่าทำบุญแต่หากจะให้นำมาเชิดหน้าชูตานั้นไม่ได้เพราะฐานะต่างกัน หญิงมุกร้ายลึกนะ ด๋าเหมือนจะร้ายแต่ยังดีกว่าเสียอีก
นี่ล่ะคือแนวคิดของคนมีเงินเลี้ยงดูเพื่อถือว่าทำบุญแต่หากจะให้นำมาเชิดหน้าชูตานั้นไม่ได้เพราะฐานะต่างกัน หญิงมุกร้ายลึกนะ ด๋าเหมือนจะร้ายแต่ยังดีกว่าเสียอีก