เล่ห์รักสาวนักพิสูจน์อักษร (ใช้ชื่อนี้ไปก่อนค่ะ)
เล่ห์รัก สาวนักพิสูจน์อักษร
พีระดาสาวน้อยแสนสวยวัยยี่สิบสี่ที่ไม่ได้สวมแว่นตาหนาเตอะ แต่เธอใส่คอนแทคเลนส์แฟชั่นและสวมรองเท้าส้นสูงปรี๊ดแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดมาทำงานเป็นหัวหน้าทีมพิสูจน์อักษรให้กับสำนักพิมพ์นิยายชื่อดังซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวเพราะเรียนจบมาทางด้านนี้โดยตรง เธอเกิดตกหลุมรักนักเขียนหนุ่มเจ้าของนามปากกาเมาคลี ที่เธอได้รับมอบหมายพิสูจน์อักษรให้เขาอยู่บ่อยครั้งจนหลงคิดไปว่าเขาคงเป็นชายหนุ่มใจดีสุดแสนโรแมนติกเหมือนดั่งนิยายรักอันแสนหวานที่เขาเป็นผู้ประพันธ์ผ่านปลายปากกาเอาล่ะถ้าเธอจะเลือกใครมาเป็นแฟนตัวจริงสักทีขอให้ได้เขาคนนี้เถิดสาธุ…
แต่แล้วความเป็นจริงมันกลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อภาคินัยเป็นผู้ชายโมโหร้าย เอาแต่ใจ และมือไวเป็นที่หนึ่งเขารู้มาจากเพื่อนซี้ที่ทำงานวาดภาพปกนิยายว่ามีหญิงสาวแอบคลั่งไคล้เขาเอามากๆ ชายหนุ่มจินตนาการไปถึงใบหน้าแสนเฉิ่มและยิ้มหยันประกาศสียงดังว่าแม่สาวนักพิสูจน์อักษรแสนเฉิ่มแบบนั้นเขาไม่มีวันสนใจและเธอคงไม่มีวันได้แอ่มเขาอย่างแน่นอนแม้แต่ขาอ่อนขาวๆ ของเขาเธอก็คงไม่มีวันได้เห็น
แต่คำพูดทั้งหมดนั้นมันบังเอิญไปเข้าสองหูของพีระดา หญิงสาวควันออกหูภาพพระเอกในใจของเขาถูกลดเกรดให้เป็นเพียงตัวร้ายในทันที ให้ตายเถอะชาตินี้เธอสาบานเลยว่าจะต้องพาเขาขึ้นเตียงกับเธอให้ได้จากนั้นก็จะเขี่ยเขาลงจากเตียงน้ำตาของนายภาคินัยจะต้องเช็ดหัวเข่า
ภาคินัยเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เขามันเป็นคาสโนว่าตัวร้ายที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้นักว่าอีกด้านหนึ่งเขาเป็นนักเขียนชื่อดัง เขาใช้ประสบการณ์ในการร่วมรักกับสาวๆ หลายคนซึ่งพวกหล่อนเต็มใจ แล้วนำประสบการณ์มาบรรยายในบทเลิฟซีนที่เขาเขียนจนนักอ่านบางคนนั้นติดอกติดใจเคลิบเคลิ้มไปกับแต่ละฉากแต่ละตอนและที่สำคัญมันแทบจะไม่เคยซ้ำกันเลย
แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งหัวใจของเขามันแทบจะหยุดเต้นเมื่อเพื่อนสนิทชวนไปดูงานแฟชั่นโชว์ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ เขาพบนางแบบสาวคนสวยดาวดวงใหม่ประดับวงการเธอช่างน่ารักถูกใจเขาจนคิดอยากจะจีบเธอเอามาเป็นคู่ชีวิตจริงๆ ให้ตายถ้าทำได้เขาอยากจะอุ้มเธอลงมาจากแคตวอล์กและไปขึ้นเตียงของเขาเสียเดี๋ยวนี้เลย( ที่สำคัญเธอคงไม่รู้หรอกว่าเขาเคยเห็นเธอครั้งหนึ่งแล้วเมื่อสองปีก่อนที่ขายร้านขายรองเท้าแบรนด์ดังถึงกับเอาเธอมาจินตนาการเป็นนางเอกในนิยายเล่มแรกของเขา)
ชายหนุ่มดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อจู่ๆหญิงสาวที่แอบหมายปองก็พาตัวมาสนิทกับเขาจนภาคินัยเห็นสวรรค์รอยู่รำไรข้างหน้า แต่แล้วเขาก็ต้องเจ็บปวดและเสียหน้าอย่างแรง เมื่อพีระดาบอกว่าเธอสนใจเพื่อนเขาต่างหากนั่นคื่อเวหา เพื่อนที่สนิทที่สุดของภาคินัย
ส่วนเขานั่นเหรอมันก็เป็นแค่สะพานให้เธอเดินข้ามไปเท่านั้น และแล้วเธอก็ไปคบกับเพื่อนของเขาอย่างเปิดเผยทำให้ภาคินัยรู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ แต่ว่าทำไมเธอถึงแอบส่งสายตามายั่วยวนเขาอยู่บ่อยๆเวลาเพื่อนเขาเผลอ มันยังไงกันแน่หรือแม่นางแบบสาวผู้เร่าร้อนคนนี้คิดจะจับปลาสองมือ ได้สิในเมื่อหล่อนอยากจะทำตัวเป็นแม่ปลาไหลเขาก็จะเป็นใบข่อย เขาจะจัดการรีดเมือกให้หล่อนหมดโอกาสลื่นไหลไปหาใครต่อใครได้อีก เพราะหล่อนต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น
+++++++++++++++++++++++++++++
พีระดาสาวน้อยแสนสวยวัยยี่สิบสี่ที่ไม่ได้สวมแว่นตาหนาเตอะ แต่เธอใส่คอนแทคเลนส์แฟชั่นและสวมรองเท้าส้นสูงปรี๊ดแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดมาทำงานเป็นหัวหน้าทีมพิสูจน์อักษรให้กับสำนักพิมพ์นิยายชื่อดังซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวเพราะเรียนจบมาทางด้านนี้โดยตรง เธอเกิดตกหลุมรักนักเขียนหนุ่มเจ้าของนามปากกาเมาคลี ที่เธอได้รับมอบหมายพิสูจน์อักษรให้เขาอยู่บ่อยครั้งจนหลงคิดไปว่าเขาคงเป็นชายหนุ่มใจดีสุดแสนโรแมนติกเหมือนดั่งนิยายรักอันแสนหวานที่เขาเป็นผู้ประพันธ์ผ่านปลายปากกาเอาล่ะถ้าเธอจะเลือกใครมาเป็นแฟนตัวจริงสักทีขอให้ได้เขาคนนี้เถิดสาธุ…
แต่แล้วความเป็นจริงมันกลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อภาคินัยเป็นผู้ชายโมโหร้าย เอาแต่ใจ และมือไวเป็นที่หนึ่งเขารู้มาจากเพื่อนซี้ที่ทำงานวาดภาพปกนิยายว่ามีหญิงสาวแอบคลั่งไคล้เขาเอามากๆ ชายหนุ่มจินตนาการไปถึงใบหน้าแสนเฉิ่มและยิ้มหยันประกาศสียงดังว่าแม่สาวนักพิสูจน์อักษรแสนเฉิ่มแบบนั้นเขาไม่มีวันสนใจและเธอคงไม่มีวันได้แอ่มเขาอย่างแน่นอนแม้แต่ขาอ่อนขาวๆ ของเขาเธอก็คงไม่มีวันได้เห็น
แต่คำพูดทั้งหมดนั้นมันบังเอิญไปเข้าสองหูของพีระดา หญิงสาวควันออกหูภาพพระเอกในใจของเขาถูกลดเกรดให้เป็นเพียงตัวร้ายในทันที ให้ตายเถอะชาตินี้เธอสาบานเลยว่าจะต้องพาเขาขึ้นเตียงกับเธอให้ได้จากนั้นก็จะเขี่ยเขาลงจากเตียงน้ำตาของนายภาคินัยจะต้องเช็ดหัวเข่า
ภาคินัยเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เขามันเป็นคาสโนว่าตัวร้ายที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้นักว่าอีกด้านหนึ่งเขาเป็นนักเขียนชื่อดัง เขาใช้ประสบการณ์ในการร่วมรักกับสาวๆ หลายคนซึ่งพวกหล่อนเต็มใจ แล้วนำประสบการณ์มาบรรยายในบทเลิฟซีนที่เขาเขียนจนนักอ่านบางคนนั้นติดอกติดใจเคลิบเคลิ้มไปกับแต่ละฉากแต่ละตอนและที่สำคัญมันแทบจะไม่เคยซ้ำกันเลย
แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งหัวใจของเขามันแทบจะหยุดเต้นเมื่อเพื่อนสนิทชวนไปดูงานแฟชั่นโชว์ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ เขาพบนางแบบสาวคนสวยดาวดวงใหม่ประดับวงการเธอช่างน่ารักถูกใจเขาจนคิดอยากจะจีบเธอเอามาเป็นคู่ชีวิตจริงๆ ให้ตายถ้าทำได้เขาอยากจะอุ้มเธอลงมาจากแคตวอล์กและไปขึ้นเตียงของเขาเสียเดี๋ยวนี้เลย( ที่สำคัญเธอคงไม่รู้หรอกว่าเขาเคยเห็นเธอครั้งหนึ่งแล้วเมื่อสองปีก่อนที่ขายร้านขายรองเท้าแบรนด์ดังถึงกับเอาเธอมาจินตนาการเป็นนางเอกในนิยายเล่มแรกของเขา)
ชายหนุ่มดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อจู่ๆหญิงสาวที่แอบหมายปองก็พาตัวมาสนิทกับเขาจนภาคินัยเห็นสวรรค์รอยู่รำไรข้างหน้า แต่แล้วเขาก็ต้องเจ็บปวดและเสียหน้าอย่างแรง เมื่อพีระดาบอกว่าเธอสนใจเพื่อนเขาต่างหากนั่นคื่อเวหา เพื่อนที่สนิทที่สุดของภาคินัย
ส่วนเขานั่นเหรอมันก็เป็นแค่สะพานให้เธอเดินข้ามไปเท่านั้น และแล้วเธอก็ไปคบกับเพื่อนของเขาอย่างเปิดเผยทำให้ภาคินัยรู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ แต่ว่าทำไมเธอถึงแอบส่งสายตามายั่วยวนเขาอยู่บ่อยๆเวลาเพื่อนเขาเผลอ มันยังไงกันแน่หรือแม่นางแบบสาวผู้เร่าร้อนคนนี้คิดจะจับปลาสองมือ ได้สิในเมื่อหล่อนอยากจะทำตัวเป็นแม่ปลาไหลเขาก็จะเป็นใบข่อย เขาจะจัดการรีดเมือกให้หล่อนหมดโอกาสลื่นไหลไปหาใครต่อใครได้อีก เพราะหล่อนต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น
+++++++++++++++++++++++++++++
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 23
ตอนที่ 23
“จะพาฉันไปไหนอีกคุณภาคินัยนี่มันถึงเวลาเดินแบบแล้วป่านนี้ข้างในคงจะวุ่นวายกันไปหมด”
“มันจะวุ่นก็ปล่อยให้มันวุ่นไป ถ้าผู้จัดงานเขาจะปรับคุณที่คุณไม่ได้เดินแบบในคืนนี้ผมจะจ่ายค่าปรับทั้งหมด ให้คุณเอง”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตฉันนะคะ ฉันจะต้องกลับไปเดินแบบฉันรับงานเขาเอาไว้แล้วจะหนีหายเข้ากลีบเมฆไปแบบนี้ได้ยังไง”
“ทำไมกลัวไอ้เมฆาที่แอบนัดกันไว้มันจะตามหาคุณไม่เจอเหรอ มันจะไม่เจอคุณที่อื่นแน่ในคืนนี้นอกจากมันจะตามไปที่คอนโดของผมและบนเตียงของผมเท่านั้น”เขายิ้มเย็นก่อนจะขับรถออกไปจากโรงแรมดังอย่างรวดเร็ว
“บอกให้จอดรถพูดไม่รู้เรื่องหรือไงคุณ”กำปั้นของพีระดารัวที่ไหล่ของชายหนุ่มแต่นั่นไม่ได้ทำให้ภาคินัยเปลี่ยนความตั้งใจได้เลย
“ไม่จอด จะจอดต่อเมื่อถึงคอนโดของผม”
“ฉันไม่ไปคนบ้าพูดไม่รู้เรื่อง”พีระดาแหวใส่เสียงดัง
“ถ้าคุณไม่นั่งเฉยๆยังโวยวายไม่เลิกที่จะขอกลับไปหาไอ้หมอนั่นอีกล่ะก็อย่าหาว่าผมไม่เตือน”
“ทำไมคุณจะทำอะไรฉัน นึกว่ากลัวรึไง”
“ผมรู้ว่าคุณเก่งไม่กลัวใคร แต่ผมรับรองได้ว่าผมจะทำให้คุณเงียบเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่หยุด”
“ฉันไม่หยุดมีอะไรไหม หากคุณยังไม่ยอมจอดรถพาฉันกลับไปที่โรงแรม” เธอยังคงทุบตีเขาพร้อมต่อว่า
ภาคินัยจอดรถข้างทางทันทีเวลานี้รถยนต์คันหรูของเขาอยู่บนทางด่วนมอเตอร์เวย์ซึ่งเป็นเส้นทางไปสู่ภาคตะวันออก
“เตือนแล้วนะ” เขาคว้าเอวบางจากนั้นจุมพิตร้อนบดขยี้เรียวปากชุ่มช่ำ นางแบบสาวเบิกตากว้างไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้เพราะที่ผ่านมาเขาให้เกียรติเธอมาตลอด
“หอมหวานแบบนี้นี่เอง ไอ้หมอนั่นถึงได้ตามไม่เลิก แต่อย่าคิดนะว่าผมจะยอมยกคุณให้มัน”
“คนบ้า ปล่อยๆ ” เสียงเล็กๆ ผ่านลำคอระหงออกมาฟังดูอู้อี้
“รสจูบของผมมันแพ้ไอ้นายหัวเมฆานั่นไหมบอกผมทีสิ ”เขาถอนริมฝีปากออกเพื่อมองหน้าสวยเก๋ของเธอชัดๆ
“อย่าใช้คำว่าแพ้เลยดีกว่า เพราะรสจูบของคุณมันเทียบเขาไม่ติดชนิดไม่เห็นฝุ่น” หญิงสาวไม่ตั้งใจจะยั่วอารมณ์เขาแต่ตอกกลับไปด้วยความโมโหมากกว่า
เมื่อถูกหมิ่นเชิงชายภาคินัยจึงต้องแสดงให้เธอเห็น เพราะเขามั่นใจว่าที่เธอพูดมันไม่เป็นความจริงริมฝีปากร้อนของเขาจึงจู่โจมเข้าหาเรียวปากที่กำลังเปิดอ้าเตรียมจะพ่นคำต่อว่าเขาออกมา รสจูบเผ็ดร้อนรุนแรงถูกหยิบยื่นให้หญิงสาวชนิดที่ว่าแทบไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้หายใจ
ผ่านไปสักพักพีระดาจึงผลักดันเขาออกได้สำเร็จ หญิงสาวหายใจหอบเหนื่อย
“คนบ้า” พีระดาตบเข้าใบหน้าข้างขวาของเขา แต่เขากลับยิ้มน้อยแขนทั้งสองข้างของเขายังคงเท้าอยู่ที่เบาะของพีระดาแค่นี้ก็กักตัวให้เธออยู่ในอ้อมแขนเขาหนีไปไหนไม่ได้แล้ว
“ชอบบทตบจูบที่ผมเขียนใช่ไหมถึงได้ท้าทายผมด้วยวิธีนี้ คุณอยากรู้ไหมพีระดาตอนนางเอกเขาตบและพระเอกจูบตอบเนี่ยมันรู้สึกยังไง”
“ไม่ ฉันไม่อยากรู้ ฉันเลิกอ่านนิยายน้ำเน่าของคุณไปตั้งนานแล้ว” พีระดาสะบัดหน้าหนี
“ความรู้สึกของนางเอกก็เป็นแบบนี้ไง”ภาคินัยจับศีรษะมนของหญิงสาวหันมาเผชิญหน้ากับตนและจูบริมฝีปากสวยของพีระดาอย่างแนบสนิทและบดขยี้อย่างหนักหน่วง หญิงสาวรู้สึกว่าริมฝีปากของตนเองคงจะช้ำไปหมดเพราะถูกเขาจูบ กด บดขยี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้วในเวลาเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ลำแขนที่เคยทำหน้าที่กักขังตัวเธอไม่ให้ดิ้นหนีในเวลานี้กับเปลี่ยนที่ไปยุ่มย่ามตามเนื้อตัวเธอราวกับหนวดปลาหมึกจนหญิงสาวสั่นไหวหายใจไม่ทั่วท้อง ลิ้นอุ่นร้อนนั้นยังคงแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานชื้นก่อนที่เขาจะตวัดเรียวลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นอ่อนนุ่มของเธอ รสจูบเผ็ดร้อนของเขามันทำให้หญิงสาวมีอาการหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม เพราะไม่เคยผ่านประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อนใบหน้าซีดของพีระดาทำให้ภาคินัยถอนจูบอย่างแสนเสียดาย
“ผมยอมเลิกกับผู้หญิงทุกคนเพื่อจะมีคุณคนเดียว คุณกลับตอบแทนผมแบบนี้เหรอ”
“เลิกในที่แจ้ง แต่แอบไปกินกันในที่ลับๆ”เธอยังฝังหัวในเรื่องคืนนั้น
“คนรักกันต้องไว้ใจกันพีระดา คุณควรเชื่อมั่นในตัวผมมากกว่านี้”ภาคินัยรู้สึกน้อยใจแต่ไม่แสดงสีหน้า
“แต่ภาพที่ฉันเห็นจะให้ฉันเชื่อหรือคะว่าคุณกับคุณเขมมิกาไม่ได้ทำแบบที่ฉันคิด”
“ผมยังเชื่อใจคุณเลยพีระดา ผมยังไม่แคร์เรื่องของคุณกับไอ้เมฆาเลยสักนิดเพราะผมรู้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของคุณ…”
“แต่เรื่องคืนนั้นยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าคุณกับคู่ขาเก่าไม่ได้มีอะไรกัน” เธอระเบิดเสียงใส่เขายิ่งทำให้คนตัวสูงใหญ่รู้สึกน้อยใจมากขึ้นแต่ไม่แสดออกเขาผละจากร่างเธอและหันไปจับพวงมาลัยก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็วสูง
“งอนได้งอนดี ง้อเท่าไหร่ก็ไม่หายงอนสักที ถ้าคุณรู้ความจริงแล้วผมงอนบ้างคุณอย่ามาว่าก็แล้วกัน”
“ขับช้าๆได้ไหมฉันกลัว นี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไง”
ภาคินัยหยุดต่อปากต่อคำกับเธอเขานิ่งเงียบตลอดทางจนดูน่ากลัว
“ฉันไม่ไป ปล่อยฉันลงนะ”
เขาเร่งความเร็วยิ่งกว่าเดิมจนแทบมิดไมล์ จนหญิงสาวต้องกระชับเข็มขัดนิรภัยให้แน่นขึ้น
+++++++++++++++++++++++
ภายในงานด้านหลังเวทีเจ้าหน้าที่ ผู้จัดงาน ช่างแต่งหน้าทำผม กำลังวิ่งวุ่นเพราะนางแบบผู้ที่ต้องโดดเด่นที่สุดในงานคืนนี้กลับหายตัวไปอย่างลึกลับ
“นี่เธอไม่ใช่เหรอที่แต่งหน้าให้น้องพรีม แล้วไหนล่ะน้องพรีม นี่อีกสิบห้านาทีงานก็จะเริ่มแล้วนะ”
“ก็เมื่อกี้ออยยังเห็นคุณภาคินัยเขามาหาน้องพรีมยังคุยกันอยู่เลยค่ะ ออยเลยขอตัวออกไปข้างนอกแล้วนี่ไปไหนกันแล้วล่ะ หากันดีแล้วเหรอคะพี่” ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองมึนงง
“หาแล้ว หาแทบจะพลิกโรงแรมนี้แล้วค่ะพี่ แต่ไม่เห็นแม้กระทั่งเงาของคุณพรีม” เจ้าหน้าทีสาวคนหนึ่งตอบ
“โอ้ย ! ฉันละปวดหัวนางแบบหายตัวไปทั้งที่งานกำลังจะเริ่มจะให้ฉันไปหานางแบบที่ไหนมาใส่ชุดฟินาเล่คืนนี้กันล่ะเนี่ย”เจ้าของห้องเสื้อแบรนด์ดังกุมศีรษะ ผู้จัดงานพากันวิ่งวุ่นสั่งคนตามหานางแบบสาว
+++++++++++++++++++
ภายในห้องสวีทชั้นสูงสุดของโรงแรมนักการเมืองรุ่นใหญ่ที่มีอำนาจล้นมือแต่ยังตกอยู่ในวังวนแห่งกิเลศตัณหาเดินวนไปมานับครั้งไม่ถ้วนเขาตัดสินใจหยิบมือถือกดเบอร์ของกิตติทันที
“ไหนล่ะ กิตติน้องนางแบบสุดฮ็อตที่คุณว่า ของดี ของสวยที่ยังไม่เคยผ่านมือผม”
“ท่านครับยังไม่ถึงเวลาเลยนะครับกว่างานเดินแบบจะจบก็เกือบเที่ยงคืน เราจะพาเธอไปส่งที่ห้องของท่านยังไงล่ะครับ ท่านใจเย็นๆหน่อยสิครับอยากจะชิมของอร่อยก็ต้องรอหน่อยครับท่าน”
“ให้มันจริงเถอะนะนายกิตติ ถ้าไม่สดจริงฉันเล่นงานนายแน่ มันต้องคุ้มกับห้าแสนที่ฉันจ่าย”
“แน่นอนครับ คนนี้ทั้งฮอต หน้าดารา หุ่นนางแบบ ตามแบบฉบับที่ท่านต้องการ”
“ดีมากขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆละกัน ถ้าไม่ใช่ตามที่บอกฉันถือว่านายย้อมแมวมาขายฉัน นายคงรู้นะว่าจะเจอกับอะไร”ประโยคท้ายดูจะเป็นการขู่ซึ่งทำให้กิตติถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างลำบาก เพราะรู้ว่าคนพูดเอาจริง
“ใครจะกล้าทำแบบนั้นกับท่านล่ะครับ รออีกนิดนะครับท่านขนมหวานแสนอร่อยจะเสริฟให้ท่านจนถึงเตียงนอน”
“ก็ได้ แต่อย่าให้เกิดอะไรผิดพลาดขึ้นล่ะไม่อย่างนั้นนายตายแน่” จากนั้นเขาก็เปิดกล่องพลาสติกสีดำขนาดใหญ่ที่ข้างในมีทั้งเชือก เทียน อุปกรณ์น่าตาแปลกๆ หลายชนิด รวมถึงชุดพยาบาล กับชุดนักศึกษาที่ดูเซ็กซี่และสั้นจนแทบจะปิดอะไรต่อมิอะไรไม่ได้เลย
++++++++++++++++++++++++
สุชาวีขยับตัวหนีให้พ้นจากลำแขนแข็งแรงที่ลุกลานเธอ ขาเรียวคู่งามกระแทกไปที่ลำตัวของนายหัวเมฆาแต่เหมือนกับว่าอีกฝ่ายจะไม่สะดุ้งสะเทือนเลยแม้แต่น้อย
“มีเรี่ยวมีแรงแค่นี้เองเหรอ แรงน้อยนิดเทียบไม่ได้กับปากร้ายๆแต่น่าจูบของคุณเลย”
พอพูดจบเขาก็ทำแบบที่พูดปากอุ่นๆบดลงขยี้เรียวปากอิ่มแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นดูดชิมน้ำหวานเขามีความรู้สึกว่าริมฝีปากของเธอมันช่างหวานดีเหลือเกินชวนให้เขาชิมไม่รู้เบื่อ น้ำตาของหญิงสาวไหลเป็นทางยาวหากความบริสุทธิ์ของเธอจะถูกพรากออกไปอย่างไม่มีค่าสุชาวีคงไม่อาจยอมให้มันเกิดขึ้นได้ เธอไม่เข้าใจในตัวผู้ชายคนนี้ทั้งที่พูดว่าหลงรักพีระดานักหนาอยากได้มาเป็นคู่ชีวิตแต่ทำไมเขากลับทำกับเธอแบบนี้
“ไหนคุณบอกว่ารักคุณพีระดานักไม่ใช่เหรอคะ ช่วยบอกหน่อยสิที่คุณกำลังทำกับฉันมันคืออะไร หรือเรียกว่าความใคร่”น้ำตาของเธอเอ่อล้นเบ้าตาราวกับเขื่อนที่กำลังทะลักดูน่าสงสาร
คำพูดกับน้ำเสียงปนสะอื้นและสายตาคู่งามยามสบตาเขาตอนนี้ทำเอานายหัวเมฆารู้สึกผิดรุนแรง เขาหยุดการกระทำที่กำลังยุ่มย่ามบนตัวเธอ
“สุชาวี ผมเสียใจ”
นายหัวเมฆาหน้าชารู้สึกละอายใจจากคำพูดไม่กี่คำของเธอ ปากของเขาก็ชอบพูดปาวๆว่ารักพีระดาที่มากรุงเทพฯก็เพื่อมาเธอกลับไปแต่แล้วนี่เขากำลังทำอะไรอยู่ กำลังคิดจะรวบหัวรวบหางผู้หญิงคนหนึ่งอย่างตั้งใจและมีสติ
ร่างสูงที่ทาบทับร่างบางเอาไว้ลุกขึ้นทันที จากนั้นจึงค่อยๆประคองหญิงสาวที่น้ำตานองหน้าให้ลุกขึ้นตามอย่างรู้สึกผิด ฝ่ามือหนาของเขาเอื้อมไปเช็ดคราบน้ำตาของเธออย่างอ่อนโยนแต่สุชาวีสะบัดหน้าหนี นายหัวเมฆา รู้สึกเสียใจในการกระทำของตนเองแม้ว่าจะเคยใช้ผู้หญิงเปลืองมากมายขนาดไหนแต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทำแบบนี้ถึงขนาดคิดจะปล้ำผู้หญิงที่ไม่ได้เต็มใจ แต่ลึกๆนายหัวเมฆารู้ดีว่ามันไม่ใช่ความใคร่แต่เขายังบอกตัวเองไม่ได้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่ เขาพยายามปฏิเสธว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรักผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัน
“ผมขอโทษสุชาวี ผมผิดเองมันจะไม่เกิดขึ้นอีกผมให้สัญญา”
เขาหันหลังให้เธอและนิ่งเงียบอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น “ถ้าคุณไม่อยากไปผมจะไม่บังคับคุณนอนพักเสียเถอะ”จากนั้นขายาวๆก็ก้าวออกจากห้องของหญิงสาว
สุชาวีเช็ดคราบน้ำตาอย่างลวกๆด้วยมือเรียว สะอื้นน้อยๆและแอบมองค้อนนายหัวคนตัวดำ ใจดำ แต่หน้าตาดีที่ปล้ำจูบเธอ
“เดี๋ยวค่ะนายหัว”
เมฆาหยุดเดินและหันกลับมามองหญิงสาวในห้อง “มีอะไร หรือว่าคุณจะเรียกร้องค่าเสียหายที่ผมจูบคุณเมื่อกี้”
“คนบ้า” หมอนหนุนใบใหญ่ถูกปาออกมาจากห้องและโดนเข้าที่หน้าของนายหัวเมฆาแม่นดังจับวาง
“ก็มันจริงนี่ ถ้าอย่างนั้นคุณจะเรียกผมกลับไปในห้องทำไม หรือว่า…อารมณ์ค้าง” สายตาของเขามองหญิงสาวตาฉ่ำ มันเป็นความสนุกที่บอกไม่ถูกเวลาที่เขาทำให้เธอโมโห
“ลากมก” หมอนลูกใหม่ปลิวมาพร้อมกับอาการโมโหจนหน้าแดงของสุชาวีแต่โชคดีที่นายหัวเมฆหาหลบได้ทันอย่างเชียดฉิว
“อามรมณ์ร้อนแรงจริงนะคุณพยาบาล นึกว่าอย่างอื่นจะร้อนแรงตามไปด้วยแต่ไม่ได้เรื่องเลย” เขาส่ายหน้า
คราวนี้ไม่ใช่แค่หมอนเท่านั้นแต่สุชาวีเดินออกมาจากห้องพร้อมกับรัวหมัดไปที่อกด้านซ้ายของนายหัว
“คนบ้าๆ คนผีทะเล คนตัวดำ ฉันอยากจะบ้าตายเกิดมาไม่เคยเห็นใครเหมือนคุณมาก่อน ฉันต้องการให้ธุระของคุณเสร็จเร็วๆ เราจะได้ไม่ต้องอยู่ใกล้ชิดกันอีกคุณสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าเสร็จเรื่องที่กรุงเทพ หน้าที่พยาบาลพิเศษของฉันก็จบลงและเราจะไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”
“ ก็ได้ถ้าอยากอยู่ห่างผมเร็วๆมากนักละก็ คืนนี้คุณก็ต้องไปงานกับผมตกลงไหม คุณต้องช่วยกันท่าไม่ให้นายภาคินัยพ่อนักเขียนขวัญใจของคุณเข้าใกล้พีระดาได้ ผมจะพาเธอออกไปข้างนอกหลังงานเลิกและผมจะขอเธอแต่งงานเรื่องราวต่างๆจะได้จบสักที”
“ตกลงฉันจะไปกับคุณ และคุณต้องสัญญาธุระคุณเสร็จ หน้าที่พยาบาลพิเศษของฉันก็ต้องจบลงด้วยเหมือนกัน”
“ได้ผมสัญญา ผมรู้ว่าคุณไม่อยากอยู่ใกล้ผมนานๆ”
สุชาวีลอบยิ้มแอบดีใจที่จะได้ปลดเปลื้องพันธนาการจากเจ้านายตัวดำ ใจร้ายคนนี้เสียที
“แน่นอนค่ะ ใครจะอยากอยู่ใกล้คนใจดำ แถมตัวดำอีกต่างหาก”ประโยคท้ายเธอพูดเบามากแต่นายหัวหนุ่มหันควับมาเพราะว่าตั้งใจฟังอยู่”
เขากระซิบกลับที่ข้างหูเธอ“ถึงผมจะตัวดำแต่ก็หน้าตาดีนะคุณ แถมอย่างอื่นก็ดีเอามากๆเสียด้วย ถ้าคุณได้ชิมแล้วอาจจะติดใจของดำอย่างผมจนลืมไม่ลงก็ได้”
สุชาวีอยากจะกรี๊ดดังๆ แต่เธอกลับทำไม่ได้ สิ่งที่เธอทำตอนนี้ก็คืออ้าปากค้างและตาค้าง ขณะที่นายหัวเมฆาเดินออกไปจากห้องแล้วพร้อมรอยยิ้ม
“คนบ้า ลามก คนผีทะเล ” พยาบาลหุ่นนางแบบเดินตามเขาไป นึกอธิฐานให้ภาระกิจฉกหัวใจแฟนชาวบ้านของนายหัวเมฆาจบลงเร็วๆเสียทีเธอจะได้เป็นอิสระ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางผู้จัดงานแฟชั่นโชว์ในคืนพิเศษนี้เครียดไปตามๆกัน ทุกคนลงความเห็นว่าจะให้เขมมิกาเดินแบบในชุดฟินาเล่แทนพีระดาเพราะความดังดูสูสีกันมากที่สุด แต่ต้องหยุดกับความคิดนั้นเมื่อดีไซเนอร์คนดังเจ้าของแบรนด์เสื้อไม่ยอม เธอต้องการความสดใหม่ของนางแบบให้ตรงกับนเซ็ปต์ใหม่ สุดอลังการในค่ำคืนนี้ เสื้อผ้าของเธอที่ไม่เหมือนใครด้วยการนำเอาความเชื่อเรื่องเวทมนต์ผสมกับอัญมณีอันเลอค่าอย่างมรกตมาเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบเสื้อผ้าที่ทุกสายตาจะต้องตะลึงกับชุดที่เธอออกแบบราวกับถูกมนต์สะกด
“ถ้าคุณพิชซีร่าไม่ยอมให้น้องเขมมิกาใส่ชุดฟินาเล่ แล้วจะให้ใครใส่คะเวลาน้อยนิดเพียงเท่านี้เราหานางแบบไม่ทันจริงๆ”
“นั่นไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่งานของฉันเป็นงานที่แปลกใหม่ฉันไม่ต้องการนางแบบหน้าเก่าๆเข้าใจไหม ส่วนจะหาใครที่เหมาะสมมาเดินมันเป็นเรื่องของพวกคุณ” จากนั้นดีไซด์เนอร์สาวลูกครึ่งชาวฝรั่งเศสก็เดินหนีไปปล่อยให้ทีมงานกุมขมับเต็มไปด้วยความเครียด
เขมมิกาที่เข้ามาเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัวเมื่อรู้จากบรรดาช่างแต่งหน้าว่าพีระดาหายตัวไปพร้อมกับแฟนหนุ่มที่เอาช่อดอกไม้มาให้เธอก็รู้สึกโกรธจัดจนไม่สามารถระงับอารมณ์ได้เธอคว้าของข้างอะไรได้มันก็ปลิวกระจายล่วงหล่นที่พื้นด้วยแรงเหวี่ยงของเธอจนช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองร้องวีดว้ายกันเสียงหลง
“นังพรีม ฉันเกลียดแกนังมารความสุข ภาคินัยทำไมคุณไม่รักเขมนังนั่นมันดีกว่าเขมตรงไหน” หญิงสาววีนแตก แต่เมื่อผู้จัดการส่วนตัวของเธอรู้เรื่องเข้าจึงรีบมาดูพร้อมเตือนเขมมิกาว่าข้างนอกมีผู้สื่อข่าวมาทำข่าวกันเยอะถ้าเรื่องนี้ถึงหูนักข่าวไม่ดีแน่ภาพลักษณ์ของเธอจะเสียหาย เขมมิกาจึงได้สติหยุดวีนและเปลี่ยนชุดที่จะใช้เดินแบบต่อไป”
“แล้วนี่นังพรีมมันไม่อยู่แล้วคืนนี้เขมจะทำยังไงดี จะส่งใครไปให้ท่านกันล่ะนี่” เขมมิกาโวยวายอีกครั้งเมื่อช่างแต่งหน้าออกไปหมดแล้ว
“ส่งอะไรไปให้ใครคะน้องเขม” ผู้จัดการส่วนตัวของเขมมิกาไม่รู้เรื่องที่เธอเป็นเอเย่นต์ส่งนางแบบให้กับนักการเมืองโดยร่วมมือกับกิตติ
“ถ้าช่วยไม่ได้ก็อย่ามาแส่ให้มันแย่ยิ่งกว่าเดิม” เขมมิกาเหวี่ยงใส่ผู้จัดการส่วนตัวอย่างหงุดหงิด พอดีกับที่กิตติโทรมาถามเรื่องนางแบบที่จะส่งไปให้กับท่านของเขาซึ่งรออยู่บนห้องสวีทของโรงแรม
“ออกไปก่อน”เขมมิกาไล่ผู้จัดการส่วนตัวออกไปนอกห้อง
ผู้จัดการสาวของเธอรู้สึกสุดทนกับพฤติกรรมของนางแบบดังแต่ก็ยอมเดินออกไป แล้วลำดับเหตุการณ์สงสัยเหลือเกินว่ายาเม็ดนั้นที่เขมมิกาให้เอาไปใส่ในแก้วน้ำพีระดาต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ
“เกิดเรื่องแล้วกิตติมันไม่เป็นตามแผนที่วางไว้ นังพีระดามันหายไป”
“คุณเขม ไม่ได้นะครับถ้าไม่มีนางแบบส่งไปให้ท่านคืนนี้ท่านเล่นงานผมหนักแน่ ท่านเตรียมตัวอย่างดีเห็นว่าสั่งยาโดปราคาเป็นแสนมาลองด้วย”น้ำเสียงเครียดจัด
“จะให้ฉันทำยังไงก็มันหายไปแล้ว คนอื่นได้ไหมฉันจะจัดที่สวยๆเอ๊าะหน้าใหม่ส่งไปให้ท่านแทน”
“เด็กๆคุณเขมก็ผ่านมือท่านจนหมดแล้วท่านไม่ต้องการหรอกครับ ท่านต้องการของใหม่ที่ท่านยังไม่เคยได้ลิ้มลอง”
“จะไปหาทันได้ยังไงล่ะ”
“ไม่รู้ล่ะครับผมโอนเงินให้คุณเขมไปครึ่งหนึ่งแล้วคุณต้องรับผิดชอบ ถ้าหาไม่ได้คืนนี้ผมจะไม่ยอมให้ท่านเล่นงานคนเดียวแน่คุณเขมก็ต้องโดนร่างแหไปด้วย”กิตติขู่
“ไอ้กิตติ ไอ้ชั่ว”
“เราก็ชั่วเหมือนกันนั่นแหละครับ ถ้าคืนนี้คุณหานางแบบหน้าใหม่มาให้ท่านไม่ได้ข่าวที่คุณเป็นเอเย่นต์ส่งนางแบบให้นักการเมืองจะต้องขึ้นหน้าหนึ่งแน่”
“ไอ้เลว”เขมมิกาแหวใส่
กิตติเครียดแต่แสดงออกด้วยการหัวเราะ เพราะต้องการกดดันให้เขมมิกาตามหาพีระดา หรือนางแบบคนไหนก็ได้ที่สวยพอฟัดพอเหวี่ยงกันและต้องไม่เคยนอนกับท่านมาก่อนมาส่งให้ท่านให้ได้ในคืนนี้เพราะไม่เช่นนั้นเขาต้องตายแน่
“คุณอย่าเสียเวลามาด่าผมดีกว่า ที่คุณต้องทำก็คือหาเด็กขึ้นไปส่งให้ท่านให้ได้”
“งานนี้จะเป็นงานสุดท้ายที่ฉันจะร่วมมือกับแกไอ้งูเห่า”
“ได้ครับถ้าคุณไม่ร้อนเงินอีก กำลังถังแตกไม่ใช่เหรอครับ สินสมรสของผัวเก่าก็ร่อยหลอแล้วนี่ครับ ได้ข่าวว่าอาทิตย์ที่แล้วก็เอาเงินไปละลายที่บ่อนไฮโซมาอีกห้าล้านไม่ใช่เหรอครับ แล้วคุณเขมก็ติดหนี้บ่อนจนต้องเอาตัวแลกกับหนี้อีกสองล้านที่ไม่มีจ่าย”
กรี๊ด........เขมมิกากรีดร้องไม่คิดว่าจะมีใครล่วงรู้เรื่องนี้เพราะเธออุตสาห์ขอร้องนายทวีเทพ เจ้าของบ่อนแล้วให้เก็บเรื่องนั้นเป็นความลับ
“อย่าถามนะครับว่าผมรู้ได้อย่างไรก็คุณทวีเทพเขาเป็นลูกค้าผมเหมือนกัน การได้ฟันนางแบบดังมันก็น่าที่จะเอามาคุยกันในหมู่ผู้ชายไม่ใช่เหรอครับ”
“ไอ้ชาติชั่ว แกหยุดพูดเดี๋ยวนี้ถ้าเรื่องนี้ถึงหูใครแกตายแน่”
“ผมตายคุณก็เน่าเหมือนกันวงการนางแบบคงไม่มีที่ยืนสำหรับคุณอีก แต่ทางที่ดีตอนนี้คุณรีบไปหาเด็กมาเถอะครับและผมสัญญาว่าผมจะลืมเรื่องนี้ไปซะ แต่ถ้าหาไม่ได้เรื่องนี้ถึงหูนักข่าวแน่”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“จะพาฉันไปไหนอีกคุณภาคินัยนี่มันถึงเวลาเดินแบบแล้วป่านนี้ข้างในคงจะวุ่นวายกันไปหมด”
“มันจะวุ่นก็ปล่อยให้มันวุ่นไป ถ้าผู้จัดงานเขาจะปรับคุณที่คุณไม่ได้เดินแบบในคืนนี้ผมจะจ่ายค่าปรับทั้งหมด ให้คุณเอง”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตฉันนะคะ ฉันจะต้องกลับไปเดินแบบฉันรับงานเขาเอาไว้แล้วจะหนีหายเข้ากลีบเมฆไปแบบนี้ได้ยังไง”
“ทำไมกลัวไอ้เมฆาที่แอบนัดกันไว้มันจะตามหาคุณไม่เจอเหรอ มันจะไม่เจอคุณที่อื่นแน่ในคืนนี้นอกจากมันจะตามไปที่คอนโดของผมและบนเตียงของผมเท่านั้น”เขายิ้มเย็นก่อนจะขับรถออกไปจากโรงแรมดังอย่างรวดเร็ว
“บอกให้จอดรถพูดไม่รู้เรื่องหรือไงคุณ”กำปั้นของพีระดารัวที่ไหล่ของชายหนุ่มแต่นั่นไม่ได้ทำให้ภาคินัยเปลี่ยนความตั้งใจได้เลย
“ไม่จอด จะจอดต่อเมื่อถึงคอนโดของผม”
“ฉันไม่ไปคนบ้าพูดไม่รู้เรื่อง”พีระดาแหวใส่เสียงดัง
“ถ้าคุณไม่นั่งเฉยๆยังโวยวายไม่เลิกที่จะขอกลับไปหาไอ้หมอนั่นอีกล่ะก็อย่าหาว่าผมไม่เตือน”
“ทำไมคุณจะทำอะไรฉัน นึกว่ากลัวรึไง”
“ผมรู้ว่าคุณเก่งไม่กลัวใคร แต่ผมรับรองได้ว่าผมจะทำให้คุณเงียบเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่หยุด”
“ฉันไม่หยุดมีอะไรไหม หากคุณยังไม่ยอมจอดรถพาฉันกลับไปที่โรงแรม” เธอยังคงทุบตีเขาพร้อมต่อว่า
ภาคินัยจอดรถข้างทางทันทีเวลานี้รถยนต์คันหรูของเขาอยู่บนทางด่วนมอเตอร์เวย์ซึ่งเป็นเส้นทางไปสู่ภาคตะวันออก
“เตือนแล้วนะ” เขาคว้าเอวบางจากนั้นจุมพิตร้อนบดขยี้เรียวปากชุ่มช่ำ นางแบบสาวเบิกตากว้างไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้เพราะที่ผ่านมาเขาให้เกียรติเธอมาตลอด
“หอมหวานแบบนี้นี่เอง ไอ้หมอนั่นถึงได้ตามไม่เลิก แต่อย่าคิดนะว่าผมจะยอมยกคุณให้มัน”
“คนบ้า ปล่อยๆ ” เสียงเล็กๆ ผ่านลำคอระหงออกมาฟังดูอู้อี้
“รสจูบของผมมันแพ้ไอ้นายหัวเมฆานั่นไหมบอกผมทีสิ ”เขาถอนริมฝีปากออกเพื่อมองหน้าสวยเก๋ของเธอชัดๆ
“อย่าใช้คำว่าแพ้เลยดีกว่า เพราะรสจูบของคุณมันเทียบเขาไม่ติดชนิดไม่เห็นฝุ่น” หญิงสาวไม่ตั้งใจจะยั่วอารมณ์เขาแต่ตอกกลับไปด้วยความโมโหมากกว่า
เมื่อถูกหมิ่นเชิงชายภาคินัยจึงต้องแสดงให้เธอเห็น เพราะเขามั่นใจว่าที่เธอพูดมันไม่เป็นความจริงริมฝีปากร้อนของเขาจึงจู่โจมเข้าหาเรียวปากที่กำลังเปิดอ้าเตรียมจะพ่นคำต่อว่าเขาออกมา รสจูบเผ็ดร้อนรุนแรงถูกหยิบยื่นให้หญิงสาวชนิดที่ว่าแทบไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้หายใจ
ผ่านไปสักพักพีระดาจึงผลักดันเขาออกได้สำเร็จ หญิงสาวหายใจหอบเหนื่อย
“คนบ้า” พีระดาตบเข้าใบหน้าข้างขวาของเขา แต่เขากลับยิ้มน้อยแขนทั้งสองข้างของเขายังคงเท้าอยู่ที่เบาะของพีระดาแค่นี้ก็กักตัวให้เธออยู่ในอ้อมแขนเขาหนีไปไหนไม่ได้แล้ว
“ชอบบทตบจูบที่ผมเขียนใช่ไหมถึงได้ท้าทายผมด้วยวิธีนี้ คุณอยากรู้ไหมพีระดาตอนนางเอกเขาตบและพระเอกจูบตอบเนี่ยมันรู้สึกยังไง”
“ไม่ ฉันไม่อยากรู้ ฉันเลิกอ่านนิยายน้ำเน่าของคุณไปตั้งนานแล้ว” พีระดาสะบัดหน้าหนี
“ความรู้สึกของนางเอกก็เป็นแบบนี้ไง”ภาคินัยจับศีรษะมนของหญิงสาวหันมาเผชิญหน้ากับตนและจูบริมฝีปากสวยของพีระดาอย่างแนบสนิทและบดขยี้อย่างหนักหน่วง หญิงสาวรู้สึกว่าริมฝีปากของตนเองคงจะช้ำไปหมดเพราะถูกเขาจูบ กด บดขยี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้วในเวลาเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ลำแขนที่เคยทำหน้าที่กักขังตัวเธอไม่ให้ดิ้นหนีในเวลานี้กับเปลี่ยนที่ไปยุ่มย่ามตามเนื้อตัวเธอราวกับหนวดปลาหมึกจนหญิงสาวสั่นไหวหายใจไม่ทั่วท้อง ลิ้นอุ่นร้อนนั้นยังคงแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานชื้นก่อนที่เขาจะตวัดเรียวลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นอ่อนนุ่มของเธอ รสจูบเผ็ดร้อนของเขามันทำให้หญิงสาวมีอาการหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม เพราะไม่เคยผ่านประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อนใบหน้าซีดของพีระดาทำให้ภาคินัยถอนจูบอย่างแสนเสียดาย
“ผมยอมเลิกกับผู้หญิงทุกคนเพื่อจะมีคุณคนเดียว คุณกลับตอบแทนผมแบบนี้เหรอ”
“เลิกในที่แจ้ง แต่แอบไปกินกันในที่ลับๆ”เธอยังฝังหัวในเรื่องคืนนั้น
“คนรักกันต้องไว้ใจกันพีระดา คุณควรเชื่อมั่นในตัวผมมากกว่านี้”ภาคินัยรู้สึกน้อยใจแต่ไม่แสดงสีหน้า
“แต่ภาพที่ฉันเห็นจะให้ฉันเชื่อหรือคะว่าคุณกับคุณเขมมิกาไม่ได้ทำแบบที่ฉันคิด”
“ผมยังเชื่อใจคุณเลยพีระดา ผมยังไม่แคร์เรื่องของคุณกับไอ้เมฆาเลยสักนิดเพราะผมรู้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของคุณ…”
“แต่เรื่องคืนนั้นยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าคุณกับคู่ขาเก่าไม่ได้มีอะไรกัน” เธอระเบิดเสียงใส่เขายิ่งทำให้คนตัวสูงใหญ่รู้สึกน้อยใจมากขึ้นแต่ไม่แสดออกเขาผละจากร่างเธอและหันไปจับพวงมาลัยก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็วสูง
“งอนได้งอนดี ง้อเท่าไหร่ก็ไม่หายงอนสักที ถ้าคุณรู้ความจริงแล้วผมงอนบ้างคุณอย่ามาว่าก็แล้วกัน”
“ขับช้าๆได้ไหมฉันกลัว นี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไง”
ภาคินัยหยุดต่อปากต่อคำกับเธอเขานิ่งเงียบตลอดทางจนดูน่ากลัว
“ฉันไม่ไป ปล่อยฉันลงนะ”
เขาเร่งความเร็วยิ่งกว่าเดิมจนแทบมิดไมล์ จนหญิงสาวต้องกระชับเข็มขัดนิรภัยให้แน่นขึ้น
+++++++++++++++++++++++
ภายในงานด้านหลังเวทีเจ้าหน้าที่ ผู้จัดงาน ช่างแต่งหน้าทำผม กำลังวิ่งวุ่นเพราะนางแบบผู้ที่ต้องโดดเด่นที่สุดในงานคืนนี้กลับหายตัวไปอย่างลึกลับ
“นี่เธอไม่ใช่เหรอที่แต่งหน้าให้น้องพรีม แล้วไหนล่ะน้องพรีม นี่อีกสิบห้านาทีงานก็จะเริ่มแล้วนะ”
“ก็เมื่อกี้ออยยังเห็นคุณภาคินัยเขามาหาน้องพรีมยังคุยกันอยู่เลยค่ะ ออยเลยขอตัวออกไปข้างนอกแล้วนี่ไปไหนกันแล้วล่ะ หากันดีแล้วเหรอคะพี่” ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองมึนงง
“หาแล้ว หาแทบจะพลิกโรงแรมนี้แล้วค่ะพี่ แต่ไม่เห็นแม้กระทั่งเงาของคุณพรีม” เจ้าหน้าทีสาวคนหนึ่งตอบ
“โอ้ย ! ฉันละปวดหัวนางแบบหายตัวไปทั้งที่งานกำลังจะเริ่มจะให้ฉันไปหานางแบบที่ไหนมาใส่ชุดฟินาเล่คืนนี้กันล่ะเนี่ย”เจ้าของห้องเสื้อแบรนด์ดังกุมศีรษะ ผู้จัดงานพากันวิ่งวุ่นสั่งคนตามหานางแบบสาว
+++++++++++++++++++
ภายในห้องสวีทชั้นสูงสุดของโรงแรมนักการเมืองรุ่นใหญ่ที่มีอำนาจล้นมือแต่ยังตกอยู่ในวังวนแห่งกิเลศตัณหาเดินวนไปมานับครั้งไม่ถ้วนเขาตัดสินใจหยิบมือถือกดเบอร์ของกิตติทันที
“ไหนล่ะ กิตติน้องนางแบบสุดฮ็อตที่คุณว่า ของดี ของสวยที่ยังไม่เคยผ่านมือผม”
“ท่านครับยังไม่ถึงเวลาเลยนะครับกว่างานเดินแบบจะจบก็เกือบเที่ยงคืน เราจะพาเธอไปส่งที่ห้องของท่านยังไงล่ะครับ ท่านใจเย็นๆหน่อยสิครับอยากจะชิมของอร่อยก็ต้องรอหน่อยครับท่าน”
“ให้มันจริงเถอะนะนายกิตติ ถ้าไม่สดจริงฉันเล่นงานนายแน่ มันต้องคุ้มกับห้าแสนที่ฉันจ่าย”
“แน่นอนครับ คนนี้ทั้งฮอต หน้าดารา หุ่นนางแบบ ตามแบบฉบับที่ท่านต้องการ”
“ดีมากขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆละกัน ถ้าไม่ใช่ตามที่บอกฉันถือว่านายย้อมแมวมาขายฉัน นายคงรู้นะว่าจะเจอกับอะไร”ประโยคท้ายดูจะเป็นการขู่ซึ่งทำให้กิตติถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างลำบาก เพราะรู้ว่าคนพูดเอาจริง
“ใครจะกล้าทำแบบนั้นกับท่านล่ะครับ รออีกนิดนะครับท่านขนมหวานแสนอร่อยจะเสริฟให้ท่านจนถึงเตียงนอน”
“ก็ได้ แต่อย่าให้เกิดอะไรผิดพลาดขึ้นล่ะไม่อย่างนั้นนายตายแน่” จากนั้นเขาก็เปิดกล่องพลาสติกสีดำขนาดใหญ่ที่ข้างในมีทั้งเชือก เทียน อุปกรณ์น่าตาแปลกๆ หลายชนิด รวมถึงชุดพยาบาล กับชุดนักศึกษาที่ดูเซ็กซี่และสั้นจนแทบจะปิดอะไรต่อมิอะไรไม่ได้เลย
++++++++++++++++++++++++
สุชาวีขยับตัวหนีให้พ้นจากลำแขนแข็งแรงที่ลุกลานเธอ ขาเรียวคู่งามกระแทกไปที่ลำตัวของนายหัวเมฆาแต่เหมือนกับว่าอีกฝ่ายจะไม่สะดุ้งสะเทือนเลยแม้แต่น้อย
“มีเรี่ยวมีแรงแค่นี้เองเหรอ แรงน้อยนิดเทียบไม่ได้กับปากร้ายๆแต่น่าจูบของคุณเลย”
พอพูดจบเขาก็ทำแบบที่พูดปากอุ่นๆบดลงขยี้เรียวปากอิ่มแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นดูดชิมน้ำหวานเขามีความรู้สึกว่าริมฝีปากของเธอมันช่างหวานดีเหลือเกินชวนให้เขาชิมไม่รู้เบื่อ น้ำตาของหญิงสาวไหลเป็นทางยาวหากความบริสุทธิ์ของเธอจะถูกพรากออกไปอย่างไม่มีค่าสุชาวีคงไม่อาจยอมให้มันเกิดขึ้นได้ เธอไม่เข้าใจในตัวผู้ชายคนนี้ทั้งที่พูดว่าหลงรักพีระดานักหนาอยากได้มาเป็นคู่ชีวิตแต่ทำไมเขากลับทำกับเธอแบบนี้
“ไหนคุณบอกว่ารักคุณพีระดานักไม่ใช่เหรอคะ ช่วยบอกหน่อยสิที่คุณกำลังทำกับฉันมันคืออะไร หรือเรียกว่าความใคร่”น้ำตาของเธอเอ่อล้นเบ้าตาราวกับเขื่อนที่กำลังทะลักดูน่าสงสาร
คำพูดกับน้ำเสียงปนสะอื้นและสายตาคู่งามยามสบตาเขาตอนนี้ทำเอานายหัวเมฆารู้สึกผิดรุนแรง เขาหยุดการกระทำที่กำลังยุ่มย่ามบนตัวเธอ
“สุชาวี ผมเสียใจ”
นายหัวเมฆาหน้าชารู้สึกละอายใจจากคำพูดไม่กี่คำของเธอ ปากของเขาก็ชอบพูดปาวๆว่ารักพีระดาที่มากรุงเทพฯก็เพื่อมาเธอกลับไปแต่แล้วนี่เขากำลังทำอะไรอยู่ กำลังคิดจะรวบหัวรวบหางผู้หญิงคนหนึ่งอย่างตั้งใจและมีสติ
ร่างสูงที่ทาบทับร่างบางเอาไว้ลุกขึ้นทันที จากนั้นจึงค่อยๆประคองหญิงสาวที่น้ำตานองหน้าให้ลุกขึ้นตามอย่างรู้สึกผิด ฝ่ามือหนาของเขาเอื้อมไปเช็ดคราบน้ำตาของเธออย่างอ่อนโยนแต่สุชาวีสะบัดหน้าหนี นายหัวเมฆา รู้สึกเสียใจในการกระทำของตนเองแม้ว่าจะเคยใช้ผู้หญิงเปลืองมากมายขนาดไหนแต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทำแบบนี้ถึงขนาดคิดจะปล้ำผู้หญิงที่ไม่ได้เต็มใจ แต่ลึกๆนายหัวเมฆารู้ดีว่ามันไม่ใช่ความใคร่แต่เขายังบอกตัวเองไม่ได้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่ เขาพยายามปฏิเสธว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรักผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัน
“ผมขอโทษสุชาวี ผมผิดเองมันจะไม่เกิดขึ้นอีกผมให้สัญญา”
เขาหันหลังให้เธอและนิ่งเงียบอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น “ถ้าคุณไม่อยากไปผมจะไม่บังคับคุณนอนพักเสียเถอะ”จากนั้นขายาวๆก็ก้าวออกจากห้องของหญิงสาว
สุชาวีเช็ดคราบน้ำตาอย่างลวกๆด้วยมือเรียว สะอื้นน้อยๆและแอบมองค้อนนายหัวคนตัวดำ ใจดำ แต่หน้าตาดีที่ปล้ำจูบเธอ
“เดี๋ยวค่ะนายหัว”
เมฆาหยุดเดินและหันกลับมามองหญิงสาวในห้อง “มีอะไร หรือว่าคุณจะเรียกร้องค่าเสียหายที่ผมจูบคุณเมื่อกี้”
“คนบ้า” หมอนหนุนใบใหญ่ถูกปาออกมาจากห้องและโดนเข้าที่หน้าของนายหัวเมฆาแม่นดังจับวาง
“ก็มันจริงนี่ ถ้าอย่างนั้นคุณจะเรียกผมกลับไปในห้องทำไม หรือว่า…อารมณ์ค้าง” สายตาของเขามองหญิงสาวตาฉ่ำ มันเป็นความสนุกที่บอกไม่ถูกเวลาที่เขาทำให้เธอโมโห
“ลากมก” หมอนลูกใหม่ปลิวมาพร้อมกับอาการโมโหจนหน้าแดงของสุชาวีแต่โชคดีที่นายหัวเมฆหาหลบได้ทันอย่างเชียดฉิว
“อามรมณ์ร้อนแรงจริงนะคุณพยาบาล นึกว่าอย่างอื่นจะร้อนแรงตามไปด้วยแต่ไม่ได้เรื่องเลย” เขาส่ายหน้า
คราวนี้ไม่ใช่แค่หมอนเท่านั้นแต่สุชาวีเดินออกมาจากห้องพร้อมกับรัวหมัดไปที่อกด้านซ้ายของนายหัว
“คนบ้าๆ คนผีทะเล คนตัวดำ ฉันอยากจะบ้าตายเกิดมาไม่เคยเห็นใครเหมือนคุณมาก่อน ฉันต้องการให้ธุระของคุณเสร็จเร็วๆ เราจะได้ไม่ต้องอยู่ใกล้ชิดกันอีกคุณสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าเสร็จเรื่องที่กรุงเทพ หน้าที่พยาบาลพิเศษของฉันก็จบลงและเราจะไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”
“ ก็ได้ถ้าอยากอยู่ห่างผมเร็วๆมากนักละก็ คืนนี้คุณก็ต้องไปงานกับผมตกลงไหม คุณต้องช่วยกันท่าไม่ให้นายภาคินัยพ่อนักเขียนขวัญใจของคุณเข้าใกล้พีระดาได้ ผมจะพาเธอออกไปข้างนอกหลังงานเลิกและผมจะขอเธอแต่งงานเรื่องราวต่างๆจะได้จบสักที”
“ตกลงฉันจะไปกับคุณ และคุณต้องสัญญาธุระคุณเสร็จ หน้าที่พยาบาลพิเศษของฉันก็ต้องจบลงด้วยเหมือนกัน”
“ได้ผมสัญญา ผมรู้ว่าคุณไม่อยากอยู่ใกล้ผมนานๆ”
สุชาวีลอบยิ้มแอบดีใจที่จะได้ปลดเปลื้องพันธนาการจากเจ้านายตัวดำ ใจร้ายคนนี้เสียที
“แน่นอนค่ะ ใครจะอยากอยู่ใกล้คนใจดำ แถมตัวดำอีกต่างหาก”ประโยคท้ายเธอพูดเบามากแต่นายหัวหนุ่มหันควับมาเพราะว่าตั้งใจฟังอยู่”
เขากระซิบกลับที่ข้างหูเธอ“ถึงผมจะตัวดำแต่ก็หน้าตาดีนะคุณ แถมอย่างอื่นก็ดีเอามากๆเสียด้วย ถ้าคุณได้ชิมแล้วอาจจะติดใจของดำอย่างผมจนลืมไม่ลงก็ได้”
สุชาวีอยากจะกรี๊ดดังๆ แต่เธอกลับทำไม่ได้ สิ่งที่เธอทำตอนนี้ก็คืออ้าปากค้างและตาค้าง ขณะที่นายหัวเมฆาเดินออกไปจากห้องแล้วพร้อมรอยยิ้ม
“คนบ้า ลามก คนผีทะเล ” พยาบาลหุ่นนางแบบเดินตามเขาไป นึกอธิฐานให้ภาระกิจฉกหัวใจแฟนชาวบ้านของนายหัวเมฆาจบลงเร็วๆเสียทีเธอจะได้เป็นอิสระ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางผู้จัดงานแฟชั่นโชว์ในคืนพิเศษนี้เครียดไปตามๆกัน ทุกคนลงความเห็นว่าจะให้เขมมิกาเดินแบบในชุดฟินาเล่แทนพีระดาเพราะความดังดูสูสีกันมากที่สุด แต่ต้องหยุดกับความคิดนั้นเมื่อดีไซเนอร์คนดังเจ้าของแบรนด์เสื้อไม่ยอม เธอต้องการความสดใหม่ของนางแบบให้ตรงกับนเซ็ปต์ใหม่ สุดอลังการในค่ำคืนนี้ เสื้อผ้าของเธอที่ไม่เหมือนใครด้วยการนำเอาความเชื่อเรื่องเวทมนต์ผสมกับอัญมณีอันเลอค่าอย่างมรกตมาเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบเสื้อผ้าที่ทุกสายตาจะต้องตะลึงกับชุดที่เธอออกแบบราวกับถูกมนต์สะกด
“ถ้าคุณพิชซีร่าไม่ยอมให้น้องเขมมิกาใส่ชุดฟินาเล่ แล้วจะให้ใครใส่คะเวลาน้อยนิดเพียงเท่านี้เราหานางแบบไม่ทันจริงๆ”
“นั่นไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่งานของฉันเป็นงานที่แปลกใหม่ฉันไม่ต้องการนางแบบหน้าเก่าๆเข้าใจไหม ส่วนจะหาใครที่เหมาะสมมาเดินมันเป็นเรื่องของพวกคุณ” จากนั้นดีไซด์เนอร์สาวลูกครึ่งชาวฝรั่งเศสก็เดินหนีไปปล่อยให้ทีมงานกุมขมับเต็มไปด้วยความเครียด
เขมมิกาที่เข้ามาเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัวเมื่อรู้จากบรรดาช่างแต่งหน้าว่าพีระดาหายตัวไปพร้อมกับแฟนหนุ่มที่เอาช่อดอกไม้มาให้เธอก็รู้สึกโกรธจัดจนไม่สามารถระงับอารมณ์ได้เธอคว้าของข้างอะไรได้มันก็ปลิวกระจายล่วงหล่นที่พื้นด้วยแรงเหวี่ยงของเธอจนช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองร้องวีดว้ายกันเสียงหลง
“นังพรีม ฉันเกลียดแกนังมารความสุข ภาคินัยทำไมคุณไม่รักเขมนังนั่นมันดีกว่าเขมตรงไหน” หญิงสาววีนแตก แต่เมื่อผู้จัดการส่วนตัวของเธอรู้เรื่องเข้าจึงรีบมาดูพร้อมเตือนเขมมิกาว่าข้างนอกมีผู้สื่อข่าวมาทำข่าวกันเยอะถ้าเรื่องนี้ถึงหูนักข่าวไม่ดีแน่ภาพลักษณ์ของเธอจะเสียหาย เขมมิกาจึงได้สติหยุดวีนและเปลี่ยนชุดที่จะใช้เดินแบบต่อไป”
“แล้วนี่นังพรีมมันไม่อยู่แล้วคืนนี้เขมจะทำยังไงดี จะส่งใครไปให้ท่านกันล่ะนี่” เขมมิกาโวยวายอีกครั้งเมื่อช่างแต่งหน้าออกไปหมดแล้ว
“ส่งอะไรไปให้ใครคะน้องเขม” ผู้จัดการส่วนตัวของเขมมิกาไม่รู้เรื่องที่เธอเป็นเอเย่นต์ส่งนางแบบให้กับนักการเมืองโดยร่วมมือกับกิตติ
“ถ้าช่วยไม่ได้ก็อย่ามาแส่ให้มันแย่ยิ่งกว่าเดิม” เขมมิกาเหวี่ยงใส่ผู้จัดการส่วนตัวอย่างหงุดหงิด พอดีกับที่กิตติโทรมาถามเรื่องนางแบบที่จะส่งไปให้กับท่านของเขาซึ่งรออยู่บนห้องสวีทของโรงแรม
“ออกไปก่อน”เขมมิกาไล่ผู้จัดการส่วนตัวออกไปนอกห้อง
ผู้จัดการสาวของเธอรู้สึกสุดทนกับพฤติกรรมของนางแบบดังแต่ก็ยอมเดินออกไป แล้วลำดับเหตุการณ์สงสัยเหลือเกินว่ายาเม็ดนั้นที่เขมมิกาให้เอาไปใส่ในแก้วน้ำพีระดาต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ
“เกิดเรื่องแล้วกิตติมันไม่เป็นตามแผนที่วางไว้ นังพีระดามันหายไป”
“คุณเขม ไม่ได้นะครับถ้าไม่มีนางแบบส่งไปให้ท่านคืนนี้ท่านเล่นงานผมหนักแน่ ท่านเตรียมตัวอย่างดีเห็นว่าสั่งยาโดปราคาเป็นแสนมาลองด้วย”น้ำเสียงเครียดจัด
“จะให้ฉันทำยังไงก็มันหายไปแล้ว คนอื่นได้ไหมฉันจะจัดที่สวยๆเอ๊าะหน้าใหม่ส่งไปให้ท่านแทน”
“เด็กๆคุณเขมก็ผ่านมือท่านจนหมดแล้วท่านไม่ต้องการหรอกครับ ท่านต้องการของใหม่ที่ท่านยังไม่เคยได้ลิ้มลอง”
“จะไปหาทันได้ยังไงล่ะ”
“ไม่รู้ล่ะครับผมโอนเงินให้คุณเขมไปครึ่งหนึ่งแล้วคุณต้องรับผิดชอบ ถ้าหาไม่ได้คืนนี้ผมจะไม่ยอมให้ท่านเล่นงานคนเดียวแน่คุณเขมก็ต้องโดนร่างแหไปด้วย”กิตติขู่
“ไอ้กิตติ ไอ้ชั่ว”
“เราก็ชั่วเหมือนกันนั่นแหละครับ ถ้าคืนนี้คุณหานางแบบหน้าใหม่มาให้ท่านไม่ได้ข่าวที่คุณเป็นเอเย่นต์ส่งนางแบบให้นักการเมืองจะต้องขึ้นหน้าหนึ่งแน่”
“ไอ้เลว”เขมมิกาแหวใส่
กิตติเครียดแต่แสดงออกด้วยการหัวเราะ เพราะต้องการกดดันให้เขมมิกาตามหาพีระดา หรือนางแบบคนไหนก็ได้ที่สวยพอฟัดพอเหวี่ยงกันและต้องไม่เคยนอนกับท่านมาก่อนมาส่งให้ท่านให้ได้ในคืนนี้เพราะไม่เช่นนั้นเขาต้องตายแน่
“คุณอย่าเสียเวลามาด่าผมดีกว่า ที่คุณต้องทำก็คือหาเด็กขึ้นไปส่งให้ท่านให้ได้”
“งานนี้จะเป็นงานสุดท้ายที่ฉันจะร่วมมือกับแกไอ้งูเห่า”
“ได้ครับถ้าคุณไม่ร้อนเงินอีก กำลังถังแตกไม่ใช่เหรอครับ สินสมรสของผัวเก่าก็ร่อยหลอแล้วนี่ครับ ได้ข่าวว่าอาทิตย์ที่แล้วก็เอาเงินไปละลายที่บ่อนไฮโซมาอีกห้าล้านไม่ใช่เหรอครับ แล้วคุณเขมก็ติดหนี้บ่อนจนต้องเอาตัวแลกกับหนี้อีกสองล้านที่ไม่มีจ่าย”
กรี๊ด........เขมมิกากรีดร้องไม่คิดว่าจะมีใครล่วงรู้เรื่องนี้เพราะเธออุตสาห์ขอร้องนายทวีเทพ เจ้าของบ่อนแล้วให้เก็บเรื่องนั้นเป็นความลับ
“อย่าถามนะครับว่าผมรู้ได้อย่างไรก็คุณทวีเทพเขาเป็นลูกค้าผมเหมือนกัน การได้ฟันนางแบบดังมันก็น่าที่จะเอามาคุยกันในหมู่ผู้ชายไม่ใช่เหรอครับ”
“ไอ้ชาติชั่ว แกหยุดพูดเดี๋ยวนี้ถ้าเรื่องนี้ถึงหูใครแกตายแน่”
“ผมตายคุณก็เน่าเหมือนกันวงการนางแบบคงไม่มีที่ยืนสำหรับคุณอีก แต่ทางที่ดีตอนนี้คุณรีบไปหาเด็กมาเถอะครับและผมสัญญาว่าผมจะลืมเรื่องนี้ไปซะ แต่ถ้าหาไม่ได้เรื่องนี้ถึงหูนักข่าวแน่”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 พ.ค. 2555, 15:42:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 พ.ค. 2555, 21:43:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 4125
| << ตอนที่ 22 | ตอนที่ 24 >> |
อัปสรา 18 พ.ค. 2555, 15:57:59 น.
วันนี้เขียนตอนฝนตกค่ะ บรรยากาศเย็นๆ
วันนี้เขียนตอนฝนตกค่ะ บรรยากาศเย็นๆ
konhin 18 พ.ค. 2555, 16:47:58 น.
ว้าววววววว ตอนใหม่มาเร็ว เย้ๆๆ
ว้าววววววว ตอนใหม่มาเร็ว เย้ๆๆ
lovemuay 18 พ.ค. 2555, 20:25:57 น.
แล้วทำไมยัยเขมไม่เอาตัวเองไปส่งเสี่ยแทนหล่ะ เหอะๆ
จะว่าไปแล้วนางเอกของเราไม่เชื่อใจพระเอกเอาซะเลย
แล้วทำไมยัยเขมไม่เอาตัวเองไปส่งเสี่ยแทนหล่ะ เหอะๆ
จะว่าไปแล้วนางเอกของเราไม่เชื่อใจพระเอกเอาซะเลย
goldensun 18 พ.ค. 2555, 21:07:43 น.
เมื่อไหร่พรีมจะรู้ความจริง ไม่เชื่อใจกันอย่างนี้ ง้อยาก
พิมพ์เขมมิกาเป็นพีระดาจุดหนึ่งค่ะ ที่ว่าเป็นคนหาผู้หญิงให้ท่าน
ใครจะเดินแทนพรีม.....
เมื่อไหร่พรีมจะรู้ความจริง ไม่เชื่อใจกันอย่างนี้ ง้อยาก
พิมพ์เขมมิกาเป็นพีระดาจุดหนึ่งค่ะ ที่ว่าเป็นคนหาผู้หญิงให้ท่าน
ใครจะเดินแทนพรีม.....
อัปสรา 18 พ.ค. 2555, 21:39:38 น.
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ
violette 18 พ.ค. 2555, 22:44:03 น.
เอิ๊กอย่าบอกว่าจะเอาคุณพยาบาลมาเดินแทนนะ นายหัวได้บู๊แน่เลย อิอิ
เอิ๊กอย่าบอกว่าจะเอาคุณพยาบาลมาเดินแทนนะ นายหัวได้บู๊แน่เลย อิอิ
แพม 19 พ.ค. 2555, 23:47:02 น.
สุชาวีแน่ ๆ เลย
สุชาวีแน่ ๆ เลย
wane 20 พ.ค. 2555, 03:56:07 น.
ยัยเขมนี่ เน่าสนิทจริงๆ
ยัยเขมนี่ เน่าสนิทจริงๆ
kaero 21 พ.ค. 2555, 14:58:46 น.
สุชาวีชัวร์ ได้เวลาอัพตอนต่อไปแล้วน๊ะ
สุชาวีชัวร์ ได้เวลาอัพตอนต่อไปแล้วน๊ะ
อัปสรา 22 พ.ค. 2555, 09:16:27 น.
555 มีคนแอบทวงแล้ว อยากเขียนเรื่องนี้ให้จบเร็วๆเหมือนกันค่ะ ดองไว้นานแย้ว อยากเขียนอะไรแปลกๆใหม่บ้าง เรื่องหน้าเป็นนิยายที่ตัวละครเป็นชาวต่างประเทศดีกว่าเนอะ ให้นางเอกย้อนยุคไปอยู่ในฮาเร็มท่านชีคในยุคโบราณดีไหม คนเขียนหื่นเปล่าเนี่ย 555
555 มีคนแอบทวงแล้ว อยากเขียนเรื่องนี้ให้จบเร็วๆเหมือนกันค่ะ ดองไว้นานแย้ว อยากเขียนอะไรแปลกๆใหม่บ้าง เรื่องหน้าเป็นนิยายที่ตัวละครเป็นชาวต่างประเทศดีกว่าเนอะ ให้นางเอกย้อนยุคไปอยู่ในฮาเร็มท่านชีคในยุคโบราณดีไหม คนเขียนหื่นเปล่าเนี่ย 555