สามเสือมือปราบ
เมื่อ พันตำรวจโทประสิทธิ์ อิ่มบรรจง หรือ สารวัตรสิทธิ์ อดีตตำรวจดุริยางค์ ตำแหน่ง คลาริเน็ต ได้ขอย้ายตนเองมาอยู่ฝ่ายสืบสวนสอบสวน เขาได้ลงมาอยู่ที่กองปราบปราม จึงได้พบกับเพื่อนร่วมงานใหม่ ๆ ซึ่งนั่นก็คือ สารวัตรแจ๊ค ผู้คงไว้ด้วยความซื่อตรงดุจไม้บรรทัด และสารวัตรตรี หนุ่มจอมทะเล้นและเจ้าชู้ การดำเนินชีวิตภายใต้งานใหม่ที่อยู่สายสอบสวนของกองปราบปรามจึงเริ่มขึ้น พร้อมด้วย อะไรใหม่ ๆ เช่น เพื่อนใหม่ ๆ งานใหม่ ๆ และเรื่องราวใหม่ ๆ ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต โดยจะถ่ายทอดเรื่องราวเป็นไปในลักษณะเป็นตอน ๆ ซึ่ง ทุกท่านสามารถติดตามชมได้ในตอนต่าง ๆ ครับ
Tags: ตำรวจ ชีวิต
ตอน: ฐานันดรรัก
ความรักของสารวัตรสิทธิ์กับเจนนั้นต้องสะดุดลงเมื่อพ่อของเจนนั้นจะให้เจนแต่งงานกับนายทหารคนหนึ่งซึ่งเป็นคนสนิทของผู้พันต๊อบ แฟนของพลอย ญาติผู้พี่ของเขานั่นเอง ซึ่งหมายความว่า สารวัตรสิทธิ์คือ ผู้สูญเสียคนรัก แม้ว่าเขาจะไม่แสดงความท้อแท้ สิ้นหวัง หรือ ความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น อย่างผู้ที่เยือกเย็นแข็งแกร่ง แต่ในใจนั้นร้อนรุ่ม อึดอัด อย่างหาที่สุดมิได้ แต่ครั้นจะแสดงความอ่อนแอออกมาก็เห็นจะเป็นท่าที่ไม่ดี เพราะไหมนั้นจะต้องคิดมากแทนเขาแน่นอน วิธีที่ดีที่สุด ก็คือ ต้องแอบร้องไห้คนเดียวถ้ามีโอกาส
เรื่องราวดังกล่าวนี้จะเป็นอย่างไร ติดตามชมได้ ณ บัดนี้ ครับ
.....................................................
กองปราบปราม
“สิทธิ์ ไหมเป็นไงมั่งอ่ะ” แจ๊ค เพื่อนร่วมงานคนสนิทถามขึ้นเมื่อเห็นสิทธิ์เดินเปิดประตูเข้า
ห้องทำงานมา
“ก็ดีขึ้นแล้วแหละ”
“ตอนแรกฉันนึกว่านายจะฆ่ายัยไหมตายแล้วนะเนี่ย”
“ฉันไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน ฉันเห็นสภาพยัยไหมตอนนั้นอ่ะ ฉันทำไม่ลงจริง ๆ”
“นายอ่ะ ยังดีนะ ถ้าเป็นยัยพิงค์น้องไอ้ตรีนี่ ไอ้ตรีไม่ฆ่าตายเลยรึไงวะเนี่ย”
“คนที่เขารักน้องจริง ๆ อ่ะ ต่อให้น้องจะทำผิดซักแค่ไหน เขาก็ต้องรักน้องของเขา เขาทิ้งน้องเค้าไม่ลงหรอก”
“ฉันไม่เคยมีน้องอ่ะดิ เอาเหอะ อย่างน้อยก็ได้ความรู้เพิ่มขึ้นละกัน จากที่ได้คุยกับนาย”
“อืม”
“เออนี่ ไอ้สิทธิ์ พักนี้ไอ้ตรีมันดูแปลก ๆ นะ เข้างานก็สาย ผู้การเขาฝากมาให้พวกเราจับตาดูมันไว้อ่ะ”
“นั่นไง มันมาแล้ว”
“เฮ้อออ เหนื่อยว่ะ” ตรีพูดพลางเดินเปิดประตูห้องเข้ามา เขาเอากระเป๋าไปวางไว้บนเก้าอี้ แล้วก้อเดินออกมาหยิบน้ำกิน จากนั้นก็เดินเซไปชนตู้เก็บแฟ้มเอกสารข้าง ๆ ห้อง ท่ามกลางการจับตาดูของแจ๊คและสิทธิ์
“เห้ย ๆ ใจเย็น ๆ” สิทธิ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งไปประคองตรีขึ้นมา “นี่ ไอ้ตรี ฉันถามแกจริง ๆ เหอะว่ะ พักนี้แกเป็นอะไรของแกวะ เข้างานก็สาย แถมยังเพี้ยนอีกเนี่ย เป็นอะไรของแกกันแน่วะ” แจ๊คถามขึ้น ตรีไม่ตอบ เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของตัวเอง สิทธิ์สงสัยเป็นอย่างมาก จึงได้ถามขึ้น
“ตรี ถ้านายมีอะไรไม่สบายใจอ่ะ ก็ระบายให้พวกฉันฟังได้นะ”
“ฉันแค่สงสัยว่า ทำไมไม่ค่อยมีคนรักฉันอ่ะดิ ไม่มีใครเข้าใจฉัน” ตรีพูดขึ้น
“นายเล่าให้พวกฉันฟังก่อนดิ ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง” สิทธิ์พูดขึ้นพลางเดินมานั่งตรงหน้าตรีพร้อมกับแจ๊ค
“นายรู้อะไรอีกอย่างนึงมั๊ย หลังจากที่ยัยน้องไหมท้องอ่ะ ยัยพิงค์ก็ท้องอีกคนนึงแล้ว”
“อะไรนะ ยัยพิงค์นี่นะท้อง” แจ๊คพูดขึ้น
“ถ้าไม่ใช่แล้วพวกแกจะเห็นฉันเครียดรึไงวะ”
“ใจเย็น ๆ ก่อน นายอย่าไปทำอะไรรุนแรงกับยัยพิงค์นะเว้ย”
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรลงไปหรอก แต่ฉันอ่ะ จะมองหน้าญาติพี่น้องของฉันได้ยังไง นายรู้มั๊ย ตอนนี้
ทุกคนในครอบครัวฉันอ่ะ เขาประณามฉันกันทุกคน ว่าดูแลน้องไม่ดี คนทุกคนเขาเห็นฉันเป็นส่วนเกินกันหมดอ่ะ”
“ตรี เอาแบบนี้นะ คือเรื่องเนี้ย ฉันอยากจะให้นายมองว่ามันเป็นเรื่องสุดวิสัยก็แล้วกัน มันไม่ใช่แค่นายหรอก พ่อแม่คนอื่น ๆ ที่เค้ามีลูกแล้วลูกท้องกันอ่ะ เค้าก็คงไม่ต่างกับนายหรอก เพียงแต่ว่า ตอนนี้ ฉันอยากให้นายแกร่งเพื่อทุกคนในครอบครัวนาย แกร่งเพื่อยัยพิงค์ นายยังต้องเดินหน้าต่อไปเพื่อต่อสู้กับปัญหาที่เกิดขึ้น นายอย่าลืมว่า นายยังมียัยพิงค์อยู่ นายต้องมีสติ เดินหน้าต่อไป แล้วทางออก นายจะเจอในไม่ช้า นายเข้าใจนะ”
“ขอบใจมากนะ สิทธิ์”
“ไม่เป็นไร เพื่อน” สิทธิ์ตบบ่าตรีเบา ๆ แล้วเดินกลับไปนั่งเก้าอี้เพื่อทำงานบนโต๊ะของตัวเองต่อไป
เย็นวันนั้น เจนก็ได้มาหาสิทธิ์ที่ออฟฟิศเหมือนเคยทุกวัน
“อ้าวเจน มาพอดีเลย พี่กำลังจะชวนไปทานข้าวเย็นพอดีเลยจ๊ะ” สิทธิ์พูดขึ้นพลางเปิดประตูรถเพื่อเก็บสัมภาระของตัวเอง แต่พอเห็นหน้าเจนนั้นดูเครียด เขาจึงถามเจน
“เจน เป็นไรไปเหรอจ๊ะ หน้าตาดูเครียดเชียว”
“พี่นัดคะ เจนมีอะไรบางอย่างจะบอก”
“อะไรเหรอจ๊ะเจน”
“เราเลิกกันเถอะค่ะ” คำพูดของเจนนั้นทำให้สิทธิ์นั้นใจหายวาบเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงแสดงท่าทางและพูดด้วยน้ำเสียงอย่างปกติ
“ทำไมล่ะจ๊ะ เจนจะเลิกกับพี่ทำไมเหรอ”
“เจนไม่ได้ตั้งใจจะเลิกกับพี่นัดหรอกค่ะ แต่พ่อของเจนเค้าบอกว่า เค้าจะหมั้นเจนกับนายทหารคนหนึ่งอ่ะค่ะ อยู่หน่วยเดียวกับพี่ต๊อบ”
“แล้วเจนได้บอกรึว่าป่าว เจนมีพี่อยู่แล้ว”
“บอกค่ะ แต่พ่อของเจนบอกว่า คนที่พ่อหมั้นให้ ดีกว่า เค้ารวยกว่า เค้าก็บอกว่า เจนจะอยู่สบาย ถ้าได้แต่งงานกับเขา”
“แล้วเจนรักเขามั๊ย”
“ก็เริ่มรู้สึกรักแล้วอ่ะค่ะ”
“พี่คิดว่านะ เจนควรจะทำตามความประสงค์ของพ่อ เพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหากัน ลองตัดสินใจดูละกัน แล้วค่อยบอกกับพ่อเขา ดีมั๊ย”
“เจนจะทำตามคำแนะนำของพี่นัดค่ะ”
“อ่ะจ่ะ”
คืนนั้น ณ บ้านสารวัตรสิทธิ์
สิทธิ์นั้นนั่งดูรูปเจนในโน้ตบุ๊กตามลำพัง ในใจของเขานั้นเศร้าและเสียใจอย่างมาก แต่เขาก็ไม่แสดงความอ่อนให้ใครเห็น จนกระทั่ง ไหมเดินเข้ามาในห้อง
“พี่นัด ทำไรอยู่หว่า”
“ดูรูปพี่เจนอยู่อ่ะจ่ะ”
“ไหมชอบภาพนี้อ่ะ พี่เจนน่ารักจังเลย”
“ภาพพี่เจนสมัยตอนอยู่ ม.ต้น อ่ะจ่ะ”
“น่ารักจังเลยอ่ะ พี่นัดโชคดีมากเลยนะคะที่ได้พี่เจนมาเป็นแฟน คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าตาก็น่ารัก เรียนก็เรียนเก่ง นิสัยก็ดี perfect ไปหมดทุกอย่างอ่ะ”
คำพูดของไหมนั้นได้ไปทิ่มแทงใจของสารวัตรสิทธิ์ทำให้ใจของเขาที่แย่อยู่แล้วกลับแย่ลงไปอีก เหมือนเป็นบททดสอบกำลังใจอย่างหนักหน่วงที่เคยได้รับมาสมัยตอนฝึกตำรวจพลร่ม บททดสอบที่ว่านี้ มันกลับมาอีกแล้ว และดูเหมือนว่าจะหนักยิ่งกว่าเดิมเสียอีก แต่ด้วยความที่เขาเป็นผู้ที่มีจิตใจเข้มแข็ง มีสติ เขาจึงสามารถข่มใจของเขาเองไม่ให้แสดงความอ่อนแอออกมาให้คนอื่นเห็นได้
“นั่นดิ” สิทธิ์ตอบไหมขึ้น “ไหม เราไปนอนกันดีกว่านะ ดึกแล้ว พรุ่งนี้เรามีอะไรต้องทำกันหลายอย่างเลยแหละ”
“เช่นอะไรบ้างเหรอคะ”
“พรุ่งนี้เวรหยุดของพี่ แล้วมันก็ตรงกับวันเสาร์ พี่จะปรับพื้นที่
แถว ๆ บ้านหน่อย แล้วก็ จะปลูกต้นไม้ด้วย ไหมช่วยพี่หน่อยก็แล้วกันนะ”
“ได้สิคะ พี่ชาย”
“นอนได้แล้ว เรา”
“ค่า Good night ค่ะ พี่นัด”
“จ้า”
คืนนี้เป็นคืนทรมานของสารวัตรสิทธิ์ เมื่อเขาล้มตัวลงนอนบนเตียง เรื่องราวที่หนักหน่วงนั้นก็มาถาโถมเข้าใส่ใจของสารวัตรสิทธิ์เข้าอย่างจัง เขานอนไม่หลับเลย เมื่อทนไม่ไหวเอามาก ๆ น้ำตาใส ๆ จากใจลูกผู้ชายอันแข็งกร้าวของสิทธิ์นั้นก็ไหลล้นออกมาจากตาทั้งสองข้าง เมื่อไม่มีใครอยู่แล้ว เขาจึงถือโอกาสแอบร้องไห้ออกมาเลย
เมื่อรู้สึกอึดอัดใจเอามาก ๆ เขาก็ลุกออกจากเตียง เดินไปยังห้องเปียโน เขานั่งลงที่ม้านั่งเล่นเปียโนแล้วก็ร้องไห้ออกมาอีกรอบหนึ่ง
รุ่งเช้า จูนพบสิทธิ์นอนอยู่บนเตียงในห้องของเขาคนเดียว ปกติ สิทธิ์นั้นจะเป็นคนตื่นเช้า ในวันหยุดปกติ สิทธิ์จะตื่นเช้ามาวิ่งออกกำลังกาย รดน้ำต้นไม้ และล้างรถยนต์ของเขา แต่วันนี้ เขายังคงนอนซมอยู่ที่เตียงเหมือนเดิม ทั้ง ๆ ที่ ตอนนี้ ใกล้จะเก้าโมงเช้าแล้ว
“พี่นัด ตื่นเถอะค่ะ วันนี้เห็นไหมมาบอกว่า พี่นัดจะปลูกต้นไม้ไม่ใช่เหรอคะ” จูนพูดพร้อมกับเขย่าตัวของสิทธิ์ให้สิทธิ์ตื่นขึ้น
“พี่ไม่ได้หลับหรอกจ๊ะ พี่ตื่นตั้งนานแล้ว แต่รู้สึกเพลียนิดหน่อย” สิทธิ์พูดขึ้น เขานั้นพยายามบิดเบือนความจริงที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาเพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น
“งั้นพี่นัดก็ลุกเถอะค่ะ เดี๋ยวได้ไปปลูกต้นไม้กัน จูนอยากปลูกต้นไม้จะแย่อยู่แล้วเนี่ย”
“อ่ะจ้า ไปเตรียมอุปกรณ์ก่อนเลย เดี๋ยวพี่ตามลงไป”
“ค่ะ”
ในระหว่างที่เขากำลังปลูกต้นไม้อยู่กับน้อง ๆ พี่ ๆ อยู่นั้น จูนก็เจอต้นไม้อยู่ต้นหนึ่งซึ่งสวยงามมาก ออกดอกบานสะพรั่ง
“พี่นัด ต้นนี้สวยดีอ่ะ เอาไว้ไหนดีเอ่ย” จูนถามขึ้น
“เดี๋ยวพี่จัดการเองจ๊ะ ต้นนี้ เอาต้นอื่น ๆ ไปปลูกไป”
“ค่ะ”
ต้นไม้ที่จูนเจอนั้นเป็นต้นไม้ที่เจนซื้อให้สิทธิ์เมื่ออาทิตย์ก่อนนั้นเอง เขาเห็นแล้วจึงเอาไปปลูกในที่อื่นในที่ที่ดินนั้นอุดมสมบูรณ์ที่สุด
เช้าวันทำงานปกติของสิทธิ์
“ว่าไง พวกเรา” สิทธิ์กล่าวทักทายเพื่อน ๆ ตามปกติเช่นทุกวันหลังจากเดินเข้าออฟฟิศ
“ไม่ยังไงร้อก เมื่อคืน เจ้าศักดิ์แฮงค์ว่ะ ซัดไปหลายแก้ว โชคดีนะที่วันนี้เวรหยุดมันเนี่ย ไม่งั้นโดนผู้การด่าแน่” แจ๊คบอก
“ว่าแต่ วันนี้แกเป็นอะไรวะ ทำหน้ายังกับคนอดนอน” ตรีถามขึ้น
“ก็ แฮงค์เหมือนกันอ่ะ นอนไม่ค่อยหลับ พักนี้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร” สิทธิ์ตอบเพื่อนร่วมงาน
“อย่างแกอ่ะ จะไม่ให้แฮงค์ได้ไง คดีตั้งสามแฟ้มที่รอส่งตำรวจท้องที่อยู่อ่ะ ไม่แฮงค์ก็เกินไปแล้วแหละ” ตรีพูดขึ้น
“เสร็จหมดแล้วแหละ คืนเดียว ถือโอกาสตอนนอนไม่หลับนี่แหละ ทำ”
“ระวังความดันขึ้นละกัน”
“อืม เดี๋ยวฉันไปหาอะไรกินก่อนนะ รู้สึกหิวอ่ะ”
“อืม”
แม้ว่าสิทธิ์นั้นจะพยายามปกปิดเรื่องที่หัวใจสลายไว้เป็นความลับ ไม่บอกใคร เพราะถ้า เขาพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ความอ่อนแอในตัวเองนั้นก็จะเปิดเผยให้คนอื่นรู้ได้ เขาจึงไม่ต้องการที่จะแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น แต่ก็ไม่ได้ผลนัก เพราะในระหว่างที่เขากำลังกินขนมอยู่ที่สวนหย่อมตามลำพัง แจ๊คนั้นซึ่งเดินไปเข้าห้องน้ำใกล้ ๆ นั้นพอดีก็ได้ยินเสียงสิทธิ์กำลังคุยโทรศัพท์กับเจน
“เจนรู้อะไรอย่างนึงมั๊ย ตอนนี้ พี่อยู่คนเดียวแล้วอ่ะ”
“เจนร้องไห้ทุกวันเลยล่ะค่ะ ไม่มีอันทำอะไรเลย”
“เจน พี่ถามเจนส่วนลึก ๆ นะ เจนยังรักพี่อยู่มั๊ย ตอนนี้”
“รักมากเลยล่ะค่ะ พี่นัดล่ะคะ รักเจนมั๊ย”
“พี่ก็รักเจนเหมือนกันจ๊ะ” คำพูดของสิทธิ์คำนี้กระตุ้นต่อมน้ำตาของเขาให้ทำงานได้เป็นอย่างดี น้ำตา
ใส ๆ ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของสิทธิ์ในตอนนี้
ห้องทำงาน
“นี่ ๆ พวกเรา ฉันรู้แล้วแหละ ว่า ทำไมวันนี้ไอ้สิทธิ์ถึงหน้าตาเหมือนคนอดนอน” แจ๊คพูดขึ้น
“เพราะอะไรวะ” ตรีถาม
“ก็เกี่ยวกับเรื่องความรักมันไงเล่า”
“ทำไม”
“เมื่อกี๊ตอนที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ มันบอกรักน้องเจนอ่ะ แต่ว่า มันบอกรักประเภทไหนวะ ทำไมต้องมีน้ำตาด้วยอ่ะ”
“ซึ้งล่ะมั้ง สงสัย” ตรีพูดขึ้น “แต่ก็สงสัยอยู่เหมือนกันล่ะว่ะ คนอย่างไอ้สิทธิ์เนี่ย ถ้าร้องไห้นะ แปลกมาก แปลกโคตร ๆ อ่ะ”
“นั่นดิ”
เย็นวันนั้น ขณะที่เขากำลังเดินซื้อของอยู่ที่ตลาดนัดอยู่ตามลำพัง เขาก็เจอเจนกำลังเดินกับคู่หมั้นของเธอเอง
“อ้าว พี่นัด มาซื้อของเหรอคะ ของเต็มมือเลย”
“จ๊ะ มาซื้อของ”
“อ๋อ เอ้อ พี่นัด นี่ คู่หมั้นของเจนค่ะ ชื่ออั๋น”
“สวัสดีครับท่าน” สิทธิ์ยกมือไหว้
“สวัสดีครับ สารวัตร” ผู้พันยกมือรับไหว้ “เท่าที่ผมทราบมานี่ คุณเป็นตำรวจที่ทุ่มเทมาก”
“งานของผมคือบริการประชาชนครับ ผมก็ต้องทำอย่างดีตามจรรยาบรรณของวิชาชีพ”
“ตอนที่ผมอยู่เตรียมทหาร ผมเลือกเหล่าทหารบก พอมาทำงานจริง ๆ นี่ วุ่นวายมาก ๆ เลยครับ อยากจะย้ายเหล่าไปอยู่ตำรวจซะด้วยซ้ำไป ตอนนี้”
“แต่ผมคิดว่า งานไหน ๆ มันก็ต้องมีปัญหาและอุปสรรคเหมือนกัน สิ่งที่เราทำได้ก็คือ การมีสติ แล้วแก้ไขปัญหานั้น ๆ อย่างดีครับ”
“คมมากเลยอ่ะ พี่นัด พี่อั๋นอ่ะ จำไว้นะ เห็นบ่นให้เจนฟังประจำเลย ว่า งานวุ่นวายอย่างนู้น อย่างนี้”
“555 จ้า น้องเจน” อั๋นเอามือมาโอบไหล่ข้างซ้ายของเจน “ว่าแต่ คุณจะซื้อของไปไหนเหรอครับ เยอะขนาดนี้”
“ก็ จะทำกับข้าวให้ทุกคนในครอบครัวทานอ่ะครับ วันนี้บ้านผมมีแขก ก็เลยต้องซื้อเยอะหน่อย งั้น ผมขอตัวก่อนล่ะนะครับ ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันอีก”
“โอเคครับ”
“บ๊ายบายค่ะ พี่นัด”
“จ้าเจน”
คืนนั้นที่บ้านของเจน
เจนนั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวในเรื่องของการแต่งงาน ในใจของเธอนั้นยังรักสารวัตรสิทธิ์อยู่มาก เธอมีแค่สารวัตรสิทธิ์คนเดียวเท่านั้นในตอนนี้ พ่อของเธอนั้นเดินเข้ามาเธอในห้อง
“เจน ทำไรอยู่ลูก”
“เปล่าค่ะ”
“แล้วนี่ดูรูปใครล่ะเนี่ย” พ่อของเจนถามเมื่อเห็นเจนนั้นดูรูปอยู่
“รูปของพี่นัดอ่ะค่ะพ่อ พ่อคะ เจนมีอะไรบางอย่างจะบอกค่ะ”
“ว่ามาสิลูก”
“เจนไม่ได้รักพี่อั๋นค่ะ แล้วเจนก็สงสัยเหมือนกันว่า ทำไมพ่อถึงคิดจะให้เจนหมั้นกับพี่อั๋นล่ะคะ”
“คือตอนแรกอ่ะ พ่อเห็นว่า พี่อั๋นเขาเป็นคนที่รวย มีหน้ามีตาในสังคม แล้วก็ นิสัยดีอีกต่างหาก งานเขาก็สบาย ไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรมากเลย พ่อก็คิดว่า ถ้าหนูได้แต่งงานกับเขาอ่ะ หนูจะสบายนะลูก”
“พ่อคิดแค่ประโยชน์เพียงเท่านี้เหรอคะ โดยที่ไม่ได้ถามใจเจนเลยเหรอว่า เจนรักพี่อั๋นเค้ารึป่าว”
“แรก ๆ อ่ะ ก็อาจจะยังไม่มีอะไรมาก แต่พออยู่ ๆ ไปเรื่อย ๆ อ่ะ อาจจะดีขึ้นก็ได้นะลูก”
“แล้วพี่นัดล่ะคะ เจนอยากจะบอกพ่อตรง ๆ นะคะ เจนรักพี่นัดเค้ามากกว่าพี่อั๋น พี่นัดเป็นคนที่ทุ่มเทมาก
แม้เค้าอาจจะไม่รวยเท่าพี่อั๋น แต่เขาสามารถที่จะซื้อความสุขให้เจนได้ โดยไม่ต้องใช้เงินค่ะ แล้วอีกอย่างหนึ่ง
พี่นัดเค้าเป็นคนดี เป็นที่รักของใครหลาย ๆ คนด้วย เจนคิดว่า ไม่ต้องรวยหรอกค่ะ ฐานะพอใช้ก็พอแล้ว”
“หนูคิดดีแล้วเหรอว่า จะแต่งงานกับพ่อค้าอ่ะ รายได้ไม่แน่นอนนะลูก แล้วถ้าสมมุติว่า หนูมีลูกแบบเนี้ย รายได้ที่ไม่แน่นอน ผลกระทบต่าง ๆ ที่จะตามมา ลูกของเราจะเป็นคนรับกรรมนะลูก”
“พี่นัดไม่ได้เป็นพ่อค้าค่ะ เค้าเป็นตำรวจค่ะ”
“ฮะ ว่าไงนะ จริงเหรอ”
“ใช่ค่ะ นี่ไงคะ รายชื่อผู้บังคับบัญชาของกองปราบปราม พี่นัดเป็นหัวหน้ากลุ่มงานสืบสวนสอบสวนค่ะ” เจนชี้ให้พ่อดูเว็บของกองปราบ
“พ่อคิดไม่ถึงเลยนะเนี่ย ว่าจะเข้าใจผิดมาตลอด ตอนแรกนึกว่าเป็นพ่อค้า พ่อเคยเห็นเขาขายของอยู่ในตลาดน่ะลูก”
“เค้าขายกับอาของเขาอ่ะค่ะ พอออกเวรแล้วเข้าก็จะมาช่วยอาเขาขายของต่อ เก็บข้าว เก็บของกลับบ้าน
บางวันยังไปขายของในเครื่องแบบตำรวจเลยนะคะ”
“เจนรักพี่เค้ามากมั๊ยล่ะลูก”
“มากเลยล่ะค่ะ ถ้าไม่รวมพ่อกับแม่แล้วนะคะ เจนรักเค้ายิ่งกว่าใครเลยล่ะค่ะ” พ่อของเจนได้ฟังดังนั้น ก็ถามว่า
“แล้วหนูคบกับพี่เค้ามานานยังล่ะลูก”
“6 เดือนแล้วค่ะ แต่คบกับพี่อั๋นแค่เดือนกว่า ๆ เอง”
“พี่เค้าเป็นยังไงมั่งล่ะลูก”
“เป็นผู้ชายที่เจนไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตเลยค่ะ หน้าตาก็หล่อ นิสัยก็ดี ภาวะผู้นำสูง กตัญญู เรียนเก่ง
มีความจริงใจกับคนที่อยู่ใกล้ พูดง่าย ๆ คือ Perfect ไปหมดทุกอย่างเลยล่ะค่ะ”
“แล้วหนูคิดที่จะแต่งงานกับเค้ารึยังล่ะลูก”
“ยังค่ะ เพราะเจนยังเรียนไม่จบ รอให้เจนจบปริญญาโทก่อน แล้วก็ หางานทำได้ก่อน แล้วค่อยมาว่ากันอีกทีค่ะ”
“อ๋อ เอ้อ พ่อนึกอะไรออกอย่างนึงแล้วแหละ พ่อมีเพื่อนอยู่คนนึงนะ บ้านเขาถูกงัด เขาไปให้ตำรวจทำ
ยังทำไม่ทันเลยนะลูก พอบ้านของเขานั้นโดนงัดเรื่อย ๆ ก็ไปให้กองปราบทำ สุดท้าย อาทิตย์เดียว จับคนร้ายได้
เห็นเขาบอกว่า ให้สารวัตรสิทธิ์ หรือว่า สารวัตรอะไรซักอย่างเนี่ย ทำคดีนี้ พูดง่าย ๆ ก็คือ เป็นตำรวจที่สุดยอดมากเลยอ่ะ”
“พ่อคะ พ่อรู้อะไรมั๊ยคะ สารวัตรสิทธิ์กับพี่นัดที่เป็นแฟนเก่าเจนเนี่ย ก็คนเดียวกันแหละค่ะ”
“ฮะ จริงเหรอ”
“ใช่ค่ะ ถ้าเขาอยู่กับเพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมงานเขาจะเรียกว่าสิทธิ์ แต่ถ้าอยู่กับพี่น้อง เขาจะเรียกว่า
พี่นัด หรือว่า เรียก นัด อย่างเดียวค่ะ”
“อ๋อ พ่อก็ยังไม่รู้อะไรละเอียดเกี่ยวกับคนรักเก่าของเจนมากเลยนะเนี่ย แล้วมีอยู่ครั้งนึงนะ ที่มีข่าวว่า
ตอนที่บุกไปช่วยเด็กที่ถูกลักพาตัวอ่ะ มีตำรวจคนนึงบุกเดี่ยวยิงคนร้ายตายไปทีเดียว 3 คน อ่ะ เขาบอกว่าอยู่
กองปราบนี่แหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าใคร”
“ก็พี่นัดอีกนั่นแหละค่ะ”
“อีกแล้วเหรอ แหม่ แฟนเจนนี่สุดยอดจริง ๆ”
“พ่อคะ เจนจะบอกตรง ๆ นะคะ เจนรักพี่นัดเค้าค่ะ เจนไม่ได้รักพี่อั๋น”
“เฮ้อ” “เจนลูก หนูรู้อะไรอย่างนึงมั๊ย สิ่งที่พ่อทำลงไปทั้งหมดอ่ะ ก็เพื่อความสุขของลูกในอนาคต
เจนจะต้องยั่งยืน อยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข ที่พ่อทำลงไป ก็เพราะพ่อรักเจน พ่อยอมทุ่มเททุกอย่างให้กับเจนได้”
“แล้วพ่อเคยถามใจเจนมั๊ยคะ ว่าเจนรักพี่อั๋นรึป่าว”
“พ่ออาจจะผิด ตรงที่ไม่ได้ถามเจนซะก่อน แต่ว่า เดี๋ยวพ่อจะต้องลองดูอีกทีนะ ว่า จะทำยังไงต่อ”
บ้านสารวัตรสิทธิ์
สิทธิ์ยังคงนั่งร้องไห้เหมือนเดิม เขาคิดมากแต่เรื่องนี้จนไม่มีอันได้ทำไรแต่ในขณะเดียวกันเขาก็กังวลว่าจะมีคนมาแอบเห็นเขาร้องไห้
“นัด ยังไม่เข้านอนอีกเหรอ” พลอยเดินเข้ามาในห้องนอนของเขา
“ยังครับพี่” เขารีบเปลี่ยนสีหน้าทันทีเพื่อไม่ให้พลอยรู้ว่าเขากำลังร้องไห้อยู่
“เดี๋ยวก็นอนได้แล้วนะ ดึกแล้ว”
“ครับพี่”
“แล้วนี่ ทำอะไรเนี่ย รูปเจนนี่หว่า”
“ผมก็แค่เอามาดูว่าเธอน่ารักขนาดไหนอ่ะครับ ดูแล้วไม่เบื่อ อิอิอิ”
“555 จ้า รักกันดีน้อ คู่นี้ พี่ไปนอนก่อนนะ”
“ครับพี่ หลับอย่าฝันนะคับ”
“จ้า” เมื่อพลอยออกไปแล้ว เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเจน
“ฮัลโหล”
“พี่นัด นอนยังคะเนี่ย”
“ยังจ้า”
“เจนนอนไม่หลับอ่ะค่ะ เจนคิดถึงแต่เรื่องนี้อย่างเดียวอ่ะ ก็เลยนอนไม่หลับ”
“เลิกคิดมากได้แล้ว”
“พี่นัด นี่มันเรื่องของเราสองคนนะคะ จะไม่ให้เจนคิดมากได้ยังไงอ่ะ”
“พี่ไม่ต้องการให้เจนมีปัญหากับพ่ออ่ะจ่ะ
“เจนเครียดอ่ะค่ะ พี่นัด พรุ่งนี้เราเจอกันที่สวนสุขภาพได้มั๊ยคะ”
“ก็ ได้จ่ะ”
“เจนรักพี่นัดนะคะ” เจนบอกด้วยน้ำเสียงที่สะอื้น
“พี่ก็รักเจนจ๊ะ Good night นะ”
“ค่ะ”
แต่แล้วต่อมา ความรักของเจนกับสิทธิ์ก็ต้องสลายลงในที่สุด เพราะในเมื่อ ทางญาติผู้ใหญ่ของผู้พันอั๋นได้นำขันหมากมาสู่ขอ พร้อมมีนายทหารชั้นผู้ใหญ่มาด้วย งานแต่งงานระหว่างเจนกับผู้พันอั๋นก็ได้ถูกจัดขึ้นในเวลาต่อมา สารวัตรสิทธิ์ก็ได้รับบัตรเชิญจากเพื่อนของเขาซึ่งเป็นทหาร
ในวันนี้ ผู้พันอั๋นได้พาเจนกับพ่อไปดูเที่ยวที่บริษัทของพี่สาวของเขาเองซึ่งเพิ่งจะก่อสร้างเสร็จ เจนนั้นอึดอัดใจอย่างมาก ในใจของเธอนั้นอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ร้องไม่ออก
กองปราบปราม
“เอ๊ะ วันนี้ไอ้สิทธิ์ไปไหนของมันวะ ไม่นั่งอยู่ที่โต๊ะเหมือนอย่างเคยเลยอ่ะ” แจ๊คถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ลองไปหามันดูดีกว่าว่ะ พักนี้มันดูแปลก ๆ ไปชอบกลนะ หลายอาทิตย์แล้วด้วยอ่ะ ชักเป็นห่วงว่ะ” ตรีบอก
“ดีเหมือนกัน”
สวนหย่อมด้านหลังกองปราบปราม
“โถ่เอ้ย หาตั้งนาน อยู่นี่เอง” ตรีพูดขึ้น
“ทำไมไม่ไปนั่งในห้องแอร์เย็น ๆ วะ มายืนตรงนี้อยู่ได้ คนเดียว” แจ๊คถาม
“อยากอยู่ใกล้ชิดธรรมชาติมั่งอ่ะ”
“แต่ข้าว่า มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นว่ะ พักนี้เห็นแกฟุ้งซ่านชอบกล มีอะไรก็บอกได้นะเว้ย” ตรีพูดขึ้นบ้าง
“ฉันเริ่มเห็นแกผิดสังเกตมาตั้งแต่วันที่แกบอกรักยัยน้องเจนทั้งน้ำตาแล้วแหละ แกอย่าคิดนะเว้ย ว่าฉันจะไม่รู้อ่ะ” แจ๊คพูดขึ้นบ้าง
“แกรู้ได้ยังไง”
“ก็ตอนที่แกนั่งกินหนมอยู่อ่ะ ข้ามาเข้าห้องน้ำพอดี ได้ยินแกคุยโทรศัพท์อ่ะ ก็เลยออกมาดู ฉันก็เลยเห็นแกบอกรักยัยน้องเจนทั้งน้ำตาของแกอ่ะ”
“มีอะไรก็บอกกันสิวะ เผื่อพวกฉันจะได้ช่วยเหลือได้นะเว้ย” ตรีพูดขึ้น
“ก็ได้วะ คือว่า พ่อของยัยเจนหมั้นยัยเจนกับนายทหารคนนึงในหน่วยของพี่ต๊อบอ่ะ”
“เห้ย อะไรนะ”
“อย่างนี้ แกก็อกหักสิวะ”
“ไม่หักมั้ง”
“ใจเย็นก่อนนะเว้ย”
“ว 2 เรียก ว 3 เกิดเหตุไฟไหม้บริเวณด้านหน้าอาคารสยามพริ้นแอนด์แพค ขอให้ทุกหน่วย เตรียมพร้อมด่วน” เสียงบอกมาทางวิทยุสื่อสาร
“รับทราบ” ตรีพูดตอบวิทยุ
“เห้ย ๆ ไอ้สิทธิ์ แกมาดูข่าวนี่ดิ ผู้ที่ติดอยู่ในอาคารอ่ะ มาดูดิ” เพื่อนคนหนึ่งวิ่งมาบอก และสารวัตรสิทธิ์พร้อมเพื่อนอีก 3 คนก็วิ่งไปที่ห้องทำงานของตัวเองทันที
“เห้ย นั่นยัยน้องเจนนี่หว่า” ตรีพูดขึ้น
“สิทธิ์ งานนี้เป็นโอกาสของนายอีกครั้งนะเว้ย ที่จะได้พิสูจน์รักแท้ระหว่างนายกับน้องเจน เตรียมพร้อมได้เลย” แจ๊คบอก
“โอเค ทุกคนเตรียมอุปกรณ์สนาม และประสานงานกับส่วนอื่น ๆ เคลียร์ที่เกิดเหตุด่วน” สิทธิ์พูดบอกทางวิทยุสื่อสาร
“รับทราบ”
ที่เกิดเหตุ
“ขอทางหน่อยนะครับ”
“ช่วยด้วย !!!!!” เสียงหนึ่งตะโกนออกมาจากอาคาร
“นั่นเสียงยัยน้องเจนนี่หว่า” สิทธิ์พูดขึ้นพร้อมวิ่งเข้าไป
“เห้ย ๆ ไอ้สิทธิ์ เข้าไปไม่ได้นะเว้ย ฆ่าตัวตายชัด ๆ นะแก” ตรีพูดขึ้น
“ขืนข้าจะตาย ก็ยังดีกว่ามานั่งดูคนในนั้นถูกไฟครอกตายก็แล้วกันวะ” สารวัตรสิทธิ์พูดขึ้นพลางหยิบเอาหน้ากากและหมวกกันน๊อกวิ่งเข้าไปในอาคารทันที
“เจน ๆ ๆ พี่มาช่วยแล้ว”
“พี่นัด”
“ระวังนะ ๆ” สิทธิ์โอบไหล่ข้างหนึ่งของเจนไว้เพื่อกันความร้อนจากเปลวไฟ
“ไป ทางนี้เลย ๆ”
เมื่อออกมาจากอาคารได้แล้ว ปรากฏว่า พ่อของเจนยังติดอยู่ในอาคาร
“เจน เป็นอะไรรึป่าวอ่ะ” ผู้พันอั๋นถามขึ้น
“พี่ทำแบบนี้ได้ยังไงอ่ะ” เจนตบหน้าผู้พันอั๋นอย่างแรง “ทิ้งให้เจนกับพ่ออยู่ข้างในนี่นะ พ่อคะ พ่อ !!!!”
“เจน ใจเย็นไว้นะ เดี๋ยวพี่เข้าไปช่วย” สารวัตรสิทธิ์พูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปในอาคารอีกครั้งหนึ่ง
“แหม่เว้ย ร้อนชิบหายเลยว่ะ”
“อ้าก !ช่วยด้วย !” พ่อของเจนร้องขึ้น
“คุณอา ใจเย็นไว้นะครับ ผมกำลังจะเข้าไปช่วยคุณแล้ว” สิทธิ์กระโดดข้ามกองไฟไปประคองพ่อของเจนออกมา
“ระวังนะครับ เราออกไปจากที่นี่กัน”
“เธอเป็นใครอ่ะ”
“สารวัตรสิทธิ์ครับ”
“แฟนเก่าเจนใช่มั๊ย”
“ใช่ครับ เดี๋ยวค่อยว่ากัน เราออกไปจากตรงนี้กันครับ เย้ย” สารวัตรสิทธิ์ร้องขึ้นเมื่อไม้ที่ติดไฟตกลงมาใส่ศีรษะของเขาซึ่งสวมหมวกกันน๊อคอยู่
“เป็นไรมั๊ย”
“ไม่เป็นไรครับ” สารวัตรสิทธิ์ไอมากขึ้นเรื่อย ๆ จากการสำลักควัน พอใกล้จะถึงทางออก เขาก็ล้มลงไปนอนกับพื้นทันที
ด้านนอกตัวตึก
“พ่อคะ พ่อเป็นอะไรมั๊ยคะ” เจนถามพ่อขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรลูก พ่อปลอดภัย”
“แล้วพี่นัดล่ะคะ พี่นัดอยู่ไหนอ่ะ” เจนถามขึ้น และเธอก็ต้องตกใจยิ่งนัก เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยนั้นยกเปลเดินผ่านมา ซึ่งเธอเห็นสารวัตรสิทธิ์นั้นนอนแน่นิ่งคาชุดตำรวจอยู่บนเปล
“ไม่นะ พี่นัด ๆ” เจนพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา
“โทษนะครับ เราต้องเอาผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลด่วนนะครับ” เจ้าหน้าที่กู้ภัยคนหนึ่งพูดกับเจน
“ไม่นะ” เจนพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา พ่อของเจนนั้นเดินเข้ามาโอบไหล่เจน แล้วพูดขึ้นว่า “ใจเย็น ๆ ก่อนนะลูก พ่อเชื่อว่าพี่เค้าต้องไม่เป็นไร”
โรงพยาบาลพญาไท
“ขืนปล่อยไว้แบบนี้ไม่ไหวแน่นอน คนไข้สมองขาดออกชิเจนมาก เราต้องไปนำตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลตำรวจด่วน”
1 ชั่วโมงต่อมา ณ โรงพยาบาลตำรวจ
“พี่นัด พี่นัดอย่าทิ้งไหมไปนะคะ กลับมาหาไหมนะคะ” ไหมพูดขึ้นในขณะที่เธอกำลังนั่งเฝ้าเขาข้าง ๆ เตียง และแล้ว สารวัตรสิทธิ์ก็ฟื้นขึ้นมา
“เย้ พี่นัดฟื้นแล้ว ๆ พี่นัด ๆ”
“อะไรเนี่ย ยัยน้องไหม โวยวายอะไรแต่เช้าเนี่ย แล้วนี่พี่อยู่ที่ไหนอ่ะ”
“อยู่โรงพยาบาลตำรวจค่ะ”
“โรงพยาบาลตำรวจเหรอ พี่เป็นอะไรไปถึงขนาดต้องเข้าโรงพยาบาลอ่ะ”
“ก็พี่เจนเล่าให้ไหมฟังว่า พี่นัดหมดสติไปตอนที่เข้าไปช่วยพ่อของพี่เจนอ่ะค่ะ”
“เหรอ”
“พี่นัดนี่ ตื่นง่ายจังเลยนะคะเนี่ย”
“ก็ต้องตื่นสิ ก็ไหมเสียงดังขนาดเนี้ย จะไม่ให้พี่ตื่นได้ยังไง”
“555 ฟื้นมาแล้วก็เล่นมุขเลยนะคะเนี่ย”
“ไหม”
“คะ”
“พี่มีอะไรบางอย่างจะบอก”
“ว่ามาค่ะ”
“พี่ถูกพี่เจนหักอกนะ ที่เราเห็นพี่ซึม ๆ ไปในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาอ่ะ”
“จริงเหรอคะ ทำไมอ่ะ”
“พี่เจนหมั้นกับเพื่อนพี่ต๊อบ ที่เป็นทหารด้วยกัน”
“อ้าว แย่สิคะ พี่นัดจะร้องไห้เหรอ เข้มแข็งไว้สิคะ”
“สารวัตรสิทธิ์ ว่าไงมั่งพวก หายดียัง” ตรีกับแจ๊คเดินเข้ามาในห้องพักของเขา
“เพิ่งจะฟื้นได้แค่ไม่กี่นาทีนี้เอง จะหายได้ยังไงวะ” สิทธิ์ตอบเพื่อน
“เออนี่ ฉันมีอะไรมาเซอร์ไพร้นายอย่างนึงด้วยอ่ะ” แจ๊คพูดขึ้น
“อะไรวะ” แจ๊คดีดนิ้วเป็นสัญญาณ เจนกับพ่อก็เดินเข้ามาในห้องพักของเขา
“คุณอา”
“พี่นัด ฟื้นแล้วเหรอ” เจนถามขึ้น
“ก็ต้องฟื้นสิ ยัยไหมปลุกพี่ซะลั่นห้องอ่ะ จะไม่ให้พี่ฟื้นได้ยังไง” เมื่อสิทธิ์พูดจบ ไหมก็หัวเราะออกมา
“อาขอบใจเรามากนะ ที่มาช่วยอาได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้น เราก็คงตายกันหมดแน่”
“ยินดีครับ ผมทำตามหน้าที่ตำรวจครับ”
“เพื่อคนรักมากกว่ามั้งคะ” ไหมพูดขึ้นแล้วก็หัวเราะออกมา
“ยัยน้องไหม ถ้าพี่มีแรงตอนนี้นี่นะ พี่จะเหวี่ยงเธอให้ปลิวออกนอกหน้าต่างไปเลยแหละ”
“5555 ล้อเล่นอ่ะค่ะ”
“พี่ ๆ คะ เดี๋ยวเจนขอคุยเรื่องส่วนตัวกับพี่นัดแปบนึงนะคะ รบกวนข้างนอกด้วยค่ะ”
“จ้า”
“เดี๋ยวพ่อซื้ออะไรมาฝากนะ”
“ค่ะพ่อ” เมื่อทุกคนออกไปหมดแล้ว
“เจนเป็นห่วงพี่นัดมากเลยนะคะ ตอนนั้นอ่ะ”
“พี่คิดว่า เจนควรจะห่วงคนที่เจนกำลังจะใช้ชีวิตร่วมกับเขามากกว่านะ”
“เจนถอนหมั้นเขาแล้วค่ะ”
“ทำไมล่ะจ๊ะเจน”
“เขาหนีเอาตัวรอดคนเดียว ปล่อยให้เจนกับพ่อติดอยู่ในอาคารอ่ะค่ะ”
“เขาอาจจะตามคนมาช่วยก็ได้นะ พี่ก็ได้รับวิทยุแจ้งจากพี่เค้านั่นแหละ ไม่งั้นพี่ก็คงมาช่วยเจนไม่ทันหรอก เจนทำแบบนี้ พี่เค้าจะเสียใจนะ”
“แต่ยังไง เจนก็รักพี่นัดมากกว่าพี่อั๋นค่ะ พี่นัดไปช่วยพ่อเจนจนบาดเจ็บ คุณค่าในความเป็นคน เขาวัดกันที่ความเสียสละนี่แหละค่ะ พี่นัดเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดนะคะ ที่พี่นัดเข้ามาช่วยเจนกับพ่อ”
“แล้วพ่อเจนเค้าว่ายังไงมั่งอ่ะ”
“เค้าให้เจนตัดสินใจเลือกเองแล้วค่ะ ว่า ระหว่างพี่นัด กับพี่อั๋น เจนจะเลือกใคร เจนเลือกพี่นัดค่ะ”
“น้องเจน”
“คะ” สิทธิ์จับมือเจน
“พี่รักเจนนะจ๊ะ”
“เจนก็รักพี่นัดค่ะ” เจนหัวมาซบลงตรงแขนของสารวัตรสิทธิ์ สารวัตรสิทธิ์เอามือมาเล่นหัวเจน แต่หารู้ไม่ว่า ทุกคนที่อยู่ข้างนอกกำลังแอบดูพวกเขาสวีทกัน
ประตูทางเข้า
“เน่าได้อีกนะคะพี่นัด” ไหมพูดขึ้น
“น่าอิจฉาไอ้คู่นี้จริง ๆ เลยว่ะ เมื่อไหร่จะถึงตาเรามั่งวะ แจ๊ค” ตรีถามขึ้น
“ชาติหน้าเหอะ แกอ่ะ บอกตรง ๆ เลย วัน ๆ ดีแต่กินจนอ้วนเนี่ย ยังกะจะหาแฟนได้”
“พี่ ๆ คะ ไหมอยากให้ถึงวันที่พี่นัดไปขอพี่เจนมากเลยอ่ะ อยากจะรู้ว่า พี่เจนจะมีปฏิกิริยายังไง”
“นั่นสินะ ว่ามะ”
“ใช่”
หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ได้กลับมาใช้ชีวิตในฐานะคนรักเหมือนเดิม แต่ความยุ่งยากกลับมีมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม อันเนื่องมาจากเหตุการณ์ไฟไหม้ตึกที่สารวัตรสิทธิ์เข้าไปช่วยเจนกับพ่อ เรื่องดังกล่าวจะเป็นอย่างไร ติดตามอ่านต่อไปฉบับหน้า
เรื่องราวดังกล่าวนี้จะเป็นอย่างไร ติดตามชมได้ ณ บัดนี้ ครับ
.....................................................
กองปราบปราม
“สิทธิ์ ไหมเป็นไงมั่งอ่ะ” แจ๊ค เพื่อนร่วมงานคนสนิทถามขึ้นเมื่อเห็นสิทธิ์เดินเปิดประตูเข้า
ห้องทำงานมา
“ก็ดีขึ้นแล้วแหละ”
“ตอนแรกฉันนึกว่านายจะฆ่ายัยไหมตายแล้วนะเนี่ย”
“ฉันไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน ฉันเห็นสภาพยัยไหมตอนนั้นอ่ะ ฉันทำไม่ลงจริง ๆ”
“นายอ่ะ ยังดีนะ ถ้าเป็นยัยพิงค์น้องไอ้ตรีนี่ ไอ้ตรีไม่ฆ่าตายเลยรึไงวะเนี่ย”
“คนที่เขารักน้องจริง ๆ อ่ะ ต่อให้น้องจะทำผิดซักแค่ไหน เขาก็ต้องรักน้องของเขา เขาทิ้งน้องเค้าไม่ลงหรอก”
“ฉันไม่เคยมีน้องอ่ะดิ เอาเหอะ อย่างน้อยก็ได้ความรู้เพิ่มขึ้นละกัน จากที่ได้คุยกับนาย”
“อืม”
“เออนี่ ไอ้สิทธิ์ พักนี้ไอ้ตรีมันดูแปลก ๆ นะ เข้างานก็สาย ผู้การเขาฝากมาให้พวกเราจับตาดูมันไว้อ่ะ”
“นั่นไง มันมาแล้ว”
“เฮ้อออ เหนื่อยว่ะ” ตรีพูดพลางเดินเปิดประตูห้องเข้ามา เขาเอากระเป๋าไปวางไว้บนเก้าอี้ แล้วก้อเดินออกมาหยิบน้ำกิน จากนั้นก็เดินเซไปชนตู้เก็บแฟ้มเอกสารข้าง ๆ ห้อง ท่ามกลางการจับตาดูของแจ๊คและสิทธิ์
“เห้ย ๆ ใจเย็น ๆ” สิทธิ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งไปประคองตรีขึ้นมา “นี่ ไอ้ตรี ฉันถามแกจริง ๆ เหอะว่ะ พักนี้แกเป็นอะไรของแกวะ เข้างานก็สาย แถมยังเพี้ยนอีกเนี่ย เป็นอะไรของแกกันแน่วะ” แจ๊คถามขึ้น ตรีไม่ตอบ เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของตัวเอง สิทธิ์สงสัยเป็นอย่างมาก จึงได้ถามขึ้น
“ตรี ถ้านายมีอะไรไม่สบายใจอ่ะ ก็ระบายให้พวกฉันฟังได้นะ”
“ฉันแค่สงสัยว่า ทำไมไม่ค่อยมีคนรักฉันอ่ะดิ ไม่มีใครเข้าใจฉัน” ตรีพูดขึ้น
“นายเล่าให้พวกฉันฟังก่อนดิ ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง” สิทธิ์พูดขึ้นพลางเดินมานั่งตรงหน้าตรีพร้อมกับแจ๊ค
“นายรู้อะไรอีกอย่างนึงมั๊ย หลังจากที่ยัยน้องไหมท้องอ่ะ ยัยพิงค์ก็ท้องอีกคนนึงแล้ว”
“อะไรนะ ยัยพิงค์นี่นะท้อง” แจ๊คพูดขึ้น
“ถ้าไม่ใช่แล้วพวกแกจะเห็นฉันเครียดรึไงวะ”
“ใจเย็น ๆ ก่อน นายอย่าไปทำอะไรรุนแรงกับยัยพิงค์นะเว้ย”
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรลงไปหรอก แต่ฉันอ่ะ จะมองหน้าญาติพี่น้องของฉันได้ยังไง นายรู้มั๊ย ตอนนี้
ทุกคนในครอบครัวฉันอ่ะ เขาประณามฉันกันทุกคน ว่าดูแลน้องไม่ดี คนทุกคนเขาเห็นฉันเป็นส่วนเกินกันหมดอ่ะ”
“ตรี เอาแบบนี้นะ คือเรื่องเนี้ย ฉันอยากจะให้นายมองว่ามันเป็นเรื่องสุดวิสัยก็แล้วกัน มันไม่ใช่แค่นายหรอก พ่อแม่คนอื่น ๆ ที่เค้ามีลูกแล้วลูกท้องกันอ่ะ เค้าก็คงไม่ต่างกับนายหรอก เพียงแต่ว่า ตอนนี้ ฉันอยากให้นายแกร่งเพื่อทุกคนในครอบครัวนาย แกร่งเพื่อยัยพิงค์ นายยังต้องเดินหน้าต่อไปเพื่อต่อสู้กับปัญหาที่เกิดขึ้น นายอย่าลืมว่า นายยังมียัยพิงค์อยู่ นายต้องมีสติ เดินหน้าต่อไป แล้วทางออก นายจะเจอในไม่ช้า นายเข้าใจนะ”
“ขอบใจมากนะ สิทธิ์”
“ไม่เป็นไร เพื่อน” สิทธิ์ตบบ่าตรีเบา ๆ แล้วเดินกลับไปนั่งเก้าอี้เพื่อทำงานบนโต๊ะของตัวเองต่อไป
เย็นวันนั้น เจนก็ได้มาหาสิทธิ์ที่ออฟฟิศเหมือนเคยทุกวัน
“อ้าวเจน มาพอดีเลย พี่กำลังจะชวนไปทานข้าวเย็นพอดีเลยจ๊ะ” สิทธิ์พูดขึ้นพลางเปิดประตูรถเพื่อเก็บสัมภาระของตัวเอง แต่พอเห็นหน้าเจนนั้นดูเครียด เขาจึงถามเจน
“เจน เป็นไรไปเหรอจ๊ะ หน้าตาดูเครียดเชียว”
“พี่นัดคะ เจนมีอะไรบางอย่างจะบอก”
“อะไรเหรอจ๊ะเจน”
“เราเลิกกันเถอะค่ะ” คำพูดของเจนนั้นทำให้สิทธิ์นั้นใจหายวาบเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงแสดงท่าทางและพูดด้วยน้ำเสียงอย่างปกติ
“ทำไมล่ะจ๊ะ เจนจะเลิกกับพี่ทำไมเหรอ”
“เจนไม่ได้ตั้งใจจะเลิกกับพี่นัดหรอกค่ะ แต่พ่อของเจนเค้าบอกว่า เค้าจะหมั้นเจนกับนายทหารคนหนึ่งอ่ะค่ะ อยู่หน่วยเดียวกับพี่ต๊อบ”
“แล้วเจนได้บอกรึว่าป่าว เจนมีพี่อยู่แล้ว”
“บอกค่ะ แต่พ่อของเจนบอกว่า คนที่พ่อหมั้นให้ ดีกว่า เค้ารวยกว่า เค้าก็บอกว่า เจนจะอยู่สบาย ถ้าได้แต่งงานกับเขา”
“แล้วเจนรักเขามั๊ย”
“ก็เริ่มรู้สึกรักแล้วอ่ะค่ะ”
“พี่คิดว่านะ เจนควรจะทำตามความประสงค์ของพ่อ เพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหากัน ลองตัดสินใจดูละกัน แล้วค่อยบอกกับพ่อเขา ดีมั๊ย”
“เจนจะทำตามคำแนะนำของพี่นัดค่ะ”
“อ่ะจ่ะ”
คืนนั้น ณ บ้านสารวัตรสิทธิ์
สิทธิ์นั้นนั่งดูรูปเจนในโน้ตบุ๊กตามลำพัง ในใจของเขานั้นเศร้าและเสียใจอย่างมาก แต่เขาก็ไม่แสดงความอ่อนให้ใครเห็น จนกระทั่ง ไหมเดินเข้ามาในห้อง
“พี่นัด ทำไรอยู่หว่า”
“ดูรูปพี่เจนอยู่อ่ะจ่ะ”
“ไหมชอบภาพนี้อ่ะ พี่เจนน่ารักจังเลย”
“ภาพพี่เจนสมัยตอนอยู่ ม.ต้น อ่ะจ่ะ”
“น่ารักจังเลยอ่ะ พี่นัดโชคดีมากเลยนะคะที่ได้พี่เจนมาเป็นแฟน คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าตาก็น่ารัก เรียนก็เรียนเก่ง นิสัยก็ดี perfect ไปหมดทุกอย่างอ่ะ”
คำพูดของไหมนั้นได้ไปทิ่มแทงใจของสารวัตรสิทธิ์ทำให้ใจของเขาที่แย่อยู่แล้วกลับแย่ลงไปอีก เหมือนเป็นบททดสอบกำลังใจอย่างหนักหน่วงที่เคยได้รับมาสมัยตอนฝึกตำรวจพลร่ม บททดสอบที่ว่านี้ มันกลับมาอีกแล้ว และดูเหมือนว่าจะหนักยิ่งกว่าเดิมเสียอีก แต่ด้วยความที่เขาเป็นผู้ที่มีจิตใจเข้มแข็ง มีสติ เขาจึงสามารถข่มใจของเขาเองไม่ให้แสดงความอ่อนแอออกมาให้คนอื่นเห็นได้
“นั่นดิ” สิทธิ์ตอบไหมขึ้น “ไหม เราไปนอนกันดีกว่านะ ดึกแล้ว พรุ่งนี้เรามีอะไรต้องทำกันหลายอย่างเลยแหละ”
“เช่นอะไรบ้างเหรอคะ”
“พรุ่งนี้เวรหยุดของพี่ แล้วมันก็ตรงกับวันเสาร์ พี่จะปรับพื้นที่
แถว ๆ บ้านหน่อย แล้วก็ จะปลูกต้นไม้ด้วย ไหมช่วยพี่หน่อยก็แล้วกันนะ”
“ได้สิคะ พี่ชาย”
“นอนได้แล้ว เรา”
“ค่า Good night ค่ะ พี่นัด”
“จ้า”
คืนนี้เป็นคืนทรมานของสารวัตรสิทธิ์ เมื่อเขาล้มตัวลงนอนบนเตียง เรื่องราวที่หนักหน่วงนั้นก็มาถาโถมเข้าใส่ใจของสารวัตรสิทธิ์เข้าอย่างจัง เขานอนไม่หลับเลย เมื่อทนไม่ไหวเอามาก ๆ น้ำตาใส ๆ จากใจลูกผู้ชายอันแข็งกร้าวของสิทธิ์นั้นก็ไหลล้นออกมาจากตาทั้งสองข้าง เมื่อไม่มีใครอยู่แล้ว เขาจึงถือโอกาสแอบร้องไห้ออกมาเลย
เมื่อรู้สึกอึดอัดใจเอามาก ๆ เขาก็ลุกออกจากเตียง เดินไปยังห้องเปียโน เขานั่งลงที่ม้านั่งเล่นเปียโนแล้วก็ร้องไห้ออกมาอีกรอบหนึ่ง
รุ่งเช้า จูนพบสิทธิ์นอนอยู่บนเตียงในห้องของเขาคนเดียว ปกติ สิทธิ์นั้นจะเป็นคนตื่นเช้า ในวันหยุดปกติ สิทธิ์จะตื่นเช้ามาวิ่งออกกำลังกาย รดน้ำต้นไม้ และล้างรถยนต์ของเขา แต่วันนี้ เขายังคงนอนซมอยู่ที่เตียงเหมือนเดิม ทั้ง ๆ ที่ ตอนนี้ ใกล้จะเก้าโมงเช้าแล้ว
“พี่นัด ตื่นเถอะค่ะ วันนี้เห็นไหมมาบอกว่า พี่นัดจะปลูกต้นไม้ไม่ใช่เหรอคะ” จูนพูดพร้อมกับเขย่าตัวของสิทธิ์ให้สิทธิ์ตื่นขึ้น
“พี่ไม่ได้หลับหรอกจ๊ะ พี่ตื่นตั้งนานแล้ว แต่รู้สึกเพลียนิดหน่อย” สิทธิ์พูดขึ้น เขานั้นพยายามบิดเบือนความจริงที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาเพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น
“งั้นพี่นัดก็ลุกเถอะค่ะ เดี๋ยวได้ไปปลูกต้นไม้กัน จูนอยากปลูกต้นไม้จะแย่อยู่แล้วเนี่ย”
“อ่ะจ้า ไปเตรียมอุปกรณ์ก่อนเลย เดี๋ยวพี่ตามลงไป”
“ค่ะ”
ในระหว่างที่เขากำลังปลูกต้นไม้อยู่กับน้อง ๆ พี่ ๆ อยู่นั้น จูนก็เจอต้นไม้อยู่ต้นหนึ่งซึ่งสวยงามมาก ออกดอกบานสะพรั่ง
“พี่นัด ต้นนี้สวยดีอ่ะ เอาไว้ไหนดีเอ่ย” จูนถามขึ้น
“เดี๋ยวพี่จัดการเองจ๊ะ ต้นนี้ เอาต้นอื่น ๆ ไปปลูกไป”
“ค่ะ”
ต้นไม้ที่จูนเจอนั้นเป็นต้นไม้ที่เจนซื้อให้สิทธิ์เมื่ออาทิตย์ก่อนนั้นเอง เขาเห็นแล้วจึงเอาไปปลูกในที่อื่นในที่ที่ดินนั้นอุดมสมบูรณ์ที่สุด
เช้าวันทำงานปกติของสิทธิ์
“ว่าไง พวกเรา” สิทธิ์กล่าวทักทายเพื่อน ๆ ตามปกติเช่นทุกวันหลังจากเดินเข้าออฟฟิศ
“ไม่ยังไงร้อก เมื่อคืน เจ้าศักดิ์แฮงค์ว่ะ ซัดไปหลายแก้ว โชคดีนะที่วันนี้เวรหยุดมันเนี่ย ไม่งั้นโดนผู้การด่าแน่” แจ๊คบอก
“ว่าแต่ วันนี้แกเป็นอะไรวะ ทำหน้ายังกับคนอดนอน” ตรีถามขึ้น
“ก็ แฮงค์เหมือนกันอ่ะ นอนไม่ค่อยหลับ พักนี้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร” สิทธิ์ตอบเพื่อนร่วมงาน
“อย่างแกอ่ะ จะไม่ให้แฮงค์ได้ไง คดีตั้งสามแฟ้มที่รอส่งตำรวจท้องที่อยู่อ่ะ ไม่แฮงค์ก็เกินไปแล้วแหละ” ตรีพูดขึ้น
“เสร็จหมดแล้วแหละ คืนเดียว ถือโอกาสตอนนอนไม่หลับนี่แหละ ทำ”
“ระวังความดันขึ้นละกัน”
“อืม เดี๋ยวฉันไปหาอะไรกินก่อนนะ รู้สึกหิวอ่ะ”
“อืม”
แม้ว่าสิทธิ์นั้นจะพยายามปกปิดเรื่องที่หัวใจสลายไว้เป็นความลับ ไม่บอกใคร เพราะถ้า เขาพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ความอ่อนแอในตัวเองนั้นก็จะเปิดเผยให้คนอื่นรู้ได้ เขาจึงไม่ต้องการที่จะแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น แต่ก็ไม่ได้ผลนัก เพราะในระหว่างที่เขากำลังกินขนมอยู่ที่สวนหย่อมตามลำพัง แจ๊คนั้นซึ่งเดินไปเข้าห้องน้ำใกล้ ๆ นั้นพอดีก็ได้ยินเสียงสิทธิ์กำลังคุยโทรศัพท์กับเจน
“เจนรู้อะไรอย่างนึงมั๊ย ตอนนี้ พี่อยู่คนเดียวแล้วอ่ะ”
“เจนร้องไห้ทุกวันเลยล่ะค่ะ ไม่มีอันทำอะไรเลย”
“เจน พี่ถามเจนส่วนลึก ๆ นะ เจนยังรักพี่อยู่มั๊ย ตอนนี้”
“รักมากเลยล่ะค่ะ พี่นัดล่ะคะ รักเจนมั๊ย”
“พี่ก็รักเจนเหมือนกันจ๊ะ” คำพูดของสิทธิ์คำนี้กระตุ้นต่อมน้ำตาของเขาให้ทำงานได้เป็นอย่างดี น้ำตา
ใส ๆ ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของสิทธิ์ในตอนนี้
ห้องทำงาน
“นี่ ๆ พวกเรา ฉันรู้แล้วแหละ ว่า ทำไมวันนี้ไอ้สิทธิ์ถึงหน้าตาเหมือนคนอดนอน” แจ๊คพูดขึ้น
“เพราะอะไรวะ” ตรีถาม
“ก็เกี่ยวกับเรื่องความรักมันไงเล่า”
“ทำไม”
“เมื่อกี๊ตอนที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ มันบอกรักน้องเจนอ่ะ แต่ว่า มันบอกรักประเภทไหนวะ ทำไมต้องมีน้ำตาด้วยอ่ะ”
“ซึ้งล่ะมั้ง สงสัย” ตรีพูดขึ้น “แต่ก็สงสัยอยู่เหมือนกันล่ะว่ะ คนอย่างไอ้สิทธิ์เนี่ย ถ้าร้องไห้นะ แปลกมาก แปลกโคตร ๆ อ่ะ”
“นั่นดิ”
เย็นวันนั้น ขณะที่เขากำลังเดินซื้อของอยู่ที่ตลาดนัดอยู่ตามลำพัง เขาก็เจอเจนกำลังเดินกับคู่หมั้นของเธอเอง
“อ้าว พี่นัด มาซื้อของเหรอคะ ของเต็มมือเลย”
“จ๊ะ มาซื้อของ”
“อ๋อ เอ้อ พี่นัด นี่ คู่หมั้นของเจนค่ะ ชื่ออั๋น”
“สวัสดีครับท่าน” สิทธิ์ยกมือไหว้
“สวัสดีครับ สารวัตร” ผู้พันยกมือรับไหว้ “เท่าที่ผมทราบมานี่ คุณเป็นตำรวจที่ทุ่มเทมาก”
“งานของผมคือบริการประชาชนครับ ผมก็ต้องทำอย่างดีตามจรรยาบรรณของวิชาชีพ”
“ตอนที่ผมอยู่เตรียมทหาร ผมเลือกเหล่าทหารบก พอมาทำงานจริง ๆ นี่ วุ่นวายมาก ๆ เลยครับ อยากจะย้ายเหล่าไปอยู่ตำรวจซะด้วยซ้ำไป ตอนนี้”
“แต่ผมคิดว่า งานไหน ๆ มันก็ต้องมีปัญหาและอุปสรรคเหมือนกัน สิ่งที่เราทำได้ก็คือ การมีสติ แล้วแก้ไขปัญหานั้น ๆ อย่างดีครับ”
“คมมากเลยอ่ะ พี่นัด พี่อั๋นอ่ะ จำไว้นะ เห็นบ่นให้เจนฟังประจำเลย ว่า งานวุ่นวายอย่างนู้น อย่างนี้”
“555 จ้า น้องเจน” อั๋นเอามือมาโอบไหล่ข้างซ้ายของเจน “ว่าแต่ คุณจะซื้อของไปไหนเหรอครับ เยอะขนาดนี้”
“ก็ จะทำกับข้าวให้ทุกคนในครอบครัวทานอ่ะครับ วันนี้บ้านผมมีแขก ก็เลยต้องซื้อเยอะหน่อย งั้น ผมขอตัวก่อนล่ะนะครับ ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันอีก”
“โอเคครับ”
“บ๊ายบายค่ะ พี่นัด”
“จ้าเจน”
คืนนั้นที่บ้านของเจน
เจนนั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวในเรื่องของการแต่งงาน ในใจของเธอนั้นยังรักสารวัตรสิทธิ์อยู่มาก เธอมีแค่สารวัตรสิทธิ์คนเดียวเท่านั้นในตอนนี้ พ่อของเธอนั้นเดินเข้ามาเธอในห้อง
“เจน ทำไรอยู่ลูก”
“เปล่าค่ะ”
“แล้วนี่ดูรูปใครล่ะเนี่ย” พ่อของเจนถามเมื่อเห็นเจนนั้นดูรูปอยู่
“รูปของพี่นัดอ่ะค่ะพ่อ พ่อคะ เจนมีอะไรบางอย่างจะบอกค่ะ”
“ว่ามาสิลูก”
“เจนไม่ได้รักพี่อั๋นค่ะ แล้วเจนก็สงสัยเหมือนกันว่า ทำไมพ่อถึงคิดจะให้เจนหมั้นกับพี่อั๋นล่ะคะ”
“คือตอนแรกอ่ะ พ่อเห็นว่า พี่อั๋นเขาเป็นคนที่รวย มีหน้ามีตาในสังคม แล้วก็ นิสัยดีอีกต่างหาก งานเขาก็สบาย ไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรมากเลย พ่อก็คิดว่า ถ้าหนูได้แต่งงานกับเขาอ่ะ หนูจะสบายนะลูก”
“พ่อคิดแค่ประโยชน์เพียงเท่านี้เหรอคะ โดยที่ไม่ได้ถามใจเจนเลยเหรอว่า เจนรักพี่อั๋นเค้ารึป่าว”
“แรก ๆ อ่ะ ก็อาจจะยังไม่มีอะไรมาก แต่พออยู่ ๆ ไปเรื่อย ๆ อ่ะ อาจจะดีขึ้นก็ได้นะลูก”
“แล้วพี่นัดล่ะคะ เจนอยากจะบอกพ่อตรง ๆ นะคะ เจนรักพี่นัดเค้ามากกว่าพี่อั๋น พี่นัดเป็นคนที่ทุ่มเทมาก
แม้เค้าอาจจะไม่รวยเท่าพี่อั๋น แต่เขาสามารถที่จะซื้อความสุขให้เจนได้ โดยไม่ต้องใช้เงินค่ะ แล้วอีกอย่างหนึ่ง
พี่นัดเค้าเป็นคนดี เป็นที่รักของใครหลาย ๆ คนด้วย เจนคิดว่า ไม่ต้องรวยหรอกค่ะ ฐานะพอใช้ก็พอแล้ว”
“หนูคิดดีแล้วเหรอว่า จะแต่งงานกับพ่อค้าอ่ะ รายได้ไม่แน่นอนนะลูก แล้วถ้าสมมุติว่า หนูมีลูกแบบเนี้ย รายได้ที่ไม่แน่นอน ผลกระทบต่าง ๆ ที่จะตามมา ลูกของเราจะเป็นคนรับกรรมนะลูก”
“พี่นัดไม่ได้เป็นพ่อค้าค่ะ เค้าเป็นตำรวจค่ะ”
“ฮะ ว่าไงนะ จริงเหรอ”
“ใช่ค่ะ นี่ไงคะ รายชื่อผู้บังคับบัญชาของกองปราบปราม พี่นัดเป็นหัวหน้ากลุ่มงานสืบสวนสอบสวนค่ะ” เจนชี้ให้พ่อดูเว็บของกองปราบ
“พ่อคิดไม่ถึงเลยนะเนี่ย ว่าจะเข้าใจผิดมาตลอด ตอนแรกนึกว่าเป็นพ่อค้า พ่อเคยเห็นเขาขายของอยู่ในตลาดน่ะลูก”
“เค้าขายกับอาของเขาอ่ะค่ะ พอออกเวรแล้วเข้าก็จะมาช่วยอาเขาขายของต่อ เก็บข้าว เก็บของกลับบ้าน
บางวันยังไปขายของในเครื่องแบบตำรวจเลยนะคะ”
“เจนรักพี่เค้ามากมั๊ยล่ะลูก”
“มากเลยล่ะค่ะ ถ้าไม่รวมพ่อกับแม่แล้วนะคะ เจนรักเค้ายิ่งกว่าใครเลยล่ะค่ะ” พ่อของเจนได้ฟังดังนั้น ก็ถามว่า
“แล้วหนูคบกับพี่เค้ามานานยังล่ะลูก”
“6 เดือนแล้วค่ะ แต่คบกับพี่อั๋นแค่เดือนกว่า ๆ เอง”
“พี่เค้าเป็นยังไงมั่งล่ะลูก”
“เป็นผู้ชายที่เจนไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตเลยค่ะ หน้าตาก็หล่อ นิสัยก็ดี ภาวะผู้นำสูง กตัญญู เรียนเก่ง
มีความจริงใจกับคนที่อยู่ใกล้ พูดง่าย ๆ คือ Perfect ไปหมดทุกอย่างเลยล่ะค่ะ”
“แล้วหนูคิดที่จะแต่งงานกับเค้ารึยังล่ะลูก”
“ยังค่ะ เพราะเจนยังเรียนไม่จบ รอให้เจนจบปริญญาโทก่อน แล้วก็ หางานทำได้ก่อน แล้วค่อยมาว่ากันอีกทีค่ะ”
“อ๋อ เอ้อ พ่อนึกอะไรออกอย่างนึงแล้วแหละ พ่อมีเพื่อนอยู่คนนึงนะ บ้านเขาถูกงัด เขาไปให้ตำรวจทำ
ยังทำไม่ทันเลยนะลูก พอบ้านของเขานั้นโดนงัดเรื่อย ๆ ก็ไปให้กองปราบทำ สุดท้าย อาทิตย์เดียว จับคนร้ายได้
เห็นเขาบอกว่า ให้สารวัตรสิทธิ์ หรือว่า สารวัตรอะไรซักอย่างเนี่ย ทำคดีนี้ พูดง่าย ๆ ก็คือ เป็นตำรวจที่สุดยอดมากเลยอ่ะ”
“พ่อคะ พ่อรู้อะไรมั๊ยคะ สารวัตรสิทธิ์กับพี่นัดที่เป็นแฟนเก่าเจนเนี่ย ก็คนเดียวกันแหละค่ะ”
“ฮะ จริงเหรอ”
“ใช่ค่ะ ถ้าเขาอยู่กับเพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมงานเขาจะเรียกว่าสิทธิ์ แต่ถ้าอยู่กับพี่น้อง เขาจะเรียกว่า
พี่นัด หรือว่า เรียก นัด อย่างเดียวค่ะ”
“อ๋อ พ่อก็ยังไม่รู้อะไรละเอียดเกี่ยวกับคนรักเก่าของเจนมากเลยนะเนี่ย แล้วมีอยู่ครั้งนึงนะ ที่มีข่าวว่า
ตอนที่บุกไปช่วยเด็กที่ถูกลักพาตัวอ่ะ มีตำรวจคนนึงบุกเดี่ยวยิงคนร้ายตายไปทีเดียว 3 คน อ่ะ เขาบอกว่าอยู่
กองปราบนี่แหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าใคร”
“ก็พี่นัดอีกนั่นแหละค่ะ”
“อีกแล้วเหรอ แหม่ แฟนเจนนี่สุดยอดจริง ๆ”
“พ่อคะ เจนจะบอกตรง ๆ นะคะ เจนรักพี่นัดเค้าค่ะ เจนไม่ได้รักพี่อั๋น”
“เฮ้อ” “เจนลูก หนูรู้อะไรอย่างนึงมั๊ย สิ่งที่พ่อทำลงไปทั้งหมดอ่ะ ก็เพื่อความสุขของลูกในอนาคต
เจนจะต้องยั่งยืน อยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข ที่พ่อทำลงไป ก็เพราะพ่อรักเจน พ่อยอมทุ่มเททุกอย่างให้กับเจนได้”
“แล้วพ่อเคยถามใจเจนมั๊ยคะ ว่าเจนรักพี่อั๋นรึป่าว”
“พ่ออาจจะผิด ตรงที่ไม่ได้ถามเจนซะก่อน แต่ว่า เดี๋ยวพ่อจะต้องลองดูอีกทีนะ ว่า จะทำยังไงต่อ”
บ้านสารวัตรสิทธิ์
สิทธิ์ยังคงนั่งร้องไห้เหมือนเดิม เขาคิดมากแต่เรื่องนี้จนไม่มีอันได้ทำไรแต่ในขณะเดียวกันเขาก็กังวลว่าจะมีคนมาแอบเห็นเขาร้องไห้
“นัด ยังไม่เข้านอนอีกเหรอ” พลอยเดินเข้ามาในห้องนอนของเขา
“ยังครับพี่” เขารีบเปลี่ยนสีหน้าทันทีเพื่อไม่ให้พลอยรู้ว่าเขากำลังร้องไห้อยู่
“เดี๋ยวก็นอนได้แล้วนะ ดึกแล้ว”
“ครับพี่”
“แล้วนี่ ทำอะไรเนี่ย รูปเจนนี่หว่า”
“ผมก็แค่เอามาดูว่าเธอน่ารักขนาดไหนอ่ะครับ ดูแล้วไม่เบื่อ อิอิอิ”
“555 จ้า รักกันดีน้อ คู่นี้ พี่ไปนอนก่อนนะ”
“ครับพี่ หลับอย่าฝันนะคับ”
“จ้า” เมื่อพลอยออกไปแล้ว เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเจน
“ฮัลโหล”
“พี่นัด นอนยังคะเนี่ย”
“ยังจ้า”
“เจนนอนไม่หลับอ่ะค่ะ เจนคิดถึงแต่เรื่องนี้อย่างเดียวอ่ะ ก็เลยนอนไม่หลับ”
“เลิกคิดมากได้แล้ว”
“พี่นัด นี่มันเรื่องของเราสองคนนะคะ จะไม่ให้เจนคิดมากได้ยังไงอ่ะ”
“พี่ไม่ต้องการให้เจนมีปัญหากับพ่ออ่ะจ่ะ
“เจนเครียดอ่ะค่ะ พี่นัด พรุ่งนี้เราเจอกันที่สวนสุขภาพได้มั๊ยคะ”
“ก็ ได้จ่ะ”
“เจนรักพี่นัดนะคะ” เจนบอกด้วยน้ำเสียงที่สะอื้น
“พี่ก็รักเจนจ๊ะ Good night นะ”
“ค่ะ”
แต่แล้วต่อมา ความรักของเจนกับสิทธิ์ก็ต้องสลายลงในที่สุด เพราะในเมื่อ ทางญาติผู้ใหญ่ของผู้พันอั๋นได้นำขันหมากมาสู่ขอ พร้อมมีนายทหารชั้นผู้ใหญ่มาด้วย งานแต่งงานระหว่างเจนกับผู้พันอั๋นก็ได้ถูกจัดขึ้นในเวลาต่อมา สารวัตรสิทธิ์ก็ได้รับบัตรเชิญจากเพื่อนของเขาซึ่งเป็นทหาร
ในวันนี้ ผู้พันอั๋นได้พาเจนกับพ่อไปดูเที่ยวที่บริษัทของพี่สาวของเขาเองซึ่งเพิ่งจะก่อสร้างเสร็จ เจนนั้นอึดอัดใจอย่างมาก ในใจของเธอนั้นอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ร้องไม่ออก
กองปราบปราม
“เอ๊ะ วันนี้ไอ้สิทธิ์ไปไหนของมันวะ ไม่นั่งอยู่ที่โต๊ะเหมือนอย่างเคยเลยอ่ะ” แจ๊คถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ลองไปหามันดูดีกว่าว่ะ พักนี้มันดูแปลก ๆ ไปชอบกลนะ หลายอาทิตย์แล้วด้วยอ่ะ ชักเป็นห่วงว่ะ” ตรีบอก
“ดีเหมือนกัน”
สวนหย่อมด้านหลังกองปราบปราม
“โถ่เอ้ย หาตั้งนาน อยู่นี่เอง” ตรีพูดขึ้น
“ทำไมไม่ไปนั่งในห้องแอร์เย็น ๆ วะ มายืนตรงนี้อยู่ได้ คนเดียว” แจ๊คถาม
“อยากอยู่ใกล้ชิดธรรมชาติมั่งอ่ะ”
“แต่ข้าว่า มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นว่ะ พักนี้เห็นแกฟุ้งซ่านชอบกล มีอะไรก็บอกได้นะเว้ย” ตรีพูดขึ้นบ้าง
“ฉันเริ่มเห็นแกผิดสังเกตมาตั้งแต่วันที่แกบอกรักยัยน้องเจนทั้งน้ำตาแล้วแหละ แกอย่าคิดนะเว้ย ว่าฉันจะไม่รู้อ่ะ” แจ๊คพูดขึ้นบ้าง
“แกรู้ได้ยังไง”
“ก็ตอนที่แกนั่งกินหนมอยู่อ่ะ ข้ามาเข้าห้องน้ำพอดี ได้ยินแกคุยโทรศัพท์อ่ะ ก็เลยออกมาดู ฉันก็เลยเห็นแกบอกรักยัยน้องเจนทั้งน้ำตาของแกอ่ะ”
“มีอะไรก็บอกกันสิวะ เผื่อพวกฉันจะได้ช่วยเหลือได้นะเว้ย” ตรีพูดขึ้น
“ก็ได้วะ คือว่า พ่อของยัยเจนหมั้นยัยเจนกับนายทหารคนนึงในหน่วยของพี่ต๊อบอ่ะ”
“เห้ย อะไรนะ”
“อย่างนี้ แกก็อกหักสิวะ”
“ไม่หักมั้ง”
“ใจเย็นก่อนนะเว้ย”
“ว 2 เรียก ว 3 เกิดเหตุไฟไหม้บริเวณด้านหน้าอาคารสยามพริ้นแอนด์แพค ขอให้ทุกหน่วย เตรียมพร้อมด่วน” เสียงบอกมาทางวิทยุสื่อสาร
“รับทราบ” ตรีพูดตอบวิทยุ
“เห้ย ๆ ไอ้สิทธิ์ แกมาดูข่าวนี่ดิ ผู้ที่ติดอยู่ในอาคารอ่ะ มาดูดิ” เพื่อนคนหนึ่งวิ่งมาบอก และสารวัตรสิทธิ์พร้อมเพื่อนอีก 3 คนก็วิ่งไปที่ห้องทำงานของตัวเองทันที
“เห้ย นั่นยัยน้องเจนนี่หว่า” ตรีพูดขึ้น
“สิทธิ์ งานนี้เป็นโอกาสของนายอีกครั้งนะเว้ย ที่จะได้พิสูจน์รักแท้ระหว่างนายกับน้องเจน เตรียมพร้อมได้เลย” แจ๊คบอก
“โอเค ทุกคนเตรียมอุปกรณ์สนาม และประสานงานกับส่วนอื่น ๆ เคลียร์ที่เกิดเหตุด่วน” สิทธิ์พูดบอกทางวิทยุสื่อสาร
“รับทราบ”
ที่เกิดเหตุ
“ขอทางหน่อยนะครับ”
“ช่วยด้วย !!!!!” เสียงหนึ่งตะโกนออกมาจากอาคาร
“นั่นเสียงยัยน้องเจนนี่หว่า” สิทธิ์พูดขึ้นพร้อมวิ่งเข้าไป
“เห้ย ๆ ไอ้สิทธิ์ เข้าไปไม่ได้นะเว้ย ฆ่าตัวตายชัด ๆ นะแก” ตรีพูดขึ้น
“ขืนข้าจะตาย ก็ยังดีกว่ามานั่งดูคนในนั้นถูกไฟครอกตายก็แล้วกันวะ” สารวัตรสิทธิ์พูดขึ้นพลางหยิบเอาหน้ากากและหมวกกันน๊อกวิ่งเข้าไปในอาคารทันที
“เจน ๆ ๆ พี่มาช่วยแล้ว”
“พี่นัด”
“ระวังนะ ๆ” สิทธิ์โอบไหล่ข้างหนึ่งของเจนไว้เพื่อกันความร้อนจากเปลวไฟ
“ไป ทางนี้เลย ๆ”
เมื่อออกมาจากอาคารได้แล้ว ปรากฏว่า พ่อของเจนยังติดอยู่ในอาคาร
“เจน เป็นอะไรรึป่าวอ่ะ” ผู้พันอั๋นถามขึ้น
“พี่ทำแบบนี้ได้ยังไงอ่ะ” เจนตบหน้าผู้พันอั๋นอย่างแรง “ทิ้งให้เจนกับพ่ออยู่ข้างในนี่นะ พ่อคะ พ่อ !!!!”
“เจน ใจเย็นไว้นะ เดี๋ยวพี่เข้าไปช่วย” สารวัตรสิทธิ์พูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปในอาคารอีกครั้งหนึ่ง
“แหม่เว้ย ร้อนชิบหายเลยว่ะ”
“อ้าก !ช่วยด้วย !” พ่อของเจนร้องขึ้น
“คุณอา ใจเย็นไว้นะครับ ผมกำลังจะเข้าไปช่วยคุณแล้ว” สิทธิ์กระโดดข้ามกองไฟไปประคองพ่อของเจนออกมา
“ระวังนะครับ เราออกไปจากที่นี่กัน”
“เธอเป็นใครอ่ะ”
“สารวัตรสิทธิ์ครับ”
“แฟนเก่าเจนใช่มั๊ย”
“ใช่ครับ เดี๋ยวค่อยว่ากัน เราออกไปจากตรงนี้กันครับ เย้ย” สารวัตรสิทธิ์ร้องขึ้นเมื่อไม้ที่ติดไฟตกลงมาใส่ศีรษะของเขาซึ่งสวมหมวกกันน๊อคอยู่
“เป็นไรมั๊ย”
“ไม่เป็นไรครับ” สารวัตรสิทธิ์ไอมากขึ้นเรื่อย ๆ จากการสำลักควัน พอใกล้จะถึงทางออก เขาก็ล้มลงไปนอนกับพื้นทันที
ด้านนอกตัวตึก
“พ่อคะ พ่อเป็นอะไรมั๊ยคะ” เจนถามพ่อขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรลูก พ่อปลอดภัย”
“แล้วพี่นัดล่ะคะ พี่นัดอยู่ไหนอ่ะ” เจนถามขึ้น และเธอก็ต้องตกใจยิ่งนัก เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยนั้นยกเปลเดินผ่านมา ซึ่งเธอเห็นสารวัตรสิทธิ์นั้นนอนแน่นิ่งคาชุดตำรวจอยู่บนเปล
“ไม่นะ พี่นัด ๆ” เจนพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา
“โทษนะครับ เราต้องเอาผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลด่วนนะครับ” เจ้าหน้าที่กู้ภัยคนหนึ่งพูดกับเจน
“ไม่นะ” เจนพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา พ่อของเจนนั้นเดินเข้ามาโอบไหล่เจน แล้วพูดขึ้นว่า “ใจเย็น ๆ ก่อนนะลูก พ่อเชื่อว่าพี่เค้าต้องไม่เป็นไร”
โรงพยาบาลพญาไท
“ขืนปล่อยไว้แบบนี้ไม่ไหวแน่นอน คนไข้สมองขาดออกชิเจนมาก เราต้องไปนำตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลตำรวจด่วน”
1 ชั่วโมงต่อมา ณ โรงพยาบาลตำรวจ
“พี่นัด พี่นัดอย่าทิ้งไหมไปนะคะ กลับมาหาไหมนะคะ” ไหมพูดขึ้นในขณะที่เธอกำลังนั่งเฝ้าเขาข้าง ๆ เตียง และแล้ว สารวัตรสิทธิ์ก็ฟื้นขึ้นมา
“เย้ พี่นัดฟื้นแล้ว ๆ พี่นัด ๆ”
“อะไรเนี่ย ยัยน้องไหม โวยวายอะไรแต่เช้าเนี่ย แล้วนี่พี่อยู่ที่ไหนอ่ะ”
“อยู่โรงพยาบาลตำรวจค่ะ”
“โรงพยาบาลตำรวจเหรอ พี่เป็นอะไรไปถึงขนาดต้องเข้าโรงพยาบาลอ่ะ”
“ก็พี่เจนเล่าให้ไหมฟังว่า พี่นัดหมดสติไปตอนที่เข้าไปช่วยพ่อของพี่เจนอ่ะค่ะ”
“เหรอ”
“พี่นัดนี่ ตื่นง่ายจังเลยนะคะเนี่ย”
“ก็ต้องตื่นสิ ก็ไหมเสียงดังขนาดเนี้ย จะไม่ให้พี่ตื่นได้ยังไง”
“555 ฟื้นมาแล้วก็เล่นมุขเลยนะคะเนี่ย”
“ไหม”
“คะ”
“พี่มีอะไรบางอย่างจะบอก”
“ว่ามาค่ะ”
“พี่ถูกพี่เจนหักอกนะ ที่เราเห็นพี่ซึม ๆ ไปในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาอ่ะ”
“จริงเหรอคะ ทำไมอ่ะ”
“พี่เจนหมั้นกับเพื่อนพี่ต๊อบ ที่เป็นทหารด้วยกัน”
“อ้าว แย่สิคะ พี่นัดจะร้องไห้เหรอ เข้มแข็งไว้สิคะ”
“สารวัตรสิทธิ์ ว่าไงมั่งพวก หายดียัง” ตรีกับแจ๊คเดินเข้ามาในห้องพักของเขา
“เพิ่งจะฟื้นได้แค่ไม่กี่นาทีนี้เอง จะหายได้ยังไงวะ” สิทธิ์ตอบเพื่อน
“เออนี่ ฉันมีอะไรมาเซอร์ไพร้นายอย่างนึงด้วยอ่ะ” แจ๊คพูดขึ้น
“อะไรวะ” แจ๊คดีดนิ้วเป็นสัญญาณ เจนกับพ่อก็เดินเข้ามาในห้องพักของเขา
“คุณอา”
“พี่นัด ฟื้นแล้วเหรอ” เจนถามขึ้น
“ก็ต้องฟื้นสิ ยัยไหมปลุกพี่ซะลั่นห้องอ่ะ จะไม่ให้พี่ฟื้นได้ยังไง” เมื่อสิทธิ์พูดจบ ไหมก็หัวเราะออกมา
“อาขอบใจเรามากนะ ที่มาช่วยอาได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้น เราก็คงตายกันหมดแน่”
“ยินดีครับ ผมทำตามหน้าที่ตำรวจครับ”
“เพื่อคนรักมากกว่ามั้งคะ” ไหมพูดขึ้นแล้วก็หัวเราะออกมา
“ยัยน้องไหม ถ้าพี่มีแรงตอนนี้นี่นะ พี่จะเหวี่ยงเธอให้ปลิวออกนอกหน้าต่างไปเลยแหละ”
“5555 ล้อเล่นอ่ะค่ะ”
“พี่ ๆ คะ เดี๋ยวเจนขอคุยเรื่องส่วนตัวกับพี่นัดแปบนึงนะคะ รบกวนข้างนอกด้วยค่ะ”
“จ้า”
“เดี๋ยวพ่อซื้ออะไรมาฝากนะ”
“ค่ะพ่อ” เมื่อทุกคนออกไปหมดแล้ว
“เจนเป็นห่วงพี่นัดมากเลยนะคะ ตอนนั้นอ่ะ”
“พี่คิดว่า เจนควรจะห่วงคนที่เจนกำลังจะใช้ชีวิตร่วมกับเขามากกว่านะ”
“เจนถอนหมั้นเขาแล้วค่ะ”
“ทำไมล่ะจ๊ะเจน”
“เขาหนีเอาตัวรอดคนเดียว ปล่อยให้เจนกับพ่อติดอยู่ในอาคารอ่ะค่ะ”
“เขาอาจจะตามคนมาช่วยก็ได้นะ พี่ก็ได้รับวิทยุแจ้งจากพี่เค้านั่นแหละ ไม่งั้นพี่ก็คงมาช่วยเจนไม่ทันหรอก เจนทำแบบนี้ พี่เค้าจะเสียใจนะ”
“แต่ยังไง เจนก็รักพี่นัดมากกว่าพี่อั๋นค่ะ พี่นัดไปช่วยพ่อเจนจนบาดเจ็บ คุณค่าในความเป็นคน เขาวัดกันที่ความเสียสละนี่แหละค่ะ พี่นัดเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดนะคะ ที่พี่นัดเข้ามาช่วยเจนกับพ่อ”
“แล้วพ่อเจนเค้าว่ายังไงมั่งอ่ะ”
“เค้าให้เจนตัดสินใจเลือกเองแล้วค่ะ ว่า ระหว่างพี่นัด กับพี่อั๋น เจนจะเลือกใคร เจนเลือกพี่นัดค่ะ”
“น้องเจน”
“คะ” สิทธิ์จับมือเจน
“พี่รักเจนนะจ๊ะ”
“เจนก็รักพี่นัดค่ะ” เจนหัวมาซบลงตรงแขนของสารวัตรสิทธิ์ สารวัตรสิทธิ์เอามือมาเล่นหัวเจน แต่หารู้ไม่ว่า ทุกคนที่อยู่ข้างนอกกำลังแอบดูพวกเขาสวีทกัน
ประตูทางเข้า
“เน่าได้อีกนะคะพี่นัด” ไหมพูดขึ้น
“น่าอิจฉาไอ้คู่นี้จริง ๆ เลยว่ะ เมื่อไหร่จะถึงตาเรามั่งวะ แจ๊ค” ตรีถามขึ้น
“ชาติหน้าเหอะ แกอ่ะ บอกตรง ๆ เลย วัน ๆ ดีแต่กินจนอ้วนเนี่ย ยังกะจะหาแฟนได้”
“พี่ ๆ คะ ไหมอยากให้ถึงวันที่พี่นัดไปขอพี่เจนมากเลยอ่ะ อยากจะรู้ว่า พี่เจนจะมีปฏิกิริยายังไง”
“นั่นสินะ ว่ามะ”
“ใช่”
หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ได้กลับมาใช้ชีวิตในฐานะคนรักเหมือนเดิม แต่ความยุ่งยากกลับมีมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม อันเนื่องมาจากเหตุการณ์ไฟไหม้ตึกที่สารวัตรสิทธิ์เข้าไปช่วยเจนกับพ่อ เรื่องดังกล่าวจะเป็นอย่างไร ติดตามอ่านต่อไปฉบับหน้า
Dreammerize เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ค. 2555, 22:08:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 พ.ค. 2555, 22:08:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 1294
| << ความผิดร้ายแรงของไหม | ฝันร้ายของไหม >> |