นิราศรักกรุงสยาม
ศักดิ์ศรีมีไว้ให้คนสรรเสริญมิใช่ทำลาย ความรักมีไว้เพื่อให้ได้รักในกันและกัน ปัญหาเดียวของความรักคือความไม่เข้าใจ
Tags: สู้ ไม่ยอม แพ้
ตอน: ฤทธิ์ปลาแนม
พับเดินตามหลังคุณนายของตนกลับมาอย่างเงียบๆ ช้องนางเอ่ยกับสาวใช้ที่โดนผิวอบรมจนรักษากิริยาได้เป็นอย่างดีว่า
“เอ็งตามคุณหญิงท่านไปไหนต่อไหนบ่อยไหมพับ”
“คุณหญิงท่านไม่ค่อยออกไปนอกเรือนดอกเจ้าค่ะคุณช้อง เว้นงานพิธี ซึ่งอิฉันถือร่วมหมากไปส่งท่าน”
“แล้วไม่มีคนมองเลยรึ”
“เอ่อ...”พับอึกอัก ไม่กล้าตอบ เพราะไม่เข้าใจว่านายต้องการอะไรกันแน่ ช้องนางเอ่ยสืบต่อไปว่า
“อายุเอ็งคงพอกับผิว ซึ่งข้าไม่ได้กีดกันข้าทาสบริวารที่คิดมีคู่ดอกนะ เพียงแต่ว่า หากชอบพอใคร ก็ให้ข้าได้รู้จักเสียก่อน”
“เอ่อ เจ้าค่ะ”สาวใช้รูปสวยมีหัวใจพองโต เมื่อช้องนางเปิดใจให้ได้รู้ว่า ทาสไพร่อย่างนางมีโอกาสได้เลือกคู่เอง ซึ่งถือว่าเป็นความกรุณาของนายไม่ใช่น้อย คิดแล้วพับชักชอบคุณนายขึ้นมาเสียแล้ว
ช้องนางกลับไปที่เรือน ไม่เห็นไกรอยู่จึงแอบค่อนขอดในใจ ว่าหาโอกาสชมไม้งาม
ผิวขัดสีฉวีวรรณนายสาวในที่กั้นอาบน้ำ ปากเอ่ยถาม
“บ่าวเห็นกระซิบอะไรกันกับคุณน้ำผึ้งเจ้าคะคุณช้อง”
“มาถามข้าว่าคุณหลวงพูดถึงว่ากระไร ข้าเลยแกล้งตอบว่าไม่ได้พูดถึงสักนิด”
ผิวหัวเราะออกมาเสียงดังเพราะกลั้นไม่อยู่ ช้องนางเอ็ดอึง
“มาขันอะไรกันมากปานนี้”
“ขันที่คุณช้องรู้จักหึงหลวงไกรแล้วนะสิเจ้าค่ะ”
“หึง”
อาการอึดอัดในอกนี้หรือหึงหวง ช้องนางพึ่งรู้สึกตัวเดี๋ยวนี้เองว่าที่ขวางหูขวางตาไกรยิ่งนักเพราะรู้สึกเป็นเจ้าของอีกฝ่ายหรอกหรือนี่
หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งกาย หยิบผ้าจากผิวมาผลัดผ้าเปียกออก จากนั้นจึงเข้าห้องไปแต่งกายใหม่
ผิวจัดเสื้อผ้าให้นาย สางผมยาวเอาใจ
“ไม่ตัดผมกระพุ่มหรือเจ้าคะจะได้ไม่ร้อน”
“ข้าไม่ชอบ”
“ผมยาวก็รับกับหน้าคุณช้องแล้ว ทำไมหนอคุณของบ่าวไม่ชอบกินหมากแปลกจริง”
“ครูแหม่มบอกว่า สยาม ยิ้มไมล์แลนด์ บัท แบล็ค ทีส”
“ไอ้ แลนด์ ๆ ทีส ๆ คืออะไรเจ้าค่ะ”
“ยิ้มเก่งแต่ฟันดำ”
“โธ่เอ๊ย แหม่มคงไม่รู้ว่าหมากรักษากลิ่นปากได้ แล้วยังฟันแข็งแดงเหมือนแสงทับทิมจึงจะสวย”
ช้องนางหันไปยิ้มให้บ่าวคนโปรด ผิวจึงมองฟันขาวราวกับมุกนี้สวยกว่าหลายเท่า
“แน่ะคุณหลวงมาแล้ว” ผิวบอกช้องนาง แล้วคลานออกจากห้องหอ
ช้องนางยังนั่งพื้นนิ่งไม่ขยับท่อนแขนพาดโต๊ะเครื่องแป้งกระแจะจันทร์
กลิ่นหอมเย็นโชยเข้าจมูกผู้ที่ก้าวเท้าเข้ามา เขาลงสลักคานประตู ทรุดกายนั่งพื้นใกล้ ขณะที่ร่างบางหันหลังปั้นปึ่งให้กับชายหนุ่ม ไกรกล่าวเสียงแผ่วนุ่มนวล
“ฉันจะอาบน้ำบ้างจะได้ไปทานข้าวเย็นกัน”
“เจ้าค่ะ เชิญคุณหลวง”ช้องนางกล่าวเกือบติดห้วน แต่ชายหนุ่มยังไม่ติดใจ เอ่ยอย่างอารมณ์ดีว่า
“แม่ช้องจะไปก่อนฉันก็ได้นะ”
ช้องนางฟังแล้วร้อนทั้งหูร้อนทั้งใจ แทบจะผุดลุกไปทันทีที่หลวงไกรกล่าวจบ เพราะคิดเองว่า คุณหลวงไม่อยากเดินเคียงข้างเธอให้น้ำผึ้งแสลงใจ ยิ่งคิดยิ่งแสบร้อนในอกราวกับโดนน้ำร้อนลวกก็ไม่ผิดแผกกันสักเท่าใด
ทำไมหนรอ ทำไมเธอจึงต้องรู้สึกขวางหูขวางตาชายหนุ่มผู้ได้ชื่อว่าสามีเสียยิ่งนัก!!
สาวใช้สองนางตามนายซึ่งเดินล่วงหน้าไปก่อน โดยที่พับแอบเหลียวไปทางด้านหลังเพื่อมองหาคุณหลวง แต่ไม่พบว่าตามมา ส่วนผิวนึกหวงไปแทนนาย ว่า คุณหลวงคงกริ่งเกรงใจน้ำผึ้งถึงขนาดมาคนละทีกับช้องนาง
ส่วนหญิงสาวเจ็บไปทั้งกายดังหนามแหลมพุ่งเข้าเสียดแทงกาย แทรกเข้าสู่ใจ เธอตากหน้าเดินไปบนหอนั่ง ซึ่งจัดสำรับไปไว้ที่นั้น ผู้ใหญ่มากันพร้อมหน้า คุณส้มลิ้ม คุณเหม และคุณน้อยต่างจุดยิ้มที่มุมปาก เมื่อเห็นช้องนางเดินมาคนเดียวไม่มีไกรตามมาด้วย
คุณหญิงใหญ่ถามหาลูกชายจากสะใภ้ว่า
“พ่อไกรไปไหนเสียเล่าจึงไม่มาด้วยกัน”
“คุณหลวงเธอกำลังตามมาเจ้าค่ะคุณแม่”
“คงเตรียมท้องใส่แนมปลากระมัง ของชอบอยู่มาก”คุณส้มลิ้มเอ่ยกระทบให้อีกฝ่ายได้ช้ำใจ
“แล้วแม่ช้องลงมือทำสำรับอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ฉันทราบมาจากคุณพี่ว่าฝีมือแม่ช้องไม่เบาเหมือนกันนี่”
“มื้อนี้คงยกให้พี่น้ำผึ้งเป็นตัวเอ้แล้วเจ้าค่ะ อิฉันไม่กล้าเทียบฝีมือ”
ช้องนางตอบ พลางชายตา คนที่ทำให้เธอเสียหน้า พึ่งเดินมาถึงเกือบพร้อมกันกับน้ำผึ้ง ซึ่งมาอีกทางเชื่อมเรือนราวกับนัดกันไว้ เมื่อมาบรรจบกันกลางทาง น้ำผึ้งหยุดยืนให้ไกรเดินนำ ไกรให้อีกฝ่ายเดินมาพร้อมกับตนเอง
ช้องนางปลาบวาบในใจ เจ็บ แปลบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งเวลาที่น้ำผึ้งทำท่าเอียงอายชม้ายชายตาลงต่ำ เมื่อหลวงไกรกล่าวบางอย่าง ยิ่งทำให้ช้องนางร้อนรุ่มไปทั้งใจทั้งกาย
คุณส้มลิ้มเอ่ยทักสองหนุ่มสาวอย่างจงใจว่า
“อุแหม่ นัดกันเดินมาหรือนั่น มองแต่ไกลราวกับไม่ใช่พี่น้องกันเลยเชียว”
หลวงไกรเหลือบสายตามองภรรยาในนาม ซึ่งนั่งแชเชือนไปหยิบจับหมากพลูในร่วมหมากของคุณหญิงใหญ่มาเจียนใส่ใบพลู ไม่สนใจรับฟังและไม่มองหน้าสามี
คุณเหมกล่าวว่า
“วันนี้คงได้อิ่มกันเต็มที่ล่ะนะพ่อไกร ของชอบของโปรดมาถึงบ้านแล้วนี่”
“เอ่อ...คุณแม่ว่ากระไรนะขอรับ”
“แน่ะดูสิ ใจลอยไปข้างไหน ฟังความไม่เข้าหูไปได้”คุณส้มลิ้มเย้า คุณเหมซ้ำอีกที
“วันนี้ได้กินปลาแนมสมใจ ว่าแต่พ่อไกรลิ้มฝีมือแม่ช้องแล้วชอบอาหารของเขามากอย่างปลาแนมหรือเปล่า”
“เอ่อชอบอยู่ขอรับคุณแม่”ไกรเอ่ยตามจริง
“เอ้า ดูรึ กลัวเมียไม่ใช่เล่นเชียว ผิดเจ้าคุณพ่อนะพ่อไกร”
“นั่นสิ นี่ถ้าแม่ช้องไม่นั่งอยู่ด้วยคงไม่ได้ยินคำนี้”
บรรยากาศรอบข้างทำให้ช้องนางอึดอัดใจ แต่เสแสร้งทำเป็นไม่สะทกสะท้าน มือเรียวงามป้ายปูนกับหมากแล้วห่อ ผูกด้ายอย่างดี แต่ไม่ว่าช้องนางจะทำอะไร ล้วนขัดเคืองตาคุณน้อยจนอดปากไม่ได้ เหน็บเอาว่า
“จะรับข้าวกันอยู่แล้วแม่ช้องจะเอาใจแม่ผัวให้กินหมากได้ลงคอเชียวหรือ”
“เปล่าเจ้าค่ะ อิฉันทำเตรียมไว้เล่นๆเท่านั้นเจ้าค่ะ รอเจ้าคุณพ่อมารับข้าวไปพลาง”
สามผู้ใหญ่พากันเหยียดยิ้ม รู้ว่าช้องนางอึดอัดใจไม่น้อยแล้ว เวลานั้นเจ้าคุณเดินมาถึงหอนั่ง
บ่าวยกสำรับตามมาอย่างรู้ใจว่าเมื่อท่านมา อาหารต้องพร้อม
ช้องนางอยากให้เวลาแห่งการับประทานผ่านไปโดยเร็ว เพราะบาดนัยน์ตากับการที่เห็นบรรดาแม่เลี้ยงของหลวงไกร คอยแต่จะตักปลาแนมเอาใจหลวงไกร ซึ่งอีกฝ่ายดูเต็มอกเต็มใจรับ อย่างที่ช้องนาง คิดเอาเอง
หลังทานข้าวแล้วผู้ใหญ่ยังหาเรื่องชวนหลวงไกรคุยเรื่องงานในรั้วในวังซึ่งหลวงไกรทำงานอยู่ จากนั้นพานคุยเรื่องการกรองดอกไม้ ช้องนางจึงทำเป็นนึกขึ้นได้ เอ่ยแทรกว่า
“จริงด้วยสิเจ้าคะ อิฉันให้บ่าวได้เตรียมดอกไม้ไว้ไหว้พระ อิฉันขอกลับเรือนก่อนนะเจ้าคะ”
กล่าวแล้วไม่รออนุญาตจากใคร ช้องนางรีบกลับทันทีที่ได้โอกาส
เด็กสาวเดินมาด้วยความร้อนรุ่มกลุ้มใจ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของไกรแอบทอดมองตามมาอย่างระมัดระวัง
นานเท่านานของคนรอคอยด้วยความหวังว่าสามีจะตามหลังมาโดยเร็ว แต่ช้องนางยังต้องนั่งนับนิ้วไปมาหลายเที่ยวกระทั่งทนไม่ไหว รู้สึกร้อนใจ จนต้องเรียกผิวให้ไปเตรียมน้ำให้อาบอีกครั้ง
หญิงสาวต้องชำระกาย หวังให้กลิ่นกับข้าวหายไปจากกาย โดยเฉพาะปลาแนม ซึ่งช้องนางไม่ได้เห็นว่าวิเศษตรงไหน แต่ทำให้หญิงสาวร้อนทุกครั้งเมื่อนึกถึง ผิวรู้ใจนายสาวจึงกระเซ้า
“ฤทธิ์ปลาทำเหตุหรือเจ้าคะ คุณของบ่าว”
“ฮึ..อย่ามาปากดี มาถึงเรือนเขา เอ็งก็เป็นคนของคนอื่นไปเสียแล้วสิ” ช้องนางพานคนสนิท
“ผิวก็เป็นคนของคุณอยู่ดี จึงได้รู้นี่เจ้าคะ นี่กระแจะจันทร์ละเลงเสียให้หอมดับคาวปลาไปเลยดีไหมเจ้าคะ”
ผิวกล่าวพลางทาถูกระแจะจันทร์อย่างเห็นเป็นเรื่องเล่น จนช้องนางอดหัวเราะออกมาเสียไม่ได้ ครู่หนึ่งนายสาวรู้สึกหนาวจึงได้ พากันกลับเข้าห้อง
พับเตรียมผ้าแห้งไว้ให้ผลัดเปลี่ยนกันชื้นอีกครั้ง
“ขอบใจมากพับ เอาไว้ข้าไปเที่ยวตลาดเอ็งตามข้าไป ข้าจะหาของมากำนัลให้นะ”
“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ”พับก้มลงกราบอย่างดีใจที่นายคนใหม่ดูเหมือนใจดีไม่น้อย แม้ว่าจะทำกิริยาเหมือนเด็กเอาแต่ใจให้เห็นบ้างก็ตามที
ช้องนางเหน็บผ้าแถบ ส่องโฉมในกระจกด้วยแสงเทียน หันซ้ายแลขวาลางเลือนเพราะแสงสลัวลาง เวลาผ่านไปนานมาก หญิงสาวจึงผุดลุกทำท่าจะออกไปนอกห้อง จึงเกือบชนกับหลวงไกร ซึ่งเพิ่งก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาพร้อมเสียงถามนำมาว่า
“ทำไมจึงรีบกลับ ไม่อยู่คุยกันก่อนเล่าแม่ช้อง” กล่าวพลางหลวงไกรปิดประตูขัดดานอย่างเรียบร้อย
ชายหนุ่มไม่ได้ดูอารมณ์คนฟังว่าเต็มไปด้วยความขัดเคือง ดังนั้นเมื่อเขาหันกลับไปมองอีกฝ่ายแทนการเห็นหน้าเบิกบานใจ กลับเห็นความบึ้งตึงของช้องนาง ซึ่งรอเผชิญหน้าคมคายของอีกฝ่ายอย่างไม่อาจอดใจได้อยู่ เธอกล่าวประชดหลวงไกรออกไปอย่างเต็มปากเต็มคำ
“ข้าวตกถึงท้องอิฉันไม่มากนัก อิฉันจึงไม่ต้องรอเรียงเม็ดนานอย่างคนเอร็ดอร่อยปลาแนมเหลือเกินอย่างคุณหลวง”
ไกรฟังเสียงสั่นเทาของช้องนางแล้วอดยิ้มไม่ได้ เขาจึงเอ่ยกลั้วหัวเราะออกมาว่า
“อย่าบอกนะว่าแม่ช้องหึงหวงฉัน เพราะนั่นหมายความว่าแม่ช้องหมดรักคนของแม่ช้องแล้ว”
หญิงสาวกระถดกายหนีอย่างละอายใจ เมื่อโดนอีกฝ่ายกล่าวแทงใจดำอย่างจังเรื่องหึงหวง ไม่ใช่เรื่องชายที่อยู่ในใจ เพราะชายคนนั้นช้องนางมั่นใจตัวเองแล้วว่ารักชายคนนี้อย่างเต็มหัวใจ ความคับแค้นแน่นใจ ทำให้ช้องนางกล่าวอันใดไม่ออกนอกจากน้ำตาเอ่อรินท้นขอบตาจนร้อนผ่าว ไกรคว้าจับต้นแขนทั้งสองดึงเอาไว้แน่น
“แม่ช้อง ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ”
“คุณหลวงไม่ต้องทนอีกแล้ว คนของคุณมาปรนนิบัติให้แล้วนี่เจ้าคะ เอ่ยปากบอกไปเห็นจะได้มานอนเคียงเสียคืนนี้”
“แม่ช้องกล่าวอะไรออกมารู้ตัวหรือไม่”
“กล่าถึงคนที่ทุกคนใส่พานยกให้คุณหลวงไงเจ้าคะ”
“แม่ช้องอย่ากล่าวไปทางอื่น ฉันกำลังกล่าวเรื่องของเราสองคน แม่ช้องรู้ไหมว่าฉันทุกข์มากแค่ไหน ทรมานใจมากเพียงใด”
ช้องนางหูอื้อตาลาย หึงหวง โกรธ และไม่พอใจจนมีอาการแน่นหน้าอก แต่ความถือดีมีมากจึงเชิดหน้าโต้กลับไปทันทีว่า
“เช่นนั้นก็ไปหาคุณน้ำผึ้งเสียสิเจ้าคะ คุณหลวงจะมัวมาทนอยู่ทำไม”
สิ้นคำสบประมาทน้ำใจรักเดียวของชายหนุ่ม เขาตวัดวงแขนรั้งร่างบอบบางเข้ามาสู่อ้อมอกโดยแน่น ก้มระดมจูบช้องนางไม่เลือกที่ พวงแก้มหอมทั้งสองข้าง ระเรื่อยลงไปจนถึงซอกคอหอมกรุ่น ช้องนางอ่อนระทวยตามแรงจูบของไกร หญิงสาวลืมตัวไปขณะ ก่อนตั้งสติได้จึงดิ้นรนจากอ้อมแขนของไกร ซึ่งรัดไว้ไม่คลาย เขาก้มลงสารภาพความจริงออกมาว่า
“ฉันต้องแอบมองหล่อนนอนหลับอยู่ทุกคืน โดยที่หล่อนช่างหลับฝันถึงคนอื่นได้ โดยไม่สนใจว่าฉันทุกข์ทรมานแค่ไหน”
“คนที่เขาจะคลายทุกข์ให้คุณหลวงมีอยู่แล้วนี่เจ้าคะคุณขา”
“อย่าชี้โพรงให้ฉันนะแม่ช้อง เพราะแค่เอ่ยปากฉันมีได้อีกเรือนหนึ่งทีเดียว”หลวงไกรสวนตอบลืมตัว
ช้องนางใช้แรงฮึดสุดกำลังสะบัดพ้น ผละจากอีกฝ่ายทันทีด้วยโกรธ อย่างที่เกือบเรียกได้ว่าหัวฟัด หัวเหวี่ยง หลวงไกรไม่เข้าใจกิริยาแค้นเคืองมหาศาลของช้องนางเขาจึงไม่อดกลั้นวาจาเอาไว้อีก เขากล่าวโพล่งๆ
“หล่อนทำโกรธฉันด้วยเรื่องอะไรแม่ช้อง หรืออยากไปนัดพบคู่รักของหล่อน ก็ได้แม่ช้อง ไปเลยวันพรุ่งให้คนของหล่อนไปนัดเจอกันกับฉันจะได้มาตกลงกันให้สิ้นเรื่องราวเสียที”
หญิงสาวคับแค้นใจเท่าทวีคุณ นึกน้อยใจไปมากแทบกระอักออกมาเป็นเลือดได้ทีเดียว พาลโกรธไปถึงน้ำผึ้ง
เพียงหญิงอื่นมาเรือนคุณหลวงก็จะเฉดหัวหล่อน ช้องน้องคิดด้วยความคับแค้นใจ ความถือดีมีมากนัก ช้องนางกำมือแน่นสวนกลับไปทันที
“ได้คุณหลวง อิฉันจะไปพาเขามาเจอกับคุณหลวง อิฉันจะให้เขามารับอิฉันลงจากเรือนของคุณหลวงเดี๋ยวนี้”
“แม่ช้อง รู้ไหมว่าพูดอะไรออกมา รู้ไหมว่าใจฉันแทบขาดแล้ว”
“แล้วหัวใจอิฉันเล่าคุณหลวง” เธอยกมือทุบอกตัวเอง เงยหน้าสานสบตาอีกฝ่ายด้วยน้ำตาเอ่อท้นขอบตา โต้เถียงเสียงสั่น ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
“แค่น้องสาวคุณหลวงมา คุณหลวงก็เฉดหัวอิฉันกลับคืนไปหาคุณพ่อ หัวใจของอิฉันคุณหลวงเอาไปวางให้ใครเสียแล้วรึเจ้าคะ คุณหลวงคงไม่คิดสิว่าอิฉันก็มีหัวใจ อายเป็น อิฉันอับอายจนเหลือจะทนแล้ว”
“แม่ช้อง”
ไกรค้อมกายลงโอบอุ้มร่างอรชรขึ้นสู่วงแขน ช้องนางดิ้นรนจนร่วงลงไปบนที่นอนนุ่ม หลวงไกรโถมกายลงทาบทับ ตรึงแขนทั้งสองของอีกฝ่ายไม่ให้ทุบตีทำร้ายเขาได้ ปากพล่าม ขณะที่ใบหน้าคมคายเกือกกลิ้งไปทั่วร่างหอมกรุ่นของช้องนาง
“ฉันไม่ให้แม่ช้องกับใครไม่ให้ ไม่ว่าใครทั้งนั้น ไม่คืนให้แม้แต่คุณพ่อของแม่ช้อง แม่ช้องเป็นเมียฉัน กำลังจะเป็นของฉันทั้งชีวิต”
“คุณหลวง ปล่อยอิฉัน ปล่อยบัดเดี๋ยวนี้ เหตุใดมาทำเช่นนี้ เหตุใดจึง จึงมาทำอย่างนี้”
“ฉันจะเกเรนอนกับหล่อนคืนนี้แล้วแม่ช้อง” เขาดื้อดึงเสียงสั่นพร่า
ช้องนางตาเบิกค้าง ค่อยอ่อนระทวยสิ้นเรี่ยวแรงต่อสัมผัสจากชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของ
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 พ.ค. 2555, 09:47:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 พ.ค. 2555, 09:47:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 2482
| << เวรระงับด้วยการอย่าริจองเวร | เหนือชั้น >> |
zilvermoon 24 พ.ค. 2555, 11:49:53 น.
อิฉันก็ชอบปลาแนมแต่ท่าว่าจะระคายคอก็งานนี้แหละ คุณหลวงเพิ่งจะตบะแตกรึเจ้าคะ เฮอะ
อิฉันก็ชอบปลาแนมแต่ท่าว่าจะระคายคอก็งานนี้แหละ คุณหลวงเพิ่งจะตบะแตกรึเจ้าคะ เฮอะ
คิมหันตุ์ 24 พ.ค. 2555, 12:00:48 น.
อ๊ายยยยยยย
อ๊ายยยยยยย
Zephyr 24 พ.ค. 2555, 19:22:21 น.
ชริ เมาปลาแนมใช่มั้ยคุณหลวง กินมากจนหื่นขึ้นจิตเลย ดูสิ
ชริ เมาปลาแนมใช่มั้ยคุณหลวง กินมากจนหื่นขึ้นจิตเลย ดูสิ