เรือนกุหลาบ
กุหลาบแสนสวยดอกนั้น ช่างแสนดี เป็นที่รักเทิดทูนบูชาของหล่อนสุดหัวใจตั้งแต่เล็กจนโต..หญิงสาวไม่รู้เลย ว่าเบื้องหลังกุหลาบสีสวยนั้นซ่อนคมหนามไว้มิดชิด..เพื่อเป็นอุปสรรคขัดขวางความรักของหล่อนทุกวิถีทาง!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่๑๐ แขกไม่ได้รับเชิญ ๑/๒
เปลวร้อนระอุขยับขยายวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ มุกดาเห็นผู้หญิงหน้าตาเหมือนหล่อนอีกแล้ว เธอคนนั้นนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นกระดานเบื้องหน้า ห้องโล่งสีขาวที่หล่อนเดินสำรวจเมื่อบ่าย กลายเป็นม่านบังตาลายลูกไม้ติดเปลวเพลิงโดยรอบ มุกดาไม่รู้ว่าเกิดไฟไหม้แบบนี้ได้อย่างไร หล่อนเห็นตัวเอง..ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าเห็นคนหน้าเหมือนตัวเองกำลังกรีดร้องเสียงแหลม
ความหวาดกลัว ความเจ็บปวดถาโถมกระหน่ำ เรียวขาที่โผล่พ้นเครื่องแต่งกายคล้ายผ้าซิ่นสีแดงสดมีรอยแผลเหวอะหวะ หล่อนคงสะดุดเข้ากับเขามีคมบางชนิด ที่หล่นเกลื่อนกระจัดกระจายไปทั่ว บนพื้นพรม...ใช่แล้ว นี่คืออีกอย่างที่เปลี่ยนไป มุกดาจำได้ว่าพื้นห้องส่วนนี้เคยเป็นกระเบื้องแผ่นใหญ่สีขาว แต่บัดนี้ถูกวางทับด้วยพรมสีเขียวก้านมะลิ
ผู้ชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่งกระโดดข้ามเก้าอี้ไม้จากทางด้านหลัง มุกดาพยายามหรี่ตามองให้ชัดแต่เขาก็ยังก้มหน้าก้มตาช่วยพยุงหญิงสาวผู้นั้น ทำท่าเหมือนจะแบกขึ้นบ่า เสียงเล็กใสพิมพ์เดียวกับหล่อนเอ่ยขึ้นว่า..
“หนีไปเถิดคุณพี่ น้องขอตายคนเดียว”
ชายหนุ่มในชุดทหารสมัยก่อนส่ายศีรษะรัวกอดหญิงสาวไว้แน่น เขาเงยหน้าขึ้นมาพอดี มุกดาจึงเห็นชัดว่าเขาคือ.. “พี่วิน” นั่นเอง
“คุณวิน!” หล่อนตะโกนสุดเสียงเรียกเขา ทว่าไม่มีใครสักคนได้ยิน แม้แต่ตัวหล่อนเอง
“ไม่ได้..พี่ทิ้งแม่มะลิไว้ไม่ได้ ลองดูอีกสักหน่อยเถิด เกาะหลังพี่ไว้แน่นๆ”
คนที่ถูกเรียก “แม่มะลิ” ส่ายหน้าน้ำตาไหลอาบแก้ม
“น้องลุกไม่ไหวแล้วคุณพี่ หนีไปเร็วไม่เช่นนั้นเราต้องตายกันทั้งคู่”
“ถ้าน้องตายพี่ก็ขอตายร่วมกัน ชาติหน้าหนใดพี่สัญญา..จะรักน้องผู้เดียว”
มุกดายืนมองเหตุการณ์อันแสนซาบซึ้งอยู่ในมุมหนึ่ง..มุมซึ่งหล่อนก็มองไม่เห็นว่าตัวเองอยู่ตรงไหนเช่นกัน เปลวเพลิงถาโถมหนักขึ้นเรื่อยๆ จนมองไม่เห็นช่องทางที่จะหลุดพ้นออกจากกรงเล็บมัจจุราชไปได้..นี่เองกระมังที่ทำให้ “คุณพี่” ของ “แม่มะลิ” ถอดใจ ทรุดตัวลงนั่งตระกองกอดคนรักไว้แน่นก้มหน้ารับความตายที่รุกคืบเข้ามาอย่างไม่ปราณี
มุกดาสะบัดศีรษะสลัดความทรงจำเลวร้ายนั้นออกไป หล่อนพยายามเรียกสมาธิกลับคืนให้อยู่กับการตักข้าวสวยออกมาจากหม้อไฟฟ้า ต้องขอบคุณฝันร้ายที่ทำให้หล่อนตื่นเช้ากว่าปกติ ไม่ต้องกังวลว่าเจ้านายจะชิงตื่นเสียก่อนแล้วลงมาเตรียมอาหารตัดหน้าหล่อน หญิงสาวตั้งใจไว้แล้วว่าเช้านี้หล่อนจะเป็นฝ่ายทำอาหารเช้าให้เขาทานบ้าง..ไม่เช่นนั้นหล่อนคงละอายแก่ใจน่าดู
นึกถึงความฝันก็ทำให้นึกตำหนิตัวเอง..ชักเป็นคนขี้กลัวชนิดไร้เหตุผลมากขึ้นทุกวัน กับแค่ไฟดับคืนเดียวเก็บเอาไปหลอนต่อเนื่อง ลุกลามถึงขั้นไฟไหม้ได้เชียว..
เมนูง่ายๆทำได้ตามวัตถุดิบที่เหลืออยู่ในตู้เย็นห้องครัว ก็ของสดที่กวินไปซื้อมาเมื่อเย็นวานนั่นแหละ มุกดาเห็นอะไรพอผัดรวมกันได้ก็คว้ามาแบบไม่คิดมาก ฝีมือการทำอาหารของหล่อนแค่พอไปวัดไปวา ไม่ถึงกับเลิศเลอเป็นแม่ศรีเรือนผู้มีเสน่ห์ปลายจวักอย่างไพลิน
อาหารที่ถูกทยอยมาวางบนโต๊ะสีขาวโล่ง มีกระเพราะทะเล ผัดผักรวมมิตร และไข่ดาวอีกสองฟองนอกเหนือจากอาหาร เพิ่มความสดชื่นด้วยการประดับแจกันเสียบกุหลาบขาวตัดดอกสามดอกชูช่อสดใส บ้านพักส่วนตัวของกวินอยู่ติดกับตลาดสด สามารถเดินเท้าเปล่าออกไปได้ไม่ไกลนัก แล้วก็เป็นโชคดีของหล่อนที่พอดีเจอร้านขายดอกไม้สดใกล้ตลาดเสียก่อน
เสียงสัญญาณกริ่งหน้าเทอเรสต์ใกล้สระน้ำ บอกว่ามีแขกผู้มาเยือนรายใหม่ มุกดาเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนบนโต๊ะก่อนจะรีบเดินออกไปตามทางหินกรวดจนกระทั่งถึงประตูไม้ซี่ ยื่นหน้าสอดสายตาออกไปตรงช่องสี่เหลี่ยมเล็กทำคล้ายหน้าต่าง หล่อนจึงพบแขกผู้ที่หล่อนไม่คาดฝันว่าจะพบกันเช้านี้
“พี่แพร..”
เสียงอุทานเล็กใสบอกความดีใจระคนประหลาดใจ มุกดาปลดกลอนประตูก่อนจะเปิดรับพี่สาวสุดรักเข้ามาด้านใน
“ไงเรา..มาเที่ยวตากอากาศหน้าตาสดชื่นเชียว”
แพรวาทักทายน้องสาวด้วยรอยยิ้มกระจ่างตา มุกดาสวมกอดเข้าที่เอวคอดกิ่วของพี่สาว หล่อนเพิ่งสังเกตว่ามีใครอีกคนตามหลังเข้ามาด้วย
“นี่เพื่อนพี่จ้ะไข่มุก ชื่อพี่หวาน”
แพรวาดันแขนน้องสาวออกเบาๆหลังจากกอดเนื้อนุ่มนิ่มของเด็กน้อยจนหายคิดถึงกันแล้ว
“สวัสดีจ้ะน้องไข่มุก” พี่หวานเอ่ยทักหล่อน มุกดายิ้มจนเห็นรอยบุ๋มตรงกลางแก้ม นัยน์ตากลมโตสีดำขลับบอกความชื่นชมผู้มาใหม่อย่างปิดไม่มิด
“น้องแพรหน้าตาหยั่งกะสโนว์ไวท์ น่ารักจังเลยนะจ๊ะ”
พี่หวานหันไปบอกพี่สาวหล่อน.. “พี่หวาน” นอกจากจะเสียงหวาน ปากหวาน แล้วยังหวานไปทั้งตัวเหมือนไอศกรีมราดน้ำเชื่อม ผมหน้าม้าตัดตรงทรงบ๊อบเท ไม่ได้ทำให้เพื่อนพี่สาวหล่อนดูเปรี้ยวขึ้นเลย กลับยิ่งทำให้ดวงหน้ารูปหัวใจหวานหยดย้อยเข้าไปอีก โดยเฉพาะร่างเล็กๆ หุ่นบางกะทัดรัดอย่างดาราวัยรุ่นไทยที่กำลังนิยม สาวร่างเล็ก ผิวขาวอมชมพู..พี่หวานนี่แหละคือตัวแทนขวัญใจหนุ่มชาวไทย หรืออาจจะบางเชื้อชาติที่กำลังนิยมสาวเทรนด์นี้
มุกดาพาพี่สาวและเพื่อนสนิทเข้ามานั่งรอในห้องที่จัดส่วนไว้เป็นพื้นที่รับรองแขก มีเก้าอี้นวมแบบยาวกับแบบเดี่ยวอยู่ไม่กี่ตัว เฟอร์นิเจอร์อื่นยังไม่มีนอกจากทีวีจอแบนขนาดกะทัดรัดฝังผนังไม้ ซึ่งหล่อนไม่กล้าถือวิสาสะกดรีโมทเปิดหน้าจอมันขึ้นมา ด้วยความเกรงใจเจ้านาย ถือว่าตัวเองไม่ใช่เจ้าของสถานที่
หญิงสาวขอตัวไปรินน้ำเย็นเฉียบในตู้เย็นออกมาเสิร์ฟแขกกิตติมศักดิ์ทั้งสอง ทีแรกตั้งใจจะขึ้นไปเคาะประตูบอกเจ้าของบ้านว่าแขกคนสำคัญมาเยือน แต่พี่สาวห้ามไว้ก่อน บอกว่าเดี๋ยว “คนพิเศษ” ของหล่อนก็ลงมาเอง หล่อนรอได้ มุกดาก็เลยตามใจพี่สาว หล่อนเองก็เกรงใจกวินเหมือนกันหากต้องปลุกเขาขึ้นมาในเวลาไก่ขันพอดีแบบนี้
“จะได้ไปเยี่ยมคุณพ่อด้วยนี่เรา..โชคสองชั้นนะเนี่ย ได้มาทำงานชิลล์ๆ แถมยังได้แวะหาคุณพ่อ”
แพรวาเปิดประเด็นขึ้นมาก่อน หลังจากรับแก้วน้ำเย็นๆจากน้องสาวมาดื่มพอเป็นพิธี
“พี่แพรรู้?”
มุกดาได้ยินตัวเองหลุดปากถามออกไป ก่อนจะนิ่งอึ้งด้วยความรู้สึกหลากหลาย...อย่างนี้นี่เอง ที่มาของคำเชิญชวนเมื่อคืน เจ้านายของหล่อนรู้จักที่ทางบ้านผู้เป็นบิดาจากพี่สาว หล่อนไม่น่าโง่เลย..แล้วทำไมจะต้องน้อยใจด้วยนะ ก็พี่สาวหล่อนเป็นคนรักของเจ้านาย ทำไมเขาสองคนจะพูดคุยเรื่องแบบนี้ให้กันฟังไม่ได้..หล่อนนึกตำหนิตัวเองในใจ
ชั่วแวบหนึ่งของความอิจฉาผุดขึ้น หล่อนคิดว่าตัวเองสมควรตกนรกหมกไหม้ที่รู้สึกแบบนั้นได้ลงคอ
“เป็นอะไรไปยายไข่มุก..ไม่ดีใจหรือจะได้ไปเยี่ยมคุณพ่อ”
แพรวายื่นหน้าเข้ามาใกล้แววตาบอกความเป็นห่วงเมื่อเห็นหล่อนนิ่งไปพักใหญ่..พี่หวานก็เหมือนกัน กำลังมองหล่อนด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ดีใจซีคะ ไม่ได้เจอคุณพ่อมาเป็นเดือน”
มุกดาตอบแก้เก้อ
“พี่หวานกับพี่แพรอยากได้กาแฟเพิ่มไหมคะ ไข่มุกจะไปชงให้”
“ไม่ล่ะจ้ะ..ขอแค่ได้เห็นหนุ่มหล่อเพอร์เฝ็กอย่างที่พี่แพรเขาอวดไว้..พี่ก็คงตาสว่างไปทั้งคืน”
พี่หวาน..บอกทีเล่นทีจริง เสียงหวานเหมือนแกล้งเย้าเพื่อนสนิทนั้น ทำให้มุกดาต้องแอบเหลือบตามองท่าทีของพี่สาว แต่เมื่อเห็นแพรวายังยิ้มเก๋ นัยน์ตามีประกายความสุขฉายชัด ก็เลยเลิกใส่ใจกับคำพูดนั้น
“ดูเล่นได้เป็นอาหารตาอย่างเดียวนะจ๊ะยายหวาน..ฉันขอเตือน”
แพรวาหันไปส่งสายตาแปลกๆให้เพื่อนซี้ มุกดาคิดว่านั่นคงเป็นการเย้าแหย่ระหว่างเพื่อนสนิทอีกเช่นกัน...แต่หารู้ไม่ว่าหล่อนคิดผิดถนัด!
ความหวาดกลัว ความเจ็บปวดถาโถมกระหน่ำ เรียวขาที่โผล่พ้นเครื่องแต่งกายคล้ายผ้าซิ่นสีแดงสดมีรอยแผลเหวอะหวะ หล่อนคงสะดุดเข้ากับเขามีคมบางชนิด ที่หล่นเกลื่อนกระจัดกระจายไปทั่ว บนพื้นพรม...ใช่แล้ว นี่คืออีกอย่างที่เปลี่ยนไป มุกดาจำได้ว่าพื้นห้องส่วนนี้เคยเป็นกระเบื้องแผ่นใหญ่สีขาว แต่บัดนี้ถูกวางทับด้วยพรมสีเขียวก้านมะลิ
ผู้ชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่งกระโดดข้ามเก้าอี้ไม้จากทางด้านหลัง มุกดาพยายามหรี่ตามองให้ชัดแต่เขาก็ยังก้มหน้าก้มตาช่วยพยุงหญิงสาวผู้นั้น ทำท่าเหมือนจะแบกขึ้นบ่า เสียงเล็กใสพิมพ์เดียวกับหล่อนเอ่ยขึ้นว่า..
“หนีไปเถิดคุณพี่ น้องขอตายคนเดียว”
ชายหนุ่มในชุดทหารสมัยก่อนส่ายศีรษะรัวกอดหญิงสาวไว้แน่น เขาเงยหน้าขึ้นมาพอดี มุกดาจึงเห็นชัดว่าเขาคือ.. “พี่วิน” นั่นเอง
“คุณวิน!” หล่อนตะโกนสุดเสียงเรียกเขา ทว่าไม่มีใครสักคนได้ยิน แม้แต่ตัวหล่อนเอง
“ไม่ได้..พี่ทิ้งแม่มะลิไว้ไม่ได้ ลองดูอีกสักหน่อยเถิด เกาะหลังพี่ไว้แน่นๆ”
คนที่ถูกเรียก “แม่มะลิ” ส่ายหน้าน้ำตาไหลอาบแก้ม
“น้องลุกไม่ไหวแล้วคุณพี่ หนีไปเร็วไม่เช่นนั้นเราต้องตายกันทั้งคู่”
“ถ้าน้องตายพี่ก็ขอตายร่วมกัน ชาติหน้าหนใดพี่สัญญา..จะรักน้องผู้เดียว”
มุกดายืนมองเหตุการณ์อันแสนซาบซึ้งอยู่ในมุมหนึ่ง..มุมซึ่งหล่อนก็มองไม่เห็นว่าตัวเองอยู่ตรงไหนเช่นกัน เปลวเพลิงถาโถมหนักขึ้นเรื่อยๆ จนมองไม่เห็นช่องทางที่จะหลุดพ้นออกจากกรงเล็บมัจจุราชไปได้..นี่เองกระมังที่ทำให้ “คุณพี่” ของ “แม่มะลิ” ถอดใจ ทรุดตัวลงนั่งตระกองกอดคนรักไว้แน่นก้มหน้ารับความตายที่รุกคืบเข้ามาอย่างไม่ปราณี
มุกดาสะบัดศีรษะสลัดความทรงจำเลวร้ายนั้นออกไป หล่อนพยายามเรียกสมาธิกลับคืนให้อยู่กับการตักข้าวสวยออกมาจากหม้อไฟฟ้า ต้องขอบคุณฝันร้ายที่ทำให้หล่อนตื่นเช้ากว่าปกติ ไม่ต้องกังวลว่าเจ้านายจะชิงตื่นเสียก่อนแล้วลงมาเตรียมอาหารตัดหน้าหล่อน หญิงสาวตั้งใจไว้แล้วว่าเช้านี้หล่อนจะเป็นฝ่ายทำอาหารเช้าให้เขาทานบ้าง..ไม่เช่นนั้นหล่อนคงละอายแก่ใจน่าดู
นึกถึงความฝันก็ทำให้นึกตำหนิตัวเอง..ชักเป็นคนขี้กลัวชนิดไร้เหตุผลมากขึ้นทุกวัน กับแค่ไฟดับคืนเดียวเก็บเอาไปหลอนต่อเนื่อง ลุกลามถึงขั้นไฟไหม้ได้เชียว..
เมนูง่ายๆทำได้ตามวัตถุดิบที่เหลืออยู่ในตู้เย็นห้องครัว ก็ของสดที่กวินไปซื้อมาเมื่อเย็นวานนั่นแหละ มุกดาเห็นอะไรพอผัดรวมกันได้ก็คว้ามาแบบไม่คิดมาก ฝีมือการทำอาหารของหล่อนแค่พอไปวัดไปวา ไม่ถึงกับเลิศเลอเป็นแม่ศรีเรือนผู้มีเสน่ห์ปลายจวักอย่างไพลิน
อาหารที่ถูกทยอยมาวางบนโต๊ะสีขาวโล่ง มีกระเพราะทะเล ผัดผักรวมมิตร และไข่ดาวอีกสองฟองนอกเหนือจากอาหาร เพิ่มความสดชื่นด้วยการประดับแจกันเสียบกุหลาบขาวตัดดอกสามดอกชูช่อสดใส บ้านพักส่วนตัวของกวินอยู่ติดกับตลาดสด สามารถเดินเท้าเปล่าออกไปได้ไม่ไกลนัก แล้วก็เป็นโชคดีของหล่อนที่พอดีเจอร้านขายดอกไม้สดใกล้ตลาดเสียก่อน
เสียงสัญญาณกริ่งหน้าเทอเรสต์ใกล้สระน้ำ บอกว่ามีแขกผู้มาเยือนรายใหม่ มุกดาเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนบนโต๊ะก่อนจะรีบเดินออกไปตามทางหินกรวดจนกระทั่งถึงประตูไม้ซี่ ยื่นหน้าสอดสายตาออกไปตรงช่องสี่เหลี่ยมเล็กทำคล้ายหน้าต่าง หล่อนจึงพบแขกผู้ที่หล่อนไม่คาดฝันว่าจะพบกันเช้านี้
“พี่แพร..”
เสียงอุทานเล็กใสบอกความดีใจระคนประหลาดใจ มุกดาปลดกลอนประตูก่อนจะเปิดรับพี่สาวสุดรักเข้ามาด้านใน
“ไงเรา..มาเที่ยวตากอากาศหน้าตาสดชื่นเชียว”
แพรวาทักทายน้องสาวด้วยรอยยิ้มกระจ่างตา มุกดาสวมกอดเข้าที่เอวคอดกิ่วของพี่สาว หล่อนเพิ่งสังเกตว่ามีใครอีกคนตามหลังเข้ามาด้วย
“นี่เพื่อนพี่จ้ะไข่มุก ชื่อพี่หวาน”
แพรวาดันแขนน้องสาวออกเบาๆหลังจากกอดเนื้อนุ่มนิ่มของเด็กน้อยจนหายคิดถึงกันแล้ว
“สวัสดีจ้ะน้องไข่มุก” พี่หวานเอ่ยทักหล่อน มุกดายิ้มจนเห็นรอยบุ๋มตรงกลางแก้ม นัยน์ตากลมโตสีดำขลับบอกความชื่นชมผู้มาใหม่อย่างปิดไม่มิด
“น้องแพรหน้าตาหยั่งกะสโนว์ไวท์ น่ารักจังเลยนะจ๊ะ”
พี่หวานหันไปบอกพี่สาวหล่อน.. “พี่หวาน” นอกจากจะเสียงหวาน ปากหวาน แล้วยังหวานไปทั้งตัวเหมือนไอศกรีมราดน้ำเชื่อม ผมหน้าม้าตัดตรงทรงบ๊อบเท ไม่ได้ทำให้เพื่อนพี่สาวหล่อนดูเปรี้ยวขึ้นเลย กลับยิ่งทำให้ดวงหน้ารูปหัวใจหวานหยดย้อยเข้าไปอีก โดยเฉพาะร่างเล็กๆ หุ่นบางกะทัดรัดอย่างดาราวัยรุ่นไทยที่กำลังนิยม สาวร่างเล็ก ผิวขาวอมชมพู..พี่หวานนี่แหละคือตัวแทนขวัญใจหนุ่มชาวไทย หรืออาจจะบางเชื้อชาติที่กำลังนิยมสาวเทรนด์นี้
มุกดาพาพี่สาวและเพื่อนสนิทเข้ามานั่งรอในห้องที่จัดส่วนไว้เป็นพื้นที่รับรองแขก มีเก้าอี้นวมแบบยาวกับแบบเดี่ยวอยู่ไม่กี่ตัว เฟอร์นิเจอร์อื่นยังไม่มีนอกจากทีวีจอแบนขนาดกะทัดรัดฝังผนังไม้ ซึ่งหล่อนไม่กล้าถือวิสาสะกดรีโมทเปิดหน้าจอมันขึ้นมา ด้วยความเกรงใจเจ้านาย ถือว่าตัวเองไม่ใช่เจ้าของสถานที่
หญิงสาวขอตัวไปรินน้ำเย็นเฉียบในตู้เย็นออกมาเสิร์ฟแขกกิตติมศักดิ์ทั้งสอง ทีแรกตั้งใจจะขึ้นไปเคาะประตูบอกเจ้าของบ้านว่าแขกคนสำคัญมาเยือน แต่พี่สาวห้ามไว้ก่อน บอกว่าเดี๋ยว “คนพิเศษ” ของหล่อนก็ลงมาเอง หล่อนรอได้ มุกดาก็เลยตามใจพี่สาว หล่อนเองก็เกรงใจกวินเหมือนกันหากต้องปลุกเขาขึ้นมาในเวลาไก่ขันพอดีแบบนี้
“จะได้ไปเยี่ยมคุณพ่อด้วยนี่เรา..โชคสองชั้นนะเนี่ย ได้มาทำงานชิลล์ๆ แถมยังได้แวะหาคุณพ่อ”
แพรวาเปิดประเด็นขึ้นมาก่อน หลังจากรับแก้วน้ำเย็นๆจากน้องสาวมาดื่มพอเป็นพิธี
“พี่แพรรู้?”
มุกดาได้ยินตัวเองหลุดปากถามออกไป ก่อนจะนิ่งอึ้งด้วยความรู้สึกหลากหลาย...อย่างนี้นี่เอง ที่มาของคำเชิญชวนเมื่อคืน เจ้านายของหล่อนรู้จักที่ทางบ้านผู้เป็นบิดาจากพี่สาว หล่อนไม่น่าโง่เลย..แล้วทำไมจะต้องน้อยใจด้วยนะ ก็พี่สาวหล่อนเป็นคนรักของเจ้านาย ทำไมเขาสองคนจะพูดคุยเรื่องแบบนี้ให้กันฟังไม่ได้..หล่อนนึกตำหนิตัวเองในใจ
ชั่วแวบหนึ่งของความอิจฉาผุดขึ้น หล่อนคิดว่าตัวเองสมควรตกนรกหมกไหม้ที่รู้สึกแบบนั้นได้ลงคอ
“เป็นอะไรไปยายไข่มุก..ไม่ดีใจหรือจะได้ไปเยี่ยมคุณพ่อ”
แพรวายื่นหน้าเข้ามาใกล้แววตาบอกความเป็นห่วงเมื่อเห็นหล่อนนิ่งไปพักใหญ่..พี่หวานก็เหมือนกัน กำลังมองหล่อนด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ดีใจซีคะ ไม่ได้เจอคุณพ่อมาเป็นเดือน”
มุกดาตอบแก้เก้อ
“พี่หวานกับพี่แพรอยากได้กาแฟเพิ่มไหมคะ ไข่มุกจะไปชงให้”
“ไม่ล่ะจ้ะ..ขอแค่ได้เห็นหนุ่มหล่อเพอร์เฝ็กอย่างที่พี่แพรเขาอวดไว้..พี่ก็คงตาสว่างไปทั้งคืน”
พี่หวาน..บอกทีเล่นทีจริง เสียงหวานเหมือนแกล้งเย้าเพื่อนสนิทนั้น ทำให้มุกดาต้องแอบเหลือบตามองท่าทีของพี่สาว แต่เมื่อเห็นแพรวายังยิ้มเก๋ นัยน์ตามีประกายความสุขฉายชัด ก็เลยเลิกใส่ใจกับคำพูดนั้น
“ดูเล่นได้เป็นอาหารตาอย่างเดียวนะจ๊ะยายหวาน..ฉันขอเตือน”
แพรวาหันไปส่งสายตาแปลกๆให้เพื่อนซี้ มุกดาคิดว่านั่นคงเป็นการเย้าแหย่ระหว่างเพื่อนสนิทอีกเช่นกัน...แต่หารู้ไม่ว่าหล่อนคิดผิดถนัด!
ศิลาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ค. 2555, 23:42:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ค. 2555, 23:42:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 1636
| << บทที่๙ พรจากพี่สาว ๒/๒ | บทที่๑๐ แขกไม่ได้รับเชิญ ๒/๒ >> |
เดิมเดิม 28 พ.ค. 2555, 08:23:42 น.
ยัยแพรมีแผนตลอด
ยัยแพรมีแผนตลอด
ศิลาริน 28 พ.ค. 2555, 10:46:09 น.
คงต้องวางแผนจนกว่าจะบรรลุเป้าหมายมั้งคะ อิอิ
คงต้องวางแผนจนกว่าจะบรรลุเป้าหมายมั้งคะ อิอิ
แล่นแต๊ 28 พ.ค. 2555, 18:54:07 น.
ไข่มุกจะทันยายพี่แพรมั๊ยเนี่ย น่าเป็นห่วง
ไข่มุกจะทันยายพี่แพรมั๊ยเนี่ย น่าเป็นห่วง
ศิลาริน 28 พ.ค. 2555, 21:04:47 น.
เอาใจช่วยนางเอกของศิลารินกันนะคะ^^
เอาใจช่วยนางเอกของศิลารินกันนะคะ^^