ลิลลี่สีเพลิง
Tags: โรแมนติก-ดราม่า
ตอน: การเริ่มต้นของสายสัมพันธ์...1
เอลย่า...ยืนอยู่ตรงนั้น ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ที่แวดล้อมไปด้วยกลุ่มชายจำนวนสามสี่คน เจซาเร็ตไม่ได้ยินหรอกว่าชายเหล่านั้นพูดอะไรกับเธอ แต่จากสีหน้าไม่พอใจ อึดอัดระคนหวาดกลัวของเอลย่า ทำให้เขารู้ว่าหญิงสาวกำลังต้องการความช่วยเหลือ บุรุษหนุ่มจอดรถภายในที่จอดรถของมหาวิทยาลัย ก่อนจะมุ่งตรงมาหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
“บอกอะไรให้รู้ไว้นะ อิศราวดี...บริษัทตาของเธอกำลังตกที่นั่งลำบาก ฉันรู้มาจากญาติ ถ้าคืนนี้เธอไปเที่ยวผับกับฉัน ฉันจะลองปรึกษากับญติก็ได้ว่า จะช่วยตาเธอได้อย่างไร”
“ฉันไม่เชื่อ...อย่ามายุ่งกับฉันนะ” อิศราวดีปัดป่ายสองมือที่วุ่นวายแต่จะแตะส่วนนั้นส่วนนี้ของเธออย่างชั่วร้าย
“ถามพวกนี้ก็ได้ว่าจริงไหม...ฉันอุตส่าห์ยอมยื่นข้อเสนอช่วยบริษัทของตาเธอนะ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย” ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา แต่นิสัยกักขฬะพยักพเยิดกับเพื่อนอีกสามคนที่ยืนล้อมหญิงสาว พวกเขาต่างยิ้มยียวนร้ายกาจ และส่งเสียงสนับสนุนผู้นำกลุ่มเป็นเสียงเดียวกัน
“อย่ามาหลอกฉันเสียให้ยากเลย มาร์วิน นายอยากได้ตัวฉันเลยต้องใช้วิธีโกหกพกลมสกปรกแบบนี้ ฉันรู้ทันนายหรอก” พูดคัดค้านแต่ใจหายวาบโดยไม่รู้ตัว เมื่อคิดถึงเหตุผลของผู้เป็นตาที่มักจะนอนโรงแรมในนิวยอรก์มากกว่าจะกลับมาอยู่กับเธอในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
‘บริษัทของเรามีเรื่องวุ่นๆนิดหน่อย เอลย่า...ตาไม่อยู่หลานต้องดูแลตัวเองดีๆนะ’
อิศราวดีรีบปัดมือหนาที่เอื้อมมาจับปลายคางออกเต็มแรง เบี่ยงหน้าหลบจมูกโด่งที่ซุกลงมาข้างแก้มพัลวัน ทันเห็นรอยยิ้มเหยียดหยามร้ายกาจและดวงตาเจ้าเล่ห์วาววับของมาร์วิน
เผียะ!
หญิงสาวตบหน้าเขาเมื่อสบโอกาส หลานชายเจ้าของบริษัทใหญ่หันกลับมามองด้วยดวงตาดุดัน ใบหน้าถมึงทึง เสียงหัวเราะชอบใจปนเสียงร้องเชียร์ที่เคยดังรอบกาย เงียบกริบเหมือนตกอยู่ในป่าช้า
“มันจะมากไปแล้วนะ อิศราวดี” มาร์วินคำราม เงื้อฝ่ามือขึ้นสูง อิศราวดีหลับตาปี๋ รอรับความเจ็บปวด อยากหนีก็หนีไม่ได้ ได้แต่ยืนพิงต้นไม้อยู่ในวงล้อมอันน่ารังเกียจ
“เฮ้...เอลย่าที่รัก พวกนี้มีปัญหากับคุณหรือเปล่า” เจซาเร็ตทักทายตามสบาย มองสาวสวยที่เรียวหน้าซีดขาวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน หากมือข้างหนึ่งของเขากำข้อมือใหญ่ของนักเลงโตแน่น และบีบเต็มแรงจนมาร์วินหน้าบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเจ็บปวด อิศราวดีลืมตาขึ้นมอง หายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง สบเรียวตาสีทองด้วยความขอบคุณ โล่งอก ตื่นเต้นดีใจ ก่อนจะรีบเดินมายืนเบื้องหลังเจซาเร็ต
“แกเป็นใครวะ ไอ้บ้า บังอาจมาขวางทางฉัน” มาร์วินเอ่ยลอดไรฟัน เพราะเจซาเร็ตยืนจับข้อมือเขาทางด้านหลัง นักเลงโตจึงต้องเอี้ยวหน้าไปมอง ทั้งงุนงงและแปลกใจที่เพื่อนร่วมก๊วนทั้งสามทำไมถึงนิ่งเฉย ไม่เข้ามาช่วยเหลือเขา
“อย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีก ถ้าฉันรู้...แกตายแน่!” เจซาเร็ตขู่เสียงกระด้าง พร้อมปล่อยข้อมือและผลักหลังมันออกห่างจนกระเด้นชนต้นไม้ มาร์วินรีบหมุนตัวเข้าหา เงื้อหมัดขึ้นสูง แต่ทว่า...เมื่อเห็นดวงตาคมกริบแข็งกร้าวบนเรียวหน้าสงบนิ่ง ของบุรุษที่มีเรือนร่างสูงใหญ่กว่าเกือบห้านิ้วแถมทั้งเนื้อทั้งตัวยังอุดมไปด้วยหมัดกล้ามที่ปรากฏให้เห็นผ่านเสื้อยืดสีดำพอดีตัว มาร์วินก็ลดหมัดลง กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ แล้วแหวกวงล้อมเพื่อนจากไป ปล่อยให้เพื่อนทั้งสามวิ่งตามไปติดๆด้วยความขวัญหนีดีฝ่อ
ใครบ้างจะไม่รู้จัก เจซาเร็ต เดโอบานส์ แม็คลาฟลิน นักเลงโตคุมถิ่นคนดำในนิวยอร์ก!
“ขอบคุณค่ะ เจซาเร็ต”
“ไอ้พวกนั้นมันชอบตามหาเรื่องเธอแบบนี้เสมอหรือเปล่า...เอลย่า”
“เอ่อ...ก็ ถ้ามาร์วินอยากได้ตัวฉัน” อิศราวดีบอกไปตามตรง แต่จุดประกายไฟวูบวาบในดวงตาสีสวยของเจซาเร็ตขึ้นทันที
“หมายความว่า...ถ้าวันไหนเธอไม่ปฏิเสธมัน มันจะได้ตัวเธอใช่ไหม?” อิศราวดีตกตะลึง หน้าซีดขาวก่อนจะแดงซ่านด้วยความฉุนโกรธ นี่...ชายในฝันเห็นเธอเป็นคนยังไงกัน!
“เจซาเร็ต...ฉันไม่เคยคิดว่าเซ็กซ์เป็นเรื่องง่ายๆหรอกนะ ฉันไม่ใช่สาวรักสนุก!” เจซาเร็ตยิ้มกริ่ม เมื่อยัยเพี้ยนของเขาเปิดเปลือยจนหมดเปลือก คนถูกล้วงความลับหน้าแดงสร้านมากกว่าเก่า เมื่อเห็นแววตาพึงพอใจจากอีกฝ่าย นึกอยากชกเขาให้หน้าหงาย เขาจะเจ้าเล่ห์กับสาวๆแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ?
“เธอต้องเรียนวิชาศิลปะป้องกันตัวแล้วล่ะ เอลย่า” เจซาเร็ตเปลี่ยนประเด็น ไม่อินังขังขอบกับความโมโหของอิศราวดี
“ฉันเรียนหนักค่ะ ช่วงนี้ คิดว่าไม่มีเวลาเรียนวิชาอื่นเพิ่มอีกแล้ว” หญิงสาวยังยืนบอกปัด ฉุนไม่หายที่เขาไม่ยอมขอโทษต่อการดูถูกเธอเช่นนี้ ใช่...เธออาจจะกล้าทำเรื่องบ้าๆแบบเมื่อคืนวันเสาร์ แต่เธอจะไม่ยอมกระโดดขึ้นเตียงกับใครง่ายๆหรอกนะ ต่อให้เป็นชายในฝันตรงหน้าก็เถอะ!
เจซาเร็ตถือวิสาสะจับมือเล็กบางแล้วจูงเดินไปหาเจ้าซิลเวอร์ สปารคเคิล แต่อิศราวดีขืนตัวไม่ยอมก้าวตามง่ายๆ บุรุษหนุ่มจึงเหลียวหลังมามองพลางเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“อย่ามาถูกตัวฉัน เพราะฉันไม่...ง่าย...อย่างที่คิด” หญิงสาวเน้นเสียง เจซาเร็ตยอมปล่อยมือบาง รู้ว่าเธอโกรธ และเพราะเขาเป็นต้นเหตุ
“ขอโทษ...ฉันเสียใจที่พูดออกไปแบบนั้น”
“คุณคงผ่านผู้หญิงมามากล่ะสิ จึงเหมารวมฉันเป็นหนึ่งในนั้นด้วย” อิศราวดีมิวายประชดกลับ แม้จะเริ่มอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว
“ไม่เอาน่า เอลย่า...เธอควรจะโกรธไอ้เลวสี่ตัวนั่นมากกว่าจะมาโกรธคนที่ช่วยเธอตรงหน้า และเข้าใจเธอผิดๆเพราะคำพูดตรงไปตรงมาของเธอนะ” เจซาเร็ตมองสาวสวยตรงหน้าด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย แต่เหตุผลของเขามันเหมือนกับการแก้ตัว อิศราวดีจึงยังไม่เลิกโมโหแม้สายตาเขาที่ใช้มองจะทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นเด็กน้อย
“คุณไม่ได้เข้าใจผิด คุณพยายามล้วงความลับจากฉัน”
“ก็แล้วไง...ในเมื่อฉันสนใจเธอจริงๆแล้วนี่” เจซาเร็ตโพล่งออกมาตามใจคิดบ้าง อิศราวดีตาโต มองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา หัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นโหนกแก้มเขามีสีเรื่อ จึงเอ่ยเสียงเบาลงว่า
“สนใจฉัน...คุณบอกว่าสนใจฉัน”
“ใช่...เราลองมาคบกันดูไหม ฉันยอมรับว่าวิธีการทอดสะพานบ๊องส์ๆของเธอนั้น ทำให้ฉันทั้งโมโหทั้งขำแต่ฉันก็รู้สึกประทับใจด้วย ถ้าเธอไม่รังเกียจพนักงานล้างรถอย่างฉัน จะลองคบหาดูใจกับฉันไหม?”
เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม...เอลย่า ชายในฝันกำลังจะขอคบเธอในฐานะแฟน และถ้าความสัมพันธ์ดำเนินไปได้ด้วยดีเธอก็จะได้เป็นเจ้าสาวของชายที่หล่อเหลาสมบูรณ์แบบที่สุดคนหนึ่ง
ขณะที่อิศราวดีกำลังฝันเฟื่องไปไกล นัยน์ตาลอยเคลิ้มฝันลืมความโกรธจนหมดสิ้น ปล่อยให้เจซาเร็ตมองอาการใจลอยของเธออย่างขำๆ เสียงหวานใสที่แสนคุ้นเคยก็ดังเข้ามาในโสตประสาท พร้อมร่างโปร่งระหงแบบนางแบบของสาวสวยมาดผู้ดีผมสีบลอนด์ทองก็เข้ามายืนระหว่างคนทั้งสอง
“โอ...เจซาเร็ต คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เทเรซ่า คอรท์นีย์ ประธานสภานักศึกษามองชายตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม ก่อนจะปรายตามองหญิงสาวอีกคนในที่นั้น
“อ้าว...อิศราวดี เธอรู้จักเจซาเร็ตด้วยหรือ?” น้ำเสียงของเทเรซ่าบ่งชัดถึงความไม่ชอบใจ อิศราวดีจะเอ่ยพูดแต่บุรุษหนุ่มสวนขึ้นก่อน
“ดีใจที่ได้พบคุณอีกนะ เทเรซ่า เกร็กสบายดีใช่ไหม”
“ฉันยังเหมือนเดิมค่ะ เจซาเร็ต ยังรอวันที่จะไปไหนมาไหนกับคุณเสมอ แม้เราจะห่างกันเพราะเรื่องของเกร็กมากกว่าหนึ่งเดือนแล้ว เย็นนี้คุณว่างไหมคะ?”
“ผมมีนัดแล้ว” เจซาเร็ตบอก แต่ดวงตาเหลือบมองอิศราวดียิ้มๆ โดยที่ฝ่ายสาวเจ้ายืนขมวดคิ้วประมวลคำพูดของคนทั้งสองถึงความนัยราวคำนวณตัวเลขในบัญชี เทเรซ่ามองตามสายตาบุรุษหนุ่มแล้วฉุนกึกในใจ
“รสนิยมคุณเปลี่ยนไปนะ เจซาเร็ต คุณเปลี่ยนใจมาชอบแบบเบบี้แล้วยังงั้นหรือ”
“ผมไม่มีรสนิยม ผมมีแต่ความพึงพอใจ”
“คุณเข้าใจฉันผิดเรื่องเกร็ก...ฉันอยากอธิบาย...”
“เอลย่า...ผมหิวข้าวแล้ว คุณเลี้ยง จำได้ไหมมื้อนี้” เจซาเร็ตกล่าวแทรกขึ้น คว้ามือคนตัวเล็กแล้วออกแรงจูง อิศราวดีส่งยิ้มจืดเจื่อนให้เทเรซ่าที่ถลึงตากลับ ได้แต่มองดูสาวน้อยลูกครึ่งขึ้นนั่งคร่อมบนฮาร์เลย์สุดเปรี้ยว รับหมวกกันน็อกอีกใบมาสวม ก่อนหนุ่มหล่อกับสาวสวยจะหายออกไปจากมหาวิทยาลัย ทิ้งให้ประธานสภานักศึกษาสาวยืนกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจที่พ่ายแพ้คนที่เกือบจะด้อยกว่าเธอในทุกทิศทาง
ในบรรดาสาวสวยของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ อิศราวดีกับเทเรซ่าคือสองในสามของผู้หญิงที่ชายหนุ่มทั้งมหาวิทยาลัยอยากออกเดตด้วย เทเรซ่า คอรท์นีย์คือสาวสวยที่เรียนเก่ง กิจกรรมเลิศ มนุษยสัมพันธ์เยี่ยม จนได้รับเลือกเป็นประธานสภานักศึกษา ส่วนอิศราวดีหรือเอลย่าเป็นหลานสาวของเจ้าของธุรกิจขนาดกลางที่เรียนเก่งหาตัวจับยากคนหนึ่ง แต่เพราะเธอชอบทำตัวเงียบๆ ไม่สังสรรค์กับใคร ใช้ชีวิตอย่างจืดชืด หวงตัว จึงเข้ากับคนอื่นได้ยาก อิศราวดีมีเพื่อนที่เรียกได้ว่าน้อยยิ่งกว่าน้อย แต่ถึงกระนั้น...เธอก็เป็นสาวสวยลูกครึ่งเอเชียที่สวยที่สุดในมหาวิทยาลัย
“บอกอะไรให้รู้ไว้นะ อิศราวดี...บริษัทตาของเธอกำลังตกที่นั่งลำบาก ฉันรู้มาจากญาติ ถ้าคืนนี้เธอไปเที่ยวผับกับฉัน ฉันจะลองปรึกษากับญติก็ได้ว่า จะช่วยตาเธอได้อย่างไร”
“ฉันไม่เชื่อ...อย่ามายุ่งกับฉันนะ” อิศราวดีปัดป่ายสองมือที่วุ่นวายแต่จะแตะส่วนนั้นส่วนนี้ของเธออย่างชั่วร้าย
“ถามพวกนี้ก็ได้ว่าจริงไหม...ฉันอุตส่าห์ยอมยื่นข้อเสนอช่วยบริษัทของตาเธอนะ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย” ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา แต่นิสัยกักขฬะพยักพเยิดกับเพื่อนอีกสามคนที่ยืนล้อมหญิงสาว พวกเขาต่างยิ้มยียวนร้ายกาจ และส่งเสียงสนับสนุนผู้นำกลุ่มเป็นเสียงเดียวกัน
“อย่ามาหลอกฉันเสียให้ยากเลย มาร์วิน นายอยากได้ตัวฉันเลยต้องใช้วิธีโกหกพกลมสกปรกแบบนี้ ฉันรู้ทันนายหรอก” พูดคัดค้านแต่ใจหายวาบโดยไม่รู้ตัว เมื่อคิดถึงเหตุผลของผู้เป็นตาที่มักจะนอนโรงแรมในนิวยอรก์มากกว่าจะกลับมาอยู่กับเธอในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
‘บริษัทของเรามีเรื่องวุ่นๆนิดหน่อย เอลย่า...ตาไม่อยู่หลานต้องดูแลตัวเองดีๆนะ’
อิศราวดีรีบปัดมือหนาที่เอื้อมมาจับปลายคางออกเต็มแรง เบี่ยงหน้าหลบจมูกโด่งที่ซุกลงมาข้างแก้มพัลวัน ทันเห็นรอยยิ้มเหยียดหยามร้ายกาจและดวงตาเจ้าเล่ห์วาววับของมาร์วิน
เผียะ!
หญิงสาวตบหน้าเขาเมื่อสบโอกาส หลานชายเจ้าของบริษัทใหญ่หันกลับมามองด้วยดวงตาดุดัน ใบหน้าถมึงทึง เสียงหัวเราะชอบใจปนเสียงร้องเชียร์ที่เคยดังรอบกาย เงียบกริบเหมือนตกอยู่ในป่าช้า
“มันจะมากไปแล้วนะ อิศราวดี” มาร์วินคำราม เงื้อฝ่ามือขึ้นสูง อิศราวดีหลับตาปี๋ รอรับความเจ็บปวด อยากหนีก็หนีไม่ได้ ได้แต่ยืนพิงต้นไม้อยู่ในวงล้อมอันน่ารังเกียจ
“เฮ้...เอลย่าที่รัก พวกนี้มีปัญหากับคุณหรือเปล่า” เจซาเร็ตทักทายตามสบาย มองสาวสวยที่เรียวหน้าซีดขาวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน หากมือข้างหนึ่งของเขากำข้อมือใหญ่ของนักเลงโตแน่น และบีบเต็มแรงจนมาร์วินหน้าบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเจ็บปวด อิศราวดีลืมตาขึ้นมอง หายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง สบเรียวตาสีทองด้วยความขอบคุณ โล่งอก ตื่นเต้นดีใจ ก่อนจะรีบเดินมายืนเบื้องหลังเจซาเร็ต
“แกเป็นใครวะ ไอ้บ้า บังอาจมาขวางทางฉัน” มาร์วินเอ่ยลอดไรฟัน เพราะเจซาเร็ตยืนจับข้อมือเขาทางด้านหลัง นักเลงโตจึงต้องเอี้ยวหน้าไปมอง ทั้งงุนงงและแปลกใจที่เพื่อนร่วมก๊วนทั้งสามทำไมถึงนิ่งเฉย ไม่เข้ามาช่วยเหลือเขา
“อย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีก ถ้าฉันรู้...แกตายแน่!” เจซาเร็ตขู่เสียงกระด้าง พร้อมปล่อยข้อมือและผลักหลังมันออกห่างจนกระเด้นชนต้นไม้ มาร์วินรีบหมุนตัวเข้าหา เงื้อหมัดขึ้นสูง แต่ทว่า...เมื่อเห็นดวงตาคมกริบแข็งกร้าวบนเรียวหน้าสงบนิ่ง ของบุรุษที่มีเรือนร่างสูงใหญ่กว่าเกือบห้านิ้วแถมทั้งเนื้อทั้งตัวยังอุดมไปด้วยหมัดกล้ามที่ปรากฏให้เห็นผ่านเสื้อยืดสีดำพอดีตัว มาร์วินก็ลดหมัดลง กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ แล้วแหวกวงล้อมเพื่อนจากไป ปล่อยให้เพื่อนทั้งสามวิ่งตามไปติดๆด้วยความขวัญหนีดีฝ่อ
ใครบ้างจะไม่รู้จัก เจซาเร็ต เดโอบานส์ แม็คลาฟลิน นักเลงโตคุมถิ่นคนดำในนิวยอร์ก!
“ขอบคุณค่ะ เจซาเร็ต”
“ไอ้พวกนั้นมันชอบตามหาเรื่องเธอแบบนี้เสมอหรือเปล่า...เอลย่า”
“เอ่อ...ก็ ถ้ามาร์วินอยากได้ตัวฉัน” อิศราวดีบอกไปตามตรง แต่จุดประกายไฟวูบวาบในดวงตาสีสวยของเจซาเร็ตขึ้นทันที
“หมายความว่า...ถ้าวันไหนเธอไม่ปฏิเสธมัน มันจะได้ตัวเธอใช่ไหม?” อิศราวดีตกตะลึง หน้าซีดขาวก่อนจะแดงซ่านด้วยความฉุนโกรธ นี่...ชายในฝันเห็นเธอเป็นคนยังไงกัน!
“เจซาเร็ต...ฉันไม่เคยคิดว่าเซ็กซ์เป็นเรื่องง่ายๆหรอกนะ ฉันไม่ใช่สาวรักสนุก!” เจซาเร็ตยิ้มกริ่ม เมื่อยัยเพี้ยนของเขาเปิดเปลือยจนหมดเปลือก คนถูกล้วงความลับหน้าแดงสร้านมากกว่าเก่า เมื่อเห็นแววตาพึงพอใจจากอีกฝ่าย นึกอยากชกเขาให้หน้าหงาย เขาจะเจ้าเล่ห์กับสาวๆแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ?
“เธอต้องเรียนวิชาศิลปะป้องกันตัวแล้วล่ะ เอลย่า” เจซาเร็ตเปลี่ยนประเด็น ไม่อินังขังขอบกับความโมโหของอิศราวดี
“ฉันเรียนหนักค่ะ ช่วงนี้ คิดว่าไม่มีเวลาเรียนวิชาอื่นเพิ่มอีกแล้ว” หญิงสาวยังยืนบอกปัด ฉุนไม่หายที่เขาไม่ยอมขอโทษต่อการดูถูกเธอเช่นนี้ ใช่...เธออาจจะกล้าทำเรื่องบ้าๆแบบเมื่อคืนวันเสาร์ แต่เธอจะไม่ยอมกระโดดขึ้นเตียงกับใครง่ายๆหรอกนะ ต่อให้เป็นชายในฝันตรงหน้าก็เถอะ!
เจซาเร็ตถือวิสาสะจับมือเล็กบางแล้วจูงเดินไปหาเจ้าซิลเวอร์ สปารคเคิล แต่อิศราวดีขืนตัวไม่ยอมก้าวตามง่ายๆ บุรุษหนุ่มจึงเหลียวหลังมามองพลางเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“อย่ามาถูกตัวฉัน เพราะฉันไม่...ง่าย...อย่างที่คิด” หญิงสาวเน้นเสียง เจซาเร็ตยอมปล่อยมือบาง รู้ว่าเธอโกรธ และเพราะเขาเป็นต้นเหตุ
“ขอโทษ...ฉันเสียใจที่พูดออกไปแบบนั้น”
“คุณคงผ่านผู้หญิงมามากล่ะสิ จึงเหมารวมฉันเป็นหนึ่งในนั้นด้วย” อิศราวดีมิวายประชดกลับ แม้จะเริ่มอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว
“ไม่เอาน่า เอลย่า...เธอควรจะโกรธไอ้เลวสี่ตัวนั่นมากกว่าจะมาโกรธคนที่ช่วยเธอตรงหน้า และเข้าใจเธอผิดๆเพราะคำพูดตรงไปตรงมาของเธอนะ” เจซาเร็ตมองสาวสวยตรงหน้าด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย แต่เหตุผลของเขามันเหมือนกับการแก้ตัว อิศราวดีจึงยังไม่เลิกโมโหแม้สายตาเขาที่ใช้มองจะทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นเด็กน้อย
“คุณไม่ได้เข้าใจผิด คุณพยายามล้วงความลับจากฉัน”
“ก็แล้วไง...ในเมื่อฉันสนใจเธอจริงๆแล้วนี่” เจซาเร็ตโพล่งออกมาตามใจคิดบ้าง อิศราวดีตาโต มองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา หัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นโหนกแก้มเขามีสีเรื่อ จึงเอ่ยเสียงเบาลงว่า
“สนใจฉัน...คุณบอกว่าสนใจฉัน”
“ใช่...เราลองมาคบกันดูไหม ฉันยอมรับว่าวิธีการทอดสะพานบ๊องส์ๆของเธอนั้น ทำให้ฉันทั้งโมโหทั้งขำแต่ฉันก็รู้สึกประทับใจด้วย ถ้าเธอไม่รังเกียจพนักงานล้างรถอย่างฉัน จะลองคบหาดูใจกับฉันไหม?”
เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม...เอลย่า ชายในฝันกำลังจะขอคบเธอในฐานะแฟน และถ้าความสัมพันธ์ดำเนินไปได้ด้วยดีเธอก็จะได้เป็นเจ้าสาวของชายที่หล่อเหลาสมบูรณ์แบบที่สุดคนหนึ่ง
ขณะที่อิศราวดีกำลังฝันเฟื่องไปไกล นัยน์ตาลอยเคลิ้มฝันลืมความโกรธจนหมดสิ้น ปล่อยให้เจซาเร็ตมองอาการใจลอยของเธออย่างขำๆ เสียงหวานใสที่แสนคุ้นเคยก็ดังเข้ามาในโสตประสาท พร้อมร่างโปร่งระหงแบบนางแบบของสาวสวยมาดผู้ดีผมสีบลอนด์ทองก็เข้ามายืนระหว่างคนทั้งสอง
“โอ...เจซาเร็ต คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เทเรซ่า คอรท์นีย์ ประธานสภานักศึกษามองชายตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม ก่อนจะปรายตามองหญิงสาวอีกคนในที่นั้น
“อ้าว...อิศราวดี เธอรู้จักเจซาเร็ตด้วยหรือ?” น้ำเสียงของเทเรซ่าบ่งชัดถึงความไม่ชอบใจ อิศราวดีจะเอ่ยพูดแต่บุรุษหนุ่มสวนขึ้นก่อน
“ดีใจที่ได้พบคุณอีกนะ เทเรซ่า เกร็กสบายดีใช่ไหม”
“ฉันยังเหมือนเดิมค่ะ เจซาเร็ต ยังรอวันที่จะไปไหนมาไหนกับคุณเสมอ แม้เราจะห่างกันเพราะเรื่องของเกร็กมากกว่าหนึ่งเดือนแล้ว เย็นนี้คุณว่างไหมคะ?”
“ผมมีนัดแล้ว” เจซาเร็ตบอก แต่ดวงตาเหลือบมองอิศราวดียิ้มๆ โดยที่ฝ่ายสาวเจ้ายืนขมวดคิ้วประมวลคำพูดของคนทั้งสองถึงความนัยราวคำนวณตัวเลขในบัญชี เทเรซ่ามองตามสายตาบุรุษหนุ่มแล้วฉุนกึกในใจ
“รสนิยมคุณเปลี่ยนไปนะ เจซาเร็ต คุณเปลี่ยนใจมาชอบแบบเบบี้แล้วยังงั้นหรือ”
“ผมไม่มีรสนิยม ผมมีแต่ความพึงพอใจ”
“คุณเข้าใจฉันผิดเรื่องเกร็ก...ฉันอยากอธิบาย...”
“เอลย่า...ผมหิวข้าวแล้ว คุณเลี้ยง จำได้ไหมมื้อนี้” เจซาเร็ตกล่าวแทรกขึ้น คว้ามือคนตัวเล็กแล้วออกแรงจูง อิศราวดีส่งยิ้มจืดเจื่อนให้เทเรซ่าที่ถลึงตากลับ ได้แต่มองดูสาวน้อยลูกครึ่งขึ้นนั่งคร่อมบนฮาร์เลย์สุดเปรี้ยว รับหมวกกันน็อกอีกใบมาสวม ก่อนหนุ่มหล่อกับสาวสวยจะหายออกไปจากมหาวิทยาลัย ทิ้งให้ประธานสภานักศึกษาสาวยืนกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจที่พ่ายแพ้คนที่เกือบจะด้อยกว่าเธอในทุกทิศทาง
ในบรรดาสาวสวยของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ อิศราวดีกับเทเรซ่าคือสองในสามของผู้หญิงที่ชายหนุ่มทั้งมหาวิทยาลัยอยากออกเดตด้วย เทเรซ่า คอรท์นีย์คือสาวสวยที่เรียนเก่ง กิจกรรมเลิศ มนุษยสัมพันธ์เยี่ยม จนได้รับเลือกเป็นประธานสภานักศึกษา ส่วนอิศราวดีหรือเอลย่าเป็นหลานสาวของเจ้าของธุรกิจขนาดกลางที่เรียนเก่งหาตัวจับยากคนหนึ่ง แต่เพราะเธอชอบทำตัวเงียบๆ ไม่สังสรรค์กับใคร ใช้ชีวิตอย่างจืดชืด หวงตัว จึงเข้ากับคนอื่นได้ยาก อิศราวดีมีเพื่อนที่เรียกได้ว่าน้อยยิ่งกว่าน้อย แต่ถึงกระนั้น...เธอก็เป็นสาวสวยลูกครึ่งเอเชียที่สวยที่สุดในมหาวิทยาลัย
อิลวลาอิลตาร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 มิ.ย. 2555, 18:08:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 มิ.ย. 2555, 18:08:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1154
| << เราพบกันแล้วนะคะ...3 | การเริ่มต้นของสายสัมพันธ์...2 >> |