เรือนกุหลาบ
กุหลาบแสนสวยดอกนั้น ช่างแสนดี เป็นที่รักเทิดทูนบูชาของหล่อนสุดหัวใจตั้งแต่เล็กจนโต..หญิงสาวไม่รู้เลย ว่าเบื้องหลังกุหลาบสีสวยนั้นซ่อนคมหนามไว้มิดชิด..เพื่อเป็นอุปสรรคขัดขวางความรักของหล่อนทุกวิถีทาง!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่๑๔ แปลงโฉม ๑/๒
ประตูห้องน้ำถูกผลักออก มุกดาอยู่ในผ้าขนหนูผืนพอดีรอบตัวที่ขมวดไว้อย่างลวกๆตรงเนินอก ผ้าผืนเล็กที่พันรอบคออีกผืนก็ถูกมือเรียวขาวจับขึ้นซับละอองน้ำบนดวงหน้า เส้นผมแพรไหมเปียกชุ่มจับกลุ่มลีบเรียบแนบสองพวงแก้มอมชมพู เช่นเดียวกับริมฝีปากระเรื่อ ผู้ที่นั่งไขว่ห้างรออยู่บนเตียงเจ้าของห้องเผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นความสดใสเป็นธรรมชาติของน้องสาว ในบางคราวหล่อนก็อดชื่นชมไม่ได้ ทั้งที่ใจจริงไม่ได้อยากรู้สึกแบบนั้น
คนถูกมองเพิ่งจะเริ่มรู้สึกตัว เมื่อเงยหน้าขึ้นหลังสางผมที่ปรกหน้าผากออกไป มุกดาเลิกคิ้ว ไม่เชิงประหลาดใจ แต่ก็ไม่คิดว่าพี่สาวคนสวยของหล่อนยังอุตส่าห์นั่งรออยู่ที่เดิม หลังหล่อนขอตัวไปอาบน้ำสระผม กินเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง
“อ้าว..พี่แพร นึกว่าลงไปข้างล่างแล้ว”
แพรวายิ้มเก๋แทนคำพูด หล่อนหยิบสายวัดตัวที่ม้วนขดอยู่บนตักขึ้นมาชู ก่อนจะคลี่ออกให้สายเส้นทิ้งตัวลงมาครึ่งหนึ่ง เห็นตัวเลขกำกับขีดช่องไฟถี่ๆ
“อะไรคะ?”
มุกดาเอ่ยถามทั้งที่ก็เห็นอยู่ชัดเจนว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่หญิงสาวถามรวมๆชนิดที่อยากรู้มากกว่า..ว่าพี่สาวกำลังจะทำอะไร
“เตรียมแต่งตัวให้ตุ๊กตาอีกรอบไงจ๊ะ”
ดีไซเนอร์สาวบอกพลางลุกขึ้นยืน พาร่างระหงเข้าไปใกล้น้องสาวแล้วดุนหลังเบาๆให้เดินไปที่กระจกบานใหญ่กลางห้อง ขนาดสูงยาวกว่าตัวหล่อนและน้องสาวเล็กน้อย
“ยังไม่ใส่เสื้อยังงี้ดีแล้ว พี่จะได้วัดตัวง่ายหน่อย” แพรวาพักมือบนไหล่กลมกลึงของน้องสาว ก่อนจะเกยคางลงบนบ่าข้างหนึ่ง มองภาพสะท้อนจากกระจกเงาแล้วยิ้มให้นางฟ้าร่างบางที่กำลังจ้องตอบตากลมเป๋ง มีแววไร้เดียงสาเหมือนตาลูกกวางน้อยผู้งุนงงกับการกระทำของพี่สาว
“แต่งไปไหนคะ?” มุกดาถามซื่อๆ “วันนี้วันหยุดนี่นา”
แพรวายืดตัวขึ้นยืนตรงอยู่เบื้องหลังกวางน้อยก่อนแล้วเลื่อนมือลงมาแตะที่เอว
“แต่งไปงานราตรีเสาร์หน้าจ้ะ..ไม่ใช่วันนี้”
มุกดาหันขวับมามองพี่สาว นัยต์ตากลมใสมีเครื่องหมายคำถามผุดขึ้นชัดเจน แพรวาจึงขยายความต่อ
“งานเลี้ยงต้อนรับนักเรียนทุนกลับบ้านจ้ะ พวกอาจารย์ในจุฬาฯ เป็นเจ้าภาพจัดงาน ร่วมกันเลี้ยงนักศึกษาที่เพิ่งกลับจากยุโรป และอเมริกา ช่วงสองเดือนที่ผ่านมา”
คำถามต่อมาของน้องสาวคือ..
“แล้วไข่มุกเกี่ยวอะไรด้วยอะคะ ไม่ได้เป็นนักเรียนทุนซะหน่อย”
แพรวาส่ายหน้ายิ้มขัน หล่อนจับไหล่น้องสาวให้หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากัน
“เกี่ยวตรงที่ไข่มุกเป็นน้องรักของพี่ไง..”
เมื่อเห็นมุกดาทำหน้าอมยิ้มแต่แววตายังไม่คลายสงสัย หล่อนจึงต้องพูดต่อ
“อาจารย์ส่งบัตรเชิญมา ให้นักศึกษาพาคนรู้จักไปได้ ไม่เกินสองคน”
ดีไซเนอร์คนสวยอธิบายพร้อมรอยยิ้ม ขณะที่เริ่มลงมือวัดตัวสาวน้อยหน้ากระจกด้วยความตั้งใจ หญิงสาวทำงานคล่องแคล่วฉับไวจนนางแบบจำเป็นไม่ทันรู้ตัวว่าเพียงเวลาอันสั้น พี่สาวก็เก็บรายละเอียดบนเรือนร่างหล่อนไปได้มากโข สายวัดถูกขึงทาบช่วงบ่าลาดเนียน หัวไหล่กลมกลึงลงมาจดข้อมือ รอบอก รอบเอว รอบสะโพกที่ผายออกพองาม และช่วงขาสมส่วนตามมาตรฐานความสูงของหญิงไทย
“ความจริงก็ไม่ใช่งานที่อาจารย์จัดให้พวกพี่ทั้งหมดหรอก กลุ่มนักเรียนที่ไปอยู่ซานฟรานฯด้วยกันลงความเห็นว่า ควรจะเอาการแสดงไทยไนต์ในปาร์ตี้นักเรียนทุนตอนก่อนกลับมาอวดฝีมือที่นี่ด้วย”
“ไทยไนต์?”
มุกดาถามเสียงใส
“ใช่จ้ะ..เป็นงานเลี้ยงตอนอยู่ที่โน่น กลุ่มนักเรียนทุนที่เป็นคนไทยจากหลายๆรัฐ มาร่วมงานกัน มีเจ้าภาพเป็นนักเรียนที่ซานฟราน จัดโชว์ต่างๆ เช่น รำมโนราห์ ละครเวทีสั้นๆ วงดนตรีสด จัดแสดงให้ President ของ ยู ได้ชม แล้วก็เพื่อนนักเรียนจากต่างรัฐด้วย ตอนท้ายของงานเรามีเต้นรำกันบนฟลอร์ สนุกสุดๆเลยจ้ะ”
“โห..ดีจังค่ะ ไข่มุกไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่เรียนจบ”
มุกดามีสีหน้าว่าสนใจงานดังกล่าวอยู่พักหนึ่ง แต่แล้วก็ทำท่าจ๋อยเมื่อนึกถึงข้อด้อยของตัวเอง
“แต่ไข่มุกคงไม่เหมาะกับงานแบบนี้หรอกค่ะ แต่งตัวไม่เป็น เต้นรำก็ไม่เก่ง”
แพรวาเชยคางน้องสาวขึ้นมา บอกยิ้มๆ
“ก็นี่ไงจ๊ะ พี่กำลังจะโมดิฟายด์เธอให้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในค่ำคืนนั้น ไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องเต้นรำ ถ้าเราไม่อยากเต้นก็ไม่มีใครเขาบังคับอยู่แล้ว”
มุกดายิ้มอุ่นใจขึ้นมาบ้างเมื่อได้ฟัง หล่อนยอบตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้มีเบาะหนังหุ้มที่พี่สาวเลื่อนมาให้ แพรวาหยิบหวีขึ้นมาสางผมให้น้องสาวอย่างเบามือ วางนิ้วลากไปมาบนศีรษะเหมือนกำลังออกแบบทรงผมหรือเตรียมนึกหาเครื่องประดับเหมาะๆไว้ให้น้องสาว
“พี่หวานไปด้วยใช่ไหมคะ..”
มุกดาถามเสียงแผ่ว มีความระแวงแฝงอยู่ในน้ำเสียงจนแพรวานึกสะดุดใจ
“ไม่แน่ใจเหมือนกันจ้ะ ถ้าเขาว่างก็คงไป..ไข่มุกถามทำไมหรือ?”
หล่อนตอบในใจว่า..ก็ถ้า “พี่หวาน” ไป หล่อนจะได้ปฏิเสธพี่สาวเสียแต่ตอนนี้ว่าไม่ขอร่วมวงด้วย หล่อนยังรักชีวิตตัวเองอยู่มาก ไม่อยากตายเสียแต่ยังเยาว์ ทว่าเมื่อเห็นแพรวาตั้งใจจดจ่อกับการออกแบบเครื่องแต่งกาย เสื้อผ้าหน้าผมให้หล่อนขนาดนี้ คำปฏิเสธคงต้องเป็นหมัน หล่อนหักหาญน้ำใจพี่สาวตัวเองไม่ลงหรอก..หญิงสาวรู้ใจตัวเองดี จึงได้แต่ภาวนาให้เพื่อนสนิทแพรวาคนนั้น “ไม่ว่าง”ขึ้นมาจริงๆ จะได้ไม่ต้องไปเจอหน้ากันให้แสลงใจเล่น
“ไม่มีอะไรค่ะ อยากรู้เฉยๆว่าถ้าไข่มุกไปจะได้เจอเพื่อนสนิทพี่แพรคนไหนบ้าง”
มุกดาพยายามกลบเกลื่อนความหวาดกลัวของตัวเอง
“ได้เจอเยอะแน่จ้ะ ทั้งไทยและเทศ ทั้งสหสาขาวิชา” แพรวายิ้มสวยผ่านกระจกก่อนเน้นย้ำเสียงหวาน “ที่แน่ๆ มีคุณวินรวมอยู่ในนั้น”
สาวน้อยบนเก้าอี้ได้ยินแล้วใจแกว่งขึ้นมาทันที ยากจะควบคุม หล่อนยิ้มขื่นก่อนบอก
“คนนั้นไม่ถือเป็นเพื่อนสนิทหรอกค่ะ...เขาเป็นคนพิเศษของพี่แพร”
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่หล่อนยังไม่แน่ใจในสวัสดิภาพของตัวเองดีนัก เมื่อไม่รู้ว่า “พี่หวาน” จะเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของแพรวา ที่เข้าร่วมงานราตรีในโรงแรมหรูกลางกรุงหรือไม่ แต่ถึงแม้ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้มาตามความคาดหวังของหล่อน มุกดาก็แน่ใจว่าตัวเองคงไม่สนุกนัก หญิงสาวเคยรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาเป็นมนุษย์ที่ดี มีน้ำใจคนหนึ่ง แต่หล่อนไม่ใจแข็งพอ จะมองผู้ชายที่ตัวเองปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกพิเศษกับเขา เกินคำว่า “เจ้านาย” ทั้งที่อาจเป็นความรู้สึกฝ่ายเดียวก็ตาม ถ้าเลือกได้หล่อนก็ไม่ขอเป็นส่วนเกินระหว่างพี่สาวกับเขาคนนั้น มันช่างเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดพิลึกล่ะ..
เสียงเคาะประตูดังเป็นจังหวะคุ้นเคย แพรวามาตรงเวลานัดพอดี หล่อนตกลงกับน้องสาวว่าจะเอาชุดที่ตัดให้มาส่ง พร้อมแต่งองค์ทรงเครื่องตั้งแต่หัวจรดเท้าให้เสร็จสรรพตอนห้าโมงเย็น และหล่อนก็ไม่ผิดคำพูดแม้แต่น้อย
“พี่แพรมาเร็วจัง”
มุกดาทักพี่สาวเมื่อลุกเดินไปเปิดประตูรับอย่างเอื่อยเฉื่อย น้ำเสียงของหล่อนก็ช่างปราศจากความกระตือรือร้นจนพี่สาวนึกแปลกใจ
“มาตรงเวลาต่างหากจ้ะ..ทำไมทำหน้ายังงั้น ไม่อยากไปงานหรือไง”
“เปล่าค่ะ..พอดีเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย วันนี้เลยเพลียๆ”
มุกดาตอบส่งเดชไปอย่างนั้น ไม่อยากให้พี่สาวไม่สบายใจ
“พี่แพรสวยจังเลยค่ะวันนี้”
หล่อนเอ่ยปากชมจากใจจริง เมื่อเห็นชัดในความงดงามของพี่สาว แพรวาแต่งตัวแต่งหน้าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้ว หล่อนอยู่ในชุดกระโปรงพรีตสีเนื้อยาวกรอมเท้า มีสายรัดเอวสีทองแนบไปกับเรือนร่างเห็นทรวดทรงอรชร บริเวณทรวงอกอวบอิ่ม มีเพียงสายโยงไหล่เป็นเหมือนกะรัตเพชรเล็กร้อยเรียงติดกัน เผยลาดบ่าเนียนงาม ร่างระหงสูงสง่าขึ้นอีกเมื่อสวมรองเท้าส้นเข็มสีเงิน ความจริงต้องบอกว่าแพรวาสวยเหมือนนางหงส์..ไม่ใช่แค่สวยจังเลย อย่างที่หล่อนออกปาก
“ขอบใจจ้ะ”
แพรวายิ้มเก๋อย่างเคย หล่อนไม่ได้มีความขวยเขินอันใดกับคำชมที่ได้ยินบ่อยจนเบื่อหู หากมีใครบอกว่าหล่อนน่าเกลียดกว่าเดิมแม้เพียงเล็กน้อย..นั่นแหละ ถึงค่อยสะดุดหูคนอย่างหล่อน
“พี่แพรเอาชุดอะไรมาตั้งสองชุดคะ”
มุกดาตั้งข้อสังเกตเมื่อเห็นมือข้างหนึ่งถือไม้แขวนชุดราตรีในถุงหุ้มพลาสติกปิดบังไว้มิดชิด อีกข้างก็ถือชุดสีระยับ มีเครื่องตกแต่งมากมายโดดเด่นเหมือนชุดนางรำ
“ชุดสำหรับไข่มุก..แล้วก็ชุดรำมโนราห์ของพี่ไงจ๊ะ”
“โห..พี่แพรรำด้วยหรือคะ ตื่นเต้นจังเลย”
คนที่น่าจะต้อง “ตื่นเต้น” เพราะเป็นฝ่ายขึ้นไปอวดโฉมบนเวทีกลับทำหน้านิ่ง ยิ้มน้อยๆ
“พี่รำออกจะบ่อยสมัยเรียนมัธยม..เบื่อจนหายตื่นเต้นแล้วจ้ะ”
มุกดายิ้มแห้งๆเมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้นของพี่สาว หล่อนลืมนึกไปว่าตัวเองกำลังคุยกับผู้หญิง “สมบูรณ์แบบ” ที่สุดคนหนึ่งในประเทศไทย
“อย่ามัวตื่นเต้นอยู่เลยจ้ะ อาบน้ำแล้วใช่ไหม มาแต่งตัวกันดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันงาน”
ถัดจากนั้นไม่ถึงชั่วโมง มุกดาก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เมื่อมองภาพสะท้อนจากกระจกเงา เห็นสาวน้อยที่เคยจิ้มลิ้มพริ้มเพรา แต่งตัวจืดชืด กลับกลายเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว แถมยังเซ็กซี่ยั่วยวนตา ในแบบที่ตัวเองไม่เคยนึกถึง ว่าจะเป็นไปได้ขนาดนี้
“โป๊ไปรึเปล่าคะ พี่แพร”
มุกดาทำหน้าแหยๆ น้ำเสียงบอกความประหม่าอย่างปิดไม่มิด
“งานยังงี้ เขาก็ต้องแต่งกันแบบนี้ จะให้แต่งแขนยาวปิดคอปิดไหล่อย่างที่เธอชอบ ยังงั้นเชยตาย นี่แฟชั่นล่าสุดจากมิลานเชียวนะ”
แพรวายกมือกอดอก ยืดตัว บอกอย่างภาคภูมิ เป็นครั้งแรกที่มุกดาไม่รู้สึกคล้อยตามพี่สาวเลยแม้แต่นิดเดียว ชุดราตรีสีดำแนบเนื้อ เปิดอกคว้านลึกเป็นรูปตัววีจนเห็นร่องอกชัดเจน มีแขนเสื้อพองออกเล็กน้อยตรงส่วนต้นก่อนจะลีบลงไปจนถึงศอก มีไข่มุกแซมเพชรเม็ดเล็กระยิบระยับตรงขอบแขนเสื้อ ด้านหลังยิ่งแล้วใหญ่ มุกดาหมุนตัวแล้วหันหน้าไปมองกระจก หล่อนแทบช็อกตาย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยใส่เสื้อเปิดหลังลงไปถึงบั้นเอวอย่างครั้งนี้มาก่อน กระโปรงสีดำเป็นมันเงาทั้งรัดทั้งสั้นเหนือเข่ามาสองสามคืบ หล่อนรู้สึกอยากร้องไห้ออกมาดังๆ ติดที่กลัวพี่สาวจะเสียน้ำใจ จึงต้องทำเป็นยิ้ม ทว่ายิ้มนั้นแห้งผากที่สุดเท่าที่หล่อนเคยทำ
“จะทำธุระอะไรอีกไหม พี่จะได้ลงไปรอข้างล่าง”
แพรวาวางมือจากไดร์เป่าผม มองภาพสะท้อนกระจกด้วยรอยยิ้มประหลาด ทว่ามุกดาไม่ทันสังเกตเห็น
สาวน้อยผู้ใสบริสุทธิ์ถูกแปลงโฉมเสียเป็นคนละคน หล่อนมัวแต่นิ่งอึ้งกับสภาพของตัวเองจนไม่มีแก่ใจฟังพี่สาวพูด ทรงผมยุ่งๆถูกเกล้าขึ้นแบบหลวมๆบนศีรษะ เส้นไหมที่เคยละเอียดกลับฟูฟ่อง ยิ่งเพิ่มดีกรีความเซ็กซี่ชนิดที่มุกดาเห็นแล้วขัดตายิ่งนัก ริมฝีปากสีแดงสด เปลือกตาเป็นประกายเพชรสีน้ำเงินเข้ม แพขนตาปลอมหนาหนักดำเข้ม หญิงสาวยืนกลั้นใจอยู่นาน อย่างไรก็แกล้งยอมรับสภาพแบบนี้ไม่ได้จริงๆ เวลานั้นไพลินเคาะประตูพลางส่งเสียงเรียกเข้ามาให้ห้องพอดี ความคิดบางอย่างผุดขึ้นรวดเร็วจนมุกดาไม่ทันรู้ตัวเองว่าคิดขึ้นมาได้อย่างไร หล่อนเอามือกุมท้องร้องโอดโอยจนแพรวาตกใจ
“ปวดท้องจังเลยพี่แพร สงสัยยำมาม่าเมื่อเช้าจะออกฤทธิ์”
ดีไซเนอร์สาวทำหน้าไม่ถูก หล่อนเข้าไปแตะหลังน้องเบาๆก่อนบอกด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
“ไปหาหมอดีไหมไข่มุก..”
มุกดารีบยืดตัวตรง โบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง เดี๋ยวถ่ายท้องพักนึงก็หายแล้ว ไข่มุกเป็นบ่อยจนชิน ไม่ต้องพึ่งหมอหรอกค่ะ”
หน้าตาท่าทางกลับสดใส ฉะฉานเสียงจนเปลี่ยนเป็นตรงข้าม ทำให้แพรวาเอียงคอมองอย่างประหลาดใจ มุกดาเพิ่งรู้ตัวว่าเล่นบทไม่แนบเนียนจึงรีบห่อตัวลง เอามือกุมท้องดังเดิม
“โอ๊ยๆ..หกโมงกว่าแล้ว พี่แพรต้องรีบไปรำไม่ใช่หรือคะ ไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน”
แพรวาทำหน้าปั้นยาก มองน้องสาวอย่างจะถามว่า..แล้วเธอล่ะ?
“ไข่มุกขอเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว แต่อาจนานเกินกว่าพี่แพรจะรอ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวให้พี่ลินขับรถไปส่ง โรงแรมอะไรนะคะ..”
เมื่อน้องสาวจัดการหาทางออกด้วยตัวเองเรียบร้อย แพรวาก็ไม่รู้จะทำอะไรได้มากกว่าบอกชื่อโรงแรม ถนนหนทางเอาไว้ เงยหน้ามองนาฬิกาเรือนสวยบนผนัง ก็พบว่าหล่อนอาจไปงานไม่ทันจริงๆแล้ว จึงรีบตัดบท
“ถ้าไม่ไหวโทรบอกพี่นะ จะได้พาไปหาหมอ..พี่ต้องรีบไปแล้ว”
แพรวาตัดใจ กล้ำกลืนบางอย่างลงไปในลำคอ แต่ไม่ลืมทิ้งท้าย
“ถ้าไปได้ก็ควรไปนะ พี่ลงทุนกับชุดเธอเยอะเลย เสียดายแย่ถ้าไม่ได้โชว์”
เวลานั้นไพลินผลักประตูเข้ามาพอดี เมื่อเคาะส่งสัญญาณอยู่นานแล้วแต่ไม่มีแววว่าน้องสาวจะมาเปิดให้ หล่อนลองหมุนลูกบิดก็พบว่ามันไม่ได้ล็อกเอาไว้ ไหล่ของคุณครูสาวกระแทกเข้ากับไหล่นวลเนียนของแพรวาอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อฝ่ายนั้นก็กำลังจะดึงประตูออกมาพอดี
“ฝากดูไข่มุกด้วยนะลิน..อย่าลืมพาไปส่งให้ถึงที่ล่ะ”
ดีไซเนอร์สาวกำชับแค่นั้น แล้วหล่อนก็รีบวิ่งลงบันได เสียงกุกกักของรองเท้าส้นเข็มที่กระทบบันไดไม้ทำให้มุกดาถอนใจพรืดใหญ่..โล่งอกไปได้ปะเหลาะหนึ่ง แต่ตกลงกับพี่สาวไว้แล้วนี่สิ หล่อนจะแก้ปัญหายังไงต่อ...ไม่อยากไปงานในสภาพแบบนี้จริงๆ
คนถูกมองเพิ่งจะเริ่มรู้สึกตัว เมื่อเงยหน้าขึ้นหลังสางผมที่ปรกหน้าผากออกไป มุกดาเลิกคิ้ว ไม่เชิงประหลาดใจ แต่ก็ไม่คิดว่าพี่สาวคนสวยของหล่อนยังอุตส่าห์นั่งรออยู่ที่เดิม หลังหล่อนขอตัวไปอาบน้ำสระผม กินเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง
“อ้าว..พี่แพร นึกว่าลงไปข้างล่างแล้ว”
แพรวายิ้มเก๋แทนคำพูด หล่อนหยิบสายวัดตัวที่ม้วนขดอยู่บนตักขึ้นมาชู ก่อนจะคลี่ออกให้สายเส้นทิ้งตัวลงมาครึ่งหนึ่ง เห็นตัวเลขกำกับขีดช่องไฟถี่ๆ
“อะไรคะ?”
มุกดาเอ่ยถามทั้งที่ก็เห็นอยู่ชัดเจนว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่หญิงสาวถามรวมๆชนิดที่อยากรู้มากกว่า..ว่าพี่สาวกำลังจะทำอะไร
“เตรียมแต่งตัวให้ตุ๊กตาอีกรอบไงจ๊ะ”
ดีไซเนอร์สาวบอกพลางลุกขึ้นยืน พาร่างระหงเข้าไปใกล้น้องสาวแล้วดุนหลังเบาๆให้เดินไปที่กระจกบานใหญ่กลางห้อง ขนาดสูงยาวกว่าตัวหล่อนและน้องสาวเล็กน้อย
“ยังไม่ใส่เสื้อยังงี้ดีแล้ว พี่จะได้วัดตัวง่ายหน่อย” แพรวาพักมือบนไหล่กลมกลึงของน้องสาว ก่อนจะเกยคางลงบนบ่าข้างหนึ่ง มองภาพสะท้อนจากกระจกเงาแล้วยิ้มให้นางฟ้าร่างบางที่กำลังจ้องตอบตากลมเป๋ง มีแววไร้เดียงสาเหมือนตาลูกกวางน้อยผู้งุนงงกับการกระทำของพี่สาว
“แต่งไปไหนคะ?” มุกดาถามซื่อๆ “วันนี้วันหยุดนี่นา”
แพรวายืดตัวขึ้นยืนตรงอยู่เบื้องหลังกวางน้อยก่อนแล้วเลื่อนมือลงมาแตะที่เอว
“แต่งไปงานราตรีเสาร์หน้าจ้ะ..ไม่ใช่วันนี้”
มุกดาหันขวับมามองพี่สาว นัยต์ตากลมใสมีเครื่องหมายคำถามผุดขึ้นชัดเจน แพรวาจึงขยายความต่อ
“งานเลี้ยงต้อนรับนักเรียนทุนกลับบ้านจ้ะ พวกอาจารย์ในจุฬาฯ เป็นเจ้าภาพจัดงาน ร่วมกันเลี้ยงนักศึกษาที่เพิ่งกลับจากยุโรป และอเมริกา ช่วงสองเดือนที่ผ่านมา”
คำถามต่อมาของน้องสาวคือ..
“แล้วไข่มุกเกี่ยวอะไรด้วยอะคะ ไม่ได้เป็นนักเรียนทุนซะหน่อย”
แพรวาส่ายหน้ายิ้มขัน หล่อนจับไหล่น้องสาวให้หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากัน
“เกี่ยวตรงที่ไข่มุกเป็นน้องรักของพี่ไง..”
เมื่อเห็นมุกดาทำหน้าอมยิ้มแต่แววตายังไม่คลายสงสัย หล่อนจึงต้องพูดต่อ
“อาจารย์ส่งบัตรเชิญมา ให้นักศึกษาพาคนรู้จักไปได้ ไม่เกินสองคน”
ดีไซเนอร์คนสวยอธิบายพร้อมรอยยิ้ม ขณะที่เริ่มลงมือวัดตัวสาวน้อยหน้ากระจกด้วยความตั้งใจ หญิงสาวทำงานคล่องแคล่วฉับไวจนนางแบบจำเป็นไม่ทันรู้ตัวว่าเพียงเวลาอันสั้น พี่สาวก็เก็บรายละเอียดบนเรือนร่างหล่อนไปได้มากโข สายวัดถูกขึงทาบช่วงบ่าลาดเนียน หัวไหล่กลมกลึงลงมาจดข้อมือ รอบอก รอบเอว รอบสะโพกที่ผายออกพองาม และช่วงขาสมส่วนตามมาตรฐานความสูงของหญิงไทย
“ความจริงก็ไม่ใช่งานที่อาจารย์จัดให้พวกพี่ทั้งหมดหรอก กลุ่มนักเรียนที่ไปอยู่ซานฟรานฯด้วยกันลงความเห็นว่า ควรจะเอาการแสดงไทยไนต์ในปาร์ตี้นักเรียนทุนตอนก่อนกลับมาอวดฝีมือที่นี่ด้วย”
“ไทยไนต์?”
มุกดาถามเสียงใส
“ใช่จ้ะ..เป็นงานเลี้ยงตอนอยู่ที่โน่น กลุ่มนักเรียนทุนที่เป็นคนไทยจากหลายๆรัฐ มาร่วมงานกัน มีเจ้าภาพเป็นนักเรียนที่ซานฟราน จัดโชว์ต่างๆ เช่น รำมโนราห์ ละครเวทีสั้นๆ วงดนตรีสด จัดแสดงให้ President ของ ยู ได้ชม แล้วก็เพื่อนนักเรียนจากต่างรัฐด้วย ตอนท้ายของงานเรามีเต้นรำกันบนฟลอร์ สนุกสุดๆเลยจ้ะ”
“โห..ดีจังค่ะ ไข่มุกไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่เรียนจบ”
มุกดามีสีหน้าว่าสนใจงานดังกล่าวอยู่พักหนึ่ง แต่แล้วก็ทำท่าจ๋อยเมื่อนึกถึงข้อด้อยของตัวเอง
“แต่ไข่มุกคงไม่เหมาะกับงานแบบนี้หรอกค่ะ แต่งตัวไม่เป็น เต้นรำก็ไม่เก่ง”
แพรวาเชยคางน้องสาวขึ้นมา บอกยิ้มๆ
“ก็นี่ไงจ๊ะ พี่กำลังจะโมดิฟายด์เธอให้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในค่ำคืนนั้น ไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องเต้นรำ ถ้าเราไม่อยากเต้นก็ไม่มีใครเขาบังคับอยู่แล้ว”
มุกดายิ้มอุ่นใจขึ้นมาบ้างเมื่อได้ฟัง หล่อนยอบตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้มีเบาะหนังหุ้มที่พี่สาวเลื่อนมาให้ แพรวาหยิบหวีขึ้นมาสางผมให้น้องสาวอย่างเบามือ วางนิ้วลากไปมาบนศีรษะเหมือนกำลังออกแบบทรงผมหรือเตรียมนึกหาเครื่องประดับเหมาะๆไว้ให้น้องสาว
“พี่หวานไปด้วยใช่ไหมคะ..”
มุกดาถามเสียงแผ่ว มีความระแวงแฝงอยู่ในน้ำเสียงจนแพรวานึกสะดุดใจ
“ไม่แน่ใจเหมือนกันจ้ะ ถ้าเขาว่างก็คงไป..ไข่มุกถามทำไมหรือ?”
หล่อนตอบในใจว่า..ก็ถ้า “พี่หวาน” ไป หล่อนจะได้ปฏิเสธพี่สาวเสียแต่ตอนนี้ว่าไม่ขอร่วมวงด้วย หล่อนยังรักชีวิตตัวเองอยู่มาก ไม่อยากตายเสียแต่ยังเยาว์ ทว่าเมื่อเห็นแพรวาตั้งใจจดจ่อกับการออกแบบเครื่องแต่งกาย เสื้อผ้าหน้าผมให้หล่อนขนาดนี้ คำปฏิเสธคงต้องเป็นหมัน หล่อนหักหาญน้ำใจพี่สาวตัวเองไม่ลงหรอก..หญิงสาวรู้ใจตัวเองดี จึงได้แต่ภาวนาให้เพื่อนสนิทแพรวาคนนั้น “ไม่ว่าง”ขึ้นมาจริงๆ จะได้ไม่ต้องไปเจอหน้ากันให้แสลงใจเล่น
“ไม่มีอะไรค่ะ อยากรู้เฉยๆว่าถ้าไข่มุกไปจะได้เจอเพื่อนสนิทพี่แพรคนไหนบ้าง”
มุกดาพยายามกลบเกลื่อนความหวาดกลัวของตัวเอง
“ได้เจอเยอะแน่จ้ะ ทั้งไทยและเทศ ทั้งสหสาขาวิชา” แพรวายิ้มสวยผ่านกระจกก่อนเน้นย้ำเสียงหวาน “ที่แน่ๆ มีคุณวินรวมอยู่ในนั้น”
สาวน้อยบนเก้าอี้ได้ยินแล้วใจแกว่งขึ้นมาทันที ยากจะควบคุม หล่อนยิ้มขื่นก่อนบอก
“คนนั้นไม่ถือเป็นเพื่อนสนิทหรอกค่ะ...เขาเป็นคนพิเศษของพี่แพร”
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่หล่อนยังไม่แน่ใจในสวัสดิภาพของตัวเองดีนัก เมื่อไม่รู้ว่า “พี่หวาน” จะเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของแพรวา ที่เข้าร่วมงานราตรีในโรงแรมหรูกลางกรุงหรือไม่ แต่ถึงแม้ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้มาตามความคาดหวังของหล่อน มุกดาก็แน่ใจว่าตัวเองคงไม่สนุกนัก หญิงสาวเคยรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาเป็นมนุษย์ที่ดี มีน้ำใจคนหนึ่ง แต่หล่อนไม่ใจแข็งพอ จะมองผู้ชายที่ตัวเองปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกพิเศษกับเขา เกินคำว่า “เจ้านาย” ทั้งที่อาจเป็นความรู้สึกฝ่ายเดียวก็ตาม ถ้าเลือกได้หล่อนก็ไม่ขอเป็นส่วนเกินระหว่างพี่สาวกับเขาคนนั้น มันช่างเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดพิลึกล่ะ..
เสียงเคาะประตูดังเป็นจังหวะคุ้นเคย แพรวามาตรงเวลานัดพอดี หล่อนตกลงกับน้องสาวว่าจะเอาชุดที่ตัดให้มาส่ง พร้อมแต่งองค์ทรงเครื่องตั้งแต่หัวจรดเท้าให้เสร็จสรรพตอนห้าโมงเย็น และหล่อนก็ไม่ผิดคำพูดแม้แต่น้อย
“พี่แพรมาเร็วจัง”
มุกดาทักพี่สาวเมื่อลุกเดินไปเปิดประตูรับอย่างเอื่อยเฉื่อย น้ำเสียงของหล่อนก็ช่างปราศจากความกระตือรือร้นจนพี่สาวนึกแปลกใจ
“มาตรงเวลาต่างหากจ้ะ..ทำไมทำหน้ายังงั้น ไม่อยากไปงานหรือไง”
“เปล่าค่ะ..พอดีเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย วันนี้เลยเพลียๆ”
มุกดาตอบส่งเดชไปอย่างนั้น ไม่อยากให้พี่สาวไม่สบายใจ
“พี่แพรสวยจังเลยค่ะวันนี้”
หล่อนเอ่ยปากชมจากใจจริง เมื่อเห็นชัดในความงดงามของพี่สาว แพรวาแต่งตัวแต่งหน้าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้ว หล่อนอยู่ในชุดกระโปรงพรีตสีเนื้อยาวกรอมเท้า มีสายรัดเอวสีทองแนบไปกับเรือนร่างเห็นทรวดทรงอรชร บริเวณทรวงอกอวบอิ่ม มีเพียงสายโยงไหล่เป็นเหมือนกะรัตเพชรเล็กร้อยเรียงติดกัน เผยลาดบ่าเนียนงาม ร่างระหงสูงสง่าขึ้นอีกเมื่อสวมรองเท้าส้นเข็มสีเงิน ความจริงต้องบอกว่าแพรวาสวยเหมือนนางหงส์..ไม่ใช่แค่สวยจังเลย อย่างที่หล่อนออกปาก
“ขอบใจจ้ะ”
แพรวายิ้มเก๋อย่างเคย หล่อนไม่ได้มีความขวยเขินอันใดกับคำชมที่ได้ยินบ่อยจนเบื่อหู หากมีใครบอกว่าหล่อนน่าเกลียดกว่าเดิมแม้เพียงเล็กน้อย..นั่นแหละ ถึงค่อยสะดุดหูคนอย่างหล่อน
“พี่แพรเอาชุดอะไรมาตั้งสองชุดคะ”
มุกดาตั้งข้อสังเกตเมื่อเห็นมือข้างหนึ่งถือไม้แขวนชุดราตรีในถุงหุ้มพลาสติกปิดบังไว้มิดชิด อีกข้างก็ถือชุดสีระยับ มีเครื่องตกแต่งมากมายโดดเด่นเหมือนชุดนางรำ
“ชุดสำหรับไข่มุก..แล้วก็ชุดรำมโนราห์ของพี่ไงจ๊ะ”
“โห..พี่แพรรำด้วยหรือคะ ตื่นเต้นจังเลย”
คนที่น่าจะต้อง “ตื่นเต้น” เพราะเป็นฝ่ายขึ้นไปอวดโฉมบนเวทีกลับทำหน้านิ่ง ยิ้มน้อยๆ
“พี่รำออกจะบ่อยสมัยเรียนมัธยม..เบื่อจนหายตื่นเต้นแล้วจ้ะ”
มุกดายิ้มแห้งๆเมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้นของพี่สาว หล่อนลืมนึกไปว่าตัวเองกำลังคุยกับผู้หญิง “สมบูรณ์แบบ” ที่สุดคนหนึ่งในประเทศไทย
“อย่ามัวตื่นเต้นอยู่เลยจ้ะ อาบน้ำแล้วใช่ไหม มาแต่งตัวกันดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันงาน”
ถัดจากนั้นไม่ถึงชั่วโมง มุกดาก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เมื่อมองภาพสะท้อนจากกระจกเงา เห็นสาวน้อยที่เคยจิ้มลิ้มพริ้มเพรา แต่งตัวจืดชืด กลับกลายเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว แถมยังเซ็กซี่ยั่วยวนตา ในแบบที่ตัวเองไม่เคยนึกถึง ว่าจะเป็นไปได้ขนาดนี้
“โป๊ไปรึเปล่าคะ พี่แพร”
มุกดาทำหน้าแหยๆ น้ำเสียงบอกความประหม่าอย่างปิดไม่มิด
“งานยังงี้ เขาก็ต้องแต่งกันแบบนี้ จะให้แต่งแขนยาวปิดคอปิดไหล่อย่างที่เธอชอบ ยังงั้นเชยตาย นี่แฟชั่นล่าสุดจากมิลานเชียวนะ”
แพรวายกมือกอดอก ยืดตัว บอกอย่างภาคภูมิ เป็นครั้งแรกที่มุกดาไม่รู้สึกคล้อยตามพี่สาวเลยแม้แต่นิดเดียว ชุดราตรีสีดำแนบเนื้อ เปิดอกคว้านลึกเป็นรูปตัววีจนเห็นร่องอกชัดเจน มีแขนเสื้อพองออกเล็กน้อยตรงส่วนต้นก่อนจะลีบลงไปจนถึงศอก มีไข่มุกแซมเพชรเม็ดเล็กระยิบระยับตรงขอบแขนเสื้อ ด้านหลังยิ่งแล้วใหญ่ มุกดาหมุนตัวแล้วหันหน้าไปมองกระจก หล่อนแทบช็อกตาย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยใส่เสื้อเปิดหลังลงไปถึงบั้นเอวอย่างครั้งนี้มาก่อน กระโปรงสีดำเป็นมันเงาทั้งรัดทั้งสั้นเหนือเข่ามาสองสามคืบ หล่อนรู้สึกอยากร้องไห้ออกมาดังๆ ติดที่กลัวพี่สาวจะเสียน้ำใจ จึงต้องทำเป็นยิ้ม ทว่ายิ้มนั้นแห้งผากที่สุดเท่าที่หล่อนเคยทำ
“จะทำธุระอะไรอีกไหม พี่จะได้ลงไปรอข้างล่าง”
แพรวาวางมือจากไดร์เป่าผม มองภาพสะท้อนกระจกด้วยรอยยิ้มประหลาด ทว่ามุกดาไม่ทันสังเกตเห็น
สาวน้อยผู้ใสบริสุทธิ์ถูกแปลงโฉมเสียเป็นคนละคน หล่อนมัวแต่นิ่งอึ้งกับสภาพของตัวเองจนไม่มีแก่ใจฟังพี่สาวพูด ทรงผมยุ่งๆถูกเกล้าขึ้นแบบหลวมๆบนศีรษะ เส้นไหมที่เคยละเอียดกลับฟูฟ่อง ยิ่งเพิ่มดีกรีความเซ็กซี่ชนิดที่มุกดาเห็นแล้วขัดตายิ่งนัก ริมฝีปากสีแดงสด เปลือกตาเป็นประกายเพชรสีน้ำเงินเข้ม แพขนตาปลอมหนาหนักดำเข้ม หญิงสาวยืนกลั้นใจอยู่นาน อย่างไรก็แกล้งยอมรับสภาพแบบนี้ไม่ได้จริงๆ เวลานั้นไพลินเคาะประตูพลางส่งเสียงเรียกเข้ามาให้ห้องพอดี ความคิดบางอย่างผุดขึ้นรวดเร็วจนมุกดาไม่ทันรู้ตัวเองว่าคิดขึ้นมาได้อย่างไร หล่อนเอามือกุมท้องร้องโอดโอยจนแพรวาตกใจ
“ปวดท้องจังเลยพี่แพร สงสัยยำมาม่าเมื่อเช้าจะออกฤทธิ์”
ดีไซเนอร์สาวทำหน้าไม่ถูก หล่อนเข้าไปแตะหลังน้องเบาๆก่อนบอกด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
“ไปหาหมอดีไหมไข่มุก..”
มุกดารีบยืดตัวตรง โบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง เดี๋ยวถ่ายท้องพักนึงก็หายแล้ว ไข่มุกเป็นบ่อยจนชิน ไม่ต้องพึ่งหมอหรอกค่ะ”
หน้าตาท่าทางกลับสดใส ฉะฉานเสียงจนเปลี่ยนเป็นตรงข้าม ทำให้แพรวาเอียงคอมองอย่างประหลาดใจ มุกดาเพิ่งรู้ตัวว่าเล่นบทไม่แนบเนียนจึงรีบห่อตัวลง เอามือกุมท้องดังเดิม
“โอ๊ยๆ..หกโมงกว่าแล้ว พี่แพรต้องรีบไปรำไม่ใช่หรือคะ ไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน”
แพรวาทำหน้าปั้นยาก มองน้องสาวอย่างจะถามว่า..แล้วเธอล่ะ?
“ไข่มุกขอเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว แต่อาจนานเกินกว่าพี่แพรจะรอ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวให้พี่ลินขับรถไปส่ง โรงแรมอะไรนะคะ..”
เมื่อน้องสาวจัดการหาทางออกด้วยตัวเองเรียบร้อย แพรวาก็ไม่รู้จะทำอะไรได้มากกว่าบอกชื่อโรงแรม ถนนหนทางเอาไว้ เงยหน้ามองนาฬิกาเรือนสวยบนผนัง ก็พบว่าหล่อนอาจไปงานไม่ทันจริงๆแล้ว จึงรีบตัดบท
“ถ้าไม่ไหวโทรบอกพี่นะ จะได้พาไปหาหมอ..พี่ต้องรีบไปแล้ว”
แพรวาตัดใจ กล้ำกลืนบางอย่างลงไปในลำคอ แต่ไม่ลืมทิ้งท้าย
“ถ้าไปได้ก็ควรไปนะ พี่ลงทุนกับชุดเธอเยอะเลย เสียดายแย่ถ้าไม่ได้โชว์”
เวลานั้นไพลินผลักประตูเข้ามาพอดี เมื่อเคาะส่งสัญญาณอยู่นานแล้วแต่ไม่มีแววว่าน้องสาวจะมาเปิดให้ หล่อนลองหมุนลูกบิดก็พบว่ามันไม่ได้ล็อกเอาไว้ ไหล่ของคุณครูสาวกระแทกเข้ากับไหล่นวลเนียนของแพรวาอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อฝ่ายนั้นก็กำลังจะดึงประตูออกมาพอดี
“ฝากดูไข่มุกด้วยนะลิน..อย่าลืมพาไปส่งให้ถึงที่ล่ะ”
ดีไซเนอร์สาวกำชับแค่นั้น แล้วหล่อนก็รีบวิ่งลงบันได เสียงกุกกักของรองเท้าส้นเข็มที่กระทบบันไดไม้ทำให้มุกดาถอนใจพรืดใหญ่..โล่งอกไปได้ปะเหลาะหนึ่ง แต่ตกลงกับพี่สาวไว้แล้วนี่สิ หล่อนจะแก้ปัญหายังไงต่อ...ไม่อยากไปงานในสภาพแบบนี้จริงๆ
ศิลาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มิ.ย. 2555, 10:55:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มิ.ย. 2555, 10:55:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 1717
| << บทที่ ๑๓ ฝันสมจริง | บทที่๑๔ แปลงโฉม ๒/๒ >> |
เดิมเดิม 9 มิ.ย. 2555, 12:14:53 น.
ไม่ต้องไปหรอกไข่มุกอย่าไปฝืน ให้ยัยแพรผิดแผนซะบ้าง
ไม่ต้องไปหรอกไข่มุกอย่าไปฝืน ให้ยัยแพรผิดแผนซะบ้าง
Edelweiss 9 มิ.ย. 2555, 15:30:36 น.
สู้เพื่อตัวเองบ้างนะไข่มุก
สู้เพื่อตัวเองบ้างนะไข่มุก
ศิลาริน 9 มิ.ย. 2555, 15:43:05 น.
ไข่มุกจะสู้หรือใครจะสู้..ติดตามพรุ่งนี้ค่ะ^^
ไข่มุกจะสู้หรือใครจะสู้..ติดตามพรุ่งนี้ค่ะ^^