ตราบนิรันดร์คือเธอ (สนพ.อรุณ)
ต่อให้ร้าย เป็นอสูรกายในสายตาใคร
แต่กับหนึ่งดวงใจดวงนี้ คือเธอ...ตราบนิรันดร์
บทต่อไปของนิรันดร์แห่งรักที่ใครหลายคนกำลังรอคอยค่ะ^^
ใครเคยหลงรักเทพเฮเดสจากดุจดั่งดวงใจ และเทพอพอลโลจากหทัยแห่งสุริยันมาแล้ว ต้องไม่พลาดนิยามรักบทใหม่นี้ค่ะ
แต่กับหนึ่งดวงใจดวงนี้ คือเธอ...ตราบนิรันดร์
บทต่อไปของนิรันดร์แห่งรักที่ใครหลายคนกำลังรอคอยค่ะ^^
ใครเคยหลงรักเทพเฮเดสจากดุจดั่งดวงใจ และเทพอพอลโลจากหทัยแห่งสุริยันมาแล้ว ต้องไม่พลาดนิยามรักบทใหม่นี้ค่ะ
Tags: แฟนตาซี รักซึ้งกินใจ นิรันดร์แห่งรัก โพไซดอน มณีมัญชุ์ อพอลโล เฮเดส พริมา ยมโลก เทพเจ้า
ตอน: บทนำ - ฝันร้ายที่อาจกลายเป็นจริง (รีไรท์)
มาแล้วค่ะ อาจมีบางคนสงสัยว่าทำไมแปะบทนำสองเรื่องเลย แหะๆ มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยค่ะ
คนเขียนขอเปลี่ยนใจเอาเรื่องนี้มาลงก่อนเนอะ เรื่องนี้ชื่อ ตราบนิรันดร์คือเธอ เป็นนิยามรักบทต่อไปต่อจากหทัยแห่งสุริยันค่ะ เรื่องนี้จะออกแนวแฟนตาซีนะคะ (ไม่เหมือนมนตรามุกจันทรา เพราะเรื่องนั้นค่อนไปทางพารานอมอลมากกว่า) ส่วนพระนางในเรื่องนี้จะเป็นใคร ไปรอลุ้นกันนะคะ กระซิบนิดนึงว่าถ้าใครอ่านทั้งดุจดั่งดวงใจ และหทัยแห่งสุริยันมาแล้ว รับรองว่าต้องจดจำกันได้แน่ๆ
ปล. คงต้องขออภัยล่วงหน้าไว้เลยสำหรับข้อผิดพลาดทั้งหลายของนิยายเรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้แต่งสดค่ะ คือโดยปรกติคนเขียนจะแต่งจนจบหรือเกือบจบเรื่องแล้วถึงนำมาลงในเวป แต่สำหรับเรื่องนี้ตอนนี้เพิ่งเขียนไปได้แค่บทที่สองเอง ดังนั้นข้อผิดพลาดน่าจะมีมากกว่าเรื่องอื่นที่ผ่่านมา ท้วงติงกันได้เรื่อยๆนะ (เช่นเดียวกับคำผิดเพราะยังไม่ได้ปรู๊ฟเน้อ) ถ้าใครซีเรียสเรื่องคำผิดอาจต้องแนะนำให้รอที่เป็นรูปเล่มนะคะ เพราะงานนี้ค่อนข้างสดค่ะ
ว่าแล้วก็แปะเลยดีกว่า แต่ถ้าแปะๆไปแล้วหาย แปลได้ว่าคนเขียนเขียนต่อไม่ได้น้า ^^
----------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
ตราบนิรันดร์คือเธอ
ต่อให้ร้าย เป็นอสูรกายในสายตาใคร
แต่กับหนึ่งดวงใจดวงนี้ คือเธอ...ตราบนิรันดร์
บทนำ
“สักวันข้าจะกลับมาทวงสิทธิ์อันควรเป็นของของข้าคืน”
ท่ามกลางความมืดมิดรายล้อมจนไม่อาจมองเห็นหนทางใด ร่างอรชรของหญิงสาวนางหนึ่งกำลังก้าวเดินไปในเส้นทางอับแสง หนึ่งเรี่ยวแรงและสองมือควานเรื่อยเปื่อยอย่างไร้ทิศทาง เมื่อสิ่งที่ไขว่คว้าได้มีเพียง...ความว่างเปล่า
“มานี่สิ เข้ามา” น้ำเสียงดุต่ำ เต็มไปด้วยพลังอำนาจเอ่ยแทรกผ่านมาในความเงียบสงัด
ถ้อยคำนั้นเป็นประโยคคำสั่งชัดเจน เพราะมันทั้งห้วน สั้น เต็มไปด้วยการคุกคามอย่างเห็นได้ชัด ทว่าหญิงสาวกลับตอบไม่ได้ว่าเป็นเพราะเหตุอันใด เธอถึงไม่รู้สึกหวาดกลัวต่อถ้อยคำสั่ง ซ้ำร้ายสองขาทั้งสองข้างยังก้าวตามไปเพื่อตามหาที่มาของต้นเสียง
ฝ่าผ่านความมืดแสนมืดไปเรื่อยๆ ท้ายสุดเธอก็คลับคล้ายเห็นอะไรบางอย่างตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า มือบางเอื้อมไปจนสุดคว้า จึงสัมผัสถึงความเย็นเยียบ รูปร่างของมันเป็นทรงกลม ยาว ตั้งห่างกันด้วยความถี่สม่ำเสมอ
ลูกกรง!
หญิงสาวอุทานขึ้นในใจขณะก้าวเท้าถอยหลัง จากนั้นสองมือน้อยจึงค่อยๆ สัมผัสลูกกรงจากซี่หนึ่งไปยังอีกซี่หนึ่ง...กรงขังดูเหมือนจะทอดยาวไปเรื่อย
“นี่มันอะไรกัน”
มีความงุนงงและคำถามมากมายผ่านมาในความคิด กรงขังเบื้องหน้าทอดยาวออกไปแสนไกลจนไม่อาจหาที่สิ้นสุด
“เจ้าจงปลดปล่อยข้า”
ภายใต้ความเงียบงัน น้ำเสียงดุดันแฝงรอยเกรี้ยวกราดดังมาจากเบื้องหลังลูกกรง หญิงสาวตัดสินใจหยุดเดิน หันไปเพ่งพิศผ่านกรงขังเบื้องหน้าไป วูบหนึ่ง ท่ามกลางความดำสนิทรอบกาย เธอมองเห็นประกายแวววับสองดวงสว่างวาบขึ้น
“ปลดปล่อยข้า!” เสียงคำรามดังกระหึ่มขึ้น พร้อมกับแสงสว่างวาบสองดวงตรงดิ่งมาหาเธอ
ดวงตาของสัตว์ร้าย!...นั่นคือนิยามเดียวที่เธอคิดได้ขณะนั้น เพราะสิ่งที่กำลังจดจ้องมาคือแววตาสีฟ้าครามคมกล้า มันไม่ได้สวยงามหรือให้ความรู้สึกน่าหลงใหลใด แต่ภายใต้ดวงตาเรืองรองกลับวาวโรจน์ด้วยแววเคียดแค้น ชิงชัง
วินาทีหนึ่งก่อนเธอจะทันหันหลังวิ่งหนี แขนกำยำจากอสุรกายเบื้องหลังกรงเหล็กก็พุ่งทะยานเข้ามาคว้าลำคอไว้ หญิงสาวดิ้นรนอย่างหนัก รู้สึกว่าร่างกายตนเองกำลังถูกพละกำลังมหาศาลกระชากร่างให้ลอยขึ้นจากพื้น ความเจ็บปวดรัดรึงอยู่รอบคอจนแทบหายใจไม่ออก
“ปละ...ปล่อย...” หัวใจของหญิงสาวเต้นระรัวด้วยความหวาดกลัว รู้สึกตนเองกำลังจะหมดอากาศหายใจภายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
เจ้าของร่างบางดิ้นรนอย่างหนัก พยายามอย่างที่สุดจะพาตัวเองหลุดพ้นจากพันธนาการ ทว่าถึงจะดิ้นอย่างไร เธอก็ไม่อาจสลัดฝ่ามือหนาที่กำอยู่รอบคอได้
“เจ้าจะต้องปลดปล่อยข้าออกจากกรงขังแห่งนี้” น้ำเสียงดุกร้าวตะคอกใส่เธอผู้กำลังใกล้ขาดใจ
“ฉะ...ฉันทำไม่ได้ คุณเป็นใครกัน” หญิงสาวพยายามจะสูดหายใจเข้าปอด
แต่อากาศโดยรอบกลับลดน้อยลงอย่างไม่น่าเชื่อ ร่างของเธอเริ่มกระตุก สมองอื้ออึง แทบไม่รับรู้สรรพสิ่งรอบกาย
“ข้าคือผู้จะมาเอาชีวิตเจ้าอย่างไรล่ะ คืนกลาดิอุสของข้ามา”
“ไม่!” เธอกรีดร้องออกมาสุดเสียง
ร่างบอบางบนเตียงนอนสะดุ้งตื่นขึ้นมาในความมืด มณีมัญชุ์หอบหายใจเอาอากาศรอบกายเข้าปอดเฮือกใหญ่
“เกือบตายแล้วไหมล่ะ ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้ อย่างกับถูกบีบคอจริงๆงั้นแหละ” หญิงสาวบ่นกับตัวเองด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจนัก แล้วกวาดสายตาสำรวจไปรอบกาย
สติสัมปชัญญะและความทรงจำทั้งหลายค่อยๆย้อนกลับมา มณีมัญชุ์เริ่มจำได้ว่ายามนี้เธอกำลังเดินทางท่องเที่ยวอยู่ในประเทศอิตาลี วันนี้เป็นวันที่สามของการเดินทางมาท่องเที่ยวยังประเทศอันเต็มไปด้วยศิลปะและประวัติศาสตร์มากมาย เธอกำลังพักอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งของเมืองกาตานีอาซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกของเกาะซิชีเลีย
หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองบนหัวเตียงขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาเกือบหกโมงเช้า เธอจึงลุกขึ้นจากเตียง ตั้งใจจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและเตรียมตัวสำหรับเช้าวันใหม่ แต่เสียงฮือฮาของผู้คนจากบริเวณด้านนอกห้องพักกลับดังเรียกความสนใจเสียก่อน หญิงสาวชั่งใจอยู่ครู่ แล้วความอยากรู้ก็พาเธอเปิดบานประตูห้องพักออก เพียงแค่ก้าวออกมายืนตรงระเบียงทางเดิน นัยน์ตาหวานก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตื่นตะลึงกับบรรยากาศรอบกาย
มองเลยออกไปท่ามกลางอรุณรุ่งของเช้าวันใหม่ เหนือขึ้นไปจากบ้านเรือนเป็นทิวแถว ณ กึ่งกลางท้องฟ้ายามเช้าได้ปรากฏควันโขมง ฟุ้งกระจัดกระจายไปทั่ว ใจกลางกลุ่มควันหนาทึบนั้น มณีมัญชุ์มองเห็นเปลวเพลิงสีส้มสดกำลังลามเลียสูงขึ้นไปบนฟากฟ้า
เสียงฮือฮาของผู้คนที่เปิดประตูออกมาจากห้องพักยังดังอยู่โดยรอบ ครู่หนึ่งหญิงสาวจึงสดับฟังคำอธิบายสั้นๆเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆได้ว่า
“ภูเขาไฟระเบิด!”
----------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
ปล. ว่าจะแปะทุกจันทร์ พุธ ศุกร์นะคะ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าเขียนทันด้วยรึเปล่าน้า
คนเขียนขอเปลี่ยนใจเอาเรื่องนี้มาลงก่อนเนอะ เรื่องนี้ชื่อ ตราบนิรันดร์คือเธอ เป็นนิยามรักบทต่อไปต่อจากหทัยแห่งสุริยันค่ะ เรื่องนี้จะออกแนวแฟนตาซีนะคะ (ไม่เหมือนมนตรามุกจันทรา เพราะเรื่องนั้นค่อนไปทางพารานอมอลมากกว่า) ส่วนพระนางในเรื่องนี้จะเป็นใคร ไปรอลุ้นกันนะคะ กระซิบนิดนึงว่าถ้าใครอ่านทั้งดุจดั่งดวงใจ และหทัยแห่งสุริยันมาแล้ว รับรองว่าต้องจดจำกันได้แน่ๆ
ปล. คงต้องขออภัยล่วงหน้าไว้เลยสำหรับข้อผิดพลาดทั้งหลายของนิยายเรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้แต่งสดค่ะ คือโดยปรกติคนเขียนจะแต่งจนจบหรือเกือบจบเรื่องแล้วถึงนำมาลงในเวป แต่สำหรับเรื่องนี้ตอนนี้เพิ่งเขียนไปได้แค่บทที่สองเอง ดังนั้นข้อผิดพลาดน่าจะมีมากกว่าเรื่องอื่นที่ผ่่านมา ท้วงติงกันได้เรื่อยๆนะ (เช่นเดียวกับคำผิดเพราะยังไม่ได้ปรู๊ฟเน้อ) ถ้าใครซีเรียสเรื่องคำผิดอาจต้องแนะนำให้รอที่เป็นรูปเล่มนะคะ เพราะงานนี้ค่อนข้างสดค่ะ
ว่าแล้วก็แปะเลยดีกว่า แต่ถ้าแปะๆไปแล้วหาย แปลได้ว่าคนเขียนเขียนต่อไม่ได้น้า ^^
----------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
ตราบนิรันดร์คือเธอ
ต่อให้ร้าย เป็นอสูรกายในสายตาใคร
แต่กับหนึ่งดวงใจดวงนี้ คือเธอ...ตราบนิรันดร์
บทนำ
“สักวันข้าจะกลับมาทวงสิทธิ์อันควรเป็นของของข้าคืน”
ท่ามกลางความมืดมิดรายล้อมจนไม่อาจมองเห็นหนทางใด ร่างอรชรของหญิงสาวนางหนึ่งกำลังก้าวเดินไปในเส้นทางอับแสง หนึ่งเรี่ยวแรงและสองมือควานเรื่อยเปื่อยอย่างไร้ทิศทาง เมื่อสิ่งที่ไขว่คว้าได้มีเพียง...ความว่างเปล่า
“มานี่สิ เข้ามา” น้ำเสียงดุต่ำ เต็มไปด้วยพลังอำนาจเอ่ยแทรกผ่านมาในความเงียบสงัด
ถ้อยคำนั้นเป็นประโยคคำสั่งชัดเจน เพราะมันทั้งห้วน สั้น เต็มไปด้วยการคุกคามอย่างเห็นได้ชัด ทว่าหญิงสาวกลับตอบไม่ได้ว่าเป็นเพราะเหตุอันใด เธอถึงไม่รู้สึกหวาดกลัวต่อถ้อยคำสั่ง ซ้ำร้ายสองขาทั้งสองข้างยังก้าวตามไปเพื่อตามหาที่มาของต้นเสียง
ฝ่าผ่านความมืดแสนมืดไปเรื่อยๆ ท้ายสุดเธอก็คลับคล้ายเห็นอะไรบางอย่างตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า มือบางเอื้อมไปจนสุดคว้า จึงสัมผัสถึงความเย็นเยียบ รูปร่างของมันเป็นทรงกลม ยาว ตั้งห่างกันด้วยความถี่สม่ำเสมอ
ลูกกรง!
หญิงสาวอุทานขึ้นในใจขณะก้าวเท้าถอยหลัง จากนั้นสองมือน้อยจึงค่อยๆ สัมผัสลูกกรงจากซี่หนึ่งไปยังอีกซี่หนึ่ง...กรงขังดูเหมือนจะทอดยาวไปเรื่อย
“นี่มันอะไรกัน”
มีความงุนงงและคำถามมากมายผ่านมาในความคิด กรงขังเบื้องหน้าทอดยาวออกไปแสนไกลจนไม่อาจหาที่สิ้นสุด
“เจ้าจงปลดปล่อยข้า”
ภายใต้ความเงียบงัน น้ำเสียงดุดันแฝงรอยเกรี้ยวกราดดังมาจากเบื้องหลังลูกกรง หญิงสาวตัดสินใจหยุดเดิน หันไปเพ่งพิศผ่านกรงขังเบื้องหน้าไป วูบหนึ่ง ท่ามกลางความดำสนิทรอบกาย เธอมองเห็นประกายแวววับสองดวงสว่างวาบขึ้น
“ปลดปล่อยข้า!” เสียงคำรามดังกระหึ่มขึ้น พร้อมกับแสงสว่างวาบสองดวงตรงดิ่งมาหาเธอ
ดวงตาของสัตว์ร้าย!...นั่นคือนิยามเดียวที่เธอคิดได้ขณะนั้น เพราะสิ่งที่กำลังจดจ้องมาคือแววตาสีฟ้าครามคมกล้า มันไม่ได้สวยงามหรือให้ความรู้สึกน่าหลงใหลใด แต่ภายใต้ดวงตาเรืองรองกลับวาวโรจน์ด้วยแววเคียดแค้น ชิงชัง
วินาทีหนึ่งก่อนเธอจะทันหันหลังวิ่งหนี แขนกำยำจากอสุรกายเบื้องหลังกรงเหล็กก็พุ่งทะยานเข้ามาคว้าลำคอไว้ หญิงสาวดิ้นรนอย่างหนัก รู้สึกว่าร่างกายตนเองกำลังถูกพละกำลังมหาศาลกระชากร่างให้ลอยขึ้นจากพื้น ความเจ็บปวดรัดรึงอยู่รอบคอจนแทบหายใจไม่ออก
“ปละ...ปล่อย...” หัวใจของหญิงสาวเต้นระรัวด้วยความหวาดกลัว รู้สึกตนเองกำลังจะหมดอากาศหายใจภายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
เจ้าของร่างบางดิ้นรนอย่างหนัก พยายามอย่างที่สุดจะพาตัวเองหลุดพ้นจากพันธนาการ ทว่าถึงจะดิ้นอย่างไร เธอก็ไม่อาจสลัดฝ่ามือหนาที่กำอยู่รอบคอได้
“เจ้าจะต้องปลดปล่อยข้าออกจากกรงขังแห่งนี้” น้ำเสียงดุกร้าวตะคอกใส่เธอผู้กำลังใกล้ขาดใจ
“ฉะ...ฉันทำไม่ได้ คุณเป็นใครกัน” หญิงสาวพยายามจะสูดหายใจเข้าปอด
แต่อากาศโดยรอบกลับลดน้อยลงอย่างไม่น่าเชื่อ ร่างของเธอเริ่มกระตุก สมองอื้ออึง แทบไม่รับรู้สรรพสิ่งรอบกาย
“ข้าคือผู้จะมาเอาชีวิตเจ้าอย่างไรล่ะ คืนกลาดิอุสของข้ามา”
“ไม่!” เธอกรีดร้องออกมาสุดเสียง
ร่างบอบางบนเตียงนอนสะดุ้งตื่นขึ้นมาในความมืด มณีมัญชุ์หอบหายใจเอาอากาศรอบกายเข้าปอดเฮือกใหญ่
“เกือบตายแล้วไหมล่ะ ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้ อย่างกับถูกบีบคอจริงๆงั้นแหละ” หญิงสาวบ่นกับตัวเองด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจนัก แล้วกวาดสายตาสำรวจไปรอบกาย
สติสัมปชัญญะและความทรงจำทั้งหลายค่อยๆย้อนกลับมา มณีมัญชุ์เริ่มจำได้ว่ายามนี้เธอกำลังเดินทางท่องเที่ยวอยู่ในประเทศอิตาลี วันนี้เป็นวันที่สามของการเดินทางมาท่องเที่ยวยังประเทศอันเต็มไปด้วยศิลปะและประวัติศาสตร์มากมาย เธอกำลังพักอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งของเมืองกาตานีอาซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกของเกาะซิชีเลีย
หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองบนหัวเตียงขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาเกือบหกโมงเช้า เธอจึงลุกขึ้นจากเตียง ตั้งใจจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและเตรียมตัวสำหรับเช้าวันใหม่ แต่เสียงฮือฮาของผู้คนจากบริเวณด้านนอกห้องพักกลับดังเรียกความสนใจเสียก่อน หญิงสาวชั่งใจอยู่ครู่ แล้วความอยากรู้ก็พาเธอเปิดบานประตูห้องพักออก เพียงแค่ก้าวออกมายืนตรงระเบียงทางเดิน นัยน์ตาหวานก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตื่นตะลึงกับบรรยากาศรอบกาย
มองเลยออกไปท่ามกลางอรุณรุ่งของเช้าวันใหม่ เหนือขึ้นไปจากบ้านเรือนเป็นทิวแถว ณ กึ่งกลางท้องฟ้ายามเช้าได้ปรากฏควันโขมง ฟุ้งกระจัดกระจายไปทั่ว ใจกลางกลุ่มควันหนาทึบนั้น มณีมัญชุ์มองเห็นเปลวเพลิงสีส้มสดกำลังลามเลียสูงขึ้นไปบนฟากฟ้า
เสียงฮือฮาของผู้คนที่เปิดประตูออกมาจากห้องพักยังดังอยู่โดยรอบ ครู่หนึ่งหญิงสาวจึงสดับฟังคำอธิบายสั้นๆเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆได้ว่า
“ภูเขาไฟระเบิด!”
----------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
ปล. ว่าจะแปะทุกจันทร์ พุธ ศุกร์นะคะ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าเขียนทันด้วยรึเปล่าน้า
ริญจน์ธร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 มิ.ย. 2555, 16:35:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.ย. 2555, 09:38:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 5051
| บทที่ 1/1 ปีศาจร้าย (รีไรท์) >> |
Zephyr 11 มิ.ย. 2555, 18:07:44 น.
มณีมัญชุ์ เอ๊ะ ชื่อคุ้นๆแฮะ น้องสาวพริ้งป่าวนะ อืมมมมม เอ๊ะ หรือเฟอร์จำผิด
พระเอกมาแนวปีศาจเหรอจ้ะพี่มูน ตัวอะไรอ่า ไคเมร่า? คราเค่น? อืม ตัวไรอีกดีน้าาา มิโนทอร์? ฮ่าๆๆๆ
ไม่เดาดีกว่า รอพี่มูนเฉลย อิอิ ตาฟ้าด้วย ว้าวๆๆๆๆๆ หล่อระเบิดระเบ้อ แน่ๆๆๆ หุหุ
ปล.พี่มูนไม่อัพพี่ชายขาแล้วเหรอจ้ะ T^T
มณีมัญชุ์ เอ๊ะ ชื่อคุ้นๆแฮะ น้องสาวพริ้งป่าวนะ อืมมมมม เอ๊ะ หรือเฟอร์จำผิด
พระเอกมาแนวปีศาจเหรอจ้ะพี่มูน ตัวอะไรอ่า ไคเมร่า? คราเค่น? อืม ตัวไรอีกดีน้าาา มิโนทอร์? ฮ่าๆๆๆ
ไม่เดาดีกว่า รอพี่มูนเฉลย อิอิ ตาฟ้าด้วย ว้าวๆๆๆๆๆ หล่อระเบิดระเบ้อ แน่ๆๆๆ หุหุ
ปล.พี่มูนไม่อัพพี่ชายขาแล้วเหรอจ้ะ T^T
goldensun 11 มิ.ย. 2555, 19:48:50 น.
หญิงสาวอรชรผู้หญิงกำลังก้าวเดินเจ้าไป ผู้หญิง เป็นผู้หนึ่ง กำลังก้าวเดินเข้าไป ใช่มั้ยคะ
ตาสีฟ้า ตัวร้าย จะเป็นโพไซดอนรึเปล่าคะ ที่เคยทรยศต่อซีอุส โดยฮาเดสไปช่วยไว้
รอตอนต่อไปค่ะ
หญิงสาวอรชรผู้หญิงกำลังก้าวเดินเจ้าไป ผู้หญิง เป็นผู้หนึ่ง กำลังก้าวเดินเข้าไป ใช่มั้ยคะ
ตาสีฟ้า ตัวร้าย จะเป็นโพไซดอนรึเปล่าคะ ที่เคยทรยศต่อซีอุส โดยฮาเดสไปช่วยไว้
รอตอนต่อไปค่ะ
phugan 11 มิ.ย. 2555, 19:56:11 น.
รอด้วยคนค่ะ..
รอด้วยคนค่ะ..
อสิตา 11 มิ.ย. 2555, 20:49:35 น.
ลูกเฟอร์ๆ กับคุณพระอาทิตย์สีทองเคยอ่านภาคก่อนด้วยดีจัง
พี่มิ้งค์ชักอยากลงนิยายมั่ง
ลูกเฟอร์ๆ กับคุณพระอาทิตย์สีทองเคยอ่านภาคก่อนด้วยดีจังพี่มิ้งค์ชักอยากลงนิยายมั่ง
ZodiacMoon 11 มิ.ย. 2555, 21:38:03 น.
ติดตามน่ะค่ะ >3<
ติดตามน่ะค่ะ >3<
ริญจน์ธร 11 มิ.ย. 2555, 22:57:55 น.
ขอตอบบางข้อก่อนเนอะ
มณีมัญชุ์ไม่ใช่น้องสาวพริ้งค่า แต่เป็นเด็กหญิงมีมี่จากภาคหทัยแห่งสุริยัน ตอนนั้นเด็กหญิงมีมี่อายุแค่ห้าขวบ แต่ตอนนี้โตเป็นสาวแล้ว @^^@
ขอบคุณคุณ goldensun นะคะสำหรับคำผิด ส่วนอีกคำถาม หุหุ ม่ายบอกดีกว่า ตามลุ้นตอนต่อไปกัน^^
พี่มิงค์ มาลงเลยยยย มีคนอ่านรออยู่น้า
ขอตอบบางข้อก่อนเนอะ
มณีมัญชุ์ไม่ใช่น้องสาวพริ้งค่า แต่เป็นเด็กหญิงมีมี่จากภาคหทัยแห่งสุริยัน ตอนนั้นเด็กหญิงมีมี่อายุแค่ห้าขวบ แต่ตอนนี้โตเป็นสาวแล้ว @^^@
ขอบคุณคุณ goldensun นะคะสำหรับคำผิด ส่วนอีกคำถาม หุหุ ม่ายบอกดีกว่า ตามลุ้นตอนต่อไปกัน^^
พี่มิงค์ มาลงเลยยยย มีคนอ่านรออยู่น้า
nako 12 มิ.ย. 2555, 07:50:18 น.
ว้าวๆๆๆ เรื่องใหม่มาแล้ว
ว้าวๆๆๆ เรื่องใหม่มาแล้ว
Pat 13 มิ.ย. 2555, 19:23:34 น.
สงสัย่ว่าจะเป็นโพไซดอนหรือเปล่าน้อ ตัวร้ายเรื่องก่อนๆ หุหุ ไรเตอร์สู้ๆนะคะ
สงสัย่ว่าจะเป็นโพไซดอนหรือเปล่าน้อ ตัวร้ายเรื่องก่อนๆ หุหุ ไรเตอร์สู้ๆนะคะ
lookAme 16 มิ.ย. 2555, 15:54:09 น.
ติดตามๆ
ติดตามๆ
salsa 10 ต.ค. 2555, 14:38:13 น.
คอมเสียส่งซ่อมอยู่นาน มาอีกทีลบแล้ว
คอมเสียส่งซ่อมอยู่นาน มาอีกทีลบแล้ว