ตัวกวนขอป่วนหัวใจ
เขียนนางเอกแปลกมาก็เยอะ คราวนี้ขอเขียนพระเอกแปลกๆ บ้างนะคะ เรื่องนี้พระเอกหล่อสมบูรณ์แบบ ชาติตระกูลดีมีการศึกษา เสียอย่างเดียว 'เป็นโรคกล้วผู้หญิง' งานนี้เลยต้องพึ่งสาวน้อยตัวแสบให้มาช่วยรักษาแบบหักดิบให้ มาร่วมลุ้นกันค่ะว่า ตัวกวนจะเข้าไปป่วนหัวใจอาจารย์หนุ่มสุดหล่อได้ไหมแล้ว 'รักแท้จะแพ้ความกลัวหรือเปล่า?'
Tags: ด็อกเตอร์หนุ่ม ลูกศิษย์สาว รักใสๆ ฮา รั่ว นางเอกซนๆ พระเอกน่าเวทนา ตุ๊กแก โรคกลัวผู้หญิง คอมเมดี้

ตอน: บทที่ 1 สาวน้อยข้างบ้าน

ตัวกวนขอป่วนหัวใจ

บทที่ 1 สาวน้อยข้างบ้าน

สิบนาฬิกาสิบนาทีหน้าห้องเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์การเงิน ร่างสูงที่กำลังก้าวออกมาทำใครหลายคนชะงักเท้ามองด้วยความสนใจ สาเหตุเกิดจากคุณสมบัติความหล่อแบบครบสูตรกับบุคลิกสง่าตรึงสายตาของชายหนุ่ม แต่ถึงจะถูกมองด้วยสายตาร้อนแรงปานใด เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาก็หาได้สะทกสะท้านไม่ ด็อกเตอร์เอกดนัยทำเพียงเดินผ่านกลุ่มคนไปด้วยสีหน้านิ่งสนิทราวกับผิวน้ำไร้ระรอกคลื่น

ความเงียบขรึมเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ด็อกเตอร์หนุ่มผู้นี้ดูมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด เท่าที่รู้เขายังไม่มีคนรัก หรือมีข่าวลือว่ากำลังดูใจกับใคร ความโสดกับคุณสมบัติที่ดีพร้อมทำให้เหล่าหญิงสาวพากันรุมตอมชายหนุ่มเสียยิ่งกว่าแมลงรุมตอมสปอตไลท์ แต่ถึงจะมีตัวเลือกมาให้เลือกมากมายปานใด เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรับไมตรีจากใคร ชายหนุ่มพูดเสมอว่า

‘ถ้าสิ่งที่หวังไว้ยังไม่เป็นจริง ผมก็ไม่คิดจะรักใครหรอกครับ’

ประโยคนี้มีคนตีความหมายกันไปต่างๆ นานา บ้างก็ว่าเขาอยากจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานให้มากกว่านี้แล้วค่อยหาคนรัก บางคนก็เข้าใจไปเลยว่าชายหนุ่มเป็นเกย์ ที่พูดมาทั้งหมดล้วนเป็นข้ออ้างทั้งสิ้น

ใครเลยจะรู้ว่าสาเหตุที่แท้จริงของการไม่คบใครนั้นคือเขามีอาการป่วย ชายหนุ่มเป็นโรควิตกกังวลชนิดหนึ่ง แพทย์ที่รักษาวินิจฉัยว่าเขาเป็น Gynephobia หรือ ‘โรคกลัวผู้หญิง’

อาการของโรคถ้าจะให้เปรียบเทียบกันง่ายๆ ก็ไม่ต่างจากพวกที่กลัวความสูง กลัวที่มืดหรือกลัวสัตว์เลื้อยคลานแต่อย่างใด โรคนี้ส่วนใหญ่คนที่เป็นจะไม่เดือดร้อนนักเพราะแค่เลี่ยงสิ่งที่ตัวเองกลัวก็จบเรื่อง ทว่าในชีวิตประจำวันเอกดนัยไม่สามารถหลีกเลี่ยงเพศตรงข้ามได้ โรคนี้จึงเปรียบเสมือนหายนะแห่งชีวิต ความหวาดกลัวอันรุนแรงต่ออิสตรีทำลายชีวิตของเขาหลายครั้งหลายครา แต่เขาก็คงอดทนรักษาตัวเองต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ

หลายปีของการบำบัดช่วยให้เขาสามารถอยู่ในบริเวณเดียวกับสิ่งที่กลัวได้ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่สามารถพูดคุยเป็นปกติหรือสัมผัสตัวผู้หญิงได้อยู่ดี มหาวิทยาลัยจึงเปรียบเสมือนฝันร้ายที่สุดในชีวิต เมื่อต้องเผชิญกับหญิงสาวนับพันเกือบทุกวัน

ความกลัวผลักดันให้เขาต้องหาทางเอาตัวรอดจากเหล่าหญิงสาวทุกวิถีทาง ซึ่งมันหนักหนาสาหัสเสียยิ่งกว่าการทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก

ลองนึกภาพในชั้นเรียนที่ตัวเองสอนมีสิ่งที่กลัวที่สุดในชีวิตนั่งอยู่ไม่ต่ำกว่าสองร้อยสิ แล้วจะเข้าใจความรู้สึกของพ่อหนุ่มคนนี้มากขึ้น

ถ้ายังนึกภาพไม่ออกอีกก็ลองสมมุติว่าคุณกลัวตุ๊กแก กลัวมากชนิดสุดจิตสุดใจ แต่กลับต้องเข้าไปในห้องที่มีตุ๊กแกหลายร้อยตัวนั่งหน้าสลอน ทุกตัวใช้ตาแดงวาวน่าขนลุกขนพองของมันจับจ้องมายังคุณ คุณหวาดกลัวสุดขีดแต่กลับหนีไปไหนไม่ได้ ด้วยหน้าที่คุณต้องฝืนทนสอนหนังสือตุ๊กแกลายจุดลายด่างเหล่านั้นจนกว่าจะหมดคาบเรียน

ไม่เท่านั้นหลังจากหมดคาบแล้วแทนที่คุณจะได้พ้นนรก กลับมีตุ๊กแกแก้มแดงปากแดงบางตัวพยายามเข้ามาใกล้คุณ บ้างก็เข้ามาเกาะแกะแล้วส่งเสียง ‘ตุ๊กแก…ตุ๊กแก้’ ให้คุณสั่นประสาทเล่น (ในกรณีของเอกดนัยจะเป็นเสียงร้อง ‘อาจารย์คะ…อาจารย์ขา’)

พอรอดจากฝูงตุ๊กแกที่พยายามจะเข้ามากระโดดเกาะ(แกะ)ได้คุณก็ต้องไปที่จอดรถ ซึ่งระยะทางจากห้องเรียนไปยังที่จอดรถนี้ไกลโข ระหว่างทางคุณต้องเดินสวนกับตุ๊กแกหลายสิบตัว ถ้ากะเวลาพลาดออกมาตอนพวกตุ๊กแกสาวเลิกเรียนพอดี คุณก็จะได้พบกับตุ๊กแกนับร้อยตัวที่เบียดเสียดกันตามทางเดิน

คุณจำต้องฝ่าฝูงตุ๊กแกเหล่านั้นไป เผลอๆ บางตัวยังเซมาชนคุณด้วย นึกภาพว่าถูกตุ๊กแกตัวเท่าคนกระโดดเกาะสิ ผิวลื่นเป็นลายถูไถไปบนผิวหนังคุณ แค่คิดก็สุดยอดแห่งความสยดสยองแล้วใช่ไหน

ได้ฟังขนาดนี้ทุกคนคงจะพอเข้าใจหัวอกของเอกดนัยขึ้นมาบ้าง ที่นี้เรากลับไปดูสภาพของชายหนุ่มหลังกลับมาจากดงตุ๊กแก (มหาวิทยาลัย) กันดีกว่า

เอกดนัยนอนแผ่บนโซฟาอย่างหมดสภาพประหนึ่งเพิ่งผ่านสงครามกลางเมืองมาหมาดๆ สภาพน่าเห็นห่วงเสียจนน้องชายที่เพิ่งเดินเข้ามาอดถามอาการไม่ได้

“พี่เอกไหวไหม ถ้าไม่ไหวนุว่าพี่เลิกสอนดีกว่าทรมานตัวเองเปล่าๆ”

อนุรักษ์มองสภาพพี่ชายด้วยความสงสาร พักนี้ซูบลงไปมาก เหมือนกับถูกสูบวิญญาณไปอย่างไรอย่างนั้น

“ไม่รู้สิ แต่เดี๋ยวนี้ก็ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ บางทีมันอาจได้ผลก็ได้”

ชายหนุ่มกัดฟันพูด ถึงอย่างไรก็ต้องลองอดทนดู เขาอยากจะหายขาดจากอาการนี้เสียที

ก่อนหน้าที่จะมาสอนที่นี่เขาทำงานเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทการเงินหลายแห่ง นานทีจะเข้าบริษัทสักครั้ง พอไม่ค่อยได้พบปะผู้คนอาการของโรคจึงเริ่มแย่ลง บิดาซึ่งเป็นคณะบดีและหุ้นส่วนของมหาวิทยาลัยจึงเสนอกึ่งบังคับให้เขามาเป็นอาจารย์พิเศษที่นี่ หลังจากฝืนทำงานได้สักระยะ เขาก็ได้รับผลตอบแทนที่ดีเกินคาด เขาไม่ออกอาการหน้าซีดเป็นลมหมดสติเวลาเจอกับผู้หญิงจำนวนมากเหมือนก่อน ถ้าอดทนต่อไปอาการต้องดียิ่งขึ้นแน่

“เปลี่ยนกันก็ได้นะพี่ คณะนุผู้หญิงมีไม่กี่คนเอง” น้องชายตัวดีโผเข้ามาเกาะขอบโซฟายิ้มเผล่แบบมีเลศนัย

นักศึกษาที่อนุรักษ์สอนเป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ร้อยละแปดสิบห้าเป็นผู้ชาย ร้อยละห้าห้าวจนนับว่าเป็นผู้หญิงไม่ลง ร้อยละสองหน้าตาดูไม่ได้ ที่เหลือน่ารักมากแต่ก็แทบจะไม่หลงมาอยู่ในชั้นเรียนของเขา มันจึงเป็นคณะที่ไม่น่าสอนเลยสักนิดสำหรับหนุ่มโสดเจ้าสำราญ

“คงเปลี่ยนกันได้หรอก” เอกดนัยถอนใจ

เขากับน้องชายเรียนจบมากันคนละด้าน ให้สอนแทนกันคงเป็นไปได้แค่ความฝัน แต่ถึงจะสอนแทนได้ก็เปลี่ยนกันไม่ได้อยู่ดี เพราะตัวการที่อยู่เบื้องหลังการจัดตารางสอนให้เน้นกลุ่มที่มีผู้หญิงคือบิดาบังเกิดเกล้า ซึ่งนอกจากจะใหญ่ที่สุดในบ้านแล้วยังใหญ่คับที่ทำงานด้วย

เห็นพี่ชายดูเครียดมากกว่าเดิม อนุรักษ์จึงเปลี่ยนไปคุยเรื่องสัพเพเหระแทน

“เอ่อใช่! พี่เอกเห็นคนที่ย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราหรือเปล่า น่ารักชะมัดเลยเสียดายไม่ใช่สเปกไม่งั้นจะจีบ”

เอกดนัยไม่ตอบคำถามน้องชาย เขาเบือนหน้าหนีซบกับหมอนอิงแล้วแสร้งหลับตาลงเหมือนต้องการพักผ่อน

ฝ่ายคนพูดมองอาการพี่ชายแล้วก็เงียบไป เขาลืมนึกไปสนิทว่าพี่กลัวผู้หญิง ยิ่งคุยเรื่องนี้ท่าทางจะยิ่งเครียดหนัก อนุรักษ์จึงเดินออกมาจากห้อง ตรงไปที่ตู้เย็นหยิบน้ำกับขนมไปหลบมุมกินเงียบๆ

เมื่อไม่ถูกรบกวนคนที่แกล้งหลับตาก็ลืมตาโพลง ใจเขานั้นอยากจะพักผ่อนแต่ภาพของสาวน้อยที่น้องชายเอ่ยถึงกลับลอยเข้ามารบกวนในห้วงความคิด

ยัยตัวแสบนั่นน่ะรึ ไม่ใช่แค่ได้เห็นหน้าเท่านั้น แต่ยังได้คุยกันด้วย ผู้หญิงอะไรกวนอารมณ์ที่สุด


อาณาเขตบ้านของเอกดนัยทางฝั่งซ้ายจะติดกับเพื่อนบ้านที่เป็นเครือญาติกัน ส่วนทางฝั่งขวานั้นปิดตายมาหลายปีดีดัก จนเมื่อสัปดาห์ก่อนชายหนุ่มบังเอิญเห็นแสงไฟจากตัวบ้าน จึงรู้ว่ามีคนย้ายมาอยู่แล้ว

แม้จะรู้ว่ามีเพื่อนบ้านใหม่แต่เอกดนัยก็ไม่เคยคิดจะไปทำความรู้จัก แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกเข้าจนได้ เมื่อคนข้างบ้านบังเอิญออกมาที่สนาม พอดีกับตอนที่เขาเดินออกมารดน้ำต้นไม้

เอกดนัยไม่ได้เหลียวไปมองเจ้าของบ้าน เขาเห็นแค่จากหางตาเท่านั้นว่าข้างบ้านเลี้ยงสุนัขพันธุ์โกลเดนรีทริฟเวอร์

ความที่คิดว่าหน้าที่การสานสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านไม่ใช่กิจธุระของตัวเอง ชายหนุ่มจึงทำเป็นไม่สนใจ ทว่าในขณะที่กำลังสาวสายยางเพื่อเตรียมรดน้ำต้นไม้อยู่นั้น ลูกบอลสีส้มขนาดประมาณลูกเทนนิสก็เลยเข้ามากระแทกที่ท้ายทอยเขาอย่างจัง เอกดนัยไม่รู้สึกเจ็บเท่าไร แต่ตกใจก็เลยทำสายยางหลุดจากมือ

ก่อนจะได้กวาดตามองหาตัวการ ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงใสๆ ตะโกนข้ามรั้วเข้ามาก่อน

‘ขอโทษค่ะ ช่วยเก็บบอลให้หน่อยได้ไหมคะ’

ฟังเสียงแหลมเล็กนี่แล้วเอกดนัยก็ใช้ใจว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กจึงไม่ถือโทษ ชายหนุ่มก้มเก็บบอลไปยื่นให้ข้างรั้ว เขากลัวแต่ผู้หญิงช่วงอายุสิบแปดถึงสามสิบห้าเท่านั้น เด็กหรือแก่กว่านั้นไม่มีผลกระทบอะไรด้วย

ที่ไหนได้พอเงยหน้าขึ้นมาประสานสายตากัน เขาก็ต้องตะลึงเมื่อพบว่าคนที่ขอให้เก็บบอลให้ไม่ใช่เด็กหญิงตัวน้อยอย่างที่เข้าใจ

เอกดนัยจ้องมองหญิงสาวตาค้างเนื่องจากกำลังตระหนกถึงขีดสุด เนื่องจากใบหน้าใสๆ ของคนขว้างบอลอยู่ในพิกัดอายุสิบแปดพอดิบพอดี ชายหนุ่มเลยถอยกรูดมาชิดผนัง ตะเกียกตะกายหนีด้วยความหวาดกลัวประหนึ่งหนูถูกแมวต้อนจนมุม

‘ขอลูกบอลคืนด้วยค่ะ’

หญิงสาวมายืนรอรับที่ข้างรั้ว ดวงตาใสแจ๋วมองเอกดนัยด้วยความฉงนในอาการที่เขาแสดงออกมา

คนข้างบ้านของเอกดนัยนั้นจัดว่าเป็นผู้หญิงที่ดูน่ารักทีเดียว เธอผมยาว ผิวขาวละเอียด ที่เด่นคือดวงตากลมโตดำขลับ ต่อให้เปรียบเป็นตุ๊กแก ก็คงจะเป็นตุ๊กแกตัวน้อยตาใสแป๋วท่าทางไม่มีพิษมีภัย แต่เนื่องจากความกลัวในจิตใจของเอกดนัยนั้นฝังรากลึก ต่อให้เป็นตุ๊กแกแฟนซีสีรุ้งตัวจิ๋วน่ารักน่าเอ็นดูแค่ไหนเขาก็ยังกลัวอยู่ดี

ชายหนุ่มหลับตาปี๋แล้วโยนบอลข้ามรั้วไปเหมือนพยายามไล่ตัวอะไรที่น่าขยะแขยง ลูกบอลสีสดลอยละลิ่วไปอย่างไร้ทิศทาง ตามมาด้วยเสียงโวยของสาวน้อยข้างบ้าน

‘โอ๊ย! เจ็บนะ คนเขาขอคืนดีๆ ทำไมต้องขว้างใส่หน้ากันด้วย’

ได้ยินดังนั้นเอกดนัยก็รีบหันมามองด้วยความตกใจ

‘เป็นอะไรหรือเปล่า’

เขากวาดตามองสำรวจทั่วใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง แม้จะหวาดกลัวหญิงสาวประหนึ่งตุ๊กแก แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยคิดทำร้ายใคร

เมื่อได้เห็นสีหน้าเป็นห่วงอย่างจริงจังของชายหนุ่ม สาวน้อยข้างบ้านก็หัวเราะร่วนอย่างชอบใจ

‘คิกๆ พูดเล่นหรอก ใครจะงี่เง่าอยู่เฉยให้ลูกบอลมาโดนกัน เนอะไอติมเนอะ’

เธอหันมาพยักพเยิดกับสุนัขตัวโต เจ้าไอติมเห่าตอบอย่างแสนรู้ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยทั้งคนทั้งหมา

เอกดนัยนึกฉุนในใจที่ถูกแหย่ กระนั้นก็ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ เขาเห็นว่าหมดเรื่องแล้วเลยหมุนตัวเดินเข้าบ้าน เจ้าหล่อนหายไปจากสนามเมื่อไร ค่อยมารดน้ำต้นไม้ต่อ แต่สาวข้างบ้านกลับไม่ยอมให้เขาไป หญิงสาวก้มลงเก็บลูกบอลจากพื้นแล้วขว้างใส่หลังเอกดนัยแทน ชายหนุ่มจึงต้องหันกลับมามองอีกฝ่าย พลางถามด้วยสายตาว่าต้องการอะไร

‘ห้ามหนีไปไหนทั้งนั้น คุณยังไม่ได้ขอโทษฉันเลย’ สาวน้อยข้างบ้านเท้าเอวแหว

‘คุณขว้างผมคืนแล้วนี่ หายกัน’

เอกดนัยว่าแล้วโยนลูกบอลข้ามไปอีกฝั่งด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นเคย แม้จะเริ่มไม่สบอารมณ์กับคนพาล

ลูกบอลจากมือเอกดนัยลอยสูงอยู่กลางอากาศ เจ้าไอติมหมาใหญ่แสนน่ารักเห็นเขาขว้างบอลกันไปมา มันก็เลยอยากเล่นกับเขาด้วย เจ้าตัวโตกระโดดตัวลอยใช้หัวโหม่งลูกบอลอย่างแม่นยำ ส่งผลให้บอลเด้งกลับมาโดนหน้าชายหนุ่มเต็มๆ ทำเอาแว่นกระเด็นหลุดจากหน้าเลยทีเดียว

ภาพที่เอกดนัยเห็นต่อจากนั้นเลยเป็นใบหน้าเบลอๆ ของสาวสุดแสบกับหมาใหญ่จอมกวน หญิงสาวหัวเราะร่าด้วยน้ำเสียงสะใจเอามาก ส่วนเจ้าโกลเดนรีทริฟเวอร์ตัวโตนั่นก็กระดิกหางท่าทางถูกใจไม่แพ้กัน

พอหายมึนเอกดนัยก็รีบเผ่นกลับเข้าบ้าน ชายหนุ่มไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใครฟังแม้แต่คนเดียว โดนเด็กแกล้งน่ะพอว่า แต่ถูกหมารังแกนี่สิมันน่าสมเพชเกินไป ต่อให้ต้องตายก็ไม่ขอเล่าอย่างเด็ดขาด



นิชาภา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 มิ.ย. 2555, 15:01:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 มิ.ย. 2555, 21:01:33 น.

จำนวนการเข้าชม : 1869





   บทที่ 2 จินนี่ในรถยนต์ >>
bow 12 มิ.ย. 2555, 15:02:40 น.
กรี๊ด.. รอเรื่องนี้อยู่เลยค่า :)
คราวนี้ต่อจนจบเลยไหมคะ ^^


นิชาภา 12 มิ.ย. 2555, 15:06:16 น.
คุณ bow ใช่ค่ะ คราวนี้ลงหนูจินนี่จนจบเลยค่ะ กำหนดส่งสิ้นเดือนนี้แล้ว ยังไงก็ต้องจบ 5555


หนอนฮับ 12 มิ.ย. 2555, 15:41:29 น.
มาติดตามมมมมม


yoko 12 มิ.ย. 2555, 16:44:01 น.
นางเอกแสบมากค่ะ น้องหมานี่ก็แสนรู้สุดๆ


ameerahTaec 12 มิ.ย. 2555, 16:52:08 น.
555 เปรียบเทียบผู้หญิงเป็นตุ๊กแก ชอบคะ


มะดัน 12 มิ.ย. 2555, 17:22:34 น.
ตั๊กแก 5555


Zephyr 12 มิ.ย. 2555, 17:29:56 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เอามาลงแล้วๆๆๆๆๆ จุ๊บๆๆๆๆๆ ให้เลยร้อยครั้ง
น่ารักที่สุดเลย คนแต่งคนนี้ อิ๊อิ๊
อืมมม อ่านกี่ทีๆก็แบบ ถูกหมารังแก เฮ่อ.......


goldensun 12 มิ.ย. 2555, 20:36:41 น.
ชอบค่ะ น่าจะเป็นเรื่องคลายเครียดที่ดีทีเดียว ชอบน้องหมาด้วย
เปรียบสาวๆ กับตุ๊กแกซะ มองเห็นภาพเลย แล้วนายเอกกลัวแม่มั้ยเนี่ย


mhengjhy 13 มิ.ย. 2555, 09:05:55 น.
นางเอกน่ารัก เหมือนตุ๊กแก....เอ๊ะ ยังไง


ปอยอะนะ 14 มิ.ย. 2555, 08:53:02 น.
มารอตอนต่อไป


ByFaR 3 ก.ค. 2555, 05:03:05 น.
very interesting ka


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account