Love tale the series (นิทานความรัก)
เรื่องรักหลากหลายรูปแบบ ของผู้คนซึ่งเกี่ยวเนื่องกัน
Tags: series love
ตอน:
"อยากฟังนิทานของฉันมั๊ย" หญิงสาวเอ่ยเมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง
"ฉันมีนิทานจะเล่าให้ฟัง"
เลย์กับเมษามองหน้ากัน เมื่อคนถามไม่ใส่ใจจะฟังคำตอบรับหรือปฏิเสธ หากยังคงพูดต่อไป
"มันเป็นเรื่องราวที่มีมาแต่นานเนิ่น แล้วก็ไม่รู้จักจบเสียที เรียกว่านิทานความรัก คิดว่าคงเคยได้ยินมาบ้าง"
เลย์มองดูหญิงสาว ความหม่นเศร้าครอบครองดวงตาคู่นั้น
"มันเริ่มต้นตรงที่ ชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งตกหลุมรักซึ่งกันและกัน จึงตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไม่มีพิธีแต่งงาน ไม่มีใบทะเบียนสมรส"
"ผมว่าไม่ใช่เรื่องแปลก"
"นั่นสินะ ไม่ใช่เรื่องแปลก" หญิงสาวพึมพำ
"แต่เอาเข้าจริง ๆ การใช้ชีวิตคู่ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย มันไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคนอย่างที่คิด ครอบครัว สังคม ล้วนเข้ามาเกี่ยวข้อง และความรักก้ไม่ใช่ความฝันอันแสนหวาน"
********************
แม่จะเป็นอย่างไรบ้าง ถ้ารู้เรื่องของลูกสาวเข้า แต่ว่าแม่ก็ยังเป็นผู้หญิงคนดีอยู่วันยังค่ำ ให้อภัย ปลอบโยน แม่เคารพในความคิดของลูก แต่ภายในใจนั้นเล่า เธอจะไม่รู้เชียวเหรอว่าแม่ต้องเจ็บปวดกับเรื่องราวของลูกสาวขนาดไหน ในเมื่อมันก็อีหรอบเดียวกันนั่นแหละ เรื่องราวไม่รู้จบรุ่นแล้วรุ่นเล่า
"ลูกรักเขา เราจะอยู่ด้วยกันไม่มีพิธีแต่งงาน ไม่มีใบทะเบียนสมรส"
เธอบอกกับแม่ว่าอย่างนั้นในวันที่จะไปอยู่กับชายคนรัก
"หนูตัดสินใจดีแล้วเหรอลูก"
"ค่ะแม่ สองสิ่งนั้นไม่ได้เป็นหลักประกันนี่คะ ว่าสองคนจะไม่แยกจากกันตลอดชีวิต หรือฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดจะไม่มีคนอื่น"
เหตุผลที่เธอยกมาอ้างกับแม่ สิ่งที่เธอเอ่ยเป็นรอยแผลของแม่และของเธอเองด้วย รอยแผลที่ผู้ชายซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามีของแม่ เป็นพ่อของเธอฝากเอาไว้
การใช้ชีวิตคู่ของแม่เป็นไปอย่างถูกต้องตามประเพณี พิธีแต่งงาน ใบทะเบียนสมรส แต่นั่นไม่ได้ช่วยอะไรเลย พ่อจากแม่ไปนานนักหนาแล้ว จากไปอย่างไม่สนใจใยดีกับผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเขารักมาก
"หนูขอโทษค่ะแม่" เธอกราบแม่ที่ไหล่ สองคนต่างโอบกอดกันไว้
"เมื่อหนูตัดสินใจแล้ว แม่ก็ขอให้หนูมีความสุขกับชีวิตที่เลือกแล้ว"
ความสุขที่คิดว่าจะมีมากยิ่งขึ้นเมื่อคนที่รักสองคนได้อยู่ด้วยกัน กลับเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่ง เมื่อมีฐานะทางสังคมเข้ามาเกี่ยวข้อง ความแตกต่าง การยอมรับของผู้ใหญ่ ครอบครัวของเขาปฏิเสธหญิงได้เปล่าอย่างเธอ หญิงสาวที่หาได้ตามริมถนนไม่คู่ควรกัน
********************
"ความรักที่คุณสองคนมีให้กัน ไม่มากพอที่จะประคับประคองให้มันคงอยู่รึไง"
เลย์ถามไถ่ เมื่อเรื่องเล่าของเธอจบลง
"ไม่รู้สิ เรารักกัน เขาบอกว่าทุกอย่างจะดีขึ้นให้ฉันอดทนอีกหน่อย แต่ฉันเลือกที่จะออกจากชีวิตของเขา"
"ทั้งที่ยังรัก"
"ใช่ ทั้งที่ยังรัก" หญิงสาวยอมรับ
"ระหว่างจากกันทั้งที่ยังรัก กับจากกันเพราะความเกลียดชัง อย่างไหนจะเจ็บปวดน้อยกว่ากัน" ทอยพูดขึ้น เขายืนอยู่ตรงประตูห้องครัว
"-----o-----"
"นั่นสิ ฉันเองก็ไม่รู้หรอก" หญิงสาวยิ้มฝืดฝืน
"ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะกลับมา ขอบคุณสำหรับมิตรภาพของพวกคุณ ลาก่อน"
หญิงสาวลุกจากไป ทิ้งความทรงจำไว้กับผู้คนซึ่งได้ฟังเรื่องราว...
*****ฝากด้วยนะคะ ขอกำลังใจให้กันบ้าง "เทียนจันทร์"
เทียนจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 มิ.ย. 2555, 20:45:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 มิ.ย. 2555, 20:45:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 1353
| << เปิดเรื่อง | CHAPTER 1 >> |
ปลายสี 17 มิ.ย. 2555, 23:58:12 น.
สั้นจังเลย... แต่ไงก็เป็นกำลังใจให้น้าา อยากอ่านเรื่องน้องสาวชาวเกาหลีอีกจัง ^^
สั้นจังเลย... แต่ไงก็เป็นกำลังใจให้น้าา อยากอ่านเรื่องน้องสาวชาวเกาหลีอีกจัง ^^
เทียนจันทร์ 29 มิ.ย. 2555, 21:47:28 น.
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ส่วนน้องสาวชาวเกาหลีอีกวันสองวันนะคะ รักคุณปลายสีค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ส่วนน้องสาวชาวเกาหลีอีกวันสองวันนะคะ รักคุณปลายสีค่ะ
นัฐชา 21 มิ.ย. 2556, 07:40:07 น.
สั้นๆ ดี เป็นกำลังใจนะคะ
สั้นๆ ดี เป็นกำลังใจนะคะ