หวานรักละมุนใจ
เรื่องราวแสนวุ่นเกิดขึ้นเมื่อน้องสาวขี้หวงประกาศลั่นไม่ยอมให้พี่ชายมีแฟน "ชาตินี้ทั้งชาติโต๋จะต้องอยู่กับเค้า ดูแลเค้าไปตลอดชีวิต!" ติณณะกุมขมับ โธ่ เขาอายุสามสิบแล้วนะ ไม่มีแฟนตอนนี้จะให้ไปมีตอนไหนวะ ?!
Tags: โต๋, เต๋, มณชยาภา,หวาน,นิยายหวาน,พี่ชาย,น้องสาว,น่ารัก
ตอน: V : ถ้าฉันไม่อยู่...แล้วใครจะดูแลเธอ
“กินข้าวมาหรือยังพี่เตย”
เสียงน้องชายดังขึ้น ทำเอาพี่สาวซึ่งกำลังจับรองเท้าจะถอดถึงกับสะดุ้ง รีบกลบเกลื่อนอาการเศร้าสร้อยของตัวเอง
“อ้าว...ตรี วันนี้ไม่ขายของเหรอ”
“วันนี้ตรีทำโอที เลิกเย็น เลยไม่ได้ไปขายหรอกพี่เตย อีกอย่างช่วงกลางเดือนแบบนี้ขายไม่ค่อยดีเท่าไหร่ด้วย ตรีเลยทำโอทีที่บริษัทดีกว่า”
ตรีญดาพยักหน้าเบาๆ ระหว่างถอนหายใจเหนื่อยๆ “แม่ล่ะ”
“นู่นแหละ...ไปบ้านน้าศรีตามเคย” น้องชายหัวหยิกพยักพเยิดไปยังบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ท้ายซอยในหมู่บ้านซึ่งเปิดเล่นการพนันอย่างโจ๋งครึ่ม “ก็ดีกว่าไปบ่อนใหญ่ล่ะพี่เตย”
คนเป็นพี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “แล้วพ่อล่ะ เป็นยังไงบ้าง”
“พี่พยาบาลบอกว่าอาการทรงตัว ไม่ทรุด แต่ก็ไม่ได้ดีขึ้น” ตรีทศรายงาน “พี่เตยเองเถอะ เหนื่อยมากไหม งานที่เพิ่งไปทำเป็นยังไงบ้าง บริษัทใหญ่ใช่ไหม”
“อื้อ...บริษัทใหญ่ แต่งานยังไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่ ตรีเหนื่อยกว่าพี่เยอะมาก ทั้งทำงานที่บริษัท ทั้งขายเสื้อผ้าที่ตลาดนัด”
“ไม่เป็นไรหรอก ตรีเป็นผู้ชายนะพี่เตย...ที่สำคัญตรีแข็งแรงมากด้วย” ตรีทศยกแขนทำท่าเบ่งกล้ามอวดพี่สาว “ว่าแต่เมื่อกี้ใครมาส่งพี่เตยน่ะ”
ตรีญดาหน้าแดงแปร๊ด ความรู้สึกหลายอย่างตีกันจนยุ่งไปหมด
“เจ้านายพี่เอง พอดีว่าบ้านเราเป็นทางผ่านบ้านเขา...ก็เลยแวะมาส่ง”
“เจ้านายที่ว่า...ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ตรีจำโต๋ได้ไหม”
“โต๋...พี่โต๋ พี่ชายของเต๋ใช่ไหม”
“ใช่ ตรีรู้จักน้องเต๋ด้วยเหรอ” โดยไม่รอคำตอบเพราะเมื่อเห็นน้องชายหน้าแดงๆ เธอจึงพอเดาออก “อ๋อ....ผู้หญิงที่กระชากหัวใจตรีไปคือน้องเต๋นี่เอง”
“อืม...” เขายอมรับเขินๆ “เต๋เป็นผู้หญิงที่มีชีวิตชีวา น่ารัก มองโลกในแง่ดี ผมไม่อยากจะเชื่อเลยนะพี่เตยว่าข่าวลือพวกนั้นจะเป็นความจริง”
“ข่าวลือ? ข่าวลืออะไรเหรอตรี”
“อ้าว! ก็ข่าวลือเรื่องที่น้องเต๋หวงพี่ชายมากๆ ไงพี่เตย”
“เรื่องมันดังขนาดนั้นเลยเหรอตรี”
ตรีทศพยักหน้า “ดังสิ อย่าบอกนะว่าพี่เตยไม่รู้เรื่องนี้ ขนาดตรีที่วันๆ อยู่กับคอมยังรู้เรื่องเลยนะพี่เตย”
“พี่ไม่เคยได้ยินเลย...” เสียงพี่สาวแผ่วมาก จนตรีทศแทบไม่ได้ยิน สงสัยว่าตอนนั้นเธอจะกังวลในความสัมพันธ์ข้ามคืนระหว่างเธอและติณณะมากไป และเมื่อ ‘เรื่องคืนนั้น’ ผ่านพ้นไป เธอก็แทบจะไม่สนใจโลกภายนอกอีกเลย มุ่งแต่จะเรียนให้จบแค่นั้น
“จริงๆ แล้วน้องเต๋ก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไรขนาดนั้นหรอกพี่เตย ตรีเคยคุยๆ กับน้องเหมือนกันแหละ เต๋เขาก็มีเหตุผลเหมือนกันนะว่าที่ทำไปก็เพราะว่ารักพี่ชายมากๆ”
ตรีญดาสูดลมหายใจเข้าปอด
“ตรี...พี่มีเรื่องจะบอก คือตอนนี้พี่คบกับโต๋อยู่”
คนฟังตาเหลือก “เฮ้ย! พี่เตย งานเข้าแล้วไง ผู้ชายมีตั้งเยอะตั้งแยะนะพี่ ทำไมถึงไปคบกับพี่โต๋ได้ล่ะ เอ...แต่พี่เตยเพิ่งไปทำงานได้ไม่ถึงอาทิตย์เองนะ”
“พี่กับโต๋เคยคบกันช่วงสั้นๆ...ตอนที่เรียนมหาลัย” พี่สาวว่า แต่ไม่ขยายความว่า ‘ช่วงสั้นๆ’ ที่ว่านั้นมันลึกซึ้งแค่ไหน “แต่ตอนนั้นพี่ไม่เคยได้ยินเรื่องน้องเต๋เลย”
“ถ่านไฟเก่ามันคุนี่เอง...แล้วน้องเต๋รู้เรื่องนี้หรือยังพี่”
“ยังหรอกตรี โต๋เขากลัวน้องเต๋จะอาละวาด ตอนแรกพี่เองก็ยังไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่าน้องเต๋จะหวงพี่ชายมากขนาดชื่อเสียงลือลั่นขนาดนี้ อีกอย่างเมื่อวานพี่ก็เพิ่งเข้าไปคุยกับน้องเต๋มา โชคดีที่น้องเต๋เขาชอบพี่ เขายังขอเป็นน้องสาวอยู่เลย”
“ทำแบบนี้เหมือนพี่เตยกำลังหลอกล่อเต๋ยังไงพิกล”
“นั่นสิ...พี่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน พี่รู้สึกไม่ดีเลยตรี”
“พี่อย่าบอกนะว่าที่พี่คบกับพี่โต๋เพราะหวังสมบัติเขาน่ะ” น้องชายถาม
ตรีญดามองหน้าน้องชาย แววตาสั่นไหวแกมละอายแก่ใจกับเรื่องที่ตัวเองกำลังทำ
“ถ้าพี่บอกว่าพี่หวังอย่างนั้นล่ะ ตรีจะเกลียดพี่ไหม”
“พี่เตยรักพี่โต๋หรือเปล่า”
คนถูกถามนิ่งอึ้ง ใบหน้าหวานค่อยๆ ซีดลง
“พี่สงสารพ่อ สงสารตรี สงสารตัวเองที่ครอบครัวเราต้องมีสภาพแบบนี้ พี่ไม่อยากให้บ้านหลังนี้โดนยึด พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะทำทุกวิถีทางเพื่อความอยู่รอดของครอบครัวเรา”
คิ้วเข้มของคนอายุน้อยกว่าขมวดเข้าหากัน “ตรีถามว่าพี่เตยรักพี่โต๋หรือเปล่า!”
“พี่...คือพี่...”
“ตอบตรีมาตามตรงว่าพี่เตยเอาตัวเข้าไปพัวพันกับพี่โต๋เพราะพี่เตยรักพี่โต๋”
หัวตาของพี่สาวร้อนผ่าว น้ำตาร้อนไหลร่วงลงอาบแก้ม
“พี่...กำลังสับสนนะตรี ขอเวลาพี่หน่อยได้ไหม”
“ถ้าพี่เตยไม่รักพี่โต๋ พี่ก็ไม่ควรทำกับพี่โต๋แบบนี้” ตรีทศตวาดเสียงเข้ม ส่ายหน้าอย่างผิดหวังที่พี่สาวคนเดียวของเขาเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับติณณะเพราะต้องการทรัพย์สินศฤงคารของอีกฝ่าย “ตรีหาเลี้ยงพี่เตยได้ ต่อให้พี่เตยไม่ทำงาน ตรีก็หาเลี้ยงพี่ได้”
“แล้วบ้านล่ะ...ตรีคิดว่ากิจการขายเสื้อผ้าตามตลาดนัดที่ขายดีบ้างไม่ดีบ้างของตรีจะปลดจำนองบ้านได้เหรอ ไหนจะหนี้สินที่แม่ขยันหามาอีกล่ะ”
“พี่เตยเลยคิดจะเอาตัวแลกเงินงั้นเหรอ!” ตรีทศถาม น้ำเสียงของเขาแหบพร่า...เจ็บใจ เจ็บปวด และแค้นที่ตัวเขาทำอะไรไม่ได้
ตรีญดาหลุบตาลงมองพื้น ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น “ถ้ามันจำเป็น...พี่ก็ยอม”
น้องชายอึ้งตะลึงกับคำตอบ พลางส่ายหน้าผิดหวังในตัวพี่สาว เขาหมุนตัวเดินขึ้นชั้นบนทันที ทิ้งให้ตรีญดามองตามด้วยสายตาหม่นหมอง...หัวใจหล่นวูบไปที่ปลายเท้า ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นบ้านอย่างหมดแรง
ถึงตอนเช้าตรีทศก็ยังไม่พูดอะไรกับเธอ
เขาทำท่าเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ ตรีญดาเศร้าใจหนัก ทั้งๆ ที่เธอตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้แม้เมื่อคืนนี้จะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ แต่อีกฝ่ายกลับเมิน ไม่แม้แต่จะเหลือบแลโจ๊กทรงเครื่องที่เธอทำเลย
ทนไม่ไหวเข้า...เธอจึงเอ่ยปากชวน
“ตรีกินข้าวเช้าด้วยกันก่อนสิ”
“ไม่...ตรีรีบ วันนี้มีงานด่วนต้องไปพรีเซนต์” เขาตอบโดยไม่มองหน้าพี่สาว
“วันนี้พี่จะไปชุมพร”
คนผมหยิกซึ่งกำลังจะหยิบรองเท้ามาใส่นิ่งงัน ก่อนจะหันหน้ามาถามคนอายุมากกว่าเสียงกร้าว “พี่เตยจะไปกับพี่โต๋ใช่ไหม!”
“ใช่...” พี่สาวตอบเสียงอ่อน “แต่มันไม่ใช่อย่างที่ตรีคิดหรอกนะ โต๋ให้พี่ไปช่วยงานที่ไร่กาแฟน่ะ”
“ตรีถามจริงๆ นะพี่เตยว่าพี่เตยรักพี่โต๋หรือเปล่า ตอบตรีมาคำเดียวแล้วตรีจะไม่ยุ่งกับพี่เตยอีกเลย”
ตรีญดาสูดลมหายใจเข้าปอดจนลึก หลังจากที่ไตร่ตรองเรื่องทุกอย่างจนรอบคอบและถี่ถ้วนแล้ว เหตุผลอย่างแรกที่ทำให้เธอขอคบกับใหม่นั่นเพราะ...
“พี่รักโต๋จริงๆ นะตรี...โต๋เป็นผู้ชายคนแรก...ที่พี่รัก”
ตรีทศเดินตรงเข้ามาหาพี่สาว พร้อมกับกอดรัดร่างโปร่งบางไว้แนบอก “ตรีดีใจที่พี่เตยไม่คิดจะหลอกลวงพี่โต๋ ตรีอวยพรให้พี่เตยมีความสุขมากๆ นะ”
คนเป็นพี่พยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเงยหน้าถามน้องชาย “ตรีไม่โกรธพี่แล้วใช่ไหม”
“อื้อ จะโกรธทำไม เราเป็นพี่น้องกันนะ...มีกันอยู่แค่สองคน ถ้าไม่มีตรีแล้วพี่เตยจะอยู่ยังไงล่ะ”
ตรีญดายกมือปาดน้ำตาที่ไหลร่วงลงมาราวกับเขื่อนแตก
“พูดอะไรแบบนั้นล่ะ ตรีต้องอยู่กับพี่ไปตลอดนั่นแหละ เข้าใจไหม”
“เราต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดอยู่แล้วนะพี่เตย” ตรีทศบอก พร้อมกับผละออกจากร่างพี่สาว “เอาล่ะๆ ตรีต้องไปแล้วนะพี่เตย ขอโทษจริงๆ ที่ตรีอยู่กินข้าวเช้าด้วยไม่ได้ ตรีติดพรีเซนต์งาน ถ้าไม่รีบ ตรีไปไม่ทันแน่ๆ”
น้องชายรีบคว้ารองเท้ามาใส่ ไม่ลืมหันมาบอกคนเป็นพี่ด้วยน้ำเสียงรื่นเริง
“ขอให้เที่ยวให้สนุกนะพี่เตย...อย่าลืมซื้อสัปปะรดแถวประจวบมาฝากตรีด้วยล่ะ เอาฉ่ำๆ นะ ตรีชอบกิน”
“จ้ะ ไปทำงานเถอะนะ เดี๋ยวรถจะติด”
ตรีทศโบกมือ ก่อนจะไขกุญแจประตูรถเก๋งคันเล็ก และขับออกไปจากบ้าน
ร่างโปร่งระหงโบกมือให้น้องชายจนลับสายตา หญิงสาวยกมือเช็ดน้ำตาจากร่องแก้ม ก่อนจะพึมพำเสียงแผ่วเบา “พี่ขอโทษนะตรี...พี่ขอโทษจริงๆ”
____________________________________
ติณณะชะเง้อคอจนยาวยืด เมื่อไม่เห็นเลขาสาวแม้แต่เงา
น้องสาวตัวดีที่อุตส่าห์ตื่นตามมาส่งเพื่อดูให้แน่ใจว่าพี่ชายไม่ได้แอบหนีบ ‘กิ๊ก’ ไปดูงานที่ชุมพรด้วยเอ่ยถามขึ้น “ชะเง้อหาใครอ่ะโต๋”
“เฮ้ย! จะหาใคร โต๋จะหาใครได้ล่ะเต๋”
“เค้าจะไปรู้เรอะ...โต๋อาจจะหนีบกิ๊กไปพลอดรักกันที่ชุมพรก็ได้ ที่นั่นห่างหูห่างตาเต๋จะตายไป เพราะเต๋ไม่ได้ไปด้วย” ติณณายกนิ้วขึ้นมากัดเล็บ “หรือว่าเต๋จะไปด้วยดีนะ เต๋ชักไม่ไว้ใจโต๋ซะแล้วสิ”
“พอเลยๆ โต๋ไม่ได้แอบพาใครไปด้วยทั้งนั้นแหละ อย่าบ๊องนักเลย”
คนคิดมากไม่วายขอคำยืนยัน “แน่นะ!”
“เออ...แน่สิ เต๋คิดดูนะว่าเต๋เฝ้าโต๋ขนาดนี้ โต๋จะเอาเวลาที่ไหนไปมีกิ๊กมีกั๊กล่ะ” ติณณะทำหน้าเศร้าๆ พร้อมสังเกตกริยาท่าทีของน้องสาวไปด้วย “แล้วไอ้ที่ชะเง้ออยู่เนี่ย เพราะรอเตยหรอก ไม่มีเลขาไปด้วยก็ยุ่งตายน่ะสิ”
ติณณาหรี่ตาจับพิรุธพี่ชายอย่างถ้วนถี่ คนโดนสำรวจรู้แกว รีบทำตาใสแจ๋ว ไร้เดียงสา
“เต๋เชื่อก็ได้”
คนอายุมากกว่าลอบถอนหายใจออก โล่งอกที่ไม่โดนเซ้าซี้
รอดแล้วเว้ย! เยส!!!
ถ้าทำได้ติณณะอยากจะชูมือที่กำแน่นๆ แล้วกระทุ้งศอกลงเข้าหาตัวด้วยซ้ำ
แต่เกรงว่ายายตัวแสบจะสงสัยว่าเขาดีใจเรื่องอะไร อาจจะหวาดระแวงจนทิ้งแมว ทิ้งร้าน ทิ้งลูกค้า ติดสอยห้อยตามเขาไปชุมพรเลยก็ได้ และถ้าเป็นอย่างนั้นได้เหี่ยวตายกันพอดี
อีกอย่างเขาคิดจะใช้โอกาสนี้รื้อฟื้นความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตรีญดา...บรรยากาศเป็นใจ ทุกอย่างลงตัว ดีไม่ดีอาจจะขอแต่งงานเสียเลย
แค่คิดก็มีความสุขแล้วเว้ยเฮ้ย!
รอไม่นาน...เลขาคนใหม่เดินแกมวิ่งมายังจุดนัดพบของบริษัท เธอหันมาสบตากับติณณะแวบหนึ่ง เขาต้องห้ามตัวเองไม่ให้เข้าไปช่วยคนมาใหม่ถือของขึ้นรถ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพนักงานชายที่ยืนอยู่แถวๆ รถตู้แทน
“โต๋จะไปยังไง ขับรถไปเองหรือจะนั่งรถตู้ไปกับคนอื่นๆ” น้องสาวเอ่ยถาม
ติณณะคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“เต๋นั่งรถแท็กซี่กลับบ้านได้ไหม โต๋เอารถไปอีกคันจะสะดวกกว่า”
“จะแอบเอาใครไปด้วยใช่ไหมล่ะ”
ไอ้เด็กบ้านี่กัดไม่ปล่อยจริงๆ
“น้องเต๋” ตรีญดาเดินตรงมาทักน้องสาวของเจ้านายหนุ่ม “น้องเต๋ไปด้วยเหรอเนี่ย พี่เตยดีใจจังเลย”
ติณณาทำหน้าขรึมๆ ใส่พี่ชาย ก่อนจะหันมาจับมือตรีญดา
“เต๋ไม่ได้ไปหรอกค่ะพี่เตย แต่ว่าเต๋มีเรื่องจะรบกวนอะไรพี่เตยสักหน่อยค่ะ”
ติณณะเลิกคิ้ว ลุ้นตัวโก่งว่าไอ้น้องตัวแสบของเขามันจะพูดอะไร
“เต๋ฝากให้พี่เตยช่วยจับตาดูโต๋ให้หน่อยได้ไหมคะ นั่งรถไปกับโต๋นี่แหละ เต๋กลัวว่าโต๋จะแอบรับกิ๊กไปเที่ยวชุมพรค่ะพี่เตย”
พี่ชายที่โดนฝากไว้กับเลขาสาวแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ แม้จะรู้สึกผิดที่ต้องโกหกน้องเรื่องแฟน แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆ เพราะเจ้าเต๋มันแสบสันเกินกว่าจะพูดความจริงได้
ตรีญดาวางหน้าไม่ถูก ก่อนจะรีบปรับให้เป็นปกติเมื่อคนอายุน้อยกว่าตรงหน้าคาดคั้นเอาคำตอบ
“ค่ะ...ได้ค่ะน้องเต๋ พี่จะคอยดูแลตะ...เอ่อ...คุณโต๋ให้นะคะ ไม่ต้องกลัวเลยค่ะว่าจะแอบไปรับกิ๊กที่ไหนได้”
“ฝากโต๋ไว้กับพี่เตยแล้วเต๋ค่อยสบายใจหน่อย” เจ้าตัวแสบเปรยออกมาท่าทางสบายใจขึ้นพะเรอ “ถ้าอย่างนั้นเต๋ไปก่อนนะโต๋ พี่เตย เดี๋ยวต้องไปซื้อไข่ ซื้อแป้งอีกเยอะเลย”
“เออ ไปเหอะ” ติณณะอดห่วงไม่ได้ จึงกำชับอีกรอบ “ดูแลตัวเองๆ ดีๆ ด้วยนะระหว่างที่เค้าไม่อยู่”
“ไม่ต้องห่วงเต๋หรอกน่า ตัวก็เหมือนกันนะโต๋ ถ้าพี่เตยมาฟ้องเต๋ว่าตัวนอกลูกนอกทางล่ะก็...” น้องสาวตัวดียกนิ้วชี้ขึ้นปาดคอตัวเอง “ตายแล้วตายอีกแน่นอน...”
ติณณะย่นคอ แล้วพยักหน้าเบาๆ “จ้า แม่...แม่ไปเหอะนะ ไม่ต้องห่วงลูกแล้วจ้า”
ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ก่อนขึ้นรถแท็กซี่ ติณณายังย้ำไม่เลิก...
ตรีญดาปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังๆ ที่เห็นหน้าหงิกงอของแฟนหนุ่ม
“หัวเราะอะไรเตย”
“ฉันขำคุณกับน้องเต๋ค่ะ ดูท่าทางน้องเต๋จะรักคุณมากๆ เลยนะคะ”
“ไม่รู้ว่ามันรักอะไรของมันหนักหนา อยากจะมีแฟนเหมือนคนอื่นเขาบ้าง”
ริมฝีปากบางยิ้มนิดๆ “ก็มีแล้วนี่ไงคะ”
ติณณะมองอีกฝ่ายตาพราว “แต่มันยังเปิดเผยไม่ได้นี่ ผมก็อยากจะควงคุณไปไหนมาไหนเหมือนคู่รักคู่อื่นๆ เหมือนกันนะเตย อยากจะจับมือ อยากจะหอมแก้ม อยากจะ...ทำอะไรที่อยากทำ”
ดวงตากลมโตเสมองไปทางอื่น ขณะยกมือเกี่ยวปอยผมทัดหูแก้เขิน
“ไปชุมพรก็...ทำสิคะ ฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
“ใช่สิ ที่นั่นมีแค่เรา”
“แต่เราต้องทำงานนะคะโต๋ อย่าลืมสิ”
“งานนั่นมันเรื่องรอง...ไปดูงานแบบนี้มันต้องเที่ยวให้คุ้มนะคนดี ไป...เดี๋ยวผมไปหยิบกระเป๋าของคุณมาก่อน พนักงานคงมาครบแล้วล่ะ เราจะได้ออกเดินทางกันสักที”
“ค่ะ”
ตรีญดารับคำ มองร่างสูงที่กำลังเดินไปหยิบกระเป๋าของเธอมาใส่ไว้ที่ท้ายรถหรู ก่อนจะขึ้นรถยนต์และออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังไร่กาแฟธารารินจังหวัดชุมพร
____________________________________
มณชยาภา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 มิ.ย. 2555, 11:27:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 มิ.ย. 2555, 11:40:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1386
| << IV : Sweet Love (2) | VI : มันหมายความว่ายังไง!? >> |
เจนิส 21 มิ.ย. 2555, 13:14:05 น.
อ่านถึงตอนนี้แล้ว มีคำแนวๆเอาไว้ไปใช้เพียบ และพี่กำลังลังเลอยู่ว่าจะตามเชียร์คู่ไหนดี ระหว่างโต๋กับเตย หรือเต๋กับพี่วุธ แต่แอบหวั่นนะ เลขาคนสวยเขากำลังคิดอะไรอยู่ สนุกมากๆค่า เดี๋ยวมาติดตามต่อนะคะ
อ่านถึงตอนนี้แล้ว มีคำแนวๆเอาไว้ไปใช้เพียบ และพี่กำลังลังเลอยู่ว่าจะตามเชียร์คู่ไหนดี ระหว่างโต๋กับเตย หรือเต๋กับพี่วุธ แต่แอบหวั่นนะ เลขาคนสวยเขากำลังคิดอะไรอยู่ สนุกมากๆค่า เดี๋ยวมาติดตามต่อนะคะ
มณชยาภา 21 มิ.ย. 2555, 14:38:14 น.
ขอบคุณค่ะพี่ดา >< จุ๊บๆๆๆ
ขอบคุณค่ะพี่ดา >< จุ๊บๆๆๆ