หนาวไฟพิศวาส
การพูดเล่นโดยไม่คิดถึงใจคนฟัง นำมาซึ่งความปวดร้าวสุดชีวิตให้กับชายสองคน คนที่ต้องสูญเสียคนรักไปตลอดการ ภูชิสะต้องการดับไฟแค้นของตัวเองด้วยการสั่งสอนให้มีนาได้รู้รสของความเจ็บปวด เขาต้องการเห็นหญิงคนนี้ตายตกตามไปกับน้องชายของเขา หากว่า มีนากลับต้องการทวงแค้นนั้นคืน หากว่า เธอกลับได้รับรู้ว่าทำไมภูชิสะจึงทำอย่างนั้นแม้เปลวไฟยังให้ความร้อนไม่ได้นอกจากยิ่งใกล้ ยิ่งหนาวนัก
Tags: แค้น แสน แค้น
ตอน: ลวง หรือเล่น
ภายในห้องภูชิสะถามรายละเอียดถึงว่าที่คู่หมั้นของน้องชาย อคิราภ์ตอบด้วยความหลงใหลเกินเหตุ ดังนั้นเมื่อพี่ชายวาดภาพตามคำพูดจึงดูเหมือนหญิงสาวคนที่น้องหมายปองจะเป็นนางฟ้า สวมชฎา นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ตรงหน้าพระอินทร์อย่างไรก็อย่างนั้น
“มายแสนดี เรียบร้อย น่ารัก มายไม่เคยทำตัวเหลวไหล เธอเรียนเก่ง เป็นนักเรียนดีเด่น อยู่ตามลำพังกับพี่สาว เล็กสงสารเธอเหลือเกินครับพี่ใหญ่ มายหน้าจะมีคนคอยปกป้องดูและที่ดี”
แสนคำแอบฟังอย่างถนัดหู แล้วบ่นให้คำหล้าลูกพี่ซึ่งมีอายุรุ่นน้าฟังว่า
“ถ้าคุณมายที่คุณเล็กว่าน่าสงสาร และต้องการคนดูแล แสนว่า น่าจะห่างคุณเล็กนะป้า เพราะไม่อย่างนั้นคุณมายเธอต้องเป็นฝ่ายเอาคุณเล็กเข้าเอวอุ้มกระเตงเข้านอนทุกวันแน่”
“แกละปากดี เงียบซี อยากฟังนายจะว่ายังไง”
สองบริวารจึงได้เงียบเพื่อฟังกันต่อไป
“เขาให้เล็กไปสู่ขอได้เมื่อไหร่”
“วันนี้เลยครับพี่ใหญ่ ผมอยากแต่งงานกับมายเร็วๆครับ เรารักกันมานานสองปีแล้วล่ะครับ มายแสนดี เรียบร้อย เล็กชวนให้มาบ้าน ก็ไม่มา เธอไว้ตัวมาก ขนาดเล็กจะเดินไปส่งที่หน้าประตูบ้านเธอยังไม่ยอมเลยครับ”
“เอ่อ เล็กมั่นใจหรือว่าผู้หญิงคนนั้นเขาให้ไปขอจริงๆ”
“ทำไมพี่ใหญ่ต้องถามเล็กอย่างนี้ด้วย” น้องชายขึ้นเสียงดัง ท่าทางขุ่นเคือง คว้าหมอนอิงบนโซฟามากำแน่น หน้าตึง พี่ชายรีบยกมือห้ามอารมณ์ขุ่นมัว และเตรียมอาละวาดของน้องชายด้วยคำกล่าวแก้ว่า
“พี่ไม่ได้สงสัยในตัวเล็กหรือความรักของเล็กกับมาย แต่เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้ว พรุ่งนี้พี่ไปขอผู้หญิงคนนั้นให้กับเล็กเลยก็แล้วกัน”
“เล็กรักพี่ใหญ่มากเลยครับ นี่คุณพ่อคุณแม่ต้องขอบใจพี่ใหญ่มากที่เลี้ยงเล็กมาด้วยความรักแทนพวกท่านอย่างนี้”
“เอาน่า ไปนอนไป แล้วพรุ่งนี้เราไปกรุงเทพ ไปหมั้นสาวคนรักของเล็กพร้อมกันเขาอยู่ที่ไหนกันล่ะ”
“อยู่ที่หมู่บ้านยูงทอง “คนเป้นน้องบอกรายละเอียดถึงบ้านสาวที่เขาหลงใหล จากนั้นจึงผละจากพี่ชายง่ายๆด้วยท่าทีง่วงงุน เหมือนเด็กชายสามขวบ ซึ่งพร้อมจะงอแงถ้าไม่ได้นอนสมใจ “พี่ใหญ่จำได้แล้วนะ เล็กจะได้ไปนอนก่อนนะ”
อคิราภ์ผุดลุกไปทันที โดยไม่สนใจอะไรอีก เมื่อชายหนุ่มขยับตัว แม่บ้าน และผู้ช่วยพากันหลบลี้หนีหน้าไปทันทีราวกับว่าทั้งสองมีวิชาสหายตัวได้กระนั้น
เมื่อน้องชายไปแล้ว ภูชิสะขยับจะลูกขึ้นไปนอนบนเรือนไม้ยกพื้น ซึ่งแยกจากบ้านทรงสเปนของน้องชาย ชายหนุ่มต้องชะงัก เมื่อร่างสูงของยุทธนาเดินเข้ามาขวางทาง เขาดุทันที
“อะไรของแกวะต้อมมายืนขวางทางอย่างนี้ มีเรื่องอะไร”
“ผมเห็นคุณเล็กท่าทางร้อน”
“บ้านของแกอยู่ตั้งไกลจากที่นี่ยังอุตส่าห์มาเห็นได้อีก ไป ไปอีกสองชั่วโมงจะหกโมงเช้าแล้ว นี่แกมาซุ่มดูหรือไงถึงได้เห็นนายเล็กกลับมา”
“ผมติดงานในฟาร์มเลยไม่ได้กลับบ้านครับ พักอยู่ที่ห้องรับแขกของนายบนเรือนนั่นล่ะครับ นายไม่สังเกตเอง”
“เออผิดที่ฉัน แล้วนี่ลุกมาแต่มืดเพื่ออะไร”
“คุณเล็กให้ไปหมั้นผู้หญิงหรือครับนาย”
“อ้อ แอบฟังเสียด้วย เดี๋ยวพ่อเตะเสียนี่” กล่าวพลางชายร่างใหญ่ขยับเท้า ยุทธนารีบถอยไปสองก้าวเพื่อให้พ้นรัศมีฝ่าเท้าหนักอึ้งของอีกฝ่าย ภูชิสะเอ่ยว่า
“แกได้ยินหมดก็ดีแล้ว พรุ่งนี้ดูแลงานที่บริษัทแทนฉันไปด้วยเลย ฉันไม่เข้าไปล่ะ”
“ผมว่า...เออ ไม่สอบถามทางผู้หญิงก่อนหรือครับว่าตกลงยอมรับหมั้นจริงหรือเปล่า”
“นี่แกหาว่าน้องฉันดมเมเอาเองหรือไงต้อม”
“ผมแค่คิดว่า ควรถามเขาก่อนเท่านั้นครับ จะได้ เอ่อ ไปไม่เสียเที่ยว”
ภูชิสะนิ่งอึ้งไปในทันใด เขาครุ่นคิดตามคำแนะนำที่รอบขอบของน้องเลี้ยง ครู่หนึ่งจึงเอ่ยว่า
“ทำไมแกไม่เชื่อคำพูดของเล็ก เขาพูดขนาดนั้น แสดงว่าแฟนของเขาต้องให้ไปหมั้นจริงๆ”
“ครับ ผมกลับไปนอนในห้องรับแขกก็แล้วกันครับ” ยุทธนาหมดคำแนะนำ และหมุนกายเดินจากไปทันที
ชายหนุ่มรู้ตัวเองดีว่า ไม่เคยได้แทรกแซงหรือแสดงความหวังดีใดๆเกี่ยวกับน้องชายของนายที่เขารักและเคารพได้เลย ดูเหมือนความรักของภูชิสะที่มีให้น้องชายเป็นความรักอย่างคนหูหนวกตาบอดที่ไม่ยอมรับฟังความเห็นของใครทั้งสิ้น
ส่วนภูชิสะ เดินกลับที่พัก เขาผ่านห้องนอนรับแขกซึ่ง ยุทธนาเข้ามาใช้ในวันนี้ ชายร่างใหญ่นึกถึงความหวังดีของผู้จัดการหนุ่ม และน้องเลี้ยงของเขา ซึ่งคงอยากเตือนเรื่องอคิราภ์ จึงได้มานั่งรอนอนรอเพื่อบอก โทรไปหาบ้านผู้หญิงก่อน เป้นความคิดที่ไม่เลว แต่ ภูชิสะตัดใจ เชื่อน้องชายในสายเลือดมากกว่า ด้วยเหตุผลเข้าข้างน้องชายว่า หากฝ่ายหญิงไม่ได้เป็นคนรัก แสนเสน่หาของน้องชายแล้ว จะพูดเรื่องให้ไปสู่ขอเพื่อนแต่งงานกันเร็วๆทำไม หญิงคนนั้นคงโดนพี่สาวรังแกจึงอยากมาอยู่กับน้องชายผู้อ่อนโยนของเขาก็เป็นได้ ภูชิสะสรุปเรื่องความเอาแต่ใจ และอ่อนแอ เป็นความอ่อนโยน ยุทธนาจะเอ่ยแนะนำสั้นๆประโยคเดียว เพราะชายหนุ่มคิดแล้ว หากแนะนำเกินไป คุณเล็กมาได้ยินเข้า เรื่องอาจจะลุกลามไปถึง
ว่ายุทธนาคิดปล้นสมบัติเลยก็เป็นได้ คนเป็นพี่ชาย มองข้ามสิ่งไม่ดีของน้องด้วยความรัก โดยแท้จริง รักอย่างบไม่มีเงื่อนไขใดๆ ภูชิสะขอเพียงให้น้องชายมีความสุขเท่านั้นเป็นพอ!!
ถึงเวลาเช้าตรู่ อคิราภ์ยังนอนหลับสบาย พี่ชายให้เด็กไปปลุก แต่ชายหนุ่มกลับไล่ส่ง
“ไป ไปให้พ้น ฉันจะนอน”
“วันนี้คุณเล็กให้คุณใหญ่ไปขอเมียไม่ใช่หรือคะ”
“ฉันง่วง ไปบอกพี่ใหญ่ให้ไปคนเดียว เป็นหน้าที่จองพี่ใหญ่นะนังแสนคำ แกรีบไปบอกพี่ชายฉันเลยไป”
ดังนั้นแสนคำเดินหน้าง้ำ พร้อมบ่นพึมพรำ
“เมื่อคืนร้องอยากมีเมีย วันนี้ไม่ยอมลุก สงสารนายจริงๆที่มีน้องไม่เต็มเต็งคนนี้”
แสนคำกลับไปรายงานให้คนเป็นนายฟังบนเรือนไม้ยกพื้น ชายหนุ่มนั่งดื่ม นมสดแทนกาแฟซึ่งเขาไม่นิยม ดื่มเลยสักนิด
“คุณเล็กบอกว่าง่วงนอน ให้นายไปคนเดียวค่ะ บอกว่า เป็นหน้าที่ของนาย”
“อืมม์ฉันไปคนเดียวก็ดีเหมือนกัน ให้เขานอนไปให้เต็มอ่าม กลับมาจะได้ฟังข่าวดี”
ภูชิสะยอมน้องชายตามเคย แสนคำได้แต่แอบหลบหน้ามทองพื้นแล้วเบ้ปากไม่ชอบใจ
ที่บ้านนกยูง ของสองสาวพี่น้อง เป็นบ้านตึกสองชั้นเป็นบ้านหลังเดี่ยวในหมู่บ้านจัดสรร มีนาสวมชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นอวดขาเรียวขาวชนิดที่ทำให้หนุ่มบ้านใกล้เรือนเคียงหวั่นไหวได้ มีนาขยับแว่นตา เมื่อน้องสาวยื่นหนังสือแฟชั่นให้ดู
“อะไรมาย”
“ชุดนี้สวยนะคะพี่เมย์”
“แค่เสื้อในกางเกงในนี่หรือราคาครึ่งค่อนหมื่น”
“ถ้าอยากได้เพียงเอ่ยปากขี้คร้านหนุ่มจะขนใส่กล่องให้มาย”
“มาย หล่อนขยับแว่นสายตาอีก อย่างติดเป็นนิสัย มีนาแกล้งยื่นหน้าไปจนใกล้
“นี่อย่าทำอะไรเป็นเล่นนักเลย เรียนจบแล้วก็หางานทำเสียทีอุตส่าห์ได้เกียรตินิยม”
“ไม่หา มายจะหาผู้ชายรวย ๆ ดี ๆ สักคนมาแต่งงานมีลูกสักคน ให้ผู้ชายเลี้ยงมายดีกว่า ผู้ชายที่มายชอบต้อง สูงยาว เข่าดีประเภทยอดขุนพลค่ะมายจะทำหน้าที่เมียที่สุดเซ็กซี่ที่สุดในโลกให้”
“ตายแล้วพูดจาก๋ากั่นอะไรอย่างนี้”
“คุณเมย์ขา “น้องสาวลากเสียงยาว “ สมัยนี้ยุคโลกไร้พรมแดนแล้ว ถอดแว่นแล้วมองไปกว้าง ๆ ไกล ๆ สิคะ”
เธอหยอกพี่สาวด้วยการดึงแว่นตาพี่สาวออกแล้วไม่คืนให้ กันยาสายตาสั้นมากมองไม่ชัดเจนจึงตามไม่ทัน มีนากลั้วหัวเราะ เอ่ยต่อไปว่า
“โถพี่เมย์ของน้องออกอย่างนี้ ใส่แว่นยัยแก่แร้งทึ้งนี่ทำไมกันคะ ใส่คอนแทรคได้แล้วคะพี่เมย์ขา”
ขณะนั้นสาวใช้เดินนำแขกแปลกหน้าที่ทำให้สองสาวพี่น้องชะงักงันในความรู้สึกเดียวกันคนนี้ สูงยาวเข่าดี
“สวัสดีครับ” เขาค้อมศีรษะเป็นเชิงทักทาย
สองสาวทักทายตอบหากไม่ไหว้ชายแปลกหน้าสวมเสื้อโปโลกับกางเกงแสล็ค ผิวแมนเช่นใบหน้าคมคาย หนวดเคราโกนใหม่จนได้กลิ่นน้ำยาหอมไรเครายังเขียวครึ้ม ดวงตาคู่ซนของมีนาแอบมองลึกในอกเสื้อซึ่งไม่กลัดกระดุม ไรขนอ่อนโผล่กระจายให้เห็น วายเซ็กซี่ชะมัด
“ผมชื่อภูชิสะเป็นพี่ชายของอคิราภ์ อยากรู้จักคุณมายครับ”
“ฉันเป็นพี่สาวมายค่ะชื่อเมย์ แล้วนี่น้องมาย”
สายตาคมดุตวัดฉับมองสำรวจหญิงสาวซึ่งค่อย ๆ หย่อนกายนั่งให้ดูเรียบร้อย ท่อนขาขาวถูกพับเอนชิดจนดูเหมือนนางเงือกนั่งทิ้งหาง
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็คือคนรักของอคิราภ์น้องชายผมใช่มั้ย” เขาย้ำถาม
“ไม่ใช่ค่ะ” หล่อนตอบสั้นชัดเจนจนเขาแทบไม่เชื่อหูต้องยืดกายตรงย้อนถาม
“ผมฟังผิดหรือเปล่า”
“ไม่ผิดค่ะ มายเป็นเพื่อนกับอคิราภ์และมายก็ยังไม่มีคนรัก” ประโยคท้ายทอดสะพาน หากเขามองหล่อนเหมือนตัวประหลาด
“อคิราภ์ให้ผมมาทาบทามสู่ขอคุณเขาว่าคุณบอกเขา”
“มายไม่ได้พูดอะไรนะ เอหรือว่า มายล้อเล่น”มีนาตอบพลางทำท่าครุ่นคิด แล้วค่อยพยักหน้ารับ “สงสัยมายจะล้อเล่น โ แล้วทำไมเล็กเก็บไปจริงจังอย่างนั้น มายจะแต่งงานกับคนอย่างเล็กได้ยังไงกันคะคุณพี่”
“ล้อเล่น” เขาย้ำลุกพรวด เดือดดาลสุดขีด ชายหนุ่มตวาดสองพี่น้องไม่ไว้หน้า
“ผู้หญิงอย่างคุณช่างทุเรศสิ้นดี สนุกมากนักเหรอที่เห็นผู้ชายเป็นควาย”
เป็นครั้งแรกที่สองพี่น้องถูกบริภาษอย่างรุนแรงเช่นนี้ กันยาอกไม่ยินยอม หล่อนเผชิญหน้า อย่างไม่ยอมทิ้งให้น้องสาวต่อปากต่อคำกับคนตัวโตตามลำพัง
“น้องสาวของฉันไม่เห็นใครเป็นควายและจะไม่มีทางเป็นผู้หญิงทุเรศอย่างที่คุณกล่าวหา ทำไมไม่คิดดูเองว่า น้องชายของคุณจะมีปัญญาผู้นำชีวิตใครได้ เรียนจวนจะครบกำหนดเส้นไล่ออกแล้วยังเรียนไม่จบเล้ย”
“ถ้าคิดอย่างนั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์หลอกลวงเขา”
“มายไม่ได้หลอกลวงเลย เล็กต่างหากเก็บไปคิดเองเออเอง”
ภูชิสะขบกรามจนเป็นสันนูน หันกายกลับอย่างสุดแค้นใจ เขาคิดว่าถ้าตรงข้ามคือผู้ชายเขาต้องชกให้คว่ำหรือไม่ก็ยิงทิ้งให้รู้แล้วกันไป
“มายจะทำยังไง” พี่สาวถามอย่างร้อนใจ กลับท่าทีไม่ทุกขฺร้อนของน้อง ที่ทำให้คนตัวโตหลับไปอย่างโกรธสุดขีด
“มายไม่กลัวหรอก ถ้าอคิราภ์ได้สักครึ่งของพี่ชายเขา มายจะกระโดดใส่เชียวล่ะ”
“อพิโธ่เอ๋ย ช่างพูดเล่นออกมาได้อีกนะน้องสาวของฉัน” กันยายกมือทาบอกทำท่าจะเป็นลม
ขณะที่มีนาคิดอย่างที่พูดจริง ภูสิสะงามสง่าดังนักรบ ท่วงท่างามดังราชสีห์ ชายหนุ่มมีความเป็นผู้นำชัด เธอชอบผู้ชายคนที่ด่าว่าเธอหลอกลวง เธอชอบเขาจริงๆเสียด้วยสิ
“มายแสนดี เรียบร้อย น่ารัก มายไม่เคยทำตัวเหลวไหล เธอเรียนเก่ง เป็นนักเรียนดีเด่น อยู่ตามลำพังกับพี่สาว เล็กสงสารเธอเหลือเกินครับพี่ใหญ่ มายหน้าจะมีคนคอยปกป้องดูและที่ดี”
แสนคำแอบฟังอย่างถนัดหู แล้วบ่นให้คำหล้าลูกพี่ซึ่งมีอายุรุ่นน้าฟังว่า
“ถ้าคุณมายที่คุณเล็กว่าน่าสงสาร และต้องการคนดูแล แสนว่า น่าจะห่างคุณเล็กนะป้า เพราะไม่อย่างนั้นคุณมายเธอต้องเป็นฝ่ายเอาคุณเล็กเข้าเอวอุ้มกระเตงเข้านอนทุกวันแน่”
“แกละปากดี เงียบซี อยากฟังนายจะว่ายังไง”
สองบริวารจึงได้เงียบเพื่อฟังกันต่อไป
“เขาให้เล็กไปสู่ขอได้เมื่อไหร่”
“วันนี้เลยครับพี่ใหญ่ ผมอยากแต่งงานกับมายเร็วๆครับ เรารักกันมานานสองปีแล้วล่ะครับ มายแสนดี เรียบร้อย เล็กชวนให้มาบ้าน ก็ไม่มา เธอไว้ตัวมาก ขนาดเล็กจะเดินไปส่งที่หน้าประตูบ้านเธอยังไม่ยอมเลยครับ”
“เอ่อ เล็กมั่นใจหรือว่าผู้หญิงคนนั้นเขาให้ไปขอจริงๆ”
“ทำไมพี่ใหญ่ต้องถามเล็กอย่างนี้ด้วย” น้องชายขึ้นเสียงดัง ท่าทางขุ่นเคือง คว้าหมอนอิงบนโซฟามากำแน่น หน้าตึง พี่ชายรีบยกมือห้ามอารมณ์ขุ่นมัว และเตรียมอาละวาดของน้องชายด้วยคำกล่าวแก้ว่า
“พี่ไม่ได้สงสัยในตัวเล็กหรือความรักของเล็กกับมาย แต่เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้ว พรุ่งนี้พี่ไปขอผู้หญิงคนนั้นให้กับเล็กเลยก็แล้วกัน”
“เล็กรักพี่ใหญ่มากเลยครับ นี่คุณพ่อคุณแม่ต้องขอบใจพี่ใหญ่มากที่เลี้ยงเล็กมาด้วยความรักแทนพวกท่านอย่างนี้”
“เอาน่า ไปนอนไป แล้วพรุ่งนี้เราไปกรุงเทพ ไปหมั้นสาวคนรักของเล็กพร้อมกันเขาอยู่ที่ไหนกันล่ะ”
“อยู่ที่หมู่บ้านยูงทอง “คนเป้นน้องบอกรายละเอียดถึงบ้านสาวที่เขาหลงใหล จากนั้นจึงผละจากพี่ชายง่ายๆด้วยท่าทีง่วงงุน เหมือนเด็กชายสามขวบ ซึ่งพร้อมจะงอแงถ้าไม่ได้นอนสมใจ “พี่ใหญ่จำได้แล้วนะ เล็กจะได้ไปนอนก่อนนะ”
อคิราภ์ผุดลุกไปทันที โดยไม่สนใจอะไรอีก เมื่อชายหนุ่มขยับตัว แม่บ้าน และผู้ช่วยพากันหลบลี้หนีหน้าไปทันทีราวกับว่าทั้งสองมีวิชาสหายตัวได้กระนั้น
เมื่อน้องชายไปแล้ว ภูชิสะขยับจะลูกขึ้นไปนอนบนเรือนไม้ยกพื้น ซึ่งแยกจากบ้านทรงสเปนของน้องชาย ชายหนุ่มต้องชะงัก เมื่อร่างสูงของยุทธนาเดินเข้ามาขวางทาง เขาดุทันที
“อะไรของแกวะต้อมมายืนขวางทางอย่างนี้ มีเรื่องอะไร”
“ผมเห็นคุณเล็กท่าทางร้อน”
“บ้านของแกอยู่ตั้งไกลจากที่นี่ยังอุตส่าห์มาเห็นได้อีก ไป ไปอีกสองชั่วโมงจะหกโมงเช้าแล้ว นี่แกมาซุ่มดูหรือไงถึงได้เห็นนายเล็กกลับมา”
“ผมติดงานในฟาร์มเลยไม่ได้กลับบ้านครับ พักอยู่ที่ห้องรับแขกของนายบนเรือนนั่นล่ะครับ นายไม่สังเกตเอง”
“เออผิดที่ฉัน แล้วนี่ลุกมาแต่มืดเพื่ออะไร”
“คุณเล็กให้ไปหมั้นผู้หญิงหรือครับนาย”
“อ้อ แอบฟังเสียด้วย เดี๋ยวพ่อเตะเสียนี่” กล่าวพลางชายร่างใหญ่ขยับเท้า ยุทธนารีบถอยไปสองก้าวเพื่อให้พ้นรัศมีฝ่าเท้าหนักอึ้งของอีกฝ่าย ภูชิสะเอ่ยว่า
“แกได้ยินหมดก็ดีแล้ว พรุ่งนี้ดูแลงานที่บริษัทแทนฉันไปด้วยเลย ฉันไม่เข้าไปล่ะ”
“ผมว่า...เออ ไม่สอบถามทางผู้หญิงก่อนหรือครับว่าตกลงยอมรับหมั้นจริงหรือเปล่า”
“นี่แกหาว่าน้องฉันดมเมเอาเองหรือไงต้อม”
“ผมแค่คิดว่า ควรถามเขาก่อนเท่านั้นครับ จะได้ เอ่อ ไปไม่เสียเที่ยว”
ภูชิสะนิ่งอึ้งไปในทันใด เขาครุ่นคิดตามคำแนะนำที่รอบขอบของน้องเลี้ยง ครู่หนึ่งจึงเอ่ยว่า
“ทำไมแกไม่เชื่อคำพูดของเล็ก เขาพูดขนาดนั้น แสดงว่าแฟนของเขาต้องให้ไปหมั้นจริงๆ”
“ครับ ผมกลับไปนอนในห้องรับแขกก็แล้วกันครับ” ยุทธนาหมดคำแนะนำ และหมุนกายเดินจากไปทันที
ชายหนุ่มรู้ตัวเองดีว่า ไม่เคยได้แทรกแซงหรือแสดงความหวังดีใดๆเกี่ยวกับน้องชายของนายที่เขารักและเคารพได้เลย ดูเหมือนความรักของภูชิสะที่มีให้น้องชายเป็นความรักอย่างคนหูหนวกตาบอดที่ไม่ยอมรับฟังความเห็นของใครทั้งสิ้น
ส่วนภูชิสะ เดินกลับที่พัก เขาผ่านห้องนอนรับแขกซึ่ง ยุทธนาเข้ามาใช้ในวันนี้ ชายร่างใหญ่นึกถึงความหวังดีของผู้จัดการหนุ่ม และน้องเลี้ยงของเขา ซึ่งคงอยากเตือนเรื่องอคิราภ์ จึงได้มานั่งรอนอนรอเพื่อบอก โทรไปหาบ้านผู้หญิงก่อน เป้นความคิดที่ไม่เลว แต่ ภูชิสะตัดใจ เชื่อน้องชายในสายเลือดมากกว่า ด้วยเหตุผลเข้าข้างน้องชายว่า หากฝ่ายหญิงไม่ได้เป็นคนรัก แสนเสน่หาของน้องชายแล้ว จะพูดเรื่องให้ไปสู่ขอเพื่อนแต่งงานกันเร็วๆทำไม หญิงคนนั้นคงโดนพี่สาวรังแกจึงอยากมาอยู่กับน้องชายผู้อ่อนโยนของเขาก็เป็นได้ ภูชิสะสรุปเรื่องความเอาแต่ใจ และอ่อนแอ เป็นความอ่อนโยน ยุทธนาจะเอ่ยแนะนำสั้นๆประโยคเดียว เพราะชายหนุ่มคิดแล้ว หากแนะนำเกินไป คุณเล็กมาได้ยินเข้า เรื่องอาจจะลุกลามไปถึง
ว่ายุทธนาคิดปล้นสมบัติเลยก็เป็นได้ คนเป็นพี่ชาย มองข้ามสิ่งไม่ดีของน้องด้วยความรัก โดยแท้จริง รักอย่างบไม่มีเงื่อนไขใดๆ ภูชิสะขอเพียงให้น้องชายมีความสุขเท่านั้นเป็นพอ!!
ถึงเวลาเช้าตรู่ อคิราภ์ยังนอนหลับสบาย พี่ชายให้เด็กไปปลุก แต่ชายหนุ่มกลับไล่ส่ง
“ไป ไปให้พ้น ฉันจะนอน”
“วันนี้คุณเล็กให้คุณใหญ่ไปขอเมียไม่ใช่หรือคะ”
“ฉันง่วง ไปบอกพี่ใหญ่ให้ไปคนเดียว เป็นหน้าที่จองพี่ใหญ่นะนังแสนคำ แกรีบไปบอกพี่ชายฉันเลยไป”
ดังนั้นแสนคำเดินหน้าง้ำ พร้อมบ่นพึมพรำ
“เมื่อคืนร้องอยากมีเมีย วันนี้ไม่ยอมลุก สงสารนายจริงๆที่มีน้องไม่เต็มเต็งคนนี้”
แสนคำกลับไปรายงานให้คนเป็นนายฟังบนเรือนไม้ยกพื้น ชายหนุ่มนั่งดื่ม นมสดแทนกาแฟซึ่งเขาไม่นิยม ดื่มเลยสักนิด
“คุณเล็กบอกว่าง่วงนอน ให้นายไปคนเดียวค่ะ บอกว่า เป็นหน้าที่ของนาย”
“อืมม์ฉันไปคนเดียวก็ดีเหมือนกัน ให้เขานอนไปให้เต็มอ่าม กลับมาจะได้ฟังข่าวดี”
ภูชิสะยอมน้องชายตามเคย แสนคำได้แต่แอบหลบหน้ามทองพื้นแล้วเบ้ปากไม่ชอบใจ
ที่บ้านนกยูง ของสองสาวพี่น้อง เป็นบ้านตึกสองชั้นเป็นบ้านหลังเดี่ยวในหมู่บ้านจัดสรร มีนาสวมชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นอวดขาเรียวขาวชนิดที่ทำให้หนุ่มบ้านใกล้เรือนเคียงหวั่นไหวได้ มีนาขยับแว่นตา เมื่อน้องสาวยื่นหนังสือแฟชั่นให้ดู
“อะไรมาย”
“ชุดนี้สวยนะคะพี่เมย์”
“แค่เสื้อในกางเกงในนี่หรือราคาครึ่งค่อนหมื่น”
“ถ้าอยากได้เพียงเอ่ยปากขี้คร้านหนุ่มจะขนใส่กล่องให้มาย”
“มาย หล่อนขยับแว่นสายตาอีก อย่างติดเป็นนิสัย มีนาแกล้งยื่นหน้าไปจนใกล้
“นี่อย่าทำอะไรเป็นเล่นนักเลย เรียนจบแล้วก็หางานทำเสียทีอุตส่าห์ได้เกียรตินิยม”
“ไม่หา มายจะหาผู้ชายรวย ๆ ดี ๆ สักคนมาแต่งงานมีลูกสักคน ให้ผู้ชายเลี้ยงมายดีกว่า ผู้ชายที่มายชอบต้อง สูงยาว เข่าดีประเภทยอดขุนพลค่ะมายจะทำหน้าที่เมียที่สุดเซ็กซี่ที่สุดในโลกให้”
“ตายแล้วพูดจาก๋ากั่นอะไรอย่างนี้”
“คุณเมย์ขา “น้องสาวลากเสียงยาว “ สมัยนี้ยุคโลกไร้พรมแดนแล้ว ถอดแว่นแล้วมองไปกว้าง ๆ ไกล ๆ สิคะ”
เธอหยอกพี่สาวด้วยการดึงแว่นตาพี่สาวออกแล้วไม่คืนให้ กันยาสายตาสั้นมากมองไม่ชัดเจนจึงตามไม่ทัน มีนากลั้วหัวเราะ เอ่ยต่อไปว่า
“โถพี่เมย์ของน้องออกอย่างนี้ ใส่แว่นยัยแก่แร้งทึ้งนี่ทำไมกันคะ ใส่คอนแทรคได้แล้วคะพี่เมย์ขา”
ขณะนั้นสาวใช้เดินนำแขกแปลกหน้าที่ทำให้สองสาวพี่น้องชะงักงันในความรู้สึกเดียวกันคนนี้ สูงยาวเข่าดี
“สวัสดีครับ” เขาค้อมศีรษะเป็นเชิงทักทาย
สองสาวทักทายตอบหากไม่ไหว้ชายแปลกหน้าสวมเสื้อโปโลกับกางเกงแสล็ค ผิวแมนเช่นใบหน้าคมคาย หนวดเคราโกนใหม่จนได้กลิ่นน้ำยาหอมไรเครายังเขียวครึ้ม ดวงตาคู่ซนของมีนาแอบมองลึกในอกเสื้อซึ่งไม่กลัดกระดุม ไรขนอ่อนโผล่กระจายให้เห็น วายเซ็กซี่ชะมัด
“ผมชื่อภูชิสะเป็นพี่ชายของอคิราภ์ อยากรู้จักคุณมายครับ”
“ฉันเป็นพี่สาวมายค่ะชื่อเมย์ แล้วนี่น้องมาย”
สายตาคมดุตวัดฉับมองสำรวจหญิงสาวซึ่งค่อย ๆ หย่อนกายนั่งให้ดูเรียบร้อย ท่อนขาขาวถูกพับเอนชิดจนดูเหมือนนางเงือกนั่งทิ้งหาง
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็คือคนรักของอคิราภ์น้องชายผมใช่มั้ย” เขาย้ำถาม
“ไม่ใช่ค่ะ” หล่อนตอบสั้นชัดเจนจนเขาแทบไม่เชื่อหูต้องยืดกายตรงย้อนถาม
“ผมฟังผิดหรือเปล่า”
“ไม่ผิดค่ะ มายเป็นเพื่อนกับอคิราภ์และมายก็ยังไม่มีคนรัก” ประโยคท้ายทอดสะพาน หากเขามองหล่อนเหมือนตัวประหลาด
“อคิราภ์ให้ผมมาทาบทามสู่ขอคุณเขาว่าคุณบอกเขา”
“มายไม่ได้พูดอะไรนะ เอหรือว่า มายล้อเล่น”มีนาตอบพลางทำท่าครุ่นคิด แล้วค่อยพยักหน้ารับ “สงสัยมายจะล้อเล่น โ แล้วทำไมเล็กเก็บไปจริงจังอย่างนั้น มายจะแต่งงานกับคนอย่างเล็กได้ยังไงกันคะคุณพี่”
“ล้อเล่น” เขาย้ำลุกพรวด เดือดดาลสุดขีด ชายหนุ่มตวาดสองพี่น้องไม่ไว้หน้า
“ผู้หญิงอย่างคุณช่างทุเรศสิ้นดี สนุกมากนักเหรอที่เห็นผู้ชายเป็นควาย”
เป็นครั้งแรกที่สองพี่น้องถูกบริภาษอย่างรุนแรงเช่นนี้ กันยาอกไม่ยินยอม หล่อนเผชิญหน้า อย่างไม่ยอมทิ้งให้น้องสาวต่อปากต่อคำกับคนตัวโตตามลำพัง
“น้องสาวของฉันไม่เห็นใครเป็นควายและจะไม่มีทางเป็นผู้หญิงทุเรศอย่างที่คุณกล่าวหา ทำไมไม่คิดดูเองว่า น้องชายของคุณจะมีปัญญาผู้นำชีวิตใครได้ เรียนจวนจะครบกำหนดเส้นไล่ออกแล้วยังเรียนไม่จบเล้ย”
“ถ้าคิดอย่างนั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์หลอกลวงเขา”
“มายไม่ได้หลอกลวงเลย เล็กต่างหากเก็บไปคิดเองเออเอง”
ภูชิสะขบกรามจนเป็นสันนูน หันกายกลับอย่างสุดแค้นใจ เขาคิดว่าถ้าตรงข้ามคือผู้ชายเขาต้องชกให้คว่ำหรือไม่ก็ยิงทิ้งให้รู้แล้วกันไป
“มายจะทำยังไง” พี่สาวถามอย่างร้อนใจ กลับท่าทีไม่ทุกขฺร้อนของน้อง ที่ทำให้คนตัวโตหลับไปอย่างโกรธสุดขีด
“มายไม่กลัวหรอก ถ้าอคิราภ์ได้สักครึ่งของพี่ชายเขา มายจะกระโดดใส่เชียวล่ะ”
“อพิโธ่เอ๋ย ช่างพูดเล่นออกมาได้อีกนะน้องสาวของฉัน” กันยายกมือทาบอกทำท่าจะเป็นลม
ขณะที่มีนาคิดอย่างที่พูดจริง ภูสิสะงามสง่าดังนักรบ ท่วงท่างามดังราชสีห์ ชายหนุ่มมีความเป็นผู้นำชัด เธอชอบผู้ชายคนที่ด่าว่าเธอหลอกลวง เธอชอบเขาจริงๆเสียด้วยสิ
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 มิ.ย. 2555, 11:09:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 มิ.ย. 2555, 11:09:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 2441
| << เล่นกับไฟ | สูญเสีย >> |
เต็มๆค่ะ ขอบคุณเม้นแรกนะคะ ดีใจมากมากค่า
minafiba 26 มิ.ย. 2555, 21:08:50 น.
see you next month in Thailand ^________^
see you next month in Thailand ^________^
นางแก้ว 27 มิ.ย. 2555, 09:41:32 น.
ดีใจด้วยนะคะแม่แดงได้กลับบ้านเสียที
๑คุณ zephyr นั่นสิคะ คนอะไรหาความเจริญในชีวิตไม่ได้ ยุทธนาดีกว่าเยอะ อิอิ อ้างเฉยๆ ไม่ได้เกี่ยวกับมายหรอกค่ะ
ดีใจด้วยนะคะแม่แดงได้กลับบ้านเสียที
๑คุณ zephyr นั่นสิคะ คนอะไรหาความเจริญในชีวิตไม่ได้ ยุทธนาดีกว่าเยอะ อิอิ อ้างเฉยๆ ไม่ได้เกี่ยวกับมายหรอกค่ะ
แพม 3 ก.ค. 2555, 18:33:20 น.
ค่อนข้างแรดนะ
ค่อนข้างแรดนะ