EE.hack รหัสมนตรา ออนไลน์
ใครจะไปคิดว่าคนเกลียดเกมอย่างจินตา จะต้องมาโดนขังอยู่ในเกมออนไลน์ แถมจะตายแหล่มิตายแหล่หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ทั้งๆที่เธอรับปากเพื่อนว่าจะเข้ามาลองเล่นเกมแค่วันเดียวเท่านั้น ให้ตายสิ ความซวยของเธอยังไม่จบแค่นั้น เธอต้องมาติดแหง็กอยู่กับนายคีรินทร์ ผู้ชายอะไรไร้มารยาท ใจดำ ปากร้ายเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะช่วยชีวิตเธอไว้ก็เถอะแต่จะให้สำนึกขอบคุณนายนี่นะเหรอ ไม่มีวันซะละ อยากรู้จริงๆจะมีผู้หญิงที่ไหนยอมคบนายเป็นแฟนกัน
ผมชื่อ คีรินทร์ ผมก็เหมือนพวกคุณหลายๆคนนะแหละ ติดเกม เล่นมันทั้งวันทั้งคืนแต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ ก็มีแฮกเกอร์ที่ไหนก็ไม่รู้เจาะระบบเข้ามาแถมยังไล่ล่าฆ่าทุกคน คุณคงจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง เป็นไปได้สิ ผมเห็นมากับตาตัวเอง แค่จะเอาตัวเองให้รอดก็แทบรากเลือดอยู่แล้ว แล้วยังมียายเรื่องมากนั่นตามเกาะติดผมอีก
ผมชื่อ คีรินทร์ ผมก็เหมือนพวกคุณหลายๆคนนะแหละ ติดเกม เล่นมันทั้งวันทั้งคืนแต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ ก็มีแฮกเกอร์ที่ไหนก็ไม่รู้เจาะระบบเข้ามาแถมยังไล่ล่าฆ่าทุกคน คุณคงจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง เป็นไปได้สิ ผมเห็นมากับตาตัวเอง แค่จะเอาตัวเองให้รอดก็แทบรากเลือดอยู่แล้ว แล้วยังมียายเรื่องมากนั่นตามเกาะติดผมอีก
Tags: ไซไฟ แฟนตาซี โรมานติก คอมเมดี้ วัยรุ่น เกมออนไลน์
ตอน: บทที่ 4
ก่อนอ่านตอนนี้รบกวนกลับไปอ่านบท v2 ก่อนนะครับ
http://home.sirinda-stories.net/lovestories/viewnovel/6426
อ่านไปด้วยฟังเพลงไปด้วยได้อารมณ์ดี
http://www.youtuberepeater.com/watch?v=dGy70BxOQwY&feature=related
*********************************************************************
หยดเลือดสีแดงค่อยๆหยดจากปลายดาบเซเบอร์ลงสู่พื้น รวมกับรอยเลือดจากร่างไร้ศีรษะของจีเอ็ม[เกมมาสเตอร์] ชายหนุ่มเบ้าตาลึก ใส่เสื้อโค้ทสีดำมีพู่สีขาวล้อมรอบปกเสื้อ อยู่ๆเขาก็ปรากฏตัวกลางเวที แถมยังโชว์การประหารจีเอ็มต่อหน้าคนมากมาย เขาส่งสายตาอำมหิตมองดูเหยื่อ เกมมาสเตอร์สามคนที่ถูกจ้องมอง ต้องขนหัวลุก พวกเขายังมึนงงสงสัยกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มเบ้าตาลึกก้าวออกมาช้าๆ ในมือควงดาบเซเบอร์ไปมา
“พวกแกรู้ไหมว่า เกมมาสเตอร์อย่างพวกแกเนี่ย พอไม่มีปืนเนรเทศแล้วละก็ ไม่ต่างอะไรจากเศษสวะ”
พวกเกมมาสเตอร์อยากจะเถียง แต่พวกเขาไม่มีทักษะ หรือความสามารถอะไรจะไปสู้กับผู้เล่นได้ นั่นเป็นเพราะปืนเนรเทศนั้นไร้เทียมทานเกินไป แค่เล็งแล้วยิง ต่อให้หลบยังไงก็ไม่มีทางพ้น พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีสักวันที่ปืนกระบอกนี้จะใช้ไม่ได้
เกมมาสเตอร์ทั้งสามคนเริ่มตัวสั่น จากสภาพศพของเพื่อนร่วมงานที่เห็นนอนตายอยู่นั้น ทำให้พวกเขาไม่กล้าขยับตัวโดยพละการ แต่การทำแบบนั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเช่นกัน ชายหนุ่มเบ้าตาลึกควงดาบไปมา แล้วสะบัดเบาๆ มีประกายสีดำกระจายออก ร่างของเกมมาสเตอร์ทั้งสามสะท้านขึ้น ก่อนจะล้มลงอย่างเงียบงัน
“คงต้องไปทำงานก่อนสินะ” ชายเบ้าตาลึกทำหน้าเบื่อๆ ก่อนจะหายไปจากบนเวที
แล้วมาปรากฏตัวอีกครั้งอยู่บนวงแหวนประตูมิติ วงแหวนของประตูมีขนาดใหญ่ ทำให้คนผู้หนึ่งไปยืนบนนั้นได้อย่างสบาย แสงของประตูมิติยังหมุนวนราวน้ำวนเช่นเดิม ชายเบ้าตาลึกคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เอามือข้างขวาสัมผัสกับวงแหวน จากนั้นหลับตาลง ปรากฏแสงที่มีอักขระแปลกประหลาดจำนวนมากวิ่งไปมา มันหมุนรอบตัวชายเบ้าตาลึก แล้วค่อยๆขยายออกจนครอบคลุมทั่วทั้งประตูมิติ
ตอนนี้ไม่มีใครสนใจชายเบ้าตาลึกเลยแม้แต่น้อย เพราะแค่ต้องรับมือกับสัตว์อสูรที่อยู่รอบๆ ก็ลำบากกินแรงมากแล้ว ใช้เวลานานพอสมควร ชายเบ้าตาลึกก็ลืมตาขึ้น พอลุกขึ้นยืนเขาก็หายไปจากบนวงแหวน แสงหมุนวนในวงแหวนหายไป ประตูมิติเริ่มผุกร่อน จนกระทั่งแตกสลายกลายเป็นฝุ่น
ผู้คนแตกตื่นพยายามวิ่งหลบหนี แต่วิ่งยังไม่ถึงทางออกก็ต้องโดนเผาจนดำเป็นตอตะโก มังกรตัวใหญ่กว่าตึกหลายชั้น อ้าปากพ่นไฟเผาผลาญสิ่งที่อยู่รอบตัวมัน ลำตัวมีเกร็ดหนามีหนามแหลมยื่นออกมา ดูไปคล้ายกระดองเต่า ส่วนหัวมังกรทียืดยาวออกมาคอยพ่นไฟเป็นระยะ ส่วนหางมีหนามแหลมคอยสะบัดกวาดเหยื่อไม่ให้หลบหนี มันเดินได้ช้าแต่ทุกก้าวทำให้แผ่นดินสะเทือน และมีผู้เล่นโชคร้ายโดนเหยียบตายไปหลายคน
มังกรตัวนี้มีชื่อเรียกว่า แอพโซรอส มันคือสัตว์อสูร ระดับหกดาว เป็นบอสที่ทางระบบกำลังจัดงานอีเว้นเพื่อออกไปล่ามัน ปรกติการล่ามันนั้นต้องใช้ผู้เล่นเป็นร้อยคน หลังจากล่ามันแล้วทุกคนที่เข้าร่วมงานจะได้รับรางวัล แต่คนที่โจมตีให้มันตายได้ จะได้รับภารกิจลับด้วย
เกมเมอร์หลายคนพยายามโจมตีมัน แต่แทบไม่เป็นผล เกราะหนาของมันป้องกันเวทมนต์ได้เกือบทุกชนิด ผู้เล่นหลายคนตะโกนให้ช่วยกันโจมตี บางคนถึงกับวิ่งเข้าไปเอาดาบฟันขามัน แต่นั่นยิ่งทำให้มันโกรธมากขึ้น มันก้าวเท้าเหยียบทุกคนที่เข้ามา จนไม่มีใครกล้าพุ่งออกไปอีก
ทุกคนกำลังสิ้นหวัง เพราะลำพังมังกรแอพโซรอสก็ไม่มีปัญญาจะจัดการได้แล้ว ยังมีสัตว์อสูรระดับสามดาวอีกเป็นจำนวนมาก ถึงแม้พวกมันจะไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แต่โดนโจมตีต่อเนื่องมากมายขนาดนี้ทำให้ผู้เล่นเริ่มหมดแรงต่อสู้ ผู้เล่นเริ่มล้มตายราวใบไม้ล่วง ขณะที่ทุกคนกำลังท้อแท้อย่างที่สุด
ตูม!!
ลำแสงสีขาวขนาดใหญ่ พุ่งลงไปที่หลังของแอพโซรอส แล้วระเบิดเกร็ดของมันกระจุยกระจาย แอพโซรอสร้องโหยหวยแล้วทรุดลงกับพื้น บนหลังมีบาดแผลใหญ่เหวอะหวะ
ร่างสีขาวของคนผู้หนึ่งลอยตัวมายืนข้างแอพโซรอสอย่างแผ่วเบา มีผู้ติดตามสี่คนออกมายืนข้างๆคนผู้นั้น เขาใส่ชุดสีขาวทั้งชุด ดูคล้ายชุดนักเรียนญี่ปุ่น มีผ้าพันคอสีขาวปิดบังใบหน้า ศีรษะใส่ผ้าโพกหัวเอาไว้ เผยให้เห็นแต่ดวงตาสีน้ำตาลสดใส
“กิลล์เทพพิทักษ์มาแล้ว!!” ผู้คนตะโกนโห่ร้องด้วยความดีใจ พวกเขาปลอดภัยแล้ว ถ้ามีคนของกิลล์เทพพิทักษ์ซึ่งเป็นรองแค่กิลล์เรดฟินิกซ์มาช่วยแบบนี้ ทำให้ทุกคนโล่งอก แม้กิลล์นี้จะไม่ได้มีผู้เล่นเก่งกาจเท่ากิลล์เรดฟินิกซ์ แต่ถ้าพูดถึงการช่วยเหลือผู้เล่น กิลล์นี้ถือว่าเป็นอันดับหนึ่ง อย่างโรงเรียนสอนพิเศษสำหรับผู้เริ่มเล่นก็อยู่ในสังกัดกิลล์นี้เช่นกัน
“ขอให้คนที่สู้ไม่ไหวแล้วหนีออกไปจากที่นี่ ส่วนคนที่ยังสู้ไหวให้มารวมกันทางนี้” คนชุดขาวประกาศ เสียงสดใสของเขา ฟังดูคล้ายเสียงผู้หญิง
ขณะที่ทุกคนกำลังจะเคลื่อนไหว เงาสีดำขนาดใหญ่ก็ลุกขึ้นจากพื้น
ก๊าซซซ!!
แอพโซรอสลุกขึ้นมาแล้วใช้เขี้ยวงับเข้าใส่ร่างสีขาวทันที เปรี้ยง!!
สายฟ้าฟาดลงไปที่ร่างของแอพโซรอส มันชะงักกระตุกสองครั้ง ก่อนจะล้มลงพื้นจนฝุ่นคละคลุ้ง และสิ้นใจตาย คนชุดขาวตกตะลึงไปเหมือนกัน เขาประหมาดเกินไป แอพโซรอสเป็นมังกรที่อึดมาก คนชุดขาวหันไปมองคนที่โจมตีแอพโซรอสด้วยสายฟ้าที่ห่างออกไป เขาใส่ชุดดำถือดาบคาตะนะ กำลังวุ่นวายกับสัตว์อสูรที่โจมตีเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ข้างกายมีสาวสวยผมสีชมพู
แม้จะวุ่นวายกับการสังหารสัตว์อสูรอยู่ แต่คีรินทร์ก็คอยสังเกตแอพโซรอสตลอดเวลา แม้จะอยู่ห่างพอสมควร แต่พอแอพโซรอสลุกขึ้น เขาก็ใช้เวทสายฟ้ากัมปนาท โจมตีจากระยะไกล แม้พลังจะโจมตีจะไม่รุนแรงมาก แต่เป็นเวทที่ร่ายได้เร็วและยิงได้ไกล ด้วยแอพโซรอสบาดเจ็บหนักที่หลัง ไม่มีเกร็ดคอยต้านรับเวทมนต์ ทำให้การโจมตีนี้ทำให้มันถึงตาย
แม้กิลล์เทพพิทักษ์จะมาช่วยเหลือ และกำจัดแอพโซรอสได้แล้ว แต่เหล่าเกมเมอร์ก็ยังเป็นรองอยู่มาก จำนวนของสัตว์อสูรยิ่งมายิ่งมาก เหมือนมาได้เรื่อยๆ ไม่ได้ลดลงเลย คนชุดขาวใช้อาวุธคล้ายปืนพกกระบอกสีเงิน คอยยิงกระสุนเวทมนต์โจมตีใส่พวกสัตว์อสูร แถมยังโจมตีด้วยกระสุนเวทมนต์ที่หลากหลาย เวทไฟ เวทสายฟ้า เวทลม บางครั้งเมื่อมีผู้บาดเจ็บยังยิงเวทรักษา เพื่อรักษาอาการแบบเจ็บได้ด้วย
ผู้ติดตามของคนชุดขาวก็มีฝีมือไม่ธรรมดา คนแรกถือดาบใหญ่หัวตัด ร่างกายกำยำ ใส่เกราะเหล็กทั่วตัว บุกทะลวงเข้าไปหาพวกสัตว์อสูรจนแตกฮือ เขาแทบไม่หลบ ใช้ร่างกายและเกราะเหล็กรับการโจมตี ไอเวทมนต์สีเหลืองล้อมรอบร่างกาย ทำให้กรงเล็บและเขี้ยวของสัตว์อสูรทำร้ายเขาได้น้อยมาก ใช้ดาบหัวตัดคอยสังหารพวกที่บุกเข้ามา
ผู้ติดตามคนที่สองใช้ดาบติดข้อมือทั้งสองข้าง คมดาบยื่นเลยหลังมือออกไปประมาณสองฟุต เขาเคลื่อนไหวเร็วมาก คอยสนับสนุนคนถือดาบใหญ่หัวตัด ดาบติดข้อมือสะบัดออกเป็นรูปกากบาท ตัดหัวสัตว์อสูรไปหลายตัว
คนที่สามกำลังร่ายเวทมนต์อยู่กับที่ หญิงสาวใส่ชุดนักเวทสีเขียว บนพื้นมีวงเวทสีฟ้ากำลังหมุนอยู่ช้าๆ โดยมีผู้ติดตามคนที่สี่คอยคุ้มครองอยู่ใกล้ๆ ผู้ติดตามคนที่สี่ใช้โล่ในมือซ้าย คอยป้องกันการโจมตี มือขวาถือหอกแทงสวน ในจังหวะที่สัตว์อสูรกระโจนพุ่งเข้ามา
เวลาผ่านไปไม่นาน ผู้ติดตามคนที่สามก็ร่ายเวทเสร็จ “ฝนพันศร” เธอตะโกนออกมาด้วยเสียงสดใจ ท้องฟ้าเหมือนฝนตกห่าใหญ่ แต่ที่ตกลงมาไม่ใช่ฝน แต่เป็นลูกศรน้ำ นักเวทชุดเขียวพยายามควบคุมไม่ให้ศรตกใส่ผู้คน ทำให้พลังโจมตีของลูกศรลดลงไปมาก ถึงแม้จะมีสัตว์อสูรโดนฆ่าไปหลายตัว แต่ที่เหลือก็ยังถือว่ามีจำนวนมากอยู่ดี
แปะๆๆ
เสียงตบมือดังขึ้น หลังจากเวทฝนพันศรผ่านพ้นไป ผู้ชายเบ้าตาลึก ใส่โค้ทสีดำมายืนกลางวงของกิลล์เทพพิทักษ์ทั้งห้าคนได้โดยไม่มีใครรู้สึกตัว
“เก่งกันจังเลยนะ ดูท่าทางคงทำให้ผมหายเซ็งได้ซักหน่อย” ชายเบ้าตาลึกพูดขึ้น
ทุกคนระวังตัวเต็มที่ รู้สึกได้เลยว่าคนตรงหน้าผู้นี้ไม่ธรรมดา นักเวทสาวผู้ติดตามจึงถามขึ้น
“นายเป็นใครกันแน่ แล้วทำยังไงถึงฆ่าเกมมาสเตอร์ได้”
“อ้า! ฉันรู้จักพวกแกนะ กิลล์เทพพิทักษ์ หัวหน้ากิลล์ และรองหัวหน้า” ชายเบ้าตาลึก เอามือชี้ไปที่คนใส่ชุดขาว
“เรน หัวหน้ากิลล์เทพพิทักษ์ ฉายาแสงสีรุ้ง”
“ไค ดาบทะลวงฟัน” ชายเบ้าตาลึกเลื่อนมือชี้คนถือดาบหัวตัด แล้วก็ชี้ไปที่สาวใส่ชุดเวทสีเขียว
“บี พิรุณวารี” ก่อนจะเลื่อนนิ้วไปที่ชายชุดดำ ใช้ดาบติดข้อมือ
“เจต เงามรณะ” แล้วเลื่อนนิ้วไปที่คนสุดท้าย
“โช ดาวพิทักษ์” ทุกคนไม่ปฏิเสธเพราะนั่นเป็นชื่อและฉายาของพวกเขา
“พอดีเลย พวกแกอยู่ในรายชื่อของฉันพอดี เรามาสนุกด้วยกันหน่อยไหม” ชายเบ้าตาลึกพูด แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย จริงๆเขาไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป ภารกิจของเขาเสร็จสิ้นแล้ว แต่ให้กลับไปเฉยๆก็น่าเบื่อสิ้นดี
“นายยังไม่ตอบคำถามเลย นายคือใครกันแน่” บี พิรุณวารี สาวนักเวทชุดเขียวตามขึ้น
“เรียกผมว่า บาเอล ละกัน แล้วจะเข้ามาทีละคนหรือเข้ามาพร้อมกันหมด” บาเอลยิ้ม มองไล่ดูทีละคน
พวกกิลล์เทพพิทักษ์สบตากัน แล้วเหมือนรู้ใจกัน แต่ละคนลงมือพร้อมกัน ราวกับนัดแนะกันไว้ ไคยกดาบหัวตัดเหนือหัว แล้วกระโดดฟันใส่ศีรษะของบาเอล บีร่ายเวทศรน้ำจำนวนหลายร้อยดอกพุ่งเข้าใส่ เจตพุ่งหายไปเห็นแค่เงา มาโผล่ด้านหลังของบาเอล ใช้ดาบติดข้อมือฟันเลียดพื้นเข้าใส่ข้อพับขา โชใช้หอกเพลิงที่ตอนนี้กำลังลุกไหม้ พุ่งเข้าใส่ทางด้านหน้าราวกับรถถัง เรนยังไม่ขยับคล้ายกับรอดูเชิงฝ่ายตรงข้าม
“อาณาเขตแห่งความมืด” บาเอลพูดเสียงเรียบ
ทุกคนต้องชะงักไปชั่วขณะ เพราะอยู่ๆทุกอย่างก็มืดดับไปหมด มองไม่เห็นแม้แต่มือตัวเอง ปรากฏโดมสีดำสนิทขึ้นกลางเมือง เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณยี่สิบเมตร ขณะนั้นเองเรนก็ได้ยินเสียงร้องต่อเนื่องมาจากพักพวกของเขา
อ๊อก!! โอ้ย!! อ้าก!! กรี๊ด!!
“ทุกคนเป็นยังไงบ้าง” เรนตะโกนถามด้วยความเป็นห่วง แล้วเขาก็รู้สึกได้ว่ามีแรงลมปะทะหน้า ขณะจะก้าวหลบแต่ขาก้าวไม่ออก เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นฉุดขาเอาไว้ ต้องรีบยกตัวปืนขึ้นรับสิ่งที่กำลังพุ่งมา
แคร้ง!! ประกายไฟกระจายออก เสียงดาบกระทบกับตัวปืน
เวลาไม่กี่วินาที พวกเขาก็เสียเปรียบขนาดนี้แล้ว เรนรีบบรรจุพลังเวทมนต์ลงในตัวปืน แสงสว่างสีขาวเจิดจ้าออกจากตัวเรน แล้วเขาก็ยิงปืนเวทออกทีเดียวหลายสิบนัด มันพุ่งออกเป็นแสงสีขาวแล้วระเบิดเป็นสว่างจนแสบตา ความมืดที่อยู่รอบๆ ค่อยๆจางหายไป
“ไม่คิดว่าจะใช้เวทธาตุแสงได้ด้วย สมแล้วที่ได้ฉายา แสงสีรุ้ง ใช้เวทได้หลากหลายจริงๆ” บาเอลยืนอยู่ที่เดิม เหมือนเขาไม่ได้ก้าวออกจากจุดนั้นเลย ตั้งแต่เริ่มต่อสู้กัน แต่พวกรองหัวหน้ากิลล์ตอนนี้ทรุดอยู่กับพื้น ทุกคนจมกองเลือด
บีโดนแทงที่ท้อง นอนเอามือกุมท้องอยู่ โชโล่แตกละเอียด ขายซ้ายบาดเจ็บหนักจนยกไม่ขึ้น ที่หลังมีบาดแผลจากดาบเลือดไหลไม่หยุด ไคดาบหักเป็นสองท่อน พยายามใช้มือพยุงตัวให้ลุกขึ้น มีเลือดไหลออกจากแผลที่โดนกรีดบนหน้าอก ส่วนเจตนั้นหนักที่สุด นอนก้มหน้าจมกองเลือดอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
เรนรีบยิงปืนออกติดกันสี่นัด แสงสีเขียวอ่อนพุ่งเข้าใส่ร่างของทั้งสี่คน บาดแผลค่อยๆหายไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนลุกขึ้นยกเว้นเจตที่ยังนอนคล่ำหน้าอยู่ แม้บาดแผลหายไปแต่กำลังจะไม่ได้ฟื้นคืนมาด้วย ทำให้เหล่ารองหัวหน้าต้องขาสั่น เพราะแค่ลุกขึ้นยืนก็แทบจะไม่ไหวแล้ว
“พวกนายรีบหนีไป พาเจตไปด้วย” เรนออกคำสั่ง
“ไม่เอาคะ หัวหน้าต้องไปกับพวกเราด้วย” บีรีบท้วง
“ฉันบอกให้หนีไป!! ไคพาทุกคนออกไปจากที่นี่” เรนตะโกนซ้ำอีกครั้ง
“ครับ” ไคขานรับ รีบมาฉุดให้บีหนีตามเขาไป “รีบไปเถอะ อยู่ไปเราก็เกะกะหัวหน้าเปล่าๆ” ได้ยินแบบนั้นบีเลยยอมจากไป ส่วนโชก็รีบเข้าไปพยุงเจตที่ยังหมดสติอยู่ แล้วทุกคนก็ออกไปจากตรงนั้นโดยที่บาเอลไม่ได้ห้ามแม้แต่น้อย
สำหรับบาเอลแล้วคู่มือตรงหน้าดูน่าสนใจกว่าเยอะ พวกรองหัวหน้าก็มีฝีมือไม่เท่าไร สมควรโดนลบชื่อออกจากรายชื่อที่เขาทำไว้ มันเป็นรายชื่อของคนที่เขาอยากจะลองฆ่าดู โดยส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกหัวหน้ากิลล์ต่างๆ
เรนชักปืนออกมาอีกกระบอกถือเอาไว้ในมือซ้าย บาเอลเห็นแบบนั้นต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เรนยกปืนคู่สีเงินเล็งไปทางบาเอลแล้ว ยิงกระหน่ำไม่ยั้ง แสงเวทมนต์หลากสีพุ่งออกมาดูราวกับเป็นสายรุ้ง บาเอลพุ่งออกไปด้านข้าง แต่ยังมีแสงเวทพุ่งตามมาติดๆ เสียงระเบิดกึกก้อง เศษหินและควันกระจายไปทั่ว
แต่อยู่ๆบาเอลก็โผล่มาตรงหน้าเรน ใช้ดาบเซเบอร์แทงเข้ามาที่ท้อง เรนใช้ตัวปืนในมือซ้ายรับดาบเอาไว้ และยิงกระหน่ำออกไปด้วยปืนในมือขวา บาเอลเอี้ยวตัวหลบแล้วฟันจากล่างเฉียงขึ้นบน เรนหลบจนปลายดาบเฉียดจมูกไปเล็กน้อย เขากระโดดลอยตัว ยิงเวทไฟออกสองครั้ง เวทมนต์ไฟระเบิดตรงตำแหน่งของบาเอล ทำให้เรนลอยตัว อาศัยแรงระเบิดทิ้งระยะห่างออกมาพอสมควร
การใช้อาวุธปืนมีข้อเสียตรงไม่ค่อยมีประสิทธิภาพในการต่อสู้ระยะประชิด เรนจึงพยายามทิ้งห่าง ให้มีระยะพอที่จะจู่โจมได้ แต่ดูเหมือนเรนจะไม่มีโชคเอาเสียเลย เพราะแม้เขาจะเว้นระยะมาแล้ว แต่บาเอลจะตามมาได้ตลอด บาเอลเหมือนอยู่ดีๆ ก็โผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ทำให้เรนจับทางได้ยากมาก
(คงต้องโจมตีเป็นวงกว้างมากๆเท่านั้น)
พอเรนคิดได้แบบนั้น เขาก็หยุดยิงปืนจากมือซ้าย ใช้มันรับการโจมตีของบาเอลเพียงอย่างเดียว ที่ปลายกระปืนในมือซ้ายมีแสงเรืองรอง เหมือนกับกำลังดูดไอเวทมนต์ในอากาศเข้าไปในปากกระบอกปืนเรื่อยๆ
บาเอลยิ้มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในตาดำเล็กเห็นตาขาวที่เบิกกว้าง เบ้าตาที่ลึก ทำให้ใบหน้ายิ้มของเขาดูโรคจิตสุดๆ บาเอลฟันดาบต่อเนื่องกระหน่ำไม่ยั้ง ทำให้เรนที่หยุดยิงปืนจากมือซ้าย เริ่มมีบาดแผลตามร่างกายให้เห็นหลายจุด
เรนยิงกระสุนเวทน้ำพุ่งใส่ขาของบาเอล แต่บาเอลหลบได้อย่างไม่ยากเย็น เรนจึงยิงเวทไฟเฉียดข้างแก้มของบาเอลไป แล้วรีบถอยออกมา ยิงเวทสายฟ้าไปที่พื้น บาเอลถูกเวทสายฟ้า ทำให้ชะงักไปชั่วครู่ เรนไม่ปล่อยโอกาสอันน้อยนิดนี้หลุดมือไป รีบยิงเวทไฟและเวทดินหลายสิบนัดออกพร้อมกัน
ตูม!!ๆๆๆๆ
เกิดการระเบิดขึ้น ควันโขมงเต็มพื้นที่ บดบังทัศนวิสัยทั้งหมด เรนใช้ปืนช่วยยิงเหมือนไอพ่น กระโดดลอยตัวขึ้นไปในอากาศหลายสิบเมตร เก็บปืนในมือขวา ใช้สองมือจับปืนในมือซ้าย เล็งไปบนพื้นที่ที่มีควันหนาแน่น ร่างของเรนมีไอเวทส่องแสงเป็นจำนวนมาก ทำให้ตาสีน้ำตาลส่องประกายสีขาวเรืองรอง อากาศรอบตัวม้วนแน่น ไอเวทไหลเข้าไปในกระบอกปืนไม่หยุด พอเรนเหนี่ยวไก ลำแสงสีขาวขนาดใหญ่ก็พุ่งออกไป
ตูม!!!!!!!
พื้นดินระเบิดขึ้นราวกับอุกาบาตตก แผ่นดินสะเทือนไปทั่วทุกทิศทาง ร่างของเรนถูกแรงระเบิดผลักให้ลอยสูงขึ้นไปอีก ผ้าพันคอของเรนโบกสบัด ดูราวเทพเจ้าจากสรวงสวรรค์ ท่านี้เป็นท่าที่เขาใช้กับแอพโซรอส ขนาดแอพโซรอสที่มีเกร็ดมังกรดูดซับพลังเวทไปมาก ยังโดนทีเดียวเกือบตาย ทำให้เขามั่นใจในการลงมือครั้งนี้มาก แล้วตอนนี้เขาก็ไม่มีพลังเวทเหลือแล้วด้วย เพราะใช้ท่านี้ไปสองครั้งภายในวันเดียว
“โดนเข้าไป ยังไงก็ไม่รอด” เรนกล่าวอย่างมั่นใจ
“ใช่ ถ้ายิงโดนละก็นะ” เรนตกใจอย่างมาก เสียงพูดดังมาจากเหนือหัวของเขา ทั้งๆที่เขาลอยอยู่กลางอากาศ บาเอลลอยอยู่เหนือเรน เหงนหน้ามองฟ้า ทำให้หลังของเรนและบาเอลหันเข้าหากัน
ขณะที่เรนจะหันกลับไปยิงใส่ บาเอลก็เอี้ยวตัวฟันเข้าใส่กลางหลังของเรนอย่างเต็มที่ ร่างของทั้งคู่ตกลงมา ขณะกำลังสัมผัสพื้นเรนยิงปืนเวทออก ทำให้ตัวของเรนกลิ้งไปตามแรงเหวี่ยง
ส่วนบาเอลมายืนบนพื้นตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ค่อยๆเดินเข้ามาหาเรน ราวกับเพชรฆาตที่รอเชือดเหยื่ออย่างใจเย็น ชุดขาวของเรนท่วมไปด้วยเลือดเต็มกลางหลัง เขาพยายามขยับตัวลุกขึ้น แต่ต้องขาสั่นแทบลุกไม่ไหว
“นายใช้เวทสายเมฆา” เรนพูดขึ้น เสียงสั่นเครือ บาเอลทำหน้าแปลกใจ
“รู้จักด้วยเหรอ” บาเอลถามขึ้น เขาคิดว่าผู้เล่นทั่วไปคงไม่มีใครรู้จักเสียอีก
“การที่นายโผล่จากที่หนึ่งไปอีกที่ทันที มีแต่เวทสายเมฆาถึงทำได้”
“ถึงรู้ไป แกก็ตายอยู่ดีแหละ” บาเอลเดินเข้ามาใกล้ บนฝ่ามือข้างซ้ายมีไอเวทสีดำ ปรากฏเป็นรูปหัวกระโหลกหลายหัว
บาเอลใช้ฝ่ามือประทับเข้าที่ใบหน้าของเรน เขาลงไปดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น แต่ไม่มีเสียงร้อง
ออกมา เหมือนกับเขากลายเป็นใบ้ไปแล้ว ขณะที่บาเอลชูดาบขึ้นเพื่อแทงซ้ำให้ตายสนิท
เปรี้ยง!!
สายฟ้าพุ่งเข้าใส่บาเอล แต่เขาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว คีรินทร์ยิงเวทสายฟ้าโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันระวัง เขาคิดว่าต้องโดนแน่ๆ แต่อีกฝ่ายกลับหายไป
ในขณะที่คีรินทร์กำลังสู้กับสัตว์อสูรรอบๆไปด้วย ก็คอยดูการต่อสู้ด้านนี้อยู่ตลอด มือซ้ายยังกุมมือจินตาเอาไว้แน่น พยายามปกป้องเธอไม่ให้สัตว์อสูรทำร้าย
“เป็นคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านงั้นเหรอ” เสียงของบาเอลดังมาจากด้านหลังของคีรินทร์และจินตา ทำให้ทั้งคู่ตกใจสุดขีด
http://home.sirinda-stories.net/lovestories/viewnovel/6426
อ่านไปด้วยฟังเพลงไปด้วยได้อารมณ์ดี
http://www.youtuberepeater.com/watch?v=dGy70BxOQwY&feature=related
*********************************************************************
หยดเลือดสีแดงค่อยๆหยดจากปลายดาบเซเบอร์ลงสู่พื้น รวมกับรอยเลือดจากร่างไร้ศีรษะของจีเอ็ม[เกมมาสเตอร์] ชายหนุ่มเบ้าตาลึก ใส่เสื้อโค้ทสีดำมีพู่สีขาวล้อมรอบปกเสื้อ อยู่ๆเขาก็ปรากฏตัวกลางเวที แถมยังโชว์การประหารจีเอ็มต่อหน้าคนมากมาย เขาส่งสายตาอำมหิตมองดูเหยื่อ เกมมาสเตอร์สามคนที่ถูกจ้องมอง ต้องขนหัวลุก พวกเขายังมึนงงสงสัยกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มเบ้าตาลึกก้าวออกมาช้าๆ ในมือควงดาบเซเบอร์ไปมา
“พวกแกรู้ไหมว่า เกมมาสเตอร์อย่างพวกแกเนี่ย พอไม่มีปืนเนรเทศแล้วละก็ ไม่ต่างอะไรจากเศษสวะ”
พวกเกมมาสเตอร์อยากจะเถียง แต่พวกเขาไม่มีทักษะ หรือความสามารถอะไรจะไปสู้กับผู้เล่นได้ นั่นเป็นเพราะปืนเนรเทศนั้นไร้เทียมทานเกินไป แค่เล็งแล้วยิง ต่อให้หลบยังไงก็ไม่มีทางพ้น พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีสักวันที่ปืนกระบอกนี้จะใช้ไม่ได้
เกมมาสเตอร์ทั้งสามคนเริ่มตัวสั่น จากสภาพศพของเพื่อนร่วมงานที่เห็นนอนตายอยู่นั้น ทำให้พวกเขาไม่กล้าขยับตัวโดยพละการ แต่การทำแบบนั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเช่นกัน ชายหนุ่มเบ้าตาลึกควงดาบไปมา แล้วสะบัดเบาๆ มีประกายสีดำกระจายออก ร่างของเกมมาสเตอร์ทั้งสามสะท้านขึ้น ก่อนจะล้มลงอย่างเงียบงัน
“คงต้องไปทำงานก่อนสินะ” ชายเบ้าตาลึกทำหน้าเบื่อๆ ก่อนจะหายไปจากบนเวที
แล้วมาปรากฏตัวอีกครั้งอยู่บนวงแหวนประตูมิติ วงแหวนของประตูมีขนาดใหญ่ ทำให้คนผู้หนึ่งไปยืนบนนั้นได้อย่างสบาย แสงของประตูมิติยังหมุนวนราวน้ำวนเช่นเดิม ชายเบ้าตาลึกคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เอามือข้างขวาสัมผัสกับวงแหวน จากนั้นหลับตาลง ปรากฏแสงที่มีอักขระแปลกประหลาดจำนวนมากวิ่งไปมา มันหมุนรอบตัวชายเบ้าตาลึก แล้วค่อยๆขยายออกจนครอบคลุมทั่วทั้งประตูมิติ
ตอนนี้ไม่มีใครสนใจชายเบ้าตาลึกเลยแม้แต่น้อย เพราะแค่ต้องรับมือกับสัตว์อสูรที่อยู่รอบๆ ก็ลำบากกินแรงมากแล้ว ใช้เวลานานพอสมควร ชายเบ้าตาลึกก็ลืมตาขึ้น พอลุกขึ้นยืนเขาก็หายไปจากบนวงแหวน แสงหมุนวนในวงแหวนหายไป ประตูมิติเริ่มผุกร่อน จนกระทั่งแตกสลายกลายเป็นฝุ่น
ผู้คนแตกตื่นพยายามวิ่งหลบหนี แต่วิ่งยังไม่ถึงทางออกก็ต้องโดนเผาจนดำเป็นตอตะโก มังกรตัวใหญ่กว่าตึกหลายชั้น อ้าปากพ่นไฟเผาผลาญสิ่งที่อยู่รอบตัวมัน ลำตัวมีเกร็ดหนามีหนามแหลมยื่นออกมา ดูไปคล้ายกระดองเต่า ส่วนหัวมังกรทียืดยาวออกมาคอยพ่นไฟเป็นระยะ ส่วนหางมีหนามแหลมคอยสะบัดกวาดเหยื่อไม่ให้หลบหนี มันเดินได้ช้าแต่ทุกก้าวทำให้แผ่นดินสะเทือน และมีผู้เล่นโชคร้ายโดนเหยียบตายไปหลายคน
มังกรตัวนี้มีชื่อเรียกว่า แอพโซรอส มันคือสัตว์อสูร ระดับหกดาว เป็นบอสที่ทางระบบกำลังจัดงานอีเว้นเพื่อออกไปล่ามัน ปรกติการล่ามันนั้นต้องใช้ผู้เล่นเป็นร้อยคน หลังจากล่ามันแล้วทุกคนที่เข้าร่วมงานจะได้รับรางวัล แต่คนที่โจมตีให้มันตายได้ จะได้รับภารกิจลับด้วย
เกมเมอร์หลายคนพยายามโจมตีมัน แต่แทบไม่เป็นผล เกราะหนาของมันป้องกันเวทมนต์ได้เกือบทุกชนิด ผู้เล่นหลายคนตะโกนให้ช่วยกันโจมตี บางคนถึงกับวิ่งเข้าไปเอาดาบฟันขามัน แต่นั่นยิ่งทำให้มันโกรธมากขึ้น มันก้าวเท้าเหยียบทุกคนที่เข้ามา จนไม่มีใครกล้าพุ่งออกไปอีก
ทุกคนกำลังสิ้นหวัง เพราะลำพังมังกรแอพโซรอสก็ไม่มีปัญญาจะจัดการได้แล้ว ยังมีสัตว์อสูรระดับสามดาวอีกเป็นจำนวนมาก ถึงแม้พวกมันจะไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แต่โดนโจมตีต่อเนื่องมากมายขนาดนี้ทำให้ผู้เล่นเริ่มหมดแรงต่อสู้ ผู้เล่นเริ่มล้มตายราวใบไม้ล่วง ขณะที่ทุกคนกำลังท้อแท้อย่างที่สุด
ตูม!!
ลำแสงสีขาวขนาดใหญ่ พุ่งลงไปที่หลังของแอพโซรอส แล้วระเบิดเกร็ดของมันกระจุยกระจาย แอพโซรอสร้องโหยหวยแล้วทรุดลงกับพื้น บนหลังมีบาดแผลใหญ่เหวอะหวะ
ร่างสีขาวของคนผู้หนึ่งลอยตัวมายืนข้างแอพโซรอสอย่างแผ่วเบา มีผู้ติดตามสี่คนออกมายืนข้างๆคนผู้นั้น เขาใส่ชุดสีขาวทั้งชุด ดูคล้ายชุดนักเรียนญี่ปุ่น มีผ้าพันคอสีขาวปิดบังใบหน้า ศีรษะใส่ผ้าโพกหัวเอาไว้ เผยให้เห็นแต่ดวงตาสีน้ำตาลสดใส
“กิลล์เทพพิทักษ์มาแล้ว!!” ผู้คนตะโกนโห่ร้องด้วยความดีใจ พวกเขาปลอดภัยแล้ว ถ้ามีคนของกิลล์เทพพิทักษ์ซึ่งเป็นรองแค่กิลล์เรดฟินิกซ์มาช่วยแบบนี้ ทำให้ทุกคนโล่งอก แม้กิลล์นี้จะไม่ได้มีผู้เล่นเก่งกาจเท่ากิลล์เรดฟินิกซ์ แต่ถ้าพูดถึงการช่วยเหลือผู้เล่น กิลล์นี้ถือว่าเป็นอันดับหนึ่ง อย่างโรงเรียนสอนพิเศษสำหรับผู้เริ่มเล่นก็อยู่ในสังกัดกิลล์นี้เช่นกัน
“ขอให้คนที่สู้ไม่ไหวแล้วหนีออกไปจากที่นี่ ส่วนคนที่ยังสู้ไหวให้มารวมกันทางนี้” คนชุดขาวประกาศ เสียงสดใสของเขา ฟังดูคล้ายเสียงผู้หญิง
ขณะที่ทุกคนกำลังจะเคลื่อนไหว เงาสีดำขนาดใหญ่ก็ลุกขึ้นจากพื้น
ก๊าซซซ!!
แอพโซรอสลุกขึ้นมาแล้วใช้เขี้ยวงับเข้าใส่ร่างสีขาวทันที เปรี้ยง!!
สายฟ้าฟาดลงไปที่ร่างของแอพโซรอส มันชะงักกระตุกสองครั้ง ก่อนจะล้มลงพื้นจนฝุ่นคละคลุ้ง และสิ้นใจตาย คนชุดขาวตกตะลึงไปเหมือนกัน เขาประหมาดเกินไป แอพโซรอสเป็นมังกรที่อึดมาก คนชุดขาวหันไปมองคนที่โจมตีแอพโซรอสด้วยสายฟ้าที่ห่างออกไป เขาใส่ชุดดำถือดาบคาตะนะ กำลังวุ่นวายกับสัตว์อสูรที่โจมตีเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ข้างกายมีสาวสวยผมสีชมพู
แม้จะวุ่นวายกับการสังหารสัตว์อสูรอยู่ แต่คีรินทร์ก็คอยสังเกตแอพโซรอสตลอดเวลา แม้จะอยู่ห่างพอสมควร แต่พอแอพโซรอสลุกขึ้น เขาก็ใช้เวทสายฟ้ากัมปนาท โจมตีจากระยะไกล แม้พลังจะโจมตีจะไม่รุนแรงมาก แต่เป็นเวทที่ร่ายได้เร็วและยิงได้ไกล ด้วยแอพโซรอสบาดเจ็บหนักที่หลัง ไม่มีเกร็ดคอยต้านรับเวทมนต์ ทำให้การโจมตีนี้ทำให้มันถึงตาย
แม้กิลล์เทพพิทักษ์จะมาช่วยเหลือ และกำจัดแอพโซรอสได้แล้ว แต่เหล่าเกมเมอร์ก็ยังเป็นรองอยู่มาก จำนวนของสัตว์อสูรยิ่งมายิ่งมาก เหมือนมาได้เรื่อยๆ ไม่ได้ลดลงเลย คนชุดขาวใช้อาวุธคล้ายปืนพกกระบอกสีเงิน คอยยิงกระสุนเวทมนต์โจมตีใส่พวกสัตว์อสูร แถมยังโจมตีด้วยกระสุนเวทมนต์ที่หลากหลาย เวทไฟ เวทสายฟ้า เวทลม บางครั้งเมื่อมีผู้บาดเจ็บยังยิงเวทรักษา เพื่อรักษาอาการแบบเจ็บได้ด้วย
ผู้ติดตามของคนชุดขาวก็มีฝีมือไม่ธรรมดา คนแรกถือดาบใหญ่หัวตัด ร่างกายกำยำ ใส่เกราะเหล็กทั่วตัว บุกทะลวงเข้าไปหาพวกสัตว์อสูรจนแตกฮือ เขาแทบไม่หลบ ใช้ร่างกายและเกราะเหล็กรับการโจมตี ไอเวทมนต์สีเหลืองล้อมรอบร่างกาย ทำให้กรงเล็บและเขี้ยวของสัตว์อสูรทำร้ายเขาได้น้อยมาก ใช้ดาบหัวตัดคอยสังหารพวกที่บุกเข้ามา
ผู้ติดตามคนที่สองใช้ดาบติดข้อมือทั้งสองข้าง คมดาบยื่นเลยหลังมือออกไปประมาณสองฟุต เขาเคลื่อนไหวเร็วมาก คอยสนับสนุนคนถือดาบใหญ่หัวตัด ดาบติดข้อมือสะบัดออกเป็นรูปกากบาท ตัดหัวสัตว์อสูรไปหลายตัว
คนที่สามกำลังร่ายเวทมนต์อยู่กับที่ หญิงสาวใส่ชุดนักเวทสีเขียว บนพื้นมีวงเวทสีฟ้ากำลังหมุนอยู่ช้าๆ โดยมีผู้ติดตามคนที่สี่คอยคุ้มครองอยู่ใกล้ๆ ผู้ติดตามคนที่สี่ใช้โล่ในมือซ้าย คอยป้องกันการโจมตี มือขวาถือหอกแทงสวน ในจังหวะที่สัตว์อสูรกระโจนพุ่งเข้ามา
เวลาผ่านไปไม่นาน ผู้ติดตามคนที่สามก็ร่ายเวทเสร็จ “ฝนพันศร” เธอตะโกนออกมาด้วยเสียงสดใจ ท้องฟ้าเหมือนฝนตกห่าใหญ่ แต่ที่ตกลงมาไม่ใช่ฝน แต่เป็นลูกศรน้ำ นักเวทชุดเขียวพยายามควบคุมไม่ให้ศรตกใส่ผู้คน ทำให้พลังโจมตีของลูกศรลดลงไปมาก ถึงแม้จะมีสัตว์อสูรโดนฆ่าไปหลายตัว แต่ที่เหลือก็ยังถือว่ามีจำนวนมากอยู่ดี
แปะๆๆ
เสียงตบมือดังขึ้น หลังจากเวทฝนพันศรผ่านพ้นไป ผู้ชายเบ้าตาลึก ใส่โค้ทสีดำมายืนกลางวงของกิลล์เทพพิทักษ์ทั้งห้าคนได้โดยไม่มีใครรู้สึกตัว
“เก่งกันจังเลยนะ ดูท่าทางคงทำให้ผมหายเซ็งได้ซักหน่อย” ชายเบ้าตาลึกพูดขึ้น
ทุกคนระวังตัวเต็มที่ รู้สึกได้เลยว่าคนตรงหน้าผู้นี้ไม่ธรรมดา นักเวทสาวผู้ติดตามจึงถามขึ้น
“นายเป็นใครกันแน่ แล้วทำยังไงถึงฆ่าเกมมาสเตอร์ได้”
“อ้า! ฉันรู้จักพวกแกนะ กิลล์เทพพิทักษ์ หัวหน้ากิลล์ และรองหัวหน้า” ชายเบ้าตาลึก เอามือชี้ไปที่คนใส่ชุดขาว
“เรน หัวหน้ากิลล์เทพพิทักษ์ ฉายาแสงสีรุ้ง”
“ไค ดาบทะลวงฟัน” ชายเบ้าตาลึกเลื่อนมือชี้คนถือดาบหัวตัด แล้วก็ชี้ไปที่สาวใส่ชุดเวทสีเขียว
“บี พิรุณวารี” ก่อนจะเลื่อนนิ้วไปที่ชายชุดดำ ใช้ดาบติดข้อมือ
“เจต เงามรณะ” แล้วเลื่อนนิ้วไปที่คนสุดท้าย
“โช ดาวพิทักษ์” ทุกคนไม่ปฏิเสธเพราะนั่นเป็นชื่อและฉายาของพวกเขา
“พอดีเลย พวกแกอยู่ในรายชื่อของฉันพอดี เรามาสนุกด้วยกันหน่อยไหม” ชายเบ้าตาลึกพูด แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย จริงๆเขาไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป ภารกิจของเขาเสร็จสิ้นแล้ว แต่ให้กลับไปเฉยๆก็น่าเบื่อสิ้นดี
“นายยังไม่ตอบคำถามเลย นายคือใครกันแน่” บี พิรุณวารี สาวนักเวทชุดเขียวตามขึ้น
“เรียกผมว่า บาเอล ละกัน แล้วจะเข้ามาทีละคนหรือเข้ามาพร้อมกันหมด” บาเอลยิ้ม มองไล่ดูทีละคน
พวกกิลล์เทพพิทักษ์สบตากัน แล้วเหมือนรู้ใจกัน แต่ละคนลงมือพร้อมกัน ราวกับนัดแนะกันไว้ ไคยกดาบหัวตัดเหนือหัว แล้วกระโดดฟันใส่ศีรษะของบาเอล บีร่ายเวทศรน้ำจำนวนหลายร้อยดอกพุ่งเข้าใส่ เจตพุ่งหายไปเห็นแค่เงา มาโผล่ด้านหลังของบาเอล ใช้ดาบติดข้อมือฟันเลียดพื้นเข้าใส่ข้อพับขา โชใช้หอกเพลิงที่ตอนนี้กำลังลุกไหม้ พุ่งเข้าใส่ทางด้านหน้าราวกับรถถัง เรนยังไม่ขยับคล้ายกับรอดูเชิงฝ่ายตรงข้าม
“อาณาเขตแห่งความมืด” บาเอลพูดเสียงเรียบ
ทุกคนต้องชะงักไปชั่วขณะ เพราะอยู่ๆทุกอย่างก็มืดดับไปหมด มองไม่เห็นแม้แต่มือตัวเอง ปรากฏโดมสีดำสนิทขึ้นกลางเมือง เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณยี่สิบเมตร ขณะนั้นเองเรนก็ได้ยินเสียงร้องต่อเนื่องมาจากพักพวกของเขา
อ๊อก!! โอ้ย!! อ้าก!! กรี๊ด!!
“ทุกคนเป็นยังไงบ้าง” เรนตะโกนถามด้วยความเป็นห่วง แล้วเขาก็รู้สึกได้ว่ามีแรงลมปะทะหน้า ขณะจะก้าวหลบแต่ขาก้าวไม่ออก เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นฉุดขาเอาไว้ ต้องรีบยกตัวปืนขึ้นรับสิ่งที่กำลังพุ่งมา
แคร้ง!! ประกายไฟกระจายออก เสียงดาบกระทบกับตัวปืน
เวลาไม่กี่วินาที พวกเขาก็เสียเปรียบขนาดนี้แล้ว เรนรีบบรรจุพลังเวทมนต์ลงในตัวปืน แสงสว่างสีขาวเจิดจ้าออกจากตัวเรน แล้วเขาก็ยิงปืนเวทออกทีเดียวหลายสิบนัด มันพุ่งออกเป็นแสงสีขาวแล้วระเบิดเป็นสว่างจนแสบตา ความมืดที่อยู่รอบๆ ค่อยๆจางหายไป
“ไม่คิดว่าจะใช้เวทธาตุแสงได้ด้วย สมแล้วที่ได้ฉายา แสงสีรุ้ง ใช้เวทได้หลากหลายจริงๆ” บาเอลยืนอยู่ที่เดิม เหมือนเขาไม่ได้ก้าวออกจากจุดนั้นเลย ตั้งแต่เริ่มต่อสู้กัน แต่พวกรองหัวหน้ากิลล์ตอนนี้ทรุดอยู่กับพื้น ทุกคนจมกองเลือด
บีโดนแทงที่ท้อง นอนเอามือกุมท้องอยู่ โชโล่แตกละเอียด ขายซ้ายบาดเจ็บหนักจนยกไม่ขึ้น ที่หลังมีบาดแผลจากดาบเลือดไหลไม่หยุด ไคดาบหักเป็นสองท่อน พยายามใช้มือพยุงตัวให้ลุกขึ้น มีเลือดไหลออกจากแผลที่โดนกรีดบนหน้าอก ส่วนเจตนั้นหนักที่สุด นอนก้มหน้าจมกองเลือดอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
เรนรีบยิงปืนออกติดกันสี่นัด แสงสีเขียวอ่อนพุ่งเข้าใส่ร่างของทั้งสี่คน บาดแผลค่อยๆหายไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนลุกขึ้นยกเว้นเจตที่ยังนอนคล่ำหน้าอยู่ แม้บาดแผลหายไปแต่กำลังจะไม่ได้ฟื้นคืนมาด้วย ทำให้เหล่ารองหัวหน้าต้องขาสั่น เพราะแค่ลุกขึ้นยืนก็แทบจะไม่ไหวแล้ว
“พวกนายรีบหนีไป พาเจตไปด้วย” เรนออกคำสั่ง
“ไม่เอาคะ หัวหน้าต้องไปกับพวกเราด้วย” บีรีบท้วง
“ฉันบอกให้หนีไป!! ไคพาทุกคนออกไปจากที่นี่” เรนตะโกนซ้ำอีกครั้ง
“ครับ” ไคขานรับ รีบมาฉุดให้บีหนีตามเขาไป “รีบไปเถอะ อยู่ไปเราก็เกะกะหัวหน้าเปล่าๆ” ได้ยินแบบนั้นบีเลยยอมจากไป ส่วนโชก็รีบเข้าไปพยุงเจตที่ยังหมดสติอยู่ แล้วทุกคนก็ออกไปจากตรงนั้นโดยที่บาเอลไม่ได้ห้ามแม้แต่น้อย
สำหรับบาเอลแล้วคู่มือตรงหน้าดูน่าสนใจกว่าเยอะ พวกรองหัวหน้าก็มีฝีมือไม่เท่าไร สมควรโดนลบชื่อออกจากรายชื่อที่เขาทำไว้ มันเป็นรายชื่อของคนที่เขาอยากจะลองฆ่าดู โดยส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกหัวหน้ากิลล์ต่างๆ
เรนชักปืนออกมาอีกกระบอกถือเอาไว้ในมือซ้าย บาเอลเห็นแบบนั้นต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เรนยกปืนคู่สีเงินเล็งไปทางบาเอลแล้ว ยิงกระหน่ำไม่ยั้ง แสงเวทมนต์หลากสีพุ่งออกมาดูราวกับเป็นสายรุ้ง บาเอลพุ่งออกไปด้านข้าง แต่ยังมีแสงเวทพุ่งตามมาติดๆ เสียงระเบิดกึกก้อง เศษหินและควันกระจายไปทั่ว
แต่อยู่ๆบาเอลก็โผล่มาตรงหน้าเรน ใช้ดาบเซเบอร์แทงเข้ามาที่ท้อง เรนใช้ตัวปืนในมือซ้ายรับดาบเอาไว้ และยิงกระหน่ำออกไปด้วยปืนในมือขวา บาเอลเอี้ยวตัวหลบแล้วฟันจากล่างเฉียงขึ้นบน เรนหลบจนปลายดาบเฉียดจมูกไปเล็กน้อย เขากระโดดลอยตัว ยิงเวทไฟออกสองครั้ง เวทมนต์ไฟระเบิดตรงตำแหน่งของบาเอล ทำให้เรนลอยตัว อาศัยแรงระเบิดทิ้งระยะห่างออกมาพอสมควร
การใช้อาวุธปืนมีข้อเสียตรงไม่ค่อยมีประสิทธิภาพในการต่อสู้ระยะประชิด เรนจึงพยายามทิ้งห่าง ให้มีระยะพอที่จะจู่โจมได้ แต่ดูเหมือนเรนจะไม่มีโชคเอาเสียเลย เพราะแม้เขาจะเว้นระยะมาแล้ว แต่บาเอลจะตามมาได้ตลอด บาเอลเหมือนอยู่ดีๆ ก็โผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ทำให้เรนจับทางได้ยากมาก
(คงต้องโจมตีเป็นวงกว้างมากๆเท่านั้น)
พอเรนคิดได้แบบนั้น เขาก็หยุดยิงปืนจากมือซ้าย ใช้มันรับการโจมตีของบาเอลเพียงอย่างเดียว ที่ปลายกระปืนในมือซ้ายมีแสงเรืองรอง เหมือนกับกำลังดูดไอเวทมนต์ในอากาศเข้าไปในปากกระบอกปืนเรื่อยๆ
บาเอลยิ้มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในตาดำเล็กเห็นตาขาวที่เบิกกว้าง เบ้าตาที่ลึก ทำให้ใบหน้ายิ้มของเขาดูโรคจิตสุดๆ บาเอลฟันดาบต่อเนื่องกระหน่ำไม่ยั้ง ทำให้เรนที่หยุดยิงปืนจากมือซ้าย เริ่มมีบาดแผลตามร่างกายให้เห็นหลายจุด
เรนยิงกระสุนเวทน้ำพุ่งใส่ขาของบาเอล แต่บาเอลหลบได้อย่างไม่ยากเย็น เรนจึงยิงเวทไฟเฉียดข้างแก้มของบาเอลไป แล้วรีบถอยออกมา ยิงเวทสายฟ้าไปที่พื้น บาเอลถูกเวทสายฟ้า ทำให้ชะงักไปชั่วครู่ เรนไม่ปล่อยโอกาสอันน้อยนิดนี้หลุดมือไป รีบยิงเวทไฟและเวทดินหลายสิบนัดออกพร้อมกัน
ตูม!!ๆๆๆๆ
เกิดการระเบิดขึ้น ควันโขมงเต็มพื้นที่ บดบังทัศนวิสัยทั้งหมด เรนใช้ปืนช่วยยิงเหมือนไอพ่น กระโดดลอยตัวขึ้นไปในอากาศหลายสิบเมตร เก็บปืนในมือขวา ใช้สองมือจับปืนในมือซ้าย เล็งไปบนพื้นที่ที่มีควันหนาแน่น ร่างของเรนมีไอเวทส่องแสงเป็นจำนวนมาก ทำให้ตาสีน้ำตาลส่องประกายสีขาวเรืองรอง อากาศรอบตัวม้วนแน่น ไอเวทไหลเข้าไปในกระบอกปืนไม่หยุด พอเรนเหนี่ยวไก ลำแสงสีขาวขนาดใหญ่ก็พุ่งออกไป
ตูม!!!!!!!
พื้นดินระเบิดขึ้นราวกับอุกาบาตตก แผ่นดินสะเทือนไปทั่วทุกทิศทาง ร่างของเรนถูกแรงระเบิดผลักให้ลอยสูงขึ้นไปอีก ผ้าพันคอของเรนโบกสบัด ดูราวเทพเจ้าจากสรวงสวรรค์ ท่านี้เป็นท่าที่เขาใช้กับแอพโซรอส ขนาดแอพโซรอสที่มีเกร็ดมังกรดูดซับพลังเวทไปมาก ยังโดนทีเดียวเกือบตาย ทำให้เขามั่นใจในการลงมือครั้งนี้มาก แล้วตอนนี้เขาก็ไม่มีพลังเวทเหลือแล้วด้วย เพราะใช้ท่านี้ไปสองครั้งภายในวันเดียว
“โดนเข้าไป ยังไงก็ไม่รอด” เรนกล่าวอย่างมั่นใจ
“ใช่ ถ้ายิงโดนละก็นะ” เรนตกใจอย่างมาก เสียงพูดดังมาจากเหนือหัวของเขา ทั้งๆที่เขาลอยอยู่กลางอากาศ บาเอลลอยอยู่เหนือเรน เหงนหน้ามองฟ้า ทำให้หลังของเรนและบาเอลหันเข้าหากัน
ขณะที่เรนจะหันกลับไปยิงใส่ บาเอลก็เอี้ยวตัวฟันเข้าใส่กลางหลังของเรนอย่างเต็มที่ ร่างของทั้งคู่ตกลงมา ขณะกำลังสัมผัสพื้นเรนยิงปืนเวทออก ทำให้ตัวของเรนกลิ้งไปตามแรงเหวี่ยง
ส่วนบาเอลมายืนบนพื้นตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ค่อยๆเดินเข้ามาหาเรน ราวกับเพชรฆาตที่รอเชือดเหยื่ออย่างใจเย็น ชุดขาวของเรนท่วมไปด้วยเลือดเต็มกลางหลัง เขาพยายามขยับตัวลุกขึ้น แต่ต้องขาสั่นแทบลุกไม่ไหว
“นายใช้เวทสายเมฆา” เรนพูดขึ้น เสียงสั่นเครือ บาเอลทำหน้าแปลกใจ
“รู้จักด้วยเหรอ” บาเอลถามขึ้น เขาคิดว่าผู้เล่นทั่วไปคงไม่มีใครรู้จักเสียอีก
“การที่นายโผล่จากที่หนึ่งไปอีกที่ทันที มีแต่เวทสายเมฆาถึงทำได้”
“ถึงรู้ไป แกก็ตายอยู่ดีแหละ” บาเอลเดินเข้ามาใกล้ บนฝ่ามือข้างซ้ายมีไอเวทสีดำ ปรากฏเป็นรูปหัวกระโหลกหลายหัว
บาเอลใช้ฝ่ามือประทับเข้าที่ใบหน้าของเรน เขาลงไปดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น แต่ไม่มีเสียงร้อง
ออกมา เหมือนกับเขากลายเป็นใบ้ไปแล้ว ขณะที่บาเอลชูดาบขึ้นเพื่อแทงซ้ำให้ตายสนิท
เปรี้ยง!!
สายฟ้าพุ่งเข้าใส่บาเอล แต่เขาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว คีรินทร์ยิงเวทสายฟ้าโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันระวัง เขาคิดว่าต้องโดนแน่ๆ แต่อีกฝ่ายกลับหายไป
ในขณะที่คีรินทร์กำลังสู้กับสัตว์อสูรรอบๆไปด้วย ก็คอยดูการต่อสู้ด้านนี้อยู่ตลอด มือซ้ายยังกุมมือจินตาเอาไว้แน่น พยายามปกป้องเธอไม่ให้สัตว์อสูรทำร้าย
“เป็นคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านงั้นเหรอ” เสียงของบาเอลดังมาจากด้านหลังของคีรินทร์และจินตา ทำให้ทั้งคู่ตกใจสุดขีด
PLY เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ก.ค. 2555, 18:54:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ก.ค. 2555, 18:54:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1270
| << บทที่ 3 | บทที่ 5 >> |
