EE.hack รหัสมนตรา ออนไลน์
ใครจะไปคิดว่าคนเกลียดเกมอย่างจินตา จะต้องมาโดนขังอยู่ในเกมออนไลน์ แถมจะตายแหล่มิตายแหล่หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ทั้งๆที่เธอรับปากเพื่อนว่าจะเข้ามาลองเล่นเกมแค่วันเดียวเท่านั้น ให้ตายสิ ความซวยของเธอยังไม่จบแค่นั้น เธอต้องมาติดแหง็กอยู่กับนายคีรินทร์ ผู้ชายอะไรไร้มารยาท ใจดำ ปากร้ายเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะช่วยชีวิตเธอไว้ก็เถอะแต่จะให้สำนึกขอบคุณนายนี่นะเหรอ ไม่มีวันซะละ อยากรู้จริงๆจะมีผู้หญิงที่ไหนยอมคบนายเป็นแฟนกัน
ผมชื่อ คีรินทร์ ผมก็เหมือนพวกคุณหลายๆคนนะแหละ ติดเกม เล่นมันทั้งวันทั้งคืนแต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ ก็มีแฮกเกอร์ที่ไหนก็ไม่รู้เจาะระบบเข้ามาแถมยังไล่ล่าฆ่าทุกคน คุณคงจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง เป็นไปได้สิ ผมเห็นมากับตาตัวเอง แค่จะเอาตัวเองให้รอดก็แทบรากเลือดอยู่แล้ว แล้วยังมียายเรื่องมากนั่นตามเกาะติดผมอีก
ผมชื่อ คีรินทร์ ผมก็เหมือนพวกคุณหลายๆคนนะแหละ ติดเกม เล่นมันทั้งวันทั้งคืนแต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ ก็มีแฮกเกอร์ที่ไหนก็ไม่รู้เจาะระบบเข้ามาแถมยังไล่ล่าฆ่าทุกคน คุณคงจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง เป็นไปได้สิ ผมเห็นมากับตาตัวเอง แค่จะเอาตัวเองให้รอดก็แทบรากเลือดอยู่แล้ว แล้วยังมียายเรื่องมากนั่นตามเกาะติดผมอีก
Tags: ไซไฟ แฟนตาซี โรมานติก คอมเมดี้ วัยรุ่น เกมออนไลน์
ตอน: บทที่ 5
ขณะที่พีชกำลังตกตะลึงกับภาพตรงหน้า อยู่ๆเกมมาสเตอร์ก็โดนสังหาร ทำให้เธอต้องตาค้าง หลังจากชายหนุ่มบนเวทีส่งสัญญาณ เธอก็รู้สึกถึงแรงกดมาที่ตัวของเธอ มือใหญ่ของเจเจกดตัวเธอให้หมอบลง กรงเล็บของสัตว์ปีศาจรูปร่างเหมือนเหยี่ยวบินโฉบผ่านหัวเธอไป คนข้างหลังเธอโดนมันจับลอยขึ้นไปบนฟ้า แล้วทิ้งลงมา ผู้ชายคนนั้นร้องลั่น ตามมาด้วยเสียงกระแทกพื้น จนร่างนั้นกระตุกและแน่นิ่งไป
พีชอดขวัญเสียไม่ได้ แต่เธอยังลุกขึ้นมามองหาจินตา แต่จินตาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
“จินนี่!!” พีชตะโกนเรียก มองหาจินตา แต่คนพลุกพล่านเกิดไป ชั่วขณะเธอตาลายจนแยกไม่ออก เธอเป็นห่วงเพื่อนสาวอย่างมาก
“จินนี่!!!!” พีชตะโกนเรียกอีกครั้ง ยันกายลุกขึ้น โดยมีเจเจช่วยประคอง ผู้คนวิ่งหนี้กันชุลมุน หลายคนโดนสัตว์อสูรโจมตี แสงจากเวทมนต์กระจายไปทั่ว มีเสียงระเบิดเป็นระยะ พีชไม่ละความพยายาม พยามเบียดแหวกผู้คนมองหาจินตา เจเจก็วิ่งตามมาติดๆ แต่แล้วเธอต้องชะงัก
กอลิล่าสี่แขนกระโดดมาขวางหน้าเธอเอาไว้ พร้อมกับต่อยหมัดทั้งสี่ข้างเข้าหาพีช แต่พีชกระโดดลอยตัวไปด้านหลัง พลิกตัวเล็กน้อยเท้าสัมผัสพื้นแผ่วเบา ทำให้หมัดสี่ข้างของกอลิล่าสี่แขนกระแทกพื้นดังสนั่น เมื่อชกพลาด มันยิ่งดุร้ายยิ่งขึ้น ขู่คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว
โฮก!!! กอลิล่าเอาหมัดทั้งสี่ข้างทุบหน้าอกตัวเองไปมา เขี้ยวโง้งจากปาก มีน้ำลายไหลเป็นทาง
พีชตั้งท่าต่อสู้ มือซ้ายนำอยู่หน้า มือขวากำเป็นหมัดแนบลำตัว จดจ่ออยู่กับการบุกครั้งต่อไปของกอลิล่าตัวนั้น ไอเวทสีเขียวอ่อนหมุนวนอยู่รอบตัวพีช ส่วนเจเจเรียกเคียวขนาดใหญ่สีดำออกมาถือไว้ ดูคล้ายเคียวของมัจจุราช
กอลิล่าพุ่งเข้าใส่ทั้งคู่ กางแขนออกกว้าง กะจะรวบกดทั้งคู่เอาไว้กับพื้น พีชหลบมือที่พุ่งเข้ามาได้อย่างง่ายดาย ต่อยเข้าสีข้างของกอลิล่าเต็มๆหนึ่งหมัด
ตูม!!
กลลิล่ากระเด็นออกไปหลายเมตร ร้องครวญครางเอามือกดสีข้างเอาไว้ พอมันกำลังจะลุกขึ้นมา พีชก็พุ่งเข้ามาเตะเสยปลายคางของมัน จนส่วนหัวสะบัดหงายไป ลงไปนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอีก ขณะที่พีชกำลังจะมุ่งหน้าต่อไป ก็ต้องรีบหลบอย่างรวดเร็ว เพราะกอลิล่าอีกตัวโจมตีใส่เธอ และงานนี้มันมาเกือบสิบตัว
พีชและเจเจมองพวกมันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตัวเดียวคงไม่ลำบากเท่าไร แต่ถ้าเป็นสิบตัวนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกัน แล้วพีชเองไม่ถนัดสู้กับศัตรูจำนวนมาก เธอถนัดสู้กันตัวต่อตัวมากกว่า
เจเจก้าวออกมาเล็กน้อย บอกให้พีชหลบไปด้านหลัง เขาควงเคียวในมือ มีเสียงแหวกอากาศแสบแก้วหู เหมือนมีคนเอามีดกรีดลงบนแผ่นเหล็ก ปรากฏลูกไฟสีม่วงสิบกว่าดวงล้อมรอบเจเจเอาไว้ พอเจเจเอาด้ามเคียวกระแทกพื้นดิน ลูกไฟสีม่วงทั้งหมดก็พุ่งเข้าใส่ซากศพของสัตว์อสูรและมนุษย์ที่อยู่บนพื้น
“คืนวิญญาณ” เจเจตะโกน
ซากศพเหล่านั้นฟื้นขึ้นมาจากความตาย ในตาทอแสงสีม่วงเหมือนลูกไฟ มีไอเวทสีม่วงแผ่ออกมา พวกมันทั้งมนุษย์ กอลิล่า หมาป่า และสัตว์อสูรอีกหลายตัว ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าหากอลิล่าสี่แขนอย่างช้า แต่ละก้าวดูไร้ชีวิต ไม่มีความกลัว ไม่มีความเจ็บปวด และไม่ตาย จนกว่าผู้ใช้จะคลายเวทมนต์ หรือโดนโจมตีจนเคลื่อนไหวไม่ได้อีก
เจเจรู้ดีว่าแม้พวกผีดิบพวกนี้จะอึด ฆ่าตายได้ยาก แต่คงถ่วงเวลาได้ไม่นานมากนัก ยิ่งมีกอลิล่าสี่แขนที่ตัวใหญ่กว่าตัวอื่นเกือบสามเท่า ดูท่าทางจะเป็นจ่าฝูง มันตะปบเข้าใส่ร่างมนุษย์ผีดิบครั้งเดียว ร่างแหลกละเอียด
“พีช เธอไปจัดการกับตัวใหญ่ตัวนั้น” เจเจชี้ไปที่กอลิล่าตัวใหญ่
“ได้สิ” พีชรับคำก่อนจะพุ่งเข้าใส่มันทันที
พีชถีบเข้าหน้าอกกอลิล่าจ่าฝูงอย่างจัง จนมันกระเด็นไปหลายเมตร เธออาศัยแรงสะท้อนจากการถีบลอยตัวออกมา ตีลังกาม้วนตัวปลายเท้าสัมผัสพื้น ก่อนจะตั้งท่าต่อสู้
หลังจากกอลิล่าจ่าฝูงโดนถีบกระเด็นไป มันก็โกรธอย่างมาก แยกเขี้ยวขู่คำราม พร้อมกับกางกงเล็บสี่ข้าง พุ่งเข้าใส่พีช กรงเล็บของมันตะกุยจนมันสีลมดังลั่น แต่มันตะปบได้แต่อากาศ เพราะพีชเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วหลบซ้ายขวา เจ้าจ่าฝูงไม่สามารถสัมผัสเธอได้แม้แต่เส้นผม
กอลิล่าจ่าฝูงโกรธจนตาแดงฉาน มันกระโดดขึ้นยกกำปั้นทั้งสี่ไว้เหนือหัว พุ่งเข้าใส่พีชอย่างรวดเร็วราวกับกระสุน กะจะทุบให้พีชแหลกเละในครั้งเดียว แต่มันคาดผิดไปมหันต์ เพราะพีชรอจังหวะนี้อยู่แล้ว เธออาศัยจังหวะที่มันทุ่มสุดตัว กระโดดหลบขึ้นไปข้างบน ตีลังกาหัวอยู่ล่างเท้าอยู่บน รวบรวมไอเวทสีเขียวไปยังส้นเท้า แล้วตกส้นเท้าเข้ากลางกระหม่อมอย่างจัง
ตูม!!
หน้าผากกอลิล่าจ่าฝูงกระแทกพื้นจนสะเทือน แต่มันยังไม่สิ้นฤทธิ์ แม้เลือดจะอาบเต็มหน้า มันกำหมัดขู่คำราม ไอเวทสีเหลืองกระจายทั่วร่าง กล้ามเนื้อโป่งพอง ดูแข็งราวเหล็กไหล มันพุ่งเข้าใส่พีชอีกครั้ง ทั้งต่อยทั้งตะปบใส่พีช หญิงสาวคอยหลบไปเรื่อยๆ เธอเร็วกว่ามันพอสมควร พีชอาศัยช่องว่างตอนมันเหวี่ยงมัน ม้วนตัวเตะกลับหลังสวนหมัดของจ่าฝูง กระแทกขมับของมัน
แต่หญิงสาวต้องแปลกใจเพราะเธอเหมือนเตะใส่ก้อนหิน นอกจากกอลิล่าจ่าฝูงไม่เป็นอะไรแล้ว ยังทำให้พีชเสียจังหวะด้วย พอเห็นช่องว่าง เจ้าจ่าฝูงต่อยหมัดโดนตัวพีชอย่างจัง
พีชกระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว เธอรู้สึกเหมือนโดนทุบด้วยค้อน เจ็บจนเธอต้องไอเป็นเลือดออกมา พีชเอามือกุมสีข้างเอาไว้ เจ็บจนเธอแทบขยับตัวไม่ได้ เข้าใจว่าซี่โครงน่าจะหัก พีชรีบถอยห่างออกมา มือที่จับสีข้างส่องแสงสีเขียวอ่อน พีชใช้เวทมนต์รักษาอาการบาดเจ็บ แต่เจ้ากอลิล่าตัวนั้นไม่ปล่อยให้เธอได้พัก
มันพุ่งเข้าต่อยพีชไม่หยุด ยังดีที่แม้พีชจะช้าลงบ้าง แต่ยังหลบหมัดของเจ้าจ่าฝูงไปได้เรื่อยๆ ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว อาการบาดเจ็บของเธอยังไม่หมดไป แต่ก็ไม่เจ็บมากเท่าไร ทำให้เธอกลับมาเคลื่อนไหวได้คล่องเหมือนเดิม พีชยกฝ่ามือสองข้างไว้ที่กลางหน้า แผ่ไอเวทสีเขียวออกไปรอบๆ แล้วผนึกมันรวบกันไว้ที่กลางฝ่ามือทั้งสองข้าง
กอลิล่าจ่าฝูงตะกุยใส่พีชอีกครั้ง เธอก้มหลบ แล้วพุ่งเข้าใส่ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างประทับเข้ากลางหน้าอกของมัน หญิงสาวรีบกระโดดถอยหลังห่างมา เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจ้าจ่าฝูงยังงงว่าพีชทำอะไร มันพุ่งเข้าใส่พีชอีกครั้ง
ตูม!! หน้าอกกอลิล่าจ่าฝูงระเบิดเป็นรูใหญ่ มันล้มคว่ำหน้าลงตาย ด้วยตาที่เบิกค้างอย่างไม่เข้าใจ
พีชถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอใช้พลังเวทมนต์ไปไม่ได้น้อย แถมยังได้รับบาดเจ็บอีก หลังจากจัดการตัวจ่าฝูงเสร็จเรียบร้อย เธอก็หันไปดูเจเจ
จังหวะนั้นเจเจลืมตาขึ้นมาพอดี หลังจากร่ายเวทมนต์มาเสียยาวเหยียด
“เคียวล่าวิญญาณ” เจเจสะบัดเคียวสีดำออกไปมา เกิดเคียวแสงสีม่วงจำนวนมากกระจายออกรอบทิศทาง พุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรที่กำลังต่อสู้กับพวกผีดิบทั้งหลายอยู่ สัตว์อสูรรอบๆโดนเคียวแสงสีม่วงหลายสิบอัน ตัดขาดจนกลายเป็นเศษเนื้อ
เจเจยังควบคุมผีดิบเกือบสิบตัว เข้าโจมตีสัตว์อสูรที่ยังไม่ตาย พีชก็เดินเข้ามาหาเจเจพอดี
“ไม่รู้พวกมันมาจากไหน เยอะแยะขนาดนี้” พีชพูดขึ้น
“สงสัยคงเป็นฝีมือของผู้ชายคนเมื่อกี้” เจเจหมายถึงชายเบ้าตาลึก ที่อยู่ๆก็ออกมาฆ่าเกมมาสเตอร์
“ฉันต้องรีบหาจินนี่ ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว” พีชพยายามมองรอบๆ แต่ไม่เห็นวี่แววของจินตาเลยแม้แต่น้อย เห็นแต่คนสู้กับสัตว์อสูรทั่วทุกแห่ง ควันไฟก็เต็มไปหมด ทำให้เธอมองหาลำบากยิ่งขึ้น
สักครู่ก็มีแสงวาบ มีเสียงระเบิดตามมาดังกึกก้อง พีชเห็นเงารางๆคาดว่าจะเป็นมังกรตัวใหญ่ เธออดเป็นห่วงไม่ได้ รีบวิ่งไปทางนั้นทันที
“ระวัง!!” เจเจร้องตะโกน
บึ้ม!!
เสียงระเบิดดังกึกก้อง เจเจเห็นเพลิงลุกไหม้ตรงตำแหน่งที่พีชยืนอยู่เมื่อกี้ พอควันจางลง เขาเห็นพีชนอนตะแคงอยู่บนพื้น จึงรีบวิ่งเข้าไปดู
“พีช พีช เป็นไงบ้าง” เจเจร้องด้วยความตกใจ
พีชตอนนี้ตัวเธออาบไปด้วยเลือด แขนด้านขวามีรอยไหม้แถบใหญ่ เจเจพยายามเรียก แต่พีชไม่ได้สติ เจเจประคองพีชเอาไว้ แหงนหน้ามองฟ้า เขาเห็นตัวที่โจมตีพีช มันมีหัวเหมือนมังกร แต่ว่าไม่มีขาหน้า มีปีกใหญ่กว้างหลายเมตร ตัวสีแดงเพลิงทั้งตัว กำลังโจมตีผู้เล่นคนอื่นด้วยการพ่นไฟใส่ บินไปทางที่พีชกำลังจะไป
“ไวเวิร์น!!” เจเจอุทาน
ไวเวิร์นแม้จะไม่ใช่มังกร แม้จะมีขนาดเล็กกว่ามาก แต่ว่าเกร็ดของมันก็สะท้อนเวทมนต์ได้เหมือนมังกร แถมตอนนี้ยังมีไวเวิร์นอีกสองตัว บินตามตัวแรกไปด้วย
เจเจไม่มีเวลาสนใจมัน เขาต้องรีบพาพีชออกไปจากที่นี่
คีรินทร์อดคิดไม่ได้ว่าทำไมวันนี้เขาซวยแบบนี้ วันนี้เขาโดนสาวสวยด่าใส่ ทั้งๆที่เขาหวังดี แล้วก่อนหน้านี้ไม่นานเขาก็ยังอยู่บนหลังคาตึก มองดูงานอีเว้นที่เขาไม่คิดจะเข้าร่วม แค่อยากจะรู้ว่าปีนี้เขาจะจัดงานแบบไหน
แต่ไหงเขาต้องมาซวย อยู่ท่ามกลางความโกลาหลแบบนี้ ยิ่งตอนที่ผู้ชายใส่ชุดดำ เบ้าตาลึกปรากฏกลายออกมา ตอนนั้นเขาอดแปลกใจไม่ได้ เขามั่นใจว่าผู้ชายคนนั้นต้องเจาะระบบเข้ามา เพราะจากประสบการณ์ของเขา ไม่มีอะไรในเกมนี้ที่ทำแบบนั้นได้
ขณะที่คีรินทร์กำลังมองผู้คนอยู่บนหลังคา คนจำนวนมากก็วิ่งออกไป หลบหนีจากสัตว์อสูรที่โจมตีเข้ามา คีรินทร์ก็ชักดาบออกมาเตรียมพร้อม ขณะนั้นเองเขาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามผู้คนไปเช่นกัน เธอคือคนที่ด่าเขาก่อนหน้านี้ โดยมีสัตว์ปีศาจรูปร่างเหมือนหมาป่ามีขนคอแบบสิงโตวิ่งไล่ตาม พอเธอโดนคนข้างๆชนล้มลง เขาก็รีบกระโดดพุ่งตัวเข้าไปช่วย
คีรินทร์เงื้อดาบญี่ปุ่นขึ้นสูง ร่างพุ่งเข้าหาสัตว์อสูรหมาป่า แทงเข้าที่ลำตัวของมัน มันร้องเสียงหลง กระเด็นไปหลายเมตร เขารีบหันไปฉุดให้หญิงสาวลุกขึ้น ดึงเธอให้วิ่งตามเขาไป
แต่หมาป่าตัวนั้นยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันวิ่งไล่ตามมา แยกเขี้ยวขู่คำราม พอห่างจากทั้งสองคนไม่มาก มันก็กระโดดเอามาอีก กงเล็บตะปบที่หลังของหญิงสาว คีรินทร์เห็นแบบนั้นจึงรีบผลักให้เธอหลบไป ใช้ดาบรับกรงเล็บเอาไว้ ก่อนจะพลิกดาบแล้วฟันใส่หน้าผากของสัตว์อสูรหมาป่า มันส่งเสียงร้อง แต่เหมือนบ้าเลือด ยังพุ่งเข้ามาไม่หยุด
“อัสนีกำปนาท” คีรินทร์เรียกใช้เวทมนต์
สายฟ้าประจุเข้าไปที่ตัวดาบ เขาฟันมันลงใส่สัตว์อสูรหมาป่า เกิดระเบิดดังกึกก้อง หมาป่าตัวนั้นก็สลายกลายเป็นฝุ่นผง
“ไม่เป็นอะไรนะ” คีรินทร์ถามหญิงสาว เธอส่ายหัว
“ฉันต้องหาเพื่อนของฉันก่อน” หญิงสาวพยายามมองหาเพื่อนของเธอ
“พวกเราไปจากที่นี่ก่อนเถอะ เพื่อนของคุณคงหนีไปแล้วแหละ”
“ขอร้องละ ช่วยหาเพื่อนของฉันก่อนได้ไหม” หญิงสาวพูดเสียงสั่น ดูกังวลอย่างมาก
“ผมก็อยากจะช่วยนะ แต่ตอนนี้คงทำไม่ได้แล้ว”
คีรินทร์ยังพูดไม่ทันจบ ก็มีสัตว์อสูรหมาป่าหกตัวล้อมพวกเขาเอาไว้ พวกมันตัวใหญ่กว่าตัวเมื่อกี้เกือบสองเท่า ในตาแดงเป็นสีเลือด แลบลิ้นแยกเขี้ยวขู่คำราม หญิงสาวดูตื่นกลัวอย่างยิ่ง แต่สัตว์อสูรพวกนี้ยังไม่ได้ทำให้คีรินทร์กังวลเท่าไร เขามองออกไปห่างไกลไม่มาก มังกรตัวหนึ่งกำลังพ่นไฟอยู่ ลำคอยืนยาว มีเกร็ดหนาแข็งมีหนามแหลม ดูคล้ายเต่าตัวใหญ่ เท้าที่คล้ายช้างของมันเหยียบจนแผ่นดินสะเทือน มันคือแอพโซรอสนั่นเอง
“คุณเลเวลอะไรแล้ว” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ฉันเพิ่งเริ่มเล่นเกมวันนี้เอง” จินตาตอบด้วยความกังวล
คีรินทร์ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีประสบการณ์การเล่นเกมนี้เลย แต่พวกสัตว์อสูรหมาป่าไม่ให้เวลาเขาคิดหาทางออก พวกมันกระโจนเข้าใส่ ชายหนุ่มใช้ดาบฟันพวกมัน หรือกระแทกเบี่ยงการโจมตีของพวกมันออกไป
หญิงสาวคนนี้คือจินตานั่นเอง เธอเกาะเสื้อของชายหนุ่มเอาไว้ ตัวสั่นไม่หยุด เกมนี้ดูสมจริงเกินไปแล้ว สัตว์อสูรพวกนี้ก็ทำได้น่ากลัวเกินไป หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่า ตัวเองจะต้องตายเหมือนกับคนอื่นไหม แล้วเธอจะตายจริงๆรึเปล่า
จินตารู้สึกได้ว่าชายหนุ่มพยายามปกป้องเธอ คอยใช้ดาบฟันใส่สัตว์อสูรที่กระโดดเข้ามา จินตาหลับตาไม่กล้ามอง จับเสื้อชายหนุ่มเอาไว้แน่น
คีรินทร์ล้วงไอเทมขนนกออกมา (จะใช้เลยดีไหมนะ) ขณะกำลังชั่งใจ เพราะไอเทมนี้หาได้ยากยิ่ง ก็มีแสงสว่างวาบมาจากด้านของมังกรแอพโซรอส เสียงระเบิดตามมาติดๆ ฝุ่นควันฟุ้งกระจาย เขาหันไปมองเห็นแอพโซรอสทรุดลงกับพื้น แต่เหมือนมันยังไม่ตาย มันขยับลุกขึ้นอีกครั้ง คีรินทร์แทบไม่ต้องคิด
“อัสนีกำปนาท” สายฟ้าฟาดใส่แอพโซรอสอย่างรวดเร็ว จนมันทรุดลงกับพื้นแน่นิ่งไป คีริทนร์ถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลเรื่องแอพโซรอสอีก
คีรินทร์ตัดสินใจเผด็จศึกพวกสัตว์อสูรที่อยู่รอบๆตัวเขา เขาเอามือซ้ายกำมือขวาของจินตาเอาไว้
“พูดตามผมนะ ร่วมปาตี้เดียวกัน” คีรินทร์บอกจินตา จินตามองชายหนุ่มอย่างงงๆ ก่อนจะพูดตาม “ร่วมปาตี้เดียวกัน”
เกิดแสงวิ่งรอบตัวของทั้งคู่ครั้งหนึ่งก่อนจะหายไป คำสั่งนี้เป็นการยืนยันกับระบบว่าทั้งคู่อยู่กลุ่มเดียวกัน ต้องเอ่ยคำสั่งด้วยกันและสัมผัสมือกันไว้ หรือจะใช้คำสั่งขอร่วมปาตี้ในสมุดบันทึกของแต่ละคนก็ได้เช่นกัน เมื่ออยู่ปาตี้เดียวกันแล้ว เวทมนต์หรือทักษะที่ถูกใช้ออกมาจะไม่มีผลกับคนในปาตี้เดียวกัน ยกเว้นแรงระเบิดหรือเวทมนต์บางประเภท
พอร่วมกลุ่มเดียวกับจินตาแล้ว ร่างกายของคีรินทร์ก็มีสายฟ้ารัดพันอยู่เป็นจำนวนมาก เขาเงื้อดาบปักลงพื้นดิน มีสายฟ้าพุ่งออกรอบทิศทาง โดนที่จินตาไม่ได้รับผลของสายฟ้าเลยแม้แต่น้อย
สายฟ้าพุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรหมาป่ารอบๆ ราวกับพวกมันถูกเชื่อมไว้ด้วยสายไฟ หมาป่าทุกตัวระเบิดออกกลายเป็นฝุ่นผง ยังไม่ทันได้ดีใจ คีรินทร์ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างพุ่งมา เขารีบคว้าตัวจินตากระโดดหลบออกไป
ตูม!! เปลวเพลิงลุกไหม้
คีรินทร์มองไปบนฟ้าเห็นตัวการที่พุ่งลูกไฟยักษ์ใส่เขา ไวเวิร์นสามตัวร้องคำรามบินรอบตัวเขา พวกมันออกอาการหงุดหงิดที่มนุษย์รอดพ้นจากการโจมตีของพวกมัน คีรินทร์เคร่งเครียดมือซ้ายกุมมือจินตาเอาไว้ มือขวากำดาบคาตานะเอาไว้แน่น
คีรินทร์ใช้สายฟ้ากำปนาทอีกครั้ง แต่พวกมันหลบได้อย่างง่ายดาย ไวเวิร์นทั้งสามตัวก็พ่นไฟใส่คีรินทร์เช่นกัน ชายหนุ่มสู้ได้ไม่ถนัดนัก เพราะต้องคอยปกป้องจินตาด้วย ทำให้เขาไม่สามารถกระโดดขึ้นไปจัดการพวกมันบนฟ้า ได้แต่ยิงเวทสายฟ้ากำปนาทใส่พวกมันหลายๆครั้ง จนมีไวเวิร์นตัวหนึ่งโดนโจมตีไปเต็มๆ จนกลายเป็นฝุ่น
ไวเวิร์นอีกสองตัวยิ่งโกรธมากขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนของมันโดนมนุษย์ฆ่าตาย พุ่งเข้าใส่คีรินทร์ ซึ่งเขาก็รออยู่เช่นกัน ในเมื่อเขาขึ้นไปจัดการมันไม่ได้ ก็ต้องรอให้มันลงมาหาเขาเอง
จังหวะที่เขี้ยวและกงเล็บของไวเวิร์นทั้งสองตัวใกล้จะโดนตัวคีรินทร์ เขาก็ตวัดดาบออกรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด ไวเวิร์นทั้งสองตัวก็โดนหั่นเป็นชิ้นๆ ตกลงบนพื้นดิน แม้พวกมันจะเร็วมาก แต่ไม่ได้เร็วไปกว่าดาบของคีรินทร์
หลังจากจัดการไวเวิร์นไป คีรินทร์ก็พักเหนื่อยเล็กน้อย ดูการต่อสู้รอบๆ จริงๆเขาสังเกตเห็นเรนกับบาเอลต่อสู้กันตั้งแต่แรก เขามัวจัดการไวเวิร์นอยู่เลยไม่ได้ สนใจด้านนั้นมากนัก ตอนนี้บาเอลใช้คำสาปบางอย่างกับเรน เขาลงไปดิ้นทุรนทุราย กำลังเงื้อดาบเข้าไปซ้ำ คีรินทร์ยิงสายฟ้าเข้าใส่ กะว่าโดนโจมตีไม่ทันตั้งตัวแบบนี้หลบไม่ได้แน่นอน
แต่คีรินทร์คิดผิดอย่างแรง แม้บาเอลจะไม่รู้ตัว แต่พอร่างกำลังจะถูกสายฟ้า เขาก็หายไปจากตรงนั้นทันที นั่นทำให้คีรินทร์ประหลาดใจอย่างมาก และยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อมีเสียงดังมาจากด้านหลัง
“เป็นคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านงั้นเหรอ”
พอกล่าวจบบาเอลก็ใช้ดาบฟันไปที่หลังของคีรินทร์ทันที แค่คีรินทร์เหมือนมีตาอยู่ข้างหลัง เขาก้าวหลบปลายดาบเฉียดด้านหลังไป ปล่อยสายฟ้าออกจากปลายเท้าเข้าใส่บาเอล บาเอลชะงักไปชั่วขณะ คีรินท์รีบหลบฉากออกมา หันมาเผชิญหน้ากับบาเอล
“แกพอมีฝีมือนี่ ชื่ออะไร น่าจะเป็นพวกมีชื่อเสียงบ้างสินะ” บาเอลมองสำรวจคีรินทร์ ถ้าเป็นพวกมีฝีมือมีชื่อเสียง เขาจดรายชื่อของทุกคนเอาไว้อย่างดี แต่คนๆนี้ดูไม่เหมือนใครในรายชื่อของเขา
คีรินทร์ไม่ตอบ จ้องเขม็งมองอีกฝ่าย
“ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร เรามาสนุกกันดีกว่า” บาเอลยิ้มอย่างชั่วร้าย ดูสนุกสนานที่ได้สู้กับคนมีฝีมือ พอพูดจบเขาก็หายไปต่อหน้าต่อตาคีรินทร์
บาเอลปรากฏตัวด้านหลังด้านขวาในมุมอับสายตาของคีรินทร์ ดาบเซเบอร์ของบาเอลฟันเข้าใส่ลำคอของชายหนุ่ม
แคร้ง!!
คีรินทร์ใช้ดาบรับเอาไว้โดยไม่หันไปมองแม้แต่น้อย ทำให้บาเอลประหลาดใจอย่างมาก บาเอลหายตัวอย่างต่อเนื่องฟันดาบออกจากมุมที่แตกต่าง ราวกับว่ามีพายุดาบพุ่งเข้าใส่คีรินทร์ แต่คีรินทร์รับดาบไว้ได้ทั้งหมด โดยไม่มองบาเอลเลย
“ฮ่าๆๆๆ” บาเอลหัวเราะอย่างสนุกสนาน เขาไม่คิดว่าจะได้เจอคู่ต่อสู้ที่ดูน่าสนใจแบบนี้
“มัวแต่กุมมือผู้หญิงอยู่ได้ เรามาสนุกกันดีกว่า” บาเอลพูดหยุดยืนห่างออกไป
คีรินทร์ไม่ตอบอะไร จ้องเขม็งไปที่บาเอล แต่เขาหายไปอีก คีรินทร์รู้สึกได้ว่าดาบมาจากด้านข้าง เขาใช้ดาบรับเอาไว้ แต่ว่ามันกลับไม่มีแรงปะทะ เขารู้แล้วว่าหลงกล
บาเอลโผล่มาข้างหน้าจินตาแทงดาบเข้าใส่หัวใจหญิงสาว คีรินทร์ใช้ดาบกันไม่ทันแล้ว เขาพุ่งไปบังจินตา ปลายดาบเซเบอร์จ่อเข้าที่กลางหลัง
พีชอดขวัญเสียไม่ได้ แต่เธอยังลุกขึ้นมามองหาจินตา แต่จินตาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
“จินนี่!!” พีชตะโกนเรียก มองหาจินตา แต่คนพลุกพล่านเกิดไป ชั่วขณะเธอตาลายจนแยกไม่ออก เธอเป็นห่วงเพื่อนสาวอย่างมาก
“จินนี่!!!!” พีชตะโกนเรียกอีกครั้ง ยันกายลุกขึ้น โดยมีเจเจช่วยประคอง ผู้คนวิ่งหนี้กันชุลมุน หลายคนโดนสัตว์อสูรโจมตี แสงจากเวทมนต์กระจายไปทั่ว มีเสียงระเบิดเป็นระยะ พีชไม่ละความพยายาม พยามเบียดแหวกผู้คนมองหาจินตา เจเจก็วิ่งตามมาติดๆ แต่แล้วเธอต้องชะงัก
กอลิล่าสี่แขนกระโดดมาขวางหน้าเธอเอาไว้ พร้อมกับต่อยหมัดทั้งสี่ข้างเข้าหาพีช แต่พีชกระโดดลอยตัวไปด้านหลัง พลิกตัวเล็กน้อยเท้าสัมผัสพื้นแผ่วเบา ทำให้หมัดสี่ข้างของกอลิล่าสี่แขนกระแทกพื้นดังสนั่น เมื่อชกพลาด มันยิ่งดุร้ายยิ่งขึ้น ขู่คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว
โฮก!!! กอลิล่าเอาหมัดทั้งสี่ข้างทุบหน้าอกตัวเองไปมา เขี้ยวโง้งจากปาก มีน้ำลายไหลเป็นทาง
พีชตั้งท่าต่อสู้ มือซ้ายนำอยู่หน้า มือขวากำเป็นหมัดแนบลำตัว จดจ่ออยู่กับการบุกครั้งต่อไปของกอลิล่าตัวนั้น ไอเวทสีเขียวอ่อนหมุนวนอยู่รอบตัวพีช ส่วนเจเจเรียกเคียวขนาดใหญ่สีดำออกมาถือไว้ ดูคล้ายเคียวของมัจจุราช
กอลิล่าพุ่งเข้าใส่ทั้งคู่ กางแขนออกกว้าง กะจะรวบกดทั้งคู่เอาไว้กับพื้น พีชหลบมือที่พุ่งเข้ามาได้อย่างง่ายดาย ต่อยเข้าสีข้างของกอลิล่าเต็มๆหนึ่งหมัด
ตูม!!
กลลิล่ากระเด็นออกไปหลายเมตร ร้องครวญครางเอามือกดสีข้างเอาไว้ พอมันกำลังจะลุกขึ้นมา พีชก็พุ่งเข้ามาเตะเสยปลายคางของมัน จนส่วนหัวสะบัดหงายไป ลงไปนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอีก ขณะที่พีชกำลังจะมุ่งหน้าต่อไป ก็ต้องรีบหลบอย่างรวดเร็ว เพราะกอลิล่าอีกตัวโจมตีใส่เธอ และงานนี้มันมาเกือบสิบตัว
พีชและเจเจมองพวกมันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตัวเดียวคงไม่ลำบากเท่าไร แต่ถ้าเป็นสิบตัวนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกัน แล้วพีชเองไม่ถนัดสู้กับศัตรูจำนวนมาก เธอถนัดสู้กันตัวต่อตัวมากกว่า
เจเจก้าวออกมาเล็กน้อย บอกให้พีชหลบไปด้านหลัง เขาควงเคียวในมือ มีเสียงแหวกอากาศแสบแก้วหู เหมือนมีคนเอามีดกรีดลงบนแผ่นเหล็ก ปรากฏลูกไฟสีม่วงสิบกว่าดวงล้อมรอบเจเจเอาไว้ พอเจเจเอาด้ามเคียวกระแทกพื้นดิน ลูกไฟสีม่วงทั้งหมดก็พุ่งเข้าใส่ซากศพของสัตว์อสูรและมนุษย์ที่อยู่บนพื้น
“คืนวิญญาณ” เจเจตะโกน
ซากศพเหล่านั้นฟื้นขึ้นมาจากความตาย ในตาทอแสงสีม่วงเหมือนลูกไฟ มีไอเวทสีม่วงแผ่ออกมา พวกมันทั้งมนุษย์ กอลิล่า หมาป่า และสัตว์อสูรอีกหลายตัว ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าหากอลิล่าสี่แขนอย่างช้า แต่ละก้าวดูไร้ชีวิต ไม่มีความกลัว ไม่มีความเจ็บปวด และไม่ตาย จนกว่าผู้ใช้จะคลายเวทมนต์ หรือโดนโจมตีจนเคลื่อนไหวไม่ได้อีก
เจเจรู้ดีว่าแม้พวกผีดิบพวกนี้จะอึด ฆ่าตายได้ยาก แต่คงถ่วงเวลาได้ไม่นานมากนัก ยิ่งมีกอลิล่าสี่แขนที่ตัวใหญ่กว่าตัวอื่นเกือบสามเท่า ดูท่าทางจะเป็นจ่าฝูง มันตะปบเข้าใส่ร่างมนุษย์ผีดิบครั้งเดียว ร่างแหลกละเอียด
“พีช เธอไปจัดการกับตัวใหญ่ตัวนั้น” เจเจชี้ไปที่กอลิล่าตัวใหญ่
“ได้สิ” พีชรับคำก่อนจะพุ่งเข้าใส่มันทันที
พีชถีบเข้าหน้าอกกอลิล่าจ่าฝูงอย่างจัง จนมันกระเด็นไปหลายเมตร เธออาศัยแรงสะท้อนจากการถีบลอยตัวออกมา ตีลังกาม้วนตัวปลายเท้าสัมผัสพื้น ก่อนจะตั้งท่าต่อสู้
หลังจากกอลิล่าจ่าฝูงโดนถีบกระเด็นไป มันก็โกรธอย่างมาก แยกเขี้ยวขู่คำราม พร้อมกับกางกงเล็บสี่ข้าง พุ่งเข้าใส่พีช กรงเล็บของมันตะกุยจนมันสีลมดังลั่น แต่มันตะปบได้แต่อากาศ เพราะพีชเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วหลบซ้ายขวา เจ้าจ่าฝูงไม่สามารถสัมผัสเธอได้แม้แต่เส้นผม
กอลิล่าจ่าฝูงโกรธจนตาแดงฉาน มันกระโดดขึ้นยกกำปั้นทั้งสี่ไว้เหนือหัว พุ่งเข้าใส่พีชอย่างรวดเร็วราวกับกระสุน กะจะทุบให้พีชแหลกเละในครั้งเดียว แต่มันคาดผิดไปมหันต์ เพราะพีชรอจังหวะนี้อยู่แล้ว เธออาศัยจังหวะที่มันทุ่มสุดตัว กระโดดหลบขึ้นไปข้างบน ตีลังกาหัวอยู่ล่างเท้าอยู่บน รวบรวมไอเวทสีเขียวไปยังส้นเท้า แล้วตกส้นเท้าเข้ากลางกระหม่อมอย่างจัง
ตูม!!
หน้าผากกอลิล่าจ่าฝูงกระแทกพื้นจนสะเทือน แต่มันยังไม่สิ้นฤทธิ์ แม้เลือดจะอาบเต็มหน้า มันกำหมัดขู่คำราม ไอเวทสีเหลืองกระจายทั่วร่าง กล้ามเนื้อโป่งพอง ดูแข็งราวเหล็กไหล มันพุ่งเข้าใส่พีชอีกครั้ง ทั้งต่อยทั้งตะปบใส่พีช หญิงสาวคอยหลบไปเรื่อยๆ เธอเร็วกว่ามันพอสมควร พีชอาศัยช่องว่างตอนมันเหวี่ยงมัน ม้วนตัวเตะกลับหลังสวนหมัดของจ่าฝูง กระแทกขมับของมัน
แต่หญิงสาวต้องแปลกใจเพราะเธอเหมือนเตะใส่ก้อนหิน นอกจากกอลิล่าจ่าฝูงไม่เป็นอะไรแล้ว ยังทำให้พีชเสียจังหวะด้วย พอเห็นช่องว่าง เจ้าจ่าฝูงต่อยหมัดโดนตัวพีชอย่างจัง
พีชกระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว เธอรู้สึกเหมือนโดนทุบด้วยค้อน เจ็บจนเธอต้องไอเป็นเลือดออกมา พีชเอามือกุมสีข้างเอาไว้ เจ็บจนเธอแทบขยับตัวไม่ได้ เข้าใจว่าซี่โครงน่าจะหัก พีชรีบถอยห่างออกมา มือที่จับสีข้างส่องแสงสีเขียวอ่อน พีชใช้เวทมนต์รักษาอาการบาดเจ็บ แต่เจ้ากอลิล่าตัวนั้นไม่ปล่อยให้เธอได้พัก
มันพุ่งเข้าต่อยพีชไม่หยุด ยังดีที่แม้พีชจะช้าลงบ้าง แต่ยังหลบหมัดของเจ้าจ่าฝูงไปได้เรื่อยๆ ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว อาการบาดเจ็บของเธอยังไม่หมดไป แต่ก็ไม่เจ็บมากเท่าไร ทำให้เธอกลับมาเคลื่อนไหวได้คล่องเหมือนเดิม พีชยกฝ่ามือสองข้างไว้ที่กลางหน้า แผ่ไอเวทสีเขียวออกไปรอบๆ แล้วผนึกมันรวบกันไว้ที่กลางฝ่ามือทั้งสองข้าง
กอลิล่าจ่าฝูงตะกุยใส่พีชอีกครั้ง เธอก้มหลบ แล้วพุ่งเข้าใส่ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างประทับเข้ากลางหน้าอกของมัน หญิงสาวรีบกระโดดถอยหลังห่างมา เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจ้าจ่าฝูงยังงงว่าพีชทำอะไร มันพุ่งเข้าใส่พีชอีกครั้ง
ตูม!! หน้าอกกอลิล่าจ่าฝูงระเบิดเป็นรูใหญ่ มันล้มคว่ำหน้าลงตาย ด้วยตาที่เบิกค้างอย่างไม่เข้าใจ
พีชถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอใช้พลังเวทมนต์ไปไม่ได้น้อย แถมยังได้รับบาดเจ็บอีก หลังจากจัดการตัวจ่าฝูงเสร็จเรียบร้อย เธอก็หันไปดูเจเจ
จังหวะนั้นเจเจลืมตาขึ้นมาพอดี หลังจากร่ายเวทมนต์มาเสียยาวเหยียด
“เคียวล่าวิญญาณ” เจเจสะบัดเคียวสีดำออกไปมา เกิดเคียวแสงสีม่วงจำนวนมากกระจายออกรอบทิศทาง พุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรที่กำลังต่อสู้กับพวกผีดิบทั้งหลายอยู่ สัตว์อสูรรอบๆโดนเคียวแสงสีม่วงหลายสิบอัน ตัดขาดจนกลายเป็นเศษเนื้อ
เจเจยังควบคุมผีดิบเกือบสิบตัว เข้าโจมตีสัตว์อสูรที่ยังไม่ตาย พีชก็เดินเข้ามาหาเจเจพอดี
“ไม่รู้พวกมันมาจากไหน เยอะแยะขนาดนี้” พีชพูดขึ้น
“สงสัยคงเป็นฝีมือของผู้ชายคนเมื่อกี้” เจเจหมายถึงชายเบ้าตาลึก ที่อยู่ๆก็ออกมาฆ่าเกมมาสเตอร์
“ฉันต้องรีบหาจินนี่ ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว” พีชพยายามมองรอบๆ แต่ไม่เห็นวี่แววของจินตาเลยแม้แต่น้อย เห็นแต่คนสู้กับสัตว์อสูรทั่วทุกแห่ง ควันไฟก็เต็มไปหมด ทำให้เธอมองหาลำบากยิ่งขึ้น
สักครู่ก็มีแสงวาบ มีเสียงระเบิดตามมาดังกึกก้อง พีชเห็นเงารางๆคาดว่าจะเป็นมังกรตัวใหญ่ เธออดเป็นห่วงไม่ได้ รีบวิ่งไปทางนั้นทันที
“ระวัง!!” เจเจร้องตะโกน
บึ้ม!!
เสียงระเบิดดังกึกก้อง เจเจเห็นเพลิงลุกไหม้ตรงตำแหน่งที่พีชยืนอยู่เมื่อกี้ พอควันจางลง เขาเห็นพีชนอนตะแคงอยู่บนพื้น จึงรีบวิ่งเข้าไปดู
“พีช พีช เป็นไงบ้าง” เจเจร้องด้วยความตกใจ
พีชตอนนี้ตัวเธออาบไปด้วยเลือด แขนด้านขวามีรอยไหม้แถบใหญ่ เจเจพยายามเรียก แต่พีชไม่ได้สติ เจเจประคองพีชเอาไว้ แหงนหน้ามองฟ้า เขาเห็นตัวที่โจมตีพีช มันมีหัวเหมือนมังกร แต่ว่าไม่มีขาหน้า มีปีกใหญ่กว้างหลายเมตร ตัวสีแดงเพลิงทั้งตัว กำลังโจมตีผู้เล่นคนอื่นด้วยการพ่นไฟใส่ บินไปทางที่พีชกำลังจะไป
“ไวเวิร์น!!” เจเจอุทาน
ไวเวิร์นแม้จะไม่ใช่มังกร แม้จะมีขนาดเล็กกว่ามาก แต่ว่าเกร็ดของมันก็สะท้อนเวทมนต์ได้เหมือนมังกร แถมตอนนี้ยังมีไวเวิร์นอีกสองตัว บินตามตัวแรกไปด้วย
เจเจไม่มีเวลาสนใจมัน เขาต้องรีบพาพีชออกไปจากที่นี่
คีรินทร์อดคิดไม่ได้ว่าทำไมวันนี้เขาซวยแบบนี้ วันนี้เขาโดนสาวสวยด่าใส่ ทั้งๆที่เขาหวังดี แล้วก่อนหน้านี้ไม่นานเขาก็ยังอยู่บนหลังคาตึก มองดูงานอีเว้นที่เขาไม่คิดจะเข้าร่วม แค่อยากจะรู้ว่าปีนี้เขาจะจัดงานแบบไหน
แต่ไหงเขาต้องมาซวย อยู่ท่ามกลางความโกลาหลแบบนี้ ยิ่งตอนที่ผู้ชายใส่ชุดดำ เบ้าตาลึกปรากฏกลายออกมา ตอนนั้นเขาอดแปลกใจไม่ได้ เขามั่นใจว่าผู้ชายคนนั้นต้องเจาะระบบเข้ามา เพราะจากประสบการณ์ของเขา ไม่มีอะไรในเกมนี้ที่ทำแบบนั้นได้
ขณะที่คีรินทร์กำลังมองผู้คนอยู่บนหลังคา คนจำนวนมากก็วิ่งออกไป หลบหนีจากสัตว์อสูรที่โจมตีเข้ามา คีรินทร์ก็ชักดาบออกมาเตรียมพร้อม ขณะนั้นเองเขาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามผู้คนไปเช่นกัน เธอคือคนที่ด่าเขาก่อนหน้านี้ โดยมีสัตว์ปีศาจรูปร่างเหมือนหมาป่ามีขนคอแบบสิงโตวิ่งไล่ตาม พอเธอโดนคนข้างๆชนล้มลง เขาก็รีบกระโดดพุ่งตัวเข้าไปช่วย
คีรินทร์เงื้อดาบญี่ปุ่นขึ้นสูง ร่างพุ่งเข้าหาสัตว์อสูรหมาป่า แทงเข้าที่ลำตัวของมัน มันร้องเสียงหลง กระเด็นไปหลายเมตร เขารีบหันไปฉุดให้หญิงสาวลุกขึ้น ดึงเธอให้วิ่งตามเขาไป
แต่หมาป่าตัวนั้นยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันวิ่งไล่ตามมา แยกเขี้ยวขู่คำราม พอห่างจากทั้งสองคนไม่มาก มันก็กระโดดเอามาอีก กงเล็บตะปบที่หลังของหญิงสาว คีรินทร์เห็นแบบนั้นจึงรีบผลักให้เธอหลบไป ใช้ดาบรับกรงเล็บเอาไว้ ก่อนจะพลิกดาบแล้วฟันใส่หน้าผากของสัตว์อสูรหมาป่า มันส่งเสียงร้อง แต่เหมือนบ้าเลือด ยังพุ่งเข้ามาไม่หยุด
“อัสนีกำปนาท” คีรินทร์เรียกใช้เวทมนต์
สายฟ้าประจุเข้าไปที่ตัวดาบ เขาฟันมันลงใส่สัตว์อสูรหมาป่า เกิดระเบิดดังกึกก้อง หมาป่าตัวนั้นก็สลายกลายเป็นฝุ่นผง
“ไม่เป็นอะไรนะ” คีรินทร์ถามหญิงสาว เธอส่ายหัว
“ฉันต้องหาเพื่อนของฉันก่อน” หญิงสาวพยายามมองหาเพื่อนของเธอ
“พวกเราไปจากที่นี่ก่อนเถอะ เพื่อนของคุณคงหนีไปแล้วแหละ”
“ขอร้องละ ช่วยหาเพื่อนของฉันก่อนได้ไหม” หญิงสาวพูดเสียงสั่น ดูกังวลอย่างมาก
“ผมก็อยากจะช่วยนะ แต่ตอนนี้คงทำไม่ได้แล้ว”
คีรินทร์ยังพูดไม่ทันจบ ก็มีสัตว์อสูรหมาป่าหกตัวล้อมพวกเขาเอาไว้ พวกมันตัวใหญ่กว่าตัวเมื่อกี้เกือบสองเท่า ในตาแดงเป็นสีเลือด แลบลิ้นแยกเขี้ยวขู่คำราม หญิงสาวดูตื่นกลัวอย่างยิ่ง แต่สัตว์อสูรพวกนี้ยังไม่ได้ทำให้คีรินทร์กังวลเท่าไร เขามองออกไปห่างไกลไม่มาก มังกรตัวหนึ่งกำลังพ่นไฟอยู่ ลำคอยืนยาว มีเกร็ดหนาแข็งมีหนามแหลม ดูคล้ายเต่าตัวใหญ่ เท้าที่คล้ายช้างของมันเหยียบจนแผ่นดินสะเทือน มันคือแอพโซรอสนั่นเอง
“คุณเลเวลอะไรแล้ว” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ฉันเพิ่งเริ่มเล่นเกมวันนี้เอง” จินตาตอบด้วยความกังวล
คีรินทร์ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีประสบการณ์การเล่นเกมนี้เลย แต่พวกสัตว์อสูรหมาป่าไม่ให้เวลาเขาคิดหาทางออก พวกมันกระโจนเข้าใส่ ชายหนุ่มใช้ดาบฟันพวกมัน หรือกระแทกเบี่ยงการโจมตีของพวกมันออกไป
หญิงสาวคนนี้คือจินตานั่นเอง เธอเกาะเสื้อของชายหนุ่มเอาไว้ ตัวสั่นไม่หยุด เกมนี้ดูสมจริงเกินไปแล้ว สัตว์อสูรพวกนี้ก็ทำได้น่ากลัวเกินไป หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่า ตัวเองจะต้องตายเหมือนกับคนอื่นไหม แล้วเธอจะตายจริงๆรึเปล่า
จินตารู้สึกได้ว่าชายหนุ่มพยายามปกป้องเธอ คอยใช้ดาบฟันใส่สัตว์อสูรที่กระโดดเข้ามา จินตาหลับตาไม่กล้ามอง จับเสื้อชายหนุ่มเอาไว้แน่น
คีรินทร์ล้วงไอเทมขนนกออกมา (จะใช้เลยดีไหมนะ) ขณะกำลังชั่งใจ เพราะไอเทมนี้หาได้ยากยิ่ง ก็มีแสงสว่างวาบมาจากด้านของมังกรแอพโซรอส เสียงระเบิดตามมาติดๆ ฝุ่นควันฟุ้งกระจาย เขาหันไปมองเห็นแอพโซรอสทรุดลงกับพื้น แต่เหมือนมันยังไม่ตาย มันขยับลุกขึ้นอีกครั้ง คีรินทร์แทบไม่ต้องคิด
“อัสนีกำปนาท” สายฟ้าฟาดใส่แอพโซรอสอย่างรวดเร็ว จนมันทรุดลงกับพื้นแน่นิ่งไป คีริทนร์ถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลเรื่องแอพโซรอสอีก
คีรินทร์ตัดสินใจเผด็จศึกพวกสัตว์อสูรที่อยู่รอบๆตัวเขา เขาเอามือซ้ายกำมือขวาของจินตาเอาไว้
“พูดตามผมนะ ร่วมปาตี้เดียวกัน” คีรินทร์บอกจินตา จินตามองชายหนุ่มอย่างงงๆ ก่อนจะพูดตาม “ร่วมปาตี้เดียวกัน”
เกิดแสงวิ่งรอบตัวของทั้งคู่ครั้งหนึ่งก่อนจะหายไป คำสั่งนี้เป็นการยืนยันกับระบบว่าทั้งคู่อยู่กลุ่มเดียวกัน ต้องเอ่ยคำสั่งด้วยกันและสัมผัสมือกันไว้ หรือจะใช้คำสั่งขอร่วมปาตี้ในสมุดบันทึกของแต่ละคนก็ได้เช่นกัน เมื่ออยู่ปาตี้เดียวกันแล้ว เวทมนต์หรือทักษะที่ถูกใช้ออกมาจะไม่มีผลกับคนในปาตี้เดียวกัน ยกเว้นแรงระเบิดหรือเวทมนต์บางประเภท
พอร่วมกลุ่มเดียวกับจินตาแล้ว ร่างกายของคีรินทร์ก็มีสายฟ้ารัดพันอยู่เป็นจำนวนมาก เขาเงื้อดาบปักลงพื้นดิน มีสายฟ้าพุ่งออกรอบทิศทาง โดนที่จินตาไม่ได้รับผลของสายฟ้าเลยแม้แต่น้อย
สายฟ้าพุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรหมาป่ารอบๆ ราวกับพวกมันถูกเชื่อมไว้ด้วยสายไฟ หมาป่าทุกตัวระเบิดออกกลายเป็นฝุ่นผง ยังไม่ทันได้ดีใจ คีรินทร์ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างพุ่งมา เขารีบคว้าตัวจินตากระโดดหลบออกไป
ตูม!! เปลวเพลิงลุกไหม้
คีรินทร์มองไปบนฟ้าเห็นตัวการที่พุ่งลูกไฟยักษ์ใส่เขา ไวเวิร์นสามตัวร้องคำรามบินรอบตัวเขา พวกมันออกอาการหงุดหงิดที่มนุษย์รอดพ้นจากการโจมตีของพวกมัน คีรินทร์เคร่งเครียดมือซ้ายกุมมือจินตาเอาไว้ มือขวากำดาบคาตานะเอาไว้แน่น
คีรินทร์ใช้สายฟ้ากำปนาทอีกครั้ง แต่พวกมันหลบได้อย่างง่ายดาย ไวเวิร์นทั้งสามตัวก็พ่นไฟใส่คีรินทร์เช่นกัน ชายหนุ่มสู้ได้ไม่ถนัดนัก เพราะต้องคอยปกป้องจินตาด้วย ทำให้เขาไม่สามารถกระโดดขึ้นไปจัดการพวกมันบนฟ้า ได้แต่ยิงเวทสายฟ้ากำปนาทใส่พวกมันหลายๆครั้ง จนมีไวเวิร์นตัวหนึ่งโดนโจมตีไปเต็มๆ จนกลายเป็นฝุ่น
ไวเวิร์นอีกสองตัวยิ่งโกรธมากขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนของมันโดนมนุษย์ฆ่าตาย พุ่งเข้าใส่คีรินทร์ ซึ่งเขาก็รออยู่เช่นกัน ในเมื่อเขาขึ้นไปจัดการมันไม่ได้ ก็ต้องรอให้มันลงมาหาเขาเอง
จังหวะที่เขี้ยวและกงเล็บของไวเวิร์นทั้งสองตัวใกล้จะโดนตัวคีรินทร์ เขาก็ตวัดดาบออกรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด ไวเวิร์นทั้งสองตัวก็โดนหั่นเป็นชิ้นๆ ตกลงบนพื้นดิน แม้พวกมันจะเร็วมาก แต่ไม่ได้เร็วไปกว่าดาบของคีรินทร์
หลังจากจัดการไวเวิร์นไป คีรินทร์ก็พักเหนื่อยเล็กน้อย ดูการต่อสู้รอบๆ จริงๆเขาสังเกตเห็นเรนกับบาเอลต่อสู้กันตั้งแต่แรก เขามัวจัดการไวเวิร์นอยู่เลยไม่ได้ สนใจด้านนั้นมากนัก ตอนนี้บาเอลใช้คำสาปบางอย่างกับเรน เขาลงไปดิ้นทุรนทุราย กำลังเงื้อดาบเข้าไปซ้ำ คีรินทร์ยิงสายฟ้าเข้าใส่ กะว่าโดนโจมตีไม่ทันตั้งตัวแบบนี้หลบไม่ได้แน่นอน
แต่คีรินทร์คิดผิดอย่างแรง แม้บาเอลจะไม่รู้ตัว แต่พอร่างกำลังจะถูกสายฟ้า เขาก็หายไปจากตรงนั้นทันที นั่นทำให้คีรินทร์ประหลาดใจอย่างมาก และยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อมีเสียงดังมาจากด้านหลัง
“เป็นคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านงั้นเหรอ”
พอกล่าวจบบาเอลก็ใช้ดาบฟันไปที่หลังของคีรินทร์ทันที แค่คีรินทร์เหมือนมีตาอยู่ข้างหลัง เขาก้าวหลบปลายดาบเฉียดด้านหลังไป ปล่อยสายฟ้าออกจากปลายเท้าเข้าใส่บาเอล บาเอลชะงักไปชั่วขณะ คีรินท์รีบหลบฉากออกมา หันมาเผชิญหน้ากับบาเอล
“แกพอมีฝีมือนี่ ชื่ออะไร น่าจะเป็นพวกมีชื่อเสียงบ้างสินะ” บาเอลมองสำรวจคีรินทร์ ถ้าเป็นพวกมีฝีมือมีชื่อเสียง เขาจดรายชื่อของทุกคนเอาไว้อย่างดี แต่คนๆนี้ดูไม่เหมือนใครในรายชื่อของเขา
คีรินทร์ไม่ตอบ จ้องเขม็งมองอีกฝ่าย
“ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร เรามาสนุกกันดีกว่า” บาเอลยิ้มอย่างชั่วร้าย ดูสนุกสนานที่ได้สู้กับคนมีฝีมือ พอพูดจบเขาก็หายไปต่อหน้าต่อตาคีรินทร์
บาเอลปรากฏตัวด้านหลังด้านขวาในมุมอับสายตาของคีรินทร์ ดาบเซเบอร์ของบาเอลฟันเข้าใส่ลำคอของชายหนุ่ม
แคร้ง!!
คีรินทร์ใช้ดาบรับเอาไว้โดยไม่หันไปมองแม้แต่น้อย ทำให้บาเอลประหลาดใจอย่างมาก บาเอลหายตัวอย่างต่อเนื่องฟันดาบออกจากมุมที่แตกต่าง ราวกับว่ามีพายุดาบพุ่งเข้าใส่คีรินทร์ แต่คีรินทร์รับดาบไว้ได้ทั้งหมด โดยไม่มองบาเอลเลย
“ฮ่าๆๆๆ” บาเอลหัวเราะอย่างสนุกสนาน เขาไม่คิดว่าจะได้เจอคู่ต่อสู้ที่ดูน่าสนใจแบบนี้
“มัวแต่กุมมือผู้หญิงอยู่ได้ เรามาสนุกกันดีกว่า” บาเอลพูดหยุดยืนห่างออกไป
คีรินทร์ไม่ตอบอะไร จ้องเขม็งไปที่บาเอล แต่เขาหายไปอีก คีรินทร์รู้สึกได้ว่าดาบมาจากด้านข้าง เขาใช้ดาบรับเอาไว้ แต่ว่ามันกลับไม่มีแรงปะทะ เขารู้แล้วว่าหลงกล
บาเอลโผล่มาข้างหน้าจินตาแทงดาบเข้าใส่หัวใจหญิงสาว คีรินทร์ใช้ดาบกันไม่ทันแล้ว เขาพุ่งไปบังจินตา ปลายดาบเซเบอร์จ่อเข้าที่กลางหลัง
PLY เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ค. 2555, 12:27:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.ค. 2555, 12:27:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1323
| << บทที่ 4 | บทที่6 >> |