ชื่นหัวใจ กลิ่นอายรัก
เศร้า เคล้า โรแมนติก
Tags: โรแมนติกดราม่า
ตอน: ตอนที่ 4/2
กลับถึงเรือนพัก แล้วพิชชาอรจึงหาโอกาสเพื่อโทรศัพท์หาคนที่กรุงเทพ
“สวัสดีค่ะบ้านวิริยะอนันต์ค่ะ” เสียงที่คุ้นเคยรับสาย หญิงสาวจึงพูดออกไปอย่างไม่รีรอ
“นมอ้วน ทับทิมเองนะ”
“คุณหนูของนม!” นมอ้วนส่งเสียงอย่างดีใจ ก่อนมองซ้ายมองขวาอย่างระวังแล้วพูดต่อ
“สบายดีอยู่ใช่ไหมคะ”
“ค่ะ นมอ้วนไม่ต้องเป็นห่วง หนูสบายดีคนที่นี่ดีกับหนูมากเลยค่ะ แล้วทางโน้นเป็นไงบ้างคะ”
“ เอ่อ งานศพคุณพ่อ ของคุณหนู เผาไปแล้วนะคะ ไม่ได้จัดยิ่งใหญ่อะไรมาก สวด 3 คืน แล้วเผาเลย แต่คนมาฟังสวดเยอะอยู่ค่ะ”นมอ้วนเล่าอย่างปวดใจ นึกถึงความใจร้ายใจดำของคนที่เป็นน้อง ที่จัดงานศพเหมือนขอไปที ทำเหมือนไม่ให้เกียรติคุณภากร ประธานของบริษัทเลย พิชชาอรได้ฟังแล้วน้ำตาร่วงแต่หล่อนก็ทนกัดฟันฟังนมอ้วนเล่าต่อ
“พวกเขาเลี้ยงฉลองกัน อยู่ 3 คนพ่อแม่ลูกนะค่ะ คุณหนู งานการก็ไม่ทำ ไม่รู้ป่านนี้กิจการที่บริษัทเป็นอย่างไรบ้าง อ้อ เมื่อวานนี้เพื่อนคุณหนูมาด้วยนะคะ คุณมณกับคุณไกรน่ะ นมเล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังแล้วนะ แล้วเขาก็รับปากจะหาทางช่วยด้วยค่ะคุณหนู”
“จริงเหรอคะ มณกับไกรก็รู้เรื่องหนูด้วยสิคะเนี่ย นมไม่น่าไปเล่าให้เขาฟังเลย หนูไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนน่ะค่ะ”
“โธ่คุณหนู ตอนนี้คนที่เดือดร้อนที่สุดคือคุณหนูนะคะ ทุกคนมีหน้าที่ต้องช่วยคุณหนู คุณหนูสู้คนเดียวจะไหวอะไรเล่าคะ” พิชชาอรปาดน้ำตาตัวเองเบาๆก่อนพูดขึ้นอย่างเศร้าสร้อย
“แล้วนมอ้วนหาพินัยกรรมคุณพ่อเจอหรือยังคะ” แม้จะรู้ว่าคำตอบคืออะไรแต่เธอก็ยังฝืนถามออกไปเพื่อว่าคำตอบอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เธอคิด
“นมเข้าไปหาในห้องคุณท่านตอนที่ไปทำความสะอาดค่ะ แต่หายังไงก็หาไม่เจอค่ะ” และแล้วคำตอบก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ
“ทำไงดีอ่ะ หนูเองก็ไม่รู้เรื่องอะไรกับพินัยกรรมของคุณพ่อเลย” พิชชาอรพูดอย่างหมดหวัง ทว่าทันใดนั้นเธอก็นึกถึงใครบางคนขึ้นมาได้
“จริงสิ! นมหนูพอจะนึกออกแล้ว หนูจำได้ว่าคุณพ่อมีทนายประจำตระกูล ชื่ออะไรน้า... คิดก่อน..เออ...อืม...อ้อ! นึกออกแล้ว คุณบดินทร์ไงนม จำได้ไหม” นมอ้วนได้ฟังแล้วตาลุกอย่างมีความหวัง
“ฮ้า...จริงๆด้วย คุณทนายบดินทร์ต้องช่วยเราได้แน่ๆเลยนะคะคุณหนู”
“ใช่ค่ะ นมฟังหนูนะ นมลองเข้าไปค้นหาในห้องคุณพ่อนะทับทิมว่าจะต้องมีนามบัตรของคุณบดินทร์อยู่ในนั้นแน่ๆ และหลังจากนั้นนมก็โทรไปตามเบอร์ที่อยู่ในบัตรนะคะ แล้วได้เรื่องยังไงบอกด้วย เดี๋ยวทับทิมจะโทรมาถาม” ทับทิมแนะนำอย่างชัดเจนและหวังว่าทนายประจำตัวของคุณพ่อเธอจะต้องช่วยเธอได้
“แล้วคุณหนูจะบอกนมได้ไหมคะ ว่าตอนนี้คุณหนูอยู่ไหน เพราะเพื่อนของคุณหนูอยากเจอคุณหนูมาก พวกเราอยากรู้ว่าคุณหนูอยู่ที่ไหน และอยากติดต่อกับคุณหนูได้ตลอดเวลา ไม่ใช่เป็นฝ่ายรอให้คุณหนูติดต่อมา เผื่อว่าเกิดเรื่องอะไร เราจะได้ส่งข่าวให้คุณหนูได้ทันทีค่ะ”
“หนูเข้าใจค่ะนม แต่หนูยังบอกไม่ได้หรอก หนูไม่ต้องการให้คนที่นี่เดือดร้อน เอาไว้ถ้าทุกอย่างเริ่มดีขึ้นกว่านี้แล้วหนูจะบอกนะคะนมอ้วน” พิชชาอรพูดเสียงอ่อย เธอรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงเธอแต่เธอก็ไม่อยากให้เอาชีวิตของใครมาเสี่ยงเพื่อเธอเช่นกัน
“คุยกับใครหรือป้าอ้วน!” เสียงดุๆดังขึ้นด้านหลัง นมอ้วนสะดุ้งจนหูโทรศัพท์ร่วง พิชชาอรเองก็ได้ยินเสียงนั้นเช่นกัน หล่อนจึงรีบวางหูทันทีทันใดก่อนยืนหน้าตาตื่นกับตัวเองอยู่พักใหญ่
นมอ้วนจะเป็นไงบ้างนี่
“โธ่! นึกว่าใคร แกนั่นเอง ไอ้นพ ตกใจหมดเลย มาไม่ให้สุ้มให้เสียง” นมอ้วนกล่าวอารมณ์เสียเมื่อหันมาพบกับเจ้าของเสียง ซึ่งก็คือนพพล ลูกน้องของนงลักษณ์ที่มาจากแม่ฮ่องสอนนั่นเอง
“ไม่ต้องมาทำไก๋เลยนะป้า ป้าคุยกับใคร บอกผมมาเดี๋ยวนี้” นพพลข่มขู่เสียงเข้ม
“ฉันจะคุยกับใครมันก็เรื่องของฉัน แกเกี่ยวอะไรด้วย หลีกไปจะไปทำงาน”อ้วนแหวกลับไปอย่างไม่เกรง ทว่าแขนล่ำของหล่อนกลับถูกชายหนุ่มคว้าไว้ก่อนจะพูดเสียงเบาๆเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ผมรู้นะว่าป้าคุยกับคุณหนูทับทิมอยู่น่ะ” อ้วนตาโตทันทีเมื่อได้ฟังชายหนุ่มบอก หล่อนจึงค่อยๆหันกลับมามองหน้าชายหนุ่มช้าๆอย่างกล้าๆกลัวๆ
“สวัสดีค่ะบ้านวิริยะอนันต์ค่ะ” เสียงที่คุ้นเคยรับสาย หญิงสาวจึงพูดออกไปอย่างไม่รีรอ
“นมอ้วน ทับทิมเองนะ”
“คุณหนูของนม!” นมอ้วนส่งเสียงอย่างดีใจ ก่อนมองซ้ายมองขวาอย่างระวังแล้วพูดต่อ
“สบายดีอยู่ใช่ไหมคะ”
“ค่ะ นมอ้วนไม่ต้องเป็นห่วง หนูสบายดีคนที่นี่ดีกับหนูมากเลยค่ะ แล้วทางโน้นเป็นไงบ้างคะ”
“ เอ่อ งานศพคุณพ่อ ของคุณหนู เผาไปแล้วนะคะ ไม่ได้จัดยิ่งใหญ่อะไรมาก สวด 3 คืน แล้วเผาเลย แต่คนมาฟังสวดเยอะอยู่ค่ะ”นมอ้วนเล่าอย่างปวดใจ นึกถึงความใจร้ายใจดำของคนที่เป็นน้อง ที่จัดงานศพเหมือนขอไปที ทำเหมือนไม่ให้เกียรติคุณภากร ประธานของบริษัทเลย พิชชาอรได้ฟังแล้วน้ำตาร่วงแต่หล่อนก็ทนกัดฟันฟังนมอ้วนเล่าต่อ
“พวกเขาเลี้ยงฉลองกัน อยู่ 3 คนพ่อแม่ลูกนะค่ะ คุณหนู งานการก็ไม่ทำ ไม่รู้ป่านนี้กิจการที่บริษัทเป็นอย่างไรบ้าง อ้อ เมื่อวานนี้เพื่อนคุณหนูมาด้วยนะคะ คุณมณกับคุณไกรน่ะ นมเล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังแล้วนะ แล้วเขาก็รับปากจะหาทางช่วยด้วยค่ะคุณหนู”
“จริงเหรอคะ มณกับไกรก็รู้เรื่องหนูด้วยสิคะเนี่ย นมไม่น่าไปเล่าให้เขาฟังเลย หนูไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนน่ะค่ะ”
“โธ่คุณหนู ตอนนี้คนที่เดือดร้อนที่สุดคือคุณหนูนะคะ ทุกคนมีหน้าที่ต้องช่วยคุณหนู คุณหนูสู้คนเดียวจะไหวอะไรเล่าคะ” พิชชาอรปาดน้ำตาตัวเองเบาๆก่อนพูดขึ้นอย่างเศร้าสร้อย
“แล้วนมอ้วนหาพินัยกรรมคุณพ่อเจอหรือยังคะ” แม้จะรู้ว่าคำตอบคืออะไรแต่เธอก็ยังฝืนถามออกไปเพื่อว่าคำตอบอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เธอคิด
“นมเข้าไปหาในห้องคุณท่านตอนที่ไปทำความสะอาดค่ะ แต่หายังไงก็หาไม่เจอค่ะ” และแล้วคำตอบก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ
“ทำไงดีอ่ะ หนูเองก็ไม่รู้เรื่องอะไรกับพินัยกรรมของคุณพ่อเลย” พิชชาอรพูดอย่างหมดหวัง ทว่าทันใดนั้นเธอก็นึกถึงใครบางคนขึ้นมาได้
“จริงสิ! นมหนูพอจะนึกออกแล้ว หนูจำได้ว่าคุณพ่อมีทนายประจำตระกูล ชื่ออะไรน้า... คิดก่อน..เออ...อืม...อ้อ! นึกออกแล้ว คุณบดินทร์ไงนม จำได้ไหม” นมอ้วนได้ฟังแล้วตาลุกอย่างมีความหวัง
“ฮ้า...จริงๆด้วย คุณทนายบดินทร์ต้องช่วยเราได้แน่ๆเลยนะคะคุณหนู”
“ใช่ค่ะ นมฟังหนูนะ นมลองเข้าไปค้นหาในห้องคุณพ่อนะทับทิมว่าจะต้องมีนามบัตรของคุณบดินทร์อยู่ในนั้นแน่ๆ และหลังจากนั้นนมก็โทรไปตามเบอร์ที่อยู่ในบัตรนะคะ แล้วได้เรื่องยังไงบอกด้วย เดี๋ยวทับทิมจะโทรมาถาม” ทับทิมแนะนำอย่างชัดเจนและหวังว่าทนายประจำตัวของคุณพ่อเธอจะต้องช่วยเธอได้
“แล้วคุณหนูจะบอกนมได้ไหมคะ ว่าตอนนี้คุณหนูอยู่ไหน เพราะเพื่อนของคุณหนูอยากเจอคุณหนูมาก พวกเราอยากรู้ว่าคุณหนูอยู่ที่ไหน และอยากติดต่อกับคุณหนูได้ตลอดเวลา ไม่ใช่เป็นฝ่ายรอให้คุณหนูติดต่อมา เผื่อว่าเกิดเรื่องอะไร เราจะได้ส่งข่าวให้คุณหนูได้ทันทีค่ะ”
“หนูเข้าใจค่ะนม แต่หนูยังบอกไม่ได้หรอก หนูไม่ต้องการให้คนที่นี่เดือดร้อน เอาไว้ถ้าทุกอย่างเริ่มดีขึ้นกว่านี้แล้วหนูจะบอกนะคะนมอ้วน” พิชชาอรพูดเสียงอ่อย เธอรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงเธอแต่เธอก็ไม่อยากให้เอาชีวิตของใครมาเสี่ยงเพื่อเธอเช่นกัน
“คุยกับใครหรือป้าอ้วน!” เสียงดุๆดังขึ้นด้านหลัง นมอ้วนสะดุ้งจนหูโทรศัพท์ร่วง พิชชาอรเองก็ได้ยินเสียงนั้นเช่นกัน หล่อนจึงรีบวางหูทันทีทันใดก่อนยืนหน้าตาตื่นกับตัวเองอยู่พักใหญ่
นมอ้วนจะเป็นไงบ้างนี่
“โธ่! นึกว่าใคร แกนั่นเอง ไอ้นพ ตกใจหมดเลย มาไม่ให้สุ้มให้เสียง” นมอ้วนกล่าวอารมณ์เสียเมื่อหันมาพบกับเจ้าของเสียง ซึ่งก็คือนพพล ลูกน้องของนงลักษณ์ที่มาจากแม่ฮ่องสอนนั่นเอง
“ไม่ต้องมาทำไก๋เลยนะป้า ป้าคุยกับใคร บอกผมมาเดี๋ยวนี้” นพพลข่มขู่เสียงเข้ม
“ฉันจะคุยกับใครมันก็เรื่องของฉัน แกเกี่ยวอะไรด้วย หลีกไปจะไปทำงาน”อ้วนแหวกลับไปอย่างไม่เกรง ทว่าแขนล่ำของหล่อนกลับถูกชายหนุ่มคว้าไว้ก่อนจะพูดเสียงเบาๆเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ผมรู้นะว่าป้าคุยกับคุณหนูทับทิมอยู่น่ะ” อ้วนตาโตทันทีเมื่อได้ฟังชายหนุ่มบอก หล่อนจึงค่อยๆหันกลับมามองหน้าชายหนุ่มช้าๆอย่างกล้าๆกลัวๆ
พราวเพชร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ก.ค. 2555, 10:55:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.ค. 2555, 10:55:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 1025
| << ตอนที่ 4 | ตอนที่ 5/1 >> |