กับดักใจ...ซาตานยอดรัก
เขา...ที่ตกหลุมรักเพื่อนน้องสาวที่ห่างจากเขา 15 ปี จะทำยังไงหากไม่วางกับดักให้เธอติดบ่วงเขา
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
Tags: พี่ใหญ่
ตอน: ตอนที่ 23
ตอนที่ 23
เหมวันต์ที่ตื่นหลังจากได้นอนพักไปบ้างแล้ว เขามองหานาฬิกาที่หัวเตียงก็เห็นว่าตอนนี้ 10 โมงแล้ว และเขาก้มมองหน้าคนรักที่กำลังหลับอย่างมีความสุข เขาก้มกดจูบที่ขมับเธอหนักๆ ไม่คิดว่าเขาจะได้ครอบครองเธอเร็วอย่างนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นมีทั้งผลดีและผลเสียแต่เขาก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องทำนองนี้อีก เขาต้องจัดการให้เรียบร้อย เขาจำเป็นต้องผละห่างจากร่างบางเพื่อไปสั่งงานลูกน้องให้จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย
ทันทีที่เหมวันต์ผละห่างออกไปพลอยไพลินก็ลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วมองตามหลังร่างหนาของเขาไป ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกและรู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายเธอคงช้ำไปหมด...เธอไม่โทษเขาเพราะเธอเป็นฝ่ายเรียกร้องจากเขาเอง แม้จะจำได้ว่าเขาพูดอะไรก่อนหน้านั้นก็ตามแต่เธอเล่าจะทำยังไง...
“เฮ้อ...เอาไงดีเนี่ย..” เธอพลิกตัวมานอนหงายแล้วยันตัวเองพิงหมอนใบหนาของเขา และไม่ลืมที่จะคว้าผ้าห่มนวมติดมือมาด้วย “อูย..แล้วจะเดินไหวรึเปล่าเนี่ย?” เธอครางออกมาแผ่วๆ อย่างร้าวระบมตามร่างกาย ยิ่งกึ่งกลางกายเธอยิ่งระบมไปหมด ปกติเธอรู้มาว่าครั้งแรกจะเจ็บแต่เธอไม่ใช่แค่ครั้งแรกเมื่อเธอกับเขารักกันไม่รู้กี่ครั้งกว่าที่เขาจะปล่อยให้เธอได้นอนพัก
รัก...คำนี้เธอแน่ใจว่าเธอรู้สึกยังไงกับชายหนุ่มที่ได้ครอบครองเธอทั้งหมด แม้ว่าเธอจะโดนพิษยาปลุกเซ็กซ์ แต่เธอรู้ว่าเธอไม่เสียใจที่คนที่ได้ครั้งแรกของเธอเป็นเขาแทนที่จะเป็นผู้ชายคนนั้น...ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่ารักคนที่เพิ่งจะรู้จักหน้าตา แต่เธอรู้จักชื่อเขามานานแล้ว แต่เพิ่งจะได้เจอหน้ากันตรงๆ เท่านั้นเธอรู้จักเขาผ่านเพื่อนรักอย่างเขมวันต์มาหลายปีก่อนจะเจอตัวจริง เหมือนว่าเธอจะซึมซับเรื่องของเขาเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว และทำเธอไม่รู้สึกว่าตัวเองเพิ่งรู้จักเขาแต่รู้จักกันมานานมากแล้ว
“แล้วจะเอาไงเนี่ยยัยพลอย?” เธอก้มหน้ามองมือตัวเองอย่างคิดไม่ตกว่าตัวเองจะเอาไงกับเรื่องนี้ และเธอไม่โทษเขาเรื่องเรียกร้องความรับผิดชอบนั่นไม่ต้องพูดถึงเธอไม่เคยคิดแต่ว่า...
“คิดอะไรอยู่คะหืม...หน้ายุ่งเชียว?” เหมวันต์ที่เดินกลับมาที่ห้องและเห็นว่าเธอตื่นแล้ว และกำลังคิดอะไรอยู่ท่าทางคิดหนักน่าดู ชายหนุ่มไล้นิ้วแกร่งไปตามไรผมและเก็บลูกผมให้เขาที่ เขาเชยคางมนของเธอให้สบตาเขาก่อนจะเลื่อนหน้ามาชิดเขาจูบเธออย่างอ่อนโยน ส่งลิ้นหนาเข้าไปชิมความหวานจนได้ยินเสียงครางผะแผ่วจากเธอ เขาจำต้องยอมผละห่างออกมา และต้องการคุยกับเธอตอนนี้ และเขาเองก็รู้ว่าตอนนี้เธอคงรับไม่ไหวแล้ว จากที่เขารักเธอเมื่อคืน
“พี่ใหญ่บ้า...เอาเปรียบพลอยอีกแล้วนะ...” เธอประท้วงเบาๆ เมื่อเขายอมปล่อยให้เธอหายใจหายคอนี่เขาจะสูบวิญญาณเธอหรือไงกัน หญิงสาวได้แต่สะบัดค้อนคนตรงหน้า และตอนนี้เขาก็คร่อมเธอเอาไว้ใต้ร่างหนาของเขา ทำให้เธอไม่สามารถขยับหนีได้อย่างที่คิด
“หึๆ ช่วยไม่ได้เมียพี่อยากน่ารักทำไมกัน..” เขาได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุข ยิ่งเห็นท่าทางขัดเขินของเธอเขาก็ยิ่งมีความสุขมากว่าเดิม และคิดว่านี่ละความสุขของการได้อยู่กับคนที่รักแค่นี้เขาก็มีความสุขมากแล้ว ได้อยู่ใกล้ๆ ได้หยอกล้อยามตื่นนอน
“ไม่ต้องเลยนะ...พี่ใหญ่คะ..เรื่องเมื่อคืนนี้...” แค่อยากจะบอกให้เขารับรู้ว่าเรื่องที่เกิดเมื่อคืนเขาไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น
“อะไรคะเรื่องเมื่อคืน..เรื่องที่พลอยทำให้พี่มีความสุขจนล้นออกมานอกอกเนี่ยเหรอ?...หืม...” เขาหอมแก้มเธออย่างมันเขี้ยว
“บ้า...อย่ามาล้อเขานะ...พลอยแค่อยากจะบอกพี่ใหญ่ว่าพี่ใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเมื่อคืน...เอ่อ...เรื่องระหว่างเรา..” เธอไม่เสียใจที่เขาเป็นคนแรกแต่จะให้เขามารับผิดชอบอย่างนี้คงไม่ดี
“ระหว่างเราอะไร..จำไม่ได้เหรอก่อนที่พี่จะรักพลอยพี่พูดว่ายังไง?” เขาบอกเธอเสียงอ่อน รู้ว่าเธอเป็นห่วงเขามากกว่า ผู้หญิงบ้าอะไรเนี่ยน่ารักเป็นบ้าเลย...จะว่าเขาหลงเมียก็ไม่ผิดหรอก
“แต่พี่อาจจะเสียใจทีหลัง” เธอจำได้ว่าเขาพูดอะไรกับเธอแม้จะเลือนรางก็ตาม แต่เธอจำน้ำเสียงที่เขาเอ่ยกับเธอได้
“มองพี่พลอย..แล้วบอกพี่มาว่าพลอยจะไม่เสียใจหลังจากเกิดเรื่องคืนนี้ และพี่ขอบอกไว้เลยว่าหากพี่ได้ครอบครองพลอยวันนี้พลอยจะไม่สามารถสลัดหนีพี่ไปไหนอีก พี่จะผูกมัดพลอยไว้กับพี่ตลอดกาลเข้าใจรึเปล่า?” นี่เป็นสิ่งที่เธอจำได้และจดมันไว้ใจใจ
“พี่ไม่เสียใจหรอกนะมีแต่พลอยมากกว่าที่จะมาเสียใจทีหลังรึเปล่า..เพราะพี่คงไม่สามรถปล่อยให้พลอยหลุดมือพี่ไปไหนอีกแล้ว...” เขาบอกเสียงจริงจังมองหน้าคนรักอย่างแน่วแน่ เขากุมมือเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง ส่งผ่านความมั่นใจให้แก่เธอ
“แต่ว่าพี่ใหญ่...” เขาเป็นผู้ใหญ่จะทนเธอได้แค่ไหนกัน..หรืออาจจะเบื่อที่เธอห่างจากเขามาก
“พี่มากกว่านะที่ต้องกังวลเรื่องนั้นพลอยยังเด็กและมีโอกาสเจอผู้คนอีกเยอะ..แน่ใจเหรอว่าจะไม่เปลี่ยนใจเพราะพี่ไม่ใช่คนที่เปลี่ยนแน่...พี่มั่นใจว่าจะรักและมั่นคงกับพลอยเพียงคนเดียวนับจากนี้...พี่เองอายุห่างจากพลอยเยอะนะ...นั่นคือเรื่องที่เราต้องปรับเข้าหากัน...พลอยเองจะไม่เบื่อเหรอที่ต้องมีแฟนที่อายุห่างกันมากขนาดนี้ หรือพลอยอาจจะคิดว่าอยากจะเจอคนที่อายุพอๆ กันรึเปล่า?” เขาเองก็ไม่มั่นใจหรอกเรื่องความต่างของอายุ แต่เขาก็อยากได้ยินจากปาก
“พี่ใหญ่...มั่นใจเหรอคะ? ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ...” หญิงสาวเอามือเรียวไล้แก้มสากของเขาไปมาและจับเอาไว้ทั้งสองข้างแล้วจ้องเข้าไปมองภายในแววตาคู่นั้นของเขา
“พี่มั่นใจ....พลอยละ...มั่นใจรึเปล่าบอกพี่หน่อยที่รัก” ใช่ว่ามีแค่ผู้หญิงเท่านั้นที่ต้องการความมั่นใจ ผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาเองก็ต้องการความมั่นใจไม่ต่างจากเธอเลย
“...พลอยรักพี่ใหญ่...อย่างนี้มั่นใจพอรึเปล่าคะ” เธอยิ้มน้อยๆ ให้คนตรงหน้า แล้วก็ต้องหัวเราะออกมากับท่าทีของเขาที่ดูจะอึ้งๆ กับคำตอบของเธอ
“แต่ถึงพลอยจะมั่นใจว่าพลอยรักแต่พลอยยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คนตอนนี้..พลอยยังต้องฝึกงานและเรียนต่ออีก..เพราะฉะนั้นพี่ใหญ่ต้องเป็นฝ่ายที่ต้องช่วยพลอยเรื่องนี้...พี่ใหญ่ช่วยหายาคุมฉุกเฉินให้พลอยหน่อยซิคะ” พลอยไพลินบอกอย่างแน่วแน่ในการตัดสินใจของตัวเอง แม้ว่าเธอจะรักเขาแต่เธอจะไม่รักกอย่างไร้สติเด็ดขาด เธอไม่รู้วาอนาคตจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่เธอเองก็ยังมีครอบครัวที่ต้องให้เกียรติ เมื่อถึงวันที่เธอพร้อมเธอคงจะเป็นแม่คนได้แน่นอน
“หมายความว่าพลอยไม่อยากมีลูกกับพี่งั้นเหรอ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าเมียหมาดๆ ของตัวเองที่เรียกร้องหาในสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน
“พี่ใหญ่คะ..พี่ใหญ่ต้องเข้าในนะคะว่าพลอยเพิ่ง 21 เท่านั้น เรื่องรักพี่พลอยมั่นใจ แต่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกัน พลอยยังไม่อยู่ใยช่วงที่จะเป็นแม่ใครได้เลย พลอยยังมีภาระหน้าที่นะคะ...พลอยไม่อยากถูกตราหน้าว่าเป็นเด็กใจแตกท้องตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ....เรื่องเซ็กซ์พลอยไม่เถียงว่ามันเป็นเรื่องปกติแล้วในสมัยนี้ แต่พลอยก็รู้ว่าผู้หญิงที่ยอมปล่อยให้แฟนเชยชมบางคนมีจุดจบอย่างไร อย่างดีก็เรียบไม่จบ ท้องไม่มีพ่อ...อย่าเพิ่งค่ะ..พลอยรู้ว่าพี่ไม่ทิ้งพลอย..แต่อนาคตมันเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอค่ะ...และตอนนี้พลอยเองก็ไม่อยากกังวลเรื่องนี้นะคะ...” เธอบอกเขาจริงจัง และไม่มีอะไรมาเปลี่ยนความคิดเธอได้
“แล้วเกิดกินยาแล้วถ้าพลอยท้องละ...อย่าลืมนะว่ายาคุมพวกนี้ได้ผลไม่ร้อยเปอร์เซ็นน่ะ?” เขามองหน้าคนรักที่เธอมีความคิดรอบคอบ เขาเองแม้อยากจะมีลูกกับเธอแต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้เธอยังไม่พร้อม
“ถ้าเกิดว่าตอนนั้นพลอยยังท้องละก็..พลอยคงไม่มีทางเอาลูกออกหรอกค่ะ...เมื่อเขาเกิดมาแล้ว..พลอยจะเลี้ยงเขาด้วยความรักเท่านั้นเองแต่พลอยก็ต้องป้องกันตัวเองก่อนพี่ใหญ่เข้าใจพลอยนะคะ” เธอเอนตัวซบที่อกกว้างของเขา หวังให้เขาเข้าใจในความจำเป็น
“งั้นก็ได้...เดี๋ยวพี่เอามาให้เดี๋ยวให้ศลเอามาให้...เรื่องนี้พี่ยอมพลอยแล้ว...จากนี้ไปพี่ก็มีเรื่องต้องขอจากพลอยเหมือนกัน...”
“อะไรคะ?” เธอถามเขาทั้งที่ยังซบอกกว้างของเขาอยู่
“ระหว่างนี้พี่อยากจะขอหมั้นพลอยเอาไว้ก่อน” เขาบอกความตั้งใจของเขา และไม่อยากผิดพลาดด้วยเขาอยากจะมั่นใจว่าไม่มีใครสามารถแย่งเธอไปจากเขาได้อีก
“หมั้น...ทำไมละคะ..พลอยไม่ได้จะหายไปเสียหน่อย...แล้วพี่ใหญ่ก็ได้ไปหมดแล้วจะหมั้นทำไมคะ?” เธอไม่เข้าใจว่าเขาอยากจะผูกมัดตัวเองเอาไว้กับเธอทำไมกัน
“ไม่รู้ซิ..พี่แค่อยากมีสิทธิ์ครอบครองพลอยอย่างเต็มที่มั้ง?...แต่จริงๆ พี่อยากจะมั่นใจน่ะว่าจะไม่มีใครสามารถแย่งพลอยไปจากพี่ได้” เหมวันต์บอกจุดประสงค์ของเขา
“ไม่เกี่ยวเลยค่ะ..หากว่าคนเราไม่เหลือใจแล้วจะหมั้นรึแต่งงานกันแล้วก็อยู่กันไม่ได้หรอกค่ะ...ต่อให้พลอยหมั้นกับพี่ใหญ่แล้ว...เกิดวันหนึ่งพี่เปลี่ยนใจ...และรู้ว่าไม่ได้รักพลอยแล้ว..ตอนนั้นคนที่เสียใจที่เอ่ยปากเรื่องนี้จะเป็นพี่นะคะ” เธอแย้งอย่างไม่เห็นด้วยนักกับเรื่องนี้
“ไม่มีทางเสียหรอก..มีแต่พลอยนั่นละที่จะเปลี่ยนใจ” เหมวันต์บอกเสียงหนักเขามั่นใจแล้วถึงบอกเธอเรื่องนี้
“แต่พลอยว่า...”
“พี่ทำให้พลอยแล้ว...พลอยทำให้พี่ไม่ได้เหรอ?” เขาออดเธอเสียงหวาน ทำเอาใจสาวน้อยอย่างเธอแทบจะละลาย อย่างว่าแหละคนที่เรารักอยากได้อะไรมีเหรอที่เราจะไม่อยากจะทำให้
“ถ้าพี่ใหญ่อยากจะหมั้นจริงๆ แค่อยากให้คนอื่นรู้ว่าพลอยมีเจ้าของแล้ว งั้นพลอยแค่สวมแหวนเอาไว้เฉยๆ แล้วกันนะคะ...อย่างนั้นพี่ใหญ่คงตามใจพลอยนะคะ” เธอหาทางอะลุ่มอล่วยให้แก่เขา รู้ว่าเขาอยากแสดงความเป็นเจ้าของต่อเธอแต่ว่าเธอเองก็ไม่อยากให้เอิกเกริกมากนัก...เธอยังไม่จบการศึกษาเลย
“พลอยต้องการอย่างนั้นเหรอคะ?” เขาเองก็อยากให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขา
“ค่ะ..พี่ใหญ่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ..พลอยจะใส่ไม่ถอดเลย..แต่ขอร้องนะคะขออย่าวงใหญ่มาก พลอยคงไม่กล้าใส่ไปไหนแน่เลย” เธอบอกเขาเสียงอ่อยเธอไม่อยากจะได้อะไรจากเขา แต่ถ้าเทียบกับการหมั้นหมายที่จะเกิดเธอว่าซื้อแหวนซักวงคงเปลืองน้อยกว่าแน่...ยังไงซะก็เป็นการหมั้นหมายเหมือนกันนั่นละ
“เฮ้อ...พี่คงได้แต่ยอมรับน่ะซิ...” เขาได้แต่ยอมอย่างอ่อนใจ เมื่อเธอไม่ต้องการให้มีงานหมั้น แต่ขอเพียงแค่แหวนวงเดียวเท่านั้น เห็นสาวๆ คนอื่นเขาอยากจะมีงานนั่นงานนี่อยู่นี่นา แต่ไหงเธอคนนี้กลับไม่อยากจะได้จากเขานะ ทั้งที่เขาเต็มใจที่จะให้เธอ
“อิๆ พี่ใหญ่น่ารักที่สุดเลยค่ะ..แล้วก็ขอนะคะว่าแหวนเพชรไม่ต้องใหญ่มากหรือจะให้ดีขอแค่แหวนเกลี้ยงๆ ก็ได้ค่ะ” เธอบอกเขาเอาไว้เสียก่อนเธอยังไม่เหมาะที่จะใส่แหวนเพชรเม็ดใหญ่ๆ หรอก...เดี๋ยวจะโดนว่าเอาได้เพราะเธอยังอยู่ในวัยเรียนอยู่ แม้ว่าเธอใกล้จะจะจบเป็นบัณฑิตแล้วก็ตามที
“โธ่...พลอยน่ะมาดักพี่เอาไว้หมดเลย” เขายิ้มน้อยๆ กับท่าทางคนรักของเขาเอง
“หิวยังคะ..เดี๋ยวให้เด็กเอาอาหารมาให้...” เหมวันต์ถามแฟนสาวอย่างเป็นห่วงเพราะนี่ก็สายมากแล้ว...
“หิวค่ะ..แต่ว่าพลอยอยากอาบน้ำจังเลยค่ะพี่ใหญ่...แต่ว่า..ลุกไม่ไหวอะ” เธอทำหน้าม่อยเมื่อเลิกคิ้วมองหน้าคนรักที่เอ่ยออกมา จะให้เธอมีแรงลุกได้ยังไงละเมื่อเธอเธอเจอศึกหนักมานะ...
“หึๆ เดี๋ยวพี่จัดการให้พลอยรออยู่นี่ก่อนนะคะ...พี่ไปเปิดน้ำอุ่นให้พลอยแช่จะได้รู้สึกสบายตัวขึ้น” เขายิ้มน้อยๆ กับท่าทางของเธอ แล้วรีบลุกจากเตียงไปที่ห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก เขาจัดการเปิดน้ำอุ่นลงในอ่างอาบน้ำแล้วผสมกลิ่นอโรมาเพื่อให้เธอผ่อนคลายไปด้วย
พลอยไพลินได้แต่มองตามหลังคนรักที่เดินไปจัดการให้เธออย่างมีความสุข และเพียงไม่นานเขาก็เดินกลับมาพร้อมช้อนอุ้มเธอให้ไปด้วยกัน
“ว้าย!! พี่ใหญ่จะบ้าเหรอคะ!! พลอยโป๊อยู่น้า...” เธอร้องลั่นเมื่อเขาปัดผ้านวมหนาที่คลุมร่างบางของเธออยู่ แล้วอุ้มเธอไปทั้งเปลือยเปล่า หญิงสาวผวากอดคอเขาเอาไว้แน่นแม้จะไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลยก็ตาม ยิ่งเห็นผิวขาวๆ เนียนๆ ของเธอก็ยิ่งทำให้เขาใจสั่น แต่ตอนนี้คงไม่ได้หรอก...เพราะร่างกายเธอคงรับเขาไม่ไหว เดี๋ยวเธอจะหาว่าเขาเป็นพวกเซ็กซ์จัดเอาได้เพราะเมื่อคืนเขาก็รักเธออย่างหนักหน่วงทั้งๆ ที่ไม่ต้องพึ่งฤทธิ์ยาอะไรเลย
“พี่จะพาพลอยไปอาบน้ำไงคะ...อยู่นิ่งๆ ซิคะเดี๋ยวก็ตกหรอกค่ะ” เขาบอกเธอเสียงรื่นเริง การมีแฟนเด็กมันดีอย่างนี้นี่เอง ปกติเขาไม่เคยทำอะไรอย่างนี้ให้ผู้หญิงคนไหนนอกจากน้องสาวเท่านั้น กับคนอื่นๆ เขาแค่มีอะไรด้วยแล้วก็จบกันไป ไม่มานั่งทำอะไรอย่างนี้หรอก เขาไม่นอนค้างกับใครด้วยซ้ำ
“ขอบคุณค่ะ” เธอบอกหลังจากที่เขาค่อยๆ วางเขาลงในอ่างอาบน้ำที่เขาเปิดน้ำเอาไว้จนเต็มเพียงแค่ลงไปแช่เธอก็รู้สึกสดชื่นเพียงเพราะได้กลิ่นหอมๆ ที่เขาผสมเอาไว้ในน้ำอุ่นให้เธอด้วย
“เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอกนะคะจะไปสั่งงานเด็กๆ ด้วย...แล้วก็พลอยไม่ต้องรีบนะคะเดี๋ยวพี่มารับ..เพราะดูแล้วตอนนี้พลอยคงยังไม่มีแรงเดินเองหรอกค่ะ” เหมวันต์บอกและเห็นเธอพยักหน้ารับเขาก็เดินออกไป แล้วสั่งงานลูกน้องให้หาของที่เขาต้องการและให้เด็กรับใช้เอาอาหารมาให้เขาด้วย เขาจะกินในห้องนอน หลังจากนั้นเขาก็เดินไปอีกห้องเพื่อจัดการกับตัวเองด้วย
“คนบ้า..มาล้อเขา..ที่เขาเป็นอย่างนี้เพราะใครละ” พลอยไพลินค้อนชายหนุ่มน้อยๆ เพราะเขานั่นละเธอถึงต้องเป็นง่อยแบบนี้
“ครับๆ เพราะพี่เองแหละ..อย่างนี้ไงคะพี่ถึงไม่อยากจะให้พลอยเป็นอะไรไปเสียก่อนพี่ไม่อยากจะมีเมียใหม่..” เขายิ้มอย่างมีความสุขกับท่าทางของเธอ..ก่อนจะเลี่ยงออกไปแล้วให้เธอได้นอนแช่น้ำสบายๆ และเขาจะได้มีเวลาจัดการอะไรด้วย
เหมวันต์ที่ตื่นหลังจากได้นอนพักไปบ้างแล้ว เขามองหานาฬิกาที่หัวเตียงก็เห็นว่าตอนนี้ 10 โมงแล้ว และเขาก้มมองหน้าคนรักที่กำลังหลับอย่างมีความสุข เขาก้มกดจูบที่ขมับเธอหนักๆ ไม่คิดว่าเขาจะได้ครอบครองเธอเร็วอย่างนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นมีทั้งผลดีและผลเสียแต่เขาก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องทำนองนี้อีก เขาต้องจัดการให้เรียบร้อย เขาจำเป็นต้องผละห่างจากร่างบางเพื่อไปสั่งงานลูกน้องให้จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย
ทันทีที่เหมวันต์ผละห่างออกไปพลอยไพลินก็ลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วมองตามหลังร่างหนาของเขาไป ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกและรู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายเธอคงช้ำไปหมด...เธอไม่โทษเขาเพราะเธอเป็นฝ่ายเรียกร้องจากเขาเอง แม้จะจำได้ว่าเขาพูดอะไรก่อนหน้านั้นก็ตามแต่เธอเล่าจะทำยังไง...
“เฮ้อ...เอาไงดีเนี่ย..” เธอพลิกตัวมานอนหงายแล้วยันตัวเองพิงหมอนใบหนาของเขา และไม่ลืมที่จะคว้าผ้าห่มนวมติดมือมาด้วย “อูย..แล้วจะเดินไหวรึเปล่าเนี่ย?” เธอครางออกมาแผ่วๆ อย่างร้าวระบมตามร่างกาย ยิ่งกึ่งกลางกายเธอยิ่งระบมไปหมด ปกติเธอรู้มาว่าครั้งแรกจะเจ็บแต่เธอไม่ใช่แค่ครั้งแรกเมื่อเธอกับเขารักกันไม่รู้กี่ครั้งกว่าที่เขาจะปล่อยให้เธอได้นอนพัก
รัก...คำนี้เธอแน่ใจว่าเธอรู้สึกยังไงกับชายหนุ่มที่ได้ครอบครองเธอทั้งหมด แม้ว่าเธอจะโดนพิษยาปลุกเซ็กซ์ แต่เธอรู้ว่าเธอไม่เสียใจที่คนที่ได้ครั้งแรกของเธอเป็นเขาแทนที่จะเป็นผู้ชายคนนั้น...ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่ารักคนที่เพิ่งจะรู้จักหน้าตา แต่เธอรู้จักชื่อเขามานานแล้ว แต่เพิ่งจะได้เจอหน้ากันตรงๆ เท่านั้นเธอรู้จักเขาผ่านเพื่อนรักอย่างเขมวันต์มาหลายปีก่อนจะเจอตัวจริง เหมือนว่าเธอจะซึมซับเรื่องของเขาเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว และทำเธอไม่รู้สึกว่าตัวเองเพิ่งรู้จักเขาแต่รู้จักกันมานานมากแล้ว
“แล้วจะเอาไงเนี่ยยัยพลอย?” เธอก้มหน้ามองมือตัวเองอย่างคิดไม่ตกว่าตัวเองจะเอาไงกับเรื่องนี้ และเธอไม่โทษเขาเรื่องเรียกร้องความรับผิดชอบนั่นไม่ต้องพูดถึงเธอไม่เคยคิดแต่ว่า...
“คิดอะไรอยู่คะหืม...หน้ายุ่งเชียว?” เหมวันต์ที่เดินกลับมาที่ห้องและเห็นว่าเธอตื่นแล้ว และกำลังคิดอะไรอยู่ท่าทางคิดหนักน่าดู ชายหนุ่มไล้นิ้วแกร่งไปตามไรผมและเก็บลูกผมให้เขาที่ เขาเชยคางมนของเธอให้สบตาเขาก่อนจะเลื่อนหน้ามาชิดเขาจูบเธออย่างอ่อนโยน ส่งลิ้นหนาเข้าไปชิมความหวานจนได้ยินเสียงครางผะแผ่วจากเธอ เขาจำต้องยอมผละห่างออกมา และต้องการคุยกับเธอตอนนี้ และเขาเองก็รู้ว่าตอนนี้เธอคงรับไม่ไหวแล้ว จากที่เขารักเธอเมื่อคืน
“พี่ใหญ่บ้า...เอาเปรียบพลอยอีกแล้วนะ...” เธอประท้วงเบาๆ เมื่อเขายอมปล่อยให้เธอหายใจหายคอนี่เขาจะสูบวิญญาณเธอหรือไงกัน หญิงสาวได้แต่สะบัดค้อนคนตรงหน้า และตอนนี้เขาก็คร่อมเธอเอาไว้ใต้ร่างหนาของเขา ทำให้เธอไม่สามารถขยับหนีได้อย่างที่คิด
“หึๆ ช่วยไม่ได้เมียพี่อยากน่ารักทำไมกัน..” เขาได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุข ยิ่งเห็นท่าทางขัดเขินของเธอเขาก็ยิ่งมีความสุขมากว่าเดิม และคิดว่านี่ละความสุขของการได้อยู่กับคนที่รักแค่นี้เขาก็มีความสุขมากแล้ว ได้อยู่ใกล้ๆ ได้หยอกล้อยามตื่นนอน
“ไม่ต้องเลยนะ...พี่ใหญ่คะ..เรื่องเมื่อคืนนี้...” แค่อยากจะบอกให้เขารับรู้ว่าเรื่องที่เกิดเมื่อคืนเขาไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น
“อะไรคะเรื่องเมื่อคืน..เรื่องที่พลอยทำให้พี่มีความสุขจนล้นออกมานอกอกเนี่ยเหรอ?...หืม...” เขาหอมแก้มเธออย่างมันเขี้ยว
“บ้า...อย่ามาล้อเขานะ...พลอยแค่อยากจะบอกพี่ใหญ่ว่าพี่ใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเมื่อคืน...เอ่อ...เรื่องระหว่างเรา..” เธอไม่เสียใจที่เขาเป็นคนแรกแต่จะให้เขามารับผิดชอบอย่างนี้คงไม่ดี
“ระหว่างเราอะไร..จำไม่ได้เหรอก่อนที่พี่จะรักพลอยพี่พูดว่ายังไง?” เขาบอกเธอเสียงอ่อน รู้ว่าเธอเป็นห่วงเขามากกว่า ผู้หญิงบ้าอะไรเนี่ยน่ารักเป็นบ้าเลย...จะว่าเขาหลงเมียก็ไม่ผิดหรอก
“แต่พี่อาจจะเสียใจทีหลัง” เธอจำได้ว่าเขาพูดอะไรกับเธอแม้จะเลือนรางก็ตาม แต่เธอจำน้ำเสียงที่เขาเอ่ยกับเธอได้
“มองพี่พลอย..แล้วบอกพี่มาว่าพลอยจะไม่เสียใจหลังจากเกิดเรื่องคืนนี้ และพี่ขอบอกไว้เลยว่าหากพี่ได้ครอบครองพลอยวันนี้พลอยจะไม่สามารถสลัดหนีพี่ไปไหนอีก พี่จะผูกมัดพลอยไว้กับพี่ตลอดกาลเข้าใจรึเปล่า?” นี่เป็นสิ่งที่เธอจำได้และจดมันไว้ใจใจ
“พี่ไม่เสียใจหรอกนะมีแต่พลอยมากกว่าที่จะมาเสียใจทีหลังรึเปล่า..เพราะพี่คงไม่สามรถปล่อยให้พลอยหลุดมือพี่ไปไหนอีกแล้ว...” เขาบอกเสียงจริงจังมองหน้าคนรักอย่างแน่วแน่ เขากุมมือเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง ส่งผ่านความมั่นใจให้แก่เธอ
“แต่ว่าพี่ใหญ่...” เขาเป็นผู้ใหญ่จะทนเธอได้แค่ไหนกัน..หรืออาจจะเบื่อที่เธอห่างจากเขามาก
“พี่มากกว่านะที่ต้องกังวลเรื่องนั้นพลอยยังเด็กและมีโอกาสเจอผู้คนอีกเยอะ..แน่ใจเหรอว่าจะไม่เปลี่ยนใจเพราะพี่ไม่ใช่คนที่เปลี่ยนแน่...พี่มั่นใจว่าจะรักและมั่นคงกับพลอยเพียงคนเดียวนับจากนี้...พี่เองอายุห่างจากพลอยเยอะนะ...นั่นคือเรื่องที่เราต้องปรับเข้าหากัน...พลอยเองจะไม่เบื่อเหรอที่ต้องมีแฟนที่อายุห่างกันมากขนาดนี้ หรือพลอยอาจจะคิดว่าอยากจะเจอคนที่อายุพอๆ กันรึเปล่า?” เขาเองก็ไม่มั่นใจหรอกเรื่องความต่างของอายุ แต่เขาก็อยากได้ยินจากปาก
“พี่ใหญ่...มั่นใจเหรอคะ? ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ...” หญิงสาวเอามือเรียวไล้แก้มสากของเขาไปมาและจับเอาไว้ทั้งสองข้างแล้วจ้องเข้าไปมองภายในแววตาคู่นั้นของเขา
“พี่มั่นใจ....พลอยละ...มั่นใจรึเปล่าบอกพี่หน่อยที่รัก” ใช่ว่ามีแค่ผู้หญิงเท่านั้นที่ต้องการความมั่นใจ ผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาเองก็ต้องการความมั่นใจไม่ต่างจากเธอเลย
“...พลอยรักพี่ใหญ่...อย่างนี้มั่นใจพอรึเปล่าคะ” เธอยิ้มน้อยๆ ให้คนตรงหน้า แล้วก็ต้องหัวเราะออกมากับท่าทีของเขาที่ดูจะอึ้งๆ กับคำตอบของเธอ
“แต่ถึงพลอยจะมั่นใจว่าพลอยรักแต่พลอยยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คนตอนนี้..พลอยยังต้องฝึกงานและเรียนต่ออีก..เพราะฉะนั้นพี่ใหญ่ต้องเป็นฝ่ายที่ต้องช่วยพลอยเรื่องนี้...พี่ใหญ่ช่วยหายาคุมฉุกเฉินให้พลอยหน่อยซิคะ” พลอยไพลินบอกอย่างแน่วแน่ในการตัดสินใจของตัวเอง แม้ว่าเธอจะรักเขาแต่เธอจะไม่รักกอย่างไร้สติเด็ดขาด เธอไม่รู้วาอนาคตจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่เธอเองก็ยังมีครอบครัวที่ต้องให้เกียรติ เมื่อถึงวันที่เธอพร้อมเธอคงจะเป็นแม่คนได้แน่นอน
“หมายความว่าพลอยไม่อยากมีลูกกับพี่งั้นเหรอ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าเมียหมาดๆ ของตัวเองที่เรียกร้องหาในสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน
“พี่ใหญ่คะ..พี่ใหญ่ต้องเข้าในนะคะว่าพลอยเพิ่ง 21 เท่านั้น เรื่องรักพี่พลอยมั่นใจ แต่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกัน พลอยยังไม่อยู่ใยช่วงที่จะเป็นแม่ใครได้เลย พลอยยังมีภาระหน้าที่นะคะ...พลอยไม่อยากถูกตราหน้าว่าเป็นเด็กใจแตกท้องตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ....เรื่องเซ็กซ์พลอยไม่เถียงว่ามันเป็นเรื่องปกติแล้วในสมัยนี้ แต่พลอยก็รู้ว่าผู้หญิงที่ยอมปล่อยให้แฟนเชยชมบางคนมีจุดจบอย่างไร อย่างดีก็เรียบไม่จบ ท้องไม่มีพ่อ...อย่าเพิ่งค่ะ..พลอยรู้ว่าพี่ไม่ทิ้งพลอย..แต่อนาคตมันเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอค่ะ...และตอนนี้พลอยเองก็ไม่อยากกังวลเรื่องนี้นะคะ...” เธอบอกเขาจริงจัง และไม่มีอะไรมาเปลี่ยนความคิดเธอได้
“แล้วเกิดกินยาแล้วถ้าพลอยท้องละ...อย่าลืมนะว่ายาคุมพวกนี้ได้ผลไม่ร้อยเปอร์เซ็นน่ะ?” เขามองหน้าคนรักที่เธอมีความคิดรอบคอบ เขาเองแม้อยากจะมีลูกกับเธอแต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้เธอยังไม่พร้อม
“ถ้าเกิดว่าตอนนั้นพลอยยังท้องละก็..พลอยคงไม่มีทางเอาลูกออกหรอกค่ะ...เมื่อเขาเกิดมาแล้ว..พลอยจะเลี้ยงเขาด้วยความรักเท่านั้นเองแต่พลอยก็ต้องป้องกันตัวเองก่อนพี่ใหญ่เข้าใจพลอยนะคะ” เธอเอนตัวซบที่อกกว้างของเขา หวังให้เขาเข้าใจในความจำเป็น
“งั้นก็ได้...เดี๋ยวพี่เอามาให้เดี๋ยวให้ศลเอามาให้...เรื่องนี้พี่ยอมพลอยแล้ว...จากนี้ไปพี่ก็มีเรื่องต้องขอจากพลอยเหมือนกัน...”
“อะไรคะ?” เธอถามเขาทั้งที่ยังซบอกกว้างของเขาอยู่
“ระหว่างนี้พี่อยากจะขอหมั้นพลอยเอาไว้ก่อน” เขาบอกความตั้งใจของเขา และไม่อยากผิดพลาดด้วยเขาอยากจะมั่นใจว่าไม่มีใครสามารถแย่งเธอไปจากเขาได้อีก
“หมั้น...ทำไมละคะ..พลอยไม่ได้จะหายไปเสียหน่อย...แล้วพี่ใหญ่ก็ได้ไปหมดแล้วจะหมั้นทำไมคะ?” เธอไม่เข้าใจว่าเขาอยากจะผูกมัดตัวเองเอาไว้กับเธอทำไมกัน
“ไม่รู้ซิ..พี่แค่อยากมีสิทธิ์ครอบครองพลอยอย่างเต็มที่มั้ง?...แต่จริงๆ พี่อยากจะมั่นใจน่ะว่าจะไม่มีใครสามารถแย่งพลอยไปจากพี่ได้” เหมวันต์บอกจุดประสงค์ของเขา
“ไม่เกี่ยวเลยค่ะ..หากว่าคนเราไม่เหลือใจแล้วจะหมั้นรึแต่งงานกันแล้วก็อยู่กันไม่ได้หรอกค่ะ...ต่อให้พลอยหมั้นกับพี่ใหญ่แล้ว...เกิดวันหนึ่งพี่เปลี่ยนใจ...และรู้ว่าไม่ได้รักพลอยแล้ว..ตอนนั้นคนที่เสียใจที่เอ่ยปากเรื่องนี้จะเป็นพี่นะคะ” เธอแย้งอย่างไม่เห็นด้วยนักกับเรื่องนี้
“ไม่มีทางเสียหรอก..มีแต่พลอยนั่นละที่จะเปลี่ยนใจ” เหมวันต์บอกเสียงหนักเขามั่นใจแล้วถึงบอกเธอเรื่องนี้
“แต่พลอยว่า...”
“พี่ทำให้พลอยแล้ว...พลอยทำให้พี่ไม่ได้เหรอ?” เขาออดเธอเสียงหวาน ทำเอาใจสาวน้อยอย่างเธอแทบจะละลาย อย่างว่าแหละคนที่เรารักอยากได้อะไรมีเหรอที่เราจะไม่อยากจะทำให้
“ถ้าพี่ใหญ่อยากจะหมั้นจริงๆ แค่อยากให้คนอื่นรู้ว่าพลอยมีเจ้าของแล้ว งั้นพลอยแค่สวมแหวนเอาไว้เฉยๆ แล้วกันนะคะ...อย่างนั้นพี่ใหญ่คงตามใจพลอยนะคะ” เธอหาทางอะลุ่มอล่วยให้แก่เขา รู้ว่าเขาอยากแสดงความเป็นเจ้าของต่อเธอแต่ว่าเธอเองก็ไม่อยากให้เอิกเกริกมากนัก...เธอยังไม่จบการศึกษาเลย
“พลอยต้องการอย่างนั้นเหรอคะ?” เขาเองก็อยากให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขา
“ค่ะ..พี่ใหญ่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ..พลอยจะใส่ไม่ถอดเลย..แต่ขอร้องนะคะขออย่าวงใหญ่มาก พลอยคงไม่กล้าใส่ไปไหนแน่เลย” เธอบอกเขาเสียงอ่อยเธอไม่อยากจะได้อะไรจากเขา แต่ถ้าเทียบกับการหมั้นหมายที่จะเกิดเธอว่าซื้อแหวนซักวงคงเปลืองน้อยกว่าแน่...ยังไงซะก็เป็นการหมั้นหมายเหมือนกันนั่นละ
“เฮ้อ...พี่คงได้แต่ยอมรับน่ะซิ...” เขาได้แต่ยอมอย่างอ่อนใจ เมื่อเธอไม่ต้องการให้มีงานหมั้น แต่ขอเพียงแค่แหวนวงเดียวเท่านั้น เห็นสาวๆ คนอื่นเขาอยากจะมีงานนั่นงานนี่อยู่นี่นา แต่ไหงเธอคนนี้กลับไม่อยากจะได้จากเขานะ ทั้งที่เขาเต็มใจที่จะให้เธอ
“อิๆ พี่ใหญ่น่ารักที่สุดเลยค่ะ..แล้วก็ขอนะคะว่าแหวนเพชรไม่ต้องใหญ่มากหรือจะให้ดีขอแค่แหวนเกลี้ยงๆ ก็ได้ค่ะ” เธอบอกเขาเอาไว้เสียก่อนเธอยังไม่เหมาะที่จะใส่แหวนเพชรเม็ดใหญ่ๆ หรอก...เดี๋ยวจะโดนว่าเอาได้เพราะเธอยังอยู่ในวัยเรียนอยู่ แม้ว่าเธอใกล้จะจะจบเป็นบัณฑิตแล้วก็ตามที
“โธ่...พลอยน่ะมาดักพี่เอาไว้หมดเลย” เขายิ้มน้อยๆ กับท่าทางคนรักของเขาเอง
“หิวยังคะ..เดี๋ยวให้เด็กเอาอาหารมาให้...” เหมวันต์ถามแฟนสาวอย่างเป็นห่วงเพราะนี่ก็สายมากแล้ว...
“หิวค่ะ..แต่ว่าพลอยอยากอาบน้ำจังเลยค่ะพี่ใหญ่...แต่ว่า..ลุกไม่ไหวอะ” เธอทำหน้าม่อยเมื่อเลิกคิ้วมองหน้าคนรักที่เอ่ยออกมา จะให้เธอมีแรงลุกได้ยังไงละเมื่อเธอเธอเจอศึกหนักมานะ...
“หึๆ เดี๋ยวพี่จัดการให้พลอยรออยู่นี่ก่อนนะคะ...พี่ไปเปิดน้ำอุ่นให้พลอยแช่จะได้รู้สึกสบายตัวขึ้น” เขายิ้มน้อยๆ กับท่าทางของเธอ แล้วรีบลุกจากเตียงไปที่ห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก เขาจัดการเปิดน้ำอุ่นลงในอ่างอาบน้ำแล้วผสมกลิ่นอโรมาเพื่อให้เธอผ่อนคลายไปด้วย
พลอยไพลินได้แต่มองตามหลังคนรักที่เดินไปจัดการให้เธออย่างมีความสุข และเพียงไม่นานเขาก็เดินกลับมาพร้อมช้อนอุ้มเธอให้ไปด้วยกัน
“ว้าย!! พี่ใหญ่จะบ้าเหรอคะ!! พลอยโป๊อยู่น้า...” เธอร้องลั่นเมื่อเขาปัดผ้านวมหนาที่คลุมร่างบางของเธออยู่ แล้วอุ้มเธอไปทั้งเปลือยเปล่า หญิงสาวผวากอดคอเขาเอาไว้แน่นแม้จะไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลยก็ตาม ยิ่งเห็นผิวขาวๆ เนียนๆ ของเธอก็ยิ่งทำให้เขาใจสั่น แต่ตอนนี้คงไม่ได้หรอก...เพราะร่างกายเธอคงรับเขาไม่ไหว เดี๋ยวเธอจะหาว่าเขาเป็นพวกเซ็กซ์จัดเอาได้เพราะเมื่อคืนเขาก็รักเธออย่างหนักหน่วงทั้งๆ ที่ไม่ต้องพึ่งฤทธิ์ยาอะไรเลย
“พี่จะพาพลอยไปอาบน้ำไงคะ...อยู่นิ่งๆ ซิคะเดี๋ยวก็ตกหรอกค่ะ” เขาบอกเธอเสียงรื่นเริง การมีแฟนเด็กมันดีอย่างนี้นี่เอง ปกติเขาไม่เคยทำอะไรอย่างนี้ให้ผู้หญิงคนไหนนอกจากน้องสาวเท่านั้น กับคนอื่นๆ เขาแค่มีอะไรด้วยแล้วก็จบกันไป ไม่มานั่งทำอะไรอย่างนี้หรอก เขาไม่นอนค้างกับใครด้วยซ้ำ
“ขอบคุณค่ะ” เธอบอกหลังจากที่เขาค่อยๆ วางเขาลงในอ่างอาบน้ำที่เขาเปิดน้ำเอาไว้จนเต็มเพียงแค่ลงไปแช่เธอก็รู้สึกสดชื่นเพียงเพราะได้กลิ่นหอมๆ ที่เขาผสมเอาไว้ในน้ำอุ่นให้เธอด้วย
“เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอกนะคะจะไปสั่งงานเด็กๆ ด้วย...แล้วก็พลอยไม่ต้องรีบนะคะเดี๋ยวพี่มารับ..เพราะดูแล้วตอนนี้พลอยคงยังไม่มีแรงเดินเองหรอกค่ะ” เหมวันต์บอกและเห็นเธอพยักหน้ารับเขาก็เดินออกไป แล้วสั่งงานลูกน้องให้หาของที่เขาต้องการและให้เด็กรับใช้เอาอาหารมาให้เขาด้วย เขาจะกินในห้องนอน หลังจากนั้นเขาก็เดินไปอีกห้องเพื่อจัดการกับตัวเองด้วย
“คนบ้า..มาล้อเขา..ที่เขาเป็นอย่างนี้เพราะใครละ” พลอยไพลินค้อนชายหนุ่มน้อยๆ เพราะเขานั่นละเธอถึงต้องเป็นง่อยแบบนี้
“ครับๆ เพราะพี่เองแหละ..อย่างนี้ไงคะพี่ถึงไม่อยากจะให้พลอยเป็นอะไรไปเสียก่อนพี่ไม่อยากจะมีเมียใหม่..” เขายิ้มอย่างมีความสุขกับท่าทางของเธอ..ก่อนจะเลี่ยงออกไปแล้วให้เธอได้นอนแช่น้ำสบายๆ และเขาจะได้มีเวลาจัดการอะไรด้วย
อักษรจัญจ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ก.ค. 2555, 08:59:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.ค. 2555, 08:59:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 2609
| << ตอนที่ 22 | ตอนที่ 24 >> |
คิมหันตุ์ 4 ก.ค. 2555, 13:39:45 น.
ห้าห้า...เห็นด้วยกับคุณร้อย วจีค่ะ..หายไปนานจังเลย
ห้าห้า...เห็นด้วยกับคุณร้อย วจีค่ะ..หายไปนานจังเลย
หมูอ้วน 4 ก.ค. 2555, 16:26:25 น.
พี่ใหญ่ น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
พี่ใหญ่ น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
imsoul 4 ก.ค. 2555, 16:34:16 น.
น่ารักคะ มาต่อไวๆนะคะ
น่ารักคะ มาต่อไวๆนะคะ
นกขมิ้น 4 ก.ค. 2555, 20:25:54 น.
น่ารักมั๊กมาก
น่ารักมั๊กมาก
