หนาวไฟพิศวาส
การพูดเล่นโดยไม่คิดถึงใจคนฟัง นำมาซึ่งความปวดร้าวสุดชีวิตให้กับชายสองคน คนที่ต้องสูญเสียคนรักไปตลอดการ ภูชิสะต้องการดับไฟแค้นของตัวเองด้วยการสั่งสอนให้มีนาได้รู้รสของความเจ็บปวด เขาต้องการเห็นหญิงคนนี้ตายตกตามไปกับน้องชายของเขา หากว่า มีนากลับต้องการทวงแค้นนั้นคืน หากว่า เธอกลับได้รับรู้ว่าทำไมภูชิสะจึงทำอย่างนั้นแม้เปลวไฟยังให้ความร้อนไม่ได้นอกจากยิ่งใกล้ ยิ่งหนาวนัก
Tags: แค้น แสน แค้น
ตอน: ตามผลงาน
เมื่อประตูห้องน้ำปิดไปแล้ว กันยาเองที่แค้นใจจนแทบนั่งไม่ติด ชื่อภูชิสะกึกก้องร้องลั่น และเยาะเย้ย ราวกับว่า ภาพวันวาน ในเวลาที่เขาเดินเข้ามานั่น ปรากฏเป็นภาพของ อมนุษย์สักตัว ที่ถือมีด แล้วตรงเข้ามาควักหัวใจของคนเป็นพี่สาว ซึ่งรักน้องสาวอย่างสุดหัวใจ เขาแหวกอกควักหัวใจของเธอไปขยี้เล่น แล้วยังหัวเราะได้อย่างคุ้มคลั่ง
ป่านนี้มันคนนั้นหรืออ้ายวายร้ายคนนั้นคงนั่งกระดิกเท้า กับชัยชนะอันน่าโสโครกของมันอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง มันอยู่ที่ไหน
กันยาคิด แล้วรีบดีดความความอยากรู้ออกไปจากสมองอย่างรวดเร็ว
อยู่ที่ไหนช่างมัน ขออย่างให้น้องสาวของเธอไปเจอะเจอกับปีศาจตนนั้นอีกก็พอ เธอจะกันทุกวิถีทางไม่ให้มีนาได้พ้นตาเลยคอยดูเถอะ!!
สายน้ำที่รินรดกายของมีนา เหมือนน้ำเย็นเยียบจากขั้วโลกราดรด ทำให้กายของหญิงสาวสั่นสะท้านราวกับเป็นไข้สูงแล้วต้องมาถูกน้ำอีกซ้ำ ความรัก แค่คิดว่าลืม ใช่ว่าลืมโดยง่าย ความแค้น แค่คิดว่าได้แก้แค้น มันเป็นเพียงอารมณ์วูบหนึ่ง ที่เกิดขึ้น แล้วจะจางลงไปด้วยเหตุผลต่างๆนานาที่เจ้าตัวหามาหักล้างในที่สุด
คนฉลาด แตกต่างกับคนคิดสั้น ด้วยความคิด จะคิดดีหรือคิดร้าย ล้วนมีเหตุผลมารองรับเสมอ ความหนาวของสายน้ำเกิดจากการที่จิตใจของมีนายังอ่อนแอ อ่อนไหว และอดคิดไม่ได้ว่า การลาจากนั้นอาจไม่ใช่ตลอดกาล
ร่างได้สัดส่วนของมีนาเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอพันผ้าเช็ดตัวออกมาเดินเกือบเป็นย่อง เจ็บและเกร็งท้องน้อย ซึ่งสาเหตุมาจากอะไรเจ้าตัวรู้ดีทีเดียว และสิ่งนั้นตอกย้ำการกระทำที่เกิดขึ้นว่า ไม่ใช่เพียงความฝัน
พี่สาวแสนดีอย่างกันยา เตรียมชุดนอน ซึ่งเลือกแล้วเกือบหมดตู้ไม่มีชุดไหนที่ไม่โป๊เลยสักชุดเดียว ดังนั้นจึงเลือกชุดโป๊น้อย และเสื้อคลุมส่งให้น้องสาวเมื่ออีกฝ่ายออกมาจากห้องน้ำแล้ว
“พี่เมย์”
“แต่งตัวสิ จะได้ไปทานข้าวกัน”
“มาย ไม่หิวค่ะ”
กันยารู้ว่าใครจะไปกินลง เธอเองยังหายหิวเมื่อต้องเผชิญเรื่องร้ายของน้องสาว แต่เพราะต้องการทำให้เรื่องร้ายกลายเป็นเรื่องธรรมดา หญิงผู้พี่จึงทำตัวตามปกติ เพื่อให้น้องสาวลืมเรื่องร้ายโดยเร็ว
“กินสักหน่อย นุ่มผัดพริกแกงเนื้อไว้ มายชอบนี่นา นุ่ม นี่ก็ช่างรู้จักดีเหมือนกันนะ”
“ให้มายได้พักนะคะพี่เมย์” หญิงสาววิงวอน สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว กันยามองหน้าน้องสาว เห็นแววเศร้าไม่จางหาย จึงได้แต่พยักหน้ารับ
ในที่สุด ผัดพริกแกง และไข่น้ำของนุ่ม ก็ไม่มีใครได้ลิ้มชิมรสสักคน แม่บ้านเองก็อดข้าวไปกับนายสาวทั้งสองคน พลางคิดแค้นไปตามประสาว่า หากได้พบภูชิสะอีกครั้งเดียว เธอจะเอายาฆ่าแมลงใส่น้ำให้กิน ขณะคิด เสียงไซเรนตำรวจดังเข้ามาในหมู่บ้าน นุ่มรีบคิดในมุมทกลับทันทีว่า เอาแค่ใช้น้ำสาดไล่ก็พอ!!
ฤดูฝนของทุกปี เคยเป็นความหวังของคนประเทศนี้ เพราะการได้รับน้ำเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงและการเจริญงอกงามของพืชพันธุ์ โดยเฉพาะอาชีพของเกษตรกร หากว่า เพียงชั่วปีเดียวที่น้ำมากล้น กลับทำให้คนหลายล้านคนเกรงกลัวฤดูอันชุ่มชื้นนี้ไปเสียแล้ว นั่นเกิดเพราะคนเจ็บและจำ บางคนมีการป้องกันล่วงหน้า แต่หลายคน ทำเป็นลืมเรื่องร้าย เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่กับสิ่งที่ต้องเผชิญ
ที่ออฟฟิศในโรงงานแปรรูป พี มิลค์
วันนี้ภูชิสะแต่งกายด้วยชุดฟอร์มบริษัทเดินขรึมดูการทำงานของพนักงานโดยมียุทธนาเดินรายงานตามขั้นตอน หลังจากนั้นเข้าออฟฟิศ ชายร่างใหญ่นั่งลงบนเก้าอี้ส่วนตัว ยุทธนานั่งตรงข้าม ยังไม่ทันกล่าวอะไรภูชิสะก็แทรกขึ้นมาเสียก่อนว่า
“หาผู้ช่วยมาใหม่แทนคนเก่าได้หรือยังต้อม”
“ครับปิดประกาศไปนานแล้ว แต่ที่มาสมัครไม่ตรงเสปกครับ” เขายิ้มมุมปาก
“เสปกแบบไหนถึงจะถูกใจแกล่ะเจ้าต้อม”
“ต้องเก่งแล้วก็สวย”
“ทำไมต้องสวย”
“ออกงานไม่อายใคร ติดต่องานใครเขาก็ต้องเกรงใจในความสวย”
“เลยหายาก เพราะแกมัวแต่เฟ้นเหนื่อยตายอย่ามาว่าฉันใช้งานหนักล่ะ”
“ไม่หนักหรอกครับ ผมขอบพระคุณ นายต่างหากครับที่ให้โอกาสเด็กฝึกงานอย่างผม” ภูชิสะสะกิดใจนิด
ภูชิสะจึงสะกิดใจให้นึกถึง ว่าครั้งหนึ่งผู้ชายมาดดีตรงหน้านี้ เป็นเด็กกำพร้ามซัดเซมาหางานทำ ซึ่งภูชิสะ ต้องส่ายหน้า เพราะอายุยุทธนาเพิ่งสิบกว่าขวบ เขาไม่ร็จะรับมาทำหน้าที่อะไร สุดท้ายจึงถามว่าทำงานเพื่ออะไร อีกฝ่ายตอบว่า อยากเรียนหนังสือ
ภูชิสะจึงให้ไปทำงานที่ฟาร์ม เขาได้เห็นความขยันขันแข็งของอีกฝ่าย ตลอดหนึ่งปี ในที่สุดเขาจึงทำเรื่องรับอีกฝ่ายเป็นน้องชายบุญธรรม เปลี่ยนมาใช้นามสกุลของเขา
อคิราภ์ อิจฉายุทธนา เพราะอีกฝ่ายเอาดีได้ ดีกว่าทุกอย่าง อคิราภ์ติดพี่ชายแจ ถามย้ำแล้วย้ำอีกว่า รักเขาคนเดียว ไม่ให้รักน้องคนใหม่ ที่สำคัญ อคิราภ์ไม่ให้ยุทธนาเรียกภูชิสะว่าพี่ แล้วก็ทำตัวอ้อนเป็นเด็ก แต่เพราะน้องชายทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตเขาจึงรัก อคิราภ์เหมือนลูก มากกว่าน้องชาย
น้องของเขาอยู่ที่ไหนกันนะ...การกระทำของพี่ชายคนนี้อาจจะส่งวิญญาณของผู้หญิงที่หลอกน้องของเขาให้ไปอยู่ด้วยกันแล้วก็ได้
“นาย”
“อะไร”
“ผมเห็นนายถือหนังสือพิมพ์ทุกฉบับมาเป็นเดือนแล้วนะครับ นายกำลังสนใจข่าวอะไรหรือครับ”
ชายหนุ่มชะงักไปนิด ก่อนเอ่ยไปข้างๆคูๆว่า
“อยากหาอะไรใหม่ๆดูบ้าง”
“ข่าวหนังสือพิมพ์มีอะไรใหม่หรือครับนอกจากอาชยกรรม นายยังถือหนังสืออาชญากรรมด้วยครับ หรือว่าอยากรู้มีใครฆ่าวัวผิดกฎหมาย”
“แส่ไม่เข้าท่าแล้วไง” ภูชิสะด่าอีกฝ่ายเพราะรู้ทัน เขาอยากรู้ข่าว มีหญิงสาวคนที่เขาต้องการให้ตายนั้น ได้ฆ่าตัวตายไปหรือยัง ชายร่างใหญ่เปลี่ยนเรื่องถามเข้างานอีกว่า
“ต้อมแกทำงานให้ฉันกี่ปีแล้วนะ”
“ทำจริง ๆ ไม่ถึงแปดปีหรอกครับเพราะนายให้โอกาสผมไปเรียนหนังสือซะมาก”
“แต่ความรู้นายก็ช่วยฉันได้มากเหมือนกันฉันชอบคนรักงาน อีกหน่อยนายจะมีทุกอย่าง อยากลองมีฟาร์มมั้ย”
“โธ่นาย” เขาคราง “ไม่เอาหรอกครับ เป็นลูกจ้างนายจนแก่ตายไปเลยครับ”
ความกตัญญูรู้คุณ ทำให้ยุทธนารู้สึกว่าต้องช่วยผู้เป็นนายจนกว่าจะหาไม่ ภูชิสะไม่มีใครที่เขาไว้ใจมากเท่ากับกับเขาเอง ดังนั้นยุทธนาจึงสำนึกในหน้าที่ของคนดี
เงินเดือนค่อนแสนมากพอที่เขาอยู่สุขสบายแล้ว เด็กท้องนายากจน ชายหนุ่มมาถึงจุดนี้เพราะมือผู้ชายตรงหน้าจะเอาปัญญาที่ไหนไปเรียนถ้าเขาไม่ให้ทุน
“เอาล่ะฉันจะไปกรุงเทพฯหลายวัน ฝากงานทางนี้ด้วย แล้วก็ไม่อยากหลังหักเพราะทำงานมากล่ะก็รีบ แกหาผู้ช่วยที่ไม่ต้องสวยมากนักก็ได้เจ้าต้อม”
“ความจริงผู้หญิงของนายแต่ละคนสวยทั้งนั้น ส่งมาเป็นเจ้าของสักคนสิครับ”
“พวกดีแต่สวย พอให้ทำงานร้องยี้ทั้งนั้นแหละ” เขากึ่งหยันสาวที่ผ่านมาและผ่านไป
“คุณปรียาล่ะครับขยันดีนะครับ ผมเห็นเธอทำงานเก่ง”
“ขยันแต่ไม่สวย” ภูชิสะพูดกลั้วหัวเราะ “เอาเป็นเพื่อนได้ นอกนั้นยังไม่คิด วะต้อม “กล่าวจบผู้ชายทั้งคู่จึงหัวเราะชอบใจ
ชายผู้เป็นเจ้าของกิจการ ผุดลุกจากเก้าอี้นั่ง เพื่อออกไปธุระตามที่บอกกับยุทธนาไว้ ผู้จัดการหนุ่มหล่อเดินออกมาส่งยังโรงเก็บรถ ซึ่งเป้นอาคารใหญ่ ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย
“นายไปกรุงเทพฯทำไมครับ”
“เข้าตลาดหลักทรัพย์หน่อย”
ยุทธนาพยักหน้ารับ แล้วจึงยกมือไหว้อีกฝ่ายเป็นการลาจากชั่วคราว ทุกครั้งที่เห็นหน้าและมารยาทของยุทธนา ชายผู้เป็นทั้งนายและพี่บุญธรรมจะต้องคิดถึงน้องในสายเลือดซึ่งจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ถ้าอคิราภ์เข้มแข็ง ถ้าอคิราภ์...เพื่อนของเขานั้นเองที่บอกว่า ยุทธนาเหมือนน้องชายแท้จริงของเขามากกว่าอคิราภ์เสียอีก
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ แต่งกายเรียบร้อยคำแปงถือกระเป๋าผ้าเดินนำออกมาก่อน
ข่าว “นัง” คนนั้นเงียบ อาจจะตายโดยไม่ได้ลงข่าวก็เป็นได้ หากว่าไม่สะใจเท่าไหร่ที่ไม่ได้รับข่าว เมื่อถึงจุดหมายที่บ้านพักเขาสั่งคนสนิท
“คำแปงไปดูบ้านนั้นซิ แค่ดูก็พอ”
“บ้านไหน”
“บ้านที่ฉันเคยไปเมื่อเกือบสองเดือนก่อน” หากแล้วคนเป็นนายนึกขึ้นได้ว่า เขาไปเพียงลำพัง คนขับรถไม่ได้มาด้วย ดังนั้นเขาจึงให้รายละเอียดกับคนขับรถไป
คำแปงมาเยือนตามคำสั่งในเวลาไม่นานนัก
บ้านนกยูงดูเงียบเหงาราวกับไม่มีชีวิตอาศัยอยู่ ประตูบ้านภายนอกปิดล็อกกุญแจ ต้นไม้แห้งปลิวเกลื่อนพื้นสนามหญ้าซึ่งดูรกไร้การดูแล คำแปงกลับไปรายงานสภาพที่เห็น
“เหมือนไม่มีคนอยู่ดูรกร้างครับนาย”
ใบหน้างามดูเฉยชา ไร้ความรู้สึก คำแปงอึดอัดไม่รู้จะรายงานอะไรต่อไปอีก กระทั่งคนเป็นนายสั่งซ้ำมาว่า
“ตอนมืดแกไปดูอีกรอบ”
บรรยากาศไม่ผิดกับที่เขามาพบในเวลากลางวัน คำแปงซุ่มดูอยู่นานจนแน่ใจไม่มีใครอยู่ ดังนั้นจึงกลับไปรายงานนายตามเดิม
นายยังคงรับฟังอย่างสงบ จนคำแปงแอบค่อน อยากรู้ไปทำไมในเมื่อค่าเท่ากัน หากคนเป็นนายหมกมุ่นครุ่นคิด เกิดอะไรขึ้น ?
ป่านนี้มันคนนั้นหรืออ้ายวายร้ายคนนั้นคงนั่งกระดิกเท้า กับชัยชนะอันน่าโสโครกของมันอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง มันอยู่ที่ไหน
กันยาคิด แล้วรีบดีดความความอยากรู้ออกไปจากสมองอย่างรวดเร็ว
อยู่ที่ไหนช่างมัน ขออย่างให้น้องสาวของเธอไปเจอะเจอกับปีศาจตนนั้นอีกก็พอ เธอจะกันทุกวิถีทางไม่ให้มีนาได้พ้นตาเลยคอยดูเถอะ!!
สายน้ำที่รินรดกายของมีนา เหมือนน้ำเย็นเยียบจากขั้วโลกราดรด ทำให้กายของหญิงสาวสั่นสะท้านราวกับเป็นไข้สูงแล้วต้องมาถูกน้ำอีกซ้ำ ความรัก แค่คิดว่าลืม ใช่ว่าลืมโดยง่าย ความแค้น แค่คิดว่าได้แก้แค้น มันเป็นเพียงอารมณ์วูบหนึ่ง ที่เกิดขึ้น แล้วจะจางลงไปด้วยเหตุผลต่างๆนานาที่เจ้าตัวหามาหักล้างในที่สุด
คนฉลาด แตกต่างกับคนคิดสั้น ด้วยความคิด จะคิดดีหรือคิดร้าย ล้วนมีเหตุผลมารองรับเสมอ ความหนาวของสายน้ำเกิดจากการที่จิตใจของมีนายังอ่อนแอ อ่อนไหว และอดคิดไม่ได้ว่า การลาจากนั้นอาจไม่ใช่ตลอดกาล
ร่างได้สัดส่วนของมีนาเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอพันผ้าเช็ดตัวออกมาเดินเกือบเป็นย่อง เจ็บและเกร็งท้องน้อย ซึ่งสาเหตุมาจากอะไรเจ้าตัวรู้ดีทีเดียว และสิ่งนั้นตอกย้ำการกระทำที่เกิดขึ้นว่า ไม่ใช่เพียงความฝัน
พี่สาวแสนดีอย่างกันยา เตรียมชุดนอน ซึ่งเลือกแล้วเกือบหมดตู้ไม่มีชุดไหนที่ไม่โป๊เลยสักชุดเดียว ดังนั้นจึงเลือกชุดโป๊น้อย และเสื้อคลุมส่งให้น้องสาวเมื่ออีกฝ่ายออกมาจากห้องน้ำแล้ว
“พี่เมย์”
“แต่งตัวสิ จะได้ไปทานข้าวกัน”
“มาย ไม่หิวค่ะ”
กันยารู้ว่าใครจะไปกินลง เธอเองยังหายหิวเมื่อต้องเผชิญเรื่องร้ายของน้องสาว แต่เพราะต้องการทำให้เรื่องร้ายกลายเป็นเรื่องธรรมดา หญิงผู้พี่จึงทำตัวตามปกติ เพื่อให้น้องสาวลืมเรื่องร้ายโดยเร็ว
“กินสักหน่อย นุ่มผัดพริกแกงเนื้อไว้ มายชอบนี่นา นุ่ม นี่ก็ช่างรู้จักดีเหมือนกันนะ”
“ให้มายได้พักนะคะพี่เมย์” หญิงสาววิงวอน สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว กันยามองหน้าน้องสาว เห็นแววเศร้าไม่จางหาย จึงได้แต่พยักหน้ารับ
ในที่สุด ผัดพริกแกง และไข่น้ำของนุ่ม ก็ไม่มีใครได้ลิ้มชิมรสสักคน แม่บ้านเองก็อดข้าวไปกับนายสาวทั้งสองคน พลางคิดแค้นไปตามประสาว่า หากได้พบภูชิสะอีกครั้งเดียว เธอจะเอายาฆ่าแมลงใส่น้ำให้กิน ขณะคิด เสียงไซเรนตำรวจดังเข้ามาในหมู่บ้าน นุ่มรีบคิดในมุมทกลับทันทีว่า เอาแค่ใช้น้ำสาดไล่ก็พอ!!
ฤดูฝนของทุกปี เคยเป็นความหวังของคนประเทศนี้ เพราะการได้รับน้ำเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงและการเจริญงอกงามของพืชพันธุ์ โดยเฉพาะอาชีพของเกษตรกร หากว่า เพียงชั่วปีเดียวที่น้ำมากล้น กลับทำให้คนหลายล้านคนเกรงกลัวฤดูอันชุ่มชื้นนี้ไปเสียแล้ว นั่นเกิดเพราะคนเจ็บและจำ บางคนมีการป้องกันล่วงหน้า แต่หลายคน ทำเป็นลืมเรื่องร้าย เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่กับสิ่งที่ต้องเผชิญ
ที่ออฟฟิศในโรงงานแปรรูป พี มิลค์
วันนี้ภูชิสะแต่งกายด้วยชุดฟอร์มบริษัทเดินขรึมดูการทำงานของพนักงานโดยมียุทธนาเดินรายงานตามขั้นตอน หลังจากนั้นเข้าออฟฟิศ ชายร่างใหญ่นั่งลงบนเก้าอี้ส่วนตัว ยุทธนานั่งตรงข้าม ยังไม่ทันกล่าวอะไรภูชิสะก็แทรกขึ้นมาเสียก่อนว่า
“หาผู้ช่วยมาใหม่แทนคนเก่าได้หรือยังต้อม”
“ครับปิดประกาศไปนานแล้ว แต่ที่มาสมัครไม่ตรงเสปกครับ” เขายิ้มมุมปาก
“เสปกแบบไหนถึงจะถูกใจแกล่ะเจ้าต้อม”
“ต้องเก่งแล้วก็สวย”
“ทำไมต้องสวย”
“ออกงานไม่อายใคร ติดต่องานใครเขาก็ต้องเกรงใจในความสวย”
“เลยหายาก เพราะแกมัวแต่เฟ้นเหนื่อยตายอย่ามาว่าฉันใช้งานหนักล่ะ”
“ไม่หนักหรอกครับ ผมขอบพระคุณ นายต่างหากครับที่ให้โอกาสเด็กฝึกงานอย่างผม” ภูชิสะสะกิดใจนิด
ภูชิสะจึงสะกิดใจให้นึกถึง ว่าครั้งหนึ่งผู้ชายมาดดีตรงหน้านี้ เป็นเด็กกำพร้ามซัดเซมาหางานทำ ซึ่งภูชิสะ ต้องส่ายหน้า เพราะอายุยุทธนาเพิ่งสิบกว่าขวบ เขาไม่ร็จะรับมาทำหน้าที่อะไร สุดท้ายจึงถามว่าทำงานเพื่ออะไร อีกฝ่ายตอบว่า อยากเรียนหนังสือ
ภูชิสะจึงให้ไปทำงานที่ฟาร์ม เขาได้เห็นความขยันขันแข็งของอีกฝ่าย ตลอดหนึ่งปี ในที่สุดเขาจึงทำเรื่องรับอีกฝ่ายเป็นน้องชายบุญธรรม เปลี่ยนมาใช้นามสกุลของเขา
อคิราภ์ อิจฉายุทธนา เพราะอีกฝ่ายเอาดีได้ ดีกว่าทุกอย่าง อคิราภ์ติดพี่ชายแจ ถามย้ำแล้วย้ำอีกว่า รักเขาคนเดียว ไม่ให้รักน้องคนใหม่ ที่สำคัญ อคิราภ์ไม่ให้ยุทธนาเรียกภูชิสะว่าพี่ แล้วก็ทำตัวอ้อนเป็นเด็ก แต่เพราะน้องชายทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตเขาจึงรัก อคิราภ์เหมือนลูก มากกว่าน้องชาย
น้องของเขาอยู่ที่ไหนกันนะ...การกระทำของพี่ชายคนนี้อาจจะส่งวิญญาณของผู้หญิงที่หลอกน้องของเขาให้ไปอยู่ด้วยกันแล้วก็ได้
“นาย”
“อะไร”
“ผมเห็นนายถือหนังสือพิมพ์ทุกฉบับมาเป็นเดือนแล้วนะครับ นายกำลังสนใจข่าวอะไรหรือครับ”
ชายหนุ่มชะงักไปนิด ก่อนเอ่ยไปข้างๆคูๆว่า
“อยากหาอะไรใหม่ๆดูบ้าง”
“ข่าวหนังสือพิมพ์มีอะไรใหม่หรือครับนอกจากอาชยกรรม นายยังถือหนังสืออาชญากรรมด้วยครับ หรือว่าอยากรู้มีใครฆ่าวัวผิดกฎหมาย”
“แส่ไม่เข้าท่าแล้วไง” ภูชิสะด่าอีกฝ่ายเพราะรู้ทัน เขาอยากรู้ข่าว มีหญิงสาวคนที่เขาต้องการให้ตายนั้น ได้ฆ่าตัวตายไปหรือยัง ชายร่างใหญ่เปลี่ยนเรื่องถามเข้างานอีกว่า
“ต้อมแกทำงานให้ฉันกี่ปีแล้วนะ”
“ทำจริง ๆ ไม่ถึงแปดปีหรอกครับเพราะนายให้โอกาสผมไปเรียนหนังสือซะมาก”
“แต่ความรู้นายก็ช่วยฉันได้มากเหมือนกันฉันชอบคนรักงาน อีกหน่อยนายจะมีทุกอย่าง อยากลองมีฟาร์มมั้ย”
“โธ่นาย” เขาคราง “ไม่เอาหรอกครับ เป็นลูกจ้างนายจนแก่ตายไปเลยครับ”
ความกตัญญูรู้คุณ ทำให้ยุทธนารู้สึกว่าต้องช่วยผู้เป็นนายจนกว่าจะหาไม่ ภูชิสะไม่มีใครที่เขาไว้ใจมากเท่ากับกับเขาเอง ดังนั้นยุทธนาจึงสำนึกในหน้าที่ของคนดี
เงินเดือนค่อนแสนมากพอที่เขาอยู่สุขสบายแล้ว เด็กท้องนายากจน ชายหนุ่มมาถึงจุดนี้เพราะมือผู้ชายตรงหน้าจะเอาปัญญาที่ไหนไปเรียนถ้าเขาไม่ให้ทุน
“เอาล่ะฉันจะไปกรุงเทพฯหลายวัน ฝากงานทางนี้ด้วย แล้วก็ไม่อยากหลังหักเพราะทำงานมากล่ะก็รีบ แกหาผู้ช่วยที่ไม่ต้องสวยมากนักก็ได้เจ้าต้อม”
“ความจริงผู้หญิงของนายแต่ละคนสวยทั้งนั้น ส่งมาเป็นเจ้าของสักคนสิครับ”
“พวกดีแต่สวย พอให้ทำงานร้องยี้ทั้งนั้นแหละ” เขากึ่งหยันสาวที่ผ่านมาและผ่านไป
“คุณปรียาล่ะครับขยันดีนะครับ ผมเห็นเธอทำงานเก่ง”
“ขยันแต่ไม่สวย” ภูชิสะพูดกลั้วหัวเราะ “เอาเป็นเพื่อนได้ นอกนั้นยังไม่คิด วะต้อม “กล่าวจบผู้ชายทั้งคู่จึงหัวเราะชอบใจ
ชายผู้เป็นเจ้าของกิจการ ผุดลุกจากเก้าอี้นั่ง เพื่อออกไปธุระตามที่บอกกับยุทธนาไว้ ผู้จัดการหนุ่มหล่อเดินออกมาส่งยังโรงเก็บรถ ซึ่งเป้นอาคารใหญ่ ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย
“นายไปกรุงเทพฯทำไมครับ”
“เข้าตลาดหลักทรัพย์หน่อย”
ยุทธนาพยักหน้ารับ แล้วจึงยกมือไหว้อีกฝ่ายเป็นการลาจากชั่วคราว ทุกครั้งที่เห็นหน้าและมารยาทของยุทธนา ชายผู้เป็นทั้งนายและพี่บุญธรรมจะต้องคิดถึงน้องในสายเลือดซึ่งจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ถ้าอคิราภ์เข้มแข็ง ถ้าอคิราภ์...เพื่อนของเขานั้นเองที่บอกว่า ยุทธนาเหมือนน้องชายแท้จริงของเขามากกว่าอคิราภ์เสียอีก
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ แต่งกายเรียบร้อยคำแปงถือกระเป๋าผ้าเดินนำออกมาก่อน
ข่าว “นัง” คนนั้นเงียบ อาจจะตายโดยไม่ได้ลงข่าวก็เป็นได้ หากว่าไม่สะใจเท่าไหร่ที่ไม่ได้รับข่าว เมื่อถึงจุดหมายที่บ้านพักเขาสั่งคนสนิท
“คำแปงไปดูบ้านนั้นซิ แค่ดูก็พอ”
“บ้านไหน”
“บ้านที่ฉันเคยไปเมื่อเกือบสองเดือนก่อน” หากแล้วคนเป็นนายนึกขึ้นได้ว่า เขาไปเพียงลำพัง คนขับรถไม่ได้มาด้วย ดังนั้นเขาจึงให้รายละเอียดกับคนขับรถไป
คำแปงมาเยือนตามคำสั่งในเวลาไม่นานนัก
บ้านนกยูงดูเงียบเหงาราวกับไม่มีชีวิตอาศัยอยู่ ประตูบ้านภายนอกปิดล็อกกุญแจ ต้นไม้แห้งปลิวเกลื่อนพื้นสนามหญ้าซึ่งดูรกไร้การดูแล คำแปงกลับไปรายงานสภาพที่เห็น
“เหมือนไม่มีคนอยู่ดูรกร้างครับนาย”
ใบหน้างามดูเฉยชา ไร้ความรู้สึก คำแปงอึดอัดไม่รู้จะรายงานอะไรต่อไปอีก กระทั่งคนเป็นนายสั่งซ้ำมาว่า
“ตอนมืดแกไปดูอีกรอบ”
บรรยากาศไม่ผิดกับที่เขามาพบในเวลากลางวัน คำแปงซุ่มดูอยู่นานจนแน่ใจไม่มีใครอยู่ ดังนั้นจึงกลับไปรายงานนายตามเดิม
นายยังคงรับฟังอย่างสงบ จนคำแปงแอบค่อน อยากรู้ไปทำไมในเมื่อค่าเท่ากัน หากคนเป็นนายหมกมุ่นครุ่นคิด เกิดอะไรขึ้น ?
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ค. 2555, 14:34:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.ค. 2555, 14:34:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 2428
| << คิด | เหยียบถิ่น >> |
แพม 9 ก.ค. 2555, 18:42:05 น.
นี่ก็อีกคน สอนน้องไม่ดีก็ไม่คิดนะ
นี่ก็อีกคน สอนน้องไม่ดีก็ไม่คิดนะ
nutcha 9 ก.ค. 2555, 19:17:05 น.
มายท้องแล้วหรือเปล่าพี่เมย์เลยพาไปอยู่ที่อื่น
มายท้องแล้วหรือเปล่าพี่เมย์เลยพาไปอยู่ที่อื่น
นุช 9 ก.ค. 2555, 21:07:21 น.
ตามคุณรุ่งมาอ่านที่เวปนี้ค่ะ อยากรอดูมายแก้แค้นนายภูว่าจะสะใจแค่ไหน(สงสัยจะซาดิส) รออ่านต่อค่ะ
ตามคุณรุ่งมาอ่านที่เวปนี้ค่ะ อยากรอดูมายแก้แค้นนายภูว่าจะสะใจแค่ไหน(สงสัยจะซาดิส) รออ่านต่อค่ะ
anonym 9 ก.ค. 2555, 21:44:09 น.
หลายคนอยากให้มายแก้แค้น
แต่เรายังคงความคิดเดิม
อยากให้พี่เมย์เป็นคนแก้แค้นและเป็นนางเอก
...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่อยากอ่ะ เหอๆ
หลายคนอยากให้มายแก้แค้น
แต่เรายังคงความคิดเดิม
อยากให้พี่เมย์เป็นคนแก้แค้นและเป็นนางเอก
...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่อยากอ่ะ เหอๆ
นางแก้ว 10 ก.ค. 2555, 09:16:22 น.
พลิกล็อกตลอดค่ะนิยายนางแก้ว เขียนไปอ่านไปพร้อมคุณผู้อ่าน แต่พล็อตนั้นวางไว้แล้ว กำหนดเอาไว้แล้ว เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เดี๋ญสนิยายมันจะ โก ทู เดอะ ซี
พลิกล็อกตลอดค่ะนิยายนางแก้ว เขียนไปอ่านไปพร้อมคุณผู้อ่าน แต่พล็อตนั้นวางไว้แล้ว กำหนดเอาไว้แล้ว เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เดี๋ญสนิยายมันจะ โก ทู เดอะ ซี
อริสา 10 ก.ค. 2555, 11:36:49 น.
รอดูกันต่อไป
รอดูกันต่อไป
Zephyr 10 ก.ค. 2555, 21:11:42 น.
เอิ่ม เค้าไม่ได้อยากให้มายตายนะคะ แต่แค่คิดว่า นิสัยมายดูไม่น่าจะแค้นใครได้ แต่ก็นะคนเรามันเปลี่ยนกันได้ ยิ่งมีแรงผลักดัน ยิ่งก็....
แต่แบบคิดว่า พี่สาวมาแก้แค้นแทนน้องเหมือนพี่ชายแก้แค้นแทนน้องเหมือนกัน น่าจะฉะกันสนุก ดูพี่เมย์กะพี่ภูปะทะกัน คงกินกันไม่ลง ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้จะเชียร์มุมไหนเลย
เอ๊ มาแบบนี้ พี่เมย์คู่พี่ต้อมป่าวคะ
เอิ่ม เค้าไม่ได้อยากให้มายตายนะคะ แต่แค่คิดว่า นิสัยมายดูไม่น่าจะแค้นใครได้ แต่ก็นะคนเรามันเปลี่ยนกันได้ ยิ่งมีแรงผลักดัน ยิ่งก็....
แต่แบบคิดว่า พี่สาวมาแก้แค้นแทนน้องเหมือนพี่ชายแก้แค้นแทนน้องเหมือนกัน น่าจะฉะกันสนุก ดูพี่เมย์กะพี่ภูปะทะกัน คงกินกันไม่ลง ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้จะเชียร์มุมไหนเลย
เอ๊ มาแบบนี้ พี่เมย์คู่พี่ต้อมป่าวคะ
Barby 29 ก.ค. 2555, 18:40:39 น.
อยากให้เมย์คู่ภูชิสะ และมายคู่ต้อมจัง อ่านต่อดีกว่าค่ะ
อยากให้เมย์คู่ภูชิสะ และมายคู่ต้อมจัง อ่านต่อดีกว่าค่ะ