หนาวไฟพิศวาส
การพูดเล่นโดยไม่คิดถึงใจคนฟัง นำมาซึ่งความปวดร้าวสุดชีวิตให้กับชายสองคน คนที่ต้องสูญเสียคนรักไปตลอดการ ภูชิสะต้องการดับไฟแค้นของตัวเองด้วยการสั่งสอนให้มีนาได้รู้รสของความเจ็บปวด เขาต้องการเห็นหญิงคนนี้ตายตกตามไปกับน้องชายของเขา หากว่า มีนากลับต้องการทวงแค้นนั้นคืน หากว่า เธอกลับได้รับรู้ว่าทำไมภูชิสะจึงทำอย่างนั้นแม้เปลวไฟยังให้ความร้อนไม่ได้นอกจากยิ่งใกล้ ยิ่งหนาวนัก
Tags: แค้น แสน แค้น

ตอน: สุดแค้น

ภูชิสะ เกาะระเบียงไม้ บนเรือนที่พัก ชายหนุ่มทอดอารมณ์คิดไปไกล จนเหลือบแลเห็นเพื่อนทั้งสอง สุภาพและกำธรลงจากรถปิกอัพสี่ประตูสีทองหอบหิ้วเครื่องดองของเมาตรงมาไปที่เรือนพักของเขา หลังจากมาถึง จึงเรียกแม่บ้านและผู้ช่วยด้วยน้ำเสียงเอะอะ ทั้งแสนคำ และคำหล้าสองน้าหลาน ไม่รู้ว่า แขกกิตติมศักดิ์จะใช้ใครกันแน่จึงเสนอหน้ามาทั้งสองคน
สุภาพส่งของในมือให้คำหล้าไปจัดทำพร้อมแสนคำ ส่วนพวกเขาไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่งทุกครั้งที่เคยมาดื่ม ภูชิสะพาร่างสูงใหญ่ไปนั่งบนเก้าอี้ตัวประจำของเขาเช่นกัน
กำธรเอ่ยนำก่อนว่า
“หาตัวยากจริง ๆ โทรศัพท์เป็นอะไรวะ”
“แบตหมด ลืมสำรอง” ชายหนุ่มบอกความจำเป็น “แล้วก็อยู่ต่างด้าว”
“แกไปเขมร หรือพม่าละถึงเรียกต่างด้าว”
“เดนมาร์กก็ต่างด้าว ฉันก็แปลกใจนะ สมัยก่อนคนไทยเรียกเหมือนกันหมดว่าต่างด้าวต่างแดน แต่เดี๋ยวนี้ ต่างด้าวคือเพื่อนบ้านใกล้กัน ส่วนพวกตาน้ำข้าวเรียกต่างชาติ”
“ยังกะแกไม่มีเชื้อสายลูกครึ่งเลยนะใหญ่”
“หมดเชื้อไปแล้วน่า ตั้งแต่รุ่นปู่”
“แต่แกยังเป็นอาหรับอยู่เลยนะ ใหญ่” สุภาพเอ่ยบอกถึงลักษณะของเพื่อนเหมือนชาวตะวันออกไกลเชื้อสายผู้ดี ซึ่งจะมีผิวขาว
“แกสองคนก็เหมือนคนต่างด้าว”
“อย่าบอกว่าฉันเป็นเกาหลีล่ะ ปลื้มตายห่าเลย”หมอกำธรเอ่ยออกตัวมาก่อน ทำให้สุภาพหัวเราะ ก้าก ก่อนร้องเพลงจีนเนื้อไทยโบราณ
“เจ๊กจีน เขาอยู่ตีนฟ้า ลมพัดพามาอยู่เมืองไทย อีอยู่ไม่เท่าไหร่ อีก็ไปเป็นอาเสีย อี อี๊ อี อี๊ อีอี่อีอี้ ฮ้อ”
พอลงฮ้อ อาเสี่ยทำมือประสานกัน เหมือนไหว้เจ้า เป็นที่คึกครื้น
ระหว่างนั้น สองน้าหลานลำเลียง อาหาร กับแกล้ม และเครื่องดื่มพร้อมส่วนผสม ขึ้นมารับรองนายและผู้มาเยือน
เพียงพริบตาเดียว ทั้งสามรินเหล้าใส่เป็นแก้วที่สาม ราวกับว่า พวกเขาร้างการดื่มมานานเป็นปีกระนั้น
กำธรกระทุ้งสีข้างของเพื่อน
“ไปไหนเสียล่ะคนสวยคนนั้น”สุภาพชะแง้คล้ายมองหาใครสักคนในบ้านของเขาชายหนุ่มยิ่งสงสัย
“พวกแกเป็นอะไร ทำท่าชอบกล พูดแปลก”ภูชิสะขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง ยิ่ง
“เอาไปซ่อนที่ไหน” กำธรทำท่าเจ้าเล่ห์
“อะไรของแกวะ”
“คุณมีนาไงคนสวยที่บริษัทไง ทำไก๋ไม่รู้เรื่องไปได้”
“มีนา อ๋อ” เขานึกออก ยุทธนาโทรรายงานว่าได้ผู้ช่วยใหม่ทั้งสวยทั้งเก่ง
“ไหนล่ะ” สุภาพอยากเห็นผู้ที่เขาเข้าใจว่าเป็นเด็กใหม่ของเพื่อน
“พวกนาย อะไร” เขาอึง “นี่คิดว่าฉันทำอะไร นี่หยุดทำหน้าสอดรู้สอดเห็นซะที”
“หวงก็ไม่บอก” สุภาพบ่น
“หน้าหวงซะด้วยแม่คุณเอ๋ยผิวงี้ยังสวยใสธรรมชาติล้วน”
“นี่ยายมีนาอะไรของแกนี่ฉันยังไม่เคยเห็นเลยด้วยซ้ำ ต้อมมันรับเข้าทำงานแล้วก็พักที่บ้านมันถ้าสงสัยก็ไปสงสัยที่เจ้าต้อมโน่น”
“อ้าว เป็นประชาชนของผู้จัดการหรอกหรือ โธ่เอ๊ย คิดว่าของนายเสียอีกเห็นตรงเสปกนาย”
“ฟังแกพร่ำอย่างนี้แล้วชักอยากเห็นขึ้นมาเหมือนกัน”
“ว่าแล้ว นายพรานฤาจักปล่อยเหยื่อ ว่าแต่เป็นเด็กผู้จัดการหรือไง”
“เห็นว่าเป็นเด็กต่างจังหวัดไม่มีบ้านพัก แล้วพวกนายไปพบที่ไหนถึงเพ้อขนาดนี้”
“นี่คนเจอ” สุภาพโยนไปที่กำธร ซึ่งพยักหน้ารับสมอ้าง พร้อมยืนยันซึ่งเขาลุกขึ้นยืน และใช้เท้ายันไปที่สุภาพ
“เรายืนยัน” สุภาพผลักขาคนร่างผอม หมอกำธรเกือบถลา แต่คว้าพนักพิงเก้าอี้ไม้ทรงตัวได้ พลางบ่นพึม
“เมาลมซะแล้วกู”
“ท่ามากไปได้ไอ้กำ”เจ้าของบ้านชักสีหน้าตึง “น่าโดนเตะซ้ำอีกซักที”
“ไอ้พวกบ้ากำลัง “หมอหนุ่มต่อว่าเพื่อน แล้วเอ่ยต่อ “เธอสวย เลือดฝาดใสผิวสวยมาก เนื้อนมไข่ของแท้”
“ต้อมว่าจะพามา คงเรียบร้อยต้อมไปแล้วล่ะอยู่ร่วมบ้านตามลำพังตั้งสองอาทิตย์”
“บุญของนายต้อม มันทำบุญด้วยเนื้อนมไข่หรือไงหนอถึงได้ขาวเสียจนหยวกกล้วยชั้นในสุดยังต้องอาย ขาว สวย ใส อึ๋ม สะบึม บ๊ะ ละ เฮ่ย”
พร่ำพรรณนาแล้วอาเสี่ยสุภาพหันไปเอ่ยกับกำธรว่า
“เราไปถวายอาหารพระบ้างมั้ยกำ เลือกถวายแต่ เนื้อ นม ไข่ไปถวาย”
“อย่างนี้แกจะได้ผู้หญิงมือสองเป็นเมีย” หมอรักษาโรคหันไปเป็นหมอดู
สุภาพเริ่มมึนเมากับแอลกอฮอล์ เพราะดววไปหลายแก้ว จึงโวยใส่เพื่อนร่วมรุ่น
“แกเอาอะไรมาวัดค่าของบุญกรรมของฉันไอ้กำ พูดให้ถูกหูนะเว้ยถึง เป็นเพื่อนสนิท อั๊วก็เตะได้ ขนาดญาติกูยังเตะมาแล้ว แค่ยืมเงินไปสองล้านแล้วไม่ใช้คืน”
“ค่าที่แกคิดอกุศลเป็นที่ตั้งในการทำบุญน่ะสิเว้ย”
กล่าวจบ เพื่อนสามคนเฮฮาครึกครื้น ใครไม่ขอแต่พวกเขาขำและมีความสุข ที่ได้รวมหัวหันอย่างนี้ ดังนั้นแม้เวลาจะผ่านไปหลายชั่วโมง แต่เมื่อยังไม่มีใครคอพับคออ่อน เป็นไม่มีการเลิกทุกที !!

แสงเรืองรองสาดขึ้นบนแผ่นฟ้า เป็นการบอกว่าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นอีกวันหนึ่ง เวลาไม่เคยถอยหลัง ไม่ว่าจะใช้เวทมนต์ใดๆ
ยุทธนาสวมชุดพร้อมออกจากบ้าน ไปทำงาน หากมีนายังไม่ออกจากห้องหลังทานอาหารเช้า ซึ่งดูก็รู้ว่าฝืนทานไม่กี่คำ เขาเคาะประตูเรียก อีกฝ่ายเปิดรับแง้มนิด ทำเหมือนว่ามีความลับมากขึ้น
“มีนาคงไปพบนายไม่ได้ค่ะวันนี้”
“อ้าว ผมบอกนายไว้เสียด้วยว่าคุณจะไป”
“บอกว่าฉันป่วยได้มั้ยคะ”
ยุทธนามองความซีดเซียวชั่วคืนของอีกฝ่ายแล้วจึงสรุปว่า เธอคงป่วยจริงใบหน้าดูหม่นหมองลงไป เขาจะอังหน้าผาก หากหญิงสาวรีบปิดประตูทันที
ดังนั้นยุทธนาออกจากบ้านด้วยความไม่สบายใจ ต่อท่าทีที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคนของมีนา ส่วนหญิงสาว รอยุทธนาไปแล้วจึงได้เอนกายลงนั่งกึ่งนอนบนเตียงเดี่ยว หญิงสาวนอนก่ายหน้าผากครุ่นคิดหนัก แล้วความอ่อนแอก็รินไหลออกมาเป็นเพื่อนอีก
อคิราภ์ตายเพราะความเห็นแก่สนุกของหญิงสาว ภูชิสะหลอกลวงเพื่อสอนบทเรียนราคาแพงให้แก่เธอ มีนายอมรับแล้วว่าเธอช่างเป็นผู้หญิงตามที่ภูชิสะประณาม
“ผู้หญิงอย่างคุณช่างทุเรศสิ้นดี สนุกมากนักเหรอที่เห็นผู้ชายเป็นควาย”
ใช่เธอเคยประมาทและคิดว่าผู้ชายที่หลอกง่าย ไม่ต่างอะไรกับคนมีเขา บัดนี้ทุกสิ่งดูกลับตาลปัตรเธอรัก เขาเกลียด เธอโกรธ หากไม่เท่าที่เขาแค้น เขาแค้นโดยเหตุผลน้องชายตายจากโลกนี้ไปแล้ว เธอสมยอมให้เขาย่ำยี รับผิด และชดใช้ให้เขาหรือมีนา...ชดใช้อะไรให้กับภูชิสะ ผู้ชายที่ไม่มีวันอภัยให้กับเธอ
โอ้ ทำไมชีวิตจึงไม่เป็นไปอย่างที่แต่ละคนคิดและต้องการให้เป็น ทำไมมันจึงสับสน ซับซ้อน และเยือกเย็นเช่นนี้

ที่บ้านเช่าขนาดเล็ก
นุ่มติดตามนายสาวมาอยู่ร่วมชายคา หลังจากที่กันยาออกจากบ้านเพื่อทิ้งน้องสาว หากว่าอีกฝ่ายจะย้อนกลับไปหาเธอ การเสียค่าเช่าทำให้นุ่มเกิดความเสียดาย เมื่อเจ้าของบ้านเช่ามาเก็บค่าเช่า
“น่าเสียดายจังค่ะคุณเมย์ บ้านเราก็มีอยู่ แต่ต้องมาเช่าเขาทำไมก็ไม่รู้”
“อย่าบ่นหน่อยเลยนุ่น จะอะไรนักหนากัน”
“คุณมายจะสบายดีหรือเปล่าก็ไม่ทราบ ไม่เคยลำบาก ป่านนี้อาจถูกนายยักษ์คนนั้นถูกหักคอจิ้มน้ำพริกไปแล้ว”
กันยาเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง เธอประชดด้วยความโมโห หากเมื่อเวลาผ่านไปเธอเริ่มคิดถึงน้องสาวมากขึ้น เธอประชดทิ้งอีกฝ่าย ไม่ยอมติดต่อ ไม่ยอมกลับไปบ้านของตนเอง แต่นานวันเข้ากันยากลับเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่มีนาจะติดต่อมาทางโทรศัพท์กลับมา เธอแทบร้อยโทรศัพท์ติดตัวตลอดเวลาเพื่อกันพลาด แต่ มีนายังคงเงียบ
สุดท้ายได้แต่ประชดออกมาให้แม่บ้านได้ยิน
“ถูกหักคออะไรได้ โดนหักแข็งหักขาเล่นท่าเล่นทางงามไปเลยน่ะสิ”
“หักขา หักแข้งอะไรคะคุณเมย์ แล้วเล่นท่านี่ ฟังคุ้นๆนะคะ”
นุ่มทำท่างง ระคลสงสัย แล้วก็ทำสีหน้าทะเล้น จับแกละสองข้าส่ายเล่นไปมา กันยาโบกมือไล่แม่บ้านคู่ใจอย่างเริ่มรำคาญ หงุดหงิด เพราะคิดถึงน้องสาว และคิดถึงการกระทำคำพูด เหตุผลในการจากไปของมีนา ทำเหมือนขาดผู้ชายไม่ได้
จะอะไรนักหนากับแค่ผู้ชาย โดนข่มขืนแล้วยังไปติดใจสลัดไม่หลุด บ้าที่สุด!!

ยุทธนาไปหาผู้เป็นนายแต่เช้าที่เรือนไม้ พวกสุภาพค้างคืนเพราะเมาหนัก เช้านี้จึงตื่นมาพร้อมกับทานอาหาร เตรียมตัวแยกย้ายไปทำงาน เมื่อยุทธนามาถึง สุภาพรีบถามถึงผู้ช่วยที่ร่ำลือว่าสวยนัก
“มาคนเดียวได้ไง เขารู้กันทั้งบ้านแล้วว่าแกมีคนสวยอยู่ด้วย”
ยุทธนายิ้มไม่เต็มที่เพราะบรรดารุ่นพี่เข้าใจผิดทั้งหมด เขาจึงให้เกียรติผู้หญิงด้วยการปฏิเสธว่า
“ไม่ใช่อย่างที่เข้าใจหรอกครับ”
“ไงจะเป็นเพื่อนแบบพี่ชายแกกับผู้หญิงทุกคนหรือไง”
“มีนาไม่สบายครับ” ยุทธนาตัดบท แต่พวกสุภาพยังคงปาก ‘รั่ว’ได้อีกว่า
“แกใช้งานเขาทั้งวันทั้งคืนหรือไง ต้อม คนของแกถึงกับล้มป่วย” กำธร กล่าวหยอก ติดเล่น
“โธ่พี่หมอครับผมกับมีนาไม่มีอะไรเกินเลยนั้นหรอกครับ”
“จริงรื้อที่ไม่หวั่นไหว อวบ ขาว สวยมาก”
ครานี้ชายหนุ่มหน้าแดง กลุ่มพี่บุญธรรม เป็นคนเจ้าชู้ทั้งกลุ่ม เมื่อไปเห็นมีนา จึงติดตาต้องใจเป็นของธรรมดา เพราะมีนาเธอมีในสิ่งที่ผู้ชายใฝ่หา คนสวยไม่ซ่อนรูป
ภูชิสะ เอ่ยเป็นงานเป็นการกับผู้จัดการคนดีว่า
“เตรียมความพร้อมโรงงานให้ดีนะ ต้อม พรุ่งนี้จะมีคณะผู้ค้าจากเดนมาร์กเข้าชมโรงงานของเรา”
“ครับนาย ผมไปทำงานก่อนครับ หวัดดีครับพี่หมอเฮียภาพ”
“เรียกพี่ได้มั้ย”
สุภาพร้องออกมาเป็นเพลง เมื่อรับไหว้จากรุ่นน้อง ผู้มีอัธยาศัยดี กำธรเอ่ยถึงอีกฝ่าย
“ใครได้หมอนี่ไปเป็นสามี รับรองได้เลยว่า ไม่มีผิดหวัง” ประโยคต่อมา” กำธรแกว่งปากไปหา ‘ส้น’ได้แต่เช้า “แต่ถ้าสาวใดที่ได้แกสองคนละสิ นรกเห็นๆ “
ทั้งสอง ‘ส้น’ของเพื่อนแย่งกันแจกให้หมอหนุ่มแทบไม่ทัน



อาหารเย็นตั้งรอยุทธนา แต่มีนายังคงทานน้อย และเลี่ยงที่จะอยู่ตามลำพัง ชายหนุ่ม ซึ่งไม่เคยมีคนรักมาก่อนจึงไม่เข้าใจผู้หญิงได้ดีนัก ครั้นจะถามว่า เขาทำอะไรผิดทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรือเปล่า ยุทธนาก็ไม่กล้าจะอ้างเอ่ยไปอย่างนั้น ทางที่ชายหนุ่มเลือกคือการมอง
แสงไฟในห้องของมีนาดับมืดทั้งที่ยังไม่ดึก
เธอเป็นอะไรไป ยุทธนาสงสัย
หากเวลาเช้ายุทธนาได้พบเห็นสิ่งแปลก คือมีนาโก่งคออาเจียนในห้องน้ำ ชายหนุ่มรีบเข้าไปดูแลด้วยความห่วงใย
“มีนาคุณเป็นอะไร”
“ฉันเวียนหัวเท่านั้นค่ะ กินยาก็หาย คุณจะไปทำงานแล้วหรือคะ”
“ถ้าคุณไม่ไหวก็หยุดเถอะ”
“ไม่ค่ะ วันนี้ฉันพร้อมแล้วค่ะฉันทำไหว”
“ไปหาหมอมั้ยครับ หมอกำธรเป็นเพื่อนนาย”
“ฉันมียา ทานแล้วก็หายอย่าห่วงเลยค่ะ” เธอรับรอง แต่สีหน้าซีดอย่างน่าเป็นห่วง ยุทธนามองหญิงสาวอีกครั้ง มีนาหยักหน้ายืนยันว่าเธอพร้อม ยุทธนาคิดว่าพร้อมเรื่องงาน แต่หญิงสาว พร้อมที่จะเผชิญชะตากรรม!!!

วันนี้มีชาวต่างประเทศที่สนใจจะเข้าร่วมลงทุนมาชมงานเป็นคณะใหญ่ ภูชิสะเดินนำเข้ามาด้วยความยินดีฉายชัด ยุทธนาออกต้อนรับด้วยทราบล่วงหน้าจากภูชิสะ
มีนาถือแฟ้มเดินตามยุทธนาออกมาเมื่อทราบว่าภูชิสะนำชาวต่างชาติมาแล้ว ดวงตาคู่คมของ เจ้าของบริษัทจ้องมองหญิงสาวตาค้าง คาดไม่ถึง
เธอทำให้ชายร่างสูงใหญ่ชะงักเท้าด้วยความตะลึงงัน ก่อนที่ความโทสะแล่นไปทั่วอณูเนื้อทุกส่วนในร่างกายหากก็ทำให้เขาต้องพยายามสุดฤทธิ์ที่จะเก็บโทสะทั้งหมดไม่ให้พวยพุ่งออกมา
มีนากระพุ่มมือไหว้อีกฝ่าย ซึ่งการเคารพเขาในคราวนี้ มิใช่เพียงฐานะที่อีกฝ่ายสูงวัยกว่า แต่เธอยิ่งนอบน้อม เมื่อนึกถึงความผิดที่เป็นต้นเหตุแห่งความสูญเสีย และทำให้ภูชิสะไปแก้แค้นเธอเช่นนั้น เธอเข้าใจการกระทำของอีกฝ่ายหลังจากทบทวนมาก่อนหน้านี้
เธอพร้อมยอมรับผลแห่งการเป็นต้นเหตุความตายของ อคิราภ์
“มีนา นิ่นาย แล้วนี่มีนาผู้ช่วยผมครับ” ผู้เป็นนายมองเมินผ่านหน้าหญิงสาวไปอย่างหมางเมิน จากนั้นแนะนำชาวต่างชาติให้ผู้จัดการหนุ่มรู้จัก ยุทธนารู้สึกได้ถึงแววตาคู่อำนาจนั้นมองมีนาด้วยความเกลียดชัง
“นี่ผู้จัดการคนเก่งของผมครับ ไบรอัน ยุทธนา”
“ยินดีต้อนรับครับมิสเตอร์ไบรอัน แล้วนี่เลขาของผมครับมีนา”
“บิ้วตี้ฟูล นมทำให้สุขภาพดี รังเกียจมั้ยที่จะพาผมชมโรงงาน”
มีนาตอบรับเป็นภาษาดัชจ์ คล่องแคล่วและเป็นคนพาไปเอง คนอื่น ๆในคณะ พากันเดินตาม หญิงสาว ซึ่งมีรูปร่างเหมือนนางงามคนนี้
ส่วนภูชิสะ แม้อยากจะกระชากร่างงามนั้นไปโยนนรก แต่แขกผู้มีเกียรติทำให้ภูชิสะจำทน คำชื่นชมและยกยอผู้ช่วยสาวมิได้ทำให้ใจแกร่งอ่อนลงแม้แต่น้อย
ทุกอย่างก้าวของเธอนั้น ชายหนุ่มนึกแช่งชัก ให้ตายตามน้องชายของเขาไปทุกฝีก้าว เธอมาถึงที่นี่คงมีจุดประสงค์ที่ตัวเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
อย่าฝันหวานไปเลยว่าจะสำเร็จ ไม่มีทาง ไม่มีจริงๆ ชายหนุ่มตะโกนใส่หัวใจของตนเองอย่างมั่นคง เกลียด ชิงชัง และแค้นฝังใจ
แขกกลับที่พักพร้อมกับที่ภูชิสะไปทำหน้าที่ส่งที่โรงแรมระดับห้าดาว ทางชาวต่างชาติสนใจที่จะร่วมทุนถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์
คำแปงมิได้ทำหน้าที่ขับรถนอกจากนั่งตัวเกร็งแข็งทื่อในขณะที่ภูชิสะขับรถเองด้วยความเร็วเกือบหมดลิมิต
ยุทธนาเอ่ยกับผู้ช่วยสาว
“เก่งมากเลยมีนา งานนี้คงได้โบว์แดง”
“ฉันไม่หวังหรอกค่ะคุณต้อม” เธอตอบเบาอกสั่น
ดวงตาคู่คมจ้องอาฆาตเขาจะฆ่าเธอ แม้เตรียมพร้อมหากเธอยังหวาดหวั่นอยู่มาก เหงื่อเริ่มแตกซึมเมื่อเวลาที่ผ่านไปแต่ละนาที เขาต้องกลับมาเอาเรื่องเธอ อย่างแน่นอน เอาเถอะ เธอไม่หนีไปไหน เธอจะยอมรับผลแห่งการกระทำ แต่เวลานี้มีนาอยากอาเจียนอีกแล้ว…
“ผมจะไปดูเครื่องผลิตสักหน่อย ท่าทางคุณไม่ค่อยสบายเลยพักก่อนเถอะ” เขาสั่งพร้อมผุดลุก ไปทำงาน มีนาจึงลุกจากเก้าอี้ เข้าห้องน้ำส่วนตัว ซึ่งอยู่ในห้องทำงานของยุทธนานั่นเอง
ไม่นานยุทธนากลับมา มีนานั่งทำงาน แต่เธอแทบไม่ได้ดูอักษรสักตัวเดียว ใจเธอลอยคว้างพอกันกับความรู้สึกอยากเป็นลม
เสียงเครื่องยนต์กระหึ่มดัง สนั่น เสียงห้ามล้อ ดังเอี๊ยด กลิ่นยางไหม้ส่งไปทั่ว พนักงานบางคนหวีดร้องตกใจมีนาสะดุ้งสุดตัว นายพรานมือฉมังกำลังขึ้นไกเตรียมสังหาร
“เกิดอะไรใครขับรถบ้าเบรกลั่นอย่างนี้” ยุทธนาตะคอกออกมาอย่างไม่พอใจ ชายหนุ่มก้าวรี่ไปเปิดประตูจึงปะทะกับร่างใหญ่ที่พรวดพราดเข้ามาพร้อมคำรามกึกก้อง
“เอาอีแพศยาคนนี้ออกไปจากที่ของกูเดี๋ยวนี้”
ถ้อยคำรุนแรง หยาบคาย ออกจาปากเจ้าของพื้นที่ สีหน้าท่าทางดุร้ายเหมือน หมาป่าล่าเหยื่อ ยุทธนาคาดไม่ถึงว่าผู้ชายที่ดูเหมือนเป็นสุภาพบุรุษ จะตรงรี่ไปจิกผมยาวสลวยของมีนา แล้วเงื้อมือตบลงไปที่ดวงหน้างามอย่างไม่เลือกว่าจะถูกส่วนใด เขาตบสุดแรง ซ้อนๆไม่นับครั้ง
เผียะ เผียะ เผียะ
หน้างามเต็มฝ่ามือจนเลือดกำเดาทะลักเต็มฝ่ามือ ร่างของมีนาล้มลงกระแทกผนังปูน หญิงสาวกัดปากแน่น ไม่ร้องวิงวอนออกมาสักคำ นอกจากความเจ็บทำให้น้ำตาไหลออกมาปนกันกับเลือดกำเดา
ยุทธนาไม่อาจทนดูได้ จึงกรากเข้าไปเอาตัวขวาง ไม่ให้พี่บุญธรรมทำร้ายอีกฝ่ายให้หนักไปกว่านี้
“หยุดครับ พอแล้ว นี่มันอะไรกันครับ”
ภูชิสะจับร่างน้องบุญธรรมโยนออกไปเหมือนกับโยนเด็กชายออกห่างตัวไม่มีผิด เสียงคำรามและบริภาษด้วยความกราดเกรี้ยวตามมาไม่หยุดยั้ง
“อย่ายุ่งไอ้ต้อม แกไม่รู้ใช่มั้ย ว่าอีนี่มันตัวซวย ตัวจัญไร พี่จะฆ่ามัน ฆ่ามัน”
“อย่าครับ พอเถอะครับ”
ภูชิสะไม่ฟังคำทัดทาน เขาจับร่างของมีนาเหวี่ยงออกพ้นประตูที่เปิดทิ้งไว้ แรงเหวี่ยงส่งให้เธอลอยคว้างออกไปประทะ ราว โควเมี่ยมกั้นขอบบันได
หญิงสาวรูดตัวลงนั่งมิได้มีเสียงหวีดร้อง ด้วยเจ้าตัวกัดริมฝีปากข่มความเจ็บเต็มที่ ภูชิสะกรากเข้าไปจะทำร้ายซ้ำ หากยุทธนากางกั้นกอดคร่อมร่างมีนาเอาไว้ พลางหันไปโต้ตอบพี่บุญธรรมอย่างแข็งกร้าวเช่นกัน
“ผมไม่ยอมนะครับ ถึงจะเป็นนาย ก็ไม่มีสิทธิ์จะทำร้ายมีนาขนาดนี้ กฎหมายไม่ได้ให้ใครมาทำร้ายใครโดยไม่ผิดนะครับพี่ใหญ่”
“พี่ไม่สนใจ กฎห่าเหวนั่น อีนี่มันฆ่าตาเล็ก น้องแก แล้วมันยังมีหน้าเข้ามาเหยับแผ่นดินนี้ มันมาหยามหัวใจของพี่ มันอยากตาย พี่จะจัดให้มัน แกออกไปไอ้ต้อม”
“ไม่ ผมไม่ปล่อยหรอกครับ” ยุทธนาร้องบอก กอดอีกฝ่ายแน่นเข้า เวลานั้นคำแปงคนขับรถวิ่งเข้ามาอีกแรงหนึ่งคำแปงก็ไม่อยากเห็นผู้ชายทำร้ายลูกผู้หญิง ที่ไม่มีปากเสียง ไม่มีท่าทีว่าจะตอบดต้ออกมาแม้เพียงนิดเดียว
“นาย พอเถอะนาย”
“พวกมึงเป็นอะไรกันไปหมด ทำไมลืมการตายของนายเล็ก ทุเรศแค่ไหน แค่รูปโฉมของมันเปลี่ยนใจแกได้หรือ ฉันปล่อยให้มันฆ่าตัวตายแล้ว มันไม่ทำ แต่แส่มาที่นี่เอง ฉันจะจัดให้มันอย่างสาสมใจ ถอยไปไอ้ต้อม”
ยุทธนาเจ็บช้ำน้ำใจต่อความจริงที่ปรากฏ มีนาไม่ปริปากบอกเขาเลย และเธอคงจะมีแผนร้ายจริงดังที่ภูชิสะว่าเธอจึงแฝงตัวเข้ามา อาจจะเข้ามาทำอะไรสักอย่าง หรือว่า เธอคิดมาให้ภูชิสะทำร้าย จากนั้นเธอจะฟ้องร้อง
คิดได้ร้ายกาจอย่างนั้นแล้วยุทธนามีสายตาหวาดระแวงเข้าใส่มีนา พลางคลายอ้อมแขนในการปกป้องออกพร้อมถามเสียงดังไม่น้อย
“ทำไมคุณต้องปิดผมคุณมีนา คุณกำลังคิดทำอะไร คิดทำร้ายพี่ชายผมจริงๆหรือ”
“มาย...มาย”
ความบอบช้ำจากการถูกทำร้าย และ กลิ่นคาวเลือดโดยเข้าจมูก ทำให้มีนาเป็นลมพับไปในที่สุด
“มีนา มีนา”ยุทธนาเขย่าเรียกอีกฝ่าย ซึ่งหายใจรวยริน ภูชิสะเข้ามาจะแย่งร่างอีกฝ่ายไปโยนทิ้งให้เหมือนเศษขยะ แต่ทั้งยุทธนาและคำแปงไม่ยอม พวกเขาเอ่ยว่า
“ให้เรื่องอื้อฉาวไม่ได้นะครับ”
“ตามหมอกำมาเถอะคำแปง”ยุทธนาสั่ง คำแปง รีบโดดออกห่างนายของเขาแล้วกดสายถึงหมอกำธรเร็วรี่
“คุณหมอมาที่นี่ด่วนเลยครับ นายทำร้ายคนปางตายเลยครับ”
ภูชิสะได้ยินเต็มสองหู จึงบริวารมองด้วยสายตาขุ่นขวาง ยุทธนาออกแรงอุ้มร่างหญิงสาวขึ้นไว้ในอ้อมแขน ภูชิสะร้องสั่งเสียงขาด
“ปล่อยมันลงเดี๋ยวนี้ไอ้ต้อม”
“พี่ใหญ่เตะผมให้กลิ้งไปพร้อมกับมีนาก็ได้ครับ เพราะผมไม่มีทางปล่อยหรอก”ยุทธนาประชด ด้วยความลืมตัวจึงเรียกอีกฝ่ายว่าพี่ ทำให้ภูชิสะชะงักไปขณะหนึ่ง
ผู้จัดการคนดีนำร่างแน่นิ่งของมีนากลับเข้าห้องทำงาน ก่อนปิดประตู ไม่ให้ภูชิสะเข้าไปได้ นั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง
“ไอ้ต้อม ไอ้ต้อม ไอ้บ้า แกจะห้ามทำไม”
บริวารได้คิดว่าหากถึงโรงพยาบาล ภูชิสะผิดเต็มที่ ที่ทำร้ายมีนา จะมีการเอาเรื่องหรือไม่ก็ตาม แต่คดีทำร้าย
ร่างกายเป็นคดีอาญารัฐเอาผิดได้ แต่ภูชิสะไม่ได้คิดถึงเรื่องกฎหมายหรือเรื่องใด นอกจากจะระบายความแค้นในอกให้อีกฝ่ายตายอย่างสมใจเท่านั้น



นางแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2555, 15:30:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2555, 15:30:25 น.

จำนวนการเข้าชม : 2531





<< เหยียบถิ่น   คืนชีวิต >>
เดิมเดิม 11 ก.ค. 2555, 16:02:17 น.
น้องมายแท้งแน่เลย


saralun 11 ก.ค. 2555, 16:54:34 น.
คุณใหญ่โหดมาก TT


นุช 11 ก.ค. 2555, 17:50:17 น.
สงสารมายอ่ะคุณรุ่ง ไม่ชอบให้นายภูทำร้ายผู้หญิงเลย แต่ในชีวิตจริงมีแบบนี้เยอะแยะมากเลย อยากอ่านตอนต่อไปแล้วสิ แล้วพี่เมย์เมื่อไหร่จะมาสักทีคะ


นุช 11 ก.ค. 2555, 17:58:35 น.
เอ่อ..คุณรุ่งจะให้มายแท้งไม่ได้นะ นายภูยิ่งไม่มีเยื่อใยอยู่ด้วย ท้องนั่นแหละดีจะทิ้งก็ไม่ได้จะทำร้ายก็ไม่ดี รอ ร้อ รอ อยากอ่านต่อแล้วจ๊ะ ช่วงนี้กำลังอ่านนิยายเก่า ๆ ของคุณรุ่ง ทั้ง หวานนักรักสองเรา รสแค้นแสนหวาน สะใภ้จอมเถื่อน ลิขิตพิสวาท คิดถึงตัวละครค่ะ อ้อ...คิดถึงคุณรุ่งด้วยค่ะ


Zephyr 11 ก.ค. 2555, 18:21:58 น.
สงสารพี่ใหญ่เหมือนกันแฮะ เห็นใจมายก็ด้วย พี่ใหญ่ผิดที่ทำร้ายมาย แต่มีเหตุให้ทำแบบนั้น เฮ้อ
โดนขนาดนี้ ไม่แท้งนี่แปลกมากเลยนะคะ ใจนึงก็ไม่อยากให้แท้งแต่ดูจากการโดนทำร้ายแรงแบบนี้
เด็กไม่แท้งออกจะเเป็นเด็กทวดามากๆ


เทียนจันทร์ 11 ก.ค. 2555, 18:46:09 น.
ไม่ชอบผู้หญิงอย่างมีนาเลย อยากให้พี่เมย์เป็นนางเอกนะคะ พลีส ๆ ๆ


นางแก้ว 11 ก.ค. 2555, 20:04:02 น.
มายโดนตบ และจับเหวี่ยง ไม่ได้กระแทกแรงทางส่วนล่างเลย หรือกระทบส่วนที่สำคัญสำหรับทารกค่ะคุณ Zephr และยุทธนาก็เอาตัวเข้ามาขวางกอดไว้ พี่นุชขา ไม่สนใจเรื่อง วิวาห์อารมณืหรือคะ สนุกมากนะคะ คุณเทียนจันทร์ พี่เมย์เป้นตัวเอกค่ะ ตัวสำคัญทีเดียว เลยออกช้า แต่เมื่อออก ชัดเจนมาก


นุช 11 ก.ค. 2555, 21:13:47 น.
คุณรุ่งมีเรื่องน่าสนใจหลายเรื่องมั๊ยค่ะ จะได้ส่งเป็น pack หลาย ๆ เล่ม


nutcha 11 ก.ค. 2555, 21:46:42 น.
พี่ภูโหดร้ายจริง ๆ แต่ก็นะอารมณ์ของคนที่ต้องสูญเสียคนที่รักไป


นางแก้ว 11 ก.ค. 2555, 22:00:38 น.
พี่นุชมาถามหนูอย่างนี้ หนูก็ต้องบอกว่า น่าสนใจทุกเรื่องน่ะสิคะ ว่าแต่พี่นุชมีเรื่องอะไรบ้างคะ หนูจะได้แนะนำถูกค่ะ


คิมหันตุ์ 12 ก.ค. 2555, 14:42:05 น.
โอ้ววววววว โหด ดีแท้ คุณพี่


Barby 29 ก.ค. 2555, 18:59:21 น.
ใจร้ายอ่ะพี่ภู ทำให้เกลียดพี่ภูไปด้วยเลย ไม่มีเหตุผล


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account