หนาวไฟพิศวาส
การพูดเล่นโดยไม่คิดถึงใจคนฟัง นำมาซึ่งความปวดร้าวสุดชีวิตให้กับชายสองคน คนที่ต้องสูญเสียคนรักไปตลอดการ ภูชิสะต้องการดับไฟแค้นของตัวเองด้วยการสั่งสอนให้มีนาได้รู้รสของความเจ็บปวด เขาต้องการเห็นหญิงคนนี้ตายตกตามไปกับน้องชายของเขา หากว่า มีนากลับต้องการทวงแค้นนั้นคืน หากว่า เธอกลับได้รับรู้ว่าทำไมภูชิสะจึงทำอย่างนั้นแม้เปลวไฟยังให้ความร้อนไม่ได้นอกจากยิ่งใกล้ ยิ่งหนาวนัก
Tags: แค้น แสน แค้น

ตอน: คืนชีวิต

คำแปงยืนเป็นด่านหน้าห้อง ส่วนภายใน ยุทธนาดูแลร่างอ่อนระทวยของมีนา แม้เขาจะรู้ที่มาของหญิงสาวแล้ว แต่ความเป็นผู้ชาย ไม่อาจทนเห็นผู้หญิงโดนทำร้ายปางตายได้
ใบหน้างามบวมช้ำทันตาเห็น ดวงตาปิดไปข้างหนึ่ง เลือดกำเดายังไม่หยุดไหล ชายหนุ่มจึงต้องค้นหาผ้าเพื่อนำมาเช็ดเลือดให้อีกฝ่าย ก่อนนำหมอนอิงบนโซฟาหนุนคอเพื่อให้ศีรษะหงาย ไม่ให้เลือดไหลออกมาได้อีก เมื่อเลือดค้างจึงลงคอ ทำให้มีนาสำลักอาเจียนเอาเลือดกำเดาออก ยุทธนาใจเสียคิดว่าอีกฝ่ายกระอักเลือด
“มีนา อย่าเพิ่งตายนะ อย่าซ้ำเติมพี่ชายผมอย่างนี้”
หญิงสาวไม่มีแรงปฏิเสธ
หมอกำธร ขับรถมาด้วยความเร็วสูง เมื่อรู้ว่าเพื่อนทำร้ายผู้หญิงอาการปางตาย เมื่อมาถึง กำธรเห็นภูชิสะเดินเป็นเสือติดจั่น คนเป็นหมอด่าคำเดียว
“ไอ้บ้า”
“อีนั่นมันฆ่าตาเล็กนะไอ้กำ”
กำธรส่ายหน้าให้เพื่อน ไม่ตอบอีกฝ่าย คำแปงเลื่อนตัวเองเปิดทางให้อีกฝ่าย หมอกำธร เคาะประตูห้องเรียกคนข้างใน
“พี่มาแล้วต้อม”
“เข้ามาเลยครับคุณหมอ” ยุทธนาเปิดประตูแง้มเท่านั้น ชายหนุ่มทันได้เห็นภูชิสะสะบัดหน้าไปทางอื่น ดูเหมือนว่า อารมณ์ร้อนร้ายได้สงบลงมาบ้างแล้ว
กำธรมองร่างหญิงสาวซึ่งเมื่อวันวานเขายังพล่ามว่าหญิงสาวแสนสวย แต่วันนี้ หญิงคนเดียวกันอยู่ในสภาพบอบช้ำ ราวงกับว่าเป็นคนละคน ฝีมือภูชิสะที่ทำร้าย และการบอกเล่า มีนาคือต้นเหตุการณ์ตายของญาติแท้จริงคนเดียวในโลกของภูชิสะ
หน้าที่หมอ เลือกคนไข้ไม่ได้ตามจรรยาบรรณแพทย์ ผู้ป่วยทุกคนมีสิทธิ์ทัดเทียมกัน หมอกำธรวางกระเป๋าเครื่องมือ หยิบ เสต็บไฮโด รสโคป ออกมาใส่หู พร้อมตรวจชีพจร ครู่เดียวชายหนุ่มหน้าถอดสีลงไป ยุทธนาสังเกตอยู่ก่อนแล้วจึงถามด้วยความตกใจ
“อาการแย่เลยหรือครับคุณหมอ”
หมอไม่ตอบ แต่เปิดกล่องเครื่องมือขนาดเล็ก หยิบเข็มยา พร้อมกับขวดยาขนาดเล็กออกมาเพื่อฉีดยาบำรุงให้กับอีกฝ่าย ก่อน
ในห้องเงียบนาน คำแปงกระสับกระส่าย วิตกห่วงใยผู้เป็นนาย บริวารได้แต่คิดล่วงหน้า หากหญิงสาวตาย เขาจะทำอย่างไรให้นายที่เขาบูชาพ้นผิด
ภูชิสะ หมุนกายไปที่ห้องทำงานของเขา แล้วปิดประตูดังปังตามมา เมื่อนายไป คำแปงจึงรีบผลุบตัวเข้าไปในห้องยุทธนาทันที
เวลานั้น มีนาฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้ว ยุทธนาหาน้ำมาให้หญิงสาวดื่ม ได้ยินหมอกำธรสอบถามอาการของหญฺงสาว
“รอบเดือนคุณหมดเมื่อไหร่”
“มายท้องได้สองเดือนกว่าแล้วค่ะ”หญิงสาวตอบไปตามความเป็นจริง จากนั้นจึงสะอื้นไห้ สารภาพออกมาจากใจ “มายไม่ทราบว่าคุณเล็กตาย มายมาที่นี่เพื่อเอาเรื่องพี่ภู มายไม่ทราบจริงๆว่าคุณเล็กตายเพราะมาย มายไม่ทราบค่ะ”
“เมื่อคุณทราบแล้วทำไมคุณไม่รักษาลูกในท้อง คุณให้ไอ้ เอ่อภูชิสะทำร้ายคุณทำไม คุณอาจจะแท้งก็ได้ หรือว่าคุณต้องการเอาผิดมัน”
“เปล่าค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้นะคะคุณหมอ”มีนาสารภาพทั้งน้ำตารินไหลออกมาไม่หยุด “มายคิดแต่เพียงว่า ต้องชดใช้ชีวิตคืนให้พี่ภู คืนให้คุณเล็กไป ถ้ามายตาย ยังไงพี่ภูก็มีทางเอามายไปฝังที่ไหนสักแห่งโดยที่คนอื่นไม่รู้”
คิดอะไรอย่างนี้ สามหนุ่มต่างมุมต่างวัยคิดถึงความใจเด็ดของหญิงสาว หมอกำธรยังตำหนิการกระทำของมีนาอยู่มาก เขาอดปากไม่อยู่เอาเสียเลย
“การคืนชีวิต คุณต้องให้เด็กเกิด ไม่ใช่ให้เรื่องร้ายอย่างนี้เกิดขึ้น เด็กมันไม่รู้หรอกนะครับ ว่าพ่อแม่สร้างแกขึ้นมาจากเรื่องอะไร แต่ชีวิตหนึ่งก็คือชีวิต ชีวิตเขาขึ้นอยู่กับคุณ คุณไม่รักเขาเลยหรือ คุณถึงได้คิดสั้นขนาดให้ไอ้ใหญ่มันบ้าเลือดทำร้ายขนาดนี้”
มีนาพูดไม่ได้ เถียงไม่ออกสักคำเดียว ยุทธนาได้แต่เงียบงันต่อการตัดสินใจของหญิงสาว เธอไม่ได้คิดจะหักหลังพี่บุญธรรมของเขา แต่เธอกลับคิดใช้ชีวิตของเธอคืนให้ต่างหาก มิน่า เธอจึงยอม ไม่หลบหนี ไม่ประชดหรือต่อสู้ใดๆ เธอยอมตาย และคงคิดว่าอีกฝ่ายมีอิทธิพลมากพอจะเอาตัวรอดอย่างที่สารภาพออกมาจริงๆ

กำธรกุมไหล่มีนา ปลอบโยนหลังจากดุไปหลายคำ
“ ดูแลเขาเอาไว้นะมีนา ถ้าคุณคิดว่าเล็กจากไปเพราะคุณ ดูแลตาเล็กในท้องคุณเอาไว้”
มีนาร้องไห้โฮ ก่อนพยักหน้ารับหงึก จากนี้เธอจะทำอย่างไรต่อไปเธอยังไม่รู้ รู้แต่ว่า เด็กในท้องคือลูกไม่ใช่สิ่งที่ไม่มีชีวิต ที่แม่จะทำอย่างไรกับเขาก็ได้อีกแล้ว
กำธรฝากยุทธนาให้ดูแลมีนาในช่วงนี้ ซึ่งอีกฝ่ายได้แต่รับคำไปแกนๆ จากนั้น คำแปง และกำธรจึงออกมาจากห้องทำงานของผู้จัดการ คำแปงรายงานว่า
“นายอยู่ในห้องครับคุณหมอ เอ่อ เอาซะหน่อยนะครับ”
“เอาอะไรคำแปง”
“เทศน์อย่างเมื่อครู่นี้น่ะครับ เอ่อผมเห็นว่า นายเกลียดคุณผู้หญิงคนเมื่อกี้มากขนาดจะกระทืบให้ตาย เอ่อยังไงเธอก็ท้อง คุณหมอไม่เอาสักหน่อยหรือครับ”
กำธรเกาหัวยุ่งยากกับคำพูดของคำแปง จากนั้นคุณหมอจึงเดินไปห้องเจ้าของบริษัท
ภายในห้องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ คนตัวโตนั่งบนโต๊ะทำงาน ท่าทีสงบกว่าตอนแรกที่กำธรเห็นมากนัก ดังนั้นคุณหมอจึงพอทำใจได้ว่า พูดอะไรไปคงไม่โดนสวนกลับมา
กำธรตบแขนเพื่อนเป็นการปลอบและเตือน
“วิธีแก้แค้นของนายไม่หวานเสียแล้ว มีนากำลังท้อง ย่างสามเดือน ถ้าเธอแท้ง นายคือฆาตกรที่ฆ่าลูกตัวเอง”
ชายร่างใหญ่สะท้านเฮือก ก่อนปฏิเสธออกมาอย่างจริงจังว่า
“มันสำส่อน จะใช่ลูกฉันได้ยังไง”
“เรื่อใครมักมากมักน้อยยังไงไปพูดกันเอง แต่เวลานี้ ฉันคงต้องขอร้องเพื่อมนุษย์ธรรม เพราะว่า ถึงมีนาจะร้ายหรือชั่วแค่ไหน แต่นั่นก็คือผู้หญิงที่กำลังตั้งท้อง ผู้หญิงที่แกหรือมนุษย์ผู้ชายคนไหนไม่อาจจะทำร้ายได้”
ภูชิสะขบกรามจนเป็นสันนูน เขารู้สึกโกรธจนไม่อาจควบคุมอารมณ์ เขาไม่ได้นึกคิดสิ่งใดนอกจากต้องจัดการอีกฝ่ายให้ตายไปข้างหนึ่ง แต่หลังจากที่สงบสติอารมณ์ร้ายได้แล้ว เขามานั่งนึกถึงการกระทำของตนเองว่า การจัดการมีหลายอย่าง แต่ที่ไม่น่าทำคือลงมือทำร้ายผู้หญิง
ท้อง...ประจวบเวลา และเขารู้ดีว่ามีนายังไม่เคยผ่านใคร และแม้จะผ่านเขาไปแล้ว เธอจะไปให้ใครต่อเขาไม่เคยแม้แต่จะคิด คิดแต่ว่าอีกฝ่ายต้องช้ำใจตาย ไม่คิดว่า เธอจะท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเช่นนี้
“แกอาจจะยังคิดไม่ตกตอนนี้ แต่ว่าจะให้เขาอุ้มท้องลูกของแกหนีไปหรือใหญ่” เพื่อนย่อมเข้าข้างเพื่อนอยู่วันยังค่ำ โดนเฉพาะเพื่อนผู้หวังดี หวังว่า เด็กอาจจะทำให้เรื่องดีดีเกิดขึ้นได้ในอนาคต

มีนานอนเหยียดยาว หน้าประคบน้ำแข็งกดทับระหว่างหน้าผากและดั้งจมูกรอยช้ำบนแก้มเป็นจ้ำเลือด ตาบวมปิด ยุทธนานั่งบนเก้าอี้ในห้องทำงานที่ห้อง เขายังทำอะไรไม่ถูก เขาผิดหวังเพราะแอบชอบมีนา แต่ความผิดหวังของเขาสลายหายไปได้ในเวลารวดเร็ว เมื่อรู้ว่าหญิงคนนี้มีเบื้องหลังมากมาย คำสารภาพทุกคำของมีนา ยังแฝงความนัยให้รู้ว่า เธอรักภูชิสะ
ประตูห้องทำงานของยุทธนาเปิดออกมาอีกครั้ง มีนาเหลือบสายตามามองเมื่อเห็นร่างใหญ่ก้าวพรวดเข้าไป เธอรีบหลับตาแน่นก้อนสะอื้นจุกแน่น หายใจติดขัด เพราะถึงแม้ หญิงสาวเตรียมใจยอมตายแล้ว หากความหวาดกลัวกลับเข้าครอบงำเข้ามา จน
ภูชิสะไปยืนค้ำเตียงก้มหน้าลงไปจนใกล้ถามคนไข้ ซึ่งนอนหลับตาเบือนหนี มิอาจสบตาชายร่างใหญ่ที่แสดงความเกลียดชังเธออย่างเข้าไส้ได้อีก
“แกท้องกับใคร แล้วแกตอบมาซิแกมาที่นี่ทำไม”
เขาจับหน้าเธอหันกลับมา น้ำตาที่รินไหลเป็นทางไม่ได้ช่วยให้เขาอ่อนโยนสักนิด ยังคงแสดงความกระด้างเย็นชาเข้าใส่หญิงสาวอยู่อีก
“จะเอาลูกคนอื่นมาบังคับให้ฉันยอมรับอย่างนั้นหรือ”
“พี่ภูนอนกับมาย พี่ไม่รู้หรือว่ามายเคยนอนกับใครหรือเปล่า”
มีนาไม่เคยเขารู้ แต่ไม่อยากยอมรับ
“มายมาเพื่อ เพื่อแก้แค้นพี่จริงๆ มายไม่รู้มาก่อนว่าเล็กตายเพราะมาย”
“แกรู้แล้วนี่”
“ลูกของมาย เป็นญาติของพี่ มาย มายจะชดใช้ชีวิตนี้คืนให้” คำนั้นเป้นคำสุดท้าย เธอมิอาจกล่าวถ้อยคำใด ๆ ได้อีกแม้แต่คำเดียวด้วยความอุทธัจแล่นลิ่วขึ้นมาจุกแน่น
“หมายความว่ายังไง แกจะยกเด็กคนนี้ให้แล้วจะจากไปจากชีวิตของฉัน อย่างนั้นใช่มั้ย”
เธอพยักหน้ารับ น้ำตาทะลักล้นออกมาไม่ขาดสาย
“ถ้าอย่างนั้นแกเซ็นชื่อฝากท้องกับหมอกำธรว่าเด็กคนนี้ จะให้กำเนิดโดยปรียา คู่รักของฉัน” ชายหนุ่มกล่าวออกไปเพื่อทำร้ายใจคนท้องมากกว่า ที่จะเอ่ยออกมาจากใจของตนเอง และนั่นก็ทำให้มีนาเสียใจมากที่สุด หญิงสาวเปล่งเสียงร้องไห้โฮ ด้วยความสะเทือนใจ
ภูชิสะตะคอกใส่หน้าอีกฝ่ายด้วยความสะใจตัวเองยิ่งนักที่อีกฝ่ายแสดงความผิดหวังและเสียใจอย่างหนักออกมาให้เห็น
“แกบอกเองว่าจะชดใช้ให้ฉัน”
“มายจะยกชีวิตของเขาให้ แต่มายจะเป็นแม่ของลูก”
“แกจะผูกมัดด้วยวิธีนี้หรือ” ภูชิสะทำเสียงขึ้นจมูก “หึ ไม่สำเร็จหรอก เพราะถ้าเด็กนี้มีแกเป็นแม่ฉันก็ไม่ต้องการ”
“มายสัญญาค่ะพี่ภู มายจะจากไปหลังจากลูกคลอดแล้ว มายจะไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ๆ ขอเพียงให้ ให้มายได้มีชื่อว่าแม่เท่านั้นก็พอ”
ชายหนุ่มนิ่งงันไปอย่างครุ่นคิดอย่างหนัก ยุทธนาสังเกตการณ์อย่างเงียบๆและเห็นแววว่า ภูชิสะไม่คิดลงมือทำร้ายมีนาอีก เขาจึงได้เดินเลี่ยงออกจากห้องไป
ส่วนคนร่างใหญ่ วางแผนต่อการดำเนินชีวิตในวันข้างหน้า และระวังการกระทำของหญิงสาว
ปล่อยมีนาจนกว่าจะคลอด ถึงอีกฝ่ายจะพลิกลิ้นกลับคำ หรือคิดจะมีเหลี่ยมเล่ห์อะไรก็ตามที แต่อย่าหวังว่าอย่าหวังว่าจะชนะเขาได้ ซึ่งในเวลาหกเดือน ไม่นานเกินไป
ภูชิสะพาร่างใหญ่เดินออกไปภายนอก และมีคำสั่งให้คำแปงเตรียมรถ จากนั้นเขาเรียกยุทธนา ซึ่งยืนรออยู่แล้ว น้องบุญธรรมเงยหน้าสบตาคนเป็นพี่ แล้วก็ก้มงุดพูดไม่ออก
“พี่จะให้ผู้หญิงคนนั้นไปอยู่ที่บ้านจนกว่าจะคลอด”
“ใช่ลูกของนายจริง ๆ มั้ยครับ”
“แกไม่เป็นไรมั้ยต้อม”
ดีที่รู้ก่อนจะ ถลำใจไปมากกว่านี้ ชายหนุ่ม บอกตัวเองโดยไม่เปล่งเสียงออกไป ภูชิสะตบบ่าอีกฝ่าย ก่อนเอ่ย
“พี่อยากให้แกเรียกพี่”
“เอ่อ ครับพี่ใหญ่” ยุทธนารับคำ เขาเคยเรียกอีกฝ่ายเช่นนี้มาก่อน แต่อคิราภ์บังคับไม่ให้รัยกว่าพี่ ดังนั้นยุทธนาจึงไม่อาจเอ่ยสรรพนามนี้ กระทั่ง ภูชิสะเอ่ยปากอีกครั้ง
“แกเป็นน้องของพี่แท้จริงต้อม แกห้ามพี่ยามพี่บ้าเลือดได้ พี่ขอบใจแกมากนะต้อม”
ยุทธนาก้มหน้าไปนิด ก่อนจะเงยขึ้นยิ้มจาง และจืดเจื่อนที่สุด ใช่ เขาปกป้องหญิงสาว เพราะส่วนหนึ่งอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง อีกส่วนคือ เกรงว่า ชายผู้มีพระคุณจะโดนตำรวจจับข้อหาทำร้ายร่างกายหรือฆ่าคนตาย ดังนั้นเขาจึงต้องเสี่ยงกับมือเท้าแสนหนักของภูชิสะอย่างไม่หวั่นเกรง ด้วยความซื่อสัตย์นั่นเอง!!

คำหล้าและแสนคำจัดห้องว่างบนเรือนพักของภูชิสะให้กับมีนาพัก แสนคำตบหมอนไล่ไรฝุ่น
“นายจะย่องมาหามั้ย”
“เกลียดเข้าใส่อย่างนั้นไม่มีทาง”
“แล้วป่องมาให้เลี้ยงอย่างนี้เข้าทางไหนละเป้า”
“อีนี่เป็นสาวเป็นนางพูดจาสัปคน”
แสนคำหัวเราะคิกคัก
คำหล้าดูความเรียบร้อย จนเวลาเย็น คำแปงจึงนำสตรีที่มองว่าสวย หากหน้าจะไม่เขียวช้ำ ตาบวมปิด ริมฝีปากเจ่อด้วยร้องไห้มาอย่างหนัก คำหล้าทำหน้าที่ดูแลความสะดวกให้และแนะนำกฎระเบียบตามที่ได้รับคำสั่ง
“อาหารเช้าจะตั้งไว้โต๊ะนอก แต่คุณต้องไปทานในครัว หรือไม่ก็ห้องนี้เท่านั้นนะคะ”
“ฉันจะอยู่ในห้องนี้แหละป้า ไม่ออกไปข้างนอกหรอก”
“เอ่อค่ะ”
“ ขอฉันพักผ่อนตามลำพังเถอะนะ”
“ค่ะ”
คำหล้าเห็นความอ่อนแอ และอ่อนโยนของมีนา จนไม่อยากเชื่อว่า จะเป็นหญิงจอมหลอกลวงที่สามารถทำให้ใครคนหนึ่งต้องคลั่งตายได้ แต่ว่า วันนี้ นายผู้ชายของนางก็คลั่งจนเกือบฆ่าอีกฝ่ายไปแล้ว
อาจบางทีนางยังไม่เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวหญิงสาวคนนี้ก็ได้ คิดได้ดังนั้นนางจึงไม่อาจสงสารได้ลง!!

แม้อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน หากภูชิสะหลีกเลี่ยงที่จะพบปะกับมีนา เธอได้แต่แอบมองร่างสูงใหญ่จากประตูที่เปิดแง้มไม่ให้เขารู้ตัว ทุกเช้าเขาจะตื่นออกไปยืน หรือนั่งดื่มนมสดที่ระเบียงกว้าง จนเขาไปทำงาน เธอจะลูบครรภ์พูดคุยกับเด็กในท้องที่เริ่มนูนออกเห็นได้
สวนดอกไม้ร่มรื่นเป็นระเบียบใกล้ที่พักมีลำคลองไหลผ่าน มีหินกั้นกันพังทลายของดิน เธอซึมซับธรรมชาติเพื่อว่า เด็กจะเป็นคนอ่อนโยน มีนาชอบมาที่นี่ เพื่อคลายเหงา
เมื่อได้เวลากลับเข้าที่พัก หญิงสาวได้ยินเสียงคนเดินหน้าห้องทำให้มีนาหันไปมอง จึงเห็นสตรีสาวร่างโปร่งยืนจับตามองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
หากเมื่อนึกถึงผิดที่ต้องใช้ให้กับเขา พรากญาติเขาด้วยความตายเธอต้องให้กำเนิดชีวิตคืนให้กับเขาไป
“จะมีประโยชน์อะไรในสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ทุกวันนี้”
“คุณเป็นใคร”
“ฉันเป็นคนรักของคุณใหญ่” มีนาใจหายวะวับนี่หรือผู้หญิงที่ภูชิสะจะใส่ชื่อให้เป็นแม่
“เธอท้องกับคนอื่นก็น่าที่จะ”
“นี่เป็นลูกของพี่ภูชิสะ”
“ไม่จริงเธอกำลังจะหลอกทุกคน”
“ฉันไม่ได้หลอกใคร”
“หน้าขำเธอหลอกอคิราภ์จนตายไปแล้วคนหนึ่งแล้วนี่ไปนอนกับใครมาจนท้องแล้วมาโยนให้คุณใหญ่”
“ฉันไม่เคยนอนกับใครนอกจากพี่ภูชิสะคนเดียวเท่านั้น”
ภูชิสะแอบได้ยินรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างกายกับถ้อยวาจาของมีนา
“ฉันกำลังใช้บาปที่ฉันเคยทำ”
“เธอกำลังคิดจับคุณใหญ่ชัด ๆ”
“เขารักคุณไม่ใช่หรือทำไมฉันจะต้องจับคนที่ไม่รักฉันล่ะที่ฉันนอนกับเขาเพราะฉันรักเขาและคิดว่าเขารักฉัน” ภูชิสะเดินหนีจากที่นั้นไปในทันทีไม่อยากรับฟังถ้อยคำใด ๆ อีก
“เขาไม่มีทางรักเธอ ไม่มีทาง ฉันกับเขากำลังจะแต่งงานกันเราจะมีลูกของเราเองเธอออกไปจากที่นี่พร้อมลูกของเธอเสียเถอะ”
“ฉันจะชดใช้ให้พี่ภูชิสะ”
“หน้าด้านแกมันหน้าด้านที่สุดเขาไม่ต้องการตบตีจนปางตายแล้วแกยังจะมีหน้าพูดคำ คำ นี้อีก แกมีแผนจะจับเขาก็บอกมาเถอะ”
“ออกไปจากห้องนี้ดีกว่า ฉันอยากอยู่ตามลำพัง”
ปรียาสะบัดหน้าชิงชังเธอเกลียดใบหน้าสวยงามสะดุดตานั้นยังผิวพรรณผุดผาดเปล่งปลั่งนั้นอีกเล่า ทำให้ปรียาไหวระแวงไม่อาจมีความสุขสงบได้เลย



นางแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2555, 22:05:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2555, 22:09:01 น.

จำนวนการเข้าชม : 2366





<< สุดแค้น   เจ็บต้องทน >>
minafiba 11 ก.ค. 2555, 23:55:03 น.
^_____________^


invisible 12 ก.ค. 2555, 02:42:10 น.
อยากให้มีนากลับไปหาพี่เมย์แล้วเลี้ยงหลานเงียบๆจัง:(


Pampam 12 ก.ค. 2555, 03:07:34 น.
อยากให้มีนาเดินจากไป ไม่ต้องไปยุ่งกับอีตาใหญ่อีกเลย


แพม 12 ก.ค. 2555, 09:01:52 น.
ไม่คิดเหรอว่าเด็กมีพ่อแบบนี้จะมีความสุข ตัวแม่ก็ใช่ว่าจะดี แต่ก็คิดได้ แต่พ่อมันยังคิดไม่ได้เลย


Kwanza 12 ก.ค. 2555, 09:02:09 น.
คุณใหญ่ใจร้ายมาก


nutcha 12 ก.ค. 2555, 09:08:23 น.
อยากให้มายกลับไปหาพี่เมย์ดีกว่า


รอรัก 12 ก.ค. 2555, 09:41:39 น.
นั่นดิทำไมไม่เลี้ยงเอง ไปง้อทำไมกัน


wii 12 ก.ค. 2555, 11:57:11 น.
เนี่ยอีตาใหญ่เป็นโรคจิตชัดๆ ใครเเต่งไปกับอีตานี่เวลาไม่พอใจขึ้นมามิกระทืบปางตายเลยรึ ไม่มีความยับยั้งชั่งใจอะไรเลย เรียกใด้ว่าเเทบจะไม่มีจิตสำนึกที่ดีหรือมีความเป็นคนในจิตใจของผู้ชายคนนี้เล๊ย ส่วนมีนาก็บ้าเเถมใจง่ายอีก โอ๊ยจะบ้าตาย มีนาน่าจะเดินจากอีตานี่ไปซะ ลูกคนเดียวเลี้ยงไม่ใด้ก็ให้มันรุ้ไป ในอนาคตให้ลูกมาดัดสันดานพ่อให้หายบ้าไปเลย


เทียนจันทร์ 12 ก.ค. 2555, 12:42:38 น.
เรียกพี่ภูชิสะเต็มยศเลยนะคะ แบบว่ามันฟังดูแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ล่ะ


nunoi 12 ก.ค. 2555, 16:15:02 น.
มีนาไม่น่ายกลูกให้นายใหญ่เลย น่าจะหนีพร้อมลูกนั่นแหละ


นางแก้ว 12 ก.ค. 2555, 17:50:57 น.
ในส่วนชื่อของพระเอก ผู้เขียนเปลี่ยนจากชื่อเดิม ในพล็อต ชื่อพฤณธ์ แล้วมาเปลี่ยนชื่อโดยแก้ไขทั้งเรื่อง จากพี่พฤณธ์ หลงตาไปเลยเป้นพี่ภูชิสะ ตอนตรวจทานอีกที ก็ตัดเหลือพี่ภูคำเดียวค่ะ เดี๋ยวถ้ามีหลงตาคนเขียนไปอีก ตัดออกเลยนะคะ แบบเขียนเสร็จก็ส่งให้อ่านกันเลยน่ะค่ะ อาจจะสะเพร่า แต่คนเขียนก็ใจร้อนอยากให้นักอ่านได้อ่านเร็วๆค่ะ


Zephyr 12 ก.ค. 2555, 22:57:44 น.
พี่ใหญ่นี่เวลาโกรธดูไม่มีสติเลยนะ นิสัยแบบนี้สักวันคงได้พลั้งมือฆ่าใครลักคนแน่ๆเลย


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account