ลิขิตพราย โดย วงแหวนดาวเสาร์ สนพ.อรุณ
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินทางรอนแรมไปในหนทางมืดมิด
มีเพียงเสียงหริ่งเรไรและหิ่งห้อยนำทาง
เขากำลังหนีจากสังคม ผู้คน มาเพื่อตามหาสิ่งหนึ่งซึ่งถูกซุกซ่อนเอาไว้ในป่าลึก... “บ่อพราย”
ตำนานเล่าขานกันว่าหากใครได้ส่องดูเงาตนเองที่บ่อในคืนเดือนมืด คนผู้นั้นจะมองเห็นสิ่งที่ตนตามหา

พี่นนท์คนใหม่กลายเป็นอีกคนที่เพลงพิณไม่รู้จัก จากผู้ชายขี้แพ้ สุภาพ อ่อนโยน ไม่สู้คน
กลายเป็นกระด้าง ปราดเปรียว สนุกกับชีวิตในเวลาที่ได้เอาชนะทุกสิ่งด้วยแววตาทรงพลังจนน่าขนลุก
ชั่วเวลาไม่กี่เดือนสรานนท์กลับกลายจากคนหมดตัวไปเป็นตากล้องมาแรงที่สุดในขณะนั้น
เขาเปิดนิทรรศการภาพถ่ายชวนพิศวงและดูสูงค่าจนเหล่าเศรษฐีแทบจะเหยียบกันเพื่อแย่งชิงไปไว้ในครอบครอง
ด้วยแรงดึงดูดแปลกประหลาดราวกับไม่ใช่พลังจากน้ำมือมนุษย์
Tags: สรานนท์ เพลงพิณ ธิติ พล กมลณัฐ บ่อพราย

ตอน: บทที่ ๑ ใครบางคนที่หายไป(ต่อ-จบบท)

เย็นนั้นขณะที่เพลงพิณกำลังเดินไปยังรถของตนเองซึ่งจอดอยู่ในกลุ่มที่จอดรถผู้บริหาร
เธอได้ยินรถถอยออกอยู่ไม่ไกลนัก เสียงเครื่องยนต์แล่นมาข้างหลังแทบจะพร้อมกับ
เสียงกดแตรหนักๆ สองครั้งเรียกให้หันไปมอง รถยุโรปราคาแพงลิบสีตะกั่วออกเงา
เหลือบดำซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เพลงพิณขมวดคิ้ว ถอยหลีกทางรอให้รถ
แล่นมาเทียบข้างพอที่คนขับจะเปิดกระจกด้านติดกับเธอออกมาคุยได้
รอยยิ้มของหญิงสาวไม่ถึงกับเลือนหายแต่มันคงคลายลงไปหลายส่วน
เมื่อเห็นชัดว่าเจ้าของรถเป็นใคร

“ออกรถใหม่อีกแล้วหรือคะคุณธิติ”

แปลกนัก ช่วงนี้เขาไปรวยมาจากไหนกัน จากรวยอยู่แล้ว
ตอนนี้ธิติดูจะใช้ชีวิตอย่างหรูหราฟู่ฟ่าขึ้นหลายเท่า
ตั้งแต่พ่อเขาเสียชีวิต มรดกที่เขาได้รับมันมากมายขนาดนี้เชียวหรือ...

“ทำไมเพลงไม่เรียกพี่ว่าพี่เหมือนตอนเด็กๆ ...” คนถามพูดเสียงขรึม
สีหน้าเขาอยู่ตรงกลางระหว่างคำว่ายิ้มๆ กับบึ้งตึง บอกไม่ถูกว่าเอนเอียงไปทางไหนมากกว่า

“แหมก็เราเป็นเพื่อนร่วมงาน เพลงติดเรียกแบบนี้แล้วนี่คะ”
หญิงสาวพยายามทำอารมณ์ดีรักษามารยาท

“คืนนี้ไปงานกับพี่ไหม เราต้องไปอยู่แล้วนี่ งานวันเกิดลูกชายเจ้าพ่อสื่อรายใหญ่
ครอบครัวเพลงรู้จักดีไม่ใช่รึ”

“ค่ะ แต่เพลงต้องกลับไปอาบน้ำเตรียมตัวก่อน”

“รู้อยู่ ขึ้นรถสิ... พี่จะเป็นสารถีให้”

“แต่ว่าพรุ่งนี้เช้าเพลงก็ต้องเอารถมาจะทิ้งไว้ที่นี่ได้ยังไง”

“พุทโธ่น้องเพลง ที่บ้านเรามีรถตั้งกี่คัน ให้คนขับมาส่งก็ได้ หรือจะให้พี่ไปรับตอนเช้า”

“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ไว้เจอกันที่งานคืนนี้แล้วกัน” หญิงสาวเอ่ยตัดบทกลายๆ

ธิติเลิกคิ้วขึ้น แต่ดูเหมือนเขาจะคาดเดาได้อยู่แล้วกับคำปฏิเสธของเพลงพิณ
ชายหนุ่มจึงยอมเลื่อนรถจากไปอย่างไม่ต่อล้อต่อเถียง

เพลงพิณลอบถอนหายใจฉุนๆ จู่ๆ มาสั่งให้ขึ้นรถ เธอไม่ใช่สาวๆ ข้างทาง
ที่รอราชรถคันงามของเขามาเกยเสียหน่อยจะได้รีบตะกายขึ้นไปแทบไม่ทัน
ช่วงนี้ธิติชักมาแปลกขึ้นทุกที ตามปกติเขาไม่ใช่คนชอบหว่านเสน่ห์กับสาวๆ ไปทั่วเลยสักนิด
รวมถึงกับตัวเธอเอง แถมยังออกมาดมาคุเสียด้วยซ้ำเวลาพูดจากันแต่ละที แล้วตอนนี้
ทำไมถึงมาทอดไมตรี ธิติต้องการอะไร หรืออยากได้เพียงแค่การยอมรับ มันแค่นั้นจริงๆ ละหรือ...




ระหว่างทางกลับบ้าน เพลงพิณแล่นรถผ่านบ้านเก่าของพี่นนท์ตามปกติ
อดไม่ได้ที่จะเหลียวมองคฤหาสน์ใหญ่โตกว่าบ้านของเธอเสียอีก
แต่เวลานี้มันกลายเป็นของคนที่เธอไม่รู้จักไปเสียแล้ว อดีตบ้านศาสตร์ศศิน
สร้างโดยปู่แท้ๆ ของพี่นนท์ ก่อนที่พ่อของเขาจะค่อยๆ ผลาญสมบัติทุกอย่างที่มีจนหมด

หญิงสาวเลี้ยวรถคันสีขาวขนาดกะทัดรัดของตนเข้าสู่รั้วบ้านหรูหลังจากประตูเปิดออก
โดยรีโมตคอนโทรลในมือ บ้านเธอเองไม่ได้ใหญ่โตเกินกว่าเหตุ แต่เห็นได้ชัดว่าสร้าง
และตกแต่งอย่างมีรสนิยม อากงไม่ใช่พวกเศรษฐีใหม่ ท่านใช้ชีวิตอย่างคนรวยมานาน
ทั้งยังมีสายตากว้างไกลพอจะเลือกแต่สิ่งที่ดีจนกิจการทุกอย่างรุ่งเรืองนำหน้าคู่แข่ง
แม้การริเริ่มทำงานเกี่ยวกับการพิมพ์นี้เริ่มจากการเข้าหุ้นกันของลูกชายท่านซึ่งก็คือ
บิดาเพลงพิณและเพื่อนฝูง แต่คนที่เข้ามาดูแลแทนบิดาเธอที่ย้ายไปอยู่ยังต่างประเทศ
ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นอากงนี่เอง ลูกชายจึงเสมือนยกโรงพิมพ์กลับคืนให้คนเป็นพ่อ
คล้ายแทนคุณอยู่ในที ทั้งที่อากงก็รวยล้นฟ้าอยู่แล้ว

เจ้าสัวพิริยะ อารยกิจจา คือชื่อที่คนนอกเรียกขาน แต่หากเป็นในรั้วอารยกิจการพิมพ์แล้ว
หลายๆ คนก็เรียกท่านว่าอากงเหมือนหลานแท้ๆ อย่างเพลงพิณ เพราะท่านไม่ถือตัว
แต่ช่วงหลังมามักเก็บตัวอยู่ลำพังไม่พูดจากับใครเกินจำเป็น มีเพียงเพลงพิณเท่านั้น
ที่เข้าหน้าติด อย่างไรก็ดีเมื่อเห็นว่าท่านยังดูแข็งแรงและอารมณ์ดีเป็นนิจเพลงพิณจึง
วางใจให้ผู้สูงวัยใช้ชีวิตอย่างที่ท่านพอใจโดยไม่เซ้าซี้


หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวสวยด้วยชุดเกาะอกสีครีมจางปักลายมุกตรงอก
มีเสื้อคลุมทับเนื้อพลิ้วตัวยาวเลยเดรสลงไปเตรียมไว้สวมทับอีกชั้น
หญิงสาวทำผมอย่างง่ายๆ แต่งหน้าค่อนข้างพิถีพิถันให้สมกับงานกลางคืน
เลือกโทนออกหวานและเปล่งประกาย แม้จะทำสิ่งนี้จนชินแต่ยามรีบๆ
ก็ยังหานั่นนี่ไม่ค่อยเจอจนต้องแอบสบถออกมาหลายครั้ง
จนที่สุดก็โวยวายออกมาเป็นพักๆ ก่อนจะพบว่ามันอยู่ไม่ไกลมือเท่าใดนัก

เพลงพิณเป็นแบบนี้ สายตาคนนอกอาจมองเห็นเธอเป็นคุณหนูผู้ไร้ที่ติ
แต่ยามอยู่กับตัวเองหญิงสาวก็ไม่ได้ระวังตัวอย่างเมื่ออยู่ต่อหน้าประชาชี
จนคนสนิทๆ อย่างพี่ชายสุดเนี๊ยบค่อนเอาได้ว่าน้องสาวเป็นจอมสร้างภาพขนานแท้

‘ยายเพลงน่ะเหรอ อยู่บ้านก็เป็นแค่ยายโก๊ะเท่านั้นแหละ อาจจะไม่ถึงกับซุ่มซ่าม
แบบนางเอกเกาหลี แต่ก็ไม่ได้นิ้งเหมือนใครๆ คิด แถมตั้งแต่เกิดเคยเก็บที่นอนเอง
สักครั้งหรือเปล่ายังไม่แน่ใจ’ พี่ชายเคยประจานเธอให้เพื่อนสนิทของเขาฟัง
เพราะหวงไม่อยากให้น้องสาวขายออกด้วยประการหนึ่ง เพลงพิณคิดฉุนๆ
นั่นแหละสาเหตุที่พี่พลหาเรื่องมาปรามาสเธอไม่ให้ดูดีอย่างที่ควรจะเป็น

‘ใครจะไปดีเลิศตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างพี่พลละคะ’ หญิงสาวยิ้มหวานยามตอบ

‘อย่าย้อนพี่นะคะน้องเพลง ไม่น่ารักแล้วนะ’ พี่ชายสุดหล่อหันมาลูบหลังลูบไหล่
น้องทั้งยังพูดคะขาหยอกเอินด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ
พี่ชายเธอก็แบบนี้ กวนที่หนึ่งแต่ก็น่ารักที่หนึ่งอีกเหมือนกัน

ในกระจกสะท้อนภาพหญิงสาวผู้มีดวงหน้ารูปไข่ ผิวขาวเหลือง
เครื่องหน้าของเพลงพิณแต่ละส่วนชัด ยกเว้นคิ้วที่แม้จะเรียงตัวตรงสวยปลายเรียว
แต่กลับจางกว่าขนตาจนพี่ชายแซวอย่างเกินจริงไปอีกว่าน้องสาวเป็นคนไม่มีคิ้ว
เพื่อนมักติงว่าเพลงพิณน่าจะกันคิ้วให้โก่งอีกนิด แต่หญิงสาวชอบคิ้วทรงเป็นธรรมชาติ
อย่างนี้มากกว่าจึงเพียงแค่เขียนมันให้ชัดขึ้นเล็กน้อยยามแต่งหน้า

เมื่อติดตุ้มหูมุกเกลี้ยงๆ เป็นลำดับสุดท้าย เท่านี้ก็สวยพร้อมครบเครื่อง
เรื่องน้ำหอมนั้นเพลงพิณไม่เคยใช้ เด้วยไม่ชอบกลิ่นปรุงแต่งของเครื่องหอมทุกชนิด
บนโต๊ะแต่งหน้านี้จึงไม่มีขวดน้ำหอมอยู่เลย และทุกครั้งที่คนไม่รู้จักเธอดีให้น้ำหอม
ราคาแพงจนน่าเสียดายเป็นของขวัญเพลงพิณก็ต้องยกมันต่อให้เพื่อนฝูงอยู่ร่ำไป

หญิงสาวเดินออกมาพ้นห้อง มือหิ้วรองเท้าและกระเป๋าถือมาด้วย
ขณะที่กำลังลงบันไดรูปคดโค้งวนลงสู่โถงเบื้องล่าง
เสียงเพลงจากกีต้าร์เก่าตัวนั้นในห้องนั่งเล่นที่อยู่เยื้องออกไปไม่ไกลก็ดังขึ้น
เสียงดีดสายผสมการเคาะเป็นจังหวะละตินคุ้นใจทำให้เพลงพิณเบิกตากว้าง รีบวิ่งลงบันได

คนที่จะเล่นกีต้าร์ตัวนี้ ต้องเป็นเขาคนที่เธอรอยู่ ไม่ผิดแน่...

‘พี่ชายคงเล่นพิณให้ฟังสมชื่อน้องสาวคนสวยไม่ไหว แต่อยากจะทำอะไรสักอย่าง
ให้น้องที่รักเสียงดนตรีของพี่ชื่นใจ กีตาร์แทนแล้วกันนะคะ มีสายเหมือนพิณนี่เนอะ’

นั่นคือที่มาของตัวกีต้าร์ราคาแพงลิบ แต่เอาเข้าจริงคนพูดก็ทำได้แค่เล่นแบบก๊องๆ แก๊งๆ
อวดน้อง อวดสาวอื่นบ้างบางครั้ง ฝีมือพี่ชายไม่ได้เข้าข่ายมืออาชีพอย่างที่อยากให้เป็นเลยจนนิดเดียว

‘พี่พลจะเล่นไว้อวดหญิงมากกว่ามั้งคะนี่ เพลงไม่ได้ชอบฟังเพลงสมัยใหม่แบบนี้เสียหน่อย’

‘แน่ะ เห็นพี่ชายตัวเองเจ้าชู้หรือไงหืม’ คนว่าหยิกแก้มน้องสาวเบาๆ

‘ต่อหน้าก็พอรับได้ค่ะไม่มากมาย แต่พี่เป็นคนกะล่อน รอบจัด ลับหลังเพลงเลยไม่รู้’

สรุปว่ายังไงพี่ชายเธอก็เล่นดนตรีไม่เข้าขั้น แต่เสียงที่ได้ยินอยู่ตอนนี้มันเป็นการเล่นอย่าง
มืออาชีพแท้ๆ เลยทีเดียว หญิงสาวก้าวสู่ห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอบอุ่นด้วยม่านลูกไม้โปร่งสบายตา
และเครื่องเรือนไม้สานที่ดูเข้ากันได้ดีกับกีต้าร์สีเข้มมีลายขลังแบบตะวันตกซึ่งเคยวางไว้เป็นเพียง
ของประดับ คนเล่นคงปรับสายมันจนเข้าที่ก่อนเธอจะมาได้ยิน
แต่ที่ดึงดูดใจเพลงพิณยิ่งกว่าท่วงทำนองรื่นหู คือภาพที่ตาเห็น...

ร่างในชุดสูทดำสนิทดูแปลกตากึ่งยืนประคองเครื่องดนตรีหันหลังพิงตัวโซฟาอยู่ใกล้หน้าต่าง
แสงสว่างยามเย็นจ้ามาจนเงาของเขากลายเป็นภาพย้อนแสง

คนที่เธอจำได้...เขาไม่เล่นกีฬาอื่นนอกจากว่ายน้ำ แต่นั่นก็เพียงพอจะทำให้เขาตัวสูง
และไหล่กว้างอย่างที่เป็น ทว่าที่สะดุดใจ เพลงพิณไม่เคยเห็นเขายืนด้วยท่วงท่าลักษณะเช่นนี้มาก่อน
สง่า มั่นใจ แต่ผ่อนคลาย แสงแดดยามเย็นได้องศาแยงนัยน์ตาจนหญิงสาวต้องหลับตาลง
สดับกับบทเพลงใหม่ซึ่งเริ่มต้นขึ้นอย่างพอเหมาะพอดี คราวนี้เขาร้องด้วย เพลงเก่าของวงแคนซัส
ที่หลายคนย่อมเคยผ่านหู เธอเพิ่งเคยได้ยินเขาร้องเพลงครั้งแรกก็คราวนี้
อาจเป็นเพราะเจ้าตัวคิดว่ากำลังอยู่คนเดียวก็เป็นได้


I close my eyes, only for a moment, and the moment's gone
หลับตาลงเพียงเสี้ยวลมหายใจ นาทีที่ไม่ย้อนคืนก็ผ่านผัน
All my dreams, pass before my eyes, a curiosity
ฝันทั้งมวลมลายหาย ก่อนใจจะรับรู้ได้ทัน
Dust in the wind, all they are is dust in the wind...
ไม่ต่างอะไรจากซากธุลีในสายลม

เขาเคยบอกว่าชอบเพลงนี้ เคยพูดกับเธอถึงความหมายของมัน กับความไม่จีรังในทุกสิ่ง
...เวลานั้นเธอเองก็ตอบไปว่าชอบความหมายแห่งบทเพลงนี้เช่นกัน

Same old song, just a drop of w ater
in an endless sea
เพลงเก่าเพลงเดิม ดุจน้ำเพียงหยดหนึ่งในทะเลอันไร้ขอบเขต
All we do, crumbles to the ground, though we refuse to see
เราล้วนสลายคืนสู่ดิน แม้ยากจะยอมรับ
Dust in the wind, All we are is dust in the wind
กับความเป็นธุลีในสายลม เป็นได้แต่เพียงเท่านั้น

วูบนั้นเพลงพิณเหมือนมองเห็นภาพใบไม้แห้งปลิดปลิวในราวป่า
กับร่างของใครคนหนึ่งที่เดียวดายลำพัง
แต่แล้วภาพนั้นก็สลายไปจากห้วงความคิด
ราวกับมันเป็นเพียงจินตนาการที่แจ่มชัดเพียงชั่วเสี้ยววินาที

Don't hang on, nothing lasts forever
but the e arth and sky
อย่ารีรออยู่เลย ไม่มีอะไรอยู่ได้นานอย่างโลกและฟากฟ้า
It slips away, all your money won't another minute buy
เมื่อทุกอย่างจางหาย แม้เงินมากมายก็ไม่อาจยื้อ
Dust in the wind, All we are is dust in the wind...
คือเศษธุลีในสายลม ที่พวกเราเป็น...

‘พี่คิดว่าแม้แต่โลกหรือท้องฟ้า เมื่อถึงเวลามันก็จะเลือนหายไปเหมือนกัน
เพราะทุกสิ่งเป็นธุลีในจักรวาล ชั่วขณะหนึ่งเรามีตัวตน ชั่วขณะต่อไปอาจไม่มีแล้ว
แต่พี่ฟังเพลงนี้ด้วยความสุขนะ แต่ละคนก็ตีความหมายในถ้อยคำให้กลายเป็น
ความรู้สึกตามประสบการณ์ของตัวเอง นั่นแหละที่เรียกว่าอิสระแห่งบทเพลง...’


เมื่อปลายนิ้วของเขาราจากสัมผัสโน้ตสุดท้ายที่กังวานเหมือนมีมนตร์ เพลงพิณจึงกล้าเอ่ยปาก

“พี่นนท์ใช่ไหมคะ...” หญิงสาวถามคำถามที่ไม่น่าถามออกไป ไม่รู้ว่าทำไมปากเธอจึง
พูดตามใจคิดได้เช่นนั้นในเมื่อก็เห็นเป็นเขาชัดเจนอยู่แล้ว แต่ทำไมนะ เพียงแค่แผ่นหลัง
ยังดูไม่เหมือนเดิมได้ขนาดนี้ เพลงพิณรู้สึกตั้งแต่อีกฝ่ายยังไม่หันกลับมา

พี่นนท์ไม่ได้มัดผมเหมือนเคย นั่นทำให้ความรู้สึกของเพลงพิณแปลกไปแต่แรก
ทว่าเมื่อเขาหันมา สิ่งที่เห็นในดวงตาหลังแว่นใหม่เอี่ยมนั้นก่อให้เกิดความฉงน
ที่เกินกว่าคำว่าแปลก และที่ตามมา ความแปลกใจกับคำชวนที่ไม่คาดคิดของคนตรงหน้า

“พี่อยากให้เพลงไปกับพี่ คืนนี้...”




{โปรดติดตาม...บทที่ ๒ ล้างรอยจำ}




อสิตา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.ค. 2555, 15:42:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ต.ค. 2557, 07:28:48 น.

จำนวนการเข้าชม : 1734





<< บทที่ ๑ ใครบางคนที่หายไป(ตอนแรก)   บทที่ ๒ ล้างรอยจำ(ตอนแรก) >>
อสิตา 12 ก.ค. 2555, 15:43:33 น.
อ๊าก หิวววว
เดี๋ยวกินข้าวแล้วมาตอบคอมเม้นต์นะจ๊ะ...

ameerahTaec 12 ก.ค. 2555, 15:59:01 น.
หิวด้วยยยยยย ขอกินข้าวด้วย อิอิ // พี่นนท์มาแล้ว ลึกลับยังไงม่ะรุ

ling 12 ก.ค. 2555, 16:09:17 น.
พระเอกกลับมาแล้ววววววว

sai 12 ก.ค. 2555, 16:11:15 น.
แหมม เปิดตัวมาอย่างหล่อเชียวพี่นนท์

อสิตา 12 ก.ค. 2555, 16:56:53 น.
คุณพระอาทิตย์สีทอง – เพลงพิณเป็นห่วงพี่นนท์ออกหน้าออกตา แต่ตอนนี้ถ้าถามก็คงตอบว่าห่วง
อย่างพี่ชายละมังนะ ส่วนไปถึงบ่อพรายได้ยังไงยังเป็นฟามลับ พรายให้อะไรบ้าง ต้องรอชมต่อไปค่ะ หุๆ

คุณฮอบบิท – ขอบคุณที่คอมเม้นต์อย่างตั้งใจเสียยาว *0* พระเอกคงไม่ได้เชยให้เห็นอีกแล้ว
นอกจากภาพอดีต ...หวังว่าตอนนี้จะมีประโยคถูกใจอีกนะคะ ส่วนพี่พล อีกไม่นานเกินรอ
ตอนนี้ก็โผล่มาบ้างแล้วในห้วงความคิดของน้องสาวคนงาม

คุณเทียนจันทร์ – หุหุ เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องสายไหนคะ สายสนพ. หรือว่าสถาบัน อยากรู้ๆๆ
ถ้าอ่านแล้วสนุกก็อย่าลืมติดตามต่อไปนะคะ

คุณเลิฟหมวย – นางเอกเราเข้าป่าไม่เป็นหรอกค่ะ อันนั้นต้องพี่มิ้งค์ สตรีที่ใส่ยีนเกือบตลอดเวลา
หนูเพลงใส่กระโปรง แต่เวลาโหดเธอก็พับเก้าอี้ฟาดซอมบี้ได้เลยทีเดียว พลังฮึดน่ะนะ

คุณซาอิ แกะน้อยมุมิงุงิ – เพลงพิณเน้นสวย(สังหาร!) ณัฐนี่เน้นรั่วมังคะ 555
ต้องหาหนุ่มหล่อมาช่วยอุดรอยรั่วเนอะ

คุณชีจัง – ไม่เม้นต์เหรอ จะใจร้ายกะเค้าอีกเหรอชีจัง ตอนนี้เค้าก็ป่วย(ทางจิต)นะ เยียวยาเค้าทีเถอะ
ไม่งั้นเดี๋ยวไม่มีแรงเขียนจนจบอ่า พี่นนท์ก็ยังมีปัญหาอยู่ดี ฮีไม่ได้มั่นแบบชามัลหรอก อย่าเพ้อหาสิ

คุณอะมีราห์แทคยอน – เดี๋ยวนะ พระเอกเค้าขอหาก่อน เดี๋ยวคราวนี้แปะหนูณัฐในเพจให้ดูพลางๆแล้วกัน

คุณดารานิล – พระเอกจะได้เจอสิ่งดีๆ ไหมน้า ต้องเอาชนะตัวเองให้ได้ก่อน หุหุหุหุ
แต่คนเขียนมองพระเอกเป็นเงือกน้อยละ แม้ฮีจะไม่มีหางก็ตาม

คุณหลิง – ยินดี(มากๆ)ที่ได้พบกันอีกครั้งในนิยายค่า พี่นนท์ก็ต้องได้บทเรียนบ้างละนะ
พระเอกของอสิตาต้องลำบากทุกคน

คุณหมูอ้วน – พี่นนท์ออกมาแล้ว แต่หนูเพลงยังซูมหน้าไม่ชัด รอตอนต่อไปจะมองให้อีกที555

คุณน้องมูน – แต่งเลย หุ่นดีแต่งได้ทุกแบบอยู่แล้ว พี่มิ้งค์จะคอยชมนะ

คุณเนยหวาน – ยิ้มหวานเชียว

คุณเฟอร์หนานุ่ม – เฟอร์อย่าหื่นกะพี่นนท์อีกล่ะ รายนี้ไม่มีโป๋ยนุ่มฟูแบบอัคน้อยให้จับนะ
มีแต่แบบของคนไข้เฟอร์อะ น่าอายจริงๆ ...ผมหางกระรอกไม่มีรูปหรอก มะม้าจินตนาการขึ้นมาเอง

คุณน้องมีน – หึหึหึ ฉันไม่ได้ชื่อมิ้งค์ อยากกรีดร้องให้ก้องไพรรรรรร

คุณซิลเวอร์มูน – พี่นนท์หล่อแต่ไม่เชิงล่ำหรอก เดิมคนมันป้อแป้จะให้ล่ำได้ขนาดไหนกัน
รูปหนูณัฐเหรอคะ ตอนเขียนนึกถึงนุ่น ศิรพันธ์ เป็นคนที่ไม่ได้บลิ้งค์เจิดจรัส แต่โครงหน้าสวยแบบไทยๆ
แต่งแล้วขึ้นดีนักแล
https://www.facebook.com/foreverSATURN

Kansas-Dust in the wind(Lyrics)
http://www.youtube.com/watch?v=n8xC-RQ1W3g

goldensun 12 ก.ค. 2555, 18:26:55 น.
พี่นนท์คนเดิมมั้ยเนี่ย บ่อพรายท่าจะทำให้พี่นนท์เปลี่ยนไป

Chii 12 ก.ค. 2555, 20:52:18 น.
ไป เค้าไป คุณนนท์ชวนเค้าใช่ม๊ายยยยยยยย
555 (ชอบผู้ชายใส่แว่นเป็นการส่วนตัว :P)

ใบบัวน่ารัก 12 ก.ค. 2555, 22:40:32 น.
อยากไปงานด้วยอ่ะ
รอการเฉลยว่าไปทำไม อะไร

Auuuu 12 ก.ค. 2555, 23:01:55 น.
โว้วววว พี่นนท์ไปทำอะไรมาาาาากันแน่ๆๆๆ

หมูอ้วน 12 ก.ค. 2555, 23:21:55 น.
พี่นนท์มาแย้ววว เปลี่ยนไปจนหนูเพลงจำไม่ได้เลย หุหุ

อสิตา 13 ก.ค. 2555, 01:06:40 น.
คนเขียนก็หลงใหลหนุ่มแว่นเป็นการส่วนตัวค่า ตอนต่อไปวันจันทร์นะ

SunSeed 13 ก.ค. 2555, 10:48:00 น.
เอารูปพี่นนท์มาแปะให้ดูมั่งจิพี่แป้ง อยากเห็น O.O

lovemuay 14 ก.ค. 2555, 10:31:11 น.
ไม่ว่าพี่นนท์ หรือนายธิติก็ดูน่าสงสัยพอกันเลยนะคะ

Zephyr 16 ก.ค. 2555, 19:10:15 น.
ก่อนเมนท์ มะม้า วันนี้วันจันทร์แล้วนะ เย็นแล้วด้วย ไหนอ่ะ ตอนต่อไป หึหึ
มาดใหม่อย่างหล่อ อย่างแมน อย่างเท่ หุหุ น่ากิน ???
หนูเพลงงงเลย ดูสิ มาแบบต้องเปิดตัวอลังการละนะ ยืนเท่ๆ ดีดกีตาร์ อ๊ายยยยย บรรเจิด
อืม ว่าแต่เฮียออกมาจากป่าพรายยังไงว้า
อยู่ดีๆก็มาปรากฏตัวในหัวใจ อยู่ๆไม่รู้ทำไม เอร้ยยย ไม่ใช่ละ

อสิตา 16 ก.ค. 2555, 19:41:26 น.
มะม้าเห็นเฟอร์ยังไม่ได้อ่านก็เลยรอ... ตอนนี้โพสต์ไม่ทันแล้ว จะหมดวันละ ยังไม่ได้ตรวจแก้ งี้ๆๆ

shadha 28 ก.ค. 2555, 21:54:19 น.
อุ๊ต่ะ พี่นนท์!!

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account