ลิขิตพราย โดย วงแหวนดาวเสาร์ สนพ.อรุณ
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินทางรอนแรมไปในหนทางมืดมิด
มีเพียงเสียงหริ่งเรไรและหิ่งห้อยนำทาง
เขากำลังหนีจากสังคม ผู้คน มาเพื่อตามหาสิ่งหนึ่งซึ่งถูกซุกซ่อนเอาไว้ในป่าลึก... “บ่อพราย”
ตำนานเล่าขานกันว่าหากใครได้ส่องดูเงาตนเองที่บ่อในคืนเดือนมืด คนผู้นั้นจะมองเห็นสิ่งที่ตนตามหา
พี่นนท์คนใหม่กลายเป็นอีกคนที่เพลงพิณไม่รู้จัก จากผู้ชายขี้แพ้ สุภาพ อ่อนโยน ไม่สู้คน
กลายเป็นกระด้าง ปราดเปรียว สนุกกับชีวิตในเวลาที่ได้เอาชนะทุกสิ่งด้วยแววตาทรงพลังจนน่าขนลุก
ชั่วเวลาไม่กี่เดือนสรานนท์กลับกลายจากคนหมดตัวไปเป็นตากล้องมาแรงที่สุดในขณะนั้น
เขาเปิดนิทรรศการภาพถ่ายชวนพิศวงและดูสูงค่าจนเหล่าเศรษฐีแทบจะเหยียบกันเพื่อแย่งชิงไปไว้ในครอบครอง
ด้วยแรงดึงดูดแปลกประหลาดราวกับไม่ใช่พลังจากน้ำมือมนุษย์
มีเพียงเสียงหริ่งเรไรและหิ่งห้อยนำทาง
เขากำลังหนีจากสังคม ผู้คน มาเพื่อตามหาสิ่งหนึ่งซึ่งถูกซุกซ่อนเอาไว้ในป่าลึก... “บ่อพราย”
ตำนานเล่าขานกันว่าหากใครได้ส่องดูเงาตนเองที่บ่อในคืนเดือนมืด คนผู้นั้นจะมองเห็นสิ่งที่ตนตามหา
พี่นนท์คนใหม่กลายเป็นอีกคนที่เพลงพิณไม่รู้จัก จากผู้ชายขี้แพ้ สุภาพ อ่อนโยน ไม่สู้คน
กลายเป็นกระด้าง ปราดเปรียว สนุกกับชีวิตในเวลาที่ได้เอาชนะทุกสิ่งด้วยแววตาทรงพลังจนน่าขนลุก
ชั่วเวลาไม่กี่เดือนสรานนท์กลับกลายจากคนหมดตัวไปเป็นตากล้องมาแรงที่สุดในขณะนั้น
เขาเปิดนิทรรศการภาพถ่ายชวนพิศวงและดูสูงค่าจนเหล่าเศรษฐีแทบจะเหยียบกันเพื่อแย่งชิงไปไว้ในครอบครอง
ด้วยแรงดึงดูดแปลกประหลาดราวกับไม่ใช่พลังจากน้ำมือมนุษย์
Tags: สรานนท์ เพลงพิณ ธิติ พล กมลณัฐ บ่อพราย
ตอน: บทที่ ๑ ใครบางคนที่หายไป(ตอนแรก)
นึกๆ อยู่ว่าลืมอะไรน้า... ลืมตอบคอมเม้นต์นี่เอง ไม่ได้ลงนิยายเสียนาน -,-‘
คุณฮอบบิท – ชีวิตบัดซบของสรานนท์คงอยู่ไม่นานหรอกค่ะ หลังจากนี้ไปฮีจะเป็นคนใหม่!
คุณบุลินทร – ผลัดกันให้กำลังใจนะน้องมีน เรามาตั้งใจเขียนนิยายที่ดีเลิศกันเถิด
คุณอะมีราห์แท็คฯ – รออีกนิดนะคะ ตอนหน้าพี่นนท์จะกลับมาในมาดใหม่ หิๆๆๆ
คุณซาอิ แกะน้อยงุงินุ่มแน่น – คราวนี้เปิดตัวนางเอกบ้าง ส่วนอะไรเกิดขึ้นกับพี่นนท์ที่เผชิญหน้ากับพรายนั้น ให้เปนความลับไปก่อนแล้วกัน...
คุณหนูอุ๊ – คนเราจะเดินไปด้วยพลังของตัวเองหรือทางอำนาจที่พรายลิขิตให้เดินน้า
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องอำไพ – ขอบคุณค่ะที่ตามมาให้กำลังใจกันต่อเนื่อง พรายนั้นต้องการของตอบแทนหรือเปล่า อืม เรียกว่าให้อำนาจฟรีก็ไม่ใช่ ต้องการของตอบแทนก็ไม่ใช่ ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะผ่านการทดสอบไหมดีกว่า
คุณเฟอร์ เมห์ฮรา – ทำไมเกือบข้ามเม้นต์นี้ไปได้น้า เหมือนผีลักซ่อนแท้ๆเทียว พระเอก(+นางเอก)อสิตาต้องถึก ทนทาน ให้ค่าตัวแพงนี่นะ เล่นให้คุ้ม พรายน้ำในไพร ไม่เกี่ยวกะพรายทะเลหรือพรานทะเล!
อ๊ะ เริ่มหิว
พี่นนท์โดนพรายสิงหรือพี่นนท์จะสิงพรายมะม้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ปล่อยให้ตัวละครเล่นไปตามเพลง อะฮุๆ
คุณชีจัง – อย่างกไลค์เลยนะคะ เอามา เอามะ เอามาเถอะน่า งี้ๆๆ อาจจะลงเร็วขึ้นนา
คุณเลิฟหมวย – นางเอกออกมาแล้วนะคะ เรื่องนี้ไม่ต้องเดา เห็นชัดๆว่ามีสองคู่ แต่คงจะทุลักทุเลน่าดูเหมือนกันว่าจะลงเอย
คุณพระจันทร์สีเงินยวง – ชื่อเล่นเก็บไว้เรียกกันลับๆแล้วกันเนอะ พระเอกนอกจากขี้แพ้แล้วยังแลดูเห่ยอีกตะหาก แต่เขาจะกลับมาแบบมาดแมนนะ
คุณว่าน วาเน่จัง – ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ เรื่องนี้รับรองเร้าใจแน่นอน เดี๋ยวจะเขียนให้เคลิ้มเลย
คุณบายฟาร์ – ถึงอยู่ทางไกลแต่ใจส่งถึงกัน ตามมาอ่านได้ทันท่วงทีเลยนะคะ เรื่องนี้ก็โรแมนติกพารานอมอลอีกแล้ว มีปริศนาซ่อนอยู่เพียบ
คุณดารานิล – แอร๊ยยยย ต้องอัพเรื่องนี้เพื่อให้คนอ่านได้ลิ้มลองรสหวานอันรัญจวนนนนแห่งราตรี
คุณอะโน? อ่านถูกไหมคะเนี่ย – เรื่องนี้ลี้ลับนิดๆ เย้ายวนหน่อยๆ ค่ะ ลองติดตามดูแล้วกันนะคะ
คุณหมูอ้วน – เจอกันอีกแล้ว อยู่อ่านกันต่อไปและต่อไปนะ พรายจะร่ายมนตร์สะกดใส่หมูน้อยให้อยู่หมัดเอง
คุณริญจน์ธร – พี่มิ้งค์คิดถึงคนอ่านจนต้องอัพบ้างไรบ้าง...
คุณใบบัวน่ารัก – ยินดีที่มาอ่านนะคะ อย่าเพิ่งเศร้า พระเอกเราไม่ยอมแพ้ตลอดไปแน่ เขาจะกลับมาเพื่อเอาชนะทุกสิ่ง(รวมทั้งตัวเอง?!)
บทที่ ๑ ใครบางคนที่หายไป
พนักงานในรั้วอารยกิจการพิมพ์ทุกคนคุ้นตากับร่างซึ่งเดินนำหน้าไปเป็นอย่างดี
ร่างบอบบางในชุดทันสมัย แม้ไม่อาจจัดอยู่ในข่ายเรียบหรูหรือว่าอินดี้ไปเสียเลยทางใดทางหนึ่ง
แต่เพลงพิณก็แต่งตัวได้อย่างมีศิลป์ ทั้งเก๋และดูราคาแพงไปพร้อมๆ กัน หญิงสาวอายุเพียงยี่สิบหก
นับว่ายังน้อยมากสำหรับตำแหน่งที่ต้องดูแลบริหารคนในบริษัทจำนวนมาก แต่เมื่อเป็นเพลงพิณ
ใครๆ ก็เกรงใจ นั่นหาใช่เพราะการวางตัวน่าเคารพมากมายจนคนหวั่นเกรงหรืออะไรแบบนั้น
เพลงพิณเป็นเพื่อนที่ดีของคนทำงานในสำนักพิมพ์แห่งนี้ ตั้งแต่ผู้บริหารไปจนพนักงานส่งของ
หญิงสาวไม่ใช่คนพูดมากหรือปราศรัยกับคนไปทั่วได้ตลอด แต่เพราะวางตัวได้เป็นธรรมชาติ
พอเหมาะพอดี รอยยิ้มที่ไม่ได้ปั้นแต่งนั้นทำให้ใครเห็นก็รู้สึกเป็นมิตรกับหลานสาวเจ้าของบริษัทแห่งนี้
ซึ่งเป็นทั้งโรงพิมพ์ สำนักพิมพ์ และสายส่งครบวงจรได้ไม่ยาก
การแต่งตัวซึ่งสาวๆ ที่เดินตามหลังดูแล้วยิ้มของเพลงพิณเรียกรอยยิ้มกว้างยิ่งกว่า
จากคนซึ่งเดินสวนมาบนทางแคบๆ ได้พร้อมเสียงทัก
“วันนี้จะไปเข้ากล้องแถวไหนหรือเปล่าคะคุณเพลง กระโปรงลายแอนทีคเก๋อย่าบอกใคร
แถมยังสร้อยหินสวยอีก พี่นึกว่านางแบบที่ไหนเดินมาตามแคทวอล์ค”
เสียงนุ่มๆ ของคนสูงวัยกว่าเย้าอย่างเป็นกันเอง
“แหมงั้นพี่กุ้งก็เดินอยู่บนแคทวอล์คเดียวกับเพลงสิคะ เพื่อนร่วมอาชีพ”
สองคนพยักยิ้มให้กันโดยไม่ได้ต่อบทสนทนาไกลไปกว่านั้นเมื่อต่างมีภาระ
เพลงพิณจับปอยผมที่ซึ่งลุ่ยลงมาทัดหูให้เข้าที่เข้าทางเมื่อผลักบานประตูกระจก
เข้าไปในตึกที่ตกแต่งอย่างสวยงามรายล้อมด้วยแมกไม้และสวนสวย พนักงานต้อนรับ
เอ่ยทักผมทรงใหม่ของหญิงสาว แล้วก็ต้องยิ่งร้องว้าวเมื่อเธอหันด้านหลังให้ชมเต็มตา
...หากมองจากด้านหน้า ผมสีน้ำตาลเข้มตามธรรมชาติของเพลงพิณเหมือนซอยเข้ารูป
กับศีรษะ แต่ด้านหลังกลับปล่อยกลุ่มผมคล้ายหางเต่ายาวถึงกลางหลัง พวงผมหนา
จนน่าจะเรียกว่าหางกระรอกมากกว่า จุดเด่นคือปลายหางถูกกัดและทำสีไล่ระดับ
จากน้ำตาลไปถึงน้ำตาลอ่อนและจนเกือบเป็นสีเนื้อ อากงของเพลงพิณเรียกมันว่า
ผมหางกระรอกตั้งแต่วันแรกที่หลานสาวอวดผมใหม่ให้ท่านจับคลำเล่น
ใครจะรู้ว่ากว่าจะทำผมออกมาได้เป๊ะอย่างกับเคาะออกมาจากหน้าหนังสือแฟชั่น
ก็หมดไปเกินครึ่งหมื่น ทั้งที่ไม่ได้เลือกร้านแพงอะไรเลย ทำให้ตระหนักว่าราคาข้าวของ
หรือบริการในสมัยนี้มันชักจะแพงขึ้นทุกวันจริงๆ
เพลงพิณไม่ได้ตรงดิ่งไปยังห้องทำงานซึ่งแยกเป็นสัดส่วนของตนเองในทันทีแต่เลือกจะ
แวะทักทายยังโต๊ะทำงานของฝ่ายศิลป์ซึ่งกำลังจดจ่อกับปกนวนิยายชุดใหม่ที่สำนักพิมพ์
ตั้งใจจะผลักดันอย่างเต็มที่ไม่ให้น้อยหน้าหนังสือชุดของสำนักพิมพ์คู่แข่งที่กำลังมาแรงในตลาด
“คิดแล้วไม่ผิดที่เพลงดึงณัฐมาช่วยงานทางนี้”
เพลงพิณเอ่ยขึ้นลอยๆ หลังจากย่องไปยืนซ้อนหลังแอบดูการทำงานของผู้ที่กำลังง่วนอยู่
หน้าจอเครื่องแมคอินทอช นานพอที่จะสังเกตความใส่ใจของกมลณัฐซึ่งบรรจงเลือกสีชวนเคลิ้มที่สุด
หวานที่สุด ใส่ลงไปแทนใบเลี้ยงเดิมที่เคียงข้างกลีบกุหลาบสีหวานบนปก แม้มันจะเป็นจุดเล็กๆ
แต่คำว่างานดีกับงานเนี๊ยบไม่มีที่ติย่อมต่างกัน
คนถูกเรียกสะดุ้งเฮือก เกือบปล่อยเมาส์เพนหรือปากกาที่ใช้วาดรูปในคอมพิวเตอร์หลุดมือ
ปกติกมลณัฐก็ใช่ว่าจะเป็นสาวขี้ตกใจหากว่าเสียงที่ดังขึ้นข้างหลังไม่ใช่เพลงพิณ เจ้านายสาวสวย
ที่อายุน้อยกว่าเธอเสียอีก แม้อีกฝ่ายจะจุกจิกแต่ก็มิได้จู้จี้ และวิธีการพูดตะล่อมให้ลูกน้องทำงาน
ของเพลงพิณพร้อมยิ้มใสๆ นั้นก็ช่วยทำให้ชีวิตในที่ทำงานของกมลณัฐสดใสขึ้นเป็นกอง
โดยเฉพาะเมื่อใจของสาวห้าวพร้อมจะยอมตามโดยดีทุกอย่างอยู่แล้วสำหรับวาจาสิทธิ์
ของคุณเพลงคนนี้
“คุณเพลงชอบไหมคะ ณัฐทำสุดฝีมือเลยนะ เห็นว่าคุณเพลงหวังไว้มากกับหนังสือชุดนี้”
แม้กิริยาภายนอกจะออกไปทางเฮ้วเกินหญิงแต่กมลณัฐก็ไม่เคยพูด ฮะ ให้ใครฟันธงลงไปได้ว่า
ตนเองเป็นเพศไหนแน่ เพื่อนที่ใจรักหญิงคนหนึ่งเคยบอกเหมือนกันว่าของจริงเทคนิคไม่ต้อง...
หรือพูดง่ายๆ ตัวเราจะเป็นอะไรก็เป็นไป ไม่ต้องใช้คำพูดบ่งบอกตัวเองให้ ‘เยอะ’ เกินจำเป็น
คนมองก็น่าจะรู้ได้เอง
กมลณัฐไม่เคยรู้สึกพิเศษกับหนุ่มๆ และที่ผ่านมากับสาวๆ ก็เช่นกัน จะมีก็แต่คุณเพลงเท่านั้นที่...
หรือว่ากมลณัฐอาจจะโตเป็นสาวช้า เรื่องนั้นหญิงสาวยังไม่อยากตัดสินตัวเอง รู้แต่ว่าสุขใจเล็กๆ
เมื่อได้อยู่ใกล้เจ้านายสาวหน้าแฉล้มคนนี้เท่านั้นเอง
“คุณเพลงช่วยดูตรงนี้หน่อยได้ไหมคะ ณัฐเพิ่มเงาลงไปจุดนี้นิดดีไหม หรือว่ามันจะรกตาไป”
กมลณัฐชี้จุดเล็กๆ บนจอให้เพลงพิณดูโดยที่ไม่คิดจะซูมเข้าไปใกล้ เป็นเหตุให้เจ้านายผู้น่ารัก
ขยับตัวเข้ามาจนชิด กลิ่นหอมๆ นุ่มๆ จากเนื้อแท้ที่ไร้น้ำหอมปลอมปนชวนให้ชื่นใจรวยรินจากร่างบาง
ก็ไม่ใช่ว่าจะคิดไม่ดีอะไรหรอก แต่ความรู้สึกนี้มันทำให้กมลณัฐรู้สึกอะไรอย่างที่คล้ายๆ
คำว่า ‘อบอุ่น’ เป็นความอุ่นละมุนของแม่หรือน้องสาวสักคนที่ตัวเธอเองอยากจะมีแต่ก็หามีไม่
กลับไปบ้านอันไปจากกมลณัฐจนเหมือนแกล้ง
“อืม...ใส่เงาไปแบบนี้ก็สวยดีค่ะ ณัฐนี่ความชอบไปกันได้กับเพลงจริงๆ
งานออกมาถูกใจกว่าที่คิดด้วยซ้ำ” เพลงพิณรับเมาส์หนูที่กมลณัฐจัดแจงเอามาวางเทียบ
แทนเมาส์ปากกามาคลิกๆ เลื่อนพิจารณางานตรงหน้าเพลินโดยไม่ได้สังเกตว่าเจ้าของโต๊ะ
ดูจะครึ้มใจเป็นพิเศษที่เอาใจเธอสำเร็จ
กมลณัฐเสยผมที่ซอยคล้ายผู้ชายเพียงแต่ไม่สั้นนักของตนเองเงียบๆ
เอียงเก้าอี้ล้อหมุนออกไปนั่งหันมองใบหน้าด้านข้างของเพลงพิณเพลินๆ
ไม่ว่าใครก็คงจะชอบมองอีกฝ่ายอย่างนี้ทั้งนั้น จมูกคุณเพลงเป็นสันกำลังสวย ปลายจมูกมนได้รูป
รูปตาชั้นเดียวรีอย่างคนเชื้อจีน แต่หน่วยตากลับกว้าง นอกจากตาไม่ตี่แล้วยังตาโตกว่าคนปกติ
เสียด้วยซ้ำทั้งที่ตาชั้นเดียวอย่างนี้ ชวนให้นึกถึงแมวเหมียวตาดำเฉี่ยวฉายแววฉลาด
ระแวดระวังสมนิสัยช่างสังเกตในทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือนอกเหนือจากนั้น
ผิวของเจ้าตัวขาวเหลือง เค้าหน้ารวมๆ งามอย่างที่น่าจะเรียกว่าหมวยอินเตอร์
แต่รูปหน้าสวยเด่นกว่าใครๆ อย่างนี้เห็นจะไม่ใช่พิมพ์นิยมแน่ๆ ปากแหลมนิดๆ
ชวนให้นึกถึงนกที่จีบปากจีบคอ แต่เพลงพิณไม่ใช่คนพูดมาก เป็นนกน้อยตัวสวย
สงวนท่าทียวนใจผู้ได้พบเห็นอย่างเหลือร้าย
“ณัฐ... ณัฐคะ”
“อะ อะไรคะคุณเพลง อยู่ใกล้แค่นี้เรียกซะตกใจเลย”
เพลงพิณส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อกมลณัฐออกจะพูดเกินจริงอยู่มาก เพราะเธอเองก็แค่เรียกให้อีกฝ่าย
ตื่นจากภวังค์เฉยๆ ไม่ได้ขึ้นเสียงพอจะทำให้ถึงกับตกอกตกใจได้เลยนี่นา
“เพลงบอกว่า ปกเล่มสองดูเหมือนจะสวยกว่าเล่มแรกอยู่พอควรเลยนะ ถึงมันจะสวยทั้งคู่ก็เถอะ”
“อ้อค่ะ แล้วคุณเพลงจะให้ณัฐ ทำอะไรคะ ทำให้เล่มสองสวยน้อยลง หรือว่า...”
เพลงพิณหัวเราะขำ ตีแขนคนที่นั่งอยู่อย่างหยอกๆ “ทำให้เล่มแรกสวยขึ้นสิ
แหม แกล้งยั่วกันแบบนี้เดี๋ยวโดนตัดเงินเดือนนะ”
“ไม่เชื่อหรอกค่ะ ท่าทางคุณเพลงชอบมาก น่าจะขึ้นโบนัสให้ณัฐมากกว่า”
คนพูดอมยิ้มกรุ้มกริ่ม เป็นครั้งแรกที่เพลงพิณหยอกกลับแบบถึงเนื้อถึงตัวแม้ว่าทั้งคู่จะ
ค่อนข้างสนิทสนมกันในเรื่องงานอยู่ก่อนแล้ว
นี่แปลว่าเราสนิทกับคุณเพลงเพิ่มขึ้นอีกขั้นแล้วสิ สงสัยงานนี้จะได้เงินเดือนขึ้นจริงๆ อย่างว่า
เพลงพิณได้หัวเราะจนอิ่มแต่เช้ากับการใช้เวลาอยู่กับกมลณัฐและใครต่อใครแถวนั้น
เพียงแต่เมื่อเธอเงยขึ้นมาจากงานและมองเลยไปหลังแผ่นอะคริลิคใสซึ่งติดอยู่ส่วนบน
ของคอกกั้นแบ่งสัดส่วนโต๊ะทำงาน หญิงสาวก็รู้สึก...มีอะไรบางอย่างขาดหาย
เมื่อไม่เห็นดวงตาหลังกรอบแว่นของร่างสูงที่มักจะมองมาสบสายตายามเมื่อเธอมายืนอยู่ตรงนี้
บรรยากาศในที่ทำงานสำหรับคนอื่นมันอาจดูสดใสเหมือนอย่างปกติ ทว่าสำหรับเพลงพิณ
เธอก็ยังรู้สึกแปลกๆ กว่าเดือนแล้วที่พี่นนท์ไม่มาทำงาน ถึงแม้ว่าเมื่อเขาอยู่คนคนนั้น
ก็มีเพียงใบหน้าเคร่งขรึม หรือบางทีอาจเป็นรอยยิ้มมุมปากเล็กๆ ให้ได้เห็น แต่เมื่อเขาไม่อยู่
สิ่งที่หายไปมันกลับมากเกินกว่าจะบอกได้ว่าคืออะไร...
เพลงพิณเดินอ้อมไปยังโต๊ะของสรานนท์ซึ่งค่อนข้างเป็นสัดส่วนลับเฉพาะกว่าของคนอื่นๆ
เขาทำงานเป็นตากล้องให้กับหนังสือหลายเล่มในเครือ พ่วงแถมจัดอาร์ตเวิร์คและ
เขียนบทความสารคดีเอง ซึ่งเขาก็ทำได้ดีทุกอย่าง แต่จะว่าไปผลงานของสรานนท์
ไม่เคยโดดเด่นจนเข้าตาใคร ถึงแม้คนที่ใส่ใจพิจารณาอย่างเพลงพิณจะเห็นว่าเขาทำได้ดี
แต่ฝ่ายนั้นก็คล้ายจะไม่คุ้นชินกับคำชม สิ่งที่เขาต้องการดูเหมือนมีแค่เพียงทำงานไป
ตามใจรักและหน้าที่ จนเธอออกจะแปลกใจเมื่อรู้ว่าสรานนท์ตั้งใจส่งภาพเข้าประกวด
แต่เขาก็ไม่ได้รางวัลแต่อย่างใดเมื่อผู้ชนะกลับเป็นเพื่อนอย่างธิติที่กำลังมีปัญหาเรื่องหนี้สิน
ตั้งแต่รุ่นพ่อค้างคากันอยู่ นั่นยิ่งไปสะกิดอะไรบางอย่างในตัวพี่นนท์ของเธอให้แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
หญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะอิจฉาเพื่อน คงมีอะไรซ่อนอยู่เบื้องหลังมากกว่านั้น
เสียแต่พี่นนท์ไม่เคยยอมเล่าให้ใครฟัง แม้แต่พี่พล พี่ชายแท้ๆ ของเพลงพิณเอง
ที่ควรจะเป็นคนแรกที่ได้รับรู้เรื่องราวบาดหมางของเพื่อนสนิทอีกสองคนที่โตมาด้วยกัน
โต๊ะทำงานของสรานนท์รกยิ่งกว่าโต๊ะของผู้ชายคนอื่นๆ เขาคงไม่ค่อยได้ใส่ใจกับตัวเองนัก
ภาพที่แปะอยู่ภายในผนังคอกกั้นมีรูปสองสามใบที่เป็นฝีมือของเจ้าตัว แต่รูปบนโต๊ะทำงาน
ซึ่งเป็นที่วางจอคอมพิวเตอร์กลับเป็นรูปเก่าๆ ของพี่นนท์ พี่พลพี่ชายของเพลงพิณ
และอีกคนซึ่งเธอไม่ค่อยสนิทสนมด้วยนักอย่างธิติ
สรานนท์ตัวสูงแต่ยืนหลังค่อมเสียจนเคย เขาไว้ผมยาวเลยบ่ามาแต่ไหนแต่ไร
และมักจะรวบไว้ตลอดเวลา ผมหยักศกแต่น้อยนั้นเรียกว่าไม่หยิก แต่ก็ไม่ตรง
แว่นกรอบรีเทอะทะแบบเชยๆ ทำให้ใบหน้าที่ควรจะดูดีจืดลงหลายส่วน
ส่วนพี่พลพี่ชายเธอยืนสดใสอยู่ตรงกลาง ผมรองทรงเนี๊ยบ หน้าใส หล่อนิ้งไม่มีที่ติ
สุดท้ายคือธิติซึ่งผิวเข้มจัดแต่หน้าตาคมสันดีพอใช้ เจ้าตัวยืนยิ้มคล้ายเบะปากน้อยๆ
เป็นเงาทะมึนอยู่ในภาพ เพลงพิณไม่เคยรู้สึกสนิทใจกับเพื่อนพี่คนนี้เลย
เขามาคบหากับคนน่ารักอย่างพี่พลและพี่นนท์ได้ยังไงก็ไม่รู้ เห็นจะเพราะตอนเด็กๆ
บ้านอยู่ใกล้กันมากกว่าอื่น
“ไปไหนของเขานะพี่นนท์ ลาพักงานเดือนเดียวแต่นี่ก็เกินเดือนมาเป็นอาทิตย์แล้ว...”
เพลงพิณบ่นเบาๆ กับรูปถ่ายเก่าของชายหนุ่มรุ่นๆ สามคนในมือ จากการที่เขาเลือกวางรูป
ที่มีความทรงจำพิเศษอย่างนี้ไว้ใกล้ตาแปลว่าใจเขาก็ยังมีความอบอุ่น แม้จะไม่ได้แสดงออก
มามากนัก เธอแทบไม่เข้าใจเลยว่าพี่นนท์คิดอะไรอยู่
และที่ยิ่งกว่าสงสัยจนเป็นกังวลก็คือ...เขาจะกลับมาไหม
มือเจ้ากรรมเอื้อมไปเปิดลิ้นชักเก็บของใกล้มืออย่างถือวิสาสะ ก็เธอทำด้วยความเป็นห่วง
พี่นนท์รู้เข้าคงไม่น่าจะว่าอะไร เพลิงพิณรู้สึกเอะใจกับแฟ้มหนังกลับสีน้ำตาลอ่อนที่เห็นอยู่บนสุด
แม้ดูไม่เป็นทางการนักแต่มันจะเป็นอะไรหากว่าไม่ใช่งาน หญิงสาวเลื่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้เงียบเชียบ
คนอื่นๆ จดจ่ออยู่กับงานจนอาจคิดว่าเพลงพิณกลับออกไปจากห้องนี้แล้วด้วยซ้ำ
ในขณะที่เธอกำลังหาร่องรอยว่าพี่นนท์หายไปไหน ภายในแฟ้มที่พบมีรูปถ่ายอยู่มากมายที่สะดุดตา
“อุตรดิตถ์ เมืองลับแล น้ำตก...”
ดูเหมือนว่าสรานนท์กำลังรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับป่าแถบภาคกลางตอนบน
ไม่น่าแปลกใจในเมื่อเขาทำด้านการเขียนสารคดีอะไรพวกนี้อยู่ด้วยแล้ว แต่หลายสิ่งหลายอย่าง
ในแฟ้มนั้นกลับบ่งบอกว่ามันมีรายละเอียดมากเกินกว่าสารคดีท่องเที่ยวหรือให้ความรู้โดยทั่วไป
มีบางอย่างที่ดูปลีกย่อยไปในทางชวนพิศวง ทั้งการสอบถามจากปากคำของชาวบ้านเกี่ยวกับ
เรื่องเร้นลับ เรื่องจากครอบครัวของคนที่หายตัวไปในป่าบริเวณที่พวกเขาเชื่อว่าเป็นทางเข้าถึง
‘บ่อพราย’ สถานที่ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นที่สถิตของอะไรบางอย่าง
“ไร้สาระจริงเชียว...” เพลงพิณงึมงำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ปิดใจกับเรื่องตรงหน้า
แค่ไม่คิดว่าสรานนท์จะสนใจเขียนถึงอะไรแบบนี้อย่างเป็นล่ำเป็นสันจนต้อง
เก็บรวบรวมข้อมูลลงในแฟ้มหนาเตอะ
นอกจากรูปถ่าย มีโน้ตสั้นๆ ที่จดในเศษกระดาษถูกรวบรวมไว้ เท่าที่ดูยังไม่เห็นมี
เบอร์โทรศัพท์หรือชื่อคนที่พี่นนท์ติดต่อด้วย บางทีเขาอาจหายตัวไปเพื่อทำงานชิ้นนี้
แต่ก็นับว่านานไปสักหน่อยกับการหายเงียบไปโดยไม่ติดต่อใครเลย
เพลงพิณพยายามค้นดูทั้งโต๊ะและลิ้นชักจนทั่ว เห็นชัดว่าสิ่งที่ใจสรานนท์จดจ่ออยู่
คงมีเพียงเรื่องนี้ที่เด่นชัดขึ้นมา แต่ถ้าอยากจะรู้ลึกคงต้องเปิดดูในคอมพิวเตอร์
ซึ่งก็อาจจะมีหรือไม่มีอะไรเลยก็ได้ คนเชยๆ อย่างสรานนท์น่าจะเก็บความลับไว้ใน
สมุดหรือแฟ้มอย่างที่เห็น ไม่น่าจะเป็นคอมพิวเตอร์
นอกจากปัญหาเรื่องเงินกับธิติ พี่นนท์ยังมีปัญหาเรื่องงานเพราะดันไปชกหน้าอีกฝ่าย
ที่ตอนนี้เป็นถึงผู้ถือหุ้นใหญ่ของอารยกิจการพิมพ์ เพลงพิณคิดว่าควรปรึกษาพี่พล
พี่ชายเธอเคยบอกว่าจะกลับมา บางทีเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะยุติปัญหาทั้งหมดนี้ลงได้
หญิงสาวถอนใจ รอให้พ้นสองสามวันที่วุ่นวายนี้ไปก่อนเถอะ เห็นทีจะต้องรีบปรึกษาพี่พลจริงๆ
เพราะนี่มันนานเกินไปแล้ว ป่านนี้พี่นนท์ไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกัน
เพลงพิณลุกขึ้นแล้วเดินออกมา ยังความแปลกใจให้กมลณัฐที่หันมามองตามเสียงฝีเท้า
จนถึงกับต้องเลิกคิ้วถามยิ้มๆ
“อ้าวคุณเพลง ยังอยู่อีกเหรอคะ นึกว่าไปนานแล้ว”
“เพลงแอบเข้าไปหลับที่โต๊ะของตาพี่นนท์เมื่อกี้” เพลงพิณหลิ่วตา
กมลณัฐยิ้มตาหยีอย่างเอ็นดูในคำตอบทีเล่นทีจริงนั้น แถมยังแอบโบกมือบ๊ายบาย
ให้แผ่นหลังของนายสาวคนสวยจนคนข้างๆ ต้องเอ่ยปราม
“อะไรกันยายณัฐ นี่เธอชอบคุณเพลงจริงๆ แล้วหรือไงนะ”
“แหม จะว่าไงดีล่ะ ก็ไม่เชิงหรอก” กมลณัฐแกล้งเขิน “ก็ณัฐชอบหน้าตาแบบนี้
นิสัยแบบนี้ ถ้ามีหนุ่มแบบคุณเพลงณัฐคงรีบยกหัวใจให้แทบไม่ทัน”
“แบบนี้เธอต้องเจอคุณพล”
“หลานชายเจ้าสัวพิริยะน่ะเหรอคะ เห็นว่าไปอยู่นอกตั้งนานแล้วนี่ คงไม่กลับมาแล้วมั้ง
ปล่อยให้คุณเพลงทำงานคนเดียว” กมลณัฐไหวไหล่อย่างดูแคลน
“ว่าไม่ได้หรอก เห็นคุณเพลงชอบบ่นว่าพี่ชายเธอจะกลับมาๆ ”
“ตัวจริงจะเหมือนน้องสาวแน่เร้อเห็นแต่ในรูป คนน่ารักอย่างคุณเพลงคงหาไม่ได้หรอก”
แนบรูปต้นแบบนางเอกของเรา เพลงพิณ...^^
https://www.<a class="inlineAdmedialink" href="#">facebook</a>.com/foreverSATURN
คุณฮอบบิท – ชีวิตบัดซบของสรานนท์คงอยู่ไม่นานหรอกค่ะ หลังจากนี้ไปฮีจะเป็นคนใหม่!
คุณบุลินทร – ผลัดกันให้กำลังใจนะน้องมีน เรามาตั้งใจเขียนนิยายที่ดีเลิศกันเถิด
คุณอะมีราห์แท็คฯ – รออีกนิดนะคะ ตอนหน้าพี่นนท์จะกลับมาในมาดใหม่ หิๆๆๆ
คุณซาอิ แกะน้อยงุงินุ่มแน่น – คราวนี้เปิดตัวนางเอกบ้าง ส่วนอะไรเกิดขึ้นกับพี่นนท์ที่เผชิญหน้ากับพรายนั้น ให้เปนความลับไปก่อนแล้วกัน...
คุณหนูอุ๊ – คนเราจะเดินไปด้วยพลังของตัวเองหรือทางอำนาจที่พรายลิขิตให้เดินน้า
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องอำไพ – ขอบคุณค่ะที่ตามมาให้กำลังใจกันต่อเนื่อง พรายนั้นต้องการของตอบแทนหรือเปล่า อืม เรียกว่าให้อำนาจฟรีก็ไม่ใช่ ต้องการของตอบแทนก็ไม่ใช่ ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะผ่านการทดสอบไหมดีกว่า
คุณเฟอร์ เมห์ฮรา – ทำไมเกือบข้ามเม้นต์นี้ไปได้น้า เหมือนผีลักซ่อนแท้ๆเทียว พระเอก(+นางเอก)อสิตาต้องถึก ทนทาน ให้ค่าตัวแพงนี่นะ เล่นให้คุ้ม พรายน้ำในไพร ไม่เกี่ยวกะพรายทะเลหรือพรานทะเล!
อ๊ะ เริ่มหิว
พี่นนท์โดนพรายสิงหรือพี่นนท์จะสิงพรายมะม้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ปล่อยให้ตัวละครเล่นไปตามเพลง อะฮุๆ
คุณชีจัง – อย่างกไลค์เลยนะคะ เอามา เอามะ เอามาเถอะน่า งี้ๆๆ อาจจะลงเร็วขึ้นนา
คุณเลิฟหมวย – นางเอกออกมาแล้วนะคะ เรื่องนี้ไม่ต้องเดา เห็นชัดๆว่ามีสองคู่ แต่คงจะทุลักทุเลน่าดูเหมือนกันว่าจะลงเอย
คุณพระจันทร์สีเงินยวง – ชื่อเล่นเก็บไว้เรียกกันลับๆแล้วกันเนอะ พระเอกนอกจากขี้แพ้แล้วยังแลดูเห่ยอีกตะหาก แต่เขาจะกลับมาแบบมาดแมนนะ
คุณว่าน วาเน่จัง – ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ เรื่องนี้รับรองเร้าใจแน่นอน เดี๋ยวจะเขียนให้เคลิ้มเลย
คุณบายฟาร์ – ถึงอยู่ทางไกลแต่ใจส่งถึงกัน ตามมาอ่านได้ทันท่วงทีเลยนะคะ เรื่องนี้ก็โรแมนติกพารานอมอลอีกแล้ว มีปริศนาซ่อนอยู่เพียบ
คุณดารานิล – แอร๊ยยยย ต้องอัพเรื่องนี้เพื่อให้คนอ่านได้ลิ้มลองรสหวานอันรัญจวนนนนแห่งราตรี
คุณอะโน? อ่านถูกไหมคะเนี่ย – เรื่องนี้ลี้ลับนิดๆ เย้ายวนหน่อยๆ ค่ะ ลองติดตามดูแล้วกันนะคะ
คุณหมูอ้วน – เจอกันอีกแล้ว อยู่อ่านกันต่อไปและต่อไปนะ พรายจะร่ายมนตร์สะกดใส่หมูน้อยให้อยู่หมัดเอง
คุณริญจน์ธร – พี่มิ้งค์คิดถึงคนอ่านจนต้องอัพบ้างไรบ้าง...
คุณใบบัวน่ารัก – ยินดีที่มาอ่านนะคะ อย่าเพิ่งเศร้า พระเอกเราไม่ยอมแพ้ตลอดไปแน่ เขาจะกลับมาเพื่อเอาชนะทุกสิ่ง(รวมทั้งตัวเอง?!)
บทที่ ๑ ใครบางคนที่หายไป
พนักงานในรั้วอารยกิจการพิมพ์ทุกคนคุ้นตากับร่างซึ่งเดินนำหน้าไปเป็นอย่างดี
ร่างบอบบางในชุดทันสมัย แม้ไม่อาจจัดอยู่ในข่ายเรียบหรูหรือว่าอินดี้ไปเสียเลยทางใดทางหนึ่ง
แต่เพลงพิณก็แต่งตัวได้อย่างมีศิลป์ ทั้งเก๋และดูราคาแพงไปพร้อมๆ กัน หญิงสาวอายุเพียงยี่สิบหก
นับว่ายังน้อยมากสำหรับตำแหน่งที่ต้องดูแลบริหารคนในบริษัทจำนวนมาก แต่เมื่อเป็นเพลงพิณ
ใครๆ ก็เกรงใจ นั่นหาใช่เพราะการวางตัวน่าเคารพมากมายจนคนหวั่นเกรงหรืออะไรแบบนั้น
เพลงพิณเป็นเพื่อนที่ดีของคนทำงานในสำนักพิมพ์แห่งนี้ ตั้งแต่ผู้บริหารไปจนพนักงานส่งของ
หญิงสาวไม่ใช่คนพูดมากหรือปราศรัยกับคนไปทั่วได้ตลอด แต่เพราะวางตัวได้เป็นธรรมชาติ
พอเหมาะพอดี รอยยิ้มที่ไม่ได้ปั้นแต่งนั้นทำให้ใครเห็นก็รู้สึกเป็นมิตรกับหลานสาวเจ้าของบริษัทแห่งนี้
ซึ่งเป็นทั้งโรงพิมพ์ สำนักพิมพ์ และสายส่งครบวงจรได้ไม่ยาก
การแต่งตัวซึ่งสาวๆ ที่เดินตามหลังดูแล้วยิ้มของเพลงพิณเรียกรอยยิ้มกว้างยิ่งกว่า
จากคนซึ่งเดินสวนมาบนทางแคบๆ ได้พร้อมเสียงทัก
“วันนี้จะไปเข้ากล้องแถวไหนหรือเปล่าคะคุณเพลง กระโปรงลายแอนทีคเก๋อย่าบอกใคร
แถมยังสร้อยหินสวยอีก พี่นึกว่านางแบบที่ไหนเดินมาตามแคทวอล์ค”
เสียงนุ่มๆ ของคนสูงวัยกว่าเย้าอย่างเป็นกันเอง
“แหมงั้นพี่กุ้งก็เดินอยู่บนแคทวอล์คเดียวกับเพลงสิคะ เพื่อนร่วมอาชีพ”
สองคนพยักยิ้มให้กันโดยไม่ได้ต่อบทสนทนาไกลไปกว่านั้นเมื่อต่างมีภาระ
เพลงพิณจับปอยผมที่ซึ่งลุ่ยลงมาทัดหูให้เข้าที่เข้าทางเมื่อผลักบานประตูกระจก
เข้าไปในตึกที่ตกแต่งอย่างสวยงามรายล้อมด้วยแมกไม้และสวนสวย พนักงานต้อนรับ
เอ่ยทักผมทรงใหม่ของหญิงสาว แล้วก็ต้องยิ่งร้องว้าวเมื่อเธอหันด้านหลังให้ชมเต็มตา
...หากมองจากด้านหน้า ผมสีน้ำตาลเข้มตามธรรมชาติของเพลงพิณเหมือนซอยเข้ารูป
กับศีรษะ แต่ด้านหลังกลับปล่อยกลุ่มผมคล้ายหางเต่ายาวถึงกลางหลัง พวงผมหนา
จนน่าจะเรียกว่าหางกระรอกมากกว่า จุดเด่นคือปลายหางถูกกัดและทำสีไล่ระดับ
จากน้ำตาลไปถึงน้ำตาลอ่อนและจนเกือบเป็นสีเนื้อ อากงของเพลงพิณเรียกมันว่า
ผมหางกระรอกตั้งแต่วันแรกที่หลานสาวอวดผมใหม่ให้ท่านจับคลำเล่น
ใครจะรู้ว่ากว่าจะทำผมออกมาได้เป๊ะอย่างกับเคาะออกมาจากหน้าหนังสือแฟชั่น
ก็หมดไปเกินครึ่งหมื่น ทั้งที่ไม่ได้เลือกร้านแพงอะไรเลย ทำให้ตระหนักว่าราคาข้าวของ
หรือบริการในสมัยนี้มันชักจะแพงขึ้นทุกวันจริงๆ
เพลงพิณไม่ได้ตรงดิ่งไปยังห้องทำงานซึ่งแยกเป็นสัดส่วนของตนเองในทันทีแต่เลือกจะ
แวะทักทายยังโต๊ะทำงานของฝ่ายศิลป์ซึ่งกำลังจดจ่อกับปกนวนิยายชุดใหม่ที่สำนักพิมพ์
ตั้งใจจะผลักดันอย่างเต็มที่ไม่ให้น้อยหน้าหนังสือชุดของสำนักพิมพ์คู่แข่งที่กำลังมาแรงในตลาด
“คิดแล้วไม่ผิดที่เพลงดึงณัฐมาช่วยงานทางนี้”
เพลงพิณเอ่ยขึ้นลอยๆ หลังจากย่องไปยืนซ้อนหลังแอบดูการทำงานของผู้ที่กำลังง่วนอยู่
หน้าจอเครื่องแมคอินทอช นานพอที่จะสังเกตความใส่ใจของกมลณัฐซึ่งบรรจงเลือกสีชวนเคลิ้มที่สุด
หวานที่สุด ใส่ลงไปแทนใบเลี้ยงเดิมที่เคียงข้างกลีบกุหลาบสีหวานบนปก แม้มันจะเป็นจุดเล็กๆ
แต่คำว่างานดีกับงานเนี๊ยบไม่มีที่ติย่อมต่างกัน
คนถูกเรียกสะดุ้งเฮือก เกือบปล่อยเมาส์เพนหรือปากกาที่ใช้วาดรูปในคอมพิวเตอร์หลุดมือ
ปกติกมลณัฐก็ใช่ว่าจะเป็นสาวขี้ตกใจหากว่าเสียงที่ดังขึ้นข้างหลังไม่ใช่เพลงพิณ เจ้านายสาวสวย
ที่อายุน้อยกว่าเธอเสียอีก แม้อีกฝ่ายจะจุกจิกแต่ก็มิได้จู้จี้ และวิธีการพูดตะล่อมให้ลูกน้องทำงาน
ของเพลงพิณพร้อมยิ้มใสๆ นั้นก็ช่วยทำให้ชีวิตในที่ทำงานของกมลณัฐสดใสขึ้นเป็นกอง
โดยเฉพาะเมื่อใจของสาวห้าวพร้อมจะยอมตามโดยดีทุกอย่างอยู่แล้วสำหรับวาจาสิทธิ์
ของคุณเพลงคนนี้
“คุณเพลงชอบไหมคะ ณัฐทำสุดฝีมือเลยนะ เห็นว่าคุณเพลงหวังไว้มากกับหนังสือชุดนี้”
แม้กิริยาภายนอกจะออกไปทางเฮ้วเกินหญิงแต่กมลณัฐก็ไม่เคยพูด ฮะ ให้ใครฟันธงลงไปได้ว่า
ตนเองเป็นเพศไหนแน่ เพื่อนที่ใจรักหญิงคนหนึ่งเคยบอกเหมือนกันว่าของจริงเทคนิคไม่ต้อง...
หรือพูดง่ายๆ ตัวเราจะเป็นอะไรก็เป็นไป ไม่ต้องใช้คำพูดบ่งบอกตัวเองให้ ‘เยอะ’ เกินจำเป็น
คนมองก็น่าจะรู้ได้เอง
กมลณัฐไม่เคยรู้สึกพิเศษกับหนุ่มๆ และที่ผ่านมากับสาวๆ ก็เช่นกัน จะมีก็แต่คุณเพลงเท่านั้นที่...
หรือว่ากมลณัฐอาจจะโตเป็นสาวช้า เรื่องนั้นหญิงสาวยังไม่อยากตัดสินตัวเอง รู้แต่ว่าสุขใจเล็กๆ
เมื่อได้อยู่ใกล้เจ้านายสาวหน้าแฉล้มคนนี้เท่านั้นเอง
“คุณเพลงช่วยดูตรงนี้หน่อยได้ไหมคะ ณัฐเพิ่มเงาลงไปจุดนี้นิดดีไหม หรือว่ามันจะรกตาไป”
กมลณัฐชี้จุดเล็กๆ บนจอให้เพลงพิณดูโดยที่ไม่คิดจะซูมเข้าไปใกล้ เป็นเหตุให้เจ้านายผู้น่ารัก
ขยับตัวเข้ามาจนชิด กลิ่นหอมๆ นุ่มๆ จากเนื้อแท้ที่ไร้น้ำหอมปลอมปนชวนให้ชื่นใจรวยรินจากร่างบาง
ก็ไม่ใช่ว่าจะคิดไม่ดีอะไรหรอก แต่ความรู้สึกนี้มันทำให้กมลณัฐรู้สึกอะไรอย่างที่คล้ายๆ
คำว่า ‘อบอุ่น’ เป็นความอุ่นละมุนของแม่หรือน้องสาวสักคนที่ตัวเธอเองอยากจะมีแต่ก็หามีไม่
กลับไปบ้านอันไปจากกมลณัฐจนเหมือนแกล้ง
“อืม...ใส่เงาไปแบบนี้ก็สวยดีค่ะ ณัฐนี่ความชอบไปกันได้กับเพลงจริงๆ
งานออกมาถูกใจกว่าที่คิดด้วยซ้ำ” เพลงพิณรับเมาส์หนูที่กมลณัฐจัดแจงเอามาวางเทียบ
แทนเมาส์ปากกามาคลิกๆ เลื่อนพิจารณางานตรงหน้าเพลินโดยไม่ได้สังเกตว่าเจ้าของโต๊ะ
ดูจะครึ้มใจเป็นพิเศษที่เอาใจเธอสำเร็จ
กมลณัฐเสยผมที่ซอยคล้ายผู้ชายเพียงแต่ไม่สั้นนักของตนเองเงียบๆ
เอียงเก้าอี้ล้อหมุนออกไปนั่งหันมองใบหน้าด้านข้างของเพลงพิณเพลินๆ
ไม่ว่าใครก็คงจะชอบมองอีกฝ่ายอย่างนี้ทั้งนั้น จมูกคุณเพลงเป็นสันกำลังสวย ปลายจมูกมนได้รูป
รูปตาชั้นเดียวรีอย่างคนเชื้อจีน แต่หน่วยตากลับกว้าง นอกจากตาไม่ตี่แล้วยังตาโตกว่าคนปกติ
เสียด้วยซ้ำทั้งที่ตาชั้นเดียวอย่างนี้ ชวนให้นึกถึงแมวเหมียวตาดำเฉี่ยวฉายแววฉลาด
ระแวดระวังสมนิสัยช่างสังเกตในทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือนอกเหนือจากนั้น
ผิวของเจ้าตัวขาวเหลือง เค้าหน้ารวมๆ งามอย่างที่น่าจะเรียกว่าหมวยอินเตอร์
แต่รูปหน้าสวยเด่นกว่าใครๆ อย่างนี้เห็นจะไม่ใช่พิมพ์นิยมแน่ๆ ปากแหลมนิดๆ
ชวนให้นึกถึงนกที่จีบปากจีบคอ แต่เพลงพิณไม่ใช่คนพูดมาก เป็นนกน้อยตัวสวย
สงวนท่าทียวนใจผู้ได้พบเห็นอย่างเหลือร้าย
“ณัฐ... ณัฐคะ”
“อะ อะไรคะคุณเพลง อยู่ใกล้แค่นี้เรียกซะตกใจเลย”
เพลงพิณส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อกมลณัฐออกจะพูดเกินจริงอยู่มาก เพราะเธอเองก็แค่เรียกให้อีกฝ่าย
ตื่นจากภวังค์เฉยๆ ไม่ได้ขึ้นเสียงพอจะทำให้ถึงกับตกอกตกใจได้เลยนี่นา
“เพลงบอกว่า ปกเล่มสองดูเหมือนจะสวยกว่าเล่มแรกอยู่พอควรเลยนะ ถึงมันจะสวยทั้งคู่ก็เถอะ”
“อ้อค่ะ แล้วคุณเพลงจะให้ณัฐ ทำอะไรคะ ทำให้เล่มสองสวยน้อยลง หรือว่า...”
เพลงพิณหัวเราะขำ ตีแขนคนที่นั่งอยู่อย่างหยอกๆ “ทำให้เล่มแรกสวยขึ้นสิ
แหม แกล้งยั่วกันแบบนี้เดี๋ยวโดนตัดเงินเดือนนะ”
“ไม่เชื่อหรอกค่ะ ท่าทางคุณเพลงชอบมาก น่าจะขึ้นโบนัสให้ณัฐมากกว่า”
คนพูดอมยิ้มกรุ้มกริ่ม เป็นครั้งแรกที่เพลงพิณหยอกกลับแบบถึงเนื้อถึงตัวแม้ว่าทั้งคู่จะ
ค่อนข้างสนิทสนมกันในเรื่องงานอยู่ก่อนแล้ว
นี่แปลว่าเราสนิทกับคุณเพลงเพิ่มขึ้นอีกขั้นแล้วสิ สงสัยงานนี้จะได้เงินเดือนขึ้นจริงๆ อย่างว่า
เพลงพิณได้หัวเราะจนอิ่มแต่เช้ากับการใช้เวลาอยู่กับกมลณัฐและใครต่อใครแถวนั้น
เพียงแต่เมื่อเธอเงยขึ้นมาจากงานและมองเลยไปหลังแผ่นอะคริลิคใสซึ่งติดอยู่ส่วนบน
ของคอกกั้นแบ่งสัดส่วนโต๊ะทำงาน หญิงสาวก็รู้สึก...มีอะไรบางอย่างขาดหาย
เมื่อไม่เห็นดวงตาหลังกรอบแว่นของร่างสูงที่มักจะมองมาสบสายตายามเมื่อเธอมายืนอยู่ตรงนี้
บรรยากาศในที่ทำงานสำหรับคนอื่นมันอาจดูสดใสเหมือนอย่างปกติ ทว่าสำหรับเพลงพิณ
เธอก็ยังรู้สึกแปลกๆ กว่าเดือนแล้วที่พี่นนท์ไม่มาทำงาน ถึงแม้ว่าเมื่อเขาอยู่คนคนนั้น
ก็มีเพียงใบหน้าเคร่งขรึม หรือบางทีอาจเป็นรอยยิ้มมุมปากเล็กๆ ให้ได้เห็น แต่เมื่อเขาไม่อยู่
สิ่งที่หายไปมันกลับมากเกินกว่าจะบอกได้ว่าคืออะไร...
เพลงพิณเดินอ้อมไปยังโต๊ะของสรานนท์ซึ่งค่อนข้างเป็นสัดส่วนลับเฉพาะกว่าของคนอื่นๆ
เขาทำงานเป็นตากล้องให้กับหนังสือหลายเล่มในเครือ พ่วงแถมจัดอาร์ตเวิร์คและ
เขียนบทความสารคดีเอง ซึ่งเขาก็ทำได้ดีทุกอย่าง แต่จะว่าไปผลงานของสรานนท์
ไม่เคยโดดเด่นจนเข้าตาใคร ถึงแม้คนที่ใส่ใจพิจารณาอย่างเพลงพิณจะเห็นว่าเขาทำได้ดี
แต่ฝ่ายนั้นก็คล้ายจะไม่คุ้นชินกับคำชม สิ่งที่เขาต้องการดูเหมือนมีแค่เพียงทำงานไป
ตามใจรักและหน้าที่ จนเธอออกจะแปลกใจเมื่อรู้ว่าสรานนท์ตั้งใจส่งภาพเข้าประกวด
แต่เขาก็ไม่ได้รางวัลแต่อย่างใดเมื่อผู้ชนะกลับเป็นเพื่อนอย่างธิติที่กำลังมีปัญหาเรื่องหนี้สิน
ตั้งแต่รุ่นพ่อค้างคากันอยู่ นั่นยิ่งไปสะกิดอะไรบางอย่างในตัวพี่นนท์ของเธอให้แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
หญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะอิจฉาเพื่อน คงมีอะไรซ่อนอยู่เบื้องหลังมากกว่านั้น
เสียแต่พี่นนท์ไม่เคยยอมเล่าให้ใครฟัง แม้แต่พี่พล พี่ชายแท้ๆ ของเพลงพิณเอง
ที่ควรจะเป็นคนแรกที่ได้รับรู้เรื่องราวบาดหมางของเพื่อนสนิทอีกสองคนที่โตมาด้วยกัน
โต๊ะทำงานของสรานนท์รกยิ่งกว่าโต๊ะของผู้ชายคนอื่นๆ เขาคงไม่ค่อยได้ใส่ใจกับตัวเองนัก
ภาพที่แปะอยู่ภายในผนังคอกกั้นมีรูปสองสามใบที่เป็นฝีมือของเจ้าตัว แต่รูปบนโต๊ะทำงาน
ซึ่งเป็นที่วางจอคอมพิวเตอร์กลับเป็นรูปเก่าๆ ของพี่นนท์ พี่พลพี่ชายของเพลงพิณ
และอีกคนซึ่งเธอไม่ค่อยสนิทสนมด้วยนักอย่างธิติ
สรานนท์ตัวสูงแต่ยืนหลังค่อมเสียจนเคย เขาไว้ผมยาวเลยบ่ามาแต่ไหนแต่ไร
และมักจะรวบไว้ตลอดเวลา ผมหยักศกแต่น้อยนั้นเรียกว่าไม่หยิก แต่ก็ไม่ตรง
แว่นกรอบรีเทอะทะแบบเชยๆ ทำให้ใบหน้าที่ควรจะดูดีจืดลงหลายส่วน
ส่วนพี่พลพี่ชายเธอยืนสดใสอยู่ตรงกลาง ผมรองทรงเนี๊ยบ หน้าใส หล่อนิ้งไม่มีที่ติ
สุดท้ายคือธิติซึ่งผิวเข้มจัดแต่หน้าตาคมสันดีพอใช้ เจ้าตัวยืนยิ้มคล้ายเบะปากน้อยๆ
เป็นเงาทะมึนอยู่ในภาพ เพลงพิณไม่เคยรู้สึกสนิทใจกับเพื่อนพี่คนนี้เลย
เขามาคบหากับคนน่ารักอย่างพี่พลและพี่นนท์ได้ยังไงก็ไม่รู้ เห็นจะเพราะตอนเด็กๆ
บ้านอยู่ใกล้กันมากกว่าอื่น
“ไปไหนของเขานะพี่นนท์ ลาพักงานเดือนเดียวแต่นี่ก็เกินเดือนมาเป็นอาทิตย์แล้ว...”
เพลงพิณบ่นเบาๆ กับรูปถ่ายเก่าของชายหนุ่มรุ่นๆ สามคนในมือ จากการที่เขาเลือกวางรูป
ที่มีความทรงจำพิเศษอย่างนี้ไว้ใกล้ตาแปลว่าใจเขาก็ยังมีความอบอุ่น แม้จะไม่ได้แสดงออก
มามากนัก เธอแทบไม่เข้าใจเลยว่าพี่นนท์คิดอะไรอยู่
และที่ยิ่งกว่าสงสัยจนเป็นกังวลก็คือ...เขาจะกลับมาไหม
มือเจ้ากรรมเอื้อมไปเปิดลิ้นชักเก็บของใกล้มืออย่างถือวิสาสะ ก็เธอทำด้วยความเป็นห่วง
พี่นนท์รู้เข้าคงไม่น่าจะว่าอะไร เพลิงพิณรู้สึกเอะใจกับแฟ้มหนังกลับสีน้ำตาลอ่อนที่เห็นอยู่บนสุด
แม้ดูไม่เป็นทางการนักแต่มันจะเป็นอะไรหากว่าไม่ใช่งาน หญิงสาวเลื่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้เงียบเชียบ
คนอื่นๆ จดจ่ออยู่กับงานจนอาจคิดว่าเพลงพิณกลับออกไปจากห้องนี้แล้วด้วยซ้ำ
ในขณะที่เธอกำลังหาร่องรอยว่าพี่นนท์หายไปไหน ภายในแฟ้มที่พบมีรูปถ่ายอยู่มากมายที่สะดุดตา
“อุตรดิตถ์ เมืองลับแล น้ำตก...”
ดูเหมือนว่าสรานนท์กำลังรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับป่าแถบภาคกลางตอนบน
ไม่น่าแปลกใจในเมื่อเขาทำด้านการเขียนสารคดีอะไรพวกนี้อยู่ด้วยแล้ว แต่หลายสิ่งหลายอย่าง
ในแฟ้มนั้นกลับบ่งบอกว่ามันมีรายละเอียดมากเกินกว่าสารคดีท่องเที่ยวหรือให้ความรู้โดยทั่วไป
มีบางอย่างที่ดูปลีกย่อยไปในทางชวนพิศวง ทั้งการสอบถามจากปากคำของชาวบ้านเกี่ยวกับ
เรื่องเร้นลับ เรื่องจากครอบครัวของคนที่หายตัวไปในป่าบริเวณที่พวกเขาเชื่อว่าเป็นทางเข้าถึง
‘บ่อพราย’ สถานที่ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นที่สถิตของอะไรบางอย่าง
“ไร้สาระจริงเชียว...” เพลงพิณงึมงำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ปิดใจกับเรื่องตรงหน้า
แค่ไม่คิดว่าสรานนท์จะสนใจเขียนถึงอะไรแบบนี้อย่างเป็นล่ำเป็นสันจนต้อง
เก็บรวบรวมข้อมูลลงในแฟ้มหนาเตอะ
นอกจากรูปถ่าย มีโน้ตสั้นๆ ที่จดในเศษกระดาษถูกรวบรวมไว้ เท่าที่ดูยังไม่เห็นมี
เบอร์โทรศัพท์หรือชื่อคนที่พี่นนท์ติดต่อด้วย บางทีเขาอาจหายตัวไปเพื่อทำงานชิ้นนี้
แต่ก็นับว่านานไปสักหน่อยกับการหายเงียบไปโดยไม่ติดต่อใครเลย
เพลงพิณพยายามค้นดูทั้งโต๊ะและลิ้นชักจนทั่ว เห็นชัดว่าสิ่งที่ใจสรานนท์จดจ่ออยู่
คงมีเพียงเรื่องนี้ที่เด่นชัดขึ้นมา แต่ถ้าอยากจะรู้ลึกคงต้องเปิดดูในคอมพิวเตอร์
ซึ่งก็อาจจะมีหรือไม่มีอะไรเลยก็ได้ คนเชยๆ อย่างสรานนท์น่าจะเก็บความลับไว้ใน
สมุดหรือแฟ้มอย่างที่เห็น ไม่น่าจะเป็นคอมพิวเตอร์
นอกจากปัญหาเรื่องเงินกับธิติ พี่นนท์ยังมีปัญหาเรื่องงานเพราะดันไปชกหน้าอีกฝ่าย
ที่ตอนนี้เป็นถึงผู้ถือหุ้นใหญ่ของอารยกิจการพิมพ์ เพลงพิณคิดว่าควรปรึกษาพี่พล
พี่ชายเธอเคยบอกว่าจะกลับมา บางทีเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะยุติปัญหาทั้งหมดนี้ลงได้
หญิงสาวถอนใจ รอให้พ้นสองสามวันที่วุ่นวายนี้ไปก่อนเถอะ เห็นทีจะต้องรีบปรึกษาพี่พลจริงๆ
เพราะนี่มันนานเกินไปแล้ว ป่านนี้พี่นนท์ไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกัน
เพลงพิณลุกขึ้นแล้วเดินออกมา ยังความแปลกใจให้กมลณัฐที่หันมามองตามเสียงฝีเท้า
จนถึงกับต้องเลิกคิ้วถามยิ้มๆ
“อ้าวคุณเพลง ยังอยู่อีกเหรอคะ นึกว่าไปนานแล้ว”
“เพลงแอบเข้าไปหลับที่โต๊ะของตาพี่นนท์เมื่อกี้” เพลงพิณหลิ่วตา
กมลณัฐยิ้มตาหยีอย่างเอ็นดูในคำตอบทีเล่นทีจริงนั้น แถมยังแอบโบกมือบ๊ายบาย
ให้แผ่นหลังของนายสาวคนสวยจนคนข้างๆ ต้องเอ่ยปราม
“อะไรกันยายณัฐ นี่เธอชอบคุณเพลงจริงๆ แล้วหรือไงนะ”
“แหม จะว่าไงดีล่ะ ก็ไม่เชิงหรอก” กมลณัฐแกล้งเขิน “ก็ณัฐชอบหน้าตาแบบนี้
นิสัยแบบนี้ ถ้ามีหนุ่มแบบคุณเพลงณัฐคงรีบยกหัวใจให้แทบไม่ทัน”
“แบบนี้เธอต้องเจอคุณพล”
“หลานชายเจ้าสัวพิริยะน่ะเหรอคะ เห็นว่าไปอยู่นอกตั้งนานแล้วนี่ คงไม่กลับมาแล้วมั้ง
ปล่อยให้คุณเพลงทำงานคนเดียว” กมลณัฐไหวไหล่อย่างดูแคลน
“ว่าไม่ได้หรอก เห็นคุณเพลงชอบบ่นว่าพี่ชายเธอจะกลับมาๆ ”
“ตัวจริงจะเหมือนน้องสาวแน่เร้อเห็นแต่ในรูป คนน่ารักอย่างคุณเพลงคงหาไม่ได้หรอก”
แนบรูปต้นแบบนางเอกของเรา เพลงพิณ...^^
https://www.<a class="inlineAdmedialink" href="#">facebook</a>.com/foreverSATURN
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ค. 2555, 19:15:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ต.ค. 2557, 07:28:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 1857
| << บทนำ | บทที่ ๑ ใครบางคนที่หายไป(ต่อ-จบบท) >> |
goldensun 9 ก.ค. 2555, 19:29:12 น.
ดูเหมือนเพลงพิณจะมีใจให้นนท์อยู่บ้างนะคะ อย่างน้อยก็สายสัมพันธ์
แล้วเมื่อไหร่นนท์จะกลับ บ่อพรายจะให้อะไรนนท์บ้าง
ดูเหมือนเพลงพิณจะมีใจให้นนท์อยู่บ้างนะคะ อย่างน้อยก็สายสัมพันธ์
แล้วเมื่อไหร่นนท์จะกลับ บ่อพรายจะให้อะไรนนท์บ้าง
ฮอบบิท 9 ก.ค. 2555, 19:34:19 น.
พระเอกนางเอกและตัวประกอบที่โผล่ขึ้นมาพลอมแพลมมีคาแร็กเตอร์ดีค่ะ นางเอกแสนเก๋ พระเอกแสนเชย ...แต่เชื่อว่าตัวละครของอสิตาฉลาดแหลมคมทั้งคนเก๋คนเชยแน่นอน...โดนใจจริงๆ ตรงประโยคที่ว่า "ของจริง เทคนิคไม่ต้อง" และที่กำลังรอคอยยลโฉมคือคุณพลค่ะ ฮอบบิทชอบเชียร์มวยรอง ถ้าคุณพลเป็นพระรอง (เดาไปล่วงหน้า) ก็น่าจะเป็นคนที่ข้าพเจ้ารออยู่
พระเอกนางเอกและตัวประกอบที่โผล่ขึ้นมาพลอมแพลมมีคาแร็กเตอร์ดีค่ะ นางเอกแสนเก๋ พระเอกแสนเชย ...แต่เชื่อว่าตัวละครของอสิตาฉลาดแหลมคมทั้งคนเก๋คนเชยแน่นอน...โดนใจจริงๆ ตรงประโยคที่ว่า "ของจริง เทคนิคไม่ต้อง" และที่กำลังรอคอยยลโฉมคือคุณพลค่ะ ฮอบบิทชอบเชียร์มวยรอง ถ้าคุณพลเป็นพระรอง (เดาไปล่วงหน้า) ก็น่าจะเป็นคนที่ข้าพเจ้ารออยู่
เทียนจันทร์ 9 ก.ค. 2555, 19:34:26 น.
แอบเข้มาอ่านงานของรุ่นพี่ค่ะ
แอบเข้มาอ่านงานของรุ่นพี่ค่ะ
อสิตา 9 ก.ค. 2555, 19:46:11 น.
นึกๆ อยู่ว่าลืมอะไรน้า... ลืมตอบคอมเม้นต์นี่เอง ไม่ได้ลงนิยายเสียนาน -,-‘
คุณฮอบบิท – ชีวิตบัดซบของสรานนท์คงอยู่ไม่นานหรอกค่ะ หลังจากนี้ไปฮีจะเป็นคนใหม่!
คุณบุลินทร – ผลัดกันให้กำลังใจนะน้องมีน เรามาตั้งใจเขียนนิยายที่ดีเลิศกันเถิด
คุณอะมีราห์แท็คฯ – รออีกนิดนะคะ ตอนหน้าพี่นนท์จะกลับมาในมาดใหม่ หิๆๆๆ
คุณซาอิ แกะน้อยงุงินุ่มแน่น – คราวนี้เปิดตัวนางเอกบ้าง ส่วนอะไรเกิดขึ้นกับพี่นนท์ที่เผชิญหน้ากับพรายนั้น ให้เปนความลับไปก่อนแล้วกัน...
คุณหนูอุ๊ – คนเราจะเดินไปด้วยพลังของตัวเองหรือทางอำนาจที่พรายลิขิตให้เดินน้า
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องอำไพ – ขอบคุณค่ะที่ตามมาให้กำลังใจกันต่อเนื่อง พรายนั้นต้องการของตอบแทนหรือเปล่า อืม เรียกว่าให้อำนาจฟรีก็ไม่ใช่ ต้องการของตอบแทนก็ไม่ใช่ ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะผ่านการทดสอบไหมดีกว่า
คุณเฟอร์ เมห์ฮรา – ทำไมเกือบข้ามเม้นต์นี้ไปได้น้า เหมือนผีลักซ่อนแท้ๆเทียว พระเอก(+นางเอก)อสิตาต้องถึก ทนทาน ให้ค่าตัวแพงนี่นะ เล่นให้คุ้ม พรายน้ำในไพร ไม่เกี่ยวกะพรายทะเลหรือพรานทะเล! อ๊ะ เริ่มหิว
พี่นนท์โดนพรายสิงหรือพี่นนท์จะสิงพรายมะม้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ปล่อยให้ตัวละครเล่นไปตามเพลง อะฮุๆ
คุณชีจัง – อย่างกไลค์เลยนะคะ เอามา เอามะ เอามาเถอะน่า งี้ๆๆ อาจจะลงเร็วขึ้นนา
คุณเลิฟหมวย – นางเอกออกมาแล้วนะคะ เรื่องนี้ไม่ต้องเดา เห็นชัดๆว่ามีสองคู่ แต่คงจะทุลักทุเลน่าดูเหมือนกันว่าจะลงเอย
คุณพระจันทร์สีเงินยวง – ชื่อเล่นเก็บไว้เรียกกันลับๆแล้วกันเนอะ พระเอกนอกจากขี้แพ้แล้วยังแลดูเห่ยอีกตะหาก แต่เขาจะกลับมาแบบมาดแมนนะ
คุณว่าน วาเน่จัง – ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ เรื่องนี้รับรองเร้าใจแน่นอน เดี๋ยวจะเขียนให้เคลิ้มเลย
คุณบายฟาร์ – ถึงอยู่ทางไกลแต่ใจส่งถึงกัน ตามมาอ่านได้ทันท่วงทีเลยนะคะ เรื่องนี้กฌโรแมนติกพารานอมอลอีกแล้ว มีปริศนาซ่อนอยู่เพียบ
คุณดารานิล – แอร๊ยยยย ต้องอัพเรื่องนี้เพื่อให้คนอ่านได้ลิ้มลองรสหวานอันรัญจวนนนนแห่งราตรี
คุณอะโน? อ่านถูกไหมคะเนี่ย – เรื่องนี้ลี้ลับนิดๆ เย้ายวนหน่อยๆ ค่ะ ลองติดตามดูแล้วกันนะคะ
คุณหมูอ้วน – เจอกันอีกแล้ว อยู่อ่านกันต่อไปและต่อไปนะ พรายจะร่ายมนตร์สะกดใส่หมูน้อยให้อยู่หมัดเอง
คุณริญจน์ธร – พี่มิ้งค์คิดถึงคนอ่านจนต้องอัพบ้างไรบ้าง...
คุณใบบัวน่ารัก – ยินดีที่มาอ่านนะคะ อย่าเพิ่งเศร้า พระเอกเราไม่ยอมแพ้ตลอดไปแน่ เขาจะกลับมาเพื่อเอาชนะทุกสิ่ง(รวมทั้งตัวเอง?!)
นึกๆ อยู่ว่าลืมอะไรน้า... ลืมตอบคอมเม้นต์นี่เอง ไม่ได้ลงนิยายเสียนาน -,-‘
คุณฮอบบิท – ชีวิตบัดซบของสรานนท์คงอยู่ไม่นานหรอกค่ะ หลังจากนี้ไปฮีจะเป็นคนใหม่!
คุณบุลินทร – ผลัดกันให้กำลังใจนะน้องมีน เรามาตั้งใจเขียนนิยายที่ดีเลิศกันเถิด
คุณอะมีราห์แท็คฯ – รออีกนิดนะคะ ตอนหน้าพี่นนท์จะกลับมาในมาดใหม่ หิๆๆๆ
คุณซาอิ แกะน้อยงุงินุ่มแน่น – คราวนี้เปิดตัวนางเอกบ้าง ส่วนอะไรเกิดขึ้นกับพี่นนท์ที่เผชิญหน้ากับพรายนั้น ให้เปนความลับไปก่อนแล้วกัน...
คุณหนูอุ๊ – คนเราจะเดินไปด้วยพลังของตัวเองหรือทางอำนาจที่พรายลิขิตให้เดินน้า
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องอำไพ – ขอบคุณค่ะที่ตามมาให้กำลังใจกันต่อเนื่อง พรายนั้นต้องการของตอบแทนหรือเปล่า อืม เรียกว่าให้อำนาจฟรีก็ไม่ใช่ ต้องการของตอบแทนก็ไม่ใช่ ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะผ่านการทดสอบไหมดีกว่า
คุณเฟอร์ เมห์ฮรา – ทำไมเกือบข้ามเม้นต์นี้ไปได้น้า เหมือนผีลักซ่อนแท้ๆเทียว พระเอก(+นางเอก)อสิตาต้องถึก ทนทาน ให้ค่าตัวแพงนี่นะ เล่นให้คุ้ม พรายน้ำในไพร ไม่เกี่ยวกะพรายทะเลหรือพรานทะเล! อ๊ะ เริ่มหิว
พี่นนท์โดนพรายสิงหรือพี่นนท์จะสิงพรายมะม้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ปล่อยให้ตัวละครเล่นไปตามเพลง อะฮุๆ
คุณชีจัง – อย่างกไลค์เลยนะคะ เอามา เอามะ เอามาเถอะน่า งี้ๆๆ อาจจะลงเร็วขึ้นนา
คุณเลิฟหมวย – นางเอกออกมาแล้วนะคะ เรื่องนี้ไม่ต้องเดา เห็นชัดๆว่ามีสองคู่ แต่คงจะทุลักทุเลน่าดูเหมือนกันว่าจะลงเอย
คุณพระจันทร์สีเงินยวง – ชื่อเล่นเก็บไว้เรียกกันลับๆแล้วกันเนอะ พระเอกนอกจากขี้แพ้แล้วยังแลดูเห่ยอีกตะหาก แต่เขาจะกลับมาแบบมาดแมนนะ
คุณว่าน วาเน่จัง – ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ เรื่องนี้รับรองเร้าใจแน่นอน เดี๋ยวจะเขียนให้เคลิ้มเลย
คุณบายฟาร์ – ถึงอยู่ทางไกลแต่ใจส่งถึงกัน ตามมาอ่านได้ทันท่วงทีเลยนะคะ เรื่องนี้กฌโรแมนติกพารานอมอลอีกแล้ว มีปริศนาซ่อนอยู่เพียบ
คุณดารานิล – แอร๊ยยยย ต้องอัพเรื่องนี้เพื่อให้คนอ่านได้ลิ้มลองรสหวานอันรัญจวนนนนแห่งราตรี
คุณอะโน? อ่านถูกไหมคะเนี่ย – เรื่องนี้ลี้ลับนิดๆ เย้ายวนหน่อยๆ ค่ะ ลองติดตามดูแล้วกันนะคะ
คุณหมูอ้วน – เจอกันอีกแล้ว อยู่อ่านกันต่อไปและต่อไปนะ พรายจะร่ายมนตร์สะกดใส่หมูน้อยให้อยู่หมัดเอง
คุณริญจน์ธร – พี่มิ้งค์คิดถึงคนอ่านจนต้องอัพบ้างไรบ้าง...
คุณใบบัวน่ารัก – ยินดีที่มาอ่านนะคะ อย่าเพิ่งเศร้า พระเอกเราไม่ยอมแพ้ตลอดไปแน่ เขาจะกลับมาเพื่อเอาชนะทุกสิ่ง(รวมทั้งตัวเอง?!)
lovemuay 9 ก.ค. 2555, 20:17:04 น.
ไม่ใช่ว่าคุณนนท์ไม่กลับมา จนนางเอกเราต้องไปบ่อพรายเองนะคะ อิอิ
ไม่ใช่ว่าคุณนนท์ไม่กลับมา จนนางเอกเราต้องไปบ่อพรายเองนะคะ อิอิ
อสิตา 9 ก.ค. 2555, 20:21:46 น.
พระเอกเรื่องนี้กลับมาทันใจค่ะ ไม่ต้องรอนานเหมือนอัคนิ อันนั้นหลอกให้คิดว่าชามัลเป็นพระเอกก่อน55
คาแรคเตอร์เพลงพิณเค้าละ สวยไหมๆๆ งามมากเลย https://www.facebook.com/foreverSATURN
พระเอกเรื่องนี้กลับมาทันใจค่ะ ไม่ต้องรอนานเหมือนอัคนิ อันนั้นหลอกให้คิดว่าชามัลเป็นพระเอกก่อน55คาแรคเตอร์เพลงพิณเค้าละ สวยไหมๆๆ งามมากเลย https://www.facebook.com/foreverSATURN
Chii 10 ก.ค. 2555, 00:59:51 น.
กดไลค์ แต่ไม่เม้นท์แทนได้เป่า คนอ่านกำลังแย่
เค้าเดาว่าพี่นนท์จะกลับมาแบบ หลังตึงไหล่ตั้งไร้แว่น หล่อ (น่า) ลาก
กดไลค์ แต่ไม่เม้นท์แทนได้เป่า คนอ่านกำลังแย่
เค้าเดาว่าพี่นนท์จะกลับมาแบบ หลังตึงไหล่ตั้งไร้แว่น หล่อ (น่า) ลาก
ดารานิล 10 ก.ค. 2555, 10:36:18 น.
สงสารพระเอกอ่ะค่ะพี่ ให้เค้าได้เจอสิ่งดีๆ บ้างเถอะ รีบกลับมาหาน้องเพลงเร็วเข้า 555555
สงสารพระเอกอ่ะค่ะพี่ ให้เค้าได้เจอสิ่งดีๆ บ้างเถอะ รีบกลับมาหาน้องเพลงเร็วเข้า 555555
ling 10 ก.ค. 2555, 12:02:28 น.
เปลี่ยนเป็นคนใหม่ แล้วมันจะมีโทษด้วยรึป่าวน๊า
เปลี่ยนเป็นคนใหม่ แล้วมันจะมีโทษด้วยรึป่าวน๊า
หมูอ้วน 10 ก.ค. 2555, 12:55:06 น.
รอพี่นนท์คนใหม่อยู่ค่าา
รอพี่นนท์คนใหม่อยู่ค่าา
ริญจน์ธร 10 ก.ค. 2555, 13:14:21 น.
นางเอกสวยยยย อ่านแล้วอยากแต่งตัวแบบนี้บ้าง ^^
นางเอกสวยยยย อ่านแล้วอยากแต่งตัวแบบนี้บ้าง ^^
อสิตา 10 ก.ค. 2555, 15:22:17 น.
ชีจังเป็นอะไรอีกอ่ะ...
แล้วเธอเข้ามานั่งอยู่ในใจเค้าเหรอ เกือบแล้วนะเกือบแล้ว แต่แว่นยังอยู่
ชีจังเป็นอะไรอีกอ่ะ...แล้วเธอเข้ามานั่งอยู่ในใจเค้าเหรอ เกือบแล้วนะเกือบแล้ว แต่แว่นยังอยู่
Zephyr 10 ก.ค. 2555, 21:02:21 น.
มะม้าเอาพี่นนท์ไปหนาย โมดิฟายนานไปแล้ว เป็นเดือนเลยอ่ะ ต้องยกใหม่ทั้งตัวหรอ
กลับมาฮีจะต้องเพอร์เฟคล่ะซิ หล่อน่าฉุด ใช่ม้า ฮี่ๆๆ
ให้พี่นนท์สิงพรายละกันนะ อิอิ
อืม เฟอร์อยากทำมั่งอ่ะ ผมหางกระรอก มะม้ามีรูปให้ดูมั้ย
มะม้าเอาพี่นนท์ไปหนาย โมดิฟายนานไปแล้ว เป็นเดือนเลยอ่ะ ต้องยกใหม่ทั้งตัวหรอ
กลับมาฮีจะต้องเพอร์เฟคล่ะซิ หล่อน่าฉุด ใช่ม้า ฮี่ๆๆ
ให้พี่นนท์สิงพรายละกันนะ อิอิ
อืม เฟอร์อยากทำมั่งอ่ะ ผมหางกระรอก มะม้ามีรูปให้ดูมั้ย
บุลินทร 10 ก.ค. 2555, 22:27:09 น.
มากดไลค์พี่มิ้งค์ เรื่องใหม่แล้วแต่ยังติดเรียกพี่มิ้งค์เนอะ ฮ่าๆ
มากดไลค์พี่มิ้งค์ เรื่องใหม่แล้วแต่ยังติดเรียกพี่มิ้งค์เนอะ ฮ่าๆ
zilvermoon 11 ก.ค. 2555, 01:43:41 น.
มารอลุ้นรูปลักษณ์ใหม่ของพี่นนท์ว่าจะหล่อล่ำขนาดไหน
ตอนนี้นอกจากนู๋เพลงแล้วอยากเห็นนู๋ณัฐด้วยอีกคน
มารอลุ้นรูปลักษณ์ใหม่ของพี่นนท์ว่าจะหล่อล่ำขนาดไหน
ตอนนี้นอกจากนู๋เพลงแล้วอยากเห็นนู๋ณัฐด้วยอีกคน