หนาวไฟพิศวาส
การพูดเล่นโดยไม่คิดถึงใจคนฟัง นำมาซึ่งความปวดร้าวสุดชีวิตให้กับชายสองคน คนที่ต้องสูญเสียคนรักไปตลอดการ ภูชิสะต้องการดับไฟแค้นของตัวเองด้วยการสั่งสอนให้มีนาได้รู้รสของความเจ็บปวด เขาต้องการเห็นหญิงคนนี้ตายตกตามไปกับน้องชายของเขา หากว่า มีนากลับต้องการทวงแค้นนั้นคืน หากว่า เธอกลับได้รับรู้ว่าทำไมภูชิสะจึงทำอย่างนั้นแม้เปลวไฟยังให้ความร้อนไม่ได้นอกจากยิ่งใกล้ ยิ่งหนาวนัก
Tags: แค้น แสน แค้น
ตอน: น้ำเมาเฮงซวย
ทำให้กันยาพูดไม่ออก เธอผุดลุกคว้ากระเป๋าและเสื้อผ้า
“ถ้างานของคุณเรียบร้อยกรุณาติดต่อฉันให้ทราบด้วยก็แล้วกัน วันนี้ฉันกลับล่ะ”
“คุณเมย์ ผมจริงใจนะครับ”
“จะพยายามคิดว่า” เธอหยุดที่ประตูห้อง “ฉันคงไม่โชคร้ายที่ระห่ำไปเมื่อคืนนี้”
“คุณไม่โชคร้ายหรอกถ้าคิดว่าผมเป็นสามีของคุณ ผมจะขับรถตามไปดูบ้านคุณ ผมไม่ปล่อยคุณหรอก”
เด็กบ้า...กันยาอยากด่าตัวเองมากกว่าคนช่างจ้อที่แย่งความรู้สึกมั่นใจของเธอไปแล้วครึ่งตัว เธอไม่รู้จะเรียกความรู้สึกใจหายยามเมื่อต้องเดินจากชายคนนั้นไปว่าอย่างไร แต่เธอไม่อยากจากไปเลย อยากยืดเวลาอีกนิด นิดเดียวก็ยังดี แต่ เธอไม่ใช่เด็กสาววัยสิบสาม-สิบสี่ จะได้พูดหยอกกลับว่า เราล้อเล่นนะ แล้วเริ่มต้นเข้าไปฉุดอีกฝ่ายกลับไปพูดคุยกันต่อที่บ้านของเธอ เธอทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ แม้จะอยากอยู่มากก็เถอะ
เบียร์หรือเหล้ายี่ห้องอะไรไม่รู้ แต่มันเฮงซวยสำหรับเธอชะมัดเลยที่ทำให้ใจกล้า หน้าหนา ไปนอนกับผู้ชายที่..
ยังโชคไม่ร้าย ที่ยุทธนาบอกว่า เขาจริงใจกับเธอ!!
ภูชิสะ นั่งรูดปากกา ซึ่งสลักชื่อตนเอง สีหน้าท่าทางครุ่นคิดในเรื่องที่คนอื่นไม่อาจเดาได้ แต่เจ้าตัวรู้ว่าในความคิดนั้นมีแต่ภาพมีนา กับครรภ์ของเธอ
ทุกวันทุกมื้อเธอทานอาหารตามลำพังตามคำสั่งของเขา และทุกวันเธอไปที่รำธาร ไปนั่งถักนิทติ้ง บางครั้งเธอลูบครรภ์ไปมา น้ำตารินไหล เธอคิดอะไรของเธอกันนะ
ชายหนุ่มถอนใจยาว ผุดลุกจากเก้าอี้นั่ง ติดต่อไปที่ฝ่ายการตลาดที่กรุงเทพ สั่งข้อความหลายอย่าง จากนั้นเขาจึงเดินไปที่รถ และขับเลยไปที่ห้างใหญ่ของเสี่ยสุภาพ เพื่อนรักของเขาเอง
สินค้าแยกประเภทหลายอย่าง เขาเลือกหาอย่างตะขิดตะขวงใจ ส่วนหนึ่งบอกตัวเองว่าเอาบุญ ทำบุญกับคนท้อง ไม่ให้คนท้องคิดมาก ส่วนหนึ่งบอกว่า เพื่อลูกของเขา เมื่อคิดถึงลูก ชายหนุ่มเผลอตัวซื้อซื้อขวดนมตั้งแต่แรกเกิดจนถึงสองขวบ รวมแล้วเป็นโหลทีเดียว
จากนั้นเขาเดินไปหาซื้อชุดคลุมท้อง ขณะเลือกดูแล้วไม่พอใจกับสินค้าสักชิ้น จู่ๆมือใหญ่ตบลงบนหลไหล่เขาค่อนข้างแรง ภูชิสะสะดุ้งสุดตัว
“อ๊ะ”
“ทำเป็นแมวขโมยไปได้”สุภาพล้อเลียน “โอ้โห คุณพ่อ จะเห่อไปหรือเปล่า ซื้อไปทำไมขวดนม”สุภาพรื้อของดูพลางตำหนิ และเอากลับไปคืนที่
“อย่าเพิ่งซื้อเลยเบาะ หรือเตียง เอาไว้ให้คลอดก่อน”
“ทำไม”
สุภาพกระซิบบอกอีกฝ่ายเบาๆว่า
“โบราณถือ เขากลัวว่าเด็กจกตายเร็ว”
ภูชิสะใจหายวาบ รีบขนทุกอย่างไปเก็บ สุภาพแอบหัวเราะเยาะคนเป้นเพื่อน พลางเก็บงำทุกอย่างไปนินทาให้กำธรฟัง
“แต่ถ้าเอาชุดคลุมท้องไปหลายตัว แม่เด็กจะแข็งแรงมาก แล้วเราอย่างว่ากับเมียได้กระทั่งเจ็ดแปดเดือนเลยนะเว้ย”
“ฉันทำบุญตามคำของไอ้กำ ไม่ได้คิดห่า อะไรอย่างที่แกบอกสักนิด” คนตัวโตเถียง แล้วรูดราวผ้ายกมาทั้งหมด
สุภาพอยากหัวเราะให้ลั่นห้าง แต่เขากลับช่วยอีกฝ่ายนำไปคิดราคา โดยที่สุภาพเป็นคนจ่ายแทนทั้งหมด พลางบอก
“ฉันร่วมทำบุญด้วยอีกคน แกจะได้บอกเมียแกว่า แกไม่ได้ซื้อ แต่เฮียภาพซื้อเป็นของขวัญ”
ภูชิสะ เบือนหน้าไปทางอื่น พลางด่าอีกฝ่ายไม่ออกเสียงว่า อ้าย...หอกหัก ทะลึ่งมาเห็นเสียได้!!!
กันยามองกระดาษเขียนคำลากิจลังเลที่จะยื่นส่งผู้บังคับบัญชาหากแล้วในที่สุดก็เดินไปไว้ที่โต๊ะของคณะบดีชายวัยกลางคนท่าทางน่านับถือ
“ธุระอะไรหรือเมย์”
“ไปต่างจังหวัดค่ะสามวัน”
“หยุดมากอย่างนี้ไม่ได้”
“เช่นนั้นเมย์ไม่มีทางเลือกค่ะเมย์จำเป็นจะต้องไป”
“ที่ว่าไม่มีทางเลือกหมายความว่ายังไง”
“เมย์จะไปให้ได้ค่ะถึงจะต้องออก”
“ธุระสำคัญขนาดนั้นเชียวหรือ”
“น้องสาวค่ะ เมย์จะไปพาเขากลับบ้าน”
คณะบดีนิ่งคิดไปอึดใจหนึ่งจึงเซ็นอนุมัติให้ กันยารู้สึกดีมากขึ้น
“คุณไปทำอะไรมาหรือเปล่าคุณเมย์”
“คะ ทำอะไรหรือคะ”
“ดูสาวขึ้นมาก หรือผมจะคิดไปเองก็ไม่รู้นะ ดูดีมีน้ำมีนวลมากทีเดียว”
คำขมพร้อมดวงตาพราวระยับของคณบดี ทำให้กันยาเดินผ่านผนังกระจกกั้น แล้วอดเหลือบแลดูความเปลี่ยนแปลงของตัวเองไม่ได้
ผมมิได้เกล้าตึงให้ดูขรึมเช่นเคย เธอปล่อยเคลียบ่า ส่วนหนึ่งเกล้าไว้ครึ่งศีรษะใบหน้าแต่งแต้มบาง ๆ ด้วยเฉดสีโทนอ่อน กระโปรงที่เคยใส่เลยเข่า เปลี่ยนเป็นยาวพลิ้วตามเนื้อผ้า เพิ่งรู้ตัวเองว่าดูดีขึ้น สวยจริงๆด้วยแต่คำว่ามีน้ำมีนวลนี่ ทำให้หญิงสาวคิดถึงชายหนุ่ม ซึ่งไปทำงานของเขา และยังไม่ยอมมาที่บ้านทั้งที่รู้จักบ้านของเธอแล้ว
ถ้าหลอกฉันล่ะก็ ฉันจะจามหัวใจของเธอให้กระจุยเลยต้อม!!กันยาเม้มปากคิดคาดการณ์เอาไว้อย่างมั่นเหมาะ กระทั่งเธอขับรถกลับมาถึงบ้าน จึงได้เห็นรถปิกอัพสีน้ำตาลทองจอดอยู่ในบริเวณบ้าน ชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งรอ สาวที่ไม่ใช่พันธ์โบราณอีกแล้วที่เก้าอี้ใต้ร่มหางนกยูง มีแก้วน้ำวางตรงหน้า
ภาพการนั่งนิ่ง ขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดในบางครั้ง ทำให้หญิงวัยสามสิบ ตื่นเต้นต่อเสน่ห์ของอีกฝ่ายยิ่งนัก เธอพยายามควบคุมความตื่นเต้นที่กำลังเกิดขึ้น
ทำไมต้องดีใจขนาดนี้ อ้อเขากำลังพาไปหาน้องจึงดีใจมากเธอหาเหตุผลมาหักล้าง…
ยุทธนาขยับตัว เมื่อเห็นรถของกันยามาจอดหน้าประตู ชายหนุ่มทำท่าจะเป็นคนไปเปิดประตู แต่แม่บ้าน ซึ่งนำน้ำมารับรองเขาแล้วหายไป รีบวิ่งมาจากส่วนใดของบ้านชายหนุ่มมองไม่ทัน แต่เธอก็ไปถึงหน้าประตู และเปิดรั้วให้อีกฝ่ายนำรถเข้ามาจอดยังโรงรถแล้ว
นุ่นเปิดประตูรับนายสาวแล้วชี้แจงระริกระรี้
“คุณต้อมบอกว่าเป็นแฟนคุณเมย์จริงมั้ยคะคุณเมย์ขา”
“เออ ๆ” เธอรับคำส่ง ๆ
“ต้ายหล่อดีจังเลยค่ะ ว่าแต่ที่หายไปทั้งคืนโดยไม่บอกว่าไปไหน ที่แท้ไปกับคนนี้หรือเปล่าคะ”
“จะไปทำอะไรก็ไปซะนุ่น”
“ทำเป็นความลับ นุ่มรู้หรอก สวยวันสวยคืนซะขนาดนี้ ต้องมีรักมั่งล่ะ” นุ่มเอ่ยไปตามเรื่องแล้วแยกตัวไปตามคำสั่งนายสาวด้วยความภักดี
ยุทธนาผุดลุกขึ้นทักทายกันยา ซึ่งเธอว่าจะทำบึ่ง แต่ไม่อาจฝืนใจได้จึงยิ้มหวานรับรอยยิ้มเป็นไมตรี กับสายตาอ่อนโยนของชายหนุ่มทีทอดมองลงมา พร้อมบอกด้วยท่าทีอ่อนโยน
“ผมคิดถึงคุณเมย์มาก รีบทำงานจนเสร็จแล้วก็บึ่งมาหาคุณนี่ละ”
ฉันก็ คิดถึงเธออยากบอกแต่ปากแข็ง เปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น
“ฉันลางานแล้ว เราจะไปหามายกัน”
“เย็นชาดีจัง” เขาตัดพ้อ น้อยใจครามครัน แต่เมื่อเธอเอ่ยเป็นงาน เขาก็จำตอบรับความต้องการตามสัญญาที่ให้ไว้
“ไปรถคันเดียวก็พอ แล้วผมจะมาส่งคุณ”
“ไม่ดีกว่า ฉันขับตามคุณไปเอง ฉันไม่อยากรบกวน”
ชายหนุ่มปลายตามองหญิงตรงหน้าแล้วจึงเอ่ยบังคับเสียงเรียบ
“ตามใจคุณก็แล้วกัน” ยุทธนาตอบเสียงแข็ง “พร้อมจะไปเลยมั้ย”
“ค่ะ”หญิงสาวกระแทกเสียงตอบ หน้าตึง “ฉันสั่งงานนุ่นซักนิด” เธอหมุนกายไปอย่างแง่งอน
อีตาบ้า น่าจะพูดไม่เป็นไรครับคุณเมย์เพื่อคุณแล้ว ผมไม่ลำบากสักนิด หญิงสาวคิด
หากผู้ชายไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกอย่างนี้กันสักเท่าไหร่ ได้แต่คิดว่า ผู้หญิงคือสิ่งที่เขาใจยากที่สุดเท่านั้นเอง!!!
“ถ้างานของคุณเรียบร้อยกรุณาติดต่อฉันให้ทราบด้วยก็แล้วกัน วันนี้ฉันกลับล่ะ”
“คุณเมย์ ผมจริงใจนะครับ”
“จะพยายามคิดว่า” เธอหยุดที่ประตูห้อง “ฉันคงไม่โชคร้ายที่ระห่ำไปเมื่อคืนนี้”
“คุณไม่โชคร้ายหรอกถ้าคิดว่าผมเป็นสามีของคุณ ผมจะขับรถตามไปดูบ้านคุณ ผมไม่ปล่อยคุณหรอก”
เด็กบ้า...กันยาอยากด่าตัวเองมากกว่าคนช่างจ้อที่แย่งความรู้สึกมั่นใจของเธอไปแล้วครึ่งตัว เธอไม่รู้จะเรียกความรู้สึกใจหายยามเมื่อต้องเดินจากชายคนนั้นไปว่าอย่างไร แต่เธอไม่อยากจากไปเลย อยากยืดเวลาอีกนิด นิดเดียวก็ยังดี แต่ เธอไม่ใช่เด็กสาววัยสิบสาม-สิบสี่ จะได้พูดหยอกกลับว่า เราล้อเล่นนะ แล้วเริ่มต้นเข้าไปฉุดอีกฝ่ายกลับไปพูดคุยกันต่อที่บ้านของเธอ เธอทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ แม้จะอยากอยู่มากก็เถอะ
เบียร์หรือเหล้ายี่ห้องอะไรไม่รู้ แต่มันเฮงซวยสำหรับเธอชะมัดเลยที่ทำให้ใจกล้า หน้าหนา ไปนอนกับผู้ชายที่..
ยังโชคไม่ร้าย ที่ยุทธนาบอกว่า เขาจริงใจกับเธอ!!
ภูชิสะ นั่งรูดปากกา ซึ่งสลักชื่อตนเอง สีหน้าท่าทางครุ่นคิดในเรื่องที่คนอื่นไม่อาจเดาได้ แต่เจ้าตัวรู้ว่าในความคิดนั้นมีแต่ภาพมีนา กับครรภ์ของเธอ
ทุกวันทุกมื้อเธอทานอาหารตามลำพังตามคำสั่งของเขา และทุกวันเธอไปที่รำธาร ไปนั่งถักนิทติ้ง บางครั้งเธอลูบครรภ์ไปมา น้ำตารินไหล เธอคิดอะไรของเธอกันนะ
ชายหนุ่มถอนใจยาว ผุดลุกจากเก้าอี้นั่ง ติดต่อไปที่ฝ่ายการตลาดที่กรุงเทพ สั่งข้อความหลายอย่าง จากนั้นเขาจึงเดินไปที่รถ และขับเลยไปที่ห้างใหญ่ของเสี่ยสุภาพ เพื่อนรักของเขาเอง
สินค้าแยกประเภทหลายอย่าง เขาเลือกหาอย่างตะขิดตะขวงใจ ส่วนหนึ่งบอกตัวเองว่าเอาบุญ ทำบุญกับคนท้อง ไม่ให้คนท้องคิดมาก ส่วนหนึ่งบอกว่า เพื่อลูกของเขา เมื่อคิดถึงลูก ชายหนุ่มเผลอตัวซื้อซื้อขวดนมตั้งแต่แรกเกิดจนถึงสองขวบ รวมแล้วเป็นโหลทีเดียว
จากนั้นเขาเดินไปหาซื้อชุดคลุมท้อง ขณะเลือกดูแล้วไม่พอใจกับสินค้าสักชิ้น จู่ๆมือใหญ่ตบลงบนหลไหล่เขาค่อนข้างแรง ภูชิสะสะดุ้งสุดตัว
“อ๊ะ”
“ทำเป็นแมวขโมยไปได้”สุภาพล้อเลียน “โอ้โห คุณพ่อ จะเห่อไปหรือเปล่า ซื้อไปทำไมขวดนม”สุภาพรื้อของดูพลางตำหนิ และเอากลับไปคืนที่
“อย่าเพิ่งซื้อเลยเบาะ หรือเตียง เอาไว้ให้คลอดก่อน”
“ทำไม”
สุภาพกระซิบบอกอีกฝ่ายเบาๆว่า
“โบราณถือ เขากลัวว่าเด็กจกตายเร็ว”
ภูชิสะใจหายวาบ รีบขนทุกอย่างไปเก็บ สุภาพแอบหัวเราะเยาะคนเป้นเพื่อน พลางเก็บงำทุกอย่างไปนินทาให้กำธรฟัง
“แต่ถ้าเอาชุดคลุมท้องไปหลายตัว แม่เด็กจะแข็งแรงมาก แล้วเราอย่างว่ากับเมียได้กระทั่งเจ็ดแปดเดือนเลยนะเว้ย”
“ฉันทำบุญตามคำของไอ้กำ ไม่ได้คิดห่า อะไรอย่างที่แกบอกสักนิด” คนตัวโตเถียง แล้วรูดราวผ้ายกมาทั้งหมด
สุภาพอยากหัวเราะให้ลั่นห้าง แต่เขากลับช่วยอีกฝ่ายนำไปคิดราคา โดยที่สุภาพเป็นคนจ่ายแทนทั้งหมด พลางบอก
“ฉันร่วมทำบุญด้วยอีกคน แกจะได้บอกเมียแกว่า แกไม่ได้ซื้อ แต่เฮียภาพซื้อเป็นของขวัญ”
ภูชิสะ เบือนหน้าไปทางอื่น พลางด่าอีกฝ่ายไม่ออกเสียงว่า อ้าย...หอกหัก ทะลึ่งมาเห็นเสียได้!!!
กันยามองกระดาษเขียนคำลากิจลังเลที่จะยื่นส่งผู้บังคับบัญชาหากแล้วในที่สุดก็เดินไปไว้ที่โต๊ะของคณะบดีชายวัยกลางคนท่าทางน่านับถือ
“ธุระอะไรหรือเมย์”
“ไปต่างจังหวัดค่ะสามวัน”
“หยุดมากอย่างนี้ไม่ได้”
“เช่นนั้นเมย์ไม่มีทางเลือกค่ะเมย์จำเป็นจะต้องไป”
“ที่ว่าไม่มีทางเลือกหมายความว่ายังไง”
“เมย์จะไปให้ได้ค่ะถึงจะต้องออก”
“ธุระสำคัญขนาดนั้นเชียวหรือ”
“น้องสาวค่ะ เมย์จะไปพาเขากลับบ้าน”
คณะบดีนิ่งคิดไปอึดใจหนึ่งจึงเซ็นอนุมัติให้ กันยารู้สึกดีมากขึ้น
“คุณไปทำอะไรมาหรือเปล่าคุณเมย์”
“คะ ทำอะไรหรือคะ”
“ดูสาวขึ้นมาก หรือผมจะคิดไปเองก็ไม่รู้นะ ดูดีมีน้ำมีนวลมากทีเดียว”
คำขมพร้อมดวงตาพราวระยับของคณบดี ทำให้กันยาเดินผ่านผนังกระจกกั้น แล้วอดเหลือบแลดูความเปลี่ยนแปลงของตัวเองไม่ได้
ผมมิได้เกล้าตึงให้ดูขรึมเช่นเคย เธอปล่อยเคลียบ่า ส่วนหนึ่งเกล้าไว้ครึ่งศีรษะใบหน้าแต่งแต้มบาง ๆ ด้วยเฉดสีโทนอ่อน กระโปรงที่เคยใส่เลยเข่า เปลี่ยนเป็นยาวพลิ้วตามเนื้อผ้า เพิ่งรู้ตัวเองว่าดูดีขึ้น สวยจริงๆด้วยแต่คำว่ามีน้ำมีนวลนี่ ทำให้หญิงสาวคิดถึงชายหนุ่ม ซึ่งไปทำงานของเขา และยังไม่ยอมมาที่บ้านทั้งที่รู้จักบ้านของเธอแล้ว
ถ้าหลอกฉันล่ะก็ ฉันจะจามหัวใจของเธอให้กระจุยเลยต้อม!!กันยาเม้มปากคิดคาดการณ์เอาไว้อย่างมั่นเหมาะ กระทั่งเธอขับรถกลับมาถึงบ้าน จึงได้เห็นรถปิกอัพสีน้ำตาลทองจอดอยู่ในบริเวณบ้าน ชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งรอ สาวที่ไม่ใช่พันธ์โบราณอีกแล้วที่เก้าอี้ใต้ร่มหางนกยูง มีแก้วน้ำวางตรงหน้า
ภาพการนั่งนิ่ง ขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดในบางครั้ง ทำให้หญิงวัยสามสิบ ตื่นเต้นต่อเสน่ห์ของอีกฝ่ายยิ่งนัก เธอพยายามควบคุมความตื่นเต้นที่กำลังเกิดขึ้น
ทำไมต้องดีใจขนาดนี้ อ้อเขากำลังพาไปหาน้องจึงดีใจมากเธอหาเหตุผลมาหักล้าง…
ยุทธนาขยับตัว เมื่อเห็นรถของกันยามาจอดหน้าประตู ชายหนุ่มทำท่าจะเป็นคนไปเปิดประตู แต่แม่บ้าน ซึ่งนำน้ำมารับรองเขาแล้วหายไป รีบวิ่งมาจากส่วนใดของบ้านชายหนุ่มมองไม่ทัน แต่เธอก็ไปถึงหน้าประตู และเปิดรั้วให้อีกฝ่ายนำรถเข้ามาจอดยังโรงรถแล้ว
นุ่นเปิดประตูรับนายสาวแล้วชี้แจงระริกระรี้
“คุณต้อมบอกว่าเป็นแฟนคุณเมย์จริงมั้ยคะคุณเมย์ขา”
“เออ ๆ” เธอรับคำส่ง ๆ
“ต้ายหล่อดีจังเลยค่ะ ว่าแต่ที่หายไปทั้งคืนโดยไม่บอกว่าไปไหน ที่แท้ไปกับคนนี้หรือเปล่าคะ”
“จะไปทำอะไรก็ไปซะนุ่น”
“ทำเป็นความลับ นุ่มรู้หรอก สวยวันสวยคืนซะขนาดนี้ ต้องมีรักมั่งล่ะ” นุ่มเอ่ยไปตามเรื่องแล้วแยกตัวไปตามคำสั่งนายสาวด้วยความภักดี
ยุทธนาผุดลุกขึ้นทักทายกันยา ซึ่งเธอว่าจะทำบึ่ง แต่ไม่อาจฝืนใจได้จึงยิ้มหวานรับรอยยิ้มเป็นไมตรี กับสายตาอ่อนโยนของชายหนุ่มทีทอดมองลงมา พร้อมบอกด้วยท่าทีอ่อนโยน
“ผมคิดถึงคุณเมย์มาก รีบทำงานจนเสร็จแล้วก็บึ่งมาหาคุณนี่ละ”
ฉันก็ คิดถึงเธออยากบอกแต่ปากแข็ง เปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น
“ฉันลางานแล้ว เราจะไปหามายกัน”
“เย็นชาดีจัง” เขาตัดพ้อ น้อยใจครามครัน แต่เมื่อเธอเอ่ยเป็นงาน เขาก็จำตอบรับความต้องการตามสัญญาที่ให้ไว้
“ไปรถคันเดียวก็พอ แล้วผมจะมาส่งคุณ”
“ไม่ดีกว่า ฉันขับตามคุณไปเอง ฉันไม่อยากรบกวน”
ชายหนุ่มปลายตามองหญิงตรงหน้าแล้วจึงเอ่ยบังคับเสียงเรียบ
“ตามใจคุณก็แล้วกัน” ยุทธนาตอบเสียงแข็ง “พร้อมจะไปเลยมั้ย”
“ค่ะ”หญิงสาวกระแทกเสียงตอบ หน้าตึง “ฉันสั่งงานนุ่นซักนิด” เธอหมุนกายไปอย่างแง่งอน
อีตาบ้า น่าจะพูดไม่เป็นไรครับคุณเมย์เพื่อคุณแล้ว ผมไม่ลำบากสักนิด หญิงสาวคิด
หากผู้ชายไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกอย่างนี้กันสักเท่าไหร่ ได้แต่คิดว่า ผู้หญิงคือสิ่งที่เขาใจยากที่สุดเท่านั้นเอง!!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.ค. 2555, 19:38:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ส.ค. 2555, 12:58:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 3162
| << เจ็บต้องทน | เสือพบสิงห์ >> |
minafiba 12 ก.ค. 2555, 21:12:39 น.
^______________^
^______________^
Canopus 12 ก.ค. 2555, 21:28:14 น.
สงสารมาย
สงสารมาย
invisible 12 ก.ค. 2555, 21:31:36 น.
น่าน พี่เมย์ได้คู่แล้ว -v-
น่าน พี่เมย์ได้คู่แล้ว -v-
เดิมเดิม 12 ก.ค. 2555, 21:33:42 น.
พี่เมย์อยู่กับนายต้อมแล้วไปเอาน้องกับหลานคืนมาเลย
พี่เมย์อยู่กับนายต้อมแล้วไปเอาน้องกับหลานคืนมาเลย
นุช 12 ก.ค. 2555, 21:48:33 น.
วันนี้ได้อ่านจนอิ่มเลยค่ะ แต่ก็ต้องมาลุ้นกันต่อว่าจะเป็นยังไงต่อไป ไม่คิดเลยว่าคุณรุ่งจะจับคู่พี่เมย์กับต้อม มาถึงตอนนี้นายภูน่าจะรู้สึกดี ๆ กับมายบ้างนะ แต่ก็นะปากแข็งอย่างนายภูกว่าจะเปิดเผยความรู้สึกว่าคิดอะไรกับมายก็คงเกิดเหตุการณ์ที่ร้ายแรงมาก ๆ สินะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ
วันนี้ได้อ่านจนอิ่มเลยค่ะ แต่ก็ต้องมาลุ้นกันต่อว่าจะเป็นยังไงต่อไป ไม่คิดเลยว่าคุณรุ่งจะจับคู่พี่เมย์กับต้อม มาถึงตอนนี้นายภูน่าจะรู้สึกดี ๆ กับมายบ้างนะ แต่ก็นะปากแข็งอย่างนายภูกว่าจะเปิดเผยความรู้สึกว่าคิดอะไรกับมายก็คงเกิดเหตุการณ์ที่ร้ายแรงมาก ๆ สินะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ
nunoi 12 ก.ค. 2555, 22:09:31 น.
พี่เมย์กับต้อมน่ารักดี
พี่เมย์กับต้อมน่ารักดี
wii 12 ก.ค. 2555, 22:43:37 น.
เมย์พาน้องกลับบ้านให้ใด้นะ เเล้วก็ดัดสันดานน้องเขยให้รู้ผิดชอบชั่วดี ขืนไม่ทำต่อไปในภายหน้าพ่อเจ้าประคุณไม่พอใจอะไรคงจะกระโดดตบหรือไม่ก้กระทืบผู้หญิงจมดินเเน่ เเหมนึกว่ามีเเต่ผู้ชายเเมงดาที่ตบตีผู้หญิง อ่านไปก็อินไปตามตัวละคร
เมย์พาน้องกลับบ้านให้ใด้นะ เเล้วก็ดัดสันดานน้องเขยให้รู้ผิดชอบชั่วดี ขืนไม่ทำต่อไปในภายหน้าพ่อเจ้าประคุณไม่พอใจอะไรคงจะกระโดดตบหรือไม่ก้กระทืบผู้หญิงจมดินเเน่ เเหมนึกว่ามีเเต่ผู้ชายเเมงดาที่ตบตีผู้หญิง อ่านไปก็อินไปตามตัวละคร
nutcha 12 ก.ค. 2555, 23:44:22 น.
เย้....พี่เมย์คู่กับต้อมสมใจ พี่เมย์จัดการน้องเขยตัวดีฝห้หมอบเลยนะ
เย้....พี่เมย์คู่กับต้อมสมใจ พี่เมย์จัดการน้องเขยตัวดีฝห้หมอบเลยนะ
แพม 13 ก.ค. 2555, 00:08:18 น.
คู่นี้เหมือนจะน่ารัก
คู่นี้เหมือนจะน่ารัก
Pampam 13 ก.ค. 2555, 00:24:34 น.
ตอนนี้จัดให้พี่เมย์เต็มๆ คู่นี้ก็น่ารักค่ะ
ตอนนี้จัดให้พี่เมย์เต็มๆ คู่นี้ก็น่ารักค่ะ
นางแก้ว 13 ก.ค. 2555, 00:32:28 น.
คู่ต้อมกะพี่เมย์วางพล็อตไว้น่ารักตั้งแต่ต้นจนจบค่ะ ส่วนหนูมาย ผจญกรรมซ้ำซากกับนายภูต่อไป รอฤทธิ์เมย์จัดการทั้งสามีและน้องเขย พี่สามี โอ๊ยนับญาติไม่ถูกค่ะ รับรองถึงกระดูกดำเลยเชียว
คู่ต้อมกะพี่เมย์วางพล็อตไว้น่ารักตั้งแต่ต้นจนจบค่ะ ส่วนหนูมาย ผจญกรรมซ้ำซากกับนายภูต่อไป รอฤทธิ์เมย์จัดการทั้งสามีและน้องเขย พี่สามี โอ๊ยนับญาติไม่ถูกค่ะ รับรองถึงกระดูกดำเลยเชียว
คิมหันตุ์ 13 ก.ค. 2555, 01:20:24 น.
อ๊าย คู่ของพี่เมย์ คุณต้อมน่ารักมาก ชอบๆ
อ๊าย คู่ของพี่เมย์ คุณต้อมน่ารักมาก ชอบๆ
อริสา 13 ก.ค. 2555, 07:52:16 น.
พี่เมย์สวยสมตัวซะที รอเวลาไปจัดการนายภู
พี่เมย์สวยสมตัวซะที รอเวลาไปจัดการนายภู
saralun 13 ก.ค. 2555, 09:18:30 น.
พี่เมย์ สู้ ๆ ^^
พี่เมย์ สู้ ๆ ^^
เทียนจันทร์ 13 ก.ค. 2555, 18:38:09 น.
ผิดหวังนิดหน่อย แต่ก็โอค่ะ ตอนแรกคิดว่าพี่เมย์จะคู่กับคุณภูซะอีก
ผิดหวังนิดหน่อย แต่ก็โอค่ะ ตอนแรกคิดว่าพี่เมย์จะคู่กับคุณภูซะอีก
Zephyr 15 ก.ค. 2555, 11:52:08 น.
พี่เมย์กะต้อทน่ารักจังคู่นี้ ผิดกับอีกคู่เลย เฮ่อ
พี่เมย์กะต้อทน่ารักจังคู่นี้ ผิดกับอีกคู่เลย เฮ่อ