เล่ห์รักสาวนักพิสูจน์อักษร (ใช้ชื่อนี้ไปก่อนค่ะ)
เล่ห์รัก สาวนักพิสูจน์อักษร

พีระดาสาวน้อยแสนสวยวัยยี่สิบสี่ที่ไม่ได้สวมแว่นตาหนาเตอะ แต่เธอใส่คอนแทคเลนส์แฟชั่นและสวมรองเท้าส้นสูงปรี๊ดแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดมาทำงานเป็นหัวหน้าทีมพิสูจน์อักษรให้กับสำนักพิมพ์นิยายชื่อดังซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวเพราะเรียนจบมาทางด้านนี้โดยตรง เธอเกิดตกหลุมรักนักเขียนหนุ่มเจ้าของนามปากกาเมาคลี ที่เธอได้รับมอบหมายพิสูจน์อักษรให้เขาอยู่บ่อยครั้งจนหลงคิดไปว่าเขาคงเป็นชายหนุ่มใจดีสุดแสนโรแมนติกเหมือนดั่งนิยายรักอันแสนหวานที่เขาเป็นผู้ประพันธ์ผ่านปลายปากกาเอาล่ะถ้าเธอจะเลือกใครมาเป็นแฟนตัวจริงสักทีขอให้ได้เขาคนนี้เถิดสาธุ…

แต่แล้วความเป็นจริงมันกลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อภาคินัยเป็นผู้ชายโมโหร้าย เอาแต่ใจ และมือไวเป็นที่หนึ่งเขารู้มาจากเพื่อนซี้ที่ทำงานวาดภาพปกนิยายว่ามีหญิงสาวแอบคลั่งไคล้เขาเอามากๆ ชายหนุ่มจินตนาการไปถึงใบหน้าแสนเฉิ่มและยิ้มหยันประกาศสียงดังว่าแม่สาวนักพิสูจน์อักษรแสนเฉิ่มแบบนั้นเขาไม่มีวันสนใจและเธอคงไม่มีวันได้แอ่มเขาอย่างแน่นอนแม้แต่ขาอ่อนขาวๆ ของเขาเธอก็คงไม่มีวันได้เห็น

แต่คำพูดทั้งหมดนั้นมันบังเอิญไปเข้าสองหูของพีระดา หญิงสาวควันออกหูภาพพระเอกในใจของเขาถูกลดเกรดให้เป็นเพียงตัวร้ายในทันที ให้ตายเถอะชาตินี้เธอสาบานเลยว่าจะต้องพาเขาขึ้นเตียงกับเธอให้ได้จากนั้นก็จะเขี่ยเขาลงจากเตียงน้ำตาของนายภาคินัยจะต้องเช็ดหัวเข่า

ภาคินัยเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เขามันเป็นคาสโนว่าตัวร้ายที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้นักว่าอีกด้านหนึ่งเขาเป็นนักเขียนชื่อดัง เขาใช้ประสบการณ์ในการร่วมรักกับสาวๆ หลายคนซึ่งพวกหล่อนเต็มใจ แล้วนำประสบการณ์มาบรรยายในบทเลิฟซีนที่เขาเขียนจนนักอ่านบางคนนั้นติดอกติดใจเคลิบเคลิ้มไปกับแต่ละฉากแต่ละตอนและที่สำคัญมันแทบจะไม่เคยซ้ำกันเลย
แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งหัวใจของเขามันแทบจะหยุดเต้นเมื่อเพื่อนสนิทชวนไปดูงานแฟชั่นโชว์ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ เขาพบนางแบบสาวคนสวยดาวดวงใหม่ประดับวงการเธอช่างน่ารักถูกใจเขาจนคิดอยากจะจีบเธอเอามาเป็นคู่ชีวิตจริงๆ ให้ตายถ้าทำได้เขาอยากจะอุ้มเธอลงมาจากแคตวอล์กและไปขึ้นเตียงของเขาเสียเดี๋ยวนี้เลย( ที่สำคัญเธอคงไม่รู้หรอกว่าเขาเคยเห็นเธอครั้งหนึ่งแล้วเมื่อสองปีก่อนที่ขายร้านขายรองเท้าแบรนด์ดังถึงกับเอาเธอมาจินตนาการเป็นนางเอกในนิยายเล่มแรกของเขา)

ชายหนุ่มดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อจู่ๆหญิงสาวที่แอบหมายปองก็พาตัวมาสนิทกับเขาจนภาคินัยเห็นสวรรค์รอยู่รำไรข้างหน้า แต่แล้วเขาก็ต้องเจ็บปวดและเสียหน้าอย่างแรง เมื่อพีระดาบอกว่าเธอสนใจเพื่อนเขาต่างหากนั่นคื่อเวหา เพื่อนที่สนิทที่สุดของภาคินัย
ส่วนเขานั่นเหรอมันก็เป็นแค่สะพานให้เธอเดินข้ามไปเท่านั้น และแล้วเธอก็ไปคบกับเพื่อนของเขาอย่างเปิดเผยทำให้ภาคินัยรู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ แต่ว่าทำไมเธอถึงแอบส่งสายตามายั่วยวนเขาอยู่บ่อยๆเวลาเพื่อนเขาเผลอ มันยังไงกันแน่หรือแม่นางแบบสาวผู้เร่าร้อนคนนี้คิดจะจับปลาสองมือ ได้สิในเมื่อหล่อนอยากจะทำตัวเป็นแม่ปลาไหลเขาก็จะเป็นใบข่อย เขาจะจัดการรีดเมือกให้หล่อนหมดโอกาสลื่นไหลไปหาใครต่อใครได้อีก เพราะหล่อนต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น

+++++++++++++++++++++++++++++


Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 28

ตอนที่ 28


เขมมิกาถอนหายใจอย่างโล่งอกอย่างน้อยเธอก็รอด ส่วนคนอื่นน่ะเหรอนอกเขตความคิด “ฉันรอดแล้วคนอื่นจะเป็นจะตายอย่างไรฉันไม่สน” เขมมิกาเดินอ้อยอิ่งออกไปขึ้นลิฟท์และนึกโมโหลูกน้องของนายกิตติสองคนที่ลงลิฟท์ไปก่อน

“ไอ้พวกเศษสวะ พวกแกถึงได้เป็นแค้สุนัขรับใช้ของไอ้กิตติมันจะคอยดูแลความปลอดภัยให้กับสาวสวยอย่างฉันหน่อยก็ไม่ได้”


ภายในห้องนักการเมืองเจ้าเล่ห์ผู้ซึ่งเสาะแสวงหาหนทางคืนความหนุ่มให้กับตัวเองโดยไม่สนใจศิลธรรม กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อจินตนามการว่าภายใต้ชุดสวยของนางแบบสาวผู้มีดวงตาแวววาวแฝงความฉลาดทันคนนี้จะมีอะไรซ่อนอยู่มันคงชวนให้ค้นหาจนเขาแทบจะทนไม่ไหว


“มาเถอะน้องมาเป็นของพี่ดีๆ จะได้ไม่ต้องทุบตีกันให้เจ็บตัว” ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะดังระเบิดออกมา เหมือนกับว่าเกมสุดหฤหรรษกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว


“อายุคุณลุงคงพอๆกับคุณพ่อของฉันที่เสียไปแล้ว แต่สิ่งที่ฉันภูมิใจก็คือคุณพ่อของฉันอาจจะไม่ได้ร่ำรวยเมือนกับคุณแต่ ท่านก็ไม่ได้เเป็นคนแก่บ้ากาม ตัณหากลับไม่รู้จักถูกผิด เหมือนที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้”


“หน้าสวย ปากจัด แบบนี้คืนนี้คงสนุกน่าดู แต่ขอร้องเถอะแม่หนูเรียกพี่ได้ไหม” นักการเมืองตัณหากลับปลดกระดุมที่สาปเสื้อเริ่มจากเม็ดบนพร้อมก้าวเข้าหาสุชาวีราวกับเสือจะตะครุบเหยื่อ

“ถ้าจับเธอได้ฉันจะฉีก จะทึ้ง ดึงเสื้อผ้าเธอออก ฉันทนไม่ไหวแล้ว เลือดในร่างกายฉันมันเดือดพล่านมานี่มาขอกอดทีเถอะคนสวย” เขากระโจนเข้าหาสุชาวีหวังจะรวบรัด แต่หญิงสาวไวกว่ามากเธอวิ่งหนีเขาเล่นเอาคนวิ่งตามเหนื่อยหอบเพราะวิ่งไล่จับสุชาวีจนรอบห้องหลายรอบแต่ก็จับเธอไม่ทัน


“ตัวเล็กๆแต่วิ่งเร็วเป็นลมกรด จับได้ล่ะน่าดู”


“การวิ่งทุกวันทำให้สุขภาพแข็งแรง ฉันวิ่งทุกวันคุณลุงนั่นแหละหากไม่ดูแลสุขภาพระวังจะอายุไม่ยืนนะคะ” เธอย้อนขณะวิ่งหนีเหมือนแมวแก่ๆ วิ่งไล่หนู


“บอกให้เรียกพี่ยังไงล่ะ ยังมาเรียกลุงอีกจับได้นะฉันจะตีก้นเธอ” เขาหอบพร้อมกับวิ่งไล่เธอ

เมื่อจับสุชาวีไม่ได้สักที คนอายุเหลือน้อยหอบแฮ่กเพราะความเหนื่อยรู้สึกหัวใจเต้นผิดปกติ หูตาฝ้าฝางขึ้นมาทันที แต่ก็ยังไม่ยอมลามือง่ายๆ ก็แม่กวางน้อยช่างสวยแจ่ม ทำให้เขารู้สึกคึกคักอย่างประหลาด เขารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ยิ่งมองยิ่งสวย แต่ความเปรียวด้วยวัยสาวของเธอมันทำให้เขาเหนื่อยจัดจนหัวใจเต้นแรง ขาแข้งเริ่มสั่น


โอ๊ะ....โอ้ย... นักการเมืองหนุ่มใหญ่ทรุดร่างลงไปคุกเข่าที่พื่นมือขวากุมหน้าอกแน่น สีหน้าแสดงความเจ็บปวดก่อนจะล้มกลิ้งลงไปที่พื้น


“ช่วยฉันด้วย ฉันหายใจไม่ออก ช่วยด้วย” เขาหายใจติดขัด และดิ้นทุรนทุรายรายอยู่กับพื้นพรหม

“มันเป็นแผนของคุณ ฉันไม่เชื่อหรอก มุขแบบนี้เคยอ่านในนิยายมาเยอะพอฉันเข้าไปดูคุณก็จะจับฉัน”


“โธ่...ฉันจะตายอยู่แล้วจะมานิยงนิยายอะไรกันตอนนี้” เสียงนั้นแหบพล่า สายตาเลื่อน

ลอย “ฉันไม่มีอารมณ์จะไปทำอะไรเธอหรอก ช่วยตามคนมาช่วยฉันที ฉันขอร้อง”

ด้วยจิตใจที่บริสุทธ์ของพยาบาลสาวตาคม “แน่นะคุณไม่หลอกฉัน ไม่ได้เจ้าเล่ห์สาบาน”

ไม่มีเสียงตอบกลับเขาดิ้นทุรนทุรายมากขึ้น “ไม่ไหวแล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว ช่วยด้วยๆ”


“แย่แล้วลุงมีโรคประจำตัวรึเปล่าเนี่ย”


สุชาวีตกใจใบหน้าสวยถอดสี ใจหนึ่งกลัวว่าจะถูกหลอกอย่างนิยายที่เธอเคยได้อ่านพวกตัวร้ายมักจะเจ้าเล่ห์เสมอ แต่ด้วยวิชาชีพพยาบาลที่เคยเล่าเรียนมามันทำให้เธอหยุดความคิดเหล่านั้นและพุ่งตัวเข้าไปหาคนที่ร้องเจ็บปวดทุรนทุราย ดูเหมือนเขาจะหายใจไม่ออกเธอจึงเรียกสติเขาพร้อมปฐมพยาบาลด้วยการช่วยปั๊มหัวใจ


“คุณเป็นเบาหวาน หรือมีโรคประจำตัวอะไรช่วยบอกฉันด้วยค่ะ”


พยาบาลสาวพยายามช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นจนไม่สนใจว่าชุดสวยที่เธอสวมและการช่วยปั๊มหัวใจมันกลับทำให้ชายวัยใกล้ฝั่งจอมเจ้าเล่ห์ได้มีโอกาสโลมเลียเธอด้วยสายตา ยามอกอวบคู่งามโยกขึ้นลงตามแรงการกดปั๊มหัวใจแบบซีทีอาร์


“เป็นยังไงบ้างคะคุณ ตอบฉันสิคะ พยายามตั้งสติหน่อยค่ะคุณลุง อย่าหลับนะคะ” สุชาวีพยายามเรียกเพื่อให้เขาได้สติ


“คุณไม่ต้องกลัวนะคะ ฉันเป็นพยาบาลฉันช่วยคุณได้ คุณลุงต้องเชื่อใจฉัน” สุชาวีตั้งใจช่วยชีวิตเขาอย่างเต็มที่และลงมือปฐมพยาบาล


แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อรู้สึกว่าถูกรวบเอวไว้“จับได้แล้ว! แม่กวางน้อยแสนสวยแถมยังจิตใจดีอีก” คนสูงวัยตัณหากลับแต่ยังมีพลังเหลือเฟือกอดเอวกิ่วของสุชาวีและพาเธอล้มทับร่างเขาที่พื้นก่อนจะเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมร่างบาง แต่หญิงสาวไวกว่ากลิ้งหลบได้ทันทำให้คนหื่นกามอยู่ในท่าจับกบ

“ไวจริงๆ ผู้หญิงอะไร”


“ว่าแล้วเชียว ฉันไม่น่าหลงกลเลย”


“เธอน่ารักจริงๆ แถมยังจิตใจดีอีกอย่างนี้ฉันยิ่งชอบ มามะ มาให้พี่กอดซะดี น่ารักแบบนี้ฉันจะเลี้ยงเธอให้สุขสบายเลยเชียว”


“คนชั่ว” สุชาวีพยายามจะลุกหนีแต่ทว่าเขากลับคว้าชายกระโปรงตัวสวยเธอได้ทัน


“ปล่อยฉันนะ”


“ไม่มีทาง แม่กวางน้อยแสนสวย ขอดูหน่อยสิว่าเนื้อในจะขาวผ่องสักแค่ไหน มามะ น่ารักจริงๆฉันอยากจะร่วมรักกับผู้หญิงแบบเธอมานานแล้วมันคงทำให้ฉันสดชื่นและมีพลัง หนุ่มขึ้นอีกหลายสิบปี” เขาหัวเราะลั่นคิดว่าหญิงสาวเข้าตาจนงานนี้เธอไม่รอดอย่างแน่นอน

“ไอ้คนโรคจิต” แม้หญิงสาวจะมีความไวเป็นเลิศ แต่พละกำลังของผู้หญิงย่อมเสียเปรียบชายวันยังค่ำ เขาจับเธอกดลงไปที่พื้น


“ดื้อนักก็ตรงพื้นนี่เลยดีไหมคนสวย ฉันอยากเปลี่ยนบรรยากาศมานานแล้ว เอาล่ะตอนนี้ฉันพร้อมที่จะฉีกจะทึ้ง ดึงเสื้อผ้าออกจากตัวเธอแล้วนะ” เขาหัวเราะน่าเกลียดก่อนจะเอื้อมมือไปที่ชายกระโปรงของชุดฟีนาเร่แสนสวยพร้อมกับความคิดที่จะถลกมันขึ้น


“ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้ คนชั่วอย่างคุณลุงนรกจะเป็นที่อาศัยสุดท้ายของคุณ” สุชาวีพยายามช่วยเหลือตัวเองด้วยการผลักไสเขาอย่างเต็มแรง ยิ่งเมื่อใบหน้าแก่คราวพ่อก้มลงมาใกล้ๆจนเธอได้กลิ่นกายของชายสูงวัยทำให้หญิงสาวสะอิดสะเอียน ใบหน้าเหี่ยวย่นกำลังจะซุกไซร้ความหอมจากลำคอของเธอหญิงสาวแต่ถูกขัดจังหวะด้วยสัญญาณหน้าห้องบ่งบอกว่ามีคนมาพบ สัญญาณไฟแดงพร้อมเสียกริ่งดังถี่ๆ จนเขาต้องละจากแม่กวางน้อย


“ใครมาขัดจังหวะตอนนี้วะ ถ้าไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายพ่อจะยิงให้ไส้แตกเลยเชียว” เขาผละออกจากหญิงสาวอย่างเสียดายพร้อมหยิบปืนพกสั้นขึ้นมา สุชาวีได้โอกาสลุกขึ้นหนีแต่ทว่าเขากับจ่อปลายกระบอกปืนมาที่เธอพร้อมกับเดินเข้าไปหา

“อ๊ะ อ๊ะ.....ไม่ต้องกลัวหรอกจ้า ฉันไม่ทำแบบนั้นกับเธอหรอกคนสวย ฉันจะยิงเธอทำไมเพราะร่างกายเธอมันยังไม่ได้ให้ความสุขกับฉันสักนิดเขากระชากร่างบางเข้ามาหาอ้อมกอด สุชาวีนึกอยากจะแปลงกายเป็นผู้ชายร่างใหญ่ตัวเขียวเหมือนที่เคยดูในภาพยนต์เรื่องดัง เธอจะจับคนแก่ตัณหากลับคนนี้ทุ่มให้สาแก่ใจ


“ฉันจะยิงไอ้คนที่มาขัดเส้นทางสวรรค์ของเราต่างหาก” เขาจ่อปลายกระบอกปืนไปทางประตูและกดรีโมตให้ประตูเปิดออก”


“ว้าย! ท่านขาอย่ายิงเขมนะคะ” เขมมิกาเข่าอ่อนหมดแรงเมื่อเห็นท่านของเธอจ่อปลายกระบอกปืนต้อนรับเธอ


“มาทำไมอีก เธอควรจะกลับลงไปแล้วไม่ใช่เหรอเงินก็รับไปแล้วนี่”

“เขม...เอ่อ.. เขมก็ไม่อยากมาแต่ไอ้ดำ เอ้ย...ไอ้...” เขมมิกาพูดตะกุกตะกักและรีบยกมือขึ้นปิดปากเพราะนึกขึ้นได้ว่าข้างหน้าก็ปืนแต่คนข้างหลังก็มีปืนเหมือนกันท่าทางก็ดุดันน่ากลัว


“พูดมาเดี๋ยวนี้ก่อนฉันจะระเบิดหัวเธอ ข้อหาที่เธอมาทำให้สวรรค์ฉันล่มนังตัวดี”


“อย่านะคะท่าน” เขมมิกาทรุดฮวบลงไปนั่งกองกับพื้น


“ปื่นๆๆ มัน...บังคับเขม มันเอาปืนมาขู่เขมให้กลับเข้ามาหาท่าน” น้ำเสียงสั่นเครือ จากนั้นเขมมิกาก็ปล่อยโฮออกมาเพราะความกลัวไม่รู้จะหนีไปทางไหนดีข้างหน้าก็จ่อปื่นรอ คนข้างหลังที่ซุ่มอยู่หลังประตูก็มีปืน


“พูดบ้าอะไรของเธอ หรือว่าเมายาอีกล่ะเนี่ยยัยนางแบบเน่าเฟะ รีบออกไปก่อนที่ฉันจะยิงเธอทิ้งซะเขมมิกา” เสียงนั้นบ่งบอกว่าเอาจริง

“ไม่นะคะท่านอย่า อย่าทำแบบนั้นเขมถูกมันจี้มาจริงๆ” เขมมิการ่ำไห้


“ใครจี้เธอมาฉันไม่เห็นแม้แต่เงา หรืว่าผีที่ไหนก็ไม่เห็นสักตัว รีบออกไปเดี๋ยวนี้” เขาตะคอกใส่หน้าเธออย่างโมโหจัด


“แถวนี้ไม่มีผี แต่กำลังจะมีผีแก่ๆตายโหงอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า” เสียงดุดันเอ่ยขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ จัดก่อนร่างสูงใหญ่ผิวแทนของใครคนหนึ่งจะเดินออกมาจากทางหลังประตูพร้อมกับปื่นสั้นขนาดพกพายี่ห้อดังราคาหลายแสนบาท”


“นายหัว!” สุชาวีเรียกเขาเสียงดังพร้อมกับรอยยิ้มแก้มแทบปริ สายตามีความหวังราวกับเห็นพระเจ้าลงมาโปรด’


“ใครวะ! น่าคุ้นๆ .... นาย...นายหัวเมฆานี่” น้ำเสียงตะกุกตะกักขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าผู้บุกรุกคือใคร อีกทั้งแขนขาของเขาก็ไม่ได้อยู่แถวนี้เขาใช้ให้พวกมันไปคอยเฝ้าอยู่ที่ลอบบี้ของโรงแรมกลัวว่านังเมียแก่หนังเหี่ยวที่เขาแช่งชักให้ตายทุกวันจะบุกมา


“ใช่ครับท่านผมนายเมฆา คนธรรมดา หน้าตาบ้านๆ ไม่คิดว่าท่านจะรู้จักคนบ้านนอกอย่างผมด้วย”


นักการเมืองอย่างเขาทำไมจะไม่รู้จักนายหัวคนดังแห่งภาคใต้ ผู้ที่ขึ้นชื่อว่ารวยและร้ายหากใครไปยุ่งกับเขาก่อน มีนักการเมืองหลายพรรคเคยไปทาบทามให้เขาลงเล่นการเมืองเพราะนายหัวเมฆามีฐานเสียงอยู่มากเขาจะต้องได้รับเลือกตั้งอย่างแน่นอนแต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไม่ไยดี


“เราไม่เคยมีเรื่องกันเลยนะนายหัว คุณบุกเข้ามาในห้องผมทำไม” น้ำเสียงนั้นสั่นจนคนฟังจับน้ำเสียงได้

“ผมคงไม่มาบุกรุกห้องท่านเล่นๆหรอกครับ หากท่านไม่มายุ่งกับพยาบาลส่วนตัวของผมก่อน และยังคิดจะถอดชุดฟินาเร่ที่ผมเพิ่งจะประมูลมาได้ด้วยราคาหลายแสนบาทอีก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นักการเมืองคนดังรู้ดีว่าท่าทางแบบนี้หน้ากลัวแค่ไหน


“ฉันคิดแล้วว่าคุณต้องมาช่วยฉัน” สุชาวียิ้มหน้าบาน เมื่อรู้ว่างานนี้รอดแน่ๆ


นายหัวเมฆารู้สึกหมั่นไส้นางพยาบาลสาวจอมแสบขึ้นมาทันที


“ไม่ต้องทำเป็นหน้าบานดีใจขนาดนั้นก็ได้ เธอไม่อยากเห็นหน้าฉันไม่ใช่เหรอ เพราะเธอคนเดียวทำให้ชีวิตฉันวุ่นวายไปหมด ไม่น่ามาช่วยให้เหนื่อยเลยอยากวิ่งหนีกันดีนัก”คนปากไม่ค่อยตรงกับใจเอ่ยขึ้นพร้อมกับตีสีหน้าบึ้งตึง ตอนที่เข้าได้ยินเสียงเธอกรีดร้องออกไปเขาไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่รู้ว่าแทบคลั่งพร้อมจะระเบิดหัวทุกคนที่ทำร้ายเธอ


“ถ้าอย่างนั้นก็กลับไปก็ได้ในเมื่อไม่ได้อยากมาช่วย” สุชาวีพลั้งปากออกไป และรีบยกมือปิดปากแต่ไม่ทัน


“ได้ถ้าอย่างนั้นฉันกลับ เชิญเธอเล่นจ้ำจี้กับคนแก่คราวพ่อต่อไปเถอะนะฉันไม่รบกวนหรอก ” นายหัวหนุ่มตัวดำแต่ใจดีนึกสนุกกับการเอาคืนสุชาวีเล็กๆน้อยๆเขาเห็นถนัดว่าหน้าเธอถอดสี ซีดราวกับกระดาษ


“อย่าไปนะ อย่าทิ้งฉันไว้แบบนี้นะคะ นายหัวสุดหล่อ ใจดีที่สุด หากคุณไม่มีพยาบาลวิชาชีพอย่างฉันคอยดูแล คนทำงานหนักอย่างคุณอาจสุขภาพย่ำแย่เพราะฉะนั้นคุณต้องช่วยฉันนะคะ”


“ขนาดนั้นเชียวเหรอ นี่เธอสำคัญกับชีวิตฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” นายหัวหนุ่มทำหน้านิ่งและเลิกคิ้วสูง


“ฉันคือปัจจัยที่หกในชีวิตคุณ”สุชาวีไม่รู้หรอกว่าพูดอะไรแต่จะปล่อยให้เขากลับไปได้อย่างไรแล้วใครจะพูดเธอ


“แสดงว่าสำคัญมากนะเนี่ย” นายหัวหนุ่มทำท่าทีคิดหนัก

+++++++++++++++++++++++++++


นายหัวเมฆาพอใจอย่างประหลาดกับคำที่พยาบาลสาวบอกกับเขาว่า เธอคือปัจจัยที่หกสำหรับเขาและอิ่มอกอิ่มจอย่างประหลาด


“ปัจจัยที่หก มันก็ขาดไม่ได้ในชีวิตใช่ไหม ถ้ามันสำคัญขนาดนั้นสงสัยต้องเอากลับไปด้วยแล้วมั้ง” เขาไหวไหล่ท่าทางยียวนตามบุคลิก


คนที่วิ่งหนีเขามากลับยิ้มกว้างจนเห็นไรฟันเมื่อรู้ตัวว่าไม่ถูกทิ้งเอาไว้ให้เป็นเหยื่อตาแก่ตัณหากลับแน่นอน


เขมมิกาเตรียมจะถอยออกไปจากทิศทางของปืนจากทางด้านหน้าที่ท่านของเธอจ่อปลายกระบอกปืนมาหา และทางด้านหลังที่นายหัวเมฆาเล็งเป้าหมายไปที่นักการเมืองชั่วซึ่งมีสุชาวีเป็นตัวประกันอยู่ แต่ทิศทางของปืนทั้งสองกระบอกก็ยังคงต้องผ่านร่างของเขมมิกาอยู่ดี


“หน้าก็ปืนหลังก็ปืน จะรอดไหมเนี่ยเราทำไมซวยแบบนี้วะ” เขมมิการู้สึกขาแขนอ่อนแรงอยากจะหนีไปให้พ้นวิถีกระสุน เธอขยับตัว

“เขมมิกาจะไปไหน เธอจะทิ้งฉันเหรออีนังงูเห่า”


“เปล่าๆ นะคะท่าน แต่เขมปวดท้องเขมขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ” เขมมิกาหน้าถอดสีเพราะเห็นนักการเมืองคนดังทำท่าโกรธจัด นึกในใจว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอสักหน่อยทำไมต้องอยู่รอกระสุน เกิดไอ้แก่นี่กับนายหน้าเข้มผิวคล้ำเผลอยิงกันจริงๆเธออาจจะซวยโดนลูกหลงเข้าก็ได้

“ถ้าเธอขยับ ฉันจะยิงเธอเป็นคนแรกเพราะเธอคนเดียวเขมมิกา ไหนบอกว่าน้องเขาเต็มใจเป็นนางแบบหน้าใหม่ อยากได้เงินไปซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมใบละสองแสนไงล่ะ หากฉันรู้ความจริงว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนของนายหัวเขาฉันคงไม่ยุ่งด้วยหรอก”

นัการเมืองเฒ่าเจ้าเล่ห์เลือกจะโยนความผิดให้เขมมิกาซะเพื่อตัวเองจะได้รอดเช่นกัน ที่จริงเวลานี้ขาของเขาสั่นแทบจะยืนไม่ติดพื้น เพราะเคยได้ยินว่านายหัวคนนี้โหดขนาดที่ว่ายิงคนตายสี่ศพภายในคืนเดียวด้วยข้อหามาลักโขมยเก็บเมล็ดกาแฟและกลบคดีโดยให้คนงานเอาศพโยนทะเลอีกทั้งยังไม่มีใครเอาผิดได้ (ซึ่งนั่นเป็นเพียงข่าวลือ)

“อ้าว! ทำไมพูดหมาๆแบบนั้นล่ะคะท่านเขมบอกเมื่อไหร่กันว่าแม่นี่มันอยากขายตัวแลกกระเป๋าแบรนด์เนม ก็เขมเพิ่งให้คนจับตัวมันมา มันเป็นใครเขมยังไม่รู้จักมันเลย” เขมมิกาโกรธจนลืมตัวเช่นกันที่ถูกโยนความผิดจึงแผลอปากเปิดเผยความผิดของตัวเองเมื่อรู้ตัวก็รีบปิดปาก แต่สายไปแล้ว


“อ้อ! ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองเพราะเธอให้คนไปพาตัวผู้หญิงของนายหัวเขามา เธอมันเลวที่สุดเขมมิกา เพราะเธอคนเดียวหางานให้ฉัน เห็นไหมนายหัวเมฆาผมไม่ได้เกี่ยวเลยนะครับกับเรื่องนี้”


“ก็ท่านเองที่หื่นไม่เลือกไม่ใช่เหรอคะ ทำไมมาป้ายความผิดให้เขมคนเดียวล่ะ” เธอแหวใส่


“เขมมิกา นี่เธอ….มันจะมากไปแล้วนะ”


นายหัวเมฆาผู้มองเกมส์ออกพอจะเข้าใจกับสิ่งที่หญิงร้ายชายชั่วครู่นี้กำลังต่างคนต่างโยนความผิดให้พ้นตัว


“ผมไม่มีเวลามากพอจะมายืนฟังเรื่องเลวๆของพวกคุณที่ต่างสาดโคลนกัน ตกลงว่าคุณต้องการให้ผมทำแบบไหน เอาเป็นว่าผมมีช้อยส์ให้เลือกระหว่างเหลือซากให้ญาติได้มาเก็บศพกับหาซากไม่เจอหลังตายจะได้ไม่ต้องเป็นภาระให้กับลูกหลาน” เขายิ้มเหี้ยม


เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงมือที่สั่นเทาของคนสูงวัยและมั่นสั่นมากขึ้นเรื่อยๆอย่างเห็นได้ชัด

นายหัวเมฆาตัดความรำคาญเมื่อนักการเมืองคนดังไม่ยอมเลือก เขาขยับนิ้วชี้เหนี่ยวไกปืน แค่นั้นคนใจเสาะอย่างนักการเมืองชั่วก็กลัวหัวหด มือสั่นขาสั่นจนแทบทรงตัวไม่อยู่ นายหัวเมฆาแกล้งยิงขู่ออกไปหนึ่งนัดให้เฉียดไหล่ซ้ายแค่นั้นคนสูงวัยก็รีบผลักสุชาวีออกจากอกทันที


“เอาเธอคืนไปเลยนายหัว ผมไม่อยากได้แล้วผู้หญิงคนนี้ เอากลับไปได้เลย”


หากตะโกนออกไปเรียกใครมาช่วยคงจะไม่ทันกระสุนของคนหนุ่มใจร้อนตรงหน้าคนชราเจ้าเล่ห์จึงต้องจำยอม


“อย่ายิงผมเลยนะนายหัว ใจเย็นๆปล่อยผมไปเถอะผมมันแก่แล้ว” เขายกสองมือเหนือหัวแสดงว่ายอมแพ้อย่างหมอบราบคาบแก้ว


นายหัวเมฆายิ้มเยาะให้กับคนเลว ขนาดมีปืนอยู่ในมือแต่นักการเมืองคนนี้ยังไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากจะปล่อยให้ปืนหล่นพื้นเพราะความกลัว หากขาดลูกน้องซึ่งเป็นแขนขาคนตรงหน้าก็คือคนแก่ไร้ซึ่งพิษสง ชีวิตของคนแบบนี้ไร้ค่าเกินไป น่าเสียดายกระสุนหนึ่งนัดหากมันต้องปลิดชีพคนไร้ค่า ไร้เกียรติแบบนี้”


สุชาวีที่ถูกผลักออกมานั้น นายหัวเมฆารั้งเอวเธอเข้ามาหาตัวอย่างหวงแหนเขาทำราวกับว่าได้ของที่หวงแหนที่หายไปกลับคืน


“หนีจนได้เรื่อง หางานให้ผมตลอดเลยนะคุณสุชาวี คืนนี้สงสัยเราต้องคุยกันยาว”


“คุณได้ผู้หญิงของคุณไปแล้วถ้าอย่างนั้นเราก็หายกัน ตกลงนะ” คนสูงวัยฝืนยิ้มแหย หัวเราะแหะ ๆแต่แต่ใจสั่นโครมคราม เมื่อเห็นนายหัวเมฆาขยับปืนอีกครั้งก่อนจะเหนี่ยวไกปืน


นายหัวเมฆาขยับปืนเล็งไปที่นักการเมืองดังบริเวณตรงศีรษะ “อยากรู้นักว่าผมจะยังยิงปืนแม่นเหมือนเดิมไหม”



“ปัง!” นายหัวเมฆาพูดเสียงดังจากนั้นหัวเราะชอบใจที่เห็นนักการเมืองเฒ่า ทรุดฮวบนั่งลงลงกองกับพื้นหายใจติดขัดเหมือนคนเป็นหอบเพราะคิดว่าตัวเองโดนยิงเสียแล้วนายหัวเมฆาหัวเราะเสียงดังลั่นอีกครั้ง ก่อนจะลดปืนลง


“คุณมีค่าน้อยกว่ากระสุนหนึ่งนัดของผมเสียอีก ผมเสียดายกระสุนมากกว่าชีวิตคนเลวๆแบบคุณ” นายหัวเมฆามองหญิงชายใจชั่วด้วยสายตาดูแคลน เมื่อพูดจบเขาก็คว้าร่างบางของสุชาวีกลับออกไป ทิ้งให้สองคนชั่วอยู่ในห้องด้วยกัน


หลังประตูปิดสนิทลับร่างของนายหัวคนดังแดนใต้

“เพราะเธอคนเดียว ไอ้หมาบ้าพันธุ์ดุมันเกือบจะยิงฉันแล้ว”


เขมมิกาตวาดกลับ“เพราะความหื่นของท่านต่างหากที่ทำให้เขมต้องซวยไปด้วย”


“เธอยังกล้ามาตีฝีปากกับฉันอีกเหรอ เอาเงินที่เธอกับไอ้กิตติรับจัดหานางแบบมาคืนฉันเดี๋ยวนี้”


“ไม่มีหรอกค่ะ เขมเอาไปใช้หนี้หมดแล้ว นายกิตติเองก็แบ่งให้เขมแค่นิดหน่อย” เขมมิกาหันหลังหนีและก้าวขากำลังเดินไปที่ประตู”


“จะไปไหนเขมมิกา ในเมื่อผู้หญิงเธอกับไอ้กิตติก็หามาให้ฉันไม่ได้ ไอ้ที่หามาเขาก็มาทวงคืน เงินเธอก็ไม่มีคืนให้ฉันเพราะฉะนั้น...หึหึ...” นักการเมืองเจ้าเล่ห์อาจจะยอมพ่ายให้กับนายหัวเมฆาโดยไม่คิดแม้จะต่อสู้เพราะรู้ว่าสู้ไม่ได้แต่กับผู้หญิงอ่อนแออย่างเขมมิกา


“ท่านจะทำอะไรเขม” เขมมิกาผงะเมื่อเห็นเขาตรงดิ่งเข้ามาหาเธอก่อนจะกระชากร่างบางอย่างไม่ปราณี


“ปล่อยเขม ท่านจะทำอะไรเขม”หญิงสาวสะบัดแขนออก แต่มีหรือที่แรงเพียงน้อยนิดของนางแบบสาวจะสู้แรงของผู้ชายได้ถึงแม้เขาจะมีอายุมากแล้วก็ตาม


“ไม่น่าถาม ในเมื่อเธอหาผู้หญิงให้ฉันไม่ได้ คืนนี้เธอคงจะต้องเอาตัวมาแลกเงิน อีกแล้วนะเขมมิกา ถึงฉันจะไม่ได้พอใจเธอเท่าแม่หนูคนสวยคนนั้นก็เถอะ แต่ฉันกำลังทรมานเหลือเกินยังไงเธอก็คงช่วยแก้ขัดได้บ้าง”


เสียงหัวเราะดังทั่วห้อง “อย่าทำเป็นไม่เคยเลยนะเขมมิกา เรามันก็วัวเคยค้าม้าเคยขึ่กันไม่ใช่เหรอ”


เขมมิการู้สึกสะอิดสะเอียนจนพูดไม่ออก เธอกำลังคิดว่าจะหาทางรอดให้กับตัวเอง แต่แล้วชุดแซกเกาะอกตัวสวยสีแดงเชอรีย์กับถูกกระชากอย่างแรงดังแควก มันขาดเป็นทางยาวจากทางด้านหลังยาวติดกันเรื่อยไปเกือบถึงสะโพก ชุดแซกสั้นแสนสวยยี่ห้อเกือบหมื่นมันช่างขาดง่ายอย่างไม่น่าเชื่อเขมมิกาคิดได้เท่านั้นก็รู้สึกถึงหนวดเคราอันหยาบกร้านที่เข้าละเลงแผ่นหลังนวลเนียนของเธออย่างหื่นกระหาย ในขณะที่มือของเขาถือวิสาสะจ้วงล้วงลึกเข้าไปในชุดที่ขาดวิ่นฟอนเฟ้นไปตามจุดซ่อนเร้นต่างๆขึ้นบนและลงล่างอย่างเมามัน


“เธอยังเซ็กซี่เหมือนเดิมนะเขมมิกา”เสียงคนสูงวัยกระซิบที่ข้างใบหู


“ปล่อยนะ ไอ้แก่ฉันสะอิดสะเอียนแกจะตายแล้วรู้ไหม” เขมมิกาแผดเสียงใส่ เธอพูดได้เท่านั้นก็รู้สึกถึงแรงมหาศาลที่ทึ้งผมเธอและดึงให้หญิงสาวหันมาเผชิญหน้าจากนั้นฝ่ามืออวบอูมก็กระแทกเข้าใบหน้าของเขมมิกาจนเธอกรีดร้อง

“ไอ้คนชั่ว แกตบฉันทำไม”


“นังแพศยา คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้ามาจากไหน เธอมันก็แค่โสเภณีชั้นสูงที่ขายตัวให้กับคนดังอย่านึกว่าฉันไม่รู้กำพืด มานี่ ” เขาผลักเธอล้มลงที่พื้นพรหม ชุดสวยที่ขาดวิ่นไม่สามารถจะปกป้องทรวดทรงที่ยังคงความงามของเขมมิกาแม้ว่าจะผ่านอะไรต่อมิอะไรมามาก

บราเซียลูกไม้บางเบาซึ่งเป็นแบรนด์ดังถูกกระชากและโยนทิ้งอย่างไม่ไยดีเหลือเพียงแต่อกอวบสองข้างที่ชูชันขึ้นมา คนสูงวัยแต่ยังตัดกิเลศไม่ขาดถอดชุดคลุมของตนที่สวมใส่อยู่เหลือแต่ร่างเปลือยที่อ้วนลงพุงไม่น่ามองและทาบทับตามติดร่างของเขมมิกาลงไปบนพื้นพรหมเสียงของหญิงสาวก็กรีดร้องดังระงมไปทั่วห้อง


“ปล่อยฉัน...ได้ยินไหมไอ้แก่ ฉันเกลียดแก ขยะแขยงมากแค่ไหนแกเคยรู้บ้างไหม”


“ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ฉันจะสอนให้ว่าคนแก่ก็มีดีไม่แพ้ไอ้หนุ่มที่เธอไปหลงคลั่งไคล้แต่หางตามันยังไม่แลเธอเลย อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้เรื่องของเธอเขมมิกา”


เขาหัวเราะพึงพอใจทุกครั้งเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกรีดร้องเสียงดังยามที่เขาหยิบหยื่นสิ่งที่เธอไม่ต้องการเข้าไปในกลีบเนื้อนวลมันแข็งและมีพละกำลังราวกับคนหนุ่ม
“ยามันดีอย่างไม่น่าเชื่อ เยี่ยมจริงๆ ฉันจะสั่งมันมาอีกเยอะเลยๆ คืนนี้ฉันจะใช้ร่างกายเธอให้คุ้มเงินเลยทีเดียวเขมมิกา”


เขมมิกล้ำกลืนความเจ็บปวดทั้งกายทั้งใจ หยดน้ำตาไหลรินอาบแก้มแต่คนบนร่างมองมันอย่างไร้ค่าและยังโถมกายเบียดเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้งร่างเต่งตึงได้สัดส่วนที่อยู่ภายใต้ร่างกายท้วมใหญ่เหี่ยวย่น หวีดร้องราวจะขาดใจ


“ร้องอีกสิ ร้องดังๆเลย เขมมิกาฉันชอบ มันยิ่งปลุกอารมณ์กำหนัดของฉัน”


“ฮือ...ฉันเกลียดแก...ไอ้คนเลว คนอย่างแกคงไม่ได้ตายดีหรอก ฉันขอให้แกตาย...โหง” จากนั้นหญิงสาวก็ต้องกรีดร้องสุดเสียงเมื่อคนบนร่างกระแทกกระทั้นลงมาหาเธออย่างไม่ปรานีปราศัย


“แช่งฉันนักใช่ไหม สนุกจริงๆฉันจะทำให้สาวๆอย่างเธอตายคาอกด้วยน้ำมือคนแก่อย่างฉันนี่แหละ” ขณะที่เขากำลังยัดเยียดความเจ็บปวดใส่ร่างของเขมมิกานั้น ประตูห้องสวีทสุดหรูก็ถูกเปิดอย่างอัติโนมัติ นักการเมืองเฒ่าตกใจสุดขีดเมื่อเห็นคนกลุ่มหนึ่งวิ่งกรูกันเข้ามาในห้อง หนึ่งในนั้นเป็นหญิงสูงวัยแต่งกายดีเหมือนคุณหญิงคุณนายมาพร้อมทรงผมกระบังลมแต่งหน้าเข้มเดินนำหน้าคนอื่นมาจากนั้นควักปืนออกจากกระเป๋าถือและเล็งเป้าหมายมาที่เขา


“ไอ้แก่ตายซะเถอะ”


เจ้าหน้าที่สองคนของโรงแรมที่ถูกคุณนายสมถวิลหลอกให้นำคีย์การ์ดมาเปิดประตูให้โดยอ้างว่าสามีโทรมาบอกว่าหน้ามืดกำลังจะช็อกหากไม่ได้ยาประจำตัว


“คุณมาที่นี่ได้ยังไงคุณสมถวิล” เขาทั้งอับอายและตกใจที่มีคนมาพบเข้าในสภาพแบบนี้ โดยเฉพาะภรรยาตามกฏหมายที่เขาไม่ค่อยจะสนใจไยดีเพียงแต่ยกตำแหน่งเมียหลวงให้เท่านั้น

“อย่านะคะคุณเก็บปืนเสียก่อนเถอะค่ะ”พนักงานคนหนึ่งพยายามพูดให้คุณนายใจเย็นๆ


“ใจเย็นๆ เถอะนะครับผมว่าวางปืนลงก่อนเถอะครับคุณนาย” เจ้าหน้าที่โรงแรมคนหนึ่งกล่าว


“ไม่ยง ไม่เย็นมันแล้ววันนี้มันต้องตาย หากไม่มีคนโทรไปบอกฉันคงไม่รู้ว่าแกแอบมาทำชั่วอยู่ที่นี่ไอ้แก่ ไหนว่าไปราชการยังไงล่ะ”


“ใครวะโทรไปบอกอีแก่ ไอ้ปากชั่ว” แวบหนึ่งเขาคิดถึงใบหน้านายหัวคนดัง


นักการเมืองชั่วถอนกายและถอยห่างออกจากนางแบบสาวแทบไม่ทัน


“มึงเรียกใครว่าอีแก่ฮะไอ้แก่”


“เปล่า.... คุณสมถวิลอย่านะ มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ผะ..ผมเปล่าไม่เคยคิดนอกใจคุณนะแม่นี่มันยั่วผมเองต่างหาก”เขาร้องห้ามเภรรยาเสียงหลง ส่วนนางแบบสาวก็กรีดร้องทั้งอายทั้งกลัวระคนกัน

“ไม่ใช่นะไอ้แก่สารเลว แกข่มขืนฉันต่างหากฉันไม่ได้ยั่วผัวคุณนายนะ”หญิงสาวสะอื้นไห้ และรีบหยิบชุดที่เคยสวยแต่ถูกฉีกขาดมาปิดกายเพื่อไม่ให้อุจาดตาแม้มันจะปิดอะไรแทบไม่ได้เลย ตามร่างระหงมีรอยถูกกัด รอยแดงอยู่หลายแห่ง


คุณนายสมถวิลยิ่งเห็นภาพตรงหน้ายิ่งเจ็บใจเกินจะบรรยาย น้ำตาไหลอาบแก้มที่เร่มหย่อยคล้อยไปตามอายุ ก่อนจะยกมืออวบขึ้นปาดน้ำตาเป็นครั้งสุดท้ายสายตาของนางดูแข็งกร้าวขึ้นเมื่อนึกถึงตลอดยี่สิบเจ็ดปีที่ผ่านมาคู่ชีวิตของเธอเคยนอกใจมาแล้วกี่ครั้ง


“ไอ้แก่ ไอ้สารเลว ตายซะเถอะมึง”

เสียงกระสุนดังติดกันหลายนัดก่อนจะสงบลง และไม่นานหลังจากนั้นรถพยาบาล รถตำรวจ รวมถึงกองทัพนักข่าวก็มุ่งหน้าไปที่โรงแรมห้าดาวชื่อดังเพราะเกิดเหตุสะเทือนขวัญขึ้นซึ่งพรุ่งนี้คงจะเป็นข่าวหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตั้งแต่กลับออกมาจากโรงแรมและขึ้นมานั่งในรถของนายหัวเมฆา ยังไม่มีสักนาทีที่นายหัวจะหยุดบ่นเธอในเรื่องที่สุชาวีก่อขึ้นเลย พยาบาลสาวได้แต่ยิ้มแหยๆ ยามที่เขากวาดดวงตาเข้มมามองที่ใบหน้าและดวงตาคู่สวยของเธอ


“คุณคิดบ้างไหมถ้าผมไปช่วยคุณไม่ทัน คุณจะเป็นยังไงบ้าง” น้ำเสียงเข้มดุถามและรอคำตอบ


“แต่คุณก็ไปช่วยทันนี่ค่ะ” น้ำเสียงอ่อยก้มหน้า และแอบบ่นเบาๆ “ผู้ชายอะไรขี้บ่นจริงๆ บ่นอยู่ได้เป็นชั่วโมง”


“สุชาวี คุณบ่นอะไรพูดมาเดี๋ยวนี้นะ”


เรื่องอะไรจะบอกให้โดนบ่นอีก พยาบาลสาวคิดอยู่ในใจ “ใครจะกล้าบ่นนายหัวล่ะคะ”จากนั้นมือเรียวก็เอื้อมไปหยิบคัตเติลบัตที่บรรจุอยู่ในกล่องพลาสติกใสที่วางอยู่หน้ารถ


“จะทำอะไร”


ส่งผลให้มือเรียวชะงักไป “ก็คุณบ่นตั้งนานสองนานจนหูของฉันมันฉาไปหมดและมันก็เริ่มคัน”
ใบหน้าคมเข้มอยากจะหัวเราะออกมานี่เขาบ่นจนเธอคันหูเลยเหรอ ขนาดเจอเรื่องร้ายแบบนี้พยาบาลสาวของเขายังไม่มีทีท่าสลดเลยแม้แต่น้อย แต่คนหน้าคมผิวเข้มกลับไม่ยอมหัวเราะและปั้นหน้านิ่งเปลี่ยนกิริยาเป็นถอนหายใจยาวๆ เหมือนระอาเธอแทน


ฝนเริ่มเทลงมาอย่างหนักราวกับฟ้ารั่วนาฬิกาที่ข้อมือของนายหัวเมฆาบอกเวลาว่าเป็นเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้ว เมื่อกลับขึ้นมาถึงห้องพักที่โรงแรมหรูหญิงสาวทอดตัวลงบนโซฟาเพราะคิดว่าคงถูกเจ้านายหนุ่มบ่นอีกชุดใหญ่กว่าจะยอมปล่อยให้เธอไปนอนได้

ร่างสูงใหญ่เดินตามมานั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงกันข้ามเขาไม่พูดอะไรเพียงแต่มองหน้าหญิงสาวจนสุชาวีเริ่มทนไม่ได้ต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน


“คุณมีอะไรจะบ่นก็รีบบ่นเถอะฉันง่วงนอนแล้วค่ะ” พยาบาลสาวตาโตพูดออกไปตามที่ใจคิดเพราะมั่นใจว่าเขาจะต้องจัดหนักด้วยการสวดเธออีกชุดใหญ่


“คุณไปนอนเถอะ คืนนี้คุณเจอเรื่องไม่ดีมามากพอแล้ว” เขาพูดเพียงสั้นๆ จนสุชาวีรู้สึกผิดคลาด


ตาหวานเงยมาสบตาคมของเจ้านายหนุ่ม“คุณโกรธฉันเหรอคะ ที่ทำให้คืนสำคัญของคุณล้มไม่เป็นท่าผู้หญิงที่คุณรักเธอหายไป ฉันก็ไม่ได้ช่วยคุณตามหาแถมยังก่อเรื่องยุ่งจนทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วยเพียงเพราะฉันอยากได้เงินค่าตัวเดินแบบ” น้ำเสียงสำนึกผิด

“ผมไม่ได้โกรธคุณเรื่องพีระดา เพราะผมกับเธอมันจบลงแล้วในคืนนี้ คนอย่างนายหัวเมฆาในเมื่อผู้หญิงเขาไม่รัก ไม่เลือกเพราะเขามีใจให้คนอื่น ผมก็ไม่จำเป็นต้องไปตื้อเขาให้เสียเวลาอีก”น้ำเสียงจริงจังเหมือนจะบอกความนัยอะไรบางอย่างซึ่งเขาค้นพบในคืนนี้เช่นกัน

“หมายความว่าคุณจะไม่ไปตามหาคุณพีระดาแล้วเหรอคะ”


“จะตามทำไมในเมื่อเขาหายไปกับคู่หมั้นเขาไม่ได้ถูกใครลักพาตัวไป เธอมีเบอร์โทรศัพท์ของผมแต่เธอไม่ได้โทรหาผม นั่นแสดงว่าเธอไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือเพราะอะไรผมคงไม่ต้องพูด พรุ่งนี้ผมจะกลับไร่สักทีทิ้งไร่มาหลายวันแล้ว”


“และเรื่องน้องสาวของคุณล่ะคะ คุณไม่ตามหาเธอเหรอ” นายหัวเมฆาไม่ได้บอกสุชาวีว่าเขาทราบข่าวน้องสาวแล้วจากคนสนิทเธอปลอดภัยดีและเขาคิดว่าอีกไม่นานคงได้รับข่าวดี นายหัวเมฆาไม่คิดจะเข้าไปแทรกแทรงเรื่องราวความรักของน้องสาวอีกเขาจะปล่อยให้เธอและนายอัคนีเป็นผู้ตัดสินใจกันเอง


“เธอปลอดภัยดี และอีกไม่นานเธอคงตามเรากลับไปที่ไร่เอง”

สุชาวีห่อไหล่ลาดเมื่อรู้สึกว่าแอร์ในห้องหนาวเกินไปนั่นคงเป็นเพราะอากาศข้างนอกฝนกำลังตกอย่างหนักทำให้อุณภูมิในห้องเย็นมากขึ้นไปอีก

“หนาวเหรอ”


“ค่ะ” หญิงสาวรับคำและรู้สึกว่า สายตาของเขากวาดมองเธออย่างลุกลานจนทำให้อุณภูมิที่เย็นจัดรอบๆตัวเริ่มเปลี่ยนเป็นร้อนขึ้นจากการถูกจ้องมอง


“ชุดนี้สวยดีนะ”แต่นายหัวหนุ่มดูจะมองที่ใบหน้าหวานมากกว่ามองชุด

“มันเป็นชุดของคุณ ฉันจะถอดและซักส่งคืนให้คุณค่ในวันพรุ่งนี้”


“นั่นสินะชุดของผม ตามกติกาการประมูลเขาบอกว่าให้คนประมูลได้ถอดชุดจากเรือนร่างของนางแบบได้เองใช่ไหม ” สายตาแวววาว ภายในใจกำลังคิดว่าหญิงสาวตรงหน้ายิ่งมองก็ยิ่งสวยอันที่จริงเธอสวยไม่ได้แพ้พีระดาเลย แต่สุชาวีเป็นประเภทสวยพิศมองครั้งแรกอาจจะไม่สะดุดตาเท่ากับพีระดาแต่เมื่อยิ่งมองเธอก็ยิ่งสวยขึ้นอย่างน่าประหลาด


สุชาวีหน้าแดงจัดรู้ดีว่าตามกติกาเขาบอกเช่นนั้นแต่นั่นหมายถึงต้องทำกันบนเวที และเธอก็มีชุดที่ใส่เพื่อเซฟอยู่ด้านในชุดฟินาเร่แล้ว การถอดชุดจากร่างนางแบบผู้จัดงานต้องการสือความหมายถึงการเสียสละชุดฝังอัญมณีเลอค่าเพื่อแลกกับการได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่กำลังทุกข์ยาก


“ผมไม่ได้ขอถอดมันออก ผมก็แค่ถาม”


“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้เช้าจะได้รีบจัดกระเป๋าเพื่อกลับไร่”สุชาวีหน้าแดงเลี่ยงขอตัว เพราะรู้สึกว่ายิ่งอยู่ใกล้เขาก็เหมือนอยู่ใกล้กองไฟ

หญิงสาวลุกขึ้น และหันหลังให้เขาเตรียมจะเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย ซึ่งห้องของเธออยู่ด้านขวาถัดจากห้องรับแขก

“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป”


นายหัวเมฆาลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวหญิงสาวเขารวบเอวของเธอจากทางด้านหลังและพลิกร่างบางให้หันมาเผชิญหน้า


“นายหัวจะทำอะไรคะ ปล่อยนะคะ”

“สุชาวี! ผมมีอะรไรจะบอก”

“บอกมาสิคะ”


“ผมคิดว่าผมรักคุณนะ” จู่ๆคำสารภาพรักก็หลุดออกมาง่ายๆจนหญิงสาวตั้งรับไม่ทัน


“อะไรนะ นายหัวเมาหรือเปล่าคะ”หญิงสาวตาโตจัด หัวใจเต้นระรัว รู้สึกตกใจจนตั้งตัวไม่ติดที่ถูกจู่โจมสารภาพรักสายฟ้าแลบ


“ผมไม่ได้เมา ไม่ได้เมาจริงๆ”


“คนเมามักจะบอกว่าตัวเองไม่ได้เมา” สุชาวีไม่เชื่อในคำสารภาพของเขา


“ลองดูสิว่ามีกลิ่นแอลกอฮอล์ไหม” ริมฝีปากหยักร้อนทาบทับริมฝีปากบางอย่างรวดเร็วมือขวารั้งเอวขอดกิ่วดันเข้าหัวตัว ส่วนมืออีกด้านประคองศีรษะได้รูปของเธอเอาไว้ เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้าไปหาความหวานชื้นอย่างรวดเร็วเขาจู่โจมจนพยาบาลสาวตั้งรับไม่ทัน


“ไม่นะอย่าทำแบบนี้ คุณคงเสียใจเรื่องคุณพีระดาแต่อย่าเอาความรู้สึกมาลงที่ฉัน”เธอผลักเขาออกเต็มแรงแต่ไม่ได้ทำให้เขาเซไปแม้แต่น้อย


เพี้ยะ! ฝ่ามือเรียวของสุชาวีฝาดเข้าที่โหนกแก้มของนายหัวเมฆาอย่างเต็มแรง


“ผมไม่ได้เสียใจเรื่องพีระดา กลับดีใจเสียอีกที่เธอทำให้ผมรู้ว่าผมรักใครกันแน่”


“ฉันไม่เชื่อ”หญิงสาวผละออกจากเขา หยาดน้ำตาล่วงหล่นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“คุณอาจจะมองว่าผมใจง่ายผมไม่ว่า แต่ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วสุชาวี ผมไม่รู้ว่าหัวใจของผมมีคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมรู้ว่าตอนผมได้ยินเสียงคุณกรีดร้องตอนคุณอยู่ในห้องกับไอ้ชัวนั่นผมแทบบ้าและเพิ่งจะรู้ตัว”นายหัวคนดังพูดปากตรงกับใจเป็นครั้งแรก


“มันเป็นไปไม่ได้”


สุชาวีไม่ปฏิเสธว่าลึกๆแล้วเธอเองก็คิดบางอย่างกับเขาเหมือนกันไม่เช่นนั้นคงไม่จินตนาการเอาหน้านายหัวไปเป็นหน้าพระเอกในนิยายของเธอเวลาอ่านอยู่บ่อยครั้ง แต่เธอมักจะบอกว่าเป็นไปไม่ได้เขากับเธอมันต่างกันและสร้างกำแพงขึ้นมาว่าเธอไม่ค่อยชอบหน้านายหัวคนนี้ เรื่องที่อาสาพานักเขียนหนุ่มบุกไปช่วยคนรักของเขาที่ไร่นอกจากเหตุผลที่เธอสงสารนักเขียนคนดังเป็นการส่วนตัว อีกเหตุผลเธออยากเห็นหน้าผู้หญิงที่นายหัวพาเข้ามาอยู่ที่บ้านไร่ แต่เมื่อถูกสารภาพรักแบบนี้สุชาวีกลับไม่คิดว่านายหัวจะรักเธอจริง


“ผมไม่เร่งเร้าให้คุณรัก แต่ผมขอเร่งรัดให้คุณมอบโอกาสให้ผม....ได้ไหมสุชาวี”


“คุณไม่ได้รักฉันหรอกค่ะ อย่าหลอกตัวเองอีกเลย อย่าคิดเอาฉันไปแทนที่ใคร”


“มันไม่ใช่การเอาใครมาแทนใคร คุณอาจจะไม่เชื่อว่ารักแท้มันเกิดขึ้นมาได้ในเวลาไม่ห่างกัน แต่มันกำลังเกิดขึ้นกับผม”


สุชาวีนิ่งอึ้ง สมองของเธอกำลังประมวลคำพูดของเขามันจะเชื่อได้สักกี่เปอร์เซ็น ผู้ชายที่เธอแอบหลงรักและสร้างกำแพงว่าไม่ชอบหน้าตอนนี้เขามาสารภาพรักกับเธอ


++++++++++++++++++++++++














































อัปสรา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ก.ค. 2555, 13:24:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ก.ค. 2555, 14:53:55 น.

จำนวนการเข้าชม : 6744





<< ตอนที่ 27    ตอนที่ 29 >>
Pampam 13 ก.ค. 2555, 14:18:39 น.
เย้ไรเตอร์กลับมาแล้ว ดีที่นายหัวช่วยคุณพยาบาลไว้ได้


ยุพากร 13 ก.ค. 2555, 14:30:15 น.
ดีใจค่ะ ที่คุณอัปสรากลับมาแล้ว สู้ๆ นะคะ


goldensun 13 ก.ค. 2555, 14:35:00 น.
หายไปนานเลยนะคะ ไก่โผล่หลายที่เลยค่ะ ทั้งครู่->ทั้งคู่ ผิดคลาด->ผิดคาด ล่วงหล่น->ร่วงหล่น
ว่าแต่ห้องเก็บเสียง ทำไมสุชาวีกรีดร้อง นายหัวที่อยู่นอกห้องยังได้ยินคะ
กรรมสนองตาแก่ตัณหากลับได้สะใจ แถมทำให้นายหัวรู้ใจตัวเองอีก แต่จะทำยังไงให้สาวเจ้าเชื่อใจนะ


mhengjhy 13 ก.ค. 2555, 15:20:30 น.
ยังไงดีน้อ ยอมๆ ไปเถอะคุณพยาบาล 555


kaero 13 ก.ค. 2555, 15:29:13 น.
รออ่านต่อนะ


คิมหันตุ์ 13 ก.ค. 2555, 16:07:24 น.
คู่นี้เปลี่ยนอารมณ์ไวแท้


lovemuay 13 ก.ค. 2555, 20:15:57 น.
คู่นี้น่ารักจังเลยค่ะ เด่นกว่าคู่พระนางอีก อิอิ


violette 13 ก.ค. 2555, 22:55:41 น.
สารภาพรักแต่ผู้หญิงไม่เชื่อฮ่าาาาาาาา แอบสะใจ


กาซะลองพลัดถิ่น 14 ก.ค. 2555, 04:14:15 น.
นายหัวสารภาพรักได้ตลกมาก ๆ 5555 แล้วสาวที่ไหนจะไปเชื่อคุณล่ะคะ แถมโดนตบอีกหนึ่งฉาด ....นายหัวสู้ ๆ นะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account