แรกเริ่มเติมรัก
มาช่วยตามลุ้นความรักของแต่ละคู่กันนะคะ...
Tags: ความรัก
ตอน: ตอนที่ 5 แด่ทุกหัวใจที่มีรัก
“พี่แก้วทำไมทำแบบนี้ล่ะคะ หลบออกมาไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนเลย”
ฉันโวยทันทีที่เข้ามาในห้องพัก
“ไม่ดีหรือคะน้องป่านพี่ออกมาก็เป็นการเปิดโอกาสให้อยู่กันสองต่อสองไง”
“ไม่ใช่เลยค่ะพี่แก้วปล่อยให้ป่านยืนหน้าแตกอยู่คนเดียวต่างหาก”
“แต่อย่างน้อยพี่ก็เห็นนะคะว่าได้คุยกับคุณดินด้วยน่ะ แบบนี้ต้องขอบคุณพี่นะถึงจะถูก”
“ไม่คุยแล้วค่ะไปอาบน้ำดีกว่าเดี๋ยวก็ต้องลงไปกินข้าวเย็นแล้ว”
“จะไม่เล่าก่อนหรือคะว่าคุยอะไรกัน”
ฉันไม่รอที่จะให้พี่แก้วได้ถามอะไรอีกพอพูดถึงคุณดินเท่านั้นหัวใจก็เต้นแรงหน้าก็เริ่มร้อนผิดปกติฉันจึงต้องรีบคว้าผ้าเช็ดตัวกับของใช้ส่วนตัววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันทีพร้อมกับเสียงของพี่แก้วบอกว่ากินข้าวที่ห้องอาหารตอนหกโมงครึ่ง....
ณ ห้องอาหาร
“วันนี้เป็นเกียรติอย่างยิ่งนะคะที่บก.ของเราให้เกรียติพาเรามาเที่ยวส่งท้ายปีแบบนี้และเป็นเกียรติยิ่งกว่าถ้า บก. จะกรุณาขึ้นมาขับกล่อมเสียงเพลงอันไพเราะให้เราได้ฟังกัน อยากฟังกันมั้ยคะ”
พี่ปูเป้ประชาสัมพันธ์สาวสวยรีบหน้าที่พิธีกรหลังจากผ่านอาหารมื้อค่ำ
“ไม่นะครับผมไม่ถนัดเอาเสียเลยเรื่องร้องเนี่ย เอาเป็นว่าผมรับหน้าที่เป็นนักดนตรีให้ก็แล้วกันนะครับแต่เรื่องร้องเนี่ยขอบาย”
“ว้า...อดฟังเสียงหล่อๆของบก.เลยเนอะพวกเรา”
“ถ้างั้นผมขอเสนอเลยครับคนนี้มีดีกรีเป็นถึงนักร้องนำวงโรงเรียนเลยนะครับ”
“โอ้โฮบริษัทเรามีแบบนี้ด้วยหรอคะ ว่าแต่ใครกันคะบก.”
“เชิญครับคุณดิน ช่วยกันทำมาหากินหน่อย ย้อนอดีตสมัยวัยรุ่นกันหน่อย เชิญคุณดินเลยครับ”
ฉันไม่ได้หูฝาดเพราะคนที่บก.เรียกให้ขึ้นเวทีคือคุณดิน ส่วนเจ้าของชื่อก็มิได้อิดออดอะไรกับยืนขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มแบบใจละลายแล้วเดินขึ้นไปบนเวทีที่บก.ขึ้นไปยืนพร้อมกับกีต้าร์คู่ใจอยู่ก่อนแล้ว
“ขอเสียงปรบมือให้กับบก.สุดหล่อของเรากับคุณดินด้วยค่ะ”
เสียงปรบมือดังขึ้นโดยพร้อมเพียงพร้อมกับเสียงกีต้าร์คราสสิคก็เริ่มบรรเลง
“ที่จริงไม่ได้ร้องนานแล้วครับตั้งแต่จบมหาวิทยาลัยก็ไม่ค่อยได้ร้องเลย เป็นนี้เป็นเกียรติที่ได้กลับมารวมวงกับเพื่อนอีกครั้ง ถึงจะไม่เต็มวงเหมือนเคย แต่ก็ย้อนวัยได้ดีเหลือเกิน”
“ร้องได้ยังครับคุณเพื่อนครับ”
“เพลงนี้นานมากแล้วครับแต่ความหมายดีนะ ขอมอบเพลงนี้ให้กับทุกหัวใจที่มี....รักครับ”
“ตั้งแต่วันที่ฉันได้คุยเพียงคู่สองคนกับเธอครั้งก่อน
กลับมานอนครวญครางละเมอคอยพร่ำหาเธอเหมือนจะอ้อนวอน
เกิดอะไรขึ้นมานะเออมันอยากรู้นักเปลี่ยนฉันไปจากเดิม....โอ๊ย....
จะเป็นเพียงแววตาของเธอทั้งคู่ฉายมาสะกดรึเปล่า
อาจเป็นดาวดวงใดใช้เธอมาหลอกเล่นกลเป็นไปไม่ได้
ออกจะงงคงเป็นเพราะเธอทำสับสน โอ๊ยเดียวอยากรักเดี๋ยวอยากลืม...โอ๊ย โอ๊ย
ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพราะเธอ.......”
เพลงบรรเลงไปเรื่อยผ่านเสียงกีต้าร์และเสียงร้องที่สำหรับฉันแล้วคงหาฟังได้จากนักร้องคนไหนไม่ได้แล้ว เป็นเพลงนี้เป็นเพลงที่คุ้นหูเพราค่อนข้างโด่งดังจากละครทางทีวีเรื่องหนึ่ง และสำหรับฉันเพลงนี้ทำให้ใจฉันเต้นไปตามจังหวะเพลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพลงจบลงพร้อมกับเสียงปรบมือของผู้ฟังทั้งหลาย และตามมาด้วยเสียงบอกว่าขออีกเพลง และเจ้าของเสียงเพลงก็สนองความต้องการนั้นด้วยบทเพลงอันไพเราะอีกหลายเพลง
“อินจังเลยนะคะน้องป่าน”
“คะ....พี่แก้ว”
“นั่งยิ้มอยู่คนเดียวอินจัดเลยนะคะสงสัยจังเลยว่าคุณดินมอบเพลงนี้ให้ใครเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“พี่แก้วก็ป่านจะไปรู้ได้ยังไงคะ”
“ไม่รู้มาก่อนเลยนะคะว่าคุณดินกับบก.เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน”
“นั่นน่ะสิคะ”
“พี่ป่านครับ.......”
เสียงเล็กของเด็กชายภูมิพร้อมกับมือที่พยายามดึงชายเสื้อของฉันพอให้รู้สึกตัวว่าคนตัวเล็กกำลังเรียกอยู่
“พี่ป่านครับพาหนูไปเข้าห้องน้ำหน่อยครับ”
“แม่ล่ะครับ”
“โน่นครับ...”
เด็กชายภูมิชี้มือพร้อมกับบุ้ยหน้าน้อยๆไปทางเวที ที่ตอนนี้คุณแม่ของหนูน้อยกำลังครองไมค์โชว์ลูกคออยู่บนเวที
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ก.ค. 2555, 13:38:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ก.ค. 2555, 13:38:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 1444
| << ตอนที่ 4 รู้จักอย่างเป็นทางการ | ตอนที่ 6 พี่ดินคนนี้ใช่...คุณดินแฟนพี่ป่านหรือเปล่า >> |