ในสวนศิลป์
พี่ต้นกล้า นาวาตรีจิรวัติ สุกปลั่งนั้น ไม่ใช่ปัญหาของกฤษณะอีกต่อไปแล้ว วันนี้เป็นวันวิวาห์ของเขากับพี่แพรวพรรณที่เพาะบ่มความรักดูใจกันตามที่แม่ของพี่แพรวพรรณต้องการมาถึงเกือบสองปี..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: 12.2“เราโตมาด้วยกันนะ จินรู้จักพี่ พี่ก็รู้จักจิน”

“นางกินข้าว” ขจรเกียรติร้องเรียกให้อนงค์นางมากินข้าวกลางวัน แต่ว่าอนงค์นางกลับนั่งเฉยเหมือนไม่ได้ยินเสียงเรียกนั้น จนกระทั่งเขาต้องเรียกซ้ำอีกครั้ง..
“นางยังไม่หิว พี่กินกันก่อนได้เลย”

“กับข้าวหมดไม่รู้นะ”

“หมดก็หมด” บอกไปแล้วอนงค์นางก็นั่งทำงานต่อทั้งที่ความรู้สึกอยากทำงานนั้นหาได้มีสักนิด ภาพที่วิษณุจักรกับจรินนาเดินยิ้มแย้มขึ้นรถไปด้วยกันนั้นทำให้อนงค์นางรู้สึกเจ็บแปลบใจขึ้นมา และอนงค์นางก็ถามใจตัวเองว่าความรู้สึกดี ๆ ซึ่งก่อนหน้านั้นเธอมีให้กับอาจารย์เดชาพงษ์มันหายไปไหน ทำไมใจของเธอถึงได้เป็นอย่างนี้...นี่เธอชอบพี่วิษณุจักรอย่างนั้นหรือ ชอบเขาตรงไหน ซื้อผ้า เครื่องแต่งกาย หน้าตาฐานะเงินทองนิสัยใจคอ อนงค์นางละพู่กันในมือแล้วถอนหายใจ เธอจะทำอย่างไรกับความรู้สึกของตัวเองในครั้งนี้...

“นาง” เสียงของสราวุฒิที่เดินมาตามถึงมุมที่อนงค์นางนั่งทำงานอยู่ทำให้หญิงสาวสะดุ้ง

“กินข้าว”

“ก็บอกว่าให้กินกันไปก่อน” อนงค์นางเผลอตวาดสราวุฒิกลับไป...

“เป็นอะไร ถอนหายใจเฮือกๆ ทำหน้าเหมือนมีเรื่องหนักอกหนักใจ”

“ไม่มีอะไรหรอก”

“คิดถึงอาจารย์เหรอ”...

“นี่” อนงค์นางถลึงตาให้

“งั้นก็มากินข้าว” เสียงอ่อย ๆ ของสราวุฒิทำให้อนงค์นางถอนหายใจออกมาเบา
ๆ...ก่อนจะบอกว่า “เดี๋ยวตามไป” สราวุฒิหมุนตัวเดินกลับไปอนงค์นางก็ปีนลงมาจากนั่งร้านแล้วก็เดินฝืนสีหน้าไปร่วมวงเหมือนเช่นทุกวันที่มาทำงาน

ฝ่ายเดชาพงษ์พอเห็นรถของจรินนาจอดอยู่เขาก็มีรอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากโดยอัตโนมัติ แต่พอเดินมาข้างในแล้วไม่พบหญิงสาวสายตาของเขาก็กวาดมองหาพยายามไม่ให้ลูกศิษย์ที่เรียกให้เขามาร่วมวงกินข้าวมื้อกลางวันด้วยกันนั้นจับสังเกตได้...และพอเขาเดินไปยังวงข้าวที่เหมือนจะรอเขาอยู่ เดชาพงษ์ก็ได้ยินอนงค์นางเปรยขึ้นมาเบา ๆ ว่า “พี่จินออกไปกินข้าวกับพี่จักรค่ะอาจารย์”


จรินนาเห็นอยู่ว่ารถของเดชาพงษ์จอดอยู่ในลานจอด แต่พอลงจากรถของวิษณุจักร หญิงสาวก็ขอตัวกลับไปทำธุระด้านความสวยความงามของตัวเองทันที วิษณุจักรโบกมือส่งจรินนาที่เคลื่อนรถจากไปก่อนจะเดินกลับเข้ามายังตัวอาคารที่มีคนงานกำลังง่วนทำงานกันอย่างเต็มที่ เขาเดินมาหยุดที่นั่งร้านตัวที่มีอนงค์นางนั่งอยู่ อนงค์นางแสร้งว่ากำลังเพลินอยู่กับงานตรงหน้า ก่อนจะได้ยินเสียงกระแอมของเขา หญิงสาวพยายามเกลื่อนสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดก่อนจะร้องทักเขาไปเบา ๆ...

“พี่จักร”

“พี่ซื้อเต้าฮวยเย็นมาฝาก ฝากทุกคนเลย เอาไปแบ่งกันนะ”

“ขอบคุณค่ะ...แต่พี่จักรเอาแขวนไว้ให้หน่อยได้ไหมคะ”

“กินตอนเย็น ๆ ซิจะได้ชื่นใจ”

“ค่ะ” อนงค์นางหันกลับไปทำงานต่อแต่ว่าวิษณุจักรยังไม่ยอมขยับไปไหน เขายืนนิ่งแหงนมองดูปลายพู่กันจากมืออนงค์นางที่ค่อย ๆ แต่งแต้มสีสันจนกลายเป็นรูปต้นไม้ดอกไม้อันวิจิตรตระการตา...ส่วนอนงค์นางเองพอรู้ว่าเขายังไม่ไปไหนความประหม่าก็แล่นเข้ามาเยือน...และพอเขาปล่อยมุกออกมาอนงค์นางก็อมยิ้มก่อนจะหันมาหา

“พี่ให้กินตอนที่มันกำลังเย็น ๆ ไม่ใช่ตอนเย็น ๆ”

“นางก็นึกว่า...ก็ตอนนี้มันเพิ่งบ่าย ๆ”

“รูปที่พี่สั่งไว้เสร็จหรือยัง” เขาถามในเรื่องที่อนงค์นางคิดว่าเขาคงลืมไปแล้ว

“เสร็จแล้วค่ะ ใส่กรอบแล้ว ว่าง ๆ ก็เข้าไปเอาได้เลย ตอนนี้ก็ตั้งโชว์ไว้หน้าร้าน มีคนขอซื้อตั้งหลายคนแน่ะ ให้ราคาดีเสียด้วย”

“แล้วทำไมไม่ขาย”

“ขายพี่ไปแล้วนี่คะ เสียคำพูดตายเลย”

“ก็วาดใหม่ไง”

“ก็สั่งให้พ่อกับแม่บอกลูกค้าไว้อย่างนั้น ถ้าสนใจก็จะวาดให้ใหม่ แต่บางทีมันก็อาจจะไม่เหมือนเก่าหรอก” คุยกับเขาไปอนงค์นางก็แสร้งมองผลงานที่ทำไปแล้ว...ที่ทำแบบนี้เพราะอนงค์นางไม่อยากเห็นดวงตาอันเป็นประกายของเขาอีก เพราะรู้สึกว่า หัวใจมันหวั่นไหวมากกว่าครั้งที่สบตาอาจารย์เดชาพงษ์เสียอีก..
“แล้ววันนี้จะกลับบ้านกี่โมง”

อนงค์นางกรอกตาไปมา...“หกโมงก็อยู่บ้านแล้วค่ะ ไม่รู้จะไปไหน”

“ดูหนังกันไหม”

“จะดีหรือคะ”

“ทำไมล่ะ”

“เดี๋ยวพี่จักรเดือดร้อน”

“ทำไมต้องเดือดร้อน”

“พี่จินจะเขม่นนางเอาได้...” อนงค์นางตัดสินใจไม่อ้อมค้อม

“พี่จินกับพี่ ไม่ได้มีอะไรกันนะ”

“ไม่น่าเชื่อนะคะ”

“แล้วทำไมคิดว่าพี่มีอะไรกับเขา”

“ใคร ๆ ก็ดูออกค่ะ ว่าเหมาะสมกันขนาดไหน หรือพี่ว่าไม่จริง”

“ก็จริง เหมาะสม ดูลงตัวมาก แต่มันไม่เห็นจะเกี่ยวกับที่เราจะไปดูหนังด้วยกันเลย”

“นางเป็นผู้หญิงค่ะ จงใจเดินห้างดูหนังกับผู้ชายสองต่อสอง นางไม่รู้จะอธิบายให้แม่ฟังอย่างไร”

“ก็เพื่อนกัน คุยกันถูกคอ หรือไม่อยากเป็นเพื่อนกับพี่”

“ชายหญิงเป็นเพื่อนกันได้ค่ะ แต่มันก็ต้องมีระยะห่างอยู่ดี...อย่าหาว่านางหัวโบราณเลยนะคะ” พอได้ยินคำอธิบายวิษณุจักรจึงอมยิ้มนิด ๆ และพออนงค์นางหลบสายตาของเขา เขาก็เข้าใจในทันทีว่า อนงค์นางนั้นรู้สึกอย่างไรกับเขา ซึ่งเขาเองก็ยังไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเขากับอนงค์นางนั้นเป็นไปในทางชู้สาว เขาจึงต้องเปลี่ยนเรื่องคุย “งั้นเย็นนี้พี่ตามไปเอารูปที่บ้านนะ”

“ได้ค่ะ...”

“โอเค แล้วเย็นนี้เจอกัน พี่ขอตัวก่อน อย่าลืมนะ เต้าฮวยน่ะต้องกินตอนเย็น ๆ”


ภาพที่อนงค์นางคุยกับวิษณุจักรนั้นอยู่ในสายตาของสราวุฒิและขจรเกียรติและเมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพังตอนที่พักมือลงมากินเต้าฮวยที่วิษณุจักรซื้อมาฝาก ขจรเกียรติก็บอกกับสราวุฒิว่า

“ตัดใจเสียเถอะว่ะวุฒิ...ดูแล้วไอ้นาง มันจะเปลี่ยนใจไปชอบไอ้คุณจักรนี่ซะแล้ว”

“คนจนหมดสิทธิ์ฝันใช่ไหมพี่”

“ผู้หญิงเขาไม่อยากลำบากหรอก...ดูอีอ้อยเป็นตัวอย่าง ไอ้นั่นมันรวยกว่าพี่ มันก็เลยยอมไปกับเขาทั้งที่ไปแล้วมันกลายเป็นเมียน้อย”

สราวุฒินั่งฟังขจรเกียรติระบายความในใจอยู่พักใหญ่แล้วเขาก็วกกลับมาถามเรื่องของตนเองต่อ

“แล้วพี่ว่างานนี้นางมันจะเป็นอย่างไร”

“ไอ้คุณจักรนี่มันก็กะลิ้มกะเหลี่ย หมาหยอกไก่ลับหลังคุณจินหวังเจาะไข่แดงนับแต้มฆ่าเวลาซะละมั้ง...”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ นางก็น่าสงสารเนอะ”

“แล้วถ้ามันพลาดท่าให้เค้าจริง ๆ มหายังจะรักมันได้อีกไหม”

“แล้วถ้าพี่อ้อย ซมซานกลับมาหาพี่ พี่จะยอมรับพี่อ้อยได้ไหมละ”

“มหา” ขจรเกียรติขึ้นเสียงเพราะไม่คิดว่าจะเจอคำถามยอกย้อนแบบนี้

“ขอโทษพี่...ผมไม่ได้ตั้งใจ”

ขจรเกียรติถอนหายใจเบา ๆ ฝ่ายสราวุฒิเองนั้นกลับไปนึกถึงหนิงขึ้นมา แม้หนิงจะทำตัวเสี่ยงกับเรื่องโลกีย์แต่เขาก็ไม่เคยเห็นหนิงมีใครเป็นพิเศษ...หรือเขาจะลองเปิดใจให้หนิงเพื่อชีวิตในวัยหนุ่มของเขานี้จะได้ไม่เปลี่ยวเหงาอย่างที่เป็นอยู่


แรกทีเดียวจรินนาตั้งใจจะไปเสริมความงามแต่พอผ่านร้านของเอกรินทร์หญิงสาวก็ต้องเหยียบเบรกเพราะรู้สึกอยากแวะเข้าไปเยี่ยมดูกิจการกับหาเรื่องคุยแก้เหงา และพอรู้ว่าเจ้าของกิจการหลบไปพักอยู่ในห้องส่วนตัวไม่ได้คอยดูคนงานและลูกค้าอยู่ข้างนอก จรินนาก็ตามไปเคาะประตูเรียก ก่อนจะผลักประตูเข้าไป เอกรินทร์ที่กำลังพรมมืออยู่กับคีย์บอร์ดตามองดูจอมีรอยยิ้มพรายแต่งแต้มที่ริมฝีปากเงยหน้ามองผู้มาเยือนก่อนจะหันกลับมาอ่านข้อความที่หน้าจอแล้วพิมพ์ข้อความโต้ตอบกันต่อ

“แขกแวะมาเยี่ยม สนใจแขกบ้างซี่” จรินนาร้องทักก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน เอกรินทร์ละมือทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ แล้วยิ้มให้กับจรินนาเล็กน้อย

“กำลังมีความรักอีกซิเนี่ย” จรินนาถามออกไปอย่างรู้ใจ

“อืม...” เอกรินทร์ยอมรับตรง ๆ

“ใครที่ไหนอีก..เล่ามา”

“อย่ารู้เลย”

“เพื่อนเจ้าสาววันนั้นหรือเปล่า ส่งสายตากันน่าดู แล้วตอนไปห้องน้ำก็ไปซะนานเลย”

“สู่รู้จริง ๆ”

“ระดับจินแล้วพี่...สายตาอย่างกับเหยี่ยว”

“อาจารย์เดชาพงษ์ติดบ่วงเล่ห์เพทุบายตัวเองหรือยังละ”

“ปรักปรำกันอีกแล้ว”

“เราโตมาด้วยกันนะ จินรู้จักพี่ พี่ก็รู้จักจิน”

“รู้อะไรบ้าง”

“รู้ว่าแม่พี่หน้าหงายกลับมา แต่พี่ก็บอกแม่ไปแล้วนะ ว่าอย่ามายุ่งกับจินเลย”

“อย่ามายุ่งกับเราเลย” จรินนาแก้ให้เพราะรู้ว่า ก่อนหน้านั้นเอกรินทร์ก็ถูกจับคู่กับคนนั้นคนนี้เหมือนกัน แต่ว่าเอกรินทร์ก็แข็งพอที่จะบอกกับแม่ไปว่า เรื่องนี้ขอเป็นเรื่องเดียวที่จะไม่ยอมตามใจแม่และผู้เป็นแม่ก็ต้องตกลงเพราะไม่เช่นนั้นเอกรินทร์จะไม่ยอมทำงานที่บ้าน...ซึ่งจรินนาก็ยังเย้าเอกรินทร์ไปว่า ‘พี่เอกน่าจะบอกกับแม่พี่ไปเลยว่า พี่ชอบผู้ชายด้วยกัน’



จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ก.ค. 2555, 16:47:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ก.ค. 2555, 18:46:56 น.

จำนวนการเข้าชม : 2498





<< 12.“ก็ชีวิตเป็นของเรานี่คะ ทำไมเราต้องแคร์คนอื่นจนมองข้ามความรู้สึกของตัวเอง”   13.ตัดผมใหม่ ดัดผมใหม่ เล่นเอาซะพี่จำเกือบไม่ได้เลยนะ...” >>
จุฬามณีเฟื่องนคร 20 ก.ค. 2555, 16:48:35 น.
ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจครับ...// เจอกันอีกทีหลังจากที่ผมกลับจากฮานอยแล้วก็มีสมาธิพร้อมทำงานนะครับ...น่าจะประมาณ 7-10 วัน


imsoul 20 ก.ค. 2555, 17:08:32 น.
ขอบคุณคะ เที่ยวให้สนุก ชาร์จแบตเต็มที่นะคะ กลับมาจะได้มีนิยายมาให้อ่านอีก


lookAme 20 ก.ค. 2555, 18:16:48 น.
รออีกนานเลย แต่ก็จะรอเสมอค่ะ เที่ยวให้สนุกนะค่ะ


konhin 20 ก.ค. 2555, 19:20:15 น.
รอค่ะ สู้ๆ


รอให้เป็นเล่ม 20 ก.ค. 2555, 19:24:40 น.
ที่ยวให้สนุกค่าาาาา กลับมาแล้วรีบมาอับตอนใหม่ด้วยนะ


goldensun 20 ก.ค. 2555, 20:35:32 น.
รอค่ะ จินวางท่าสมเป็นจิน ต้องให้อาจารย์แกพยายามจีบบ้าง


invisible 20 ก.ค. 2555, 21:02:08 น.
เที่ยวให้สนุกนะค่ะ


คิมหันตุ์ 20 ก.ค. 2555, 21:12:14 น.
แต่ละคู่เริ่ม แล้ว คิคิ


Orathai 21 ก.ค. 2555, 00:03:08 น.
แต่ละคนยังกั๊กท่าวางฟอร์มกันทั้งนั้นเลย


nutcha 21 ก.ค. 2555, 00:06:23 น.
ขอให้สนุกกับการพักผ่อนค่ะ


nunoi 21 ก.ค. 2555, 08:53:09 น.
เริ่มเปิดใจให้กันเป็นคู่ๆ แล้ว


Zephyr 21 ก.ค. 2555, 10:54:01 น.
โห กี่คู่กันแน่เนี่ย แบบว่าเยอะมาก เริ่มจับกันแบบงงๆ มึนๆ
คุณเฟื่องเที่ยวให้สนุกและระวังตัวด้วยนะคะ ^^


anOO 21 ก.ค. 2555, 14:26:34 น.
อนงค์นางก็ตรงไปตรงมาเหมือนกันนะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account