เรือนกุหลาบ
กุหลาบแสนสวยดอกนั้น ช่างแสนดี เป็นที่รักเทิดทูนบูชาของหล่อนสุดหัวใจตั้งแต่เล็กจนโต..หญิงสาวไม่รู้เลย ว่าเบื้องหลังกุหลาบสีสวยนั้นซ่อนคมหนามไว้มิดชิด..เพื่อเป็นอุปสรรคขัดขวางความรักของหล่อนทุกวิถีทาง!

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: บทที่ ๒๗ ฉากสุดท้าย ๒/๒ (จบแล้วจ้า)

คุณตระการทอดมองหลานสาวที่ก้มลงกราบแทบเท้าด้วยสายตาของข้าราชการวัยเกษียณ ผู้ผ่านโลกมามากแล้ว เขาเอื้อมมือลงไปลูบศีรษะแพรวาเบาๆ รู้สึกเวทนาหล่อนจับใจ เด็กน้อยผู้ที่เขาเคยอุ้มชู อุปการะมาตั้งแต่ยังเล็ก เกิดมาในตระกูลเศรษฐีเก่า แต่ก็ต้องอาภัพพ่อแม่มาด่วนฆ่าตัวตาย ไม่ทันได้เห็นหน้าคร่าตานอกจากในรูปถ่าย เอามาฝากเลี้ยงไว้กับภรรยาของเขา ก็รู้ดีว่าหล่อนไม่ได้มีความสุข ต้องตกอยู่ในสภาวะบีบคั้นรอบด้าน พยายามดิ้นรนสร้างตัวให้เป็นคนสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะทำได้

เขาเคยชื่นชมกับความสำเร็จของหลานสาวอยู่หลายครั้งหลายหน แพรวาเป็นคนเก่ง อดทน และทะเยอทะยาน หล่อนเข้มแข็งมากกว่าลูกสาวของเขาทุกคน โดยเฉพาะมุกดา รายนั้นยิ่งอ่อนแอเป็นตรงกันข้าม ชายสูงวัยเคยไว้ใจ ว่าหล่อนจะสร้างสังคมให้ดีต่อไปในอนาคต ไม่คิดเลยว่า เพียงความรักที่มีต่อผู้ชายคนเดียว จะทำให้ชีวิตหล่อนล้มเหลว และพังทลายถึงขนาดนี้

หลังจากได้ฟังเรื่องราว การกระทำอันผิดพลาดใหญ่หลวงที่หลานสาวได้ก่อขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ คุณตระการถึงได้รู้ว่า แท้จริงความเข้มแข็งเป็นเพียงเปลือกนอก ที่ห่อหุ้มความเปราะบางของจิตใจเอาไว้เท่านั้นเอง

เขาอยากจะโกรธ อยากจะต่อว่าหล่อนต่างๆนานา แต่ก็ทำไม่ลง แพรวามาหาเขาที่บ้านพักปราณบุรีตั้งแต่เช้าตรู่ มาทั้งน้ำตานองหน้า เขารู้ทันทีว่าต้องมีเรื่องที่ทำให้หล่อนเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด มิเช่นนั้นผู้หญิงคนนี้จะไม่มีทางบีบน้ำตาให้ใครเห็น แม้แต่เขาเอง ก็ไม่ได้มีโอกาสเห็นน้ำตาของหลานสาวบ่อยนัก

นับว่าหล่อนกล้าหาญที่ยอมรับผิด และมาสารภาพเรื่องราวทั้งหมดกับเขา คุณตระการเอ่ยด้วยน้ำเสียงปราณีแบบเดียวกับแววตา ขณะที่หลานสาวยังคงสะอื้นไห้เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองเขา

“ทำผิดเรื่องเล็ก..ไม่รับผิดสิเรื่องใหญ่..หนูทำผิดแล้วยอมรับ เป็นเรื่องดี..อย่าเสียใจไปเลย”
แพรวาสั่นศีรษะระรัว

“แต่หนูทำผิดร้ายแรงมากนะคะคุณลุง หนูทำร้ายจิตใจไข่มุก ลูกสาวของผู้มีพระคุณ”
ในยามอยู่ต่อหน้าคุณลุงผู้มีเมตตาคนนี้ แพรวาจะแสดงความรู้สึกนึกคิดออกมาเต็มที่ ไม่เหลือคราบของ “ผู้หญิงสมบูรณ์แบบ” ที่ต้องคอยสวมหน้ากากเพื่อให้คนในสังคมนับถือ

“คุณลุงด่าหนูเถอะค่ะ จะทำโทษยังไงก็ได้ ไม่งั้นหนูคงรู้สึกผิดไปจนวันตาย”
คุณตระการส่ายหน้าน้อยๆ ไม่มีแววโกรธเคืองในดวงตาลุ่มลึกคู่นั้นเลย

“กฎของธรรมชาติลงโทษหนูไปแล้ว แค่นั้นก็มากพอ ลุงคงไม่ใจร้ายทำโทษหนูอีก”
แพรวามองคุณลุงของหล่อนด้วยแววฉงน จึงได้รับคำอธิบายต่อมาอีกว่า

“หนูบอกลุงเองนี่ ว่าไม่มีใครฟังหนู โดยเฉพาะคนที่หนูรัก เขาก็ไม่มีแก่ใจเชื่ออะไรหนูอีก ทั้งที่พูดความจริงออกมาแท้ๆ”

หญิงสาวพยักหน้ารับ เมื่อนึกถึงเรื่องของมุกดา ที่ถูกกฤษดาและเสี่ยวิฑูรย์ร่วมมือกันหลอกลวง เกือบถูกส่งไปกับเรือสินค้าข้ามชาติ...ไม่มีใครเชื่อคำพูดหล่อนเลย จนกระทั่งทุกอย่างเกือบจะสายเกินไป

“คนซื่อสัตย์เนี่ยนะหนูแพร บางทีอาจดูซื่อบื้อ โง่เง่าในสายตาใครๆ แต่ว่าเขามีความจริงใจที่ไม่จำเป็นต้องเสแสร้ง ทำอะไรก็ไม่มีพิษมีภัย อยู่ใกล้ใคร คนนั้นก็รู้สึกปลอดโปร่ง รู้สึกสะอาด เชื่อถือทุกการกระทำและคำพูด ไปจนวันตาย...ผิดกับคนที่คอยสวมหน้ากาก สร้างภาพให้ใครๆเห็นว่าดี เพียบพร้อม สมบูรณ์แบบ และน่านับถือ เขาจะดูเป็นคนฉลาด โดดเด่น โก้เก๋ แต่มีข้อแม้อย่างนึงนะ..คือต้องเสแสร้ง สร้างภาพแบบนั้นไปจนวันตาย ไม่เคยได้รับอิสรภาพทางจิตใจ ไม่เคยมีความปลอดโปร่ง ต้องคอยระวังว่าเมื่อไหร่จะเผลอหลุดแสดงตัวตนที่แท้จริงให้ใครเขาเห็น..พอถึงวันนึง พลาดแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ ความเชื่อถือที่เคยได้รับ ความยกย่องที่ใครมอบให้ ก็จะหายสูญไปเสียหมด ไม่เหลือความภาคภูมิใจในชีวิตอีกเลย..นี่แหละบทเรียนที่หนูได้รับ ลุงไม่จำเป็นต้องลงโทษอะไรแล้ว”

แพรวาพยักหน้าอย่างยอมจำนนอีกครั้ง กรอบตารูปหงส์ร้อนผ่าว เลื่อนลอย..ไม่เหลือความภาคภูมิใจในตัวตนอีกต่อไป


สามเดือนต่อมา งานฉลองมงคลสมรสระหว่าง มุกดา และ กวิน ก็ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตในโรงแรมระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง ท่ามกลางความยินดีของผู้ใหญ่จากครอบครั้งทั้งสองฝ่าย

ผู้ออกแบบ ดูแล และควบคุมการดำเนินงานทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก Wedding Planner คนเก่ง อย่างเพทาย หล่อนทุ่มเทเพื่อวันสำคัญของน้องสาวจนสุดความสามารถ ตั้งแต่แจกการ์ดเชิญแขกเหรื่อ ทั่วทุกสารทิศ ให้มาร่วมเป็นพยานรักระหว่างคนทั้งสอง จนแน่นขนัด เดินแทบชนกันในห้องบอลรูม ผมเผ้า เครื่องแต่งหน้าแต่งตัว ของเจ้าบ่าวเจ้าสาว กระทั่งออกแบบตัดชุดให้ผู้ใหญ่คนสำคัญในงานอีกหลายท่าน

ปัญหาติดขัดไม่ว่าเรื่องไหน หล่อนก็ยื่นมือเข้ามาแก้ไขได้ทันท่วงที บรรยากาศรื่นเริง สุขสมในงานจึงเกิดขึ้นทั่วหน้า มีแต่ผู้ใหญ่ ออกปากชม แม้กระทั่งของชำร่วยที่หล่อนเป็นคนริเริ่มออกแบบเองจากมันสมองและสองมือ

“เข็มกลัดนี่เก๋จริงนะคะ คุณหญิง..มีให้เลือกทั้งสี่สี ลูกสาวเก่งนะคะ ช่างคิด”

เพื่อนในวงสังคมชั้นสูงออกปากชม ขณะที่หยิบของชำร่วย ซึ่งเป็นเข็มกลัดรูปดอกกุหลาบขึ้นมาดูใกล้ๆ กุหลาบขาวสลักตรงก้านเป็นชื่อมุกดา กุหลาบแดง สลัก..เพทาย กุหลาบสีฟ้า สลัก..ไพลิน และสีสุดท้าย

กุหลาบเขียว..สลัก ชื่อ มรกต

คุณหญิงนารีหยิบกุหลาบดอกสุดท้ายขึ้นมา พลางทอดถอนใจ เวลานั้นคู่บ่าวสาวพากันไปยืนพูดคุยกับแขกคนสำคัญในงาน จึงมีเพียงคุณหญิงนารี และลูกสาวอีกสองคน คือเพทาย กับ ไพลิน ประจำตำแหน่งหน้างาน เพื่อร่วมกันแจกของชำร่วย

“หนูแพรก็หายหน้าไปเลย..ยายเขียวก็ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง ไม่เคยส่งข่าวมาบ้าง แทนที่จะได้อยู่พร้อมหน้ากันในวันสำคัญแบบนี้”

“พี่เขียวเขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้นะคะคุณแม่..หรือไม่ก็ลืมไปแล้วว่ายังมีพ่อ แม่ พี่น้องทุกคนรอเขาอยู่”

เพทายเอ่ยเสียงเครียด นัยน์ตามีน้ำรื้นขึ้นมา ผสมปนเประหว่างความเจ็บแค้นที่พี่สาวหนีไป กับความคิดถึงวันคืนเก่าๆในวัยเยาว์

คุณหญิงนารีทำท่าจะเป็นลมล้มพับลงตรงนั้น ยังดีที่ไพลินเข้าไปประคองไว้ทัน หล่อนส่งสายตาเคืองขุ่นมาให้น้องสาว พลางปลอบมารดาเสียงอ่อนโยน

“พี่เขียวต้องกลับมาหาเราสักวันหนึ่งค่ะ..ลินเชื่ออย่างนั้น ตอนนี้อาจยังไม่ถึงเวลา”

เพทายขยับปากเตรียมจะเถียง ก็พอดีเมรี เพื่อนสนิทของหล่อนเดินหน้าตาตื่นเข้ามา ส่งสัญญาณให้ออกไปคุยกันเป็นการส่วนตัว

“มีอะไรยายเม ทำหน้าเลิกลักเชียว”

เมรีพยายามลดอัตราการหายใจของตัวเองให้ช้าลง จากการรีบวิ่งมาไกล

“ฤกษ์ไม่ดีแล้วมั้งเธอ..ฉันออกไปดูข้างนอก เห็นเขาชุมนุมแหงนคอมองอะไรกัน เลยเงยหน้าขึ้นไปดูบ้าง..คุณพระช่วย ให้ตายเถอะ มีคนกำลังจะโดดตึก!”

“เธออย่ามาล้อฉันเล่นนะ..”
เพทายถามย้ำอย่างไม่เชื่อหู

“ฉันพูดจริงๆ..มีคนกำลังจะกระโดดตึกจากชั้นดาดฟ้า”

เท่านั้นแหละ เลือดลมของสาวแสบก็พุ่งปรี๊ดถึงขีดสุด หล่อนรีบวิ่งเข้าไปในลิฟท์ที่เปิดรอไว้พอดี ไม่สนใจคำทัดทานของคนที่อยู่เบื้องหลัง

“ยายบ้าเอ๊ย..ไปช่วยเร่งให้เขาตายเร็วขึ้นรึไง..ปากเสียแล้วยังไม่เจียม”


อากาศบนนั้นทวีความเย็นเยียบมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อกำลังใจที่จะปลิดชีวิตตัวเองพุ่งสูงขึ้นเป็นลำดับ แพรวายืนชิดขอบตึก เหนือชั้นบนสุดของโรงแรม หล่อนก้มลงมองรถราที่เคลื่อนสวนกันไปมาอย่างรวดเร็วบริเวณถนนใหญ่ไม่ไกลอาคาร หญิงสาวเห็นเงาทะมึนของใครหลายคนยืนกวักมือเรียกหล่อนอยู่เบื้องล่าง ราวกับมารอต้อนรับวิญญาณของผู้สิ้นหวัง ไร้ค่าเกินกว่าจะมีชีวิตต่อไป

หล่อนสูดหายใจเข้าปอดลึกที่สุดเป็นครั้งสุดท้าย หลับตาพริ้มเพื่อเตรียมตื่นขึ้นมาในดินแดนหลังความตายอีกไม่ถึงเสี้ยวนาทีถัดจากนั้น เสียงแหลมเสียดแก้วหูของใครคนหนึ่งฉุดกระชากหล่อนขึ้นมาจากความมืดมิดสุดก้นเหว

“น่าสมเพชเหลือเกิน..ผู้หญิงเพียบพร้อม เก่งไปหมดทุกอย่าง คิดสั้นแค่นี้เอง”

แพรวาชะงักครู่หนึ่ง จำได้โดยไม่ต้องหันมามองว่าใครเป็นเจ้าของเสียง หล่อนนิ่งเงียบ สายตายังแน่วแน่อยู่เบื้องล่าง

“น่าอับอาย ทุเรศ อุจาดตา..เธอลองนึกสภาพศพเละตุ้มเป๊ะนอนกองอยู่กับพื้นสิ..ใครเขาจะเหลียวแล”

“ถ้ารู้แน่แล้วว่าตายไปจะเจออะไร ก็โดดลงไปเลย..”

เพทายกระแทกเสียงใส่อย่างต่อเนื่อง ไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะหมดความอดทน กระโดดหนีหล่อนลงไปเมื่อไหร่

“ถ้ามั่นใจแล้วว่าชีวิตหลังความตายจะดีกว่าตอนนี้ ก็ลงไปเลย..”
“กะอีแค่ผิดหวังเรื่องผู้ชายคนเดียว มันทำให้ชีวิตสุดแสนเลิศเลอเพอร์เฝ็กของเธออับเฉานักหรือไง”

“ชีวิตสวยหรู สุขสมจนใครๆอิจฉามาตลอด ฉันไม่เคยเห็นเธอผิดหวังเรื่องอะไร..แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว..โถ ไม่อยากจะเชื่อ!”

ครั้งแรกและอาจเป็นครั้งเดียวที่แพรวาหันกลับมาสนใจหล่อน

“เข้าใจผิดแล้ว..เพทาย” เสียงดีไซเนอร์สาวสั่นเครือ ขมขื่นกว่าครั้งไหน

“ฉันทรมานมาตลอด ตั้งแต่รักคุณวิน..แล้วก็ได้รู้ว่าเขาไม่เคยรักฉัน จะทำยังไงเขาก็ไม่รัก ใจฉันร้อนเป็นไฟทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา และทุกครั้งที่เห็นหน้าไข่มุก ไม่เคยมีความสุขเลยจนวันเดียว”

“ร้อนมากขนาดต้องทำลายชีวิตตัวเองเลยหรือไง”
เพทายถามอย่างไม่เข้าใจ

“ร้อนสิ..ร้อนเหมือนถูกไฟเผา เธอไม่เป็นฉัน เธอไม่รู้หรอก”

แพรวาพูดจบแค่นั้น ก็หันกลับไปเพ่งมองความมืดมิดเบื้องหน้า น้ำตาคลอหน่วย ไม่มีทีท่าจะหันมาสนใจน้องสาวต่างสายเลือดอีกเลย

“ก็เอาซี้..เกิดมาเป็นมนุษย์ทั้งทีคิดได้แค่นี้..เชิญโดดลงไปเลยให้สาแก่ใจ”
เพทายเริ่มหงุดหงิด เมื่อไม่เห็นวี่แววว่าดีไซเนอร์สาวจะเปลี่ยนความตั้งใจไปจากเดิม

“พอเธอตายไป..พ่อฉัน แม่ฉัน พี่ลิน แล้วก็เพื่อนๆของเธอ หนุ่มๆที่มารุมรักเธออาจจะเสียใจกันเป็นวักเป็นเวร แต่บอกไว้เลยนะ..ว่าไม่ใช่ นายกวิน!”

“เขาไม่มีวันเสียใจกับเธอหรอก..ตรงกันข้าม เขาจะหัวเราะสะใจ สมเพช เวทนา แล้วก็ลืมเสียสนิทว่าเคยมี ผู้หญิงบ้าๆมาคลั่งเขา ที่ชื่อ..แพรวา อยู่บนโลกใบนี้”

“เพราะเธอมันทำตัวไร้ค่า..เกิดมาหนักแผ่นดิน ตายไปก็สมควรแล้ว ฉันอีกคนหนึ่งล่ะที่จะไม่ไยดี ไม่ร่วมเผาผีคนอย่างเธอ!”

เพทายระเบิดอารมณ์ใส่เต็มที่ หล่อนคิดว่าไหนๆไม้อ่อนก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นแล้ว จึงใช้ไม้แข็ง

และไม่ทันคาดคิด แทนที่แพรวาจะรีบดิ่งลงสู่แดนมรณะเบื้องล่าง หล่อนกลับหมุนตัวเข้ามา น้ำตาพรั่งพรู

หญิงสาวสวมกอดเพทายแนบแน่นตัวสั่นเทิ้มราวกับเด็กไร้ที่พึ่ง

“ขอบใจนะ..ขอบใจเธอมาก..ฉันเข้าใจแล้ว”

สาวแสบอ้าปากค้าง ตัวแข็งทื่ออยู่พักหนึ่ง อย่างตั้งรับไม่ทัน พอได้ยินคำขอบคุณเสียงหนักแน่นที่ออกมาจากใจของแพรวาครั้งแรก หล่อนก็สนองตอบด้วยการลูบหลังพี่สาวเบาๆ พลางถอนหายใจโล่งอก

กำมะหยี่สีดำสนิทบนผืนนภาคืนนี้ ไร้ซึ่งหมู่ดาวพราวพร่าง และแสงจันทร์ปลอบประโลม

เพทายทำหน้าปลงตก..
ได้แต่หวังว่าหากหล่อนจะมีความรักกับใครสักคน..ขออย่าได้มีชีวิตที่ยุ่งเหยิงอย่างมุกดา และฉากสุดท้ายอันน่าสังเวชอย่าง ผู้หญิงแสนอาภัพรักคนนี้


***********อวสาน*****************
ขอบคุณทุกการติดตาม ทุกcomment และทุกกำลังใจที่มีให้ผู้เขียนมาโดยตลอดนะคะ
จบเรื่อง “เรือนกุหลาบ” แล้ว จะมีเรื่องย่อยๆของ เพทาย มรกต แล้วก็ไพลิน ตามมานะคะ โดยเริ่มจากเรื่องของเพทาย สาวปากจัดของเราก่อน ชื่อเรื่อง “เพทายพ่ายตะวัน” ตอนนี้อัพไปได้สองตอนแล้ว ใครสนใจ รอติดตามอ่านต่อได้เร็วๆนี้ค่ะ
เข้าไปเยี่ยมเยียนทักทายกันได้ในเฟสบุ๊ค http://www.facebook.com/silarin.buddha
ขอรับคำขอบคุณ
ศิลาริน



ศิลาริน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ก.ค. 2555, 23:07:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ก.ค. 2555, 23:07:51 น.

จำนวนการเข้าชม : 1970





<< บทที่ ๒๗ ฉากสุดท้าย ๑/๒   บทที่๒๗ ฉากสุดท้าย (ตอนจบ-ฉบับรีไรท์) >>
wii 22 ก.ค. 2555, 23:22:46 น.
อ้าวไม่มีเรื่องของเเพรวาเหรอ อยากให้เจ้าหล่อนสมรักกับสาวๆเหล่านี้มั่ง


ศิลาริน 22 ก.ค. 2555, 23:29:58 น.
@คุณwii : เดี๋ยวแต่งเรื่องสามสาวเสร็จ อาจแต่งเรื่องของแพรวาต่อนะคะ ถ้ามีคนอยากอ่าน^^


nasa 23 ก.ค. 2555, 00:05:37 น.
รู้สึกจบห้วนๆ ไปหน่อยค่ะ โดยเฉพาะตอนท้ายๆ ของแพรวา นี่จะปูเนื้อเรื่องต่อไปภาคอื่นรึเปล่าคะ


แล่นแต๊ 23 ก.ค. 2555, 01:07:56 น.
ขอบคุณค่ะ


หมีสีชมพู 23 ก.ค. 2555, 01:51:15 น.
รอเรื่องต่อไปค่ะ


หมีสีชมพู 23 ก.ค. 2555, 01:56:26 น.
แพรวาทราบมั้ยคะว่ายายแหวนเสียชีวิตแล้ว


ศิลาริน 23 ก.ค. 2555, 06:12:52 น.
ขอบคุณทุกคนค่ะ
ปล.เดี๋ยวช่วงรีไรท์จะใส่รายละเอียดให้มากกว่านี้นะคะ ^^


ศิลาริน 23 ก.ค. 2555, 06:15:08 น.
ภาคอื่นของเรือนกุหลาบ โดยตรงไม่มี แต่จะเป็นเรื่องของพี่สาวอีกสามคน และอาจมีของแพรวาอีกค่ะ


เดิมเดิม 23 ก.ค. 2555, 12:17:27 น.
ขอบคุณค่ะ


wane 24 ก.ค. 2555, 01:16:59 น.
สนุกค่ะ แต่ตอนจบนี่ห้วนไปจริงๆ ด้วยค่ะ


ศิลาริน 24 ก.ค. 2555, 06:34:42 น.
ถ้ารีไรท์เสร็จจะเอาตอนจบมาลงใหม่อีกรอบนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นและการติดตามค่า^^


FonFonnie 24 ก.ค. 2555, 07:35:29 น.
มุกดาโดนแย่งซีนหมดเลยค่ะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account