เพทายพ่ายตะวัน
เมื่อเธอคือ กุหลาบแดง แห่ง "เรือนกุหลาบ" และเขาคือ ศัลยแพทย์ ผู้มีฝีปากเชือดเฉือนยิ่งกว่ามีดผ่าตัด..ยุทธการปราบพยศครั้งนี้..มีหัวใจเป็นเดิมพัน!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ ๓ ความหลังของศัลยแพทย์ ๒/๒
ร้านอาหารกึ่งบาร์แห่งนั้น ไม่มีเค้กก้อนโต มีเทียนปักล้อม พร้อมเปลวไฟดวงน้อย ไม่มีเสียงเพลงอวยพรวันเกิด อย่างที่เขาเคยชอบสมัยเด็กๆ ไม่มีพ่อ ไม่มีย่าละไม อยู่พร้อมหน้าเหมือนครั้งวารวัน ทว่ามีค็อกเทลอ่อนๆให้นั่งจิบ มีเพลงสากลคลอเคล้าบรรยากาศเบาๆ กับเพื่อนคู่หูที่ร่วมเรียนร่วมเที่ยวกันมาแต่ไหนแต่ไรอย่างเต้ แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว ไม่รู้สึกว่างโหวงเหมือนตอนอยู่บ้านคนเดียวท่ามกลางความผิดหวังอย่างเย็นวันนี้
“อยากได้เค้กก็บอกนะ ฉันจะสั่งบ๋อยมาเสิร์ฟก้อนโตๆเลย”
ศิระเอ่ยทีเล่นทีจริง เมื่อเห็นนัยน์ตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่คนเดียวของเพื่อนซี้
“ไอ้บ้า..ไม่ต้องหรอก อายเขา ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”
ชัดเจนรีบโบกมือปฏิเสธ ยกแก้วขึ้นจิบกลบเกลื่อนความทรงจำในอดีต
“ฉันรู้นะว่าแกคิดถึงพ่อ..ไง เขามาไม่ได้ล่ะซี”
“หยุดนะแก..ถ้าอยากเป็นเพื่อนกันต่อไป อย่าพูดเรื่องนี้กับฉันอีก”
ชัดเจนมองเพื่อนตาขวาง บอกเสียงเครียด
ศิระชินแล้วกับเสียงแข็งๆตาเขียวๆของเพื่อน เขาไม่ใช่สาวขวัญอ่อนที่จะขวัญกระเจิงง่ายๆ อย่างที่ชัดเจนตั้งใจให้เป็นเมื่อเขาอยู่ใกล้ผู้หญิงส่วนใหญ่
“เออ..ไม่พูดเรื่องแกก็ได้ งั้นฉันขอพูดเรื่องตัวเอง แกจะฟังไหมล่ะ”
“อยากพูดก็พูดไปซี ใครห้าม”
ศิระตาเป็นประกายทันที ประสานมือวางลงบนโต๊ะ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ราวกับเรื่องที่กำลังจะพูดสำคัญยิ่งยวด
“เฮ้ย ไอ้เต้..นี่แกอย่าบอกนะว่า แกชอบฉัน อึ๋ย..”
ชัดเจนผลักหน้าเพื่อนซี้ออกห่าง ทำท่าขยะแขยง
“ถึงฉันจะเกลียดผู้หญิง..แต่ฉันก็ไม่ได้ชอบไม้ป่าเดียวกันเว้ย”
“ไอ้บ้า..ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลย เป็นตุเป็นตะเชียวนะแก”
ศิระถอยหลังกลับไป ถอนหายใจอย่างเสียอารมณ์
“ฉันกำลังจะเล่าให้แกฟัง ว่าฉันไปเจอผู้หญิงคนนึงที่งานแต่งไอ้นัท”
“แล้วไงวะ..ผู้หญิงเดินกันเต็มบ้านเต็มเมือง แค่เจอผู้หญิงคนเดียว มันน่าตื่นเต้นตรงไหน”
ชัดเจนเอ่ยกลั้วหัวเราะ พลางจิ้มกับแกล้มในจานเข้าปาก
“ผู้หญิงคนนี้น่าทึ่งมาก..ให้ตายสิ ฉันไม่เคยเจอใครอย่างเธอเลย”
ศิระพูดเสียงอ่อนลง เมื่อภาพหญิงสาวลอยเข้ามาในห้วงคำนึงอีกครั้ง นัยน์ตาของเขาบอกแววนับถือ และชื่นชมอย่างปิดไม่มิด
“นี่แกยังไม่เข็ดหรือวะ ไอ้เต้..ผู้หญิงเพิ่งหักอกแกมาหยกๆ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่น่าไว้ใจขนานแท้”
ศิระทนฟังไม่ได้ ถึงขนาดต้องตบโต๊ะ
“ดูพูดเข้า..ทำยังกะผู้หญิงเป็นกิ้งกือ ไส้เดือน แกมันไม่มีศิลปะในหัวใจ..แล้วจะบอกให้นะ ฉันไม่ได้ถูกผู้หญิงหักอก เราแค่เข้ากันไม่ได้ เลยขอจากกันด้วยดี ก็เท่านั้นเอง”
“ใครว่าฉันไม่มีศิลปะ ฉันชอบปลูกกล้วยไม้ ชอบเดินป่า ชอบธรรมชาติ ฉันติสต์กว่าแกเยอะเว้ยเพื่อน”
ศิระโบกมือเป็นเชิงให้หยุดพล่าม เขารีบเข้าประเด็น
“เออ..เอาเหอะ ฟังเรื่องของฉันต่อดีกว่า ตอนนี้ฉันกำลังหาทาง..ทำไงดีวะให้ได้เจอเค้าอีก”
“ก็ไปหาซีวะ โทรไปก็ได้ ถามอะไรโง่ๆ”
คนถามอะไรโง่ๆ ชะโงกตัวพลางเอื้อมมือจะตบกะโหลกคนพูด ก็พอดีเจ้าตัวหลบทันเสียก่อน
“ถ้าฉันรู้เบอร์ รู้ที่อยู่เค้า ก็ง่ายน่ะซี จะเสียเวลามานั่งคิดทำไม”
“แล้วแม่ผู้หญิงที่น่าทึ่ง..ที่แกไม่เคยเจอใครเหมือน เธอเป็นใครวะ พูดมาตั้งนานฉันยังไม่รู้ข้อมูลอะไรเลยเนี่ย”
“เป็น Wedding Planner..”
ชัดเจนสำลักเครื่องดื่มออกมาทันที ก่อนถามเสียงดัง
“แกว่าไงนะ...Wedding Planner งานแต่งเจ้านัท?”
ศิระพยักหน้าหงึกหงัก
“ใช่..เค้าสนิทกับน้องฝอยทองด้วยนะ เอ..หรือว่าฉันจะเข้าทางน้องฝอยทองดี แกว่าไง?”
ชัดเจนสำรอกขึ้นมาอีกเป็นครั้งที่สอง
“อะไรนะ..สนิทกับยายเด็กหัวแข็งเปี่ยมรักนั่นด้วย..ตายๆ แต่ละคน”
“นี่ไอ้ชัด แกพูดมาดีๆนะเว้ย แต่ละคนเค้าทำไม..” ศิระเริ่มหงุดหงิด “แล้วน้องฝอยทองน่ะ ก็น้องสาวไอ้นัท คนกันเองแท้ๆ ทำไมต้องเรียกชื่อเค้าเสียเต็มยศขนาดนั้น”
“เอาเป็นว่าฉันตอบทีละคำถามแล้วกันนะ” ชัดเจนวางแก้วลง ทำสีหน้าจริงจัง
“แต่ละคนของแกน่ะ เหลือทนจริงๆว่ะ คนแรก ยายซาลาเปาแก้มป่อง wedding planner ของแกนั่นแหละ..โอย ปากดีชะมัดยาก พูดอะไรไปหน่อยเดียว สวนกลับเป็นสิบ ผู้หญิงอะไร ไม่มีความอ่อนหวานอย่างใครเขาบ้าง..แล้วน้องเจ้านัทก็อีกคน มาเป็นอินเทิร์นได้ไม่เท่าไหร่ ริอ่านมีปากมีเสียงกับสต๊าฟอย่างฉัน สอนอะไรไปนี่ไม่มีฟัง เถียงกลับลูกเดียว หัวแข็งสุดๆ พอกันทั้งสองคน สมแล้วที่คบกันได้”
ศิระฟังยังไม่ทันจบดี ก็รีบขัด
“แกไปว่าเค้าซาลาเปาได้ไงวะ ออกจะหน้าตาอิ่มเอิบ จิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ตาก็สวย การพูดการจาก็ฉลาด ฉะฉาน ความคิดเยี่ยม..นิสัย..”
ชัดเจนยกมือห้ามทัพก่อนที่เพื่อนจะสาธยายสรรพคุณเจ้าหล่อนอีกยืดยาว
“อะไร..พบกันหนเดียว รู้ไปถึงความคิดเค้าแล้ว”
“อ้าว แกไม่รู้อะไร ก็ที่ฉันกลับไปเข้าเคสถูกยิงวันนั้นได้ เพราะเธอนะรู้ไหม”
“ยังไงวะ?”
ชัดเจนนิ่วหน้า นึกไม่ออกว่าแม่สาว wedding planner จะมาเกี่ยวข้องยังไงกับการผ่าตัดของศิระ
“อ้าว..ก็วันนั้นน้องฝอยทองเธองอแง จะให้ฉันอยู่ต่อให้ได้ ไอ้เราก็ขี้ใจอ่อนกับผู้หญิงเสียด้วย เกือบไม่กลับแล้ว แต่พอคุณเพเข้ามาพูดแค่ประโยคเดียว น้องฝอยทองหยุดตื๊อฉันเลยนะแก”
“พูดอะไรวะ?”
“เธอก็พูดทำนองว่า ลองเป็นญาติน้องฝอยทองดูสิ เกิดถูกยิงมา จะยังรั้งฉันไว้อีกไหม..แล้วเธอก็กำชับฉันหน้าตาจริงจังเลยนะ ว่าให้รีบไปช่วยคนไข้ โอ้โห..น้ำใจประเสริฐที่สุด”
ชัดเจนทำเสียงในลำคอ พลางเหยียดยิ้ม
“แค่นี้เองหรือ..ที่แกบอกว่าความคิดเยี่ยม มนุษย์ทั่วไปเค้าก็คิดกันได้ทั้งนั้น”
เสียงแหลมปรี๊ดของสาวเจ้าลอยเข้ามาในโสตประสาทอีกครั้ง ชัดเจนก็เลยหลุดปาก
“ลองแกโดนเขาตะคอกใส่ หาว่าความคิดเลว ดูสิ..แกยังจะปลื้มเค้าอยู่ไหม”
ศิระยิ่งฟังยิ่งรู้สึกสะดุดหู เขาหลิ่วตามองเพื่อนอย่างจะจับผิด
“เอ๊ะๆ ชักจะยังไง แกไปด่าอะไรเขาถึงได้โดนสวนกลับ..แล้วนี่ไปเจอคุณเพเขาตอนไหน ฉันไม่น่ารีบกลับเลย..ถ้ารู้ว่าจะมีคู่แข่ง”
“ถุย!..แกคิดได้ไงว่าฉันจะไปหลงปลื้มหลงชอบยายซาลาเปาปากจัดอย่างนั้น สบายใจได้เลยไอ้เต้ ไม่มีทางเป็นไปได้.. say no ลูกเดียว!”
ศิระพยายามจ้องลึกไปในดวงตาคมกริบคู่นั้น เขาเห็นเงาบางอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจ
“ขอให้จริงเถอะ..ถ้าไม่คิดอะไรทำไมต้องทำเสียงสูงกลบเกลื่อนด้วยว่ะ เอาตรงๆเลยดีกว่า คู่แข่งจะได้เตรียมมือไว้แต่เริ่มต้น”
ชัดเจนรีบส่ายหัวดิก
“ไม่มีวัน..ฉันคอนเฟิร์ม คนอะไรชื่อเพ..แค่ชื่อก็น่าเกลียดแล้ว อย่าว่าแต่หน้าตา หรืออย่างอื่นเลย”
“เขาชื่อ เพทาย..เพ คือ ชื่อเล่นเว้ย น่าเกลียดตรงไหนไม่ทราบ”
“เออ..นั่นแหละ เอาเป็นว่าฉันไม่ยุ่งก็แล้วกัน ผู้หญิงคนนี้ แกลุยของแกคนเดียวเถอะ”
“ได้..แกพูดเองนะชัด เพราะตอนนี้ฉันนึกออกแล้ว ว่าจะเริ่มทำความรู้จักกับเธอยังไง”
ชัดเจนยักไหล่
“ก็เรื่องของแกสิ มาบอกฉันทำไม”
ศิระยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนขยาย
“ต้องบอกซี..เพราะพรุ่งนี้ฉันจะเริ่มที่ wedding studio ของคุณเมรี น้องฝอยทองชอบไปที่นั่น แล้วคุณเพก็เป็นเพื่อนสนิทของคุณเมรีอีกด้วย แต่ถ้าไม่เจอ วันต่อไปฉันจะเข้าทางไอ้นัท เพราะได้ข่าวว่าคุณเพก็สนิทกับมัน...แล้วแก..”
เขาชี้หน้าก่อนขอร้องแกมบังคับ
“ต้องไปกับฉัน ทุกครั้ง..อยู่กับฉันทุกที่ ที่มีคุณเพ!”
“เฮ้ย!..ทำไมงั้นวะ”
ศิระมองหน้าเพื่อน ก่อนตอบง่ายๆ
“ได้มีข้ออ้าง..ฉันลุยคนเดียวมันดูตั้งใจเกินไป”
“อยากได้เค้กก็บอกนะ ฉันจะสั่งบ๋อยมาเสิร์ฟก้อนโตๆเลย”
ศิระเอ่ยทีเล่นทีจริง เมื่อเห็นนัยน์ตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่คนเดียวของเพื่อนซี้
“ไอ้บ้า..ไม่ต้องหรอก อายเขา ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”
ชัดเจนรีบโบกมือปฏิเสธ ยกแก้วขึ้นจิบกลบเกลื่อนความทรงจำในอดีต
“ฉันรู้นะว่าแกคิดถึงพ่อ..ไง เขามาไม่ได้ล่ะซี”
“หยุดนะแก..ถ้าอยากเป็นเพื่อนกันต่อไป อย่าพูดเรื่องนี้กับฉันอีก”
ชัดเจนมองเพื่อนตาขวาง บอกเสียงเครียด
ศิระชินแล้วกับเสียงแข็งๆตาเขียวๆของเพื่อน เขาไม่ใช่สาวขวัญอ่อนที่จะขวัญกระเจิงง่ายๆ อย่างที่ชัดเจนตั้งใจให้เป็นเมื่อเขาอยู่ใกล้ผู้หญิงส่วนใหญ่
“เออ..ไม่พูดเรื่องแกก็ได้ งั้นฉันขอพูดเรื่องตัวเอง แกจะฟังไหมล่ะ”
“อยากพูดก็พูดไปซี ใครห้าม”
ศิระตาเป็นประกายทันที ประสานมือวางลงบนโต๊ะ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ราวกับเรื่องที่กำลังจะพูดสำคัญยิ่งยวด
“เฮ้ย ไอ้เต้..นี่แกอย่าบอกนะว่า แกชอบฉัน อึ๋ย..”
ชัดเจนผลักหน้าเพื่อนซี้ออกห่าง ทำท่าขยะแขยง
“ถึงฉันจะเกลียดผู้หญิง..แต่ฉันก็ไม่ได้ชอบไม้ป่าเดียวกันเว้ย”
“ไอ้บ้า..ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลย เป็นตุเป็นตะเชียวนะแก”
ศิระถอยหลังกลับไป ถอนหายใจอย่างเสียอารมณ์
“ฉันกำลังจะเล่าให้แกฟัง ว่าฉันไปเจอผู้หญิงคนนึงที่งานแต่งไอ้นัท”
“แล้วไงวะ..ผู้หญิงเดินกันเต็มบ้านเต็มเมือง แค่เจอผู้หญิงคนเดียว มันน่าตื่นเต้นตรงไหน”
ชัดเจนเอ่ยกลั้วหัวเราะ พลางจิ้มกับแกล้มในจานเข้าปาก
“ผู้หญิงคนนี้น่าทึ่งมาก..ให้ตายสิ ฉันไม่เคยเจอใครอย่างเธอเลย”
ศิระพูดเสียงอ่อนลง เมื่อภาพหญิงสาวลอยเข้ามาในห้วงคำนึงอีกครั้ง นัยน์ตาของเขาบอกแววนับถือ และชื่นชมอย่างปิดไม่มิด
“นี่แกยังไม่เข็ดหรือวะ ไอ้เต้..ผู้หญิงเพิ่งหักอกแกมาหยกๆ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่น่าไว้ใจขนานแท้”
ศิระทนฟังไม่ได้ ถึงขนาดต้องตบโต๊ะ
“ดูพูดเข้า..ทำยังกะผู้หญิงเป็นกิ้งกือ ไส้เดือน แกมันไม่มีศิลปะในหัวใจ..แล้วจะบอกให้นะ ฉันไม่ได้ถูกผู้หญิงหักอก เราแค่เข้ากันไม่ได้ เลยขอจากกันด้วยดี ก็เท่านั้นเอง”
“ใครว่าฉันไม่มีศิลปะ ฉันชอบปลูกกล้วยไม้ ชอบเดินป่า ชอบธรรมชาติ ฉันติสต์กว่าแกเยอะเว้ยเพื่อน”
ศิระโบกมือเป็นเชิงให้หยุดพล่าม เขารีบเข้าประเด็น
“เออ..เอาเหอะ ฟังเรื่องของฉันต่อดีกว่า ตอนนี้ฉันกำลังหาทาง..ทำไงดีวะให้ได้เจอเค้าอีก”
“ก็ไปหาซีวะ โทรไปก็ได้ ถามอะไรโง่ๆ”
คนถามอะไรโง่ๆ ชะโงกตัวพลางเอื้อมมือจะตบกะโหลกคนพูด ก็พอดีเจ้าตัวหลบทันเสียก่อน
“ถ้าฉันรู้เบอร์ รู้ที่อยู่เค้า ก็ง่ายน่ะซี จะเสียเวลามานั่งคิดทำไม”
“แล้วแม่ผู้หญิงที่น่าทึ่ง..ที่แกไม่เคยเจอใครเหมือน เธอเป็นใครวะ พูดมาตั้งนานฉันยังไม่รู้ข้อมูลอะไรเลยเนี่ย”
“เป็น Wedding Planner..”
ชัดเจนสำลักเครื่องดื่มออกมาทันที ก่อนถามเสียงดัง
“แกว่าไงนะ...Wedding Planner งานแต่งเจ้านัท?”
ศิระพยักหน้าหงึกหงัก
“ใช่..เค้าสนิทกับน้องฝอยทองด้วยนะ เอ..หรือว่าฉันจะเข้าทางน้องฝอยทองดี แกว่าไง?”
ชัดเจนสำรอกขึ้นมาอีกเป็นครั้งที่สอง
“อะไรนะ..สนิทกับยายเด็กหัวแข็งเปี่ยมรักนั่นด้วย..ตายๆ แต่ละคน”
“นี่ไอ้ชัด แกพูดมาดีๆนะเว้ย แต่ละคนเค้าทำไม..” ศิระเริ่มหงุดหงิด “แล้วน้องฝอยทองน่ะ ก็น้องสาวไอ้นัท คนกันเองแท้ๆ ทำไมต้องเรียกชื่อเค้าเสียเต็มยศขนาดนั้น”
“เอาเป็นว่าฉันตอบทีละคำถามแล้วกันนะ” ชัดเจนวางแก้วลง ทำสีหน้าจริงจัง
“แต่ละคนของแกน่ะ เหลือทนจริงๆว่ะ คนแรก ยายซาลาเปาแก้มป่อง wedding planner ของแกนั่นแหละ..โอย ปากดีชะมัดยาก พูดอะไรไปหน่อยเดียว สวนกลับเป็นสิบ ผู้หญิงอะไร ไม่มีความอ่อนหวานอย่างใครเขาบ้าง..แล้วน้องเจ้านัทก็อีกคน มาเป็นอินเทิร์นได้ไม่เท่าไหร่ ริอ่านมีปากมีเสียงกับสต๊าฟอย่างฉัน สอนอะไรไปนี่ไม่มีฟัง เถียงกลับลูกเดียว หัวแข็งสุดๆ พอกันทั้งสองคน สมแล้วที่คบกันได้”
ศิระฟังยังไม่ทันจบดี ก็รีบขัด
“แกไปว่าเค้าซาลาเปาได้ไงวะ ออกจะหน้าตาอิ่มเอิบ จิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ตาก็สวย การพูดการจาก็ฉลาด ฉะฉาน ความคิดเยี่ยม..นิสัย..”
ชัดเจนยกมือห้ามทัพก่อนที่เพื่อนจะสาธยายสรรพคุณเจ้าหล่อนอีกยืดยาว
“อะไร..พบกันหนเดียว รู้ไปถึงความคิดเค้าแล้ว”
“อ้าว แกไม่รู้อะไร ก็ที่ฉันกลับไปเข้าเคสถูกยิงวันนั้นได้ เพราะเธอนะรู้ไหม”
“ยังไงวะ?”
ชัดเจนนิ่วหน้า นึกไม่ออกว่าแม่สาว wedding planner จะมาเกี่ยวข้องยังไงกับการผ่าตัดของศิระ
“อ้าว..ก็วันนั้นน้องฝอยทองเธองอแง จะให้ฉันอยู่ต่อให้ได้ ไอ้เราก็ขี้ใจอ่อนกับผู้หญิงเสียด้วย เกือบไม่กลับแล้ว แต่พอคุณเพเข้ามาพูดแค่ประโยคเดียว น้องฝอยทองหยุดตื๊อฉันเลยนะแก”
“พูดอะไรวะ?”
“เธอก็พูดทำนองว่า ลองเป็นญาติน้องฝอยทองดูสิ เกิดถูกยิงมา จะยังรั้งฉันไว้อีกไหม..แล้วเธอก็กำชับฉันหน้าตาจริงจังเลยนะ ว่าให้รีบไปช่วยคนไข้ โอ้โห..น้ำใจประเสริฐที่สุด”
ชัดเจนทำเสียงในลำคอ พลางเหยียดยิ้ม
“แค่นี้เองหรือ..ที่แกบอกว่าความคิดเยี่ยม มนุษย์ทั่วไปเค้าก็คิดกันได้ทั้งนั้น”
เสียงแหลมปรี๊ดของสาวเจ้าลอยเข้ามาในโสตประสาทอีกครั้ง ชัดเจนก็เลยหลุดปาก
“ลองแกโดนเขาตะคอกใส่ หาว่าความคิดเลว ดูสิ..แกยังจะปลื้มเค้าอยู่ไหม”
ศิระยิ่งฟังยิ่งรู้สึกสะดุดหู เขาหลิ่วตามองเพื่อนอย่างจะจับผิด
“เอ๊ะๆ ชักจะยังไง แกไปด่าอะไรเขาถึงได้โดนสวนกลับ..แล้วนี่ไปเจอคุณเพเขาตอนไหน ฉันไม่น่ารีบกลับเลย..ถ้ารู้ว่าจะมีคู่แข่ง”
“ถุย!..แกคิดได้ไงว่าฉันจะไปหลงปลื้มหลงชอบยายซาลาเปาปากจัดอย่างนั้น สบายใจได้เลยไอ้เต้ ไม่มีทางเป็นไปได้.. say no ลูกเดียว!”
ศิระพยายามจ้องลึกไปในดวงตาคมกริบคู่นั้น เขาเห็นเงาบางอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจ
“ขอให้จริงเถอะ..ถ้าไม่คิดอะไรทำไมต้องทำเสียงสูงกลบเกลื่อนด้วยว่ะ เอาตรงๆเลยดีกว่า คู่แข่งจะได้เตรียมมือไว้แต่เริ่มต้น”
ชัดเจนรีบส่ายหัวดิก
“ไม่มีวัน..ฉันคอนเฟิร์ม คนอะไรชื่อเพ..แค่ชื่อก็น่าเกลียดแล้ว อย่าว่าแต่หน้าตา หรืออย่างอื่นเลย”
“เขาชื่อ เพทาย..เพ คือ ชื่อเล่นเว้ย น่าเกลียดตรงไหนไม่ทราบ”
“เออ..นั่นแหละ เอาเป็นว่าฉันไม่ยุ่งก็แล้วกัน ผู้หญิงคนนี้ แกลุยของแกคนเดียวเถอะ”
“ได้..แกพูดเองนะชัด เพราะตอนนี้ฉันนึกออกแล้ว ว่าจะเริ่มทำความรู้จักกับเธอยังไง”
ชัดเจนยักไหล่
“ก็เรื่องของแกสิ มาบอกฉันทำไม”
ศิระยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนขยาย
“ต้องบอกซี..เพราะพรุ่งนี้ฉันจะเริ่มที่ wedding studio ของคุณเมรี น้องฝอยทองชอบไปที่นั่น แล้วคุณเพก็เป็นเพื่อนสนิทของคุณเมรีอีกด้วย แต่ถ้าไม่เจอ วันต่อไปฉันจะเข้าทางไอ้นัท เพราะได้ข่าวว่าคุณเพก็สนิทกับมัน...แล้วแก..”
เขาชี้หน้าก่อนขอร้องแกมบังคับ
“ต้องไปกับฉัน ทุกครั้ง..อยู่กับฉันทุกที่ ที่มีคุณเพ!”
“เฮ้ย!..ทำไมงั้นวะ”
ศิระมองหน้าเพื่อน ก่อนตอบง่ายๆ
“ได้มีข้ออ้าง..ฉันลุยคนเดียวมันดูตั้งใจเกินไป”
ศิลาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ก.ค. 2555, 01:32:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ก.ค. 2555, 01:32:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1734
| << บทที่ ๓ ความหลังของศัลยแพทย์ ๑/๒ | บทที่ ๔ ดวลกันนัดแรก ๑/๒ >> |
chinagirl 26 ก.ค. 2555, 08:08:10 น.
น่าสนุกขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
น่าสนุกขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
nasa 27 ก.ค. 2555, 16:05:33 น.
ปาดจัดกันทั้งคู่ จะพังมั้ย
ปาดจัดกันทั้งคู่ จะพังมั้ย
ศิลาริน 28 ก.ค. 2555, 04:23:43 น.
^__^
^__^