แรกเริ่มเติมรัก
มาช่วยตามลุ้นความรักของแต่ละคู่กันนะคะ...
Tags: ความรัก
ตอน: ตอนที่ 7 รู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงก็ไม่รู้
ตอนที่ 7 รู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงก็ไม่รู้
“คุณดินอย่าไปสนใจเลยค่ะน้องภูมิแค่พูดเล่นน่ะค่ะ ใช่มั้ยคะน้องภูมิ”
“หนูปะ........”
เกือบไม่ทันแล้วมั้ยล่ะป่านเอ้ย มือไวเท่าความคิดฉันรีบเอามือปิดปากเด็กชายไว้ทั้งสองมือเพื่อไม่ให้เด็กชายภูมิพูดอะไรที่ทำอันตรายให้กับหัวใจฉันไปมากกว่านี้ ก่อนอุ้มเด็กชายขึ้น
“ขอบคุณมากนะคะคุณดินที่พาน้องภูมิเข้าห้องน้ำ ป่านขอตัวก่อนนะคะพี่เดือนคงตามหาน้องภูมิแล้ว”
“ครับ”
ฉันอุ้มเด็กชาย โดยเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้ เพราะมิเช่นนั้นแล้วหัวใจของฉันได้กระโดดออกมาเต้นให้คุณดินได้เห็นเป็นแน่
ห้องอาหารก็ยังคงครึกครื้นเหมือนเดิม บนเวทีก็ยังมีพนักงานของบริษัทครองไมค์อยู่บนนั้นสองสามคน พี่เดือนคงเห็นฉันกับน้องภูมิแล้วเธอจึงเดินตรงมาที่เราสองคนทันที
“ขอบคุณมากนะคะน้องป่าน ไปซนที่ไหนมาลูก”
“ไม่ได้ไปซนที่ไหนหรอกค่ะพอดีว่าน้องภูมิมาขอให้ป่านพาไปเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ”
“โอ้ย...นี่แหละค่ะยิ่งขอบคุณใหญ่เลยถ้าไม่ได้น้องป่านเจ้าภูมิคงได้เดินไปเองแน่ป่านนี้คงหลงไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
“แม่ครับหนูง่วงแล้ว...”
“อ่าวหรอลูกกี่ทุ่มแล้วล่ะเนี่ยทำไมวันนี้ง่วงเร็วจริง”
“สามทุ่มกว่าแล้วค่ะพี่เดือน”
“มิน่าล่ะ ปกติเจ้าภูมิเค้าจะเข้านอนตอนสองทุ่มครึ่งน่ะค่ะน้องป่าน งั้นพี่ขอตัวพาน้องภูมิขึ้นไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์พี่ป่านสิลูก”
“ราตรีสวัสดิ์ครับพี่ป่านแล้วก็ฝากพี่ป่านราตรีสวัสดิ์พี่ดินด้วยนะครับ”
“อะ...เอ่อ...ได้ค่ะเดี๋ยวพี่ป่านบอกพี่ดินให้นะคะ”
“ไปกันได้แล้วลูก ไปก่อนนะคะน้องป่าน”
“ค่ะพี่เดือน”
สองแม่ลูกเดินออกไปพร้อมเจ้าลูกชายก็ทิ้งภาระอันยิ่งใหญ่ไว้ว่าให้ฉันไปบอกราตรีสวัสดิ์คุณดินให้อีกต่างหาก แต่เรื่องนี้ที่จริงฉันไม่เห็นต้องซีเรียสขนาดนั้นก็ได้นี่นาไม่ไปบอกคุณดินน้องภูมิก็คงไม่รู้หรอก....
เกือบสามทุ่มครึ่งทุกคนจึงเริ่มทยอยกันออกจากห้องอาหาร และกลุ่มคนสุดท้ายที่เดินออกไปจากห้องนี้ก็คือฉัน พี่แก้ว บก. แล้วก็...คุณดิน สองหนุ่มเล่าวีรกรรมสมัยเรียนมัธยมของแต่ละฝ่ายอย่างดุเด็ดเผ็ดมันแต่ที่จะเผาสนุกเหลือเกินก็เห็นจะเป็นคุณ บก. ที่เผาคุณดินซะเกรียม ไม่บอกก็คงไม่รู้ว่าแมนๆอย่างคุณดินเคยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนมาก่อน
“งั้นก็แยกกันตรงนี้เลยนะคะบก. คุณดิน อาหารมื้อนี้เยี่ยมมากเลยค่ะ บก.”
“แน่นอนอยู่แล้วระดับบก.อธิปซะอย่าง”
“รู้ค่ะ เราสองคนขอตัวก่อนนะคะเจอกันพรุ่งนี้เช้านะคะสองหนุ่ม”
“อ้อคุณแก้วพรุ่งนี้เรานอนกางเต็นท์ คุณแจ้งทุกคนแล้วนะ”
“แน่นอนค่ะ บก. ระดับแก้วกาญจ์เรขาบก.ซะอย่าง”
“ตามนั้นครับราตรีสวัสดิ์สาวๆ”
“ตามนั้นค่ะหนุ่มๆ”
สองหนุ่มเดินจากไปพร้อมกับทิ้งรอยยิ้มไว้ให้ฉันได้ฝันดีตลอดทั้งคืน........
เช้าวันใหม่สดใสกว่าเดิมที่นี่อากาศหนาวกว่าที่กรุงเทพฯเยอะอย่างที่คุณน้ำบอกเอาไว้จริงๆ แต่หมอกที่ลงหนาทำให้ทัศนียภาพขุ่นมัวเล็กน้อย ก็นำมาซึ่งความสดชื่นได้ดีทีเดียว
เวลาแปดโมงตรงทุกคนพร้อมเดินทางต่อไปยังจุดสำหรับกางเต็นท์ ที่จะเป็นที่หลับที่นอนของทริปนี้สำหรับคืนสุดท้าย และตั้งแต่ลงมาฉันรู้สึกได้ว่าเด็กชายภูมิชักจะให้ความสนิทสนมกับคุณดินมากเป็นพิเศษ กับการพาเข้าห้องน้ำครั้งเดียวมันทำให้คนสองคนแถมยังต่างวัย สนิทสนมกันได้เร็วขนาดนั้นเลยหรือไง แต่จากอาการสนิทสนมของเด็กชายภูมิและการที่คุณดินมักจะมองมาทางที่ฉันยืนอยู่บ่อยๆ (ไม่ใช่ว่าคิดไปเอง หรือหลงตัวเองนะฉันรู้สึกและเห็นอย่างนั้นจริงๆ) ก็ทำให้ฉันรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงบอกไม่ถูกหวังว่าเด็กชายภูมิคงไม่ทำอะไรที่เป็นการกระตุ้นการทำงานของหัวใจฉันมากไปกว่านี้หรอกนะ........
“คุณดินอย่าไปสนใจเลยค่ะน้องภูมิแค่พูดเล่นน่ะค่ะ ใช่มั้ยคะน้องภูมิ”
“หนูปะ........”
เกือบไม่ทันแล้วมั้ยล่ะป่านเอ้ย มือไวเท่าความคิดฉันรีบเอามือปิดปากเด็กชายไว้ทั้งสองมือเพื่อไม่ให้เด็กชายภูมิพูดอะไรที่ทำอันตรายให้กับหัวใจฉันไปมากกว่านี้ ก่อนอุ้มเด็กชายขึ้น
“ขอบคุณมากนะคะคุณดินที่พาน้องภูมิเข้าห้องน้ำ ป่านขอตัวก่อนนะคะพี่เดือนคงตามหาน้องภูมิแล้ว”
“ครับ”
ฉันอุ้มเด็กชาย โดยเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้ เพราะมิเช่นนั้นแล้วหัวใจของฉันได้กระโดดออกมาเต้นให้คุณดินได้เห็นเป็นแน่
ห้องอาหารก็ยังคงครึกครื้นเหมือนเดิม บนเวทีก็ยังมีพนักงานของบริษัทครองไมค์อยู่บนนั้นสองสามคน พี่เดือนคงเห็นฉันกับน้องภูมิแล้วเธอจึงเดินตรงมาที่เราสองคนทันที
“ขอบคุณมากนะคะน้องป่าน ไปซนที่ไหนมาลูก”
“ไม่ได้ไปซนที่ไหนหรอกค่ะพอดีว่าน้องภูมิมาขอให้ป่านพาไปเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ”
“โอ้ย...นี่แหละค่ะยิ่งขอบคุณใหญ่เลยถ้าไม่ได้น้องป่านเจ้าภูมิคงได้เดินไปเองแน่ป่านนี้คงหลงไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
“แม่ครับหนูง่วงแล้ว...”
“อ่าวหรอลูกกี่ทุ่มแล้วล่ะเนี่ยทำไมวันนี้ง่วงเร็วจริง”
“สามทุ่มกว่าแล้วค่ะพี่เดือน”
“มิน่าล่ะ ปกติเจ้าภูมิเค้าจะเข้านอนตอนสองทุ่มครึ่งน่ะค่ะน้องป่าน งั้นพี่ขอตัวพาน้องภูมิขึ้นไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์พี่ป่านสิลูก”
“ราตรีสวัสดิ์ครับพี่ป่านแล้วก็ฝากพี่ป่านราตรีสวัสดิ์พี่ดินด้วยนะครับ”
“อะ...เอ่อ...ได้ค่ะเดี๋ยวพี่ป่านบอกพี่ดินให้นะคะ”
“ไปกันได้แล้วลูก ไปก่อนนะคะน้องป่าน”
“ค่ะพี่เดือน”
สองแม่ลูกเดินออกไปพร้อมเจ้าลูกชายก็ทิ้งภาระอันยิ่งใหญ่ไว้ว่าให้ฉันไปบอกราตรีสวัสดิ์คุณดินให้อีกต่างหาก แต่เรื่องนี้ที่จริงฉันไม่เห็นต้องซีเรียสขนาดนั้นก็ได้นี่นาไม่ไปบอกคุณดินน้องภูมิก็คงไม่รู้หรอก....
เกือบสามทุ่มครึ่งทุกคนจึงเริ่มทยอยกันออกจากห้องอาหาร และกลุ่มคนสุดท้ายที่เดินออกไปจากห้องนี้ก็คือฉัน พี่แก้ว บก. แล้วก็...คุณดิน สองหนุ่มเล่าวีรกรรมสมัยเรียนมัธยมของแต่ละฝ่ายอย่างดุเด็ดเผ็ดมันแต่ที่จะเผาสนุกเหลือเกินก็เห็นจะเป็นคุณ บก. ที่เผาคุณดินซะเกรียม ไม่บอกก็คงไม่รู้ว่าแมนๆอย่างคุณดินเคยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนมาก่อน
“งั้นก็แยกกันตรงนี้เลยนะคะบก. คุณดิน อาหารมื้อนี้เยี่ยมมากเลยค่ะ บก.”
“แน่นอนอยู่แล้วระดับบก.อธิปซะอย่าง”
“รู้ค่ะ เราสองคนขอตัวก่อนนะคะเจอกันพรุ่งนี้เช้านะคะสองหนุ่ม”
“อ้อคุณแก้วพรุ่งนี้เรานอนกางเต็นท์ คุณแจ้งทุกคนแล้วนะ”
“แน่นอนค่ะ บก. ระดับแก้วกาญจ์เรขาบก.ซะอย่าง”
“ตามนั้นครับราตรีสวัสดิ์สาวๆ”
“ตามนั้นค่ะหนุ่มๆ”
สองหนุ่มเดินจากไปพร้อมกับทิ้งรอยยิ้มไว้ให้ฉันได้ฝันดีตลอดทั้งคืน........
เช้าวันใหม่สดใสกว่าเดิมที่นี่อากาศหนาวกว่าที่กรุงเทพฯเยอะอย่างที่คุณน้ำบอกเอาไว้จริงๆ แต่หมอกที่ลงหนาทำให้ทัศนียภาพขุ่นมัวเล็กน้อย ก็นำมาซึ่งความสดชื่นได้ดีทีเดียว
เวลาแปดโมงตรงทุกคนพร้อมเดินทางต่อไปยังจุดสำหรับกางเต็นท์ ที่จะเป็นที่หลับที่นอนของทริปนี้สำหรับคืนสุดท้าย และตั้งแต่ลงมาฉันรู้สึกได้ว่าเด็กชายภูมิชักจะให้ความสนิทสนมกับคุณดินมากเป็นพิเศษ กับการพาเข้าห้องน้ำครั้งเดียวมันทำให้คนสองคนแถมยังต่างวัย สนิทสนมกันได้เร็วขนาดนั้นเลยหรือไง แต่จากอาการสนิทสนมของเด็กชายภูมิและการที่คุณดินมักจะมองมาทางที่ฉันยืนอยู่บ่อยๆ (ไม่ใช่ว่าคิดไปเอง หรือหลงตัวเองนะฉันรู้สึกและเห็นอย่างนั้นจริงๆ) ก็ทำให้ฉันรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงบอกไม่ถูกหวังว่าเด็กชายภูมิคงไม่ทำอะไรที่เป็นการกระตุ้นการทำงานของหัวใจฉันมากไปกว่านี้หรอกนะ........
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ส.ค. 2555, 18:08:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ส.ค. 2555, 18:08:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1625
| << ตอนที่ 6 พี่ดินคนนี้ใช่...คุณดินแฟนพี่ป่านหรือเปล่า | ตอนที่ 8 เสื้อของคุณดิน (น้ำตกธารดาว) >> |