บุหงาซ่อนกลิ่น (ช่องสามซื้อลิขสิทธิ์แล้ว)
ด้วยความรู้สึกผิด เขาจึงติดตามชดใช้
จนกลับกลาย...มาเป็นความรัก
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
สิมิลัน มายาวี เจ้าของฉายาสาวฮอตทะเลร้อนไม่เข้าใจเล้ย! ว่าทำไมในละครถึงชอบให้พระเอกข่มขืนนางเอก แล้วตอนท้ายนางเอกก็ดันไปหลงรักผู้ชายเฮงซวยจำพวกนั้นเสียด้วย
เพราะวันที่ฝันร้ายเกิดขึ้นกับเธอ หญิงสาวเกลียดปัณณ์ รัชนาถ จนแทบไม่อยากเห็นหน้า ถ้าฆ่าเขาให้ตายคามือได้โดยไม่ติดคุก เธอก็คงทำไปแล้วแน่ๆ
แต่แล้วเมื่อข่าวหลุดลอดออกไป แทนที่ผู้คนจะเห็นใจว่าเธอถูกกระทำ กลับหาว่าเธอจงใจยั่วซูเปอร์สตาร์หมายเลขหนึ่งของวงการ ทั้งยังวางแผนแบล็คเมล์กะจับเขาให้อยู่มือเสียอีก
โอ๊ย! โลกนี้มันเป็นอะไรกันไปหมดแล้วนี่!
ครั้นจะลุกขึ้นมาทวงศักดิ์ศรี ใครล่ะจะเชื่อ ในเมื่อเธอเป็นแค่ตัวอิจฉาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่นางเอกที่จะเรียกร้องความเห็นใจจากใครได้เลย
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
“ค่าตัวแพงไม่เบานะ” เสียงห้าวที่ดังมาจากด้านหลังหยุดย่างก้าวของเธอได้ชะงัดนัก
หญิงสาวตัวชาวาบ หันขวับมาตวัดมองเจ้าของเสียงทันควัน ปัณณ์ในเครื่องแต่งกายชุดใหม่เดินลงบันไดโค้งมายืนอยู่ตรงหน้า
“ถึงฉันจะถ่ายแบบชุดว่ายน้ำมันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันขายตัว”
“แต่งตัวยิ่งกว่าผู้หญิงกลางเมือง ยังจะปฏิเสธอีก เธอนี่โชคดีเหลือเกินนะ ยายเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คืนเดียวเรียกได้ตั้งยี่สิบล้าน!”
ดวงตาสิมิลันวาวจ้าราวแม่เสือ กระนั้นกลับมีหยาดน้ำวาวๆ คลอเต็มหน่วย หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น รวบรวมทุกกำลังใจที่เหลืออยู่น้อยนิด ย้ำกับตัวเองว่าให้เข้มแข็งเข้าไว้ หากจะตายก็ขอไปตายที่อื่น อย่าให้ผู้ชายคนนี้เห็นความอ่อนแอของเธอเด็ดขาด อย่าให้เขาหัวเราะเยาะ เย้ยหยันเธอได้อีก
หญิงสาวเชิดหน้า แต้มยิ้มเหยียด “ก็คงไม่โชคดีเหมือนไอ้เฒ่าตัณหากลับอย่างคุณหรอก แก่ขนาดนี้แล้วยังอุตส่าห์ได้เคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างฉันน่ะ”
จนกลับกลาย...มาเป็นความรัก
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
สิมิลัน มายาวี เจ้าของฉายาสาวฮอตทะเลร้อนไม่เข้าใจเล้ย! ว่าทำไมในละครถึงชอบให้พระเอกข่มขืนนางเอก แล้วตอนท้ายนางเอกก็ดันไปหลงรักผู้ชายเฮงซวยจำพวกนั้นเสียด้วย
เพราะวันที่ฝันร้ายเกิดขึ้นกับเธอ หญิงสาวเกลียดปัณณ์ รัชนาถ จนแทบไม่อยากเห็นหน้า ถ้าฆ่าเขาให้ตายคามือได้โดยไม่ติดคุก เธอก็คงทำไปแล้วแน่ๆ
แต่แล้วเมื่อข่าวหลุดลอดออกไป แทนที่ผู้คนจะเห็นใจว่าเธอถูกกระทำ กลับหาว่าเธอจงใจยั่วซูเปอร์สตาร์หมายเลขหนึ่งของวงการ ทั้งยังวางแผนแบล็คเมล์กะจับเขาให้อยู่มือเสียอีก
โอ๊ย! โลกนี้มันเป็นอะไรกันไปหมดแล้วนี่!
ครั้นจะลุกขึ้นมาทวงศักดิ์ศรี ใครล่ะจะเชื่อ ในเมื่อเธอเป็นแค่ตัวอิจฉาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่นางเอกที่จะเรียกร้องความเห็นใจจากใครได้เลย
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
“ค่าตัวแพงไม่เบานะ” เสียงห้าวที่ดังมาจากด้านหลังหยุดย่างก้าวของเธอได้ชะงัดนัก
หญิงสาวตัวชาวาบ หันขวับมาตวัดมองเจ้าของเสียงทันควัน ปัณณ์ในเครื่องแต่งกายชุดใหม่เดินลงบันไดโค้งมายืนอยู่ตรงหน้า
“ถึงฉันจะถ่ายแบบชุดว่ายน้ำมันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันขายตัว”
“แต่งตัวยิ่งกว่าผู้หญิงกลางเมือง ยังจะปฏิเสธอีก เธอนี่โชคดีเหลือเกินนะ ยายเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คืนเดียวเรียกได้ตั้งยี่สิบล้าน!”
ดวงตาสิมิลันวาวจ้าราวแม่เสือ กระนั้นกลับมีหยาดน้ำวาวๆ คลอเต็มหน่วย หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น รวบรวมทุกกำลังใจที่เหลืออยู่น้อยนิด ย้ำกับตัวเองว่าให้เข้มแข็งเข้าไว้ หากจะตายก็ขอไปตายที่อื่น อย่าให้ผู้ชายคนนี้เห็นความอ่อนแอของเธอเด็ดขาด อย่าให้เขาหัวเราะเยาะ เย้ยหยันเธอได้อีก
หญิงสาวเชิดหน้า แต้มยิ้มเหยียด “ก็คงไม่โชคดีเหมือนไอ้เฒ่าตัณหากลับอย่างคุณหรอก แก่ขนาดนี้แล้วยังอุตส่าห์ได้เคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างฉันน่ะ”
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ ๔
เสียงกริ่งจากลิฟต์ที่ดังขึ้น เรียกให้ปัณณ์เหลียวไปมองนาฬิกาด้วยความพึงใจ
“พี่ดาเก่งเว้ย จัดการได้เร็วชะมัด” เขาพึมพำขณะยิ้มกริ่มยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มจนหมดแล้วออกมาจากห้องที่กั้นไว้เป็นส่วนชมภาพยนตร์ เมื่อพบว่าสตรีที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือสิมิลัน มายาวี ชายหนุ่มก็เลิกคิ้วนิดๆ ด้วยความประหลาดใจระคนด้วยความตื่นเต้นแปลกๆ กระนั้นก็ยังไม่วายผายมือตามมารยาทด้วยความเคยชิน
“สวัสดีครับ เป็นเกียรติมากที่ได้ต้อนรับคุณ เชิญครับ”
ปัณณ์อมยิ้ม นึกพอใจที่ดาลัดทำตามคำขอได้เก่งเหลือเชื่อ เมื่อเขาเรียกร้องสิมิลัน เธอก็หามาส่งให้จนได้ แม้จะไม่แน่ใจนักว่าปูมหลังของผู้หญิงตรงหน้า ‘ดี’ สมกับที่หวังหรือไม่ก็ตาม แต่ชายหนุ่มค่อนข้างมั่นใจว่าด้วยรูปร่างหน้าตา การแต่งเนื้อแต่งตัว รวมถึงผลงานการแสดงระดับตุ๊กตาทองของผู้หญิงคนนี้ อย่างน้อยเธอคงจะบริการเขาได้ประทับใจ และแสดงได้สมบทสมบาทอย่างที่เขาอยากเห็น
ชายหนุ่มกวาดตามองร่างแน่งน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างตรวจตรา ยิ่งมองใกล้ๆ รูปร่างอวบอัดของสิมิลันกลับยวนตายิ่งกว่าครั้งได้เห็นกันในระยะไกลเสียอีก
ที่เขาเคยปรามาสให้ดาลัดฟัง ไม่ผิดจากความจริงเลยสักนิด ผู้หญิงคนนี้ขอแค่เงินมา...ผ้าก็หลุด!
ดวงตาคมกวาดมองท่าทางตื่นตาของหญิงสาวที่กำลังสำรวจห้องเพนต์เฮ้าส์ของเขา แล้วแต้มยิ้มนิดๆ ด้วยความพึงใจ
สิมิลันมองรูปร่างสูงล่ำสัน และใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายตรงหน้าด้วยอาการอึ้งไปนาน คาดไม่ถึงว่าคนที่จะจ้างเธอถ่ายแบบคือพระเอกชื่อดังที่สุดของวงการในขณะนี้ พระเอก...ที่กำลังจะได้ร่วมงานแสดงละครเรื่องใหม่กับเธอพอดี
หญิงสาวยิ้มออก ใจมาเป็นกองเมื่อพอจะเดาเหตุการณ์ได้ลางๆ มีข่าวหลุดออกมาหลายอาทิตย์แล้วว่าแอบโซลูตเจมส์กำลังมองหาพรีเซนเตอร์คนใหม่ ค่าตัวสูงตั้งแปดหลัก
หรือว่า...นี่จะเป็นข่าวดี ปัณณ์อาจจะรับคำสั่งจากพี่สาวมาทาบทามให้เธอเซ็นสัญญากับบริษัท แล้วก็คงวางแผนจะเปิดตัวด้วยการถ่ายแบบวาบหวิวกระมัง แน่นอนว่าผู้หญิงเกือบเปลือยจะเน้นความโดดเด่นของเครื่องเพชรได้อย่างแสนมหัศจรรย์ มิน่า...งามตาถึงบอกว่าพี่ปัญพร้อมสู้ค่าตัวเต็มที่
“มาเหนื่อยๆ จะดื่มอะไรก่อนดีไหม”
สิมิลันฝืนยิ้ม “ขอเป็นน้ำเปล่าดีกว่าค่ะ”
ชายหนุ่มอมยิ้ม “ไม่ต้องกลัว ผมไม่มอมยาเธอหรอกน่า”
“ตะ...แต่...” สิมิลันทำท่าจะปฏิเสธ ทว่าก็ช้ากว่าปัณณ์ที่เข้าไปด้านหลังเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม หยิบแก้วอีกใบและขวดเจียระไนบรรจุบรั่นดีออกมารินส่งให้
หญิงสาวเหลือบมองน้ำสีอำพันในแก้ว แล้วฝืนยิ้มเอื้อมมือไปรับมาถือไว้ตามมารยาท เมื่อเขาชูแก้วขึ้นเป็นเชิงชวนดื่ม สิมิลันจึงยกแก้วขึ้นแตะริมฝีปากทำท่าเหมือนจิบแต่กลับไม่ยอมให้แอลกอฮอล์ผ่านริมฝีปากเข้าไปได้เด็ดขาด
คลุกคลีอยู่ในวงการมานาน สิมิลันมีหรือจะไม่รู้ว่าห้ามดื่มแอลกอฮอล์ตอนที่เหนื่อยจัดๆ และยามท้องว่างเด็ดขาด เพราะมันจะทำให้เมาได้ง่ายกว่าปกติ
การที่เธอกินช็อกโกแลตรองท้องมาก็ยิ่งไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเลย เพราะแอลกอฮอล์กับของหวานจะทำปฏิกิริยากันสูบฉีดแอลกอฮอล์ไปทั่วร่างได้เร็วขึ้น เมาเร็วกว่าเดิมเข้าไปใหญ่
สิมิลันรู้ดีว่าสภาพของเธอในตอนนี้ หากดื่มแอลกอฮอล์ไปแค่นิดเดียวก็เมาได้แล้ว ยิ่งบรั่นดี ดีกรีสูงกว่าเหล้าอื่นๆ ทั่วไป เธอยิ่งไม่ควรเสี่ยง
ชายหนุ่มนั่งลงตรงข้าม “เพื่อเป็นการสร้างความคุ้นเคย ผมว่าเราน่าจะคุยกันบ้างนะ”
“ดีค่ะ” สีหน้าสิมิลันกระตือรือร้น
“งั้นเราจะเริ่มต้นด้วยการคุยกันเรื่องอะไรดี” ปัณณ์ยิ้มมีเลศนัย
“เริ่มที่ขอบเขตของงานดีไหมคะ”
“เธอก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าขอบเขตของงานควรจะครอบคลุมแค่ไหน ไม่เห็นต้องถามเลย” ปัณณ์หัวเราะขันๆ
“ขืนเราเอารายละเอียดมาคุยกันตรงนี้หมด มันจะกลายเป็นการค้าไปเสียเปล่าๆ เธอไม่คิดอย่างนั้นเหรอ ผมอยากให้มันเป็นเรื่องของศิลปะมากกว่านะ”
คนฟังมีสีหน้าเก้อๆ ”ปกติเวลาทำงาน เราก็ต้องคุยรายละเอียดกันให้เข้าใจก่อนไม่ใช่เหรอคะ ทั้งเรื่องเนื้องาน ค่าตัว แล้วก็ระยะเวลาทำงาน”
ชายหนุ่มจึงถาม “งั้นเธอบอกมาสิว่าต้องการเท่าไหร่ ผมเซ็นเช็คให้ล่วงหน้าก็ได้นะ”
สิมิลันตาโต ไม่เคยรู้เลยว่าแอบโซลูตเจมส์มีนโยบายจ่ายเงินก่อนลงมือทำงานด้วย หญิงสาวยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกาย
คนมองอมยิ้ม เสริมว่า “และถ้าหากว่าถูกใจ ผมยินดีจะจ่ายให้เธอเป็นสองเท่าก็ยังได้”
สิมิลันนึกถึงอัตราค่าถ่ายแบบที่เธอได้รับอยู่แล้วสะดุ้ง
“คุณรู้หรือเปล่าว่าค่าแรงดิฉันในการทำงานต่อครั้งอยู่ที่อัตราไหน พูดแบบนี้ฉันอาจทำให้คุณหมดตัวได้เลยนะคะ” หญิงสาวแซวยิ้มๆ
“เธออยากให้จ่ายเป็นเงินหรือเครื่องเพชรล่ะ”
“เครื่องเพชรเหรอคะ” หะแรกหญิงสาวเกือบจะอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แต่เมื่อระลึกได้ว่าเขาเป็นเจ้าของร้านเพชร เธอจึงยิ้มเขิน พอจะเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้คงจะรวยสุดๆ แน่นอน เงินที่เขาจะจ่ายให้เธอจึงได้เล็กน้อยมากจนแทบไม่สะดุ้งสะเทือนเลย
ปัณณ์ขยับลุกขึ้นมานั่งข้างๆ สิมิลัน
หญิงสาวสะดุ้งผงะออกห่างอัตโนมัติ “เอ้อ...คุณปัญคะ...”
ทว่าเจ้าของห้องไม่สนใจ เขาจับมือสิมิลันที่ประคองแก้วบรั่นดีเอาไว้ขึ้นจ่อริมฝีปากเธอ พร้อมกับกระซิบ “ดื่มซะหน่อยสิ ท่าทางเธอจะตื่นเต้นนะ”
สิมิลันตกใจ รีบชักมือออกจากการเกาะกุมของเขา แล้วผละออกห่างเว้นระยะเล็กน้อย
“ถ้าเธอไม่ดื่ม ผมจะถือว่าเธอรังเกียจนะ สิมิลัน เอ...หรือจะให้ฉันเรียกเธอว่าแซมดี”
“แซมเป็นแค่ชื่อในวงการที่ตั้งขึ้นใหม่เท่านั้นเองค่ะ พี่งามบอกว่าให้ฟังดูฝรั่งๆ หน่อย จะได้ขายได้”
“ชื่อจริงๆ ของเธอคืออะไรหรือ บอกได้ไหม”
“ชื่อตองค่ะ” หญิงสาวฝืนยิ้ม และเมื่อเห็นเขาทำท่าจะขยับเข้ามาใกล้อีก ความหวงตัวและไม่ชอบให้ใครเข้าถึงเนื้อตัวได้ง่ายนัก ก็เลยรีบยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมดทันควันเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายมีข้ออ้างเข้ามาประชิดตัวอีก สายน้ำร้อนฉ่าพุ่งวาบเป็นทางจากลำคอลงไปถึงกระเพาะจนรู้สึกได้เลยทีเดียว
สิมิลันรีบฉวยโอกาสนั้นผละออกนั่งห่างๆ เอื้อมไปหยิบแก้วน้ำเย็นดื่มตามลงไปทั้งหมดทันที พยายามย้ำให้ตัวเองสบายใจว่าปกติเวลาไปตามงานเลี้ยงต่างๆ เธอก็ดื่มเป็นประจำอยู่แล้ว นี่ดื่มแค่แก้วเดียวไม่น่าจะมีปัญหา
หญิงสาวยังไม่ลืมประเด็นเดิม จึงถามถึงเพื่อให้แน่ใจ “คุณจ่ายค่าจ้างเป็นเครื่องเพชรจริงเหรอคะ”
เสียงหัวเราะต่ำๆ ในลำคอบอกให้รู้ว่าเขาพอใจไม่น้อยที่ได้ยินเช่นนั้น
“ได้ทั้งนั้นแหละ ถ้าเธอต้องการ”
“อ้อ...ค่ะ แล้ว...มันจะโป๊มากไหมคะ ต้องถอดหมดทุกชิ้นเลยหรือเปล่า” ในที่สุดเธอก็ถามถึงสิ่งที่กังวลออกมา
“แล้วแต่เธอสิ อยากจะถอดกี่ชิ้นก็ได้ทั้งนั้น ผมตามใจเธอ”
สิมิลันยิ้มกว้าง “ทำอย่างนั้นได้ด้วยเหรอคะ”
เสียงหัวเราะหึๆ ของเขา ทำให้หญิงสาวเก้อเขิน “ถ้าถามซอกแซกเกินไป ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไร ตกลงกันก่อนอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ท่าทางเธอดูตื่นๆ นะ ทำงานนี้มานานแล้วหรือ”
“แซมนึกว่าคุณทราบอยู่แล้วเสียอีก นี่มันเป็นอาชีพที่ทำให้แซมแจ้งเกิดในวงการเลยนี่คะ เพียงแต่ว่าเมื่อก่อนมันก็ไม่ติดเรตมากขนาดนี้น่ะค่ะ” สิมิลันยิ้มแหย สมัยเข้าวงการใหม่ๆ เธอถ่ายแบบเสื้อผ้าวัยรุ่นเลียนแบบสาวญี่ปุ่น แต่พออายุมากขึ้น ความยาวของเสื้อผ้าก็หดสั้นลงเรื่อยๆ จนล่าสุดเป็นชุดว่ายน้ำแบบสองชิ้น และตอนนี้เธอกำลังเจรจาเพื่อถ่ายแบบกึ่งเปลือย บางทีหญิงสาวก็อดกังวลไม่ได้ว่าถ้าขืนอยู่ในวงการนี้ต่อไป วันหน้าเธออาจต้องถึงขนาดถ่ายแบบชนิดไม่เหลือผ้าติดตัวเลยสักชิ้นก็เป็นได้!
“ตั้งแต่เข้าวงการเลยเหรอ”
“ค่ะ แต่แซมเลือกงานนะคะ ไม่ใช่ว่ารับทุกงานหรอก อย่างน้อยก็ต้องรักษาภาพลักษณ์ตัวเองบ้าง ขืนซี้ซั้วรับงานเปรอะไปหมด ใครเขาจะอยากได้ตองไปทำงานให้ล่ะคะ หน้าเกร่อเซ็งกันหมดพอดี” หญิงสาวอวดอย่างจะเอาหน้า ให้เจ้าของสินค้าพอใจว่าการได้ตัวเธอไปเป็นพรีเซนเตอร์ และถ่ายแบบโฆษณาเครื่องเพชรให้ ย่อมต้องน่าสนใจแน่นอน เพราะเธอมิใช่จะยอมรับงานถ่ายแบบบ่อยๆ
“นั่นสินะ ผมไม่น่าถามอะไรโง่ๆ เธอหุ่นดี สวย หมดจดขนาดที่ใครเห็นก็ต้องตะลึง เหมาะกับอาชีพนี้ ท่าทางเธอจะเก่งไม่ใช่น้อยนะเนี่ย”
“ไม่เก่งหรอกค่ะ ยังต้องให้รุ่นพี่แนะนำอีกเยอะ” สิมิลันถ่อมตัว
“เธอก็รู้ว่าเรื่องอย่างนี้มันเป็นพรสวรรค์ สอนกันได้ที่ไหนล่ะ” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม รินบรั่นดีดื่มอีกครั้ง แล้วนั่งเอนพิงพนักมองใบหน้าของสิมิลันด้วยอาการพิจารณา
“อ้อ...เธออายุเท่าไหร่ บรรลุนิติภาวะหรือยัง” ปัณณ์ย่อมไม่อยากมีปัญหาทางกฎหมายด้วยการมีความสัมพันธ์กับผู้เยาว์
“ต้องตอบคำถามนี้ด้วยหรือคะ” สิมิลันงง แค่จ้างมาถ่ายแบบไม่เห็นจะต้องรู้อายุของเธอเลยนี่นา
“ทำไมล่ะ คนทั้งประเทศก็รู้อายุเธออยู่แล้ว บอกฉันหน่อยไม่ได้หรือไง”
“ย่างยี่สิบเอ็ดค่ะ” สิมิลันก้มลงหลบตาอีกฝ่ายทันที เมื่อเห็นดวงตาเขาทอประกายวิบวับประหลาด
“รู้ไหม...ผมอายุเท่าไหร่”
“มะ เอ่อ ไม่ทราบค่ะ”
“มากกว่าเธอเป็นรอบเชียวล่ะ หวังว่า...เธอคงไม่ถือสานะ”
หญิงสาวเริ่มอึดอัดเมื่อเห็นสายตากรุ้มกริ่มคู่นั้น กอปรกับเริ่มรู้สึกมึน จึงเหลียวหน้าแลหลัง บางทีถ้าได้ไปล้างหน้าสักหน่อย อาการมึนๆ ห้องโคลงๆ ที่เป็นอยู่อาจจะดีขึ้นก็ได้
“แซมขออนุญาตใช้ห้องน้ำหน่อยได้ไหมคะ”
ปัณณ์กางข้อศอกวางไว้บนพนักโซฟามือหนึ่งลูบปลายคางริมฝีปากแต้มยิ้มนิดๆดวงตาวิบวับ ขณะอีกมือไล้ปลายนิ้วไปตามเรียวแขนขาวผ่องอย่างหยอกเย้า “เธอพร้อมแล้วหรือ”
สิมิลันขยับตัวออกห่างด้วยความตกใจ “คุณปัณณ์คะ กรุณาให้เกียรติดิฉันด้วย”
ปัณณ์หัวเราะก้อง ท่าทางเหมือนถูกใจอะไรบางอย่าง เขาลุกขึ้นแล้วชี้ทางไปห้องน้ำ “โอเคๆ ห้องน้ำอยู่ทางโน้น เชิญตามสบายเลย อ้อ...แสดงให้สุดฝีมือเลยนะ ถ้าพอใจฉันจะมีรางวัลพิเศษให้ด้วย”
สิมิลันซึ่งเริ่มอึดอัดกับท่าทีแปลกๆ ของชายหนุ่ม ไม่สนใจฟังคำพูดของเขาแต่รีบผุดลุกขึ้นทันที พึมพำ “ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวสะบัดศีรษะขับไล่อาการมึนที่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ รีบเดินไปที่ห้องน้ำแล้วล๊อกกลอนทันที มือแบบบางรั้งเคาน์เตอร์ไว้แน่น เมื่อบังคับตัวเองให้ยืนตรงๆ ได้แล้ว จึงล้างหน้าด้วยน้ำเย็น ก่อนตบหน้าตัวเองแรงๆ ด้วยความหวังว่าจะรู้สึกดีขึ้น
เธอมองรอยยิ้มเบลอบนกระจกอย่างครึ้มๆ ขณะกวาดตาสำรวจห้องน้ำหรูหราด้วยความทึ่ง
เฮอะ! อีตานี่แกรวยขนาดนี้นี่เอง ถึงได้มีปัญญาจ้างเธอถ่ายแบบ แถมยังมีหน้ามาเสนอจะจ่ายค่าตัวเป็นเครื่องเพชรอีกด้วย
หญิงสาวหายใจเข้าลึก กำมือแน่นๆ แล้วปล่อยหลายๆ ครั้งเพื่อเรียกสติและรวบรวมเรี่ยวแรงออกไปเจรจาให้จบๆ แล้วจะได้กลับบ้านเสียที
สิมิลันปลดล็อกประตูออกจากห้องน้ำ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจ้าของห้องยืนคอยอยู่ตรงหน้าอีกครั้งพร้อมแก้วบรั่นดีในมือ
“ดื่มอีกสักแก้วไหม จะได้ผ่อนคลายกว่านี้” เขายื่นแก้วเนื้อบางทรงป้อมมาตรงหน้า
“ขอบคุณค่ะ” สิมิลันปั้นยิ้มเอื้อมไปรับแก้วมาถือไว้ ทำทียกแตะริมฝีปาก แต่คราวนี้สัญญากับตัวเองว่า ยังไงก็จะไม่ยอมจิบมันอีกโดยเด็ดขาด แค่แก้วเมื่อกี้แก้วเดียว ตอนนี้เธอก็เกือบแย่แล้ว...
ปัณณ์ยิ้มพอใจ แววตามีร่องรอยระหลาด
“ระเบียงอยู่ทางนี้ จะลองไปชมวิวดูหน่อยไหม”
สายตาที่อีกฝ่ายทอดมองมาทำให้สิมิลันเริ่มอึดอัด พร้อมกับนึกไม่ค่อยชอบท่าทีของชายหนุ่ม เธอขยับจะปฏิเสธ แต่ก็ช้ากว่าปัณณ์ที่คว้าข้อมือลากเธอเปิดประตูกระจกออกไปนอกระเบียง มองแสงไฟของกรุงเทพฯในยามค่ำคืนวิบวาวราวดวงดาวเต็มสายน้ำเจ้าพระยาอยู่ตรงหน้าเสียแล้ว
สิมิลันตัวแข็ง อ้าปากจะขอตัวกลับ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อชายหนุ่มก้าวมาซ้อนอยู่เบื้องหลัง วางมือทั้งสองข้างไว้บนราวในลักษณาการราวกับจะโอบเธอไว้ในอ้อมกอด ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดอยู่ที่ริมขมับยิ่งบีบให้เธอตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก
หญิงสาวไม่กล้าขยับกายแม้แต่น้อยเพราะเกรงเนื้อตัวจะไปสัมผัสโดนอีกฝ่ายเข้า เธอรีบเอาเรื่องงานขึ้นมาอ้างอีกครั้งด้วยความหวังว่านั่นจะเตือนให้เขาระลึกได้ว่าเธอคือนางแบบที่มาเจรจาเรื่องงาน อย่างน้อยเขาก็จะได้ไม่ทำสายตาแทะโลมและกิริยาล่วงเกินไม่ให้เกียรติกันเช่นนี้
“เอ้อ...คุณปัณณ์กำหนดเวลาและสถานที่ไว้หรือยังคะ ว่าเราจะเริ่มงานกันเมื่อไหร่ แซมห่วงว่าถ้าเวลามันกระชั้นมาก งานจะออกมาไม่ดี” เธอหมายถึงสถานที่ถ่ายแบบ
“ผมตามใจเธอ เธอเลือกได้เลยว่าอยากเริ่มที่ไหน จะที่นี่หรือในห้องนั่นก็ได้” คนตอบตอบเป็นคนละเรื่องเดียวกัน
เอ่ยจบปัณณ์ก็ตวัดมือโอบเอวเธอไว้ ทว่าคราวนี้สิมิลันยังไม่ทันได้ขยับตัวออกห่าง เธอหันมากำลังจะออกปากปราม แต่ริมฝีปากของอีกฝ่ายก็ประทับเข้ากับกลีบปากนุ่มนวลของเธอเสียแล้ว
นักแสดงสาวตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ถึงภาพลักษณ์เธอในสายตาบุคคลภายนอกจะดูเป็นผู้หญิงมั่นใจ แต่งตัวก๋ากั่นเปรี้ยวจี๊ดเพียงใด ทว่าในความเป็นจริงแล้ว อย่าว่าแต่จูบกับใครเลย ขนาดตอนเล่นบทเข้าพระเข้านางในภาพยนตร์หรือละครที่ต้องยั่วยวนพระเอก เธอยังต้องขอร้องผู้กำกับให้ใช้มุมกล้องหลอกตาผู้ชมมาโดยตลอด
แล้วนี่...ผู้ชายคนนี้กำลังจูบเธอ จูบ...อย่างจริงจังเสียด้วย!
สิมิลันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ นาน...อาจจะราวชั่วกัปป์ชั่วกัลป์เลยก็ว่าได้กว่าเธอจะได้สติ หญิงสาวปล่อยแก้วตกพื้น แล้วใช้สองมือยันที่หัวไหล่หนาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายอย่างแรง พยายามเบือนหน้าหลบสัมผัสจาบจ้วงนั้นอย่างยากเย็น
แต่...ดูเหมือนว่าจูบนั้นจะไม่ได้ดูดกลืนแต่ลมหายใจของเธอเท่านั้น มันควานหาและขโมยเอาทุกเรี่ยวแรงที่เธอมีไปจนหมดสิ้น
ปัณณ์ถอนริมฝีปาก มองแก้มปลั่งที่แดงก่ำอย่างขบขัน เขาไล้ปลายนิ้วกับพวงแก้มนวล พึมพำด้วยความชื่นชม
“นางเอกที่ผมเคยเล่นละครด้วยทุกคนรวมกัน ยังทำตัวไร้เดียงสาแนบเนียนแบบนี้ไม่ได้เลยนะเนี่ย สมแล้ว...ที่เธอเป็นนางร้ายที่ใครๆ ก็อยากได้ตัวไปร่วมงานด้วย เธอทั้งหอมทั้งหวานจนผมแทบคลั่งเลยรู้ตัวไหม”
ปัณณ์ก้มหน้ามาอีกครั้ง คราวนี้ซุกไซ้ริมฝีปากกับซอกคอของหญิงสาว ระดมจูบพลางมือก็ลูบไล้ไปตามนวลเนื้อนุ่มนิ่มละมุนผิวทางเบื้องหลัง
“อย่าทำอย่างนี้ค่ะคุณปัณณ์” สิมิลันปราม ทว่าเสียงแทบไม่ลอดออกมาจากริมฝีปาก สติที่เลื่อนลอยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้มึนๆ เบลอๆ กระนั้นสัมปชัญญะอันน้อยนิดบอกให้รู้ว่าเธอปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เธอต้องแก้ไขก่อนที่อะไรจะสายเกินไป
หญิงสาวรู้สึกตัวลอยๆ เหมือนขาไม่ติดพื้น แล้วก็ต้องผวาด้วยความตกใจ เมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าถูกอ้อมแขนแข็งแรงช้อนเข้าที่ใต้ข้อพับหัวเข่าและอุ้มเธอขึ้นราวกับเป็นวัตถุไร้น้ำหนัก
ทันทีที่แผ่นหลังแตะอะไรบางอย่างที่อ่อนนุ่ม สิมิลันก็รู้ตัวว่ากำลังจะสูญเสียโอกาสสุดท้ายที่จะปกป้องตนเองไป เธอใช้มือที่สั่นเทาตะครุบอุ้งมือใหญ่ของปัณณ์ซึ่งกำลังปลดซิปที่ด้านข้างของตัวเสื้อด้วยความชำนิชำนาญเอาไว้ ดวงตาที่สบกับเขามีรอยหวาดหวั่นฟุ้งกระจาย
น้ำเสียงที่คิดว่าเปล่งออกมาสุดเสียง กลับดังแทบไม่ต่างถ้อยกระซิบ
“อย่าค่ะ อย่าทำอย่างนี้กับตองเลยนะคะ”
ปัณณ์หัวเราะ เท้าแขนข้างหนึ่งไว้ข้างตัวเพื่อรับน้ำหนัก ขณะอีกมือตบแก้มหญิงสาวเบาๆ
“มันต้องอย่างนี้สิ ถึงจะเรียกว่าสุดยอดนักแสดง ไม่มีหลุดซีนเลยสักฉาก”
สิมิลันพยายามดันไหล่อีกฝ่ายออกห่าง พร้อมกับร้องห้ามปรามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แอลกอฮอล์ทำให้สมองสั่งการช้ากว่าปกติ ขณะความเหนื่อยระโหยส่งผลให้ไร้เรี่ยวแรงปกป้องตัวเอง
หญิงสาวเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาจูบไล่ตามเนื้อตัวเธออย่างหลงใหล พลางงึมงำเสียงพร่าฟังไม่ได้ศัพท์
สิมิลันจิกมือคว้าผ้าปูที่นอนไว้แน่น ขณะมองเพดานที่แกะสลักเป็นเทพธิดาในพัสตราภรณ์ปลิวพริ้วไสวงามล้ำผ่านม่านน้ำตา!
“พี่ดาเก่งเว้ย จัดการได้เร็วชะมัด” เขาพึมพำขณะยิ้มกริ่มยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มจนหมดแล้วออกมาจากห้องที่กั้นไว้เป็นส่วนชมภาพยนตร์ เมื่อพบว่าสตรีที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือสิมิลัน มายาวี ชายหนุ่มก็เลิกคิ้วนิดๆ ด้วยความประหลาดใจระคนด้วยความตื่นเต้นแปลกๆ กระนั้นก็ยังไม่วายผายมือตามมารยาทด้วยความเคยชิน
“สวัสดีครับ เป็นเกียรติมากที่ได้ต้อนรับคุณ เชิญครับ”
ปัณณ์อมยิ้ม นึกพอใจที่ดาลัดทำตามคำขอได้เก่งเหลือเชื่อ เมื่อเขาเรียกร้องสิมิลัน เธอก็หามาส่งให้จนได้ แม้จะไม่แน่ใจนักว่าปูมหลังของผู้หญิงตรงหน้า ‘ดี’ สมกับที่หวังหรือไม่ก็ตาม แต่ชายหนุ่มค่อนข้างมั่นใจว่าด้วยรูปร่างหน้าตา การแต่งเนื้อแต่งตัว รวมถึงผลงานการแสดงระดับตุ๊กตาทองของผู้หญิงคนนี้ อย่างน้อยเธอคงจะบริการเขาได้ประทับใจ และแสดงได้สมบทสมบาทอย่างที่เขาอยากเห็น
ชายหนุ่มกวาดตามองร่างแน่งน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างตรวจตรา ยิ่งมองใกล้ๆ รูปร่างอวบอัดของสิมิลันกลับยวนตายิ่งกว่าครั้งได้เห็นกันในระยะไกลเสียอีก
ที่เขาเคยปรามาสให้ดาลัดฟัง ไม่ผิดจากความจริงเลยสักนิด ผู้หญิงคนนี้ขอแค่เงินมา...ผ้าก็หลุด!
ดวงตาคมกวาดมองท่าทางตื่นตาของหญิงสาวที่กำลังสำรวจห้องเพนต์เฮ้าส์ของเขา แล้วแต้มยิ้มนิดๆ ด้วยความพึงใจ
สิมิลันมองรูปร่างสูงล่ำสัน และใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายตรงหน้าด้วยอาการอึ้งไปนาน คาดไม่ถึงว่าคนที่จะจ้างเธอถ่ายแบบคือพระเอกชื่อดังที่สุดของวงการในขณะนี้ พระเอก...ที่กำลังจะได้ร่วมงานแสดงละครเรื่องใหม่กับเธอพอดี
หญิงสาวยิ้มออก ใจมาเป็นกองเมื่อพอจะเดาเหตุการณ์ได้ลางๆ มีข่าวหลุดออกมาหลายอาทิตย์แล้วว่าแอบโซลูตเจมส์กำลังมองหาพรีเซนเตอร์คนใหม่ ค่าตัวสูงตั้งแปดหลัก
หรือว่า...นี่จะเป็นข่าวดี ปัณณ์อาจจะรับคำสั่งจากพี่สาวมาทาบทามให้เธอเซ็นสัญญากับบริษัท แล้วก็คงวางแผนจะเปิดตัวด้วยการถ่ายแบบวาบหวิวกระมัง แน่นอนว่าผู้หญิงเกือบเปลือยจะเน้นความโดดเด่นของเครื่องเพชรได้อย่างแสนมหัศจรรย์ มิน่า...งามตาถึงบอกว่าพี่ปัญพร้อมสู้ค่าตัวเต็มที่
“มาเหนื่อยๆ จะดื่มอะไรก่อนดีไหม”
สิมิลันฝืนยิ้ม “ขอเป็นน้ำเปล่าดีกว่าค่ะ”
ชายหนุ่มอมยิ้ม “ไม่ต้องกลัว ผมไม่มอมยาเธอหรอกน่า”
“ตะ...แต่...” สิมิลันทำท่าจะปฏิเสธ ทว่าก็ช้ากว่าปัณณ์ที่เข้าไปด้านหลังเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม หยิบแก้วอีกใบและขวดเจียระไนบรรจุบรั่นดีออกมารินส่งให้
หญิงสาวเหลือบมองน้ำสีอำพันในแก้ว แล้วฝืนยิ้มเอื้อมมือไปรับมาถือไว้ตามมารยาท เมื่อเขาชูแก้วขึ้นเป็นเชิงชวนดื่ม สิมิลันจึงยกแก้วขึ้นแตะริมฝีปากทำท่าเหมือนจิบแต่กลับไม่ยอมให้แอลกอฮอล์ผ่านริมฝีปากเข้าไปได้เด็ดขาด
คลุกคลีอยู่ในวงการมานาน สิมิลันมีหรือจะไม่รู้ว่าห้ามดื่มแอลกอฮอล์ตอนที่เหนื่อยจัดๆ และยามท้องว่างเด็ดขาด เพราะมันจะทำให้เมาได้ง่ายกว่าปกติ
การที่เธอกินช็อกโกแลตรองท้องมาก็ยิ่งไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเลย เพราะแอลกอฮอล์กับของหวานจะทำปฏิกิริยากันสูบฉีดแอลกอฮอล์ไปทั่วร่างได้เร็วขึ้น เมาเร็วกว่าเดิมเข้าไปใหญ่
สิมิลันรู้ดีว่าสภาพของเธอในตอนนี้ หากดื่มแอลกอฮอล์ไปแค่นิดเดียวก็เมาได้แล้ว ยิ่งบรั่นดี ดีกรีสูงกว่าเหล้าอื่นๆ ทั่วไป เธอยิ่งไม่ควรเสี่ยง
ชายหนุ่มนั่งลงตรงข้าม “เพื่อเป็นการสร้างความคุ้นเคย ผมว่าเราน่าจะคุยกันบ้างนะ”
“ดีค่ะ” สีหน้าสิมิลันกระตือรือร้น
“งั้นเราจะเริ่มต้นด้วยการคุยกันเรื่องอะไรดี” ปัณณ์ยิ้มมีเลศนัย
“เริ่มที่ขอบเขตของงานดีไหมคะ”
“เธอก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าขอบเขตของงานควรจะครอบคลุมแค่ไหน ไม่เห็นต้องถามเลย” ปัณณ์หัวเราะขันๆ
“ขืนเราเอารายละเอียดมาคุยกันตรงนี้หมด มันจะกลายเป็นการค้าไปเสียเปล่าๆ เธอไม่คิดอย่างนั้นเหรอ ผมอยากให้มันเป็นเรื่องของศิลปะมากกว่านะ”
คนฟังมีสีหน้าเก้อๆ ”ปกติเวลาทำงาน เราก็ต้องคุยรายละเอียดกันให้เข้าใจก่อนไม่ใช่เหรอคะ ทั้งเรื่องเนื้องาน ค่าตัว แล้วก็ระยะเวลาทำงาน”
ชายหนุ่มจึงถาม “งั้นเธอบอกมาสิว่าต้องการเท่าไหร่ ผมเซ็นเช็คให้ล่วงหน้าก็ได้นะ”
สิมิลันตาโต ไม่เคยรู้เลยว่าแอบโซลูตเจมส์มีนโยบายจ่ายเงินก่อนลงมือทำงานด้วย หญิงสาวยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกาย
คนมองอมยิ้ม เสริมว่า “และถ้าหากว่าถูกใจ ผมยินดีจะจ่ายให้เธอเป็นสองเท่าก็ยังได้”
สิมิลันนึกถึงอัตราค่าถ่ายแบบที่เธอได้รับอยู่แล้วสะดุ้ง
“คุณรู้หรือเปล่าว่าค่าแรงดิฉันในการทำงานต่อครั้งอยู่ที่อัตราไหน พูดแบบนี้ฉันอาจทำให้คุณหมดตัวได้เลยนะคะ” หญิงสาวแซวยิ้มๆ
“เธออยากให้จ่ายเป็นเงินหรือเครื่องเพชรล่ะ”
“เครื่องเพชรเหรอคะ” หะแรกหญิงสาวเกือบจะอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แต่เมื่อระลึกได้ว่าเขาเป็นเจ้าของร้านเพชร เธอจึงยิ้มเขิน พอจะเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้คงจะรวยสุดๆ แน่นอน เงินที่เขาจะจ่ายให้เธอจึงได้เล็กน้อยมากจนแทบไม่สะดุ้งสะเทือนเลย
ปัณณ์ขยับลุกขึ้นมานั่งข้างๆ สิมิลัน
หญิงสาวสะดุ้งผงะออกห่างอัตโนมัติ “เอ้อ...คุณปัญคะ...”
ทว่าเจ้าของห้องไม่สนใจ เขาจับมือสิมิลันที่ประคองแก้วบรั่นดีเอาไว้ขึ้นจ่อริมฝีปากเธอ พร้อมกับกระซิบ “ดื่มซะหน่อยสิ ท่าทางเธอจะตื่นเต้นนะ”
สิมิลันตกใจ รีบชักมือออกจากการเกาะกุมของเขา แล้วผละออกห่างเว้นระยะเล็กน้อย
“ถ้าเธอไม่ดื่ม ผมจะถือว่าเธอรังเกียจนะ สิมิลัน เอ...หรือจะให้ฉันเรียกเธอว่าแซมดี”
“แซมเป็นแค่ชื่อในวงการที่ตั้งขึ้นใหม่เท่านั้นเองค่ะ พี่งามบอกว่าให้ฟังดูฝรั่งๆ หน่อย จะได้ขายได้”
“ชื่อจริงๆ ของเธอคืออะไรหรือ บอกได้ไหม”
“ชื่อตองค่ะ” หญิงสาวฝืนยิ้ม และเมื่อเห็นเขาทำท่าจะขยับเข้ามาใกล้อีก ความหวงตัวและไม่ชอบให้ใครเข้าถึงเนื้อตัวได้ง่ายนัก ก็เลยรีบยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมดทันควันเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายมีข้ออ้างเข้ามาประชิดตัวอีก สายน้ำร้อนฉ่าพุ่งวาบเป็นทางจากลำคอลงไปถึงกระเพาะจนรู้สึกได้เลยทีเดียว
สิมิลันรีบฉวยโอกาสนั้นผละออกนั่งห่างๆ เอื้อมไปหยิบแก้วน้ำเย็นดื่มตามลงไปทั้งหมดทันที พยายามย้ำให้ตัวเองสบายใจว่าปกติเวลาไปตามงานเลี้ยงต่างๆ เธอก็ดื่มเป็นประจำอยู่แล้ว นี่ดื่มแค่แก้วเดียวไม่น่าจะมีปัญหา
หญิงสาวยังไม่ลืมประเด็นเดิม จึงถามถึงเพื่อให้แน่ใจ “คุณจ่ายค่าจ้างเป็นเครื่องเพชรจริงเหรอคะ”
เสียงหัวเราะต่ำๆ ในลำคอบอกให้รู้ว่าเขาพอใจไม่น้อยที่ได้ยินเช่นนั้น
“ได้ทั้งนั้นแหละ ถ้าเธอต้องการ”
“อ้อ...ค่ะ แล้ว...มันจะโป๊มากไหมคะ ต้องถอดหมดทุกชิ้นเลยหรือเปล่า” ในที่สุดเธอก็ถามถึงสิ่งที่กังวลออกมา
“แล้วแต่เธอสิ อยากจะถอดกี่ชิ้นก็ได้ทั้งนั้น ผมตามใจเธอ”
สิมิลันยิ้มกว้าง “ทำอย่างนั้นได้ด้วยเหรอคะ”
เสียงหัวเราะหึๆ ของเขา ทำให้หญิงสาวเก้อเขิน “ถ้าถามซอกแซกเกินไป ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไร ตกลงกันก่อนอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ท่าทางเธอดูตื่นๆ นะ ทำงานนี้มานานแล้วหรือ”
“แซมนึกว่าคุณทราบอยู่แล้วเสียอีก นี่มันเป็นอาชีพที่ทำให้แซมแจ้งเกิดในวงการเลยนี่คะ เพียงแต่ว่าเมื่อก่อนมันก็ไม่ติดเรตมากขนาดนี้น่ะค่ะ” สิมิลันยิ้มแหย สมัยเข้าวงการใหม่ๆ เธอถ่ายแบบเสื้อผ้าวัยรุ่นเลียนแบบสาวญี่ปุ่น แต่พออายุมากขึ้น ความยาวของเสื้อผ้าก็หดสั้นลงเรื่อยๆ จนล่าสุดเป็นชุดว่ายน้ำแบบสองชิ้น และตอนนี้เธอกำลังเจรจาเพื่อถ่ายแบบกึ่งเปลือย บางทีหญิงสาวก็อดกังวลไม่ได้ว่าถ้าขืนอยู่ในวงการนี้ต่อไป วันหน้าเธออาจต้องถึงขนาดถ่ายแบบชนิดไม่เหลือผ้าติดตัวเลยสักชิ้นก็เป็นได้!
“ตั้งแต่เข้าวงการเลยเหรอ”
“ค่ะ แต่แซมเลือกงานนะคะ ไม่ใช่ว่ารับทุกงานหรอก อย่างน้อยก็ต้องรักษาภาพลักษณ์ตัวเองบ้าง ขืนซี้ซั้วรับงานเปรอะไปหมด ใครเขาจะอยากได้ตองไปทำงานให้ล่ะคะ หน้าเกร่อเซ็งกันหมดพอดี” หญิงสาวอวดอย่างจะเอาหน้า ให้เจ้าของสินค้าพอใจว่าการได้ตัวเธอไปเป็นพรีเซนเตอร์ และถ่ายแบบโฆษณาเครื่องเพชรให้ ย่อมต้องน่าสนใจแน่นอน เพราะเธอมิใช่จะยอมรับงานถ่ายแบบบ่อยๆ
“นั่นสินะ ผมไม่น่าถามอะไรโง่ๆ เธอหุ่นดี สวย หมดจดขนาดที่ใครเห็นก็ต้องตะลึง เหมาะกับอาชีพนี้ ท่าทางเธอจะเก่งไม่ใช่น้อยนะเนี่ย”
“ไม่เก่งหรอกค่ะ ยังต้องให้รุ่นพี่แนะนำอีกเยอะ” สิมิลันถ่อมตัว
“เธอก็รู้ว่าเรื่องอย่างนี้มันเป็นพรสวรรค์ สอนกันได้ที่ไหนล่ะ” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม รินบรั่นดีดื่มอีกครั้ง แล้วนั่งเอนพิงพนักมองใบหน้าของสิมิลันด้วยอาการพิจารณา
“อ้อ...เธออายุเท่าไหร่ บรรลุนิติภาวะหรือยัง” ปัณณ์ย่อมไม่อยากมีปัญหาทางกฎหมายด้วยการมีความสัมพันธ์กับผู้เยาว์
“ต้องตอบคำถามนี้ด้วยหรือคะ” สิมิลันงง แค่จ้างมาถ่ายแบบไม่เห็นจะต้องรู้อายุของเธอเลยนี่นา
“ทำไมล่ะ คนทั้งประเทศก็รู้อายุเธออยู่แล้ว บอกฉันหน่อยไม่ได้หรือไง”
“ย่างยี่สิบเอ็ดค่ะ” สิมิลันก้มลงหลบตาอีกฝ่ายทันที เมื่อเห็นดวงตาเขาทอประกายวิบวับประหลาด
“รู้ไหม...ผมอายุเท่าไหร่”
“มะ เอ่อ ไม่ทราบค่ะ”
“มากกว่าเธอเป็นรอบเชียวล่ะ หวังว่า...เธอคงไม่ถือสานะ”
หญิงสาวเริ่มอึดอัดเมื่อเห็นสายตากรุ้มกริ่มคู่นั้น กอปรกับเริ่มรู้สึกมึน จึงเหลียวหน้าแลหลัง บางทีถ้าได้ไปล้างหน้าสักหน่อย อาการมึนๆ ห้องโคลงๆ ที่เป็นอยู่อาจจะดีขึ้นก็ได้
“แซมขออนุญาตใช้ห้องน้ำหน่อยได้ไหมคะ”
ปัณณ์กางข้อศอกวางไว้บนพนักโซฟามือหนึ่งลูบปลายคางริมฝีปากแต้มยิ้มนิดๆดวงตาวิบวับ ขณะอีกมือไล้ปลายนิ้วไปตามเรียวแขนขาวผ่องอย่างหยอกเย้า “เธอพร้อมแล้วหรือ”
สิมิลันขยับตัวออกห่างด้วยความตกใจ “คุณปัณณ์คะ กรุณาให้เกียรติดิฉันด้วย”
ปัณณ์หัวเราะก้อง ท่าทางเหมือนถูกใจอะไรบางอย่าง เขาลุกขึ้นแล้วชี้ทางไปห้องน้ำ “โอเคๆ ห้องน้ำอยู่ทางโน้น เชิญตามสบายเลย อ้อ...แสดงให้สุดฝีมือเลยนะ ถ้าพอใจฉันจะมีรางวัลพิเศษให้ด้วย”
สิมิลันซึ่งเริ่มอึดอัดกับท่าทีแปลกๆ ของชายหนุ่ม ไม่สนใจฟังคำพูดของเขาแต่รีบผุดลุกขึ้นทันที พึมพำ “ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวสะบัดศีรษะขับไล่อาการมึนที่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ รีบเดินไปที่ห้องน้ำแล้วล๊อกกลอนทันที มือแบบบางรั้งเคาน์เตอร์ไว้แน่น เมื่อบังคับตัวเองให้ยืนตรงๆ ได้แล้ว จึงล้างหน้าด้วยน้ำเย็น ก่อนตบหน้าตัวเองแรงๆ ด้วยความหวังว่าจะรู้สึกดีขึ้น
เธอมองรอยยิ้มเบลอบนกระจกอย่างครึ้มๆ ขณะกวาดตาสำรวจห้องน้ำหรูหราด้วยความทึ่ง
เฮอะ! อีตานี่แกรวยขนาดนี้นี่เอง ถึงได้มีปัญญาจ้างเธอถ่ายแบบ แถมยังมีหน้ามาเสนอจะจ่ายค่าตัวเป็นเครื่องเพชรอีกด้วย
หญิงสาวหายใจเข้าลึก กำมือแน่นๆ แล้วปล่อยหลายๆ ครั้งเพื่อเรียกสติและรวบรวมเรี่ยวแรงออกไปเจรจาให้จบๆ แล้วจะได้กลับบ้านเสียที
สิมิลันปลดล็อกประตูออกจากห้องน้ำ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจ้าของห้องยืนคอยอยู่ตรงหน้าอีกครั้งพร้อมแก้วบรั่นดีในมือ
“ดื่มอีกสักแก้วไหม จะได้ผ่อนคลายกว่านี้” เขายื่นแก้วเนื้อบางทรงป้อมมาตรงหน้า
“ขอบคุณค่ะ” สิมิลันปั้นยิ้มเอื้อมไปรับแก้วมาถือไว้ ทำทียกแตะริมฝีปาก แต่คราวนี้สัญญากับตัวเองว่า ยังไงก็จะไม่ยอมจิบมันอีกโดยเด็ดขาด แค่แก้วเมื่อกี้แก้วเดียว ตอนนี้เธอก็เกือบแย่แล้ว...
ปัณณ์ยิ้มพอใจ แววตามีร่องรอยระหลาด
“ระเบียงอยู่ทางนี้ จะลองไปชมวิวดูหน่อยไหม”
สายตาที่อีกฝ่ายทอดมองมาทำให้สิมิลันเริ่มอึดอัด พร้อมกับนึกไม่ค่อยชอบท่าทีของชายหนุ่ม เธอขยับจะปฏิเสธ แต่ก็ช้ากว่าปัณณ์ที่คว้าข้อมือลากเธอเปิดประตูกระจกออกไปนอกระเบียง มองแสงไฟของกรุงเทพฯในยามค่ำคืนวิบวาวราวดวงดาวเต็มสายน้ำเจ้าพระยาอยู่ตรงหน้าเสียแล้ว
สิมิลันตัวแข็ง อ้าปากจะขอตัวกลับ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อชายหนุ่มก้าวมาซ้อนอยู่เบื้องหลัง วางมือทั้งสองข้างไว้บนราวในลักษณาการราวกับจะโอบเธอไว้ในอ้อมกอด ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดอยู่ที่ริมขมับยิ่งบีบให้เธอตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก
หญิงสาวไม่กล้าขยับกายแม้แต่น้อยเพราะเกรงเนื้อตัวจะไปสัมผัสโดนอีกฝ่ายเข้า เธอรีบเอาเรื่องงานขึ้นมาอ้างอีกครั้งด้วยความหวังว่านั่นจะเตือนให้เขาระลึกได้ว่าเธอคือนางแบบที่มาเจรจาเรื่องงาน อย่างน้อยเขาก็จะได้ไม่ทำสายตาแทะโลมและกิริยาล่วงเกินไม่ให้เกียรติกันเช่นนี้
“เอ้อ...คุณปัณณ์กำหนดเวลาและสถานที่ไว้หรือยังคะ ว่าเราจะเริ่มงานกันเมื่อไหร่ แซมห่วงว่าถ้าเวลามันกระชั้นมาก งานจะออกมาไม่ดี” เธอหมายถึงสถานที่ถ่ายแบบ
“ผมตามใจเธอ เธอเลือกได้เลยว่าอยากเริ่มที่ไหน จะที่นี่หรือในห้องนั่นก็ได้” คนตอบตอบเป็นคนละเรื่องเดียวกัน
เอ่ยจบปัณณ์ก็ตวัดมือโอบเอวเธอไว้ ทว่าคราวนี้สิมิลันยังไม่ทันได้ขยับตัวออกห่าง เธอหันมากำลังจะออกปากปราม แต่ริมฝีปากของอีกฝ่ายก็ประทับเข้ากับกลีบปากนุ่มนวลของเธอเสียแล้ว
นักแสดงสาวตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ถึงภาพลักษณ์เธอในสายตาบุคคลภายนอกจะดูเป็นผู้หญิงมั่นใจ แต่งตัวก๋ากั่นเปรี้ยวจี๊ดเพียงใด ทว่าในความเป็นจริงแล้ว อย่าว่าแต่จูบกับใครเลย ขนาดตอนเล่นบทเข้าพระเข้านางในภาพยนตร์หรือละครที่ต้องยั่วยวนพระเอก เธอยังต้องขอร้องผู้กำกับให้ใช้มุมกล้องหลอกตาผู้ชมมาโดยตลอด
แล้วนี่...ผู้ชายคนนี้กำลังจูบเธอ จูบ...อย่างจริงจังเสียด้วย!
สิมิลันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ นาน...อาจจะราวชั่วกัปป์ชั่วกัลป์เลยก็ว่าได้กว่าเธอจะได้สติ หญิงสาวปล่อยแก้วตกพื้น แล้วใช้สองมือยันที่หัวไหล่หนาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายอย่างแรง พยายามเบือนหน้าหลบสัมผัสจาบจ้วงนั้นอย่างยากเย็น
แต่...ดูเหมือนว่าจูบนั้นจะไม่ได้ดูดกลืนแต่ลมหายใจของเธอเท่านั้น มันควานหาและขโมยเอาทุกเรี่ยวแรงที่เธอมีไปจนหมดสิ้น
ปัณณ์ถอนริมฝีปาก มองแก้มปลั่งที่แดงก่ำอย่างขบขัน เขาไล้ปลายนิ้วกับพวงแก้มนวล พึมพำด้วยความชื่นชม
“นางเอกที่ผมเคยเล่นละครด้วยทุกคนรวมกัน ยังทำตัวไร้เดียงสาแนบเนียนแบบนี้ไม่ได้เลยนะเนี่ย สมแล้ว...ที่เธอเป็นนางร้ายที่ใครๆ ก็อยากได้ตัวไปร่วมงานด้วย เธอทั้งหอมทั้งหวานจนผมแทบคลั่งเลยรู้ตัวไหม”
ปัณณ์ก้มหน้ามาอีกครั้ง คราวนี้ซุกไซ้ริมฝีปากกับซอกคอของหญิงสาว ระดมจูบพลางมือก็ลูบไล้ไปตามนวลเนื้อนุ่มนิ่มละมุนผิวทางเบื้องหลัง
“อย่าทำอย่างนี้ค่ะคุณปัณณ์” สิมิลันปราม ทว่าเสียงแทบไม่ลอดออกมาจากริมฝีปาก สติที่เลื่อนลอยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้มึนๆ เบลอๆ กระนั้นสัมปชัญญะอันน้อยนิดบอกให้รู้ว่าเธอปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เธอต้องแก้ไขก่อนที่อะไรจะสายเกินไป
หญิงสาวรู้สึกตัวลอยๆ เหมือนขาไม่ติดพื้น แล้วก็ต้องผวาด้วยความตกใจ เมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าถูกอ้อมแขนแข็งแรงช้อนเข้าที่ใต้ข้อพับหัวเข่าและอุ้มเธอขึ้นราวกับเป็นวัตถุไร้น้ำหนัก
ทันทีที่แผ่นหลังแตะอะไรบางอย่างที่อ่อนนุ่ม สิมิลันก็รู้ตัวว่ากำลังจะสูญเสียโอกาสสุดท้ายที่จะปกป้องตนเองไป เธอใช้มือที่สั่นเทาตะครุบอุ้งมือใหญ่ของปัณณ์ซึ่งกำลังปลดซิปที่ด้านข้างของตัวเสื้อด้วยความชำนิชำนาญเอาไว้ ดวงตาที่สบกับเขามีรอยหวาดหวั่นฟุ้งกระจาย
น้ำเสียงที่คิดว่าเปล่งออกมาสุดเสียง กลับดังแทบไม่ต่างถ้อยกระซิบ
“อย่าค่ะ อย่าทำอย่างนี้กับตองเลยนะคะ”
ปัณณ์หัวเราะ เท้าแขนข้างหนึ่งไว้ข้างตัวเพื่อรับน้ำหนัก ขณะอีกมือตบแก้มหญิงสาวเบาๆ
“มันต้องอย่างนี้สิ ถึงจะเรียกว่าสุดยอดนักแสดง ไม่มีหลุดซีนเลยสักฉาก”
สิมิลันพยายามดันไหล่อีกฝ่ายออกห่าง พร้อมกับร้องห้ามปรามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แอลกอฮอล์ทำให้สมองสั่งการช้ากว่าปกติ ขณะความเหนื่อยระโหยส่งผลให้ไร้เรี่ยวแรงปกป้องตัวเอง
หญิงสาวเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาจูบไล่ตามเนื้อตัวเธออย่างหลงใหล พลางงึมงำเสียงพร่าฟังไม่ได้ศัพท์
สิมิลันจิกมือคว้าผ้าปูที่นอนไว้แน่น ขณะมองเพดานที่แกะสลักเป็นเทพธิดาในพัสตราภรณ์ปลิวพริ้วไสวงามล้ำผ่านม่านน้ำตา!
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ส.ค. 2555, 15:51:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ส.ค. 2555, 15:51:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 2478
| << ตอนที่ ๓ | ตอนที่ ๕ >> |
สิริณ 7 ส.ค. 2555, 16:11:50 น.
ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาติดตามอ่านกันอีกครั้งนะคะ ^^
เห็นชื่อเพื่อนๆ ขาประจำหลายคนมาลงชื่อไว้แล้วปลื้ม อิอิ
ยิ่งมีชื่อใหม่ๆ มาให้เห็นด้วย ก็ปลื้มกำลังสอง แฮ่...
นี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นค่ะ ปมกำลังทยอยมา
ขอแถลงก่อนนิดนึงว่าเนื้อเรื่อง 'บางตอน' อาจจะรุนแรงไปบ้าง
(แต่ไม่ต้องลุ้น Rate 18+ นะคะ เขียนไม่เป็นค่ะ ไม่มีแน่นอน)
อยากขอให้เปิดใจและอ่านกันไปเรื่อยๆเน้อ
ทุกอย่างมีเหตุและผลในตัวของมันค่ะ แหะแหะ
และ...ที่รับประกันคือความหวานนนนนน
แบบที่จะทำให้ต้องแอบปันใจจากคุณศิราในแผนก่อการรักกันเลยทีเดียว อิอิ
สำหรับหลายๆ คำถาม
ขออนุญาตยังไม่ตอบนะคะ
เพราะ...อย่างที่บอกว่ามันเป็นเงื่อนปมของเรื่อง กี๊ซซซซซซซ (อีกแล้ว)
ส่วนชื่อเรื่อง คอนเฟร์มว่าตีพิมพ์ชื่อนี้แน่นอน
ไม่เปลี่ยนแล้วววว เย้ๆๆๆ
รักใคร่ ชอบพอ หมั่นไส้อีตา ปัณณ์ รัชนาถอย่างไร
ก็ฝากกดชอบกันคนละจึ๊กสองจึ๊กด้วยนะคะ
(กดให้ในตอนย้อนหลังก็ได้นะ ถ้ายังไม่ได้กดน่ะ)
อยากติดอันดับกับเขาบ้างนี่นาาาา ใฝ่ฝันๆๆ :)
ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาติดตามอ่านกันอีกครั้งนะคะ ^^
เห็นชื่อเพื่อนๆ ขาประจำหลายคนมาลงชื่อไว้แล้วปลื้ม อิอิ
ยิ่งมีชื่อใหม่ๆ มาให้เห็นด้วย ก็ปลื้มกำลังสอง แฮ่...
นี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นค่ะ ปมกำลังทยอยมา
ขอแถลงก่อนนิดนึงว่าเนื้อเรื่อง 'บางตอน' อาจจะรุนแรงไปบ้าง
(แต่ไม่ต้องลุ้น Rate 18+ นะคะ เขียนไม่เป็นค่ะ ไม่มีแน่นอน)
อยากขอให้เปิดใจและอ่านกันไปเรื่อยๆเน้อ
ทุกอย่างมีเหตุและผลในตัวของมันค่ะ แหะแหะ
และ...ที่รับประกันคือความหวานนนนนน
แบบที่จะทำให้ต้องแอบปันใจจากคุณศิราในแผนก่อการรักกันเลยทีเดียว อิอิ
สำหรับหลายๆ คำถาม
ขออนุญาตยังไม่ตอบนะคะ
เพราะ...อย่างที่บอกว่ามันเป็นเงื่อนปมของเรื่อง กี๊ซซซซซซซ (อีกแล้ว)
ส่วนชื่อเรื่อง คอนเฟร์มว่าตีพิมพ์ชื่อนี้แน่นอน
ไม่เปลี่ยนแล้วววว เย้ๆๆๆ
รักใคร่ ชอบพอ หมั่นไส้อีตา ปัณณ์ รัชนาถอย่างไร
ก็ฝากกดชอบกันคนละจึ๊กสองจึ๊กด้วยนะคะ
(กดให้ในตอนย้อนหลังก็ได้นะ ถ้ายังไม่ได้กดน่ะ)
อยากติดอันดับกับเขาบ้างนี่นาาาา ใฝ่ฝันๆๆ :)
minafiba 7 ส.ค. 2555, 16:18:03 น.
^_______^
^_______^
nunoi 7 ส.ค. 2555, 17:25:09 น.
โอ้วว หนูตองโดนหลอกซะแล้ววว
โอ้วว หนูตองโดนหลอกซะแล้ววว
sai 7 ส.ค. 2555, 17:44:00 น.
ง่ะทำไมตองโดนหลอกล่ะเนี่ย ใคร?? ที่รู้แล้วหักหลัง จะว่างามตาก็ไม่น่าใช่ (มั้ง)
ง่ะทำไมตองโดนหลอกล่ะเนี่ย ใคร?? ที่รู้แล้วหักหลัง จะว่างามตาก็ไม่น่าใช่ (มั้ง)
บุลินทร 7 ส.ค. 2555, 20:44:18 น.
ตามมากดไลค์เป็นกำลังใจครับพี่เวย์
ตามมากดไลค์เป็นกำลังใจครับพี่เวย์
violette 7 ส.ค. 2555, 23:14:30 น.
กรี๊ดด สงสารหนูตอง อยากรู้ปมมากค่ะ ชอบปมของคุณสิริณ อิอิ
ปล. นางเอกเรื่องที่แล้วชื่ออันดามัน เรื่องนี้เลยชื่อสิมิลัน น่ารักดีค่ะ
กรี๊ดด สงสารหนูตอง อยากรู้ปมมากค่ะ ชอบปมของคุณสิริณ อิอิ
ปล. นางเอกเรื่องที่แล้วชื่ออันดามัน เรื่องนี้เลยชื่อสิมิลัน น่ารักดีค่ะ
หมูอ้วน 7 ส.ค. 2555, 23:18:56 น.
สงสารหนูตองจังเลย ฮือ...
สงสารหนูตองจังเลย ฮือ...
wane 8 ส.ค. 2555, 02:06:38 น.
ตกลงพี่ปัณ กับคุณปัณณ์ นี่คนละคนกัน แต่นางเอกมาผิดที่ใช่มั๊ยเนี่ย
ตกลงพี่ปัณ กับคุณปัณณ์ นี่คนละคนกัน แต่นางเอกมาผิดที่ใช่มั๊ยเนี่ย
แล่นแต๊ 8 ส.ค. 2555, 22:51:15 น.
น่าสงสารนางเอกจัง
น่าสงสารนางเอกจัง
รอให้เป็นเล่ม 9 ส.ค. 2555, 20:02:10 น.
โอ้... ลุ้นระทึก!
โอ้... ลุ้นระทึก!