ในสวนศิลป์
พี่ต้นกล้า นาวาตรีจิรวัติ สุกปลั่งนั้น ไม่ใช่ปัญหาของกฤษณะอีกต่อไปแล้ว วันนี้เป็นวันวิวาห์ของเขากับพี่แพรวพรรณที่เพาะบ่มความรักดูใจกันตามที่แม่ของพี่แพรวพรรณต้องการมาถึงเกือบสองปี..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 15.2 “พี่มีเรื่องให้นางช่วยหน่อย”
จรินนาตัดสินใจเดินทางไปร้านอาหารโดยใช้รถส่วนตัว ไปคนละคันกับวิษณุจักร ซึ่งพอขับรถออกจากลานจอดมาแล้วใจที่นึกเป็นห่วงคนไปเดินเรื่องช่วยลูกน้องทำให้จรินนาต้องต่อสายโทรศัพท์หาเขา...
“จินรู้เรื่องจากนางแล้วค่ะ มีอะไรให้จินช่วยไหม”
“ขอบคุณครับคุณจิน แต่ว่า พอดีผมรู้จักตำรวจที่นี่เหมือนกัน เป็นเพื่อนกันสมัยเรียนมัธยม ตอนนี้ก็รอมชอมได้แล้วครับ จากคดีพยายามฆ่าเป็นทะเลาะวิวาทเสียค่าปรับให้ฝ่ายเสียหายไปครับ”
“เยอะไหมคะ”
“ห้าหมื่นครับ”
“อาจารย์สำรองจ่ายไปก่อนใช่ไหมคะ...แล้วจะได้คืนไหมเนี่ย”
“ก็...ค่อยว่ากันทีหลัง บทเรียนความใจร้อนของเขาด้วย แล้วนี่ทำอะไรอยู่หรือครับ กินข้าวกลางวันหรือยัง” พอเขาถามมาแบบนี้จรินนารู้สึกผิดขึ้นมาทัน
“กำลังจะไปค่ะ แล้วอาจารย์ละกินหรือยัง”
“ยังครับ กว่าเรื่องจะเสร็จคงบ่าย ๆ”
“หิวแย่เลย”
“ไม่หรอกครับ ทนไหว อดข้าวอยู่บ่อย ๆ”
“ทำไมละ”
“ทำงานเพลิน เคยเป็นโรคกระเพาะเหมือนกัน ตอนหลังก็ปรับตัวเองกินให้ตรงเวลามากขึ้น”
“ค่ะ...งั้นวันนี้ขอตัวก่อนนะคะ ขับรถอยู่ค่ะ”
“ครับ”
“ซื้อผลไม้มาฝากนะคะ ฝากไว้กับนาง กลับมาก็อย่าลืมกินด้วย” แม้จะขอตัวแล้วแต่จรินนาก็ยังอยากได้ยินเสียงเขาต่ออีกนิด “ครับ ขอบคุณครับ”....
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” วางสายจากเขาแล้วจรินนาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างประหลาด น้ำเสียงของเขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจเป็นอย่างมาก และแม้ไม่ได้เห็นหน้าเขา เธอก็รู้สึกว่าดวงตากลมโตภายใต้คิ้วเข้มของเขานั้นมีแววยินดีกับการที่เธอโทรไปหาเขาในครั้งนี้อย่างแน่นอน...
คะเนว่าอนงค์นางกลับถึงบ้านแล้วจรินนาที่ได้เบอร์โทรศัพท์ของอนงค์นางมาจากวิษณจักรก็กดเลขหมายลงที่หน้าจอ...และพออนงค์นางรับสาย จรินนาก็ยิ้มกริ่มกับแผนการณ์อันล้ำลึกของตัวก่อนจะพูดไปว่า “พี่จินเอง”
“พี่จินมีอะไรหรือคะ ได้เบอร์นางมาจากไหน”
“จากพี่จักร...พี่ช่วยนางจีบพี่จักรไปเยอะแล้วนะ” วันนี้ระหว่างที่นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน จรินนาก็พูดเลียบ ๆ เคียง ๆ บอกให้วิษณุจักรได้รู้ว่าเธอนั้นรู้เรื่องที่เขาจะให้อนงค์นางไปวาดรูปให้ที่บ้านแล้ว และถ้าทายไม่ผิดมันก็น่าจะเป็นการเล่นเกมส์ต้อนหมูเข้าเล้า วิษณุจักรยิ้มเขินที่ถูกรู้ทัน เขาจึงต้องยอมรับออกมาว่าเขานั้นคิดอย่างนั้นจริง ๆ แต่ว่าเหมือนหมูจะไม่ยอมให้กินง่าย ๆ อย่างที่คิดไว้ จรินนาก็เลยพรรณนาถึงความน่ารักของอนงค์นางให้เขารู้สึกดี ๆ กับหญิงสาวอีกไม่น้อย และจากสายตาที่มองเธอ จรินนารู้สึกว่า วิษณุจักรนั้นไม่ได้คิดเสน่หากับตัวเองเหมือนที่ผ่าน ๆ มาแล้วด้วย
“อะไรนะ”
“ระดับพี่เป็นแม่สื่อแล้ว...ไม่ต้องห่วง”
“ไม่ต้องห่วงอะไรคะ”
“อ้าว เขาก็บอกว่า เขาชอบนางอยู่เหมือนกัน เขาว่านางน่ารัก น่าทนุถนอม”
“ค่ะ”
“พี่มีเรื่องให้นางช่วยหน่อย”
“เรื่องอะไรคะ”
“ช่วยเชียร์คนชื่อขจรเกียรติให้จีบสุนันทาหน่อยได้ไหม พี่ว่าเขาเหมาะสมกันดีนะ”
“พี่จิน” อนงค์นางนั้นเข้าใจในทันทีว่าจรินนาต้องการผลอะไรถึงได้บอกกับเธออย่างนั้น
“นางว่าจริงไหมละ”
“ก็จริงค่ะ พ่อหม้ายเมียหนีตามชู้กับแม่หม้ายผัวตายมีลูกติด แผนพี่นี่ล้ำลึกจริง ๆ เลย”
“ล้ำลึกอะไร ไม่ได้ล้ำลึก...พี่ก็แค่อยากให้สุเขาเจอคนที่คู่ควรกับเขาเท่านั้นเอง อีตานั่นก็จะไม่ได้ต้องมาอาลัยอาวรณ์เมียเก่าก่อเรื่องให้อาจารย์นางต้องไปประกันตัวอีก”
“พี่จินนี่สุดยอดเลย”
“นางคงทำให้พี่ได้นะ”
“ได้ค่ะ จะเชียร์ให้เต็มที่เลย...”
“ขอบใจมาก มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ พี่ยินดี”
รับงานจากจรินนามาแล้วอนงค์นางที่ยอมรับว่าหัวใจพองโตเพราะมีความหวังในตัววิษณุจักรก็ตัดสินใจโทรหาขจรเกียรติในทันที เพราะวันนี้หลังจากที่อาจารย์เดชาพงษ์ไปช่วยพาตัวออกมาจากโรงพัก พี่ขจรเกียรติก็ต้องกลับบ้านไปพักผ่อนเช่นกัน
“เป็นอย่างไรบ้างพี่เกียรติ”
“ก็...”
“เจ็บมากไหม”
“เจ็บใจน่ะ”
“ตัดใจเถอะพี่ ผู้หญิงมีเยอะแยะ มองคนอื่น จีบคนอื่นดีกว่า”
“นางไม่มาเป็นพี่นางไม่รู้หรอกว่าการถูกหยามน้ำหน้ามันเป็นอย่างไร”
“นางโทรมาให้กำลังใจนะคะ ไม่ได้โทรมาฟังพี่ระบาย เรื่องที่มันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้พี่ก็ยังจะดันทุรัง แล้วมีประโยชน์อะไร ถามจริง ๆ เถอะ ถ้าพี่อ้อยกลับมาหาพี่ พี่ยอมรับได้เหรอ แก้วที่มันร้าวไปแล้ว มันแตกไปแล้วมันประสานไม่ได้หรอกค่ะ... ตั้งสติซิคะ แล้วเงินทองที่เสียไปน้อยที่ไหน แล้วถ้าพลาดฆ่ากันตายห่าไปจนเขาตาย พี่ติกคุกล่ะ นึกถึงลูกพี่บ้าง”
“อืม”
“พรุ่งนี้มาทำงานไหวไหม”
“ก็น่าจะไหวนะ”
“นางมีอะไรจะให้พี่ช่วยหน่อยค่ะ”
“พี่จะช่วยอะไรนางได้ ตัวเองยังจะเอาไม่รอดเลย ต้องทำงานใช้หนี้ให้อาจารย์อีกไม่น้อย”
“ไม่ได้ยืมเงินหรอกน่า..พี่ช่วยจีบพี่สุหน่อยได้ไหม”
“อะไรนะ”
“ช่วยจีบพี่สุหน่อย พี่ก็รู้นี่พี่สุชอบอาจารย์”
“แกก็ชอบอาจารย์พี่ดูออก”
“นางตัดใจได้แล้ว..นางมีที่หมายใหม่แล้ว” อนงค์นางยอมรับตรง ๆ
“ใคร อย่าบอกนะว่าไอ้คุณจักรนั่น”
“ค่ะ..”
“แล้วจะให้พี่จีบสุเขาทำไม มีอะไรรึ”
“อยากให้พี่สุมีแฟนเป็นตัวเป็นตน มีที่หมายบ้าง มีคนรักบ้างนะคะ เห็นพี่สุรักอาจารย์ข้างเดียวแล้วสงสาร”
“บอกมา ว่ามีอะไรพิเศษ”
“นางรู้สึกว่าพี่จินเขาชอบอาจารย์นะค่ะ นางก็เลยคิดว่า ถ้าพี่สุไม่เป็นตัวอุปสรรค อาจารย์กับพี่จินก็น่าจะลงเอยกันง่าย ๆ”
“ไม่น่าจะง่ายหรอก คุณจินรวยซะขนาดนั้น”
“ดอกฟ้ามันก็โน้มลงดินได้น่า อาจารย์เราก็ใช่ว่าจะจนยาก ความรู้ความสามารถและหัวใจนี่แหละประดุจขุมทรัพย์สำคัญ อนาคตใครจะไปรู้ว่าอาจารย์จะโด่งดังแค่ไหน ตอนนี้พี่ก็รู้นี่ภาพวาดฝีมืออาชีพแพงจะตาย ลูกค้าต่อคิวกันเลย มีเงินเก็บเงินซ่อนไว้เท่าไหร่เรารู้รึ”
“อืม..ก็จริง”
“นะ พรุ่งนี้ก็เดินเกมจีบพี่สุเลยแล้วกัน”
“เขาคงมองพี่หรอก..”
“น่า จีบไปก่อน ไม่ลองไม่รู้นะ...หาอะไรสนุก ๆ ทำจะได้ลืมเมียเก่า โอเค๊”
“จินรู้เรื่องจากนางแล้วค่ะ มีอะไรให้จินช่วยไหม”
“ขอบคุณครับคุณจิน แต่ว่า พอดีผมรู้จักตำรวจที่นี่เหมือนกัน เป็นเพื่อนกันสมัยเรียนมัธยม ตอนนี้ก็รอมชอมได้แล้วครับ จากคดีพยายามฆ่าเป็นทะเลาะวิวาทเสียค่าปรับให้ฝ่ายเสียหายไปครับ”
“เยอะไหมคะ”
“ห้าหมื่นครับ”
“อาจารย์สำรองจ่ายไปก่อนใช่ไหมคะ...แล้วจะได้คืนไหมเนี่ย”
“ก็...ค่อยว่ากันทีหลัง บทเรียนความใจร้อนของเขาด้วย แล้วนี่ทำอะไรอยู่หรือครับ กินข้าวกลางวันหรือยัง” พอเขาถามมาแบบนี้จรินนารู้สึกผิดขึ้นมาทัน
“กำลังจะไปค่ะ แล้วอาจารย์ละกินหรือยัง”
“ยังครับ กว่าเรื่องจะเสร็จคงบ่าย ๆ”
“หิวแย่เลย”
“ไม่หรอกครับ ทนไหว อดข้าวอยู่บ่อย ๆ”
“ทำไมละ”
“ทำงานเพลิน เคยเป็นโรคกระเพาะเหมือนกัน ตอนหลังก็ปรับตัวเองกินให้ตรงเวลามากขึ้น”
“ค่ะ...งั้นวันนี้ขอตัวก่อนนะคะ ขับรถอยู่ค่ะ”
“ครับ”
“ซื้อผลไม้มาฝากนะคะ ฝากไว้กับนาง กลับมาก็อย่าลืมกินด้วย” แม้จะขอตัวแล้วแต่จรินนาก็ยังอยากได้ยินเสียงเขาต่ออีกนิด “ครับ ขอบคุณครับ”....
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” วางสายจากเขาแล้วจรินนาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างประหลาด น้ำเสียงของเขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจเป็นอย่างมาก และแม้ไม่ได้เห็นหน้าเขา เธอก็รู้สึกว่าดวงตากลมโตภายใต้คิ้วเข้มของเขานั้นมีแววยินดีกับการที่เธอโทรไปหาเขาในครั้งนี้อย่างแน่นอน...
คะเนว่าอนงค์นางกลับถึงบ้านแล้วจรินนาที่ได้เบอร์โทรศัพท์ของอนงค์นางมาจากวิษณจักรก็กดเลขหมายลงที่หน้าจอ...และพออนงค์นางรับสาย จรินนาก็ยิ้มกริ่มกับแผนการณ์อันล้ำลึกของตัวก่อนจะพูดไปว่า “พี่จินเอง”
“พี่จินมีอะไรหรือคะ ได้เบอร์นางมาจากไหน”
“จากพี่จักร...พี่ช่วยนางจีบพี่จักรไปเยอะแล้วนะ” วันนี้ระหว่างที่นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน จรินนาก็พูดเลียบ ๆ เคียง ๆ บอกให้วิษณุจักรได้รู้ว่าเธอนั้นรู้เรื่องที่เขาจะให้อนงค์นางไปวาดรูปให้ที่บ้านแล้ว และถ้าทายไม่ผิดมันก็น่าจะเป็นการเล่นเกมส์ต้อนหมูเข้าเล้า วิษณุจักรยิ้มเขินที่ถูกรู้ทัน เขาจึงต้องยอมรับออกมาว่าเขานั้นคิดอย่างนั้นจริง ๆ แต่ว่าเหมือนหมูจะไม่ยอมให้กินง่าย ๆ อย่างที่คิดไว้ จรินนาก็เลยพรรณนาถึงความน่ารักของอนงค์นางให้เขารู้สึกดี ๆ กับหญิงสาวอีกไม่น้อย และจากสายตาที่มองเธอ จรินนารู้สึกว่า วิษณุจักรนั้นไม่ได้คิดเสน่หากับตัวเองเหมือนที่ผ่าน ๆ มาแล้วด้วย
“อะไรนะ”
“ระดับพี่เป็นแม่สื่อแล้ว...ไม่ต้องห่วง”
“ไม่ต้องห่วงอะไรคะ”
“อ้าว เขาก็บอกว่า เขาชอบนางอยู่เหมือนกัน เขาว่านางน่ารัก น่าทนุถนอม”
“ค่ะ”
“พี่มีเรื่องให้นางช่วยหน่อย”
“เรื่องอะไรคะ”
“ช่วยเชียร์คนชื่อขจรเกียรติให้จีบสุนันทาหน่อยได้ไหม พี่ว่าเขาเหมาะสมกันดีนะ”
“พี่จิน” อนงค์นางนั้นเข้าใจในทันทีว่าจรินนาต้องการผลอะไรถึงได้บอกกับเธออย่างนั้น
“นางว่าจริงไหมละ”
“ก็จริงค่ะ พ่อหม้ายเมียหนีตามชู้กับแม่หม้ายผัวตายมีลูกติด แผนพี่นี่ล้ำลึกจริง ๆ เลย”
“ล้ำลึกอะไร ไม่ได้ล้ำลึก...พี่ก็แค่อยากให้สุเขาเจอคนที่คู่ควรกับเขาเท่านั้นเอง อีตานั่นก็จะไม่ได้ต้องมาอาลัยอาวรณ์เมียเก่าก่อเรื่องให้อาจารย์นางต้องไปประกันตัวอีก”
“พี่จินนี่สุดยอดเลย”
“นางคงทำให้พี่ได้นะ”
“ได้ค่ะ จะเชียร์ให้เต็มที่เลย...”
“ขอบใจมาก มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ พี่ยินดี”
รับงานจากจรินนามาแล้วอนงค์นางที่ยอมรับว่าหัวใจพองโตเพราะมีความหวังในตัววิษณุจักรก็ตัดสินใจโทรหาขจรเกียรติในทันที เพราะวันนี้หลังจากที่อาจารย์เดชาพงษ์ไปช่วยพาตัวออกมาจากโรงพัก พี่ขจรเกียรติก็ต้องกลับบ้านไปพักผ่อนเช่นกัน
“เป็นอย่างไรบ้างพี่เกียรติ”
“ก็...”
“เจ็บมากไหม”
“เจ็บใจน่ะ”
“ตัดใจเถอะพี่ ผู้หญิงมีเยอะแยะ มองคนอื่น จีบคนอื่นดีกว่า”
“นางไม่มาเป็นพี่นางไม่รู้หรอกว่าการถูกหยามน้ำหน้ามันเป็นอย่างไร”
“นางโทรมาให้กำลังใจนะคะ ไม่ได้โทรมาฟังพี่ระบาย เรื่องที่มันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้พี่ก็ยังจะดันทุรัง แล้วมีประโยชน์อะไร ถามจริง ๆ เถอะ ถ้าพี่อ้อยกลับมาหาพี่ พี่ยอมรับได้เหรอ แก้วที่มันร้าวไปแล้ว มันแตกไปแล้วมันประสานไม่ได้หรอกค่ะ... ตั้งสติซิคะ แล้วเงินทองที่เสียไปน้อยที่ไหน แล้วถ้าพลาดฆ่ากันตายห่าไปจนเขาตาย พี่ติกคุกล่ะ นึกถึงลูกพี่บ้าง”
“อืม”
“พรุ่งนี้มาทำงานไหวไหม”
“ก็น่าจะไหวนะ”
“นางมีอะไรจะให้พี่ช่วยหน่อยค่ะ”
“พี่จะช่วยอะไรนางได้ ตัวเองยังจะเอาไม่รอดเลย ต้องทำงานใช้หนี้ให้อาจารย์อีกไม่น้อย”
“ไม่ได้ยืมเงินหรอกน่า..พี่ช่วยจีบพี่สุหน่อยได้ไหม”
“อะไรนะ”
“ช่วยจีบพี่สุหน่อย พี่ก็รู้นี่พี่สุชอบอาจารย์”
“แกก็ชอบอาจารย์พี่ดูออก”
“นางตัดใจได้แล้ว..นางมีที่หมายใหม่แล้ว” อนงค์นางยอมรับตรง ๆ
“ใคร อย่าบอกนะว่าไอ้คุณจักรนั่น”
“ค่ะ..”
“แล้วจะให้พี่จีบสุเขาทำไม มีอะไรรึ”
“อยากให้พี่สุมีแฟนเป็นตัวเป็นตน มีที่หมายบ้าง มีคนรักบ้างนะคะ เห็นพี่สุรักอาจารย์ข้างเดียวแล้วสงสาร”
“บอกมา ว่ามีอะไรพิเศษ”
“นางรู้สึกว่าพี่จินเขาชอบอาจารย์นะค่ะ นางก็เลยคิดว่า ถ้าพี่สุไม่เป็นตัวอุปสรรค อาจารย์กับพี่จินก็น่าจะลงเอยกันง่าย ๆ”
“ไม่น่าจะง่ายหรอก คุณจินรวยซะขนาดนั้น”
“ดอกฟ้ามันก็โน้มลงดินได้น่า อาจารย์เราก็ใช่ว่าจะจนยาก ความรู้ความสามารถและหัวใจนี่แหละประดุจขุมทรัพย์สำคัญ อนาคตใครจะไปรู้ว่าอาจารย์จะโด่งดังแค่ไหน ตอนนี้พี่ก็รู้นี่ภาพวาดฝีมืออาชีพแพงจะตาย ลูกค้าต่อคิวกันเลย มีเงินเก็บเงินซ่อนไว้เท่าไหร่เรารู้รึ”
“อืม..ก็จริง”
“นะ พรุ่งนี้ก็เดินเกมจีบพี่สุเลยแล้วกัน”
“เขาคงมองพี่หรอก..”
“น่า จีบไปก่อน ไม่ลองไม่รู้นะ...หาอะไรสนุก ๆ ทำจะได้ลืมเมียเก่า โอเค๊”
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ส.ค. 2555, 11:38:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ส.ค. 2555, 15:29:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 2339
| << 15.1 “พี่ว่าเขาคงไม่ใช่คนเจ้าชู้ และก็ดูอบอุ่น” | 16.1 “แล้วอาจารย์เดชาพงษ์ล่ะเป็นไงมั่ง” >> |
imsoul 8 ส.ค. 2555, 11:52:37 น.
นางนี่น่ารักดี แต่เปิดออกไปซะหมด แผนจินจะรั่วไหมนี่
นางนี่น่ารักดี แต่เปิดออกไปซะหมด แผนจินจะรั่วไหมนี่
nutcha 8 ส.ค. 2555, 12:34:06 น.
จินเข้าใจหาแนวร่วมเนอะ นางก็เป็นกองหนุนที่ดีเชียว
จินเข้าใจหาแนวร่วมเนอะ นางก็เป็นกองหนุนที่ดีเชียว
goldensun 8 ส.ค. 2555, 13:33:57 น.
เข้าใจนาง และคิดว่า ถ้าไม่บอก เกียรติคงไม่จีบหรอก แถมอาจารย์กล้วยก็มีบุญคุณกับเกียรติด้วย
แต่สุจะเล่นด้วยรึเปล่า ของแบบนี้มันต้องมีใจให้กันนะ ถึงจะต่อติด
เข้าใจนาง และคิดว่า ถ้าไม่บอก เกียรติคงไม่จีบหรอก แถมอาจารย์กล้วยก็มีบุญคุณกับเกียรติด้วย
แต่สุจะเล่นด้วยรึเปล่า ของแบบนี้มันต้องมีใจให้กันนะ ถึงจะต่อติด
koffee 8 ส.ค. 2555, 15:23:31 น.
ตัวสะกดค่ะ โรคกระเพาะ พูดเลียบๆ เคียงๆ
ตัวสะกดค่ะ โรคกระเพาะ พูดเลียบๆ เคียงๆ
แว่นใส 8 ส.ค. 2555, 16:04:44 น.
น่าติดตามนะเนี่ย
น่าติดตามนะเนี่ย
Orathai 10 ส.ค. 2555, 07:22:35 น.
ต่างคนต่างได้ประโยชน์เนอะ...ทุกฝ่าย
ต่างคนต่างได้ประโยชน์เนอะ...ทุกฝ่าย
loveleklek 10 ส.ค. 2555, 21:37:30 น.
เจ้าเล่ห์นะจินเนี่ย
เจ้าเล่ห์นะจินเนี่ย
Zephyr 13 ส.ค. 2555, 09:31:04 น.
แหม เจ้าเล่ห๋อ่ะ
แต่ถ้าจีบเล่นๆก็แอบสงสารสุนะ สงสารแบบแอบๆ ย้ำๆ แอบๆ ฮ่าๆๆๆ
ขอให้รักกันจริงๆละกันนะ หึหึ
แหม เจ้าเล่ห๋อ่ะ
แต่ถ้าจีบเล่นๆก็แอบสงสารสุนะ สงสารแบบแอบๆ ย้ำๆ แอบๆ ฮ่าๆๆๆ
ขอให้รักกันจริงๆละกันนะ หึหึ