ในสวนศิลป์
พี่ต้นกล้า นาวาตรีจิรวัติ สุกปลั่งนั้น ไม่ใช่ปัญหาของกฤษณะอีกต่อไปแล้ว วันนี้เป็นวันวิวาห์ของเขากับพี่แพรวพรรณที่เพาะบ่มความรักดูใจกันตามที่แม่ของพี่แพรวพรรณต้องการมาถึงเกือบสองปี..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 17.2 “หนึ่งเป็นผู้หญิง หนึ่งก็ทำตัวสวย ๆ รอรับสายเขาอย่างเดียว..5555+”
พอเขาเอาขนมปังไส้สังขยามาเป็นสื่อในการคุยกันเมื่อกินขนมไปสองชิ้นจรินนาก็หาข้ออ้างโทรหาเขา “ขนมอร่อยมาก เพิ่งรู้เหมือนกันว่าอุทัยธานีก็มีของดี”
“ในประเทศไทยมีของดีอยู่ทุกจังหวัดครับ”
“ไปมาทั่วหรือยังคะ...”
“ละแวกนี้ก็ไปมาหลายจังหวัดแล้วครับ ไปเรื่องงานซะเป็นส่วนใหญ่ บางทีก็พาเด็ก ๆ ไปศึกษาหาความรู้ดูภาพจิตรกรรมของครูช่างโบราณตามวัดเก่าแก่ริมแม่น้ำนะครับ.. แต่โดยส่วนตัวอย่างที่เคยบอกไว้ ช่วงหน้าหนาวก่อนปีใหม่ ก่อนโรงเรียนเปิด ผมชอบขึ้นเหนือกางเต็นท์กินลมชมวิว สูดอากาศบริสุทธิ์”
“ค่ะ คงได้ร่วมทริปด้วยอย่างแน่นอน..แต่ปีนี้อาจจะไม่สะดวกเพราะโรงแรมใกล้จะเปิดแล้วยุ่งพอตัวอยู่เหมือนกัน”
“คงเอาใจช่วยได้อย่างเดียวครับ...”
“ขอบคุณค่ะ...แล้วงานของอาจารย์นี่จะเสร็จทันโรงแรมเปิดไหม”
“ของเด็ก ๆ น่าจะเสร็จก่อน ส่วนของผม น่าจะเฉียดฉิวทีเดียว...งานมันละเอียดภาพมันเยอะต้องลงสีให้กลืนกันด้วย...อย่างที่คุณจินเห็นแหละครับ”
“สวยค่ะ ทำให้ยืนอยู่ตรงนั้นได้นานเหมือนกันนะคะ”
“ต้องขอบคุณคุณพ่อของคุณจินที่ให้โอกาสครับ จิตรกรรมฝาผนังถ้าไม่มีพื้นที่ให้แสดงฝีมือก็ยากจะได้โชว์ฝีมือ แล้วงานในโรงแรมด้วย หาไม่ได้ง่าย ๆ ครับ...ครั้งแรกในชีวิตเหมือนกัน”
“รู้เรื่องที่คุณจักรจะให้น้องนางไปวาดรูปแบบนี้ที่บ้านหรือยังคะ”
“รู้แล้วครับ นางปรึกษาแล้ว เอาแบบร่างมาให้ผมดูแล้ว ศิลปะประยุกต์ครับ ถ้านายทุนพอใจ เราก็ยินดีทำกันครับ”
“น่าจะมีมากกว่ารูปวาดนะคะ”
“หมายความว่าไงครับ”
“ดูเหมือนพี่จักรอยากจะทำความรู้จักกับคนวาดให้ลึกซึ้งด้วย ก็เลยต้องหาข้ออ้างเรื่องนี้ขึ้นมา”
“แล้วคุณจินไม่...เอ่อ ไม่ คิดอะไรเหรอครับ”
“จินไม่ได้คิดอะไรกับพี่จักรในแบบชู้สาวนะคะ”
“เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ”
“โลกมันเปิดกว้างแล้วค่ะ หญิงกับชายไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรักกันก็ได้ค่ะ แล้วอาจารย์เองไม่เคยไปไหนกับผู้หญิงสองต่อสองบ้างเหรอคะ”
“ก็มีบ้างครับ แต่ไม่บ่อยหรอก...”
“ทำไมเป็นอย่างนั้น...”
“ก็คนรอบ ๆ ตัวผมมีแต่ผู้ชายนี่ครับ เพื่อนชายเยอะกว่าเพื่อนหญิง แต่ส่วนใหญ่ผมจะไปไหนมาไหนคนเดียวซะเป็นส่วนใหญ่”
“เคยไปเที่ยวตอนกลางคืนบ้างไหม”
“ก็มีบ้างครับ วันเกิดพวกลูกศิษย์ ไปอย่างเสียไม่ได้ แต่ไม่ค่อยชอบ รู้สึกว่าไม่ใช่ครับ ผมว่าผมออกจะเชย ๆ ครับ ไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่ น่าจะน่าเบื่อสำหรับผู้หญิงยุคนี้เสียแล้ว”
“ไม่จริงหรอกค่ะ อาจารย์ก็น่าจะรู้ตัวว่า อย่างน้อยก็มีสุนันทาคนหนึ่งแล้วที่คิดอะไรกับอาจารย์” เดชาพงษ์ยิ้มนิด ๆ ที่จรินนาวกกลับมาพูดเรื่องนี้
“แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเป็นพิเศษหรอกนะ”
“มีคนพิเศษแล้วเหรอคะ ถึงไม่สนใจสุเขา เขาสวยนะคะ ดูท่าจะทอดสะพานน่าดูด้วย”
“ครับ...”
“ครับนี่คืออะไร”
“ผมไม่รู้จะพูดอย่างไรครับ รู้แต่ว่า สุเขาเป็นลูกศิษย์ผม รู้สึกกับเขาแค่นั้น”
จรินนารู้สึกพอใจกับคำตอบของเขาเป็นอย่างมาก และไหน ๆ ก็เปิดอกซักมาถึงขั้นนี้แล้วจรินนาจึงต้องซักเขาต่อ “แล้วอาจารย์เคยมีแฟนหรือเปล่าคะ หรือตอนนี้มีคนพิเศษไหม”
“เคยครับ คบหากันสมัยเรียนปริญญาตรี แต่ตอนนี้เขาแต่งงานกับเพื่อนครูที่อยู่โรงเรียนเดียวกันไปแล้ว แล้วผมก็ว่างเรื่อยมา สำหรับคนพิเศษในตอนนี้...คนพิเศษนี่แบบไหนครับ”
“ก็คนอยากคุยด้วยทุก ๆ วัน คิดถึง อยากบอกเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง แบ่งปันสุขทุกข์กัน”
“คุณจินนี่น่าจะเป็นกูรูเรื่องหัวใจ ละเอียดลออดีจัง...”
“ว่าง ๆ ก็อ่านนิยายพาฝันตามประสาสาว ๆ บ้างคะ ตกลงยังไม่มีคนพิเศษ”
“แล้วแบบที่เราคุยกันนี่ละครับ จะเรียกว่าคนพิเศษได้ไหม”
เจอถามไปตรง ๆ แบบนี้จรินนาก็หน้าแดงซ่านขึ้นมา...
“สัมภาษณ์งานค่ะ” จรินนาเอาตัวรอดไปอย่างเฉียดฉิว
“อืม...ว่าไปผมก็รู้ตัวดีครับว่าอะไรเป็นอะไร” เดชาพงษ์แสร้งทำเสียงน้อยใจ
“อะไรเป็นอะไรคืออะไร”
“ยังไม่ง่วงนอนอีกหรือครับ” เดชาพงษ์ยากเล่นเกมส์หัวใจกับจรินนาดูบ้าง จึงเปลี่ยนเรื่องคุยเสีย
“ไม่อยากคุยกับจินแล้วเหรอคะ”
“ผมเพิ่งถึงบ้านพ่อแม่นะครับยังไม่ได้คุยกับท่านเลย ยังไม่ได้อาบน้ำด้วย” ก่อนที่จะออกจากบ้านของจรินนาเขาก็บอกกับหญิงสาวแล้วว่าวันนี้เขาจะมาบ้านพ่อกับแม่ที่บ้านกระดานป้าย
“แสดงว่าจินรบกวน” จรินนาทำเสียงน้อยใจ
“ไม่รบกวนหรอกครับ...ผมยินดีคุยกับคุณจินเสมอครับ”
“ทำไมคะ”
“ผมรู้ว่าคุณจินเหงา”
“อาจารย์ไม่เหงาบ้างเหรอคะ”
“เมื่อก่อนมีบ้างครับ แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกว่า เหงาตัวใหญ่ขึ้นๆ”
“ว่าไปจินก็ง่วงแล้วค่ะ...ตาจะปิดแล้ว...ขอตัวนอนก่อนดีกว่า” จรินนาประวิงเวลาที่เขาอาจจะเผยเรื่องหัวใจไว้บ้าง
“งั้น ฝันดีนะครับ...”
“เช่นกันค่ะ กู๊ดไนท์”...
พอเห็นลูกชายที่เดินออกไปรับโทรศัพท์นอกบ้านเดินกลับเข้ามาผู้เป็นแม่ที่นั่งดูโทรทัศน์ก็เอ่ยถามตรง ๆ ว่า “คุยกับสาวรึ”
“ครับ” เขายอมรับด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“เรื่องต้นกล้าเพิ่งจบไป หวังว่ารายนี้คงไม่มีอะไรยุ่งยากเท่ารายนั้นหรอกนะ”
“อาจจะยากกว่าครับแม่ ผมว่าพ่อเขารวยกว่าคุณนายวันเพ็ญอีกนะ” เดชาพงษ์บอกไปตรง ๆ ซึ่งเรื่องนี้มันก็สร้างความหนักใจให้กับเขาอยู่เช่นกัน และพอนางจุกได้ยินนางก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะบอกว่า “แล้วทำไมไม่มองคนที่มันเสมอกับเรา รวยมาก เรื่องมันก็เยอะ...”
“ผมก็คิดมองคนเสมอเรา แต่มันไม่มีถูกใจ แล้วรายนี้ ผมไม่ได้อยากจีบเขาหรอกนะ แต่เขา เขา ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เขาคิดอย่างไรกับผม แต่ดูเหมือนเขาจะชอบผมอยู่เหมือนกัน” เดชาพงษ์ไม่ยอมบอกเรื่องที่เมขลาได้ทำนายทายทักไว้ซึ่งตอนนี้เขาก็เชื่อในคำทำนายนั้นเสียเต็มร้อยไปแล้ว
“หมดไร่หมดนากันก็คราวนี้ซะมั้ง” ผู้เป็นแม่หมายถึงการขายไร่ขายนาเพื่อไปเป็นค่าสินสอดทองหมั้นให้ลูกชายคนรอง
“ไม่หรอกครับ...ถ้าลงเอยด้วยการแต่งงานกันได้ ผมก็พอมีเงินเก็บอยู่บ้างครับ แล้วทางพ่อเค้าก็คงไม่ใจไม้ไส้ระกำกับผมหรอกครับ”
“ให้มันจริงเหอะ...” ผู้เป็นแม่ถอนหายใจเบา ๆ แต่เขาต้องถอนหายใจหนัก ๆ เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเขาโดยตรง
-----------------
“เป็นอย่างไรบ้าง” ข้อความจากแพรวพรรณเด้งขึ้นมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ทำให้นาทีต้องพรมนิ้วมือลงกับแป้นพิมพ์ตอบกลับไป
“กลับไปแล้ว” นาทีรู้ว่าแพรวพรรณถามถึงเอกรินทร์ที่ขับรถมาหาตั้งแต่ตอนดึก ๆ คืนวันเสาร์ ค้างด้วยหนึ่งคืนและวันอาทิตย์พอดูหนังกินข้าวด้วยกันเสร็จแล้ว เขาก็ขับรถกลับนครสวรรค์ กลับไปมีวิถีชีวิตในแบบของเขา ซึ่งนาทีก็ได้แต่ภาวนาว่าเรื่องที่เขาบอกเล่าว่าไม่มีใครที่โน่นจะเป็นเรื่องจริง
“เจอกันแล้ว แล้วเป็นไงมั่ง”
“ก็น่ารักดี...คุยเก่งดี แต่ยังไม่มีอะไรกันนะ”
“ทำไมละ”
“อยากคบไปนาน ๆ อยากจะดูว่า ถ้าไม่มีอะไรกัน แล้วเขาจะยังติดต่อกับหนึ่งต่อไปไหม หรือจะจริงใจกับหนึ่งแค่ไหน แพรวก็รู้นี่ว่ามาเร็ว เคลมเร็ว ก็ไปเร็วเหมือน
กัน”
“อืม...ก็ดีนะ เอาใจช่วยให้เจอคนจริงใจจริงจังจริง ๆ แล้วกัน”
“เขาบอกว่า เขาจะมาหาหนึ่งเดือนละหนเป็นอย่างน้อย แล้วก็จะโทรมารายงานตัวก่อนนอนทุกคืน เขาบอกไว้สองข้อ”
“แล้วหนึ่งละ...”
“หนึ่งเป็นผู้หญิง หนึ่งก็ทำตัวสวย ๆ รอรับสายเขาอย่างเดียว..5555+”
“ในประเทศไทยมีของดีอยู่ทุกจังหวัดครับ”
“ไปมาทั่วหรือยังคะ...”
“ละแวกนี้ก็ไปมาหลายจังหวัดแล้วครับ ไปเรื่องงานซะเป็นส่วนใหญ่ บางทีก็พาเด็ก ๆ ไปศึกษาหาความรู้ดูภาพจิตรกรรมของครูช่างโบราณตามวัดเก่าแก่ริมแม่น้ำนะครับ.. แต่โดยส่วนตัวอย่างที่เคยบอกไว้ ช่วงหน้าหนาวก่อนปีใหม่ ก่อนโรงเรียนเปิด ผมชอบขึ้นเหนือกางเต็นท์กินลมชมวิว สูดอากาศบริสุทธิ์”
“ค่ะ คงได้ร่วมทริปด้วยอย่างแน่นอน..แต่ปีนี้อาจจะไม่สะดวกเพราะโรงแรมใกล้จะเปิดแล้วยุ่งพอตัวอยู่เหมือนกัน”
“คงเอาใจช่วยได้อย่างเดียวครับ...”
“ขอบคุณค่ะ...แล้วงานของอาจารย์นี่จะเสร็จทันโรงแรมเปิดไหม”
“ของเด็ก ๆ น่าจะเสร็จก่อน ส่วนของผม น่าจะเฉียดฉิวทีเดียว...งานมันละเอียดภาพมันเยอะต้องลงสีให้กลืนกันด้วย...อย่างที่คุณจินเห็นแหละครับ”
“สวยค่ะ ทำให้ยืนอยู่ตรงนั้นได้นานเหมือนกันนะคะ”
“ต้องขอบคุณคุณพ่อของคุณจินที่ให้โอกาสครับ จิตรกรรมฝาผนังถ้าไม่มีพื้นที่ให้แสดงฝีมือก็ยากจะได้โชว์ฝีมือ แล้วงานในโรงแรมด้วย หาไม่ได้ง่าย ๆ ครับ...ครั้งแรกในชีวิตเหมือนกัน”
“รู้เรื่องที่คุณจักรจะให้น้องนางไปวาดรูปแบบนี้ที่บ้านหรือยังคะ”
“รู้แล้วครับ นางปรึกษาแล้ว เอาแบบร่างมาให้ผมดูแล้ว ศิลปะประยุกต์ครับ ถ้านายทุนพอใจ เราก็ยินดีทำกันครับ”
“น่าจะมีมากกว่ารูปวาดนะคะ”
“หมายความว่าไงครับ”
“ดูเหมือนพี่จักรอยากจะทำความรู้จักกับคนวาดให้ลึกซึ้งด้วย ก็เลยต้องหาข้ออ้างเรื่องนี้ขึ้นมา”
“แล้วคุณจินไม่...เอ่อ ไม่ คิดอะไรเหรอครับ”
“จินไม่ได้คิดอะไรกับพี่จักรในแบบชู้สาวนะคะ”
“เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ”
“โลกมันเปิดกว้างแล้วค่ะ หญิงกับชายไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรักกันก็ได้ค่ะ แล้วอาจารย์เองไม่เคยไปไหนกับผู้หญิงสองต่อสองบ้างเหรอคะ”
“ก็มีบ้างครับ แต่ไม่บ่อยหรอก...”
“ทำไมเป็นอย่างนั้น...”
“ก็คนรอบ ๆ ตัวผมมีแต่ผู้ชายนี่ครับ เพื่อนชายเยอะกว่าเพื่อนหญิง แต่ส่วนใหญ่ผมจะไปไหนมาไหนคนเดียวซะเป็นส่วนใหญ่”
“เคยไปเที่ยวตอนกลางคืนบ้างไหม”
“ก็มีบ้างครับ วันเกิดพวกลูกศิษย์ ไปอย่างเสียไม่ได้ แต่ไม่ค่อยชอบ รู้สึกว่าไม่ใช่ครับ ผมว่าผมออกจะเชย ๆ ครับ ไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่ น่าจะน่าเบื่อสำหรับผู้หญิงยุคนี้เสียแล้ว”
“ไม่จริงหรอกค่ะ อาจารย์ก็น่าจะรู้ตัวว่า อย่างน้อยก็มีสุนันทาคนหนึ่งแล้วที่คิดอะไรกับอาจารย์” เดชาพงษ์ยิ้มนิด ๆ ที่จรินนาวกกลับมาพูดเรื่องนี้
“แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเป็นพิเศษหรอกนะ”
“มีคนพิเศษแล้วเหรอคะ ถึงไม่สนใจสุเขา เขาสวยนะคะ ดูท่าจะทอดสะพานน่าดูด้วย”
“ครับ...”
“ครับนี่คืออะไร”
“ผมไม่รู้จะพูดอย่างไรครับ รู้แต่ว่า สุเขาเป็นลูกศิษย์ผม รู้สึกกับเขาแค่นั้น”
จรินนารู้สึกพอใจกับคำตอบของเขาเป็นอย่างมาก และไหน ๆ ก็เปิดอกซักมาถึงขั้นนี้แล้วจรินนาจึงต้องซักเขาต่อ “แล้วอาจารย์เคยมีแฟนหรือเปล่าคะ หรือตอนนี้มีคนพิเศษไหม”
“เคยครับ คบหากันสมัยเรียนปริญญาตรี แต่ตอนนี้เขาแต่งงานกับเพื่อนครูที่อยู่โรงเรียนเดียวกันไปแล้ว แล้วผมก็ว่างเรื่อยมา สำหรับคนพิเศษในตอนนี้...คนพิเศษนี่แบบไหนครับ”
“ก็คนอยากคุยด้วยทุก ๆ วัน คิดถึง อยากบอกเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง แบ่งปันสุขทุกข์กัน”
“คุณจินนี่น่าจะเป็นกูรูเรื่องหัวใจ ละเอียดลออดีจัง...”
“ว่าง ๆ ก็อ่านนิยายพาฝันตามประสาสาว ๆ บ้างคะ ตกลงยังไม่มีคนพิเศษ”
“แล้วแบบที่เราคุยกันนี่ละครับ จะเรียกว่าคนพิเศษได้ไหม”
เจอถามไปตรง ๆ แบบนี้จรินนาก็หน้าแดงซ่านขึ้นมา...
“สัมภาษณ์งานค่ะ” จรินนาเอาตัวรอดไปอย่างเฉียดฉิว
“อืม...ว่าไปผมก็รู้ตัวดีครับว่าอะไรเป็นอะไร” เดชาพงษ์แสร้งทำเสียงน้อยใจ
“อะไรเป็นอะไรคืออะไร”
“ยังไม่ง่วงนอนอีกหรือครับ” เดชาพงษ์ยากเล่นเกมส์หัวใจกับจรินนาดูบ้าง จึงเปลี่ยนเรื่องคุยเสีย
“ไม่อยากคุยกับจินแล้วเหรอคะ”
“ผมเพิ่งถึงบ้านพ่อแม่นะครับยังไม่ได้คุยกับท่านเลย ยังไม่ได้อาบน้ำด้วย” ก่อนที่จะออกจากบ้านของจรินนาเขาก็บอกกับหญิงสาวแล้วว่าวันนี้เขาจะมาบ้านพ่อกับแม่ที่บ้านกระดานป้าย
“แสดงว่าจินรบกวน” จรินนาทำเสียงน้อยใจ
“ไม่รบกวนหรอกครับ...ผมยินดีคุยกับคุณจินเสมอครับ”
“ทำไมคะ”
“ผมรู้ว่าคุณจินเหงา”
“อาจารย์ไม่เหงาบ้างเหรอคะ”
“เมื่อก่อนมีบ้างครับ แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกว่า เหงาตัวใหญ่ขึ้นๆ”
“ว่าไปจินก็ง่วงแล้วค่ะ...ตาจะปิดแล้ว...ขอตัวนอนก่อนดีกว่า” จรินนาประวิงเวลาที่เขาอาจจะเผยเรื่องหัวใจไว้บ้าง
“งั้น ฝันดีนะครับ...”
“เช่นกันค่ะ กู๊ดไนท์”...
พอเห็นลูกชายที่เดินออกไปรับโทรศัพท์นอกบ้านเดินกลับเข้ามาผู้เป็นแม่ที่นั่งดูโทรทัศน์ก็เอ่ยถามตรง ๆ ว่า “คุยกับสาวรึ”
“ครับ” เขายอมรับด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“เรื่องต้นกล้าเพิ่งจบไป หวังว่ารายนี้คงไม่มีอะไรยุ่งยากเท่ารายนั้นหรอกนะ”
“อาจจะยากกว่าครับแม่ ผมว่าพ่อเขารวยกว่าคุณนายวันเพ็ญอีกนะ” เดชาพงษ์บอกไปตรง ๆ ซึ่งเรื่องนี้มันก็สร้างความหนักใจให้กับเขาอยู่เช่นกัน และพอนางจุกได้ยินนางก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะบอกว่า “แล้วทำไมไม่มองคนที่มันเสมอกับเรา รวยมาก เรื่องมันก็เยอะ...”
“ผมก็คิดมองคนเสมอเรา แต่มันไม่มีถูกใจ แล้วรายนี้ ผมไม่ได้อยากจีบเขาหรอกนะ แต่เขา เขา ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เขาคิดอย่างไรกับผม แต่ดูเหมือนเขาจะชอบผมอยู่เหมือนกัน” เดชาพงษ์ไม่ยอมบอกเรื่องที่เมขลาได้ทำนายทายทักไว้ซึ่งตอนนี้เขาก็เชื่อในคำทำนายนั้นเสียเต็มร้อยไปแล้ว
“หมดไร่หมดนากันก็คราวนี้ซะมั้ง” ผู้เป็นแม่หมายถึงการขายไร่ขายนาเพื่อไปเป็นค่าสินสอดทองหมั้นให้ลูกชายคนรอง
“ไม่หรอกครับ...ถ้าลงเอยด้วยการแต่งงานกันได้ ผมก็พอมีเงินเก็บอยู่บ้างครับ แล้วทางพ่อเค้าก็คงไม่ใจไม้ไส้ระกำกับผมหรอกครับ”
“ให้มันจริงเหอะ...” ผู้เป็นแม่ถอนหายใจเบา ๆ แต่เขาต้องถอนหายใจหนัก ๆ เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเขาโดยตรง
-----------------
“เป็นอย่างไรบ้าง” ข้อความจากแพรวพรรณเด้งขึ้นมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ทำให้นาทีต้องพรมนิ้วมือลงกับแป้นพิมพ์ตอบกลับไป
“กลับไปแล้ว” นาทีรู้ว่าแพรวพรรณถามถึงเอกรินทร์ที่ขับรถมาหาตั้งแต่ตอนดึก ๆ คืนวันเสาร์ ค้างด้วยหนึ่งคืนและวันอาทิตย์พอดูหนังกินข้าวด้วยกันเสร็จแล้ว เขาก็ขับรถกลับนครสวรรค์ กลับไปมีวิถีชีวิตในแบบของเขา ซึ่งนาทีก็ได้แต่ภาวนาว่าเรื่องที่เขาบอกเล่าว่าไม่มีใครที่โน่นจะเป็นเรื่องจริง
“เจอกันแล้ว แล้วเป็นไงมั่ง”
“ก็น่ารักดี...คุยเก่งดี แต่ยังไม่มีอะไรกันนะ”
“ทำไมละ”
“อยากคบไปนาน ๆ อยากจะดูว่า ถ้าไม่มีอะไรกัน แล้วเขาจะยังติดต่อกับหนึ่งต่อไปไหม หรือจะจริงใจกับหนึ่งแค่ไหน แพรวก็รู้นี่ว่ามาเร็ว เคลมเร็ว ก็ไปเร็วเหมือน
กัน”
“อืม...ก็ดีนะ เอาใจช่วยให้เจอคนจริงใจจริงจังจริง ๆ แล้วกัน”
“เขาบอกว่า เขาจะมาหาหนึ่งเดือนละหนเป็นอย่างน้อย แล้วก็จะโทรมารายงานตัวก่อนนอนทุกคืน เขาบอกไว้สองข้อ”
“แล้วหนึ่งละ...”
“หนึ่งเป็นผู้หญิง หนึ่งก็ทำตัวสวย ๆ รอรับสายเขาอย่างเดียว..5555+”
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ส.ค. 2555, 10:45:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ส.ค. 2555, 18:06:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 2273
| << 17.1“อาจารย์เดชาพงษ์เขาเคยรักแกเหรอ” | 18. คิดถึงใจจะขาดสุดสวาทขาดใจ.... >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 14 ส.ค. 2555, 10:46:29 น.
สัญญาต้องเป็นสัญญา สัญญาว่าเขียนเสร็จแล้วจะมาก็มา....จุ๊บ ๆ ขอบคุณจากทุก ๆ แรงใจนะครับ.....
สัญญาต้องเป็นสัญญา สัญญาว่าเขียนเสร็จแล้วจะมาก็มา....จุ๊บ ๆ ขอบคุณจากทุก ๆ แรงใจนะครับ.....
nateetip 14 ส.ค. 2555, 11:00:02 น.
ดีใจมากค่ะที่เห็น..รอบนี้มาไว..ชอบค่ะ
ดีใจมากค่ะที่เห็น..รอบนี้มาไว..ชอบค่ะ
imsoul 14 ส.ค. 2555, 11:07:43 น.
มาอีกแล้ว ดีใจจจจ
มาอีกแล้ว ดีใจจจจ
konhin 14 ส.ค. 2555, 11:07:59 น.
เอาอีกๆ เอาอีกตอน คู่นี้ยึกยักจริงๆ
เอาอีกๆ เอาอีกตอน คู่นี้ยึกยักจริงๆ
invisible 14 ส.ค. 2555, 11:10:44 น.
ชอบจัง ทำตัวสวยๆรอ
ชอบจัง ทำตัวสวยๆรอ
imsoul 14 ส.ค. 2555, 11:12:29 น.
พรุ่งนี้มาอีกนะ555
พรุ่งนี้มาอีกนะ555
คิมหันตุ์ 14 ส.ค. 2555, 12:32:01 น.
555
555
goldensun 14 ส.ค. 2555, 12:39:21 น.
ท่าทางจะนานอย่างที่อาจารย์ว่า ยังลองเชิงกันอยู่เลย
ส่วนหนึ่งก็ถือว่ารักแบบมีสติแล้ว ทำสวยรออย่างเดียว
ท่าทางจะนานอย่างที่อาจารย์ว่า ยังลองเชิงกันอยู่เลย
ส่วนหนึ่งก็ถือว่ารักแบบมีสติแล้ว ทำสวยรออย่างเดียว
nutcha 14 ส.ค. 2555, 15:53:07 น.
คะน้าคงต้องร้องเพลงรอไปอีกนานแน่ ๆ เล่นตัวกันซะขนาดนี้
คะน้าคงต้องร้องเพลงรอไปอีกนานแน่ ๆ เล่นตัวกันซะขนาดนี้
sai 14 ส.ค. 2555, 17:36:58 น.
“ไม่อยากคุยกับจินแล้วเหรอครับ(ค่ะ)”
“ว่าไปจินก็ง่วงแล้วค่ะ...ตาจะติด(ปิด)แล้ว...ขอตัวนอนก่อนดีกว่า”
วิธี(ถี)ชีวิต
ชอบคำพูดหนึ่งจังเลย ทำตัวสวยๆรอรับสายอย่างเดียว
“ไม่อยากคุยกับจินแล้วเหรอครับ(ค่ะ)”
“ว่าไปจินก็ง่วงแล้วค่ะ...ตาจะติด(ปิด)แล้ว...ขอตัวนอนก่อนดีกว่า”
วิธี(ถี)ชีวิต
ชอบคำพูดหนึ่งจังเลย ทำตัวสวยๆรอรับสายอย่างเดียว
Zephyr 14 ส.ค. 2555, 19:22:44 น.
งั้นเค้าจะทำตัวสวยๆ รอคุณเฟื่องลงมั่ง
จินกะพี่กล้วยก็ยังจีบกับแบบกั๊กๆละนะ
งั้นเค้าจะทำตัวสวยๆ รอคุณเฟื่องลงมั่ง
จินกะพี่กล้วยก็ยังจีบกับแบบกั๊กๆละนะ
overtime 14 ส.ค. 2555, 21:03:36 น.
อ่านไปยิ้มไป อาจารย์กล้วยน่ารักมาก
อ่านไปยิ้มไป อาจารย์กล้วยน่ารักมาก
Orathai 15 ส.ค. 2555, 00:50:27 น.
อาจารย์กล้วยเหมือนกึ่งสู้กึ่งถอดใจเลย
อาจารย์กล้วยเหมือนกึ่งสู้กึ่งถอดใจเลย
saralun 15 ส.ค. 2555, 08:39:00 น.
ขอกรี๊ดดัง ๆ ...^^
ขอกรี๊ดดัง ๆ ...^^