หนาวไฟพิศวาส
การพูดเล่นโดยไม่คิดถึงใจคนฟัง นำมาซึ่งความปวดร้าวสุดชีวิตให้กับชายสองคน คนที่ต้องสูญเสียคนรักไปตลอดการ ภูชิสะต้องการดับไฟแค้นของตัวเองด้วยการสั่งสอนให้มีนาได้รู้รสของความเจ็บปวด เขาต้องการเห็นหญิงคนนี้ตายตกตามไปกับน้องชายของเขา หากว่า มีนากลับต้องการทวงแค้นนั้นคืน หากว่า เธอกลับได้รับรู้ว่าทำไมภูชิสะจึงทำอย่างนั้นแม้เปลวไฟยังให้ความร้อนไม่ได้นอกจากยิ่งใกล้ ยิ่งหนาวนัก
Tags: แค้น แสน แค้น
ตอน: สื่อสาร
ถ้าไม่ได้มารับฟังจากปากของภูชิสะ กันยาคงได้ฉุดมีนาจากไปเป็นแน่ แต่นี่เรื่องจริงได้เข้าหูชายหนุ่ม ซึ่งเขาเชื่อสนิทใจ เพราะรู้ว่า พี่ชายไม่พูดปดกับเขา ยิ่งทุกวันที่ผ่านมา ยุทธนาได้เห็นภูชิสะแสดงความรักต่อมีนา ทำให้ยุทธนายิ่งไม่คิดว่านั่นคือการเสแสร้ง
ว่าแต่ ปรียา มาที่นี่ เพื่ออะไร มาแล้วไม่เข้ามาหาชายที่เธอกำลังปั่นหัวด้วยอาการป่วย กระทั่งทำให้คนร่างใหญ่ออกไปเฝ้าข้ามคืน จะไม่ให้พี่ชายของเขาไปดูดำดีดีปรียาเลยคงยาก เพราะทั้งสองคบหากันในฉันเพื่อนสนิทมานานปี ปรียาอยู่คนเดียว จะปล่อยทิ้งอาจจะใจดำเกินไปหน่อย...ชายนิสัยดีคิดอย่างคนเป็นกลาง
แต่นั่นย่อมไม่ใช่ความคิดคือผู้หญิงธรรมดาโดยทั่วไป ที่จะได้คิดว่าวัวเคยค้าม้าเคยขี่ จะไม่มีอะไรกันอีก เพราะหายไปทั้งคืน
ฟังจากคนเป็นพี่มานั่งตัดพ้อว่ามีนานไม่ยอมฟังอะไรเลย ทำให้ยุทธนาคิดหาหนทางออกทีดี คิดไปตามเหตุผลแล้ว ยุทธนาจึงได้คิดว่า น่าที่จะตกเป็นสื่อให้เอง โดยผ่านกันยานำไปบอกน้อง ว่าแต่จะกล่อมเมียว่าอะไรดี เธอจึงจะยอมช่วยภูชิสะ
กันยารู้สึกเหนื่อยอย่างผิดปกติไม่น้อย เธอหายใจแรง และดูเหมือนจะเร็วมาก หากหญิงสาวบ่นพึมพำพอได้ยินตามลำพังว่า
“ต้อมนะต้อม ไม่ว่างไม่เว้นเสียบ้าง เมียคุณท่าจะต้องพักเสียแล้ว มึนหัว” เธอค่อยเอนหลังพิงเก้าอี้นุ่ม พริ้มตาหลับ ควานหายาดมจากกระเป๋าขึ้นมาสูดดมอีกครั้ง
“ถ้าได้มะนาวสักชิ้น มะกอกเปรี้ยว หรือว่ามะยม หรือ”กันยากุมหน้าท้องตัวเองหลังจากความอยากอาหารเปรี้ยวประเดประดังเข้ามาในสมองไม่หยุด เธอแน่ใจแล้วว่า มีครรภ์แน่นอน
ฝ่ายยุทธนาเปิดประตูเข้าไปในห้อง เห็นคนเป็นภรรยานั่งหลับตาพึมพำราวกับสวดมนต์บทแปลก ได้ยินกรายๆว่า มะดัน มะนาว มะยม
“คุณเมย์ เป็นอะไรหรือเปล่า หรือห่วงคุณมายจนทำท่าเหมือนจะเป็นลม”เขาพูดออกไปแล้วห่วงใยขึ้นมาอย่างที่เรียกว่าเกินกว่าเหตุ เพราะก้าวปราดเพียงก้าวเดียวถึงร่างอรชรอ้อนแอ้นที่นั่งหลับตาบ่นพร่ำของอีกฝ่ายทันที
มือเรียวให้หลังมืออังหน้าผากของกันยา ซึ่งมีเหงื่อออกทั้งที่เปิดแอร์
“ไปโรงพยาบาลเถอะคุณ”
“ไปหามายดีกว่า เผื่อมายมีมะยมกินบ้าง เมย์อยากกินจังเลยค่ะ ดูสิ เอามาสักกระสอบ โทรไปเลยนะต้อม โทรไปที่บ้านนั้นให้นุ่มไปหาให้” ท่าทีกันยาลืมเรื่องที่ใช้สามีไปธุระจนสิ้น
“ผมมีข่าวดีหรือเปล่าคุณเมย์”
“คงใช่แล้วล่ะ ไปรับมายไปด้วย ก่อนไปหาหมอ ขอกินมะยมสักกะละมังนะต้อม”
“คุณเมย์”ชายหนุ่มอุทานแล้วรวบร่างอีกฝ่ายซึ่งกำลังนั่งให้ยืนขึ้นมาสู่อ้อมกอดของเขาเต็มแรง “หมายความว่าคุณท้องแล้ว”
“น่าจะท้องแล้วจริงๆค่ะ” กันยายังคงพูดเรียบเรื่อยไม่ตื่นเต้น “ไม่เคยว่างเว้นอย่างนั้นไม่ท้องคงเป็นหมันแล้วล่ะ”
“ช่างเย็นชาจริงๆนะเมียไอ้ต้อม”ชายหนุ่มต่อว่าฝ่ายหญิง ซึ่งดูเหมือนเธอจะไม่กระตือรือร้นยินดีได้เท่าเขาเลย “คุณไม่ดีใจหรือเมย์ที่เราจะมีลูกกัน”
“นี่ อย่ามาคิดอะไรที่ไม่เข้าเรื่องเลยนะ เออใช่ แล้วเรื่องผู้หญิงคนนั้นว่ายังไง เออคุยไปด้วยไปหามายด้วยก็ได้ ออกงานก่อนไม่เป็นไรนะผู้จัดการ”
“คุณเมย์” ยุทธนาเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเข้ม ปล่อยอ้อมกอดแห่งความดีใจสุดขีดให้คลายลง แล้วเริ่มต่อว่าหญิงสาวเพราะไม่เป็นอย่างที่เขาคิดว่า ต้องเอียงอาย แก้มแดง และก้มหน้าพึมพำบอกกับสามีอย่างเขาว่า ดีใจมั้ยที่คุณจะเป็นพ่อประโยคที่ผู้หญิงควรพูด แต่ นี่อะไร พล่ามเรื่องยืดยาวยังมีหน้ามาเอ็ดเขาให้อีก
“ไม่รู้สึกว่าดีเลยหรือที่ลูกของผมกำลังอยู่ในท้องของคุณอย่างนี้ คุณทำเหมือนกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกิน”
“แล้วกันต้อม เรื่องอะไรมากล่าวหากันอย่างนี้ล่ะ เมย์ทำอะไรผิดหรือ เมย์ก็คิดทุกวันนับแต่รอบเดือนขาด คิดว่าคงท้องแล้วล่ะ พอมาอยากกินมะยมมะดัน มะกอกอะไรเนี่ย ของที่เมย์ไม่เคยอยากกิน เมย์ก็มั่นใจว่าท้อง แล้วเมย์ผิดอะไรหรือ”
“ช่างเถอะ ผมเห่อลูกคนเดียวก็ได้”ชายหนุ่มตักบท “ไปหรือยังคุณแม่”
กันยาเบือนหน้าซ่อนยิ้มอย่างสดชื่น หายอาการวิงเวียนไปราวกับไม่เคยเกิดอาการอย่างนั้นมาก่อนแล้วซบหน้ากับแขนอีกฝ่าย กอดเขาไว้ พลางเอ่ย
“ดีใจมั้ยคะสามี ที่คุณจะมีคุณแม่หรือคุณพ่อมาขี่คอสั่งโน่นนี่อีกคน”
“ดีใจแทบตายแล้วเมียจ๋า” ยุทธนาร้องบอก โอบร่างอีกฝ่ายเข้าแนบชิดได้ดังใจ
ส่วนกันยาได้แต่นึก ‘เด็กบ้า’คนนี้ ไม่รู้จะน่ารักไปถึงไหนกัน!!
ทั้งสองไปที่รถของยุทธนา เพื่อขับไปหามีนา ระหว่างที่เดินทางไปด้วยกัน ยุทธนาบอกเล่าเรื่องของพี่ชายและปรียาให้ฟัง แต่เขาละเว้นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เพราะคิดว่า อย่างไรผู้หญิงก็คงไม่เข้าใจ ชายหนุ่มจึงเพียงแต่บอกว่า ปรียาเคยอยู่กับภูชิสะ แต่พี่ชายของเขาเห็นเป็นเพียงเพื่อนไม่ได้คิดแต่งงานด้วย
จากคำบอกเล่าของชายหนุ่มทำให้กันยามองปรียาไปอีกแง่หนึ่งซึ่งเป็นแง่ลบ
“ทำไมต้องมาทึ่มเทให้กับเจ้าคนนั้นตั้งนานด้วย แล้วเขาจงใจเข้ามาแหย่อะไรเมย์ล่ะถึงได้พูดเหมือนเป็นเจ้าของเจ้านั่น”
“ผมไม่เข้าใจผู้หญิงเหมือนกันครับ ไม่ค่อยแตกฉานทางด้านนี้ เพราะว่า รักหลงคนแรกและคิดว่าคนเดียวคนนี้ แม่ของลูกผมครับ แม่ของลูกผม”ชายหนุ่มย้ำไปมาถึงความยินดีที่เขาจะมีครอบครัวซึ่งคิดว่าต้องสมบูรณ์มาก เพราะเขาไม่ยอมให้ลูกเขาต้องเคว้งคว้างอย่างตนเองที่เกือบจะเป็นเด็กจรจัด ถ้าไม่ได้ภูชิสะเลี้ยงดูมา
โอกาสที่ชายหนุ่มเจ้าของพีมิลค์หยิบยื่นมาให้กับเขา ทุกครั้งที่ทางโรงเรียนให้ผู้ปกครองเข้าร่วมกิจกรรมกับเด็กในปกครอง ภูชิสะไม่เคยบอกว่าไม่ว่าง เขาไปร่วมงานทุกที จนไม่มีใครหน้าไหนมาล้อยุทธนาคนนี้ว่าเป็นลูกไม่มีพ่อแม่...
ลูกของเขากำลังเกิดมา ลูกที่เขาไม่ได้คิดว่าบรรจงปั้นแต่ง หากว่าเมื่อรู้จะเป็นพ่อคน ทำไมเขาหุบยิ้มไม่ได้ ก็ไม่รู้เช่นกัน หญิงสาวซึ่งกำลังอยากเปรี้ยวนั้นเห็นท่าทางมีความสุขของสามี เธอรู้สึกตื้นตันไม่น้อย จึงได้เอนอายเข้าไปเบียดอีกฝ่าย ซึ่งรีบปล่อยมือจากพวงมาลัยรถมาโอบร่างของเธอไว้
“ดีใจมากหรือคะต้อม”
“ที่สุดในโลกเลยครับ”
“เมย์ดีใจนะคะ ที่คุณดูมีความสุขขนาดนี้ เมย์จะให้มายมีความสุขเหมือนเราค่ะ”
“ใช่ เราต้องให้คุณมายเข้าใจกับพี่ใหญ่เร็วๆ”
“เมย์หมายความว่าถึงไม่มีเจ้าคนนั้นเมย์ก็จะทำให้มายมีความสุขกับเราต่างหาก”
คิดไปได้นะเมียเรา ยุทธนาได้แต่ติงอีกฝ่ายหากไม่เอ่ยอะไรออกมา นอกจากคิดว่าไปทำหน้าที่พ่อสื่อให้ดีที่สุดเท่านั้น
ว่าแต่ ปรียา มาที่นี่ เพื่ออะไร มาแล้วไม่เข้ามาหาชายที่เธอกำลังปั่นหัวด้วยอาการป่วย กระทั่งทำให้คนร่างใหญ่ออกไปเฝ้าข้ามคืน จะไม่ให้พี่ชายของเขาไปดูดำดีดีปรียาเลยคงยาก เพราะทั้งสองคบหากันในฉันเพื่อนสนิทมานานปี ปรียาอยู่คนเดียว จะปล่อยทิ้งอาจจะใจดำเกินไปหน่อย...ชายนิสัยดีคิดอย่างคนเป็นกลาง
แต่นั่นย่อมไม่ใช่ความคิดคือผู้หญิงธรรมดาโดยทั่วไป ที่จะได้คิดว่าวัวเคยค้าม้าเคยขี่ จะไม่มีอะไรกันอีก เพราะหายไปทั้งคืน
ฟังจากคนเป็นพี่มานั่งตัดพ้อว่ามีนานไม่ยอมฟังอะไรเลย ทำให้ยุทธนาคิดหาหนทางออกทีดี คิดไปตามเหตุผลแล้ว ยุทธนาจึงได้คิดว่า น่าที่จะตกเป็นสื่อให้เอง โดยผ่านกันยานำไปบอกน้อง ว่าแต่จะกล่อมเมียว่าอะไรดี เธอจึงจะยอมช่วยภูชิสะ
กันยารู้สึกเหนื่อยอย่างผิดปกติไม่น้อย เธอหายใจแรง และดูเหมือนจะเร็วมาก หากหญิงสาวบ่นพึมพำพอได้ยินตามลำพังว่า
“ต้อมนะต้อม ไม่ว่างไม่เว้นเสียบ้าง เมียคุณท่าจะต้องพักเสียแล้ว มึนหัว” เธอค่อยเอนหลังพิงเก้าอี้นุ่ม พริ้มตาหลับ ควานหายาดมจากกระเป๋าขึ้นมาสูดดมอีกครั้ง
“ถ้าได้มะนาวสักชิ้น มะกอกเปรี้ยว หรือว่ามะยม หรือ”กันยากุมหน้าท้องตัวเองหลังจากความอยากอาหารเปรี้ยวประเดประดังเข้ามาในสมองไม่หยุด เธอแน่ใจแล้วว่า มีครรภ์แน่นอน
ฝ่ายยุทธนาเปิดประตูเข้าไปในห้อง เห็นคนเป็นภรรยานั่งหลับตาพึมพำราวกับสวดมนต์บทแปลก ได้ยินกรายๆว่า มะดัน มะนาว มะยม
“คุณเมย์ เป็นอะไรหรือเปล่า หรือห่วงคุณมายจนทำท่าเหมือนจะเป็นลม”เขาพูดออกไปแล้วห่วงใยขึ้นมาอย่างที่เรียกว่าเกินกว่าเหตุ เพราะก้าวปราดเพียงก้าวเดียวถึงร่างอรชรอ้อนแอ้นที่นั่งหลับตาบ่นพร่ำของอีกฝ่ายทันที
มือเรียวให้หลังมืออังหน้าผากของกันยา ซึ่งมีเหงื่อออกทั้งที่เปิดแอร์
“ไปโรงพยาบาลเถอะคุณ”
“ไปหามายดีกว่า เผื่อมายมีมะยมกินบ้าง เมย์อยากกินจังเลยค่ะ ดูสิ เอามาสักกระสอบ โทรไปเลยนะต้อม โทรไปที่บ้านนั้นให้นุ่มไปหาให้” ท่าทีกันยาลืมเรื่องที่ใช้สามีไปธุระจนสิ้น
“ผมมีข่าวดีหรือเปล่าคุณเมย์”
“คงใช่แล้วล่ะ ไปรับมายไปด้วย ก่อนไปหาหมอ ขอกินมะยมสักกะละมังนะต้อม”
“คุณเมย์”ชายหนุ่มอุทานแล้วรวบร่างอีกฝ่ายซึ่งกำลังนั่งให้ยืนขึ้นมาสู่อ้อมกอดของเขาเต็มแรง “หมายความว่าคุณท้องแล้ว”
“น่าจะท้องแล้วจริงๆค่ะ” กันยายังคงพูดเรียบเรื่อยไม่ตื่นเต้น “ไม่เคยว่างเว้นอย่างนั้นไม่ท้องคงเป็นหมันแล้วล่ะ”
“ช่างเย็นชาจริงๆนะเมียไอ้ต้อม”ชายหนุ่มต่อว่าฝ่ายหญิง ซึ่งดูเหมือนเธอจะไม่กระตือรือร้นยินดีได้เท่าเขาเลย “คุณไม่ดีใจหรือเมย์ที่เราจะมีลูกกัน”
“นี่ อย่ามาคิดอะไรที่ไม่เข้าเรื่องเลยนะ เออใช่ แล้วเรื่องผู้หญิงคนนั้นว่ายังไง เออคุยไปด้วยไปหามายด้วยก็ได้ ออกงานก่อนไม่เป็นไรนะผู้จัดการ”
“คุณเมย์” ยุทธนาเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเข้ม ปล่อยอ้อมกอดแห่งความดีใจสุดขีดให้คลายลง แล้วเริ่มต่อว่าหญิงสาวเพราะไม่เป็นอย่างที่เขาคิดว่า ต้องเอียงอาย แก้มแดง และก้มหน้าพึมพำบอกกับสามีอย่างเขาว่า ดีใจมั้ยที่คุณจะเป็นพ่อประโยคที่ผู้หญิงควรพูด แต่ นี่อะไร พล่ามเรื่องยืดยาวยังมีหน้ามาเอ็ดเขาให้อีก
“ไม่รู้สึกว่าดีเลยหรือที่ลูกของผมกำลังอยู่ในท้องของคุณอย่างนี้ คุณทำเหมือนกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกิน”
“แล้วกันต้อม เรื่องอะไรมากล่าวหากันอย่างนี้ล่ะ เมย์ทำอะไรผิดหรือ เมย์ก็คิดทุกวันนับแต่รอบเดือนขาด คิดว่าคงท้องแล้วล่ะ พอมาอยากกินมะยมมะดัน มะกอกอะไรเนี่ย ของที่เมย์ไม่เคยอยากกิน เมย์ก็มั่นใจว่าท้อง แล้วเมย์ผิดอะไรหรือ”
“ช่างเถอะ ผมเห่อลูกคนเดียวก็ได้”ชายหนุ่มตักบท “ไปหรือยังคุณแม่”
กันยาเบือนหน้าซ่อนยิ้มอย่างสดชื่น หายอาการวิงเวียนไปราวกับไม่เคยเกิดอาการอย่างนั้นมาก่อนแล้วซบหน้ากับแขนอีกฝ่าย กอดเขาไว้ พลางเอ่ย
“ดีใจมั้ยคะสามี ที่คุณจะมีคุณแม่หรือคุณพ่อมาขี่คอสั่งโน่นนี่อีกคน”
“ดีใจแทบตายแล้วเมียจ๋า” ยุทธนาร้องบอก โอบร่างอีกฝ่ายเข้าแนบชิดได้ดังใจ
ส่วนกันยาได้แต่นึก ‘เด็กบ้า’คนนี้ ไม่รู้จะน่ารักไปถึงไหนกัน!!
ทั้งสองไปที่รถของยุทธนา เพื่อขับไปหามีนา ระหว่างที่เดินทางไปด้วยกัน ยุทธนาบอกเล่าเรื่องของพี่ชายและปรียาให้ฟัง แต่เขาละเว้นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เพราะคิดว่า อย่างไรผู้หญิงก็คงไม่เข้าใจ ชายหนุ่มจึงเพียงแต่บอกว่า ปรียาเคยอยู่กับภูชิสะ แต่พี่ชายของเขาเห็นเป็นเพียงเพื่อนไม่ได้คิดแต่งงานด้วย
จากคำบอกเล่าของชายหนุ่มทำให้กันยามองปรียาไปอีกแง่หนึ่งซึ่งเป็นแง่ลบ
“ทำไมต้องมาทึ่มเทให้กับเจ้าคนนั้นตั้งนานด้วย แล้วเขาจงใจเข้ามาแหย่อะไรเมย์ล่ะถึงได้พูดเหมือนเป็นเจ้าของเจ้านั่น”
“ผมไม่เข้าใจผู้หญิงเหมือนกันครับ ไม่ค่อยแตกฉานทางด้านนี้ เพราะว่า รักหลงคนแรกและคิดว่าคนเดียวคนนี้ แม่ของลูกผมครับ แม่ของลูกผม”ชายหนุ่มย้ำไปมาถึงความยินดีที่เขาจะมีครอบครัวซึ่งคิดว่าต้องสมบูรณ์มาก เพราะเขาไม่ยอมให้ลูกเขาต้องเคว้งคว้างอย่างตนเองที่เกือบจะเป็นเด็กจรจัด ถ้าไม่ได้ภูชิสะเลี้ยงดูมา
โอกาสที่ชายหนุ่มเจ้าของพีมิลค์หยิบยื่นมาให้กับเขา ทุกครั้งที่ทางโรงเรียนให้ผู้ปกครองเข้าร่วมกิจกรรมกับเด็กในปกครอง ภูชิสะไม่เคยบอกว่าไม่ว่าง เขาไปร่วมงานทุกที จนไม่มีใครหน้าไหนมาล้อยุทธนาคนนี้ว่าเป็นลูกไม่มีพ่อแม่...
ลูกของเขากำลังเกิดมา ลูกที่เขาไม่ได้คิดว่าบรรจงปั้นแต่ง หากว่าเมื่อรู้จะเป็นพ่อคน ทำไมเขาหุบยิ้มไม่ได้ ก็ไม่รู้เช่นกัน หญิงสาวซึ่งกำลังอยากเปรี้ยวนั้นเห็นท่าทางมีความสุขของสามี เธอรู้สึกตื้นตันไม่น้อย จึงได้เอนอายเข้าไปเบียดอีกฝ่าย ซึ่งรีบปล่อยมือจากพวงมาลัยรถมาโอบร่างของเธอไว้
“ดีใจมากหรือคะต้อม”
“ที่สุดในโลกเลยครับ”
“เมย์ดีใจนะคะ ที่คุณดูมีความสุขขนาดนี้ เมย์จะให้มายมีความสุขเหมือนเราค่ะ”
“ใช่ เราต้องให้คุณมายเข้าใจกับพี่ใหญ่เร็วๆ”
“เมย์หมายความว่าถึงไม่มีเจ้าคนนั้นเมย์ก็จะทำให้มายมีความสุขกับเราต่างหาก”
คิดไปได้นะเมียเรา ยุทธนาได้แต่ติงอีกฝ่ายหากไม่เอ่ยอะไรออกมา นอกจากคิดว่าไปทำหน้าที่พ่อสื่อให้ดีที่สุดเท่านั้น
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ส.ค. 2555, 12:54:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ส.ค. 2555, 12:54:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 2438
| << เบื้องหลัง | ตั้งแง่แสนงอน >> |
nunoi 14 ส.ค. 2555, 13:23:07 น.
คุณต้อมน่ารักจริงๆ
คุณต้อมน่ารักจริงๆ
นุช 14 ส.ค. 2555, 18:25:13 น.
มายจะทำยังไงละที่นี้ แล้วปรียาคิดยังไงกันแน่ คนกลางก็ไม่เคลียร์เลยนะคะ
มายจะทำยังไงละที่นี้ แล้วปรียาคิดยังไงกันแน่ คนกลางก็ไม่เคลียร์เลยนะคะ
เด็กหญิงม่อน 14 ส.ค. 2555, 20:57:50 น.
รู้สึกว่าเมย์กับต้อมนี่จะคิดไปคนะทางเลยนะคะนั่น
แต่ว่าพี่ใหญ่ทำไมไม่ง้อนางเอกซักทีล่ะคะ เด๋วก็ไปกันใหญ่หรอก
รู้สึกว่าเมย์กับต้อมนี่จะคิดไปคนะทางเลยนะคะนั่น
แต่ว่าพี่ใหญ่ทำไมไม่ง้อนางเอกซักทีล่ะคะ เด๋วก็ไปกันใหญ่หรอก
nutcha 14 ส.ค. 2555, 22:08:22 น.
ต้อมน่ารักสุด ๆ
ต้อมน่ารักสุด ๆ
wii 14 ส.ค. 2555, 22:20:15 น.
เรื่องนี้ยกคุณต้อมให้เป็นพระเอกซะเลย
เรื่องนี้ยกคุณต้อมให้เป็นพระเอกซะเลย
แพม 15 ส.ค. 2555, 23:19:55 น.
ต้องใช้ตัวช่วยอยู่เรื่อย
ต้องใช้ตัวช่วยอยู่เรื่อย
Zephyr 16 ส.ค. 2555, 16:38:39 น.
พี่ใหญ่ นานเกินไปแล้ว ง้อได้ยัง
พี่ใหญ่ นานเกินไปแล้ว ง้อได้ยัง