ในสวนศิลป์
พี่ต้นกล้า นาวาตรีจิรวัติ สุกปลั่งนั้น ไม่ใช่ปัญหาของกฤษณะอีกต่อไปแล้ว วันนี้เป็นวันวิวาห์ของเขากับพี่แพรวพรรณที่เพาะบ่มความรักดูใจกันตามที่แม่ของพี่แพรวพรรณต้องการมาถึงเกือบสองปี..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 18.2 “เปิดหู เปิดตา เปิดใจบ้างพี่ มองคนที่เขามองเราดีกว่านะ”
เมื่อแม่ไม่ยอมทำตามความต้องการของตัวเอง และเดชาพงษ์ไม่ยอมช่วยพูดกับแม่อย่างที่ได้รับปากไว้สุนันทาจึงต้องเข้าไปหาคุณบรรจงบอกเล่าเหตุผลที่จะต้องเอาแม่ไปอยู่ด้วยที่ร้าน และด้วยเห็นกับคำว่ากตัญญูกตเวทีที่สุนันทายกมาอ้าง คุณบรรจงจึงต้องเอ่ยปากกับนางสำเนียงเสียเอง นางสำเนียงจนด้วยเหตุผลที่คุณบรรจงยกมาอธิบายนางจึงยอมเก็บข้าวของย้ายไปอยู่กับลูกสาวด้วยความรู้สึกใจหายอาลัยอาวรณ์บ้านหลังนี้...และคนที่เคยอยู่ด้วยกันมานาน
“ที่นี่ยินดีต้อนรับป้าเสมอนะคะ จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกเมื่อไหร่ก็ได้”
จรินนารู้ว่าที่ป้าสำเนียงต้องออกจากบ้านไปอยู่ที่ร้านตึกแถวของสุนันทาในตลาดนั้นเป็นเพราะสุนันทาต้องการกลั่นแกล้งตนให้ลำบากมากกว่าอยากจะตอบแทนคุณของแม่ แต่หญิงสาวก็ต้องยอมให้นางสำเนียงไปแต่โดยดี
..และคนงานที่เข้ามาอยู่ใหม่นั้นก็เด็กชาวพม่าที่เพิ่งเข้ามาทำงานในเมืองไทย ซึ่งอาอึ้มแม่ของเอกรินทร์เป็นคนหามาให้ แม้จะได้มาถึงสองคนแต่ว่าจรินนาก็ต้องสอนงานบ้านงานครัวงานเสื้อผ้างานเก็บห้องจัดเตียงเด็กสองคนจนปากเปียกปากแฉะและเด็กสองคนก็ใช่จะไว้วางใจได้เหมือนป้าสำเนียง ดังนั้นจรินนาจึงต้องวุ่นวายอยู่ที่บ้านมากกว่าออกไปเตร็ดเตร่อยู่นอกบ้านเหมือนก่อนหน้านั้น
“ฝึกเป็นแม่บ้านไว้ เดี๋ยวออกเรือนไปจะได้คล่อง...” เอกรินทร์แวะมาเยี่ยมแล้วหยอกเมื่อเห็นคุณหนูจรินนาหน้ามันย่องขณะชี้นิ้วสอนงาน
“รู้ซึ้งถึงหัวอกแม่บ้านเลยพี่...เหนื่อยมาก”
“มีลูกจะลำบากกว่านี้นะ...”
“อย่าเพิ่งไปพูดถึงลูกเลย สามียังไม่มีวี่แวว”
“ยังสรุปกันไม่ได้อีกเหรอว่าจะหัวหรือจะก้อย”
“คนที่สรุปน่าจะเป็นจินนะ แต่จินรู้สึกว่ามันยังไม่ถึงเวลานั้น มันยังต้องดูใจกันไปอีกนาน”
“เอาแน่หรือจิน”
“ก็...เขาทำให้จินคิดถึงเขาได้ และก็ทำให้จินรู้สึกวูบวาบได้” นึกถึงสายตาของเดชาพงครั้งใดจรินนาก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาเสียทุกครั้ง และหญิงสาวก็มั่นใจว่า เขาจะไม่มีวันทำร้ายจิตใจหล่อนอย่างแน่นอน และที่สำคัญเขาเข้ากับพ่อของหล่อนได้เป็นอย่างนี้ ตรงนี้จึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับจรินนา
“เอ๊ะ ครั้งแรกที่เจอกันไม่ได้พูดแบบนี้นี่”
จรินนาหน้าแดงซ่านขึ้นมา ก่อนจะล้อเอกรินทร์คืนบ้าง “พี่เองก็เหอะ หน้าตาสดชื่นขึ้นเยอะเลยนะ ไปกรุงเทพฯ แทบทุกอาทิตย์เลยเหรอ”
“สัปดาห์นี้ไม่ได้ไป แต่วันเสาร์เขาจะขับรถมาหาพี่ที่นี่เอง”
“อะไรนะ”
“พักโรงแรมน่ะ”
“นึกว่าจะพาเข้าบ้านไปกราบป้าซะอีก”
“พี่หัวแบะแน่ ๆ”
“พาเพื่อนชายเข้าบ้านไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย ก็ทำตัวให้เป็นปกติซิ”
“นั่นซิเนอะ จริง ๆ เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน ยังไม่ได้ลึกซึ้งอะไรกันเลย”
“ช่วงโปรโมชั่นละซิ...หวังว่าได้แล้วคงไม่เหมือนที่ผ่าน ๆ มานะ”
“อายุมากแล้ว ไม่รู้จะเลือกไปหาอะไรอีก แล้วพี่ก็รู้สึกว่าพี่คลิ๊กกับเขาลงตัวหลาย
ๆ เรื่องเลย เนื้อคู่กันซะมั้ง”
“เนื้อคู่...เหรอ...งั้นจินก็ต้องดีใจด้วยค่ะ แล้วจะพามาให้จินได้รู้จักไว้ไหม”
“จินก็เคยเห็นเขาแล้วนี่”
“อยากสัมผัสใกล้ ๆ ว่าจะเป็นคนอย่างไร...”
“เขาฉลาด ขี้เล่น คารมคมคายดี เป็นผู้ใหญ่ด้วย เข้าใจอะไรง่าย ๆ ไม่งี่เง่า...เป็นเพื่อนสนิทแพรวพรรณ รู้จักกันตั้งแต่เรียนปริญญาตรี คบหากันมานาน จะว่าไปเขาก็ควรจะรู้จักกับจินไว้นะ เกี่ยวข้องกันหลาย ๆ ชั้นไว้ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ แล้วเขาก็ทำงานด้านบัญชีด้วยคงช่วยจินได้มากเหมือนกัน”
“พูดเหมือนจินไม่มีความสามารถ”
“แต่เขาทำงานมาหลายปีแล้วนะ ทำธุรกิจนะมันต้องมีที่ปรึกษาเยอะ ๆ มีอะไรจะ
ได้พลิกแพลงได้”
“งั้นวันอาทิตย์นี้ร้านไหนดีคะ”
“เดี๋ยวโทรนัดอีกที มื้อเที่ยงแล้วกันนะ ขอตื่นสาย ๆ หน่อย”
“เสียดายที่โรงแรมหิมวันต์เสร็จไม่ทันไม่งั้นจะเปิดห้องหอไว้ให้คู่บ่าวสาวเป็นพิเศษสักห้อง”
ด้วยรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ควรเลี้ยงฉลองวันเกิดเพราะว่ายังทำงานหาเงินเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้ แต่ว่าครบรอบวันเกิดปีนี้นอกจากทำบุญใส่บาตรในตอนเช้ากับพ่อกับแม่ที่ร้านด้วยของใส่บาตรจัดพิเศษแล้วช่วงกลางคืนอนงค์นางก็ขอออกจากบ้านไปเลี้ยงฉลองในผับ ซึ่งงานนี้พ่อแม่ต้องอนุญาตเพราะอนงค์นางอ้างว่านอกจากวิษณุจักรที่พ่อแม่ยังไม่ไว้วางใจ ก็ยังมีสุนันทาเพื่อนร่วมงานไปด้วย
โดยสุนันทาหาได้รู้ว่านั่นคือแผนของอนงค์นางที่ต้องการให้ตนเองกับขจรเกียรตินั้นได้มีโอกาสใกล้ชิดกันยิ่ง ๆ ขึ้น สุนันทาจึงไม่ขัดเพราะเมื่อแม่ย้ายมาอยู่ด้วย สุนันทาก็เบาใจที่จะปล่อยลูกชายไว้ที่บ้านโดยที่ตัวเองออกไปเที่ยวเตร่หาความสำราญบ้าง...และอีกอย่าง คืนนี้สุนันทาก็หวังว่าอาจารย์เดชาพงษ์จะมาร่วมเลี้ยงสังสรรค์ด้วย แต่เมื่อเข้าไปในผับกระทั่งแน่ใจว่าคืนนี้จะมีแต่วิษณุจักร อนงค์นาง สราวุฒิและแฟนสาวที่เขาแนะนำว่าชื่อ หนิงและขจรเกียรติที่วันนี้แต่งตัวด้วยชุดลำลองดูแปลกตา สุนันทาก็ต้องกระซิบถามเจ้าของงานว่า
“แล้วอาจารย์กล้วยไม่มาเหรอ”
“อาจารย์โทรมาบอกว่ากลับไม่ทัน เพราะต้องรอเงินจากเจ้าอาวาสที่ไปกิจนิมนต์ในกรุงเทพฯเอาไว้จ่ายค่าแรงให้ช่าง ถ้ามาก็คงดึก อาจารย์ก็เลยขอตัวไม่มาค่ะ ไม่เป็นไรมั้งคะ”
“นางก็รู้ว่าวันนี้ทำไมพี่ถึงยอมทิ้งลูกไว้กับแม่”
“เปิดหู เปิดตา เปิดใจบ้างพี่ มองคนที่เขามองเราดีกว่านะ” คำพูดของอนงค์นางทำให้สุนันทาชายตามองขจรเกียรติที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พลางคุยกับสราวุฒิและหนิงอย่างออกรสเหมือนหนุ่ม ๆ ที่ไม่มีพันธะ...
ใช่ตอนนี้ขจรเกียรติไม่มีพันธะ เพราะเมียที่เคยมีก็เป็นอื่นไปแล้ว ลูกสาวที่มีอยู่ฝ่ายพ่อตาแม่ยายก็ไม่ยอมให้เขาเอามาเลี้ยง และช่วงหลัง ๆ มานี่สุนันทารู้สึกว่าเขาเอาใจใส่เธอพอสมควร
.. แต่ว่าใจของเธอยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาสักเท่าไหร่...แต่ว่าเมื่อเวลาผ่านไปเมื่อได้ใกล้ชิดกันเพราะที่ยืนคับแคบใจที่อ้างวางของสุนันทายามเมื่อเห็นอนงค์นางกับวิษณุจักรและสราวุฒิกับหนิงกุ๊กกิ๊กกันก็โผเข้าไปหาเขาเสียอย่างนั้น...ขจรเกียรติอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่สุนันทาเคยฝันถึง แต่ในเวลานี้หลังจากที่ได้ร่างกายได้รับแอลกอฮอล์เข้าไป สุนันทาก็รู้สึกว่าต้นแขนของขจรเกียรตินั้นใหญ่โตน่าซบลงรับไออุ่น...
“ที่นี่ยินดีต้อนรับป้าเสมอนะคะ จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกเมื่อไหร่ก็ได้”
จรินนารู้ว่าที่ป้าสำเนียงต้องออกจากบ้านไปอยู่ที่ร้านตึกแถวของสุนันทาในตลาดนั้นเป็นเพราะสุนันทาต้องการกลั่นแกล้งตนให้ลำบากมากกว่าอยากจะตอบแทนคุณของแม่ แต่หญิงสาวก็ต้องยอมให้นางสำเนียงไปแต่โดยดี
..และคนงานที่เข้ามาอยู่ใหม่นั้นก็เด็กชาวพม่าที่เพิ่งเข้ามาทำงานในเมืองไทย ซึ่งอาอึ้มแม่ของเอกรินทร์เป็นคนหามาให้ แม้จะได้มาถึงสองคนแต่ว่าจรินนาก็ต้องสอนงานบ้านงานครัวงานเสื้อผ้างานเก็บห้องจัดเตียงเด็กสองคนจนปากเปียกปากแฉะและเด็กสองคนก็ใช่จะไว้วางใจได้เหมือนป้าสำเนียง ดังนั้นจรินนาจึงต้องวุ่นวายอยู่ที่บ้านมากกว่าออกไปเตร็ดเตร่อยู่นอกบ้านเหมือนก่อนหน้านั้น
“ฝึกเป็นแม่บ้านไว้ เดี๋ยวออกเรือนไปจะได้คล่อง...” เอกรินทร์แวะมาเยี่ยมแล้วหยอกเมื่อเห็นคุณหนูจรินนาหน้ามันย่องขณะชี้นิ้วสอนงาน
“รู้ซึ้งถึงหัวอกแม่บ้านเลยพี่...เหนื่อยมาก”
“มีลูกจะลำบากกว่านี้นะ...”
“อย่าเพิ่งไปพูดถึงลูกเลย สามียังไม่มีวี่แวว”
“ยังสรุปกันไม่ได้อีกเหรอว่าจะหัวหรือจะก้อย”
“คนที่สรุปน่าจะเป็นจินนะ แต่จินรู้สึกว่ามันยังไม่ถึงเวลานั้น มันยังต้องดูใจกันไปอีกนาน”
“เอาแน่หรือจิน”
“ก็...เขาทำให้จินคิดถึงเขาได้ และก็ทำให้จินรู้สึกวูบวาบได้” นึกถึงสายตาของเดชาพงครั้งใดจรินนาก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาเสียทุกครั้ง และหญิงสาวก็มั่นใจว่า เขาจะไม่มีวันทำร้ายจิตใจหล่อนอย่างแน่นอน และที่สำคัญเขาเข้ากับพ่อของหล่อนได้เป็นอย่างนี้ ตรงนี้จึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับจรินนา
“เอ๊ะ ครั้งแรกที่เจอกันไม่ได้พูดแบบนี้นี่”
จรินนาหน้าแดงซ่านขึ้นมา ก่อนจะล้อเอกรินทร์คืนบ้าง “พี่เองก็เหอะ หน้าตาสดชื่นขึ้นเยอะเลยนะ ไปกรุงเทพฯ แทบทุกอาทิตย์เลยเหรอ”
“สัปดาห์นี้ไม่ได้ไป แต่วันเสาร์เขาจะขับรถมาหาพี่ที่นี่เอง”
“อะไรนะ”
“พักโรงแรมน่ะ”
“นึกว่าจะพาเข้าบ้านไปกราบป้าซะอีก”
“พี่หัวแบะแน่ ๆ”
“พาเพื่อนชายเข้าบ้านไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย ก็ทำตัวให้เป็นปกติซิ”
“นั่นซิเนอะ จริง ๆ เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน ยังไม่ได้ลึกซึ้งอะไรกันเลย”
“ช่วงโปรโมชั่นละซิ...หวังว่าได้แล้วคงไม่เหมือนที่ผ่าน ๆ มานะ”
“อายุมากแล้ว ไม่รู้จะเลือกไปหาอะไรอีก แล้วพี่ก็รู้สึกว่าพี่คลิ๊กกับเขาลงตัวหลาย
ๆ เรื่องเลย เนื้อคู่กันซะมั้ง”
“เนื้อคู่...เหรอ...งั้นจินก็ต้องดีใจด้วยค่ะ แล้วจะพามาให้จินได้รู้จักไว้ไหม”
“จินก็เคยเห็นเขาแล้วนี่”
“อยากสัมผัสใกล้ ๆ ว่าจะเป็นคนอย่างไร...”
“เขาฉลาด ขี้เล่น คารมคมคายดี เป็นผู้ใหญ่ด้วย เข้าใจอะไรง่าย ๆ ไม่งี่เง่า...เป็นเพื่อนสนิทแพรวพรรณ รู้จักกันตั้งแต่เรียนปริญญาตรี คบหากันมานาน จะว่าไปเขาก็ควรจะรู้จักกับจินไว้นะ เกี่ยวข้องกันหลาย ๆ ชั้นไว้ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ แล้วเขาก็ทำงานด้านบัญชีด้วยคงช่วยจินได้มากเหมือนกัน”
“พูดเหมือนจินไม่มีความสามารถ”
“แต่เขาทำงานมาหลายปีแล้วนะ ทำธุรกิจนะมันต้องมีที่ปรึกษาเยอะ ๆ มีอะไรจะ
ได้พลิกแพลงได้”
“งั้นวันอาทิตย์นี้ร้านไหนดีคะ”
“เดี๋ยวโทรนัดอีกที มื้อเที่ยงแล้วกันนะ ขอตื่นสาย ๆ หน่อย”
“เสียดายที่โรงแรมหิมวันต์เสร็จไม่ทันไม่งั้นจะเปิดห้องหอไว้ให้คู่บ่าวสาวเป็นพิเศษสักห้อง”
ด้วยรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ควรเลี้ยงฉลองวันเกิดเพราะว่ายังทำงานหาเงินเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้ แต่ว่าครบรอบวันเกิดปีนี้นอกจากทำบุญใส่บาตรในตอนเช้ากับพ่อกับแม่ที่ร้านด้วยของใส่บาตรจัดพิเศษแล้วช่วงกลางคืนอนงค์นางก็ขอออกจากบ้านไปเลี้ยงฉลองในผับ ซึ่งงานนี้พ่อแม่ต้องอนุญาตเพราะอนงค์นางอ้างว่านอกจากวิษณุจักรที่พ่อแม่ยังไม่ไว้วางใจ ก็ยังมีสุนันทาเพื่อนร่วมงานไปด้วย
โดยสุนันทาหาได้รู้ว่านั่นคือแผนของอนงค์นางที่ต้องการให้ตนเองกับขจรเกียรตินั้นได้มีโอกาสใกล้ชิดกันยิ่ง ๆ ขึ้น สุนันทาจึงไม่ขัดเพราะเมื่อแม่ย้ายมาอยู่ด้วย สุนันทาก็เบาใจที่จะปล่อยลูกชายไว้ที่บ้านโดยที่ตัวเองออกไปเที่ยวเตร่หาความสำราญบ้าง...และอีกอย่าง คืนนี้สุนันทาก็หวังว่าอาจารย์เดชาพงษ์จะมาร่วมเลี้ยงสังสรรค์ด้วย แต่เมื่อเข้าไปในผับกระทั่งแน่ใจว่าคืนนี้จะมีแต่วิษณุจักร อนงค์นาง สราวุฒิและแฟนสาวที่เขาแนะนำว่าชื่อ หนิงและขจรเกียรติที่วันนี้แต่งตัวด้วยชุดลำลองดูแปลกตา สุนันทาก็ต้องกระซิบถามเจ้าของงานว่า
“แล้วอาจารย์กล้วยไม่มาเหรอ”
“อาจารย์โทรมาบอกว่ากลับไม่ทัน เพราะต้องรอเงินจากเจ้าอาวาสที่ไปกิจนิมนต์ในกรุงเทพฯเอาไว้จ่ายค่าแรงให้ช่าง ถ้ามาก็คงดึก อาจารย์ก็เลยขอตัวไม่มาค่ะ ไม่เป็นไรมั้งคะ”
“นางก็รู้ว่าวันนี้ทำไมพี่ถึงยอมทิ้งลูกไว้กับแม่”
“เปิดหู เปิดตา เปิดใจบ้างพี่ มองคนที่เขามองเราดีกว่านะ” คำพูดของอนงค์นางทำให้สุนันทาชายตามองขจรเกียรติที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พลางคุยกับสราวุฒิและหนิงอย่างออกรสเหมือนหนุ่ม ๆ ที่ไม่มีพันธะ...
ใช่ตอนนี้ขจรเกียรติไม่มีพันธะ เพราะเมียที่เคยมีก็เป็นอื่นไปแล้ว ลูกสาวที่มีอยู่ฝ่ายพ่อตาแม่ยายก็ไม่ยอมให้เขาเอามาเลี้ยง และช่วงหลัง ๆ มานี่สุนันทารู้สึกว่าเขาเอาใจใส่เธอพอสมควร
.. แต่ว่าใจของเธอยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาสักเท่าไหร่...แต่ว่าเมื่อเวลาผ่านไปเมื่อได้ใกล้ชิดกันเพราะที่ยืนคับแคบใจที่อ้างวางของสุนันทายามเมื่อเห็นอนงค์นางกับวิษณุจักรและสราวุฒิกับหนิงกุ๊กกิ๊กกันก็โผเข้าไปหาเขาเสียอย่างนั้น...ขจรเกียรติอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่สุนันทาเคยฝันถึง แต่ในเวลานี้หลังจากที่ได้ร่างกายได้รับแอลกอฮอล์เข้าไป สุนันทาก็รู้สึกว่าต้นแขนของขจรเกียรตินั้นใหญ่โตน่าซบลงรับไออุ่น...
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ส.ค. 2555, 07:40:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ส.ค. 2555, 17:21:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 2134
| << 18. คิดถึงใจจะขาดสุดสวาทขาดใจ.... | 19.1 "ถ้าได้แฟนศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแรงกล้านี่ถือว่าดับเบิ้ลบุญลาภเลยใช่ไหมคะ” >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 15 ส.ค. 2555, 07:42:14 น.
ตอนนี้เป็นตอนสั้น ๆ เพราะตอนที่แล้วลงไว้ซะยาวเชียว..อารมณ์เพลิดเรื่องคู่วายมันมาน่ะ...คริคริ....ยังคงเดาไม่ได้ละซี่ว่า อาจารย์กับคุณหนูจินจะลงเอยกันได้อย่างไร...ผมก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกันครับ...แต่ต้องขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกครั้งนะครับ.....โย่ะ...จุ๊บ ๆ
ปล. เขียนคู่วายถึงทีไรเข้าตัวทู๊กทีซะน่า
ตอนนี้เป็นตอนสั้น ๆ เพราะตอนที่แล้วลงไว้ซะยาวเชียว..อารมณ์เพลิดเรื่องคู่วายมันมาน่ะ...คริคริ....ยังคงเดาไม่ได้ละซี่ว่า อาจารย์กับคุณหนูจินจะลงเอยกันได้อย่างไร...ผมก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกันครับ...แต่ต้องขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกครั้งนะครับ.....โย่ะ...จุ๊บ ๆ
ปล. เขียนคู่วายถึงทีไรเข้าตัวทู๊กทีซะน่า
nateetip 15 ส.ค. 2555, 07:49:26 น.
คุณเฟฟฟื่องงง...ทำมายถึงน่ารักอย่างนี้ แล้วจะไม่ให้เป็นแฟนคลับได้ไง..ดีใจจริงๆที่เห็น ที่ได้อ่าน..จุ๊บจุ๊บ
คุณเฟฟฟื่องงง...ทำมายถึงน่ารักอย่างนี้ แล้วจะไม่ให้เป็นแฟนคลับได้ไง..ดีใจจริงๆที่เห็น ที่ได้อ่าน..จุ๊บจุ๊บ
konhin 15 ส.ค. 2555, 08:25:31 น.
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
คู่วายก็แอบหวาน คู่หลักทำไมยังไม่กระเตื้องซักที อาจารย์กล้วย ป๊อด ไปป่ะเนี่ย
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
คู่วายก็แอบหวาน คู่หลักทำไมยังไม่กระเตื้องซักที อาจารย์กล้วย ป๊อด ไปป่ะเนี่ย
imsoul 15 ส.ค. 2555, 08:27:21 น.
มาอีกแล้ว รักคุณเฟื่องจัง 555
มาอีกแล้ว รักคุณเฟื่องจัง 555
nateetip 15 ส.ค. 2555, 08:38:09 น.
กลับมาอ่านอีกรอบ..อยากอ่านคู่ของอนงนางค์เหมือนกันนะคะ
กลับมาอ่านอีกรอบ..อยากอ่านคู่ของอนงนางค์เหมือนกันนะคะ
nutcha 15 ส.ค. 2555, 09:43:02 น.
มาสั้น ๆ แต่มาทุกวันก็โอเคคะ พ่อตาแม่ยาย คุณเฟื่องเขียนเป็น พ่อตายแม่ยาย
มาสั้น ๆ แต่มาทุกวันก็โอเคคะ พ่อตาแม่ยาย คุณเฟื่องเขียนเป็น พ่อตายแม่ยาย
goldensun 15 ส.ค. 2555, 10:17:33 น.
ท่าทางอาจารย์แกพร้อมเดินหน้า แต่หนูจินไม่เปิดโอกาสนะสิ ทั้งที่กรุยทางกันสุนันทาโดยให้นางช่วยแล้ว
เอาใจช่วยอาจารย์ค่ะ
ท่าทางอาจารย์แกพร้อมเดินหน้า แต่หนูจินไม่เปิดโอกาสนะสิ ทั้งที่กรุยทางกันสุนันทาโดยให้นางช่วยแล้ว
เอาใจช่วยอาจารย์ค่ะ
คิมหันตุ์ 15 ส.ค. 2555, 15:29:34 น.
มาบ่อยแบบนี้รักตายเลยค่ะ ^^
มาบ่อยแบบนี้รักตายเลยค่ะ ^^
หนอนฮับ 15 ส.ค. 2555, 17:06:15 น.
หึๆๆ ยัยสุ...เสร็จแน่
หึๆๆ ยัยสุ...เสร็จแน่
Orathai 15 ส.ค. 2555, 18:44:38 น.
สงสัยไมต้องถึงมือจรินนาแล้ว..โอนเอียงไปแล้วสุนันทา
สงสัยไมต้องถึงมือจรินนาแล้ว..โอนเอียงไปแล้วสุนันทา
Zephyr 22 ส.ค. 2555, 22:08:11 น.
เอ๊า จะลงเอยกันเพราะน้ำเมาเนี่ยนะ
เอ๊า จะลงเอยกันเพราะน้ำเมาเนี่ยนะ