กับดักใจ...ซาตานยอดรัก
เขา...ที่ตกหลุมรักเพื่อนน้องสาวที่ห่างจากเขา 15 ปี จะทำยังไงหากไม่วางกับดักให้เธอติดบ่วงเขา
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
Tags: พี่ใหญ่
ตอน: ตอนที่ 26
ตอนที่ 26
รถปอร์เช่สีบรอนด์คันหรูของเหมวัฒน์ตีวงเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบันไดบ้าน หลังจากที่เขาไปรับลูกสาวมาที่สนามบินเรียบร้อยแล้วเขาก็พาหนูน้อยมาพร้อมกับเพชรไพลิน ทั้งคู่ดูจะเข้ากันได้ดี พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน และหนูน้อยก็ดูจะติดอีกฝ่ายมาก เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอาจจะไม่ได้มาหาในวันพรุ่งนี้เพราะมีประชุมสำคัญทำให้ไม่แน่ใจว่าจะมาได้หรือเปล่า
เพียงแค่เห็นดวงตาที่มีน้ำคลอคลองก็ทำให้สาวสวยเปรี้ยวอย่างเพชรไพลินใจอ่อนยวบทันที และรีบรับปากว่าจะหาเวลาแวะมาเยี่ยมให้ได้ แล้ววันหยุดก็จะพาไปซื้อของและพาเที่ยวอีกด้วย ทำเอาเขาซึ่งเป็นพ่อแท้ๆ หมดความหมายเลย แต่เขาก็ยิ้มอย่างสุขใจที่ลูกสาวสามารถเข้ากับอีกฝ่ายได้ และไม่ผิดหวังเลยที่ขอให้เธอไปเป็นเพื่อนหนูน้อยดูจะร่าเริงอยู่มากพูดคุยตลอดทางอย่างสนุกสนาน แถมยังนั่งบนตักของหญิงสาวอีกด้วย ซึ่งเธอเองก็เต็มใจเมื่ออีกฝ่ายบอกว่าจะขอนั่งด้วย
ทันทีที่จอดรถเรียบร้อยแล้วเหมวัฒน์ก็รีบลงมาเปิดประตูรถให้ทั้งสองสาวทันที เขายื่นมีไปอุ้มลูกสาวเอาไว้ก่อนแล้วให้เธอลงมายืนสบายๆ
“ไปกันค่ะแองจี้..เราไปเจอลุงใหญ่กับอาสามกันนะคะ...” เขาบอกลูกสาวที่กอดคอเอาไว้ แววตาไม่แน่ใจมองไปยังอีกคนที่เดนิอยู่ด้านหลัง
“พี่เพชร...ลุงใหญ่กับอาสามจะชอบแองจี้มั้ยคะ?” เธอถามอีกฝ่ายเสียงสั่นไม่แน่นใจว่าตัวเองจะเป็นที่ต้องการของที่นี่หรือเปล่าหรือว่าจะเป็นเหมือนตอนที่อยู่กับแม่ที่ไม่มีใครต้องการเธอเลย
“ชอบซิคะ..ลุงใหญ่กับอาสามต้องรักแองจี้แน่จ้ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ...แล้วไหนจะห้องที่คุณลุงกับคุณพ่อแล้วก็อาสามช่วยกันแต่งให้แองจี้ใหม่ละ...นั่นก็ช่วยยืนยันได้แล้วละค่ะว่าทุกคนต้องอยากเจอกับแองจี้มาก ถ้ากลัวแองจี้ก็แค่ยิ้มหวานๆ แล้วเข้าไปกอดคุณลุงกับคุณอาซิคะขี้คร้านจะหลงหนูเอานะคะ” เพชรไพลินเกลี่ยแก้มนิ่มของหนูน้อยอย่างให้กำลังใจ เธอรู้ว่าการอยู่กับครอบครัวที่ไม่ต้องการมันเป็นยังไงหนูน้อยคงกลัวว่าจะไม่เป็นที่ต้องการกับครอบครัวใหม่ที่เพิ่งจะมีโอกาสได้เจอหน้า
“จริงๆ นะคะ! พี่เพชรอย่างหลอกแองจี้นะคะ” หนูน้อยแองจี้ค่อยสีหน้าดีขึ้นมาหน่อยเมื่อได้รับคำยืนยันจากอีกฝ่าย
“จริงซิคะ..เข้าไปกันดีกว่านะคะ..เดี๋ยวลุงใหญ่กับอาสามจะรอแย่แล้ว...คงอยากเจอหน้าคงเก่งของพี่เพชรแล้วแน่เลย”
“คุณพ่อขา...แองจี้อยากเดินเองค่ะ...” เขมาวรรณบอกคุณพ่อรูปหล่อของตัวเองแล้วก็ได้รับการตอบรับอย่างดี เพราะเขาปล่อยให้เธอได้เดินเองอย่างที่ต้องการ หนูน้อยเดินไปจับมือของพ่อรูหหล่อเอาไว้แล้วอีกข้างก็จับมือนุ่มของเพชรไพลินเอาไว้ด้วย เรียกกำลังใจให้ตัวเอง แล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขกทันที เพียงเดินเข้ามาก็เห็นว่ามีคนอยู่ในนั้นก่อนแล้วสามคน ผู้ชายท่าทางเคร่งขรึม สาวสวยอีกสองคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว เพียงทั้งสามคนเดินเข้าไปทุกคนก็พร้อมใจกันยืนขึ้นทันที
“อ้าว..สอง...เพชรมาแล้วเหรอ?” เหมวันต์มองอีกฝ่ายอย่างฉงนเพราะไม่คิดว่าทั้งคู่จะไปด้วยกันได้ ก็เห็นคุยกันแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น ถึงขนาดสนิทที่น้องชายเขาชวนให้ไปเป็นเพื่อนขนาดนี้...ความจริงเขารู้จากลูกน้องแล้วว่าเหมวัฒน์ไปพร้อมกับเพชรไพลิน แต่ที่เขาแปลกใจคือภาพที่ทั้งสามคนมาด้วยกันอย่างนี้มากกว่าเหมือนครอบครัวกันจริงๆ ครอบครัวที่มีพ่อ แม่ และลูกสาววัยน่ารัก
“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่...ว่าไงพลอยยังไม่กลับบ้านเหรอ?” หันไปมองน้องสาวตัวเองและเย้ายิ้มๆ แล้วเลยไปยิ้มให้หญิงสาวอีกคนที่เขาสนิทสนมด้วย
“สวัสดีค่ะพี่สอง...ยังค่ะ...รอกลับพร้อมพี่เพชรน่ะค่ะ...ว่าแต่นี่เหรอคะน้องแองจี้น่ะค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้หนูน้อยอย่างเป็นมิตรและได้รอยยิ้มกลับมาแล้วมองหน้าพ่อที พี่สาวเธอทีอย่างอยากรู้
เหมวัฒน์พาลูกสาวและสาวสวยอีกคนไปนั่งที่โซฟาตัวยาวที่ว่างอยู่ แล้วให้ลูกสาวนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างเขาและเธอ “พี่ใหญ่นี่เด็กหญิงเขมาวรรณหรือแองจี้ลูกสาวผมเองครับ...แองจี้ครับนี่ลุงใหญ่ อาสามแล้วก็อาพลอย” เหมวัฒน์บอกลูกสาวรู้จักตามลำดับ และหนูน้อยก็สุดแสนจะน่ารักรีบยกมือไหว้ทั้งสามคนตามที่เพชรไพลินสอนตอนที่นั่งรถมาด้วยกัน บอกว่าการเป็นเด็กไทยนั้นถือเรื่องเคารพผู้ใหญ่และการให้เกียรติผู้ใหญ่ด้วยการไหว้เป็นสิ่งที่เด็กทุกคนต้องรู้จักกระทำ
“สวัสดีค่ะลุงใหญ่ อาสาม อาพลอย”
“ต๊าย! น่ารักเป็นบ้าเลยอะพี่สองยัยหนูแองจี้รู้จักไหว้ซะด้วย...แถมชื่อเหมือนอาสามเลย...อาสามยินดีที่ได้เจอนะคะ” เขมวันต์เอ่ยเป็นคนแรกหลังจากที่หนูน้อยไหว้เรียบร้อยแล้ว
“ยินดีต้อนรับสู้บ้านนะแองจี้มาให้ลุงอุ้มหน่อยซิลูก” เหมวันต์บอกเสียงอ่อน รู้สึกเอ็นดูหลานสาวที่เพิ่งมีโอกาสเจอหน้าจริงๆ วันนี้ และแถมชื่อยังคล้ายๆ น้องสาวเขาอีกด้วย ผิดก็ตรงที่เขียนต่างกันเท่านั้น
“สวัสดีจ้ะแองจี้อาพลอยเป็นน้องสาวพี่เพชรนะคะ” พลอยไพลินทักทายหนูน้อยอย่างเอ็นดู และท่าทางที่หนูน้อยติดพี่สาวเธอแจอย่างนี้ “เอ..แล้วอย่างนี้จะเรียกไงละเนี่ย” พลอยไพลินพยายามเรียบเรียงความคิด
“เอาเป็นว่าต่อไปแองจี้เรียกพี่เพชรว่าอาเพชรแล้วกันนะคะ” เหมวันต์เป็นคนยุติความวุ่นวายเมื่อทำท่าคิดหนัก หลังจากที่หลานสาวยอมผละจากบิดามาหาเขาที่โซฟาอีกตัวแล้ว ชายหนุ่มช้อนร่างเล็กของแองจี้มาไว้ที่ตักตัวเอง พลางพิศมองหลานสาวอย่างพิจารณาอย่างละเอียด..เหมือนน้องชายเขามานะเนี่ยยิ่งแววตายิ่งเหมือนกันมากหนูน้อยที่คล้องแขนกับลุงหนุ่มสุดหล่ออย่างไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเรียกอย่างนั้น
“ทำไมละคะ...”
“ก็...เรียกอาเพชรน่ะดีแล้ว เพราะอาพลอยเป็นน้องสาว หนูแองจี้เรียกอาแล้วจะเรียกอาเพชรว่าพี่ได้ไงคะ..เอาเป็นว่าเรียกอาแล้วกันนะคะ..แถมอาเพชรก็อายุน้อยกว่าพ่อหนูด้วย...” เหมวันต์พยายามอธิบายให้หลานสาวฟัง แม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจหรือเปล่า
“ก็ได้ค่ะ..อาเพชร” เธอลองเรียกอีกฝ่ายดู แล้วก็ได้รับรอยยิ้มจากอีกฝ่ายอย่างพอใจ
“ดีมากค่ะ...ว่าแต่แองจี้หิวหรือยังคะ..วันนี้เราเตรียมต้อนรับหนูด้วยนะคะ...” เขมวันต์บอกหลานสาวที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายคนโตของเธอ ดูแล้วชักอยากจะเห็นลูกของพี่ชายแล้วซิว่าจะน่ารักอย่างนี้หรือเปล่า
“หิวค่ะ...คุณพ่อขาแองจี้หิวจังเลยค่ะ” เธอหันไปบอกเหมวัฒน์ที่นั่งอมยิ้มอยู่ ดีใจที่ลูกสาวเป็นที่รักใคร่ของทุกคน สองสาวที่คอยเปลี่ยนกันเล่นกับหนูน้อยแองจี้ และเขาก็เห็นว่าเพชรไพลินเองก็มองไปที่ลูกสาวเขาด้วยเหมือนกันอย่างเอ็นดูเต็มที่ ถ้าเธอแต่งงานแล้วมีลูกไปเธอจะเป็นยังไงนะ...
“ถ้าหิวพ่อว่าเราออกไปที่โต๊ะอาหารเถอะหรือว่าไงพี่ใหญ่....” เขาถามความเห็นพี่ชายเพราะเขาไม่แน่ใจว่าอาหารพร้อมที่ไหนกันแน่
“ไปที่สระน้ำดีกว่าพี่ให้เขาเตรียมไว้ที่สระน้ำน่ะ มีบาร์บีคิวด้วยนะคะ...แองจี้ชอบบาร์บีคิวมั้ยคะ?” เขามองหน้าหลานสาวที่เขากำลังอุ้มและเดินไปที่ริมสระน้ำที่เขาสั่งให้เตรียมอาหารเอาไว้ที่นั่น เพื่อเลี้ยงต้อนรับหลานสาววันนี้
“ชอบค่ะแองจี้ชอบบาร์บีคิว แต่แม่ไม่ชอบให้กินบอกว่ามันเหม็น...” เธอเอ่ยเสียงเหงาๆ เมื่อเอ่ยถึงมารดาที่ทิ้งไปอย่างไม่มีเยื่อใยเลย
“ไม่เป็นไรค่ะหลังจากนี้อาสามจะพาปาร์ตี้บาร์บีคิวบ่อยๆ แล้วอาจะชวนเพื่อนอีกคนมาด้วยเราจะได้สนุกกันไงคะ...พี่ใหญ่ว่าไงบ้างคะ?” เธอถามความเห็นพี่ชายที่มองหลานสาวอย่างสงสารอยู่ในที
“ตามใจเถอะ...พี่ยังไงก็ได้...แต่อย่าให้แองจี้นอนดึกก็พอ”
“ขอบคุณมากนะเพชรที่ช่วยสอนแองจี้ให้น่ะ...” เหมวัฒน์ที่เดินไปพร้อมกับเพชรไพลินเอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายที่ช่วยสอนมารยาทที่พึงกระทำต่อผู้ใหญ่ อย่างเมื่อครู่เขารู้ว่าพี่ชายเขาถูกใจมากทีเดียว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเรื่องแค่นี้เองแล้วเพชรก็ชอบแองจี้แกด้วยค่ะแกน่ารัก...ถ้าเพชรมีลูกเองก็อยากจะให้น่ารักอย่างนี้บ้างจังค่ะ” เธอบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วคิดแต่วาเธอจะไปมีลูกได้ยังในเมื่อแฟนเธอยังไม่มี
“งั้นมาเป็นแม่แองจี้มั้ยละ?” เขากระเซาเธออย่างปรอดโปร่งและเป็นกันเองกับเธออย่างมาก และไม่รู้สึกเกร็งเหมือนกับเวลาที่อยู่กับสาวๆ คนอื่นที่เขารู้ว่าเธอพวกนั้นหวังอะไรจากเขาซึ่งต่างจากเธอ
“อย่ามาล้อเพชรเล่นหน่อยเลยค่ะ..เกิดเพชรเอาจริงพี่สองนั่นละจะแย่เอา” เธอทำสีหนาขึงขังยามเอ่ยกับเขาก่อนจะยิ้มออกมาตาพราว
“เพชรล้อเล่น...โหย..ไม่เห็นต้องทำท่าสยองอย่างนั้นเลยนี่คะ...” เธอบอกเขายิ้มๆ เมื่อเห็นท่าทางอึ้งๆ ของเขา ใครจะไปคิดกับเขาอย่างนั้นได้เล่า เธอก็แค่คนๆ หนึ่งเท่านั้นเอง จริงอยู่ว่าเขาหล่อถูกใจแต่คนหล่อใช่ว่าจะคือคนที่ใช่เสมอไปหรอก...และเธอไม่อยากจะเสียใจด้วย เพราะหากว่าเธอรักใครแล้วเธอคงรับไม่ได้หากว่าคนๆ นั้นนอกใจเธอเหมือนที่พ่อเธอทำกับแม่ของเธอ
“หึๆ เปล่าหรอกพี่แค่กำลังคิดว่าถ้าได้อย่างนั้นจะดีมาก...ลองมั้ยละ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายตาพราว รู้สึกสนุกไปกับเธอด้วย ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันที่ทำให้เขาสนุกและผ่อนคลายเวลาอยู่กับเธอคนนี้
“ชิ..ทำมาเป็นพูดดีไป..เพชรไม่เอาด้วยหรอกการเข้าไปลงสนามแข่งกับสาวๆ ของพี่สองน่ะฆ่าตัวตายชัดๆ ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองน่ะเป็นที่หมายปองของสาวๆ หลายคนน่ะ แล้วก็นะพวกที่อยู่ในสต๊อคน่ะก็น่ากลัวน้อยเมื่อไหร่ละคะ” เธอได้แต่ค้อนปะหลับปะเหลือบเมื่ออีกฝ่ายชวนขึ้นมาดื้อๆ อย่างเธอคงไม่อยากจะเสียใจหยุดอยู่แค่ตรงนี้ดีกว่า...ถ้าไม่อยากน้ำตาเช็ดหัวเข่าน่ะ
“หึๆ ก็ไม่กล้า...”เหมวัฒน์ได้แต่ยิ้มน้อยๆ ให้อีกฝ่าย เพราะเขาเองก็รู้สึกสบายใจเมื่อเธออยู่ใกล้ๆ จะอยู่ในสถานะไหนก็ได้อยู่แล้ว ตอนนี้เขามุ่งเป้าหมายไปให้ลูกสาวเท่านั้นเรื่องอื่นคงต้องพักเอาไว้ก่อน ส่วนความรู้สึกของเข่านั้นจะเปลี่ยนหรือเปล่าต้องดูกันอีกที หากหลังจากนี้เขาสำรวจความรู้สึกตัวเองดีแล้วและมั่นใจว่าความรู้สึกที่มีกับเธอคนนี้มันคืออะไรแล้วละก็เขาจะไม่ลังเลเลยหากมันคือความรักระหว่างหนุ่มสาว
“เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วค่ะ..คนรู้จัก..” เธอตอบเขาแค่นั้นเมื่อเห็นสายตาขุ่นข้องไม่พอใจกับคำว่า คนรู้จักของเธอ...จริงๆ แล้วระหว่างเธอก็เขาก็เป็นเท่านั้นจริงๆ นี่นา เพื่อนไม่ได้เป็น น้องก็ไม่ใช่ คนรักยิ่งไม่ต้องพูดถึงเพราะเธอก็แค่คนรู้จักจริงๆ ผ่านน้องสาวเธอและน้องสาวเขาเท่านั้น ที่ตอนนี้เขารู้สึกสนิทใจด้วยเพราะเธอเป็นพี่สาวของแฟนพี่ชายก็เท่านั้น
“หมายความว่าเพชรคุณ..จำกัดความสัมพันธ์ระหว่างเราแค่คนรู้จักงั้นเหรอ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ ที่เธอวางตำแหน่งระหว่างเขาและเธอเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น
“งั้นเราเป็นอะไรกันค่ะ...เพื่อน...น้องสาว..หรือคนรัก..จริงๆ สิ่งที่เพชรพูดก็ไม่ผิดนะคะที่พี่สองสนิทใจกับเพชรเพราะว่าอะไรเราก็รู้ดีที่สุดอยู่แล้ว” เธอบอกเขาอย่างใจเย็น ไม่รู้สึกเกรงกลัวสายตาวาวโรจน์ที่เขาส่งมาเลยแม้แต่น้อย
“เรา..แต่พี่ไม่ได้คิดว่าเราเป็นแค่..คนรู้จักนะ..” เขาคิดว่าเธอสำคัญเพราะเธอทำให้เขาสบายใจเวลาที่อยู่ใกล้ๆ อย่างเพื่อนคนหนึ่งที่เขาสามารถปฏิบัติกับเธออย่างไม่ต้องรู้สึกว่าเธอจะเข้าหาเขาหรือว่าอะไร
“ก็เป็นคนรู้จักที่สนิทกันมั้งคะ?” เธอไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่ใส่ใจมากนัก เพราะเธอว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ระหว่างเธอกับเขาก็เป็นแค่นี้เอง
“แต่พี่..” เขาจะบอกเธอว่ายังไงว่าเธอเป็นคนพิเศษที่เขาสบายใจมากเวลาอยู่กับเธอแม้ว่าภายนอกเธอจะดูเปรี้ยวเข็ดฟันแต่ด้วยเนื้อแท้ของเธอแล้ว เขารู้ว่าเธอเป็นคนจิตใจดี และเป็นกันเอง
“อิๆ พี่สองไม่ต้องห่วงไปหรอกค่ะ...เพชรยังไงก็ได้อยู่แล้ว ที่พูดไปน่ะแค่อยากบอกให้รู้เท่านั้นเอง แล้วแต่พี่สองแล้วกันว่าเราจะเป็นอะไรกัน..แต่ถ้าระบุสถานะแล้วก็ไม่สามารถเปลี่ยนแล้วนะคะ เพชรจะยึดสถานะนั้นไปตลอด...
“หมายความว่ายังไง...” เขาไม่แน่ใจว่าเธอต้องการจะบอกอะไรเขา
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..เวลาที่เพชรบอกใครเวลาที่มีคนมาถามว่าพี่กับเพชรเป็นอะไรกันจริงๆ รึเปล่า หรือว่าคบกันอยู่อย่างที่ข่าวออกมา เพชรจะได้ตอบอย่างเต็มปากเต็มคำน่ะค่ะ” เธอยิ้มให้เขาน้อยๆ เรื่องนี้ไม่เกินความจริงเลยแม้แต่นิดเดียว เดี๋ยวนี้มีหลายคนที่กล้าเข้ามาถามเธอเลยว่าเธอเป็นอะไรกับเขา ขนาดสาวๆ ของเขายังโทรมาหาเธอยังเคยมีเลย แม้ว่าเธอจะปฏิเสธไปแล้วก็ตามว่าเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น
“พี่ว่าเราสนิทกันขนาดนี้ไม่น่าจะเป็นแค่คนรู้จักนะ...” เขาหรี่ตามองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่แน่ใจว่าเธอต้องการจะสื่ออะไรกันแน่
“ไม่ต้องระแวงหรอกค่ะ...เพชรไม่ได้คิดจะจีบพี่เสียหน่อย...เพชรจะบอกให้รู้เอาไว้เท่านั้นเอง...เผื่อเวลาที่มีคนถามเราจะได้พูดตรงกันว่าเราเป็นแค่คนรู้จักหรือว่าเพื่อนกัน”
“แคร์คำพูดคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนเคยบอกวาไม่สนใจว่าใครจะพูดว่าไงละ?” เขาเริ่มจะไม่พอใจกับท่าทางเปลี่ยนไปมาของเธอแล้วละ
“เปล่า..เพชรก็ยังยืนยันคำเดิมนะคะ...เพชรไม่ได้แคร์นักข่าวหรือว่าข่าวหรอกค่ะ...แต่ว่าเผื่อเอาไว้เท่านั้นเองเพื่อนก็เพื่อนไงคะหรือว่าพี่น้องกัน...” เธอยิ้มๆ ให้เขาเท่านั้นเผื่อว่ามีหนุ่มมาจีบเธอจะได้ตอบได้เต็มปากเต็มคำว่าเขากับเธอเป็นแค่เพื่อนหรืออะไรเท่านั้นเอง...
“ทำไมกลัวหนุ่มๆ จะเข้าใจผิดหรือไงกัน?” เหมวัฒน์เริ่มจะไม่พอใจหนักขึ้นไปอีก เขารู้ว่าเธออยากจะแกล้งเขาเท่านั้นเอง
“ก็..มีบ้างค่ะ...เพชรเป็นคนโสดนี่คะยังไงก็ต้องมีบ้างแหละค่ะ...ไม่เอาละไม่คุยกับพี่สองแล้วเพชรไปดูดีกว่าค่ะว่ามีอะไรให้กินบ้าง” เธอเลี่ยงที่จะต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว ดูท่าแล้วหนุ่มหล่อตรงหน้าจะไม่ยอมง่ายๆ เพียงแค่เธอลุกขึ้นแล้วเดินผ่านไปเท่านั้น
“ว้าย!! พี่สอง!!!” เพชรไพลินถึงกับกรี้ดลั่นเมื่อเธอโดนเขาจับแขนแล้วกระตุกเต็มแรงจนเซล้มทับเขาพอดี และมีเขาคอยรับเอาไว้ไม่ให้เธอเธอล้มไปกับพื้น
“ไม่ต้องไปไหนถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องอย่างนี้น่ะ...” เหมวัฒน์ไม่ยอมให้เรื่องผ่านไปทั้งที่เขายังข้องใจอย่างนี้หรอก เธอต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่อง
“โธ่...ไม่มีอะไรนี่คะ...เพชรแค่..เรียกว่าไงดีละ...ก็อยากจะให้โอกาสตัวเองน่ะค่ะ...บางครั้งนะคะเวลาอาจจะช่วยอะไรได้บ้างและเพชรเองก็ใช่ว่าจะอยู่เป็นโสดไปตลอดเสียหน่อยก็อาจจะมีใครเข้ามาให้เพชรพิจารณาก็ได้จริงมั้ยคะอย่างพี่สองเองก็มีสาวๆ ของพี่เองอยู่ไม่น้อยให้เลือกว่าใครที่ใช่ที่สุดสำหรับพี่นี่คะ...” เธอพยายามดันตัวเองให้หลุดจากพันธนาการจากเขาแต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมให้ความร่วมมือเขารัดเอวบางของเธอเอาไว้ บังคับให้เธอนั่งอยู่บนตักเขาอย่างไม่ยอมให้เธอหลบเลี่ยง
“พี่ว่ามันมากกว่านั้นนะ เมื่อคืนเพชรก็ยังดีๆ คุยกับพี่เป็นปกตินี่นาเรื่องข่าวเพชรก็ไม่ได้แคร์ไม่ใช่เหรอ?” เขาข้องใจว่าอยู่ๆ เธอก็เปลี่ยนท่าทีอย่างนี้หมายความว่าอย่างไร
“โอเคค่ะพี่สอง...เพชรยอมรับนะคะว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นและเพชรว่าทางที่ดีเรารักษาระยะห่างกันไว้น่าจะดีกว่านะคะ...คือเพชรว่ามันคงไม่ดีกับคนของพี่เท่าไหร่เขาคงจะเสียใจหากว่าพี่มาสนิทกับเพชรอย่างนี้?” เพชรไพลินยอมแพ้ในที่สุด เธอพยายามแล้วนะที่จะไม่พูดออก
มาอัพแล้วจ้า...มาอย่างยากลำบากจ้า...แบบว่าคอมไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่น่ะแต่ก็พยายามมาอัพให้แล้วจ้า...อย่าลืมให้กำลังใจกันน้า
รถปอร์เช่สีบรอนด์คันหรูของเหมวัฒน์ตีวงเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบันไดบ้าน หลังจากที่เขาไปรับลูกสาวมาที่สนามบินเรียบร้อยแล้วเขาก็พาหนูน้อยมาพร้อมกับเพชรไพลิน ทั้งคู่ดูจะเข้ากันได้ดี พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน และหนูน้อยก็ดูจะติดอีกฝ่ายมาก เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอาจจะไม่ได้มาหาในวันพรุ่งนี้เพราะมีประชุมสำคัญทำให้ไม่แน่ใจว่าจะมาได้หรือเปล่า
เพียงแค่เห็นดวงตาที่มีน้ำคลอคลองก็ทำให้สาวสวยเปรี้ยวอย่างเพชรไพลินใจอ่อนยวบทันที และรีบรับปากว่าจะหาเวลาแวะมาเยี่ยมให้ได้ แล้ววันหยุดก็จะพาไปซื้อของและพาเที่ยวอีกด้วย ทำเอาเขาซึ่งเป็นพ่อแท้ๆ หมดความหมายเลย แต่เขาก็ยิ้มอย่างสุขใจที่ลูกสาวสามารถเข้ากับอีกฝ่ายได้ และไม่ผิดหวังเลยที่ขอให้เธอไปเป็นเพื่อนหนูน้อยดูจะร่าเริงอยู่มากพูดคุยตลอดทางอย่างสนุกสนาน แถมยังนั่งบนตักของหญิงสาวอีกด้วย ซึ่งเธอเองก็เต็มใจเมื่ออีกฝ่ายบอกว่าจะขอนั่งด้วย
ทันทีที่จอดรถเรียบร้อยแล้วเหมวัฒน์ก็รีบลงมาเปิดประตูรถให้ทั้งสองสาวทันที เขายื่นมีไปอุ้มลูกสาวเอาไว้ก่อนแล้วให้เธอลงมายืนสบายๆ
“ไปกันค่ะแองจี้..เราไปเจอลุงใหญ่กับอาสามกันนะคะ...” เขาบอกลูกสาวที่กอดคอเอาไว้ แววตาไม่แน่ใจมองไปยังอีกคนที่เดนิอยู่ด้านหลัง
“พี่เพชร...ลุงใหญ่กับอาสามจะชอบแองจี้มั้ยคะ?” เธอถามอีกฝ่ายเสียงสั่นไม่แน่นใจว่าตัวเองจะเป็นที่ต้องการของที่นี่หรือเปล่าหรือว่าจะเป็นเหมือนตอนที่อยู่กับแม่ที่ไม่มีใครต้องการเธอเลย
“ชอบซิคะ..ลุงใหญ่กับอาสามต้องรักแองจี้แน่จ้ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ...แล้วไหนจะห้องที่คุณลุงกับคุณพ่อแล้วก็อาสามช่วยกันแต่งให้แองจี้ใหม่ละ...นั่นก็ช่วยยืนยันได้แล้วละค่ะว่าทุกคนต้องอยากเจอกับแองจี้มาก ถ้ากลัวแองจี้ก็แค่ยิ้มหวานๆ แล้วเข้าไปกอดคุณลุงกับคุณอาซิคะขี้คร้านจะหลงหนูเอานะคะ” เพชรไพลินเกลี่ยแก้มนิ่มของหนูน้อยอย่างให้กำลังใจ เธอรู้ว่าการอยู่กับครอบครัวที่ไม่ต้องการมันเป็นยังไงหนูน้อยคงกลัวว่าจะไม่เป็นที่ต้องการกับครอบครัวใหม่ที่เพิ่งจะมีโอกาสได้เจอหน้า
“จริงๆ นะคะ! พี่เพชรอย่างหลอกแองจี้นะคะ” หนูน้อยแองจี้ค่อยสีหน้าดีขึ้นมาหน่อยเมื่อได้รับคำยืนยันจากอีกฝ่าย
“จริงซิคะ..เข้าไปกันดีกว่านะคะ..เดี๋ยวลุงใหญ่กับอาสามจะรอแย่แล้ว...คงอยากเจอหน้าคงเก่งของพี่เพชรแล้วแน่เลย”
“คุณพ่อขา...แองจี้อยากเดินเองค่ะ...” เขมาวรรณบอกคุณพ่อรูปหล่อของตัวเองแล้วก็ได้รับการตอบรับอย่างดี เพราะเขาปล่อยให้เธอได้เดินเองอย่างที่ต้องการ หนูน้อยเดินไปจับมือของพ่อรูหหล่อเอาไว้แล้วอีกข้างก็จับมือนุ่มของเพชรไพลินเอาไว้ด้วย เรียกกำลังใจให้ตัวเอง แล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขกทันที เพียงเดินเข้ามาก็เห็นว่ามีคนอยู่ในนั้นก่อนแล้วสามคน ผู้ชายท่าทางเคร่งขรึม สาวสวยอีกสองคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว เพียงทั้งสามคนเดินเข้าไปทุกคนก็พร้อมใจกันยืนขึ้นทันที
“อ้าว..สอง...เพชรมาแล้วเหรอ?” เหมวันต์มองอีกฝ่ายอย่างฉงนเพราะไม่คิดว่าทั้งคู่จะไปด้วยกันได้ ก็เห็นคุยกันแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น ถึงขนาดสนิทที่น้องชายเขาชวนให้ไปเป็นเพื่อนขนาดนี้...ความจริงเขารู้จากลูกน้องแล้วว่าเหมวัฒน์ไปพร้อมกับเพชรไพลิน แต่ที่เขาแปลกใจคือภาพที่ทั้งสามคนมาด้วยกันอย่างนี้มากกว่าเหมือนครอบครัวกันจริงๆ ครอบครัวที่มีพ่อ แม่ และลูกสาววัยน่ารัก
“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่...ว่าไงพลอยยังไม่กลับบ้านเหรอ?” หันไปมองน้องสาวตัวเองและเย้ายิ้มๆ แล้วเลยไปยิ้มให้หญิงสาวอีกคนที่เขาสนิทสนมด้วย
“สวัสดีค่ะพี่สอง...ยังค่ะ...รอกลับพร้อมพี่เพชรน่ะค่ะ...ว่าแต่นี่เหรอคะน้องแองจี้น่ะค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้หนูน้อยอย่างเป็นมิตรและได้รอยยิ้มกลับมาแล้วมองหน้าพ่อที พี่สาวเธอทีอย่างอยากรู้
เหมวัฒน์พาลูกสาวและสาวสวยอีกคนไปนั่งที่โซฟาตัวยาวที่ว่างอยู่ แล้วให้ลูกสาวนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างเขาและเธอ “พี่ใหญ่นี่เด็กหญิงเขมาวรรณหรือแองจี้ลูกสาวผมเองครับ...แองจี้ครับนี่ลุงใหญ่ อาสามแล้วก็อาพลอย” เหมวัฒน์บอกลูกสาวรู้จักตามลำดับ และหนูน้อยก็สุดแสนจะน่ารักรีบยกมือไหว้ทั้งสามคนตามที่เพชรไพลินสอนตอนที่นั่งรถมาด้วยกัน บอกว่าการเป็นเด็กไทยนั้นถือเรื่องเคารพผู้ใหญ่และการให้เกียรติผู้ใหญ่ด้วยการไหว้เป็นสิ่งที่เด็กทุกคนต้องรู้จักกระทำ
“สวัสดีค่ะลุงใหญ่ อาสาม อาพลอย”
“ต๊าย! น่ารักเป็นบ้าเลยอะพี่สองยัยหนูแองจี้รู้จักไหว้ซะด้วย...แถมชื่อเหมือนอาสามเลย...อาสามยินดีที่ได้เจอนะคะ” เขมวันต์เอ่ยเป็นคนแรกหลังจากที่หนูน้อยไหว้เรียบร้อยแล้ว
“ยินดีต้อนรับสู้บ้านนะแองจี้มาให้ลุงอุ้มหน่อยซิลูก” เหมวันต์บอกเสียงอ่อน รู้สึกเอ็นดูหลานสาวที่เพิ่งมีโอกาสเจอหน้าจริงๆ วันนี้ และแถมชื่อยังคล้ายๆ น้องสาวเขาอีกด้วย ผิดก็ตรงที่เขียนต่างกันเท่านั้น
“สวัสดีจ้ะแองจี้อาพลอยเป็นน้องสาวพี่เพชรนะคะ” พลอยไพลินทักทายหนูน้อยอย่างเอ็นดู และท่าทางที่หนูน้อยติดพี่สาวเธอแจอย่างนี้ “เอ..แล้วอย่างนี้จะเรียกไงละเนี่ย” พลอยไพลินพยายามเรียบเรียงความคิด
“เอาเป็นว่าต่อไปแองจี้เรียกพี่เพชรว่าอาเพชรแล้วกันนะคะ” เหมวันต์เป็นคนยุติความวุ่นวายเมื่อทำท่าคิดหนัก หลังจากที่หลานสาวยอมผละจากบิดามาหาเขาที่โซฟาอีกตัวแล้ว ชายหนุ่มช้อนร่างเล็กของแองจี้มาไว้ที่ตักตัวเอง พลางพิศมองหลานสาวอย่างพิจารณาอย่างละเอียด..เหมือนน้องชายเขามานะเนี่ยยิ่งแววตายิ่งเหมือนกันมากหนูน้อยที่คล้องแขนกับลุงหนุ่มสุดหล่ออย่างไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเรียกอย่างนั้น
“ทำไมละคะ...”
“ก็...เรียกอาเพชรน่ะดีแล้ว เพราะอาพลอยเป็นน้องสาว หนูแองจี้เรียกอาแล้วจะเรียกอาเพชรว่าพี่ได้ไงคะ..เอาเป็นว่าเรียกอาแล้วกันนะคะ..แถมอาเพชรก็อายุน้อยกว่าพ่อหนูด้วย...” เหมวันต์พยายามอธิบายให้หลานสาวฟัง แม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจหรือเปล่า
“ก็ได้ค่ะ..อาเพชร” เธอลองเรียกอีกฝ่ายดู แล้วก็ได้รับรอยยิ้มจากอีกฝ่ายอย่างพอใจ
“ดีมากค่ะ...ว่าแต่แองจี้หิวหรือยังคะ..วันนี้เราเตรียมต้อนรับหนูด้วยนะคะ...” เขมวันต์บอกหลานสาวที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายคนโตของเธอ ดูแล้วชักอยากจะเห็นลูกของพี่ชายแล้วซิว่าจะน่ารักอย่างนี้หรือเปล่า
“หิวค่ะ...คุณพ่อขาแองจี้หิวจังเลยค่ะ” เธอหันไปบอกเหมวัฒน์ที่นั่งอมยิ้มอยู่ ดีใจที่ลูกสาวเป็นที่รักใคร่ของทุกคน สองสาวที่คอยเปลี่ยนกันเล่นกับหนูน้อยแองจี้ และเขาก็เห็นว่าเพชรไพลินเองก็มองไปที่ลูกสาวเขาด้วยเหมือนกันอย่างเอ็นดูเต็มที่ ถ้าเธอแต่งงานแล้วมีลูกไปเธอจะเป็นยังไงนะ...
“ถ้าหิวพ่อว่าเราออกไปที่โต๊ะอาหารเถอะหรือว่าไงพี่ใหญ่....” เขาถามความเห็นพี่ชายเพราะเขาไม่แน่ใจว่าอาหารพร้อมที่ไหนกันแน่
“ไปที่สระน้ำดีกว่าพี่ให้เขาเตรียมไว้ที่สระน้ำน่ะ มีบาร์บีคิวด้วยนะคะ...แองจี้ชอบบาร์บีคิวมั้ยคะ?” เขามองหน้าหลานสาวที่เขากำลังอุ้มและเดินไปที่ริมสระน้ำที่เขาสั่งให้เตรียมอาหารเอาไว้ที่นั่น เพื่อเลี้ยงต้อนรับหลานสาววันนี้
“ชอบค่ะแองจี้ชอบบาร์บีคิว แต่แม่ไม่ชอบให้กินบอกว่ามันเหม็น...” เธอเอ่ยเสียงเหงาๆ เมื่อเอ่ยถึงมารดาที่ทิ้งไปอย่างไม่มีเยื่อใยเลย
“ไม่เป็นไรค่ะหลังจากนี้อาสามจะพาปาร์ตี้บาร์บีคิวบ่อยๆ แล้วอาจะชวนเพื่อนอีกคนมาด้วยเราจะได้สนุกกันไงคะ...พี่ใหญ่ว่าไงบ้างคะ?” เธอถามความเห็นพี่ชายที่มองหลานสาวอย่างสงสารอยู่ในที
“ตามใจเถอะ...พี่ยังไงก็ได้...แต่อย่าให้แองจี้นอนดึกก็พอ”
“ขอบคุณมากนะเพชรที่ช่วยสอนแองจี้ให้น่ะ...” เหมวัฒน์ที่เดินไปพร้อมกับเพชรไพลินเอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายที่ช่วยสอนมารยาทที่พึงกระทำต่อผู้ใหญ่ อย่างเมื่อครู่เขารู้ว่าพี่ชายเขาถูกใจมากทีเดียว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเรื่องแค่นี้เองแล้วเพชรก็ชอบแองจี้แกด้วยค่ะแกน่ารัก...ถ้าเพชรมีลูกเองก็อยากจะให้น่ารักอย่างนี้บ้างจังค่ะ” เธอบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วคิดแต่วาเธอจะไปมีลูกได้ยังในเมื่อแฟนเธอยังไม่มี
“งั้นมาเป็นแม่แองจี้มั้ยละ?” เขากระเซาเธออย่างปรอดโปร่งและเป็นกันเองกับเธออย่างมาก และไม่รู้สึกเกร็งเหมือนกับเวลาที่อยู่กับสาวๆ คนอื่นที่เขารู้ว่าเธอพวกนั้นหวังอะไรจากเขาซึ่งต่างจากเธอ
“อย่ามาล้อเพชรเล่นหน่อยเลยค่ะ..เกิดเพชรเอาจริงพี่สองนั่นละจะแย่เอา” เธอทำสีหนาขึงขังยามเอ่ยกับเขาก่อนจะยิ้มออกมาตาพราว
“เพชรล้อเล่น...โหย..ไม่เห็นต้องทำท่าสยองอย่างนั้นเลยนี่คะ...” เธอบอกเขายิ้มๆ เมื่อเห็นท่าทางอึ้งๆ ของเขา ใครจะไปคิดกับเขาอย่างนั้นได้เล่า เธอก็แค่คนๆ หนึ่งเท่านั้นเอง จริงอยู่ว่าเขาหล่อถูกใจแต่คนหล่อใช่ว่าจะคือคนที่ใช่เสมอไปหรอก...และเธอไม่อยากจะเสียใจด้วย เพราะหากว่าเธอรักใครแล้วเธอคงรับไม่ได้หากว่าคนๆ นั้นนอกใจเธอเหมือนที่พ่อเธอทำกับแม่ของเธอ
“หึๆ เปล่าหรอกพี่แค่กำลังคิดว่าถ้าได้อย่างนั้นจะดีมาก...ลองมั้ยละ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายตาพราว รู้สึกสนุกไปกับเธอด้วย ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันที่ทำให้เขาสนุกและผ่อนคลายเวลาอยู่กับเธอคนนี้
“ชิ..ทำมาเป็นพูดดีไป..เพชรไม่เอาด้วยหรอกการเข้าไปลงสนามแข่งกับสาวๆ ของพี่สองน่ะฆ่าตัวตายชัดๆ ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองน่ะเป็นที่หมายปองของสาวๆ หลายคนน่ะ แล้วก็นะพวกที่อยู่ในสต๊อคน่ะก็น่ากลัวน้อยเมื่อไหร่ละคะ” เธอได้แต่ค้อนปะหลับปะเหลือบเมื่ออีกฝ่ายชวนขึ้นมาดื้อๆ อย่างเธอคงไม่อยากจะเสียใจหยุดอยู่แค่ตรงนี้ดีกว่า...ถ้าไม่อยากน้ำตาเช็ดหัวเข่าน่ะ
“หึๆ ก็ไม่กล้า...”เหมวัฒน์ได้แต่ยิ้มน้อยๆ ให้อีกฝ่าย เพราะเขาเองก็รู้สึกสบายใจเมื่อเธออยู่ใกล้ๆ จะอยู่ในสถานะไหนก็ได้อยู่แล้ว ตอนนี้เขามุ่งเป้าหมายไปให้ลูกสาวเท่านั้นเรื่องอื่นคงต้องพักเอาไว้ก่อน ส่วนความรู้สึกของเข่านั้นจะเปลี่ยนหรือเปล่าต้องดูกันอีกที หากหลังจากนี้เขาสำรวจความรู้สึกตัวเองดีแล้วและมั่นใจว่าความรู้สึกที่มีกับเธอคนนี้มันคืออะไรแล้วละก็เขาจะไม่ลังเลเลยหากมันคือความรักระหว่างหนุ่มสาว
“เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วค่ะ..คนรู้จัก..” เธอตอบเขาแค่นั้นเมื่อเห็นสายตาขุ่นข้องไม่พอใจกับคำว่า คนรู้จักของเธอ...จริงๆ แล้วระหว่างเธอก็เขาก็เป็นเท่านั้นจริงๆ นี่นา เพื่อนไม่ได้เป็น น้องก็ไม่ใช่ คนรักยิ่งไม่ต้องพูดถึงเพราะเธอก็แค่คนรู้จักจริงๆ ผ่านน้องสาวเธอและน้องสาวเขาเท่านั้น ที่ตอนนี้เขารู้สึกสนิทใจด้วยเพราะเธอเป็นพี่สาวของแฟนพี่ชายก็เท่านั้น
“หมายความว่าเพชรคุณ..จำกัดความสัมพันธ์ระหว่างเราแค่คนรู้จักงั้นเหรอ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ ที่เธอวางตำแหน่งระหว่างเขาและเธอเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น
“งั้นเราเป็นอะไรกันค่ะ...เพื่อน...น้องสาว..หรือคนรัก..จริงๆ สิ่งที่เพชรพูดก็ไม่ผิดนะคะที่พี่สองสนิทใจกับเพชรเพราะว่าอะไรเราก็รู้ดีที่สุดอยู่แล้ว” เธอบอกเขาอย่างใจเย็น ไม่รู้สึกเกรงกลัวสายตาวาวโรจน์ที่เขาส่งมาเลยแม้แต่น้อย
“เรา..แต่พี่ไม่ได้คิดว่าเราเป็นแค่..คนรู้จักนะ..” เขาคิดว่าเธอสำคัญเพราะเธอทำให้เขาสบายใจเวลาที่อยู่ใกล้ๆ อย่างเพื่อนคนหนึ่งที่เขาสามารถปฏิบัติกับเธออย่างไม่ต้องรู้สึกว่าเธอจะเข้าหาเขาหรือว่าอะไร
“ก็เป็นคนรู้จักที่สนิทกันมั้งคะ?” เธอไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่ใส่ใจมากนัก เพราะเธอว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ระหว่างเธอกับเขาก็เป็นแค่นี้เอง
“แต่พี่..” เขาจะบอกเธอว่ายังไงว่าเธอเป็นคนพิเศษที่เขาสบายใจมากเวลาอยู่กับเธอแม้ว่าภายนอกเธอจะดูเปรี้ยวเข็ดฟันแต่ด้วยเนื้อแท้ของเธอแล้ว เขารู้ว่าเธอเป็นคนจิตใจดี และเป็นกันเอง
“อิๆ พี่สองไม่ต้องห่วงไปหรอกค่ะ...เพชรยังไงก็ได้อยู่แล้ว ที่พูดไปน่ะแค่อยากบอกให้รู้เท่านั้นเอง แล้วแต่พี่สองแล้วกันว่าเราจะเป็นอะไรกัน..แต่ถ้าระบุสถานะแล้วก็ไม่สามารถเปลี่ยนแล้วนะคะ เพชรจะยึดสถานะนั้นไปตลอด...
“หมายความว่ายังไง...” เขาไม่แน่ใจว่าเธอต้องการจะบอกอะไรเขา
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..เวลาที่เพชรบอกใครเวลาที่มีคนมาถามว่าพี่กับเพชรเป็นอะไรกันจริงๆ รึเปล่า หรือว่าคบกันอยู่อย่างที่ข่าวออกมา เพชรจะได้ตอบอย่างเต็มปากเต็มคำน่ะค่ะ” เธอยิ้มให้เขาน้อยๆ เรื่องนี้ไม่เกินความจริงเลยแม้แต่นิดเดียว เดี๋ยวนี้มีหลายคนที่กล้าเข้ามาถามเธอเลยว่าเธอเป็นอะไรกับเขา ขนาดสาวๆ ของเขายังโทรมาหาเธอยังเคยมีเลย แม้ว่าเธอจะปฏิเสธไปแล้วก็ตามว่าเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น
“พี่ว่าเราสนิทกันขนาดนี้ไม่น่าจะเป็นแค่คนรู้จักนะ...” เขาหรี่ตามองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่แน่ใจว่าเธอต้องการจะสื่ออะไรกันแน่
“ไม่ต้องระแวงหรอกค่ะ...เพชรไม่ได้คิดจะจีบพี่เสียหน่อย...เพชรจะบอกให้รู้เอาไว้เท่านั้นเอง...เผื่อเวลาที่มีคนถามเราจะได้พูดตรงกันว่าเราเป็นแค่คนรู้จักหรือว่าเพื่อนกัน”
“แคร์คำพูดคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนเคยบอกวาไม่สนใจว่าใครจะพูดว่าไงละ?” เขาเริ่มจะไม่พอใจกับท่าทางเปลี่ยนไปมาของเธอแล้วละ
“เปล่า..เพชรก็ยังยืนยันคำเดิมนะคะ...เพชรไม่ได้แคร์นักข่าวหรือว่าข่าวหรอกค่ะ...แต่ว่าเผื่อเอาไว้เท่านั้นเองเพื่อนก็เพื่อนไงคะหรือว่าพี่น้องกัน...” เธอยิ้มๆ ให้เขาเท่านั้นเผื่อว่ามีหนุ่มมาจีบเธอจะได้ตอบได้เต็มปากเต็มคำว่าเขากับเธอเป็นแค่เพื่อนหรืออะไรเท่านั้นเอง...
“ทำไมกลัวหนุ่มๆ จะเข้าใจผิดหรือไงกัน?” เหมวัฒน์เริ่มจะไม่พอใจหนักขึ้นไปอีก เขารู้ว่าเธออยากจะแกล้งเขาเท่านั้นเอง
“ก็..มีบ้างค่ะ...เพชรเป็นคนโสดนี่คะยังไงก็ต้องมีบ้างแหละค่ะ...ไม่เอาละไม่คุยกับพี่สองแล้วเพชรไปดูดีกว่าค่ะว่ามีอะไรให้กินบ้าง” เธอเลี่ยงที่จะต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว ดูท่าแล้วหนุ่มหล่อตรงหน้าจะไม่ยอมง่ายๆ เพียงแค่เธอลุกขึ้นแล้วเดินผ่านไปเท่านั้น
“ว้าย!! พี่สอง!!!” เพชรไพลินถึงกับกรี้ดลั่นเมื่อเธอโดนเขาจับแขนแล้วกระตุกเต็มแรงจนเซล้มทับเขาพอดี และมีเขาคอยรับเอาไว้ไม่ให้เธอเธอล้มไปกับพื้น
“ไม่ต้องไปไหนถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องอย่างนี้น่ะ...” เหมวัฒน์ไม่ยอมให้เรื่องผ่านไปทั้งที่เขายังข้องใจอย่างนี้หรอก เธอต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่อง
“โธ่...ไม่มีอะไรนี่คะ...เพชรแค่..เรียกว่าไงดีละ...ก็อยากจะให้โอกาสตัวเองน่ะค่ะ...บางครั้งนะคะเวลาอาจจะช่วยอะไรได้บ้างและเพชรเองก็ใช่ว่าจะอยู่เป็นโสดไปตลอดเสียหน่อยก็อาจจะมีใครเข้ามาให้เพชรพิจารณาก็ได้จริงมั้ยคะอย่างพี่สองเองก็มีสาวๆ ของพี่เองอยู่ไม่น้อยให้เลือกว่าใครที่ใช่ที่สุดสำหรับพี่นี่คะ...” เธอพยายามดันตัวเองให้หลุดจากพันธนาการจากเขาแต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมให้ความร่วมมือเขารัดเอวบางของเธอเอาไว้ บังคับให้เธอนั่งอยู่บนตักเขาอย่างไม่ยอมให้เธอหลบเลี่ยง
“พี่ว่ามันมากกว่านั้นนะ เมื่อคืนเพชรก็ยังดีๆ คุยกับพี่เป็นปกตินี่นาเรื่องข่าวเพชรก็ไม่ได้แคร์ไม่ใช่เหรอ?” เขาข้องใจว่าอยู่ๆ เธอก็เปลี่ยนท่าทีอย่างนี้หมายความว่าอย่างไร
“โอเคค่ะพี่สอง...เพชรยอมรับนะคะว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นและเพชรว่าทางที่ดีเรารักษาระยะห่างกันไว้น่าจะดีกว่านะคะ...คือเพชรว่ามันคงไม่ดีกับคนของพี่เท่าไหร่เขาคงจะเสียใจหากว่าพี่มาสนิทกับเพชรอย่างนี้?” เพชรไพลินยอมแพ้ในที่สุด เธอพยายามแล้วนะที่จะไม่พูดออก
มาอัพแล้วจ้า...มาอย่างยากลำบากจ้า...แบบว่าคอมไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่น่ะแต่ก็พยายามมาอัพให้แล้วจ้า...อย่าลืมให้กำลังใจกันน้า
อักษรจัญจ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ส.ค. 2555, 18:36:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ส.ค. 2555, 18:36:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 2236
| << ตอนที่ 25 | ตอนที่ 27 >> |
คิมหันตุ์ 15 ส.ค. 2555, 19:23:38 น.
รับทราบจ้า...ตอนหน้าพี่สองเค้าจะให้น้องแองจี้เรียกเพชร ว่าแม่รึป่าวคะ เล่นคาดคั้นขนาดนี้ คิคิ
รับทราบจ้า...ตอนหน้าพี่สองเค้าจะให้น้องแองจี้เรียกเพชร ว่าแม่รึป่าวคะ เล่นคาดคั้นขนาดนี้ คิคิ
นกขมิ้น 15 ส.ค. 2555, 20:57:21 น.
เย้ ๆ มาแว้ว ดีจัยจัง
เย้ ๆ มาแว้ว ดีจัยจัง
หมูอ้วน 15 ส.ค. 2555, 23:02:53 น.
สู้ ๆ ค่าาาา มาช้ายังดีกว่าไม่มาเน๊อะ หุหุ
สู้ ๆ ค่าาาา มาช้ายังดีกว่าไม่มาเน๊อะ หุหุ
anOO 17 ส.ค. 2555, 18:33:49 น.
พี่สองก็พูดตรงๆ ไปเลยว่ารู้สึกยังไง ไม่งั้นระยะห่างคงห่าง.ง.ง.ง.งง มากแน่ๆ
พี่สองก็พูดตรงๆ ไปเลยว่ารู้สึกยังไง ไม่งั้นระยะห่างคงห่าง.ง.ง.ง.งง มากแน่ๆ