ในสวนศิลป์
พี่ต้นกล้า นาวาตรีจิรวัติ สุกปลั่งนั้น ไม่ใช่ปัญหาของกฤษณะอีกต่อไปแล้ว วันนี้เป็นวันวิวาห์ของเขากับพี่แพรวพรรณที่เพาะบ่มความรักดูใจกันตามที่แม่ของพี่แพรวพรรณต้องการมาถึงเกือบสองปี..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 26.2 ตอนจบ..........แล้วจ้า
ขณะที่สองสาวจะพากันเดินไปยังโรงภาพยนตร์ เท้าของอนงค์นางก็หยุดชะงักเมื่อเห็นลานกิจกรรมเป็นบู๊ทของโรงพยาบาลเกี่ยวกับแพคเกจตรวจสุขภาพ...
“นางว่าเข้าไปดูหน่อยดีกว่า อย่างไรพี่จักรก็ต้องได้ใช้แน่ๆ”
และระหว่างที่นั่งรออนงค์นางสอบถามเกี่ยวกับรายละเอียดการตรวจสุขภาพเพื่อเตรียมตัวสมรส จรินนาก็นึกถึงพ่อของตนขึ้นมา...หญิงสาวต่อโทรศัพท์ถึงผู้เป็นพ่อในทันที และพอรู้ว่าพ่อไม่เคยตรวจสุขภาพ หญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะซื้อแพคเกจโดยไม่สนใจเสียงทัดทานใด ๆ...
ฝ่ายอภินนท์เมื่อออกจากบ้านของจรินนามาแล้ว เขาก็ไม่รู้จะไปไหน ครั้นจะกลับไปนอนที่โรงแรมเขาก็รู้สึกว่าเบื่อหน่ายกับการที่ต้องอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ครั้นจะทำให้ห้องแคบ ๆ มีอะไรสนุก ๆ ตามประสาคนเจ้าชู้ เขาก็ระลึกว่าเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังไม่ควรชะล่าใจ และถ้าจะกลับไปประจบสอพลอแม่ของเอกรินทร์เพื่อให้ทางนั้นเอ็นดูเพิ่มขึ้น เขาก็เอียนกับการเสแสร้งของตัวเองเสียแล้ว...
ทางเดียวที่จะฆ่าเวลาได้ในเวลานี้ คือตระเวนขับรถเที่ยวในเมืองนี้เพียงลำพัง...และระหว่างที่เดินอ้อยอิงชมเมืองนครสวรรค์ในมุมสูงตรงฐานพระจุฬามณีเจดีย์บนยอดเขาดาวดึงส์...โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของอภินนท์ก็ดังขึ้น
“อยู่ไหนละคุณนนท์” น้ำเสียงปราณีของอรุณีทำให้อภินนท์ต้องตั้งสติ
“ขึ้นมาเที่ยวบนภูเขาครับ...มาคนเดียว”
“แล้วแม่จินล่ะเป็นอย่างไรบ้าง”
“ผมชักจะท้อแท้แล้วครับ” อภินนท์บอกเล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าในอรุณีได้รับรู้
“ท้อไม่ได้นะ...ตื้อไปก่อน เดี๋ยวจินก็ใจอ่อน”
“ถ้าเขาไม่ใจอ่อน ผมก็แย่”
“น่า อย่าเพิ่งท้อ เดินทางมาจนถึงที่นี่แล้ว สู้ให้ถึงที่สุด ป้าเอาใจช่วย แล้วกินข้าวกลางวันหรือยัง”
“ยังเลยครับ”
“ไปกับป้าไหม”
“อย่าดีกว่าครับ ผมอยากอยู่คนเดียวสักพัก เผื่อจะคิดอะไรดี ๆ ขึ้นมาได้บ้าง”
“งั้นก็ตามใจ มีอะไรก็โทรหาป้าได้ตลอดเวลาเลยนะ..”
“ครับ ขอบคุณครับ...”
วางสายจากอรุณีแล้วอภินนท์ก็เดินเข้าไปในโดมเจดีย์...และพอเงยขึ้นไปมองเพดานภาพจิตรกรรมเกี่ยวกับพุทธประวัติ ก็ทำให้อภินนท์ครุ่นคิดได้ว่า เขาควรที่จะเข้าไปคุยกับเดชาพงษ์ไปเลยดีกว่า เพราะถ้าเดชาพงษ์รู้เรื่องอันลึกซึ้งระหว่างเขากับจรินนาแล้ว เขามั่นใจว่า เดชาพงษ์จะต้องถอยให้เขาอย่างแน่นอน...
เดชาพงษ์รู้สึกแปลกใจเมื่อหันมาเห็นว่าคนที่ยืนดูเขาทำงานคืออภินนท์...ครั้นจะหันกลับไปทำงานลงสีเหมือนเดิม มันก็จะดูเสียมารยาทเพราะอย่างน้อยเมื่อวานนี้ที่โต๊ะอาหารค่ำนั้น เขาและนายอภินนท์นี้ก็ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการแล้ว เดชาพงษ์จึงต้องรักทักไปว่า “สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ”
ทักเพียงแค่นั้นเดชาพงษ์ก็ก้มลงใช้พู่กันกวนสีในถาดต่อ...ทีนี้อภินนท์จึงต้องเป็นฝ่ายกระแอมเพื่อทำลายความเงียบ “ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับ”
ลงจากนั่งร้านมาแล้ว เดชาพงษ์ก็พาเขาเดินออกมาที่ด้านนอกโรงแรมเพราะว่าอากาศถ่ายเทมากกว่าด้านใน “มีเรื่องอะไรกับผมเหรอครับ”
“เรื่องผมกับจินนี่...ผมอยากให้คุณถอย”
เดชาพงษ์มองหน้าของอภินนท์แล้วเลิกคิ้วมุมปากเหยียดนิด ๆ
“ผมไม่เข้าใจ”
“อย่าให้ผมต้องพูดอะไรไปมากกว่านี้เลยครับ มันไม่ดีกับจินนี่”
“ถ้ามันคลุมเครือแบบนี้ แล้วจะให้เข้าใจว่าอย่างไรละครับ พูดให้ตรงไปตรงมาดีกว่าครับ”
“คุณจะไม่รังเกียจเธอนะ หากว่าคุณรู้ว่าเธอเคย...” อภินนท์หยุดเพียงแค่นั้นเพื่อให้เดชาพงษ์คิดต่อเองแต่ว่าเดชาพงษ์ก็ไม่ถาม มีเพียงแววตาฉงนเพียงเท่านั้น
“เคย...เคยนอนกับผม”
“นอนกันแบบไหนครับ อธิบายให้ละเอียดหน่อย”
“นอน นอนแบบที่ผัวเมียเขานอนกัน”
อภินนท์พูดจบปุ๊บ หมดหนัก ๆ ของเดชาพงษ์ก็อัดเข้าที่ครึ่งปากครึ่งจมูกจนเขาล้มลง...อภินนท์คลำปากที่มีเลือดไหลซิบ ๆ ขึงตาใส่เดชาพงษ์อย่างโกรธจัด ฝ่ายเดชาพงษ์เมื่อซัดอภินนท์ล้มไปแล้วเขาก็ยืนนิ่งหายใจแรง ๆ พยายามระงับความโกรธ และภาพที่เดชาพงษ์ต่อยอภินนท์ล้มลงไปนั้นคนงานก็เห็นกันไม่น้อย เสียงอื้ออึงเกิดขึ้น วิษณุจักรจึงต้องรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน...
“เกิดอะไรกันขึ้นครับ”
“มันทำร้ายร่างกายผม” อภินนท์ลุกขึ้นมาตั้งหลักโดยมือยังคลำอยู่บริเวณที่โดนหมดหนัก ๆ พุ่งเข้าใส่
“ผู้ชายปากหมา ๆ แบบนี้” เดชาพงษ์ขบกรามจนนูนเป็นสัน
“มีอะไรกัน ทำไมต้องลงไม้ลงมือกันด้วย” ตอนนี้นอกจากปากจะเจ่อ เลือดกำเดาของอภินนท์ไหลลงมาจนเลอะเสื้อไปด้วย..วิษณุจักรส่งผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อให้ทันที..
“ซับเลือดก่อนครับ”
“มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย อย่าหาว่าผมไม่เตือน” เดชาพงษ์ตวาดไล่ อภินนท์ที่เห็นว่าพอจะมีคนกันแรงปะทะจึงทำกร่างขึ้นมา “กูไม่กลัวมึงหรอก ไอ้กระจอก”
“หรือมึงจะเอาอีก”
“ใจเย็น ๆ ครับอาจารย์” วิษณุจักรพยายามขวาง
“เห็นว่าเขารวยแล้วอยากเกาะเขากินให้สุขสบายละซิ ไอ้หน้าตัวเมีย...ถุย!!”
ที่นี้เองแม้วิษณุจักรจะรั้งไว้ แต่ด้วยตัวสูงและขายาวทำให้เดชาพงษ์ยันโครมไปที่ยอดอกของอภินนท์จนล้มหงายหลังไปอีกรอบก่อนที่จะขู่ด้วยเสียงเน้นไปว่า
“มึงรีบกลับกรุงเทพฯ ไปเลยนะ เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน...ปากดีนัก ไป..!!”
พอมีข้อความบอกว่าเครื่องของจรินนาสามารถติดต่อได้แล้ววิษณุจักรจึงรีบโทรกลับไปรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“แล้วตอนนี้อาจารย์อยู่ที่ไหน”
“ออกจากโรงแรมไปแล้ว จินกับนางอยู่ไหนกัน”
“เพิ่งออกมาจากโรงหนังค่ะ...แล้วพอรู้ไหมคะว่าทำไมถึงเกิดเรื่องได้...”
“ไม่รู้เหมือนกัน อย่างไรจินก็โทรถามอาจารย์เองแล้วกันนะ...นางอยู่ตรงนั้นไหม ขอพี่คุยด้วยหน่อย”...
จรินนาส่งโทรศัพท์ไปให้อนงค์นาง
“มีอะไรคะ”
“มีอะไรคะที่รัก..ต้องพูดแบบนี้”
“มีอะไรค่ะที่รัก” อนงค์นางแก้ประโยคทักทายเขาในแบบที่เขาต้องการพลางยิ้มเขิน ๆ ให้จรินนา
“นางรอพี่อยู่ที่ห้างนะ เดี๋ยวจะไปรับ”
“อ้าว...”
“หาอะไรกินกัน ส่วนจิน พี่ว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะต้องมีธุระกับอาจารย์แน่ ๆ รอที่ร้านหนังสือก็ได้ สิบนาทีถึง”
พออนงค์นางขอตัวรอวิษณุจักร จรินนาจึงโทรกลับไปหาเดชาพงษ์...
“พี่กำปั้นสะท้านฟ้าอยู่ไหนคะ”
“อยู่บ้านเขาเขียว...” น้ำเสียงที่ตอบกลับมานั้นไม่รื่นรมย์กับข้อความทักทายสักนิด
“นึกอย่างไรไปต่อยปากพี่นนท์ได้”
“ไม่มีอะไรหรอก กวนอารมณ์”
“จินไปหาได้เปล่า”
“มาซิ รีบมาเลยนะ”
“ทำไมต้องรีบไป...”
“คิดถึง”
“ปากหวานจริง..อีกยี่สิบนาทีเจอกันค่ะ”
พอไปถึงที่บ้านพักของเขาจรินนาก็เห็นว่าเดชาพงษ์กำลังขุดดินทำแปลงผักอยู่และที่สำคัญเขาไม่ได้ใส่เสื้อ จรินนาจึงได้เห็นว่าสรีระของเขานั้นสมชายชาตรีเป็นอย่างมาก
“บ้าพลังน่าดู...ปลูกอะไรคะ”
“ปลูกมันสารพัดแหละ เอาไว้แจกเขามั่ง กินมั่ง...ดีกว่าซื้อเขากิน” เขายังไม่เลิกง้างจอบขุดดิน จรินนายืนดูเขาทำงานกระทั่งเขาวางจอบลงและยืนหอบจนกล้ามเนื้อที่หน้าอกและท้องเป็นลอน ดวงตาคู่คมกล้าของเขาสบกับตาเจ้าเล่ห์ของหญิงสาว แล้วเขาก็ยิ้มบาง ๆ ให้
“เหนื่อยจัง”
“ดูแข็งแรงเนอะ”
“แข็ง แรง เลย แหละ” เขาจงใจเว้นคำ จรินนาจึงยืนยิ้มบาง ๆ พลางเหลือกตาไปมา...
“คิดถึงพี่เหรอ”
“ทำไมถึงต่อยพี่นนท์ได้ มีเรื่องอะไรกัน”
“เรื่องไม่เป็นเรื่อง”
“เล่ามาค่ะ”
“มันให้พี่เลิกกับจิน มันบอกว่า มันเคยนอนกับจินแล้ว”
“แล้วพี่เชื่อเขาไหม”
“ไม่เชื่อ”
“แล้วไปต่อยเขาทำไม”
“ผู้ชายแบบนี้ไม่ไหวหรอก...”
“แล้วทำไมไม่เชื่อเขา”
“ก็ไม่เชื่อ”
“แล้วถ้าเป็นเรื่องจริง ๆ ล่ะ พี่กล้วยจะทำอย่างไร”
“พี่ไม่ถือ”
“ทำไมไม่ถือ...”
“ตกลงจริงหรือไม่จริง” เขาเสียงแข็งขึ้นมา
“จินก็หัวโบราณเหมือนกันแหละ”
“จริง ๆ นะ” พอได้คำตอบแล้วดวงตาของเขาก็แพรวพราวขึ้นมาทันที
“ดีนะจินไม่อยู่ด้วย ไม่งั้น มันจะโดนหนักกว่านี้แน่ ๆ ปากหมาจริง ๆ แล้วจินจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องอาอึ้มด้วย...เมตตากันดีนัก...”
บอกเขาแล้วจรินนาก็ต่อสายถึงอรุณีทันที...
“คนดีของอึ้มอยู่ไหนแล้วคะ”
“กลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว”
“ต่อไป ไม่ต้องไปสนับสนุนให้เขามาวุ่นวายอะไรกับจินเลยนะคะ...”
“มีอะไรรึแม่จิน”
จรินนาเล่าเรื่องที่เดชาพงษ์ต่อยปากอภินนท์ไปเพราะเรื่องที่เขาไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย...
“แล้วมันจริงเหรือเปล่าละ”
“ถ้าเป็นเรื่องจริง คนอย่างจิน ถ้าคายทิ้งแล้ว จินไม่เก็บมากินหรอกค่ะอึ้ม...”
“สรุปว่าเขาโกหก”
“อึ้มจะเชื่อเขาเรื่องของอึ้มนะคะ แต่จินบอกไว้ก่อนว่า ถ้าให้เขามาวุ่นวายกับจินอีก จินก็พร้อมจะอยู่อย่างไม่มีญาติพี่น้องค่ะ...”
“อาจิน!!”
“สวัสดีค่ะ”
/////////จบแล้วครับ /// ผิแต่ว่า ถ้าต้องการตอนพิเศษสุด ๆ ก็ขอเม้นท์ให้ชื่นใจสักสามสิบเม้นท์แล้วครับ // อย่าหาว่าเรื่องมากเลยนะครับ...จุ๊บ ๆ
“นางว่าเข้าไปดูหน่อยดีกว่า อย่างไรพี่จักรก็ต้องได้ใช้แน่ๆ”
และระหว่างที่นั่งรออนงค์นางสอบถามเกี่ยวกับรายละเอียดการตรวจสุขภาพเพื่อเตรียมตัวสมรส จรินนาก็นึกถึงพ่อของตนขึ้นมา...หญิงสาวต่อโทรศัพท์ถึงผู้เป็นพ่อในทันที และพอรู้ว่าพ่อไม่เคยตรวจสุขภาพ หญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะซื้อแพคเกจโดยไม่สนใจเสียงทัดทานใด ๆ...
ฝ่ายอภินนท์เมื่อออกจากบ้านของจรินนามาแล้ว เขาก็ไม่รู้จะไปไหน ครั้นจะกลับไปนอนที่โรงแรมเขาก็รู้สึกว่าเบื่อหน่ายกับการที่ต้องอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ครั้นจะทำให้ห้องแคบ ๆ มีอะไรสนุก ๆ ตามประสาคนเจ้าชู้ เขาก็ระลึกว่าเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังไม่ควรชะล่าใจ และถ้าจะกลับไปประจบสอพลอแม่ของเอกรินทร์เพื่อให้ทางนั้นเอ็นดูเพิ่มขึ้น เขาก็เอียนกับการเสแสร้งของตัวเองเสียแล้ว...
ทางเดียวที่จะฆ่าเวลาได้ในเวลานี้ คือตระเวนขับรถเที่ยวในเมืองนี้เพียงลำพัง...และระหว่างที่เดินอ้อยอิงชมเมืองนครสวรรค์ในมุมสูงตรงฐานพระจุฬามณีเจดีย์บนยอดเขาดาวดึงส์...โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของอภินนท์ก็ดังขึ้น
“อยู่ไหนละคุณนนท์” น้ำเสียงปราณีของอรุณีทำให้อภินนท์ต้องตั้งสติ
“ขึ้นมาเที่ยวบนภูเขาครับ...มาคนเดียว”
“แล้วแม่จินล่ะเป็นอย่างไรบ้าง”
“ผมชักจะท้อแท้แล้วครับ” อภินนท์บอกเล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าในอรุณีได้รับรู้
“ท้อไม่ได้นะ...ตื้อไปก่อน เดี๋ยวจินก็ใจอ่อน”
“ถ้าเขาไม่ใจอ่อน ผมก็แย่”
“น่า อย่าเพิ่งท้อ เดินทางมาจนถึงที่นี่แล้ว สู้ให้ถึงที่สุด ป้าเอาใจช่วย แล้วกินข้าวกลางวันหรือยัง”
“ยังเลยครับ”
“ไปกับป้าไหม”
“อย่าดีกว่าครับ ผมอยากอยู่คนเดียวสักพัก เผื่อจะคิดอะไรดี ๆ ขึ้นมาได้บ้าง”
“งั้นก็ตามใจ มีอะไรก็โทรหาป้าได้ตลอดเวลาเลยนะ..”
“ครับ ขอบคุณครับ...”
วางสายจากอรุณีแล้วอภินนท์ก็เดินเข้าไปในโดมเจดีย์...และพอเงยขึ้นไปมองเพดานภาพจิตรกรรมเกี่ยวกับพุทธประวัติ ก็ทำให้อภินนท์ครุ่นคิดได้ว่า เขาควรที่จะเข้าไปคุยกับเดชาพงษ์ไปเลยดีกว่า เพราะถ้าเดชาพงษ์รู้เรื่องอันลึกซึ้งระหว่างเขากับจรินนาแล้ว เขามั่นใจว่า เดชาพงษ์จะต้องถอยให้เขาอย่างแน่นอน...
เดชาพงษ์รู้สึกแปลกใจเมื่อหันมาเห็นว่าคนที่ยืนดูเขาทำงานคืออภินนท์...ครั้นจะหันกลับไปทำงานลงสีเหมือนเดิม มันก็จะดูเสียมารยาทเพราะอย่างน้อยเมื่อวานนี้ที่โต๊ะอาหารค่ำนั้น เขาและนายอภินนท์นี้ก็ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการแล้ว เดชาพงษ์จึงต้องรักทักไปว่า “สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ”
ทักเพียงแค่นั้นเดชาพงษ์ก็ก้มลงใช้พู่กันกวนสีในถาดต่อ...ทีนี้อภินนท์จึงต้องเป็นฝ่ายกระแอมเพื่อทำลายความเงียบ “ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับ”
ลงจากนั่งร้านมาแล้ว เดชาพงษ์ก็พาเขาเดินออกมาที่ด้านนอกโรงแรมเพราะว่าอากาศถ่ายเทมากกว่าด้านใน “มีเรื่องอะไรกับผมเหรอครับ”
“เรื่องผมกับจินนี่...ผมอยากให้คุณถอย”
เดชาพงษ์มองหน้าของอภินนท์แล้วเลิกคิ้วมุมปากเหยียดนิด ๆ
“ผมไม่เข้าใจ”
“อย่าให้ผมต้องพูดอะไรไปมากกว่านี้เลยครับ มันไม่ดีกับจินนี่”
“ถ้ามันคลุมเครือแบบนี้ แล้วจะให้เข้าใจว่าอย่างไรละครับ พูดให้ตรงไปตรงมาดีกว่าครับ”
“คุณจะไม่รังเกียจเธอนะ หากว่าคุณรู้ว่าเธอเคย...” อภินนท์หยุดเพียงแค่นั้นเพื่อให้เดชาพงษ์คิดต่อเองแต่ว่าเดชาพงษ์ก็ไม่ถาม มีเพียงแววตาฉงนเพียงเท่านั้น
“เคย...เคยนอนกับผม”
“นอนกันแบบไหนครับ อธิบายให้ละเอียดหน่อย”
“นอน นอนแบบที่ผัวเมียเขานอนกัน”
อภินนท์พูดจบปุ๊บ หมดหนัก ๆ ของเดชาพงษ์ก็อัดเข้าที่ครึ่งปากครึ่งจมูกจนเขาล้มลง...อภินนท์คลำปากที่มีเลือดไหลซิบ ๆ ขึงตาใส่เดชาพงษ์อย่างโกรธจัด ฝ่ายเดชาพงษ์เมื่อซัดอภินนท์ล้มไปแล้วเขาก็ยืนนิ่งหายใจแรง ๆ พยายามระงับความโกรธ และภาพที่เดชาพงษ์ต่อยอภินนท์ล้มลงไปนั้นคนงานก็เห็นกันไม่น้อย เสียงอื้ออึงเกิดขึ้น วิษณุจักรจึงต้องรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน...
“เกิดอะไรกันขึ้นครับ”
“มันทำร้ายร่างกายผม” อภินนท์ลุกขึ้นมาตั้งหลักโดยมือยังคลำอยู่บริเวณที่โดนหมดหนัก ๆ พุ่งเข้าใส่
“ผู้ชายปากหมา ๆ แบบนี้” เดชาพงษ์ขบกรามจนนูนเป็นสัน
“มีอะไรกัน ทำไมต้องลงไม้ลงมือกันด้วย” ตอนนี้นอกจากปากจะเจ่อ เลือดกำเดาของอภินนท์ไหลลงมาจนเลอะเสื้อไปด้วย..วิษณุจักรส่งผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อให้ทันที..
“ซับเลือดก่อนครับ”
“มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย อย่าหาว่าผมไม่เตือน” เดชาพงษ์ตวาดไล่ อภินนท์ที่เห็นว่าพอจะมีคนกันแรงปะทะจึงทำกร่างขึ้นมา “กูไม่กลัวมึงหรอก ไอ้กระจอก”
“หรือมึงจะเอาอีก”
“ใจเย็น ๆ ครับอาจารย์” วิษณุจักรพยายามขวาง
“เห็นว่าเขารวยแล้วอยากเกาะเขากินให้สุขสบายละซิ ไอ้หน้าตัวเมีย...ถุย!!”
ที่นี้เองแม้วิษณุจักรจะรั้งไว้ แต่ด้วยตัวสูงและขายาวทำให้เดชาพงษ์ยันโครมไปที่ยอดอกของอภินนท์จนล้มหงายหลังไปอีกรอบก่อนที่จะขู่ด้วยเสียงเน้นไปว่า
“มึงรีบกลับกรุงเทพฯ ไปเลยนะ เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน...ปากดีนัก ไป..!!”
พอมีข้อความบอกว่าเครื่องของจรินนาสามารถติดต่อได้แล้ววิษณุจักรจึงรีบโทรกลับไปรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“แล้วตอนนี้อาจารย์อยู่ที่ไหน”
“ออกจากโรงแรมไปแล้ว จินกับนางอยู่ไหนกัน”
“เพิ่งออกมาจากโรงหนังค่ะ...แล้วพอรู้ไหมคะว่าทำไมถึงเกิดเรื่องได้...”
“ไม่รู้เหมือนกัน อย่างไรจินก็โทรถามอาจารย์เองแล้วกันนะ...นางอยู่ตรงนั้นไหม ขอพี่คุยด้วยหน่อย”...
จรินนาส่งโทรศัพท์ไปให้อนงค์นาง
“มีอะไรคะ”
“มีอะไรคะที่รัก..ต้องพูดแบบนี้”
“มีอะไรค่ะที่รัก” อนงค์นางแก้ประโยคทักทายเขาในแบบที่เขาต้องการพลางยิ้มเขิน ๆ ให้จรินนา
“นางรอพี่อยู่ที่ห้างนะ เดี๋ยวจะไปรับ”
“อ้าว...”
“หาอะไรกินกัน ส่วนจิน พี่ว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะต้องมีธุระกับอาจารย์แน่ ๆ รอที่ร้านหนังสือก็ได้ สิบนาทีถึง”
พออนงค์นางขอตัวรอวิษณุจักร จรินนาจึงโทรกลับไปหาเดชาพงษ์...
“พี่กำปั้นสะท้านฟ้าอยู่ไหนคะ”
“อยู่บ้านเขาเขียว...” น้ำเสียงที่ตอบกลับมานั้นไม่รื่นรมย์กับข้อความทักทายสักนิด
“นึกอย่างไรไปต่อยปากพี่นนท์ได้”
“ไม่มีอะไรหรอก กวนอารมณ์”
“จินไปหาได้เปล่า”
“มาซิ รีบมาเลยนะ”
“ทำไมต้องรีบไป...”
“คิดถึง”
“ปากหวานจริง..อีกยี่สิบนาทีเจอกันค่ะ”
พอไปถึงที่บ้านพักของเขาจรินนาก็เห็นว่าเดชาพงษ์กำลังขุดดินทำแปลงผักอยู่และที่สำคัญเขาไม่ได้ใส่เสื้อ จรินนาจึงได้เห็นว่าสรีระของเขานั้นสมชายชาตรีเป็นอย่างมาก
“บ้าพลังน่าดู...ปลูกอะไรคะ”
“ปลูกมันสารพัดแหละ เอาไว้แจกเขามั่ง กินมั่ง...ดีกว่าซื้อเขากิน” เขายังไม่เลิกง้างจอบขุดดิน จรินนายืนดูเขาทำงานกระทั่งเขาวางจอบลงและยืนหอบจนกล้ามเนื้อที่หน้าอกและท้องเป็นลอน ดวงตาคู่คมกล้าของเขาสบกับตาเจ้าเล่ห์ของหญิงสาว แล้วเขาก็ยิ้มบาง ๆ ให้
“เหนื่อยจัง”
“ดูแข็งแรงเนอะ”
“แข็ง แรง เลย แหละ” เขาจงใจเว้นคำ จรินนาจึงยืนยิ้มบาง ๆ พลางเหลือกตาไปมา...
“คิดถึงพี่เหรอ”
“ทำไมถึงต่อยพี่นนท์ได้ มีเรื่องอะไรกัน”
“เรื่องไม่เป็นเรื่อง”
“เล่ามาค่ะ”
“มันให้พี่เลิกกับจิน มันบอกว่า มันเคยนอนกับจินแล้ว”
“แล้วพี่เชื่อเขาไหม”
“ไม่เชื่อ”
“แล้วไปต่อยเขาทำไม”
“ผู้ชายแบบนี้ไม่ไหวหรอก...”
“แล้วทำไมไม่เชื่อเขา”
“ก็ไม่เชื่อ”
“แล้วถ้าเป็นเรื่องจริง ๆ ล่ะ พี่กล้วยจะทำอย่างไร”
“พี่ไม่ถือ”
“ทำไมไม่ถือ...”
“ตกลงจริงหรือไม่จริง” เขาเสียงแข็งขึ้นมา
“จินก็หัวโบราณเหมือนกันแหละ”
“จริง ๆ นะ” พอได้คำตอบแล้วดวงตาของเขาก็แพรวพราวขึ้นมาทันที
“ดีนะจินไม่อยู่ด้วย ไม่งั้น มันจะโดนหนักกว่านี้แน่ ๆ ปากหมาจริง ๆ แล้วจินจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องอาอึ้มด้วย...เมตตากันดีนัก...”
บอกเขาแล้วจรินนาก็ต่อสายถึงอรุณีทันที...
“คนดีของอึ้มอยู่ไหนแล้วคะ”
“กลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว”
“ต่อไป ไม่ต้องไปสนับสนุนให้เขามาวุ่นวายอะไรกับจินเลยนะคะ...”
“มีอะไรรึแม่จิน”
จรินนาเล่าเรื่องที่เดชาพงษ์ต่อยปากอภินนท์ไปเพราะเรื่องที่เขาไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย...
“แล้วมันจริงเหรือเปล่าละ”
“ถ้าเป็นเรื่องจริง คนอย่างจิน ถ้าคายทิ้งแล้ว จินไม่เก็บมากินหรอกค่ะอึ้ม...”
“สรุปว่าเขาโกหก”
“อึ้มจะเชื่อเขาเรื่องของอึ้มนะคะ แต่จินบอกไว้ก่อนว่า ถ้าให้เขามาวุ่นวายกับจินอีก จินก็พร้อมจะอยู่อย่างไม่มีญาติพี่น้องค่ะ...”
“อาจิน!!”
“สวัสดีค่ะ”
/////////จบแล้วครับ /// ผิแต่ว่า ถ้าต้องการตอนพิเศษสุด ๆ ก็ขอเม้นท์ให้ชื่นใจสักสามสิบเม้นท์แล้วครับ // อย่าหาว่าเรื่องมากเลยนะครับ...จุ๊บ ๆ
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ส.ค. 2555, 18:47:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ส.ค. 2555, 22:39:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 3530
| << 26.1 "คิดถึงนะครับ ดูแลตัวเองด้วย....รักนะจุ๊บๆ” | ตอนพิเศษ 1.1 งานแต่งวิษณุจักรกับอนงค์นาง >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 29 ส.ค. 2555, 18:49:32 น.
ในที่สุดก็ถึงบทสุดท้าย แต่ว่าไม่ใช่บทท้ายที่สุด เพราะว่ายังต้องมีตอนพิเศษ กับตอนพิเศษสุด ๆ ซึ่งผมก็ยังไม่รู้ว่าจะหยิบฉากงานแต่งของพี่ต้นกล้วย หรือน้องเมขลามาเล่าดี หรือจะไปจบที่ตอนฮันนี่มูลเลยแล้วเล่าย้อนกลับมาว่า....สิบเดือนผ่านไปเกิดอะไรขึ้นบ้าง.....อย่างไรก้ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจนะครับ ยังมีข้อข้องใจตรงไหนก็บอกมา ผมจะได้แก้ไขในตอนพิเศษสุด ๆ ให้ ซึ่งตอ้งบอกก่อนว่า ตอนพิเศษของเรื่องนี้ มันน่าจะเป็นการร่วมพี่รวมน้อง พี่ต้นกล้าพี่ต้นกล้วยและน้องเมขลานะครับ....จุ๊บ ๆ
ในที่สุดก็ถึงบทสุดท้าย แต่ว่าไม่ใช่บทท้ายที่สุด เพราะว่ายังต้องมีตอนพิเศษ กับตอนพิเศษสุด ๆ ซึ่งผมก็ยังไม่รู้ว่าจะหยิบฉากงานแต่งของพี่ต้นกล้วย หรือน้องเมขลามาเล่าดี หรือจะไปจบที่ตอนฮันนี่มูลเลยแล้วเล่าย้อนกลับมาว่า....สิบเดือนผ่านไปเกิดอะไรขึ้นบ้าง.....อย่างไรก้ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจนะครับ ยังมีข้อข้องใจตรงไหนก็บอกมา ผมจะได้แก้ไขในตอนพิเศษสุด ๆ ให้ ซึ่งตอ้งบอกก่อนว่า ตอนพิเศษของเรื่องนี้ มันน่าจะเป็นการร่วมพี่รวมน้อง พี่ต้นกล้าพี่ต้นกล้วยและน้องเมขลานะครับ....จุ๊บ ๆ
KipkeLucifer 29 ส.ค. 2555, 19:08:07 น.
อยากอ่านต่อ
อยากอ่านต่อ
nateetip 29 ส.ค. 2555, 19:08:40 น.
โอํะโอ้ย..ยื้ออีกสักตอนสองตอนได้ไหมคะ ยังอยากอ่านอีกเลยค่ะ ..นะคะ
หนังสือจะทันออกช่วงเดือนตุลามั้ยคะ
โอํะโอ้ย..ยื้ออีกสักตอนสองตอนได้ไหมคะ ยังอยากอ่านอีกเลยค่ะ ..นะคะ
หนังสือจะทันออกช่วงเดือนตุลามั้ยคะ
goldensun 29 ส.ค. 2555, 19:23:31 น.
ตอนพิเศษค่ะ ยังไม่จบนะคะ
ตอนพิเศษค่ะ ยังไม่จบนะคะ
koffee 29 ส.ค. 2555, 19:39:27 น.
เด็ดขาดมากค่ะน้องจิน
เด็ดขาดมากค่ะน้องจิน
saralun 29 ส.ค. 2555, 19:41:56 น.
ขอตอนพิเศษด้วยคนค่ะ ^^
ขอตอนพิเศษด้วยคนค่ะ ^^
Niceday 29 ส.ค. 2555, 19:43:14 น.
ค้างจ้า ต่อด่วนๆ พลีสสส
ค้างจ้า ต่อด่วนๆ พลีสสส
getup 29 ส.ค. 2555, 19:49:11 น.
จบเร็วไปค่ะ ยังอยากอ่านต่ออีก ขอบคุณค่ะ
จบเร็วไปค่ะ ยังอยากอ่านต่ออีก ขอบคุณค่ะ
nongnong79 29 ส.ค. 2555, 19:52:27 น.
ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ
ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ
จักรี 29 ส.ค. 2555, 19:55:53 น.
รออ่านรวมเล่มครับ เพราะมั่นใจว่าซาหนุกๆๆๆ แต่มาขอตอนพิเศษอิอิ
รออ่านรวมเล่มครับ เพราะมั่นใจว่าซาหนุกๆๆๆ แต่มาขอตอนพิเศษอิอิ
เด็กหญิงม่อน 29 ส.ค. 2555, 20:07:29 น.
ถึง 30 ตอนแน่นอน อิอิ
ถึง 30 ตอนแน่นอน อิอิ
คนเหงา 29 ส.ค. 2555, 20:08:06 น.
คุณมะเฟื่อง..รีบเลยนะ..ตอนพิเศษ..โปรดทราบรออยู่จ้า
คุณมะเฟื่อง..รีบเลยนะ..ตอนพิเศษ..โปรดทราบรออยู่จ้า
หนอนฮับ 29 ส.ค. 2555, 20:13:16 น.
เฮ้อ..อ่านข้างล่าง สบายใจนึกว่าจบในตอนนี้ อิอิ
เฮ้อ..อ่านข้างล่าง สบายใจนึกว่าจบในตอนนี้ อิอิ
รอให้เป็นเล่ม 29 ส.ค. 2555, 20:26:25 น.
ตอนพิเศษด้วยนะ pleaseeeeeeeeeeee
ตอนพิเศษด้วยนะ pleaseeeeeeeeeeee
imsoul 29 ส.ค. 2555, 20:34:33 น.
เอาอีกคะ มันค้างๆๆยังไงไม่รู้
เอาอีกคะ มันค้างๆๆยังไงไม่รู้
ณจรร 29 ส.ค. 2555, 20:41:45 น.
เหอะๆๆ ลุงคะ หนูค้างงงคร่าาา
เหอะๆๆ ลุงคะ หนูค้างงงคร่าาา
แวนด้าน้อย 29 ส.ค. 2555, 20:44:47 น.
โอ๊ย! ยั่วกันสุดๆ มาอัพต่อไวๆนะคะ
โอ๊ย! ยั่วกันสุดๆ มาอัพต่อไวๆนะคะ
ปริยฉัตร 29 ส.ค. 2555, 20:50:46 น.
อารมณ์ค้างมากเลยค่ะ ขอตอนพิเศษ อยากรู้ความเป็นไปของ 3 พี่น้องตระกูลนี้
อารมณ์ค้างมากเลยค่ะ ขอตอนพิเศษ อยากรู้ความเป็นไปของ 3 พี่น้องตระกูลนี้
konhin 29 ส.ค. 2555, 21:09:14 น.
ลงคอมเม้นต์ซ้ำๆนับสองได้เปล่าคะ ฮ่าๆๆ
ก็จริงที่ว่าถ้าญาติแบบนี้ ไม่นับญาติเลยแล้วกัน แสบดี
ขออีกๆๆ
ลงคอมเม้นต์ซ้ำๆนับสองได้เปล่าคะ ฮ่าๆๆ
ก็จริงที่ว่าถ้าญาติแบบนี้ ไม่นับญาติเลยแล้วกัน แสบดี
ขออีกๆๆ
ปอยอะนะ 29 ส.ค. 2555, 21:20:57 น.
คริคริ แข็ง แรง เลยแหล่ะ ตอบได้เท่ห์มาก
คริคริ แข็ง แรง เลยแหล่ะ ตอบได้เท่ห์มาก
yoon 29 ส.ค. 2555, 21:21:16 น.
ค้างๆๆๆๆขอพิเศษด่วนคร้า
ค้างๆๆๆๆขอพิเศษด่วนคร้า
invisible 29 ส.ค. 2555, 21:33:33 น.
อย่างนี้ยังไม่จบนะค่ะเนี่ย ขอตอนพิเศษค่าา อิอิ
ปล.ตรงคำว่า "ผมขอด้วยหน่อย" น่าจะเป็น "ผมขอคุยด้วยหน่อย" นะค่ะ :)
อย่างนี้ยังไม่จบนะค่ะเนี่ย ขอตอนพิเศษค่าา อิอิ
ปล.ตรงคำว่า "ผมขอด้วยหน่อย" น่าจะเป็น "ผมขอคุยด้วยหน่อย" นะค่ะ :)
fongpandy 29 ส.ค. 2555, 22:17:55 น.
พิเศษ พิเศษ พิเศษ
พิเศษ พิเศษ พิเศษ
sai 29 ส.ค. 2555, 22:31:18 น.
อ.กล้วย ได้ใจมากกก
อ.กล้วย ได้ใจมากกก
คิมหันตุ์ 29 ส.ค. 2555, 22:38:22 น.
ถึงสามสิบหรือยังนิ??
ถึงสามสิบหรือยังนิ??
จุฬามณีเฟื่องนคร 29 ส.ค. 2555, 22:40:28 น.
5555555555 เกินแล้ว สรุป ว่า น่าจะ แบ่งตอนพิเศษ เป็น 3 ตอน ตอนแรก เป้นงานแต่ง วิษณุจักรกับอนงค์นาง ตอนที่สอง เป็นงานแต่ง จรินนากับอ.กล้วย และตอนสุดท้าย เป็นงานแต่งรวมญาติ เมขลากับกฤษณะจากเรื่องม่านพรหม...โอ้ววววววววว เอาอีกกี่หน้าดีนะ
5555555555 เกินแล้ว สรุป ว่า น่าจะ แบ่งตอนพิเศษ เป็น 3 ตอน ตอนแรก เป้นงานแต่ง วิษณุจักรกับอนงค์นาง ตอนที่สอง เป็นงานแต่ง จรินนากับอ.กล้วย และตอนสุดท้าย เป็นงานแต่งรวมญาติ เมขลากับกฤษณะจากเรื่องม่านพรหม...โอ้ววววววววว เอาอีกกี่หน้าดีนะ
nutcha 29 ส.ค. 2555, 22:54:58 น.
คุณเฟื่องทำงี้ได้ไงมัสค้างนะรู้ไหม ขอตอนพิเศษด่วนค้าา พี่ต้นกล้วยเท่ห์มั๊ก มาก
คุณเฟื่องทำงี้ได้ไงมัสค้างนะรู้ไหม ขอตอนพิเศษด่วนค้าา พี่ต้นกล้วยเท่ห์มั๊ก มาก
kin 29 ส.ค. 2555, 23:16:06 น.
มันจบห้วนๆไปนะคับคุณเฟื่อง เอาตอนต่อไปมาซะดีๆ
มันจบห้วนๆไปนะคับคุณเฟื่อง เอาตอนต่อไปมาซะดีๆ
nunoi 30 ส.ค. 2555, 00:09:08 น.
อ๊ากกก ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ ได้โปรดดดด
อ๊ากกก ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ ได้โปรดดดด
pseudolife 30 ส.ค. 2555, 00:59:38 น.
แอบอ่านมานาน คู่นี้น่ารักจริงๆ ค่า
แอบอ่านมานาน คู่นี้น่ารักจริงๆ ค่า
innam 30 ส.ค. 2555, 10:23:56 น.
จะเ่ล่นตัวไปถึงไหน (คนแต่ง)
จะเ่ล่นตัวไปถึงไหน (คนแต่ง)
tuktuk 30 ส.ค. 2555, 11:17:15 น.
จบแต่ไม่จบ นอนตาไม่หลับแน่ๆ คุณเฟื่อง ถ้าไม่ลงให้จบก็รีบเป็นเล่มออกมาเลยซะดีๆ
จบแต่ไม่จบ นอนตาไม่หลับแน่ๆ คุณเฟื่อง ถ้าไม่ลงให้จบก็รีบเป็นเล่มออกมาเลยซะดีๆ
Zephyr 30 ส.ค. 2555, 19:14:34 น.
เอากี่หน้าเหรอคะ....ไม่จำกัด ฮ่าๆๆๆๆ
เหม่ จบแบบนี้ได้งายยยยย คุณเฟื่องก้อ
มันต้องมีต่อเซ่ แบบนี้ ไม่ได้นะ ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆ
เค้าจะลงไปดิ้นจริงๆด้วย (ฟ้องพี่ลี )
มาต่อเร้วๆนะคะ มีบทจบ บทส่งท้าย บทพิเศษ 1 2 3 อะไรก็ได้ เอาหมด ฮ่าๆๆ
เอากี่หน้าเหรอคะ....ไม่จำกัด ฮ่าๆๆๆๆ
เหม่ จบแบบนี้ได้งายยยยย คุณเฟื่องก้อ
มันต้องมีต่อเซ่ แบบนี้ ไม่ได้นะ ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆ
เค้าจะลงไปดิ้นจริงๆด้วย (ฟ้องพี่ลี )
มาต่อเร้วๆนะคะ มีบทจบ บทส่งท้าย บทพิเศษ 1 2 3 อะไรก็ได้ เอาหมด ฮ่าๆๆ
katay 30 ส.ค. 2555, 21:11:57 น.
ตั้งตารอตอนพิเศษเลยจ้า.... ^^
ตั้งตารอตอนพิเศษเลยจ้า.... ^^
Orathai 3 ก.ย. 2555, 22:51:01 น.
อาจารย์กล้วยก็แรงเป็นแฮะ ถูกใจ
อาจารย์กล้วยก็แรงเป็นแฮะ ถูกใจ