โฮ่งเหมียวเกี่ยวรัก (จบแล้วค่ะ)
ท่ามกลางความต่างและเกลียดชัง...อาจพบความหวานที่เติมเต็มหัวใจ
เมื่อคนรักหมาต้องมาเลี้ยงแมว...และคนรักแมวต้องมาเลี้ยงมา เพื่อ
ชิงแชมป์ตำแหน่งสุดยอดครูฝึกสัตว์เลี้ยง คู่อริตลอดกาลต้องมาเป็นคู่แข่ง
จะน่ารัก อลหม่าน แมวๆโฮ่งๆ ขนาดไหนต้องติดตามค่ะ
เมื่อคนรักหมาต้องมาเลี้ยงแมว...และคนรักแมวต้องมาเลี้ยงมา เพื่อ
ชิงแชมป์ตำแหน่งสุดยอดครูฝึกสัตว์เลี้ยง คู่อริตลอดกาลต้องมาเป็นคู่แข่ง
จะน่ารัก อลหม่าน แมวๆโฮ่งๆ ขนาดไหนต้องติดตามค่ะ
Tags: แมว,หมา,รักหวานแหวว,สัตว์เลี้ยง
ตอน: 5 :: ลีน่าสู้ๆ ลีน่าสู้ตาย ไว้ลายสู้ๆ
ศรัณย์แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว กันธิชาคงไม่รู้หรอกว่าเขาดีใจกับเธอมากแค่ไหนที่โพล่าผ่านเข้ารอบ ศรัณย์รู้ว่าหลายเดือนที่ผ่านมานี้ กันธิชาฝึกเจ้าโพล่าอย่างเอาจริงเอาจัง เพราะช่วงเช้าที่เขาวิ่งออกกำลังกายที่ริมทะเล เขาจะต้องวิ่งผ่านหน้าฟาร์มซูพีเรียแล้ว จึงเห็นหญิงสาวกำลังวิ่งเล่นอย่างเริงร่าอยู่กับสุนัขสีขาวขนฟูที่สนามหญ้าริมหาด และนี่คือภาพที่สวยกว่ายามพระอาทิตย์ขึ้นและแสนชื่นใจกว่าได้สูดอากาศบริสุทธิ์ที่หอมกลิ่นอายทะเลเสียอีก
เขาเคยหยุดแอบมองเธอสอนเจ้าโพล่า ฟังเสียงใสๆเจื้อยแจ้วของเธอที่คอยกำกับให้โพล่ากระโดด วิ่งคาบลูกบอล หรือแม้แต่กระโดดสองขาเป็นผีจีน เมื่อโพล่าทำได้ดี เธอก็จะหัวเราะเสียงใสกระโดดโลดเต้นไปด้วย แต่หากบางครั้งที่เจ้าขนฟูแอบดื้อ กันธิชาก็จะยืนน้ำตาซึมจนดูน่าสงสาร
กันธิชาอาจจะไม่ได้เป็นผู้หญิงที่แค่สวยเด่นด้วยรูปลักษณ์ แต่ทุกสิ่งที่ประกอบรวมเข้าด้วยกันทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่แสนจะมีชีวิตชีวาเป็นธรรมชาติ ดูไร้เดียงสาแบบไม่ปรุงแต่งเหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆที่เขาเคยพบ ที่สำคัญเธอมีประกายความมุ่งมั่นที่จะเป็นครูฝึกสุนัขฉายออกมา ทำให้เขาหวนนึกถึงอดีตเมื่อแปดปีก่อน
กันธิชาช่างคล้ายกับ เขา จุนซา และ คงซูเมื่อแปดปีที่แล้ว ครั้นเริ่มก่อตั้งฟาร์มซูพีเรียขึ้นมาด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ ศรัณย์รับหน้าที่เป็นสถาปนิกผู้พลิกพื้นที่งามริมทะเลกว่าสิบไร่ให้กลายเป็นทั้งฟาร์มเพาะสุนัขพันธุ์ซามอย รวมทั้งศูนย์อเนกประสงค์รวมทุกสิ่งเพื่อฝึกสุนัขอย่างครบวงจร ไม่ว่าจะเป็นบริเวณออกกำลังของสุนัขซึ่งมีทั้งสระว่ายน้ำ ห้องออกกำลัง บริเวณฝึกอันประกอบไปด้วยสนามหญ้าเขียวขจี รวมทั้งอุปกรณ์ในการฝึกต่างๆ แล้วยังมีร้านกาแฟขนาดย่อม และร้านเครื่องใช้ของสุนัขให้บริการลูกค้าอีกด้วย
ต่างจากหุ้นส่วนอย่างจุนซา ทีไม่สนใจอะไรนอกเหนือจากการเป็นคนฝึกสุนัข จุนซาทุ่มเทเวลาด้วยความมุ่งมั่นจนเริ่มเป็นครูฝึกที่มีชื่อเสียงในแวดวงคนฝึกสุนัข ในขณะที่คงซูผู้ถือหุ้นมากสุดรับหน้าที่งานบริหารเพื่อสร้างความเป็นปึกแผ่นให้กับฟาร์มซูพีเรียแห่งนี้ด้วยแผนธุรกิจและการตลาดที่ยอดเยี่ยม
เมื่อสามทหารเสือผนึกกำลังเข้าด้วยกัน ฟาร์มสุนัขที่ยอดเยี่ยมอย่างฟาร์มซูพีเรียจึงสำเร็จอย่างงดงามในเวลาเพียงไม่กี่ปี และเพราะความสำเร็จนี้เองที่สร้างความร้าวฉานให้กับมิตรภาพที่สร้างมาเป็นเวลานานหลายปีให้พังครืนลง เรื่องเงินไม่เคยเข้าใครออกใคร วันหนึ่งสิ่งที่เขาสงสัยก็เป็นจริงเมื่อตรวจสอบพบว่ากำไรที่เขาควรจะได้ปันผลนั้นถูกโกง ความรู้สึกเสียดายเงินไม่มากเท่ากับความรู้สึกผิดหวังที่เพื่อนรักทรยศ จุนซายืนกรานว่าเขาไม่ได้โกงแต่หลักฐานการยักยอกเงินนั้นชัดเจนจนไม่อาจทำให้คิดเป็นอื่นได้ เขาจึงมีปากเสียงทะเลาะกับจุนซาอย่างรุนแรง
วันถัดมาจุนซาก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเขาก็ถูกซักทอดเป็นผู้ต้องหาเนื่องจากเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทกับจุนซาที่กันธิชาให้การ ประกอบกับหลักฐานหมวกแก็ปของเขาที่หล่นอยู่ข้างบริเวณรถของจุนซาที่จอดไว้ก่อนขับออกไปวันเกิดเหตุ ทว่าศรัณย์ก็พ้นผิดเพราะเมื่อพิจารณาตามรูปคดีแล้ว เขาคือผู้ที่บริสุทธิ์ กระนั้นหลายคนก็เชื่อว่าเขาเป็นฆาตกรที่พ้นผิดเพราะใช้อิทธิพลของพ่อที่เป็นนายตำรวจใหญ่ ใครจะคิดอย่างไรเขาก็ไม่สนใจ คนเดียวที่เขาแคร์ก็คือ หญิงสาวที่กำลังจับตามองเขาด้วยสายตาวาววับอย่างท้าทายในเวลานี้
ศรัณย์ยิ้มที่มุมปาก กันธิชายังเด็กนัก เธอเหมือนลูกข่างที่พร้อมจะถูกเขาปั่นให้หมุนไปในทิศทางใดก็ได้ เด็กหนอเด็ก...เธอยังต้องหัดมองและคิดอะไรให้ลึกซึ้งให้มากกว่านี้ ในเวลานี้ไม่ประโยชน์ที่เขาจะพูดหรือแก้ตัวให้เธอเข้าใจว่า สิ่งที่เธอเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดเสมอไป
“พี่ศรัณย์คะ ได้เวลาแล้วค่ะ รีบเตรียมตัวดีกว่า” เสียงเสนาะหวานของกานต์สิรีดังขึ้นข้างหูของศรัณย์ทำให้เขาตัดความคิดทั้งปวงแล้วเดินไปที่บริเวณลานประกวด
เขายืนประจำตรงโต๊ะที่เตรียมไว้สำหรับโชว์แมว ผู้แข่งขันรายอื่นๆล้วนแล้วแต่เป็นคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาในวงการเป็นอย่างดี ตามขั้นตอนการแข่งขัน ผู้ประกวดแมวจะต้องทยอยพาแมวของตนออกจากกรงมายกขึ้นชูให้กรรมการดูสรีระร่างกายตามลำดับว่ามีรูปทรงและสุขภาพที่แข็งแรงสมบูรณ์ดีหรือไม่
เมื่อถึงคราวของลีน่า ศรัณย์ก็เปิดกรงที่เจ้าลีน่ายืนรออย่างสง่างามแล้วอุ้มมาแสดงด้วยท่าทางที่มั่นใจเพราะลีน่ามีลักษณะของแมวเปอร์เซียที่ดีคือ ลำตัวสั้น ขาสั้นเตี้ย ตัวหนาแข็งแรง หูเล็กปลายมน หางตรงไม่คดงอบิดเบี้ยว ขนยาวหนาฟูและมีสีเทาเสมอกันทั้งตัว ซ้ำยังมีท่วงท่าการเดินที่สง่างาม ดังนั้นในรอบแรก ลีน่าจึงผ่านการคัดเลือกอย่างไร้ข้อกังขา
แต่รอบสองที่ลีน่าต้องแสดงความสามารถนี่สิที่ศรัณย์เริ่มรู้สึกหนักใจอย่างบอกไม่ถูก ลีน่าเป็นแมวที่ฉลาดมากก็จริง แต่บทจะรั้นก็ไม่ยอมฟังคำสั่งใดๆทั้งสิ้น อนุพงษ์เจ้าของฟาร์มสมาร์ทแคทเปรยตามองลีน่าพลางยิ้มเยาะ เช่นเดียวกับแคนดี้ แมวน้อยแห่งฟาร์มสมาร์ทแคทที่คำรามในลำคอเบาๆอย่างหึกเหิม
แคนดี้ถือว่าเป็นคู่แข่งหมายเลขหนึ่งของลีน่าที่ขับเคี่ยวกันมาตลอด โดยเฉพาะการประกวดแมวที่แม้จะมีผู้เข้าร่วมประกวดหลายรายมากก็จริง แต่สุดท้ายแล้วตัวเก็งที่จะชิงชนะเลิศก็มีเพียงแค่ลีน่าและแคนดี้เท่านั้นที่ต้องชิงแดงชิงดำกันเอง
เมื่อลีน่าแสดงทำท่าแหยงๆ แคนดี้ ศรัณย์ก็เริ่มหนักใจพลางลูบขนลีน่าอย่างปลอบประโลม เขารู้สึกว่าตัวของลีน่าสั่นด้วยความตื่นกลัวเมื่อได้ยินเสียงของฝูงชนและสายตาหลายร้อยคู่ที่จับจ้องมันอยู่
“ไม่ต้องกลัวนะลีน่า ทำให้ดีที่สุดก็พอ” ศรัณย์อุ้มลีน่าแนบอกราวกับต้องการถ่ายทอดความกล้าหาญในจิตใจให้กับมัน ลีน่าซุกตัวกับอกของศรัณย์แน่น
ในการแข่งขันรอบที่สอง แคนดี้เริ่มลงแข่งขันด้วยชุดความสามารถพิเศษในการเก็บขยะรักษาสิ่งแวดล้อม อนุพงษ์ทิ้งเศษกระดาษกระจายทั่วพื้นที่การแข่งขัน ก่อนที่แคนดี้จะเริ่มแสดงฝีมือทูตตาวิเศษที่ค่อยๆใช้ปากของมัน คาบเศษมาใส่ในถังขยะที่เตรียมไว้ด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก ผู้ชมต่างปรบมือให้กับแคนดี้ด้วยความชื่นชมในความแสนรู้ของมัน แม้แต่ศรัณย์เองยังอดปรบมือให้ไม่ได้
แคนดี้เป็นแมวเปอร์เซียพันธุ์คาลิโค (Calico) หรือแมวสามสี มีลำตัวสีขาวและริ้วสีน้ำตาลเข้มอ่อนสลับกัน ถือว่าเป็นแมวหายากและเป็นแมวมงคลนำโชคที่ควรมีไว้ประจำฟาร์ม และเจ้าแคนดี้เองก็นำโชคมาให้แก่ฟาร์มสมาร์ทแคทได้บ่อยครั้งจริงๆ รวมทั้งครั้งนี้ด้วย
แม้โอกาสที่ลีน่าจะชนะมีน้อยมาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย การแสดงโชว์ของลีน่าคล้ายๆกับแคนดี้ แต่ต่างกันที่ลีน่าจะต้องเลือกเก็บลูกบอลขนาดเล็กสีแดงที่คละอยู่กับลูกบอลสีอื่นๆคาบใส่ตะกร้า เมื่อกรรมการให้สัญญาเริ่มแข่ง ลีน่าก็ค่อยๆเดินออกมาอย่างอุ้ยอ้าย แล้วยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางลูกบอลหลากสีก่อนจะทิ้งตัวลงนอน เสียงซุบซิบอื้ออึงดังขึ้นทั่วบริเวณ
ศรัณย์ได้แต่ลุ้นให้ลีน่าลุกขึ้นแล้วทำอะไรสักอย่าง แมวไม่เหมือนกับสุนัข หากเขาจะคิดตะโกนเพื่อให้กำลังใจลีน่าเหมือนอย่างที่กันธิชาเชียร์หมาของหล่อน ลีน่าก็จะยิ่งต่อต้านและตื่นกลัวกว่าเดิม ในช่วงเวลาที่ศรัณย์กำลังหวั่นวิตกว่าเขาควรจะทำอย่างไรดี ก็มีเสียงเห่าดังขึ้นที่ขอบสนาม ลีน่าที่นอนหมอบคุดคู้อยู่กับพื้นเริ่มเคลื่อนไหวและสอดส่ายสายตามองหาต้นเสียงนั้น
เจ้าโพล่าของกันธิชาเห่าอะไรของมัน แค่นี้ลีน่าก็ขวัญเสียมากพอแล้ว ศรัณย์วิตกว่ากันธิชาคิดที่จะแก้แค้นเขาจึงได้พาเจ้าโพล่ามาก่อกวนเขาถึงสนามแข่งแมว ในขณะที่ศรัณย์กำลังจะเดินไปจัดการกันเจ้าหมาตัวแสบให้พ้นทางก็มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเสียก่อน
ลีน่ายอมเดินไปคาบลูกบอลแต่โดยดี สายตาของลีน่าที่จ้องมองโพล่าบอกได้อย่างชัดเจนว่ามันไม่มี
ทางยอมแพ้ ลูกบอลสีแดงลูกหนึ่งถูกหย่อนลงไปในถังแล้ว เหลืออีกเพียงสองลูกเท่านั้น แต่เวลาในการแข่งขันก็เริ่มน้อยลงทุกที
บรรยากาศภายในสนามแข่งเงียบกริบ ไม่ใช่เพียงเขาเท่านั้นที่ลุ้นจนแทบลืมหายใจ อนุรักษ์และคู่แข่งคนอื่นๆ รวมทั้งกันธิชาเองก็รอดูว่าเจ้าลีน่าจะทำได้สำเร็จหรือไม่ หลังจากที่เจ้าลีน่าเดินวนรอบลูกบอลสีส้ม และสีแดง เจ้าเหมียวของเขาก็เลือกคาบลูกบอลสีแดงลูกที่สองใส่ในตะกร้าได้สำเร็จ...เหลืออีกเพียงลูกเดียวเท่านั้น
“เหลือเวลาอีกแค่สามสิบวินาที” เสียงโฆษกประกาศขึ้น ศรัณย์ถึงกับทรุดลงนั่งอย่างสิ้นหวังเตรียมยอมรับความพ่ายแพ้ บางทีเขาอาจจะฝึกลีน่าหนักเกินไปจนมันเครียด ไม่อย่างนั้นเมื่อวานนี้ลีน่าคงไม่ปีนหนีเขาไปอยู่บนต้นไม้เช่นนั้นแน่ๆ ศรัณย์เหลือบมองกันธิชา แววตาของหญิงสาวฉายแววเห็นใจ แต่ก็เพียงครู่หนึ่งเท่านั้นจริงๆก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความสะใจที่กำลังเห็นเขากำลังพ่ายแพ้ต่อหน้าหล่อน ฟาร์มสมาร์ทแคทกำลังเตรียมตัวฉลองชัยชนะและส่งเสียงเฮลั่นจนกรรมการต้องสั่งให้เงียบเสียง
ศรัณย์ได้แต่ส่งใจให้ช่วยลีน่า ช่วงเวลาที่โฆษกเริ่มนับถอยหลังสามวินาทีสุดท้าย ก็มีเสียงพึมพำดังขึ้นเมื่อลีน่าคาบลูกบอลสีแดงลูกที่สามซึ่งเป็นลูกสุดท้ายมาใส่ตะกร้าได้สำเร็จทันเวลา
ความดีใจที่ล้นอกในเวลานี้ของเขาเกินกว่าที่จะแสดงออกด้วยการกระโดดโลดเต้น หากสิ่งที่เขาทำก็คือวิ่งเขาไปในสนามแข่งแล้วอุ้มเจ้าลีน่ามากอดไว้แนบอก พลางลูบขนมันด้วยความรักใคร่ ปากก็พึมพำพูดชมว่ามันทำได้ดีมากเพียงใด
กรรมการชูป้ายคะแนนที่ทำให้บรรยากาศในสนามเงียบอีกครั้ง เพราะคะแนนที่ประกาศออกมานั้นผลคือ ลีน่าและแคนดี้ได้คะแนนเท่ากัน ทุกคนต่างลุ้นว่ากรรมการจะตัดสินใจอย่างไร เพราะตำแหน่งชนะเลิศนั้นมีเพียงตำแหน่งเดียวเท่านั้น กรรมการต่างพากันประชุมเครียดจนได้ข้อสรุปบางอย่างก่อนจะให้โฆษกเป็นผู้ประกาศผล
“ทุกท่านครับ แล้วผลการตัดสินที่ทุกท่านรอคอยก็ได้ข้อสรุปแล้วนะครับ เนื่องจากทั้งสรีระรูปร่างและความสามารถของลีน่าและแคนดี้เท่ากัน ดังนั้นในปีนี้กรรมการจึงมีความเห็นว่าจะให้รางวัลชนะเลิศสองตำแหน่ง ขอแสดงความยินดีกับสมาร์ทแคทและลัคกี้แค็ทด้วยนะครับ”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังเซ็งแซ่ถึงการตัดสินของกรรมการในครั้งนี้ ไม่ว่าใครจะพอใจกับการตัดสินหรือไม่แต่คำตัดสินของกรรมการก็ถือว่าเป็นผลชี้ขาด ผู้แข่งขันรายอื่นๆต่างเดินมาแสดงความยินดีกับเขาและอนุพงษ์ที่ต่างยิ้มหน้าบานกับความสำเร็จ
“พี่รัณ กานต์ใจหายใจคว่ำแทบแย่ นึกว่าจะแพ้เสียแล้ว ดีใจด้วยนะคะ” กานต์สิรีที่หอบแก้มป่อง และ คัพเค้กแทรกตัวฝ่าฝูงชนมาแสดงความยินดี แต่สีหน้าของหญิงสาวในเวลานี้อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด กานต์สิรีคงจะเหนื่อยกับการหอบหิ้วเจ้าแมวขนฟูทั้งสองตัวอยู่นาน เขาพอจะดูออกว่ากานต์สิรีพยายามเก็บอารมณ์ไม่แสดงออกว่าเบื่อหน่ายและคิดผิดที่ตามเขาช่วยดูแลแมววันนี้เพราะด้วยอาชีพพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินทำให้กานต์สิรีสามารถฝืนยิ้มได้ในทุกกรณีอย่างน่าดู ทำให้เขาอดสงสารกานต์สิรีไม่ได้
“กานต์ เดี๋ยวพี่ว่าเราไปหาอะไรเย็นๆดื่มกันดีไหม เจ้าแก้มป่องกับคัพเค้กก็คงโชว์ตัวถ่ายรูปจนเหนื่อยแล้วเหมือนกัน พี่ว่าเดี๋ยวจะโทรให้เดชมารับกานต์พร้อมเจ้าสองตัวนั่นกลับไปก่อน”
“นี่ใช้งานกานต์เสร็จก็ไล่กลับบ้านเลยเหรอคะ กานต์น้อยใจนะ อุตสาห์แบกกล้องถ่ายรูปมาด้วย ตั้งใจว่าจะถ่ายรูปตอนที่พี่ขึ้นไปรับรางวัลบนเวที” กานต์สิรีพูดด้วยเสียงเครือ เพราะหญิงสาวก็อดทนแบกกล้องตัวโตมาถ่ายรูปให้เขาจริงๆ
“พี่แค่กลัวกานต์เหนื่อย แต่ถ้ากานต์ยืนยันจะอยู่กับพี่จบจนงานพี่ก็ดีใจและขอบคุณมากนะ” ศรัณย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
ศรัณย์เดินนำกานต์สิรีเดินฝ่าฝูงชน งานประกวดสัตว์เลี้ยงมักมีคนมาร่วมงานมาก แค่เฉพาะเจ้าของฟาร์มสุนัขและแมวก็แทบจะล้นหลามอยู่แล้ว ไหนจะยังบูธที่ขายผลิตภัณฑ์และอาหารสัตว์ที่เป็นสปอนเซอร์ของงาน แล้วยังคนที่มาร่วมงานอีก ทำให้ห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ใช้ในการจัดงานเล็กลงไปถนัดตา ศรัณย์อดไม่ได้ที่จะกวาดตามองหากันธิชา หญิงสาวหายตัวไปตั้งแต่ลีน่าแข่งเสร็จ เขารู้สึกผิดหวังที่หญิงสาวไม่ได้เดินแวะเวียนมาก่อกวนเขาอย่างที่คิด แล้วตอนนี้หล่อนกับเจ้าหมาตัวนั้นหายไปไหนกันนะ
“กานต์ ไม่ได้เจอกันเลยนะครับ ยังสวยเหมือนเดิม” เสียงของชายหนุ่มที่ดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ศรัณย์ชะงักชั่วครู่หนึ่งก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มผู้นั้น
“สวัสดีค่ะ พี่คงซูก็ยังปากหวานเหมือนเดิม ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะคะ” กานต์สิรีสามารถปรับสีหน้าและท่าทางพูดคุยกับคงซูได้ราวกับว่าคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
“ก็สบายดีครับ เอ่อ ยินดีด้วยที่ลัคกี้แคทชนะเลิศ เดี๋ยวคงได้เจอกันอีกที่เวที” คงซูเหลือบมองศรัณย์เพียงแค่แวบหนึ่งเหมือนไม่อยากจะสนทนาด้วย แต่ศรัณย์ก็ทำเป็นมองไม่เห็นและเมินหน้าไปอีกทาง ถึงได้เห็นกันธิชากับเจ้าหมาตัวโตยืนอยู่ข้างๆคงซู ข้างตัวของหญิงสาวและเจ้าโพล่ามีบอดี้การ์ดหน้าเข้มยืนประกบอารักขาอยู่
คงซูได้เปลี่ยนภาพลักษณ์ของฟาร์มซูพีเรียเป็นฟาร์มมาเฟียเต็มรูปแบบหลังจากที่ได้ซื้อหุ้นฟาร์มนี้ไปทั้งหมด ท่าทางของคงซูที่คอยเหลือบมองกันธิชาอย่างเอาใส่ใจเมื่อมีคนเดินมาเบียด ทำให้ศรัณย์รู้ว่าคงซูคงจะมีความรู้สึกพิเศษต่อกันธิชามากกว่านายจ้างและลูกน้อง และท่าทางของคงซูก็ทำให้ศรัณย์รู้สึกหงุดหงิดขวางหูขวางตาอย่างบอกไม่ถูก
“กานต์ไปกันเสียทีเถอะ เดี๋ยวพี่จะต้องเตรียมแปรงขนให้กับลีน่าเพื่อรับรางวัลด้วย” ศรัณย์เร่งให้กานต์สิรีตัดจบบทสนทนา กานต์สิรีจึงกล่าวลาแล้วรีบเดินตามศรัณย์ที่เดินจ้ำอ้าวไปล่วงหน้าแล้ว
“พี่รัณ รอกานต์ด้วยสิคะ จะรีบไปไหนคะ” กานต์สิรีร้องเรียกเขา ศรัณย์จึงชะลอฝีเท้าเพื่อรอหญิงสาว
“พี่ขอโทษ แต่กานต์ก็รู้นี่นาว่าพี่เกลียดขี้หน้าไอ้คงซูขนาดไหน ไอ้นี่มันปากหวานก้นเปรี้ยว กานต์อย่าไปยุ่งกับมันล่ะ ระวังให้ดี มันเป็นเสือผู้หญิง” ศรัณย์พูดอย่างหงุดหงิด
“พี่หึงกานต์เหรอคะ” กานต์สิรีถามพลางอมยิ้ม
“ไม่ได้หึงแต่เป็นห่วง กานต์เป็นน้องสาวของพี่นะ” ศรัณย์ตอบตามที่เขารู้สึกกับกานต์สิรีจริงๆ หญิงสาวหน้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของเขา แต่ก็ทำเป็นเฉไฉเป็นไม่ได้ยิน
ที่บริเวณงานประกวดสัตว์เลี้ยงได้มีการแบ่งส่วนพื้นที่จัดสำหรับให้บริการเครื่องดื่มอย่างชากาแฟ และของว่างอย่างแซนด์วิช ไส้กรอก และขนมกรุบกรอบต่างๆ กานต์สิรียังคงต่อคิวรอซื้อเครื่องดื่ม เขาจึงเดินไปหาที่นั่ง และพบโต๊ะตัวหนึ่งว่างอยู่ แต่แล้วก็มีใครบางคนแย่งที่นั่งของเขาไปต่อหน้าต่อตา และเมื่ออ้าปากจะแย้งว่าเขาเดินมาที่โต๊ะนี้ก่อน หญิงสาวผู้นั้นก็หันขวับมาเถียงจนเขาตั้งตัวไม่ทัน และสาเหตุที่เขาเถียงไม่ทันก็เพราะมัวแต่ตกตะลึงเมื่อเห็นว่าหญิงสาวผู้นั้นคือ กันธิชา เธอแปลงโฉมด้วยเครื่องแต่งกายที่ดูหรูหราผิดไปจากลุคของเด็กสาวกะโปโลที่เขาเพิ่งพบเมื่อครู่นี้
“ฉันจองโต๊ะนี้ก่อน คุณคงต้องหาโต๊ะตัวใหม่แล้วล่ะค่ะ
“ไม่ล่ะ ผมจะนั่งโต๊ะนี้ เห็นชัดๆว่าคุณตั้งใจจะแย่งโต๊ะนี้ เอาเป็นว่าในเมื่อเราพบโต๊ะนี้พร้อมกัน ผมก็มีสิทธิ์ที่จะนั่งโต๊ะนี้เหมือนกัน” ศรัณย์ก็ไม่ยอมลงให้หญิงสาวเช่นเดียวกัน
“ลุกเดี๋ยวนี้นะคุณ ไม่เห็นหรือไงว่าโพล่าตั้งท่าจะขย้ำแมวของคุณอยู่แล้ว ถ้าไม่อยากให้แมวของคุณมีสภาพที่ยับเยินก่อนขึ้นรับรางวัลก็หาโต๊ะอื่นนั่งซะ” โพล่าเห่าลั่นจนคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมามอง แต่ชายหนุ่มก็ยังคงไม่แยแสและไม่ยอมลุก เจ้าลีน่าเองก็ส่งเสียงขู่กลับโพล่าอย่างไม่กลัวเกรงเช่นกัน
คนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆพากันหันมามองเมื่อเห็นว่าอาจจะมีศึกมวยคู่เองระหว่างเจ้าแมวตัวจิ๋วท่าหยิ่งผยองและเจ้าหมาตัวใหญ่ร่างยักษ์เหมือนหมีขาว บางคนก็เตรียมลุกหนีเพราะกลัวโดนลูกหลง แต่ศรัณย์ซึ่งเคยคุ้นเคยกับหมาพันธุ์ซามอยมาก่อนตั้งแต่ครั้งที่เขาเป็นหุ้นส่วนของฟาร์มซูพีเรียจึงรู้ว่าหมาพันธุ์ซามอยไม่ได้มีนิสัยเกเร ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เจ้าโพล่าจะลุกขึ้นมาก่อเรื่องทำร้ายลีน่าอย่างแน่นอน เมื่อเขามองดวงตาสดใสของโพล่า เขาเชื่อว่าที่มันเห่าก็เพราะมันนึกสนุก และอยากเล่นซุกซนแกล้งลีน่าเล่นตามประสาหมาที่มีนิสัยขี้เล่น
“มาอยู่นี่เอง รู้ไหมว่าพี่คงซูตามหาแกอยู่ บอกว่าแกแยกไปเปลี่ยนชุดแล้วก็หายตัวไปเลย ไหนให้ฉันดูหน่อยสิว่าใส่ชุดของฉันพอดีไหม” แชวอนดึงตัวกันธิชาให้ลุกขึ้นแล้วหมุนตัวเพื่อดูว่าใส่ชุดได้พอดีหรือเปล่าเจ้าโพล่าหยุดเห่าและหันไปกระดิกหางต้อนรับการมาของหญิงสาวผู้นั้น ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นหน้า หญิงสาวผู้นั้นคงรู้สึกตัวว่ามีคนจ้องมองเธออยู่เช่นกัน จึงหันมาและทำท่าประหลาดใจยิ่งนักที่เห็นเขา
“พี่ศรัณย์ จำฉันได้ไหมคะ ฉัน แชวอน น้องพี่คงซูยังไงละคะ” หญิงสาวผู้นั้นกล่าวทักเขา ศรัณย์เริ่มนึกออกรางๆ ‘ใช่แล้ว!’ เธอคือน้องสาวของคงซูที่เมื่อห้าปีก่อนเคยเป็นสาวร่างอวบ แถมยังใส่แว่นตาหนาเตอะ ดูคงแก่เรียน แต่ตอนนี้หญิงสาวดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน รูปร่างสะโอดสะอง แต่งกายทันสมัย ใส่คอนแทคเลนส์สีที่ช่วยเสริมให้ใบหน้าดูหวานขึ้น แม้แชวอนจะเป็นน้องสาวของคนที่เขาแสนเกลียดชัง แต่เขาก็เกลียดเธอไม่ลงเพราะใบหน้าและท่าทางที่สดใสและไม่มีพิษมีภัยนั่นเอง
“แชวอนจริงๆด้วย จำแทบไม่ได้ สวยขึ้นมากเลยนะครับ ” เขามองพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชม จนแชวอนใบหน้าแดงระเรื่อ
“พี่รัณมานั่งตรงนี้ทำไมค่ะ เราย้ายไปนั่งโต๊ะอื่นดีกว่าค่ะ กานต์เอาของไปวางจองไว้แล้ว” กานต์สิรีเอ่ยอย่างไม่พอใจ
“กานต์จำแชวอนไม่ได้เหรอ สมัยเด็กๆก็เคยเล่นด้วยกัน” เมื่อศรัณย์แนะนำ กานต์สิรีเลยต้องทักแชวอนอย่างเสียไม่ได้
“สวัสดีจ๊ะ แชวอน..ถ้าพี่รันไม่บอกฉันคงจำไม่เธอได้เพราะเปลี่ยนไปมาก แต่อย่างว่าแหละนะ คนงามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง” กานต์สิรีพูดลอยๆ
“ถ้าแต่งแล้วสวยก็ควรจะแต่งจริงไหมคะ แต่คนเราแค่สวยไม่พอหรอกคะ ถ้าลองข้างในไม่สวยด้วยแล้ว ดูยังไงก็หมองหม่น ถึงจะดูจับตาแต่ก็ไม่จับใจ” กันธิชาสวนกลับด้วยน้ำเสียงนิ่ม จนแชวอนอึ้ง โต้ตอบไม่ทัน กานต์สิรีทำท่าเหมือนจะสวนกลับ แต่ศรัณย์ตัดบทเสียก่อน
“แชวอน งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ ดีใจที่ได้พบกันนะครับ” ศรัณย์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบออกปากลาและชวนกานต์สิรีไปนั่งโต๊ะอื่น มิฉะนั้นแทนที่จะเกิดศึกระหว่างหมากับแมว คงจะเกิดศึกระหว่างคนแทนอย่างแน่นอน
เขาเคยหยุดแอบมองเธอสอนเจ้าโพล่า ฟังเสียงใสๆเจื้อยแจ้วของเธอที่คอยกำกับให้โพล่ากระโดด วิ่งคาบลูกบอล หรือแม้แต่กระโดดสองขาเป็นผีจีน เมื่อโพล่าทำได้ดี เธอก็จะหัวเราะเสียงใสกระโดดโลดเต้นไปด้วย แต่หากบางครั้งที่เจ้าขนฟูแอบดื้อ กันธิชาก็จะยืนน้ำตาซึมจนดูน่าสงสาร
กันธิชาอาจจะไม่ได้เป็นผู้หญิงที่แค่สวยเด่นด้วยรูปลักษณ์ แต่ทุกสิ่งที่ประกอบรวมเข้าด้วยกันทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่แสนจะมีชีวิตชีวาเป็นธรรมชาติ ดูไร้เดียงสาแบบไม่ปรุงแต่งเหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆที่เขาเคยพบ ที่สำคัญเธอมีประกายความมุ่งมั่นที่จะเป็นครูฝึกสุนัขฉายออกมา ทำให้เขาหวนนึกถึงอดีตเมื่อแปดปีก่อน
กันธิชาช่างคล้ายกับ เขา จุนซา และ คงซูเมื่อแปดปีที่แล้ว ครั้นเริ่มก่อตั้งฟาร์มซูพีเรียขึ้นมาด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ ศรัณย์รับหน้าที่เป็นสถาปนิกผู้พลิกพื้นที่งามริมทะเลกว่าสิบไร่ให้กลายเป็นทั้งฟาร์มเพาะสุนัขพันธุ์ซามอย รวมทั้งศูนย์อเนกประสงค์รวมทุกสิ่งเพื่อฝึกสุนัขอย่างครบวงจร ไม่ว่าจะเป็นบริเวณออกกำลังของสุนัขซึ่งมีทั้งสระว่ายน้ำ ห้องออกกำลัง บริเวณฝึกอันประกอบไปด้วยสนามหญ้าเขียวขจี รวมทั้งอุปกรณ์ในการฝึกต่างๆ แล้วยังมีร้านกาแฟขนาดย่อม และร้านเครื่องใช้ของสุนัขให้บริการลูกค้าอีกด้วย
ต่างจากหุ้นส่วนอย่างจุนซา ทีไม่สนใจอะไรนอกเหนือจากการเป็นคนฝึกสุนัข จุนซาทุ่มเทเวลาด้วยความมุ่งมั่นจนเริ่มเป็นครูฝึกที่มีชื่อเสียงในแวดวงคนฝึกสุนัข ในขณะที่คงซูผู้ถือหุ้นมากสุดรับหน้าที่งานบริหารเพื่อสร้างความเป็นปึกแผ่นให้กับฟาร์มซูพีเรียแห่งนี้ด้วยแผนธุรกิจและการตลาดที่ยอดเยี่ยม
เมื่อสามทหารเสือผนึกกำลังเข้าด้วยกัน ฟาร์มสุนัขที่ยอดเยี่ยมอย่างฟาร์มซูพีเรียจึงสำเร็จอย่างงดงามในเวลาเพียงไม่กี่ปี และเพราะความสำเร็จนี้เองที่สร้างความร้าวฉานให้กับมิตรภาพที่สร้างมาเป็นเวลานานหลายปีให้พังครืนลง เรื่องเงินไม่เคยเข้าใครออกใคร วันหนึ่งสิ่งที่เขาสงสัยก็เป็นจริงเมื่อตรวจสอบพบว่ากำไรที่เขาควรจะได้ปันผลนั้นถูกโกง ความรู้สึกเสียดายเงินไม่มากเท่ากับความรู้สึกผิดหวังที่เพื่อนรักทรยศ จุนซายืนกรานว่าเขาไม่ได้โกงแต่หลักฐานการยักยอกเงินนั้นชัดเจนจนไม่อาจทำให้คิดเป็นอื่นได้ เขาจึงมีปากเสียงทะเลาะกับจุนซาอย่างรุนแรง
วันถัดมาจุนซาก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเขาก็ถูกซักทอดเป็นผู้ต้องหาเนื่องจากเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทกับจุนซาที่กันธิชาให้การ ประกอบกับหลักฐานหมวกแก็ปของเขาที่หล่นอยู่ข้างบริเวณรถของจุนซาที่จอดไว้ก่อนขับออกไปวันเกิดเหตุ ทว่าศรัณย์ก็พ้นผิดเพราะเมื่อพิจารณาตามรูปคดีแล้ว เขาคือผู้ที่บริสุทธิ์ กระนั้นหลายคนก็เชื่อว่าเขาเป็นฆาตกรที่พ้นผิดเพราะใช้อิทธิพลของพ่อที่เป็นนายตำรวจใหญ่ ใครจะคิดอย่างไรเขาก็ไม่สนใจ คนเดียวที่เขาแคร์ก็คือ หญิงสาวที่กำลังจับตามองเขาด้วยสายตาวาววับอย่างท้าทายในเวลานี้
ศรัณย์ยิ้มที่มุมปาก กันธิชายังเด็กนัก เธอเหมือนลูกข่างที่พร้อมจะถูกเขาปั่นให้หมุนไปในทิศทางใดก็ได้ เด็กหนอเด็ก...เธอยังต้องหัดมองและคิดอะไรให้ลึกซึ้งให้มากกว่านี้ ในเวลานี้ไม่ประโยชน์ที่เขาจะพูดหรือแก้ตัวให้เธอเข้าใจว่า สิ่งที่เธอเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดเสมอไป
“พี่ศรัณย์คะ ได้เวลาแล้วค่ะ รีบเตรียมตัวดีกว่า” เสียงเสนาะหวานของกานต์สิรีดังขึ้นข้างหูของศรัณย์ทำให้เขาตัดความคิดทั้งปวงแล้วเดินไปที่บริเวณลานประกวด
เขายืนประจำตรงโต๊ะที่เตรียมไว้สำหรับโชว์แมว ผู้แข่งขันรายอื่นๆล้วนแล้วแต่เป็นคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาในวงการเป็นอย่างดี ตามขั้นตอนการแข่งขัน ผู้ประกวดแมวจะต้องทยอยพาแมวของตนออกจากกรงมายกขึ้นชูให้กรรมการดูสรีระร่างกายตามลำดับว่ามีรูปทรงและสุขภาพที่แข็งแรงสมบูรณ์ดีหรือไม่
เมื่อถึงคราวของลีน่า ศรัณย์ก็เปิดกรงที่เจ้าลีน่ายืนรออย่างสง่างามแล้วอุ้มมาแสดงด้วยท่าทางที่มั่นใจเพราะลีน่ามีลักษณะของแมวเปอร์เซียที่ดีคือ ลำตัวสั้น ขาสั้นเตี้ย ตัวหนาแข็งแรง หูเล็กปลายมน หางตรงไม่คดงอบิดเบี้ยว ขนยาวหนาฟูและมีสีเทาเสมอกันทั้งตัว ซ้ำยังมีท่วงท่าการเดินที่สง่างาม ดังนั้นในรอบแรก ลีน่าจึงผ่านการคัดเลือกอย่างไร้ข้อกังขา
แต่รอบสองที่ลีน่าต้องแสดงความสามารถนี่สิที่ศรัณย์เริ่มรู้สึกหนักใจอย่างบอกไม่ถูก ลีน่าเป็นแมวที่ฉลาดมากก็จริง แต่บทจะรั้นก็ไม่ยอมฟังคำสั่งใดๆทั้งสิ้น อนุพงษ์เจ้าของฟาร์มสมาร์ทแคทเปรยตามองลีน่าพลางยิ้มเยาะ เช่นเดียวกับแคนดี้ แมวน้อยแห่งฟาร์มสมาร์ทแคทที่คำรามในลำคอเบาๆอย่างหึกเหิม
แคนดี้ถือว่าเป็นคู่แข่งหมายเลขหนึ่งของลีน่าที่ขับเคี่ยวกันมาตลอด โดยเฉพาะการประกวดแมวที่แม้จะมีผู้เข้าร่วมประกวดหลายรายมากก็จริง แต่สุดท้ายแล้วตัวเก็งที่จะชิงชนะเลิศก็มีเพียงแค่ลีน่าและแคนดี้เท่านั้นที่ต้องชิงแดงชิงดำกันเอง
เมื่อลีน่าแสดงทำท่าแหยงๆ แคนดี้ ศรัณย์ก็เริ่มหนักใจพลางลูบขนลีน่าอย่างปลอบประโลม เขารู้สึกว่าตัวของลีน่าสั่นด้วยความตื่นกลัวเมื่อได้ยินเสียงของฝูงชนและสายตาหลายร้อยคู่ที่จับจ้องมันอยู่
“ไม่ต้องกลัวนะลีน่า ทำให้ดีที่สุดก็พอ” ศรัณย์อุ้มลีน่าแนบอกราวกับต้องการถ่ายทอดความกล้าหาญในจิตใจให้กับมัน ลีน่าซุกตัวกับอกของศรัณย์แน่น
ในการแข่งขันรอบที่สอง แคนดี้เริ่มลงแข่งขันด้วยชุดความสามารถพิเศษในการเก็บขยะรักษาสิ่งแวดล้อม อนุพงษ์ทิ้งเศษกระดาษกระจายทั่วพื้นที่การแข่งขัน ก่อนที่แคนดี้จะเริ่มแสดงฝีมือทูตตาวิเศษที่ค่อยๆใช้ปากของมัน คาบเศษมาใส่ในถังขยะที่เตรียมไว้ด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก ผู้ชมต่างปรบมือให้กับแคนดี้ด้วยความชื่นชมในความแสนรู้ของมัน แม้แต่ศรัณย์เองยังอดปรบมือให้ไม่ได้
แคนดี้เป็นแมวเปอร์เซียพันธุ์คาลิโค (Calico) หรือแมวสามสี มีลำตัวสีขาวและริ้วสีน้ำตาลเข้มอ่อนสลับกัน ถือว่าเป็นแมวหายากและเป็นแมวมงคลนำโชคที่ควรมีไว้ประจำฟาร์ม และเจ้าแคนดี้เองก็นำโชคมาให้แก่ฟาร์มสมาร์ทแคทได้บ่อยครั้งจริงๆ รวมทั้งครั้งนี้ด้วย
แม้โอกาสที่ลีน่าจะชนะมีน้อยมาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย การแสดงโชว์ของลีน่าคล้ายๆกับแคนดี้ แต่ต่างกันที่ลีน่าจะต้องเลือกเก็บลูกบอลขนาดเล็กสีแดงที่คละอยู่กับลูกบอลสีอื่นๆคาบใส่ตะกร้า เมื่อกรรมการให้สัญญาเริ่มแข่ง ลีน่าก็ค่อยๆเดินออกมาอย่างอุ้ยอ้าย แล้วยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางลูกบอลหลากสีก่อนจะทิ้งตัวลงนอน เสียงซุบซิบอื้ออึงดังขึ้นทั่วบริเวณ
ศรัณย์ได้แต่ลุ้นให้ลีน่าลุกขึ้นแล้วทำอะไรสักอย่าง แมวไม่เหมือนกับสุนัข หากเขาจะคิดตะโกนเพื่อให้กำลังใจลีน่าเหมือนอย่างที่กันธิชาเชียร์หมาของหล่อน ลีน่าก็จะยิ่งต่อต้านและตื่นกลัวกว่าเดิม ในช่วงเวลาที่ศรัณย์กำลังหวั่นวิตกว่าเขาควรจะทำอย่างไรดี ก็มีเสียงเห่าดังขึ้นที่ขอบสนาม ลีน่าที่นอนหมอบคุดคู้อยู่กับพื้นเริ่มเคลื่อนไหวและสอดส่ายสายตามองหาต้นเสียงนั้น
เจ้าโพล่าของกันธิชาเห่าอะไรของมัน แค่นี้ลีน่าก็ขวัญเสียมากพอแล้ว ศรัณย์วิตกว่ากันธิชาคิดที่จะแก้แค้นเขาจึงได้พาเจ้าโพล่ามาก่อกวนเขาถึงสนามแข่งแมว ในขณะที่ศรัณย์กำลังจะเดินไปจัดการกันเจ้าหมาตัวแสบให้พ้นทางก็มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเสียก่อน
ลีน่ายอมเดินไปคาบลูกบอลแต่โดยดี สายตาของลีน่าที่จ้องมองโพล่าบอกได้อย่างชัดเจนว่ามันไม่มี
ทางยอมแพ้ ลูกบอลสีแดงลูกหนึ่งถูกหย่อนลงไปในถังแล้ว เหลืออีกเพียงสองลูกเท่านั้น แต่เวลาในการแข่งขันก็เริ่มน้อยลงทุกที
บรรยากาศภายในสนามแข่งเงียบกริบ ไม่ใช่เพียงเขาเท่านั้นที่ลุ้นจนแทบลืมหายใจ อนุรักษ์และคู่แข่งคนอื่นๆ รวมทั้งกันธิชาเองก็รอดูว่าเจ้าลีน่าจะทำได้สำเร็จหรือไม่ หลังจากที่เจ้าลีน่าเดินวนรอบลูกบอลสีส้ม และสีแดง เจ้าเหมียวของเขาก็เลือกคาบลูกบอลสีแดงลูกที่สองใส่ในตะกร้าได้สำเร็จ...เหลืออีกเพียงลูกเดียวเท่านั้น
“เหลือเวลาอีกแค่สามสิบวินาที” เสียงโฆษกประกาศขึ้น ศรัณย์ถึงกับทรุดลงนั่งอย่างสิ้นหวังเตรียมยอมรับความพ่ายแพ้ บางทีเขาอาจจะฝึกลีน่าหนักเกินไปจนมันเครียด ไม่อย่างนั้นเมื่อวานนี้ลีน่าคงไม่ปีนหนีเขาไปอยู่บนต้นไม้เช่นนั้นแน่ๆ ศรัณย์เหลือบมองกันธิชา แววตาของหญิงสาวฉายแววเห็นใจ แต่ก็เพียงครู่หนึ่งเท่านั้นจริงๆก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความสะใจที่กำลังเห็นเขากำลังพ่ายแพ้ต่อหน้าหล่อน ฟาร์มสมาร์ทแคทกำลังเตรียมตัวฉลองชัยชนะและส่งเสียงเฮลั่นจนกรรมการต้องสั่งให้เงียบเสียง
ศรัณย์ได้แต่ส่งใจให้ช่วยลีน่า ช่วงเวลาที่โฆษกเริ่มนับถอยหลังสามวินาทีสุดท้าย ก็มีเสียงพึมพำดังขึ้นเมื่อลีน่าคาบลูกบอลสีแดงลูกที่สามซึ่งเป็นลูกสุดท้ายมาใส่ตะกร้าได้สำเร็จทันเวลา
ความดีใจที่ล้นอกในเวลานี้ของเขาเกินกว่าที่จะแสดงออกด้วยการกระโดดโลดเต้น หากสิ่งที่เขาทำก็คือวิ่งเขาไปในสนามแข่งแล้วอุ้มเจ้าลีน่ามากอดไว้แนบอก พลางลูบขนมันด้วยความรักใคร่ ปากก็พึมพำพูดชมว่ามันทำได้ดีมากเพียงใด
กรรมการชูป้ายคะแนนที่ทำให้บรรยากาศในสนามเงียบอีกครั้ง เพราะคะแนนที่ประกาศออกมานั้นผลคือ ลีน่าและแคนดี้ได้คะแนนเท่ากัน ทุกคนต่างลุ้นว่ากรรมการจะตัดสินใจอย่างไร เพราะตำแหน่งชนะเลิศนั้นมีเพียงตำแหน่งเดียวเท่านั้น กรรมการต่างพากันประชุมเครียดจนได้ข้อสรุปบางอย่างก่อนจะให้โฆษกเป็นผู้ประกาศผล
“ทุกท่านครับ แล้วผลการตัดสินที่ทุกท่านรอคอยก็ได้ข้อสรุปแล้วนะครับ เนื่องจากทั้งสรีระรูปร่างและความสามารถของลีน่าและแคนดี้เท่ากัน ดังนั้นในปีนี้กรรมการจึงมีความเห็นว่าจะให้รางวัลชนะเลิศสองตำแหน่ง ขอแสดงความยินดีกับสมาร์ทแคทและลัคกี้แค็ทด้วยนะครับ”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังเซ็งแซ่ถึงการตัดสินของกรรมการในครั้งนี้ ไม่ว่าใครจะพอใจกับการตัดสินหรือไม่แต่คำตัดสินของกรรมการก็ถือว่าเป็นผลชี้ขาด ผู้แข่งขันรายอื่นๆต่างเดินมาแสดงความยินดีกับเขาและอนุพงษ์ที่ต่างยิ้มหน้าบานกับความสำเร็จ
“พี่รัณ กานต์ใจหายใจคว่ำแทบแย่ นึกว่าจะแพ้เสียแล้ว ดีใจด้วยนะคะ” กานต์สิรีที่หอบแก้มป่อง และ คัพเค้กแทรกตัวฝ่าฝูงชนมาแสดงความยินดี แต่สีหน้าของหญิงสาวในเวลานี้อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด กานต์สิรีคงจะเหนื่อยกับการหอบหิ้วเจ้าแมวขนฟูทั้งสองตัวอยู่นาน เขาพอจะดูออกว่ากานต์สิรีพยายามเก็บอารมณ์ไม่แสดงออกว่าเบื่อหน่ายและคิดผิดที่ตามเขาช่วยดูแลแมววันนี้เพราะด้วยอาชีพพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินทำให้กานต์สิรีสามารถฝืนยิ้มได้ในทุกกรณีอย่างน่าดู ทำให้เขาอดสงสารกานต์สิรีไม่ได้
“กานต์ เดี๋ยวพี่ว่าเราไปหาอะไรเย็นๆดื่มกันดีไหม เจ้าแก้มป่องกับคัพเค้กก็คงโชว์ตัวถ่ายรูปจนเหนื่อยแล้วเหมือนกัน พี่ว่าเดี๋ยวจะโทรให้เดชมารับกานต์พร้อมเจ้าสองตัวนั่นกลับไปก่อน”
“นี่ใช้งานกานต์เสร็จก็ไล่กลับบ้านเลยเหรอคะ กานต์น้อยใจนะ อุตสาห์แบกกล้องถ่ายรูปมาด้วย ตั้งใจว่าจะถ่ายรูปตอนที่พี่ขึ้นไปรับรางวัลบนเวที” กานต์สิรีพูดด้วยเสียงเครือ เพราะหญิงสาวก็อดทนแบกกล้องตัวโตมาถ่ายรูปให้เขาจริงๆ
“พี่แค่กลัวกานต์เหนื่อย แต่ถ้ากานต์ยืนยันจะอยู่กับพี่จบจนงานพี่ก็ดีใจและขอบคุณมากนะ” ศรัณย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
ศรัณย์เดินนำกานต์สิรีเดินฝ่าฝูงชน งานประกวดสัตว์เลี้ยงมักมีคนมาร่วมงานมาก แค่เฉพาะเจ้าของฟาร์มสุนัขและแมวก็แทบจะล้นหลามอยู่แล้ว ไหนจะยังบูธที่ขายผลิตภัณฑ์และอาหารสัตว์ที่เป็นสปอนเซอร์ของงาน แล้วยังคนที่มาร่วมงานอีก ทำให้ห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ใช้ในการจัดงานเล็กลงไปถนัดตา ศรัณย์อดไม่ได้ที่จะกวาดตามองหากันธิชา หญิงสาวหายตัวไปตั้งแต่ลีน่าแข่งเสร็จ เขารู้สึกผิดหวังที่หญิงสาวไม่ได้เดินแวะเวียนมาก่อกวนเขาอย่างที่คิด แล้วตอนนี้หล่อนกับเจ้าหมาตัวนั้นหายไปไหนกันนะ
“กานต์ ไม่ได้เจอกันเลยนะครับ ยังสวยเหมือนเดิม” เสียงของชายหนุ่มที่ดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ศรัณย์ชะงักชั่วครู่หนึ่งก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มผู้นั้น
“สวัสดีค่ะ พี่คงซูก็ยังปากหวานเหมือนเดิม ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะคะ” กานต์สิรีสามารถปรับสีหน้าและท่าทางพูดคุยกับคงซูได้ราวกับว่าคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
“ก็สบายดีครับ เอ่อ ยินดีด้วยที่ลัคกี้แคทชนะเลิศ เดี๋ยวคงได้เจอกันอีกที่เวที” คงซูเหลือบมองศรัณย์เพียงแค่แวบหนึ่งเหมือนไม่อยากจะสนทนาด้วย แต่ศรัณย์ก็ทำเป็นมองไม่เห็นและเมินหน้าไปอีกทาง ถึงได้เห็นกันธิชากับเจ้าหมาตัวโตยืนอยู่ข้างๆคงซู ข้างตัวของหญิงสาวและเจ้าโพล่ามีบอดี้การ์ดหน้าเข้มยืนประกบอารักขาอยู่
คงซูได้เปลี่ยนภาพลักษณ์ของฟาร์มซูพีเรียเป็นฟาร์มมาเฟียเต็มรูปแบบหลังจากที่ได้ซื้อหุ้นฟาร์มนี้ไปทั้งหมด ท่าทางของคงซูที่คอยเหลือบมองกันธิชาอย่างเอาใส่ใจเมื่อมีคนเดินมาเบียด ทำให้ศรัณย์รู้ว่าคงซูคงจะมีความรู้สึกพิเศษต่อกันธิชามากกว่านายจ้างและลูกน้อง และท่าทางของคงซูก็ทำให้ศรัณย์รู้สึกหงุดหงิดขวางหูขวางตาอย่างบอกไม่ถูก
“กานต์ไปกันเสียทีเถอะ เดี๋ยวพี่จะต้องเตรียมแปรงขนให้กับลีน่าเพื่อรับรางวัลด้วย” ศรัณย์เร่งให้กานต์สิรีตัดจบบทสนทนา กานต์สิรีจึงกล่าวลาแล้วรีบเดินตามศรัณย์ที่เดินจ้ำอ้าวไปล่วงหน้าแล้ว
“พี่รัณ รอกานต์ด้วยสิคะ จะรีบไปไหนคะ” กานต์สิรีร้องเรียกเขา ศรัณย์จึงชะลอฝีเท้าเพื่อรอหญิงสาว
“พี่ขอโทษ แต่กานต์ก็รู้นี่นาว่าพี่เกลียดขี้หน้าไอ้คงซูขนาดไหน ไอ้นี่มันปากหวานก้นเปรี้ยว กานต์อย่าไปยุ่งกับมันล่ะ ระวังให้ดี มันเป็นเสือผู้หญิง” ศรัณย์พูดอย่างหงุดหงิด
“พี่หึงกานต์เหรอคะ” กานต์สิรีถามพลางอมยิ้ม
“ไม่ได้หึงแต่เป็นห่วง กานต์เป็นน้องสาวของพี่นะ” ศรัณย์ตอบตามที่เขารู้สึกกับกานต์สิรีจริงๆ หญิงสาวหน้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของเขา แต่ก็ทำเป็นเฉไฉเป็นไม่ได้ยิน
ที่บริเวณงานประกวดสัตว์เลี้ยงได้มีการแบ่งส่วนพื้นที่จัดสำหรับให้บริการเครื่องดื่มอย่างชากาแฟ และของว่างอย่างแซนด์วิช ไส้กรอก และขนมกรุบกรอบต่างๆ กานต์สิรียังคงต่อคิวรอซื้อเครื่องดื่ม เขาจึงเดินไปหาที่นั่ง และพบโต๊ะตัวหนึ่งว่างอยู่ แต่แล้วก็มีใครบางคนแย่งที่นั่งของเขาไปต่อหน้าต่อตา และเมื่ออ้าปากจะแย้งว่าเขาเดินมาที่โต๊ะนี้ก่อน หญิงสาวผู้นั้นก็หันขวับมาเถียงจนเขาตั้งตัวไม่ทัน และสาเหตุที่เขาเถียงไม่ทันก็เพราะมัวแต่ตกตะลึงเมื่อเห็นว่าหญิงสาวผู้นั้นคือ กันธิชา เธอแปลงโฉมด้วยเครื่องแต่งกายที่ดูหรูหราผิดไปจากลุคของเด็กสาวกะโปโลที่เขาเพิ่งพบเมื่อครู่นี้
“ฉันจองโต๊ะนี้ก่อน คุณคงต้องหาโต๊ะตัวใหม่แล้วล่ะค่ะ
“ไม่ล่ะ ผมจะนั่งโต๊ะนี้ เห็นชัดๆว่าคุณตั้งใจจะแย่งโต๊ะนี้ เอาเป็นว่าในเมื่อเราพบโต๊ะนี้พร้อมกัน ผมก็มีสิทธิ์ที่จะนั่งโต๊ะนี้เหมือนกัน” ศรัณย์ก็ไม่ยอมลงให้หญิงสาวเช่นเดียวกัน
“ลุกเดี๋ยวนี้นะคุณ ไม่เห็นหรือไงว่าโพล่าตั้งท่าจะขย้ำแมวของคุณอยู่แล้ว ถ้าไม่อยากให้แมวของคุณมีสภาพที่ยับเยินก่อนขึ้นรับรางวัลก็หาโต๊ะอื่นนั่งซะ” โพล่าเห่าลั่นจนคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมามอง แต่ชายหนุ่มก็ยังคงไม่แยแสและไม่ยอมลุก เจ้าลีน่าเองก็ส่งเสียงขู่กลับโพล่าอย่างไม่กลัวเกรงเช่นกัน
คนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆพากันหันมามองเมื่อเห็นว่าอาจจะมีศึกมวยคู่เองระหว่างเจ้าแมวตัวจิ๋วท่าหยิ่งผยองและเจ้าหมาตัวใหญ่ร่างยักษ์เหมือนหมีขาว บางคนก็เตรียมลุกหนีเพราะกลัวโดนลูกหลง แต่ศรัณย์ซึ่งเคยคุ้นเคยกับหมาพันธุ์ซามอยมาก่อนตั้งแต่ครั้งที่เขาเป็นหุ้นส่วนของฟาร์มซูพีเรียจึงรู้ว่าหมาพันธุ์ซามอยไม่ได้มีนิสัยเกเร ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เจ้าโพล่าจะลุกขึ้นมาก่อเรื่องทำร้ายลีน่าอย่างแน่นอน เมื่อเขามองดวงตาสดใสของโพล่า เขาเชื่อว่าที่มันเห่าก็เพราะมันนึกสนุก และอยากเล่นซุกซนแกล้งลีน่าเล่นตามประสาหมาที่มีนิสัยขี้เล่น
“มาอยู่นี่เอง รู้ไหมว่าพี่คงซูตามหาแกอยู่ บอกว่าแกแยกไปเปลี่ยนชุดแล้วก็หายตัวไปเลย ไหนให้ฉันดูหน่อยสิว่าใส่ชุดของฉันพอดีไหม” แชวอนดึงตัวกันธิชาให้ลุกขึ้นแล้วหมุนตัวเพื่อดูว่าใส่ชุดได้พอดีหรือเปล่าเจ้าโพล่าหยุดเห่าและหันไปกระดิกหางต้อนรับการมาของหญิงสาวผู้นั้น ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นหน้า หญิงสาวผู้นั้นคงรู้สึกตัวว่ามีคนจ้องมองเธออยู่เช่นกัน จึงหันมาและทำท่าประหลาดใจยิ่งนักที่เห็นเขา
“พี่ศรัณย์ จำฉันได้ไหมคะ ฉัน แชวอน น้องพี่คงซูยังไงละคะ” หญิงสาวผู้นั้นกล่าวทักเขา ศรัณย์เริ่มนึกออกรางๆ ‘ใช่แล้ว!’ เธอคือน้องสาวของคงซูที่เมื่อห้าปีก่อนเคยเป็นสาวร่างอวบ แถมยังใส่แว่นตาหนาเตอะ ดูคงแก่เรียน แต่ตอนนี้หญิงสาวดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน รูปร่างสะโอดสะอง แต่งกายทันสมัย ใส่คอนแทคเลนส์สีที่ช่วยเสริมให้ใบหน้าดูหวานขึ้น แม้แชวอนจะเป็นน้องสาวของคนที่เขาแสนเกลียดชัง แต่เขาก็เกลียดเธอไม่ลงเพราะใบหน้าและท่าทางที่สดใสและไม่มีพิษมีภัยนั่นเอง
“แชวอนจริงๆด้วย จำแทบไม่ได้ สวยขึ้นมากเลยนะครับ ” เขามองพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชม จนแชวอนใบหน้าแดงระเรื่อ
“พี่รัณมานั่งตรงนี้ทำไมค่ะ เราย้ายไปนั่งโต๊ะอื่นดีกว่าค่ะ กานต์เอาของไปวางจองไว้แล้ว” กานต์สิรีเอ่ยอย่างไม่พอใจ
“กานต์จำแชวอนไม่ได้เหรอ สมัยเด็กๆก็เคยเล่นด้วยกัน” เมื่อศรัณย์แนะนำ กานต์สิรีเลยต้องทักแชวอนอย่างเสียไม่ได้
“สวัสดีจ๊ะ แชวอน..ถ้าพี่รันไม่บอกฉันคงจำไม่เธอได้เพราะเปลี่ยนไปมาก แต่อย่างว่าแหละนะ คนงามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง” กานต์สิรีพูดลอยๆ
“ถ้าแต่งแล้วสวยก็ควรจะแต่งจริงไหมคะ แต่คนเราแค่สวยไม่พอหรอกคะ ถ้าลองข้างในไม่สวยด้วยแล้ว ดูยังไงก็หมองหม่น ถึงจะดูจับตาแต่ก็ไม่จับใจ” กันธิชาสวนกลับด้วยน้ำเสียงนิ่ม จนแชวอนอึ้ง โต้ตอบไม่ทัน กานต์สิรีทำท่าเหมือนจะสวนกลับ แต่ศรัณย์ตัดบทเสียก่อน
“แชวอน งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ ดีใจที่ได้พบกันนะครับ” ศรัณย์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบออกปากลาและชวนกานต์สิรีไปนั่งโต๊ะอื่น มิฉะนั้นแทนที่จะเกิดศึกระหว่างหมากับแมว คงจะเกิดศึกระหว่างคนแทนอย่างแน่นอน
นภาสรร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.ย. 2555, 10:10:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ก.ย. 2555, 10:10:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1531
| << 4 :: วันแห่งการแข่งขัน |
ดารานิล 8 ก.ย. 2555, 11:42:54 น.
นึกว่าจะได้เห็นฉากเลือดสาดซักฉาก จัดให้เค้าหน่อยนะคะคุณแตม ฮี่ๆๆๆ
นึกว่าจะได้เห็นฉากเลือดสาดซักฉาก จัดให้เค้าหน่อยนะคะคุณแตม ฮี่ๆๆๆ
นภาสรร 9 ก.ย. 2555, 09:36:11 น.
เดี๋ยวหลังจากนี้แตมจะลงช้าลงหน่อยค่ะ เพราะเดี๋ยวจะไม่อยู่ไปทำบุญต่างจังหวัด 3-4 วัน ขอบคุณคุณอสิตามากนะคะที่ติดตาม
เดี๋ยวหลังจากนี้แตมจะลงช้าลงหน่อยค่ะ เพราะเดี๋ยวจะไม่อยู่ไปทำบุญต่างจังหวัด 3-4 วัน ขอบคุณคุณอสิตามากนะคะที่ติดตาม