เจ้าสาวสิบแปด
อุบัติเหตุ ได้เกิดขึ้น จากเจ้าสาวยี่สิบสองมาเป้็นเจ้าสาวสิบแปด ชีวิตได้ถูกสิ่งใดลิขิต
Tags: เพื่อรัก

ตอน: ใครสูญเสีย


ในที่สุด หญิงวัยไล่เลี่ยกัน และอยู่คนละมุมเมือง มีฐานะแตกต่างกันลิบลับ แต่มีเรื่องร้ายให้ได้รับเช่นเดียวกัน หากแต่ว่าคุณปริศนามารดาของพันทิวาได้รับข่าวดีกว่า คือลูกสาวบาดเจ็บสาหัส ยังไม่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต ในขณะที่เพื่อนบ้านของสุดา ซึ่งไปประพบเหตุร้ายและรีบกลับมาแจ้งข่าวว่า ลูกสาวคนเล็กของหญิงหม้ายถูกรถชนเสียชีวิตคาที่ สายสุดา ยืนนิ่งอึ้ง จุกแน่น หายใจไม่ออก ในที่สุดลมตีขึ้นจนไม่อาจหายใจได้ทัน นางจึงเป็นลมล้มพับไปเมื่อ เพื่อนผู้หญิงรีบเข้าช่วยปฐมพยาบาล นานพักใหญ่ กระทั่งสายสุดาพอรู้สึกตัว
“รถมูลนิธิพาร่างหนูเทียนไปโรงพยาบาล หนูธูปก็ติดรถไปไม่ยอมห่างน้องเลย สาย แกต้องรีบไปดูลูกนะ”
สายสุดาตกใจ ทำอะไรไม่ถูกอีกครั้ง เธอยังมึนงง วนเวียนคิดไปถึงหลายปีก่อน เธอถูกมัจจุราชกระชากหัวใจไปแล้วด้วยการพรากชีวิตสามีไปโดยถูกรถชน และมาครั้งนี้เธอถูกกระชากชีวิตครึ่งหนึ่งให้จากไปอีกซ้ำ
หญิงหม้าย มีอาการคล้ายความจำสับสน หยิบจับสิ่งของใกล้ตัวมากำแน่น เพ้อพร่ำฟังไม่ได้สรรพราวกับว่าเธอรู้สึกฝันร้าย
“สายรีบไปดูลูกเถอะ ฉันจะไปด้วย ไม่ทิ้งหรอก”เพื่อนบ้านใกล้เคียงบอกอย่างปลอบใจ แต่หญิงหม้ายยังคงพึมพำกับตัวเอง ท่าทีงกเงิ่นจนอีกฝ่ายต้องเบือนหน้าหนีไปกรีดน้ำตาทิ้ง
“ฉันเย็บผ้าอยู่ ลูกยังอยู่ในบ้านเลยธูปกับเทียนทำกับข้าวในครัว ใช่ลูกยังอยู่ เทียน เทียน”
นางอิ่มดึงมือสายสุดาเขย่าแรง เพื่อดึงสติของอีกฝ่ายให้กลับมาอยู่กับความจริงให้ได้
“สายตั้งสติหน่อยเถอะ ลูกแกอยู่โรงพยาบาล”
“ไม่ ฉัน ฉันไม่รับรู้ เขาชนผัวฉันตายไปแล้ว ลูกฉันต้องไม่เป็นไร”
“สายโธ่เอ๊ย ทำไมแก โชคร้ายอย่างนี้ ทำใจดี ๆไว้” นางอิ่มกอดเพื่อนบ้านอย่างเวทนาในชีวิตอาภัพของเธอ
“ยังไงก็เถอะ ไปดูหนูธูปเถอะนะ ไม่ยอมปล่อยน้องเลย เทียนจากไปแล้ว แต่ธูปยังอยู่ แกต้องดูคนที่ยังอยู่นะสุดาต้องเข้มแข็งเพื่อลูก”
“ลูก โธ่ ลูกลูกฉันตายแล้ว ฉันไม่อยากฟังเลย ไม่อยากได้ยินสักนิด”
“สาย”
สายสุดารู้สึกตัวแล้วก็ร้องไห้โฮ นางต้องสูญเสียอีกแล้วหรือนี่ทำไมต้องเป็นเช่นนี้!
“ทำไม ทำไมลูกฉันต้องตาย เขาเพิ่งสิบแปดเท่านั้น เขายังไม่ได้ทำอะไรในชีวิตอีกหลายอย่างเลยนะ เทียนอยากเรียน เทียนอยากทำงานเลี้ยงแม่ เทียนยังอยากทำหลายสิ่งหลายอย่างกับธูป แล้วทำไม ทำไมเขาต้องตายด้วย”
“เขาหมดกรรมแล้วล่ะสาย เด็กดีอย่างเทียน ต้องไปดี”
สายสุดาเปล่งเสียงร้องไห้โฮ โฮ สถานที่ที่ลูกไปที่เพื่อนบ้านปลอบใจว่าไปดี ดีจริงหรือ แล้วมันอยู่ที่ไหนกัน ทำไมคนที่ไปแล้วจึงไม่มีใครกลับมาบอกว่าจริงแท้แล้วมันอยู่ที่ใดกันแน่!

ฝ่ายคุณปริศนาและคุณพรชัย เร่งรุดมาที่โรงพยาบาลตามที่ปวีณได้แจ้งไว้ ปวีณนั่งนิ่งราวกับคนไร้ความรู้สึก ดวงตาจับนิ่งไปที่นาฬิกาแขวนหน้าห้องผ่าตัด
ชายหญิงวัยห้าสิบเป็นผู้ให้กำเนิดพันทิวาเดินตรงแน่วไปหาชายหนุ่ม ซึ่งไม่ได้หันมามองพวกเขาสักนิด ดวงตาคมยังคงจับนิ่งที่นาฬิกาหน้าห้องฉุกเฉิน
“วีณ”
ชายหนุ่มหันมาตามเสียงเรียก หน้าคมถอดสีลงไปเทียน เมื่อต้องเผชิญกับสองผู้ใหญ่ ความรู้สึกของเขานั้น เขรู้สึกผิดอยู่ครึ่งหนึ่งทีเดียว ที่ปล่อยให้พันทิวาเดินข้ามถนนกลับไปหาเขา โดยที่ไม่ยอมฟังเธอว่า ไม่ต้องกลับรถ
“ น้องเป็นอย่างไรบ้างลูก” คุณปริศนาและคุณพรชัยถามพร้อมกันด้วยความห่วงใยลูกสาว
“ผมยังไม่ทราบเลยครับ เขาพาแหม่มเข้าห้องฉุกเฉินเกินกว่าชั่วโมงแล้ว”
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมแหม่มจึงโดนรถชนล่ะวีณ”
“แหม่มไปซื้อขนม บอกว่าคุณอาชอบ เธอให้ผมรอด้วย แต่ผมขืนไปกลับรถ เพื่อจะ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องยูเทร์นอีกครั้ง แหม่มจึงข้ามถนนไปหาผม ผมผิดเองครับคุณอา”
คุณปริศนาน้ำตาไหลพราก ส่วนคุณพรชัยตบบ่าชายหนุ่ม ให้กำลังใจกับเขาว่า
“ไม่ใช่ความผิดของวีณหรอกลูก ถ้าจะโทษต้องโทษคนทำกรรมร่วมกันมามากกว่า”
“มีเด็กผู้หญิงอีกคน ข้ามถนนมาพร้อมกับแหม่ม แต่ว่า เอ่อ เธอตายครับคุณอา”
“โธ่กรรมเอ๊ย” สิ่งเดียวที่ชาวพุทธโทษได้ นั่นคือ กรรม
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้านักสำหรับผู้ที่รอคอย พยาบาลวิ่งทำหน้าที่กันขวักไขว่ ครู่หนึ่งพยาบาลเข้ามาแจ้งเหตุฉุกเฉิน
“เลือดไม่พอที่ห้องโลหิตก็หมดไม่มีสำรอง” คุณพรชัยลุกปราดเมื่อ ได้ยินพยาบาลเอ่ยเช่นนั้น “คนไข้เสียเลือดมาก กรุ๊ปเลือดนี้หายาก กว่าจะได้เลือดจากธนาคารเลือดอีกสองชั่วโมงเกรงว่าจะไม่ทันค่ะ”
“ของผมครับ ผมกรุ๊ปเลือดเดียวกับลูก ถ่ายไปให้หมดตัวก็ได้ครับ”
“คุณมีโรคประจำตัวอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมแข็งแรงดีครับ”
“เชิญทางนี้ค่ะ”พยาบาลสอบถามไปขณะที่พาอีกฝ่ายให้ตามไปที่ห้องให้เลือด “พักผ่อนมาเยงพอนะคะ ไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์มานะคะ”
“ไม่เลย ผมไม่มีภาวะน่าเป็นห่วงอย่างที่คุณพูดสักอย่าง “คุณพรชัยตอบ รีบติดตามพยาบาลไปถ่ายเลือดเพื่อช่วยชีวิตลูกสาว “คุณเอาเลือดผมไปให้หมดตัวเลย ถ้าช่วยลูกสาวได้”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ เพียงแต่เราต้องสำรองเลือดขณะผ่าตัด เพราะบางรายเสียเลือดมาก และการไหลไม่ยหุดค่ะ”
พยาบาลเปิดประตูห้องผ่าตัด คุณพรชัยเหลือบสายตาไปเห็นร่างของลูกสาว อยู่บนเตียง มีสายวัด บลัดเพรสเซ่อ ให้อ็อกซิเจน และสวมผ่าคลุม รอเช็กอาการ ความพร้อมในการผ่าตัด การรอความพร้อมของคนไข้นี้ คุณพรชัยเข้าใจระบบเป้นอย่างดี เข้าจึงไม่เร่งร้อนว่าหมอหรือคณะแพทย์ไม่ให้การดูแลคนไข้ เพราะไม่ว่าคนไข้จะเป็นใครมาจากไหน มีสภาพใด การเตรียมผ่าตัดจะกระทำไม่ได้ในทันทีที่คนไข้มาถึง เพราะต้องกดูความพร้อมของร่างกาย ของประวัติคนไข้ว่ามีโรคใดมาก่อนหรือเปล่า ซึ่งเรื่องเช่นนี้ญาติคนไข้บางคนไม่เข้าใจ อาจจะวิวาท หรือมีวาทะที่ไม่เหมาะไม่ควรกับผู้รักษาไป ทั้งที่โรงพยาบาลที่ใดก็ปฏิบัติเช่นนี้ เว้นเสียแต่ว่า บางที่ในโรงพยาบาลเอกชน เอาใจด้วยการมาตรวจดูมากกว่ารอ แต่เบื้องหลังการดูแลก็คือการรอความพร้อมนั่นเอง คุณพรชัยเข้าใจ จึงไม่เร่งร้อนเพื่อให้ได้ดังใจตัว เขาปล่อยให้การรักษาเป็นไปตามลำดับ
หากว่าผู้สูญเสียไปแล้วนั้น ร่างของเขาจะถูกนำมาไว้ที่ ห้องดับจิต ห้องที่ญาติคนไข้จะรับร่างกลับไปพร้อมกับใบมรณะบัตรที่ยืนยันว่าคนจากห้องนี้ได้เสียชีวิตแล้วจริง

ในห้องดับจิต บรรยากาศ และอากาศเยียบเย็นจับขั้วหัวใจ
บนเตียงกลางซึ่งมีร่างของเด็กสาว ซึ่งได้รับการตกแต่ง และชำระร่างกาย รอกายเปลี่ยนชุดจากนำมาจากที่บ้าน สายสุดามาถึงแล้ว เธอได้พบภาพธูปหอมยืนจับมือร่างไร้วิญญาณของคนที่มีใบหน้า รูปร่างและลักษณะที่เหมือนกันกับตัวเองทุกอย่าง
ภาพนั้นเหมือนเป็นสิ่งสะท้อนให้สายสุดาไม่อยากยอมรับว่าเป้นความจริงที่นางได้สูญเสียลูกไปแล้ว แต่เพราะธูปหอมร้องไห้อย่างเงียบงัน ไม่ยอมปล่อยน้องแฝด สายสุดาจึงต้องยอมรับว่า นางได้เสียลูกคนหนึ่งไปแล้ว
“ธูป” สายสุดา ดึงร่างที่ยืนใกล้คนที่จากไปเข้ามาสวมกอด้วยความสงสารจับใจ
“แม่จ๋า น้องตายแล้ว ตายแล้วจริงๆ”
คนจากไป นอนนิ่งหากคนที่ยังอยู่น่าสงสารมากกว่ายิ่งนัก สายสุดากอดลูกที่เหลือแนบแน่น ลูกสูงกว่านาง ทำให้อีกฝ่ายต้องค้อมตัวลงมาแนบหน้ากับบ่าของผู้ให้กำเนิด หยดน้ำตารินรดบ่ามารดาจนเปียกชื้น
สายสุดาผละจากลูกสาวที่มีชีวิต หันไปอาลัยอาวรณ์ต่อคนที่นอนหลับนิ่ง
“เทียนของแม่ ทูนหัวของแม่ลุกเถอะลูก ลุกขึ้นมาหาแม่ นะลูกนะ อย่านอนหลับอย่างนี้เลยลูก”
นางก้มหน้าลงไปจูบแก้ม และลูบไล้ดวงหน้าน่ารักของลูกสาวคนเล็ก คนที่นางรู้ว่าเป็นคนช่างหวาดกลัว หวาดระแวง แต่ชีวิตกลับเต็มไปด้วยความหวังเสมอ
เทียนสว่าง คือนามของเธอ เธอมีพี่สาวฝาแฝดที่เข้มแข็ง คิดแล้วนางเหลือบสายตาไปมองเด็กสาวอีกคนซึ่ง กำลังร้องไห้อย่างเงียบงัน ลูกสาวคนโตผู้เข้มแข็ง เป็นผู้นำ และมีการตัดสินใจเด็ดขาด บัดนี้ธูปหอมได้สูญเสียคู่แฝดซึ่งติดกันแจไปแล้ว

ธูปหอมสะอื้นไห้จนเจ็บจุก หากว่าไม่อาจเปล่งเสียออกมาได้ บัดนี้เธอเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่จะอยู่เพื่อเป็นกำลังใจให้กับมารดา
“แม่ขา แม่”
สายสุดาเหลือบมองลูกคนที่เหลือ แล้วเพ้อหา
“เทียนเทียนหรือลูก”
“แม่ขา ธูปจะเป็นเทียนก็ได้ เป็นธูปก็ได้ ธูปอยู่กับแม่นะคะ จะอยู่กับแม่” กล่าวแล้วธูปหอมสวมกอดมารดาแนบแน่น สายสุดา ปล่อยมือจากร่างของผู้ที่จากไป หันไปสวมกอดคนที่ยังอยู่ร้องไห้ไปด้วยกัน
กำลังใจของผู้ที่เข้มแข็งย่อมพยุงคนที่อ่อนแอได้เสมอ!!
ในเวลาต่อมา
นายสอนคนขับรถโดยสารสามีของนางอิ่มมารับศพจากโรงพยาบาล นางหวีอดที่จะเศร้าใจจนน้ำตาร่วงไม่ได้ ร่างเทียนสว่างนั้นได้รับอันตรายจนหมดแต่ใบหน้าไม่มีแม้รอยขีดข่วนใด ๆ ให้เกิดริ้วรอยเลยสักนิด จึงมองเหมือนคนหลับมากกว่าคนตาย
“สาย หนูธูป หักใจเสียเถอะ รถมาแล้วเอาลูกกลับบ้านกัน”
นายสอนและนางอิ่มไม่รังเกียจที่จะนำศพขึ้นรถของตน รู้ดีว่าครอบครัวนี้ไม่ใช่คนร่ำรวยหรือมีกินล้นเหลือใด ๆ เมื่อมีแรงที่จะช่วยกันได้ก็ช่วยกันไปตามแต่ฐานะจะเอื้ออำนวยแก่กันตามประสายาก

ในเวลาเดียวกับที่ร่างไร้วิญญาณของเทียนสว่างออกจากโรงพยาบาล ห้องผ่าตัดทำการผ่าตัดเสร็จสิ้นลงในเวลาเดียวกัน
คุณหมอฤดี เดินยิ้มออกมาจากห้องผ่าตัด แจ้งแก่ญาติผู้ป่วยให้ทราบข่าวดี ซึ่งเวลานั้นคุณพรชัยซึ่งนั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนเพลีย เพราะถ่ายเลือดไปก่อนหน้านี้มากพอดู คุณปริศนา นั่งรอพร้อมสามี และปวีณนั่งไม่ติด คอยแต่จะลุกไปดูเวลาและไฟหน้าห้องตรวจ เมื่อหมอฤดีมาแจ้งข่าว ชายหนุ่มจึงกรากเข้าไปถามทันที
“แหม่มเป้นอย่างไรบ้างครับ เธอปลอดภัยไม่ได้รับอันตรายใดใดเลยใช่มั้ยครับคุณหมอ”
“ปลอดภัยดีแล้วค่ะคุณ”
“ โอ้ ขอบคุณครับที่ช่วยชีวิตลูกสาวผมไว้” คุณพรชัยถึงกับยกมือไหว้แพทย์ผู้ทรงคุณวุฒิอย่างตื้นตันใจ คุณหมอเอ่ยด้วยความชื่นชมน้ำใจของคุณพรชัยเช่นกันว่า
“เลือดของคุณพ่อให้ชีวิตกับเขาอีกครั้ง ลูกสาวจึงปลอดภัยมาได้”
คุณพรชัย ยิ้มทั้งน้ำตาคลอหน่วย คุณปริศนาโอบกอดสามีอย่างตื่นตันใจ เช่นเดียวกับปวีณ
“อีกสักสองวันก็เคลื่อนย้ายจากห้องคนไข้หนักได้แล้ว ติดต่อกับทางโรงพยาบาลนะคะหมอขอตัวก่อน”
คุณหมอฤดีพาร่างท้วมเดินจากไปทำหน้าที่ทางอื่นต่อไป ปล่อยให้ชายหญิงทั้งสามคนอยู่กับความดีใจที่ได้รับทราบข่าวน่ายินดี การฟื้นคืนกลับมาของพันทิวา หญิงสาวผู้เป็นที่รักของพวกเขานั่นเอง!!



นางแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ย. 2555, 20:41:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.ย. 2555, 20:41:03 น.

จำนวนการเข้าชม : 2179





<< อุบัติการณ์   ล่องลอย >>
minafiba 10 ก.ย. 2555, 07:09:23 น.
^_____^


tutas 10 ก.ย. 2555, 09:32:41 น.
ฟื่นขึ้นมาได้ตกใจแน่ๆ เลย


นางแก้ว 10 ก.ย. 2555, 11:12:12 น.
ช่าย เอ๊ะ รู้ได้ไงเนี่ย555 เสต็บนั้นค่ะ แต่ แต่...มีหักมุมเยอะ เพราะว่า อุบอิบ งุบงิบ


คิมหันตุ์ 10 ก.ย. 2555, 12:00:49 น.
เดี๊ยวจะได้ไปอยู่บ้านหลังนั้นแล้วนะ...ฮ่าฮ่า


Zephyr 10 ก.ย. 2555, 17:56:51 น.
ตื่นมาปุ๊บ เอ๊ะ ที่นี่ที่ไหน คุณเป็นใคร แน่ๆ ฮ่าๆๆ
เพราะเป็นเทียนสินะคะ ส่วนแหม่มจริง คงหลุดลอยไปกะสายลมแล้ว
หนูจะได้เข้าบ้านนั้นแล้วหนูเทียน แต่ไปในร่างคนอื่น เฮ้อ เศร้า


เทียนจันทร์ 10 ก.ย. 2555, 18:19:33 น.
หนูเทียนนางเอกอ่ะป่าว...
คนนี้ไงหนูเทียนตัวจริง ฮิ ฮิ


นางแก้ว 10 ก.ย. 2555, 21:29:55 น.
ค่ะหนูเทียนตัวเป็นๆ อย่าเศร้าซี่ ดราม่าปนฮาไม่ออกนะเรื่องนี้ เอ๊ะไงกันนะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account