เจ้าสาวสิบแปด
อุบัติเหตุ ได้เกิดขึ้น จากเจ้าสาวยี่สิบสองมาเป้็นเจ้าสาวสิบแปด ชีวิตได้ถูกสิ่งใดลิขิต
Tags: เพื่อรัก

ตอน: จิตใจ

สายสุดาร้องไห้แทบขาดใจ เมื่อฝาโลงศพถูกเปิดเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อให้ญาติ หรือเพื่อนสนิทได้มองคนที่จากไปแล้ว เทียนสว่างเหมือนคนนอนหลับมากกว่าจะเป็นซากศพไร้วิญญาณ ธูปหอมประคองมารดา หยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม เพื่อนร่วมชั้นเรียนต่างเข้ามารุมล้อมมองเพื่อนผู้จากไป หนึ่งในนั้นคือ ปุณ เด็กหนุ่มขบกรามแน่น กล้ำกลืนความรู้สึกโศกสลดใจให้ฝังแน่นในอก แม้หางตาจะเหลือบสายตามองคนที่เหมือนเงาของร่างในโลงนั้น หากว่าหัวใจของเด็กหนุ่มว่างเปล่า ไร้ความรู้สึกยินดี และส่วนหนึ่งของความเห็นแก่ตัว เขายังอยากให้คนที่ยืนประคองร่างของสายสุดา เป็นเทียนสว่างมากกว่าธูปหอม
หากทุกคนเลือกตามสิ่งที่ตัวเองหวังได้ โลกใบนี้จะสับสนวุ่นวายไม่น้อย เพราะหลายๆคนจะคิดหวังในสิ่งเดียวกัน!!
ที่โรงพยาบาล หลังจากที่เทียนสว่างถูกเรียกชื่ออื่น เธอได้เข้าไปในห้องน้ำ และได้พบเห็นร่างที่เปลี่ยนไปของเธอเด็กสาวหวีดร้องออกมาอย่างขวัญเสีย คุณปริศนายิ่งเสียใจมาก เรียกแพทย์ประจำตัวมาตรวจอาการของพันทิวาตามลำพัง เจ้าของไข้ได้แต่รู้สึกถึงความผิดปกติทางจิตใจของผู้ป่วย เพราะท่านเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ไม่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์ ดังนั้นพันทิวาจึงได้ถูกส่งไปหาจิตเวช ซึ่งพันทิวาที่คนอื่นเห็น ได้พูดซ้ำๆว่าเธอไม่ใช่พันทิวา และเมื่อถามว่าเธอคือใคร เทียนสว่างปิดปากเงียบงัน เธอมีเหตุผลที่ไม่อาจบอกใครได้ เธอไม่อยากให้ใครต้องไปวุ่นวายกับครอบครัวที่สงบสุขของเธอ และอดคิดไม่ได้ ถ้าเธอหายเธอจะหนีไปหาแม่ของเธอ ดังนั้นเธอจึงได้แต่บอกว่าเธอไม่ใช่พันทิวา
เวลานี้เด็กสาวในร่างคนอื่นนั่งกึ่งนอนบนเตียง ขณะที่คุณปริศนาและคุณพรชัยนำอัลบั้มภาพถ่ายของเธอมาให้ดู เทียนสว่างมองดูความร่ำรวยของพันทิวาด้วยความเมินเฉย เธอคิดถึงบ้านหลังเล็กๆ คิดถึงเสียงจักรของแม่ และเสียงหัวเราะของพี่สาว
“หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ใช่ลูกของคุณลุง คุณป้าจริงๆค่ะ”
“ถ้าไม่ใช่แล้วหนูจะเป็นใครไปได้ล่ะแหม่ม”คุณปริศนาถามเจอสะอื้น “ต้องมองกระจกมั้ย ต้องให้ดูเต็มตัวอีกครั้งมั้ย ทำไมล่ะ ทำไมลูกต้องเกลียดพ่อแม่ถึงขนาดนี้”
“หนูไม่ได้โกรธเกลียดใคร แต่หนู หนูไม่ใช่”
“ถ้าไม่ใช่ลูกฉันแล้วเธอเป็นใคร เป็นผีบ้าที่ไหน”คุณปริศนาไม่อาจทนฟังคำปฏิเสธต่อไปได้อีกแล้ว คุณพรชัยรีบกุมบ่าภรรยา รั้งอีกฝ่ายเข้ามากอด ปลอบโยน
“ใจเย็นไว้ อย่าว่าร้ายลุกอย่างนั้นสิคุณ ลูกเรายังสับสน ลูกเราผ่านเรื่องร้ายมา แกคงกลัวมาก กลัวจนไม่อยากเป็นแหม่ม เพราะไม่อยากนึกถึงอุบัติเหตุ”
“หนูขอโทษ หนูไม่ตั้งใจทำร้ายพวกคุณเลยค่ะ หนูเพียงแต่อยากกลับบ้าน”
“ดีเหมือนกันนะ กลับบ้านเรา บางทีแหม่มจะจำอะไรได้มากขึ้น”
เทียนสว่างค่อนข้างตกใจเมื่อได้ยินว่าจะถูกพาไปบ้านอีกหลัง เด็กสาวอยากร้องบอกไม่ไป ไม่ใช่บ้านอื่น แต่เธออยากกลับไปบ้านหลังวัดเท่านั้น หากว่าเมื่อเห็นคุณปริศนาเสียใจมาก เธอจึงได้แต่นิ่งงัน ไม่เอ่ยขัดขืนออกมาอีก
เวลานั้นประตูห้องถูกเคาะ ก่อนจะเปิดออก คนไข้ได้พบสาวสวยรุ่นเดียวกับเจ้าของร่างต่างแต่งกายด้วยชุดแสนสวยทันสมัย เครื่องประดับของแต่ละคนล้วนมากค่า ทุกคนเป็นลูกเศรษฐี มีรอยยิ้มเป็นไมตรี พร้อมกับคำทักทายสนิทสนผู้ใหญ่ทั้งสอง
“ดีใจจังเลยค่ะคุณพ่อคุณแม่ ที่รู้ว่าแหม่มฟื้นแล้ว”
“เอ่อ”คุณปริศนากระอักกระอวนใจ เกรงว่าพันทิวาจะโวยวายจนเพื่อนๆอาจนำไปกล่าวหาในสังคมว่าเป็นประสาท คุณพรชัยบีบไหล่ภรรยาเป็นการให้กำลังใจ และเฝ้ามองคนที่ท่านเข้าใจว่าเป็นลูกสาว
“ตื่นมาแล้วเพื่อนเรา ดูสิ หน้าสวยๆไม่มีรอยช้ำ ซ้ำสมองไม่กระทบกระเทือน อย่างนี้ก็เป็นยายแหม่มจอมซ่าส์ของเราเหมือนเดิมน่ะสิ”
“พวกคุณเป็นใคร”
“อ้าวแล้วกัน”หญิงสาวตัดผมสั้นอุทาน ก่อนจะทำท่าราวกับเข้าใจอาการผิดเพี้ยนของอีกฝ่าย “คงยังเพราะการผ่าตัด ไม่เป็นไร แนะนำตัวอีกรอบ ฉันคือเพื่อนที่เธอชอบแกล้งที่สุดตั้งแต่อนุบาลจนจบมหาวิทยาลัย ชื่อจิ๊จ๊ะ ที่นี้จำได้หรือยัง”
“ส่วนเราสุดสวย เบบี้ไงจ๊ะ”หญิงสาวหน้าเด็กสมชื่อ แนะนำตัว เทียนสว่างหลบตาทุกคน ซึ่งทำให้เพื่อนอีกคนที่กำลังแนะนำตัวหลุดปากออกมาว่า
“อย่าบอกนะว่าประสาทเสื่อม เอ๊ยจำความไม่ได้ นี่ฉันไม่ยอมหรอกนะ จะลืมใครก็ลืมได้ แต่มาลืมยุ๊งยิ๊งนะไม่ได้เด็ดขาด”
เด็กสาวผู้กำลังมีอาการหนัก ต่อสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง รู้สึกบอบช้ำทางจิตใจ ซ้ำซาก เธออยากเสแสร้งแกล้งทำว่ารู้จักคนทั้งหมด หากว่าเธอทำเช่นนั้นไม่ได้ เธอไม่อยากหลอกลวงใคร อยากเป็นเทียนสว่างอย่างที่ตนเองเป็น แต่ใครเล่าจะรับฟัง ในเมื่อเธอมาอยู่ในร่างของพี่สาวคนที่พบ ก่อนประสบอุบัติเหตุ เธอคนนั้นจากไปแล้วเธอรู้ รู้ได้อย่างไรเธอบกตัวเองไม่ได้เพียงแต่รู้ว่า แหม่มคนที่ทุกคนดีใจที่ฟื้นขึ้นมาได้จากโลกใบนี้ กลับไปอยู่บ้านเก่าของเธอแล้ว และเทียนสว่างคนนี้ต้องทำหน้าที่ แต่หน้าที่ ที่ไม่ใช่ของตนเอง
เด็กสาวอยากหนีไปจากห้องนี้มากที่สุด อาการกดดันของเธอทำให้อยากอาเจียน
“แหม่ม เธออาจจะลืมๆไปบ้างแต่เดี๋ยวความเป็นเพื่อนสนิทของเราก็จะรื้อฟื้นให้จำได้เองนั่นล่ะอย่ากังวลนะจ๊ะ”
เวลานั้นห้องถูกเคาะอีก ก่อนที่ร่างสูงของร่างใหญ่ของปวีณ และคุณวีณาจะแทรกเข้ามา ตามด้วยปุณ คุณพรชัยและคุณปริศนาไหว้คุณวีณา ปและรับไหวสองหนุ่มต่างวัย
บรรดาสาวๆมองปวีณแล้วหันไปล้อเลียนคนป่วย
“แน่ะพระเอกตัวจริงมาแล้ว”สาวๆในห้องพากันล้อเลียนคนไข้ ปวีณรี่เข้ามาหาหญิงสาวซึ่งเขาอยากให้เธอตื่นขึ้นมาแทบทุกลมหายใจ
“แหม่ม ตื่นแล้วหรือที่รัก”
“ว้าว ไม่ต้องหวานให้ชาวบ้านอิจฉาก็ได้พี่วีณ”สาวๆเอ่ยปากเป็นเสียงเดียว หากว่าคนไข้จ้องมองคนที่ก้มกายลงไปหาด้วยสายตาตื่นตกใจ
“แหม่ม”ปวีณทอดเสียงหวาน “ดีใจจังเลยที่ฟื้น พี่จะขอคุณอาแต่งงานกับแหม่มเลยนะขอในห้องนี้เลย”
“ว้าย ว้าย เรื่องอะไรพี่วีณมาทำร้ายสาวโสดอย่างพวกเราอย่างนี้นะ”
สาวๆล้อเลียนครึกครื้น หากคนที่ถูกขอแต่งงานกลับนิ่งเหมือนช็อก คุณวีณาเข้าไปหาอีกฝ่าย ยิ้มกว้าง ซึ่งท่านได้เห็นอาการแปลกของว่าที่สะใภ้จึงอดที่จะท้วงเสียไม่ได้
“ท่าทางแหม่มจะยังป่วยอยู่เลยวีณอย่าใจร้อนสิลูก”
“คุณยาย”เสียงปุณเอ่ยเรียก เขาอึดอัด และไม่ชอบบรรยากาศที่ดูเหมือนมีความสุขกันอย่างล้นเหลือในที่นี้ เขาเพิ่งกลับมาจากงานปลงศพของเด็กสาวผู้ที่เขาแอบรัก เขาไม่ต้องการบรรยากาศรื่นเริงเช่นนี้ “ปุณไปรอข้างนอกนะครับ”
“ปุณ” พันทิวาในสายตาคนอื่นอุทานเรียกชื่อเด็กหนุ่มเบาๆ แต่ปวีณก็ได้ยิน ส่วนปุณเดินหันหลังทำท่าจะออกไป เทียนสว่างเรียกหาอีกฝ่ายราวกับเขาเป็นหลักเดียวที่เธอจะยึดเกาะเอาไว้เป็นที่พึ่ง
“ปุณอย่าทิ้งเทียนไป ปุณรอเทียนก่อน”
ปุณสะอึก หันไปทางต้นเสียงเรียก ฝ่ายเทียนสว่างกระวีกระวาดขยับกายจะลงจากเตียง ปวีณรีบประคองร่างคนรัก หากเธอปัดมือเข้าออกโดยแรง ชายหนุ่มเจ็บร้าวใจทั้งดวงอย่างคาดไม่ถึงว่าคนรักจะแสดงความหวาดหวั่นและรังเกียจออกมาเฉกนี้
“ปุณอย่าไปนะ อยู่กับเราก่อน ปุณ”
“พี่แหม่ม เอ่อมีอะไรกับปุณหรือครับ”
“ปุณ”เทียนสว่างเรียกแค่นั้นแล้วร้องไห้โฮ ด้วยรู้สึกว่า เป้นเรื่องยากที่ใครจะเข้าใจ เธออยู่ในร่างของคนอื่น แต่เธอเท่านั้นที่รู้ตัวว่าเป็นใคร
“แหม่ม อย่าร้อง แหม่มมีพี่อยู่ทั้งคน”ปวีณกอดร่างอีกฝ่ายแนบแน่น แหนหวงเมื่อเธอเรียกหาหลานชาย
“ปล่อยนะ ปล่อย อย่าถูกตัวหนู อย่ามาถูกตัวหนู ปุณ ช่วยด้วย ช่วยเราด้วยปุณ”



นางแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.ย. 2555, 11:28:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.ย. 2555, 11:28:50 น.

จำนวนการเข้าชม : 2032





<< คนที่รอ    ต้องมีชีวิตต่อไป >>
tutas 14 ก.ย. 2555, 11:56:13 น.
แงๆๆๆ สงสารหนูเทียนจังค่ะ


คิมหันตุ์ 14 ก.ย. 2555, 12:10:37 น.
เอาแล้วไง...


Amata 14 ก.ย. 2555, 12:52:55 น.
ชอบค่ะ จะรอติดตามค่ะ


minafiba 14 ก.ย. 2555, 20:44:42 น.
^_^


Zephyr 15 ก.ย. 2555, 10:40:10 น.
เฮ้อ เทียนนี่เล่นแสดงโจ่งแจ้งแบบนี้ว่าไมใช่แหม่ม
แต่ใครเล่าจะเชื่อว่าข้างนอกใช่ ข้างในไม่ใช่ อธิบายจนปากฉีกก็ยังไม่มีใครเชื่อล่ะม้าง
มีแต่คนจะหาว่าเธอบ้าน่ะสิ มันต้องยุ่งกว่านี้แน่เลย แสดงแบบเนียนๆไม่กระโตกกระตากจะดีกว่าป่ะ
ยังไงเทียนก็กลับร่างไม่ได้แล้ว และทำท่าจะเป็นสาเหตุศึกของน้าหลานซะด้วย


องุ่น 15 พ.ย. 2555, 23:16:33 น.
น่าอ่านมากเลยเรื่องนี้


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account