หัวใจใกล้เกินเอื้อม by น้ำจันทร์
“เธอคิดว่านอนกับฉันแค่ครั้งเดียว มันจะพอรึเมธาวี คิดผิดกระมัง!...เพราะว่า...อย่างเธอ ต่อให้ นอนแบ ให้ฉันจนวันตายมันก็ไม่พอ!”
ฉาด!!! แก้มซีกขวาชาไปทั้งแถบ เขาหันกลับมาจะเอาเรื่อง แต่เจ้าหล่อนรู้ทางวิ่งไปที่ประตูเสียก่อน
“วาจาของคุณมัน ด้อยพัฒนา เหลือเกิน คุณภัทร ฝรั่งมังค่ามันสอนแต่ความรู้ในตำราหรืออย่างไร มันลืมสอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ ผู้มีใจสูงให้คุณหรือเปล่า จิตใจของคุณมันถึงได้ สกปรก โสมม ต่ำเตี้ย จนเรี่ยดิน” หล่อนวางระเบิดลูกย่อมๆ เอาไว้ภายในห้องก่อนจะก้าวออกมา ลมหายใจเฮือกใหญ่ถูกพ่นออกมาตามด้วยรอยยิ้มสาใจที่ได้เอาคืนแม้จะเล็กน้อย
ธีรภัทรมองประตูบานใหญ่ตาขวางเขาจะทำอย่างไรถึงจะปราบพยศยัยตัวแสบได้สักทีขนาดโดนเขาจัดชุดใหญ่ให้ยังไม่สำนึก‘พรุ่งนี้เธอเสร็จฉันแน่ยัยตัวแสบ’
ฉาด!!! แก้มซีกขวาชาไปทั้งแถบ เขาหันกลับมาจะเอาเรื่อง แต่เจ้าหล่อนรู้ทางวิ่งไปที่ประตูเสียก่อน
“วาจาของคุณมัน ด้อยพัฒนา เหลือเกิน คุณภัทร ฝรั่งมังค่ามันสอนแต่ความรู้ในตำราหรืออย่างไร มันลืมสอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ ผู้มีใจสูงให้คุณหรือเปล่า จิตใจของคุณมันถึงได้ สกปรก โสมม ต่ำเตี้ย จนเรี่ยดิน” หล่อนวางระเบิดลูกย่อมๆ เอาไว้ภายในห้องก่อนจะก้าวออกมา ลมหายใจเฮือกใหญ่ถูกพ่นออกมาตามด้วยรอยยิ้มสาใจที่ได้เอาคืนแม้จะเล็กน้อย
ธีรภัทรมองประตูบานใหญ่ตาขวางเขาจะทำอย่างไรถึงจะปราบพยศยัยตัวแสบได้สักทีขนาดโดนเขาจัดชุดใหญ่ให้ยังไม่สำนึก‘พรุ่งนี้เธอเสร็จฉันแน่ยัยตัวแสบ’
Tags: Touch Publishing (Viva)
ตอน: บทที่ 3 จุมพิตอันเผ็ดร้อนของธีรภัทร Vs. การเอาคืนเล็กๆ ของเมธาวี 60%
ที่โต๊ะอาหาร
เมธาวีกำลังจัดการวางสำรับกับข้าวด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจเต็มวงหน้า เมนูพิเศษของหล่อนสั่งตรงไปยังคุณป้าแข แน่นอนว่ารสชาติย่อมตามใจคนสั่ง ครู่ต่อมา สมาชิกของบ้านก็ทยอยมาจนครบ
“มาแล้วเหรอลูกนั่งตรงนี้ดีกว่ามาๆ” แสงแขเรียกหลานรัก เก้าอี้ของเขาอยู่ตรงข้ามกับเก้าอี้ของยัยหมาบ้าพอดิบพอดี “แล้วนั่นปากไปโดนอะไรมา เมื่อเช้าแม่ยังไม่เห็นนี่นา” ทิพย์อาภาถามอย่างห่วงใยเมื่อแลเห็นมุมปากของบุตรชายมีแผลและเลือดแห้งกรังติดอยู่ แสงแขหันมาดูด้วยความห่วงใยเช่นกัน ธีรภัทรอึกอักเล็กน้อย สายตาคมตวัดไปยังเมธาวี ก่อนจะตอบคำถาม “โดน...มีดโกนบาด ครับ” เขาปดเสียงอ่อย
เมธาวีส่งเสียงหัวเราะคิกคักอย่างเสียมารยาท จนมารดาท้วงติงเมื่อเห็นบุตรสาวจู่ๆ ก็หัวเราะออกมา ทั้งที่เริ่มตักข้าวใส่ปากไปแล้ว “หัวเราะอะไรคะลูก เสียมารยาทจริงเชียว”
“ขอโทษค่ะ...คือ...น้องเล็ก แค่นึกถึงคุณด่างค่ะคุณแม่ เมื่อวานมี หมาจรจัด หลงเข้ามาที่เรือน คุณด่างเลยสวมวิญญาณเจ้าบ้านที่ดี จัดการฟัดซะเละเลยค่ะคิกๆๆ”
“แล้วมันน่าขันตรงไหนคะ ป้าว่าน่าสงสารเจ้าหมาตัวนั้นมากกว่า มันคงจะหิวแล้วแอบเข้ามาทางหลังเรือนแน่ๆ” คนมองโลกในแง่ดีแสดงทัศนะ พลางตักกับข้าวให้หลานชาย
“น่าขำสิคะคุณป้าแข ก็ตัวที่เละ ดันเป็นเจ้าบ้านซะเองนะสิคะ กร่าง ดีนัก ไม่รู้จักเจียมตัว แก่หง่อม ซะขนาดนั้นจะไปสู้เค้าได้ยังไง จริงไหมคะ”
เมธาวีหันมาสบตากับชายหนุ่มอย่างท้าทาย ใบหน้าเขาเรียบสนิทแต่มีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในหน่วยตาคมคู่นั้น สงครามประสาทในครั้งนี้ เมธาวีรู้ดี เธอคือ ผู้ชนะ
“พอแล้วๆ ไร้สาระจริงๆ กินข้าวดีกว่าลูก” คุณหญิงอาสาห้ามทัพเมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจิกกัดกันทางสายตา เมื่อไรลูกหลานบ้านนี้จะรักใคร่ปรองดอง เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาบ้างนะ
“มีแต่ของโปรดของคุณใหญ่ทั้งนั้นเลย คุณหญิงสั่งให้ทำเพื่อคุณใหญ่โดยเฉพาะเลยนะคะ”
แสงแขได้ทียกความดีให้ญาติผู้น้อง นางหวังว่ามันจะช่วยเชื่อมสายใยรักระหว่างแม่ลูกให้แนบแน่นยิ่งขึ้น ธีรภัทรเอ่ยขอบคุณมารดาและป้าแสงแข เมื่อท่านทั้งสองเพียรตักโน่นตักนี่ใส่จานให้เขาไม่หยุด
“น้องเล็ก ตักแกงจืดสาหร่ายให้พี่เขาหน่อยลูก” ทิพย์อาภาบอกคนตัวเล็กที่นั่งใกล้ชามแกงมากที่สุด
“ได้ค่ะ” เธอรับคำ ในที่สุด...โอกาส ทำความดี ให้พ่อแม่ชื่นใจก็มาถึงจนได้
“เอ...น้องเล็กว่าแกงจืดมันธรรมดาเกินไปนะคะคุณแม่ พี่ใหญ่ไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายปีต้องนี่ค่ะ น้ำพริกกะปิ สูตรคุณป้าแข อร่อยที่สุดในโลก น้องเล็กการันตีค่ะ ลองสัก นิด นะคะ”
ธีรภัทรอยากบีบคอขาวๆ ของหล่อนนัก ไอ้ที่คุณเธอว่านิด มันไม่ได้นิดเลย ตอนนี้จานข้าวของเขา เต็มไปด้วยน้ำพริกสีคล้ำจะเขี่ยออกก็ไม่ได้เพราะมารดากับป้าแขมองอยู่ สุดท้ายก็ต้องเลยตามเลย...
ชั่วโมงถัดมา
“ว้าย! คุณภัทรจะทำอะไร” เมธาวีร้องลั่นด้วยความตกใจเมื่อโดนชายหนุ่มฉุดกระชากลากแขนทันทีที่เดินพ้นจากประตูห้องครัว เขาลากหล่อนมาถึงมุมตึกที่ลับตาคน “เมื่อกี้ เธอตั้งใจแกล้งฉันใช่ไหมฮะ!” น้ำเสียงกราดเกรี้ยวกับแรงบีบที่ข้อมือ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน “เปล่า!” เมธาวีปฏิเสธเสียงสูงจนแสบแก้วหู เขาไม่ต้องเดาก็รู้เหมือนกันว่าหล่อน โกหก “ไม่จริง เธอจงใจแกล้งฉัน กล้าตักน้ำพริกนรกนั่นให้ฉันทั้งๆ ที่เธอก็รู้ว่าฉันเจ็บแผล แล้วเรื่องเจ้าหมาด่างบ้าบอนั่นอีก ฉันรู้นะว่าเธอหลอกด่าฉัน”
ธีรภัทรจับร่างบางเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน อาการเจ็บร้าวที่หัวไหล่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ เมธาวีกัดฟันข่มความเจ็บ “ปล่อยนะ! คุณภัทรปล่อยฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้าคุณจะเล่นสงครามประสาทกับฉันเหมือนตอนเด็กๆ ก็ตามใจ ฉันจะเห็นแก่คุณแม่และก็คุณป้า คุณดีมาฉันดีตอบ ถ้าคุณร้ายมารับรองว่าฉันร้ายยิ่งกว่า!” นัยน์ตาหวานปนโศกของเมธาวีทอประกายวับวาว จ้องนัยน์ตาสีนิลไม่สะทกสะท้าน
“ปล่อย-ฉัน” เธอเน้นทีละคำข่มใจให้เย็นเป็นน้ำแข็งขั้วโลก ทั้งๆ ที่ตอนนี้มันเดือดเกินร้อยองศา
“ฝันไปเถอะ!” เขายืนยัน ผลัก!!! “โอ๊ย!” ธีรภัทรร้องโอดโอยเจ็บจุกที่กล่องดวงใจ หล่อนเตะเข้าเป้าพอดิบพอดี น่าโมโหนัก เมธาวียิ้มเย้ยคนที่ตัวงอเป็นกุ้งต้มบนพื้นหญ้า ยกนี้เธอชนะ ชนะน็อก เสียด้วย
เมธาวีกำลังจัดการวางสำรับกับข้าวด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจเต็มวงหน้า เมนูพิเศษของหล่อนสั่งตรงไปยังคุณป้าแข แน่นอนว่ารสชาติย่อมตามใจคนสั่ง ครู่ต่อมา สมาชิกของบ้านก็ทยอยมาจนครบ
“มาแล้วเหรอลูกนั่งตรงนี้ดีกว่ามาๆ” แสงแขเรียกหลานรัก เก้าอี้ของเขาอยู่ตรงข้ามกับเก้าอี้ของยัยหมาบ้าพอดิบพอดี “แล้วนั่นปากไปโดนอะไรมา เมื่อเช้าแม่ยังไม่เห็นนี่นา” ทิพย์อาภาถามอย่างห่วงใยเมื่อแลเห็นมุมปากของบุตรชายมีแผลและเลือดแห้งกรังติดอยู่ แสงแขหันมาดูด้วยความห่วงใยเช่นกัน ธีรภัทรอึกอักเล็กน้อย สายตาคมตวัดไปยังเมธาวี ก่อนจะตอบคำถาม “โดน...มีดโกนบาด ครับ” เขาปดเสียงอ่อย
เมธาวีส่งเสียงหัวเราะคิกคักอย่างเสียมารยาท จนมารดาท้วงติงเมื่อเห็นบุตรสาวจู่ๆ ก็หัวเราะออกมา ทั้งที่เริ่มตักข้าวใส่ปากไปแล้ว “หัวเราะอะไรคะลูก เสียมารยาทจริงเชียว”
“ขอโทษค่ะ...คือ...น้องเล็ก แค่นึกถึงคุณด่างค่ะคุณแม่ เมื่อวานมี หมาจรจัด หลงเข้ามาที่เรือน คุณด่างเลยสวมวิญญาณเจ้าบ้านที่ดี จัดการฟัดซะเละเลยค่ะคิกๆๆ”
“แล้วมันน่าขันตรงไหนคะ ป้าว่าน่าสงสารเจ้าหมาตัวนั้นมากกว่า มันคงจะหิวแล้วแอบเข้ามาทางหลังเรือนแน่ๆ” คนมองโลกในแง่ดีแสดงทัศนะ พลางตักกับข้าวให้หลานชาย
“น่าขำสิคะคุณป้าแข ก็ตัวที่เละ ดันเป็นเจ้าบ้านซะเองนะสิคะ กร่าง ดีนัก ไม่รู้จักเจียมตัว แก่หง่อม ซะขนาดนั้นจะไปสู้เค้าได้ยังไง จริงไหมคะ”
เมธาวีหันมาสบตากับชายหนุ่มอย่างท้าทาย ใบหน้าเขาเรียบสนิทแต่มีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในหน่วยตาคมคู่นั้น สงครามประสาทในครั้งนี้ เมธาวีรู้ดี เธอคือ ผู้ชนะ
“พอแล้วๆ ไร้สาระจริงๆ กินข้าวดีกว่าลูก” คุณหญิงอาสาห้ามทัพเมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจิกกัดกันทางสายตา เมื่อไรลูกหลานบ้านนี้จะรักใคร่ปรองดอง เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาบ้างนะ
“มีแต่ของโปรดของคุณใหญ่ทั้งนั้นเลย คุณหญิงสั่งให้ทำเพื่อคุณใหญ่โดยเฉพาะเลยนะคะ”
แสงแขได้ทียกความดีให้ญาติผู้น้อง นางหวังว่ามันจะช่วยเชื่อมสายใยรักระหว่างแม่ลูกให้แนบแน่นยิ่งขึ้น ธีรภัทรเอ่ยขอบคุณมารดาและป้าแสงแข เมื่อท่านทั้งสองเพียรตักโน่นตักนี่ใส่จานให้เขาไม่หยุด
“น้องเล็ก ตักแกงจืดสาหร่ายให้พี่เขาหน่อยลูก” ทิพย์อาภาบอกคนตัวเล็กที่นั่งใกล้ชามแกงมากที่สุด
“ได้ค่ะ” เธอรับคำ ในที่สุด...โอกาส ทำความดี ให้พ่อแม่ชื่นใจก็มาถึงจนได้
“เอ...น้องเล็กว่าแกงจืดมันธรรมดาเกินไปนะคะคุณแม่ พี่ใหญ่ไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายปีต้องนี่ค่ะ น้ำพริกกะปิ สูตรคุณป้าแข อร่อยที่สุดในโลก น้องเล็กการันตีค่ะ ลองสัก นิด นะคะ”
ธีรภัทรอยากบีบคอขาวๆ ของหล่อนนัก ไอ้ที่คุณเธอว่านิด มันไม่ได้นิดเลย ตอนนี้จานข้าวของเขา เต็มไปด้วยน้ำพริกสีคล้ำจะเขี่ยออกก็ไม่ได้เพราะมารดากับป้าแขมองอยู่ สุดท้ายก็ต้องเลยตามเลย...
ชั่วโมงถัดมา
“ว้าย! คุณภัทรจะทำอะไร” เมธาวีร้องลั่นด้วยความตกใจเมื่อโดนชายหนุ่มฉุดกระชากลากแขนทันทีที่เดินพ้นจากประตูห้องครัว เขาลากหล่อนมาถึงมุมตึกที่ลับตาคน “เมื่อกี้ เธอตั้งใจแกล้งฉันใช่ไหมฮะ!” น้ำเสียงกราดเกรี้ยวกับแรงบีบที่ข้อมือ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน “เปล่า!” เมธาวีปฏิเสธเสียงสูงจนแสบแก้วหู เขาไม่ต้องเดาก็รู้เหมือนกันว่าหล่อน โกหก “ไม่จริง เธอจงใจแกล้งฉัน กล้าตักน้ำพริกนรกนั่นให้ฉันทั้งๆ ที่เธอก็รู้ว่าฉันเจ็บแผล แล้วเรื่องเจ้าหมาด่างบ้าบอนั่นอีก ฉันรู้นะว่าเธอหลอกด่าฉัน”
ธีรภัทรจับร่างบางเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน อาการเจ็บร้าวที่หัวไหล่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ เมธาวีกัดฟันข่มความเจ็บ “ปล่อยนะ! คุณภัทรปล่อยฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้าคุณจะเล่นสงครามประสาทกับฉันเหมือนตอนเด็กๆ ก็ตามใจ ฉันจะเห็นแก่คุณแม่และก็คุณป้า คุณดีมาฉันดีตอบ ถ้าคุณร้ายมารับรองว่าฉันร้ายยิ่งกว่า!” นัยน์ตาหวานปนโศกของเมธาวีทอประกายวับวาว จ้องนัยน์ตาสีนิลไม่สะทกสะท้าน
“ปล่อย-ฉัน” เธอเน้นทีละคำข่มใจให้เย็นเป็นน้ำแข็งขั้วโลก ทั้งๆ ที่ตอนนี้มันเดือดเกินร้อยองศา
“ฝันไปเถอะ!” เขายืนยัน ผลัก!!! “โอ๊ย!” ธีรภัทรร้องโอดโอยเจ็บจุกที่กล่องดวงใจ หล่อนเตะเข้าเป้าพอดิบพอดี น่าโมโหนัก เมธาวียิ้มเย้ยคนที่ตัวงอเป็นกุ้งต้มบนพื้นหญ้า ยกนี้เธอชนะ ชนะน็อก เสียด้วย
Lilly เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ต.ค. 2555, 01:19:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ต.ค. 2555, 01:19:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 1865
| << บทที่ 3 จุมพิตอันเผ็ดร้อนของธีรภัทร Vs. การเอาคืนเล็กๆ ของเมธาวี 40% | บทที่ 3 จุมพิตอันเผ็ดร้อนของธีรภัทร Vs. การเอาคืนเล็กๆ ของเมธาวี 80% >> |
Lilly 2 ต.ค. 2555, 02:08:13 น.
วางแผงวันที่ 9-10-55
วางแผงวันที่ 9-10-55
nutcha 2 ต.ค. 2555, 11:13:31 น.
รับทราบค่ะ แล้วจะรีบไปสอย น้องเล็กสู้ ๆ ให้รู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ 55555
รับทราบค่ะ แล้วจะรีบไปสอย น้องเล็กสู้ ๆ ให้รู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ 55555