บุหงาซ่อนกลิ่น (ช่องสามซื้อลิขสิทธิ์แล้ว)
ด้วยความรู้สึกผิด เขาจึงติดตามชดใช้
จนกลับกลาย...มาเป็นความรัก
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
สิมิลัน มายาวี เจ้าของฉายาสาวฮอตทะเลร้อนไม่เข้าใจเล้ย! ว่าทำไมในละครถึงชอบให้พระเอกข่มขืนนางเอก แล้วตอนท้ายนางเอกก็ดันไปหลงรักผู้ชายเฮงซวยจำพวกนั้นเสียด้วย
เพราะวันที่ฝันร้ายเกิดขึ้นกับเธอ หญิงสาวเกลียดปัณณ์ รัชนาถ จนแทบไม่อยากเห็นหน้า ถ้าฆ่าเขาให้ตายคามือได้โดยไม่ติดคุก เธอก็คงทำไปแล้วแน่ๆ
แต่แล้วเมื่อข่าวหลุดลอดออกไป แทนที่ผู้คนจะเห็นใจว่าเธอถูกกระทำ กลับหาว่าเธอจงใจยั่วซูเปอร์สตาร์หมายเลขหนึ่งของวงการ ทั้งยังวางแผนแบล็คเมล์กะจับเขาให้อยู่มือเสียอีก
โอ๊ย! โลกนี้มันเป็นอะไรกันไปหมดแล้วนี่!
ครั้นจะลุกขึ้นมาทวงศักดิ์ศรี ใครล่ะจะเชื่อ ในเมื่อเธอเป็นแค่ตัวอิจฉาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่นางเอกที่จะเรียกร้องความเห็นใจจากใครได้เลย
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
“ค่าตัวแพงไม่เบานะ” เสียงห้าวที่ดังมาจากด้านหลังหยุดย่างก้าวของเธอได้ชะงัดนัก
หญิงสาวตัวชาวาบ หันขวับมาตวัดมองเจ้าของเสียงทันควัน ปัณณ์ในเครื่องแต่งกายชุดใหม่เดินลงบันไดโค้งมายืนอยู่ตรงหน้า
“ถึงฉันจะถ่ายแบบชุดว่ายน้ำมันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันขายตัว”
“แต่งตัวยิ่งกว่าผู้หญิงกลางเมือง ยังจะปฏิเสธอีก เธอนี่โชคดีเหลือเกินนะ ยายเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คืนเดียวเรียกได้ตั้งยี่สิบล้าน!”
ดวงตาสิมิลันวาวจ้าราวแม่เสือ กระนั้นกลับมีหยาดน้ำวาวๆ คลอเต็มหน่วย หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น รวบรวมทุกกำลังใจที่เหลืออยู่น้อยนิด ย้ำกับตัวเองว่าให้เข้มแข็งเข้าไว้ หากจะตายก็ขอไปตายที่อื่น อย่าให้ผู้ชายคนนี้เห็นความอ่อนแอของเธอเด็ดขาด อย่าให้เขาหัวเราะเยาะ เย้ยหยันเธอได้อีก
หญิงสาวเชิดหน้า แต้มยิ้มเหยียด “ก็คงไม่โชคดีเหมือนไอ้เฒ่าตัณหากลับอย่างคุณหรอก แก่ขนาดนี้แล้วยังอุตส่าห์ได้เคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างฉันน่ะ”
จนกลับกลาย...มาเป็นความรัก
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
สิมิลัน มายาวี เจ้าของฉายาสาวฮอตทะเลร้อนไม่เข้าใจเล้ย! ว่าทำไมในละครถึงชอบให้พระเอกข่มขืนนางเอก แล้วตอนท้ายนางเอกก็ดันไปหลงรักผู้ชายเฮงซวยจำพวกนั้นเสียด้วย
เพราะวันที่ฝันร้ายเกิดขึ้นกับเธอ หญิงสาวเกลียดปัณณ์ รัชนาถ จนแทบไม่อยากเห็นหน้า ถ้าฆ่าเขาให้ตายคามือได้โดยไม่ติดคุก เธอก็คงทำไปแล้วแน่ๆ
แต่แล้วเมื่อข่าวหลุดลอดออกไป แทนที่ผู้คนจะเห็นใจว่าเธอถูกกระทำ กลับหาว่าเธอจงใจยั่วซูเปอร์สตาร์หมายเลขหนึ่งของวงการ ทั้งยังวางแผนแบล็คเมล์กะจับเขาให้อยู่มือเสียอีก
โอ๊ย! โลกนี้มันเป็นอะไรกันไปหมดแล้วนี่!
ครั้นจะลุกขึ้นมาทวงศักดิ์ศรี ใครล่ะจะเชื่อ ในเมื่อเธอเป็นแค่ตัวอิจฉาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่นางเอกที่จะเรียกร้องความเห็นใจจากใครได้เลย
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
“ค่าตัวแพงไม่เบานะ” เสียงห้าวที่ดังมาจากด้านหลังหยุดย่างก้าวของเธอได้ชะงัดนัก
หญิงสาวตัวชาวาบ หันขวับมาตวัดมองเจ้าของเสียงทันควัน ปัณณ์ในเครื่องแต่งกายชุดใหม่เดินลงบันไดโค้งมายืนอยู่ตรงหน้า
“ถึงฉันจะถ่ายแบบชุดว่ายน้ำมันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันขายตัว”
“แต่งตัวยิ่งกว่าผู้หญิงกลางเมือง ยังจะปฏิเสธอีก เธอนี่โชคดีเหลือเกินนะ ยายเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คืนเดียวเรียกได้ตั้งยี่สิบล้าน!”
ดวงตาสิมิลันวาวจ้าราวแม่เสือ กระนั้นกลับมีหยาดน้ำวาวๆ คลอเต็มหน่วย หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น รวบรวมทุกกำลังใจที่เหลืออยู่น้อยนิด ย้ำกับตัวเองว่าให้เข้มแข็งเข้าไว้ หากจะตายก็ขอไปตายที่อื่น อย่าให้ผู้ชายคนนี้เห็นความอ่อนแอของเธอเด็ดขาด อย่าให้เขาหัวเราะเยาะ เย้ยหยันเธอได้อีก
หญิงสาวเชิดหน้า แต้มยิ้มเหยียด “ก็คงไม่โชคดีเหมือนไอ้เฒ่าตัณหากลับอย่างคุณหรอก แก่ขนาดนี้แล้วยังอุตส่าห์ได้เคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างฉันน่ะ”
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ ๒๑
ปราชญ์ถือถุงกระดาษใบใหญ่ใส่กล่องขนมจากร้านเบเกอรี่เจ้าดังในห้างหรูไว้ ขณะเคาะประตูห้องทำงานของท่านรัฐมนตรี
“ปราชญ์ครับ” เขาแจ้งชื่อแล้วคอยจนได้ยินเสียงอนุญาตจึงผลักประตูเข้าไป
“ท่านเรียกหาผม”
“ใช่...เอกสารที่คุณส่งเข้ามานี่ ผมอ่านแล้วไม่เข้าใจ ช่วยอธิบายให้ละเอียดที”
“ครับ” ปราชญ์วางถุงในมือไว้บนโต๊ะ “นี่พี่ปริมฝากขนมมาให้คุณผกามาศกับท่านน่ะครับ”
รัฐมนตรีหนุ่มใหญ่ขมวดคิ้วนิดๆ ขณะมองของบนโต๊ะ “ฝากให้ภรรยาผมอีกแล้วหรือ”
“ครับ” ปราชญ์ตอบแล้วไม่สนใจมองปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แต่ถามต่อ “ตรงไหนหรือครับที่ท่านต้องการให้ผมรายงานเพิ่มเติม”
วินัยจ้องเขาเขม็ง จู่ๆ ก็ถามในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่คุยกันอยู่ “แฟนน้องชายคุณ ผมเคยเห็นเป็นข่าวกับคุณอยู่พักหนึ่งไม่ใช่หรือ”
“ข่าวที่เห็นไม่ตรงกับความเป็นจริงครับ เพราะผมแค่ทำงานเรื่องโครงการรณรงค์คนไทยรักษ์สุขภาพร่วมกับเธอเท่านั้นเอง”
“ถ้าเป็นอย่างที่คุณว่าจริงๆ ก็ดี คุณคงรู้อยู่แล้วนะว่างานการเมืองมันอ่อนไหว การเป็นข่าวอื้อฉาวพวกนี้มีแต่เสียกับเสียทั้งนั้น”
“ผมมีแฟนอยู่แล้วครับ คุณหมออรอุมาที่เป็นที่ปรึกษาโครงการคนไทยรักษ์สุขภาพนั่นไงครับ”
“เอ๊ะ! หมออรเขาแต่งงานแล้วไม่ใช่หรือ”
“เธอหย่ากับสามีไปเกือบสี่ปีแล้วครับ”
วินัยยิ้มแปลกๆ ”ดูเหมือนจะเป็น...ความชอบส่วนตัวของคุณสินะ”
คนฟังผิดหู หน้าตึง “ท่านหมายความว่ายังไงครับ”
“ก็...คนมีเจ้าของไง รู้สึกว่าคุณจะชอบมากเป็นพิเศษ ทั้งแฟนน้องชาย แฟนคุณเอง อาจจะรวมถึง...” เขาละท้ายประโยคไว้ดื้อๆ
“รวมถึงใครหรือครับ” ปราชญ์ข้องใจ
วินัยหัวเราะหึๆ หยิบถุงขนมไปวางไว้ที่ชั้นด้านหลัง แล้วเลื่อนแฟ้มที่กางอยู่ตรงหน้าหมุนมาให้เลขาฯดูแทน “ที่ผมอยากให้คุณอธิบายเพิ่มคือตรงนี้ รายละเอียดจากกรมอนามัยวิเคราะห์เป็นเปอร์เซ็นต์แล้ว แต่ผมไม่เข้าใจว่าส่วนที่วิเคราะห์ตัวเลขมันออกมาอย่างนี้ได้ยังไง”
ปราชญ์มองตามมือที่ชี้แท่งกราฟ และตั้งใจฟังคำถามของเจ้านายอย่างละเอียด กระนั้นสมองกลับพิจารณาถ้อยคำของวินัยอย่างครุ่นคิด
เขารู้สึกได้ว่ารัฐมนตรีหนุ่มใหญ่มีบางอย่างอยู่ในคำพูดแฝงเลศนัยนั้น ทว่าคิดอย่างไรก็นึกไม่ออกเสียที ว่าสิ่งที่กำลังจับต้องไขว่คว้าคืออะไรกันแน่
งามตากดปุ่มตัดสายการติดต่อแล้วหันมาทางนักแสดงสาวในความดูแลที่เพิ่งถ่ายแบบเสร็จและผลัดเสื้อผ้ามานั่งข้างๆ กัน สีหน้าแต้มด้วยรอยยิ้มกว้างบอกความปีติชัดเจน
“นี่เป็นงานที่ห้าในรอบสองวันที่เราต้องปฏิเสธไปเพราะคิวเธอเต็มเอี๊ยดไปถึงเดือนหน้าโน้นแน่ะ การเป็นแฟนปัณณ์ รัชนาถ นี่ดี๊ดีนะ ทำให้จากที่เธอน่ะคิวทองอยู่แล้ว กลายเป็นดาราคิวแพลทินัมฝังเพชรไปเลยนะรู้ตัวไหมตอง”
คนฟังทำหน้าเหม็นเบื่อ “หนูไม่เห็นจะปลื้มเลย มันเหมือนเราต้องไปเกาะคนอื่นทำมาหากินอย่างนั้นแหละ”
“หมั่นไส้ ทำเป็นมาพูดจารังเกียจ ตอนนี้คงมีผู้หญิงสักครึ่งประเทศได้มั้งที่อยากเป็นเธอน่ะ”
สิมิลันถอนใจ “พี่งามก็รู้ว่าความจริงเรื่องมันเป็นมายังไง ถ้าเป็นพี่ต้องมาเจอเรื่องแบบที่หนูเจอเนี่ย ถามหน่อยเถอะว่าพี่เอาเหรอ”
งามตาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะคว้าตัวเด็กสาวเข้ามากอด
“ตองเอ๊ย คนเราเลือกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่เลือกจำได้นะว่าอยากจะอยู่แบบไหนให้มีความสุขน่ะ ถ้าตัดเรื่องเข้าใจผิดคืนนั้นออกเสีย บางทีเธออาจจะพบว่าปัณณ์เป็นผู้ชายที่น่ารัก แล้วก็พึ่งพาได้ก็ได้นะ ดูสิ...นับตั้งแต่เธอออกจากโรงพยาบาลอะไรๆ ในชีวิตเราสองคนง่ายขึ้นตั้งเยอะ ปัณณ์ไปรับส่งเธอแทบทุกวัน หรือถ้ามาไม่ได้เขาก็ส่งรถไปให้เธอใช้สบายจะตาย”
“ตองรู้สึกเหมือนติดคุกมากกว่า อยากไปไหนมาไหนก็ถูกจำกัดอิสระ ทำยังกับตองเป็นนักโทษของเขาอย่างนั้นแหละ”
“เธอนี่น้า มองโลกในแง่ร้าย ลองคิดอีกมุมสิว่าเขาเป็นห่วง นึกอย่างนี้แล้วจะรู้สึกดีขึ้นอีกเยอะเชียว”
“คนอย่างนั้นน่ะหรือจะห่วงใครเป็น เอาแต่ใจตัวเองสิไม่ว่า หนูว่าเขาคงกลัวใครต่อใครจะประณามลับหลังจนเสียภาพลักษณ์สุภาพบุรุษแสนดีมากกว่า”
“ตองจะคิดยังไงก็ตามใจนะ แต่...” งามตากลอกตาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจบอก “พี่ได้ยินมา ไม่รู้ว่าจริงเท็จแค่ไหนนะ แต่เขาลือกันว่าปัณณ์น่ะ สั่งผ่านผู้จัดการส่วนตัวเอาไว้ ว่าถ้าใครจะติดต่อเขาไปร่วมงานด้วย เขายินดีรับงานด้วยค่าตัวที่ต่ำลงแต่มีข้อแม้ว่าผู้จ้างจะต้องเชิญเธอด้วย”
“หา!” สิมิลันเสียงสูง “เขาทำแบบนั้นทำไม”
“ก็...คงอยากจะออกงานร่วมกับแฟนมั้ง หรือที่สมัยนี้ใครๆ เขาเรียกกันว่าขายเป็นแพ็กคู่ยังไงล่ะ”
“แปลว่า...งานที่เราได้ๆ อยู่ในช่วงนี้ เป็นเพราะตองอาศัยใบบุญของเขาอยู่งั้นเหรอ”
“ตอง มองเขาในแง่ดีบ้างก็ได้นะ”
“พี่งาม หนูไม่ปลื้มหรอกนะที่เขาทำแบบนี้ พี่งามคิดบ้างไหมว่าถ้าวันไหนเกิดเขาเบื่อบทพระเอกแสนดีที่กำลังเล่นอยู่ขึ้นมา เขาก็คงลอยคอปล่อยให้ตองเป็นหมาหัวเน่า ถูกคนอีกค่อนวงการเกลียดขี้หน้า แล้วก็ไม่มีงานตกมาถึงเราเลย หนูไม่อยากได้แบบนั้นหรอกนะ” สิมิลันคิดเผื่อการณ์ไกล เพราะรู้ตัวดีว่ายิ่งเธอได้รับอภิสิทธิ์มากขึ้นในฐานะคู่ควงของปัณณ์ รัชนาถ เท่าไร ก็ยิ่งมีความเป็นไปได้สูงขึ้นเท่านั้นที่เธอจะไปสร้างความไม่พอใจให้คนรอบข้างเข้าโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“คิดมากไปได้น่าตอง พี่ว่าปัณณ์เขาไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก”
“นอกจากเห็นเขาเล่นละครแล้ว เราแทบไม่รู้จักเขาเลยนะพี่งาม ตองไม่ใช่คนเพ้อฝันที่พร้อมจะเชื่อว่าซินเดอเรลล่ามีจริงบนโลกใบนี้หรอก พี่ดูเจ้าหญิงไดอาน่า เจ้าหญิงเกรซแห่งโมนาโค หรือแม้แต่มาริลีน มอนโรสิ ตอนนั้นคนทั้งโลกก็ว่าเธอเป็นซินเดอเรลล่า แล้วดูตอนจบของแต่ละคนสิ...ไม่สวยเลย ตองไม่เชื่อหรอกว่าตัวเองจะโชคดีแบบนั้นน่ะ อย่างดีเขาก็แค่พยายามจะเอาชนะหนู เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเมินใส่เขาอย่างนี้เท่านั้นเอง” สิมิลันอธิบายจากความรู้สึกแท้จริง
“ถ้าเธอคิดว่าเขาแค่อยากเอาชนะ งั้นก็ยอมให้เขาชนะให้มันจบๆ ไปเลยสิ แล้วเรามาดูกันว่าเขาจะยังคงยืนยันที่จะอยู่ข้างเธออย่างนี้หรือเปล่า”
“ทำแบบนั้นแล้วจะได้อะไรล่ะคะ”
“ก็...ถ้าเขาคิดอะไรชั่วๆ แบบนั้น พอเอาชนะเธอได้ เขาก็จะได้รีบๆ ทิ้งเธอไปได้ทันเวลา ก่อนที่เธอจะหลงรักเขาเข้าจริงๆ ยังไงล่ะ ขืนเธอปล่อยให้เขาทำดี เอาอกเอาใจเธอแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เธออาจจะเผลอใจไปรักเขาเข้าก็ได้ ถึงตอนนั้นมันคงจะเจ็บปวดน่าดูเลยนะ”
สิมิลันเบ้หน้า “พี่งามเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ถึงได้แนะนำให้ตองทำแบบนี้”
“ไม่เลย พี่รักเรานะ ถึงได้เสนอว่า...ถ้าเธอคิดว่าไม่ช้าก็เร็วมันก็จะต้องจบลง งั้นก็รีบๆ ให้มันจบไวๆ ก่อนที่จะมีใครต้องเสียใจจริงๆ ไม่ดีกว่าเหรอ”
คนฟังมีสีหน้าครุ่นคิด “ความจริง...พี่งามก็พูดมีเหตุผลนะ”
“ลองดูสักตั้งสิตอง คนเราจะถูกล็อตเตอรี่ได้ มันต้องเริ่มจากการเสี่ยงซื้อสลากสักใบก่อนทั้งนั้นแหละ ความรักก็เหมือนกัน เธอจะไม่มีโอกาสได้รู้จักไม่ว่าจะความสุขหรือว่าความทุกข์เลยสักนิด ถ้าไม่เริ่มต้นเปิดใจให้อีกฝ่ายก่อนน่ะ คิดดีๆ นะตอง ผู้หญิงเราน่ะพลาดพลั้งให้ใครไป มันก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ ถ้าเราจะเป็นของคนๆ นั้นแค่คนเดียว เธอเอง ถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรให้เสียแล้วนี่”
“พี่งามคงไม่ได้หมายถึงจะให้ตอง...”
“เด็กบ้า! ฉันไม่ได้คิดจะให้เธอไปอะไรๆ กับเขาอีกย่ะ พี่หมายถึงว่าเปิดโอกาสให้เขา ทำความรู้จักกับนิสัย ตัวตนของเขาในด้านต่างๆ ไม่แน่นะ...ถ้าตัดเรื่องที่เธอสองคนต่างก็พยายามเอาชนะซึ่งกันและกัน ผลัดกันแขวะ ผลัดกันประชดเพื่อความสะใจออกไปแล้ว เธออาจจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดก็ได้”
สิมิลันนึกภาพตัวเองกับพระเอกซูเปอร์สตาร์ที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันแล้ว คิดยังไงก็เชื่อไม่ลงจริงๆ ว่าจะมีอะไรที่ใกล้เคียงกับคำว่าคู่ที่เหมาะสมไปได้
แม้ปัณณ์จะพยายามทำดีกับเธอในหลายๆ เรื่อง แต่สิมิลันก็รู้ว่าเขาทำไปเพื่อชดเชยความรู้สึกผิด และเพราะเข้าใจว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาอยู่เท่านั้นเอง
ทว่าเพราะไม่ต้องการแย้งความปรารถนาดีของงามตา หญิงสาวจึงเพียงยักไหล่ รับคำแค่พอผ่านๆ
“หนูจะลองเอาไปคิดดูก็แล้วกันค่ะ”
“พี่ปริม คนเป็นแฟนกันเขาต้องทำยังไงบ้างหรือ” ปัณณ์ถามลอยๆ วางท่าเหมือนไม่สนใจนัก แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่าตั้งใจฟังคำตอบด้วยใจจดจ่อ
“ถามทำไม”
“ก็...ถามดูเฉยๆ” คนกลัวเสียฟอร์มตอบกำปั้นทุบดิน
“หรือว่าอยากรู้เพราะจะพาแฟนไปออกเดทกันบ้าง”
“ผมถาม พี่ก็ตอบๆ มาเถอะน่า” เสียงไม่ยักหงุดหงิดเหมือนถ้อยคำ
“ก็ไปดูหนัง ฟังเพลง กินข้าวมั้ง แต่เธอมีแฟนเด็กนี่นะ เขาอาจจะชอบไปกินไอศกรีม กินเค้ก ไปช็อปปิ้ง เล่นไอซ์สเก็ต โยนโบว์ลิ่งด้วย แล้วก็น่าจะอยากได้ของขวัญตามเทศกาลต่างๆ บ้าง”
ปัณณ์หน้ายุ่ง ตลอดชีวิตเสเพลที่ผ่านมา เขาไม่เคยคบหากับใครจริงจังเลยสักครั้ง ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามา ล้วนแล้วแต่ผ่านออกไปในชั่วข้ามคืนทั้งสิ้น จะมีก็แต่วนิตา...ที่เขาเรียกหาบ่อยครั้งกว่าคนอื่น แต่ส่วนใหญ่ความสัมพันธ์นั้นก็มุ่งเน้นไปที่การเติมเต็มความสุขทางกายให้กันและกันเท่านั้น เขาไม่เคยต้องพยายามทำอะไรให้วนิตารักเขา เท่าๆ กับที่ฝ่ายนั้นเองก็ไม่เคยต้องการให้เขารักเธอตอบแทนด้วยเช่นกัน
ทว่า...ครั้งนี้โจทย์เปลี่ยนไป ความต้องการไม่เหมือนเดิม และจุดหมายที่เขาวาดหวังก็เป็นสิ่งที่ปัณณ์ ไม่เคยอยากได้มากเท่านี้มาก่อนเลย
แน่ละ...เขาอยากให้สิมิลันรักเขา...เหมือนอย่างที่เขาชอบเธอ
เพราะฉะนั้นอะไรที่พอจะทำคะแนนให้เขาดูดีขึ้นบ้างในสายตาของเด็กสาว เขาก็พร้อมจะทำแล้วทั้งนั้น
“วันนี้หนูมีคิวถ่ายกี่ฉากจ๊ะ” คนถามทำเสียงอ่อน สีหน้ามีเลศนัยพิกล
“ถามทำไม”
“จะชวนไป...เอ้อ...” ปัณณ์เกาหัว หน้ายุ่ง “คือ...ไปหาอะไรกินด้วยกันน่ะ”
“ไม่ไป”
“อะไรกัน หนูยังไม่รู้เลยนะว่าพี่จะชวนไปไหน”
“ก็นั่นแหละ ชวนไปไหนก็ไม่อยากไปทั้งนั้น”
“เราเป็นแฟนกันนะ ก็ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างสิ ไม่งั้นพวกนักข่าวคงสงสัยแย่”
“ต้องให้ย้ำอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” สิมิลันชักสีหน้า
“แต่พี่อยากเป็นอะไรกับหนูนี่นา” ปัณณ์ดื้อตาใส ทำท่าครุ่นคิด “ตองไม่บอกว่าถ่ายกี่ฉาก งั้นพี่ไปถามผู้ช่วยผู้กำกับเองก็ได้ ถ้าพี่หนุ่มหรือใครสงสัยว่าทำไมพี่ไม่ถามหนูเอง พี่จะบอกว่าตองงอนพี่ ถูกคนในกองแซวไม่รู้ด้วย” ปัณณ์ผุดลุกขึ้นทันควัน มุ่งหน้าไปยังประตูเต๊นท์อย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยว!” สิมิลันอยากจะทึ้งผมตัวเองนัก เพราะไม่ว่าจะดำเนินกลยุทธ์ตอบโต้อย่างไร ก็ดูเหมือนเธอจะแพ้อยู่ร่ำไปทุกที เธอเคยลองแล้ว...แข็งข้อกับเขากลางกองถ่าย ผลก็คือปัณณ์ใช้เสน่ห์ของตัวเองออดอ้อนเรียกคะแนนความเห็นใจจนชวนทุกคนเป็นพวกได้หมดแทบทั้งกอง ไม่ว่าเธอจะเดินไปไหน ทุกคนจะพยายามพูดให้เธอหายงอน และยกโทษให้ปัณณ์เสียที ทำเอาสิมิลันเซ็งจัดจนอยากบีบคอคนต้นเรื่องเป็นกำลัง
“จ๋า” ปัณณ์หันมายิ้มหวาน รับคำเสียงนุ่ม
“ฉันมีถ่ายสามฉาก”
“งั้นเดี๋ยวบ่ายนิดๆ ก็คงเสร็จแล้วเนอะ”
“ฉันอาจเทกเยอะ เสร็จเย็นกว่านั้นก็ได้”
“ไม่เป็นไร พี่รอไหว”
สิมิลันกลอกตาไปมาอย่างเหลืออด “คุณมากองทำไม วันนี้ไม่มีถ่ายฉากของคุณสักหน่อย”
“ก็มาหาหนูไง เออ...พี่นึกออกแล้ว เราไปช็อปปิ้งกันดีไหม จากนั้นก็ไปกินข้าว แล้วถ้าตองยังไม่เหนื่อย เราก็ดูหนังด้วยกันสักเรื่อง หรือทำอะไรก็ได้ที่หนูชอบ” ปัณณ์กะเกณฑ์เป็นฉากๆ
สิมิลันหัวเราะหึๆ ไม่เชื่อน้ำยาคนพูดสักนิด เธอมั่นใจว่าแค่จบรายการแรก เขาก็ต้องถวายบังคมลา หนีไปแล้วแน่ๆ “พนันกันได้เลยว่าลุงทำทั้งหมดที่ว่านั่นไม่ได้แน่นอน”
“คนน่ารักไม่ควรดูถูกคนอื่นอย่างนั้นนะจ๊ะตอง” ปัณณ์ชูนิ้วชี้ขึ้นโยกไปมาอย่างล้อเลียน “ว่าแต่ถ้าพี่ชนะพนัน ตองจะให้อะไรพี่ล่ะ”
“จ้างให้คุณก็ไม่มีวันชนะ” สิมิลันมั่นใจ
“เอาอย่างนี้...ถ้าพี่ชนะ จากนี้ไปห้ามตองเรียกตัวเองว่าฉันกับพี่อีก แต่ถ้าตองชนะ พี่ก็จะไม่เรียกหนูให้รำคาญใจคนฟังเหมือนกัน ตกลงไหม”
ข้อเสนอของเขา...น่าสนใจ และสิมิลันก็เริ่มมองเห็นแสงสว่างรำไรที่เธอจะไม่ต้องมีคนจอมเผด็จการวนเวียนอยู่รอบตัวอีกต่อไปแล้วด้วย
“ได้ ถ้าลุงชนะฉันจะพูดเพราะๆ กับลุงเล้ย” สิมิลันเสนออย่างใจป้ำ “แต่ถ้าฉันชนะ ต่อไปนี้ห้ามคุณมายุ่งกับฉันอีกเด็ดขาด ตกลงไหม”
“ตกลง” ปัณณ์ยิ้มกริ่มสมใจ
“จะว่าไปแล้วแค่ออกไปเที่ยวกันตอนเย็นๆ มันไม่หนำใจหรอก ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเราไปพรุ่งนี้ทั้งวันดีไหม ฉันว่าง” สิมิลันเริ่มต้นแผนการ
“เอางั้นเหรอ”
“ใช่สิ ก็ลุงบอกฉันเองนี่ ว่าจะไปช็อปปิ้ง กินข้าว ดูหนัง แล้วก็ทำอะไรก็ได้ที่ฉันอยากทำ”
แค่เห็นปัณณ์มีสีหน้าไม่แน่ใจ สิมิลันก็รู้แล้วว่างานนี้เธอชนะพนันแน่นอน!
“ปราชญ์ครับ” เขาแจ้งชื่อแล้วคอยจนได้ยินเสียงอนุญาตจึงผลักประตูเข้าไป
“ท่านเรียกหาผม”
“ใช่...เอกสารที่คุณส่งเข้ามานี่ ผมอ่านแล้วไม่เข้าใจ ช่วยอธิบายให้ละเอียดที”
“ครับ” ปราชญ์วางถุงในมือไว้บนโต๊ะ “นี่พี่ปริมฝากขนมมาให้คุณผกามาศกับท่านน่ะครับ”
รัฐมนตรีหนุ่มใหญ่ขมวดคิ้วนิดๆ ขณะมองของบนโต๊ะ “ฝากให้ภรรยาผมอีกแล้วหรือ”
“ครับ” ปราชญ์ตอบแล้วไม่สนใจมองปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แต่ถามต่อ “ตรงไหนหรือครับที่ท่านต้องการให้ผมรายงานเพิ่มเติม”
วินัยจ้องเขาเขม็ง จู่ๆ ก็ถามในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่คุยกันอยู่ “แฟนน้องชายคุณ ผมเคยเห็นเป็นข่าวกับคุณอยู่พักหนึ่งไม่ใช่หรือ”
“ข่าวที่เห็นไม่ตรงกับความเป็นจริงครับ เพราะผมแค่ทำงานเรื่องโครงการรณรงค์คนไทยรักษ์สุขภาพร่วมกับเธอเท่านั้นเอง”
“ถ้าเป็นอย่างที่คุณว่าจริงๆ ก็ดี คุณคงรู้อยู่แล้วนะว่างานการเมืองมันอ่อนไหว การเป็นข่าวอื้อฉาวพวกนี้มีแต่เสียกับเสียทั้งนั้น”
“ผมมีแฟนอยู่แล้วครับ คุณหมออรอุมาที่เป็นที่ปรึกษาโครงการคนไทยรักษ์สุขภาพนั่นไงครับ”
“เอ๊ะ! หมออรเขาแต่งงานแล้วไม่ใช่หรือ”
“เธอหย่ากับสามีไปเกือบสี่ปีแล้วครับ”
วินัยยิ้มแปลกๆ ”ดูเหมือนจะเป็น...ความชอบส่วนตัวของคุณสินะ”
คนฟังผิดหู หน้าตึง “ท่านหมายความว่ายังไงครับ”
“ก็...คนมีเจ้าของไง รู้สึกว่าคุณจะชอบมากเป็นพิเศษ ทั้งแฟนน้องชาย แฟนคุณเอง อาจจะรวมถึง...” เขาละท้ายประโยคไว้ดื้อๆ
“รวมถึงใครหรือครับ” ปราชญ์ข้องใจ
วินัยหัวเราะหึๆ หยิบถุงขนมไปวางไว้ที่ชั้นด้านหลัง แล้วเลื่อนแฟ้มที่กางอยู่ตรงหน้าหมุนมาให้เลขาฯดูแทน “ที่ผมอยากให้คุณอธิบายเพิ่มคือตรงนี้ รายละเอียดจากกรมอนามัยวิเคราะห์เป็นเปอร์เซ็นต์แล้ว แต่ผมไม่เข้าใจว่าส่วนที่วิเคราะห์ตัวเลขมันออกมาอย่างนี้ได้ยังไง”
ปราชญ์มองตามมือที่ชี้แท่งกราฟ และตั้งใจฟังคำถามของเจ้านายอย่างละเอียด กระนั้นสมองกลับพิจารณาถ้อยคำของวินัยอย่างครุ่นคิด
เขารู้สึกได้ว่ารัฐมนตรีหนุ่มใหญ่มีบางอย่างอยู่ในคำพูดแฝงเลศนัยนั้น ทว่าคิดอย่างไรก็นึกไม่ออกเสียที ว่าสิ่งที่กำลังจับต้องไขว่คว้าคืออะไรกันแน่
งามตากดปุ่มตัดสายการติดต่อแล้วหันมาทางนักแสดงสาวในความดูแลที่เพิ่งถ่ายแบบเสร็จและผลัดเสื้อผ้ามานั่งข้างๆ กัน สีหน้าแต้มด้วยรอยยิ้มกว้างบอกความปีติชัดเจน
“นี่เป็นงานที่ห้าในรอบสองวันที่เราต้องปฏิเสธไปเพราะคิวเธอเต็มเอี๊ยดไปถึงเดือนหน้าโน้นแน่ะ การเป็นแฟนปัณณ์ รัชนาถ นี่ดี๊ดีนะ ทำให้จากที่เธอน่ะคิวทองอยู่แล้ว กลายเป็นดาราคิวแพลทินัมฝังเพชรไปเลยนะรู้ตัวไหมตอง”
คนฟังทำหน้าเหม็นเบื่อ “หนูไม่เห็นจะปลื้มเลย มันเหมือนเราต้องไปเกาะคนอื่นทำมาหากินอย่างนั้นแหละ”
“หมั่นไส้ ทำเป็นมาพูดจารังเกียจ ตอนนี้คงมีผู้หญิงสักครึ่งประเทศได้มั้งที่อยากเป็นเธอน่ะ”
สิมิลันถอนใจ “พี่งามก็รู้ว่าความจริงเรื่องมันเป็นมายังไง ถ้าเป็นพี่ต้องมาเจอเรื่องแบบที่หนูเจอเนี่ย ถามหน่อยเถอะว่าพี่เอาเหรอ”
งามตาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะคว้าตัวเด็กสาวเข้ามากอด
“ตองเอ๊ย คนเราเลือกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่เลือกจำได้นะว่าอยากจะอยู่แบบไหนให้มีความสุขน่ะ ถ้าตัดเรื่องเข้าใจผิดคืนนั้นออกเสีย บางทีเธออาจจะพบว่าปัณณ์เป็นผู้ชายที่น่ารัก แล้วก็พึ่งพาได้ก็ได้นะ ดูสิ...นับตั้งแต่เธอออกจากโรงพยาบาลอะไรๆ ในชีวิตเราสองคนง่ายขึ้นตั้งเยอะ ปัณณ์ไปรับส่งเธอแทบทุกวัน หรือถ้ามาไม่ได้เขาก็ส่งรถไปให้เธอใช้สบายจะตาย”
“ตองรู้สึกเหมือนติดคุกมากกว่า อยากไปไหนมาไหนก็ถูกจำกัดอิสระ ทำยังกับตองเป็นนักโทษของเขาอย่างนั้นแหละ”
“เธอนี่น้า มองโลกในแง่ร้าย ลองคิดอีกมุมสิว่าเขาเป็นห่วง นึกอย่างนี้แล้วจะรู้สึกดีขึ้นอีกเยอะเชียว”
“คนอย่างนั้นน่ะหรือจะห่วงใครเป็น เอาแต่ใจตัวเองสิไม่ว่า หนูว่าเขาคงกลัวใครต่อใครจะประณามลับหลังจนเสียภาพลักษณ์สุภาพบุรุษแสนดีมากกว่า”
“ตองจะคิดยังไงก็ตามใจนะ แต่...” งามตากลอกตาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจบอก “พี่ได้ยินมา ไม่รู้ว่าจริงเท็จแค่ไหนนะ แต่เขาลือกันว่าปัณณ์น่ะ สั่งผ่านผู้จัดการส่วนตัวเอาไว้ ว่าถ้าใครจะติดต่อเขาไปร่วมงานด้วย เขายินดีรับงานด้วยค่าตัวที่ต่ำลงแต่มีข้อแม้ว่าผู้จ้างจะต้องเชิญเธอด้วย”
“หา!” สิมิลันเสียงสูง “เขาทำแบบนั้นทำไม”
“ก็...คงอยากจะออกงานร่วมกับแฟนมั้ง หรือที่สมัยนี้ใครๆ เขาเรียกกันว่าขายเป็นแพ็กคู่ยังไงล่ะ”
“แปลว่า...งานที่เราได้ๆ อยู่ในช่วงนี้ เป็นเพราะตองอาศัยใบบุญของเขาอยู่งั้นเหรอ”
“ตอง มองเขาในแง่ดีบ้างก็ได้นะ”
“พี่งาม หนูไม่ปลื้มหรอกนะที่เขาทำแบบนี้ พี่งามคิดบ้างไหมว่าถ้าวันไหนเกิดเขาเบื่อบทพระเอกแสนดีที่กำลังเล่นอยู่ขึ้นมา เขาก็คงลอยคอปล่อยให้ตองเป็นหมาหัวเน่า ถูกคนอีกค่อนวงการเกลียดขี้หน้า แล้วก็ไม่มีงานตกมาถึงเราเลย หนูไม่อยากได้แบบนั้นหรอกนะ” สิมิลันคิดเผื่อการณ์ไกล เพราะรู้ตัวดีว่ายิ่งเธอได้รับอภิสิทธิ์มากขึ้นในฐานะคู่ควงของปัณณ์ รัชนาถ เท่าไร ก็ยิ่งมีความเป็นไปได้สูงขึ้นเท่านั้นที่เธอจะไปสร้างความไม่พอใจให้คนรอบข้างเข้าโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“คิดมากไปได้น่าตอง พี่ว่าปัณณ์เขาไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก”
“นอกจากเห็นเขาเล่นละครแล้ว เราแทบไม่รู้จักเขาเลยนะพี่งาม ตองไม่ใช่คนเพ้อฝันที่พร้อมจะเชื่อว่าซินเดอเรลล่ามีจริงบนโลกใบนี้หรอก พี่ดูเจ้าหญิงไดอาน่า เจ้าหญิงเกรซแห่งโมนาโค หรือแม้แต่มาริลีน มอนโรสิ ตอนนั้นคนทั้งโลกก็ว่าเธอเป็นซินเดอเรลล่า แล้วดูตอนจบของแต่ละคนสิ...ไม่สวยเลย ตองไม่เชื่อหรอกว่าตัวเองจะโชคดีแบบนั้นน่ะ อย่างดีเขาก็แค่พยายามจะเอาชนะหนู เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเมินใส่เขาอย่างนี้เท่านั้นเอง” สิมิลันอธิบายจากความรู้สึกแท้จริง
“ถ้าเธอคิดว่าเขาแค่อยากเอาชนะ งั้นก็ยอมให้เขาชนะให้มันจบๆ ไปเลยสิ แล้วเรามาดูกันว่าเขาจะยังคงยืนยันที่จะอยู่ข้างเธออย่างนี้หรือเปล่า”
“ทำแบบนั้นแล้วจะได้อะไรล่ะคะ”
“ก็...ถ้าเขาคิดอะไรชั่วๆ แบบนั้น พอเอาชนะเธอได้ เขาก็จะได้รีบๆ ทิ้งเธอไปได้ทันเวลา ก่อนที่เธอจะหลงรักเขาเข้าจริงๆ ยังไงล่ะ ขืนเธอปล่อยให้เขาทำดี เอาอกเอาใจเธอแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เธออาจจะเผลอใจไปรักเขาเข้าก็ได้ ถึงตอนนั้นมันคงจะเจ็บปวดน่าดูเลยนะ”
สิมิลันเบ้หน้า “พี่งามเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ถึงได้แนะนำให้ตองทำแบบนี้”
“ไม่เลย พี่รักเรานะ ถึงได้เสนอว่า...ถ้าเธอคิดว่าไม่ช้าก็เร็วมันก็จะต้องจบลง งั้นก็รีบๆ ให้มันจบไวๆ ก่อนที่จะมีใครต้องเสียใจจริงๆ ไม่ดีกว่าเหรอ”
คนฟังมีสีหน้าครุ่นคิด “ความจริง...พี่งามก็พูดมีเหตุผลนะ”
“ลองดูสักตั้งสิตอง คนเราจะถูกล็อตเตอรี่ได้ มันต้องเริ่มจากการเสี่ยงซื้อสลากสักใบก่อนทั้งนั้นแหละ ความรักก็เหมือนกัน เธอจะไม่มีโอกาสได้รู้จักไม่ว่าจะความสุขหรือว่าความทุกข์เลยสักนิด ถ้าไม่เริ่มต้นเปิดใจให้อีกฝ่ายก่อนน่ะ คิดดีๆ นะตอง ผู้หญิงเราน่ะพลาดพลั้งให้ใครไป มันก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ ถ้าเราจะเป็นของคนๆ นั้นแค่คนเดียว เธอเอง ถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรให้เสียแล้วนี่”
“พี่งามคงไม่ได้หมายถึงจะให้ตอง...”
“เด็กบ้า! ฉันไม่ได้คิดจะให้เธอไปอะไรๆ กับเขาอีกย่ะ พี่หมายถึงว่าเปิดโอกาสให้เขา ทำความรู้จักกับนิสัย ตัวตนของเขาในด้านต่างๆ ไม่แน่นะ...ถ้าตัดเรื่องที่เธอสองคนต่างก็พยายามเอาชนะซึ่งกันและกัน ผลัดกันแขวะ ผลัดกันประชดเพื่อความสะใจออกไปแล้ว เธออาจจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดก็ได้”
สิมิลันนึกภาพตัวเองกับพระเอกซูเปอร์สตาร์ที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันแล้ว คิดยังไงก็เชื่อไม่ลงจริงๆ ว่าจะมีอะไรที่ใกล้เคียงกับคำว่าคู่ที่เหมาะสมไปได้
แม้ปัณณ์จะพยายามทำดีกับเธอในหลายๆ เรื่อง แต่สิมิลันก็รู้ว่าเขาทำไปเพื่อชดเชยความรู้สึกผิด และเพราะเข้าใจว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาอยู่เท่านั้นเอง
ทว่าเพราะไม่ต้องการแย้งความปรารถนาดีของงามตา หญิงสาวจึงเพียงยักไหล่ รับคำแค่พอผ่านๆ
“หนูจะลองเอาไปคิดดูก็แล้วกันค่ะ”
“พี่ปริม คนเป็นแฟนกันเขาต้องทำยังไงบ้างหรือ” ปัณณ์ถามลอยๆ วางท่าเหมือนไม่สนใจนัก แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่าตั้งใจฟังคำตอบด้วยใจจดจ่อ
“ถามทำไม”
“ก็...ถามดูเฉยๆ” คนกลัวเสียฟอร์มตอบกำปั้นทุบดิน
“หรือว่าอยากรู้เพราะจะพาแฟนไปออกเดทกันบ้าง”
“ผมถาม พี่ก็ตอบๆ มาเถอะน่า” เสียงไม่ยักหงุดหงิดเหมือนถ้อยคำ
“ก็ไปดูหนัง ฟังเพลง กินข้าวมั้ง แต่เธอมีแฟนเด็กนี่นะ เขาอาจจะชอบไปกินไอศกรีม กินเค้ก ไปช็อปปิ้ง เล่นไอซ์สเก็ต โยนโบว์ลิ่งด้วย แล้วก็น่าจะอยากได้ของขวัญตามเทศกาลต่างๆ บ้าง”
ปัณณ์หน้ายุ่ง ตลอดชีวิตเสเพลที่ผ่านมา เขาไม่เคยคบหากับใครจริงจังเลยสักครั้ง ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามา ล้วนแล้วแต่ผ่านออกไปในชั่วข้ามคืนทั้งสิ้น จะมีก็แต่วนิตา...ที่เขาเรียกหาบ่อยครั้งกว่าคนอื่น แต่ส่วนใหญ่ความสัมพันธ์นั้นก็มุ่งเน้นไปที่การเติมเต็มความสุขทางกายให้กันและกันเท่านั้น เขาไม่เคยต้องพยายามทำอะไรให้วนิตารักเขา เท่าๆ กับที่ฝ่ายนั้นเองก็ไม่เคยต้องการให้เขารักเธอตอบแทนด้วยเช่นกัน
ทว่า...ครั้งนี้โจทย์เปลี่ยนไป ความต้องการไม่เหมือนเดิม และจุดหมายที่เขาวาดหวังก็เป็นสิ่งที่ปัณณ์ ไม่เคยอยากได้มากเท่านี้มาก่อนเลย
แน่ละ...เขาอยากให้สิมิลันรักเขา...เหมือนอย่างที่เขาชอบเธอ
เพราะฉะนั้นอะไรที่พอจะทำคะแนนให้เขาดูดีขึ้นบ้างในสายตาของเด็กสาว เขาก็พร้อมจะทำแล้วทั้งนั้น
“วันนี้หนูมีคิวถ่ายกี่ฉากจ๊ะ” คนถามทำเสียงอ่อน สีหน้ามีเลศนัยพิกล
“ถามทำไม”
“จะชวนไป...เอ้อ...” ปัณณ์เกาหัว หน้ายุ่ง “คือ...ไปหาอะไรกินด้วยกันน่ะ”
“ไม่ไป”
“อะไรกัน หนูยังไม่รู้เลยนะว่าพี่จะชวนไปไหน”
“ก็นั่นแหละ ชวนไปไหนก็ไม่อยากไปทั้งนั้น”
“เราเป็นแฟนกันนะ ก็ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างสิ ไม่งั้นพวกนักข่าวคงสงสัยแย่”
“ต้องให้ย้ำอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” สิมิลันชักสีหน้า
“แต่พี่อยากเป็นอะไรกับหนูนี่นา” ปัณณ์ดื้อตาใส ทำท่าครุ่นคิด “ตองไม่บอกว่าถ่ายกี่ฉาก งั้นพี่ไปถามผู้ช่วยผู้กำกับเองก็ได้ ถ้าพี่หนุ่มหรือใครสงสัยว่าทำไมพี่ไม่ถามหนูเอง พี่จะบอกว่าตองงอนพี่ ถูกคนในกองแซวไม่รู้ด้วย” ปัณณ์ผุดลุกขึ้นทันควัน มุ่งหน้าไปยังประตูเต๊นท์อย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยว!” สิมิลันอยากจะทึ้งผมตัวเองนัก เพราะไม่ว่าจะดำเนินกลยุทธ์ตอบโต้อย่างไร ก็ดูเหมือนเธอจะแพ้อยู่ร่ำไปทุกที เธอเคยลองแล้ว...แข็งข้อกับเขากลางกองถ่าย ผลก็คือปัณณ์ใช้เสน่ห์ของตัวเองออดอ้อนเรียกคะแนนความเห็นใจจนชวนทุกคนเป็นพวกได้หมดแทบทั้งกอง ไม่ว่าเธอจะเดินไปไหน ทุกคนจะพยายามพูดให้เธอหายงอน และยกโทษให้ปัณณ์เสียที ทำเอาสิมิลันเซ็งจัดจนอยากบีบคอคนต้นเรื่องเป็นกำลัง
“จ๋า” ปัณณ์หันมายิ้มหวาน รับคำเสียงนุ่ม
“ฉันมีถ่ายสามฉาก”
“งั้นเดี๋ยวบ่ายนิดๆ ก็คงเสร็จแล้วเนอะ”
“ฉันอาจเทกเยอะ เสร็จเย็นกว่านั้นก็ได้”
“ไม่เป็นไร พี่รอไหว”
สิมิลันกลอกตาไปมาอย่างเหลืออด “คุณมากองทำไม วันนี้ไม่มีถ่ายฉากของคุณสักหน่อย”
“ก็มาหาหนูไง เออ...พี่นึกออกแล้ว เราไปช็อปปิ้งกันดีไหม จากนั้นก็ไปกินข้าว แล้วถ้าตองยังไม่เหนื่อย เราก็ดูหนังด้วยกันสักเรื่อง หรือทำอะไรก็ได้ที่หนูชอบ” ปัณณ์กะเกณฑ์เป็นฉากๆ
สิมิลันหัวเราะหึๆ ไม่เชื่อน้ำยาคนพูดสักนิด เธอมั่นใจว่าแค่จบรายการแรก เขาก็ต้องถวายบังคมลา หนีไปแล้วแน่ๆ “พนันกันได้เลยว่าลุงทำทั้งหมดที่ว่านั่นไม่ได้แน่นอน”
“คนน่ารักไม่ควรดูถูกคนอื่นอย่างนั้นนะจ๊ะตอง” ปัณณ์ชูนิ้วชี้ขึ้นโยกไปมาอย่างล้อเลียน “ว่าแต่ถ้าพี่ชนะพนัน ตองจะให้อะไรพี่ล่ะ”
“จ้างให้คุณก็ไม่มีวันชนะ” สิมิลันมั่นใจ
“เอาอย่างนี้...ถ้าพี่ชนะ จากนี้ไปห้ามตองเรียกตัวเองว่าฉันกับพี่อีก แต่ถ้าตองชนะ พี่ก็จะไม่เรียกหนูให้รำคาญใจคนฟังเหมือนกัน ตกลงไหม”
ข้อเสนอของเขา...น่าสนใจ และสิมิลันก็เริ่มมองเห็นแสงสว่างรำไรที่เธอจะไม่ต้องมีคนจอมเผด็จการวนเวียนอยู่รอบตัวอีกต่อไปแล้วด้วย
“ได้ ถ้าลุงชนะฉันจะพูดเพราะๆ กับลุงเล้ย” สิมิลันเสนออย่างใจป้ำ “แต่ถ้าฉันชนะ ต่อไปนี้ห้ามคุณมายุ่งกับฉันอีกเด็ดขาด ตกลงไหม”
“ตกลง” ปัณณ์ยิ้มกริ่มสมใจ
“จะว่าไปแล้วแค่ออกไปเที่ยวกันตอนเย็นๆ มันไม่หนำใจหรอก ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเราไปพรุ่งนี้ทั้งวันดีไหม ฉันว่าง” สิมิลันเริ่มต้นแผนการ
“เอางั้นเหรอ”
“ใช่สิ ก็ลุงบอกฉันเองนี่ ว่าจะไปช็อปปิ้ง กินข้าว ดูหนัง แล้วก็ทำอะไรก็ได้ที่ฉันอยากทำ”
แค่เห็นปัณณ์มีสีหน้าไม่แน่ใจ สิมิลันก็รู้แล้วว่างานนี้เธอชนะพนันแน่นอน!
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ต.ค. 2555, 15:44:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ต.ค. 2555, 15:58:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 2708
| << ตอนที่ ๒๐ | ตอนที่ ๒๒ >> |
สิริณ 9 ต.ค. 2555, 15:56:50 น.
กรี๊ดดดดดด ขอบคุณผู้มีอุปการะคุณทุกคนค่ะ
มายังไงคะ like 63 คนเนี้ย
คุณ มะดัน ถึงกับทำสองล็อกอินมาไล้ค์ให้เลย
ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ขอบคุณค่ะ น่ารักน่าเลิฟที่ซู้ดดดดด
อาทิตย์นี้บุหงาซ่อนกลิ่นขึ้นไปถึงอันดับ ๔!!!!!!!!!!!
วี๊ดว๊าย กระตู้วู้ ใครหยิกสิริณทีเถอะ
บอกทีว่าไม่ได้ฝันไป
ขอบคุณมากมายเหลือเกินกับทุกๆน้ำใจค่ะ
(ว่าแต่...คนอ่านเกือบพัน มีคนชอบแค่หกสิบ?)
ที่เหลืออ่านอย่างเดียว ไม่ชอบเหรอค้าาาา
(ทำสีหน้าอ้อนวอนนนนนน :p)
หากจะรักและเมตตาตาลุงหื่น
ก็ขอกำลังใจเป็นกดไล้ค์คนละทีด้วยนะค้า
นอกจากนี้หากจะช่วยให้คนเขียนมีกำลังใจมากยิ่งขึ้น
เห็นจะต้องฝาก ภาพรักในฝัน รอยตะวัน และ แผนก่อการรัก ไว้ในอ้อมใจด้วย
แวะร้านหนังสือคราวหน้า หยิบมาพลิกๆดูสักนิด
หากถูกใจจะพากลับบ้านไปด้วย
สิริณก็จะซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง (กระซิกๆ) :D
กรี๊ดดดดดด ขอบคุณผู้มีอุปการะคุณทุกคนค่ะ
มายังไงคะ like 63 คนเนี้ย
คุณ มะดัน ถึงกับทำสองล็อกอินมาไล้ค์ให้เลย
ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ขอบคุณค่ะ น่ารักน่าเลิฟที่ซู้ดดดดด
อาทิตย์นี้บุหงาซ่อนกลิ่นขึ้นไปถึงอันดับ ๔!!!!!!!!!!!
วี๊ดว๊าย กระตู้วู้ ใครหยิกสิริณทีเถอะ
บอกทีว่าไม่ได้ฝันไป
ขอบคุณมากมายเหลือเกินกับทุกๆน้ำใจค่ะ
(ว่าแต่...คนอ่านเกือบพัน มีคนชอบแค่หกสิบ?)
ที่เหลืออ่านอย่างเดียว ไม่ชอบเหรอค้าาาา
(ทำสีหน้าอ้อนวอนนนนนน :p)
หากจะรักและเมตตาตาลุงหื่น
ก็ขอกำลังใจเป็นกดไล้ค์คนละทีด้วยนะค้า
นอกจากนี้หากจะช่วยให้คนเขียนมีกำลังใจมากยิ่งขึ้น
เห็นจะต้องฝาก ภาพรักในฝัน รอยตะวัน และ แผนก่อการรัก ไว้ในอ้อมใจด้วย
แวะร้านหนังสือคราวหน้า หยิบมาพลิกๆดูสักนิด
หากถูกใจจะพากลับบ้านไปด้วย
สิริณก็จะซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง (กระซิกๆ) :D
alecigor 9 ต.ค. 2555, 16:00:35 น.
หนูตองอย่าเพิ่งดีใจไป คนแก่อยากมีแฟนเด็กน่ะแรงฮึดเยอะนะ
หนูตองอย่าเพิ่งดีใจไป คนแก่อยากมีแฟนเด็กน่ะแรงฮึดเยอะนะ
nunoi 9 ต.ค. 2555, 16:26:41 น.
อืมม จะเชียร์ใครดีหล่ะเนี๊ยะ
อืมม จะเชียร์ใครดีหล่ะเนี๊ยะ
mhengjhy 9 ต.ค. 2555, 17:44:41 น.
อยากเชียร์คุณลุง 55555
อยากเชียร์คุณลุง 55555
raindeer 9 ต.ค. 2555, 17:49:10 น.
พี่ปราชญ์ถูกเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า
พี่ปราชญ์ถูกเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า
แล่นแต๊ 9 ต.ค. 2555, 17:57:45 น.
เรื่องของพี่ปราชญ์น่าสงสัย ส่วนลุงปัณณ์สู้ๆ ทำคะแนนต่อไปนะ
เรื่องของพี่ปราชญ์น่าสงสัย ส่วนลุงปัณณ์สู้ๆ ทำคะแนนต่อไปนะ
bloomberg 9 ต.ค. 2555, 18:25:18 น.
ลุงแกจีบหญิงไม่เป็นจริงเหรอ ถึงขนาดต้องปรึกษาพี่สาวที่แสนดี
ปล. รมต.แกเป็นอะไร มีอะไรในใจรึปล่าว
ลุงแกจีบหญิงไม่เป็นจริงเหรอ ถึงขนาดต้องปรึกษาพี่สาวที่แสนดี
ปล. รมต.แกเป็นอะไร มีอะไรในใจรึปล่าว
ปูจ้า 9 ต.ค. 2555, 19:14:14 น.
รอชมมวยคู่เอก...ค่า แอบเชียร์หนูตองนะ ตาลุงเจ้าเล่ห์จะตาย ถึงไม่ชนะก็โมเม เอาเองว่าตัวชนะแหละ
รอชมมวยคู่เอก...ค่า แอบเชียร์หนูตองนะ ตาลุงเจ้าเล่ห์จะตาย ถึงไม่ชนะก็โมเม เอาเองว่าตัวชนะแหละ
Niceday 9 ต.ค. 2555, 20:52:00 น.
รู้สึกตอนนี้สั้นๆ รีบมาต่อไวๆนะคะ
รู้สึกตอนนี้สั้นๆ รีบมาต่อไวๆนะคะ
หมูอ้วน 9 ต.ค. 2555, 22:45:01 น.
ตามลุ้นค่ะ ใครจะชนะพนันเอ๋ย งานนี้มีเฮ..แน่ ๆ เร้ยยย
ตามลุ้นค่ะ ใครจะชนะพนันเอ๋ย งานนี้มีเฮ..แน่ ๆ เร้ยยย
sirynth 10 ต.ค. 2555, 00:03:15 น.
What a cute couple, when they are in agreement. Poor P' Prad, seems like the minister has something on him.
What a cute couple, when they are in agreement. Poor P' Prad, seems like the minister has something on him.
กาซะลองพลัดถิ่น 10 ต.ค. 2555, 00:43:38 น.
ปราชญ์สงสัยงานจะเข้าแน่ ๆ เลย
...ที่งามแนะนำเนี่ยะหวังดีประสงค์ร้ายหรือปล่าวหนอ อ่านแล้วมันชวนให้คิดไปในทางลบอ่ะ แต่ถ้าไม่ใช่อีตาลุงปัณณ์ก็จะสมหวังในรัก
ปราชญ์สงสัยงานจะเข้าแน่ ๆ เลย
...ที่งามแนะนำเนี่ยะหวังดีประสงค์ร้ายหรือปล่าวหนอ อ่านแล้วมันชวนให้คิดไปในทางลบอ่ะ แต่ถ้าไม่ใช่อีตาลุงปัณณ์ก็จะสมหวังในรัก
เด็กหญิงม่อน 10 ต.ค. 2555, 10:37:22 น.
เอิ่มลุงงงง เสียชื่อตัวพ่อหมดเลย 555
เอิ่มลุงงงง เสียชื่อตัวพ่อหมดเลย 555
heartlogue 11 ต.ค. 2555, 14:57:10 น.
เพิ่งมาตามอ่าน สนุกมากค่ะ ^^
เพิ่งมาตามอ่าน สนุกมากค่ะ ^^
พันธุ์แตงกวา 11 ต.ค. 2555, 22:42:31 น.
ชอบที่ตาลุงใช้แทนตัวเองว่าพี่กับหนูจังเลยค่ะ น่าร้ากอ่ะ
ชอบที่ตาลุงใช้แทนตัวเองว่าพี่กับหนูจังเลยค่ะ น่าร้ากอ่ะ